Verstrekkingenboek individuele voorzieningen Wet maatschappelijke ondersteuning gemeente Amersfoort

Artikel 1.1 De aanvrager

Alleen door of namens een persoon met beperkingen als bedoeld in artikel 1 sub d. van de Verordening individuele voorzieningen Wet maatschappelijke ondersteuning gemeente Amersfoort kan een aanvraag voor een WMO-voorziening worden ingediend. Dit laatste moet dan blijken uit een machtiging van de persoon met de beperking of uit het feit, dat de aanvrager de wettelijk vertegenwoordiger is. Hierna zal steeds verwezen worden naar de persoon met beperkingen, de aanvrager of de betrokkene, maar daarmee wordt tevens diens gemachtigde bedoeld.

Voor mantelzorgers geldt dat zij alleen voor voorzieningen in aanmerking kunnen komen als zij die voorzieningen zelf nodig hebben. Heeft degene die de mantelzorg ontvangt voorzieningen nodig, dan zullen die uiteraard op zijn of haar naam aangevraagd moeten worden.

Ten aanzien van hulp bij het huishouden kan een uitzondering worden gemaakt. Als de mantelzorger bijvoorbeeld de mantelzorg (bestaande uit persoonlijke verzorging) door overbelasting niet meer (geheel) aan zou kunnen, zou een indicatie hulp bij het huishouden gesteld kunnen worden, zodat de mantelzorger die hulp niet meer hoeft te geven en meer tijd overhoudt voor de persoonlijke verzorging.

Het is dus niet zo dat de mantelzorger hulp bij het huishouden in zijn eigen huishouden aan kan vragen ter ontlasting, zodat de mantelzorg gemakkelijker te verlenen is. Het moet altijd gaan om het huishouden van de zorgvrager.

Artikel 1.2 Aantoonbare beperkingen

Voor de toekenning van voorzieningen moet sprake zijn van aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of gebrek. De ziekte of het gebrek kunnen liggen op de terreinen als vermeld in artikel 1, eerste lid, onder g, onderdeel 5 en 6 van de WMO: mensen met een beperking of een chronisch psychisch probleem of een psychosociaal probleem. De vaststelling hiervan moet op objectieve wijze plaatsvinden.

Artikel 1.3 De bevoegde gemeente

Artikel 1.3 De bevoegde gemeente

De vaststelling of iemand in de gemeente woonachtig is, gebeurt door het raadplegen van de gemeentelijke basisadministratie. Bij twijfel moet het aantal nachten uitsluitsel bieden. De gemeente waar men de meeste nachten verblijft, is verantwoordelijk voor de verstrekking van de voorziening. De aanvraag moet worden ingediend bij de gemeente waar men zijn hoofdverblijf heeft. Een uitzondering betreft een aanvraag voor het bezoekbaar maken van een woning.

Het hoofdverblijf is de woonruimte, bestemd en geschikt voor permanente bewoning, waar de betrokkenezijn vaste woon- en verblijfplaats heeft en in degemeentelijke basisadministratie staat ingeschreven dan wel zal staan ingeschreven. Ook kan het gaan om het feitelijke adres, indien de betrokkene een briefadres heeft. Het ‘zal staan ingeschreven’ slaat hierbij op de situatie waarin de betrokkene zich binnen korte termijn in Amersfoort zal vestigen en een beroep zal doen op een voorziening vanwege de WMO. De gemeente waar de woning staat heeft compensatieplicht, behalve in de situatie waarin de persoon uit de WMO-doelgroep verhuist van de ene gemeente naar een andere gemeente. Een aanvraag voor een woonvoorziening in de vorm van een verhuiskostenvergoeding behoort dan tot de compensatieplicht van de vertrekgemeente.

In geval de betrokkene in een instelling is opgenomen, kan hij een briefadres elders hebben. In dit geval is evenwel, bij permanent wonen in de instelling, het feitelijk woonadres voor de WMO van belang. Indien de gemeente een aanvraag ontvangt die door een andere gemeente behandeld moet worden stuurt zij deze door naar die andere gemeente en geeft de aanvrager van dit doorzenden bericht (artikel 2:3 Algemene wet bestuursrecht (AWB)).

Artikel 1.4 Andere wettelijke regelingen

Wanneer op grond van enige andere wettelijke regeling aanspraak op de voorziening bestaat vindt geen verstrekking in het kader van de WMO plaats.

Artikel 1.5 Aard voorzieningen

Op grond van de WMO verstrekt de gemeente hulp bij het huishouden, woonvoorzieningen, vervoersvoorzieningen, rolstoelen en sportvoorzieningen.

Artikel 1.6 Vormen van verstrekking

Er zijn drie vormen van verstrekkingen van individuele voorzieningen mogelijk

• 1.

  Verstrekking in natura: De gemeente verstrekt een voorziening kant en klaar aan de aanvrager. Bij verstrekking van roerende voorzieningen ligt het primaat bij bruikleen.

• 2.

  Persoonsgebonden budget: de gemeente verstrekt een bedrag aan de aanvrager, die daarmee zelf een dienst of voorziening inkoopt. De voorwaarden voor toekenning en gebruik van een persoonsgebonden budget zijn uitgewerkt in de Verordening en het Besluit.

• 3.

  Financiële tegemoetkoming: In relatie tot bouwkundige woonvoorzieningen legt de WMO de verplichting op om een financiële tegemoetkoming uit te betalen aan de eigenaar van de woning. Een dergelijke financiële tegemoetkoming kan alleen al om die reden in sommige situaties geen persoonsgebonden budget genoemd worden.

Daarnaast kan de gemeente algemene voorzieningen verstrekken. In Amersfoort bestaat een systeem van collectief vervoer. Algemene voorzieningen worden niet verstrekt in de vorm van een persoonsgebonden budget. Als in plaats van collectief vervoer (een voorziening in natura) een persoonsgebonden budget zou moeten worden verstrekt, zou de mogelijkheid bestaan dat door een leegloop van het collectief vervoer de basis onder dit vervoer uit zou vallen. Voor diegenen die afhankelijk zijn van collectief vervoer zou zo een naturavoorziening wegvallen.

Artikel 1.7 Gebruik van voorzieningen

Een voorziening die door de gemeente aan een aanvrager wordt verstrekt, is met name bedoeld voor het gebruik in de directe woon- en leefomgeving. Indien voorzieningen tijdens bijvoorbeeld een vakantie worden meegenomen naar elders draagt de aanvrager in beginsel zelf de verantwoordelijkheid voor de verzekering van de voorziening en voor het laten verhelpen van defecten en storingen. In geval achteraf blijkt dat er sprake was van normale reparatiekosten, die de betrokkene niet verweten kunnen worden, worden deze vergoed. Een aanvullende voorziening voor het meenemen dan wel het gebruiken van een voorziening buiten de directe woon- en leefomgeving wordt in beginsel niet verstrekt.

Artikel 1.8 Goedkoopste adequate voorziening

De gemeente verstrekt de goedkoopste voorziening, die als adequaat beschouwd kan worden. De verstrekking kan hierdoor afwijken van de aangevraagde voorziening. In verband hiermee is onder meer besloten het verstrekkingenpakket zoveel mogelijk te standaardiseren. Alleen wanneer een standaardvoorziening niet adequaat is, zal een verstrekking van een daarvan afwijkende voorziening aan de orde zijn. Waar mogelijk worden voorzieningen herverstrekt. Een product kan weliswaar duurder zijn, maar daardoor langer meegaan. Uiteindelijk kan de prijs, over de levensduur gerekend, dan lager uitvallen. Bij het vaststellen van de goedkoopste voorziening gaat het om wat voor de gemeente het goedkoopst is. Daarbij kan ook rekening gehouden worden met zogenaamde macro-overwegingen, overwegingen die het gehele beleid en de consequenties betreffen. Als de betrokkene een duurdere voorziening in natura wil verkrijgen is dit toegestaan, mits deze voorziening adequaat is en zo nodig na inname herverstrekt kan worden. De meerkosten van een dergelijke ‘luxer’ voorziening komen voor rekening van de betrokkene en worden bij beëindiging en inname van de verstrekking niet vergoed. Ook bij verstrekking in de vorm van een persoonsgebonden budget komen de meerkosten voor rekening van de aanvrager.

Artikel 1.9 Individueel gericht

De gemeente verstrekt een voorziening slechts, wanneer deze in overwegende mate op het individu gericht is. Voorzieningen moeten binnen de grenzen van het verstrekkingenbeleid zijn afgestemd op de specifieke situatie van een cliënt. Afgestemd op de specifieke situatie van de cliënt betekent niet dat alle aanvragen zonder meer worden gehonoreerd.

Artikel 1.10 Langdurig noodzakelijk

De eis dat een voorziening langdurig noodzakelijk moet zijn heeft te maken met de afgrenzing met het hulpmiddelendepot dat op basis van de AWBZ beschikbaar wordt gesteld. Uit het hulpmiddelendepot kan gedurende drie maanden, éénmaal te verlengen met nog eens drie maanden, een hulpmiddel worden verleend. Na die periode bestaat de mogelijkheid het hulpmiddel tegen betaling te huren. Dat wil echter niet zeggen dat de grens van langdurig noodzakelijk op 6 maanden ligt. De grens wordt eerder bepaald door de vraag: gaat het probleem over of is het blijvend. Het kan, in tijd uitgedrukt, gaan om twee maanden, bijvoorbeeld bij mensen die in een terminaal ziektestadium verkeren. Het kan ook gaan om veertig jaar, in situaties waarin de beperking bijvoorbeeld aangeboren is en stabiel van aard is. Kenmerk is in beide genoemde situaties dat de ondervonden beperking, naar de stand van de medische wetenschap op het moment van de aanvraag, onomkeerbaar is. Er is dus redelijkerwijs geen verbetering te verwachten in de situatie van de aanvrager.

Een uitzondering op de regel dat de aangevraagde voorziening langdurig noodzakelijk moet zijn, wordt gevormd door situaties waarin voor een afzienbare periode hulp bij het huishouden nodig is, bijvoorbeeld bij ontslag uit het ziekenhuis na een opname of bij een ontregeld huishouden.

Artikel 1.11 Algemeen gebruikelijk

Wanneer een voorziening voor de aanvrager als algemeen gebruikelijk beschouwd kan worden vindt geen verstrekking plaats in het kader van de WMO. Volgens de vaste jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep is een zaak algemeen gebruikelijk indien de volgende criteria van toepassing zijn:

• 1.

  de voorziening is in de reguliere handel verkrijgbaar;

• 2.

  de voorziening is niet speciaal voor gehandicapten bedoeld;

• 3.

  de voorziening is niet aanzienlijk duurder dan vergelijkbare producten met hetzelfde doel.

In individuele gevallen kan een voorziening die op zichzelf als algemeen gebruikelijk kan worden beschouwd, vanwege omstandigheden aan de kant van de aanvrager toch niet als algemeen gebruikelijk worden beschouwd. Er moet dan een uitzondering worden gemaakt, waarbij het gaat om:

• 1.

  De aangevraagde voorziening betreft een acute, onverwachte vervanging van een gebruikelijke voorziening.

• 2.

  een plotseling optredende handicap, waardoor algemeen gebruikelijke voorzieningen eerder dan normaal moeten worden vervangen;

Artikel 1.12 Financiering achteraf

Tegemoetkoming voor kosten die de aanvrager vóór de beslissing op de aanvraag van de voorziening heeft gemaakt is niet mogelijk, tenzij in een spoedeisende situatie hiertoe uitdrukkelijk schriftelijk toestemming is verleend. In de situatie dat de aanvrager een voorziening aanvraagt nadat deze is gerealiseerd of een voorziening realiseert tussen het moment van aanvragen en het moment van beschikken, wordt het gevraagde geweigerd.

Pas op dat moment hebben burgemeester en wethouders alle op de aanvraag betrekking hebbende gegevens beoordeeld en op grond hiervan een besluit genomen over de te treffen voorziening.

Voor hulp bij het huishouden geldt in uitzondering op deze regel, dat in situaties waarin onmiddelijke verlening van de hulp redelijkerwijs noodzakelijk is, deze hulp ten hoogste twee weken kan worden geleverd zonder dat daar een beschikking aan ten grondslag ligt, waaruit blijkt dat de aanvrager voor deze hulp in aanmerking komt.

Met woningaanpassingen mag niet eerder dan na het moment van beschikken een aanvang worden gemaakt met de werkzaamheden voor een woningaanpassing. Door deze regeling wordt voorkomen dat een voorziening, die voor de beslissing is aangebracht, uiteindelijk afwijkt van wat burgemeester en wethouders als goedkoopst adequate voorziening beschouwen. Burgemeester en wethouders kunnen immers ook factoren laten meewegen die buiten de woonruimte van de aanvrager zijn gelegen, zoals een beschikbare aangepaste woning elders, waardoor een woningaanpassing wellicht niet noodzakelijk is. Ook eerst nadat de gemeente Amersfoort een positieve beschikking voor een tegemoetkoming in de verhuiskosten heeft afgegeven, komt een aanvrager hiervoor in aanmerking. Pas nadat advies is verkregen en de gemeente Amersfoort een afweging heeft gemaakt welke oplossing het meest adequaat is kan de aanvrager tot verhuizing overgaan. Met deze voorwaarde wordt ervoor gezorgd dat de gemeente Amersfoort achteraf, nadat de aanvrager reeds is verhuisd, niet met een claim voor een tegemoetkoming in de verhuiskosten wordt geconfronteerd en dat de aanvrager verhuist naar een niet adequate woning.

In bepaalde gevallen kan het echter nodig zijn dat de aanvrager snel moet beslissen omdat de woning anders aan een andere woningzoekende wordt toegewezen. In deze, of andere urgente gevallen, is het mogelijk dat de gemeente Amersfoort na beoordeling van de aanpassingen in de woning of de aanpasbaarheid van de woning, vooruitlopend op een positief medisch advies schriftelijk toestemming geeft te verhuizen.

Artikel 1.13 Afschrijvingstermijn en vervanging

Bij gelijkblijvend ziektebeeld verstrekt de gemeente bij vervolgaanvragen slechts een nieuwe voorziening, wanneer een voorziening technisch is afgeschreven. Dit zal van situatie tot situatie verschillen, omdat voorzieningen in verschillende omstandigheden worden gebruikt en er ook verschillen zijn in intensiteit, belasting en frequentie. Situaties waarin de voorziening, buiten de schuld van de aanvrager om, kapot of verloren is gegaan, vormen hierop een uitzondering.

Voor zover de aanvraag een verloren gegane zaak betreft en daarbij sprake is van schuld, wordtgeen nieuwe voorziening verstrekt. Dit is een vergaande regel, die altijd goed voorbereid en onderbouwd dient te worden. Toch komt het met enige regelmaat voor dat door onzorgvuldig gebruik of zelfs misbruik regelmatig reparaties nodig zijn om bijvoorbeeld een scootmobiel rijdend te houden. Dit kan gebeuren uit onzorgvuldigheid, onder invloed van alcohol of drugs enz. Bij herhaling van dit soort problemen wordt eerst met betrokkene overlegd en duidelijk gemaakt dat dit in strijd is met de bruikleenovereenkomst. Heeft een dergelijk gesprek geen resultaat, dan wordt overgegaan tot aangetekend waarschuwen dat bij herhaling de voorziening wordt ingenomen. Herhaalt het probleem zich dan weer dan wordt tot inname overgegaan en hoeft er geen herverstrekking plaats te vinden.

Hetzelfde geldt als door grove nalatigheid bijvoorbeeld een voorziening verloren gaat. Gedurende de verdere afschrijvingsperiode hoeft dan geen nieuwe voorziening verstrekt te worden.

Zeker bij personen die afhankelijk zijn van voorzieningen kan dit een zeer ingrijpende, maar noodzakelijke maatregel zijn. Als iemand een persoonsgebonden budget heeft kan op gelijke wijze bij verloren gaan gedurende de looptijd gehandeld worden.

Artikel 1.14 Samenhangende afstemming

Wanneer een aanvrager verschillende voorzieningen nodig heeft, zoekt de gemeente naar een combinatie van voorzieningen, die in zijn geheel als de goedkoopst adequate verstrekking beschouwd kan worden..

Om de verkrijging van individuele voorzieningen samenhangend af te stemmen op de situatie van de aanvrager wordt bij het onderzoek inzake artikel 34 van de Verordening indien van toepassing aandacht besteed aan:

• a.

  de algemene gezondheidstoestand van de aanvrager;

• b.

  de beperkingen die de aanvrager ondervindt bij de maatschappelijke participatie als gevolg van ziekte of gebrek; inclusief chronische psychische en psychosociale problemen;

• c.

  de woning en de woonomgeving van de aanvrager;

• d.

  het psychisch en sociaal functioneren van de aanvrager;

• e.

  de sociale omstandigheden van de aanvrager.

Bij de besluitvorming en de motivering van het besluit wordt door het college bij deze bevindingen aangesloten.

Artikel 1.15 Advies

Het college is op grond van artikel 33 lid 2 van de Verordening bevoegd een daartoe aangewezen adviesinstantie om advies te vragen. Op grond van lid 5 wordt bij de advisering gebruik gemaakt van de systematiek zoals neergelegd in de International Classification of Functions, Disabilities and Impairments, de zogenaamde ICF classificatie.

Van de zeer uitgebreide ICF zijn met name de lijsten met “functies” en “activiteiten en participatie” van belang. Daarom zijn deze lijsten als bijlage bij het Verstrekkingenboek toegevoegd.

Problemen met functies leiden tot stoornissen bij activiteiten en participatie. Het is op dit niveau dat de compensatie op basis van de WMO plaats moet vinden. De medisch adviseur vermeldt in het licht van de aanvraag de stoornis en de daaruit volgende beperkingen, evenals de mate van die beperkingen, gerelateerd aan de mogelijke compensatie of de te verstrekken voorzieningen, waarbij het vocabulaire van de ICF wordt gebruikt.

Het medisch advies wordt door het college beoordeeld en leidt tot (gedeeltelijke) toekenning of afwijzing van de aangevraagde compensatie/voorziening.

Een advies wordt door de gemeente getoetst op volledigheid en zorgvuldigheid. Een advies is in ieder geval zorgvuldig:

• a.

  Indien aantoonbaar de mening van de aanvrager over de te verstrekken voorziening danwel afwijzing van de gevraagde voorziening is betrokken bij de advisering;

• b.

  indien het oordeel van de behandelend arts of specialist is betrokken bij de advisering;

• c.

  of indien blijkt waarom er eventueel geen contact is geweest met de behandelende sector of waarom het advies afwijkt van de visie van de behandelend arts of specialist;

• d.

  het bestuursorgaan na kan gaan hoe het advies tot stand is gekomen;

• e.

  de advisering inzichtelijk en transparant is;

• f.

  wanneer de relevante functiestoornissen en beperkingen worden benoemd;

• g.

  als uit het advies blijkt of er sprake is van een naar verwachting stationaire situatie dan wel progressief ziektebeeld;

• h.

  indien uit het advies blijkt welke mate van urgentie aan de orde is voor de verlening van de gevraagde voorziening;

• i.

  als de selectie van voorzieningen past binnen het verstrekkingenbeleid van de gemeente.

  • Artikel 1.16 Inlichtingenplicht

Om voor een voorziening in aanmerking te komen en het recht hierop te kunnen behouden is de aanvrager gehouden aan burgemeester en wethouders of aan de aangewezen instantie gegevens te (doen) verschaffen. Het betreft gegevens zowel om de aanvraag te kunnen beoordelen als het gaat om gronden van weigering, het verschaffen van inlichtingen door te (laten) bevragen of onderzoeken, het eigener beweging mededeling doen van feiten en omstandigheden betrekking hebbend op het recht en het intrekken van een beschikking na blijk van onjuiste gegevens.

Het recht op een voorziening eindigt bij verhuizing naar een andere gemeente. Bij overlijden van de aanvrager moeten voorzieningen worden ingenomen of diensten beëindigd. Ook wanneer voorzieningen niet meer worden gebruikt omdat ze niet meer nodig zijn of niet meer adequaat, moet dit worden gemeld.

Artikel 1.17 Motiveringsplicht

Op grond van artikel 26 lid 1 van de WMO vermeldt de beschikking op welke wijze de genomen beschikking bijdraagt aan het behouden en bevorderen van de zelfredzaamheid en de normale maatschappelijke participatie van de betrokkene.

Gaat het om een positieve beschikking, dan wordt in de beschikking aangegeven welke mogelijkheden betrokkene krijgt door de toegekende voorziening(en). Gaat het om een afwijzing, dan zal men moeten denken aan een formulering waarbij aangegeven wordt dat compensatie niet noodzakelijk of zelfs ongewenst is, omdat betrokkene zonder de gevraagde voorzieningen ook in staat is zelfredzaamheid en/of maatschappelijke participatie te behouden of te bevorderen.

Artikel 1.18 Hardheidsclausule

Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de aanvrager of de woningeigenaar afwijken van de regels, normen en beleidslijnen, zoals die zijn vastgesteld in de Verordening en de daarbij behorende uitvoeringsbesluiten, indien toepassing daarvan tot onbillijkheden van overwegende aard leidt. Het college motiveert in deze gevallen daarom daarvan is afgeweken.

Artikel 2.1 Typen hulp in het huishouden

1.Alleen schoonmaakwerkzaamheden

Veel cliënten hebben hulp nodig in de huishouding voor het schoonmaken van het huis. Voor deze categorie cliënten gelden de volgende functies:

• a.

  Licht en zwaar huishoudelijk werk

• b.

  De was doen

• c.

  Huishoudelijke spullen in orde maken

  • 2.

    Schoonmaakwerkzaamheden met andere lichte ondersteuning in de huishouding

Een deel van de cliënten heeft hulp nodig bij het organiseren van het huishouden. Voor deze categorie cliënten gelden aanvullend de volgende functies:

• a.

  Broodmaaltijd bereiden

• b.

  Warme maaltijd bereiden

• c.

  Boodschappen doen voor dagelijks leven

• d.

  Anderen helpen in huis met zelfverzorging

• e.

  Anderen helpen in huis bij bereiden van de maaltijd

• f.

  Dagelijkse organisatie van het huishouden (bijv. lichte administratieve werkzaamheden)

  • 3.

    Schoonmaakwerkzaamheden met ondersteuning binnen de ontregelde huishouding

Bij een deel van de cliënten is sprake van een ontregelde huishouding. Voor deze categorie cliënten gelden aanvullend op categorie 1 en 2 de volgende functies:

• a.

  instructie

• b.

  advies

• c.

  voorlichting

• d.

  eenvoudige psychosociale begeleiding

Artikel 2.2 Algemene hulp bij het huishouden

Uit artikel 9 van de Verordening blijkt dat indien als gevolg van aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of gebrek of problemen bij het uitvoeren van de mantelzorg het zelf uitvoeren van één of meer huishoudelijke taken onmogelijk is en de algemene hulp bij het huishouden dit snel en adequaat op kan lossen, men voor deze eerste vorm, algemene hulp bij het huishouden in aanmerking kan komen.

Bij het vaststellen van deze beleidsregels is deze vorm van hulp nog onvoldoende ontwikkeld om als primaat te kunnen stellen. De algemene voorziening wordt daarom als ‘niet aanwezig’ beschouwd. Deze voorziening kan in een later stadium na invoering van de WMO wel ontwikkeld en ingezet worden.

Artikel 2.3 Voorliggende voorzieningen

Voorliggende voorzieningen, die altijd algemeen gebruikelijk zijn, kunnen gevonden worden in:

kinderopvang (crèche, kinderdagverblijf, overblijfmogelijkheden op school, voor- of naschoolse opvang); oppascentrales; maaltijddiensten; hondenuitlaat-service; boodschappendiensten enz.

Niet relevant is of men gebruik wil maken van een voorliggende voorziening. Ook is in principe niet relevant welke kosten aan de voorliggende voorziening zijn verbonden, tenzij sprake zou kunnen zijn van een zogenaamd extreem laag inkomen als geldt bij het begrip algemeen gebruikelijk: een inkomen dat door kosten op grond van de ziekte of het probleem onder de bijstandsnorm uitkomt of dreigt uit te komen door deze kosten.

Op basis van de hardheidsclausule kan in bijzondere situaties altijd – maar bij uitzondering – van deze regels worden afgeweken.

Artikel 2.4 Mantelzorg

Hulp bij het huishouden kan verstrekt worden in situaties waarin de mantelzorg problemen heeft bij de uitvoering daarvan. In situaties dat die problemen (deels) opgelost kunnen worden door het toekennen van hulp bij het huishouden is dat een reden voor toekenning. Daarbij dient er van uitgegaan te worden dat de hulp bij het huishouden plaats vindt bij de hulpvrager, die de mantelzorg ontvangt, en niet bij de mantelzorger thuis, indien die een ander woonadres heeft als de hulpvrager. Is er bij de mantelzorger zelf sprake van aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of gebrek dan kan de mantelzorger wel in aanmerking komen voor hulp in het eigen huishouden.

Artikel 2.5 Gebruikelijke zorg

Gebruikelijke zorg wil zeggen dat als de hulpvrager huisgenoten heeft die het huishoudelijk werk over kunnen nemen, zij verondersteld worden dit door een herverdeling van taken te doen, zodat er geen ruimte meer bestaat hulp bij het huishouden te indiceren.

Dit principe is gebaseerd op de achterliggende gedachte dat een leefeenheid in gezamenlijkheid verantwoordelijk is voor het huishoudelijke werk. Dat betekent dat indien degene die gewend is het huishoudelijk werk te doen hiertoe niet meer in staat is, andere leden van de leefeenheid verondersteld worden dit over te nemen. Voor de beoordeling hiervan wordt het voorheen onder de AWBZ gehanteerde Protocol Gebruikelijke Zorg gehanteerd.

Het principe van gebruikelijke zorg heeft een verplichtend karakter en betreft alle huisgenoten ouder dan 18 jaar. Vanaf 18 jaar wordt men verondersteld in verband met studie op kamers te kunnen wonen en een eenpersoonshuishouden te kunnen draaien. Vanaf 23 jaar wordt men verondersteld een volledig huishouden te kunnen draaien. Onder 18 jaar wordt men verondersteld te helpen bij het huishouden, zoals het bijhouden van de eigen kamer, het helpen dekken van de tafel, het helpen bij de afwas enz. Ook met deze activiteiten kan rekening gehouden worden bij de indicatie.

Daarbij wordt er geen rekening mee gehouden of men het al dan niet wil of al dan niet gewend is te doen. In situaties dat personen uit de leefeenheid die nog nooit huishoudelijk werk hebben gedaan, dit niet kunnen, kan via een tijdelijke indicatie hulp geboden worden bij het aanleren hiervan. De taak wordt dan niet overgenomen maar via instructies gestuurd.

Ook studie of werkzaamheden vormen in principe geen reden om van de gebruikelijke zorg af te zien. Immers, iedereen die werkt zal naast zijn werk het huishouden moeten doen of hier eigen oplossingen voor zoeken (zoals het inhuren van particuliere hulp). Dat geldt ook voor tweeverdieners. Ook ouderen die in staat zijn tot het verrichten van huishoudelijk werk vallen onder de gebruikelijke zorg. Een (zeer) hoge leeftijd kan in omstandigheden aanleiding te zijn niet te vragen het huishoudelijk werk aan te leren.

Bij werkenden wordt geen rekening gehouden met zeer drukke werkzaamheden en (zeer) lange werkweken. Over het algemeen kan alleen rekening worden gehouden met personen die vanwege hun werkzaamheden langdurig van huis zijn. Daardoor zijn zij immers de facto niet in staat het huishoudelijk werk over te nemen. Maar in alle situaties dat daarbij sprake is van een eigen keuze, zal daar geen rekening mee worden gehouden. De afwezigheid moet een verplichtend karakter hebben. Het gaat te ver chauffeurs die op het buitenland reizen, medewerkers in de off-shore of marinemensen die maanden achtereen van huis zijn, te dwingen een andere functie te zoeken.

Onder personen die lid zijn van de leefeenheid worden niet verstaan personen die een (pension)kamer huren. Het moet dan gaan om personen die in generlei familiebetrekking staan tot elkaar en er moet daadwerkelijk een huurovereenkomst liggen.

In die situaties worden overigens de werkzaamheden ten aanzien van de huurder door de verhuurder als zijnde beroepsmatig niet geïndiceerd!

Er zijn situaties die op een grensgebied liggen. Bij kloostergemeenschappen bijvoorbeeld is wel sprake van een leefeenheid, maar is over het algemeen een taakverdeling, die zich niet leent voor overname. In die situatie kan wel geïndiceerd worden voor bijvoorbeeld het schoonmaken van de eigen kamer indien met dit niet zelf meer kan. Gemeenschappelijke ruimten die kenmerkend voor kloosters zijn kunnen niet worden geïndiceerd omdat zij het niveau sociale woningbouw te boven gaan (bibliotheken, gebedsruimten, gemeenschapsruimten, refters) en behoren tot de eigen verantwoordelijkheid van de gemeenschap.

Voor AWBZ-instellingen geldt dat huishoudelijke verzorging in de functie verblijf is opgenomen en dus niet geïndiceerd kan worden.

Voor particuliere tehuizen die verzorging bieden geldt dat daar hulp bij het huishouden voor het eigen appartement of de eigen kamer geïndiceerd kan worden in zoverre de zorg niet door betrokkene wordt betaald. Dan gaat het immers om reeds aanwezige professionele zorg en is er geen tekort of probleem. Dit geldt ook voor door het tehuis verzorgde wasverzorging of maaltijdverzorging.

Artikel 2.6 Omvang hulp bij het huishouden

Voor de omvang van de hulp bij het huishouden moet bepaald worden welke activiteiten de hulpvrager zelf niet kan uitvoeren en welke normtijden hiervoor gelden. Er is, in navolging van de AWBZ gekozen voor normtijden, om een uitgangspunt te hebben voor de omvang van de verschillende taken die in het huishoudelijk werk verricht moeten worden. De in bijlage 1 aangegeven normtijden worden gehanteerd..

Artikel 3.2 Uitsluitingen

Op grond van artikel 18 en artikel 19 lid 1 van de Verordening zijn enerzijds alle woonsituaties die niet gericht zijn op een permanent zelfstandig hoofdverblijf uitgesloten. Een uitzondering vormt het bezoekbaar maken van een woning. Anderzijds zijn uitgesloten situaties waarbij gezien de aard van het soort gebouw verondersteld mag worden dat bepaalde voorzieningen standaard aanwezig zijn.

Artikel 3.3 Normaal gebruik van de woning

Woonvoorzieningen betreffen het normale gebruik van de woning. Het normale gebruik van de woning omvat de elementaire woonfuncties, dat zijn de activiteiten die de gemiddelde Nederlander in zijn woning in elk geval verricht. Het gaat daarbij om slapen, lichaamsreiniging, toiletgang, het bereiden en consumeren van voedsel, het zich horizontaal en verticaal verplaatsen in de woning. Voor kinderen komt daar bij het veilig kunnen spelen in de woonruimte.

Het feit dat alleen problemen bij het normale gebruik van de woning worden gecompenseerd, houdt in dat geen rekening wordt gehouden met voorzieningen met een therapeutisch doel (bijvoorbeeld dialyseruimten, therapeutisch baden).

Evenmin wordt er rekening gehouden met problemen die een incidenteel karakter hebben, dan wel voorzieningen die puur als noodvoorziening hebben te gelden (bijvoorbeeld incidenteel gebruikte en niet-essentiële onderdelen van de woning respectievelijk vluchtvoorzieningen of branddeuren). Ook ten behoeve van het gebruik van hobbyruimtes en studeerkamers worden geen compenserende woonvoorzieningen getroffen, aangezien het daarbij niet gaat om ruimten met een elementaire woonfunctie.

Uitzondering op het beginsel dat woonvoorzieningen worden verstrekt ter compensatie van problemen bij het normale gebruik van de woning vormt de uitraasruimte. Deze voorziening heeft een specifiek doel, namelijk het tot rust doen komen van personen met een specifieke beperking.

Bij een indicatiestelling voor woonvoorzieningen wordt integraal beoordeeld in hoeverre hulp bij het huishouden en AWBZ-functies kunnen voorzien in respectievelijk compensatie en oplossing van de ondervonden woonproblematiek. Verder wordt – conform de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep onder de WVG- beoordeeld in hoeverre de problematiek kan worden opgelost door redelijkerwijs te vergen inspanningen van huisgenoten, inclusief het treffen van redelijkerwijs te vergen oppasmaatregelen van ouders. Verder wordt rekening gehouden met algemeen gebruikelijke oplossingen als een andere organisatie van taken en een herschikking van de inrichting dan wel wijziging van de opstelling van inrichtingselementen in de woning.

Artikel 3.4 De uitraasruimte

Een uitraasruimte is een ruimte die alleen ten behoeve van de persoon met een aantoonbare gedragsstoornis noodzakelijk is, om hem/haar tot rust te doen komen. Dit vloeit ook voort uit de algemene beperking dat individuele WMO-voorzieningen in hoofdzaak op het individu gericht zijn.

De uitraasruimte is dus uitdrukkelijk niet bedoeld om overlast voor huisgenoten te beperken, hoewel dat wel een mogelijk neveneffect kan zijn van verstrekking.

Met het oog op de beperking, de gedragsstoornis met ernstig ontremd gedrag tot gevolg, zal de ruimte in de regel beperkt van omvang zijn. Aanwezige voorzieningen zijn gericht op het doel van de uitraaskamer, het tot rust laten komen. Doorgaans zal de ruimte daarom prikkelarm en veilig moeten zijn, en tevens zijn uitgerust met voorzieningen die toezicht mogelijk maken. Voor zover dat geen technische apparatuur is kan dat onder de voorziening vallen.

Op basis van deskundigenadvies (met name een advies van een onafhankelijk psycholoog of orthopedagoog kan van belang zijn) zal op individuele basis worden vastgesteld aan welke eisen de uitraasruimte moet voldoen. Waar mogelijk zullen bestaande ruimten worden aangepast, bijvoorbeeld de slaapkamer van de persoon voor wie de uitraaskamer nodig is.

Artikel 3.5 Primaat verhuizing

Een woonvoorziening wordt bij voorkeur verstrekt in de vorm van een verhuiskostentegemoetkoming, indien de noodzakelijke woningaanpassing naar verwachting meer kost dan € 6.807. Bij de afweging tussen verhuizing of woningaanpassing kunnen vervolgens de volgende factoren een rol spelen:

• a.

  beschikbaarheid van aangepaste of eenvoudig aan te passen woonruimte;

• b.

  vergelijking kosten huidige en nieuwe woonruimte: tegemoetkoming voor verhuiskosten, de eventuele aanpassingskosten van de nieuwe woning, kosten van het eventueel vrijmaken van de woning, een eventuele tegemoetkoming voor huurderving;

• c.

  De mogelijke gebruiksduur van de aanpassing. Aanpassingen aan sociale huurwoningen zijn vaker opnieuw in te zetten dan aanpassingenaan koopwoningen, omdat deze huurwoningen opnieuw kunnen worden verhuurd aan personen met een beperking. Ook de medische prognose speelt in dit verband een rol. Indien vaststaat dat iemands toestand naar verwachting zodanig zal verslechteren, en dat als gevolg daarvan de aanpassing slechts voor beperkte tijd zal volstaan, kan dat gegeven een rol spelen in de afweging tussen verhuizing en aanpassen;

• d.

  snelheid waarmee het woonprobleem opgelost kan worden door verhuizing dan wel aanpassing. De richtlijn is dat een verhuizing gerealiseerd moet kunnen zijn binnen een medisch verantwoorde termijn. De medisch verantwoorde termijn wordt aangegeven door het indicatieorgaan. Daarbij wordt rekening gehouden met in de huidige woning aanwezige of aan te brengen noodvoorzieningen.

• e.

  aanwezigheid mantelzorg in huidige en nieuwe woonomgeving;

• f.

  binding van de aanvrager met de wijk;

• g.

  ligging van de huidige en nieuwe woonruimte ten opzichte van voorzieningen en werklocatie;

• h.

  Als de aanvrager zijn werk "aan huis" heeft (eigen bedrijf), bedrijfsmatige consequenties van de verhuizing;

• i.

  consequenties van verhuizing dan wel aanpassing voor de woonlasten van de aanvrager. Voor aanvragers, die op grond van hun inkomen in aanmerking komen voor Huurtoeslag, is hierbij de richtlijn dat de verhuizing niet mag leiden tot overschrijding van de fiatteringgrens (het op dat moment geldende maximum), tenzij de aanvrager geen bezwaar heeft tegen een huurverhoging;

• j.

  overige financiële consequenties van verhuizing dan wel aanpassing voor eigenaar-bewoner, zoals vermogenswinsten of -verliezen bij verkoop.

Vaak zal een aangeboden mogelijkheid te verhuizen naar een andere woning door de aanvrager als negatief worden beoordeeld: vaak zal men graag willen blijven wonen in de vertrouwde woning. Als de bovenomschreven afweging in het voordeel van verhuizing uitvalt, is die wens niet meer doorslaggevend.

Artikel 3.6 Primaat losse woonunit

Komt verhuizing niet in aanmerking, dan zal beoordeeld moeten worden welke aanpassingen noodzakelijk zijn. Hierbij geeft de Verordening nog een tweede primaat aan, te weten het primaat van de losse woonunit (artikel 17). Dit primaat heeft een plaats gekregen om te voorkomen dat grote bedragen over een gering aantal jaren afgeschreven moet worden: na aanpassing van een eigen woning is de kans op hergebruik immers gering.

Om van dit primaat gebruik te kunnen maken moet uiteraard de mogelijkheid tot het plaatsen van een losse unit bestaan, bijvoorbeeld doordat er voldoende ruimte is. Daarbij zal het meestal zo zijn dat als er voldoende ruimte is voor het plaatsen van een losse unit als er ook ruimte is voor het plaatsen van een aanbouw. Ook op dit punt geldt dat de wens van betrokkene een aanbouw te realiseren niet doorslaggevend is: een aanbouw is niet herbruikbaar, een losse unit wel.

Het program van eisen zoals dat geldt voor een aanbouw kan gebruikt worden voor een losse woonunit. Het is daarbij van belang in de beschikking vast te leggen dat – als de unit niet meer nodig is – dit aan de gemeente gemeld dient te worden. De gemeente kan er dan zorg voor dragen dat de unit verwijderd wordt en de woning in de oude staat wordt teruggebracht. Deze kosten maken onderdeel uit van de verstrekking van een losse woonunit.

Is een losse unit niet mogelijk, of niet de goedkoopste adequate voorziening, dan kan de stap naar de al dan niet bouwkundige aanpassing worden gemaakt.

Artikel 3.7 Afweging bouwkundige of niet-bouwkundige voorzieningen

Of de cliënt in aanmerking komt voor een losse (roerende) of een vaste (onroerende) woonvoorziening, hangt af van de bouwkundige situatie van de woning en van de ondervonden beperkingen en belemmeringen. Het gaat bij losse woonvoorzieningen bijvoorbeeld om tilliften, badliften, douche/toiletstoelen, douchestretchers, badtransfer-planken. Waar mogelijk zal uit oogpunt van herbruikbaarheid gekozen worden voor verstrekking van losse woonvoorzieningen. Het gaat hier niet om inrichtingselementen. De losse woonvoorziening moet voorzien in een oplossing voor een elementaire woonfunctie, die eventueel ook kan worden geboden door een bouwkundige voorziening. Meestal zal de losse voorziening een goedkoop en adequaat alternatief zijn voor een vast voorziening. Een voorbeeld: in plaats van een vaste plafondlift als transferhulpmiddel kan ook een losse tillift worden verstrekt of een transferplank. Ook wordt bij voorkeur met losse voorzieningen gewerkt in situaties waarin mensen wachten op opname in een zorginstelling of in andere situaties waarin de voorziening langdurig noodzakelijk is, maar waarin de verstrekking van vaste woonvoorzieningen als risico met zich meebrengt dat deze voorziening op zichzelf niet efficiënt is. Voorbeelden zijn terminale situaties, maar ook situaties waarin mensen in een slooppand wonen.

Artikel 3.8 Overige voorwaarden voor bouwkundige voorzieningen

• 1.Bouwkundige voorzieningen kunnen alleen worden verstrekt als:

• a.

  de eigenaar van de woning is bereid om mee te werken;

• b.

  de woning technisch aanpasbaar is;

• c.

  de aanpassing bruikbaar is voor eventuele volgende bewoners met een beperking;

• d.

  de voorziening voldoende verzekerd is. Bij het vergroten van de woning wordt er van uitgegaan dat de eigenaar van de woning zijn opstalverzekering aan de hogere herbouwwaarde van de woning aanpast.

• e.

  het geen aanpassing betreft van een algemeen gebruikelijke voorziening aan de eisen van deze tijd;

• f.

  het geen voorzieningen betreft in gebouwen die zijn of worden gebouwd na inwerkingtreding van het Bouwbesluit en die op grond daarvan tijdens de bouw (hadden) moeten worden aangebracht;

• g.

  het geen voorzieningenen betreft bestemd voor collectief gebruik in op senioren gerichte woongebouwen die gebouwd zijn na 1995, of in op gehandicapten gerichte woongebouwen.

  • 2.

    Voor aanpassing van woonschepen en woonwagens gelden de algemene regels, als de technische levensduur nog minimaal 5 jaar is en er nog minimaal 5 jaar een legale lig- of standplaats voor bestaat in Amersfoort. Bij een kortere termijn geldt een aangepast maximum voor de kosten die vergoed worden. Dit is opgenomen in het Besluit.

  • 3.

    Voorwaarden voor de aanpassing van binnenschepen zijn:

    • a.

      het schip staat geregistreerd als binnenschip bij het Kadaster;

    • b.

      het schip is in gebruik voor vervoer van goederen met een laadvermogen van tenminste 5 ton of voor vervoer van meer dan 12 personen, waarbij de schipper, bemanning en hun gezinsleden niet meetellen;

    • c.

      de aanpassing is bedoeld voor de verblijfsruimte van de schipper, bemanning of hun gezinsleden, met inbegrip van keukens, provisiekamers, toiletten, wasgelegenheden, washokken, portalen en gangen, met uitzondering van het stuurhuis.

Artikel 3.9 Bouwkundige voorzieningen

1. Kosten van woningaanpassingen

• 1.De volgende kosten in het kader van een woningaanpassing kunnen in aanmerking worden genomen bij de vaststelling van het persoonsgebonden budget of de financiële tegemoetkoming:

• a.

  De aanneemsom (hierin begrepen de loon- en materiaalkosten) voor het treffen van de voorziening;

• b.

  De risicoverrekening van loon- en materiaalkosten, met inachtneming van het bepaalde in de Risicoregeling woning- en utiliteitsbouw 1991;

• c.

  het architectenhonorarium tot ten hoogste 10% van de aanneemsom met dien verstande dat dit niet hoger is dan het maximale honorarium als bepaald in SR 1988 van de BNA. Alleen in die gevallen dat het noodzakelijk is dat een architect voor de woningaanpassing moet worden ingeschakeld worden deze kosten subsidiabel geacht. Het betreft dan veelal de ingrijpender woningaanpassingen;

• d.

  De kosten voor het toezicht op de uitvoering, indien dit noodzakelijk is, tot een maximum van 2% van de aanneemsom (exclusief BTW);

• e.

  De leges voorzover deze betrekking hebben op het treffen van de voorziening;

• f.

  De verschuldigde en niet verrekenbare of terugvorderbare omzetbelasting;

• g.

  Renteverlies, in verband met het verrichten van noodzakelijke betaling aan derden voordat de bijdrage is uitbetaald, voor zover deze verband houdt met de bouw dan wel het treffen van voorzieningen;

• h.

  De door burgemeester en wethouders (schriftelijk) goedgekeurde kostenverhogingen, die ten tijde van de raming van de kosten redelijkerwijs niet voorzien hadden kunnen zijn;

• i.

  De kosten in verband met noodzakelijk technisch onderzoek en adviezen met betrekking tot het verrichten van de aanpassing;

• j.

  De kosten van aansluiting op een openbare nutsvoorziening;

• k.

  De administratiekosten die een verhuurder maakt ten behoeve van het treffen van een voorziening tot een bedrag zoals omschreven in het convenant van de gemeente met de Samenwerkende Woningcorporaties Eemland (SWE).

  2.Indien ná de toekenning van de tegemoetkoming of het persoonsgebonden budget en vóór de gereedmelding van de woningaanpassing de relatie tussen de aanvrager en de woning niet meer aanwezig is (verhuizing of overlijden) wordt de toegekende voorziening als volgt herzien:

• a.

  Indien nog geen werkzaamheden zijn uitgevoerd vervalt de toegekende voorziening. Eventuele voorbereidingkosten komen echter wel voor een tegemoetkoming in aanmerking;

• b.

  Indien de werkzaamheden gedeeltelijk zijn uitgevoerd wordt de toekenning (beschikking) herzien afhankelijk van het stadium waarin de aanpassingswerkzaamheden verkeren en afhankelijk van de reeds aangegane verplichtingen.

• 2. Aanbouw, uitbreiding van ruimten

Hiervoor gelden de volgende maxima, tenzij medische noodzaak een ander maximum vergt.

3. Verwerving van grond

• a.

  Als verwerving op grond nodig is in verband met aanbouw of uitbreiding van een vertrek verstrekt de gemeente een financiële tegemoetkoming in de kosten van de verwerving van het totaal aantal m2 grond, dat minimaal benodigd is om de aanbouw of uitbreiding te realiseren. Richtlijn hierbij is dat verwerving van de in bovenstaande tabel aangegeven m2 + 15% voldoende zal zijn om de aanbouw of uitbreiding te kunnen realiseren;

• b.

  Als verwerving van grond nodig is om de toegang tot de woning aan te passen verstrekt de gemeente eveneens een financiële tegemoetkoming in de kosten daarvan. Het aantal m2 dat daarvoor in aanmerking komt is maximaal 20 m2. De grond kan gelegen zijn tussen de openbare weg en hoofdingang of tussen de tweede ingang en de berging en/of tuinpoort;

• c.

  Als aanleg dan wel aanpassing van een terras en/of een toegangspad direct bij de woonruimte noodzakelijk is verstrekt de gemeente een financiële tegemoetkoming in de kosten daarvan. Het aantal m2 dat hiervoor in aanmerking komt bedraagt maximaal 6 respectievelijk 20.

Artikel 3.10 Niet bouwkundige voorzieningen

1. Roerende woonvoorzieningen

Verstrekt worden:

• 1.Hulpmiddelen bij het baden douchen en wassen op basis van de indicatiestelling en selectiespecificaties:

• a.

  aankleedtafel voor kinderen

• b.

  afdroogtafel

• c.

  badzitje

• d.

  badplank

• e.

  douchestoel

• f.

  douchebrancard

• g.

  douchestretcher

• h.

  douchewagen

• i.

  kinderbox

• j.

  postoel

• k.

  toiletstoel

• 2.

  Patiëntenliften die over de vloer verrijdbaar zijn waarbij zowel hand- als elektrische bediening mogelijk is. Patiëntenliften met een vaste opstelling of verplaatsbaar via bovenrailgeleiding worden aangemerkt als woontechnische voorziening en als zodanig behandeld.

• 3.

  Intercominstallatie indien de betrokkene niet in staat is zelf de voordeur van de woning te openen om bezoek te ontvangen. Een video-intercominstallatie kan slechts worden vergoed indien er sprake is van een gehoorstoornis die niet (gedeeltelijk) is op te heffen met hulpmiddelen die op basis van de AWBZ verstrekt worden.

  4.Eenmalige vervanging van vloerbedekking in verband met CARA, indien:

• a.

  de vloerbedekking niet is afgeschreven. In de regel na 8 jaar;

• b.

  de aanvrager bij de aanschaf niet van tevoren had kunnen weten dat CARA zou ontstaan/verergeren;

• c.

  vervanging van de vloerbedekking medisch gezien op zeer korte termijn noodzakelijk is.

2. Onderhoud, keuring en reparatie

Verstrekt worden kosten voor onderhoud en reparatie van de volgende woonvoorzieningen:

• a.

  stoelliften

• b.

  rolstoel- of staplateauliften

• c.

  woonhuisliften

• d.

  hefplateauliften

• e.

  mechanische- of elektrische inrichting voor een in hoogte verstelbaar keukenblok, bad of wastafel

• f.

  elektromechanische openings- en sluitingsmechanisme van deuren

3. Kosten van tijdelijke huisvesting

Voorwaarde voor verstrekking van deze voorziening zijn:

• a.

  De aanvrager kan zijn woning tijdelijk niet bewonen als gevolg van een noodzakelijke woning aanpassing;

• b.

  De aanvrager kan redelijkerwijs niet voorkomen dat hij, als gevolg van deze aanpassing, dubbele woonlasten heeft;

• c.

  De gemeente verstrekt deze voorziening voor de periode, waarin de aanvrager dubbele woonlasten heeft, met een maximum van 6 maanden.

4. Huurderving

Doel van deze voorziening is het stimuleren van woningeigenaren om aangepaste woningen toe te wijzen aan mensen met een beperking. De gemeente verstrekt deze voorziening voor een periode van maximaal 6 maanden.

Artikel 4.3 Voorliggende voorzieningen

Voor vervoer naar werk en onderwijs bestaan voorliggende voorzieningen op grond van andere wet- en regelgeving. Ook voor vervoer in verband met therapie, dagbehandeling of bezoek aan medische behandelaars bestaan in bepaalde situaties voorliggende voorzieningen, zoals de Regeling Zorgverzekering. Dit vervoer betreft niet het leven van alledag en valt niet onder de WMO. Ook (extra) vervoersbehoefte in verband met vrijwilligerswerk is geen aanleiding voor verstrekking van vervoersvoorzieningen, zo heeft de Centrale Raad van Beroep bepaald. De Centrale Raad gaat er van uit dat vervoerskosten betaald kunnen worden door de organisatie waarvoor het vrijwilligerswerk verricht wordt. Het vervoer naar bijvoorbeeld dagopvang of dagverzorging valt in principe evenmin onder de WMO-compensatieplicht. Deze bestemmingen zijn niet te vatten onder de verplaatsingen die mensen – in de regel - van dag tot dag plegen te ondernemen, hoewel er op basis van jurisprudentie spaarzaam uitzonderingen worden gemaakt. Een duidelijke lijn is nog niet te ontdekken, omdat het in die uitspraken om uitzonderlijke gevallen ging. Aanvragen voor vervoersvoorzieningen met dit doel zullen daarom kritisch moeten worden beoordeeld. Medische noodzaak, het al dan niet (overwegend) therapeutische karakter van de dagopvang en de erkenning/financiering van de dagopvang op basis van de AWBZ spelen volgens de jurisprudentie een rol. Heeft de dagopvang een overwegend therapeutisch karakter, of wordt die erkend of gefinancierd in AWBZ-kader, dan is er aanleiding om het vervoer in verband daarmee niet te beschouwen als vervoer in het kader van het leven van alledag.

Artikel 4.4 Kortingen

• 1.

  Vervoer voor AWBZ-instellingsbewoners

• a.

  Deze categorie mensen heeft in de regel een lagere vervoersbehoefte dan zelfstandig wonenden, omdat zij bijvoorbeeld niet of in mindere mate boodschappen hoeven te doen. Soms wonen aanvragers in een complex waarin voorzieningen, zoals een winkel, kapper, recreatieruimte voor diverse sociale activiteiten, zijn ondergebracht of in de dichte nabijheid zijn gerealiseerd. Te denken valt met name aan verzorgingshuizen eventueel met aanleunwoningen erbij, verpleeghuizen en andere AWBZ-instellingen. Bovendien geldt dat een aantal 'bestemmingen in het kader van het leven van alledag' vervallen, omdat daarin op andere wijze wordt voorzien. Bewoners van intramurale instellingen hoeven bijvoorbeeld minder vaak boodschappen te doen, omdat de instellingen de maaltijden bereidt. Ook sommige gezamenlijke sociale activiteiten waarvoor vervoer nodig is, worden vanuit de AWBZ-instelling georganiseerd, inclusief vervoer. Met deze verminderde vervoersbehoefte wordt bij de beoordeling van aanvragen voor vervoersvoorzieningen dan ook rekening gehouden. Op basis van het Besluit wordt een gehalveerd persoonsgebonden budget voor vervoerskosten verstrekt. Uitzonderingen zijn mogelijk, als blijkt dat er een grotere vervoersbehoefte is.

• b.

  Slechts bij wijze van uitzondering - bij dreigende vereenzaming - is er compensatieplicht voor bovenregionaal vervoer.

• c.

  Van vereenzaming van een bewoner van een AWBZ-instelling is sprake indien hij niet in staat is zelfstandig sociale contacten te leggen, op te bouwen en te onderhouden en daardoor niet aan de activiteiten van de instelling kan deelnemen, èn daardoor in zodanige mate afhankelijk is van het ouderlijk huis dat dit als zijn thuis moet worden beschouwd. Voor het opheffen van de eenzaamheid en ter voorkoming van dreigende vereenzaming wordt in beginsel een aantal van 17 à 18 weekendbezoeken per jaar aan het ouderlijke milieu of een wezenlijk contact in beginsel als adequaat beoordeeld. Dit aantal is de uitkomst van een aanvaardbaar te achten patroon van eens per drie weken een bezoek aan “thuis”, eens per drie weken bezoek ontvangen in de instelling en eens per drie weken eventueel een weekend zonder familiecontact.

• d.

  Bij minderjarige AWBZ-bewoners met een verstandelijke beperking wordt uitgegaan van een dreigend sociaal isolement, tenzij het tegendeel kan worden aangetoond. Bij deze groep wordt uitgegaan van een frequentie van bezoek om en om, dus de ene week bezoek van ouders aan de instelling, de andere week bezoek van de AWBZ-bewoners aan het ouderlijk huis.

• 2. Beperkte vervoersbehoefte

• a.

  Indien er sprake is van een beperkte vervoersbehoefte wordt het persoonsgebonden budget voor vervoer met 50 % gekort;

• b.

  Indien er sprake is van een zeer beperkte vervoersbehoefte wordt het persoonsgebonden budget voor vervoer met 75% gekort.

• 3. Samenvallende vervoersbehoefte

• a.

  De vervoersbehoefte kan samenvallen met die van een partner. Bij een niet samenvallende vervoersbehoefte van echtparen en daarmee gelijk te stellen leefvormen wordt ten hoogste 150% van een enkel persoonsgebonden budget verstrekt voor het gebruik van het individueel vervoer;

• b.

  Bij kinderen onder de leerplichtige leeftijd valt de vervoersbehoefte doorgaans samen met die van de ouders, zoals ook gebruikelijk is bij kinderen zonder beperking. Voor kinderen tot vier jaar wordt daarom geen normbedrag beschikbaar gesteld

• c.

  Voor vier- tot twaalfjarigen geldt een kortingspercentage van 25% omdat zij veelal door hun ouders worden begeleid zoals ook gebruikelijk is bij kinderen zonder beperking.

4. Combinatie van voorzieningen

Indien op grond van andere verstrekte vervoersvoorzieningen reeds voor een deel in de vervoersbehoefte wordt voorzien kan op de norm een korting worden toegepast:

• a.

  Wanneer bij uitzondering een persoonsgebonden budget wordt verstrekt aanvullend op collectief vervoer bedraagt de korting 75%;

• b.

  Bij een gesloten al dan niet aangepaste buitenwagen bedraagt deze korting 100 %.

5. Cumulatie van kortingen

Bij cumulatie van kortingen worden respectievelijk de korting voor een beperkte vervoersbehoefte, de partnerkorting en de leeftijdskorting toegepast.

Artikel 4.5 Primaat collectief vervoer: de Regiotaxi

De Regiotaxi is een voorziening die binnen de rangorde van voorzieningen het primaat heeft. Dit betekent dat eerst wordt gekeken of kan worden volstaan met het verlenen van het gebruik van de Regiotaxi onder tegemoetkoming in de extra kosten ten opzichte van het regulier OV, voordat eventueel andere voorzieningen worden verleend.

Om in aanmerking te komen voor vervoer met de Regiotaxi tegen gereduceerd tarief moet aan één van de volgende voorwaarden zijn voldaan. De aanvrager:

• a.

  kan openbaar vervoer niet gebruiken vanwege in/uitstapproblemen, lang staan, zitten of het niet kunnen bereiken van de dichtstbijzijnde halte;

• b.

  kan openbaar vervoer niet gebruiken vanwege sociaal/psychische factoren waardoor de privacy of de veiligheid van cliënt of medepassagiers niet is gegarandeerd, of vanwege andere reden ( b.v. gedragsstoornissen). Ook niet met begeleiding;

• c.

  kan ook na training openbaar vervoer niet zonder begeleiding gebruiken op grond van cognitieve of visuele beperkingen (minimumleeftijdsgrens 12 jaar), maar kan wel zelfstandig reizen met de Regiotaxi.

Artikel 4.6 Het gebruik van een collectief vervoerssysteem van een AWBZ-instelling

Om in aanmerking te komen voor een persoonsgebonden budget voor vervoer met een bestaand collectief vervoerssysteem van een AWBZ-instelling moet in aanvulling op de criteria in artikel 4.5 aan de volgende voorwaarde zijn voldaan:

De aanvrager heeft in de Regiotaxi begeleiding nodig, maar kan met het vervoerssysteem van de AWBZ-instelling zelfstandig reizen.

Artikel 4.7 Het gebruik van een collectief systeem van aanvullend openbaar vervoer (de Regiotaxi) tegen gereduceerd tarief met een aanvullend persoonsgebonden budget

Als de aanvrager wel gebruik kan maken van collectief vervoer, maar wegens sociale omstandigheden van de aanvrager uitsluitend collectief vervoer niet adequaat is gezien de vervoersbehoefte, kan een aanvullend persoonsgebonden budget worden verstrekt voor het gebruik van individueel (rolstoel)taxivervoer. Om in aanmerking te komen voor een persoonsgebonden budget voor vervoer aanvullend op het gebruik van collectief vervoer moet in aanvulling op de criteria in artikel 4.5 aan ‘één van de volgende voorwaarden zijn voldaan:

De aanvrager verkeert in sociale omstandigheden waardoor uitsluitend deelname aan collectief vervoer niet adequaat is gezien de vervoersbehoefte / het verplaatsingspatroon:

• a.

  Een kind met beperkingen in een gezin met één of meer minderjarige kinderen. Een thuiswonend gehandicapt kind dient zoveel mogelijk deel te kunnen nemen aan het leven van alledag van het gezin. Dit betekent het in gezinsverband kunnen ondernemen van activiteiten, die bij een gezin met jonge kinderen horen. In de meeste gevallen zal deelname aan collectief vervoer niet toereikend zijn.

• b.

  Een ouder met een beperking in een gezin met jonge kinderen, die een actieve functie vervult binnen het gezin, zoals kinderen naar school brengen, boodschappen doen etc.

• c.

  Iemand die binnen het vervoersgebied kan deelnemen aan collectief vervoer, maar voor essentiële contacten buiten het vervoersgebied niet vervoerd kan worden met het landelijk vervoersysteem voor bovenregionaal vervoer (Valys). Men dient hiervoor aan alle volgende criteria te voldoen:

  • o

    De aanvrager heeft essentiële contacten buiten de gemeente Amersfoort, welke alleen kunnen worden onderhouden door daar zelf op bezoek te gaan; d.w.z. de contacten zijn niet in staat de cliënt in Amersfoort te bezoeken.

  • o

    Het niet kunnen onderhouden van deze contacten heeft een dreigende vereenzaming of aantoonbare ontwrichting van het psychosociaal functioneren tot gevolg

  • o

    De aanvrager is op medische gronden niet in staat deze contacten te onderhouden door gebruik te maken van Valys volgens de daarvoor door Valys opgestelde bepalingen.

• d.

  Iemand die structureel, vaker dan drie keer per week, in het kader van het functioneren met betrekking tot het ‘leven van alle dag’ (sociale contacten en b.v. het doen van boodschappen en het uitoefenen van recreatieve activiteiten) meer dan drie bestemmingen per dag moet bereiken die buiten de directe woonomgeving liggen.

Artikel 4.8 Persoonsgebonden budget voor het gebruik van individueel (rolstoel)taxivervoer

Als de aanvrager geen gebruik kan maken van het collectief vervoer, is doorgaans het verlenen van een persoonsgebonden budget voor individueel taxivervoer of individueel rolstoeltaxivervoer, in rangorde van het gestelde primaat, de goedkoopst adequate oplossing. Het leefkilometerbudget kan ook worden aangewend voor te rijden kilometers met de eigen auto of met een auto van derden.

• 1.

  Om in aanmerking te komen voor een persoonsgebonden budget voor individueel taxivervoer moet in aanvulling op de criteria in artikel 4.5 aan ‘één van de volgende voorwaarden zijn voldaan. De aanvrager:

  a.Is fysiek niet in staat gebruik te maken van collectief vervoer. De aanvrager heeft bijvoorbeeld:

• o

  ernstige problemen ten aanzien van de toegang tot het vervoermiddel, ook met begeleiding

• o

  pijnklachten die een aparte voorziening, hulp of rijstijl noodzakelijk maken

• o

  uitgebreide verzorging nodig onderweg;

• b.

  Kan collectief vervoer niet gebruiken vanwege sociaal/psychische factoren waardoor de privacy of de veiligheid van aanvrager of medepassagiers niet is gegarandeerd;

• c.

  Is dermate verminderd belastbaar t.g.v. medische problematiek, dat deelname aan collectief vervoer de deelname aan sociaal verkeer belemmert.

• 2.

  Om in aanmerking te komen voor persoonsgebonden budget voor individueel rolstoeltaxivervoer moet bovendien aan één van de volgende voorwaarden worden voldaan:

De aanvrager:

• a.

  kan niet zelfstandig transfers maken;

• b.

  is afhankelijkheid van permanent gebruik van een (aangepaste) rolstoel.

Artikel 4.9 Bruikleenauto

De verlening van een bruikleenauto kan in een uitzonderlijk geval noodzakelijk zijn indien er sprake is van een zelfstandige individuele vervoersbehoefte en indien het goedkoper collectief vervoer, of het goedkoper individueel (rolstoel) taxivervoer in de directe woon- en leefomgeving niet adequaat zijn. Als WMO-verstrekking komt deze voorziening zelden tot bijna nooit voor in verband met de criteria ‘goedkoopst-adequaat’, ‘algemeen gebruikelijk’ en het ‘primaat van het collectief vervoer’ en van het ‘individueel (rolstoel-)taxivervoer’ als volgende in de rangorde van het primaat. Met een bruikleenauto wordt in principe voorzien in de volledige regionale vervoersbehoefte en samenloop met een andere vervoersvoorziening is daarom niet mogelijk, tenzij het een voorziening betreft voor de korte afstand (de eerste honderden meters vanuit de woning) of een persoonsgebonden budget voor de kosten van brandstofgebruik.

• 1.

  Voor de verstrekking van een bruikleenauto moet één van de volgende situaties van toepassing zijn. De aanvrager:

• a.

  woont legaal op een plaats die voor de Regiotaxi of de gewone taxi niet bereikbaar is;

of

• b.

  kan of mag zich om aangetoonde medische redenen niet in de open lucht verplaatsen, waardoor de wisselende weersomstandigheden en de temperatuurwisselingen die gepaard kunnen gaan met het gebruik van de Regiotaxi en/of met het individueel taxivervoer niet worden verdragen, bijvoorbeeld vanwege ernstig hart- of longlijden of een sterk gestoord thermoregulatiesysteem.

• c.

  heeft een zorgbehoefte tijdens het vervoer van dienmate dat deze niet, of niet tijdig verleend kan worden tijdens het gebruik van de Regiotaxi, terwijl een voorziening in de vorm van individueel (rolstoel) taxivervoer onvoldoende invulling geeft aan de individuele vervoersbehoefte.

• 2.

  De auto kan worden verstrekt in natura, inclusief de kosten van reparatie en het onderhoud en verzekering. De wagen is bij levering zonodig aangepast aan de beperkingen van de aanvrager, voor zover de aanpassingen in het indicatie- en selectieonderzoek door de adviseur zijn voorgesteld. Aanpassingen kunnen ook later zijn geïndiceerd.

• 3.

  Er kan een persoonsgebonden budget voor benzinekosten worden verstrekt, bij een inkomen beneden de WWB-inkomensnorm. Het betreft hier een budget voor het gebruik van een bruikleenauto op basis van gereden kilometers, aan de hand van de door het Uwv vastgestelde prijs per kilometer tot een maximum van 2000 kilometer per jaar.

• 4.

  De kosten van reparatie aan de voorziening worden alleen vergoed indien de te repareren schade niet het gevolg is van opzet, schuld of nalatigheid van de aanvrager.

• 5.

  Tot de kosten van de verlening van deze vervoersvoorziening kunnen rijlessen behoren en instructie die nodig zijn voor het gebruik.

• 6.

  Afgezien van het hiervoor gestelde komen aanvragers met een inkomen vanaf 1,5 x het norminkomen sowieso niet in aanmerking voor verstrekking van een bruikleenauto.

• 7.

  In verband met de levensduur van een bruikleenauto mag de aanvrager met de bruikleenauto per jaar maximaal 12.500 km afleggen. De gemeente stelt vast welk merk en type bruikleenauto verstrekt zal worden.

  • Artikel 4.10 Autoaanpassing

  • 1.

    Een autoaanpassing kan worden verstrekt als:

  • a.

    dit aantoonbaar leidt tot de goedkoopst adequate oplossing. Hierbij wordt rekening gehouden met een afschrijvingstermijn van 5 jaar over de aanpassingen waarbij de auto niet ouder is dan 5 jaar. Dit houdt in dat er vervolgens de 5 jaren volgend op de verstrekking van een dergelijke voorziening geen (aanvullend) persoonsgebonden budget voor vervoer of de mogelijkheid tot deelname aan het collectief vervoer tegen gereduceerd tarief wordt verstrekt;

  • b.

    de aanvrager op de auto is aangewezen ter voorziening in de vervoersbehoefte van ‘alle dag’ omdat de aanvrager gebruik maakt van een reeds door de gemeente aangepaste auto die nog niet is afgeschreven. Een autoaanpassing kan alleen worden verleend indien de auto niet ouder is dan 5 jaar en naar verwachting nog tenminste 5 jaar kan worden gebruikt. En er moet sprake zijn van de goedkoopste adequate oplossing.

  Een aantal voorzieningen is reeds algemeen gebruikelijk bij een standaard uitvoering en komen dus niet voor verstrekking in aanmerking. Het gaat hierbij in ieder geval om de volgende voorzieningen:

  • a.

    automatische transmissie

  • b.

    elektrische ruitenwisser en sproeier achter

  • c.

    driepuntsgordels

  • d.

    hoofdsteunen

  • e.

    lendenstellen voorstoel verstelbaar

  • f.

    kunststoffen bekleding

  • g.

    buitenspiegel van binnenuit verstelbaar

  • h.

    elektrisch bediende portierruiten,

  • i.

    neerklapbare of inklapbare achterbank (in verband met meenemen rolstoel),

  • j.

    uitneembare hoedenplank (in verband met meenemen rolstoel),

  • k.

    derde of vijfde deur (grote achterdeur in verband met meenemen rolstoel)

  • l.

    warmtewerend glas

  • m.

    achterruitverwarming

  • n.

    stuurbekrachtiging

  • o.

    airconditioning

  • p.

    centrale portiervergrendeling.

  Een aantal aanpassingen kan niet noodzakelijk zijn in verband met de beperking, zodat ook verstrekking daarvoor niet mogelijk is. Het gaat in ieder geval om de volgende aanpassingen:

  a.v

  erstelbare stuurwielen

  • b.

    verstelbare voorstoelen

  • c.

    stoffen bekleding van stoelen

  • d.

    handgrepen bij de passagiers voorin

  • e.

    comfort rembekrachtiging

  • f.

    gelaagde voorruit

  • g.

    interval op de voor- en achterruitwisser

  • 4.

    Voor zover er kosten zijn verbonden aan de

  autoaanpassingen komen alleen voor vergoeding in aanmerking:

  • a.

    de kosten van een rijbewijs dat op grond van de aanpassingen aangeschaft moet worden

  • b.

    de kosten van een eigen verklaring

  • c.

    de kosten van de medische specialist.

Artikel 4.11 Open al dan niet aangepaste elektrische buitenwagen

De open elektrische buitenwagen is bedoeld voor incidenteel, kortdurend gebruik buitenshuis. De wagen wordt ook vaak aangeduid als een plateaurolstoel of scoot(er)mobiel . Afhankelijk van de vervoersbehoefte en rijvaardigheid kan een 8, 12 of 15 km-uitvoering worden verstrekt. Indien besturing van een open elektrische buitenwagen problemen oplevert kan ook een elektrische buitenrolstoel worden verstrekt.

1.Om in aanmerking te komen voor een open elektrische buitenwagen moet in aanvulling op de criteria in artikel 4.5 aan één van de volgende criteria worden voldaan:

De aanvrager:

• a.

  heeft een matige tot slechte sta- en loopfunctie;

• b.

  heeft een substantiële vervoersbehoefte binnen een straal van ca. 10 km rond de woning. Dat wil zeggen dat hij met deze voorziening zelfstandig boodschappen kan doen, familie of vrienden kan bezoeken en andere vormen van vrije tijdsbesteding kan realiseren.

• 2.

  De kosten van reparatie aan de voorziening worden alleen vergoed indien de te repareren schade niet het gevolg is van opzet, schuld of nalatigheid van de aanvrager.

• 3.

  Tot de kosten van de verlening van deze vervoersvoorziening kunnen rijlessen behoren en instructie die nodig zijn voor het gebruik.

• 4.

  De aanvrager moet de open buitenwagen goed en veilig kunnen bedienen en besturen in het verkeer. Tijdens het indicatie- of het selectieproces kan de indruk worden verkregen dat eerst rijlessen en of rijtesten nodig zijn om zeker te zijn dat de aanvrager dit goed kan.

• 5.

  Indien nodig worden 3 rijlessen toegekend. Het aantal lessen kan worden uitgebreid naar 5 indien dit na drie lessen duidelijk wordt gemotiveerd door degene die in opdracht van de gemeente de lessen verzorgt.

• 6.

  Ook tijdens de gebruiksperiode van een open buitenwagen kunnen twijfels rijzen aangaande de rijvaardigheid. Bijvoorbeeld naar aanleiding van regelmatige aanrijdschade. Er worden dan rijtesten afgenomen ter beoordeling of een voorziening nog als adequaat kan worden aangemerkt.

Artikel 4.12 Al dan niet aangepaste gesloten buitenwagen

De gesloten, tot één meter brede buitenwagen kan worden verstrekt in natura. Met deze vervoersvoorziening wordt in principe voorzien in de volledige regionale vervoersbehoefte en samenloop met een andere vervoersvoorziening is daarom niet mogelijk, tenzij het een persoonsgebonden budget voor de kosten van brandstofgebruik betreft.

1.De verlening van deze vervoersvoorziening kan in een uitzonderlijk geval noodzakelijk zijn indien er sprake is van een zelfstandige individuele vervoersbehoefte en indien het goedkoper collectief vervoer, of het goedkoper individueel taxivervoer in de directe woon- en leefomgeving niet adequaat zijn. Er moet daarom van één van de volgende situaties van toepassing zijn:

De aanvrager:

a.woont legaal op een plaats die voor de Regiotaxi of de gewone taxi niet bereikbaar is;

of

• b.

  kan of mag zich om aangetoonde medische redenen niet in de open lucht verplaatsen, waardoor de wisselende weersomstandigheden en de temperatuurwisselingen die gepaard kunnen gaan met het gebruik van de Regiotaxi en/of met het individueel taxivervoer niet worden verdragen, bijvoorbeeld vanwege ernstig hart- of longlijden of een sterk gestoord thermoregulatiesysteem.

• 2.

  De wagen is bij levering zonodig aangepast aan de beperkingen van de aanvrager, voor zover de aanpassingen in het indicatie- en selectieonderzoek door de adviseur zijn voorgesteld. Aanpassingen kunnen ook later zijn geïndiceerd.

• 3.

  Er kan een persoonsgebonden budget voor benzinekosten worden verstrekt, bij een inkomen beneden de WWB-inkomensnorm. Het betreft hier een persoonsgebonden budget voor de kosten van gereden kilometers tot een maximum van 2000 kilometer per jaar.

• 4.

  De kosten van reparatie aan de voorziening worden alleen vergoed indien de te repareren schade niet het gevolg is van opzet, schuld of nalatigheid van de aanvrager.

• 5.

  Tot de kosten van de verlening van deze vervoersvoorziening kunnen rijlessen behoren en instructie die nodig zijn voor het gebruik. De aanvrager moet de gesloten buitenwagen goed en veilig kunnen bedienen en besturen in het verkeer. Tijdens het indicatie- of het selectieproces kan de indruk worden verkregen dat eerst rijlessen en of rijtesten nodig zijn om zeker te zijn dat de aanvrager dit goed kan.

• 6.

  Indien nodig worden 3 rijlessen toegekend. Het aantal lessen kan worden uitgebreid naar 5 indien dit na drie lessen duidelijk wordt gemotiveerd door degene die in opdracht van de gemeente de lessen verzorgt.

• 7.

  Ook tijdens de gebruiksperiode van een gesloten buitenwagen kunnen twijfels rijzen aangaande de rijvaardigheid. Bijvoorbeeld naar aanleiding van regelmatige aanrijdschade. Er worden dan rijtesten afgenomen ter beoordeling of een voorziening nog als adequaat kan worden aangemerkt.

• 8.

  Verstrekt worden:

  a.speciale elektrische rolstoel

• b.

  scootmobiel 8, 12 of 15 km per uur

• c.

  aanpassingen:

• o

  zit, rug en ondersteuningsdelen:

zitkussens, zitorthesen, rugsteunen, fixatiegordels, kantel- en zithoekverstellingen, arm-, hoofd-, beenondersteuningen, hoog – laagsystemen, vaste anti-decubituskussens, drukrollen, werkbladen;

orijgedeelte:

frame-aandrijving wielen en/of motoren zware frame, rubber hoepelovertrekken, hoepels met extra tussenruimte, kogelknoppen, staafjes t.b.v. goede greep;

obediening en/of besturing:

ten behoeve van elektrische rolstoelen via voet, kin of mond.

Artikel 4.13 A3.6 ndere verplaatsingsmiddelen

• 1.

  In veel gevallen zal het gaan om een algemeen gebruikelijk verplaatsingsmiddel, waarbij alleen de meerkosten in verband met de beperking voor een tegemoetkoming in aanmerking komen. Daarom verstrekt de gemeente deze verplaatsingsmiddelen in de vorm van een financiële tegemoetkoming onder aftrek van de kosten van een voor de persoon als de aanvrager algemeen gebruikelijk verplaatsingsmiddel.

• 2.

  Een tandem en tandem met een hulpmotor komen niet voor tegemoetkoming in aanmerking, wanneer deze uitsluitend zijn bedoeld voor ontwikkeling en ontspanning.

• 3.

  Een dergelijke vervoersvoorziening kan alleen worden verstrekt, indien de aanvrager niet zonder hulp van een begeleider tot zelfstandig fietsen in staat is om zich te verplaatsen in het kader van het maatschappelijk leven van “alle dag”. Hierbij moet vooral gedacht worden aan mensen met een visuele beperking, mensen met een verstandelijke beperking en mensen met evenwichtsstoornissen.

• 4.

  Een loopfiets komt uitsluitend voor verstrekking in aanmerking, wanneer de aanvrager deze als verplaatsingsmiddel voor buiten gebruikt. Met name is deze vervoersvoorziening bedoeld voor verplaatsingen over korte afstand voor diegenen die voor hun dagelijkse verplaatsingen gebruik maken van stokken of een stok.

• 5.

  Een driewielfiets wordt in natura in bruikleen verstrekt.

• 6.

  De driewielfiets is bedoeld voor gebruikers met evenwichts- en/of stabiliteitsproblemen, echter met een goede rompbalans. Als algemene functionele voorwaarden geldt dat de aanvrager over voldoende verkeersinzicht en vaardigheid moet beschikken, in staat is transfers te maken, enige tijd kan lopen en voldoende bestand is tegen wisselende weersomstandigheden.

• 7.

  Kracht of energetisch vermogen speelt een rol bij de selectie van een driewielfiets met of zonder versnellingsnaaf.

• 8.

  Een verplaatsingsmiddel dat speciaal gericht is op kinderen kan worden verstrekt indien dit wel een recreatief karakter heeft maar tevens een wezenlijk onderdeel uitmaakt van de persoonlijke ontwikkeling van het betreffende kind.

• 9.

  Voor vervoer van kinderen met een beperking in de auto of op de fiets is een financiële tegemoetkoming in de kosten van een aangepaste auto- of fietszitje mogelijk. De financiële tegemoetkoming wordt afgestemd op het inkomen. Ook worden de kosten van een gewoon auto- of fietszitje op de tegemoetkoming in mindering gebracht.

• 10.

  Verstrekt worden:

  • a.

    driewielfiets

  • b.

    tandem

  • c.

    tandemet

  • d.

    loopfiets

  • e.

    aangepast fietszitje

  • f.

    aangepast autozitje

  • g.

    handbike (met aankoppelunit)

Een bromfiets en een gelijksoortige vervoermiddel zoals een snorfiets, een elektrische fiets dan wel een andersoortige met een andere hulpmotor aangedreven fiets, worden als algemeen gebruikelijke voorzieningen beschouwd en komen niet voor een WMO-verstrekking in aanmerking. Wanneer aanpassingen op de standaarduitvoeringen noodzakelijk zijn, komen de kosten daarvan wel voor tegemoetkoming in aanmerking.

• Artikel 4.14 Begeleiding

• 1.

  Indien begeleiding medisch noodzakelijk is kan een persoonsgebonden budget hiervoor worden toegekend als de begeleider een aanzienlijke afstand moet afleggen om bij de aanvrager te komen en begeleiding (bijna) uitsluitend door deze persoon mogelijk is. Het persoonsgebonden budget voor de kosten van begeleiding wordt gegeven voor de extra kosten van begeleiding, die worden veroorzaakt doordat de begeleider reiskosten moet maken voor het halen en brengen van de gehandicapte. Hiervoor zijn de voorkomende situaties:

• a.

  Het begeleiden in het Openbaar vervoer (OV). Met een OV-begeleiderskaart kan gratis begeleid worden. Voor zover er meerkosten ontstaan doordat de aanvrager regelmatig afgehaald en weggebracht moet worden (zodat ten behoeve van begeleiding zonder de betrokkene gereisd moet worden) kan een begeleidingskosten-budget aangevraagd worden.

• b.

  Het begeleiden in de Regiotaxi. Op grond van een medische indicatie kan gratis meegereisd worden. Dit is aan te tonen met een OV-begeleiderskaart of met een indiciatie voor begeleiding afgegeven door de gemeente. De gegevens hieromtrent zijn in het persoongebonden betalingssysteem opgenomen. Ook dan is bij aantoonbare meerkosten op grond van het zonder de betrokkene reizen een begeleidingskosten-budget mogelijk.

• c.

  Het begeleiden middels het gebruik van een eigen auto. Voor begeleiding in de individuele (rolstoel) taxi en bij gebruik van een eigen auto dan wel een auto van derden kan eveneens een begeleidingskosten-budget toegekend worden als gebruik wordt gemaakt van de auto van de begeleider en deze begeleider een aanzienlijke afstand moet afleggen om bij de betrokkene te komen en begeleiding (bijna) uitsluitend door deze betrokkene mogelijk is.

Artikel 4.15 Gehandicaptenparkeerplaats

De kosten van een gehandicaptenparkeerplaats komen voor vergoeding in aanmerking onder aftrek van een bedrag van € 20,-- aan legeskosten.

.

Artikel 5.1 Typen voorzieningen

a.handbewogen rolstoelen

b.elektrische rolstoelen

c.kinderrolstoelen

d.kindervoorzieningen

e.rolstoelaccessoires

f.rolstoeltraining

g.onderhoud, reparatie, verzekering

h.rolstoeltraining

Andere voorzieningen vallen onder andere wettelijke regelingen en zijn daarom op grond van artikel 3 WMO uitgesloten.

Artikel 5.2 De algemene rolstoelvoorziening

De algemene rolstoelvoorziening is met de invoering van de WMO een nieuwe mogelijke vorm van verstrekken. Bij het vaststellen van deze beleidsregels is deze vorm van hulp nog onvoldoende ontwikkeld om als primaat te kunnen stellen. De algemene voorziening wordt daarom als ‘niet aanwezig’ beschouwd. Deze voorziening kan in een later stadium na invoering van de WMO wel ontwikkeld en ingezet worden.

Artikel 5.3 Afweging soort voorziening

Bij de keuze van een rolstoel spelen de volgende aspecten een rol:

• a.

  gebruik : frequentie, duur en doel van het gebruik;

• b.

  gebruiksgebied : binnen, buiten, binnen en buiten;

• c.

  aandrijving : met behulp van het eigen lichaam, mechanisch of een ander;

• d.

  zithouding : aansluiting op aard van de beperking

• e.

  meeneembaarheid : inklapbaar, niet inklapbaar, vastzetbaarheid;

• f.

  antrometrische gegevens : aanpassing aan de lichaamsmaten;

Op grond van deze aspecten zal bij iedere aanvraag het ‘Programma van Eisen’ (PvE) voor de rolstoel bepaald worden.

• Artikel 5.6 Handbewogen rolstoelen

• 1.

  Verstrekking van een zelfbeweger kan adequaat zijn wanneer de aanvrager over een goede arm- en handfunctie en een redelijk uithoudingsvermogen beschikt.

• 2.

  Wanneer de aanvrager slechts in één hand of arm een sterke functie heeft is verstrekking van een zelfbeweger met mechanische voortbeweging aan één zijde mogelijk.

• 3.

  Zelfbewegers met kleine wielen achter en grote wielen voor kunnen geschikt zijn voor aanvragers met een beperkte arm/handfunctie.

• 4.

  Voorwaarde voor verstrekking van een duwwandelwagen is de regelmatige beschikbaarheid van een begeleider.

• 4.

  Verstrekt worden:

• a.

  duwwandelwagen voor incidenteel gebruik

• b.

  duwwandelwagen voor frequent tot continu gebruik

• c.

  zelfbeweger voor incidenteel gebruik

• d.

  zelfbeweger speciaal: actiefrolstoel

  Artikel 5.7 Elektrische rolstoelen

  • 1.

    Aanvragers waarvoor een handbewogen rolstoel niet geschikt of toepasbaar is komen in aanmerking voor een elektrische rolstoel.

  • 2.

    Verstrekt worden varianten:

  • a.

    voor gebruik binnen

  • b.

    voor gebruik binnen en buiten

  • c.

    voor gebruik buiten (open model)

  • d.

    voor gebruik buiten (gesloten model)

  Artikel 5.8

  Kinderrolstoelen

  De gemeente verstrekt bij voorkeur een rolstoel met diverse instel- en aanpassingsmogelijkheden, zodat een rolstoel 3 à 4 jaar met het kind kan meegroeien.

  In verband met de veiligheid kunnen antikiepwieltjes en spaakbeschermers worden verstrekt. Om de kinderen te kunnen duwen, wanneer zij moe worden, is verstrekking van duwhandvatten mogelijk.

Artikel 5.9 Kindervoorzieningen

Voor kinderen met een beperking bestaat een aantal voorzieningen, die als voorloper op de rolstoel beschouwd kunnen worden. Daarom is verstrekking daarvan ook mogelijk. Bij deze voorzieningen worden de kosten van vergelijkbare voorziening voor kinderen zonder beperking op de verstrekking in mindering gebracht.

• 2.

  Verstrekt worden:

  • a.

    zitondersteuningselementen

  • b.

    buggy’s

  • c.

    duwwandelwagens

  • d.

    speelmobielen

  • e.

    vliegende Hollanders

• b.

  kruipwagens

• c.

  kruiphulpmiddelen

Artikel 5.10 Rolstoelaccessoires

• 1.

  Voor dergelijke accessoires geldt dat bij verstrekking van een rolstoel een medische noodzaak dient te bestaan voor rolstoelaccessoires.

• 2.

  Zonder indicatieadvies kunnen worden verstrekt:

• a.

  schootskleed

• b.

  spaakbeschermers

• c.

  transferbord

• d.

  voorframebeschermers

• e.

  touch-up verf

• f.

  reflectorkit

• g.

  spiegel

Artikel 5.11 Rolstoeltraining

Aanvragers, die elders (bijvoorbeeld in een revalidatiecentrum) hebben deelgenomen aan een rolstoeltraining en rijlessen komen niet voor verstrekking van deze voorziening in aanmerking.

Artikel 5.12

Onderhoud, reparatie, verzekering

Bij verstrekking in natura zijn de kosten hiervoor opgenomen in de overeenkomst tussen gemeente en leverancier. Bij verstrekking als persoonsgebonden budget wordt hiervoor een bedrag toegekend aan de aanvrager.

Artikel 5.13 Aanspraak op rolstoelvoorzieningen door AWBZ-bewoners

Bewoners van AWBZ-instellingen die ingevolge artikel 5 van de Wet toelating zorginstellingen is erkend komen, ingevolge artikel 29 van de Verordening, slechts voor een rolstoel in aanmerking indien zij vanuit de AWBZ geen rolstoel krijgen. Hiervan zal sprake zijn als artikel 15 van het Besluit zorgaanspraken AWBZ van toepassing is.

Als de kosten voor medische zorg onder de AWBZ vallen komt de aanvrager in aanmerking voor een rolstoel op grond van de AWBZ. Is dit niet het geval, dan komt de aanvrager in aanmerking voor een rolstoel op grond van de WMO.

Situaties waarin aanvragers in aanmerking komen voor een rolstoel uit de AWBZ zijn:

• ·

  een combinatie van verblijf en behandeling, ontvangen in en geleverd door dezelfde instelling, die voor beide functies erkend is

• ·

  het verblijf in een ziekenhuis

• ·

  het verblijf in een revalidatiecentrum

Wie in een ziekenhuis of revalidatiecentrum bezig is terug te gaan naar huis zal uiteraard een rolstoel aanvragen in het kader van de WMO. Wie in een verzorgingshuis woont en medische zorg ontvangt van bijvoorbeeld de huisarts, komt ook in aanmerking voor een rolstoel op grond van de WMO.

Door ontwikkelingen als extramuralisering zijn er steeds meer voorzieningen ontstaan waarbij het niet zonder meer duidelijk is of er sprake is van een toegelaten instelling. In die situatie moet worden nagegaan of op betrokken persoon één of meer facetten van de werking van artikel 15 Besluit zorgaanspraken van toepassing is. Hiernaar kan geïnformeerd worden bij de zorgaanbieder of bij het zorgkantoor.

HOOFSTUK 6 SPORTVOORZIENINGEN

• Artikel 6.1 Typen sportvoorzieningen

• a.

  een actiefstoel voor verplaatsing binnen, dan wel voor verplaatsing binnen en buiten de woonruimte, dan wel een aanpassing daaraan;

• b.

  een tegemoetkoming in de kosten van een sportrolstoel, waarmee voor een periode van drie jaar een sportrolstoel aangeschaft kan worden;

• c.

  een tegemoetkoming in de kosten van een sportvoorziening, waarmee voor een periode van drie jaar een sportvoorziening aangeschaft kan worden.

• d.

  noodzakelijke accessoires;

• e.

  een tegemoetkoming in de kosten van onderhoud, gebruik en reparatie van een sportvoorziening zoals genoemd onder a tot en met d.

• Artikel 6.2 Beoordelingscriteria

• 1.

  Om in aanmerking te komen voor een sportvoorziening moet aan de volgende criteria worden voldaan:

  a.De aanvrager kan niet sporten zonder hulpmiddel.

In redelijkheid kan worden verwacht dat men, indien mogelijk, een sport zal gaan beoefenen waarbij geen voorziening nodig is die specifiek gericht is op het opheffen of verminderen van één of meerdere belemmeringen;

b.Het hulpmiddel wordt intensief gebruikt.

Bij de beoordeling van dit criterium wordt rekening gehouden met de fysieke mogelijkheden van de aanvrager;

• c.

  De aanvrager kan aantonen dat de sportvoorziening gebruikt gaat worden voor sportieve doeleinden op recreatieniveau;

• d.

  Indien een bepaald niveau van sportbeoefening (topsport) een hoger kwaliteitsniveau van de sportvoorziening vereist dan komen deze meerkosten niet voor vergoeding in aanmerking;

• e.

  In het geval het aangevraagde hulpmiddel een sportrolstoel is is vervolgens de vraag aan de orde of de sport met een actiefrolstoel beoefend kan worden. Zo nee, dan komt men in aanmerking voor een sportrolstoel. Op grond van het programma van eisen voor een rolstoel, die de aanvrager voor de leefsituatie nodig heeft, kan de gemeente besluiten één actiefrolstoel te verstrekken in plaats van een rolstoel voor de leefsituatie én een sportrolstoel;

• f.

  In het geval van een andere sportvoorziening zal de wijze van gebruik en het karakter van de gevraagde voorziening worden beoordeeld.

• 2.

  Niet voor verstrekking in aanmerking komen:

  • a.

    voorzieningen die worden verstrekt op grond van een voorliggende regeling

  • b.

    algemeen gebruikelijke voorzieningen

  • c.

    voorzieningen ten behoeve van het beoefenen van sport op therapeutische basis

  • d.

    specifieke prothesen en orthesen, al dan niet bevestigd aan het sportartikel

• 3.

  Verstrekt wordt een een vaste tegemoetkoming in de kosten van de aanschaf en een tegemoetkoming voor onderhoud en reparatie, zoals opgenomen in het Besluit.

Vastgesteld in de vergadering van .

De secretaris, De burgemeester,

PUBLICATIEDATUM: