Verordening sociaal domein gemeente Huizen 2018

Geldend van 11-04-2024 t/m heden

Intitulé

Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen

De raad van de gemeente Huizen;

in vergadering bijeen op 22 maart 2018;

gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders d.d. 13 maart 2018; agendapunt 5.1;

gelet op de artikelen 2.9, 2.10, 2.12 en 8.1.1 van de Jeugdwet, de artikelen 6, 8, 8a, 8b en 47 van de Participatiewet, artikel 35 van de IOAW en artikel 35 van de IOAZ, artikel 4 van de Wet op het primair onderwijs, artikel 4 van de Wet op het voortgezet onderwijs en artikel 4 van de Wet op de expertisecentra;

én

de artikelen 2.1.3, 2.1.4, [2.1.5, eerste lid], 2.1.6, 2.1.7, 2.3.6 en 2.6.6 van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 [en artikelen 3.8, tweede lid, en 5.4 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015];

b e s l u i t :

vaststellen “Verordening sociaal domein” gemeente Huizen 2018”

Artikel 1.1 Begrippen

Alle begrippen die in deze verordening worden gebruikt en die niet nader worden omschreven hebben dezelfde betekenis als in de Jeugdwet, Participatiewet, het Bijstandsbesluit zelfstandigen 2004 (Bbz), IOAW of IOAZ, Wet passend onderwijs (Wet op het primair onderwijs (Wpo), Wet op het Voortgezet (Wvo) en Wet op de expertisecentra (Wec)), Wmo 2015, de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en de Gemeentewet.

1. aanvraag:

·
een verzoek om toekenning van een voorziening in het kader van de Jeugdwet;
·
een aanvraag zoals bedoeld in artikel 41 van de Participatiewet;
·
een verzoek om toekenning van een voorziening in het kader van de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening;
·
een aanvraag zoals bedoeld in artikel 4 van de Wet op het primair onderwijs, artikel 4 van de
·
Wet op de expertisecentra en artikel 4 van de Wet op het voortgezet onderwijs;
·
een aanvraag zoals bedoeld in artikel 2.3.5 van de Wet maatschappelijke ondersteuning;

2. cliënt:

·
een jeugdige of zijn ouder(s) of pleegouder(s)/een ander die een jeugdige als behorend tot zijn gezin opvoedt, voor zover de jeugdige (conform de Jeugdwet) woonplaats heeft in gemeente Huizen;
·
een persoon zoals bedoeld in artikel 7 van de Participatiewet;
·
een inwoner die zich tot het college heeft gewend voor schuldhulpverlening, zoals bedoeld in artikel 1 van de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening;
·
een leerling van een school, ouder, voogd of verzorger zoals bedoeld in artikel 4 van de Wet op het primair onderwijs, artikel 4 van de Wet op de expertisecentra en artikel 4 van de Wet op het voortgezet onderwijs;
·
een persoon zoals bedoeld in artikel 1.1.1 van de Wet maatschappelijke ondersteuning. Verder in deze verordening wordt de term: cliënt gehanteerd;

3.college:

college van burgemeester en wethouders van de gemeente Huizen

4.eigen bijdrage:

een bijdrage in de kosten van een voorziening als bedoeld in de artikelen 2.1.4 en 2.1.4a Wmo 2015 en artikel 6.2.7 van deze verordening;

5.cliëntondersteuning:

onafhankelijke ondersteuning met informatie, advies en algemene ondersteuning die bijdraagt aan het versterken van de zelfredzaamheid en participatie en het verkrijgen van een zo integraal mogelijke dienstverlening op het gebied van maatschappelijke ondersteuning, preventieve zorg, zorg, jeugdhulp, onderwijs, welzijn, wonen, werk en inkomen;

6.familiegroepsplan:

hulpverleningsplan of plan van aanpak opgesteld door de ouders, samen met bloedverwanten, aanverwanten of anderen die tot de sociale omgeving van de jeugdige behoren;

7.gebruikelijke hulp/zorg:

hulp die naar algemeen aanvaarde opvattingen in redelijkheid mag worden verwacht van de echtgenoot, ouders, inwonende kinderen of andere huisgenoten. Zoals beschreven in bijlage 1 en 2;

8.informele zorg:

mantelzorg, vrijwilligerszorg en betaalde zorg van een persoon die deel uitmaakt van het sociale netwerk vormen samen de informele zorg;

9.inwoner:

iemand die ingezetene is van de gemeente Huizen;

10.kostprijs:

de prijs waarvoor de gemeente de voorziening heeft ingekocht bij de aanbieder of leverancier met daarin begrepen eventuele onderhoudskosten;

11.maatwerkvoorziening:

a.
Maatwerkvoorziening: een voorziening, in de vorm van goederen in bruikleen, goederen in eigendom, als persoonlijke dienstverlening of ondersteuning, beschermd wonen of opvang;
b.
individuele voorziening: een op de jeugdige of zijn ouders toegesneden jeugdhulpvoorziening als bedoeld in artikel 3.2.1 die door het college in natura of in de vorm van een persoonsgebonden budget wordt verstrekt op basis van een besluit;

12.mantelzorg:

hulp ten behoeve van zelfredzaamheid, participatie, beschermd wonen of opvang, rechtstreeks voortvloeiend uit een tussen personen bestaande sociale relatie en niet wordt verleend in het kader van een hulpverlenend beroep;

13.melding:

een verzoek van een cliënt (of namens een cliënt door mantelzorger, cliëntondersteuner en/of vertegenwoordiger) om hulp of toekenning van een voorziening in het kader van de Jeugdwet; een melding/verzoek zoals bedoeld in artikel 44 van de Participatiewet; een verzoek van een cliënt om hulp of toekenning van een voorziening in het kader van de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening; een verzoek van een cliënt om toekenning van een vervoersvoorziening in het kader van artikel 4 van de Wet op het primair onderwijs, artikel 4 van de Wet op de expertisecentra en artikel 4 van de Wet op het voortgezet onderwijs, een melding zoals bedoeld in artikel 2.3.2 lid 1 van de Wet maatschappelijke ondersteuning;

14. onderzoek:

- a.
  een onderzoek naar aanleiding van een melding in het kader van de Jeugdwet;
- b.
  het onderzoek zoals bedoeld in artikel 53a van de Participatiewet;
- c.
  een onderzoek naar aanleiding van een melding in het kader van de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening;
- d.
  een onderzoek naar aanleiding van een melding in het kader van artikel 4 van de Wet op het primair onderwijs, artikel 4 van de Wet op de expertisecentra en artikel 4 van de Wet op het voortgezet onderwijs;
- e.
  het onderzoek zoals bedoeld in artikel 2.3.2 van de Wet maatschappelijke ondersteuning;
- 15.
  professionele maatschappelijke ondersteuning:

ondersteuning beroepsmatig verleend door een persoon:

·
die de opleidings- en beroepskwalificaties heeft om de betreffende hulp en zorg beroepsmatig te mogen verlenen, en die geen deel uitmaakt van het sociale netwerk van de cliënt;
·
of - ondersteuning niet-beroepsmatig verleend door een persoon die:

de opleidings- en beroepskwalificaties heeft om de betreffende hulp en zorg beroepsmatig te mogen verlenen die deel uitmaakt van het sociale netwerk van de cliënt, en die deze hulp en zorg niet verleent als gebruikelijke zorg zoals gedefinieerd in artikel 1.1. lid 7 van deze verordening;

16. niet-professionele maatschappelijke ondersteuning:

Ø
ondersteuning verleent door een persoon die deel uitmaakt van het sociale netwerk van de cliënt, waarbij
Ø
de persoon die de hulp en ondersteuning verleent niet beschikt over de opleidings- en beroepskwalificaties om de betreffende hulp en zorg beroepsmatig te mogen verlenen; en
Ø
geen sprake is van gebruikelijke zorg zoals gedefinieerd in artikel 1.1. lid 6 van deze verordening;
17.
Plan van aanpak: een plan waarin de situatie van de cliënt (beperkingen, mogelijkheden, woning, netwerk), de vraag van de cliënt en de daarbij passende noodzakelijke ondersteuning en de met de consulent gemaakte afspraken is weergegeven. Vooruitlopend op een Plan van aanpak kan een cliënt in een persoonlijk plan alvast de omstandigheden beschrijven en de daarbij volgens de cliënt passende maatschappelijke ondersteuning.

18. persoonsgebonden budget (pgb):

een bedrag waarmee cliënten zelf hun jeugdhulp of ondersteuning kunnen inkopen;

19. sociaal domein:

de wetten binnen het toepassingsbereik van deze verordening:

- Ø
  de Jeugdwet;
- Ø
  de Participatiewet;
- Ø
  de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening;
- Ø
  artikel 4 van de Wet op het primair onderwijs, artikel 4 van de Wet op de expertisecentra en artikel 4 van de Wet op het voortgezet onderwijs;
- Ø
  de Wet maatschappelijke ondersteuning;
20.
sociaal netwerk:

personen uit de huiselijke kring en andere personen met wie iemand een sociale relatie onderhoudt, zoals familieleden die niet in hetzelfde huis wonen, buren, vrienden, (mede)leden van een vereniging en kennissen;

21.veilig thuis:

het regionale advies- en meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling als bedoeld in artikel 1.1 van de Jeugdwet en artikel 4.1.1 van de Wet maatschappelijke ondersteuning;

22.vertegenwoordiger:

een persoon of rechtspersoon die een cliënt vertegenwoordigt die niet in staat kan worden geacht tot een redelijke waardering van zijn belangen;

23. voorziening:

- a.
  een voorziening zoals bedoeld in artikel 2.3 van de Jeugdwet
- b.
  ondersteuning bij arbeidsinschakeling en het verlenen van bijstand zoals bedoeld in artikel 7 van de Participatiewet;
- c.
  schuldhulpverlening zoals bedoeld in artikel 1 van de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening;
- d.
  een vervoersvoorziening in het kader van artikel 4 van de Wet op het primair onderwijs, artikel 4 van de Wet op de expertisecentra en artikel 4 van de Wet op het voortgezet onderwijs;
- e.
  een voorziening zoals bedoeld in artikel 2.3.5. va n de Wet maatschappelijke ondersteuning;
24.
Woonvoorziening: elke voorziening die verband houdt met een maatregel die gericht is op het opheffen of verminderen van beperkingen die een cliënt bij het normale gebruik van zijn woonruimte ondervindt;
25.
Specifiek voor de Participatiewet en inkomensvoorziening
I.
inkomen: totaal van het inkomen, bedoeld in artikel 32 van de Participatiewet, en de algemene bijstand;
II.
peildatum: datum waartegen een persoon individuele inkomenstoeslag aanvraagt;
III.
benadelingsbedrag: netto-uitkering waarop eerder, langer of tot een hoger bedrag een beroep wordt of is gedaan ten gevolge van tekortschietend besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in het bestaan;
IV.
referteperiode: periode van 36 maanden voorafgaand aan de peildatum.
V.
bijstandsnorm:
- i.
  toepasselijke bijstandsnorm als bedoeld in artikel 5, onderdeel c, van de Participatiewet, indien van toepassing inclusief de bijzondere bijstand op grond van artikel 12 van de Participatiewet;
- ii.
  grondslag van de uitkering als bedoeld in artikel 5 van de IOAW of artikel 5 van de IOAZ voor zover sprake is van een uitkering op grond van de IOAW of de IOAZ;
VI.
uitkering: algemene bijstand op grond van de Participatiewet of een uitkering op grond van de IOAW of de IOAZ.
VII.
beslagvrije voet: beslagvrije voet als bedoeld in de artikelen 475c tot en met 475e van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering;
VIII.
verrekenen: verrekening als bedoeld in artikel 60, vierde lid, van de Participatiewet.
IX.
doelgroep: personen als bedoeld in artikel 7, eerste lid, onder a, van de participatiewet.
X.
economische zelfredzaamheid: een persoon wordt als economisch zelfredzaam beschouwd als door inkomsten uit arbeid volledig in het eigen onderhoud kan voorzien of als dat niet mogelijk is zijn aanwezige arbeidsvermogen volledig wordt benut.
XI.
sociale zelfredzaamheid: een persoon wordt als sociaal zelfredzaam beschouwd als hij zelfstandige maatschappelijke participeert. Economische zelfredzaamheid is een volgende stap nadat het doel sociale zelfredzaamheid is bereikt.
XII.
afstand tot de arbeidsmarkt: deelname aan de arbeidsmarkt is redelijkerwijs niet binnen afzienbare termijn mogelijk;
26.
specifiek voor Leerlingenvervoer:
- a.
  aangepast vervoer: vervoer per besloten busvervoer, schoolbusvervoer, taxi, taxibus, bustaxi of touringcar;
- b.
  afstand: afstand tussen de woning en de school, gemeten langs de kortste voor de leerling voldoende begaanbare en veilige weg;
- c.
  begeleider: ouder of persoon die door de ouders wordt ingezet om de leerling tijdens het vervoer te begeleiden;
- d.
  deskundige: onafhankelijk medisch of pedagogisch deskundige;
- e.
  eigen vervoer: vervoer per eigen motorvoertuig of fiets;
- f.
  gehandicapte leerling: een leerling die door een structurele lichamelijke, verstandelijke, zintuiglijke of psychische handicap / beperking niet, of niet zelfstandig, van het openbaar vervoer of de fiets gebruik kan maken;
- g.
  inkomen: inkomensgegeven als bedoeld in artikel 21, aanhef en onder e, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, in het peiljaar, bedoeld in artikel 4, zevende lid, van de Wet op het primair onderwijs;
- h.
  leerling: de leerling die is ingeschreven bij een school als bedoeld in dit artikel;
- i.
  ontwikkelingsperspectief: een voor de leerling van het primair onderwijs, speciaal onderwijs, voortgezet speciaal onderwijs dan wel voortgezet onderwijs vastgesteld plan als bedoeld in artikel 40a van de Wet op het primair onderwijs, artikel 41a van de Wet op de expertisecentra of artikel 26 van de Wet op het voortgezet onderwijs, dat door het bevoegd gezag en na op overeenstemming gericht overleg met de ouders is opgesteld. Ingeval van het speciaal en voortgezet speciaal onderwijs adviseert hierin de commissie voor de begeleiding dan wel de commissie van onderzoek;
- j.
  openbaar vervoer: voor een ieder openstaand personenvervoer;
- k.
  opstapplaats: plaats aangewezen door burgemeester en wethouders, vanaf waar de leerling gebruik kan maken van het vervoer. De opstapplaats bevindt zich op een veilige en beschutte locatie en op een redelijke loopafstand van de woning van de leerling en biedt voldoende ruimte voor een eventuele begeleider;
- l.
  ouders: ouder(s), voogden of verzorgers van de leerling;
- m.
  reistijd: totale tijdsduur die ligt tussen het verlaten van de woning en de aanvang van de schooldag volgens de schoolgids, minus maximaal 15 minuten, indien en voor zover de leerling het schoolgebouw met bijbehorend terrein gewoonlijk eerder bereikt dan de schoolgids aangeeft, dan wel de totale tijdsduur die ligt tussen het einde van de schooldag volgens de schoolgids en de aankomst bij de woning, plus een eventuele wachttijd voor het openbaar vervoer of maximaal 15 minuten bij gebruikmaking van aangepast vervoer;
- n.
  samenwerkingsverband:
  - 1°.
    voor het primair onderwijs: samenwerkingsverband als bedoeld in artikel 18a van de Wet op het primair onderwijs;
  - 2°.
    voor het speciaal en voortgezet speciaal onderwijs: samenwerkingsverband als bedoeld in artikel 28a van de Wet op de expertisecentra; of
  - 3°.
    voor het voortgezet onderwijs: samenwerkingsverband als bedoeld in artikel 17a van de Wet op het voortgezet onderwijs;
- o.
  school: de schoollocatie waar de leerling onderwijs volgt. Dit is:
  - 1°.
    het primair onderwijs: basisschool of speciale school voor basisonderwijs als bedoeld in de Wet op het primair onderwijs;
  - 2°.
    het speciaal onderwijs: school voor speciaal onderwijs of het speciaal onderwijs binnen een school voor speciaal en voortgezet speciaal onderwijs als bedoeld in de Wet op de expertisecentra;
  - 3°.
    het voortgezet speciaal onderwijs: school voor voortgezet speciaal onderwijs of voortgezet speciaal onderwijs binnen een school voor speciaal en voortgezet speciaal onderwijs als bedoeld in de Wet op de expertisecentra; of
  - 4°.
    het voortgezet onderwijs: school voor voortgezet onderwijs als bedoeld in de Wet op het voortgezet onderwijs;
- p.
  stage: praktische leertijd bij de beroepsopleiding;
- q.
  toegankelijke school: school waarop de leerling is aangewezen vanwege de verlangde godsdienstige of levensbeschouwelijke richting dan wel de openbare school;
- r.
  vervoer: openbaar vervoer, aangepast vervoer of eigen vervoer tussen de woning dan wel de opstapplaats en de school dat plaatsvindt in aansluiting op het begin en einde van de schooldag volgens de schoolgids, tenzij de structurele handicap van een leerplichtige leerling die aansluiting onmogelijk maakt;
- s.
  vervoersvoorziening:
  - 1°.
    bekostiging van de goedkoopst mogelijke wijze van vervoer voor de leerling en zo nodig diens begeleider;
  - 2°.
    aanbieding van aangepast vervoer dat de gemeente verzorgt of doet verzorgen; of
  - 3°.
    gehele of gedeeltelijke bekostiging van de door burgemeester en wethouders noodzakelijk geachte vervoerkosten van de leerling en zo nodig diens begeleider;
27.
Financiële tegemoetkoming: een maatwerkvoorziening in de vorm van een geldbedrag, dat in bepaalde situaties wordt uitgekeerd aan een inwoner en dat een bijdrage levert aan de zelfredzaamheid en participatie.
28.
Algemene voorziening: een algemene voorziening is een dienst of activiteit, die rechtstreeks toegankelijk is zonder toegangsbeoordeling of op basis van een beperkte toegangsbeoordeling en die bijdraagt aan het gewenst te bereiken resultaat op het gebied van zelfredzaamheid en participatie.
29.
Bemoeizorg: bemoeizorg is een vorm van hulpverlening die zich richt op zorgmijders: mensen die in behoeftige omstandigheden leven maar de stap naar de reguliere hulpverlening nog niet kunnen, of niet meer willen maken. Bemoeizorg is gericht op het toeleiden naar zorg.”

Hoofdstuk 2 Integrale benadering

Artikel 2.1 Melding hulpvraag

1. Een melding kan schriftelijk, mondeling, telefonisch of digitaal worden gedaan bij de gemeente Huizen.
2. Indien er sprake is van een melding in het kader van artikel 44 van de Participatiewet wordt de aanvraag digitaal gedaan bij Werk.nl.
3. Het college bevestigt de ontvangst van een melding en maakt zo spoedig mogelijk een afspraak voor een gesprek;
4. Na de melding volgt een onderzoek;
5. Het college informeert de cliënt, en/of diens vertegenwoordiger en eventueel diens mantelzorger(s) voorafgaand aan het onderzoek over de mogelijkheid gebruik te maken van kosteloze cliëntondersteuning.
6. Spoedeisende hulp: bij spoedeisende gevallen treft het college zo spoedig mogelijk:
- a.
  een passende tijdelijke maatregel, of
- b.
  een passende voorziening, of
- c.
  vraagt het college een machtiging gesloten jeugdhulp als bedoeld in hoofdstuk 6 van de wet. Het college legt de beslissing omtrent de inzet van hulp in dat geval zo snel mogelijk, doch in ieder geval binnen vier weken na de start van de hulp, vast in een beschikking.

Artikel 2.1A Beslistermijn schuldhulpverlening

De beslistermijn als bedoeld in artikel 4a lid 3 van de wet gemeentelijke schuldhulpverlening bedraagt 6 weken.

Artikel 2.1B Evaluatie

Burgemeester en wethouders evalueren de doeltreffendheid en de effecten van artikel 2. 1A binnen vijf jaar na de inwerkingtreding, en zenden daarvan een verslag aan de raad.

Artikel 2.2 Het onderzoek

1.
Het onderzoek start met het voeren van een gesprek met cliënt. Het college maakt binnen een week na ontvangst de melding een afspraak voor een gesprek. Het college streeft ernaar het gesprek binnen twee weken te laten plaatsvinden of indien mogelijk eerder.
a.
Het gesprek, zoals genoemd in artikel 2.1 lid 3 van deze verordening, is voor het college een middel om zijn wettelijke verantwoordelijkheden ten uitvoer te brengen.
b.
De vraag van cliënt is leidend in hoe uitgebreid het gesprek is.
c.
indien door cliënt gewenst, worden de mantelzorger en/of diens vertegenwoordiger bij het gesprek betrokken.
d.
Op basis van het gesprek wordt bepaald of nader onderzoek nodig is en hoe het onderzoek invulling krijgt.
2.
Tijdens het gesprek informeert het college de cliënt en/of diens vertegenwoordiger over de vervolgprocedure en vraagt het college toestemming om de persoonsgegevens van cliënt te verwerken. Het college kan persoonsgegevens van een jeugdige en/of ouder verwerken zonder daartoe de toestemming te hebben verkregen, wanneer daarmee tegemoet gekomen wordt aan een spoedeisend belang van de jeugdige en/of zijn ouder of een wettelijke plicht. Het college legt de afspraken over het verwerken van persoonsgegevens vast in een protocol. Indien noodzakelijk voor het onderzoek wordt toestemming gevraagd om het inwinnen en delen van informatie;
3.
Het college onderzoekt voor zover nodig:
a.
de behoefte die voorkomt uit de wensen, persoonskenmerken, veiligheid, ontwikkeling, gezinssituatie en mogelijkheden van cliënt;
b.
de draagkracht en steunbehoefte van de eventuele mantelzorger van cliënt en de belasting die deze ervaart bij de zorg voor de cliënt;
c.
het gewenste resultaat van het verzoek om ondersteuning;
d.
de mogelijkheden om op eigen kracht en/of met behulp van anderen in eigen oplossingen te voorzien;
e.
de mogelijkheid om door middel van (algemene)voorzieningen het gewenste resultaat te bereiken;
f.
de mogelijkheden die er bestaan om voorzieningen af te nemen en de gevolgen daarvan;
g.
in hoeverre een mogelijk toe te kennen voorziening kan worden afgestemd op andere voorzieningen en/of behoeften van cliënt op het gebied van jeugdhulp, zorg, onderwijs, maatschappelijke ondersteuning en/of werk en inkomen;
h.
indien van toepassing: of er sprake is van een bijdrage in de kosten voor het gebruik van een voorziening en (een inschatting van) de hoogte van de verschuldigde bijdrage;
i.
indien aan het college overhandigd: het persoonlijk plan als bedoeld in artikel 2.3.2 lid 2 van de Wmo 2015 of een familiegroepsplan als bedoeld in artikel 2.1 sub g van de Jeugdwet;

j.
de mogelijkheden om te kiezen voor de verstrekking van een pgb, waarbij de cliënt in begrijpelijke bewoordingen wordt ingelicht over de gevolgen van die keuze;
k.
andere aspecten die in het kader van het onderzoek noodzakelijk zijn, zoals in ieder geval een identificatiedocument als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht.
4.
Voor het verzamelen van gegevens, noodzakelijk voor het in kaart brengen van het (functionerings) probleem of het beoordelen van een aanvraag, kan gebruik worden gemaakt van (een combinatie van) de volgende onderzoeksmethoden:
a.
een (aanvullend) gesprek;
b.
dossieronderzoek;
c.
telefonisch onderzoek;
d.
het inschakelen externe deskundigheid;
e.
het inwinnen van informatie bij behandelaars, zorgverleners, familie en/of overige externe partijen;
f.
een huisbezoek of een aanvullend huisbezoek;
g.
overige onderzoeksmethoden waartoe het college (wettelijk) bevoegd is.
5.
Het college is bevoegd om in het kader van het onderzoek cliënt en/of diens vertegenwoordiger op te roepen in persoon te verschijnen op een door het college te bepalen plaats en tijdstip en hem te bevragen, rekening houdend met de in de persoon gelegen mogelijkheden en/of beperkingen.
6.
Cliënt of diens vertegenwoordiger is verplicht om aan het college of de door haar aangewezen advies- instantie die gegevens te verschaffen of te doen verschaffen die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van het onderzoek en/of de beoordeling van de melding/aanvraag.
7.
Het college borgt bij het verrichten van het onderzoek een integrale aanpak ten aanzien van de domeinen jeugdhulp, onderwijs, zorg, maatschappelijke ondersteuning, werk en inkomen en politie en justitie,
8.
Bij het onderzoek wordt aan de cliënt medegedeeld welke mogelijkheden er bestaan ten aanzien van de oplossingsrichting, inclusief de wijze van bekostiging.
9.
Wanneer er sprake is van een situatie waarin de veiligheid van cliënt en/of zijn/haar gezinsleden in het geding is, en/of wanneer een gerechtelijke uitspraak dit voorschrijft, kan dit artikel buiten toepassing worden gelaten.
10.
Dit artikel is niet van toepassing op verwijzing van de huisarts, medisch specialist en/of de jeugdarts in het kader van de Jeugdwet en zoals bedoeld in artikel 2.6 onder g van de Jeugdwet.

Artikel 2.3 De vastlegging van het onderzoek

1. Het college verstrekt de cliënt of diens vertegenwoordiger een weergave van de uitkomsten van het onderzoek in een plan van aanpak, tenzij de cliënt of diens vertegenwoordiger heeft medegedeeld dit niet te wensen.
2. Cliënt of diens vertegenwoordiger kan feitelijk onjuiste en/of onvolledige gegevens corrigeren en kan zijn/haar opmerkingen bij het onderzoeksverslag kenbaar maken. Correcties en opmerkingen worden aan het (persoonlijk) plan van aanpak toegevoegd.

Artikel 2.4 De aanvraag

1. De aanvraag zoals bedoeld in artikel 1.1 lid 1 moet schriftelijk plaatsvinden. Hiertoe wordt een vastgesteld aanvraagformulier beschikbaar gesteld.
2. In afwijking van het gestelde in lid 1.1 kan een aanspraak op grond van de Participatiewet, indien een schriftelijke aanvraag niet mogelijk is, ambtshalve worden vastgesteld.
3. Het college beoordeelt de aanvraag op basis van het in artikel 2.2 omschreven onderzoek.
4. Het besluit op de aanvraag is zo nodig afgestemd op de domeinen jeugdhulp, onderwijs, zorg, maat- schappelijke ondersteuning, werk en inkomen en politie en justitie.

Artikel 2.5 Aanvraag en persoonsgebonden budget

1. Indien de cliënt een persoonsgebonden budget wenst, vermeldt hij dit op de aanvraag.
2. Aan de aanvraag voegt de aanvrager een budgetplan toe voor de inzet van het persoonsgebonden budget met een begroting.
3. Aan het plan voegt de aanvrager een verklaring omtrent gedrag toe, als bedoeld in artikel 4.1.6 van de Jeugdwet.
4. Indien jeugdhulp wordt ingezet na verwijzing, kan door of namens de jeugdige of zijn ouders een aanvraag voor een persoonsgebonden budget worden ingediend als het aanbod van jeugdhulp als zorg in natura van de door de gemeente gecontracteerde of gesubsidieerde zorgaanbieder niet passend wordt geacht. Lid 2, 3 en 4 van dit artikel zijn hierbij van toepassing.

Artikel 2.6 Voorwaarden bij verstrekking persoonsgebonden budget

1. Indien de cliënt de voorziening als een persoonsgebonden budget verstrekt krijgt, gelden de volgende voorwaarden:
a. indien de jeugdige of zijn ouders zorg inkopen bij derden, zijn zij verplicht een zorgovereenkomst af te sluiten met deze zorgverlener(s);
b. het is niet toegestaan bemiddelingskosten of administratiekosten te betalen vanuit het persoonsgebonden budget;
c. de werkgeverslasten worden uit het persoonsgebonden budget betaald ;
d. het is niet toegestaan de zorgverlener een eenmalige uitkering te verstrekken vanuit het persoonsgebonden budget;
e. het is toegestaan de zorgverlener reiskosten te vergoeden vanuit het persoonsgebonden budget;
f. het is toegestaan de zorgverlener een feestdagenuitkering van maximaal € 200,- te verstrekken vanuit het persoonsgebonden budget;
g. indien het persoonsgebonden budget aan het eind van het kalenderjaar niet geheel is besteed, kan de cliënt aanspraak maken op een verantwoordingsvrij bedrag van maximaal € 100,-;
h. indien de houder van het persoonsgebonden budget overlijdt, is het toegestaan om ten laste van het persoonsgebonden budget aan de zorgverlener(s) die werknemer of opdrachtnemer is c.q. zijn van de budgethouder een eenmalige uitkering te verstrekken ter hoogte van het periodebedrag voor 1 maand.
i. De cliënt sluit een particuliere aansprakelijkheidsverzekering af voor schade die door het gebruik van de voorziening niet zijnde een dienstverlening, aan derden kan ontstaan.

Artikel 2.7 De inhoud van de beschikking

Bij het treffen van een voorziening legt het college in ieder geval de volgende onderdelen bij beschikking vast:

a.
de resultaten die cliënt wenst te bereiken op grond van de Jeugdwet, de Participatiewet, artikel 4 van de Wet op het primair onderwijs, artikel 4 van de Wet op de expertisecentra en artikel 4 van de Wet op het voortgezet onderwijs en de Wet maatschappelijke ondersteuning; b. de conclusies uit het onderzoek;
c.
welke voorziening(en) het college treft om het resultaat te bereiken;
d.
de hoogte van een eventueel budget;
e.
de looptijd van de voorziening(en);
f.
in welke vorm de voorziening(en) word(en)t verstrekt;
g.
of er sprake is van een tussentijdse evaluatie en de wijze waarop die plaatsvindt;
h.
de voorwaarden waaronder de voorziening(en) is (zijn) verstrekt;
i.
Welke kwaliteitseisen gelden voor de besteding/verkrijging van een pgb;
j.
de wijze waarop bezwaar kan worden gemaakt tegen de beschikking;
k.
als er sprake is van een te betalen eigen bijdrage.

Artikel 2.8 Wijziging situatie

Onverminderd artikel 8.1.2 van de Jeugdwet, artikel 17 van de Participatiewet en artikel 6 van de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening en artikel 2.3.8 van de Wet maatschappelijke ondersteuning, doet cliënt of diens vertegenwoordiger uit eigen beweging aan het college mededeling van alle feiten en omstandigheden waarvan redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat zij van invloed kunnen zijn op een beslissing van het college op een aanvraag.

Artikel 2.9 Heronderzoek

Onverminderd artikel 8.1.3 van de Jeugdwet, artikel 53a van de Participatiewet en artikel 2.3.9 van de Wet maatschappelijke ondersteuning, kan het college een heronderzoek instellen om vast te stellen of er aanleiding bestaat om een beslissing op een aanvraag te heroverwegen.

Artikel 2.10 Intrekking herziening en beëindiging

Onverminderd artikel 8.1.4 van de Jeugdwet, artikel 54.3 van de Participatiewet en artikel 2.3.10 van de Wet maatschappelijke ondersteuning, kan het college een beslissing aangaande een voorziening, geheel of gedeeltelijk intrekken en beëindigen indien:

a.
niet of niet langer is voldaan aan de voorwaarden gesteld bij of krachtens de Jeugdwet, de Participatiewet, de regelingen zoals bedoeld in artikel 4 van de Wet op het primair onderwijs, artikel 4 van de Wet op de expertisecentra en artikel 4 van de Wet op het voortgezet onderwijs en de Wet maatschappelijke ondersteuning.
b.
blijkt dat de beschikking op grond van onjuiste gegevens is afgegeven en, waren de juiste gegevens bekend geweest, een andere beslissing zou zijn genomen.
c.
Voor Jeugd en Wmo: Een beslissing tot verlening van een maatwerkvoorziening of een pgb kan worden ingetrokken of herzien als blijkt dat de maatwerkvoorziening of het pgb binnen zes maanden na toekenning niet of onvoldoende is aangewend voor de bekostiging van de voorziening waarvoor de verlening heeft plaatsgevonden.

Artikel 2.11 Terugvordering

Onverminderd artikel 58 van de Participatiewet en artikel 2.4.1 van de Wet maatschappelijke ondersteuning, kan indien het recht op een voorziening is ingetrokken, op basis daarvan geheel of gedeeltelijk de geldswaarde van de ten onrechte genoten voorziening in natura of het ten onrechte genoten geldbedrag worden teruggevorderd.

Artikel 2.12 Informatie aan de cliënt

Het college informeert cliënt of hun vertegenwoordiger in begrijpelijke bewoordingen over de rechten en plichten die aan het ontvangen van een maatwerkvoorziening of pgb zijn verbonden en over de mogelijke gevolgen van misbruik en oneigenlijk gebruik van de Wet.

Artikel 2.13 Waardering mantelzorgers

Het college zorgt ervoor dat de mantelzorgers van cliënten een blijk van waardering krijgen door het jaarlijks organiseren van diverse activiteiten.

Artikel 2.14 Sociaal medische indicatie

a. Het college kan op aanvraag aan personen die niet in aanmerking komen voor een tegemoetkoming op grond van de Wet kinderopvang en kwaliteitseisen peuterspeelzalen, op sociaal medische gronden een tegemoetkoming verstrekken in de kosten van kinderopvang.
b. Het college stelt nadere regels vast over de te verstrekken tegemoetkoming.

Hoofdstuk 3 Jeugdhulp

Paragraaf 1 Algemene voorzieningen

Artikel 3.1.1 Toegang algemene voorziening

Een algemene voorziening is rechtstreeks toegankelijk zonder toegangsbeoordeling of op basis van een beperkte toegangsbeoordeling.

Artikel 3.1.2. Beschikbare algemene voorzieningen

1. De volgende algemene voorzieningen zijn beschikbaar:
- a.
  informatieverstrekking over ontwikkelingsbehoeften jeugdigen en opvoedingsvragen van opvoeders, en/of;
- b.
  basisondersteuning, waaronder het bieden van informatie, advies en consultatie bij opgroei- en opvoedvragen;
- c.
  vrij toegankelijke lichte ondersteuning en lichte hulp voor jeugdigen en/of ouders, waaronder vormen van hulp, gericht op het creëren van een stabiele opvoed- en opgroeisituatie.
2. Het gewenst te bereiken resultaat bepaalt welke voorziening ingezet dient te worden om dit resultaat te bereiken.
3. Wanneer mogelijk wordt het resultaat bereikt door inzet van een algemene voorziening.
4. Het college kan een individuele voorziening verlenen om het gewenste resultaat te bereiken.

Paragraaf 2 Individuele voorzieningen

Artikel 3.2.1 Beschikbare individuele voorzieningen

1. De volgende individuele voorzieningen zijn beschikbaar:
- a.
  ambulante jeugdhulp;
- b.
  dagverblijf;
- c.
  pleegzorg;
- d.
  verblijf (24 uur);
- e.
  jeugdbescherming;
- f.
  jeugdreclassering;
- g.
  begeleiding;
- h.
  dagbesteding;
- i.
  kortdurend verblijf;
- j.
  persoonlijke verzorging;
- k.
  beschermd wonen Jeugdwet;
- l.
  crisishulp
- m.
  Zelfstandig leven
2. Het college kan nadere regels vaststellen over welke individuele voorzieningen op basis van het eerste lid beschikbaar zijn.

Paragraaf 3 Toegang tot jeugdhulp

Artikel 3.3.1 Toegang tot jeugdhulp

1. Via de gemeente: Het college kan besluiten een individuele voorziening voor jeugdhulp te verlenen.
2. Via de huisarts, medisch specialist of jeugdarts: Het college draagt zorg voor de inzet van jeugdhulp na een verwijzing door de huisarts, medisch specialist en jeugdarts naar een jeugdhulpaanbieder, als en voor zover genoemde jeugdhulpaanbieder van oordeel is dat inzet van jeugdhulp nodig is.
3. Via de gecertificeerde instelling: Het college draagt zorg voor de inzet van jeugdhulp die de gecertificeerde instelling nodig acht bij de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering.
4. Via justitie: Het college draagt zorg voor de inzet van jeugdhulp die de rechter, de officier van justitie, de directeur van de justitiële jeugdinrichting of de selectiefunctionaris van de JJI nodig acht bij de uitvoering van een strafrechtelijke beslissing.
5. Als de jeugdige of zijn ouders hierom verzoeken of als het college dit noodzakelijk acht, legt het college de te verlenen individuele voorziening, dan wel het afwijzen daarvan, vast in een beschikking.
6. Het college verleent geen beschikking voor de inzet van jeugdhulp als bedoeld in lid 3 en lid 4 van dit artikel.

Artikel 3.3.2 Informatie over persoonsgebonden budget

Wanneer een individuele voorziening aan de orde is, informeert het college de jeugdige en/of zijn ouders tijdens het onderzoek volledig, objectief en in voor hem begrijpelijke bewoordingen welke mogelijkheden bestaan om te kiezen voor een persoonsgebonden budget als bedoeld in artikel 8.1.1 van de Jeugdwet en wat de gevolgen van die keuze zijn.

Paragraaf 4 Criteria voor toekenning en weigering jeugdhulp

Artikel 3.4.1 Criteria individuele voorzieningen

1.Jeugdigen of ouders kunnen slechts in aanmerking komen voor een individuele voorziening voor zover:

a.
zij op eigen kracht, met gebruikelijke hulpof met hulp van andere personen uit het sociale netwerk geen oplossing kunnen vinden voor de hulpvraag;
b.
zij geen oplossing kunnen vinden voor de hulpvraag door gebruik te maken van een algemene voorziening, of;
c.
zij geen oplossing kunnen vinden voor de hulpvraag door gebruik te maken van een andere voorziening.

Artikel 3.4.2 Criteria persoonsgebonden budget

1. Het college verstrekt een persoonsgebonden budget in overeenstemming met artikel 8.1.1 van de Jeugdwet indien:
- a.
  de jeugdige of zijn ouders naar het oordeel van het college op eigen kracht voldoende in staat zijn tot een redelijke waardering van de belangen ter zake dan wel met hulp uit hun sociale netwerk dan wel van een curator, bewindvoerder, mentor, gemachtigde, gecertificeerde instelling of aanbieder van gesloten jeugdhulp, in staat zijn de aan het budget verbonden taken op verantwoorde wijze uit te voeren, en;
- b.
  de jeugdige en zijn ouders zich gemotiveerd op het standpunt stellen dat zij de individuele voorziening die wordt geleverd door een door het college voorgestelde aanbieder, niet passend achten, en;
- c.
  naar het oordeel van het college is gewaarborgd dat de jeugdhulp die tot de individuele voorziening behoort en die de jeugdige en zijn ouder van het persoonsgebonden budget willen betrekken, van goede kwaliteit is.
2. Het college kan een persoonsgebonden budget weigeren indien het college eerder toepassing heeft gegeven aan artikel 8.1.4 eerste lid, onderdeel a, d of e van de Jeugdwet.
3. Onverminderd artikel 8.1.1 van de Jeugdwet, verstrekt het college geen persoonsgebonden budget voor zover de aanvraag betrekking heeft op kosten die de cliënt voorafgaand aan de indiening van de aanvraag heeft gemaakt.
4. Aanvrager dient een verklaring omtrent gedrag te overleggen van de gekozen zorgverlener die de individuele ondersteuning gaat leveren.

Artikel 3.4.3

Berekening hoogte persoonsgebonden budget

1.
De hoogte van het persoonsgebonden budget wordt op maat vastgesteld.
2.
De hoogte van het persoonsgebonden budget:
- a.
  wordt vastgesteld aan de hand van een door de jeugdige of zijn ouders opgesteld plan met begroting als bedoeld in artikel 3.3.4 van de verordening over hoe zij het persoonsgebonden budget gaan besteden, en
- b.
  is toereikend om veilige, doeltreffende en kwalitatief goede jeugdhulp in te kopen, en
- c.
  wordt bepaald aan de hand van en tot het maximum van de kostprijs van de in de betreffende situatie goedkoopst adequate individuele voorziening in natura die de gemeente beschikbaar heeft.
- d.
  de hoogte van het persoonsgebonden budget bedraagt voor jeugdhulp ingekocht bij een professionele hulpverlener ten hoogste 100% van de kostprijs van de in de betreffende situatie goedkoopst adequate individuele voorziening in natura die de gemeente beschikbaar heeft;
- e.
  wanneer de jeugdige of zijn ouder met het persoonsgebonden budget niet professionele jeugdhulp verwerft, wordt de hoogte van het persoonsgebonden budget gesteld op het geldend minimum uurloon voor 23 jaar en ouder.
3.
Het college indexeert jaarlijks het tarief voor individuele voorzieningen in natura conform de ontwikkelingen van de prijsindex volgens het Centraal Bureau van de Statistiek en de NEA-index. Hier wordt bij de vaststelling van de hoogte van het persoonsgebonden budget rekening mee gehouden.

Artikel 3.4.4 Criteria sociaal netwerk

1. De persoon aan wie een persoonsgebonden budget wordt verstrekt, kan de jeugdhulp betrekken van een persoon die behoort tot het sociale netwerk, mits:
- a.
  dit aantoonbaar tot kwalitatieve hulp leidt en doelmatiger is dan de inzet van een voorziening in natura of een voorziening bekostigd uit een persoonsgebonden budget voor professionele hulp;
- b.
  deze persoon heeft aangegeven dat de hulp aan de jeugdige en/of ouder voor hem niet tot overbelasting leidt;
- c.
  tussenpersonen of belangbehartigers niet uit het persoonsgebonden budget worden betaald.
2. De persoon aan wie een persoonsgebonden budget wordt verstrekt, kan de jeugdhulp alleen betrekken van een persoon die behoort tot het sociale netwerk, wanneer er sprake is van een beperking en deze vorm van ondersteuning noodzakelijk is voor het kunnen wonen en functioneren van de jeugdige binnen het eigen gezin. Voor deze vorm van besteding van persoonsgebonden budget gelden de volgende voorwaarden:
a. de hulp is niet goed vooraf in te plannen;
b. de hulp moet op ongebruikelijke tijden geleverd worden;
c. de hulp moet op veel korte momenten per dag geboden worden;
d. de hulp moet op verschillende locaties worden geleverd;
e. de hulp moet 24 uur per dag en op afroep beschikbaar zijn;
f. de hulp moet geboden worden door een persoon waarmee de jeugdige geen hechtings- of contactprobleem heeft.
g. de hulp is alleen toegestaan voor persoonlijke verzorging, kortdurend verblijf en begeleiding.

Paragraaf 5 Verhouding prijs en kwaliteit

1.Artikel 3.5.1 Verhouding prijs en kwaliteit aanbieders jeugdhulp en uitvoerders kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering

Het college houdt in het belang van een goede prijs-kwaliteitverhouding bij de vaststelling van de tarieven die het hanteert voor door derden te leveren jeugdhulp of uit te voeren kinderbeschermingsmaatregelen of jeugdreclassering, rekening met:

a.
de aard en omvang van de te verrichten taken;
b.
de voor de sector toepasselijke Cao-schalen in relatie tot de zwaarte van de functie;
c.
een redelijke toeslag voor overheadkosten;
d.
een voor de sector reële mate van non-productiviteit van het personeel als gevolg van verlof, ziekte, scholing en werkoverleg;
e.
kosten voor bijscholing van het personeel.
2.
Voor de zorg die met een persoonsgebonden budget wordt ingekocht bij een professionele zorgaanbieder, gelden dezelfde kwaliteitseisen als voor vergelijkbare voorzieningen in natura.
3.
Voor de zorg die verleend wordt door een niet-professionele ondersteuner zijn de volgende kwaliteitseisen van toepassing:
a.
de persoon verleent verantwoorde hulp, waaronder wordt verstaan hulp van een goed niveau, die in ieder geval veilig, doeltreffend, doelmatig, en cliëntgerichtheid wordt verleend en die is afgestemd op de reële behoefte van de jeugdige en de ouder
b.
de kwaliteit van de voorziening moet voldoende zijn om de gestelde doelen in het budgetplan te kunnen realiseren;
c.
de geleverde voorziening is afgestemd op de persoonlijke situatie van de aanvrager en de eventuele andere vormen van hulp en/of zorg in het gezin;
d.
de persoon meldt iedere calamiteit en ieder geweld die bij de verlening van jeugdhulp of de uitvoering ervan plaatsvindt bij de Inspectie Jeugdzorg en het college;
e.
de persoon stelt een vertrouwenspersoon in de gelegenheid zijn taak uit te voeren.

Paragraaf 6 Vertrouwenspersoon

Artikel 3.6.1 Vertrouwenspersoon

1. Het college zorgt ervoor dat jeugdigen, ouders en pleegouders een beroep kunnen doen op een onafhankelijke vertrouwenspersoon.
2. Het college wijst jeugdigen, ouders en pleegouders erop dat zij zich desgewenst kunnen laten bijstaan door een onafhankelijke vertrouwenspersoon.

Hoofdstuk 4 Inkomensvoorziening Participatiewet

Paragraaf 1 Individuele inkomenstoeslag

Artikel 4.1.1 Indienen verzoek

Een verzoek als bedoeld in artikel 36, eerste lid, van de Participatiewet, wordt ingediend middels een door het college vastgesteld formulier.

Artikel 4.1.2 Langdurig laag inkomen

Een cliënt heeft een langdurig laag inkomen als bedoeld in artikel 36, eerste lid, van de Participatiewet als gedurende de referteperiode het in aanmerking te nemen inkomen niet hoger is dan 110 procent van de toepasselijke bijstandsnorm.

Artikel 4.1.3 Hoogte individuele inkomenstoeslag

1. Een individuele inkomenstoeslag bedraagt per kalenderjaar:
- a.
  € 405 voor een alleenstaande;
- b.
  € 519 voor een alleenstaande ouder;
- c.
  € 580 voor gehuwden.
2. Als één van de gehuwden is uitgesloten van het recht op individuele inkomenstoeslag ingevolge de artikelen 11 of 13, eerste lid, van de Participatiewet, komt de rechthebbende echtgenoot in aanmerking voor een individuele inkomenstoeslag naar de hoogte die voor hem als alleenstaande of alleenstaande ouder zou gelden.
3. Voor toepassing van het eerste en tweede lid is de situatie op de peildatum bepalend.
4. De bedragen genoemd in het eerste lid worden jaarlijks geïndexeerd overeenkomstig het indexeringspercentage voor alimentaties en afgerond op hele euro’s.

Paragraaf 2 Individuele studietoeslag

Artikel 4.2.1 Indienen verzoek

[vervallen]

Artikel 4.2.2 Advies over oordeel verdienen wettelijk minimumloon

[vervallen]

Artikel 4.2.3 Eenmaal per periode individuele studietoeslag verlenen

[vervallen]

Artikel 4.2.4 Hoogte individuele studietoeslag

[vervallen]

Artikel 4.2.5 Betaling individuele studietoeslag

[vervallen]

Paragraaf 3 Handhaving

Artikel 4.3.1 Beleidsplan

1. Het college stelt een beleidsplan vast voor de bestrijding van het ten onrechte (tot een te hoog bedrag) ontvangen van de uitkering en bijzondere bijstand.
2. Dit plan omvat in elk geval:
- a.
  maatregelen in het kader van fraudepreventie;
- b.
  voorlichting;
- c.
  een beschrijving van de instrumenten die kunnen worden ingezet bij de bestrijding van het ten onrechte ontvangen van bijstand of uitkering.
3. Het college zendt eenmaal per jaar aan de gemeenteraad een verslag over de doeltreffendheid en de effecten van het beleid.

Artikel 4.3.2 Vaststellen van de rechtmatigheid

1. Het college onderzoekt de rechtmatigheid van de uitkering.
2. Het onderzoek zoals bedoeld in het eerste lid wordt uitgevoerd bij de aanvraag, gedurende de verstrekking van de uitkering, en bij beëindiging van de uitkering.
3. Het college stelt hiertoe een onderzoeksplan op.

Paragraaf 4 Afstemming

Artikel 4.4.1 Het besluit tot opleggen van een verlaging

In het besluit tot het opleggen van een verlaging van de uitkering, als bedoeld in artikelen 9a, twaalfde lid en 18, tweede, vijfde, zesde en zevende lid van de Participatiewet, de artikelen 20 en 38, twaalfde lid, van de IOAW en de artikelen 20 en 38, twaalfde lid, van de IOAZ, wordt in ieder geval vermeld:

a.
de reden van de verlaging;
b.
de duur van de verlaging;
c.
het bedrag of percentage waarmee de uitkering wordt verlaagd, en
d.
indien van toepassing, de reden om af te wijken van de standaardverlaging.

Artikel 4.4.2 Horen van de cliënt

1. Voordat een verlaging wordt opgelegd, wordt de cliënt in de gelegenheid gesteld zijn zienswijze naar voren te brengen.
2. Het horen van cliënt kan achterwege worden gelaten indien:
- a.
  de vereiste spoed zich daartegen verzet;
- b.
  de cliënt reeds eerder in de gelegenheid is gesteld zijn zienswijze naar voren te brengen en zich sindsdien geen nieuwe feiten of omstandigheden hebben voorgedaan;
- c.
  het college het horen niet nodig acht voor het vaststellen van de ernst van de gedraging of de mate van verwijtbaarheid;
- d.
  de verlaging wordt opgelegd wegens ernstige misdragingen als bedoeld in artikel 4.4.14 van deze verordening.

Artikel 4.4.3 Afzien van het opleggen van een verlaging

1. Het college ziet af van het opleggen van een verlaging indien:
- a.
  elke vorm van verwijtbaarheid ontbreekt; of
- b.
  de gedraging meer dan één jaar vóór constatering van die gedraging door het college heeft plaatsgevonden; of
- c.
  het daarvoor dringende redenen aanwezig acht.
2. Als het college afziet van het opleggen van een verlaging op grond van dringende redenen, wordt een cliënt hiervan schriftelijk op de hoogte gesteld.

Artikel 4.4.4 Ingangsdatum en tijdvak van de verlaging

1. Een verlaging wordt toegepast op de uitkering inclusief bijzondere bijstand die is verleend met toepassing van artikel 12 van de Participatiewet over de kalendermaand volgend op de maand waarin het besluit tot het opleggen van de verlaging aan een cliënt is bekendgemaakt.
2. In afwijking van het eerste lid kan een verlaging worden toegepast op de bijzondere bijstand als bedoeld in hoofdstuk 4 van de Participatiewet als de verwijtbare gedraging van cliënt in relatie met zijn recht op bijzondere bijstand daartoe aanleiding geeft.
3. Een verlaging kan met terugwerkende kracht worden toegepast voor zover de uitkering inclusief de bijzondere bijstand die is verleend met toepassing van artikel 4.4.4 lid 2 van deze verordening nog niet is uitbetaald en de ingangsdatum van de verlaging niet voor de te sanctioneren gedraging komt te liggen.
4. Als een verlaging niet of niet geheel ten uitvoer kan worden gelegd als gevolg van de beëindiging of intrekking van de uitkering, wordt de verlaging of dat deel van de verlaging dat nog niet is uitgevoerd, alsnog opgelegd als cliënt binnen een termijn van een jaar opnieuw een uitkering ontvangt.
5. In afwijking van het eerste lid kan, voor zover het zelfstandigen betreft die een uitkering voor het levensonderhoud in de vorm van een geldlening op grond van het Bbz hebben ontvangen, de verlaging met terugwerkende kracht worden betrokken bij de definitieve vaststelling van de bijstand.

Artikel 4.4.5 Berekeningsgrondslag

1. Een verlaging wordt berekend over de bijstandsnorm. Daarbij wordt uitgegaan van de op het tijdstip van toepassing van de verlaging geldende bijstandsnorm.
2. In afwijking van het eerste lid wordt een verlaging berekend over de bijzondere bijstand als de verwijtbare gedraging van cliënt in relatie met zijn recht op bijzondere bijstand daartoe aanleiding geeft.
3. Bij toepassing van het tweede lid, moet in artikelen 4.4.8, 4.4.9, 4.4.10, 4.4.11, 4.4.12, 4.4.13, 4.4.14 en 4.4.15 van dit hoofdstuk, tenzij er een specifieke bepaling is opgenomen, ‘ de bijstandsnorm’ worden gelezen als ‘de verleende bijzondere bijstand’.

Artikel 4.4.6 Samenloop van gedragingen

1. Als sprake is van één gedraging die schending oplevert van meerdere in deze verordening genoemde verplichtingen of een geüniformeerde verplichting als bedoeld in artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet, wordt één verlaging opgelegd. Voor het bepalen van de hoogte en duur van de verlaging wordt uitgegaan van de gedraging waarop de hoogste verlaging is gesteld.
2. Als sprake is van meerdere gedragingen die schending opleveren van één of meerdere in deze verordening genoemde verplichtingen of één of meer geüniformeerde verplichtingen als bedoeld in artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet, wordt voor iedere gedraging een afzonderlijke verlaging opgelegd. Deze verlagingen worden gelijktijdig opgelegd, tenzij dit gelet op de ernst van de gedragingen, de mate van verwijtbaarheid en de omstandigheden van de cliënt niet verantwoord is.
3. Als sprake is van één gedraging die schending oplevert van zowel een in deze verordening genoemde verplichting of een geüniformeerde verplichting als bedoeld artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet, als de inlichtingenplicht als bedoeld in artikel 17, eerste lid, van de Participatiewet, wordt geen verlaging opgelegd, voor zover voor die schending een bestuurlijke boete wordt opgelegd.
4. Als sprake is van meerdere gedragingen die schending opleveren van zowel een in deze verordening genoemde verplichting of een geüniformeerde verplichting als bedoeld in artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet als de inlichtingplicht als bedoeld in artikel 17, eerste lid, van de Participatiewet, waarvoor een bestuurlijke boete kan worden opgelegd, wordt voor iedere gedraging een afzonderlijke verlaging opgelegd, tenzij dit gelet op de ernst van de gedraging, de mate van verwijtbaarheid en de omstandigheden van de cliënt niet verantwoord is.

Artikel 4.4.7 Recidive

1.
De duur van de oorspronkelijke verlaging wordt verdubbeld als een cliënt, zich binnen 24 maanden na bekendmaking van een besluit waarmee een verlaging is toegepast, opnieuw schuldig maakt aan eenzelfde verwijtbare gedraging.
2.
De duur en/of hoogte van de verlaging wordt individueel vastgesteld als een cliënt, zich binnen 24 maanden na bekendmaking van een recidivebesluit als bedoeld in lid 1, opnieuw schuldig maakt aan eenzelfde verwijtbare gedraging.
3.
Als een cliënt zich binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarmee een verlaging is toegepast vanwege een gedraging als bedoeld in artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet (‘de geüniformeerde arbeidsverplichtingen’), opnieuw schuldig maakt aan een verwijtbare gedraging als bedoeld in artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet, bedraagt de verlaging honderd procent van de bijstandsnorm gedurende twee maanden.
4.
Met een besluit waarmee een verlaging is toegepast wordt gelijkgesteld het besluit om daarvan af te zien op grond van dringende redenen, bedoeld in artikel 4.4.3, tweede lid van de verordening en een besluit waarmee een verlaging is toegepast op grond van artikel 18 lid vierde lid van de Participatiewet.

Niet nakomen van de niet-geüniformeerde verplichtingen met betrekking tot de arbeidsinschakeling

Artikel 4.4.8 Gedragingen Participatiewet

Gedragingen van een cliënt waardoor een verplichting op grond van de artikelen 9, en 9a, 17, tweede lid, en 55 van de Participatiewet niet of onvoldoende wordt nagekomen, worden onderscheiden in de volgende categorieën:

1.
Eerste categorie:

a.het zich niet tijdig laten registreren als werkzoekende bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen of het niet tijdig laten verlengen van de registratie;
2.
Tweede categorie:
- a.
  het niet voldoen aan een oproep om op een bepaalde plaats en tijd te verschijnen in verband met arbeidsinschakeling
- b.
  het niet of onvoldoende meewerken aan het opstellen, uitvoeren en evalueren van een plan van aanpak als bedoeld in artikel 44a van de Participatiewet;
- c.
  het onvoldoende nakomen van verplichtingen als bedoeld in de artikelen 9, eerste lid, of 55 van de Participatiewet, voor zover het gaat om een cliënt jonger dan 27 jaar, gedurende vier weken na een melding als bedoeld in artikel 43, vierde en vijfde lid, van de Participatiewet, voor zover deze verplichtingen niet worden genoemd in artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet;
- d.
  het uit houding en gedrag ondubbelzinnig laten blijken verplichtingen als bedoeld in artikel 9, eerste lid, onderdeel b, van de Participatiewet niet te willen nakomen, wat heeft geleid tot het intrekken van de ontheffing van de arbeidsplicht voor een alleenstaande ouder, bedoeld in artikel 9a, eerste lid, van de Participatiewet;
- e.
  [vervallen];
- f.
  het niet of onvoldoende nakomen van de medewerkingsplicht als bedoeld in artikel 17, tweede lid, van de Participatiewet;
3.
Derde categorie:
- a.
  het niet naar vermogen proberen algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen in de gemeente van inwoning voor zover dit niet voortvloeit uit een gedraging als bedoeld in artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet.
- b.
  het niet of onvoldoende verrichten van een door het college opgedragen tegenprestatie naar vermogen als bedoeld in artikel 9, eerste lid, onderdeel c, van de Participatiewet.

Artikel 4.4.9. Gedragingen IOAW en IOAZ

Gedragingen van een cliënt waardoor een verplichting op grond van de artikelen 37 en 38 van de IOAW of de artikelen 37 en 38 van de IOAZ niet of onvoldoende wordt nagekomen, worden onderscheiden in de volgende categorieën:

1.
Eerste categorie:

a.het zich niet tijdig laten registreren als werkzoekende bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen of het niet tijdig laten verlengen van de registratie;
2.
Tweede categorie:
- a.
  het niet of in onvoldoende mate meewerken aan een onderzoek naar de mogelijkheden tot arbeidsinschakeling;
- b.
  het uit houding en gedrag ondubbelzinnig laten blijken de verplichtingen als bedoeld in artikel 37, eerste lid, onderdeel e, van de IOAW of artikel 37, eerste lid, onderdeel e, van de IOAZ niet te willen nakomen, wat heeft geleid tot het intrekken van de ontheffing van de arbeidsplicht voor een alleenstaande ouder als bedoeld in artikel 38, eerste lid, van de IOAW of artikel 38, eerste lid, van de IOAZ;
- c.
  het niet of onvoldoende gebruik maken van een door het college aangeboden voorziening als bedoeld in de artikelen 36, eerste lid, en 37, eerste lid, onderdeel e, van de IOAW of de artikelen 36, eerste lid, en artikel 37, eerste lid, onderdeel e, van de IOAZ, voor zover dit niet heeft geleid tot het geen doorgang vinden of tot voortijdige beëindiging van die voorziening;
- d.
  het niet of onvoldoende gebruik maken van een door het college aangeboden voorziening gericht op arbeidsinschakeling als bedoeld in de artikelen 36, eerste lid, en 37, eerste lid, onderdeel e, van de IOAW en de artikelen 36, eerste lid, en 37, eerste lid, onderdeel e, van de IOAZ, voor zover dit heeft geleid tot het geen doorgang vinden of tot voortijdige beëindiging van die voorziening.
3.
Derde categorie:
- a.
  gedragingen die de arbeidsinschakeling belemmeren;
- b.
  het niet naar vermogen proberen algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen;
- c.
  het niet of onvoldoende gebruik maken van een door het college aangeboden voorziening als bedoeld in de artikelen 36, eerste lid, en 37, eerste lid, onderdeel e, van de IOAW of de artikelen 36, eerste lid, en artikel 37, eerste lid, onderdeel e, van de IOAZ, voor zover dit heeft geleid tot het geen doorgang vinden of tot voortijdige beëindiging van die voorziening;
- d.
  het niet of onvoldoende verrichten van een door het college opgedragen tegenprestatie naar vermogen als bedoeld in artikel 37, eerste lid, onderdeel f, van de IOAW of artikel 37, eerste lid, onderdeel f, van de IOAZ.
4.
Vierde categorie:
- a.
  het niet aanvaarden van algemeen geaccepteerde arbeid;
- b.
  het door eigen toedoen niet behouden van algemeen geaccepteerde arbeid als bedoeld in artikel 20, eerste lid, onder a of b, van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers of artikel 20, tweede lid, onder a of b, van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen.

Artikel 4.4.10 Hoogte en duur van de verlaging

1.
De verlaging, bij gedragingen als bedoeld in de artikelen 4.4.8 en 4.4.9, wordt vastgesteld op:
a.
vijf procent van de bijstandsnorm gedurende een maand bij gedragingen van de eerste categorie;
b.
tien procent van de bijstandsnorm gedurende een maand bij gedragingen van de tweede categorie;
c.
vijftig procent van de bijstandsnorm gedurende een maand bij gedragingen van de derde categorie;
d.
honderd procent van de bijstandsnorm gedurende een maand bij gedragingen van de vierde cate-gorie.
2.
In gevallen als bedoeld in het eerste lid, onderdeel a van dit artikel kan worden volstaan wordt met het geven van een schriftelijke waarschuwing, tenzij het niet of niet tijdig nakomen van de verplichting plaatsvindt binnen een periode van 24 maanden gerekend vanaf de datum waarop eerder aan de cliënt een zodanige waarschuwing is gegeven.
3.
Met de in het vorige lid genoemde datum wordt bedoeld de datum waarop de schriftelijke waar-schuwing is verzonden.

Niet nakomen van de geüniformeerde verplichtingen met betrekking tot de arbeidsinschakeling

Artikel 4.4.11 Duur verlaging bij schending geüniformeerde arbeidsverplichting

Als een cliënt een verplichting als bedoeld in artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet niet of onvoldoende nakomt, bedraagt de verlaging 100 procent van de bijstandsnorm gedurende een maand. Artikel 4.4.12 Verrekenen verlaging

Bij een verlaging als bedoeld in artikel 4.4.11 van deze verordening, kan in bijzondere omstandigheden de verlaging worden toegepast over twee maanden waarbij zowel aan de maand van oplegging als aan de daaropvolgende maand de helft van de verlaging wordt toebedeeld.

Overige gedragingen die leiden tot een verlaging

Artikel 4.4.13 Tekortschietend besef van verantwoordelijkheid

1. Een verlaging wegens tekortschietend besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in het bestaan als bedoeld in artikel 18, tweede lid, van de Participatiewet wordt vastgesteld op:
- a.
  het benadelingsbedrag gedurende een maand bij een benadelingsbedrag lager dan de bijstandsnorm.
- b.
  honderd procent van de bijstandsnorm gedurende een maand bij een benadelingsbedrag van de bijstandsnorm tot € 5.000,-.
- c.
  honderd procent van de bijstandsnorm gedurende twee maanden bij een benadelingsbedrag van € 5.000,- tot € 10.000,-;
- d.
  honderd procent van de bijstandsnorm gedurende drie maanden bij een benadelings- bedrag van € 10.000,- of hoger.
2. Indien sprake is tekortschietend besef van verantwoordelijkheid in relatie met het recht op bijzondere bijstand anders dan op grond van artikel 12 van de Participatiewet, wordt de verlaging vastgesteld op het benadelingsbedrag.
3. Indien een cliënt niet kan beschikken over een passende en toereikende voorliggende voorziening, omdat deze wordt verrekend met een bestuurlijke boete in het kader van het bij herhaling schenden van de inlichtingenplicht, wordt een maatregel opgelegd van honderd procent gedurende de eerste drie maanden van de bijstandsverlening gerekend vanaf de start van de verrekening.

Artikel 4.4.14 Zeer ernstige misdragingen

1. Als een cliënt zich zeer ernstig misdraagt tegenover personen en instanties die zijn belast met de uitvoering van de Participatiewet als bedoeld in artikel 9, zesde lid, van die wet, tegenover personen en instanties die zijn belast met de uitvoering van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers als bedoeld in artikel 37, eerste lid, onder g, van die wet of tegenover personen en instanties die zijn belast met de uitvoering van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen als bedoeld in artikel 37, eerste lid, onder g, van die wet, wordt een verlaging opgelegd van honderd procent van de bijstandsnorm gedurende een maand.
2. Als een cliënt zich zeer ernstig misdraagt tegenover het college of zijn ambtenaren, onder omstandigheden die rechtstreeks verband houden met de uitvoering van de IOAW of de IOAZ, wordt een verlaging opgelegd van honderd procent van de bijstandsnorm gedurende een maand.

Artikel 4.4.15 Niet nakomen van overige verplichtingen

Als een cliënt een door het college opgelegde verplichting als bedoeld in artikel 55 van de Participatiewet niet of onvoldoende nakomt, wordt een verlaging toegepast. De verlaging wordt vastgesteld op:

a.
twintig procent van de bijstandsnorm gedurende een maand, bij het niet of onvoldoende nakomen van verplichtingen die strekken tot arbeidsinschakeling;
b.
twintig procent van de bijstandsnorm gedurende een maand, bij het niet of onvoldoende nakomen van verplichtingen die verband houden met de aard en het doel van een bepaalde vorm van bijstand;
c.
veertig procent van de bijstandsnorm gedurende een maand bij het niet of onvoldoende nakomen van verplichtingen die strekken tot vermindering van de bijstand;
d.
honderd procent van de bijstandsnorm gedurende een maand, bij het niet of onvoldoende nakomen van verplichtingen die strekken tot beëindiging van de bijstand.

Hoofdstuk 5 Participatie

De HBEL-gemeenten begeleiden personen naar zelfredzaamheid.

Het streven is dat zij zoveel mogelijk blijvend en volledig of gedeeltelijk onafhankelijk zijn van (inkomens)voorzieningen van de overheid. Zij kunnen hun talenten en kwaliteiten inzetten voor de samenleving.

5.1 Kernwaarden

-
Iedereen doet mee.
-
De gemeente ondersteunt waar nodig.
-
Bij deze ondersteuning wordt rekening gehouden met de talenten, mogelijkheden en persoonlijke situatie van de persoon.
-
Hierdoor kan de ondersteuning per persoon verschillen. Dit noemen we maatwerk.
-
De ondersteuning is de goedkoopste van alle passende oplossingen.
-
Betaald werk gaat voor onbetaald werk.

5.2 Uitgangspunten

-
Onbetaald werk in alle vormen – zoals vrijwilligerswerk - kan een opstap zijn naar betaald werk.
-
Indien een persoon niet meewerkt – zolang de re-integratieverplichting actief is – dan kan de gemeente de ondersteuning verplichten.
-
De HBEL-gemeenten werken aan een arbeidsmarkt die zich bewust en actief openstelt voor iedereen.
-
Duidelijke verwachtingen.
-
De gemeente houdt rekening met concurrentieverhoudingen en verdringing op de arbeidsmarkt.

5.3 Doelgroep

1.
De gemeente ondersteunt een aantal groepen op weg naar werk. Het gaat om personen met een gemeentelijke uitkering voor levensonderhoud of een ANW-uitkering, jongere partner van een persoon met een aanvullende inkomensvoorziening op de AOW-uitkering (aio-uitkering), personen die geen ondersteuning kunnen krijgen van andere instanties of werkgevers, en enkele andere specifieke groepen, die in artikel 7 van de Participatiewet worden genoemd.

2.
De ondersteuning van de gemeente is bedoeld voor personen die stappen kunnen zetten richting de arbeidsmarkt. Daaronder valt ook de persoon met algemene bijstand die moet inburgeren.

5.4 Samenwerking

1.
De gemeente werkt samen met regiogemeenten, UWV, werkgevers, onderwijsinstellingen en maatschappelijke instellingen uit de regio om personen te helpen naar sociale en of economische zelfredzaamheid.

2.
De gemeente ondersteunt werkgevers als zij personen uit de doelgroep van de gemeente werk willen aanbieden.

5.5 Budget

De gemeente kan voor de verschillende soorten voorzieningen een budgetplafond vaststellen, als dat nodig is om de financiële risico’s voor de gemeente te beperken. Een budgetplafond is het maximale bedrag dat de gemeente aan een bepaalde soort voorziening per kalenderjaar kan uitgeven. Als dit budgetplafond bereikt is, verstrekt de gemeente geen voorziening meer waarvoor dit budgetplafond geldt, tenzij in de wet anders is bepaald. Een budgetplafond wordt voorafgaand aan het kalenderjaar vastgesteld.

5.6 Voorzieningen – werk (economische zelfredzaamheid)

1.
Het doel is om de kansen op de arbeidsmarkt van de persoon te vergroten zodat voor langere tijd betaald werk gevonden wordt.
2.
Ondersteuning naar werk kan in de vorm van een voorziening:
- a.
  Proefplaatsing
- b.
  Detacheringsbaan
- c.
  Beschutwerk
- d.
  (Regionaal) leerwerktraject
- e.
  Loonkostensubsidie
- f.
  Vrijwilligerswerk

3.
Ondersteuning kan ook in de vorm van een instrument:
- a.
  Training
- b.
  Scholing
- c.
  Persoonlijke (intensieve) ondersteuning bij werk
- d.
  Inzet van een talentscan
- e.
  Beschikbaarheid van arbeidsmarktinformatie
- f.
  Banenmarkt
- g.
  Nazorg

4.
De gemeente beoordeelt:
- a.
  Welke voorziening en/of instrument zinvol is om in te zetten.
- b.
  Wat de periode is dat deze voorziening en/of instrument wordt ingezet.
- c.
  Na de beoordeling maakt de gemeente samen met de betrokkene afspraken. Deze worden vastgelegd.
5.
Na de beoordeling maakt de gemeente samen met de betrokkene afspraken. Deze worden vastgelegd.

5.6.1 Specifieke voorwaarden voor een voorziening – of instrument werk

1. Proefplaatsing:
- a.
  De gemeente kan een persoon, bij wijze van proef, de mogelijkheid bieden om met behoud van uitkering te werken bij een werkgever.
- b.
  Deze persoon heeft de werkzaamheden nog niet eerder voor deze werkgever onbeloond uitgevoerd.
- c.
  Het doel is om werkervaring op te doen in een specifieke functie.
- d.
  De proefplaatsing duurt maximaal 2 maanden.
- e.
  Verlening met maximaal 4 maanden is mogelijk.
- f.
  In 2 maanden moet duidelijk zijn of betrokkene geschikt is voor de functie. Op grond van een evaluatie door werkgever, gemeente en persoon wordt bepaald of een verlenging nodig is (maatwerk!).
- g.
  Na de proefplaatsing en bij geschiktheid volgt een dienstverband van minimaal 6 maanden.
- h.
  Bij ziekte telt de ziekteperiode niet mee voor de toepassing van de maximale periode.
- i.
  Afspraken over o.a. de doelen, werkzaamheden, verwachtingen, vooruitzichten en begeleiding worden in een overeenkomst tussen gemeente, werkgever en betrokkene vastgelegd.
2. Detacheringsbaan
- 1.
  Een persoon werkt via een andere organisatie bij een werkgever.
- 2.
  Het doel is om via betaald werk, werkervaring op te doen.
- 3.
  Dit wordt vastgelegd in een overeenkomst tussen gemeente, werkgever, de andere organisatie en de betrokkene.
3. Beschut werk:
- a.
  De gemeente biedt deze voorziening aan als het UWV heeft vastgesteld dat deze persoon alleen kan werken als het werk en de werkplek zijn aangepast aan de mogelijkheden van die persoon.
- b.
  Het doel van beschut werk is om personen die alleen in een beschutte omgeving kunnen werken, een veilige werkplek te bieden.
- c.
  De datum van het (positieve) advies van het UWV is bepalend voor de volgorde van het aanbod voorziening beschut werk.
- d.
  Het aantal jaarlijks te realiseren dienstbetrekkingen is beperkt tot het aantal waarvoor de gemeente middelen ontvangt van het rijk, of het aantal dat bij ministeriële regeling is vastgesteld.
- e.
  Als het UWV in een jaar meer positieve adviezen geeft dan het aantal beoogde banen, kan de gemeente samen met de betrokkenen een andere ondersteuning uit deze regeling gebruiken totdat de baan begint.
- f.
  Een persoon met indicatie beschut werk kan óók bij een reguliere werkgever werken, mits wordt voldaan aan de voorwaarden voor een beschutte werkplek.
- g.
  Om beschutwerk mogelijk te maken en te laten voortduren, kan de gemeente waar nodig de volgende voorzieningen inzetten:
  - -
    Fysieke aanpassingen van de werkplek of de werkomgeving.
  - -
    Uitsplitsing van taken.
  - -
    Aanpassingen in de werkbegeleiding, werktempo of arbeidsduur.
4. Loonkostensubsidie:
- a.
  De gemeente kent de werkgever een wettelijke loonkostensubsidie toe als de werknemer:
  - -
    wel kan werken, maar niet het wettelijk minimumloon kan verdienen.
  - -
    tot de doelgroep behoort.
  - -
    voldoet aan de voorwaarden uit artikel 10d van de Participatiewet.
- b.
  Het doel van deze subsidie is om werkgevers te stimuleren personen met een beperking in dienst te nemen en werkgevers een vergoeding te geven voor productieverlies.
- c.
  De werkgever kan loonkostensubsidie aanvragen of de gemeente kan deze ambtshalve toekennen.
- d.
  De gemeente stelt vast of het gaat om een persoon die niet in staat is het wettelijk minimumloon te verdienen én tot de doelgroep behoort.
- e.
  De gemeente past bij de toekenning van loonkostensubsidie het werkproces toe dat landelijk is afgesproken (het preferente werkproces).
- f.
  De werknemer die tot de doelgroep van de wettelijke loonkostensubsidie behoort, maakt aanspraak op begeleiding op de werkplek.
5. Scholing:
- a.
  Scholing heeft tot doel de stap naar werk te verkleinen of te overbruggen.
- b.
  Scholing wordt ingezet als het verwerven en behouden van betaald werk zonder inzet van dit instrument voor de persoon niet haalbaar is.
- c.
  Dit zijn opleidingen met een duur van maximaal 1 jaar.
- d.
  Voor deze opleiding is geen studiefinanciering mogelijk.
6. Nazorg:
- a.
  kan zijn:
  - -
    Begeleiding door een jobcoach.
  - -
    Nazorggesprek(ken) met de trajectcoach of consulent Participatiewet.
- b.
  duurt maximaal 3 maanden na start van arbeidscontract met mogelijkheid tot verlenging.
- c.
  de gemeente onderzoekt of door de omstandigheden van de persoon een verlenging nodig is.

57 Voorzieningen – sociale activering (sociale zelfredzaamheid)

1.
De gemeente kan een persoon die weinig kans heeft op betaald werk verwijzen naar zinvolle activiteiten die de persoon dichterbij betaald werk brengen. Er staan geen inkomsten/ loon tegenover. Dit heet sociale activering.
2.
Het doel van sociale activering is om personen te helpen weer grip op hun leven te krijgen, sociale contacten op te bouwen, een dagbesteding te bieden en moeilijkheden op weg naar werk te overwinnen.
3.
De activiteiten worden afgestemd op de talenten en mogelijkheden van de persoon.

4.
Onder meer de volgende voorzieningen kunnen worden ingezet voor sociale activering:
- a.
  Werkervaringsplek (participatieplek)
- b.
  Instapwerkplek (werkstage)
- c.
  Leerwerkplek
- d.
  (Arbeidsmatige) dagbesteding

5.
De gemeente beoordeelt:
- a.
  Welke activiteit is zinvol om in te zetten.
- b.
  Wat de periode is dat deze activiteit wordt ingezet.
- c.
  Aan welke leerdoelen wordt gewerkt.
- d.
  Indien van toepassing de wijze/mate van begeleiding.

6.
Afspraken worden met de betrokkene en organisatie gemaakt en vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst.

5.7.1 Specifieke voorwaarden voor een voorziening – sociale activering

1.
Voorzieningen voor sociale activering worden ook wel vrijwilligerswerk genoemd.

2.
Instapwerkplek / Werkstage: doel: ontwikkelen van competenties en werknemersvaardigheden met behoud van uitkering.

3.
Leerwerkplek: doel is om de kans op een betaalde baan binnen 1 jaar te vergroten.

4.
Dagbesteding (licht) richt zich op recreatie en plekken die gericht zijn op sociale activiteiten. Hierbij wordt geen verdere ontwikkeling verwacht, maar het doel is wel om achteruitgang te voorkomen.

5.
Arbeidsmatige dagbesteding zijn plekken gericht op sociale zelfredzaamheid. Het doel is om achteruitgang in zelfredzaamheid te voorkomen en te behouden of zelfstandigheid te ontwikkelen. Indien mogelijk met een toename van zelfredzaamheid.

5.8 Overige voorzieningen

5.8.1 Persoonlijke begeleiding

1. De gemeente kan persoonlijke begeleiding inzetten voor een persoon met een arbeidsbeperking wanneer de functie zonder deze begeleiding niet goed uitgevoerd kan worden.
2. Het doel van de inzet van persoonlijke begeleiding is om de werknemer te ondersteunen zijn werk goed te doen en het werk te behouden. Zodat de persoon uiteindelijk zonder extra begeleiding zijn werk goed kan uitvoeren.
3. Voorwaarden om in aanmerking te komen voor deze voorzieningen:
- a.
  De persoon behoort tot de doelgroep.
- b.
  Het kan ook ingezet worden voor personen onder de 18 jaar die VSO/PRO onderwijs hebben gevolgd.
- c.
  Zonder deze begeleiding kan de persoon niet aan het arbeidsproces deelnemen.
- d.
  De voorziening kan niet van een werkgever verwacht worden.
- e.
  De voorziening wordt niet door een andere instantie (bijvoorbeeld het UWV – bijv. Wajong, WIA) vergoed.
4. Persoonlijke begeleiding kan aangeboden worden in de vorm van:
- a.
  Jobcoach van de gemeente of regio.
- b.
  Externe jobcoach.
- c.
  Interne jobcoach van werkgever.
- d.
  Interne werkbegeleider van werkgever.
- e.
  Vergoeding.
5. De jobcoach van de gemeenten of regio heeft voorrang op de overige vormen van persoonlijke begeleiding.
6. De gemeente onderzoekt in overleg met de persoon en eventueel de werkgever:
- a.
  Welke persoonlijke begeleiding wordt ingezet.
- b.
  De omvang en doel van de begeleiding.
- c.
  De duur van de begeleiding.
- d.
  De intensiteit van de begeleiding.
- e.
  Wanneer de verstrekking afwijkt dan de reden van afwijking.
- f.
  Of er samenwerking met andere partijen mogelijk is om de begeleiding op elkaar af te stemmen.
7. De afspraken met betrokkene, werkgever en gemeente worden vastgelegd.
8. De inzet van een jobcoach is maximaal 24 maanden, met een mogelijkheid tot verlenging van maximaal 12 maanden.
9. De gemeente volgt het Protocol (Interne) Jobcoach van het UWV, met uitzondering van de tarieven van het UWV.
10. Voor het vergoeden van jobcoaching is een belangrijke voorwaarde dat de jobcoaching planmatig wordt gegeven door een erkend deskundige. Deze heeft voldoende tijd voor de begeleiding, is goed op de hoogte van de werkzaamheden van de betrokkene. Deze persoon is niet de leidinggevende van de betrokkene en is ook niet de degene die de betrokkene beoordeelt.
11. Een erkend deskundige voldoet aan de richtlijnen en kwaliteitseisen van NOLOC (beroepsvereniging van loopbaanprofessionals en jobcoaches).
12. Voor het vergoeden van interne werkbegeleiding is een belangrijke voorwaarde dat de werkbegeleiding planmatig wordt gegeven door een collega van de betrokkene. Deze is daarvoor opgeleid en is in staat kwalitatief goede begeleiding te bieden. Ook is deze collega goed op de hoogte van de werkzaamheden van de betrokkene. Deze persoon is niet de leidinggevende van de betrokkene en is ook niet de degene die de betrokkene beoordeelt.

5.8.2 Vervoersvoorziening personen met een beperking

1. De gemeente kan een vervoersvoorziening aanbieden als:
- a.
  De persoon niet zelfstandig naar zijn werkplek/ voorziening kan reizen.
- b.
  De persoon door zijn beperking geen gebruik kan maken van openbaar vervoer.
- c.
  Het vervoer beperkt is tot woon-werkverkeer.
2. De gemeente berekent de hoogte van de vergoeding naar het aantal gewerkte dagen. De vergoeding bedraagt het in de markt gebruikelijke tarief voor taxi of andere vorm van vervoer.
3. Reisvergoeding van de werkgever wordt in mindering gebracht.

Artikel 5.8.3 Voorzieningen voor personen met visuele of motorische beperking

1. Een voorziening kan toegekend worden die gericht is op vervanging of ondersteuning van een door ziekte of gebrek geheel of gedeeltelijk ontbrekende visuele of motorische lichaamsfunctie.
2. De voorziening van een werkgever of van het UWV heeft voorrang op een voorziening van de gemeente.
3. Een voorziening kan bijvoorbeeld een computervoorziening zijn.
4. De gemeente kent deze voorziening toe als de noodzaak in de werksfeer aantoonbaar is.

Artikel 5.8.4 Werkplek aanpassingen

1. De gemeente kan een aanpassing van de werkplek toekennen als dit door de arbeidsbeperking van de persoon noodzakelijk is om het werk uit te voeren en hiervoor de werkgever niet verantwoordelijk is.
2. De meeneembare voorzieningen – zoals een bureaustoel of toetsenbord - worden toegekend aan de persoon.
3. De niet meeneembare voorzieningen – zoals een aangepast toilet of traplift - worden toegekend aan de werkgever.

Artikel 5.8.5 Aanvraag overige voorzieningen

1. De persoon of werkgever kan een aanvraag voor de overige voorziening uit dit artikel indienen via het (telefonische) informatiepunt.
2. Het college kan hiervoor een aanvraagformulier vaststellen.
3. De gemeente kan ook zonder aanvraag, uit eigen beweging (ambtshalve) beoordelen of een inwoner of werkgever in aanmerking komt voor een voorziening.

5.9 Andere voorzieningen

1.
Het inburgeringstraject wordt aangemerkt als een re-integratievoorziening op grond van de PW (art 9 lid 1 onder b PW).
2.
De gemeente kan voorzieningen naast de taaltraining inzetten als dat nodig is om de kans op werk te vergroten.

5.10 Vergoedingen

1.
De gemeente kan reiskosten, kosten voor kinderopvang of andere noodzakelijke kosten vergoeden die de persoon met een IOAZ-, IOAW- of een Participatiewet-uitkering moet maken bij deelname aan een voorziening.
2.
De hoogte van de vergoeding kinderopvang bedraagt het verschil tussen de werkelijke kosten van de kinderopvang en de kinderopvangtoeslag van de Belastingdienst (= de eigen bijdrage).
3.
Om voor de vergoeding kinderopvang in aanmerking te komen is het vereist dat de Belastingdienst kinderopvangtoeslag voor het betreffende kind/ de betreffende kinderen aan de persoon verstrekt.
4.
De gemeente kan reiskosten vergoeden aan een statushouder met een Participatiewet-uitkering die aan een inburgeringstraject deelneemt en daarvoor noodzakelijke reiskosten maakt.
5.
Het vergoeden van reiskosten kan als de statushouders nog woonachtig is in het AZC (Asielzoekerscentrum) en leefgeld ontvangt van het COA.

5.11 Stoppen van een voorziening

1.
De gemeente kan besluiten een bepaalde voorziening te stoppen, als:
- a.
  De persoon de afspraken niet nakomt die gemaakt en vastgelegd zijn, (art 5.6, 5.6.1, 5.7, 5.7.1, 5.8.1 van deze verordening)
- b.
  De persoon die aan de voorziening deelneemt zijn verplichtingen als bedoeld in de artikelen 9 en 17 van de wet, de artikelen 13 en 37 van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers of de artikelen 13 en 37 van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen niet nakomt"
- c.
  De persoon een beroep kan doen op geschikte ondersteuning via een andere organisatie of regeling of via de werkgever;
- d.
  De voorziening niet (langer) nodig is om de positie op de arbeidsmarkt te verbeteren of om werk te vinden of te behouden;
- e.
  De kosten van de voorziening voor de werkgever of voor de gemeente niet in verhouding staan tot het verwachte effect van die voorziening voor de persoon, of als
- f.
  De voorziening niet (langer) geschikt is voor de persoon of als een andere voorziening geschikter is.

5.12 Afwijken van dit hoofdstuk in de verordening sociaal domein (Harheidsclausule)

1.
De gemeente kan afwijken van een bepaling uit deze verordening als toepassing van die bepaling een onredelijke uitkomst heeft voor de persoon of voor een ander die direct bij het besluit betrokken is.
2.
Een uitkomst is in ieder geval onredelijk als de doelen van deze verordening door het toepassen van de regels juist niet worden gehaald.

Hoofdstuk 6 Leerlingenvervoer

Paragraaf 1 aanvraag van de vervoersvoorziening

Artikel 6.1.1 Aanvraagprocedure

1. Een aanvraag voor een vervoersvoorziening wordt gedaan in de gemeente waar de leerling zijn woning heeft, door indiening bij burgemeester en wethouders van een volledig ingevuld en door de ouders of de meerderjarige en handelingsbekwame leerling ondertekend papieren of digitaal formulier, voorzien van de op het formulier vermelde gegevens.
2. Als dit voor een juiste beoordeling van de aanvraag noodzakelijk is, kunnen burgemeester en wethouders de ouders verzoeken aanvullende gegevens te verstrekken.
3. De gegevens voortvloeiend uit de aanvraag voor een vervoersvoorziening worden slechts gebruikt om de aanvraag te kunnen beoordelen en uitvoering te kunnen geven aan de vervoersvoorziening voor de leerling.
4. Burgemeester en wethouders besluiten binnen acht weken na ontvangst van de aanvraag voor een vervoersvoorziening.
5. Burgemeester en wethouders kunnen het in het vorige lid bedoelde besluitvormingstermijn met ten hoogste vier weken verdagen. Burgemeester en wethouders stellen de aanvrager hiervan schriftelijk in kennis.
6. Als een vervoersvoorziening wordt toegekend geldt deze:
- a.
  wanneer het een bekostiging betreft, met ingang van de door de ouders verzochte datum, met dien verstande dat de datum niet ligt vóór de datum van ontvangst van de aanvraag;
- b.
  wanneer het aanbieding van aangepast vervoer betreft, met ingang van een datum die zo mogelijk aansluit bij de door de ouders verzochte datum.

Artikel 6.1.2. Gesprek over zelfstandigheid en zelfredzaamheid bij de aanvraag

1. Bij de beoordeling van een aanvraag voor een vervoersvoorziening voor de leerling en eventueel een begeleider, wordt rekening gehouden met de zelfstandigheid en zelfredzaamheid van de leerling.
2. Burgemeester en wethouders kunnen bij een eerste aanvraag in een gesprek, met de ouders, desgewenst de leerling en een deskundige, de noodzakelijk te achten vervoersvoorziening onderzoeken als bedoeld in de onderzoeksfase.
3. Bij gewijzigde omstandigheden kan het gesprek als bedoeld in het tweede lid opnieuw plaatsvinden.
4. Burgemeester en wethouders betrekken in het gesprek tenminste de zelfstandigheid en zelfredzaamheid van de leerling en de dichtstbijzijnde toegankelijke school als bedoeld in artikel 6.2.1.
5. Wanneer de leerling de leeftijd van negen jaar bereikt, kunnen burgemeester en wethouders in overleg met de ouders, desgewenst de leerling en in samenhang met het ontwikkelingsperspectief een persoonlijk vervoersontwikkelingsplan opstellen, waarin de weg naar zelfstandig reizen naar school wordt beschreven alsmede de mogelijkheden van de leerling. Dit plan maakt onderdeel uit van het besluit.
6. In het persoonlijk vervoersontwikkelingsplan kunnen burgemeester en wethouders ondersteuning bieden om de zelfstandigheid en zelfredzaamheid van de leerling te bevorderen.

Artikel 6.1.3 Algemene voorwaarden voor toekenning van de vervoersvoorziening

1. Ten behoeve van het schoolbezoek kennen burgemeester en wethouders aan de ouders van de in de gemeente verblijvende leerling op aanvraag een vervoersvoorziening toe met inachtneming van het bepaalde in deze verordening.
2. Als burgemeester en wethouders toepassing geven aan het eerste lid, verlangen burgemeester en wethouders van de ouders aan wie slechts een gedeeltelijke bekostiging van de vervoerskosten toekomt, betaling van een bijdrage tot ten hoogste het bedrag dat de ouders volgens het bepaalde in deze verordening moeten bijdragen aan de kosten van het vervoer. Weigering tot of nalatigheid in de betaling van de in de vorige volzin bedoelde bijdrage doet de aanspraak op de vervoersvoorziening vervallen.
3. De bepalingen in deze verordening laten onverlet de verantwoordelijkheid van de ouders voor het schoolbezoek van hun kinderen.
4. Als de leerling een meerderjarige en handelingsbekwame leerling is, wordt de vervoersvoorziening op aanvraag toegekend aan de leerling.
5. Burgemeester en wethouders bepalen bij de toekenning van de vervoersvoorziening de wijze en het tijdstip van de verstrekking dan wel de uitbetaling, alsmede de tijdsduur van de toegekende vervoersvoorziening.
6. Burgemeester en wethouders kunnen aan de toekenning van een vervoersvoorziening nadere voorwaarden verbinden.
7. Burgemeester en wethouders verstrekken een vervoersvoorziening voor het vervoer van de leerling van de woning naar de dichtstbijzijnde toegankelijke school en terug.
8. Burgemeester en wethouders kunnen ten behoeve van de uitvoering van deze verordening nadere regels stellen.

Artikel 6.1.4 Herziening, opschorting, intrekking of terugvordering van de vervoersvoorziening

1. De ouders of de meerderjarige en handelingsbekwame leerling zijn verplicht wijzigingen, die van invloed kunnen zijn op de toegekende vervoersvoorziening, onder vermelding van de datum van wijziging, direct schriftelijk mede te delen aan burgemeester en wethouders.
2. Als sprake is van een wijziging die van invloed is op de toegekende vervoersvoorziening, vervalt de aanspraak daarop en kennen burgemeester en wethouders al dan niet opnieuw een vervoersvoorziening toe.
3. Als de ouders of de meerderjarige en handelingsbekwame leerling niet voldoen aan het bepaalde in het eerste lid, en burgemeester en wethouders een wijziging als bedoeld in het tweede lid vaststellen, waardoor blijkt dat ten onrechte een vervoersvoorziening is verstrekt, vervalt de aanspraak op de vervoersvoorziening terstond en kennen burgemeester en wethouders al dan niet opnieuw een vervoersvoorziening toe. Burgemeester en wethouders delen het besluit schriftelijk mee aan de ouders of de meerderjarige en handelingsbekwame leerling.
4. Burgemeester en wethouders kunnen een besluit als bedoeld in deze verordening herzien, opschorten dan wel intrekken, als burgemeester en wethouders vaststellen dat:
- a.
  niet of niet meer is of wordt voldaan aan de voorwaarden en verplichtingen gesteld bij of krachtens deze verordening;
- b.
  beschikt is op grond van gegevens waarvan gebleken is dat die gegevens zodanig onjuist waren dat, waren de juiste gegevens bekend geweest, een ander besluit zou zijn genomen;
- c.
  de verstrekte vervoersvoorziening niet meer de meest passende vervoersvoorziening is;
- d.
  sprake is van onaanvaardbaar gedrag door de leerling gedurende het verblijf in het aangepast vervoer; of
- e.
  het vervoeren van de leerling leidt tot een onveilige situatie in het aangepast vervoer.
5. De verantwoordelijkheid voor het gedrag van de minderjarige leerling gedurende het verblijf van de leerling in het aangepaste vervoer berust bij de ouders.
6. Ten onrechte genoten bekostiging kan van de ouders of de meerderjarige en handelingsbekwame leerling worden teruggevorderd, dan wel worden verrekend bij een eventuele nieuw verstrekte vervoersvoorziening.

Paragraaf 2 Beoordelingsfase: beoordeling van de aanspraak op vervoersvoorziening

Artikel 6.2.1 Vervoersvoorziening naar de dichtstbijzijnde toegankelijke school

1. Een vervoersvoorziening wordt toegekend over de afstand tussen de woning van de leerling dan wel de opstapplaats en de dichtstbijzijnde voor de leerling toegankelijke school, tenzij vervoer naar een verder weggelegen school voor de gemeente minder kosten met zich brengt en de ouders met het vervoer naar die school schriftelijk instemmen.
2. Onverminderd het bepaalde in het eerste lid, ontstaat niet eerder een aanspraak op een vervoersvoorziening dan dat de ouders of de meerderjarige en handelingsbekwame leerling de keuze voor de toegankelijke school schriftelijk hebben gemeld.
3. Met inachtneming van het bepaalde in de voorgaande leden wordt eveneens een vervoersvoorziening verstrekt over de afstand tussen de woning of de opstapplaats en:
- a.
  de dichtstbijzijnde voor de leerling toegankelijke speciale school voor basisonderwijs in het samenwerkingsverband van de basisschool waarvan de leerling afkomstig is; of
- b.
  een andere speciale school voor basisonderwijs in het onder a bedoelde samenwerkingsverband, als het vervoer naar die school voor de gemeente minder kosten met zich mee zou brengen dan het vervoer naar de speciale school voor basisonderwijs als bedoeld onder a.
4. Als de ouders vanwege een specifieke onderwijskundige behoefte van de leerling een vervoersvoorziening aanvragen naar een school op een grotere afstand, dan de dichtstbijzijnde toegankelijke school van de onderwijssoort waarop de leerling is aangewezen, wordt deze slechts toegekend als is voldaan aan de volgende voorwaarden:
- a.
  aan burgemeester en wethouders is door de ouders genoegzaam aangetoond wat de specifieke en noodzakelijke onderwijskundige onderwijsbehoefte van de leerling;
- b.
  aan burgemeester en wethouders is door de ouders genoegzaam aangetoond dat de dichtstbijzijnde school van de onderwijssoort waarop de leerling is aangewezen niet toegankelijk is vanwege het niet kunnen bieden van het noodzakelijke specifieke onderwijsaanbod.

Artikel 6.2.2 Afstandsgrens

1. Een vervoersvoorziening wordt toegekend als de afstand van de woning naar de dichtstbijzijnde toegankelijke school voor:
- a.
  basisonderwijs als bedoeld in de Wet op het primair onderwijs meer bedraagt dan zes kilometer;
- b.
  speciaal basisonderwijs als bedoeld in de Wet op het primair onderwijs meer bedraagt dan zes kilometer;
- c.
  speciaal onderwijs meer bedraagt dan twee kilometer.
2. In afwijking van het eerste lid wordt geen afstandsgrens gehanteerd wanneer aan burgemeester en wethouders genoegzaam is aangetoond dat het een gehandicapte leerling betreft. Zo nodig kunnen burgemeester en wethouders hierover advies vragen aan een onafhankelijk medisch deskundige. De deskundige betrekt in zijn advies de mogelijkheden van de gehandicapte leerling om zelfstandig, al dan niet met begeleiding, met de fiets of het openbaar vervoer te reizen.

Artikel 6.2.3 Aanwijzing opstapplaats

1. Burgemeester en wethouders kunnen bij het verstrekken van aangepast vervoer een opstapplaats aanwijzen van waaruit de leerling gebruik maakt van de vervoersvoorziening.
2. De ouders dragen er zorg voor dat de leerling naar en op de opstapplaats wordt begeleid als dit noodzakelijk is.
3. Burgemeester en wethouders wijzen geen opstapplaats aan als door de ouders wordt aangetoond dat begeleiding van de leerling door henzelf of anderen onmogelijk is dan wel tot ernstige benadeling van het gezin zal leiden en een andere oplossing niet mogelijk is.
4. Burgemeester en wethouders wijzen (tijdelijk) geen opstapplaats aan als het gebruik van een opstapplaats leidt tot hogere kosten dan aangepast vervoer vanaf de woning van de leerling.

Artikel 6.2.4 Peildatum leeftijd leerling

Voor het verstrekken van een vervoersvoorziening is de leeftijd van de leerling op 1 augustus van het schooljaar waarop de vervoersvoorziening betrekking heeft bepalend.

Artikel 6.2.5 Andere vergoeding

De aanspraak op een toelage, voor zover die voor de betreffende leerling betrekking heeft op de reiskosten, wordt op een bekostiging in mindering gebracht, dan wel als eigen bijdrage in rekening gebracht.

Artikel 6.2.6 Schooltijden en wachttijden

1. Bekostiging van het aangepast vervoer vindt plaats op standaard schooldagen en schooltijden, zoals deze zijn opgenomen in de schoolgids van de school die de leerling bezoekt.
2. Ingeval er binnen een school sprake is van verschillende lesroosters binnen de vaste schooltijden, kunnen burgemeester en wethouders besluiten met de inzet van het aangepaste vervoer een wachttijd aan te houden van één of meerdere (les)uren, om zodoende aan te sluiten op het reguliere leerlingenvervoer.
3. Het aangepast vervoer op schooldagen en schooltijden die afwijken van de in de schoolgids genoemde dagen en tijden wordt niet bekostigd, tenzij de ouders bewijs overleggen waaruit blijkt dat de structurele handicap van een leerplichtige leerling de aansluiting op de standaard schooltijden onmogelijk maakt.

Artikel 6.2.7 Tijdelijk verblijf buiten de gemeente

1. Burgemeester en wethouders kunnen een tijdelijke vervoersvoorziening voor een periode van maximaal zes weken toekennen aan de ouders van een leerling, die als gevolg van een crisissituatie tijdelijk buiten de gemeente verblijft, mits aan de volgende voorwaarden is voldaan:
- a.
  de leerling blijft zijn eigen school bezoeken;
- b.
  in de periode voorafgaand aan het tijdelijke verblijf buiten de gemeente is een vervoersvoorziening toegekend op grond van deze verordening;
- c.
  en de intentie bestaat dat de leerling terugkeert naar de oorspronkelijke gemeente.
2. Het besluit waarin de vervoersvoorziening is toegekend voorafgaand aan een tijdelijke vervoersvoorziening wordt opgeschort met ingang van de datum van tijdelijk verblijf buiten de gemeente en herleeft weer zodra de leerling terugkeert in de gemeente, tenzij de geldigheidsduur van dit besluit is verstreken.

Artikel 6.2.8 Vervoersvoorziening naar stageadres

1. Als er al aanspraak bestaat op een vervoersvoorziening naar een school voor voortgezet speciaal onderwijs of een school voor voortgezet onderwijs kan op verzoek een vervoersvoorziening worden toegekend voor het vervoer naar een stageadres. Hiervoor wordt een afzonderlijke aanvraag ingediend.
2. In afwijking van het bepaalde in artikel 6.1.1, eerste lid, kan een aanvraag voor stagevervoer bovendien door de school voor voortgezet speciaal onderwijs of de school voor voortgezet onderwijs gedaan worden.
3. De vervoersvoorziening naar een stageadres wordt slechts toegekend als er wordt voldaan aan de volgende voorwaarden:
4. de stage is onderdeel van het onderwijsprogramma zoals opgenomen in de schoolgids van de school of in het stagecontract;
- a.
  de stagetijden komen overeen met de reguliere schooltijden;
- b.
  de stage vindt plaats op één stageadres;
- c.
  het stageadres is gelegen op de route van de woning dan wel de opstapplaats naar de school. Als wordt aangetoond dat dit niet mogelijk is, dan kan het stageadres gelegen zijn binnen een door burgemeester en wethouders te bepalen maximale straal van de woning of de school, waarbij een maximum van tien kilometer gehanteerd kan worden.
5. Een vervoersvoorziening wordt slechts toegekend over de afstand tussen de woning van de leerling dan wel de opstapplaats en het dichtstbijzijnde voor de leerling toegankelijke stageadres.
6. Burgemeester en wethouders kunnen het stagecontract opvragen.

Paragraaf 3 Onderzoeksfase: verstrekking aard en omvang van de vervoersvoorziening

Artikel 6.3.1 Verstrekking van de vervoersvoorziening

1. Burgemeester en wethouders betrekken bij de verstrekking van de vervoersvoorziening het eventuele persoonlijk vervoersontwikkelingsplan of vervoersadviezen van deskundigen die voor de onderzoekfase van belang zijn.
2. Als begeleiding in het vervoer vereist is, vergoeden burgemeester en wethouders geen andere kosten dan de vervoerskosten die verbonden zijn aan de begeleiding van de leerling in het vervoer.

Artikel 6.3.2 Bekostiging van de kosten van openbaar vervoer en vervoer per fiets

1. Als voldaan is aan de afstandsgrens genoemd in artikel 6.2.2, eerste lid, verstrekken burgemeester en wethouders aan de ouders van de leerling die een school voor primair onderwijs of speciaal onderwijs bezoekt bekostiging op basis van de kosten van het openbaar vervoer.
2. Als aanspraak bestaat op bekostiging zoals bedoeld in het eerste lid en de leerling naar het oordeel van burgemeester en wethouders, al dan niet onder begeleiding, gebruik kan maken van het vervoer per fiets, verstrekken burgemeester en wethouders de ouders bekostiging op basis van de kosten van het vervoer per fiets.
3. De kilometervergoeding voor de fiets is € 0,10 per kilometer, gemeten langs de kortste, veilige afstand.

Artikel 6.3.3 Bekostiging van de kosten van openbaar vervoer of vervoer per fiets ten behoeve van een begeleider

1. Burgemeester en wethouders verstrekken aan de ouders van de leerling, die een school bezoekt bekostiging op basis van de kosten van het openbaar vervoer of vervoer per fiets van de leerling en een begeleider van de leerling als:
- a.
  voldaan is aan de afstandsgrens genoemd in artikel 6.2.2, eerste lid, de leerling jonger dan negen jaar is en door de ouders ten behoeve van het college genoegzaam wordt aangetoond dat de leerling niet in staat is zelfstandig van het openbaar vervoer of de fiets gebruik te maken; of
- b.
  een leerlingen kan door een structurele lichamelijke, verstandelijke, zintuigelijke of psychische handicap niet zelfstandig van het openbaar vervoer of de fiets gebruikmaken.
2. De kilometervergoeding voor de fiets is € 0,10 per kilometer, gemeten langs de kortste, veilige afstand.
3. Als een begeleider meer dan één leerling tegelijk begeleidt, komen slechts de kosten van het vervoer ten behoeve van één begeleider voor bekostiging in aanmerking.

Artikel 6.3.4 Vervoersvoorziening in de vorm van aangepast vervoer

Burgemeester en wethouders verstrekken een vervoersvoorziening in de vorm van aangepast vervoer aan de ouders van de leerling die een school bezoekt, als:

a.
aanspraak bestaat op bekostiging zoals bedoeld in de artikelen 6.3.2 of 6.3.3 en de leerling met gebruikmaking van openbaar vervoer naar school of terug, meer dan anderhalf uur onderweg is en de reistijd met aangepast vervoer tot 50% of minder van de reistijd per openbaar vervoer kan worden teruggebracht;
b.
aanspraak bestaat op bekostiging zoals bedoeld in de artikelen 6.3.2 of 6.3.3 en openbaar vervoer ontbreekt, tenzij de leerling naar het oordeel van burgemeester en wethouders al dan niet onder begeleiding gebruik kan maken van het vervoer per fiets;
c.
aanspraak bestaat op bekostiging zoals bedoeld in artikel 6.3.3 en door de ouders ten behoeve van burgemeester en wethouders genoegzaam wordt aangetoond dat begeleiding van de leerling door henzelf of anderen onmogelijk is dan wel tot ernstige benadeling van het gezin zal leiden en een andere oplossing niet mogelijk is; of
d.
de leerling, naar het oordeel van burgemeester en wethouders, ook niet onder begeleiding in staat is van het openbaar vervoer gebruik te maken.
e.
Een leerling kan de toegang tot het vervoer ontzegd worden indien is gebleken dat de leerling door wangedrag of anderszins de orde of veiligheid in het vervoer verstoort.

Artikel 6.3.5 Bekostiging op basis van de kosten van eigen vervoer

1. Als aanspraak bestaat op een vervoersvoorziening, kunnen burgemeester en wethouders de ouders vragen of op aanvraag toestaan één of meer leerlingen zelf te vervoeren of te laten vervoeren.
2. Als toestemming ingevolge het eerste lid aan de ouders is verleend, bekostigen burgemeester en wethouders aan de ouders die een leerling zelf vervoeren, dan wel laten vervoeren:
- a.
  een bedrag op basis van de kosten van het vervoer per fiets voor de leerling zonder begeleiding, als aanspraak zou bestaan op bekostiging op basis van de kosten van het vervoer per fiets al dan niet met begeleiding.
- b.
  een bedrag op basis van de kosten van het openba ar vervoer voor de leerling zonder begeleiding, als aanspraak zou bestaan op bekostiging op basis van de kosten van het openbaar vervoer al dan niet met begeleiding; of
- c.
  een bedrag op basis van een kilometervergoeding voor de auto, als aanspraak zou bestaan op een voorziening in de vorm van aangepast vervoer, behoudens het bepaalde in het vierde lid. Deze vergoeding bedraagt het belastingvrije kilometerbedrag van € 0,21 per kilometer, gemeten over de kortste route van de ANWB-routeplanner.
3. Als toestemming ingevolge het eerste lid aan de ouders is verleend, bekostigen burgemeester en wethouders aan de ouders die meer dan één leerling tegelijk zelf vervoeren, dan wel laten vervoeren, een bedrag op basis van een kilometervergoeding voor de auto, behoudens het bepaalde in het vierde lid.
4. Aan de ouders die één of meer leerlingen laten vervoeren door andere ouders die voor het vervoer van één of meer leerlingen bekostiging van burgemeester en wethouders ontvangen, wordt door burgemeester en wethouders geen bekostiging verstrekt.

Artikel 6.3.6 Bekostiging andere passende vervoersvoorziening

Als aanspraak bestaat op een vervoersvoorziening, kunnen burgemeester en wethouders na overleg met de ouders een bekostiging verstrekken voor een andere passende voorziening, die goedkoper is dan of gelijk is aan de kosten van het openbaar vervoer.

Artikel 6.3.7 Vervoersvoorziening voor weekeinde en vakantie

1. Met inachtneming van artikel 6.2.1 kennen burgemeester en wethouders desgewenst een vervoersvoorziening voor het weekeinde en de vakantie toe aan de in de gemeente wonende ouders van de leerling die, met het oog op het volgen van voor hem passend speciaal onderwijs of voortgezet speciaal onderwijs in een internaat of pleeggezin verblijft.
2. Burgemeester en wethouders kennen aan de ouders een vervoersvoorziening toe voor het weekeindevervoer van de leerling voor de, eenmaal per weekeinde gemaakte, reis van het internaat of het pleeggezin waar de leerling verblijft, naar de woning van de ouders en terug, voor zover de weekeinden niet vallen binnen de in het tweede lid bedoelde schoolvakanties.
3. Burgemeester en wethouders kennen aan de ouders een vervoersvoorziening toe voor het vakantievervoer van de leerling voor de, eenmaal per schoolvakantie van twee dagen of meer, gemaakte reis van het internaat of het pleeggezin waar de leerling verblijft, naar de woning van de ouders en terug, voor zover de vakantie voorkomt in de schoolgids van de school die de leerling bezoekt.
4. Artikel 6.3.4, eerste lid, aanhef en onder a, is niet van toepassing.

Artikel 6.3.8 Eigen bijdrage in de vorm van een drempelbedrag

1a. Aan de ouders van een leerling die een school voor basisonderwijs of een speciale school voor basisonderwijs bezoekt, van wie het inkomen samen meer bedraagt dan € 28.800,- wordt slechts bekostiging verstrekt voor zover de kosten van het vervoer van die leerling de kosten van het openbaar vervoer over de in artikel 6.2.2 bepaalde afstand te boven gaan.
1b. Aan de ouders van een leerling die een speciale school voor basisonderwijs zoals bedoeld in de Wet op het primair onderwijs bezoekt, van wie het inkomen tezamen meer bedraagt dan 155% van het onder artikel 6.3.8 lid 1a vermelde bedrag rekenkundig afgerond op een veelvoud van € 450,- wordt slechts bekostiging verstrekt voor zover de kosten van het vervoer van die leerling de kosten van het openbaar vervoer over de in artikel 6.2.2 lid 1 bepaalde afstand te boven gaan.
2. In geval burgemeester en wethouders in plaats van bekostiging in geld toe te kennen het vervoer zelf verzorgen dan wel doen verzorgen, betalen de ouders van een leerling die een school voor basisonderwijs of een speciale school voor basisonderwijs bezoekt, per leerling per schooljaar een eigen bijdrage die gelijk is aan de kosten van het openbaar vervoer over de in artikel 6.2.2 bepaalde afstand, als het inkomen van de ouders meer bedraagt dan € 28.800,- tot ten hoogste het bedrag van de kosten van het vervoer.
3. De kosten voor openbaar vervoer, genoemd in het eerste en tweede lid, betreffen de kosten van openbaar vervoer die bij gebruik van de OV-chipkaart of een andere binnen de gemeente geldende OV-betaalmogelijkheid voor de in artikel 6.2.2 bepaalde afstand redelijkerwijs zouden worden gemaakt, ongeacht de aanwezigheid van openbaar vervoer of het daadwerkelijk gebruik ervan. Bij het bepalen van de kosten wordt rekening gehouden met de kortingen die voor de leerling binnen het systeem kunnen gelden.
4. Het inkomensbedrag van € 28.800,- genoemd in het eerste en tweede lid, wordt met ingang van 1 januari 2024 jaarlijks aangepast aan de wijziging die het indexcijfer van de regelingslonen van volwassen werknemers heeft ondergaan ten opzichte van het voorafgaande jaar en rekenkundig afgerond op een veelvoud van € 450,-. Het aangepaste bedrag treedt in plaats van het in het eerste en tweede lid genoemde bedrag van € 28.800,-.
5. Het eerste tot en met het vierde lid zijn niet van toepassing op gehandicapte leerlingen.

Artikel 6.3.9 Eigen bijdrage in de vorm van een draagkrachtafhankelijke bijdrage

1. Als de afstand van de woning naar de dichtstbijzijnde toegankelijke school voor basisonderwijs meer dan twintig kilometer bedraagt, wordt de vastgestelde bekostiging verminderd met een van de financiële draagkracht van de ouders afhankelijk bedrag.
2. In geval burgemeester en wethouders in plaats van bekostiging in geld toe te kennen het vervoer zelf verzorgen dan wel doen verzorgen, en de afstand van de woning naar de dichtstbijzijnde toegankelijke school voor basisonderwijs meer dan twintig kilometer bedraagt, betalen de ouders een van de financiële draagkracht afhankelijke bijdrage tot ten hoogste het bedrag van de kosten van het vervoer.

3. De hoogte van het bedrag als bedoeld in het eerste lid en de bijdrage als bedoeld in het tweede lid worden berekend per gezin en is afhankelijk van de hoogte van het inkomen van de ouders. Zij bedragen:

Inkomen in euro’s	Eigen bijdragen in euro’s per gezin
0-35.500	Nihil
35.500-42.000	170
42.000-48.500	750
48.500-55.000	1.390
55.000-62.500	2.035
62.500-69.000	2.730
69.000 en verder	Voor elke extra € 5.500: € 655 erbij

4. De inkomensbedragen, genoemd in het derde lid, worden met ingang van 1 januari 2024 jaarlijks aangepast aan de wijziging die het indexcijfer van de regelingslonen van volwassen werknemers heeft ondergaan ten opzichte van 1 januari van het voorafgaande jaar, en rekenkundig afgerond op een veelvoud van € 500,-.
5. De bedragen van de eigen bijdrage, bedoeld in het derde lid, worden met ingang van 1 januari 2024 jaarlijks aangepast aan de wijziging die het consumentenprijsindexcijfer van de reeks alle huishoudens op het onderdeel vervoersdiensten heeft ondergaan ten opzichte van 1 januari van het voorafgaande jaar, en rekenkundig afgerond op een veelvoud van € 5,-.
6. Dit artikel is niet van toepassing op gehandicapte leerlingen.

Paragraaf 4 Slotbepaling

Artikel 6.4.1 Beslissing burgemeester en wethouders in gevallen waarin de regeling niet voorziet

In gevallen, de bekostiging van het leerlingenvervoer betreffende, waarin deze verordening niet voorziet, beslissen burgemeester en wethouders.

Hoofdstuk 7 Wmo

Paragraaf 1 Algemene voorzieningen en maatwerkvoorzieningen

Artikel 7.1.1 Algemene voorzieningen

1. Algemene voorzieningen zijn in de regel diensten of activiteiten, die in opdracht van de gemeente door een welzijns- of vrijwilligersorganisatie worden georganiseerd of die door de gemeente zelf worden aangeboden.
2. Een algemene voorziening, waarmee het beoogde resultaat op het gebied van zelfredzaamheid en participatie kan worden bereikt, is voorliggend op een maatwerkvoorziening.

Artikel 7.1.2 Criteria voor een maatwerkvoorziening

1. Het college neemt het persoonlijke ‘plan van aanpak’ als uitgangspunt voor de beoordeling van een aanvraag voor een maatwerkvoorziening;
2. het college zet bij de beoordeling of een maatwerkvoorziening zal worden verstrekt, steeds de ondersteuningsvraag van de cliënt centraal en betrekt bij de beoordeling van diens aanvraag alle betrokken belangen, waaronder
- -
  de belangen van de cliënt zelf,
- -
  diens naaste omgeving,
- -
  diens familie,
- -
  het maatschappelijk belang in algemene zin en
- -
  de uitgangspunten van het gemeentelijk beleid;
3. de maatwerkvoorziening wordt toegekend indien cliënt niet of niet volledig in staat is tot zelfredzaamheid en/of participatie door gebruik te maken van:
- -
  eigen kracht en/of;
- -
  gebruikelijke hulp en/of;
- -
  mantelzorg en/of;
- -
  hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk en/of vrijwilligerszorg;
- -
  algemene voorzieningen en/of;
- -
  een voorziening op grond van andere wet- en regelgeving conform artikel 2.3.5 lid 5 van de Wmo 2015;
4. een maatwerkvoorziening draagt bij aan het bereiken van de volgende resultaten:
- -
  het uitvoeren van de noodzakelijke algemene dagelijkse levensverrichtingen en/of;
- -
  het voeren van een gestructureerd huishouden en/of;
- -
  het deelnemen aan het maatschappelijk verkeer en/of;
- -
  de cliënt woont beschermd en/of wordt opgevangen
5. indien meerdere voorzieningen als passend aan te merken zijn, kent het college de goedkoopst compenserende voorziening toe;
6. bij het verstrekken van een maatwerkvoorziening ter compensatie van de beperkingen bij het normale gebruik van de woning en het zich verplaatsen in de woning, wordt onderzocht of verhuizen de goedkoopst compenserende oplossing is.

Artikel 7.1.3 Weigeringsgronden maatwerkvoorziening

1. Geen maatwerkvoorziening wordt verstrekt:
- a.
  indien niet voldaan wordt aan het bepaalde in artikel 7.1.2 lid 3 van deze verordening;
- b.
  indien het een voorziening betreft die de cliënt vóór de melding, aanvraag of het besluit heeft gerealiseerd of geaccepteerd, tenzij het college daarvoor schriftelijk toestemming heeft verleend;
- c.
  voor zover de aanvraag betrekking heeft op een voorziening, die aan cliënt al eerder is verstrekt in het kader van enige wettelijke bepaling of regeling en waarvan de normale afschrijvingstermijn nog niet verstreken is, tenzij de eerder vergoede of verstrekte voorziening verloren is gegaan als gevolg van omstandigheden die niet aan de cliënt zijn toe te rekenen (of de cliënt geheel of gedeeltelijk tegemoetkomt in de veroorzaakte kosten door verlies of schade, die aan de cliënt zijn toe te rekenen);
- d.
  voor zover deze niet in overwegende mate op de cliënt zelf is gericht;
- e.
  voor zover de voorziening algemeen gebruikelijk is. Een voorziening is algemeen gebruikelijk als:
  - 1.
    de voorziening gewoon verkrijgbaar is, niet specifiek voor mensen met een beperking is ontworpen en voldoende compensatie biedt;
  - 2.
    de prijs vergelijkbaar is met soortgelijke producten die algemeen gebruikelijk worden geacht;
  - 3.
    iemand zonder een bepaalde beperking ook over de voorziening zou kunnen beschikken en
  - 4.
    de kosten ervan door een huishouden met een minimum inkomen financieel gedragen kunnen worden.
- f.
  wanneer er een passende algemene voorziening beschikbaar is voor de cliënt.
2. Geen woonvoorziening wordt verstrekt:
- a.
  voor zover de beperkingen voortvloeien uit de aard van de in- en om de woning gebruikte materialen;
- b.
  voor zover het voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten betreft;
- c.
  indien de noodzaak het gevolg is van een verhuizing waarvoor geen aanleiding bestaat op grond van beperkingen bij de zelfredzaamheid of participatie en er geen andere noodzakelijke reden voor verhuizing aanwezig is;
- d.
  indien de cliënt niet is verhuisd naar de voor zijn beperkingen op dat moment meest geschikte woning, tenzij daarvoor vooraf schriftelijk toestemming is verleend door het college;
- e.
  voor zover het voorzieningen in woongebouwen betreft die specifiek gericht zijn op ouderen of mensen met beperkingen en die bij nieuwbouw of renovatie meegenomen kunnen worden;
- f.
  als de noodzaak tot het treffen van een woonvoorziening het gevolg is van achterstallig onderhoud dan wel slechts strekt ter renovatie van de woning of om deze in overeenstemming te brengen met de eisen die redelijkerwijs aan de woning mogen worden gesteld.
- g.
  als de cliënt woont in of verhuist naar een hotel, pension, trekkerswoonwagen, vakantiewoning, tweede woning of intramurale opvang.
- h.
  als de cliënt woont in een (particuliere) instelling of woonvorm op basis van een Wlz indicatie met financieringsvorm MPT, VPT of Pgb, waarbij wonen en zorg onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn (ongeacht de financieringswijze).
3. Geen financiële tegemoetkoming ten behoeve van een verhuizing wordt verstrekt:
- a.
  als cliënt voor het eerst zelfstandig gaat wonen;
- b.
  als cliënt verhuist naar een tijdelijke woonruimte die niet bestemd en/of geschikt is om het gehele jaar te bewonen;
- c.
  wanneer dit bedoeld is voor verhuizing, die redelijkerwijs voorzienbaar was.
4. Geen voorziening voor huishoudelijke hulp wordt verstrekt indien het belastbaar inkomen als bedoeld in de Wet op de Inkomstenbelasting, na aftrek van (aanvullende) ziektekosten, voor een huishouden gezamenlijk meer bedraagt dan 200% van het geldend minimumloon vanaf 21 jaar, inclusief vakantiegeld, en de voorziening op de markt beschikbaar en passend is.

Paragraaf 2 Persoonsgebonden budget

Artikel 7.2.1 Regels voor het persoonsgebonden budget (PGB), lid 3

1. Het college verstrekt op verzoek van de cliënt een pgb indien:
- a.
  de cliënt op eigen kracht voldoende in staat is te achten tot een redelijke waardering van zijn belangen ter zake dan wel met hulp uit zijn sociale netwerk of van zijn vertegenwoordiger (niet zijnde de hulpverlener), in staat is te achten de aan een pgb verbonden taken op verantwoorde wijze uit te voeren;
- b.
  de cliënt de aan het pgb verbonden taken en verantwoordelijkheden op verantwoorde wijze kan uitvoeren en op zich kan nemen;
- c.
  de cliënt goed kan motiveren waarom hij de maatwerkvoorziening als pgb geleverd wenst te krijgen;
2. Het college verstrekt een pgb in overeenstemming artikel 2.3.6 van de Wmo. Wanneer de aanvraag betrekking heeft op kosten, die de cliënt voorafgaand aan de indiening van de melding heeft gemaakt, verstrekt het college geen pgb.
3. De hoogte van een pgb
- a.
  wordt vastgesteld aan de hand van een door de cliënt opgesteld budgetplan over hoe hij het pgb gaat besteden;
- b.
  bedraagt niet meer dan de kostprijs van de in de betreffende situatie goedkoopst compenserende in de gemeente beschikbare maatwerkvoorziening in natura;
- c.
  wordt bepaald aan de hand van de geldende CAO Verpleeg-, Verzorgingshuizen en Thuiszorg (VVT) wanneer cliënt niet professionele ondersteuning verwerft of via het informele circuit ondersteuning verwerft;
4. Bij het bepalen van de hoogte van een pgb is het volgende van belang:
- a.
  van de maxima genoemd in lid 3 onder b en d kan op basis van maatwerk gemotiveerd worden afgeweken indien deze niet toereikend blijken te zijn;
- b.
  indien een pgb wordt verstrekt voor de aanschaf van goederen wordt, indien van toepassing, een (jaarlijks) bedrag verstrekt ter dekking van een deel van of de totale onderhouds- en reparatiekosten. De maximale vergoeding staat gelijk aan het bedrag voor onderhouds- en reparatiekosten voor de goedkoopst compenserende maatwerkvoorziening in natura.
- c.
  het tarief voor maatwerkvoorzieningen in natura wordt jaarlijks geïndexeerd conform de ontwikkelingen van de prijsindex volgens het Centraal Bureau van de Statistiek en de NEA-index. Hier wordt bij de toekenning van het pgb rekening mee gehouden.
5. Een pgb ten behoeve van tijdelijke huisvesting of dubbele woonlasten bedraagt maximaal de werkelijk gemaakte kosten, voor een periode van maximaal drie (3) maanden met als maximum de maximale huurgrens als genoemd in artikel 13 van de Wet op de huurtoeslag.

Artikel 7.2.2 Opschorting betaling uit het pgb

Het college kan de Sociale Verzekeringsbank gemotiveerd verzoeken te beslissen tot een geheel of gedeeltelijke opschorting voor ten hoogste dertien weken van betalingen uit het pgb als er ten aanzien van een cliënt een ernstig vermoeden is gerezen dat er sprake is van een omstandigheid als bedoeld in artikel 2.3.10, eerste lid, onder a, d of e, van de Wmo 2015.

Paragraaf 3 Eigen bijdrage in de kosten van een voorziening

Artikel 7.3.1 Regels voor eigen bijdrage in de kosten van een algemene voorziening

Voor het gebruik van een algemene voorziening, niet zijnde onafhankelijke cliëntondersteuning, kan de cliënt een bijdrage in de kosten verschuldigd zijn. De gemeenteraad bepaalt de hoogte van deze eigen bijdrage. Deze kan worden vastgelegd in door het college te nemen subsidie-besluiten aan betrokken uitvoerende organisaties op grond van de subsidieverordening. De eigen bijdrage bedraagt nooit meer dan de kostprijs en ten hoogste de maximale bijdrage binnen de kaders van artikel 3.1 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015.

Artikel 4.3.2 Regels voor eigen bijdrage in de kosten van een maatwerkvoorziening en pgb

1. Een cliënt is een bijdrage verschuldigd in de kosten van een maatwerkvoorziening of pgb, zolang de cliënt van de maatwerkvoorziening gebruikt maakt of gedurende de periode waarvoor het pgb wordt verstrekt. De bijdragen voor maatwerkvoorzieningen of pgb zijn gelijk aan de kostprijs, tot aan ten hoogste de maximale bijdrage binnen de kaders van artikel 3.1 en artikel 3.10 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015, tenzij overeenkomstig artikel 2.1.4a vijfde lid van de Wmo 2015 of hoofdstuk 3 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015 geen of een lagere bijdrage is verschuldigd. Voor de maatwerkvoorziening Beschermd wonen geldt de eigen bijdrage als bedoeld in artikel 3.11 of 3.12 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015.
2. De omvang van de verschuldigde bijdrage in de kosten voor maatwerkvoorzieningen en pgb worden vastgesteld op de maximale bijdrage binnen de kaders van artikel 3.1 en artikel 3.10 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015.
3. De omvang van de verschuldigde bijdrage in de kosten voor opvang wordt binnen de kaders van artikel 3.10 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015 vastgesteld.
4. Het Centraal Administratie Kantoor stelt de bijdrage in de kosten voor maatwerkvoorzieningen en pgb, vast en int deze.
5. Het college stelt de bijdrage in de kosten voor opvang vast en int deze.
6. De eigen bijdrage is nooit meer dan de maximale kostprijs van de voorziening.
7. Voor het gebruik van het collectief vraagafhankelijk vervoer wordt aan de reiziger een bijdrage per rit gevraagd. De hoogte van de reizigersbijdrage is te vergelijken met de kosten, die een reiziger maakt bij het gebruik van openbaar vervoer.
8. Bij bepaalde vormen van bemoeizorg voor maatschappelijke zorgdoelgroepen is de cliënt geen bijdrage in de kosten voor een maatwerkvoorziening verschuldigd. Het gaat om de doelgroepen, bij wie zorgmijding leidt tot maatschappelijke uitval, of deze in stand houdt. Dit artikel is van toepassing op de volgende vormen van bemoeizorg:
- a.
  Bemoeizorg met vermoeden van verslavingsproblematiek of GGZ problematiek
- b.
  Consultatie & Advies vraag vanuit de uitvoeringsdienst t.b.v. verslavingsproblematiek of GGZ problematiek
- c.
  Advies bij Methadonverstrekking
- d.
  Begeleiding naasten waaronder mantelzorgers t.b.v. omgang verslavingsproblematiek
- e.
  Administratieve ondersteuning bij aanhoudende verslavingsproblematiek
- f.
  Begeleidingstraject daklozenopvang
- g.
  Ambulant begeleidingstraject vrouwenopvang
- h.
  Cliënten tot 23 jaar zijn geen bijdrage in de kosten van een maatwerkvoorziening verschuldigd. Daarmee worden deze cliënten gelijk behandeld met hun leeftijdgenoten, die onder de verlengde jeugdzorg vanuit de Jeugdwet vallen. Een uitzondering is de maatwerkvoorziening Beschermd wonen. Hiervoor is wel een eigen bijdrage verschuldigd als bedoeld in artikel 3.11 of 3.12 van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015.

Paragraaf 4 Financiële tegemoetkomingen

Artikel 7.4.2 Financiële tegemoetkoming aanpassing woning

Indien verhuizen de goedkoopst compenserende oplossing is en cliënt niet wenst te verhuizen, wordt de eenmalige financiële tegemoetkoming voor aanpassing van de betreffende woning vastgesteld op maximaal € 2.500,-.

Artikel 7.4.3 Financiële tegemoetkoming bezoekbaar maken van woning

De financiële tegemoetkoming voor het bezoekbaar maken van een woning ten behoeve van iemand met een beperking, die zelfstandig buiten de gemeente woont óf iemand met een Wlz indicatie, bedraagt de werkelijke kosten tot een maximum van € 5.000,-. Deze tegemoetkoming wordt alleen verstrekt aan partners of eerstegraads familieleden. Daarbij is uitgangspunt dat alleen de kosten voor aanpassing van de entree, de woonkamer en het toilet worden vergoed.

Artikel 7.4.4 Financiële tegemoetkoming sportvoorziening

De financiële tegemoetkoming voor aanschaf van een sportvoorziening bedraagt maximaal de laagste prijs die hiervoor zouden worden gehanteerd door een door de gemeente gecontracteerde leverancier en bedraagt maximaal € 5.000,-. Een sportvoorziening wordt maximaal eenmaal per drie jaar verstrekt als er een noodzaak bestaat voor maatschappelijke participatie;

Artikel 7.4.5 Financiële tegemoetkoming gebruik eigen auto

De financiële tegemoetkoming voor het gebruik van de eigen auto bedraagt € 0,21 per kilometer tot maximaal 2500 kilometer per jaar wanneer het bezit en gebruik van een eigen auto in het specifieke geval van de cliënt niet als algemeen gebruikelijk kan worden beschouwd;

Artikel 7.4.6 Maximale financiële tegemoetkoming

Van de in paragraaf 4 genoemde maxima genoemd kan op basis van maatwerk gemotiveerd worden afgeweken;

Paragraaf 5 Kwaliteit

Artikel 7.5.1 Kwaliteitseisen maatschappelijke ondersteuning

1. Aanbieders zorgen voor een goede kwaliteit van voorzieningen zoals bedoeld in artikel 3.1 van de Wmo 2015, eisen met betrekking tot de deskundigheid van beroepskrachten daaronder begrepen, door:
- a.
  het afstemmen van voorzieningen op de persoonlijke situatie van de cliënt;
- b.
  het afstemmen van voorzieningen op andere vormen van zorg en ondersteuning;
- c.
  erop toe te zien dat beroepskrachten tijdens hun werkzaamheden in het kader van het leveren van voorzieningen handelen in overeenstemming met de professionele standaard;
- d.
  voor zover van toepassing, erop toe te zien dat de kwaliteit van de voorzieningen en de deskundigheid van beroepskrachten tenminste voldoen aan de voorwaarden om in aanmerking te komen voor de in de toepasselijke sector erkende keurmerken.
2. Van aanbieders van een voorziening als pgb wordt minimaal dezelfde kwaliteitsstandaard verwacht als van aanbieders van een voorziening in natura.
3. Onverminderd andere handhavingsbevoegdheden ziet het college toe op de naleving van deze eisen door periodieke overleggen met de aanbieders en het uitvoeren van klantkwaliteitsonderzoeken zoals bedoeld in artikel 2.5.1 van de Wmo 2015 en het zo nodig in overleg met de cliënt ter plaatse controleren van de geleverde voorzieningen.

Artikel 7.5.2 Verhouding prijs en kwaliteit levering voorzieningen door derden

Het college houdt in het belang van een goede prijs-kwaliteitverhouding bij de vaststelling van de tarieven die het hanteert voor door derden te leveren diensten en voorzieningen in ieder geval rekening met:

a.
de aard en omvang van de te verrichten taken;
b.
een redelijke toeslag voor overheadkosten;
c.
een voor de sector reële mate van non-productiviteit van het personeel als gevolg van verlof, ziekte, scholing en werkoverleg;
d.
kosten voor bijscholing van het personeel;
e.
kwaliteitseisen van de voorziening;
f.
deskundigheid van beroepskrachten;
g.
het handelen volgens professionele standaarden;
h.
arbeidsvoorwaarden passend bij de vereiste vaardigheden van beroepskrachten en de zwaarte van de functie;
i.
de eisen rondom duurzaamheid van de voorziening;
j.
het creëren van maatschappelijke waarde door de aanbieder;
k.
de reële kostprijs van de voorziening.

Paragraaf 6 Calamiteiten

Artikel 7.6.1 Meldingsregeling calamiteiten en geweld

1. Het college treft een regeling voor het melden van calamiteiten en geweld bij de verstrekking van een voorziening door een aanbieder en wijst een toezichthoudend ambtenaar aan;
2. Aanbieders melden iedere calamiteit en ieder geweldsincident dat zich heeft voorgedaan bij de verstrekking van een voorziening onverwijld aan de toezichthoudend ambtenaar;
3. De toezichthoudend ambtenaar, bedoeld in artikel 6.1 van de Wmo 2015, doet onderzoek naar de calamiteiten en geweldsincidenten en adviseert het college over de afwikkeling daarvan en het voorkomen van verdere calamiteiten en het bestrijden van geweld.

Hoofdstuk 8 Overige bepalingen

Paragraaf 1 Klachten, medezeggenschap en inspraak

Artikel 8.1.1 Melding klachten

1. Voor de afhandeling van klachten van cliënten die betrekking hebben op gedragingen jegens cliënt van het college of personen die namens haar meldingen en aanvragen behandelt, hanteert het college de bestaande klachtenregeling zoals vastgesteld in De klachtenregeling gemeente Huizen (Huizen 2010).
2. Onverminderd artikel 4.2.1 van de Jeugdwet en artikel 3.2 van de Wmo 2015 stellen aanbieders met wie de gemeente een contract heeft gesloten of aan wie subsidie is verleend, een effectieve en laagdrempelige regeling vast voor de afhandeling van klachten van cliënten ten aanzien van gedragingen jegens een cliënt en de uitvoering/ levering van de voorziening.
3. Onverminderd andere handhavingsbevoegdheden ziet het college toe op de naleving van de medezeggenschapsregelingen van aanbieders door periodieke overleggen met de aanbieders en een jaarlijks klantkwaliteitsonderzoek.

Artikel 8.1.3 Betrekken van inwoners bij het beleid

1. Het college betrekt inwoners van de gemeente bij de voorbereiding van het beleid betreffende jeugdhulp en maatschappelijke ondersteuning, overeenkomstig de krachtens artikel 150 van de Gemeentewet gestelde regels met betrekking tot de wijze waarop inspraak wordt verleend.
2. Het college stelt inwoners vroegtijdig in de gelegenheid voorstellen voor het beleid betreffende jeugdhulp en maatschappelijke ondersteuning te doen, advies uit te brengen bij de besluitvorming over verordeningen en beleidsvoorstellen betreffende maatschappelijke ondersteuning, en voorziet hen van ondersteuning om hun rol effectief te kunnen vervullen.
3. Het college zorgt ervoor dat inwoners kunnen deelnemen aan periodiek overleg, waarbij zij onderwerpen voor de agenda kunnen aanmelden, en dat zij worden voorzien van de voor een adequate deelname aan het overleg benodigde informatie en ondersteuning.

Paragraaf 2 Slotbepalingen

Artikel 8.2.1 Nadere regels

Het college kan nadere regels stellen met betrekking tot het bepaalde in deze verordening.

Artikel 8.2.2 Hardheidsclausule

Het college kan de bepalingen in deze verordening in bijzondere gevallen, ten gunste van de inwoner, buiten toepassing laten of daarvan afwijken. Voor zover toepassing, gelet op het belang dat deze verordening beoogt te beschermen, tot onbillijkheden van overwegende aard leidt.

Artikel 8.2.3 Indexering

Het college kan –tenzij anders aangegeven- jaarlijks per 1 januari de bedragen, opgenomen in deze of op deze verordening berustende nadere regels, verhogen of verlagen conform de ontwikkelingen van de prijsindex volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek en de NEA-index.

Artikel 8.2.4 Monitoring

1.
Het college verzamelt, ter bevordering van de kwaliteit en de continuïteit van voorzieningen, systematisch informatie over:
a.
de ervaringen van cliënten bij de toegekende voorzieningen;
b.
de mate waarop de toegekende voorzieningen bijdragen aan de (sociale/economische) zelfredzaamheid en participatie van cliënten;
c.
in hoeverre de resultaten uit de beschikkingen daadwerkelijk worden bereikt.

Artikel 8.2.5 Intrekking oude verordening en overgangsrecht

1.
Met ingang van de inwerkingtreding van de Verordening sociaal domein gemeente Huizen 2018 worden de verordeningen: Verordening Jeugdhulp 2015, Verordening Inkomensvoorziening en Participatie 2015, Verordening Leerlingenvervoer 2014, Verordening Wmo 2015 en de Verordening Sociaal Domein 2015 ingetrokken.
2.
Een besluit, genomen op grond van genoemde verordeningen blijft na inwerkintreding van de Verordening sociaal domein gemeente Huizen 2018, voor de duur van dat besluit van kracht totdat het college een nieuw besluit heeft genomen.
3.
Aanvragen die zijn ingediend onder bovengenoemde verordeningen en waarop nog niet is beslist bij het inwerkingtreden van deze verordening, worden afgehandeld krachtens de verordening sociaal domein Huizen 2018.
4.
Op bezwaarschriften en (hoger-)beroepschriften tegen een besluit op grond van genoemde verordening wordt beslist met inachtneming van de verordening die daarop van toepassing is.

Artikel 8.2.6 Inwerkingtrededing en citeertitel

2.
Deze verordening treedt in werking op 1 mei 2018.
3.
Deze verordening wordt aangehaald als: “Verordening sociaal domein gemeente Huizen 2018”.

Aldus besloten in de openbare vergadering van 22 maart 2018

de griffier, de voorzitter,

Bijlage 1: Gebruikelijke zorg jeugd

Gebruikelijke zorg omvat de normale, dagelijkse zorg die ouders geacht worden aan hun kinderen te bieden. Ouders behoren hun minderjarige kinderen (tot 18 jaar) te verzorgen, op te voeden en toezicht te bieden, ook als er sprake is van een kind met een ziekte, aandoening of beperking.

Er kan sprake zijn van noodzakelijke zorg op het gebied van verzorging, verpleging en begeleiding die uitgaat boven de zorg die redelijkerwijs kan worden verwacht bij een kind van dezelfde leeftijd zonder beperkingen.

Bij de beoordeling van de zorgzwaarte wordt uitgegaan van een vijftal criteria:

1.
De leeftijd van het kind. Jongere kinderen hebben meer zorg nodig dan oudere kinderen. Gaandeweg de jaren nemen de vaardigheden en zelfstandigheid toe, en daarmee de zorgtaken af.
2.
De aard van de zorghandeling. Niet alle zorghandelingen komen standaard voor bij alle kinderen.
3.
De frequentie. Niet alle zorghandelingen komen structureel voor in het patroon van zorgtaken. 4. De tijd die men besteedt aan de zorghandeling. Zorghandelingen kunnen bij bijzondere omstandigheden meer tijd vergen.
5.
Een samenhangende beoordeling waarbij de bovenstaande criteria als geheel worden beschouwd in het licht van de specifieke leef- en opgroeiomstandigheden van het kind.

Daarnaast wordt het onderstaande schema als uitgangspunt genomen. Het omvat in grote lijnen de normale ontwikkeling van kinderen zonder beperking in verschillende levensfasen.

Normale ontwikkeling kinderen uitgesplitst in levensfasen
	Kinderen van 0 tot 3 jaar
	•hebben bij alle activiteiten verzorging van een ouder nodig; •ouderlijk toezicht is zeer nabij nodig; •zijn in toenemende mate zelfstandig in bewegen en verplaatsen; •hebben begeleiding en stimulans nodig bij hun psychomotorische ontwikkeling; •hebben begeleiding en stimulans nodig bij de ontwikkeling naar zelfstandigheid en zelfredzaamheid; •hebben een beschermende woonomgeving nodig waarin de fysieke en sociale veiligheid is gewaarborgd en een passend pedagogisch klimaat wordt geboden.
	Kinderen van 3 tot 5 jaar
	•kunnen niet zonder toezicht van volwassenen. Dit toezicht kan binnenshuis korte tijd op gehoorafstand (bijv. ouder kan was ophangen in andere kamer); •hebben begeleiding en stimulans nodig bij hun psychomotorische ontwikkeling; •hebben begeleiding en stimulans nodig bij de ontwikkeling naar zelfstandigheid en zelfredzaamheid; •kunnen zelf zitten, en op gelijkvloerse plaatsen zelf staan en lopen; •hebben hulp, toezicht, stimulans en controle nodig bij aan- en uitkleden, eten en wassen, in- en uit bed komen, dag- en nachtritme en dagindeling bepalen; •hebben begeleiding nodig bij hun spel en vrijetijdsbesteding; •zijn niet in staat zich zonder begeleiding in het verkeer te begeven; •hebben een beschermende woonomgeving nodig waarin de fysieke en sociale veiligheid is gewaarborgd en een passend pedagogisch klimaat wordt geboden.
	Kinderen van 5 tot 12 jaar
	•kinderen vanaf 5 jaar hebben een reguliere dagbesteding op school, oplopend van 22 tot 25 uur/week; •kunnen niet zonder toezicht van volwassenen. Dit toezicht kan op enige afstand (bijv. kind kan buitenspelen in directe omgeving van de woning als ouder thuis is); •hebben toezicht, stimulans en controle nodig en vanaf 6 jaar tot 12 jaar geleidelijk aan steeds minder hulp nodig bij hun persoonlijke verzorging zoals het zich wassen en tanden poetsen; •hebben hulp nodig bij het gebruik van medicatie; •zijn overdag zindelijk, en ‘s nachts merendeels ook; ontvangen zonodig zindelijkheidstraining van de ouders/verzorgers; •hebben begeleiding en stimulans nodig bij hun psychomotorische ontwikkeling; •hebben begeleiding en stimulans nodig bij de ontwikkeling naar zelfstandigheid en zelfredzaamheid; •hebben begeleiding van een volwassene nodig in het verkeer wanneer zij van en naar school, activiteiten ter vervanging van school of vrije tijdsbesteding gaan; •hebben een beschermende woonomgeving nodig waarin de fysieke en sociale veiligheid is gewaarborgd en een passend pedagogisch klimaat wordt geboden.

	Kinderen van 12 tot 18 jaar
	•hebben geen voortdurend toezicht nodig van volwassenen; •kunnen vanaf 12 jaar enkele uren alleen gelaten worden; •kunnen vanaf 16 jaar een dag en/of een nacht alleen gelaten worden; •kunnen vanaf 18 jaar zelfstandig wonen; •hebben bij hun persoonlijke verzorging geen hulp en maar weinig toezicht nodig; •hebben bij gebruik van medicatie tot hun 18e jaar toezicht, stimulans en controle nodig; •hebben tot 18 jaar een reguliere dagbesteding op school/opleiding; •hebben begeleiding en stimulans nodig bij ontplooiing en ontwikkeling (bv. huiswerk of het zelfstandig gaan wonen); •hebben begeleiding en stimulans nodig bij de ontwikkeling naar zelfstandigheid en zelfredzaamheid; •hebben tot 17 jaar een beschermende woonomgeving nodig waarin de fysieke en sociale veiligheid is gewaarborgd en een passend pedagogisch klimaat wordt geboden.

Bron: Factsheet Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport “Zorg voor kinderen met een intensieve zorgvraag. Gebruikelijke zorg.”

Bijlage 2: Gebruikelijke Hulp Wmo 2015

Er wordt geen maatwerkvoorziening getroffen wanneer er sprake is van gebruikelijke hulp. In deze bijlage wordt toegelicht wanneer er sprake is van gebruikelijke hulp.

Er is sprake van gebruikelijke hulp wanneer er een huisgenoot aanwezig is, die in staat kan worden geacht, bepaalde taken over te nemen. Of iemand inwonend is en behoort tot de leefeenheid, wordt naar de concrete feitelijke situatie beoordeeld.

Gebruikelijke hulp bij het huishouden

Wanneer de inwoner huisgenoten heeft, worden zij geacht huishoudelijke taken over te nemen voor zover dit redelijkerwijs van hen kan worden verwacht. Deze verplichting geldt in de regel voor alle huisgenoten van 18 jaar en ouder. De leefeenheid is namelijk in gezamenlijkheid verantwoordelijk voor het huishoudelijk werk. In de meeste gevallen zal het om gezinsleden van de inwoner gaan. Afhankelijk van de leeftijd en belastbaarheid wordt ook van de inwonende minderjarige kinderen een bijdrage in de huishouding verwacht.

Algemene uitgangspunten (ontleend aan Richtlijn Hulp bij het Huishouden 2011 van de MO Zaak, voorheen onderdeel van CIZ) zijn:

-
Kinderen tot 5 jaar leveren geen (wezenlijke) bijdrage aan het huishouden;
-
Kinderen tussen 5-12 jaar worden naar hun eigen mogelijkheden betrokken bij lichte huishoudelijke werkzaamheden zoals: opruimen, tafel dekken/afruimen, afwassen/afdrogen, boodschap doen, kleding in de wasmand gooien;
-
Kinderen van 13 tot en met 17 jaar kunnen naast bovengenoemde taken ten minste ook hun eigen kamer op orde houden (rommel opruimen, stofzuigen en bed verschonen).

Maatwerk

In de definitie van gebruikelijke hulp wordt geen onderscheid gemaakt op basis van sekse, religie, cultuur, gezinssamenstelling, de wijze van inkomensverwerving, drukke werkzaamheden, lange werkweken of persoonlijke opvattingen over het verrichten van huishoudelijke taken. Ook redenen als 'niet gewend zijn om' of 'geen huishoudelijke werk willen en/of kunnen verrichten’ leiden niet tot hulp uit hoofde van de Wmo 2015. In die situaties kan een tijdelijke indicatie afgegeven worden voor het aanleren hiervan. De taak wordt dan niet overgenomen, maar via instructies gestuurd. Toch heeft de gemeente de mogelijkheid om, ondanks de aanwezigheid van huisgenoten, een maatwerkvoorziening toe te kennen. Dit is het geval wanneer aanwezige huisgenoten om aanwijsbare redenen niet, of onvoldoende, gebruikelijke hulp kunnen leveren. Ook dreigende overbelasting van een mantelzorger kan een reden zijn om huishoudelijke hulp te verstrekken.

Particuliere Hulp

De aanwezigheid van particuliere hulp bij het huishouden kan worden gezien als een vorm van gebruikelijke hulp. Wel moet worden meegewogen of de ‘gebruikelijk aanwezige’ schoonmaak voldoende toereikend is, vanuit Wmo 2015 maatstaven gezien. Hulp bij het huishouden vanuit de Wmo 2015 kan immers meer inhouden dan alleen schoonmaak en heeft ook een signalerende functie. Daarnaast kan het doel hiervan ook zijn het samen opwerken met de klant of het ondersteunen bij de organisatie van het huishouden.

De gemeente zal daarom steeds moeten onderzoeken en een afweging moeten maken of particuliere schoonmaakhulp voldoende is of dat inzet van huishoudelijke hulp vanuit de Wmo 2015 (ter aanvulling) noodzakelijk is. Van de klant wordt verwacht dat deze inzage geeft in de werkzaamheden van de particuliere hulp.

Indien een inwoner een beroep wil doen op de Wmo 2015 voor Huishoudelijke Hulp en nog geen gebruik maakt van een particuliere schoonmaakhulp, kan particuliere hulp niet gezien worden als gebruikelijke hulp. Wel kan de inwoner worden gewezen op de mogelijkheid van particuliere hulp.

Gebruikelijke hulp door echtgenoten

Gebruikelijke hulp door echtgenoten kan verschillen van gebruikelijke hulp door inwonende kinderen of van andere huisgenoten. Uitgangspunt is, dat echtgenoten samen activiteiten ondernemen zoals:

samen naar een verjaardag gaan, familie bezoeken, samen koken, eten, koffie drinken, afspraken maken, het voeren van een administratie, het regelen van de bankzaken, het onderhouden van contacten met instanties, het bezoeken van instanties, het verschijnen op afspraken, het openen van post of winkelen. Deze lijst is niet limitatief.

Gebruikelijke hulp door ouders

Ouders zijn verantwoordelijk voor de verzorging van hun kind. Het is daarom niet ‘gebruikelijk’, dat dit bij een meerderjarig inwonend kind met een beperking volledig aan anderen wordt overgelaten.

Overige gebruikelijke hulp bij een gezamenlijk huishouden (partners onderling, ouders en volwassen inwonende kinderen en/of andere volwassen huisgenoten).

We beschouwen in ieder geval de volgende vormen van begeleiding voor een volwassene met een beperking als algemeen gebruikelijk:

-
Het geven van begeleiding op het terrein van de maatschappelijke participatie;
-
Het begeleiden bij het normaal maatschappelijk verkeer binnen de persoonlijke levenssfeer, zoals het bezoeken van familie/vrienden, huisarts, enzovoort;
-
Het bieden van hulp en ondersteuning bij of het overnemen van taken die bij een gezamenlijk huishouden horen, zoals het doen van de administratie.

Toelichting op de verordening sociaal domein gemeente Huizen 2018

Artikel 7.1.1 Algemene voorzieningen

Voorbeelden van algemene voorzieningen zijn inloop en activiteiten in een buurthuis en gemeentelijke begeleiders die lichte begeleiding aanbieden en vinger-aan-de-pols contacten hebben met kwetsbare inwoners. Soms is er een lichte toegangstoets, waarbij wordt nagegaan of de activiteit passend is en iemand tot de beoogde doelgroep behoort, bijvoorbeeld bij een inloop voor mensen met geheugenproblemen. De organisatie die de activiteit organiseert, bepaalt of iemand tot de doelgroep behoort. Een beschikking van de gemeente is niet nodig.

Algemene voorzieningen zijn voorliggend aan voorzieningen waarvoor een gemeentelijke indicatie nodig is. Dit betekent dat als een algemene voorziening volstaat voor de ondersteuning, een inwoner niet in aanmerking komt voor een indicatie. Zo is bijvoorbeeld de begeleiding door gemeentelijke begeleiders en door sociaal werkers van een welzijnsorganisatie voorliggend aan geïndiceerde begeleiding.

Artikel 7.1.2 lid 1

Elke inwoner met wie een gesprek is gevoerd, krijgt een persoonlijk plan van aanpak (PvA). Het PvA is een weergave van het met de inwoner gevoerde gesprek en geeft een totaalbeeld van de situatie en (indien van toepassing) de passende oplossing voor de hulpvraag van de inwoner.

Een maatwerkvoorziening is een voorziening, die is afgestemd op de persoonlijke situatie van de inwoner en die gericht is op het behouden of het verbeteren van de zelfredzaamheid en participatie van de inwoner.

Artikel 7.1.2 lid 6

Bij onderzoek naar de mogelijkheden voor verhuizing, spelen zowel de persoonlijke aspecten als de feitelijke mogelijkheden een rol. De verhuismogelijkheden zijn groter bij een inwoner, die al langere tijd is ingeschreven bij Woningnet. De verantwoordelijkheid om in te spelen op een toekomstige verhuizing is groter bij een inwoner die al regelmatig is gewezen op het belang van inschrijving bij Woningnet. Wanneer een inwoner met een koophuis mogelijkheden heeft om binnen afzienbare tijd een geschiktere woning te kopen, dan is verhuizing mogelijk de goedkoopst compenserende oplossing.

Artikel 7.1.3 lid 1 onder c

De bedoeling van dit artikel is om vast te stellen óf de omstandigheden bij schade/verlies aan de cliënt zijn toe te rekenen, zo ja in welke mate en dan vervolgens vast te stellen in welke mate de cliënt geheel of gedeeltelijk tegemoet moet worden gekomen in de door verlies/schade veroorzaakte kosten. Wanneer een voorziening namelijk beschadigd is of verloren is gegaan door nalatigheid of onzorgvuldig gedrag van de cliënt, dan is het niet de bedoeling dat de gemeente deze kosten (volledig) moet betalen. Wát verstaan moet worden onder nalatigheid en onzorgvuldigheid en de mate daarvan, is maatwerk. Het niet afsluiten van een scootmobiel of deze niet plaatsen in een afsluitbare ruimte, waardoor deze gestolen is, kan je iemand met beginnende dementie of een verstandelijke beperking bijvoorbeeld minder aanrekenen dan een inwoner met uitsluitend een lichamelijke beperking. En wanneer een maatwerkvoorziening sneller slijt dan gebruikelijk, doordat iemand er onzorgvuldig mee omgaat en daar al meerdere malen op gewezen is, dan is het niet de bedoeling dat de gemeente telkens alle reparatie- en/of vervangingskosten betaalt.

Artikel 7.1.3 lid 1 onder b

Wanneer een inwoner bijvoorbeeld zelf al een traplift of een rolstoel heeft aangeschaft of besteld zonder voorafgaande toestemming van het college, dan wordt deze voorziening achteraf niet vergoed.

Artikel 7.1.3 lid 1 onder e

Onder algemeen gebruikelijke diensten, hulpmiddelen of woonvoorzieningen verstaan we in ieder geval:

–
Rollator
–
Fiets
–
Electrische fiets
–
Fiets met hulpmotor
–
Fiets met lage instap
–
Bakfiets
–
Fietsbank
–
Aanhangfiets
–
Loopfiets
–
Snorfiets
–
Tandem
–
Automatische transmissie voor auto
–
Rembekrachtiging in auto
–
Stuurbekrachtiging auto
–
Automaat auto
–
Bromfiets
–
Brommobiel
–
Buggy
–
Auto
–
Autoaccessoires
–
Bagagetas, boodschappenmand, boodschappennet voor rolstoel of scootmobiel
–
Verhoogd toilet/toiletverhoger
–
Hangtoilet
–
Thermostaat kraan
–
Zonwering
–
Eenvoudige douche of toiletstoel
–
Douchekruk
–
Badplank
–
Drempelhulpen tot 3 cm
–
Hendelmengkraan
–
Inductie en Keramische kookplaat
–
Douchekop en glijstang
–
Zonwering inclusief elektrische voorziening
–
Wandbeugels 30cm en 60cm
–
Intercom
–
Wasmachine/wasdroger
–
Bad
–
Douche of douchecabine
–
Antislipvloer
–
Tweede trapleuning
–
Keukenapparatuur
–
Keukenblad
–
Automatische garagedeuren
–
Luchtbevochtigers

Deze lijst is niet limitatief. Per hulpvraag zal er beoordeeld worden of het om een algemeen gebruikelijke voorziening gaat.

Artikel 7.1.3 lid 2 onder b

Wanneer het gaat om een (elektrische) deurdranger op een gezamenlijke toegangsdeur in een wooncomplex dat niet (uitsluitend dan wel voornamelijk) bestemd is voor ouderen en de deurdranger nodig is voor de cliënt om de eigen woning te bereiken én wanneer verhuizen niet de beste optie is, dan kan hiervan gemotiveerd worden afgeweken.

Artikel 7.1.3 lid 2 onder h

Op basis van jurisprudentie is de gemeente niet gehouden om een voorziening te verstrekken aan bewoners van woonvormen, waarbij met een Wlz-indicatie wonen en zorg onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en waarbij de voorziening op basis van de aard van de beperking van de bewoners periodiek nodig is. Zo is bij mensen met dementie bekend dat er ook regelmatig fysieke beperkingen voorkomen, waardoor een standaardtillift tot de standaard uitrusting moet behoren. Wanneer aantoonbaar is dat een voorziening niet regelmatig nodig is voor het type bewoners van de woonvorm, maar éénmalig voor één specifieke bewoner, dan kan de voorziening wel worden verstrekt vanuit de Wmo.

Artikel 7.1.3 lid 4

De draagkrachtnorm van 200% van het bruto minimumloon is nodig omdat we willen toetsen of een inwoner financieel zelfredzaam is en daardoor in staat is om zelf particuliere hulp te betalen. Veel inwoners met een hoger inkomen, die in staat zijn om het huishouden zelf te doen, maken namelijk gebruik van een particuliere hulp. Het is dan denkbaar dat ze ook gebruik maken van een particuliere hulp, wanneer ze (fysiek) niet meer in staat zijn om zelf het huishouden te doen.

Als basis voor de draagkrachtnorm wordt het minimumloon vanaf 21 jaar inclusief vakantiegeld gehanteerd. Dit bedrag wordt halfjaarlijks geïndexeerd. De draagkrachtberekening voor financiële zelfredzaamheid gaat uit van 200% van dit bedrag (200% komt in januari 2023 overeen met een bedrag van ca. € 50.000,-). Onder inkomen verstaan we het belastbaar inkomen, zoals dit wordt vastgesteld door de Belastingdienst op grond van de Wet op de Inkomstenbelasting. Het vermogen wordt buiten beschouwing gelaten.

Om het recht op huishoudelijke hulp vanuit de Wmo te kunnen beoordelen, worden bankafschriften opgevraagd van de rekening(en), waar het inkomen op wordt gestort en waarvan zorgkosten worden afgeschreven. Het gaat daarbij om afschriften van de maand voorafgaand aan de aanvraag. Bij twijfel of het om het totale inkomen gaat kan de aanvrager naar een IB-formulier gevraagd worden.

Door middel van een draagkrachtberekening wordt gekeken of de aanvrager, nadat alle aanvullende zorgkosten in mindering zijn gebracht op het gezamenlijke inkomen van het huishouden, in staat is om de huishoudelijke hulp zelf te betalen. Ook de kosten voor hulp bij het huishouden moeten worden meegewogen: het aantal uur dat voor de inwoner nodig is en het gangbare uurtarief voor particuliere hulp. Het is namelijk niet de bedoeling dat een inwoner bijvoorbeeld door een hogere indicatie dan de standaard module van het KPMG-HHM normenkader alsnog onder de draagkrachtnorm zakt.

Is het gezamenlijk inkomen van het huishouden na toepassing van de draagkrachtberekening hoger dan de draagkrachtnorm, dan wordt de aanvraag afgewezen, mits de zorg op de markt beschikbaar is en de op de markt geboden voorziening voor de aanvrager passend is. Een aanvraag voor een pgb om daarmee de particuliere/informele hulp te betalen wordt onder dezelfde voorwaarden afgewezen.

Om zelfredzaam te kunnen zijn, is nodig dat de hulp bij huishouden op de markt wordt aangeboden en passend is voor de aanvrager van huishoudelijke hulp vanuit de Wmo. Ook wordt onder zelfredzaamheid verstaan dat iemand in staat is om zelf hulp bij het huishouden te regelen. Wanneer een inwoner hulp bij het huishouden wel zelf kan betalen, maar niet zelf kan regelen, wordt nagegaan of iemand in zijn netwerk het regelen van een huishoudelijke hulp op zich kan nemen. Wanneer dat niet mogelijk blijkt, kan overwogen worden of iemand uit het gemeentelijke begeleidingsteam dit op zich kan nemen.

In voorkomende gevallen, waarin de toepassing van de draagkrachtnorm tot onbillijkheden van overwegende aard leiden, kan de hardheidsclausule als bedoeld in artikel 8.2.2 van de verordening worden toegepast. Hieraan kan gedacht worden als het besteedbaar inkomen lager is door schuldsanering of door hoge woonkosten in verband met terugval in inkomen.

Artikel 7.2.1 lid 3 onder b

Door grootschalige inkoop kan een gemeente een Wmo voorziening tegen een gunstige prijs afnemen. Dit is de goedkoopst compenserende oplossing. Wanneer een inwoner er zelf voor kiest om een maatwerkvoorziening, zoals een hulpmiddel, via een pgb aan te schaffen, dat is dat de eigen keuze van de inwoner. Hierdoor is het redelijk, dat de inwoner de meerkosten voor eigen rekening neemt, ook omdat een dergelijke voorziening eigendom wordt van de inwoner.

Wanneer het gaat om een woningaanpassing door een niet gecontracteerde aannemer (in de kennissenkring), die de noodzakelijke werkzaamheden voldoende compenserend en goedkoper uit kan voeren dan een door de gemeente gecontracteerde aannemer, wordt deze lagere prijs aangehouden. Dit is immers de goedkoopst compenserende oplossing. Wanneer aantoonbaar is dat de door de gemeente gecontracteerde aannemers niet binnen de voor de cliënt noodzakelijke termijn kunnen uitvoeren en een andere erkende aannemer de noodzakelijke werkzaamheden voor een marktconforme prijs wel uit kan voeren binnen deze termijn, kan maatwerk worden geleverd door deze hogere kosten toch te vergoeden.

Artikel 7.3.1

De eigen bijdrage voor een Wmo voorziening is ook voor inwoners op minimum niveau op te brengen. Er wordt daarom niet standaard afgezien van het innen van een eigen bijdrage voor minima. Alleen door toepassing van de hardheidsclausule kan hier gemotiveerd van worden afgeweken (bijvoorbeeld in sommige gevallen van schuldhulpverlening).

Artikel 7.3.2 eerste lid

Zolang als een cliënt gebruik maakt van een doorlopende voorziening, zoals begeleiding of hulp bij het huishouden, is een eigen bijdrage verschuldigd (abonnementstarief). De bijdrage voor maatwerkvoorzieningen of pgb zijn maximaal de kostprijs, maar niet meer dan de maandelijkse eigen bijdrage die landelijk is vastgesteld. Dit is met uitzondering van de maatwerkvoorziening Beschermd Wonen, daar kan de eigen bijdrage hoger zijn. Wanneer een eenmalig verstrekte voorziening (zoals een hulpmiddel of een woningaanpassing) is afbetaald en er geen gebruik gemaakt wordt van lopende voorzieningen, dan is er geen eigen bijdrage meer verschuldigd.

Artikel 7.4.3 tegemoetkoming bezoekbaar maken woning

Om goed vast te kunnen stellen óf en welke aanpassingen noodzakelijk zijn voor het bezoekbaar maken van een woning ten behoeve van iemand, die geen cliënt is (omdat deze zelfstandig buiten de gemeente woont of een Wlz-indicatie heeft), kan het nodig zijn dat deze bij het gesprek aanwezig is, zodat de consulent inzicht krijgt in de aard en mate van de beperking. Voor mensen, die in het verleden cliënt waren bij de gemeente, is dit veelal niet nodig.

Bij het bezoekbaar maken van een woning ten behoeve van een minderjarig kind, dat met een Wlz-indicatie buiten de gemeente woont, kán de hardheidsclausule worden toegepast, wanneer het (in het weekend) gedurende een langere periode regelmatig bij de ouders logeert en er hiervoor meer aanpassingen nodig zijn dan alleen entree, woonkamer en toilet. Dit is altijd maatwerk, waarbij ook een rol speelt hoe lang de ouders het naar verwachting vol kunnen houden, dat hun kind regelmatig bij hen logeert.

Artikel 7.4.4

Wanneer een sportvoorziening bijdraagt aan de participatie van een inwoner, wordt deze verstrekt. Wanneer een inwoner al op meerdere fronten gecompenseerd is om te kunnen participeren, voldoende beweegt en een sportvoorziening iets extra’s betekent, hoeft deze niet automatisch vergoed te worden. Dit is maatwerk.

Het is de bedoeling dat een inwoner bewust kiest voor een bepaalde sport en niet telkens wisselt van sport en dan een nieuwe sportvoorziening aanvraagt. Ook is het de bedoeling dat de inwoner zorgvuldig omgaat met de voorziening. Daarom wordt een sportvoorziening maximaal eenmaal per drie jaar verstrekt. Wanneer het echter, bijvoorbeeld door een aantoonbare verandering in de beperking, noodzakelijk is om van sport te wisselen, dan kan de hardheidsclausule worden toegepast en kan eerder dan drie jaar een nieuwe sportvoorziening worden verstrekt.

Ziet u een fout in deze regeling?

Bent u van mening dat de inhoud niet juist is? Neem dan contact op met de organisatie die de regelgeving heeft gepubliceerd. Deze organisatie is namelijk zelf verantwoordelijk voor de inhoud van de regelgeving. De naam van de organisatie ziet u bovenaan de regelgeving. De contactgegevens van de organisatie kunt u hier opzoeken: organisaties.overheid.nl.

Werkt de website of een link niet goed? Stuur dan een e-mail naar regelgeving@overheid.nl

Inhoudsopgave

Permanente link

Naar de actuele versie van de regeling

Naar de door u bekeken versie

Verordening sociaal domein gemeente Huizen 2018

Intitulé

Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen

Artikel 1.1 Begrippen

Hoofdstuk 2 Integrale benadering

Artikel 2.1 Melding hulpvraag

Artikel 2.1A Beslistermijn schuldhulpverlening

Artikel 2.1B Evaluatie

Artikel 2.2 Het onderzoek

Artikel 2.3 De vastlegging van het onderzoek

Artikel 2.4 De aanvraag

Artikel 2.5 Aanvraag en persoonsgebonden budget

Artikel 2.6 Voorwaarden bij verstrekking persoonsgebonden budget

Artikel 2.7 De inhoud van de beschikking

Artikel 2.8 Wijziging situatie

Artikel 2.9 Heronderzoek

Artikel 2.10 Intrekking herziening en beëindiging

Artikel 2.11 Terugvordering

Artikel 2.12 Informatie aan de cliënt

Artikel 2.13 Waardering mantelzorgers

Artikel 2.14 Sociaal medische indicatie

Hoofdstuk 3 Jeugdhulp

Paragraaf 1 Algemene voorzieningen

Artikel 3.1.1 Toegang algemene voorziening

Artikel 3.1.2. Beschikbare algemene voorzieningen

Paragraaf 2 Individuele voorzieningen

Artikel 3.2.1 Beschikbare individuele voorzieningen

Paragraaf 3 Toegang tot jeugdhulp

Artikel 3.3.1 Toegang tot jeugdhulp

Artikel 3.3.2 Informatie over persoonsgebonden budget

Paragraaf 4 Criteria voor toekenning en weigering jeugdhulp

Artikel 3.4.1 Criteria individuele voorzieningen

Artikel 3.4.2 Criteria persoonsgebonden budget

Artikel 3.4.3

Artikel 3.4.4 Criteria sociaal netwerk

Paragraaf 5 Verhouding prijs en kwaliteit

Paragraaf 6 Vertrouwenspersoon

Artikel 3.6.1 Vertrouwenspersoon

Hoofdstuk 4 Inkomensvoorziening Participatiewet

Paragraaf 1 Individuele inkomenstoeslag

Artikel 4.1.1 Indienen verzoek

Artikel 4.1.2 Langdurig laag inkomen

Artikel 4.1.3 Hoogte individuele inkomenstoeslag

Paragraaf 2 Individuele studietoeslag

Artikel 4.2.1 Indienen verzoek

Artikel 4.2.3 Eenmaal per periode individuele studietoeslag verlenen

Artikel 4.2.4 Hoogte individuele studietoeslag

Artikel 4.2.5 Betaling individuele studietoeslag

Paragraaf 3 Handhaving

Artikel 4.3.1 Beleidsplan

Artikel 4.3.2 Vaststellen van de rechtmatigheid

Paragraaf 4 Afstemming

Artikel 4.4.1 Het besluit tot opleggen van een verlaging

Artikel 4.4.2 Horen van de cliënt

Artikel 4.4.3 Afzien van het opleggen van een verlaging

Artikel 4.4.4 Ingangsdatum en tijdvak van de verlaging

Artikel 4.4.5 Berekeningsgrondslag

Artikel 4.4.6 Samenloop van gedragingen

Artikel 4.4.7 Recidive

Artikel 4.4.8 Gedragingen Participatiewet

Artikel 4.4.9. Gedragingen IOAW en IOAZ

Artikel 4.4.10 Hoogte en duur van de verlaging

Artikel 4.4.11 Duur verlaging bij schending geüniformeerde arbeidsverplichting

Artikel 4.4.13 Tekortschietend besef van verantwoordelijkheid

Artikel 4.4.14 Zeer ernstige misdragingen

Artikel 4.4.15 Niet nakomen van overige verplichtingen

Hoofdstuk 5 Participatie

5.1 Kernwaarden

5.2 Uitgangspunten

5.3 Doelgroep

5.4 Samenwerking

5.5 Budget

5.6 Voorzieningen – werk (economische zelfredzaamheid)

5.6.1 Specifieke voorwaarden voor een voorziening – of instrument werk

57 Voorzieningen – sociale activering (sociale zelfredzaamheid)

5.7.1 Specifieke voorwaarden voor een voorziening – sociale activering