Verordening Toeristenbelasting 2011

Ondertekening

Toelichting op de ‘Verordening toeristenbelasting Mill en Sint Hubert 2011’.

Algemeen

Artikel 224 Gemeentewet maakt het mogelijk om een toeristenbelasting te heffen voor het houden van verblijf door niet-ingezetenen. Het gaat hier om een algemene belasting waarvan de opbrengsten toevloeien aan de algemene middelen van de gemeente. Dat laat onverlet dat tegenover de opbrengsten ook aanzienlijke investeringen staan die direct of indirect ten goede komen aan de recreatief-toeristische sector. Te denken valt aan extra uitgaven voor openbare orde en veiligheid, voor verkeer en vervoer (zoals recreatieve fietspaden en bewegwijzering), voor evenementen, promotie en VVV en voor investeringen in recreatievoorzieningen en musea.

Hoewel de Gemeentewet daartoe niet verplicht, beperkt de verordening het belastbaar feit tot een verblijf met betaalde overnachting. Deze beperking is aangebracht uit een oogpunt van uitvoerbaarheid. Zonder deze nadere beperking zou bijvoorbeeld ook de logeerpartij bij familie tot belastingheffing moeten leiden. Dit is in de praktijk niet te controleren en te handhaven.

Met de keuze voor overnachtingen tegen een vergoeding in welke vorm ook, sluit de verordening aan bij een in de praktijk bestaand afrekenmoment. Degene die gelegenheid biedt tot overnachting zal immers ervoor zorg dragen dat hij de afgesproken vergoeding ontvangt. Daarnaast zal de ontvangen vergoeding in de (financiële) administratie worden verantwoord. De heffing van de toeristenbelasting sluit daarmee aan bij een al bestaande wettelijke plicht tot het voeren van een administratie. Dit maakt de controle en handhaving uitvoerbaar.

Hoewel niet verplicht voorgeschreven, is de naam ‘toeristenbelasting’ ontleend aan artikel 224 Gemeentewet. Opgemerkt wordt dat de naam de lading van de belastingheffing op grond van deze verordening niet volledig dekt. In navolging van de Gemeentewet stelt deze verordening aan de overnachting geen eisen van toeristische of recreatieve aard. Ook in de jurisprudentie is al meermalen bevestigd dat ook betaald verblijf met overnachting zonder toeristische of recreatieve aanleiding, tot belastingplicht leidt.

De redactie vloeit voort uit de onlangs door de Verenging van Nederlandse Gemeenten (VNG) gepresenteerde herziene modelverordening Toeristenbelasting. Bij de opstelling daarvan is mede gekeken naar een breder draagvlak voor de belastingheffing en een terugdringing van de administratieve lasten. Voor een goede spreiding van lasten is het wenselijk dat het belastbaar feit niet onnodig wordt ingeperkt. Doel is alle overnachtingen waarvoor de verblijfhouder een vergoeding in welke vorm dan ook verschuldigd is, in de heffing te betrekken. Alleen dan kan het tarief zo laag mogelijk worden gehouden. Gelet op het voorgaande is het belastbaar feit in de nieuwe verordening neutraal geformuleerd.

Om de ondernemers een redelijke termijn te geven om zich op de heffing van toeristenbelasting voor te bereiden, wordt de deze belasting ingevoerd met ingang van 1 januari 2011.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1 - Belastbaar feit

Ter voorkoming van discussies is het belastbaar feit neutraal geformuleerd.

Artikel 2 – Belastingplicht

Belastingplichtig is degene die gelegenheid biedt tot nachtverblijf. De betreffende ondernemer mag de belasting verhalen op degene die verblijf houdt.

Artikel 3 - Vrijstellingen

De Gemeentewet schrijft geen verplichte vrijstellingen voor. Desondanks is ervoor gekozen enkele bijzondere verblijfsvormen vrij te stellen. Het gaat hierbij om verblijfsvormen waarbij de verblijfhouder doorgaans geen vrije keuze heeft. Naast verzorgden en verpleegden in verzorgings-, verpleeg- en ziekenhuizen is daarbij in een vrijstelling voorzien voor asielzoekers die door het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers zijn gehuisvest.

In de praktijk komt het voor dat mensen meer dan 90 dagen een gemeubileerde woonruimte huren (bijvoorbeeld bij een stacaravan of een standplaats). In dat geval doet zich niet alleen het belastbaar feit van de toeristenbelasting voor (overnachten tegen vergoeding) maar ook dat van de forensenbelasting (90 dagen of meer beschikken over een gemeubileerde woonruimte). In de oude verordening was ter zake een gelijkluidende vrijstellingsbepaling opgenomen. Onze gemeente kent overigens (nog) geen forensenbelasting. Dit artikellid hoeft dan ook (nog) niet te worden toegepast. Dat geldt eveneens voor de passage over de watertoeristenbelasting.

Artikel 4 - Maatstaf van heffing

Als maatstaf van heffing is gekozen voor de ‘vergoeding die ter zake van het verblijf met overnachten in rekening wordt gebracht’ als heffingsmaatstaf gehanteerd, waarbij - zoveel mogelijk - aansluiting wordt gezocht bij de heffing van de BTW. De ervaringen met deze wijze van heffing zijn uitstekend. Voor ondernemers en gemeente zijn de administratieve lasten laag. De controle en handhaving is voor de gemeente erg praktisch uitvoerbaar.

Artikel 5 - Tarief

De te betalen belasting is gebaseerd op een percentage van de omzet.

Het tariefpercentage is 3,5 %. Als ondernemers hun prijzen verhogen, stijgen de toeristenbelastingopbrengsten automatisch mee. Jaarlijkse indexering van het toeristenbelastingtarief is dus niet nodig.

Artikel 6 - Belastingjaar

Het belastingjaar is gelijk aan het kalenderjaar. Hieraan doet niet af dat het onderkomen waar wordt overnacht, maar een gedeelte van het jaar is opengesteld. Deze beperkte openstelling komt tot uitdrukking in de omzet in die periode.

Artikel 7 - Wijze van heffing

De toeristenbelasting wordt bij aanslag geheven. Doordat de belastingschuld pas aan het einde van het jaar kan worden vastgesteld, vindt de aanslagregeling in het volgende kalenderjaar plaats. Daarop vooruitlopend legt de gemeente in de loop van het belastingjaar voorlopige aanslagen toeristenbelasting op.

Artikel 8 – Aanslaggrens

Om praktische redenen geldt een aanslaggrens.

Artikel 9 - Termijnen van betaling

Deze artikelen geven enkele aanwijzingen voor de aanslagregeling.

Artikel 10 – Kwijtschelding

Het zakelijk karakter van toeristenbelasting leent zich niet voor kwijtschelding

Artikel 11 - Nadere regels door het college van burgemeester en wethouders

De heffing en invordering van de gemeentelijke belastingen is mede geregeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen en de Invorderingswet. Op grond van deze wetten kan het college nadere regels stellen. Dit artikel legt dit ook voor de toeristenbelasting vast. De nadere regels zijn vastgelegd in de Uitvoeringsregeling gemeentelijke belastingen.

Artikel 12 - Inwerkingtreding

Dit artikel regelt op welk moment de verordening in werking treedt en vanaf welk moment de belasting volgens de nieuwe verordening wordt geheven. Dat is 1 januari 2011. De ondernemers wordt hiermee een redelijke termijn gegeven om zich op de nieuwe heffing voor te bereiden.

Artikel 13 - Citeertitel

Dit artikel geeft aan met welke verkorte naam de verordening kan worden aangehaald.

Burgemeester en wethouders van Mill en Sint Hubert,

Mr R.P. Hoffmann mr. J.Th.C.M. Verheijen

secretaris burgemeester