Besluit van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Neder-Betuwe houdende nadere regels omtrent jeugdhulp (Nadere regels jeugdhulp gemeente Neder-Betuwe 2020)

Dit hoofdstuk heeft betrekking op de verdere uitwerkingen van hoofdstuk 2 ‘Melding, onderzoek en aanvraag’ van de Verordening.

1.4 Toegang via de gecertificeerde instellingen, rechter, justitiële jeugdinrichting (JJI) of het Openbaar Ministerie (OM)

Jeugdhulp kan worden ingezet op initiatief van een Gecertificeerde Instelling. Gecertificeerde Instellingen voeren kinderbeschermingsmaatregelen (waaronder voogdij en ondertoezichtstelling) en jeugdreclassering uit (artikel 3.2 Jeugdwet). In het kader van de uitvoering van een kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering kan de Gecertificeerde Instelling bepalen dat jeugdhulp nodig is (artikel 3.5, eerste lid Jeugdwet). Bij jeugdreclassering is het niet alleen de gecertificeerde instelling die deze bevoegdheid heeft, maar kunnen ook andere instanties besluiten dat jeugdhulp nodig is. Deze andere instanties zijn de rechter, de officier van justitie, de directeur en/of de selectiefunctionaris van de justitiële jeugdinrichting (JJI).

2.1 Jeugdhulp na 18e levensjaar

De Jeugdwet geeft in artikel 1.1 onder de definitie ‘jeugdige’ aan dat jeugdhulp soms ook mogelijk is tot de leeftijd van 23 jaar (verlengde jeugdhulp). Dit kan voorkomen als:

• 1.

  de hulp niet onder een ander wettelijk kader valt, bijvoorbeeld: Wet langdurige zorg, Zorgverzekeringswet of Wet maatschappelijke ondersteuning;

• 2.

  de hulp al voor het 18e levensjaar is begonnen en er een verleningsbesluit is genomen voor het 18e levensjaar;

• 3.

  na het afsluiten van jeugdhulp binnen een half jaar blijkt dat opnieuw jeugdhulp nodig is;

• 4.

  de cliënt het ermee eens is;

• 5.

  wanneer de jeugdhulp wordt geboden in het kader van straffen en maatregelen of van reclasseringstoezicht. De kinderrechter kan een machtiging gesloten jeugdhulp verlengen. Dit kan tot maximaal zes maanden na de 18e verjaardag.

2.2 Procedure jeugdhulp na 18e levensjaar

De zorgaanbieder die de ondersteuning voor het 18e jaar levert stelt vroegtijdig (minimaal 12 maanden voor de 18e verjaardag) een (toekomst)plan op waarin de doorloop van ondersteuning na het 18e levensjaar centraal staat. Het opstellen van het (toekomst)plan gebeurt samen met de jeugdige en/of ouder(s)/verzorger(s) en samen met een eventuele aanbieder die na het 18e levensjaar wordt ingezet. Op het moment dat een jeugdige 16,5 jaar of ouder is, beschrijft de jeugdhulpaanbieder in het plan hoe en wie de volgende zaken heeft geregeld voor de jeugdige als deze de leeftijd van 18 jaar bereikt:

• 1.

  huisvesting;

• 2.

  (ii) financiën;

• 3.

  (iii) werk en/of onderwijs, en indien nodig;

• 4.

  (iv) zorg en ondersteuning.

In het plan wordt bekeken of ondersteuning die na het 18e levensjaar wordt ingezet gefinancierd kan worden uit de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015, Zorgverzekeringswet of Wet langdurige zorg. Als de zorgbehoefte van een 18-jarige jeugdige niet onder een van deze wetten valt, dan kan de verlengde jeugdhulp worden ingezet (zie §2.1).

Dit hoofdstuk heeft betrekking op de verdere uitwerkingen van hoofdstuk 1 ‘Algemene bepalingen’ en artikel 2 van de Verordening.

3.1 Inleiding

Wanneer blijkt dat jeugdigen en/of hun ouder(s) niet op eigen kracht of met hulp van het sociaal netwerk tot een oplossing kunnen komen, wordt beoordeeld of er zogenaamde ’algemene voorzieningen’ zijn die de problemen, die jeugdigen en zijn ouder(s)/verzorger(s) ervaren, (gedeeltelijk) kunnen oplossen. In dit onderdeel wordt uiteengezet welke diensten er onder algemene voorzieningen vallen.

3.3 Geen individuele voorziening als een algemene voorziening passend en toereikend is

In elke individuele situatie moet worden beoordeeld of een algemene voorziening passend en toereikend is voor de gestelde hulpvraag. Als dit zo is, komen jeugdigen en zijn ouder(s)/verzorger(s) niet in aanmerking voor een individuele voorziening. Dit geldt indien de algemene voorziening:

• 1.

  daadwerkelijk beschikbaar is voor de jeugdige en/of de ouder(s);

• 2.

  passend en toereikend is voor de jeugdige en/of de ouder(s);

• 3.

  financieel gedragen kan worden door het gezin. Het college beoordeelt of het gezin in redelijkheid de algemene voorziening kan betalen. Het is vervolgens aan de ouder(s)/verzorger(s) om dit te weerleggen. De ouder(s)/verzorger(s) moeten aannemelijk maken dat de algemene voorziening financieel niet gedragen kan worden. Mogelijk komen ouder(s)/verzorger(s) in aanmerking voor bijzondere bijstand of een Minima regeling.

4.1 Inleiding

Indien een jeugdige recht heeft op zorg op grond van de Wet langdurige zorg (Wlz), Zorgverzekeringswet, Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo 2015) of de Onderwijswetten, zijn deze wetten voorliggend op de Jeugdwet en zal het college van de gemeente Neder-Betuwe voor deze zorg geen voorziening treffen op grond van de Jeugdwet. Hieronder wordt dit toegelicht.

• 1.

  Wmo 2015

  Hulpmiddelen en rolstoelen voor jeugdigen vallen onder de Wmo 2015. Hetzelfde geldt voor woningaanpassingen voor jeugdigen onder de 18 jaar die thuis wonen. Aangezien de gemeente zelf verantwoordelijk is voor zowel de uitvoering van de Jeugdwet als de Wmo 2015 zorgen we ervoor dat jeugdigen die zowel vóór als ná hun 18e verjaardag hulp nodig hebben, geen last hebben van de overgang naar een ander wettelijk kader. Zie hoofdstuk 2 voor de overgang naar 18+.

• 2.

  Wet Langdurige Zorg (Wlz), Zorgverzekeringswet (Zvw) en Beginselenwet Justitiële Jeugdinrichtingen (JJI)

• Voorliggend op de Jeugdwet is een voorziening/dienst op grond van een andere wettelijke regeling, zoals de Wlz, Zvw of Beginselenwet JJI. Jeugdigen die gebruik kunnen maken van voorzieningen in het kader van deze genoemde wetten, maken geen aanspraak op jeugdhulp in het kader van de Jeugdwet. Ouder(s)/verzorger(s) en jeugdigen die een aanvraag voor jeugdhulp doen, worden verwezen naar de instantie waar een aanvraag voor een voorziening op basis van de voornoemde wetten kan worden behandeld.

• 3.

  Passend Onderwijs

  De begeleiding van kinderen met leerproblemen is de verantwoordelijkheid van school. Hulp die nodig is om onderwijsdoelen te behalen of die er op gericht is om aan het onderwijs deel te kunnen nemen, valt dus niet onder de Jeugdwet, maar moet door het onderwijs geboden worden. Denk bijvoorbeeld aan:

  • •

    het wisselen tussen taakjes;

  • •

    het helpen van de jeugdige met het plannen van zijn huiswerk.

• Op hoofdlijnen maken we het volgende onderscheid: extra ondersteuning die als eerste is gericht op het volgen van onderwijs of het leerproces, is de verantwoordelijkheid van de school. Is extra ondersteuning ook op andere gebieden nodig, dan kan de gemeente verantwoordelijk zijn.

  In het ‘Handboek Ondersteuningsteams gemeente Neder-Betuwe’ staat de werkwijze tussen primair onderwijs en het Kernpunt beschreven rondom de signalen en aanpak van leerlingen met een (complexe) ondersteuningsvraag op meerdere levensgebieden.

• 4.

  Kinderopvang en buitenschoolse opvang

  Kinderopvang is een verantwoordelijkheid van ouder(s)/verzorger(s), werkgever en overheid. Het leren omgaan met een kind dat een beperking heeft, door leidsters van de kinderopvang, is een verantwoordelijkheid van ouder(s)/verzorger(s). Alleen in uitzonderlijke situaties als een kind extra begeleiding nodig heeft die niet door leidsters kan worden geboden en niet van ouder(s)/verzorger(s) kan worden verwacht, kan begeleiding worden ingezet vanuit de Jeugdwet.

4.2 Geen individuele voorziening als een voorliggende voorziening passend en toereikend is

Er moet in elke individuele situatie worden beoordeeld of de voorliggende voorziening toereikend en passend is. Als dat niet het geval is wordt alsnog een (aanvullende) individuele jeugdhulpvoorziening geboden. Als jeugdigen en/of hun ouder(s) geen gebruik wensen te maken van een beschikbare voorliggende voorziening leidt dat niet automatisch tot het inzetten van een individuele voorziening.

5.1 In de Jeugdwet genoemde doelgroepen

In de Jeugdwet worden de volgende groepen genoemd als in aanmerking komend voor individuele voorzieningen:

• 1.

  jeugdigen en hun ouder(s)/verzorger(s) die kampen met psychische problemen en stoornissen, psychosociale problemen, gedragsproblemen of een verstandelijke beperking, opvoedingsproblemen of adoptie gerelateerde problemen;

• 2.

  jeugdigen met somatische, verstandelijke, lichamelijke of zintuigelijke beperkingen, een chronisch psychisch probleem of een psychosociaal probleem;

• 3.

  jeugdigen met een verstandelijke, lichamelijke of zintuigelijke beperking of een somatische of psychiatrische aandoening of beperking.

5.3 Beschikbare individuele voorzieningen

De volgende individuele voorzieningen als bedoeld in artikel 2 lid 2 van de Verordening zijn beschikbaar:

• 1.

  Persoonlijke verzorging (basis en basis plus)

• 2.

  Individuele ambulante begeleiding (regulier en specialistisch)

• 3.

  Ambulante begeleiding in een groep (regulier en specialistisch)

• 4.

  Begeleide Omgangsregeling

• 5.

  Individuele ambulante behandeling (regulier en specialistisch)

• 6.

  Ambulante behandeling in een groep (regulier en specialistisch)

• 7.

  Jeugd-GGz (incl. dyslexie)

• 8.

  Multi Systeem Therapie (MST), Multi-Dimensionele Familietherapie (MDFT) en Functional Family Therapy (FFT)

• 9.

  Logeren/Respijtzorg (regulier en intensief)

• 10.

  Wonen zonder Behandeling (pleegzorg, wonen zelfstandigheid, moeder-kind huis)

• 11.

  Behandeling met Verblijf (gezinshuis, GGZ, gezinsopname, overig)

6.4 Eigen kracht

Van ouders/verzorgers en huisgenoten wordt verwacht dat zij ondersteunen bij de activiteiten die de jeugdige niet kan uitvoeren. De omvang en inhoud van de ondersteuning bij de jeugdige is afhankelijk van de sociale relatie. Hoe intiemer de relatie, hoe meer hulp verwacht mag worden. Dit is veelal het geval bij 1e of 2e-graads bloedverwanten van de jeugdige. Wanneer de hulpvraag groter is dan de gebruikelijke hulp, kan hulp en ondersteuning worden ingezet. Dit is echter pas het geval als de benodigde bovengebruikelijke hulp de eigen draagkracht overstijgt en er geen mogelijkheden zijn in het sociale netwerk of algemene/voorliggende voorzieningen.

Voor de hulp die ouder(s)/verzorger(s) verlenen, hoeft de gemeente niet altijd jeugdhulp in te zetten. Uit de parlementaire geschiedenis van de Jeugdwet blijkt dat een voorziening niet nodig is als de jeugdige en zijn ouder(s) zelf mogelijkheden hebben om de problemen op te lossen of het hoofd te bieden. Dit wordt eigen kracht genoemd. Dit geldt ook als met de eigen kracht bovengebruikelijke hulp geleverd moet worden. De financiële situatie van een gezin kan ook onderdeel zijn van het onderzoek naar de eigen kracht. Dit blijkt uit de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 17 juli 2019.

6.4 Onderzoek naar eigen kracht van ouders/verzorgers

Bij het onderzoek naar de vraag of jeugdhulp nodig is, moet de medewerker van het Kernpunt onder meer onderzoeken in hoeverre de jeugdige en/of zijn ouder(s)/verzorger(s) het probleem op ‘eigen kracht’ kunnen oplossen. ‘Eigen kracht’ kan verschillende zaken inhouden, zoals:

• 1.

  het aanspreken van een aanvullende verzekering;

• 2.

  het inzetten van vrijwilligers of mensen uit het sociale netwerk;

• 3.

  mogelijkheden van de ouder zelf.

Ouders moeten gemotiveerd aangeven waarom en waardoor ze vast lopen aan de hand van voorbeelden. Bovengebruikelijke hulp kan in beginsel van ouder(s)/verzorger(s) worden verwacht (zie §6.1).

De medewerker van het Kernpunt zal in het onderzoek naar de vraag of ouders voldoende “eigen kracht” hebben om het probleem zelf op te lossen, de onderstaande vragen beoordelen:

• 1.

  is de ouder in staat de noodzakelijke hulp te bieden;

• 2.

  is de ouder beschikbaar om de noodzakelijke hulp te bieden;

• 3.

  levert het bieden van de hulp door de ouder geen overbelasting op;

• 4.

  ontstaan er geen financiële problemen in het gezin als de hulp door de ouder wordt geboden (aansluiten bij de NIBUD-normen ECLI:NL:RBROT:2019:52).

Wanneer vraag 1 en 2 met ‘ja’ beantwoord worden en vraag 3 en 4 met ‘nee’, dan hoeft de gemeente geen jeugdhulp (al dan niet in de vorm van een PGB) in te zetten.

De volgende punten zijn van belang bij het onderzoek naar de factoren van de eigen kracht bij ouders:

• 1.

  de behoefte en de mogelijkheden van de jeugdige;

• 2.

  de voor de jeugdige benodigde ondersteuningsintensiteit en de duur daarvan;

• 3.

  de mogelijkheden, de draagkracht en belastbaarheid van ouders/het netwerk (bijlage 2);

• 4.

  de samenstelling van het gezin en de woonsituatie;

• 5.

  bij gescheiden ouders, zijn beide ouders met gezag verantwoordelijk voor het bieden van ondersteuning;

• 6.

  het belang van de ouders om te voorzien in een inkomen. De mogelijkheid om over een inkomen te beschikken is van belang bij de vraag of sprake is van voldoende eigen probleemoplossend vermogen.

Uit de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep (zie CRVB 17-07-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:2362) volgt dat in ieder geval (indirect) de financiële draagkracht van ouders een rol speelt bij de vraag of voldoende sprake is van eigen kracht van ouders. De mogelijkheid om over een inkomen te beschikken is immers van belang bij de vraag of sprake is van voldoende probleemoplossend vermogen.

Financiële draagkracht vervoer

Gelet op de hiervoor genoemde CRvB-uitspraak zal in principe van ouders mogen worden verwacht dat ze hun kind zelf vervoeren als ze dat kunnen en hiervoor ook beschikbaar zijn. Maar kunnen ze dat niet in verband met de financiële situatie, dan zal waarschijnlijk sprake zijn van onvoldoende eigen kracht. Overigens mag in zo’n geval wel van ouders worden verwacht dat ze inzicht geven in hun financiële situatie, zodat het college ook kan toetsen of inderdaad sprake is van eigen kracht.

NIBUD normen

Het college zoekt bij het beoordelen van de vraag of er financiële problemen ontstaan aansluiting bij de normen vanuit het NIBUD. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van de expertise van de consulenten bijzondere bijstand en/of schuldhulpverlening. Zij kunnen bijvoorbeeld een financieel advies geven waarin aan de hand van de rekentool van het NIBUD, het persoonlijk budgetadvies, berekeningen over het gezinsinkomen worden uitgewerkt. Bij de berekeningen wordt rekening gehouden met de kinderbijslag, mogelijke toeslagen en het kindgebonden budget.

In de Verordening is in artikel 5 vastgelegd hoe onderzoek wordt gedaan. Hieronder wordt dit onderzoek verder uitgewerkt.

7.1 Beoordeling verzoek om jeugdhulp

Het college onderzoekt het verzoek om jeugdhulp volgens het stappenplan dat volgt uit de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 1 mei 2017 (CRvB 01-05-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:1477).

• 1.

  Vaststellen van de hulpvraag

• Tijdens het gesprek met de ouder(s)/verzorger(s) zal de medewerker de hulpvraag van ouder(s)/verzorger(s) en/of jeugdige vaststellen. Deze hulpvraag is leidend voor het verdere onderzoek en kan afwijken van de eerste claim van ouders.

• 2.

  Onderzoeken of deze gemeente verantwoordelijk is

• In deze fase onderzoekt het college aan de hand van het woonplaatsbeginsel of de gemeente verantwoordelijk is

• 3.

  Onderzoeken of de Jeugdwet van toepassing is

• Behoren ouder(s)/verzorger(s) en/of de jeugdige tot de doelgroep van de Jeugdwet?

• 4.

  In kaart brengen van beperkingen/problematiek

• Het college stelt vast of sprake is van opgroei- en opvoedingsproblemen, psychische problemen en stoornissen (artikel 2.3 Jeugdwet). En als daar sprake van is, moet het college concreet maken om welke problemen en/of stoornissen het gaat. Het college zorgt dat de medewerker die het onderzoek uitvoert voldoende deskundig is. Indien nodig wordt gebruik gemaakt van externe deskundigheid.

• 5.

  Bepalen welke hulp nodig is

• Als duidelijk is welke problemen en/of stoornissen er zijn, moet het college bepalen welke hulp nodig is in vorm, duur en frequentie.

• Daarbij moet hulp worden ingezet die gericht is op de resultaatsgebieden die de jeugdhulpplichtomschrijft. Oftewel, de jeugdhulp die ingezet wordt moet de jeugdige in staat stellen (artikel 2.3 Jeugdwet):

  • •

    gezond en veilig op te groeien

  • •

    te groeien naar zelfstandigheid

  • •

    voldoende zelfredzaam te zijn en maatschappelijk te participeren.

• Bij het bepalen welke jeugdhulp nodig is moet verder rekening gehouden worden met de leeftijd, het ontwikkelingsniveau en de behoeften en persoonskenmerken van de jeugdige en de ouders en wat de godsdienstige gezindheid, levensovertuiging en culturele achtergrond van hen is (artikel 2.3 lid 4 Jeugdwet).

• 6.

  Onderzoeken van eigen mogelijkheden en probleemoplossend vermogen (eigen kracht)

• Als vaststaat welke hulp nodig is, moet de gemeente beoordelen welke bijdrage de jeugdige en zijn ouder(s) en het sociale netwerk hierin kunnen leveren.

• 7.

  Aanspraak op een voorliggende voorziening

• Als vaststaat welke hulp de jeugdige nodig heeft en dat ouders en/of het sociaal netwerk hier niet (geheel) in kunnen voorzien, moet het college onderzoeken of de jeugdige aanspraak maakt op een voorliggende voorziening.

• 8.

  Aanspraak op een algemene voorziening

• Vervolgens kan het college onderzoeken of een passende algemene voorziening beschikbaar is.

• 9.

  Informeren over de mogelijkheid van het aanvragen van een pgb

• Het college geeft informatie over de mogelijkheden tot het aanvragen van een pgb.

• 10.

  Indien aangevraagd: beoordelen of aan voorwaarden pgb voldaan wordt

8.1 Persoonsgebonden budget (PGB)

Een PGB kan een geschikt instrument zijn voor de jeugdige en of zijn ouder(s) wanneer zij eigen regie willen én kunnen nemen.

8.2 Hoogte PGB

Het PGB bedraagt niet meer dan de kostprijs van de in de betreffende situatie goedkoopst passende beschikbare maatwerkvoorziening in natura.

8.3 Voorwaarden PGB

Het college verstrekt een PGB als aan de volgende voorwaarden is voldaan:

• 1.

  De jeugdige of zijn ouder(s)/verzorger(s) zijn naar het oordeel van het college op eigen kracht voldoende in staat tot een redelijke waardering van de belangen. Of ze zijn met hulp uit hun sociale netwerk dan wel van een curator, bewindvoerder, mentor, gemachtigde of gecertificeerde instelling in staat de aan een PGB verbonden taken op verantwoorde wijze uit te voeren.

• 2.

  De jeugdige of zijn ouder(s)/verzorger(s) stellen zich gemotiveerd op het standpunt dat zij de individuele voorziening die wordt geleverd door een zorgaanbieder, niet passend achten.

• 3.

  Naar het oordeel van het college is gewaarborgd dat de jeugdhulp die tot de individuele voorziening behoort en die de jeugdige of zijn ouder(s)/verzorger(s) van het PGB-budget willen betrekken, van goede kwaliteit is.

Ad a. Bekwaamheid van de aanvrager

Om na te gaan of de aanvrager op verantwoorde wijze om kan gaan met een PGB wordt de bekwaamheid beoordeeld. De beoordelingscriteria zijn:

• 1.

  Is de budgethouder in staat, dan wel een vertegenwoordiger uit zijn sociale netwerk, of een curator, bewindvoerder, mentor, gemachtigde of gecertificeerde instelling, de eigen situatie en de situatie van de jeugdige te overzien en zelf de benodigde hulp te kiezen, te regelen en aan te sturen?

• 2.

  Is de budgethouder goed op de hoogte van de rechten en plichten die horen bij het beheer van een PGB en kan hij hiermee omgaan?

• 3.

  Is de budgethouder in staat de opdrachtgeverstaak op zich te nemen, zoals een aanbieder uitzoeken, sollicitatiegesprekken voeren, contracten afsluiten, facturen afhandelen, bewaken van de kwaliteit en de voortgang van de hulp?

Van overwegende bezwaren is sprake als er een ernstig vermoeden is dat de budgethouder problemen zal hebben met het omgaan met een PGB. De situaties waarbij het risico groot is dat het PGB niet besteed wordt aan het daarvoor bestemde doel zijn:

• 1.

  de belanghebbende is handelingsonbekwaam;

• 2.

  de belanghebbende heeft als gevolg van dementie, een verstandelijke beperking of ernstige psychische problemen onvoldoende inzicht in de eigen situatie;

• 3.

  er is eerder misbruik gemaakt van het PGB;

• 4.

  er is eerder sprake geweest van fraude.

Bovenstaande opsomming is niet limitatief. Er kunnen andere situaties denkbaar zijn waarin het verstrekken van een PGB niet gewenst is. In deze situaties kan een PGB worden geweigerd. Andersom kan het zo zijn dat een budgethouder zélf niet of onvoldoende bekwaam is, maar er mensen in zijn omgeving zijn die hem of haar dusdanig kunnen helpen en bijstaan dat er toch een PGB verstrekt kan worden. Om een PGB af te wijzen op overwegende bezwaren, moet voldoende feitelijke onderbouwing zijn op grond waarvan afgewezen kan worden. Dit kan een medische onderbouwing zijn, maar ook het aantonen van schulden of eerder misbruik. De onderbouwing wordt in de beschikking vermeld.

Wij verwijzen naar bijlage 2 voor de factsheet van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport waarin tien punten zijn opgenomen over de PGB-vaardigheden.

Ad b: Motivering dat zorg in natura niet passend is

Uit de argumentatie moet blijken dat de jeugdige of zijn ouder(s)/verzorger(s) zich voldoende hebben georiënteerd op de mogelijkheden voor zorg in natura. Dit dient opgenomen te worden in het PGB-plan.

Ad c: Waarborgen kwaliteit

De jeugdhulp is veilig, doeltreffend en cliëntgericht. Professionele jeugdhulpaanbieders die uit een persoonsgebonden budget worden betaald, moeten daarnaast voldoen aan de eisen die bij Jeugdwet aan de aanbieders van jeugdhulp in natura worden gesteld. De verdere uitwerking van de kwaliteitsvereisten voor formele en informele hulp voor inzet van PGB zijn uitgewerkt in § 8.6.2.

8.4 Voorwaarden PGB-plan

De aanvrager stelt een PGB-plan op. In dit PGB-plan is opgenomen:

• 1.

  de motivatie waarom de beschikbare hulp in natura van de gemeente niet passend is;

• 2.

  de beoogde uitvoerder van de individuele voorziening en de wijze waarop de hulp georganiseerd wordt;

• 3.

  op welke wijze de kwaliteit van de hulp is gewaarborgd;

• 4.

  de kosten van de uitvoering, uitgedrukt in het aantal eenheden en het tarief.

Ouder(s)/verzorger(s) en de jeugdige stellen het PGB-plan op. In het PGB-plan van de jeugdige of zijn ouder(s)/verzorger(s) kunnen zij de wens uitspreken om hun sociale netwerk in te willen zetten. Net als de regering is de gemeente van mening dat de beloning van het sociale netwerk in elk geval beperkt moet blijven tot die gevallen waarin het de “gebruikelijke hulp” overstijgt en dit aantoonbaar tot betere en effectievere ondersteuning leidt en doelmatiger is dan zorg in natura.

Als een PGB wordt aangevraagd is voor gemeente van belang dat slechts een PGB wordt verstrekt als is gewaarborgd dat de in te kopen hulp veilig, doeltreffend en cliëntgericht wordt verstrekt. Ook bij het beoordelen van de kwaliteit van de ondersteuning uit het sociale netwerk wordt door de jeugdconsulent bekeken of deze in redelijkheid geschikt is voor het doel waarvoor het PGB wordt verstrekt.

In bijlage 3 is het PGB-plan opgenomen.

8.5 PGB in geval van een verwijzingsbesluit van een arts of gecertificeerde instelling

Bij de inzet van jeugdhulp door een arts of gecertificeerde instelling kan gekozen worden voor inzet in de vorm van een PGB. Wanneer jeugdigen en zijn ouder(s)/verzorger(s) voor een PGB willen kiezen, moeten zij een aanvraag indienen bij de gemeente. Het college beoordeelt het verzoek om PGB.

8.6 Aanvullende criteria persoonsgebonden budget (PGB)

8.6.1 Algemene PGB-criteria:

• 1.

  De regie van het PGB mag niet worden neergelegd bij de PGB-hulpverlener.

• 2.

  De aanvrager, als vertegenwoordiger van de jeugdige, van het PGB mag het PGB niet aan zichzelf uitkeren als de PGB-hulpverlener.

• 3.

  De PGB-hulpverlener zorgt voor verslaglegging van de resultaten en is bereid deze op verzoek van het college te tonen.

• 4.

  De PGB-hulpverlener biedt ondersteuning die voldoet aan de eisen van de van toepassing zijnde wet- en regelgeving en aan de criteria van de verantwoorde werktoedeling.

• 5.

  De PGB-hulpverlener kan de grenzen van het eigen kunnen en bevoegdheden inschatten en aangeven wanneer specialistische ondersteuning gewenst is.

• 6.

  Een PGB mag worden geweigerd als het PGB beheerd gaat worden door degene die de hulp ook zelf gaat bieden. We willen voorkomen dat personen (uit het sociaal netwerk) enerzijds hulp verlenen en anderzijds zijn eigen handelen moeten controleren. Het is van belang dat personen de beheerstaken met voldoende afstand en kritisch kunnen uitvoeren.

8.6.2 Onderscheid formele en informele hulp

Van formele hulp is sprake als de hulp verleend wordt door onderstaande personen, met uitzondering van bloed- of aanverwanten in de 1e of 2e graad van de budgethouder:

• 1.

  personen die werkzaam zijn bij een instelling die ten aanzien van de voor het persoonsgebonden budget uit te voeren taken/werkzaamheden ingeschreven staat in het Handelsregister (conform artikel 5 Handelsregisterwet 2007), en die beschikken over de relevante diploma’s die nodig zijn voor uitoefening van de desbetreffende taken, of

• 2.

  personen die aangemerkt zijn als zelfstandige zonder personeel. Daarnaast moeten ze ten aanzien van de voor het persoonsgebonden budget uit te voeren taken/werkzaamheden ingeschreven staan in het Handelsregister (conform artikel 5 Handelsregisterwet 2007) en beschikken over de relevante diploma’s die nodig zijn voor uitoefening van de desbetreffende taken, of

• 3.

  personen die ingeschreven staan in het register, bedoeld in artikel 3 van de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg (BIG-register) en/of artikel 5.2.1 van het Besluit Jeugdwet, voor het uitoefenen van een beroep voor het verlenen van jeugdhulp (Stichting Kwaliteitsregister Jeugd).

Van informele hulp is sprake, indien

• 1.

  de jeugdhulp geboden wordt door een bloed- of aanverwant in de 1e of 2e graad van de budgethouder, of

• 2.

  de hulp wordt verleend door een andere persoon dan beschreven in lid 1 onder a tot en met c.

8.6.2.1 PGB voorwaarden formele hulp:

• 1.

  De PGB-hulpverlener heeft een kwaliteitssysteem, ISO of HKZ of in het geval van zelfstandige zonder personeel (ZZP) wordt er gewerkt aan kwaliteitsverbetering (zoals bijscholing).

• 2.

  De PGB-hulpverlener beschikt over een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) voor natuurlijke personen die niet eerder is afgegeven dan drie maanden voor het tijdstip, waarop de PGB-hulpverlener voor de instelling ging werken of als zzp’er. En is bereid deze op verzoek van het college te tonen.

• 3.

  Onderaannemerschap is niet toegestaan.

• 4.

  De PGB-hulpverlener is aangemeld bij het Inspectieloket Sociaal Domein.

• 5.

  Er wordt gebruik gemaakt van de meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling waarin stapsgewijs wordt aangegeven hoe met signalen van huiselijk geweld en/of kindermishandeling wordt omgegaan en die er redelijkerwijs aan bijdraagt dat zo snel en adequaat mogelijk hulp kan worden geboden.

• 6.

  De PGB-hulpverlener houdt een klachtensysteem bij en neemt, indien nodig, aantoonbaar passende maatregelen.

• 7.

  De PGB-hulpverlener voldoet aan de voor hem van toepassing zijnde minimumeisen voor kwaliteit zoals vastgelegd in bijlage 3.

8.6.2.2 PGB voorwaarden informele hulp:

• 1.

  Er is sprake van een langdurige, omvangrijke en frequente ondersteuningsvraag, en in alle redelijkheid en billijkheid kan niet verwacht worden dat dit binnen de eigen mogelijkheden wordt opgelost.

• 2.

  De kwaliteit van de hulp die de PGB-hulpverlener biedt, is passend en toereikend gelet op de problematiek en ontwikkelingsdoelen van de jeugdige.

• 3.

  Bij de PGB-hulpverlener is geen sprake van dreigende overbelasting.

• 4.

  Als het college dit nodig acht in het kader van de veiligheid van de hulpverlening, kan hij bepalen dat de PGB-hulpverlener beschikt over een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) die niet eerder is afgegeven dan drie maanden voor het tijdstip waarop deze PGB-hulpverlener is gestart met het bieden van de hulpverlening.

8.7 Sociaal netwerk

De jeugdige en/of zijn ouder(s)/verzorger(s) aan wie een persoonsgebonden budget wordt toegekend kunnen alleen jeugdhulp betrekken van personen die tot het sociale netwerk behoren voor begeleiding, persoonlijke verzorging of kortdurend verblijf/logeren. Een PGB inzetten voor behandeling door het sociaal netwerk is niet mogelijk.

De jeugdige en/of zijn ouder(s)/verzorger(s) dragen de verantwoordelijkheid voor het bewaken van de kwaliteit van de jeugdhulp die zij betrekken van personen die tot het sociale netwerk behoren.

8.8 Verantwoording PGB

Het college onderzoekt indien gewenst, al dan niet steekproefsgewijs, of de verstrekte voorzieningen worden gebruikt of besteed ten behoeve van het doel waarvoor ze verstrekt zijn.