Beleidsregel van het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Schagen houdende regels omtrent maatschappelijke ondersteuning (Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning Schagen 2020)

1. Alle begrippen die in deze beleidsregels worden gebruikt en die niet nader worden omschreven hebben dezelfde betekenis als in de Wet maatschappelijke ondersteuning (2015), de Verordening maatschappelijke ondersteuning Schagen 2019,de Algemene wet bestuursrecht en de Gemeentewet.

2. In deze beleidsregels wordt verstaan onder:

• -

  aan- en uitbouw: bij aanbouw wordt een bouwwerk aan de gevel van een bestaand pand gebouwd. Bij aanbouw gaat het om een compleet nieuwe constructie. Bij uitbouw wordt een bestaande ruimte in een woning, bijvoorbeeld de keuken of woonkamer, vergroot, waardoor er meer ruimte beschikbaar komt. Bij uitbouw gaat het niet om een nieuwe constructie.

• -

  Besluit:geldende besluit maatschappelijke ondersteuning Schagen;

• -

  begeleiding basis: individuele ondersteuning gericht op bevordering, behoud of compensatie van de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie voor kwetsbare inwoners. Het bewerkstelligen van verandering in gedrag en vaardigheden en het begeleiden bij achteruitgang hoort hier ook bij. Het signaleren van en acteren op veranderingen in de gezondheidssituatie, de leefomstandigheden en de sociale omgeving van de cliënt maakt onderdeel uit van dit product. Wanneer mogelijk en passend bij de cliënt kan gebruik worden gemaakt van beeldzorg. Waar mogelijk is de begeleiding erop gericht toe te werken naar een situatie waarin deze niet meer nodig is en de cliënt gebruik kan maken van reguliere maatschappelijke voorzieningen t.b.v. participatie en zelfstandigheid met minder of zonder ondersteuning. De focus ligt hierbij op trainen en coachen. De begeleiding vindt plaats in de dagelijkse leefomgeving. Daar valt een werk(ervarings)plek ook onder.

• -

  begeleiding extra: de individuele ondersteuning is net als bij Begeleiding Basis gericht op bevordering, behoud of compensatie van de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie. Begeleiding Extra wordt slechts ingezet in de meest complexe situaties. Te denken valt hierbij aan ernstige gedragsstoornissen en multi-probleemsituaties. Er is veelal sprake van langdurig tekortschietende zelfregie over het dagelijks leven. Nodig is over het algemeen methodische begeleiding gericht op verbetering / ontwikkeling. Doel is waar mogelijk activering en waar nodig stabilisatie en handhaving;

• -

  brandveilige stalling: een staling die voldoet aan de voorschriften van het Bouwbesluit 2012;

• -

  elektrisch dan wel via een hulpmiddel aangedreven verplaatsingshulpmiddel: hieronder kunnen in ieder geval worden geschaard de scootmobiel en de elektrische rolstoel;

• -

  college: college van burgemeester en wethouders van de gemeente Schagen;

• -

  dagbesteding: het geven van een zinvolle daginvulling aan inwoners, die wordt aangeboden in een groep. Zingeving en zinbeleving staan hierbij centraal. De activiteiten dragen bij aan de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie van de cliënt. Dagbesteding sluit aan op wat iemand (nog) kan leren/ontwikkelen en/of bijdragen in de samenleving. Wanneer mogelijk is de dagbesteding gericht op overdracht richting arbeidsparticipatie. Stabiliseren van de situatie en begeleiding bij achteruitgang hoort ook bij dagbesteding. Het signaleren van en acteren op veranderingen in de gezondheidssituatie, de leefomstandigheden en de sociale omgeving van de cliënt maakt onderdeel uit van dit product;

• -

  gemeente: gemeente Schagen;

• -

  kostprijs van een maatwerkvoorziening: de prijs waarvoor de gemeente de voorziening heeft ingekocht bij de aanbieder of leverancier en de daarin begrepen onderhoudskosten;

• -

  kortdurend verblijf is tijdelijk en bedoeld om de mantelzorger te ontlasten. Het kortdurend verblijf is planbaar. Uitgangspunt is dat de inwoner na verblijf elders weer naar huis gaat. Het kortdurend verblijf omvat bed, bad en brood.

• -

  De duur van het verblijf is 1,2 of 3 etmalen per week, met dien verstande dat in specifieke situaties een langere aaneengesloten periode mogelijk moet zijn. Dit laatste kan voor zover de maximale periode op jaarbasis ( 52 weken x 3 etmalen) niet wordt overschreden. De cliënt is zelf verantwoordelijk voor vervoer van en naar de locatie van het verblijf;

• -

  norm: de normen als bedoeld in paragraaf 3.2. (de artikelen 20 t/m 28) van de Participatiewet;

• -

  pgb: persoonsgebonden budget;

• -

  praktische thuisondersteuning: is gericht op het zelf structureren en het op orde houden van het eigen huishouden;

• -

  schoonmaakondersteuning en signalering: schoonmaakondersteuning is gericht op het schoon en leefbaar maken van het huis en signalering is gericht op relevante veranderingen in de gezondheidssituatie, de leefomstandigheden en de sociale omgeving en de vereenzaming van de cliënt. Relevante veranderingen zijn in dit verband veranderingen die kunnen leiden tot wijzigingen in de omvang van de verleende ondersteuning;

• -

  schoon en leefbaar huis: onder een schoon huis wordt verstaan een schone huiskamer, een schone als slaapvertrek in gebruik zijnde ruimte, een schone keuken, een schone douche en toilet en een schone gang. De woning moet op een aanvaardbaar niveau schoon zijn, dat wil zeggen dusdanig schoon is dat zij niet vervuilt. Dit kan betekenen dat de aanpak niet helemaal voldoet aan de persoonlijke verwachtingen van de klant of zijn eigen manier van schoonmaken. De ondersteuning wordt nooit ingezet voor de buitenkant van de woning, waaronder de tuin, de schuur, de stoep en de ramen aan de buitenzijde. Het begrip leefbaar staat voor opgeruimd en functioneel, bijvoorbeeld om vallen te voorkomen;

• -

  toegelaten instelling: Zorginstellingen hebben een erkenning van de overheid nodig om zorg te geven die vergoed wordt vanuit de Wet langdurige zorg (Wlz) of het basispakket van de zorgverzekering. Deze instellingen heten 'toegelaten instellingen'. Ze werden voorheen in de praktijk vaak 'AWBZ-instelling' genoemd

• -

  verordening: de  geldende verordening maatschappelijke ondersteuning;

• -

  vervoersvoorziening over de korte afstand:  hieronder kan in ieder geval worden geschaard de scootmobiel, handbike en driewielfiets.

• -

  wet: Wet maatschappelijke ondersteuning;

• -

  woning:

  • •

    een woning met uitzondering van kamers die zelfstandig verhuurd worden;

  • •

    een woonwagen als bedoeld in de Woningwet;

  • •

    een woonschip op een ligplaats, zijnde een woonschip en een ligplaats als bedoeld in de Huisvestingswet;

  • •

    een verblijf van een binnenschip;

• -

  woningaanpassing:  het begrip woningaanpassing wordt gebruikt ter aanduiding van zowel een bouwkundige ingreep (d.w.z. een verbouwing) als een woontechnische ingreep in of aan een woonruimte (d.w.z. het aanbrengen van speciale voorzieningen, bijv. een traplift in de woning zonder aantasting van het gebouw). Losse voorzieningen, zoals een tillift of een douchestoel vallen hier niet onder. Alleen als het gaat om een voorziening die echt wordt aangebracht aan de woning is het dus een woontechnische ingreep aan een woonruimte en dan is het dus een woningaanpassing.

1. De melding van de hulpvraag, bedoeld in artikel 2 van de verordening, kan door of namens de cliënt worden gedaan.

2. Een melding, bedoeld in het eerste lid, kan op de volgende wijze worden geschieden:

• -

  telefonisch bij de wijkteams, onderdeel Toegang;

• -

  digitaal via een daarvoor op de website beschikbaar gesteld contactformulier;

• -

  schriftelijk (per brief of e-mail).

1. Nadat is vastgesteld dat er sprake is van een melding in de zin van de wet start het college een onderzoek.

2. Het onderzoek naar aanleiding van de melding moet door middel van een verslag binnen 6 weken na datum van melding zijn afgerond.

1. Een aanvraag om een maatwerkvoorziening kan alleen door een cliënt ingediend worden als het onderzoek, als bedoeld in artikel 3 van de verordening, is uitgevoerd, tenzij naar het oordeel van het college sprake is van een spoedeisende situatie.

2. Een aanvraag, bedoeld in het eerste lid, dient binnen 2 weken nadat het ondergetekende gespreksverslag bij de gemeente is binnengekomen te worden afgehandeld.

1. De maatwerkvoorziening gaat in op de datum waarop het ondergetekende gesprekverslag bij de gemeente is binnengekomen. Het vorenstaande is niet van toepassing met betrekking tot het vervoersbudget en de (rolstoel)taxikostenvergoeding. Deze maatwerkvoorzieningen gaan in op de eerste dag van de maand waarin het ondergetekende gespreksverslag bij de gemeente is binnengekomen.

2. Als er sprake is van een spoedeisend geval als bedoeld in artikel 2.3.2 van de Wmo, dan wordt de ingangsdatum van de (tijdelijke) maatwerkvoorziening gesteld op de datum van de melding, met dien verstande dat gedurende de periode, gelegen tussen de datum van de melding en de datum van het toekenningsbesluit, de maatwerkvoorziening uitsluitend in natura kan worden verstrekt.

3. Als een maatwerkvoorziening voor een bepaalde periode is toegekend en de nieuwe aanvraag voor afloop van de indicatieperiode is ingediend, dan wordt de ingangsdatum van de maatwerkvoorziening gesteld op de dag na afloop van de indicatieperiode.

4. Als de aanvraag voor een maatwerkvoorziening pas na afloop van de indicatieperiode wordt ingediend, dan wordt de ingangsdatum van de maatwerkvoorziening gesteld op de datum van het toekenningsbesluit.

1. Een maatwerkvoorziening, met uitzondering van woningaanpassingen en hulpmiddelen, wordt verstrekt voor een periode van maximaal 5 jaar.

2. Een maatwerkvoorziening wordt verstrekt voor de maximale termijn van 5 jaar indien uit het onderzoek blijkt dat binnen 5 jaar geen veranderingen in de situatie van de aanvrager te verwachten zijn.

3. Wanneer een maatwerkvoorziening wordt afgegeven aan een persoon die al beschikt over een andere maatwerkvoorziening(en), kan het college besluiten om de einddatum van de maatwerkvoorziening te laten samenvallen met de andere lopende maatwerkvoorzieningen.

4. Gedurende de looptijd van een maatwerkvoorziening kan deze tussentijds worden beëindigd worden indien blijkt dat de aanvrager geen aanspraak meer kan doen gelden op de voorziening.

1. Een maatwerkvoorziening kan worden toegekend, indien deze langdurig noodzakelijk is:

• a.

  om de beperkingen op het gebied van zelfredzaamheid en participatie op te heffen of te verminderen;

• b.

  om te voorzien in de behoefte aan beschermd wonen en opvang voor de cliënt die onvoldoende redzaam is om zelfstandig te kunnen wonen.

2. Een maatwerkvoorziening kan worden toegekend, indien deze kortdurend noodzakelijk is:

• a.

  ter ontlasting van de mantelzorger;

• b.

  in kortdurende zorgsituaties, met uitzicht op dusdanig herstel van het gezondheidsprobleem en de daarmee samenhangende zelfredzaamheid van de cliënt.

3. Bij het bepalen van de mate van zelfredzaamheid wordt ook betrokken het in staat zijn tot het uitvoeren van de noodzakelijke algemene dagelijkse levensverrichtingen.

1. Een persoon heeft slechts recht op een maatwerkvoorziening voor zover hij als ingezetene staat ingeschreven in de Basisregistratie Personen (BRP) van de gemeente Schagen en feitelijk in deze gemeente verblijft. De vraag waar een persoon feitelijk verblijf houdt, moet worden beantwoord aan de hand van concrete feiten en omstandigheden. Bij de vraag waar de aanvrager feitelijk verblijft, is ook van belang waar iemands centrale leven zich afspeelt. Hierbij zijn factoren van belang, zoals bijvoorbeeld de omvang van het sociale leven ter plaatse (waar iemand zijn vrienden ontvangt) en het gebruik van diverse (maatschappelijke) voorzieningen ter plaatse.

2. Het eerste lid is niet van toepassing in het geval er sprake is van een maatwerkvoorziening ten behoeve van beschermd wonen en maatschappelijke opvang.

1. Als de cliënt niet op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met hulp van mantelzorgers of met hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk zijn woning schoon en leefbaar kan houden, komt hij in aanmerking komen voor schoonmaakondersteuning en signalering.

2. Schoonmaakondersteuning omvat de volgende activiteiten:

• a.

  licht huishoudelijk werk: opruimen, afwassen, (af)wasmachine in- en uitruimen, stof afnemen, bedden opmaken, huishoudelijke afval opruimen;

• b.

  zwaar huishoudelijk werk: stofzuigen, schrobben, dweilen, sanitair en keuken schoonmaken, bedden verschonen;

• c.

  de was doen en strijken: het sorteren en wassen van kleding, linnengoed in de wasmachine, het drogen van de was in de droogtrommel, het ophangen en afhalen van de was, het vouwen en opbergen van het wasgoed en het strijken van bovenkleding;

• d.

  Signalering bestaat uit het opmerken van dan wel aandacht hebben voor:

  • i.

    relevante veranderingen van de gezondheidssituatie van de cliënt;

  • ii.

    relevante veranderingen van de leefomstandigheden van de cliënt, onder andere door het controleren van houdbaarheidsdata van producten in de koelkast;

  • iii.

    relevante verandering van de sociale omgeving van de cliënt;

  • iv.

    vereenzaming van de cliënt.

• Signalen van de zorgverlener worden neergelegd bij zijn of haar leidinggevende, waarna adequate actie wordt ondernomen.

3. Het college stelt de noodzaak en omvang van de schoonmaakondersteuning en signalering vast op basis van het ‘Normeringsoverzicht Hulp bij het huishouden” en het Protocol gebruikelijke hulp´. Beide documenten zijn als bijlagen aan deze beleidsregels gehecht.

4. In het geval van overlijden van de cliënt wordt schoonmaakondersteuning en signalering, ongeacht of deze maatwerkvoorziening in natura of in de vorm van een pgb is verstrekt, gecontinueerd tot zes weken na het overlijden. Het vorenstaande is niet van toepassing in het geval er sprake is van een eenpersoonshuishouden.

1. Indien de cliënt niet in staat is op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met hulp van mantelzorgers of met hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk een gestructureerd huishouden te voeren, komt hij in aanmerking voor praktische thuiszorgondersteuning.

2. Praktische thuisondersteuning omvat in ieder geval de volgende activiteiten:

• •

  het proactief signaleren en in de gaten houden van veranderingen van de zelfredzaamheid, gezondheidssituatie, de leefomstandigheden, en sociale omgeving van de cliënt;

• •

  het ondersteunen (coachen) van de cliënt bij het oefenen met het aanbrengen (dag)structuur en/of het voeren van regie over eigen huishouden en/of de dagelijkse organisatie van het huishouden. Hieronder wordt verstaan de ondersteuning bij het organiseren, het plannen van huishoudelijke taken, het regelen van lichte administratieve ondersteuning;

• •

  maaltijdverzorging: opstellen boodschappenlijstje en ervoor zorgen dat de boodschappen in huis komen (bestellen boodschappen via bezorgservice van de (lokale) supermarkt), ondersteuning bij en of het zelf klaarmaken van broodmaaltijd en warme maaltijd of magnetronmaaltijd;

• •

  afstemming met ander ondersteuningsaanbod indien aanwezig;

• •

  het helpen benutten en uitbreiden van de mogelijkheden van het sociaal netwerk, met als doel blijvende inzet te realiseren vanuit dat netwerk, waardoor praktische thuisondersteuning deels kan worden afgebouwd. Hierbij is er oog voor (dreigende) overbelasting van de mantelzorgers.

3. Het college stelt de noodzaak en omvang van de praktische thuisondersteuning vast op basis van het ‘Normeringsoverzicht Hulp bij het huishouden” en het Protocol gebruikelijke hulp´. Beide documenten zijn als bijlagen aan deze beleidsregels gehecht.

4. In het geval van overlijden van de cliënt wordt de praktische thuisondersteuning, ongeacht of deze maatwerkvoorziening in natura of in de vorm van een pgb is verstrekt, gecontinueerd tot zes weken na het overlijden. Het vorenstaande is niet van toepassing in het geval er sprake is van een eenpersoonshuishouden.

1. Een woonvoorziening is gericht op het opheffen en verminderen van belemmeringen die een cliënt met beperkingen bij het normale gebruik van zijn woning ondervindt en kan bestaan uit:

• a)

  financiële tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten;

• b)

  bouwkundige of woontechnische woonvoorziening (woningaanpassing);

• c)

  niet bouwkundige of niet woontechnische woonvoorziening;

• d)

  financiële tegemoetkoming in de kosten van onderhoud, keuring en reparatie van een woonvoorziening;

• e)

  financiële tegemoetkoming in de kosten in verband met tijdelijke huisvesting;

• f)

  financiële tegemoetkoming in de kosten in verband met huurderving;

• g)

  uitraasruimte.

2. Onder normaal gebruik wordt verstaan dat de elementaire woonfuncties mogelijk moeten zijn: slapen, lichaamsreiniging, toiletgang, het bereiden en consumeren van voedsel en het zich verplaatsen in de woning. Voor kinderen komt daarbij het veilig kunnen spelen in de woning. Er worden geen hobby- of studeerruimtes aangepast of bereikbaar gemaakt, omdat het hier geen elementaire woonfuncties betreft. Ook worden geen aanpassingen vergoed voor voorzieningen met een therapeutisch doel zoals dialyseruimte en therapeutisch baden. Hulpmiddelen ten behoeve van professionele verzorging zijn uitgesloten.

3. Met het oog op het normale gebruik van de woning kan een woonvoorziening worden getroffen ten aanzien van de bereikbaarheid, toegankelijkheid en bruikbaarheid van de woning.

4. Bij het bepalen of een cliënt met een beperking al dan niet in aanmerking komt voor een woonvoorziening en bij het selecteren van een noodzakelijke voorziening spelen de volgende factoren een rol:

• a)

  de aanwezigheid van alternatieve oplossingen;

• b)

  ernst en omvang van de beperkingen;

• c)

  het ziekteverloop/de prognose;

• d)

  de noodzaak van de voorziening(en);

• e)

  de intensiteit van het gebruik van de voorziening(en);

• f)

  bouwkundige situatie.

5. Als een aanvraag om een bouwkundige of woontechnische woonvoorziening wordt ingediend, dan onderzoekt het college eerst of de cliënt kan verhuizen naar een geschikte woning of een gemakkelijker geschikt te maken woning. Dit onderzoek wordt uitgevoerd aan de hand van het beslissingsmodel primaat verhuizing (zie bijlage 3).

6. Een cliënt met een beperking kan voor een woonvoorziening, als bedoeld in het eerste lid, onder b en c, in aanmerking komen indien een verhuizing naar een adequate of makkelijker aan te passen woning niet te realiseren of niet de goedkoopst adequate oplossing is en ook een algemene voorziening geen oplossing kan bieden.

7. Met bepalen van de aard en omvang van de te verstrekken woningaanpassing gelden de volgende uitgangspunten:

• a)

  het niveau sociale woningbouw geldt als bovengrens van de geboden oplossing. Dit betekent dat wordt gekozen voor een sobere doch doelmatige oplossing;

• b)

  voor het kwaliteitsniveau van de aanpassingen wordt aangesloten bij de eisen zoals deze in het Bouwbesluit zijn geformuleerd;

• c)

  aanpassingen aan de eisen van de tijd komen voor eigen rekening van de bewoner dan wel de eigenaar van de woning.

1. Verplaatsen is noodzakelijk om in redelijke mate mensen te ontmoeten, contacten te onderhouden, boodschappen te doen en deel te nemen aan activiteiten. Voor iedere Nederlander is het normaal om kosten te maken voor zijn vervoer. Voor personen die een inkomen hebben op of rondom het sociaal minimum is dit niet anders. Een bijstandsuitkering is namelijk opgebouwd uit een aantal componenten, waaronder een voor het vervoer. Mensen met een beperking kunnen zich niet altijd zo gemakkelijk verplaatsen als mensen zonder beperkingen. Waar een persoon zonder beperking op de fiets stapt, moet de persoon met een beperking hiervoor bijvoorbeeld gebruik maken van de 60+ bus. Dit is bovengebruikelijk vervoer De gemeente biedt voor dit bovengebruikelijke vervoer een vervoersvoorziening (bijvoorbeeld een scootmobiel).

2. Een vervoersvoorziening is een voorziening ter compensatie van beperkingen die worden ondervonden bij het zich lokaal verplaatsten. Er wordt gesproken over lokaal verplaatsen bij verplaatsingen in een straal van maximaal 25 kilometer rond de woning. Buiten dit gebied kan gebruik worden gemaakt van de mogelijkheden van het bovenregionale vervoer dat Valys in opdracht van het ministerie van VWS uitvoert.

3. Om beperkingen en vervoersbehoefte inzichtelijk te maken, onderscheiden we 3 soorten afstanden:

• a)

  de korte afstanden: loop– en fietsafstand in de directe omgeving (kinderen naar school te brengen of de dichtstbijzijnde winkels te bezoeken);

• b)

  de middellange afstanden: dat zijn de afstanden die een persoon zonder beperkingen per fiets, brommer, auto of openbaar vervoer aflegt binnen een straal van 25 kilometer rond de woning ( bijvoorbeeld naar een ziekenhuis of uitgaanscentra);.

• c)

  de lange afstanden: vervoer naar bestemmingen die liggen buiten de straal van 25 kilometer rond de woning (vervoer naar bestemmingen die liggen buiten het verzorgingsgebied ofwel het bovenregionale vervoer).

4. Bij de aanvraag om een vervoersvoorziening worden de volgende factoren meegewogen:

• a)

  leeftijd

Er bestaat een relatie tussen de leeftijd van de belanghebbende en diens verplaatsingsgedrag. Bij de beoordeling van een vervoersvoorziening wordt daarmee rekening gehouden. Zo bestaat er een groot verschil in verplaatsingsgedrag van dat van een kind, dat van een volwassene en dat van een oudere. Naar mate de leeftijd toeneemt, neemt de vervoersbehoefte eerst toe, en op latere leeftijd weer af.

Bij kinderen onder de 5 jaar wordt geacht dat zij geen zelfstandige vervoersbehoefte hebben omdat de ouders hen meenemen.

Kinderen van 5 tot en met 11 jaar kunnen een zelfstandige vervoersbehoefte hebben over de middellange afstand. Zij hebben geen zelfstandige vervoersbehoefte over de lange afstand. Zij worden geacht bij het vervoer begeleid te worden.

Kinderen van 12 jaar en ouder en volwassenen hebben een zelfstandige vervoersbehoefte;

• b)

  verplaatsingsmotieven

Voor motieven voor vervoer komen in aanmerking de dingen die men normaliter van dag tot dag pleegt te doen, zoals boodschappen doen, winkelen, sport, hobby, bezoeken van bijeenkomsten, meedoen met maatschappelijke, culturele en religieuze activiteiten, bezoek huisarts, specialist of ziekenhuis, bezoek familie en vrienden. Hiermee wordt de vervoersbehoefte in kaart gebracht. Gekeken wordt naar de levensstijl van de persoon met beperkingen, waarbij de levensstijl van personen zonder beperkingen als referentiekader wordt gebruikt, of het dagelijkse leven zoals dat vóór de beperkingen werd geleid. Van de persoon met beperkingen wordt wel verlangd dat deze zijn verplaatsingspatroon enigermate aan de beperkingen aanpast.

1. Een cliënt komt in aanmerking voor een vervoersbudget, indien deze problemen ervaart op het gebied van vervoer die hij niet op eigen kracht kan oplossen en hierdoor voor zijn verplaatsingen in de rond de woonplaats gelegen regio een bovengebruikelijk beroep moet doen op personen uit zijn sociale netwerk of een algemene voorziening.

2. Het vervoersbudget, genoemd in het eerste lid, is bedoeld om de bovengebruikelijke vervoerskosten van maximaal 2000 of 1500 km (voor wie beschikt over bijvoorbeeld een scootmobiel of aangepaste fiets) per jaar deels te compenseren.

3. Indien er meer wordt gereisd dan 1500 dan wel 2000 km, dan komt dit voor eigen rekening. 3. Het college kan bewoners van Wlz-instelling in aanmerking brengen voor een lager vervoersbudget.

1. Het college kan de cliënt die verblijft in Wlz-instelling een vervoersvoorziening voor bovenregionaal weekendvervoer naar ouders of familieleden toekennen, indien er sprake is van een dreigende vereenzaming.

2. Met de vervoersvoorziening, bedoeld in het eerste lid, dient de cliënt in de gelegenheid te worden gesteld maximaal tien keer per jaar een bezoek te brengen aan diens ouders of familieleden. Deze vervoersvoorziening ziet uitsluitend op het vervoer van de cliënt van de Wlz-instellling naar de woning van diens ouders of familieleden en vice versa.

3. Het college bepaalt de afstand tussen de Wlz instelling waar de klant verblijft en de woning van dien ouders of familieleden aan de hand van www.routenet.nl op basis van de kortste route.

4. De vervoersvoorziening, bedoeld in het eerste lid, bestaat uit

• •

  een financiële tegemoetkoming van € 0,19 per verreden kilometer, indien de cliënt per auto wordt vervoerd;

• •

  een taxikostenkostenvergoeding, indien de cliënt vanwege in de persoon gelegen beperkingen per rolstoeltaxi moet worden vervoerd.

5. De financiële tegemoetkoming en de taxikostenkostenvergoeding, bedoeld in het vierde lid, worden vooraf uitbetaald. Het college kan steekproefsgewijs controleren of de klant vorenbedoelde financiële tegemoetkoming en/of taxikostenvergoeding heeft uitgegeven aan het doel waarvoor ze zijn verstrekt.

6. Recreatief vervoer voor Wlz-bewoners vanuit de woning van de ouders of het familielid valt niet onder de compensatieplicht.

1. Indien de cliënt ten gevolge van een aandoening of gebrek een aantoonbare loopbeperking heeft van langdurige aard, waardoor hij - met de gebruikelijke loophulpmiddelen - in redelijkheid niet in staat is zelfstandig een afstand van meer dan 100 meter aan een stuk te voet te overbruggen, kan het college hem in aanmerking brengen voor een vervoersvoorziening over de korte afstand (scootmobiel of driewielfiets)

2. De cliënt komt niet in aanmerking voor een vervoersvoorziening over de korte afstand, indien reeds een maatwerkvoorziening is verstrekt met hetzelfde gebruiksdoel.

1. Als een elektrisch dan wel via een hulpmotor aangedreven verplaatsingshulpmiddel is toegekend, vindt levering van dit middel aan de cliënt niet plaats dan nadat uit onderzoek ter plaatse is gebleken dat een brandveilige stalling aanwezig of realiseerbaar is.

2. Er bestaan verschillende mogelijkheden voor het realiseren van een stalling, namelijk:

Allereerst zal gekeken worden of een stallingsmogelijkheid in de woning aanwezig of realiseerbaar is. Is deze niet aanwezig of realiseerbaar, dan zal gekeken worden naar mogelijkheid b (een algemene voorziening per complex), vervolgens naar mogelijkheid c (een algemene voorziening per verdieping of unit) en als laatste naar mogelijkheid d (een individuele maatwerkvoorziening bij de woning).

3. Indien er geen brandveilige stalling aanwezig is, vergoed het college de kosten voor de aanleg van een stallings- en oplaadmogelijkheid.

4. In afwijking van het derde lid worden de kosten voor aanleg van stallings- en oplaadmogelijkheid niet vergoed door het college, indien de cliënt woonachtig is in een wooncomplex dat specifiek gericht is op mensen met beperkingen dan wel ouderen of waar uitgaande van het verhuurbeleid inmiddels veelal ouderen wonen. Er mag vanuit worden gegaan dat in dergelijke wooncomplexen al een stallings- en oplaadmogelijkheid in de gemeenschappelijke ruimten is aangelegd of dat deze voorzieningen bij nieuwbouw of renovatie zonder noemenswaardige meerkosten kunnen worden meegenomen.

1. Sporten is belangrijk om te blijven participeren. Wanneer het voor de cliënt zonder sporthulpmiddel niet mogelijk is om een sport te beoefenen en de kosten hiervoor aanzienlijk hoger zijn dan de gebruikelijke kosten die een persoon zonder beperkingen heeft voor dezelfde (of een vergelijkbare) sport, kan een sportvoorziening worden verstrekt. Dat kan een sportrolstoel zijn maar ook een ander hulpmiddel.

2. De cliënt komt in aanmerking voor een sportvoorziening, indien:

• -

  hij regelmatig en frequent sport;

• -

  het voor de cliënt zonder sporthulpmiddel niet mogelijk is om een sport te beoefenen en de kosten hiervan aanzienlijk hoger zijn dan de gebruikelijke kosten die een persoon zonder beperkingen heeft voor dezelfde (of een vergelijkbare) sport; en

• -

  een rolstoelvoorziening voor dagelijks gebruik niet voldoet.

3. De sportvoorziening bestaat uit een forfaitaire vergoeding die maximaal eens keer per drie jaar wordt verstrekt.

4. In het (financieel) Besluit Maatschappelijke ondersteuning Schagen zijn regels gesteld over de hoogte van de in het derde lid genoemde forfaitaire vergoeding.

1. Een cliënt komt in aanmerking voor begeleiding, indien hij beperkingen ondervindt bij zijn zelfredzaamheid en hulp in het dagelijks leven nodig heeft om zelfstandig te kunnen leven.

2. Begeleiding is gericht op het bevorderen van zelfredzaamheid en participatie van de inwoner opdat hij zolang mogelijk in zijn eigen leefomgeving kan blijven. Het doel van begeleiding is gericht op wat de cliënt nodig heeft voor het herstel van c.q. het stabiliseren van het evenwicht bij het functioneren bij een of meer van de volgende onderdelen:

• -

  het begeleiden van een cliënt bij zijn zelfredzaamheid en/of participatie;

• -

  het stabiliseren van de zelfredzaamheid en/of participatie van een cliënt;

• -

  het verbeteren van de zelfredzaamheid en/of participatie van een cliënt; en/of

• -

  het ondersteunen van een cliënt bij zelfzorg.

3. De maatwerkvoorziening begeleiding wordt aangeboden in de vorm van Begeleiding Basis en Begeleiding Extra.

4. Bij het vaststellen van de omvang van de begeleiding worden volgende aspecten meegewogen:

• •

  welke activiteiten zijn nodig;

• •

  wat biedt het eigen netwerk of de voorliggende voorzieningen;

• •

  hoe belast is de mantelzorg etc.;

• •

  wat zijn de mogelijkheden van de cliënt (hoeveel kan de cliënt fysiek en mentaal aan);

• •

  hoeveel tijd kosten deze activiteiten en met welke frequentie (hoeveel keer per week) moeten deze worden uitgevoerd;

• •

  zijn de activiteiten planbaar of niet;

• •

  is er vaak toezicht nodig.

5. Bij begeleiding worden de volgende resultaten op cliëntniveau onderscheiden:

• •

  zo lang mogelijk veilig thuis wonen (met specifieke aandacht voor kinderen);

• •

  zelfstandig leren wonen (o.a. met beeldzorg);

• •

  structuur aanbrengen in de dag;

• •

  betekenisvolle rollen in het leven behouden en ontwikkelen;

• •

  versterken zelfmanagement;

• •

  sociale vaardigheden behouden en ontwikkelen;

• •

  voorkomen van eenzaamheid/verlichting sociaal isolement;

• •

  het blijven of gaan participeren in de samenleving;

• •

  werknemersvaardigheden ontwikkelen en versterken;

• •

  toeleiding naar dagbesteding, onderwijs en/of behandeling;

• •

  begeleiding bij werkfit maken als voorbereiding op toeleiding naar werk;

• •

  begeleiding bij het behouden van werk (jobcoaching);

• •

  het voorkomen van schulden;

• •

  versterken van het netwerk en het inzetten daarvan.

1. Alle begeleiding van de cliënt door de ouder, door partners onderling, door inwonende kinderen en/of andere huisgenoten is gebruikelijke hulp als er sprake is van een kortdurende situatie met uitzicht op een dusdanig herstel van het probleem en de daarmee samenhangende zelfredzaamheid van de cliënt, dat de maatwerkvoorziening begeleiding daarna niet langer is aangewezen. Daarbij gaat het over het algemeen over een periode van maximaal drie maanden.

2. Als het gaat om chronisch aandoening is de begeleiding van een volwassen cliënt gebruikelijke hulp, wanneer die begeleiding naar algemeen aanvaarde maatstaven door partner, ouder, inwonend kind en/of andere huisgenoten in de persoonlijke levenssfeer onderling aan elkaar moet worden geboden.

3. Er gelden de volgende uitzonderingen op gebruikelijke hulp:

• a.

  voor zover een partner, ouder, volwassen kind en/of elke andere volwassen huisgenoot geobjectiveerde beperkingen heeft en/of kennis/vaardigheden mist om gebruikelijke hulp ten behoeve van cliënt uit te voeren en deze vaardigheden niet kan aanleren wordt van hen geen bijdrage verwacht.

• b.

  voor zover een partner, ouder, volwassen kind en/of andere volwassen huisgenoot overbelast is of dreigt te raken wordt van hem of haar geen gebruikelijke hulp verwacht, totdat deze dreigende overbelasting is opgeheven. Daarbij geldt wanneer voor de partner, ouder, volwassen kind en/of andere volwassen huisgenoot eigen mogelijkheden en/of voorzieningen zijn om de (dreigende) overbelasting op te heffen, deze eigen mogelijkheden en/of voorzieningen hiertoe dienen te worden aangewend.

1. Een cliënt komt in aanmerking voor dagbesteding, indien hij beperkingen ondervindt bij zijn zelfredzaamheid en/of participatie en hulp in het dagelijks leven nodig heeft voor herstel van/ stabiliseren van het evenwicht bij het functioneren.

2. Bij dagbesteding worden de volgende resultaten op cliëntniveau onderscheiden:

• •

  zo lang mogelijk thuis wonen;

• •

  versterken van het netwerk;

• •

  het blijven of gaan participeren in de samenleving;

• •

  structuur aanbrengen in de dag;

• •

  sociale vaardigheden behouden en ontwikkelen;

• •

  voorkomen van eenzaamheid/verlichting sociaal isolement;

• •

  behouden van praktische, fysieke en cognitieve vaardigheden;

• •

  overbruggen van tijdelijke schooluitval en bieden van ondersteuning;

• •

  vervanging voor het volgen van onderwijs (bij vrijstelling);

• •

  opstap naar school of voorbereiding op re-integratie.

3. Dagbesteding is ondersteuning in een groep en kent een waaier aan verschijningsvormen en zinvolle activiteiten. Algemeen uitgangspunt is dat activiteiten bijdragen aan de zelfredzaamheid en aansluiten op wat iemand (nog) kan (leren) en of bijdragen aan de samenleving.

4. Dagbesteding kan ook dienen als ondersteuning voor mantelzorgers, waardoor zij beter in staat blijven hun zorgtaken uit te voeren.

5. Dagbesteding houdt in een structurele tijdsbesteding met een welomschreven doel waarbij de persoon actief wordt betrokken.

6. Dagbesteding biedt mogelijkheden voor tijdsstructurering, zingeving en het aangaan van sociale contacten, waardoor bepaalde gedragsproblemen kunnen afnemen.

1. Het bieden van vervoer is verbonden aan dagbesteding voor zover de cliënt niet in staat is om zelf, met behulp van zijn netwerk of met vrijwillige inzet van en naar de dagbesteding te komen. In die gevallen neemt de aanbieder van de dagbesteding de organisatie van het vervoer op zich. Hierbij wordt aangesloten op de afspraken die gemaakt zijn met de cliënt wanneer de dagbesteding wordt ingezet.

2. Het vervoer omvat het vervoer van en naar de locatie van de dagbesteding.

3. Toezicht tijdens het vervoer wordt niet geïndiceerd.

1. Een cliënt kan in aanmerking komen voor beschermd wonen als:

• a.

  deze een psychiatrische aandoening heeft;

• b.

  deze18 jaar of ouder is;

• c.

  deze door zijn beperkingen niet zelfstandig kan wonen en als gevolg van zijn psychiatrische aandoening en mogelijk gevaar voor zichzelf en anderen vormt;

• d.

  deze niet beschikt over alternatieven die de noodzaak voor beschermd wonen kunnen opheffen;

• e.

  er sprake is van regiobinding conform de Handreiking en beleidsregels Landelijke toegang beschermd wonen 2016; en

• f.

  dak- en thuislozenopvang of klinische behandeling niet voorliggend is en cliënt niet voldoet aan de criteria voor de Wet langdurige zorg.

2. Het mogelijke gevaar voor de cliënt of voor anderen, genoemd in het eerste lid, sub c, van dit artikel, ontstaat doordat de cliënt in het dagelijkse bestaan niet in staat is zich een adequaat oordeel te vormen. Deze cliënt heeft vaak regieproblemen, mist vaardigheden of remmingen om zich staande te houden in een zelfstandige woonomgeving, overziet de consequenties van het eigen handelen niet en/of is niet in staat om op relevante momenten hulp in te roepen.

3. Wanneer niet direct een plaats beschermd wonen beschikbaar is, wordt aan de cliënt passende overbruggingszorg geboden.

4. De aanvraag om beschermd wonen wordt ingediend bij en beoordeeld door het college van de centrumgemeente, in dit geval de gemeente Den Helder.

Melding en vooronderzoek ten behoeve van de beoordeling door de centrumgemeente wordt door het wijkteam van de gemeente Schagen uitgevoerd.

1. Onder kortdurend verblijf wordt verstaan een tijdelijk verblijf van een cliënt in een instelling of in een gezin bedoeld om de mantelzorger(s) te ontlasten. Het kortdurend verblijf is planbaar. Uitgangspunt is dat de inwoner na verblijf elders weer naar huis gaat. Het kortdurend verblijf omvat bed, bad, brood en toezicht.

2. Een cliënt komt in aanmerking voor kortdurend verblijf indien:

• -

  ontlasting van de persoon die gebruikelijke hulp levert aan de cliënt (de mantelzorger) noodzakelijk is;

• -

  andere vormen van overname van de zorgtaken van de mantelzorger niet toereikend zijn;

• -

  hij niet in aanmerking komt voor een opname op grond van de Wet langdurige zorg;

• -

  hij geen beroep kan doen op een vorm van respijtzorg op grond van zijn aanvullende zorgverzekering.

3. De duur van het kortdurend verblijf is 1,2 of 3 etmalen per week, met dien verstande dat in specifieke situaties een langere aaneengesloten periode mogelijk moet zijn. Dit laatste kan voor zover de maximale periode op jaarbasis ( 52 weken x 3 etmalen) niet wordt overschreden.

1. In het geval de klant schoonmaakondersteuning en signalering, praktische thuisondersteuning, begeleiding, dagbesteding of kortdurend verblijf als persoonsgebonden budget geleverd wenst te krijgen, dan dient de klant bij de aanvraag om een maatwerkvoorziening een budgetplan bij te voegen.

2. In het budgetplan, bedoeld in het eerste lid, moet het volgende zijn opgenomen:

• -

  de motivatie van de cliënt waarom hij de maatwerkvoorziening als een persoonsgebonden budget geleverd wenst te krijgen;

• -

  op welke wijze de diensten die tot de maatwerkvoorziening behoren, bijdragen aan zijn participatie en zelfredzaamheid;

• -

  welke resultaten met de van derden te betrekken diensten wordt beoogd;

• -

  de wijze waarop de kwaliteit van de diensten wordt gewaarborgd.

3. Indien de cliënt een andere maatwerkvoorziening dan die als bedoeld in het eerste lid (bijvoorbeeld woningaanpassing, scootmobiel, rolstoel etc.) als persoonsgebonden budget geleverd wenst te krijgen, is de verplichting tot het indienen van het budgetplan, als bedoeld in het eerste lid, niet van toepassing. De cliënt kan in die gevallen volstaan met de indiening van een offerte.

1. De diensten, hulpmiddelen, woningaanpassing en andere maatregelen behorende tot de maatwerkvoorziening die de cliënt met inzet van het pgb van derden betrekt, dienen:

• a.

  veilig, doeltreffend, doelmatig en cliëntgericht te zijn;

• b.

  te voldoen aan de professionele standaard;

• c.

  te zijn afgestemd op de reële behoefte van de cliënt en op andere vormen van zorg en ondersteuning die de cliënt ontvangt;

• d.

  te worden verstrekt met respect voor de rechten van de cliënt.

2. De cliënt dient in het budgetplan inzichtelijk te maken dat aan de in het eerste lid genoemde kwaliteitseisen is voldaan.

1. De cliënt die een maatwerkvoorziening als pgb ontvangt, dient te voldoen aan de volgende voorwaarden:

• a.

  hij moet het pgb besteden aan het doel waarvoor het is verstrekt;

• b.

  hij mag het pgb niet besteden aan een voorziening die algemeen gebruikelijk is;

• c.

  hij mag uit het pgb geen administratiekosten en feestdagenuitkering betalen;

• d.

  hij mag uit het pgb geen administratieve bemiddelingsbureaus, tussenpersonen of belangenbehartigers betalen;

• e.

  hij mag het beheer van het pgb niet uitbesteden aan de persoon of het bedrijf dat de ondersteuning feitelijk levert.

2. De cliënt dient de uitgaven van het pgb volledig te verantwoorden, hetgeen impliceert dat door het college geen verantwoordingsvrij bedrag wordt gehanteerd.

1. De mantelzorger wil gezien, gewaardeerd en ontlast worden. Dit is een glijdende schaal: door de mantelzorger in beeld te brengen, is het mogelijk deze vervolgens te waarderen. Ook het ontlasten van de mantelzorger kan gezien worden als een indirecte vorm van waardering. De behoefte van iedere mantelzorger is verschillend. Om de mantelzorger daadwerkelijk te ontlasten is maatwerk noodzakelijk. De consulenten van het wijkteam zijn in staat om een afweging te maken welke ondersteuning daadwerkelijk noodzakelijk is, zodat de inwoners met de benodigde ondersteuning thuis kunnen blijven wonen.

2. De consulenten van het wijkteam krijgen het mandaat om maatwerk te leveren en de benodigde ondersteuning in te zetten. Hierbij wordt, zoals gebruikelijk is, eerst gekeken naar het eigen netwerk van de inwoner, de inzet van algemene voorzieningen (waaronder met name ook zorgvrijwilligers) en daarna pas de professionele ondersteuning. Maatwerk betekent in dit verband dat de consulent in beeld heeft welke behoefte er ligt en een professionele afweging maakt wat in iedere situatie passende ondersteuning is. Daar ligt hun kracht.

1. Het college weigert een maatwerkvoorziening, indien de cliënt aanspraak heeft op verblijf en daarmee samenhangende zorg in een instelling op grond van de Wet langdurige zorg dan wel redenen zijn om aan te nemen dat cliënt daarop aanspraak kan doen gelden en weigert mee te werken aan het verkrijgen van een besluit dienaangaande.

2. Het college kan in afwijking van het eerste lid een maatwerkvoorziening verstrekken, indien, gelet op alle omstandigheden in het individuele geval, dringende redenen hiertoe noodzaken. Het gaat hier om zeer bijzondere omstandigheden, waarbij weigering van een maatwerkvoorziening leidt tot onaanvaardbare consequenties voor de cliënt.

1. Voor de kosten in de volgende maatwerkvoorzieningen is geen bijdrage verschuldigd:

• •

  een rolstoel op grond van artikel 3.8 lid 4 sub d van het Uitvoeringsbesluit Wmo;

• •

  vervoersbudget op grond van artikel 13 lid 2 van de geldende Verordening maatschappelijke ondersteuning Schagen;

• •

  (rolstoel)taxivergoeding op grond van artikel 13 lid 2 van de geldende Verordening maatschappelijke ondersteuning Schagen.

2. Een cliënt die de leeftijd van achttien jaar nog niet heeft bereikt, is op grond van artikel 3.8 lid 4 sub e van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015 geen bijdrage in de kosten van maatwerkvoorziening verschuldigd. Het vorenstaande lijdt uitzondering ingeval een maatwerkvoorziening of pgb is verstrekt ten behoeve van een woningaanpassing voor een minderjarige. Op grond van artikel 13 lid 8 van de Verordening maatschappelijke ondersteuning Schagen 2018 is de bijdrage in de kosten van voornoemde maatwerkvoorziening of pgb verschuldigd door de onderhoudsplichtige ouders, daaronder begrepen degene tegen wie een op artikel 394 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek gegrond verzoek is toegewezen, en degene die anders dan als ouder samen met de ouder het gezag uitoefent over een cliënt.

3. Geen bijdrage in de kosten van een maatwerkvoorziening is verschuldigd, indien:

• •

  de cliënt in een schuldsaneringsregeling zit op grond van de Wet schuldsanering natuurlijke personen;

• •

  cliënt in een minnelijke schuldregeling zit op grond van de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening of in een stabilisatietraject dat aan voornoemde minnelijke regeling voorafgaat; of

• •

  op het inkomen van de cliënt op correcte wijze beslag is gelegd en de cliënt zich bij de gemeente heeft gemeld voor schuldhulpverlening.

4. De ingangsdatum van de bijdrageperiode waarover geen bijdrage verschuldigd is, wordt gesteld op de eerste dag van de bijdrageperiode die volgt op de bijdrageperiode waarin het college het besluit als bedoeld in het eerste lid bij het CAK bekend heeft gemaakt.

5. De periode waarover een bijdrage in de kosten van een maatwerkvoorziening is verschuldigd, is bij de navolgende maatwerkvoorzieningen gelijk aan de gebruiksduur van de maatwerkvoorziening in kwestie:

• a.

  een vervoersvoorziening over de korte en middellange afstand die in natura is verstrekt;

• b.

  schoonmaakondersteuning en signalering;

• c.

  praktische thuisondersteuning;

• d.

  begeleiding;

• e.

  dagbesteding;

• f.

  kortdurend verblijf;

• g.

  beschermd wonen.

6. De periode waarover een bijdrage in de kosten van een maatwerkvoorziening is verschuldigd hangt bij een vervoersvoorzieningen over de korte afstand die in de vorm van een pgb is verstrekt, een bouwkundige en woontechnische voorziening en niet-bouwkundige en niet- woontechnische voorziening af van de economische levensduur en de kostprijs van de maatwerkvoorziening. In een tabel die als bijlage 4 aan deze beleidsregels is gehecht kan worden afgelezen voor welke maximale duur een bijdrage in de kosten van de daarin genoemde maatwerkvoorziening kan worden opgelegd.

1. Een besluit als bedoeld in artikel 2.3.5 of 2.3.6 van de Wmo wordt herzien of ingetrokken op de wijze zoals dat in de wet en de krachtens deze wet tot stand gekomen verordening is opgenomen.

2. Op grond van dringende redenen kan door het college van het nemen van een herzienings- of intrekkingsbesluit worden afgezien.

1. Het college ziet geheel of gedeeltelijk van het vorderen van de geldswaarde van de ten onrechte genoten maatwerkvoorziening of het ten onrechte genoten pgb af, indien:

• a.

  het te vorderen bedrag lager is dan € 50,00 en er ten laste van de cliënt geen andere vorderingen openstaan; of

• b.

  hiertoe dringende reden aanwezig zijn. Het gaat hier om zeer bijzondere omstandigheden, waarbij terug- of invordering leidt tot onaanvaardbare financiële of sociale consequenties voor de belanghebbende.

2. Er kan ook van vordering worden afgezien van de kosten die voor het dwangbevel in rekening worden gebracht, alsook van de kosten zoals deze door de deurwaarder of het incassobureau in rekening worden gebracht.

1. Voordat een besluit tot herziening c.q. intrekking, als bedoeld in artikel 2.3.5 of 2.3.6 van de wet, of een besluit tot terugvordering, als bedoeld in artikel 2.4.1, eerste lid, van de wet, wordt genomen, biedt het college de client de mogelijkheid om zijn zienswijze kenbaar te maken.

2. Het horen van een client kan achterwege blijven als:

• a.

  de vereiste spoed zich daartegen verzet;

• b.

  de client al eerder in de gelegenheid is gesteld zijn zienswijze naar voren te brengen en zich sindsdien geen nieuwe feiten of omstandigheden hebben voorgedaan;

• c.

  de client aangeeft hiervan geen gebruik te willen maken.

1. De gemeente Schagen kan op verzoek van de cliënt of een verzoek dat door een derde namens de cliënt is ingediend tot gehele of gedeeltelijke kwijtschelding van het teruggevorderde bedrag overgaan als:

• a.

  redelijkerwijs te voorzien is dat de belanghebbende niet zal kunnen voortgaan met het betalen van zijn schulden, en

• b.

  redelijkerwijs te voorzien is dat een schuldenregeling met betrekking tot alle schulden niet tot stand komt zonder de medewerking van de gemeente Schagen, en

• c.

  de vordering van de gemeente Schagen ten minste zal worden voldaan naar evenredigheid met de vorderingen van schuldeisers van gelijke rang. Hierbij wordt rekening gehouden met de wettelijke preferentie van onze vordering(en).

2. Het besluit tot geheel of gedeeltelijk kwijtschelden van de vordering treedt niet eerder in werking voordat de schuldenregeling daadwerkelijk tot stand is gekomen.

3. Het besluit tot het geheel of gedeeltelijk kwijtschelden van de vordering wordt ingetrokken als:

• a.

  de schuldenregeling niet binnen twaalf maanden na het nemen van het besluit tot stand is gekomen;

• b.

  de cliënt niet of niet voldoende meewerkt aan de schuldenregeling; of

• c.

  de cliënt belanghebbende onjuiste of onvolledige gegevens heeft verstrekt, en de verstrekking van de juiste gegevens tot een ander besluit zou hebben geleid.

4. De gemeente Schagen ziet van verdere terugvordering af indien de cliënt:

• a.

  gedurende 3 jaar (36 maanden) op zijn vordering heeft afgelost;

• b.

  gedurende 3 jaar niet volledig aan de aflossingsverplichting heeft voldaan, maar de achterstallige aflossingen over deze periode alsnog ineens voldoet;

• c.

  gedurende 3 jaar geen betalingen heeft verricht en het niet aannemelijk is dat hij deze op enig moment nog gaat verrichten; of

• d.

  een bedrag van ten minste 50% van de restsom ineens voldoet.

1. Als de cliënt verzoekt om een aflossingsregeling kan hiermee worden ingestemd als de vordering in 36 maanden afgelost kan zijn, en het aflossingsbedrag minimaal € 50,00 per maand bedraagt.

2. Als de vordering niet in 36 maandelijkse termijnen kan zijn afgelost, wordt een onderzoek ingesteld naar de aflossingscapaciteit van de cliënt, met dien verstande dat dit onderzoek zich toespitst op de vraag of deze in staat is maandelijks een bedrag af te lossen dat gelijk is aan 5% van de voor hem geldende bijstandsnorm. Daarbij worden de financiële- en persoonlijke omstandigheden van belanghebbende in acht genomen. Alleen ingeval de belanghebbende maandelijks minder dan 5% van de van toepassing zijnde bijstandsnorm aflost of niets aflost wordt éénmaal per 3 jaar respectievelijk éénmaal per jaar een onderzoek ingesteld naar eventuele wijzigingen in de financiële en persoonlijke situatie van de belanghebbende.

3. Als cliënt niet meewerkt aan een onderzoek naar zijn financiële en persoonlijke situatie, wordt het aflossingsbedrag ambtshalve vastgesteld op 5% van de van voor hem geldende bijstandsnorm.

1. Vanuit het oogpunt van doelmatigheid worden er geen kosten in rekening gebracht voor het verzenden van een aanmaning.

2. Voor het versturen van een dwangbevel wordt € 50,00 aan kosten in rekening gebracht (artikel 4:120 Awb).

3. Als de invordering wordt overgedragen aan de deurwaarder, komen de kosten van deze deurwaarder volledig voor rekening van de cliënt.

1. De deurwaarder die door de gemeente Schagen wordt verzocht om de invordering over te nemen, kan de invordering van de gemeente overnemen als blijkt dat de cliënt niet bereid is de vordering op minnelijke wijze te voldoen en er geen vereenvoudigd beslag op het inkomen mogelijk is.

2. Oninbare vorderingen (bij verblijf in het buitenland) kunnen worden overdragen aan een daarin gespecialiseerd bedrijf of organisatie.

1. Deze beleidsregels treden in werking op de dag na die waarop de bekendmaking heeft plaatsgevonden.

2. Deze beleidsregels worden aangehaald als: Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning Schagen 2020.

3. De Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning Schagen 2017 worden ingetrokken per de datum waarop de beleidsregels, bedoeld in het eerste en tweede lid, in werking treden.