Beleidsregels inburgering Barneveld

Ondertekening

Toelichting bij de beleidsregels inburgering Barneveld

Algemene inleiding over de wijzigingen in de verordening

Deze beleidsregels zijn een nadere uitwerking van de Verordening Inburgering. Deze beleidsregels hebben tot doel om een uniforme werkwijze te creëren ten aanzien van alle inburgeringsplichtigen bij de gemeente Barneveld. Bij de invoering van de Wet Inburgering zijn door het college beleidsregels vastgesteld. Nu de Wet Inburgering en in 2010 de Verordening Inburgering zijn gewijzigd dienen ook deze beleidsregels aangepast en gewijzigd te worden.

Deze beleidsregels omvatten beleidsregels voor de verlenging van de inburgeringstermijn, ontheffing van de inburgeringsplicht, de mogelijkheden van een persoonlijk inburgeringsbudget. Ook is een hoofdstuk toegevoegd over de vergoedingen waar een inburgeringsplichtige aanspraak op zou kunnen maken. Het laatste hoofdstuk bevat de grenzen voor het opleggen van de verschillende boetes.

Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen

Artikel 1 Begripsomschrijvingen

In dit artikel is uitleg gegeven van de begrippen die gebruikt zijn in deze beleidsregels. Waar geen uitleg is gegeven, wordt verwezen naar de Wet Inburgering en de Algemene wet bestuursrecht.

Hoofdstuk 2 Verlenging inburgeringstermijn

Artikel 2 Termijnverlenging

Wanneer een inburgeringsplichtige niet binnen de gestelde termijn het examen heeft behaald, en de inburgeringsplichtige aannemelijk maakt dat hem daarvoor geen verwijt treft het halen van het inburgeringsexamen, verlengt het college de inburgeringstermijn met ten hoogste twee jaar (artikel 31, lid 2 onderdeel a WI).

In deze beleidsregel wordt uitgewerkt op welke wijze het college omgaat met het verlengen van termijnen en welke overwegingen daarbij een rol spelen. Ook wordt beschreven welke stappen worden doorlopen om te bepalen of een inburgeringsplichtige een verlenging krijgt van de inburgeringstermijn.

Om te bepalen of een inburgeraar geen verwijt treft inzake het niet behalen van het examen, is onderstaand een lijst met aspecten weergegeven die gebruikt kunnen worden. Om aan te tonen dat iemand op basis van geleverde inspanningen het examen redelijkerwijs niet heeft kunnen behalen, wordt als eerste ook vastgesteld of er sprake is van verwijtbaarheid.

Bij het vaststellen van de afwezigheid van verwijtbaarheid kunnen in het kader van deze beleidsregel volgende aspecten in de overweging worden betrokken:

• De mate waarin betrokkene tijdig en voldoende meegewerkt aan het inburgeringsonderzoek.

• Zelfstandig aanmelding voor een inburgeringscursus of het accepteren van een inburgeringsaanbod van de gemeente (positief van invloed).

• De mate waarin betrokkene heeft deelgenomen aan de inburgeringscursus en heeft voldaan aan de plichten die daaraan verbonden zijn.

• Deelname aan het inburgeringsexamen (positief van invloed).

• Tijdens voortgangsgesprekken bij de gemeente vastgesteld verwijtbaar gedrag van betrokkene (negatief van invloed).

• Opgelegde boetes wegens verwijtbaar gedrag (negatief van invloed).

• Overige bewijzen die inburgeringsplichtige overlegt om de afwezigheid van verwijtbaarheid aan te tonen.

Om te bepalen of verlengd of ontheven moet worden, wordt gekeken naar de individuele omstandigheden. Als op basis van de individuele omstandigheden wordt ingeschat door de gemeente dat het in de toekomst wel mogelijk is om het inburgeringsexamen te halen, dan wordt een verlenging afgegeven. De verlenging heeft de duur van de termijn die door de consulent op basis van de individuele omstandigheden redelijk wordt geacht voor het alsnog halen van het examen. Als de gemeente inschat dat de individuele omstandigheden niet zullen wijzigen in de toekomst, wordt gekozen voor het afgeven van een ontheffing van de inburgeringsplicht.

Artikel 3 Verlenging Wet Educatie en Beroepsonderwijs

Deze verlengingsmogelijkheid is bij de wijziging van de Wet Inburgering toegevoegd in artikel 31, tweede lid, onderdeel b van de Wet Inburgering. Deze bepaling spreekt verder voor zich.

Hoofdstuk 3 Ontheffing van de inburgeringsplicht

Artikel 4 Ontheffingsmogelijkheden

Op basis van de wet zijn er drie mogelijkheden om ontheffing te verlenen. Deze staan opgesomd in dit artikel en worden uitgewerkt in de volgende artikelen.

Artikel 5 Ontheffing om medische redenen

Op basis van de Wet Inburgering is het niet mogelijk om eerder dan zes maanden voor het verstrijken van de inburgeringstermijn een ontheffing aan te vragen of hiervoor een beschikking af te geven. De enige mogelijke uitzondering hierop is het aanvragen van een ontheffing door de inburgeraar op basis van een medisch advies (artikel 6 eerste lid en artikel 2.8 van het Besluit Inburgering).

In dat geval kan de inburgeringsplichtige al bij de aanvang van de inburgeringsplicht een verzoek indienen om ontheven te worden van de inburgeringsplicht. De belanghebbende moet hiervoor zelf een advies aanvragen bij de door het college aangewezen onafhankelijk medisch adviseur, de kosten van het aanvragen zijn dan ook voor zijn rekening. Het college beslist op de aanvraag op basis van dit advies.

De medisch adviseur moet gebruik maken van het medisch protocol en maakt dit inzichtelijk in het advies. Ten behoeve van het opstellen van het advies is het gebruikelijk dat betrokkene door de medisch adviseur in persoon wordt gezien. In evidente gevallen is een verkorte procedure mogelijk, als op basis van reeds aanwezige medische stukken, bekendheid bij de gemeente of eerdere sociaal-medische adviezen van de door het college aangewezen medisch adviseur een advies kan worden opgesteld. Het is ook mogelijk dat betrokkene door de medisch adviseur in het kader van een andere aanvraag is of wordt beoordeeld. Als het naar het oordeel van de medisch adviseur evident vaststaat dat betrokkene niet in staat zal zijn om binnen vijf jaar het inburgeringsexamen te behalen, behoeft betrokken niet (apart hiervoor) in persoon te worden gezien.

Een medische ontheffing kan gedurende de hele handhavingstermijn worden aangevraagd, niet alleen aan het begin.

Met ‘blijvend niet in staat zijn’ wordt bedoeld een periode van vijf jaar gerekend vanaf het moment van aanvraag van de ontheffing.

Artikel 6 Ontheffing na aantoonbare inspanning

Indien het college op grond van door de inburgeringsplichtige aantoonbaar geleverde inspanningen tot het oordeel komt dat het voor hem redelijkerwijs niet mogelijk is het inburgeringsexamen te halen verleent het college ontheffing van de inburgeringsplicht (artikel 31, lid 2b WI).

In deze beleidsregel wordt uitgewerkt op welke wijze het college omgaat met het verlengen van termijnen en welke overwegingen daarbij een rol spelen. Ook wordt beschreven op basis van welke gegevens wordt bepaald of een inburgeringsplichtige wordt ontheven van de inburgeringsplicht.

Bij de beoordeling van de vraag of er een ontheffing kan worden verleend op grond van aantoonbare inspanning wordt gekeken of betrokkene een verklaring van een instelling of een deskundige heeft overlegd waaruit blijkt dat hij het leervermogen ontbeert om het inburgeringsexamen te behalen.

Daarnaast kan gekeken naar de inspanningen van betrokkene: heeft hij het examen afgelegd en daarmee zulke slechte resultaten heeft bereikt die aanleiding geven om te veronderstellen dat hij blijvend niet in staat zal zijn het inburgeringsexamen te behalen. Het gaat daarbij niet alleen om de resultaten van het examen, daarbij wordt tevens bij de beoordeling betrokken de wijze waarop betrokkene de inburgeringscursus heeft gevolgd – heeft hij daar aan voldoende mate deelgenomen.

Op basis van de Wet Inburgering is het in principe niet mogelijk om eerder dan zes maanden voor het verstrijken van de inburgeringstermijn een ontheffing aan te vragen of hiervoor een beschikking af te geven. Op dit uitgangspunt kan één uitzondering gemaakt worden: als het college van mening is dat strikte toepassing van de termijn van zes maanden zou leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard, met andere woorden als het eerder volkomen duidelijk is dat betrokkene niet in staat is of ooit zal zijn het inburgeringsexamen te behalen mag het college ambtshalve besluiten tot een ontheffing.

Artikel 7 Ontheffing wegens voldoende ingeburgerd zijn

Het college kan sinds september 2010 op aanvraag ontheffing verlenen aan inburgeringsplichtigen die naar hun eigen mening voldoende ingeburgerd zijn, maar geen vrijstellend document kunnen overleggen en (uit principiële overwegingen) niet bereid zijn tot het afleggen van een examen of van bijvoorbeeld de Korte vrijstellingstoets.

Voor de beoordeling van het voldoende ingeburgerd zijn dient betrokkene een aanvraag in te dienen, waarin hij gemotiveerd aangeeft op grond waarvan hij van mening is dat hij voldoende ingeburgerd is. De aanvraag kan eerst worden ingediend als betrokkene minimaal vijf jaar in Nederland woonachtig is. De aanvraag dient vergezeld te zijn van documenten zoals een arbeidscontract of een verklaring van de werkgever (met duur dienstverband en niveau Nederlandse taal) of andere bewijzen (zoals bijvoorbeeld vrijwilligerswerk) waaruit blijkt dat betrokkene mondeling en schriftelijk in het Nederlands communiceert. Daarnaast dient betrokkene een TIWI-toets af te leggen; met deze toets wordt objectief vastgesteld hoe goed betrokkene de Nederlandse taal beheerst en wordt de kennis van de Nederlandse samenleving beoordeeld. Het uit de TIWItoets vastgestelde taalniveau dient boven niveau A2 te zijn.

Voor de volledigheid wordt opgemerkt dat deze ontheffing alleen geldt voor de inburgeringsplicht en niet in het kader van de naturalisatie.

Artikel 8 Ambtshalve ontheffing verlenen

In bijzondere gevallen kan het college ambtshalve beslissen tot ontheffing (artikel 31, tweede lid, onderdeel c van de Wet Inburgering en artikel 5.5., tweede lid van het Besluit inburgering).

Hierbij kan worden gedacht aan de situatie waarin de handhavingstermijn al meerdere malen is verlengd en de inburgeringsplichtige ondanks allerlei inspanningen om niet verwijtbare redenen er niet in is geslaagd het inburgeringsexamen te behalen. Deze ambtshalve beslissing kan niet eerder worden genomen dan zes maanden voor afloop van de handhavingstermijn.

Hoofdstuk 4 Vergoedingen

Artikel 9 Vergoeding kosten

In dit hoofdstuk zijn de mogelijke vergoedingen opgenomen.

Om te voorkomen dat het wonen buiten de plaats Barneveld een belemmering zou kunnen vormen om in te burgeren is het mogelijk om een vergoeding toe te kennen voor de reiskosten en de kosten van overblijven van schoolgaande kinderen van de inburgeringsplichtige.

Artikel 10 Bonus vrijwillige inburgering

Om vrijwillige inburgeraars te stimuleren is in de verordening de mogelijkheid van het toekennen van een bonus opgenomen. Als zij binnen de termijn het examen hebben behaald ontvangen zij een bonus ter hoogte van de eigen bijdrage die zij aan het begin van het traject hebben betaald.

Hoofdstuk 5 Persoonlijk InburgeringsBudget

Artikel 11 Het Persoonlijk InburgeringsBudget (PIB)

Bij de laatste wetswijziging is de mogelijkheid van een persoonlijk inburgeringstraject opgenomen, het zogenoemde PIB.

De gemeente Barneveld heeft er voor gekozen om terughoudend om te gaan met de mogelijkheden van een persoonlijk budget. Alleen in die gevallen waar een regulier traject niet in voorziet is het mogelijk om een persoonlijk inburgeringsbudget toe te kennen.

Artikel 12 Het PIB moet aan de volgende voorwaarden voldoen

In dit artikel is een aantal voorwaarden opgenomen om te bewerkstelligen dat een persoonlijk inburgeringsbudget leidt tot hetzelfde resultaat als een door de gemeente gedaan aanbod: het behalen van het examen binnen de daarvoor geldende termijn.

Hoofdstuk 6 De bestuurlijke boete

Artikel 13 De hoogte van de bestuurlijke boete

De boetebedragen die in de Verordening Inburgering Barneveld (artikel 9 en 10) zijn opgenomen zijn maximumbedragen en géén gefixeerde bedragen. Het college zal bij elke overtreding de bestuurlijke boete moeten afstemmen op de ernst van de overtreding en de mate waarin deze aan de overtreder kan worden verweten. Dit artikel bevat schema’s waarin de opbouw van de hoogte van de boetes in relatie met de gedragingen en de frequentie is weergegeven.

In het tweede lid wordt gesproken over het verschijnen op een gesprek en het meewerken aan het inburgeringsonderzoek. De inburgeringsplichtige of een persoon waarvan het college kan vermoeden dat deze inburgeringsplichtig is, mag niets mag doen dat het onderzoek naar de inburgeringsplicht belemmert. Hij moet dus niet alleen reageren op de oproep, maar ook alle gegevens overleggen die van belang kunnen zijn. In artikel 25 lid 3 van de Wet Inburgering zijn de bedoelde gegevens opgenomen. Dit is echter geen uitputtende lijst. De bedoelde gegevens hebben betrekking op:

• het doel van het verblijf in Nederland;

• verblijf in Nederland tijdens de leerplichtige leeftijd;

• het bezit van diploma's, certificaten of andere documenten als bedoeld in artikel 5, eerste lid, onderdeel c, en derde lid;

• het aansluitend op de volledige leerplicht volgen van een opleiding waarvan de afronding leidt tot uitreiking van een diploma, certificaat of ander document als bedoeld in artikel 5, eerste lid, onderdeel c;

• het verrichten van arbeid als geestelijke bedienaar;

• de toepasselijkheid van een verdrag of besluit als bedoeld in artikel 5, tweede lid;

• feiten of omstandigheden die op grond van artikel 5, vierde lid, onderdeel a, kunnen leiden tot gehele of gedeeltelijke vrijstelling van de inburgeringsplicht;

• de aanwezigheid van een psychische of lichamelijke belemmering, dan wel een verstandelijke handicap als bedoeld in artikel 6, eerste lid;

• feiten of omstandigheden die op grond van artikel 6, tweede lid, onderdeel a, kunnen leiden tot ontheffing van de inburgeringsplicht;

• de bij de algemene maatregel van bestuur, bedoeld in artikel 4, genoemde feiten of omstandigheden die voor de inburgeringsplicht van de in die algemene maatregel van bestuur genoemde categorieën Nederlanders van belang zijn.

In het derde lid gaat het over meewerken aan de uitvoering van de inburgeringsvoorziening. Hierbij wordt verwezen naar artikel 23 derde lid van de wet. In dit artikel wordt aangegeven dat de gemeenteraad in de verordening regels stelt over de verplichtingen van de inburgeringsplichtige. Deze staan in artikel 6 van de verordening. Het gaat om de volgende verplichtingen die in de beschikking kunnen worden opgelegd:

• het deelnemen aan de aangeboden inburgeringscursus;

• het deelnemen aan gesprekken met de trajectbegeleider;

• het deelnemen aan voortgangsgesprekken;

• voor de eerste maal deelnemen aan het inburgeringsexamen op een tijdstip dat door het college wordt bepaald;

• het melden indien door ziekte dan wel door andere relevante omstandigheden niet aan de verplichtingen in de beschikking kan worden voldaan.

Wanneer deze verplichtingen in de beschikking zijn opgelegd, kunnen deze worden gehandhaafd. Wanneer de inburgeringsplichtige zich niet houdt aan deze verplichtingen, moeten de verordening en de beleidsregels worden gevolgd. De boetebedragen staan in het schema.

Artikel 14 Boeterapport en termijn boetebesluit

In de Wet Inburgering is aangegeven dat er een rapport moet worden opgemaakt voordat er een boete wordt opgelegd. Om het rapport te kunnen maken is de gemeente verplicht de belanghebbende te horen. Vervolgens moet een ander het boetebesluit nemen. Degene die het rapport heeft gemaakt mag niet ook het besluit nemen.

Artikel 15 Verhoging of verlaging van de boete

De hoogte van de boete wordt afgestemd op de ernst van het feit, de omstandigheden waarin de inburgeringsplichtige verkeert en de mate van verwijtbaarheid. De boete mag met andere woorden niet disproportioneel zijn.

In het tweede lid is in navolging van artikel 18, tweede lid van de WWB, expliciet bepaald dat geen boete wordt opgelegd als iedere vorm van verwijtbaarheid ontbreekt.

Verder kan het college afzien van het opleggen van een boete als daarvoor dringende redenen zijn. De dringende redenen kunnen geen verband houden met de omstandigheden waaronder een verplichting niet is nagekomen, maar uitsluitend gelegen zijn in de onaanvaardbaarheid van de gevolgen die een boete voor een belanghebbende heeft.

Het doen van een schriftelijke mededeling dat het college afziet van verlaging wegens dringende redenen, is van belang in verband met het voorkomen van een misdraging in de toekomst. In dat geval zou er sprake zijn van recidive.

Artikel 16 Verrekenen van de boete met de uitkering

In de Wet Inburgering is aangegeven dat de boete verrekend mag worden met de uitkering. De tekst is grotendeels die van artikel 44 van de wet.

Artikel 17 Aanmaning

Als de debiteur in verzuim is dan wordt deze door het bestuursorgaan schriftelijk aangemaand. De termijn waarbinnen dan moet worden betaald is twee weken. Die twee weken worden gerekend vanaf de dag na verzending van de aanmaning (4:112 Awb). In deze aanmaning moet vermeld zijn dat bij niet tijdige betaling de betalingen worden afgedwongen via invorderingsmaatregelen en dat de kosten daarvan door de debiteur worden betaald. De aanmaning is niet als beschikking ingevolge de Algemene wet bestuursrecht (qua bezwaar en beroep) aan te merken.

Wanneer de debiteur na ontvangst van de aanmaning zijn betalingsverplichting niet nakomt, dan kan dwanginvordering worden ingesteld. In de artikelen 19 en 20 van deze beleidsregel is geregeld op welke wijze dat moet gebeuren.

In artikel 4:113 van de Awb is geregeld dat het college voor de aanmaning een vergoeding in rekening kan brengen. De vergoeding bedraagt € 6 indien de schuld minder dan € 454 bedraagt en € 14 indien de schuld € 454 of meer bedraagt. De aanmaning vermeldt de vergoeding die in rekening wordt gebracht.

Artikel 18 Dwangbevel

Alleen als binnen de aanmaningstermijn niet volledig is betaald kan een dwangbevel worden uitgevaardigd. Bovendien kan alleen een dwangbevel worden uitgevaardigd als de bevoegdheid daartoe bij wet is toegekend. Voor inburgering wordt deze bevoegdheid rechtstreeks ontleend aan de Algemene wet bestuursrecht, artikel 5.10, tweede lid.

Inhoud van het dwangbevel

Artikel 1:122 Awb vermeldt dat het dwangbevel in ieder geval moet bevatten:

•ï€ aan het hoofd: het woord “dwangbevel”

•ï€ het bedrag van de invorderbare hoofdsom

•ï€ de beschikking of het wettelijk voorschrift waaruit de vordering voortvloeit

•ï€ de kosten van het dwangbevel (indien deze in rekening worden gebracht)

•ï€ dat het op kosten van de debiteur ten uitvoer wordt gelegd

•ï€ het bedrag van de aanmaningsvergoeding (indien van toepassing)

•ï€ de ingangsdatum van de wettelijke rente (indien van toepassing)

Tweede lid:

Het dwangbevel levert een executoriale titel op die met toepassing van de voorschriften van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering kan worden tenuitvoergelegd. Dit betekent dat de tenuitvoerlegging begint met een bevel tot betaling aan de debiteur door de gerechtsdeurwaarder. Dat bevel houdt dan in dat het bedrag dat in de dwangsom is vermeld binnen 7 dagen moet zijn betaald. Het bevel tot betaling wordt in de regel ook tegelijk gedaan met de betekening van het dwangbevel. Als niet binnen die 7 dagen is betaald, dan wordt de tenuitvoerlegging van het dwangbevel voortgezet en kan bijvoorbeeld over worden gegaan tot het leggen van beslag. Zie hiervoor artikel 19.

Bekendmaking van het dwangbevel (4:123 Awb) geschiedt via betekening van een exploot door een deurwaarder overeenkomstig de procedure van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. In het exploot moet in ieder geval worden vastgelegd:

• de datum van de betekening

• naam en voornamen (als het om een natuurlijke persoon gaat) en de woonplaats van degene op wiens verzoek de betekening geschiedt

• de voornamen, de naam en het kantooradres van de deurwaarder

• de naam en de woonplaats van degene voor wie het exploot is bestemd

• degene aan wie afschrift van het exploot is gelaten onder vermelding van diens hoedanigheid

• het exploot vermeldt in ieder geval de rechtbank waarbij tegen het dwangbevel en de tenuitvoerlegging kan worden opgekomen volgens de bepalingen van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering

Derde lid

In artikel 4:119 van de Awb is geregeld dat bij het dwangbevel tevens de aanmaningsvergoeding, de wettelijke rente en de kosten van het dwangbevel kunnen worden ingevorderd. Door deze bepaling als een verplichting op te nemen in deze regeling, is deze bevoegdheid van het college omgezet in een verplichting.

.Artikel 19 beslaglegging

In alle gevallen van beslaglegging dient de gemeente zich tot een deurwaarder te wenden. De hiermee samenhangende kosten (alsmede de rente) kunnen van de belanghebbende worden teruggevorderd door de vordering met deze kosten te verhogen.

Hoofdstuk 7 Overige bepalingen

Artikel 20 Onvoorziene omstandigheden en hardheidclausule

Dit artikel geeft de mogelijkheid tot individualiserend handelen als strikte toepassing van de beleidsregels leidt tot onbillijkheden. Bij het afwijken van de bepalingen kunnen de rechten van de belanghebbende op basis van deze beleidsregels niet worden aangetast.

Artikel 21 Inwerkingtreding

Spreekt voor zich.

Artikel 22 Citeertitel

Spreekt voor zich.