Beleidsregels Wmo 2015

1. Wet: Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015)

2. Langdurige noodzaak (artikel 9 lid 5 Verordening Wmo 2015): het college beoordeelt individueel of ondersteuning langdurig noodzakelijk is. Een maatwerkvoorziening is in ieder geval langdurig noodzakelijk wanneer de ondersteuning langer dan zes maanden nodig is. Een maatwerkvoorziening is eveneens langdurig noodzakelijk indien deze wordt verstrekt aan een cliënt met een levensverwachting korter dan zes maanden.

3. Algemeen gebruikelijke voorziening (artikel 1 onder a Verordening Wmo 2015): in het kader van het begrip algemeen gebruikelijke voorziening houdt ‘algemeen verkrijgbaar’ in dat het artikel ook in de reguliere handel verkrijgbaar is, of dat de dienstverlening ook op de vrije markt is in te kopen. Het college onderzoekt altijd of de algemeen gebruikelijke voorziening voor de individuele cliënt algemeen gebruikelijk is.

4. Zaak: een maatwerkvoorziening in de vorm van een hulpmiddel of woningaanpassing of een persoonsgebonden budget (pgb) bedoeld om een hulpmiddel of woningaanpassing mee te kopen, niet zijnde dienstverlening zoals genoemd onder 5.

5. Dienstverlening: een maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning bij een gestructureerd huishouden, thuisondersteuning, dagondersteuning of kortdurend verblijf.

6. Algemene dagelijkse levensbehoeften (adl): in en uit bed komen, aan- en uitkleden, bewegen, lopen, gaan zitten en weer opstaan, toiletbezoek, eten/drinken, medicijnen innemen, ontspanning en sociaal contact, douchebezoek en lichamelijke hygiëne voor inwoners met een zintuiglijke of verstandelijke beperking of psychiatrische problematiek (wordt in het verlengde gegeven van de overige benodigde ondersteuning).

7. Tekortschietend besef van verantwoordelijkheid (artikel 9, lid 4 Verordening Wmo 2015): een cliënt betoont te kort schietend besef van verantwoordelijkheid wanneer het college vaststelt dat een maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning noodzakelijk is, terwijl de cliënt in staat is of zou zijn geweest op eigen kracht zijn zelfredzaamheid of participatie te handhaven, maar hier niet naar handelt of heeft gehandeld en hem dit valt te verwijten.

8. Vermijdbare noodzaak (artikel 9, lid 1 Verordening Wmo 2015): het college beoordeelt individueel of de noodzaak van een maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning vermijdbaar was, en of van de cliënt redelijkerwijs verwacht mocht worden dat hij maatregelen kon treffen die de hulpvraag overbodig hadden gemaakt.

9. Melding en onderzoek (artikel 4 en 5 Verordening Maatschappelijke Ondersteuning Gemeente Heerenveen 2015): na een melding in de zin van artikel 2.3.2 lid 1 Wmo start het college een onderzoek zoals genoemd in artikel 2.3.2 lid 2 tot en met 8 Wmo en artikel 4 en 5 Verordening Maatschappelijke Ondersteuning.

1. Het college kan een hulpmiddel zoals bedoeld in de hoofdstukken 3, 4 en 5 en dat door de cliënt reeds wordt gebruikt, overnemen indien:

• a.

  de cliënt uit een instelling voor langdurige zorg verhuist naar een zelfstandige woonruimte

• b.

  de cliënt vanuit een andere gemeente verhuist naar een zelfstandige woonruimte in de gemeente.

2. Het college maakt hierover afspraken met de instelling of de gemeente van waaruit verhuisd wordt.

1. Het college neemt een melding mondeling, schriftelijk of elektronisch in ontvangst en beoordeelt of de melding een hulpvraag in het kader van artikel 1 onder e Verordening Wmo 2015 betreft. Het onderzoek naar de aard van de melding kan plaatsvinden in de Toegang of de backoffice.

2. Het college verstaat onder de Toegang de eerste ontvangst door het college van een melding door een inwoner. De Toegang wordt namens het college uitgevoerd door de meitinker of preventiemedewerker jeugd. De meitinker vermeldt bij het maken van een afspraak de mogelijkheid tot aanwezigheid van een gratis cliëntondersteuner, mantelzorger of andere betrokkene bij het gesprek. De meitinker beoordeelt of de melding een hulpvraag betreft in de zin van de wet en doet zo mogelijk aansluitend het onderzoek als bedoeld in artikel 5 Verordening Wmo 2015. Indien duidelijk is dat er een hulpvraag is, vermeldt de meitinker voorafgaand aan het onderzoek de mogelijkheid van het indienen van een persoonlijk plan als bedoeld in artikel 2.3.2 Wmo.

3. Het college verstaat onder backoffice de gespecialiseerde uitvoering van de diverse wetten binnen het sociaal domein, waaronder de Wmo 2015.

4. Het college bevestigt de melding van de hulpvraag schriftelijk of elektronisch binnen 2 werkdagen.

5. Het college bepaalt binnen 5 werkdagen na ontvangst van de hulpvraag of afgezien kan worden van een vooronderzoek als bedoeld in artikel 4 Verordening Wmo 2015 en/of een onderzoek als bedoeld in artikel 5 Verordening Wmo 2015.

6. Het college start binnen 5 werkdagen een vooronderzoek indien lid 5 niet van toepassing is. Het college bevestigt de afspraak voor een gesprek schriftelijk, telefonisch of elektronisch en vermeldt in de bevestiging:

• a.

  de mogelijkheid van gratis cliëntondersteuning

• b.

  de mogelijkheid van aanwezigheid van een vertegenwoordiger, mantelzorger of andere betrokkene

1. Het college koopt hulpmiddelen, niet-bouwkundige en niet-woontechnische voorzieningen en rolstoelen in bij een of meer derden en bepaalt welk hulpmiddel geleverd wordt aan de cliënt.

2. Het college levert een maatwerkvoorziening voor woningaanpassing door middel van de goedkoopste aanbieder.

1. Het college verstrekt op verzoek van de cliënt een pgb voor ondersteuning in de vorm van dienstverlening of in de vorm van een zaak, nadat het college heeft beoordeeld of de cliënt in het kader van het verstrekken van een pgb redelijkerwijs in staat is zijn belangen te behartigen en de verantwoordelijk voor het inkopen van diensten of zaken en het afsluiten van contracten kan dragen.

Het college betrekt in het onderzoek (niet limitatief):

• a.

  een curatele, beschermingsbewind of mentorschap dat over de cliënt is uitgesproken;

• b.

  de besteding van een eerder aan cliënt verstrekt pgb;

• c.

  de financiële en eventuele schuldenpositie van de cliënt;

• d.

  de inhoud van het gesprek met de cliënt over het pgb;

• e.

  de aanwezigheid van een vertegenwoordiger of een persoon uit het sociale netwerk die de cliënt kan bijstaan.

2. Met het pgb dient de cliënt een kwalitatieve en effectieve zaak of dienst in te kopen. Het college beoordeelt de kwaliteit en effectiviteit aan de hand van de maatwerkvoorziening die zou zijn verstrekt en het plan van eisen of het plan van aanpak.

3. Het college bepaalt de hoogte van het pgb voor een zaak of dienst op basis van het plan van eisen of het plan van aanpak en aan de hand van de kostprijs van de in de betreffende situatie goedkoopst adequate maatwerkvoorziening. De kostprijs wordt bepaald door:

• 1.

  een aanbesteding;

• 2.

  een consultatie in de markt;

• 3.

  overleg met de aanbieder of leverancier;

• 4.

  een of meer offertes die door de cliënt zijn opgevraagd.

Het college kan de hoogte van het pgb voor een zaak baseren op beschikbare tweedehandse voorzieningen, waarbij rekening gehouden wordt met de kortere levensduur van een tweedehands voorziening.

De cliënt kan een dienst of zaak inkopen die meer kost dan de goedkoopst adequate voorziening en zelf het verschil tussen het pgb en de prijs van de door de cliënt gewenste voorziening betalen.

4. De hoogte van het pgb voor een dienst is afhankelijk van de aanbieder een van de volgende percentages van de kostprijs:

• a.

  voor gekwalificeerde aanbieders 75% van de kostprijs;

• b.

  voor niet-gekwalificeerde aanbieders 50% van de kostprijs;

• c.

  voor personen uit het sociale netwerk van de cliënt 25%.

Het college vindt een aanbieder gekwalificeerd wanneer deze voor wat betreft opleidingsniveau aantoonbaar voldoet aan de eisen die aan (het personeel van de) aanbieder met wie de gemeente een overeenkomst heeft afgesloten, gesteld worden, en aantoonbaar voldoet aan de in artikel 13 Verordening Wmo 2015 gestelde kwaliteitseisen.

5. De uitbetaling van het pgb gebeurt op grond van het trekkingsrecht (artikel 2.6.2 van de wet) door de Sociale Verzekeringsbank, tenzij het een eenmalig uitbetaling betreft. Het college voldoet eenmalige uitbetalingen na ontvangst van de desbetreffende nota en zo veel mogelijk rechtstreeks aan de leverancier.

6. Het college hanteert een eenmalig vrij besteedbaar bedrag van € 250,– waarover de cliënt geen verantwoording hoeft af te leggen.

7. Het college controleert de besteding van een pgb voor een zaak door de cliënt te verplichten na levering van de zaak de desbetreffende nota aan het college te overleggen. Het college kan zo nodig ter controle een huisbezoek afleggen.

8. Het college voert de controle op de besteding van het pgb voor een dienst uit tezamen met het periodiek heronderzoek zoals bepaald in artikel 10 van deze beleidsregels, of zoveel eerder als de voorziening eindigt. Het college controleert in ieder geval of de dienst is geleverd door de persoon of de organisatie bij wie de dienst is ingekocht.

9. De cliënt dient de voor het onderzoek relevante bewijsstukken in ieder geval twee kalenderjaren te bewaren zodat het college de controle op de besteding kan uitvoeren. In de beschikking wordt opgenomen welke bewijsstukken dit betreft.

1. Het college voert op grond van artikel 2.3.9 van de wet periodiek een heronderzoek uit. Zo nodig voert het college opnieuw een onderzoek uit zoals bepaald in artikel 2.3.2 van de wet en in artikel 5 van de Verordening Wmo 2015.

2. Het periodieke heronderzoek vindt in ieder geval plaats om de twee jaar beginnend nadat de maatwerkvoorziening is geleverd of het pgb is uitbetaald.

3. Per soort voorziening gelden de volgende aanvullende heronderzoektermijnen:

• a.

  hulpmiddelen die eenmalig geleverd worden: na drie maanden wordt vastgesteld of het hulpmiddel voldoende voorziet in de noodzakelijke ondersteuning;

• b.

  ondersteuning bij een gestructureerd huishouden: een jaar na toekenning van de voorziening en daarna volgens individueel vast te leggen periodiciteit maar in ieder geval eens per twee jaar.

4. Het college kan individueel afwijken van de in lid 2 en 3 genoemde termijnen indien het college dit nodig vindt.

5. Het college voert de in artikel 9 van deze beleidsregels vastgelegde controle op de besteding in ieder geval eens per twee jaar uit tezamen met het periodiek heronderzoek.

1. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning bij zelfstandig wonen aan cliënten die ondersteuning bij zelfredzaamheid en participatie nodig hebben doordat zij beperkingen ondervinden bij het zelfstandig wonen.

2. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning bij zelfstandig wonen wanneer in de beperkingen niet kan worden voorzien op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met voorliggende voorzieningen, met een algemeen gebruikelijke voorziening, met een algemene voorziening, met mantelzorg of met ondersteuning uit het eigen sociaal netwerk.

3. De maatwerkvoorziening of het pgb voor ondersteuning bij zelfstandig wonen kan bestaan uit:

• a.

  ondersteuning bij het voeren van een gestructureerd huishouden;

• b.

  ondersteuning bij het normale gebruik van de woning.

1. Niet-zelfstandige woonruimte: als niet-zelfstandige woonruimte gelden in ieder geval:

• a.

  hotel/pension;

• b.

  trekkerswoonwagen;

• c.

  klooster;

• d.

  tweede woning;

• e.

  niet permanent bewoonde vakantie- of recreatiewoning;

• f.

  gehuurde kamer.

2. 2. Noodzakelijke woonruimtes: als noodzakelijke woonruimtes gelden in ieder geval:

• a.

  Woonkamer;

• b.

  aanwezige en gebruikte slaapkamer(s);

• c.

  keuken;

• c.

  sanitaire ruimten;

• e.

  daadwerkelijk gebruikte berging.

3. Gebruikelijke hulp (artikel 1.1.1 Wmo): het college past het begrip gebruikelijke hulp toe overeenkomstig bijlage 1: Nadere uitwerking begrip gebruikelijke hulp.

1. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning bij zelfstandig wonen aan bewoners van niet-zelfstandige woonruimte.

2. Het college verstrekt slechts ondersteuning bij zelfstandig wonen voor de noodzakelijke woonruimtes.

1. Het college verstaat onder schoonmaakhulp, ook wel HH1 genoemd:

• a.

  lichte en zware schoonmaakwerkzaamheden;

• b.

  verzorging kleding en linnengoed, waaronder het doen van de was;

• c.

  boodschappen doen voor dagelijks leven;

• d.

  maaltijdverzorging en helpen met maaltijdbereiding.

2. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening voor eenvoudige schoonmaakhulp, omdat een algemene voorziening voor ondersteuning bij eenvoudig schoonmaakwerk beschikbaar is voor iedere inwoner. De algemene voorziening voor schoonmaakwerk bestaat uit:

• a.

  in te kopen particuliere schoonmaakhulp;

• b.

  in te kopen schoonmaakhulp door een thuiszorgorganisatie;

• c.

  in te kopen schoonmaakhulp door een schoonmaakbedrijf.

3. Het college kan afwijken van het tweede lid wanneer de cliënt na een ziekenhuis- of verpleeghuisopname weer naar huis kan en er geen mogelijkheden zijn om kortdurend in schoonmaakhulp te voorzien door eigen kracht, gebruikelijke hulp of mantelzorg. De kortdurende schoonmaakhulp duurt maximaal drie maanden en wordt verstrekt voor maximaal drie uren per week.

1. Het college verstaat onder ondersteuning bij het voeren van een gestructureerd huishouden, ook wel HH2 genoemd, naast schoonmaakhulp zoals bedoeld in artikel 14, eerste lid:

• a.

  ondersteuning bij het aanbrengen van structuur in het huishouden (instructie, advies en voorlichting) en de dagelijks organisatie van het huishouden;

• b.

  eenvoudige ondersteuning bij het leren om zelfstandig te wonen;

• c.

  eenvoudige ondersteuning bij het omgaan met onverwachte gebeurtenissen (eenvoudige psychosociale hulp en observatie) die de dagelijkse structuur doorbreken;

• d.

  eenvoudige ondersteuning bij het omgaan met geld;

• e.

  eenvoudige ondersteuning bij contacten met officiële instanties;

• f.

  opvang en of verzorging van kinderen/volwassenen huisgenoten.

• g.

  dat ook inwoners die tot de Wmo-doelgroep behoren en die andere beperkingen hebben dan alleen regieverlies en vanwege die beperkingen 4 uur of meer per week ondersteuning bij het voeren van een gestructureerd huishouden nodig hebben, in aanmerking komen voor de in artikel 4 van deze beleidsregels genoemde maatwerkvoorziening.

2. Het college verstrekt schoonmaakhulp slechts in combinatie met één of meer van de in lid 1 onder a tot en met f genoemde vormen van ondersteuning bij het voeren van een gestructureerd huishouden.

3. Een onderzoek naar aanleiding van een hulpvraag naar ondersteuning bij het schoonhouden van de woning, omvat naast de onderdelen genoemd in artikel 2.3.2 Wmo en artikel 4 en 5 Verordening Wmo 2015, een onderzoek naar de omvang van de noodzakelijke ondersteuning. Het college baseert zich daarbij op normtijden zoals deze zijn op genomen onder bijlage 2: Normtijden schoonmaakhulp.

4. Indien uit het onderzoek blijkt dat er geen andere mogelijkheden zijn voor de noodzakelijke ondersteuning, verstrekt het college een maatwerkvoorziening.

1. Het college bepaalt de kostprijs van een maatwerkvoorziening voor woningaanpassing op basis van door het college gevraagde offerte(s) volgens onderstaande werkwijze: a. één offerte indien de verwachte kostprijs lager is dan € 3.000;

• b.

  twee offertes indien de verwachte kostprijs tussen € 3.000 en € 10.000 is;

• c.

  drie offertes indien de verwachte kostprijs € 10.000 of hoger is.

2. Het college bepaalt de hoogte van het pgb voor een woningaanpassing op dezelfde wijze als in lid 1, maar de offertes worden opgevraagd door de cliënt.

3. De offerte is gespecificeerd volgens bijlage 3 Offerte voor woningaanpassing.

1. Het college kan een maatwerkvoorziening of pgb verstrekken voor het bezoekbaar maken van een, in de gemeente gelegen, woning, voor:

• a.

  een persoon die zijn hoofdverblijf in een inrichting heeft, en

• b.

  regelmatig een bezoek brengt aan de bezoekbaar te maken woning (gewoonlijk als familiebezoek), en

• c.

  deze woning niet op een normale manier kan betreden of bereiken, en/of

• d.

  geen gebruik kan maken van het toilet.

2. Het college verstrekt voor het bezoekbaar maken van de woning de goedkoopst adequate maatwerkvoorziening of pgb waarmee de woning en de woonkamer bereikbaar en betreedbaar kunnen worden gemaakt, en gebruik gemaakt kan worden van het toilet of een toiletgelegenheid.

1. Beperkte mobiliteit: een cliënt die niet meer dan 800 meter aaneengesloten in rustig tempo, en eventueel met behulp van een loophulpmiddel, kan lopen of fietsen, is beperkt mobiel.

2. Zeer beperkte mobiliteit: een cliënt die niet meer dan 100 meter aaneengesloten in rustig tempo, en eventueel met behulp van een loophulpmiddel, kan lopen is zeer beperkt mobiel.

3. Algemeen gebruikelijke voorziening voor vervoer: een vorm van vervoer die naar geldende maatschappelijke opvattingen tot het gangbare gebruiks- en bestedingspatroon behoort, en niet speciaal is gericht op personen met beperkingen. Voorbeelden zijn:

• a.

  een (elektrische) fiets;

• b.

  een brommer of scooter;

• c.

  openbaar vervoer;

• d.

  systeem van voor iedereen toegankelijk collectief of lokaal vervoer.

• e.

  bij een inkomen van 150% van het sociaal minimum of hoger: een auto.

4. Een substantiële vervoersbehoefte bestaat uit meer dan incidenteel vervoer in het kader van het leven van alledag, zoals bijvoorbeeld boodschappen doen, familie- of vriendenbezoek, kerkbezoek, recreatieve verplaatsingen, vervoer naar artsen of paramedische behandelaars.

1. Het college verstaat onder ondersteuning bij vervoer: ondersteuning voor cliënten met een (zeer) beperkte mobiliteit die hen in staat stelt zich te verplaatsen tot 20 kilometer rondom het woonadres (ongeveer overeenkomend met 5 OV-zones) om daarmee te voorzien in beperkingen in de zelfredzaamheid en participatie.

2. Het college hanteert de begrippen beperkt en zeer beperkt mobiel als richtlijn, maar beoordeelt individueel of en welke maatwerkvoorziening of pgb verstrekt wordt.

1. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning bij vervoer aan een cliënt met een (zeer) beperkte mobiliteit wanneer uit het onderzoek blijkt dat de cliënt een substantiële vervoersbehoefte heeft en hierin niet kan voorzien op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met voorliggende voorzieningen, met een algemeen gebruikelijke voorziening, met een algemene voorziening, met mantelzorg of met ondersteuning uit het eigen sociaal netwerk.

2. Het college verstrekt de goedkoopst adequate maatwerkvoorziening voor ondersteuning bij vervoer. Bij een cliënt met een beperkte mobiliteit is de goedkoopst adequate voorziening voor ondersteuning bij vervoer het systeem van collectief deur-tot-deur vervoer (hierna ‘de taxipas’ genoemd) dat is gericht op het vervoer van personen met een beperking, voor zover aanwezig in de gemeente. Het college verstrekt pas een andere maatwerkvoorziening dan de taxipas of een pgb wanneer de cliënt geen gebruik kan maken van de taxipas.

3. Bij een cliënt met een zeer beperkte mobiliteit kan het college naast de taxipas of andere voorziening een aanvullende maatwerkvoorziening of pgb voor vervoer op de korte afstand verstrekken.

4. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening voor vervoer naar dagondersteuning die wordt verstrekt op grond van de Wmo 2015 en artikel 27, 28, 29 en 30 van deze beleidsregels.

5. Voorbeelden van een maatwerkvoorzieningen voor ondersteuning bij vervoer zijn:

• a.

  taxipas voor het gebruik van collectief vervoer in een taxi of rolstoeltaxi;

• b.

  aangepaste fiets of tandem;

• c.

  autoaanpassing;

• d.

  scootmobiel;

• e.

  gesloten invalidenvoertuig;

• f.

  noodzakelijke accessoires.

1. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning bij beperkingen door niet of zeer beperkt kunnen lopen, in de vorm van een rolstoel inclusief noodzakelijke accessoires.

2. Het college onderzoekt of de cliënt zich door beperkingen bij het lopen dagelijks grotendeels en langdurig zittend moet verplaatsen. Wanneer dit het geval is, kan het college afzien van een onderzoek naar de mogelijkheden van de cliënt om in deze beperkingen te voorzien door eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met mantelzorg, met ondersteuning uit het eigen sociaal netwerk, met een algemene of algemeen gebruikelijke voorziening.

3. Het college verstrekt geen rolstoel voor incidenteel gebruik. Hiervoor is een algemene voorziening beschikbaar in de vorm van een leen- of huurrolstoel.

4. Voorbeelden van rolstoelen zijn:

• a.

  elektrische rolstoel;

• b.

  duw-hoepelstoel;

• c.

  duw-wandelwagen;

• d.

  elektromotor voor onder de duw-wandelwagen.

1. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning bij de zelfredzaamheid en participatie aan cliënten die beperkingen ondervinden in de algemene dagelijkse levensverrichtingen (adl), het voeren van een gestructureerd huishouden anders dan in het kader van artikel 13 wordt bedoeld of het ontmoeten van mensen, het onderhouden van contacten en deelnemen aan zinvolle maatschappelijke activiteiten en in deze beperkingen niet kan worden voorzien met eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met voorliggende voorzieningen, met een algemeen gebruikelijke voorziening, met een algemene voorziening, met mantelzorg of met ondersteuning uit het eigen sociaal netwerk.

2. Het college kan de in lid 1 genoemde maatwerkvoorziening of het pgb mede verstrekken ter ontlasting van de mantelzorger die thuis maatschappelijke ondersteuning verleent.

3. De ondersteuning bij zelfredzaamheid en participatie vindt plaats in de vorm van:

• a.

  Thuisondersteuning;

• b.

  Dagondersteuning;

• c.

  kortdurende verblijfsondersteuning.

4. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening of pgb voor ondersteuning bij zelfredzaamheid en participatie wanneer een algemene of algemeen gebruikelijke voorziening in de beperkingen kan voorzien. Een algemeen gebruikelijke voorziening voor ondersteuning is bijvoorbeeld een uitstapje in verenigingverband, een bingo avond, kaartclub, deelname aan zangactiviteiten, (gehandicapten)sportvereniging, ouderensoos. Een algemene voorziening voor ondersteuning is bijvoorbeeld een vrij toegankelijke inloopmiddag voor mensen met een beperking of een soos voor mensen met beginnende dementie.

5. Het college bepaalt de omvang van de ondersteuning bij zelfredzaamheid en participatie aan de hand van de resultaten uit het onderzoek en hanteert daarbij de ‘Indicatiewijzer CIZ 2013’ als leidraad.

1. Het college verstaat onder dagondersteuning de ondersteuning van cliënten met een matige of zware beperking en een duidelijke ondersteuningsbehoefte, niet zijnde een reguliere dagstructurering die in de woon-/verblijfsituatie wordt geboden.

2. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening of pgb voor dagondersteuning aan cliënten die verblijven bij de zorgaanbieder die de dagondersteuning biedt.

3. De maatwerkvoorziening of het pgb :

• a.

  draagt bij aan het verlichten van het sociaal isolement van de inwoner en of aan het verlichten van de zorg thuis door de mantelzorger(s) door een zinvolle dagbesteding, en

• b.

  is gericht op het bijhouden van vaardigheden ter bevordering, behoud of handhaven van de zelfredzaamheid en participatie, opdat de inwoner zo lang mogelijk in de eigen omgeving kan blijven wonen.

4. De dagondersteuning vindt plaats in groepsverband.

1. Het college verstaat onder uitgebreide dagondersteuning de ondersteuning van cliënten met uitgebreide beperkingen op het gebied van de zelfredzaamheid, veelal samenhangend met chronische aandoeningen en voor oudere inwoners met een intensieve ondersteunings- en verzorgingsbehoefte (waar onder een sterk verminderde zelfregie zoals bij dementie, verstandelijk handicap, stabiele psychische stoornis).

2. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening of pgb voor uitgebreide dagondersteuning aan cliënten die verblijven bij de zorgaanbieder die de dagondersteuning biedt.

3. De maatwerkvoorziening of het pgb is gericht op het stabiliseren van de zelfredzaamheid en ter voorkoming van verergering van klachten, opdat de inwoner zo lang mogelijk in de eigen omgeving kan blijven wonen. Het kan ook bijdragen aan vermindering van de belasting van de mantelzorger(s).

4. De activiteiten bestaan uit:

• a.

  dagondersteuning in groepsverband en ondersteuning bij sociale activiteiten;

• b.

  bevorderen, behouden of handhaven van het functioneren en voorkomen van verergering van beperkingen;

• c.

  dagondersteuning bij het leren omgaan met fysieke en/of cognitieve beperkingen;

• d.

  dagondersteuning bij het voorkomen van achteruitgang in fysieke, cognitieve en sociaalemotionele vaardigheden.

5. De uitgebreide dagondersteuning vindt plaats in groepsverband.

1. Het college verstaat onder arbeidsmatige dagondersteuning de ondersteuning van cliënten met een verstandelijke handicap of met een ernstige lichamelijke handicap of met een zintuiglijk handicap, die als gevolg van hun beperkingen niet kunnen deelnemen aan gewoon werk of begeleid werk.

2. De arbeidsmatige dagondersteuning bestaat uit:

• a.

  arbeidsmatige dagondersteuning : activiteiten met een zelfstandig karakter waarbij het vaak zal gaan om het tot stand brengen van een product of dienst, afgestemd op de mogelijkheden en interesse van de inwoner;

• b.

  activering, gericht op het zinvol besteden van de dag, aangepast aan mogelijkheden en interesse van de inwoner, waar onder handvaardigheid, expressie, beweging, belevingsactiviteiten;

• c.

  activering, individueel belevingsgericht: belevingsgerichte ondersteuning op een eenvoudig niveau met extra aandacht voor sfeer, geborgenheid, veiligheid, ritme en regelmaat.

3. De arbeidsmatige dagondersteuning vindt plaats in groepsverband.

1. Het college verstaat uit dagondersteuning langdurig psychisch de educatie en/of arbeidsmatige activiteiten voor inwoners die niet maatschappelijk kunnen participeren. De dagondersteuning langdurig psychisch kan worden toegekend aan inwoners met een langdurige psychische stoornis en daarmee samenhangende beperkingen (onder meer participatie (sociale redzaamheid)).

2. De dagondersteuning langdurige psychisch bestaat uit:

• a.

  educatieve ondersteuning: op vaste tijdstippen bepaalde activiteiten aangeboden in een groepssetting; en/of

• b.

  arbeidsmatige ondersteuning: gestructureerde activiteiten, waarbij met de cliënt gerichte afspraken zijn gemaakt over de werkzaamheden die verricht zullen worden en de omvang en het tijdstip daarvan, waarbij het gaat om onbetaalde werkzaamheden (een beperkte onkostenvergoeding is mogelijk).

1. Het college verstaat onder kortdurende verblijfsondersteuning de noodzakelijke ondersteuning van personen die mantelzorg of gebruikelijke hulp verlenen aan een thuiswonende cliënt met een somatische, psychogeriatrische, psychiatrische, verstandelijke, lichamelijke of zintuiglijke beperking die is aangewezen op permanent toezicht.

2. De cliënt is aangewezen op permanent toezicht indien er sprake is van:

• a.

  een bovengebruikelijke noodzaak voor toezicht op regelmatige en onregelmatige momenten zodat de ondersteuningsverlening goed kan inspelen op de (frequent voorkomende) al dan niet duidelijke of verduidelijkte ondersteuningsvraag;

• b.

  het noodzakelijke toezicht bestaat uit actieve observatie, die als doel heeft dreigende ontsporing in het gedrag of de gezondheidssituatie vroegtijdig te signaleren, waardoor tijdig ingegrepen kan worden en escalatie van onveilige of gevaarlijke (levens)bedreigende gezondheids- en of gedragssituaties voor de inwoner kunnen worden voorkomen.

3. De kortdurende verblijfsondersteuning bestaat uit logeren in een instelling.

4. Het college bepaalt de omvang van de kortdurende verblijfsondersteuning is aan de hand van het gemiddelde aantal etmalen dat de mantelzorger of verlener van gebruikelijke hulp moet worden ontlast. De omvang wordt uitgedrukt in klassen:

• a.

  klasse 1: een etmaal per week;

• b.

  klasse 2: twee etmalen per week;

• c.

  klasse 3: drie etmalen per week.

1. Het college legt een eigen bijdrage op voor alle maatwerkvoorzieningen en pgb’s die verstrekt worden op grond van de Wmo 2015, met uitzondering van rolstoelen en voorzieningen voor minderjarigen voor zover het geen woningaanpassing betreft, tot de maximale bedragen zoals deze zijn opgenomen in het Uitvoeringsbesluit Wmo, en tot de kostprijs van de maatwerkvoorziening of de hoogte van het pgb, en zolang het college instandhoudingskosten betaalt voor de maatwerkvoorziening of indien deze onderdeel zijn van het pgb.

2. Het college voert het opleggen van een eigen bijdrage voor de taxipas niet uit tot een nader te bepalen tijdstip.

3. Het college legt de eigen bijdrage voor een maatwerkvoorziening in de vorm van een woningaanpassing voor een minderjarige cliënt op aan de onderhoudsplichtige ouders, daaronder begrepen degene tegen wie een op artikel 394 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek gegrond verzoek is toegewezen, en degene die anders dan als ouder samen met de ouder het gezag uitoefent over een cliënt.

4. Het Centraal Administratie Kantoor (CAK) bepaalt de hoogte van de eigen bijdrage en int deze.

1. Indien het ingetrokken of herziene besluit betrekking heeft op een in bruikleen verstrekte voorziening, kan de voorziening worden teruggevorderd.

2. Indien het besluit tot intrekken of herzien is genomen op grond van artikel 34 onder e tot en met h, dan kan het college de geldswaarde van de verstrekte voorziening of het pgb vorderen. De hoogte van de vordering is afhankelijk van de waarde van de verstrekking ten tijde van de genoemde gedragingen. Bijvoorbeeld: op het moment dat een bepaalde wijziging niet is doorgegeven waardoor de voorziening langer is verstrekt dan noodzakelijk, geldt de geldswaarde op het moment dat de voorziening niet meer nodig was.

1. Het college kan de geldswaarde van een bouwkundige maatwerkvoorziening (woningaanpassing) in eigendom heeft verstekt, of een pgb om een voorziening met dit doel in te kopen, terugvorderen indien de cliënt de woning waarin de voorziening verkoopt, voor zover door de bouwkundige aanpassing sprake is van een meerwaarde. Het college gaat daarbij uit van de waarde van de woning voor en na de aanpassing. Voor het bepalen van de waarde voor de aanpassing kan het college zich baseren op de laatst bekende WOZ-waarde van de woning. Voor het bepalen van de waarde na verkoop kan het college zich baseren op de verkoopprijs van de woning, of indien het college dit nodig acht op een taxatierapport door een door het college in overleg met de cliënt gekozen taxateur. De kosten van de taxatie zijn voor rekening van het college.

2. Het college hanteert in verband met het eerste lid de volgende afschrijvingstabel, geldend vanaf het moment dat de aanpassing gereed is en bij verkoop in: a. jaar 1 en 2 100% van de meerwaarde;

• b.

  jaar 3 en 4 80% van de meerwaarde;

• c.

  jaar 5 en 6 60% van de meerwaarde;

• d.

  jaar 7 en 8 40% van de meerwaarde;

• e.

  jaar 9 en 10 20% van de meerwaarde.