Regeling Cafetariamodel

Uitgangspunt van het cafetariamodel is dat de ambtenaar er voor kan kiezen een bepaalde arbeidsvoorwaarde (bron) in te ruilen voor een bestedingsmogelijkheid (doel).

Op grond van artikel 4a:1 en artikel 4a:2 van de Arbeidsvoorwaardenregeling gemeente Den Haag (ARG) kan de ambtenaar zijn vakantie-uren verkopen respectievelijk extra vakantie-uren kopen.

De ARG bepaalt dat een dergelijk verzoek voor het volgende kalenderjaar vóór 1 november dient te worden gedaan. Deze mogelijkheid blijft naast de regeling voor het cafetariamodel bestaan.

Voorts biedt artikel 4a:3 van de ARG de mogelijkheid om de bezoldiging, eindejaarsuitkering, vakantie-uitkering of de vergoeding voor verkochte vakantie-uren te verlagen in ruil voor door het college vastgestelde bestedingsmogelijkheden. Ter uitvoering van dit artikel is de Regeling Cafetariamodel vastgesteld.

Het college beoordeelt de aanvragen en stelt vast of deze niet in strijd zijn met de ter zake geldende fiscale bepalingen en of een zwaarwegend dienstbelang zich niet verzet tegen inwilliging van de aanvraag.

Van dit laatste zal niet snel sprake zijn. Als voorbeeld kan worden gedacht aan de situatie waarin een ambtenaar een aanvraag doet om af te zien van (een deel van) zijn salaris terwijl er een executoir loonbeslag op zijn loon rust.

De ambtenaar kan (een deel van) de vakantietoelage inzetten in ruil voor een belastingvrije vergoeding voor één of meer doelen. Het gaat om de vakantietoelage die men opbouwt over de periode 1 juni van het jaar voorafgaand aan het kalenderjaar waarop de aanvraag betrekking heeft tot en met 31 mei van dat kalenderjaar. De vakantietoelage bedraagt 8 procent van de bruto bezoldiging over deze periode.

Bij het inzetten van deze toelage wordt de bruto vakantietoelage gehanteerd.

De berekening van het maximaal in te zetten bedrag aan vakantietoelage is een indicatie van de werkelijke vakantietoelage. Als de formele werktijd in een jaar is verhoogd of als het salaris is gewijzigd kan beter niet het maximale bedrag worden ingezet omdat in dit geval het indicatiebedrag te hoog zal zijn. Als de vakantietoelage uiteindelijk niet toereikend blijkt te zijn om het doel te financieren, dan kan dit leiden tot een netto inhouding op het salaris op het moment dat de vakantietoelage zou worden uitbetaald.

De ambtenaar kan de vergoeding voor verkochte vakantie-uren als bedoeld in artikel 4a:1 van de ARG als bron inzetten in ruil voor een belastingvrije vergoeding voor één van de doelen. Bij het inzetten van vakantie-uren wordt het bruto uurloon gehanteerd.

Op grond van artikel 4a:1 van de ARG mag voor een ambtenaar met een volledige betrekking het aantal te verkopen vakantie uren maximaal 72 bedragen. Voorts is de ambtenaar verplicht jaarlijks vier weken vakantie feitelijk op te nemen. Bij een formele werktijd van 36 uur gaat het om 144 vakantie-uren.

Dit betekent dat het aantal in te zetten vakantie-uren per kalenderjaar voor een voltijd medewerker wordt beperkt tot de uren die uitgaan boven 144 uur. Jaarlijks heeft deze medewerker recht op 158,4 vakantie-uren zodat in die situatie maximaal 14,4 vakantie-uren kunnen worden ingezet als bron.

Voor het berekenen van het maximale aantal uren waarmee de ambtenaar zijn vakantiesaldo kan verlagen wordt uitgegaan van de leeftijd die hij in het desbetreffende kalenderjaar bereikt. De ambtenaar die met toepassing van artikel 6:2 van de ARG maximaal 50,4 uur extra vakantie heeft door meer uren te werken kan maximaal 64,8 vakantie uren verkopen. Voor parttime medewerkers vindt de berekening naar rato van de deeltijdfactor plaats. Het aantal vakantie-uren wordt afgerond op hele uren. Voor medewerkers die van de seniorenmaatregel gebruik maken geldt het zelfde principe.

In hetzelfde kalenderjaar kunnen geen tegenstrijdige keuzes worden gemaakt. Het vergoeden van vakantie-uren is niet mogelijk als de ambtenaar in hetzelfde jaar heeft gekozen om minder uren te gaan werken. Het aantal vakantie-uren dat aan het begin van het jaar is toegekend kan door omstandigheden wijzigen. Men kan hierbij denken aan wijzigingen in de arbeidsduur, ouderschapsverlof of ziekte langer dan een half jaar. Zonodig zal verrekening plaatsvinden.

De ambtenaar kan kiezen voor het verkrijgen van een belastingvrije vergoeding van kosten van een studie of opleiding voor een beroep als men de studiekosten niet al elders vergoed krijgt. Kosten die de ambtenaar al van de werkgever vergoed krijgt, bijvoorbeeld in het kader van een studiefaciliteiten regeling, kunnen uiteraard niet nogmaals gedeclareerd worden als doel. Dergelijke vergoedingen dient de ambtenaar af te trekken van het totaalbedrag dat hij inzet en declareert als doel. De ambtenaar kan bronnen voor studie of een opleiding inzetten als hij die studie volgt om nu of in de toekomst inkomen te verwerven. Het gaat dus niet om een studie of opleiding in het kader van een hobby of liefhebberij. De vergoeding moet zijn verstrekt of toegezegd voor het einde van het jaar waarin de kosten zijn gemaakt.

Er geldt geen maximumbedrag, behalve voor de reiskosten. Reiskosten in verband met de studie of opleiding worden slechts belastingvrij vergoed tot het bedrag van de werkelijk gemaakte kosten. Bovendien geldt dat bij het gebruik van de auto maximaal € 0,19 per kilometer wordt vergoed. Voor vergoeding van motorkilometers geldt de werkelijke kostprijs.

Het gaat om beroepskosten van:

• -

  lesgelden, kosten van studieboeken en andere leermiddelen en reiskosten voor lesbezoek;

• -

  excursies en studiereizen, incl. reis- en verblijfkosten;

• -

  studie om bij te blijven op het vakgebied of om oude kennis weer op te frissen;

• -

  cursussen, congressen, seminars en symposia.

De Belastingdienst accepteert alleen kosten die voor de beroepsgroep redelijk zijn. Ook moet de ambtenaar bij de declaratie duidelijk kunnen maken dat er sprake is van een directe relatie met zijn functie.

De ambtenaar kan kiezen voor een OV-abonnement waarvan de kosten uitstijgen boven de vergoeding voor woon-werkverkeer, zoals een OV-jaarkaart, een NS-jaarkaart of een eersteklas abonnement. Via deze regeling kan hij daarvoor een aanvullende belastingvrije vergoeding ontvangen. De belastingvrije vergoeding kan alleen worden verstrekt in het kalenderjaar waarin het abonnement wordt betaald. Het bedrag dat de ambtenaar als doel kan opgeven is het verschil tussen het bedrag dat door werkgever in het kader van woon-werkverkeer wordt vergoed en de prijs van de gewenste kaart. Dat bedrag zou anders op het salaris worden ingehouden. De ambtenaar kan ook kiezen voor een gedeeltelijke aanvulling.

Voor het bedrag van de belastingvrije aanvulling bestaat geen recht op een andere belastingvrije reiskostenvergoeding of op aftrek van reiskosten woon-werkverkeer voor de inkomstenbelasting. De ambtenaar dient de OV-jaarkaart mede voor het woon-werkverkeer te gebruiken. Het is niet mogelijk om de kosten van OV jaarabonnementen voor gezinsleden belastingvrij te vergoeden of deze abonnementen belastingvrij te verstrekken omdat deze abonnementen niet mede voor het woon-werkverkeer van de ambtenaar zijn bestemd.

De ambtenaar kan kiezen voor een belastingvrije vergoeding voor deelname aan bedrijfsfitness.

Onder bedrijfsfitness wordt verstaan de conditie- of krachttraining van werknemers die georganiseerd of geïnitieerd wordt door de werkgever en die plaatsvindt onder deskundig toezicht. De vergoeding is onbelast als de bedrijfsfitness plaatsvindt bij de gemeente zelf, in een fitnessruimte die de gemeente voor alle medewerkers heeft aangewezen of bij een fitnessclub waarmee de gemeente een overeenkomst heeft en waar alle medewerkers kunnen fitnessen in elke vestiging van dat fitnessbedrijf. Voorts is de vergoeding alleen onbelast als deze wordt ingezet voor conditie- of krachttraining en niet voor andere faciliteiten die door een fitnessclub worden aangeboden, zoals sauna, zonnecabines, zwemmen, judo of kinderopvang. De Belastingsdienst noemt als varianten van belastingvrij te vergoeden conditie- of krachttraining, mits verricht onder deskundig toezicht en in een daartoe bestemde ruimte: vrije fitness, cardiofitness, fitnesscircuit, aerobics, spinning en steps. Deelname aan bedrijfsfitness is steeds voor één jaar. Voor vervolgdeelname dient de ambtenaar zich jaarlijks opnieuw aan te melden.

Deelname aan de Regeling Cafetariamodel kan voorts gevolgen hebben voor het pensioengevend loon indien de zogenaamde cafetariaruimte van 30 procent wordt overschreden. Bij besluit van 22 februari 2002, nr. CPP2001/3047M, heeft de Staatssecretaris van Financiën goedgekeurd dat onder bepaalde voorwaarden uitruil van beloningsbestanddelen mag plaatsvinden zonder dat de uit die uitruil voortvloeiende verlaging van het fiscale loon leidt tot een verlaging van het pensioengevend salaris. Als voorwaarde geldt onder meer dat door de uitruil van beloningsbestanddelen het verschil tussen het verlaagde pensioengevend loon en het oorspronkelijk pensioengevend loon niet meer dan 30 procent van het oorspronkelijk pensioengevend loon mag bedragen (de zogenaamde cafetariaruimte). Voorts zijn de beloningsbestanddelen waarvoor de goedkeuring geldt limitatief opgesomd. In die opsomming komen de meeste bestemmingsmogelijkheden uit deze regeling voor. Voor de bestemmingsmogelijkheid “minder werken” geldt dat de verlaging van het pensioengevend loon alleen achterwege blijft als de vermindering van de arbeidstijd maximaal 10 procent van de overeengekomen arbeidsduur betreft.

Alleen de bestemmingsmogelijkheid vakbondscontributies komt niet voor in het besluit van de Staatssecretaris van Financiën. Dit houdt in dat de inruil van een pensioengevende inkomenscomponent voor deze bestemmingsmogelijkheden leidt tot verlaging van de pensioengrondslag in dat jaar met het bedrag van het in te ruilen pensioengevend loon. Als naast de vakbondscontributie wordt gekozen voor andere bestemmingsmogelijkheden blijft voor die bestemmingsmogelijkheden de zogenaamde cafetariaruimte van 30 procent gelden.