Besluit van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Gouda houdende regels omtrent het individueel keuzebudget Regeling IKB Gouda

Ondertekening

Toelichting

Algemeen

De afspraken met betrekking tot het Individueel Keuzebudget (IKB) zijn opgenomen in hoofdstuk 3 (Salaris, Vergoedingen, Toelagen en Uitkeringen) van de Collectieve Arbeidsvoorwaardenregeling voor de sector Gemeenten (CAR). Deze afspraken zijn bindend voor alle aangesloten organisaties, waaronder onze gemeente. Het nieuwe hoofdstuk 3 heeft een standaardkarakter. Dit betekent dat afwijkingen in het voordeel of nadeel van de medewerker niet zijn toegestaan, tenzij anders is aangegeven.

Het IKB is een sectorale regeling met enige lokale regelruimte. Deze ruimte zit in het toevoegen van lokale bronnen (artikel 3:28, lid 6 CAR) en lokale doelen (artikel 3:29, lid 2 CAR). Hiertoe dient deze regeling. De afspraken hierover worden gemaakt met het lokale Georganiseerd Overleg.

Lokale doelen

Er zijn geen beperkingen gesteld aan de lokale doelen. Derhalve is er volledige vrijheid om op basis van de wensen van de organisatie lokale doelen toe te voegen. Bij het eventueel toevoegen van deze doelen moet rekening worden gehouden met de fiscale wet- en regelgeving.

Binnen de werkkostenregeling kan een organisatie maximaal 1,2% van de totale fiscale loonsom (de ‘vrije ruimte’) besteden aan onbelaste vergoedingen, verstrekkingen en terbeschikkingstellingen voor medewerkers. Hiertoe dienen posten te worden aangewezen als eindheffingbestanddeel. Indien het bedrag dat aan deze posten wordt besteed boven de vrije ruimte uitkomt, betaalt de organisatie loonbelasting in de vorm van een eindheffing van 80%.

Toereikend IKB

In artikel 3:30, lid 5 van de CAR is opgenomen dat de medewerker het IKB alleen kan besteden, voor zover het beschikbare budget toereikend is. De keuze voor een (centraal of lokaal) doel heeft uitsluitend betrekking op hetzelfde kalenderjaar.

Besteding van het IKB is evenmin mogelijk, indien en voor zover loonbeslag is gelegd op het salaris van de medewerker.

Gevolgen keuze

In artikel 3:33 van de CAR is opgenomen dat het gebruik van het IKB gevolgen kan hebben voor loonheffingen, pensioen en sociale verzekeringen. Ook is opgenomen dat het college de verschuldigde loonheffing of eventuele boetes op de medewerker verhaalt, indien blijkt dat een bedrag uit het IKB ten onrechte is uitgekeerd doordat de medewerker onjuiste of onvolledige gegevens heeft verstrekt.

Artikel 2 Lokale doelen

Dit artikel bevat de lokale doelen fiets, vakbondscontributie, fiscale uitruil woon-werkverkeer en (actieve) sportbeoefening. Dit zijn op één na de doelen die reeds waren opgenomen in de tot 1 januari 2017 geldende cafetariaregeling.

Artikel 3 Fiets

Op grond van artikel 31, lid 1, onderdelen f en g van de Wet op de loonbelasting 1964 kan de organisatie voor het lokale doel ‘fiets’ de werkkostenregeling toepassen. De vergoeding voor de fiets is aangewezen als eindheffingbestanddeel, waardoor een belastingvrije vergoeding mogelijk is. De kosten die zijn gemoeid met de aanschaf van de fiets komen ten laste van de vrije ruimte (1,2% van de fiscale loonsom). Overschrijding hiervan kan leiden tot eindheffing voor de werkgever. Om het risico hierop zoveel mogelijk te beperken zijn begrenzers gehandhaafd. De eerste is het maximale bedrag van € 749 voor de aanschafkosten van de fiets en het maximale bedrag van € 82 per jaar voor de kosten van fietsaccessoires inclusief de kosten van reparatie en onderhoud van de fiets. De tweede is het maximum aan het aantal keren dat het bestedingsdoel ‘fiets’ in een bepaalde periode kan worden aangewend: één keer in de drie jaar.

Daarnaast is in artikel 3 opgenomen dat medewerkers de (morele) verplichting aangaan om de fiets te gebruiken voor woon-werkverkeer. Deze bepaling is gehandhaafd om te stimuleren dat medewerkers op de fiets naar het werk komen of bijvoorbeeld naar het station fietsen.

Om de financiële gevolgen te illustreren wordt het volgende voorbeeld gegeven:

De medewerker heeft een fiets gekocht en wendt het IKB aan om dit te financieren. De medewerker gebruikt hiervoor een bedrag van € 500. Hierdoor is geen belasting verschuldigd over € 500 bruto. Het bedrag wordt in één keer op het IKB in mindering gebracht, mits het IKB toereikend is. Op de salarisstrook wordt € 500 netto uitbetaald. Het voordeel is afhankelijk van het belastingtarief. Als voor de medewerker een tarief van 40,2% geldt, bedraagt het voordeel voor de medewerker ongeveer € 200 netto.

Artikel 4 Vakbondscontributie

De vergoeding voor de vakbondscontributie is aangewezen als eindheffingbestanddeel, waardoor belastingvrije vergoeding mogelijk is. De kosten die hiermee zijn gemoeid komen ten laste van de vrije ruimte (1,2% van de fiscale loonsom).

Om de financiële gevolgen voor de medewerker te illustreren wordt het volgende voorbeeld gegeven:

De medewerker is lid van een vakbond en gebruikt het IKB om dit te financieren. Het lidmaatschap kost € 192 per jaar. Hierdoor is geen belasting verschuldigd over € 192 bruto. Op de salarisstrook wordt € 192 netto uitbetaald. Het voordeel is afhankelijk van het belastingtarief. Als voor de medewerker een tarief van 40,2% geldt, bedraagt het voordeel voor de medewerker ongeveer € 77 netto.

Artikel 5 Fiscale uitruil woon-werkverkeer

Volgens de fiscale wetgeving mag een werkgever zijn medewerkers een belastingvrije vergoeding van € 0,19 per zakelijk afgelegde kilometer verstrekken. Voor de afgelegde afstand woon-werkverkeer geldt namelijk een gerichte vrijstelling van € 0,19 per kilometer. De vergoeding voor woon-werkverkeer, zoals die lokaal op grond van artikel 3:22 van de CAR in samenhang met de Regeling woon-werkverkeer wordt toegepast, is lager dan fiscaal is toegestaan. Hierdoor is de mogelijkheid ontstaan om een gedeelte van het brutoloon uit te ruilen tegen een netto-vergoeding voor reiskosten woon-werkverkeer.

De regeling houdt in dat de medewerker kan profiteren van een maximale onbelaste vergoeding van € 0,19 per kilometer als hij bereid is om (een deel van) het IKB hiervoor uit te ruilen. Het nettoloon wordt daardoor hoger.

Om de financiële gevolgen voor de medewerker te illustreren wordt het volgende voorbeeld gegeven:

Een medewerker werkt op 5 dagen per week en reist iedere dag 25 kilometer enkele reis naar het werk. De maximale onbelaste jaarlijkse vergoeding voor woon-werkverkeer is 25 x 2 x 214 x (5/5) x € 0,19 = € 2.033 per jaar.

Op basis van de Regeling woon-werkverkeer ontvangt de medewerker van de werkgever een vergoeding voor de reiskosten woon-werkverkeer van € 360 per jaar.

Het verschil tussen wat fiscaal onbelast mag worden vergoed en wat daadwerkelijk door de werkgever wordt vergoed, is de zogenaamde fiscale ruimte. Deze ruimte kan worden benut door het IKB hiervoor in te zetten.

De medewerker heeft dus een fiscale ruimte van € 1.673 per jaar. De medewerker kiest om hiervoor zijn IKB te gebruiken. Hierdoor is geen belasting verschuldigd over € 1.673 per jaar of € 139,42 per maand. Op de salarisstrook wordt € 1.673 netto uitbetaald. Het voordeel is afhankelijk van het belastingtarief. Voor de medewerker geldt een tarief van 40,2%. Het voordeel voor de medewerker is dan € 672,55 per jaar of € 56,04 per maand.

Het is voor de medewerker van belang om in geval van verhuizing, naast de melding daarvan in e-HRM, een nieuw aanvraagformulier reiskostenvergoeding woon-werkverkeer in te dienen, omdat de digitale melding van de verhuizing leidt tot stopzetting van de fiscale uitruil woon-werkverkeer.

Ingeval van afwezigheid of ziekte van de medewerker stopt de uitruil. Als een medewerker bijvoorbeeld ziek is van 13 januari tot 5 april wordt de uitruil beëindigd met ingang van 1 maart en vanaf 1 mei weer hervat.

Artikel 6 Sportbeoefening

Onder sportbeoefening wordt verstaan actieve sportbeoefening in de ruimste zin van het woord. Hierbij is te denken aan het (actieve) lidmaatschap van een sportvereniging (voetbalvereniging, zwemvereniging, wielervereniging, schaak- of damvereniging e.d.) en abonnementen of toegangskaarten voor een sportschool, fitnesscentrum, schaatsbaan, squashbaan e.d.

De vergoeding voor de kosten van (actieve) sportbeoefening is aangewezen als eindheffingbestanddeel, waardoor belastingvrije vergoeding mogelijk is. De kosten die hiermee zijn gemoeid komen ten laste van de vrije ruimte (1,2% van de fiscale loonsom).

Om de financiële gevolgen voor de medewerker te illustreren wordt het volgende voorbeeld gegeven:

De medewerker is (actief) lid van een sportvereniging en wendt het IKB aan om (een deel van) de contributie te financieren. De medewerker gebruikt hiervoor het maximale bedrag van € 100. Hierdoor is geen belasting verschuldigd over € 100 bruto. Op de salarisstrook wordt € 100 netto uitbetaald. Het voordeel is afhankelijk van het belastingtarief. Als voor de medewerker een tarief van 40,2% geldt, bedraagt het voordeel voor de medewerker ongeveer € 40 netto.

Artikel 7 Hardheidsclausule

Dit artikel geeft het college de mogelijkheid om één of meer artikelen van deze regeling buiten toepassing te laten of daarvan af te wijken, voor zover toepassing van van dat artikel zou leiden tot een onbillijkheid.

Gelet op de in artikel 28 van de Wet op de ondernemingsraden vervatte stimulerende taak van de ondernemingsraad met betrekking tot naleving van onder meer arbeidsvoorwaardelijke regelingen, is het van belang de ondernemingsraad te informeren over (de wijze van) toepassing van de hardheidsclausule.

N.B.

• 1.

  De in deze toelichting gegeven rekenvoorbeelden zijn indicatief en bedoeld om inzicht te geven in het gevolg van besteding van het IKB. Hieraan kunnen geen rechten worden ontleend.

• 2.

  Het uitruilen heeft op grond van een besluit van de staatssecretaris van Financiën geen gevolgen voor het pensioengevend inkomen en daarmee voor de pensioenopbouw. Door uit te ruilen daalt wel het fiscale loon. Dit kan leiden tot eventuele toekomstige lagere uitkeringen op grond van de sociale verzekeringswetgeving (bijvoorbeeld WW-uitkering, ZW-uitkering, WIA-uitkering).