Verordening Individuele inkomenstoeslag gemeente Aalsmeer

Ondertekening

Toelichting

ALGEMENE TOELICHTING

De Individuele inkomenstoeslag

De Individuele inkomenstoeslag vindt zijn grondslag in artikel 36 van de Participatiewet. Daarin is omschreven in welke gevallen en onder welke voorwaarden mensen met een laag inkomen in aanmerking komen voor de toeslag. De gedachte achter de toeslag is dat mensen die langdurig een inkomen op het sociaal minimum hebben, geen financiële ruimte hebben om te reserveren voor onverwachte uitgaven.

Bevoegdheid gemeenten

In artikel 36, eerste lid, is de basis voor de individuele inkomenstoeslag opgenomen.

Doelgroep

Volgens deze verordening komt iedereen met een inkomen tot 110% van de geldende bijstandsnorm in aanmerking voor de individuele inkomenstoeslag, ongeacht het soort inkomen. De voorwaarden verbonden aan de toekenning van de inkomenstoeslag zijn opgenomen in artikel 2 van de verordening.

Hoogte van de toeslag

Voor de bepaling van de hoogte van de toeslag wordt uitgegaan van een percentage van de toepasselijke bijstandsnorm en per 1 januari van het toepasselijke kalenderjaar. Door deze systematiek wordt de hoogte van de individuele inkomenstoeslag jaarlijks aangepast.

De toeslag wordt eenmaal in de 12 maanden verstrekt.

Laag inkomen

Een laag inkomen is een inkomen niet hoger dan 110 % van de voor belanghebbende toepasselijke bijstandsnorm. Dit sluit aan bij het minimabeleid voor personen tot de pensioengerechtigde leeftijd.

Langdurig een laag inkomen

De huidige referteperiode is 3 jaar, een periode waarvoor ook door het Nibud is aangegeven dat de reserveringsmogelijkheden minimaal worden.

Minimabeleid

Bij het opstellen van de verordening is waar mogelijk uitgegaan van de regels en/of normen zoals zij nu worden toegepast binnen het Aalsmeerse minimabeleid. Dit doet recht aan het uitgangspunt van zo min mogelijk regels en maakt het voor de klanten en de uitvoering eenduidiger en daardoor eenvoudiger.

Geen ambtshalve verstrekking

In de wet wordt bepaald dat het college op verzoek van de belanghebbende de toeslag op aanvraag verstrekt. Dit sluit de mogelijkheid voor ambtshalve toekenning uit. Het kabinet geeft hierbij aan dat het gaat om een vorm van bijzondere bijstand, waarbij geldt dat voor elk individueel geval beoordeeld moet worden of er een recht bestaat.

ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING

Artikel 2 Indienen verzoek

In artikel 36, lid 1 van de wet is geregeld dat belanghebbende een verzoek kan indienen voor de verlening van de individuele inkomenstoeslag. Voorheen diende een aanvraag schriftelijk te worden gedaan zoals bedoeld in artikel 4:1 van de Awb. Na de aanvraag volgde dan een beschikking met de beslissing op de aanvraag.

Om te voorkomen dat een mondeling verzoek ook aangemerkt kan worden als een verzoek tot verlening van de toeslag wordt een formulier beschikbaar gesteld door het college. Een verzoek wordt dan gezien als een aanvraag zoals bedoeld in artikel 4:1 van de Awb.

Artikel 3 Voorwaarden

Onder a worden studenten expliciet uitgesloten van de toeslag. In zijn algemeenheid mogen studenten, in de eerste drie jaar na het beëindigen van de studie, in staat worden geacht na afronding van hun studie door werkaanvaarding een inkomensstijging te realiseren.

Daarnaast wordt verwacht dat studenten in veel gevallen een te hoog inkomen hebben (gehad) om in aanmerking te komen voor de individuele inkomenstoeslag vanwege de WSF-toelage. Vanwege de ruime bijverdienregeling in de WSF kunnen studenten ruim bijverdienen en zal het totale inkomen al snel boven de toepasselijke bijstandsnorm liggen. Bij studenten zal in principe geen toetsing plaatsvinden op het inkomen.

Onder b:

Een substantieel deel van de belanghebbenden heeft een bijstandsuitkering. Aan veel belanghebbenden zijn de re-integratie- en arbeidsverplichtingen opgelegd. Bij het schenden van deze verplichtingen wordt, afhankelijk van de gedraging, een passende maatregel opgelegd.

Sub b biedt de mogelijkheid om een belanghebbende, die tijdens de referteperiode door eigen toedoen op de peildatum geen zicht heeft op inkomensverbetering, de individuele inkomenstoeslag te weigeren. Er moet in dat geval sprake zijn van een verband tussen de handeling of de keuze van een belanghebbende en het als gevolg hiervan ontbreken van zicht op inkomensverbetering.

Voorbeelden hiervan zijn het weigeren van betaald werk en een bewuste en vrijwillige keuze voor een parttime baan met een inkomen lager dan de bijstandsnorm, terwijl naar objectieve maatstaven meer uren kan worden gewerkt met een betere inkomenspositie als gevolg.

Als gedurende de referteperiode een afstemming is opgelegd vanwege een gedraging die ertoe leidde dat geen ‘algemeen geaccepteerde arbeid werd aanvaard, verkregen of behouden’ (gedragingen als bedoeld in artikel 18, vierde lid, onderdeel a, c, d, e en g van de Participatiewet en artikel 37, eerste lid, onderdeel a, c en d van de IOAW respectievelijk de IOAZ) is dit een reden om een aanvraag voor een inkomenstoeslag af te wijzen. De belanghebbende heeft immers als gevolg van eigen handelen geen zicht op inkomensverbetering.

In andere gevallen kunnen gedurende de referteperiode meerdere afstemmingen aan een belanghebbende zijn opgelegd voor gedragingen die elk afzonderlijk als minder ernstig worden bestempeld, maar gecumuleerd leiden tot ontbreken van zicht op inkomensverbetering. Dit kan eveneens een reden zijn voor weigering van een inkomenstoeslag.

Artikel 4 Hoogte van het inkomen

In dit artikel wordt het begrip ‘laag inkomen’ uitgedrukt als percentage van het voor de betrokkene toepasselijke bijstandsnorm. Voor werkenden zal gekeken moeten worden naar het inkomen, afgezet tegen de persoonlijke situatie (alleenstaand, alleenstaande ouder, gehuwden). Het begrip ‘langdurig’ wordt uitgedrukt in de referteperiode van drie jaar (zie ook de begripsomschrijving).

Bij een laag inkomen wordt het totaal aan netto inkomen over de referteperiode van 3 jaar afgezet tegen het totaal van de voor belanghebbende geldende bijstandsnorm x 110 % over deze drie jaar. Is het inkomen hoger dan bestaat er geen recht op de individuele inkomenstoeslag.

Artikel 5 Hoogte van de toeslag

In dit artikel wordt de hoogte van de toeslag geregeld. Uitgegaan wordt van een percentage van de toepasselijke bijstandsnorm. Door deze systematiek wordt de hoogte van de individuele inkomenstoeslag jaarlijks aangepast.

Toeslag voor alleenstaande ouders

Tot 1 januari 2015 was er een onderscheid in de hoogte van de bijstandsnorm van een alleenstaande en een alleenstaande ouder. Dit verschil kwam ook tot uitdrukking in de hoogte van de individuele inkomenstoeslag voor een alleenstaande en een alleenstaande ouder.

Vanaf januari 2015 is de systematiek gewijzigd. De norm van een alleenstaande en een alleenstaande ouder is gelijk getrokken en het verlies aan inkomen voor een alleenstaande ouder wordt gedeeltelijk gecompenseerd door een verhoging van het kindgebonden budget.

Om een verschil te houden in de Individuele inkomenstoeslag voor een alleenstaande en een alleenstaande ouder, wordt het percentage van de norm, in afwijking met een alleenstaande, vastgesteld op 50%.