Afstemmingsverordening Wet werk en bijstand BOL

1. Het College legt een maatregel op indien naar zijn oordeel een belanghebbende blijk heeft gegeven van een tekortschietend besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in het bestaan dan wel de uit de wet voortvloeiende verplichtingen niet of onvoldoende is nagekomen, met inbegrip van de verplichtingen die in het besluit tot toekenning of voortzetting van de bijstand zijn opgenomen.

2. De maatregel als bedoeld in het eerste lid wordt afgestemd op de ernst van het feit en de gedraging, de mate waarin de belanghebbende de gedraging verweten kan worden en de persoonlijke omstandigheden waarin de belanghebbende verkeert.

3. Van een maatregel wordt in elk geval afgezien, indien elke vorm van verwijtbaarheid ontbreekt.

4. Indien daarvoor dringende redenen aanwezig zijn, kan er afgezien worden van het opleggen van de maatregel als bedoeld in het eerste lid.

5. De maatregel als bedoeld in het eerste lid wordt zo spoedig mogelijk geëffectueerd nadat het besluit daartoe genomen is. Indien dit niet (meer) mogelijk is en tot het opleggen van een maatregel is besloten wordt de bijstand met terugwerkende kracht herzien.

6. Het opleggen van een maatregel wordt primair toegepast op de periodieke algemene bijstand. Indien dit om enigerlei reden niet mogelijk is, wordt de maatregel alsnog op de langdurigheidstoeslag toegepast.

7. Bij een belanghebbende jonger dan 21 jaar wordt de maatregel die wordt opgelegd op de bijstands-norm ook opgelegd over de aanvullende bijzondere bijstand in de kosten van levensonderhoud.

1. De gedragingen bedoeld in artikel 2 lid 1 worden onderscheiden in de volgende vier categorieën:

• I.

  eerste categorie

  • a.

    het zich niet als werkzoekende doen inschrijven bij de Centrale organisatie werk en inkomen, dan wel de inschrijving niet of niet tijdig doen verlengen ;

  • b.

    het niet op verzoek tonen van een identiteitsbewijs, zoals bedoeld in artikel 17 derde en vierde lid van de wet;

  • c.

    het niet binnen de door het college daartoe gestelde termijn verstrekken van informatie die van belang is voor de verlening van algemene bijstand of de voortzetting daarvan;

  • d.

    het niet desgevraagd aan het college verlenen van medewerking die redelijkerwijs nodig is voor de uitvoering van deze wet, zoals bedoeld in artikel 17 lid 2 van de wet.

• II.

  tweede categorie

  • a.

    het niet naar vermogen trachten algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen en te aanvaarden, waarbij geen gebruik wordt gemaakt van een voorziening als bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel a, van de wet;

  • b.

    het niet dan wel niet tijdig voldoen aan een oproep om, in verband met de arbeidsinschakeling, op een aangegeven plaats en tijd te verschijnen ;

  • c.

    het niet dan wel in onvoldoende mate meewerken aan een onderzoek naar de mogelijkheden tot arbeidsinschakeling, dan wel aan een onderzoek naar de geschiktheid voor scholing of opleiding.

  • d.

    het niet of niet in voldoende mate nakomen van een of meerdere verplichtingen zoals bedoeld in artikel 55 van de wet die strekken tot arbeidsinschakeling, dan wel die verband houden met aard en doel van een bepaalde vorm van bijstand of die strekken tot zijn vermindering of beëindiging.

• III.

  derde categorie

  • a.

    gedragingen die de inschakeling in algemeen geaccepteerde arbeid belemmeren;

  • b.

    Het niet, dan wel in onvoldoende mate meewerken aan een trajectplan en /of aangeboden voorziening gericht op sociale activering.

• IV.

  vierde categorie:

  • a.

    het niet aanvaarden van algemeen geaccepteerde arbeid;

  • b.

    het door eigen toedoen niet behouden van algemeen geaccepteerde arbeid;

  • c.

    het verwijtbaar geen gebruik maken van een voorliggende voorziening, waaronder begrepen het instellen van een verzoek tot toekenning van kinderalimentatie als bedoeld in artikel 56 van de wet indien de verplichting hiertoe door het college is opgelegd.

  • d.

    Het niet dan wel in onvoldoende mate meewerken aan een trajectplan en / of een aangeboden voorziening, gericht op arbeidsinschakeling.

2. Bij gedragingen als bedoeld in lid 1 wordt een maatregel opgelegd als volgt :

• a)

  tien procent van de bijstandsnorm gedurende de duur van de tekortkoming met een minimum van een maand bij gedragingen van de eerste categorie;

• b)

  twintig procent van de bijstandsnorm gedurende de duur van de tekortkoming met een minimum van een maand bij gedragingen van de tweede categorie;

• c)

  veertig procent van de bijstandsnorm gedurende de duur van de tekortkoming met een minimum van een maand bij gedragingen van de derde categorie;

• d)

  honderd procent van de bijstandsnorm gedurende de duur van de tekortkoming met een minimum van een maand bij gedragingen van de vierde categorie;

3. Indien de tekortkoming het gevolg is van een eenmalige handeling of gebeurtenis en de maatregel niet voor de duur van de tekortkoming kan worden opgelegd, wordt de maatregel opgelegd voor een individueel te bepalen periode met een minimum van een maand.

1. Indien belanghebbende de inlichtingenplicht zoals bedoeld in artikel 17, eerste lid, van de wet niet of niet behoorlijk is nagekomen door geen, onjuiste of onvolledige mededelingen te doen, wordt een maatregel opgelegd als bedoeld in lid 2.

2. Voor de bepaling van de maatregel gelden de volgende regels:

• a.

  vijf procent van de bijstandsnorm gedurende een maand indien het benadelingbedrag minder bedraagt dan € 100,- (dus ook bij nul-fraude)

• b.

  tien procent van de bijstandsnorm gedurende een maand indien het benadelingbedrag minder bedraagt dan € 500,- maar meer bedraagt dan of gelijk is aan € 100,- ;

• c.

  tien procent van de bijstandsnorm gedurende twee maanden indien het benadelingbedrag minder bedraagt dan € 2000,- maar meer bedraagt dan of gelijk is aan € 500,-;

• d.

  tien procent van de bijstandsnorm gedurende vier maanden indien het benadelingbedrag minder bedraagt dan € 4000,- maar meer bedraagt dan of gelijk is aan € 2000,-;

• e.

  tien procent van de bijstandsnorm gedurende zes maanden indien het benadelingsbedrag minder bedraagt dan € 6000,- maar meer bedraagt dan € 4000,-

3. De maatregel wegens schending van de inlichtingenplicht wordt niet opgelegd zolang de gedraging wordt onderzocht door het openbaar ministerie en blijft definitief achterwege indien het Openbaar Ministerie ter zake strafvervolging heeft ingesteld.

4. Indien het Openbaar Ministerie besluit niet over te gaan tot vervolging, wordt alsnog een individueel te bepalen maatregel opgelegd, waarbij de zwaarte wordt afgestemd op de hoogte van het benadelingbedrag analoog aan het bepaalde in artikel 4 lid 2 sub e van deze verordening

1. Indien belanghebbende zich zeer ernstig misdraagt jegens raadsleden, commissieleden dan wel jegens burgemeester en wethouders en/of hun ambtenaren, wordt een maatregel opgelegd.

2. Onder de term ‘zeer ernstig misdragen’ worden diverse vormen van agressie verstaan, met dien verstande dat er sprake moet zijn van verwijtbaarheid en van gedrag dat in het normale menselijke verkeer in alle gevallen als onacceptabel kan worden beschouwd.

3. Misdragingen worden onderscheiden in de volgende twee categorieën:

• a)

  schriftelijke agressie en gedrag gericht tegen raadsleden, commissieleden dan wel tegen burgemeester, wethouders en/of medewerkers (zoals schelden, discrimineren, grof taalgebruik, grof veroordelen)

• b)

  bedreiging in elke vorm van raadsleden, commissieleden dan wel van burgemeester, wethouders en/of medewerkers en fysiek geweld gericht op personen, gebouw of inventaris.

4. Bij gedragingen als bedoeld in dit artikel wordt een maatregel opgelegd als volgt :

• -

  twintig procent van de bijstandsnorm gedurende een maand bij gedragingen als bedoeld in lid 3 sub a;

• -

  honderd procent van de bijstandsnorm gedurende een maand bij gedragingen als bedoeld in lid 3 sub b.

1. Indien een belanghebbende zich binnen 12 maanden na de vorige als verwijtbaar aangemerkte gedraging, zoals omschreven in artikel 3, opnieuw schuldig maakt aan een verwijtbare gedraging, zoals omschreven in artikel 3, wordt de hoogte van de maatregel behorende bij de nieuwe gedraging verdubbeld. Vindt binnen 12 maanden na recidive nogmaals een verwijtbare gedraging plaats, dan wordt de hoogte van de maatregel behorend bij deze nieuwe gedraging verdrievoudigd, bij wederom recidive verviervoudigd enzovoorts.

De hoogte van de maataregel die wordt toegepast op de algemene bijstand gedurende 1 maand kan nooit meer bedragen dan 100% van de van toepassing zijnde bijstandsnorm. Dit laat onverlet dat het restant van de maatregel wordt toegepast op de bijzonder bijstand, zoals bedoeld in artikel 2 lid 7, en de langdurigheidstoeslag zoals bedoeld in artikel 2 lid 6.

2. Indien een belanghebbende zich binnen 12 maanden na de vorige als verwijtbaar aangemerkte gedraging, zoals omschreven in artikel 4, opnieuw schuldig maakt aan een verwijtbare gedraging, zoals omschreven in artikel 4, wordt de duur van de maatregel behorende bij de nieuwe gedraging verdubbeld.

Vindt binnen 12 maanden na recidive nogmaals een verwijtbare gedraging plaats, zoals omschreven in artikel 4, dan wordt de duur van de maatregel behorend bij deze nieuwe gedraging verdrievoudigd, bij wederom recidive verviervoudigd enzovoorts. De maatregel bedraagt maximaal 100% van de uitkering.

3. Indien een belanghebbende zich binnen 12 maanden na de vorige als verwijtbaar aangemerkte gedraging, zoals omschreven in artikel 6, opnieuw schuldig maakt aan een verwijtbare gedraging, zoals bedoeld in artikel 6, wordt de duur van de maatregel behorende bij de nieuwe gedraging verdubbeld.

Vindt binnen 12 maanden na recidive nogmaals een verwijtbare gedraging plaats, zoals bedoeld in artikel 6, dan wordt de duur van de maatregel behorend bij deze nieuwe gedraging verdrievoudigd, bij wederom recidive verviervoudigd enzovoorts. De duur van de afstemming is maximaal 12 maanden.

1. Het college kan in zeer bijzondere gevallen gemotiveerd afwijken van de bepalingen in deze verordening, indien onverkorte toepassing daarvan aanleiding geeft of zou leiden tot disproportionele onredelijkheid of onbillijkheid.

2. In gevallen waarin deze verordening niet voorziet, beslist het college.