Financieel Besluit voorzieningen maatschappelijke ondersteuning 2011

BIJLAGEN

BIJLAGE 1

Activiteiten, klassen en tijdnormering hulp bij het huishouden vanaf 1 januari 2011

De hulp bij het huishouden is ingedeeld in klasse en categorie. De klasse geeft aan op hoeveel hulp iemand recht heeft. Het gemiddeld aantal uren hulp wordt vertaald naar een klasse. De volgende klassen met de daarbij behorende uren kunnen worden toegekend (conform artikel 7 financieel besluit):

De volgende klassen zijn te onderscheiden:

BIJLAGE 2

Lijst met norm- en referentiebedragen Wmo per 1 januari

Maximale vergoeding van kosten voor onderhoud en keuring en reparatie

Ook van toepassing op:

• a.

  mechanische inrichtingen voor het verstellen van voorzieningen zoals een in hoogte verstelbaar keukenblok, bad of wastafel;

• b.

  elektromechanische openings- en sluitingsmechanismen van deuren.

Maximale toeslagen op bovenstaande tarieven: - 50% voor installaties geplaatst buiten de woning; - 50% voor installaties die meer dan 1 verdieping overbruggen; - 50% voor installaties, uitgevoerd met elektrisch aangedreven plateaus en/of afrijd- beveiliging respectievelijk elektrisch wegklapbare raildelen.

Woningsanering ( Beleidsregels 3.7)

Volgens NIBUD norm

TOELICHTING

Toelichting op financieel besluit voorzieningen maatschappelijke ondersteuning

Inleiding.

Naast een Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning (welke in oktober 2009 door de gemeenteraad gewijzigd is vastgesteld) is er ook een financieel besluit maatschappelijke ondersteuning. In dit financieel besluit zijn bij elkaar gebracht alle bedragen, die op basis van de verordening moeten worden vastgesteld. Daarnaast zijn alle regels waarvoor de verordening een delegatiebepaling voor het college bevat in het besluit ingevuld.

Het voordeel van het opnemen van alle bedragen in een financieel besluit is dat bij wijziging van de bedragen (bijvoorbeeld omdat er aan de hand van de prijsindex een bijstelling van bedragen plaatsvindt) niet de verordening gewijzigd moet worden en dus in de Raad besproken en opnieuw vastgesteld moet worden. Bijstelling van het financieel besluit door het college kan aanzienlijk sneller plaatsvinden.

Gezien het belang van een aantal onderdelen dat in het financieel besluit een plaats hebben gevonden is het begrijpelijk dat de Raad bij het vaststellen van de verordening zicht wil hebben op de invulling in het financieel besluit. Reden waarom wij het financieel besluit ter kennisname brengen aan de gemeenteraad. Vaststelling van het financieel besluit door het college is uiteraard pas gebeurd als de Raad de verordening heeft vastgesteld en de verordening (4 november 2009) is gepubliceerd.

Het eerste onderwerp dat in het financieel besluit aan de orde komt is het persoonsgebonden budget. Van alle soorten voorzieningen waarvoor een persoonsgebonden budget mogelijk is wordt in het financieel besluit uitgewerkt hoe het bedrag van het persoonsgebonden budget wordt samengesteld.

De invulling van de eigen bijdrage/eigen aandeel-regeling biedt de mogelijkheid om van de Algemene Maatregel van Bestuur afwijkende bedragen te hanteren, zij het binnen het kader van de mogelijkheden die de AMvB biedt.

Per hoofdstuk worden vervolgens alle vast te stellen bedragen opgenomen, zodat die ingevuld kunnen worden en het financieel besluit spoort met de verordening.

In hoofdstuk 8 tot slot wordt geregeld hoe de samenhangende afstemming bij de toekenning, zoals genoemd in artikel 5 van de wet, wordt geregeld.

November 2010

Burgemeester en wethouders van Landerd Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen

In hoofdstuk 1 worden de algemene bepalingen gegeven. Het gaat daarbij allereerst om de begripsomschrijving. Hierin worden begrippen gedefinieerd die noch in de wet, noch in de Verordening reeds zijn omschreven.

Hoofdstuk 2. Bijzondere regels over het persoonsgebonden budget.

Artikel 2. Regels rond verstrekking en verantwoording.

1.

Verstrekking van een persoonsgebonden budget vindt plaats op verzoek van de aanvrager. Dit kan bij voorkeur tegelijk met de aanvraag, indien op dat moment al duidelijk is dat de aanvrager dit wenst.

2.

a.Niet in alle situaties is het mogelijk een persoonsgebonden budget te ontvangen. In het

overleg over een aan de Wmo verwante zaak, het bovenregionale vervoer Valys, heeft de

Tweede Kamer op 29 maart 2006 uitgesproken dat de mogelijkheid om de klant te laten

kiezen voor een persoonsgebonden budget niet bedoeld is om goed draaiende

systemen, zoals bijvoorbeeld collectief vervoerssystemen, in gevaar te brengen. Als

bijvoorbeeld in plaats van collectief vervoer (een voorziening in natura) een

persoonsgebonden budget zou moeten worden verstrekt, zou de mogelijkheid bestaan

dat door een leegloop van het collectief vervoer de basis onder dit vervoer uit zou vallen.

Voor diegenen die afhankelijk zijn van collectief vervoer zou zo een natura-voorziening

wegvallen.

• b.

  Niet in alle situaties wordt het verzoek tot het verstrekken van de voorziening in de vorm

  van een persoonsgebonden budget gehonoreerd. Per individuele situatie zal, naar

  aanleiding van de aanvraag om een individuele voorziening, een onderzoek plaatsvinden

  waarbij tevens wordt beoordeeld of de aanvrager om kan gaan met de

  verantwoordelijkheid van het besteden van het persoonsgebonden budget aan een

  voorziening waarvoor een indicatie is afgegeven. Tevens wordt beoordeeld of de

  aanvrager in staat is om verantwoording af te leggen over de besteding van het

  persoonsgebonden budget volgens de regels die hiervoor zijn vastgesteld.

• c.

  In situaties waarbij aanvrager bij eerdere toekenning van een persoonsgebonden budget wist of in alle redelijkheid had kunnen weten dat hij het budget niet of slechts ten dele niet heeft besteed aan de voorziening waarvoor dit budget was toegekend wordt niet meer opnieuw een persoonsgebonden budget toegekend. Ditzelfde geldt als hij zich niet heeft gehouden aan de regels ter verantwoording van een persoonsgebonden budget.

In het geval dat een aanvrager in het verleden een persoonsgebonden budget heeft gehad voor een individuele voorziening op grond van de verordening Wmo of op grond van de AWBZ waarbij is gebleken dat hij zich niet heeft gehouden aan de regels van besteding van het persoonsgebonden budget of de verantwoording daarvan, wordt een persoonsgebonden budget geweigerd.

d In situaties dat het ziektebeeld dat de aanvrager heeft dermate progressief is dat bij verstrekking van de voorziening al duidelijk is dat binnen korte tijd deze voorziening weer vervangen zal moeten worden door een (meer) aangepaste voorziening kan ook besloten worden geen persoonsgebonden budget toe te passen, omdat snelle opvolging van voorzieningen een persoonsgebonden budget onwerkbaar maakt.

3.

De regels met betrekking tot het verstrekken van een persoonsgebonden budget voor de diverse voorzieningen is vastgelegd in de Beleidsregels.

4.

De keuze die gemaakt wordt ten aanzien van de verantwoording van het persoonsgebonden budget is vastgelegd in de Beleidsregels.

Hoofdstuk 3. Eigen bijdragen/eigen aandeel en besparingsbijdrage.

Artikel 3. Omvang van (inkomensafhankelijke) eigen bijdragen/eigen aandeel.

Hoofdstuk IV van het Besluit maatschappelijke ondersteuning handelt over eigen bijdragen en het eigen aandeel bij financiële tegemoetkomingen. In artikel 4.1 lid 1 van het besluit wordt onder a, b, c en d aangegeven welke bedragen de minister als maximum laat gelden voor welke groepen.

Aangesloten wordt bij de maximale inkomensafhankelijke bedragen zoals vermeld in het Besluit maatschappelijke ondersteuning. Tevens is bepaald dat de eigen bijdrage/eigen aandeel niet hoger kan zijn dan de kostprijs van de voorziening waarvoor de eigen bijdrage wordt opgelegd.

De inkomensafhankelijke eigen bijdrage wordt berekend en geïnd door het CAK.

Als de aanvrager voor meerdere voorzieningen een inkomensafhankelijke eigen bijdrage moet betalen mag de totale eigen bijdrage per periode van 4 weken niet meer bedragen dan de bijdrage (persoonlijk maximum) zoals berekend door het CAK.

Artikel 4. Negenendertig perioden van vier weken.

Deze bepaling sluit aan op het bepaalde in artikel 4.1 lid 3 van het Besluit maatschappelijke ondersteuning. Concreet betekent dit dat het eigen aandeel voor een woonvoorziening die bestaat uit een roerende zaak die in eigendom wordt verstrekt of uit een bouwkundige of woontechnische aanpassing van een woning gedurende een periode van maximaal 39 perioden van 4 weken kan worden opgelegd.

Artikel 5. Regels bij verzuim betaling eigen bijdrage.

In dit artikel is bepaald dat het college over kan gaan tot het opschorten van de betaling van het persoonsgebonden budget dan wel stopzetting van de zorg in natura als de persoon met beperkingen de opgelegde eigen bijdrage niet voldoet aan het CAK.

Blijft de persoon met beperkingen volharden in het verzuim, kan worden overgegaan tot intrekking van het recht en terugvordering van het ten onrechte betaalde persoonsgebonden budget of terugvordering van de ten onrechte aan de aanbieder betaalde vergoeding voor de zorg in natura. Voor alle duidelijkheid: bij ten onrechte verstrekte zorg in natura, krijgt de persoon met beperkingen te maken met een terugvordering van de door de gemeente aan de aanbieder betaalde uren.

Artikel 6. Besparingsbijdrage.

Wanneer een voorziening wordt verstrekt waarmee een algemeen gebruikelijke voorziening wordt vervangen of kan worden vervangen, zoals gebeurt bij verstrekking van een driewielfiets of een scootermobiel, zal alleen verstrekking van de meerkosten aan de orde zijn. Dat betekent dat het algemeen gebruikelijke deel niet vergoed zal worden. Het algemeen gebruikelijke deel zal door de aanvrager zelf betaald moeten worden in de vorm van een besparingsbijdrage. Dit artikel bepaalt het bedrag van deze besparingsbijdrage.

Per individuele voorziening zal worden beoordeeld in hoeverre er sprake is van een besparingsbijdrage. Bij het vaststellen van de hoogte van de besparingsbijdrage wordt uitgegaan van de Nibud bedragen. De besparingsbijdrage wordt naast de inkomensafhankelijke eigen bijdrage geheven.

Hoofdstuk 4. Hulp bij het huishouden.

Artikel 7. Vaststelling bedrag persoonsgebonden budget voor hulp bij het huishouden.

Door de wetswijziging per 1-1-2010 kan de alfahulp niet meer worden ingezet voor zorg in natura (ZIN) maar alleen nog via een Persoonsgebonden budget (PGB) waaronder de regeling dienstverlening aan huis. De gemeente is verplicht een keuze te bieden tussen de voorziening in natura (ZIN) of een hiermee vergelijkbaar en toereikend PGB, waaronder de vergoeding voor de alfahulp. Hierbij is niet het bedrag het uitgangspunt, maar of iemand zijn beperkingen kan compenseren.. Het tarief is niet per definitie gekoppeld aan het ZIN tarief. Het PGB tarief moet wel minimaal het minimum loon zijn.

Gekozen is om zowel het ZIN tarief als het bestaande PGB tarief vanaf 2011 niet te indexeren.

Over het PGB tarief

• -

  Het huidig tarief heeft zich in de afgelopen jaren voldoende bewezen;

• -

  PGB-tarief moet vergelijkbaar en toereikend zijn om de beperking te compenseren, hieraan wordt voldaan met de inzet van een alfahulp. Het bestaande PGB tarief is vergelijkbaar en toereikend;

• -

  Er wordt geadverteerd met tarieven particuliere hulp bij het huishouden tussen € 12 en € 13 (voor alfahulpen);

• -

  Het PGB tarief dekt een aantal elementen niet die voor ZIN wel gelden zoals:

  • o

    Scholing

  • o

    Werkoverleg

  • o

    Overhead (o.a. huisvesting, automatisering en administratie zoals CAK meldingen)

• -

  PGB tarief loopt ook door gedurende vakantie- en ziekteperiode terwijl bij ZIN alleen voor elk gewerkt uur wordt betaald en vakantie en ziekte zijn doorgerekend in de uurprijs;

• -

  Naast de betaling aan de cliënt heeft de gemeente een overeenkomst met de SVB voor o.a. werkgeversverzekeringen, arbo e.d.;

• -

  De hoogte van het bruto minimum loon bedraagt € 8,17 per uur (peil 1 juli 2010)

Hoofdstuk 5. Woonvoorzieningen

Artikel 8. Vaststelling hoogte financiële tegemoetkoming woonvoorzieningen.

In artikel 8 is geregeld hoe de financiële tegemoetkoming voor een woonvoorziening wordt vastgesteld. Het gaat daarbij om de kosten van de door het college geaccepteerde kostenindicatie. Deze kostenindicatie wordt opgesteld door een extern adviesbureau (Chambers). Daarin kan een aantal kosten teruggevonden worden. Te denken valt hierbij aan de kosten van bouw, maar ook aan eventuele kosten architect, kosten van vergunningen en kosten van toezicht.

Zo zullen toezichtkosten bij een kleine verbouwing geen rol spelen. Om welke kosten het zal gaan kan zo nodig verder worden uitgewerkt in de Beleidsregels.

Artikel 9. Terugbetaling bij verkoop.

Artikel 9 geeft het afschrijvingsschema aan volgens welk schema bij verkoop binnen 10 jaar een eventueel bedrag, dat het gevolg is van de meerwaarde van de woning door de aanpassing, aan het college moet worden terugbetaald.

Doel van de terugbetalingsverplichting is het tegengaan van kapitaalvernietiging van Wmo gelden en het tegengaan van speculatie met Wmo gelden waarbij de meerwaarde van de woning, die met Wmo gelden tot stand is gekomen, volledig ten goede komt aan de aanvrager. Het gaat hierbij enkel om onroerende zaken die de hoogte van de meerwaarde bepalen. Roerende zaken worden dus buiten beschouwing gelaten.

Artikel 10. Primaat van verhuizen.

In het primaat van de verhuizing wordt aangegeven dat pas een (on)roerende woonvoorziening duurder dan het in bijlage 2 genoemde bedrag, wordt verstrekt als deze de goedkoopst adequate voorziening is. Dit betekent dat primair beoordeeld wordt of verhuizing mogelijk en zinvol is. Dat wil zeggen dat een geschikte woning beschikbaar is of op redelijke termijn beschikbaar komt of kan worden aangeboden. Onder geschikte woning dient hier begrepen te worden een woning die met betrekkelijk lage investeringen volledig aangepast kan worden. Is geen geschikte woning (geschikter dan de huidige door de gehandicapte bewoonde woning) beschikbaar dan kan het College van burgemeester en wethouders besluiten één van de andere voorzieningen te verstrekken. Overigens kunnen hierbij ook andere omstandigheden een rol spelen, zoals de bereidheid van de gehandicapte te verhuizen, opgebouwde mantelzorg etc. Indien de gemeente, nadat alle factoren in de overweging zijn meegenomen, tot de conclusie komt dat verhuizing de goedkoopst, adequate oplossing is, dan heeft bij het verstrekken van de woonvoorziening de vergoeding voor verhuis- en (her)inrichtingskosten het primaat.

Een belangrijk criterium is de redelijke termijn waarbinnen een aangepaste woning kan worden aangeboden. Als er geen geschikte woningen zijn, dient een termijn te worden aangegeven, met andere woorden hoe lang een medisch verantwoorde termijn kan zijn. Bij het vragen van een advies waarbij het primaat van verhuizing zich kan voordoen dient de gemeente de medisch adviseur te vragen een indicatie te geven met betrekking tot de aanvaardbare termijn.

Artikel 11 en 12

.

In deze artikelen wordt vastgelegd welke bedragen verstrekt worden als het gaat om een tegemoetkoming in de verhuis- en inrichtingskosten of bij het bezoekbaar maken van een woning.

Artikel 13. Kosten in verband met onderhoud, keuring en reparatie.

Alleen van de voorzieningen genoemd onder b komen de kosten van onderhoud, keuring en reparatie in aanmerking voor een vergoeding. Het gaat hierbij vooral om voorzieningen die (elektrisch) beweegbaar zijn en waar om die reden slijtage kan optreden waardoor de veiligheid van het gebruik van de voorziening niet langer kan worden gegarandeerd. De maximale hoogte van deze vergoeding is vastgelegd in bijlage 2 behorend bij het financieel besluit voorzieningen maatschappelijke ondersteuning.

Artikel 14. Kosten in verband met tijdelijke huisvesting.

In die gevallen waarin de belanghebbende tijdens het aanbrengen van de voorzieningen niet in de woonruimte kan blijven wonen en om deze reden tijdelijk naar een andere woonruimte moet uitwijken, kan voor de periode dat dit noodzakelijk is een vergoeding in de dubbele woonlasten worden verstrekt.

Alleen in die gevallen dat het redelijkerwijs buiten de mogelijkheden van de belanghebbende ligt om te voorkomen dat er dubbele woonlasten opgebracht moeten worden, kan tot vergoeding van extra woonlasten in verband met tijdelijke huisvesting worden overgegaan.

De maximale hoogte van vergoedingen welke in verband met tijdelijke huisvesting worden verstrekt is vastgelegd het financieel besluit voorzieningen maatschappelijke ondersteuning.

Artikel 15. Kosten in verband met huurderving.

Het vinden van een geschikte huurder voor een aangepaste woning zal in veel gevallen langer duren dan de termijnen die voor niet-gehandicapten gelden. Om het hergebruik van aangepaste woningen te bevorderen en het risico van de verhuurders te beperken, wordt in dit artikel de mogelijkheid geboden om voor woonruimten, die voor meer dan € 6989,00 zijn aangepast, een tegemoetkoming in de kosten van huurderving te verlenen. Woningen die voor een lager bedrag zijn aangepast zullen in veel gevallen niet zo specifiek zijn aangepast dat het vinden van een geschikte kandidaat door de woningaanpassingen belemmerd wordt.

De duur van de tegemoetkoming is beperkt tot zes maanden. Dit is een algemene termijn die redelijk geacht kan worden en ook in het kader van de Wvg werd gehanteerd.

In de exploitatie van een woning wordt rekening gehouden met een bepaald percentage huurderving. Om deze reden is het te verantwoorden dat de verhuurder het normale risico van leegstand loopt.

Artikel 16. Woonvoorzieningen bij woonwagens.

De uitgangspunten en de gevallen waarin een woonvoorziening aan een woonwagen kan worden verstrekt zijn in principe gelijk aan die bij woningen.

Daarnaast wordt de technische levensduur van de woonwagen getoetst, wordt nagegaan of de standplaats binnen een periode van 5 jaar voor opheffing in aanmerking komt, of de woonwagen ten tijde van het indienen van de aanvraag in de gemeente op een standplaats stond en of de hoofdbewoner in het bezit is van een bewonersvergunning als bedoeld in de Woningwet.

Hoofdstuk 6. Het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel

Artikel 17. Vaststellen hoogte persoonsgebonden budget.

Voor de vaststelling van de hoogte van het persoonsgebonden budget zijn kosten van de voorziening als de voorziening in natura zou worden verstrekt daarbij het uitgangspunt. Er wordt vanuit gegaan dat met een persoonsgebonden budget een voorziening kan worden aangeschaft voor ten hoogste de tegenwaarde van de aanschafprijs van de goedkoopst adequate voorziening zoals die door de leverancier, waar de gemeente een contract mee heeft, kan worden geleverd. Bij de vaststelling van de hoogte van het persoonsgebonden budget wordt rekening gehouden met de economische levensduur welke van toepassing zou zijn bij een in natura verstrekking.

Artikel 18. Vaststellen hoogte financiële tegemoetkoming.

In dit artikel wordt een aantal bedragen vastgelegd voor de autokostenvergoeding, de taxikostenvergoeding en de vergoeding van de rolstoeltaxi. Onder welke voorwaarden deze bedragen worden toegekend, volgt uit de Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning wordt in de Beleidsregels uitgewerkt.

Hoofdstuk 7. Verplaatsen in en om de woning.

Artikel 20. Vaststelling hoogte persoonsgebonden budget.

Er wordt een bedrag beschikbaar gesteld dat ten hoogste gelijk is aan de tegenwaarde van de aanschafprijs inclusief de kosten van onderhoud en reparatie. Elke rolstoel die enige aanpassing behoeft zal uitkomen op een ander bedrag. Daarom vindt vaststelling van het persoonsgebonden budget bij rolstoelen vaak per rolstoel plaats. Zie verder ook de toelichting bij artikel 17.

De sportrolstoel is een voorziening die meegenomen wordt vanuit de Wvg zonder dat deze sportrolstoel in de Wvg of in de Wmo wordt genoemd. De sportrolstoel is een bovenwettelijke voorziening, in de Wvg opgenomen naar aanleiding van een verzoek van de Tweede Kamer. Daarom wordt de verstrekkingswijze, zoals bij de Wvg voortgezet, hetgeen betekent dat een sportrolstoel alleen verstrekt wordt als een forfaitaire financiële tegemoetkoming. Deze tegemoetkoming is niet kostendekkend en dient beschouwd te worden als tegemoetkoming in de kosten van aanschaf en onderhoud voor een periode van drie jaar. Na drie jaar kan opnieuw een forfaitaire financiële tegemoetkoming worden toegekend.

Hoofdstuk 8. Samenhangende afstemming.

Artikel 21. Samenhangende afstemming.

De Verordening bepaalt in artikel 33 dat in het financieel besluit bepaald moet worden op welke wijze de verkrijging van individuele voorzieningen samenhangend wordt afgestemd op de situatie van de aanvrager. Bij deze eisen is aangesloten bij de eisen die het Zorgindicatiebesluit stelt ten aanzien van het onderzoek inzake de AWBZ. Hierdoor is enerzijds de samenhang met de AWBZ gewaarborgd, maar wordt anderzijds, in voorkomende situaties, een ruime hoeveelheid informatie vergaard waarmee het college een zorgvuldig, op de individuele situatie af te stemmen besluit kan nemen.