Maatregelenverordening Ioaw en Ioaz 2013

1. Alle begrippen die in deze verordening gebruikt worden en die niet nader worden omschreven hebben dezelfde betekenis als in de Wet Inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers (Ioaw) en de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen (Ioaz) en de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

2. Deze verordening verstaat onder:

• a.

  wet: de Ioaw en Ioaz;

• b.

  uitkering: de uitkering bedoeld in artikel 5, eerste lid van de wet;

• c.

  uitkeringsnorm: de op belanghebbende van toepassing zijnde bruto grondslag, bedoeld in artikel 5 van de wet;

• d.

  college: het college van burgemeester en wethouders;

• e.

  werk-/trajectplan: een individueel plan, gericht op het vergroten van de mogelijkheden tot inschakeling in het arbeidsproces;

• f.

  rechthebbende: degene die recht heeft op een uikering op grond van de wet.

3. De verlaging van de uitkering zoals bedoeld in deze verordening wordt toegepast op de uitkeringsnorm.

1. Het college verlaagt voor onbepaalde duur de uitkering indien de rechthebbende door eigen toedoen een inkomen uit of in verband met arbeid is verloren en:

• a.

  aan de beëindiging van zijn dienstbetrekking een dringende reden ten grondslag ligt in de zin van artikel 678 van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek; dan wel

• b.

  de dienst betrekking is beëindigd door of op verzoek van de rechthebbende zonder dat aan de voortzetting ervan zodanige bezwaren waren verbonden, dat deze voortzetting redelijkerwijs niet van hem zou kunnen worden gevergd.

2. De hoogte van de verlaging is gelijk aan het door dit gedrag verloren bruto inkomen.

3. Het college heroverweegt een besluit als bedoeld in het eerste lid binnen een door hem te bepalen termijn die ten hoogste drie maanden bedraagt.

1. Het college verlaagt voor onbepaalde duur de uitkering indien de belanghebbende een uitkering ontvangt op basis van de Ioaw en weigert aangeboden algemeen geaccepteerde arbeid te aanvaarden.

2. De hoogte van de verlaging is gelijk aan het door eigen toedoen niet verkregen netto inkomen uit deze arbeid.

3. Het college heroverweegt een besluit als bedoeld in het eerste lid binnen een door hem te bepalen termijn die ten hoogste drie maanden bedraagt.

1. Van de in de artikelen 2 tot en met 11 genoemde percentages kan naar beneden of naar boven worden afgeweken op grond van de ernst van de gedraging, de mate waarin de rechthebbende de gedraging verweten kan worden en de omstandigheden waarin rechthebbende verkeert.

2. Van het opleggen van een verlaging wordt in ieder geval afgezien, indien elke vorm van verwijtbaarheid ontbreekt.

3. Indien daarvoor dringende redenen aanwezig zijn kan het college besluiten af te zien van het opleggen van een verlaging.

1. De verlaging bedoeld in de artikelen 2 tot en met 11 wordt opgelegd met ingang van de eerstvolgende kalendermaand, volgend op de datum waarop het besluit tot het opleggen van de verla-ging aan de belanghebbende is bekendgemaakt. Daarbij wordt uitgegaan van de voor die maand geldende uitkeringsnorm.

2. In afwijking van het eerste lid kan de maatregel met terugwerkende kracht worden opgelegd, voor zover de uitkering nog niet is uitbetaald.

3. Indien de verlaging bedoeld in het eerste lid niet binnen een termijn van twaalf maanden nadat het besluit tot het opleggen van de maatregel is genomen kan worden opgelegd, komt de maatregel te vervallen.

1. De duur van de verlaging van de uitkering, zoals bedoeld in de artikelen 2 tot en met 11, wordt verdubbeld, indien de rechthebbende zich binnen 12 maanden na de vorige als verwijtbaar aangemerkte gedraging opnieuw schuldig maakt aan dezelfde of ernstiger verwijtbare gedraging van het betreffende hoofdstuk.

2. Indien er sprake is van meerdere verwijtbare gedragingen, zoals bedoeld in de artikelen 2 tot en met 11, die zich tegelijk voordoen, worden de verlagingen gecumuleerd.

3. Indien er sprake is van schendingen van meerdere verplichtingen, zoals bedoeld in de artikelen 2 tot en met 11, door één gedraging, wordt tenminste de hoogste verlaging toegepast.

1. Indien de rechthebbende na de recidive bedoeld in artikel 14 volhardt in de gedraging, kan de uitkering voor onbepaalde tijd verlaagd worden. Er dient dan telkens na uiterlijk 3 maanden een heroverweging van de verlaging plaats te vinden.

2. Wanneer er ingevolge de artikelen 2 tot en met 11 een verlaging van de uitkering plaatsvindt gedurende een langere periode dan drie maanden, dient elke drie maanden te worden nagegaan of de hoogte en de duur van de verlaging op basis van de omstandigheden van de rechthebbende die-nen te worden aangepast.