Toeslagenverordening Gemeente Hilversum 2010

Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen

Artikel 2.

De bepalingen van deze verordening gelden alleen voor belanghebbenden van 21 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar. In geval van gehuwden gelden de bepalingen van deze verordening alleen indien beide echtgenoten 21 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar zijn.

Hoofdstuk 2 Criteria voor het verhogen van de norm

Artikel 6 Toeslag ingeval niet rechthebbende partner

Indien sprake is van gehuwden waarvan 1 partner niet WWB of WIJ gerechtigd is, wordt - behoudens bijzondere omstandigheden - geen toeslag verleend.

Hoofdstuk 3 Criteria voor het verlagen van de norm

Hoofdstuk 3a Regelingen in verband met de wijzigingen in de WWB en intrekking van de WIJ per 1 januari 2012

Hoofdstuk 4 Slotbepalingen

Artikel 8. Uitvoering

De uitvoering van deze verordening ligt bij het college. Het college kan ten behoeve van de uitvoering van deze verordening beleidsregels vaststellen.

Artikel 10. Citeertitel

Deze verordening kan worden aangehaald als: Toeslagenverordening Gemeente Hilversum 2010.

Artikel 11. Inwerkingtreding en Overgangsregeling

Deze verordening treedt in werking op de eerste dag na te zijn bekendgemaakt. Bij de inwerkingtreding van deze verordening komt de “Toeslagenverordening Gemeente Hilversum 2007” te vervallen.

Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van 31 maart 2010

de griffier, de voorzitter,

K.E. Driehuijs E.C. Bakker

Algemene toelichting

Op 1 oktober 2009 is de Wet investeren in jongeren (WIJ) in werking getreden. Per die datum is de Wet werk en bijstand (WWB) voor jongeren tot 27 jaar gesloten als het gaat om algemene bijstand in de kosten voor levensonderhoud. Als het inkomen van de jongere ontoereikend is, dan bestaat in beginsel recht op een inkomensvoorziening. Deze volgt, voor wat betreft de normering die geldt voor de hoogte van de voorziening in grote lijnen de WWB.

De WIJ kent dan ook gelijke mogelijkheden om de norm te verhogen of te verlagen.

Geheel analoog aan artikel 8 van de WWB schrijft artikel 12 van de WIJ voor dat de gemeenteraad hiervoor regels stelt. Om praktische redenen is besloten om de huidige Toeslagenverordening WWB aan te vullen met de WIJ bepalingen in een nieuw vast te stellen Toeslagenverordening Gemeente Hilversum 2010. De enige noodzakelijke aanpassing is opgenomen u in artikel 7 waarin is bepaald dat ingeval van een echtpaar waarbij 1 partner een zogenaamde ´niet rechthebbende`is, in beginsel geen toeslag wordt verleend.

1. Norm, toeslag en verlaging

De WWB en de WIJ kennen een systeem van basisnormen met toeslagen en verlagingen. Voor de financiering door het Rijk maakt dit echter geen verschil.

De bijstandsnormen zijn geregeld in paragraaf 2, in de artikelen 20 tot en met 24 WWB.

In de WIJ is dit geregeld in hoofdstuk 4, in de artikelen 26 tot en met 36.

Het college is verplicht om in voorkomende gevallen de norm te verhogen met een toeslag. Van de mogelijkheid om een verlaging toe te passen hoeft geen gebruik gemaakt te worden, door middel van deze verordening geeft de gemeente invulling aan deze beleidsvrijheid.

Norm

Voor personen van 21 jaar tot en met 65 jaar bestaan er een drietal basisnormen , te weten: gehuwden: 100% van het wettelijk minimumloon (= de gehuwdennorm) alleenstaande ouders: 70% van de gehuwdennorm alleenstaanden: 50% van de gehuwdennorm

Toeslagen en verlagingen

Een toeslag kan worden verstrekt aan een alleenstaande of alleenstaande ouder indien de algemeen noodzakelijke bestaanskosten niet of niet geheel gedeeld kunnen worden. De mogelijkheid tot het delen van kosten wordt aanwezig geacht als naast betreffende belanghebbende nog één of meer anderen hun hoofdverblijf hebben in dezelfde woning. Dan kunnen zaken als huur, gas, water en licht, maar ook krant etc. gedeeld worden. De toeslag bedraagt ten hoogste 20% van de gehuwdennorm, zodat de uitkering maximaal bedraagt voor:

• alleenstaande ouders: 90% van de gehuwdennorm

• alleenstaanden: 70% van de gehuwdennorm De toeslag kan worden vastgesteld op elk bedrag binnen dit maximum van 20% van de gehuwdennorm, mits dit aansluit bij het niveau van de noodzakelijke bestaanskosten. Bij de hoogte van de toeslag is er rekening gehouden dat de toeslag of bijstandsnorm lager mag worden vastgesteld op grond van de woonsituatie (artikel 27 WWB/32 WIJ), het recentelijk beëindigen van een studie (artikel 28 WWB/33 WIJ) en met de leeftijd van 21 jaar bij alleenstaanden (artikel 29WWB/34 WIJ). Dit is uitgewerkt in artikel 3 tot en met 5 van de Toeslagenverordening. De WWB/WIJ noemen de volgende verlagingen die van toepassing zijn op gehuwden:

• verlaging in verband met het geheel of gedeeltelijk kunnen delen met een ander van algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan bij gehuwden (artikel 26 WWB/31 WIJ);

• verlaging in verband met de woonsituatie (artikel 27WWB/32 WIJ); In de Toeslagenverordening is zijn in artikel 6 de verlagingen van de gehuwdennorm opgenomen.

2. De Toeslagenverordening

In artikel 8 lid 1 onder c WWB en artikel 12 lid 1 onder b WIJ is geregeld dat de gemeenteraad bij verordening dient vast te stellen voor welke categorieën de norm verhoogd of verlaagd wordt en op grond van welke criteria de hoogte van die verhoging of verlaging wordt bepaald. Het door het college voorgestane beleid ten aanzien van de toeslagen moet dus worden vastgelegd in de Toeslagenverordening door de gemeenteraad, opdat het college het beleid kan uitvoeren.

Categorieën

Artikel 30 WWB en artikel 35 WIJ bepalen dat de Toeslagenverordening een categoriaal karakter moet hebben. Bij het afbakenen van categorieën is steeds getracht te komen tot in de praktijk eenvoudig te hanteren criteria. Daarom is er gekozen voor een forfaitaire benadering.

In de Toeslagenverordening wordt, naast de toeslagen, invulling gegeven aan de verlagingen die de WWB en WIJ mogelijk maken. Eenvoudigheidshalve is de werking van de verordening beperkt tot belanghebbende van 21 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar, hoewel de WWB maar ook de WIJ de mogelijkheid biedt om de verlagingen ook toe te passen op belanghebbenden van 18, 19 of 20 jaar.

Uitgangspunten bij de verordening

De verordening is in overeenstemming met de wet- en regelgeving, en jurisprudentie. De verordening is rechtvaardig en een voortzetting van al eerder door de gemeente ingezet beleid. De bijstandsnorm moet voldoende zijn om in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan te voorzien. De verordening moet duidelijk, eenvoudig uitvoerbaar en handhaafbaar zijn. Het verdient mede daarom aanbeveling het toeslagenbeleid niet te ingewikkeld te maken.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1

Er is voor gekozen om begrippen die reeds zijn omschreven in de WWB of WIJ niet afzonderlijk te definiëren in de verordening. Dit voorkomt dat in geval van wijziging van betreffende definities in de WWB of WIJ ook de verordening moet worden gewijzigd. Voor het gebruik van het begrip gehuwdennorm is gekozen, omdat de hoogte van deze norm in de WWB en WIJ zelf wordt gegeven. Dit bedrag is feitelijk gelijk aan het netto minimumloon.

Artikel 2

Hoewel de tekst van de artikelen 26, 27 en 28 WWB en 28, 32 en 33 WIJ ook categoriale verlagingen mogelijk maakt voor belanghebbenden van 18, 19 of 20 jaar, moet dit niet opportuun geacht worden. De normen van artikel 20 WWB en 28 WIJ zijn laag vastgesteld, vanwege de onderhoudsplicht van de ouders van belanghebbenden. Betreffende ouders kunnen bijvoorbeeld voldoen aan hun onderhoudsplicht door hun kind bij hen in te laten wonen of de huur voor hen te betalen. In dergelijke gevallen zou als het ware 'dubbel gekort' worden als hierdoor ook nog krachtens de Toeslagenverordening de uitkering verlaagd zou worden. Bovendien zou de toepassing van de categoriale verlagingen op belanghebbenden van 18, 19 of 20 jaar de uitvoering van de Toeslagenverordening nodeloos ingewikkeld maken.

Artikel 3 lid 1

De hoogte van 20 procent van de gehuwdennorm als hoogte van de toeslag voor de alleenstaande of alleenstaande ouder in wiens woning geen ander zijn hoofdverblijf heeft is verplicht op grond van artikel 30 lid 2 onder a WWB en artikel 35 lid 2 onder a WIJ

Artikel 3 lid 2

Het gezamenlijk bewonen van een woning levert schaalvoordelen op. Deze schaalvoordelen treden op omdat de woonlasten kunnen worden gedeeld. De kosten van huur, heffingen, belastingen, verzekeringen, vastrecht nutsbedrijven en dergelijke zijn voor personen die een woning delen lager, omdat deze kosten per woning slechts eenmaal in rekening worden gebracht. Indien er op enigerlei wijze sprake is van het kunnen delen van kosten wordt de toeslag als gevolg van de optredende schaalvoordelen vastgesteld op maximaal 10 procent van de gehuwdennorm.

Door in het tweede lid uit te gaan van de omschrijving “op wie het eerste lid niet van toepassing is” geldt het tweede lid voor alle personen die een kamer verhuren, huren of inwonend zijn.

Artikel 3 lid 3

Met de omschrijving wordt beoogd dat degene die meerdere inwonenden heeft geen aanspraak heeft op een toeslag. Door de gekozen omschrijving heeft deze bepaling geen invloed op de inwonende zelf. Bijvoorbeeld: de alleenstaande (hoofd)bewoner die kamers verhuurt aan twee alleenstaanden heeft geen recht op een toeslag. De beide onderhuurders vallen onder de omschrijving van lid 2 en hebben ieder dus aanspraak op een toeslag van 10 procent van de gehuwdennorm

Artikel 3 lid 4 en lid 5

Artikel 27 WWB en artikel 32 WIJ geven het college de mogelijkheid de norm of de toeslag te verlagen in zoverre belanghebbende lagere algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan heeft ten gevolge van zijn woonsituatie. Deze artikelen zijn aanvullend bedoeld om ook ingeval er helemaal geen woning wordt bewoond, een verlaging van de toeslag of norm te kunnen toepassen.

In de verordening wordt onder woonkosten verstaan kosten van huur of, in geval van een eigen woning,

• 1.

  hypotheekrente,

• 2.

  onroerend zaakbelasting eigenaardeel,

• 3.

  opstalverzekering,

• 4.

  onderhoudskosten vooroorlogse / naoorlogse woning,

• 5.

  installatie voor centrale verwarming,

• 6.

  liftinstallatie, of

• 7.

  algemeen beheer en administratie (bij flatgebouwen en appartementen)

Hiermee wordt duidelijk, dat het hebben van kosten voor water, gas, licht en dergelijke, voor belanghebbende niet afdoende is om een verlaging van krachtens dit lid te voorkomen. Dit verdraagt zich ook met de invulling die de Centrale Raad van Beroep heeft gegeven aan het begrip ‘woonkosten’ in de zin van artikel 35 lid 1 ABW. (Zie CRvB 06-11-2001, nrs. 99/7 en 99/29 NABW en CRvB 06-05-2003, nr. 00/4951 NABW.).

Onder woonkosten wordt door de CRvB verstaan:

1°. indien een huurwoning wordt bewoond, de op de aanvangsdatum van het lopende huursubsidietijdvak per maand geldende huurprijs als bedoeld in de Wet individuele huursubsidie;

2°. indien een eigen woning wordt bewoond, de tot een bedrag per maand omgerekende som van de ten behoeve van de financiering van de woning verschuldigde hypotheekrente en de in verband met het in eigendom hebben van de woning te betalen zakelijke lasten en een naar omstandigheden vast te stellen bedrag voor onderhoud.

In artikel 3 vijfde lid wordt de toeslag ingeval belanghebbende in het geheel geen woning bewoont vastgesteld op 10 procent van de gehuwdennorm. Een belanghebbende die geen woning bewoont wordt namelijk geacht lagere algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan te hebben vanwege het ontbreken van woonkosten. Niettemin zijn de kosten van het bestaan niet zoveel lager als voor een belanghebbende die kosteloos woont in een woning. Een dakloze wordt immers geconfronteerd met de hogere kosten van het op straat leven, zoals bijvoorbeeld de kosten van nachtopvang. De hoogte van een verlaging krachtens dit artikel heeft geen invloed op de wijze waarop de uitkering verleend moet worden.

Artikel 3 lid 6

Inwonende kinderen worden, ongeacht de leeftijd, niet gezien als “een ander die tevens zijn hoofdverblijf heeft in de woning van de ouder”. De eventuele toeslag van de ouder wordt dus niet teruggebracht met 10 procent. Door de expliciete verwijzing van het begrip kind naar de WWB, wordt bereikt dat een pleegkind in de WIJ ook geen invloed heeft op de toeslag.

Toegevoegd is hier ook dat een verzorgingsbehoevende die zijn hoofdverblijf heeft in de woning ook niet wordt aangemerkt als een ander waarmee de kosten kunnen worden gedeeld. Hiervoor is het wel noodzakelijk dat door de verzorging van de verzorgingsbehoevende door deze inwoning bij belanghebbende een opname in een verpleeg- of verzorgingstehuis wordt voorkomen.

Indien de hulpbehoevende en belanghebbende een gezamenlijke huishouding voeren, zoals omschreven in artikel 3 van de wet, zijn uiteraard de wettelijke bepalingen met betrekking tot een gezamenlijke huishouding van toepassing.

Artikel 3 lid 7

Deze bepaling is opgenomen om te voorkomen dat de inwoning van een echtpaar tot een ongewenste verlaging zou leiden. Weliswaar is in die situatie sprake van twee inwonende, maar het “schaalvoordeel” is niet groter.

Artikel 4

De schoolverlatersverlaging van artikel 28 WWB en 33 WIJ is blijkens de toelichting op dat artikel bedoeld om de schoolverlater gedurende het eerste half jaar niet in een veel betere financiële positie te brengen als toen hij nog aangewezen was op studiefinanciering of een tegemoetkoming krachtens de Wtos. Om recht te doen aan het verschil in inkomenspositie tussen de uit- of thuiswonende student is ervoor gekozen om voor de uitwonende de toeslag vast te stellen op maximaal 10 procent.

Artikel 5

Artikel 29 WWB en 34 WIJ geeft het college de bevoegdheid om een verlaging toe te passing indien het van oordeel is, dat gezien de hoogte van het minimum jeugdloon er een drempel zou kunnen zijn om werk te aanvaarden. Aangezien het minimum jeugdloon voor een 21-jarige lager is dan dat voor een 22-jarige ligt het voor de hand om voor een 21-jarige een grotere verlaging toe te passen dan voor een 22-jarige.

In het eerste lid wordt geregeld, dat -overeenkomstig het bepaalde in artikel 29 WWB en 34 WIJ- de verlaging voor een 21 jarige alleen kan plaatsvinden op de toeslag van artikel 25 WWB en 30 WIJ. In het tweede lid wordt uitvoering gegeven aan de verplichting van artikel 30 lid 2 onder b WWB en artikel 35 lid 2 onder b WIJ om in de verordening vast te stellen dat de schoolverlatersverlaging niet gelijktijdig kan worden toegepast met de verlaging voor 21- en 22-jarigen. Voor het met voorrang toepassen van de schoolverlatersverlaging is gekozen, opdat een 21- of 22-jarige schoolverlater niet beter af is op grond van dit artikel dan een 23-jarige schoolverlater op grond van artikel 4 van de Toeslagenverordening.

Artikel 6

Bij een echtpaar kan sprake zijn van samenloop van WIJ en WWB.

Indien er geen ten laste komende kinderen zijn, dan is tweemaal de norm alleenstaande (50% van de     

echtparennorm) van toepassing. Er is dan geen ruimte voor een toeslag.

Als er wel sprake is van een of meer ten laste komende kinderen, heeft het toekennen van een toeslag geen zin, want de algemene bijstand wordt weer in mindering gebracht op de WIJ norm voor een gezin.

Indien sprake is van een niet rechthebbende partner, anders dan op grond van het ontvangen van een WIJ of WWB uitkering, dan moet een toeslag als ongewenst worden gezien omdat deze:

• - onnodig rekenwerk geeft (totale inkomen mag niet meer bedragen dan de norm voor een echtpaar) en/of;

• - een onbedoelde/ongewenste inkomensaanvulling voor de niet rechthebbende partner kan vormen

Daarom is aangegeven dat een toeslag slechts in bijzondere omstandigheden kan worden verleend.

Daarvan kan sprake zijn als de niet rechthebbende partner onvoldoende inkomen kan genereren omdat hij niet rechtmatig in Nederland verblijft en hier niet mag werken.        

Artikel 7

In de gehuwdennorm is reeds rekening gehouden met het feit dat beide echtgenoten de kosten van hun huishouden volledig kunnen delen met elkaar. Indien in de woning nog een ander zijn hoofdverblijf heeft, kunnen de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan nog verder gedeeld worden. Daarbij is de mate waarin de kosten ook daadwerkelijk gedeeld worden niet van belang. Dat is een verantwoordelijkheid van belanghebbenden zelf.

Artikel 7 lid 1

Gekozen is voor een verlaging van 10 procent van de gehuwdennorm, indien 1 ander in de woning zijn hoofdverblijf heeft.

Artikel 7 lid 2

Evenals bij alleenstaanden wordt bij inwoning van meer als 1 ander die in de woning zijn hoofdverblijf heeft de norm verlaagd met 20 procent.

Artikel 7 lid 3 en 4

In het derde en vierde lid is overeenkomstig de bepalingen in artikel 3 vierde en vijfde lid de verlaging van de norm vastgesteld op respectievelijk 20 procent bij een woning bewonen waaraan voor belanghebbenden geen kosten van huur of, in geval van een eigen woning geen: 1. hypotheekrente (de aflossing van de hypotheek wordt niet als woonlasten beschouwd) 2. Onroerend zaakbelasting eigenaardeel, 3. Opstalverzekering, 4. onderhoudskosten vooroorlogse / naoorlogse woning, 5. installatie voor centrale verwarming, 6. liftinstallatie, of 7. algemeen beheer en administratie (bij flatgebouwen en appartementen) verbonden zijn, en 10 procent bij het niet aanhouden van een woning. Artikel 6 lid 4 Hierin is bepaald dat het zesde en zevende lid van artikel 3 zijn van overeenkomstige toepassing.

Artikel 7a en 7b Aanscherping WWB

Deze artikelen vinden hun grondslag in het Tijdelijk Raadsbesluit van 21 december 2012, dat ertoe strekt de gemeentelijke regels tijdig aan te passen aan de wijzigingen in de WWB per 1-1-2012. Voor een toelichting wordt verwezen naar het betreffende besluit.

Artikel 8

Evenals de uitvoering van de WWB en de WIJ ligt de uitvoering van de Toeslagenverordening bij het college.

Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van 31 maart 2010,

de griffier, de voorzitter,

K.E. Driehuijs E.C. Bakker