Beleidsnota archeologie en monumenten Gemeente Sittard-Geleen

Samenvatting

Sittard-Geleen kent een grote rijkdom aan archeologie en monumenten. In deze nota willen we u hier een blik op gunnen, en aangeven hoe we ons beleid inzetten om dit belangrijke stukje DNA van de stad te behouden en te integreren in de levende stad.

In het eerste hoofdstuk geven we in woord en beeld een beknopt overzicht van de historische ontwikkeling van Sittard-Geleen. Daarna belichten we enkele karakteristieke archeologische waarden en monumenten die mede vorm geven aan het DNA van de stad.

In hoofdstuk 2 geven we de kern weer van het beleid voor archeologie en monumenten. We zetten als gemeente in op drie speerpunten:

• 1.

  erkenning en bescherming van archeologie en monumenten. Hierbij gaat het om de bepaling welke elementen van belang zijn voor Sittard-Geleen, en de bescherming hiervan.

• 2.

  behoud door ontwikkeling. De identiteit van de stad vinden we door een verbinding van het oude DNA met de nieuwe ontwikkelingen. Dit noemen we behoud door ontwikkeling.

• 3.

  beleving van archeologie en monumenten. De archeologie en monumenten in de stad bieden een meerwaarde voor de beleving van de stad. Deze zoeken we hier op.

In hoofdstuk 3 beschrijven we de wettelijke kaders voor de archeologie, en werken we de speerpunten uit:

• 1.

  archeologische waarden: erkenning en bescherming. In Sittard-Geleen zijn 3 Rijksbeschermde archeologische monumenten aangewezen. De gemeente beschermt de archeologische waarden verder via het bestemmingsplan, op basis van een inventarisatie van alle archeologische waarden in de gemeente. Via een traject van vergunningverlening en handhaving completeren we onze bescherming van de archeologische waarden.

  In dit hoofdstuk lichten we ook de provinciale onderzoeksagenda voor archeologie voor de Graetheide toe, en zeggen we iets over de kostenverdeling bij archeologisch onderzoek.

• 2.

  archeologie: behoud door ontwikkeling. Behoud door ontwikkeling heeft voor de archeologie een heel eigen karakter. Het gaat hier immers vaak over kenmerken in het landschap, of waarden die in de grond verborgen zijn. In de structuurvisie leggen we de hoofdlijnen vast, die we in bestemmingsplannen verder uit werken. We zoeken steeds de verbinding tussen de archeologie, en de nieuwe ontwikkelingen in de stad.

• 3.

  beleving van archeologie. Door de historie te ontsluiten, krijgt het een meerwaarde voor de bewoners van de stad, en verhoogt de aantrekkelijkheid van Sittard-Geleen. De archeologische waarden worden op diverse wijzen ontsloten: ter plekke, in Museum het Domein, in het Euregionaal Historisch Centrum, via historische verenigingen en via internet.

In hoofdstuk 4 beschrijven we de wettelijke kaders voor monumenten, en werken we de speerpunten uit:

• 1.

  monumentale waarden: erkenning en bescherming. In Sittard-Geleen zijn 199 Rijksmonumenten en ongeveer 230 gemeentelijke monumenten aangewezen. Ook zijn al een aantal stadsgezichten aangewezen. Er zal nog een aantal religieuze monumenten worden aangewezen.

  Verdere bescherming van monumentale waarden zal zoveel mogelijk plaatsvinden op basis van het bestemmingsplan en welstandsbeleid. Als basis hiervoor inventariseren we ons erfgoed, en selecteren we de waarden die we willen behouden. De bescherming van de waarden vindt verder plaats via vergunningverlening en handhaving.

  We stimuleren de instandhouding van monumenten met subsidies, en geven informatie over andere financiële ondersteuningsmogelijkheden.

• 2.

  monumenten: behoud door ontwikkeling. De historie van Sittard-Geleen is duidelijk zichtbaar in haar monumenten. Bij behoud door ontwikkeling staat het integreren van dit oude DNA ten behoeve van het leven van de stad voorop. In de structuurvisie leggen we de hoofdlijnen vast, die we in bestemmingsplannen verder uit werken. Vanuit behoud door ontwikkeling leggen we bij ontwikkelingen steeds de relatie met de aanwezige monumentale waarden.

• 3.

  beleving van monumenten. De beleving van monumenten gebeurt op verschillende manieren. Via citymarketing zetten we Sittard-Geleen met haar eigen sfeer op de kaart. Via Museum het Domein, het EHC, historische verenigingen en internet worden de monumenten verder actief ontsloten.

Hoofdstuk 5 tot slot is de uitvoeringsparagraaf voor archeologie en monumenten in Sittard-Geleen. Hierin leest u in het kort terug hoe we de komende jaren uitvoering geven aan het beleid.

Bij de nota hoort een apart deel met technische bijlagen. Deze geven verdere achtergrondinformatie en verdieping: een overzicht van het Rijks- en Provinciaal beleid en het wettelijke kader, een overzicht van de monumenten in Sittard-Geleen, mogelijkheden voor financiële en fiscale ondersteuning anders dan door de gemeente, de bestemmingsplanvoorschriften voor de bescherming van archeologische waarden, en de kosten en financiering van archeologisch onderzoek.

Inleiding

In deze nota beschrijven we het beleid voor archeologie en monumenten van de gemeente Sittard-Geleen. Hiermee actualiseren we het beleid zoals dat eerder was vastgesteld in de Nota archeologie 2002, de archeologische verwachtingen- en beleidsadvieskaart 2005, en de beleidsnota monumentenzorg 2002 “zorg voor een historische parel”.

De aanleidingen voor de actualisatie waren meerledig:

• ·

  onder de benaming “Modernisering Monumentenzorg” vindt op dit moment een koerswijziging plaats van de traditionele objectgerichte monumentenzorg naar een meer gebiedsgerichte erfgoedzorg. Hiertoe zijn de Monumentenwet en het Bro recent gewijzigd (laatst per januari 2012) waardoor de gemeente meer wettelijke verantwoordelijkheden heeft gekregen voor het erfgoedbeleid

• ·

  de gemeente wil haar regels voor de burgers zo helder en eenvoudig mogelijk maken (deregulering)

• ·

  door de veranderende demografische omstandigheden gaat behoud door ontwikkeling een steeds sterkere rol spelen bij de ontwikkeling van de stad.

Met het voorliggende beleid is het beleid voor archeologie en monumenten voor Sittard-Geleen weer bij de tijd. We gunnen u in de nota een blik op de rijkdom aan archeologie en monumenten Sittard-Geleen, en geven aan hoe we ons beleid inzetten om dit belangrijke stukje DNA van de stad te behouden en te integreren in de levende stad.

1 het rijke verleden van Sittard-Geleen

Dit hoofdstuk is een overzicht van de rijkdom aan cultuurhistorie in Sittard-Geleen. We geven een beschrijving van de bewoningsgeschiedenis en geven een beknopt overzicht van waardevolle cultuurhistorische overblijfselen. Op een overzichtskaart staan de belangrijkste locaties aangegeven.

1.1 Introductie

Sittard-Geleen is rijk aan erfgoed. Dit omvat het hele scala van de eerste bewoners in de steentijd, tot het recente verleden. Uniek voor Nederland is dat in het stadshart van Sittard alles bij elkaar komt: hier is bewoning geweest vanaf de steentijd tot nu.

In hoofdstuk 1.2 vertellen we kort de oudste bewoningsgeschiedenis van Sittard-Geleen.

In hoofdstuk 1.3. geven we een beeld van de recentere ontwikkelingen vanaf 1800 tot nu.

In hoofdstuk 1.4 tot slot geven we een impressie van een aantal waardevolle monumenten die behouden zijn, en daarmee zichtbaar een beeld van het verleden geven.

Een beperkt deel van de bewoningsgeschiedenis is bekend uit geschriften, het grootste deel wordt bewaard in archeologische resten die zich nog onverstoord in de bodem van de gemeente bevinden. Daarmee liggen de getuigenissen van de langste periode uit onze geschiedenis onzichtbaar bewaard in de intacte cultuurlagen in de grond.

Vanaf de Romeinse tijd en de middeleeuwen kennen we zichtbare overblijfselen in de gedaante van wegen, kavelstructuren, beeklopen, graften, boerderijen, kastelen, buitenplaatsen, kerken, kloosters, kapellen, molens en gehuchten. In de landelijke buitengebieden (zoals Lahrhof en Hoogveld voor de bebouwing) was tot voor kort de oude wegenstructuur die terugging tot de middeleeuwen en mogelijk tot de Romeinse tijd nog aanwezig. Post-Middeleeuwse boerderijen en gehuchten staan mogelijk op oudere middeleeuwse voorlopers.

De kaart bevat een selectie van de belangrijkste archeologische vindplaatsen en cultuurhistorische elementen. Een aantal hiervan is van nationaal belang.

Op het gebied van de archeologie bevat de kaart de archeologische monumenten, oude bewoningskernen en onderzochte gebieden. Daarnaast is een aantal belangrijke archeologische vindplaatsen aangegeven.

Op het gebied van de cultuurhistorie bevat de kaart een aantal losse Rijksmonumenten, als kerken, kastelen, molens en Stadspark Sittard. Omdat de gemeente meer dan 500 monumenten rijk is, bevat de kaart verder een aantal gebieden met concentraties van rijksmonumenten en gemeentelijke monumenten. De binnenstad van Sittard is aangewezen tot rijksbeschermd gezicht. Leyenbroek en oud Geleen zijn gemeentelijk beschermde gezichten; voor de Sjpoarkolonie loopt de procedure. Als cultuurhistorische lijnelementen zijn de wegstructuren aangegeven die nog in het terrein zichtbaar zijn. Tot slot is er in de gemeente nog het beschermde natuurmonument Grasbroek.

Het is goed te zien dat verspreid over het hele gemeentelijk grondgebied archeologische en cultuurhistorische resten aanwezig zijn. Deze resten vertellen de bewoningsgeschiedenis van Sittard-Geleen. In de volgende paragraaf (1.2) wordt de oudste bewoningsgeschiedenis in chronologische volgorde verteld. De tekst verwijst regelmatig naar locaties in de gemeente die van archeologisch of historisch belang zijn. Een deel daarvan is met nummers op de kaart aangegeven.

1.2 Sittard-Geleen: oudste bewoningsgeschiedenis en archeologische vindplaatsen

In de Bronstijd (2.000-800 v.Chr.) werd de landbouw structureler, en nam het areaal landbouwgrond geleidelijk toe. Er zijn niet veel vondsten uit deze periode bekend. Onduidelijk is of het gebied ook daadwerkelijk minder druk bezocht is geweest, of dat de bewoningslocaties onvindbaar zijn. Het aardewerk uit die tijd is erg bros, en verweert snel als het aan het oppervlak ligt. Incidenteel worden er wel bronzen bijlen uit deze periode aangetroffen. Uit recent grootschalig onderzoek blijkt dat de vindplaatsen wel te vinden zijn. In Sittard-Hoogveld (4) zijn sporen van bewoning en van begraving aangetroffen.

In de IJzertijd (800-12 v.Chr.) nam het areaal landbouwgrond en heidevelden verder toe ten koste van het bos. De bewoning kenmerkte zich waarschijnlijk door verspreid in het landschap liggende boerderijen, met daaromheen de akkers. De boerderijen werden geregeld verplaatst omdat nieuwe akkergrond nodig was (‘zwervende erven’). Uit deze periode zijn er vondsten van nederzettingsresten, crematies, een vlakgraf en een urnenveld. Verspreid in het grondgebied van de gemeente Sittard-Geleen liggen veel vindplaatsen uit de IJzertijd. Een van de meest aansprekende is het urnengrafveld van Sittard-Hoogveld (4).

Tussen 1000 en 1300 zijn de grote Zuid-Limburgse plateaugebieden ontbost en in cultuur gebracht. De oudste nederzettingen liggen aan de randen van de plateaus, in de omgeving van droge dalen die in de hellingen zijn ingesneden. Dergelijke dalen vormden een natuurlijke toegangsweg naar het plateau. Ook ontstonden nederzettingen op de grenzen van graslanden in lage dalen die nog regelmatig onder water liepen en hoger gelegen bouwlanden. Aan die grensligging danken veel nederzettingen hun langgerekte vorm, zoals bijvoorbeeld tegenover Papenhoven, waar aan de overzijde van de Kingbeek de rij huizen van het gehucht Opstay (9) werd opgetrokken.

Het Graetbos nam aanvankelijk het hele gebied in beslag tussen de veertien dorpen die recht op gebruik van het bos hadden: Buchten, Born, Guttecoven, Limbricht, Sittard, Munstergeleen, Geleen, Beek, Elsloo, Stein, Urmond, Berg aan de Maas (Ob)bicht en Papenhoven. Ook later bleef de bewoning geconcentreerd in de oude dorpen, hoewel deze dorpen door de ontginningen steeds verder van het bosgebied af kwamen te liggen. Aan de veedriften van Limbricht en Geleen naar de Graet werden nieuwe nederzettingen gesticht: Einighausen, Lutterade en Krawinkel. De rechten op de Graetheide gaan volgens een oude traditie terug tot Koning Zwentibold (ca. 900 na Chr.) die het gebied zou hebben geschonken aan de bewoners van de veertien omliggende dorpen.

In de Hoge Middeleeuwen is een groot aantal kastelen gebouwd. Mottekastelen vormden onder andere het centrum van heerlijkheden als Born, Limbricht, en zeer waarschijnlijk ook Sittard. De oudste kern van Sittard bevindt zich aan het Kloosterplein en de Oude Markt. In de 11e eeuw en mogelijk reeds eerder bevond zich op deze plaats een motte met voorburcht: het latere “Huis op de Berg”. Sittard kreeg in 1243 stadsrechten. Gunstig gelegen aan een interlokale landweg, ontwikkelde Sittard zich tot marktplaats en centrum van de regio. Het was, in tegenstelling tot de andere kernen, niet uitsluitend gericht op de landbouw en veeteelt. Hier concentreerden zich handels- en nijverheidsactiviteiten. Daarnaast had het vestingstadje op het gebied van onderwijs en religie een verzorgende functie voor de omliggende plaatsen.

De stad Sittard breidde zich in de middeleeuwen in een aantal fasen uit. De oorspronkelijke nederzetting wordt in de 12e eeuw ovaalvormig uitgebreid, en in de 14e eeuw vergroot tot de huidige omvang van de historische kern. Elke uitbreiding betekende op den duur tevens een uitbreiding van de verdedigingswerken. In 1299 werd er een kapittel gesticht. De immuniteit van dit gebied (Kerkplein en Kloosterplein) heeft ervoor gezorgd dat handel en nijverheid zich buiten dit gebied gingen ontwikkelen. De handelsroute van Vlaanderen naar het Rijnland liep van oudsher door dit hart van de nederzetting, maar werd toen verlegd naar de Limbrichterstraat, de Markt en de Putstraat.

Tussen 1676 en 1679 werd Sittard herhaalde malen geplunderd door het Franse leger, met als dieptepunt het rampjaar 1677 waarin vrijwel de hele stad door de Fransen in brand werd gestoken. De vestingwerken werden toen zo grondig verwoest dat Sittard als vesting afgedaan had. Wel bleven de wallichamen en de poorten nog bestaan. Omdat de vestingwerken hun functie verloren hadden ontstond in de schootsvelden lintbebouwing langs de historisch toegangswegen Brandstraat, Paardestraat en Putstraat. In de Franse tijd werd het kapittel opgeheven, en konden ook burgers eigendom verwerven in het (oude) kapittelgebied. Een groot deel van de bebouwing rond het Kerkplein en het Kloosterplein stamt uit de 19e en 20e eeuw.

1.3 recentere ontwikkelingen; Sittard-Geleen van 1800 tot nu

Het negentiende eeuwse fundament

Onder leiding van de Franse cartograaf Jean Joseph Tranchot werd omstreeks 1805 het gebied tussen Maas en Rijn, en daarmee ook, voor de eerste maal, het grondgebied van de huidige gemeente Sittard-Geleen, nauwkeurig in kaart gebracht. De op deze kaart weergegeven structuur van het gebied is grotendeels van middeleeuwse herkomst, en biedt hiermee een mooi tijdsbeeld van de historische structuren.

In de honderd jaar na de vervaardiging van de Tranchotkaart nam de bevolking sterk toe maar bewoonde nog steeds dezelfde kernen. Zo verdubbelde zich het inwonersaantal van de gemeente Sittard tot ongeveer 6.000, zonder noemenswaardige uitbreidingen. Mede als gevolg van de toenemende bevolkingsdruk werd de gemeenschappelijk grond van de Graetheide opgedeeld tussen de omliggende gemeenten. Delen hiervan kwamen in particuliere handen en werden in cultuur gebracht.

Het feit dat het grondgebied van de huidige gemeente Sittard-Geleen vanaf 1815 onderdeel is gaan uitmaken van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en vanaf 1839 van het Koninkrijk der Nederlanden is sterk bepalend geweest voor de ontwikkeling van de structuur van het gebied. Aan de oostzijde van Sittard lag vanaf 1815 een staatsgrens waardoor het handelsstadje werd afgesloten van het Duitse achterland. Bij de opname in het Koninkrijk der Nederlanden werd de Maas een grensrivier, waardoor de contacten tussen de plaatsen op west- en oostoever van de Maas werden bemoeilijkt.

Om de opname van Nederlands-Limburg in het Nederlands staatsverband te bevorderen werd in de jaren 1840 een rijksweg aangelegd van Nijmegen naar Maastricht. De weg werd 250 meter ten westen van de oude kern van Sittard geprojecteerd en liep zuidwaarts tussen de dorpen Op-Geleen, Krawinkel en Lutterade door.

De aanleg van de spoorlijn Venlo-Maastricht werd van economisch groot belang geacht. Zowel Sittard als Geleen (Lutterade) werden halteplaatsen aan deze in 1865 geopende verbinding. Met de opening van de spoorlijn Sittard-Herzogenrath in 1896 werd Sittard zelfs een spoorwegknooppunt. De gemeente Geleen kreeg toen bij Op-Geleen een tweede station.

Door de goede verbindingen en de ligging aan de grens vestigden verschillende Franse en Duitse kloosterorden, die eind 19de eeuw hun land ontvluchtten wegens antikatholieke wetten, zich in Geleen, maar vooral in Sittard. In de door hen aangelegde grote kloostercomplexen maakten ze zich nuttig op het gebied van de ziel-, zieken- en armenzorg en onderwijs.

Het fundament van het zwarte goud, 1900-1940

Op zoek naar ontginbare lagen steenkool verrichtte een Duitse firma al in 1901 boringen bij Lutterade. De eerste boortoren van Staatsmijnen verrees hier pas in 1916, drie jaar later werd begonnen met het uitdiepen van een schacht en het duurde nog vier jaar voordat de eerste 2.000 kilo steenkool werd bovengehaald. Op 1 januari 1926 ging de Staatsmijn Maurits officieel in bedrijf.

De komst van de mijn en de daaruit voortvloeiende chemische bedrijvigheid van het Stikstofbindingsbedrijf (1929) veranderde het karakter van de samenleving en het landschap grondig. In enkele decennia werd het dunbevolkte landbouwgebied getransformeerd tot een dichtbevolkt industriegebied. In het zuidelijk deel van de Graetheide ontwikkelde zich een groot industrieel complex, thans in beheer bij Chemelot. Op de bestaande bebouwing had de mijn een verwoestende uitwerking: Lutterade en Krawinkel, ten westen van de spoorlijn, verdwenen grotendeels van de kaart.

In de eerste decennia van de twintigste eeuw leefden de Sittardse bestuurders in de veronderstelling dat hun stad het centrum zou worden van het nieuwe mijngebied. Om de verwachte toestroom van arbeiders op te vangen werden op enige afstand van het stadscentrum arbeiderswijken gebouwd in: Ophoven, Overhoven, Stadbroek en Limbrichterveld.

Toch zou niet Sittard, maar Geleen zich ontwikkelen tot het hart van de nieuwe mijnstreek. Daar werd tussen de drie belangrijkste dorpskernen (Op-Geleen, Lutterade en Krawinkel) een nieuwe gemeentehuis gebouwd en een geheel nieuw centrum, met brede rechte straten, toegesneden op het moderne verkeer. De vrijwel nog geheel omwalde binnenstad van Sittard met zijn smalle kronkelige straten paste niet in dat beeld. Veel arbeiders vonden huisvesting in het dicht bij de mijn gerealiseerde Geleense tuindorp Lindenheuvel. In 1947 telde het bijna 7.700 inwoners.

De steenkoolwinning in Zuid-Limburg had ook grote invloed op de infrastructuur van de regio. Mede voor de afvoer van steenkool werd in 1925 begonnen met de aanleg van een kanaal langs het slecht bevaarbare deel van de Maas tussen Maastricht en Maasbracht. Op 16 september 1935 opende prinses Juliana dit naar haar genoemde kanaal. Een deel van de arbeiders die werkzaam waren geweest bij de aanleg, ‘kanaalluuj’, bleef in de Maasdorpen wonen.

Obbicht-Papenhoven en Grevenbicht kwamen tussen de Maas en het Julianakanaal te liggen. Om de isolatie van deze plaatsen enigszins te doorbreken werden bestaande verbindingswegen omgeleid naar bruggen over het kanaal bij Obbicht, Born en Buchten.

Aan de oostzijde van het Julianakanaal werd in Buchten, gemeente Born, een haven ingericht voor de overslag van kolen uit treinen op schepen. Hiertoe werd ook het baanvak van een opgeheven tramlijn tussen Born en Sittard geschikt gemaakt voor kolenvervoer. Er rijden geen zware kolentreinen meer naar de haven aan het Julianakanaal, maar de spoorlijn is tot op de dag van vandaag in gebruik voor het transport van goederen.

Verdere uitbouw, 1940-1980

De dynamische mijngemeente Geleen zou begin jaren 50 het stadje Sittard demografisch overvleugelen. De sterk groeiende bevolking van Geleen vond huisvesting in nieuwbouwwijken die tot aan de gemeentegrenzen reikten: Geleen-Zuid. De oude kern Spaans-Neerbeek werd aan de expansie en vernieuwingsdrift opgeofferd.

Op 17 december 1965 kondigde de minister van Economische Zaken, drs. Joop den Uyl, de sluiting van de Limburgse mijnen aan. Negentien maanden later werden de laatste kolen uit de staatsmijn Maurits opgehaald; DSM in Geleen ging zich volledig richten op de chemische industrie. Geleen telde in 1972/73 ca. 37.000 inwoners, maar kreeg daarna te maken met een teruglopend bevolkingsaantal.

De binnenstad van Sittard had in de jaren 50 en 60 door de opkomst van sterk groeiende mijngemeenten, als Hoensbroek, Brunssum en het naburige Geleen, niet alleen veel van haar winkelfunctie verloren, maar ook voor een groot deel haar woonfunctie. Mensen trokken weg uit de binnenstad van Sittard en vestigden zich in nieuwbouwwijken, die de open ruimte tussen het stadscentrum en de buitendorpen en tussen de buitendorpen onderling opvulden.

In deze woonwijken werd tot begin jaren 70 de bevolkingsgroei opgevangen. Daarna lag de grootschalige woningbouw en ook de groei van de bevolking in de gemeente Sittard een tiental jaren stil. Steeds meer mensen vonden nu huisvesting in nieuwbouwwijken van aangrenzende gemeenten als Limbricht en Munstergeleen, die zich tot aantrekkelijke woongemeenten ontwikkelden. Door sanering van de binnenstad en vestiging van grootwinkelbedrijven herstelde Sittard omstreek 1970 haar winkelfunctie in de regio.

De infrastructuur rondom Born werd in deze jaren verder verbeterd. Naast het havencomplex en de goederenspoorlijn kreeg de gemeente ook een toegang tot de autosnelweg A2, die midden jaren zestig werd gerealiseerd. Met de opening van de Daf-fabriek (1968), die een deel van het afvloeiend mijnpersoneel werk moest bieden, ging Born zich profileren als industriegemeente. Eind jaren zeventig telde Born twee keer zoveel inwoners als zijn landelijke en meer geïsoleerd gelegen buurgemeenten Obbicht-Papenhoven en Grevenbicht.

De over de Graetheide geprojecteerde autosnelweg A2 kreeg iets ten zuiden van Geleen een aansluiting op de A76. Deze in west-zuidoostelijke richting georiënteerde autosnelweg aan de zuidgrens van Geleen kreeg later aansluiting op de Duitse A4 naar Aken en Keulen en op de uit België komende E314.

Van herindeling naar herindeling, 1980-2000

Om de lokale bestuurskracht te vergroten vond in 1982 een gemeentelijke herindeling plaats. Born, Grevenbicht en Obbicht-Papenhoven gingen samen de nieuwe gemeente Born vormen met ca. 13.000 inwoners. Limbricht en Munstergeleen gingen onderdeel uitmaken van de nieuwe gemeente Sittard met ca. 43.500 inwoners. Geleen kreeg het hele DSM-terrein, maar geen vergroting van het aantal inwoners, dat ca. 34.000 bleef. Aan de vooravond van de gemeentelijke herindeling per 1 januari 2001, waarbij Sittard, Geleen en Born de nieuwe gemeente Sittard-Geleen gingen vormen, telde Born ca. 14.500, Sittard ca. 50.000 en Geleen nog steeds ca. 34.000 inwoners.

Toch breidde Geleen in deze periode zijn woongebied verder uit in noordelijke richting en maakte verdere plannen in deze richting (De Haese).

Munstergeleen oriënteerde zich op Sittard. De bevolkingsaanwas in Sittard werd grotendeels opgevangen in nieuwbouwwijken aan de Duitse grens.

Mede door de aanleg van de randweg Hasseltsebaan/Middenweg verdween grotendeels het landelijk karakter tussen Sittard en de dorpskern Limbricht. De dorpskernen Einighausen en Guttecoven wisten hun landelijk karakter te behouden.

Born kende met de realisatie van de wijk Hondsbroek een uitbreiding in oostelijk richting.

Een nieuwe stad, 2001-nu

Op 1 januari 2001 werden Born, Geleen en Sittard gefuseerd tot één gemeente, Sittard-Geleen. Er werd ingezet op een herkenbare, samenhangende stad bestaande uit karakteristieke onderdelen waarbij - zo werd in een stadvisie neergelegd - vroegere steden en wijken ieder een specifieke functie in het geheel vervulden.

Het centrum van Geleen werd bestempeld als stedelijk servicecentrum en werd onder het toeziend oog van stedenbouwkundige Kees Rijnboutt vernieuwd.

Voor het centrum van Sittard, dat o.m. de functie van ‘recreatief winkelen’ kreeg toebedeeld, maakte stedenbouwkundige Jo Coenen nieuwe plannen.

Oudere plannen om de Rijksweg, die beide centra met elkaar verbindt, opnieuw in te richten werden uitgevoerd. Aan deze Rijkswegboulevard verrees, tussen de genoemde kernen, een ziekenhuis. Om deze verbindingsweg verkeersluw te maken werd in het stadsdeel Geleen een westelijke randweg aangelegd.

De infrastructuur rond het haven- en industriegebied in Born werd in oost-westelijke richting sterk verbeterd door de realisatie van de N297, die aansluit op de Duitse snelweg B56 richting Düsseldorf.

1.4 Zichtbare monumentale waarden

Van het hierboven geschetste rijke verleden van Sittard-Geleen zijn in de vorm van archeologie en monumenten veel sporen bewaard gebleven. In paragraaf 1.1 zijn deze sporen vanuit de archeologie al deels beschreven. In de volgende paragraaf geven we een impressie van een aantal waardevolle monumenten die zichtbaar een beeld van het verleden geven. Duidelijk mag zijn dat het overzicht niet limitatief is; het is bedoeld om een impressie te geven.

Sporen van Bandkeramiek

De eerste landbouwers van ons land, de Bandkeramiekers, vestigden zich zo’n 7000 jaar geleden in onze streken. Resten van hun nederzettingen zijn in Sittard en Geleen opgegraven. Een herinnering aan dit verleden is verbeeld in de wijk Janskamperveld in de vorm van een huisplattegrond uitgevoerd op ware grootte en een modern monument .

Romeinse aanwezigheid

Stads- en dorpskernen

De oude kernen binnen de gemeente tonen hun verleden in hun veelal middeleeuwse grondplan en de vele karakteristieke gebouwen. De meeste van deze nederzettingen bevinden zich bij waterstromen en hebben oorspronkelijk een lineaire structuur (lintbebouwing). Vele panden binnen de oude kernen hebben de status van rijksmonument of gemeentelijk monument.

De nederzetting Sittard werd geheel omwald, voorzien van vestingwerken en groeide uit tot het stadje van de regio. De nog bijna volledig omwalde binnenstad van Sittard kreeg in 1972 de status van beschermd stadsgezicht, inclusief de wallen zelf en een gedeelte van de vroegere schootsvelden. Leyenbroek en oud Geleen zijn gemeentelijk beschermde gezichten; voor de Sjpoarkolonie en Sanderbout loopt de procedure. Ook bestaat het voornemen om Broeksittard en de uitlopers van de binnenstad nog aan te wijzen als beschermd gezicht.

In de 20e eeuw ging de organische groei steeds meer over in planmatige uitbreidingen. Het meest sprekende is de bouw van de nieuwe kern Geleen, tussen de historische dorpen Op-Geleen, Lutterade en Krawinkel. Toen zijn ook wijken ontstaan met een geheel eigen karakter, zoals enerzijds het tuindorp Lindenheuvel en de koloniën waar de mijnwerkers gehuisvest werden, en anderzijds het villapark in Sittard.

Religieus cultuurerfgoed

De gemeente is rijk aan religieus cultuurerfgoed: kerken, kloosters, kapellen maar ook veldkruisen die her en der in het landschap te vinden zijn.

Een uitblinker is het oude Salviuskerkje van Limbricht. Het oudste gedeelte van dit oorspronkelijk geheel uit maaskeien opgebouwd Romaans zaalkerkje stamt uit het einde van de 10e eeuw. De bij de restauratie teruggevonden gewelfschilderingen uit ca. 1300 vormen de oudste en meeste volledige cyclus in Nederland.

Ook de toren van de St.-Martinuskerk in Holtum is in oorsprong 13e-eeuws maar de toren werd in 1887 verhoogd door architect Joh. Kayser die toen ook de romaanse kerk verving door de huidige neogotische kerk, uitgebreid in 1936.

Het oudste deel van de Grote Kerk van Sittard dateert uit het eind van de 14e eeuw. De kerk is een voorbeeld van de Maaslandse gotiek en de in speklagen opgetrokken toren is rond 1500 gebouwd, later door Pierre Cuypers voorzien van de huidige spits. Bijzonder zijn de koorbanken uit ca. 1425.

De toren van de St.-Marcellinus en St.-Petruskerk in Oud-Geleen is ook rond 1500 opgetrokken maar de bijbehorende kerk is in 1862 gesloopt en vervangen door de huidige kerk, uitgebreid in 1957.

Het 17e-eeuwse “Huis op den Berg” vormt de kern van het vroegere ursulinenklooster dat zich in de tweede helft van de 19e eeuw ontwikkelde tot een omvangrijk complex aan de Oude Markt.

De neogotische Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart in Sittard was de eerste kerk in Nederland die zich ‘basiliek’ mocht noemen. Voor de opvang van de toestromende pelgrims werd aan de overzijde van de straat het Mariapark gebouwd, eveneens een ontwerp van Joh. Kayser, leerling van Pierre Cuypers. In diezelfde tijd werd het 18e-eeuwse landhuis “Watersley” uitgebreid tot een groot kloostercomplex, eveneens een ontwerp van Joh. Kayser.

Rond de wisseling van de 19e naar de 20e eeuw werd het voormalige klooster aan de Leyenbroekerweg gebouwd. Uit die tijd dateert ook het “Frans klooster”, het begin van het ziekenhuis van Sittard en – na de sloop van de latere ziekenhuisgebouwen – tevens het restant.

In deze periode is ook de Hervormde kerk van Grevenbicht gebouwd, evenals de bijbehorende pastorie.

Voor en na de Tweede Wereldoorlog zijn in Sittard-Geleen veel nieuwe kerken gebouwd. Vermeldenswaard zijn daarbij de kerken en kloosters die ontworpen zijn door Jos Wielders, een architect die openstond voor alle ontwikkelingen van zijn tijd en van wie veel werken de monumentenstatus hebben gekregen.

Scholen

Kastelen en vestingwerken

De gemeente telt liefst zeven kastelen terwijl in Sittard nog een belangrijk deel van de vestingwerken bewaard is gebleven.

Sinds een grenscorrectie per 1 januari 2006 ligt kasteel Millen op het grondgebied van de gemeente Sittard-Geleen. Met deze ingreep is de eeuwenoude band tussen dit kasteel en een groot deel van het grondgebied van de huidige gemeente Sittard-Geleen hersteld. Op het terrein van kasteel Millen bevinden zich een motte, een donjon uit de 14e eeuw en het kasteel dat rond 1700 is opgetrokken.

Woonhuizen

De oudste nog bewaard gebleven woningen zijn opgetrokken in vakwerkbouw zoals onder meer de pandjes uit 1593 in de Gruizenstraat te Sittard, het nagenoeg even oude pand Markt 20 in Sittard, de 17e-eeuwse bovenbouw van Städgen 6 in Born, het pand Ophoven 3-5 in Sittard en het landarbeidershuisje aan de Tudderenderweg te Sittard.

Daarna ging men over op metselwerk met hardstenen deur- en raamomlijstingen zoals het Jacob Kritzraedthuis uit 1620 in Sittard, het Maaslands dubbelhuis uit 1627 in de Helstraat in Sittard en het Ecrevissehuis uit 1630, eveneens in de Helstraat te Sittard. Maar ook bijzonder zijn het Huis Maes in Oud-Geleen, met een 16e-eeuwse kern, en het Huis Corten of het Drossaardhuis uit het midden van de 18e eeuw aan de Geenstraat te Geleen.

Een aparte categorie vormen de voormalige kapittelhuizen rond het Kloosterplein te Sittard waar ook nog (een gedeelte van) de 17e-eeuwse Tiendschuur van het kapittel staat.

Bij veel panden in de Sittardse binnenstad zijn de hardstenen omlijstingen niet meer zichtbaar omdat op een gegeven moment veel gevels van een pleisterlaag voorzien werden. De daarbij toegepaste decoraties zijn soms zeer uitbundig. Hetzelfde is ook gedaan bij veel gevels in Oud-Geleen maar vooral bij sommige gevels in de kernen langs de Maas kwam men tot uitgebreide composities.

In het interbellum is met name in en in de nabijheid van de Mauritslaan in Geleen een groot aantal bijzondere dubbelblokken gerealiseerd in expressionistische stijl. In Sittard is in die periode het complex Julianaplein en omgeving gebouwd, een complex dat als totaal op de monumentenlijst staat.

Tenslotte zijn de zogenaamde “Oostenrijkse huizen” in Geleen het vermelden waard. Deze houten prefab woningen zijn na de Tweede Wereldoorlog gebouwd in de wijk Lindenheuvel en in de Strensstraat.

Openbare gebouwen

De bioscoop “Forum” te Sittard, een ontwerp van Jos Wielders uit 1929, en de vroegere “Cinema Royal” te Geleen uit 1932 staan beide op de monumentenlijst.

Daarnaast zijn er nog vele winkels en horecagelegenheden gevestigd in panden die een monumentenstatus hebben gekregen.

Boerenhoeven

Ook in de oudere kernen zoals Oud-Geleen, Grevenbicht, Buchten, Einighausen en Munstergeleen zijn monumentale boerderijen bewaard gebleven.

Een aparte categorie vormen de zogenaamde ontginningsboerderijen, gebouwd toen de vroegere gemeenschappelijke Graetheide in de 19e eeuw ontgonnen mocht worden.

Een fraai voorbeeld van een grote monumentale carréboerderij, waarvan er meerdere in de gemeente te vinden zijn, is de recent gerestaureerde “Biesenhof”, vlak bij Sweikhuizen, een hofstede die een geschiedenis heeft die teruggaat tot in de 13e eeuw, als bezit van de Ridders van de Duitse Orde te Alden Biesen. Ook de Stadsboerderij is hiervan een mooi voorbeeld.

Rond Sittard staat een aantal grote gesloten hoeven zoals de al in 1406 vermelde maar in de huidige vorm uit 1763 daterende “Ophovenerhof”, de “Bergerhof” uit de 17e eeuw, de uit de 18e eeuw daterende maar later gesplitste “Lahrhof” en de 18e-eeuwse boerderij “Watersleyde”.

Watermolens

Eeuwenlang waren wind- en watermolens belangrijke gebouwen voor de plaatselijke economie. In het verleden waren ze op vele plaatsen in het grondgebied van de huidige gemeente Sittard-Geleen te vinden. De watermolens van Ophoven, Stadbroek en Grevenbicht zijn het beste behouden.

De Ophovenermolen kent een geschiedenis die terug gaat tot begin 15e eeuw. Het huidige, aan de rand van het stadspark gelegen, gebouw dateert uit 1716. In 1998 is het gebouw gerestaureerd. De molen wekt ‘groene stroom’ op. In het gebouw is een restaurant gehuisvest.

De in 1582 gebouwde Stadbroekermolen werd in 1699 en in de tweede helft van de 19e eeuw uitgebreid. Eind vorige eeuw is het molencomplex door restauratie van een dreigende ondergang gered.

De molen van Grevenbicht is een kleine turbinewatermolen gelegen aan de Kingbeek. De monumentale watermolen waarvan de bouwgeschiedenis teruggaat tot 1548, is in 2002 gerestaureerd en heeft thans een woon- en winkelbestemming.

Vermeldenswaard is ook de voormalige dubbele watermolen over de Geleenbeek in Munstergeleen, in oorsprong daterend uit eind 13e eeuw maar in de huidige vorm uit eind 18e eeuw (Pater Karel).

Begraafplaatsen en parken

Ook begraafplaatsen behoren tot het cultuurhistorisch erfgoed. Dat geldt met name voor het Joodse Kerkhof op de Jodenberg, de Romeinse grafheuvel, in Grevenbicht, voor de Hervormde Begraafplaatsen in Sittard en Grevenbicht en voor het Kerkhof in Papenhoven.

Als een van de weinige parken in Nederland is het Stadspark in Sittard beschermd als rijksmonument maar ook het als volkspark aangelegde Burg. Damenpark in Geleen is van cultuurhistorische waarde.

Industrieel erfgoed

Ook de industrialisatie heeft haar monumenten nagelaten binnen de gemeente. Onder andere vinden we in Geleen het in de stijl van de Amsterdamse school opgetrokken hoofdgebouw van de Staatsmijn Maurits. De beeldbepalende koeltorens zijn niet bewaard gebleven maar de constructiewerkplaats en de watertoren hebben inmiddels een monumentenstatus.

Het sluizencomplex in Born, deel uitmakend van het Julianakanaal dat gegraven werd om de steenkool te kunnen afvoeren, staat op de monumentenlijst. Dat geldt ook voor de dubbele spoortunnel in Sittard en de driedubbele Julianatunnel in Geleen. Maar uiteraard zijn kleinere monumenten als de trafohuisjes in Grevenbicht en Geleen en het pomphuisje in Sittard ook getuigen van de industrialisering van de samenleving.

Monumenten en gedenktekens

Een aparte plaats nemen de vele monumenten en gedenktekens in die overal in de gemeente te vinden zijn en uit allerlei periodes dateren en zeer diverse gebeurtenissen gedenken. Gezien de diversiteit zijn hier verder geen voorbeelden van uitgewerkt.

Het verleden heeft zo op velerlei wijze sporen nagelaten die medebepalend zijn voor de huidige identiteit van de gemeente. Uitgangspunt van deze nota is het erkennen van het belang van deze nalatenschap en de wens en de wil om hier met grote zorgvuldigheid mee om te gaan. Hier gaan we in de volgende hoofdstukken nader op in.

2 speerpunten van beleid voor archeologie en monumenten

Dit hoofdstuk is de kern van het beleid voor archeologie en monumenten in Sittard-Geleen.

Samen met recentere ontwikkelingen vormen zij het DNA van de stad. Ze vormen een wezenlijk onderdeel van het karakter van de stad, en bieden het stramien om bij de ontwikkelingen van de stad op door te borduren. Om dit vorm te geven richten we ons bij ons beleid voor archeologie en monumenten op drie speerpunten:

• 1.

  erkenning en bescherming van archeologie en monumenten

• 2.

  behoud door ontwikkeling

• 3.

  beleving van archeologie en monumenten

In dit hoofdstuk lichten we onze speerpunten toe. In hoofdstuk 3 werken we ze verder uit voor archeologie, en in hoofdstuk 4 voor monumenten.

De archeologie en monumenten van Sittard-Geleen zijn onlosmakelijk verbonden met de stad. Samen met de recentere ontwikkelingen bepalen zij hoe de stad beleefd wordt. Ze vormen een wezenlijk onderdeel van het karakter van de stad, en bieden een stramien om bij de ontwikkelingen van de stad verder op door te borduren.

In ons beleid voor archeologie en monumenten leidt dit tot een drietal speerpunten:

1. erkenning en bescherming van archeologie en monumenten

Sittard-Geleen kent een lange historie, en hier zijn veel sporen van behouden. Niet alles is echter van even veel waarde voor het karakter van de stad. We willen duidelijk karakteriseren welke elementen met name van belang zijn, en deze ook beschermen. Vanuit de landelijke wetgeving ligt deze taak nadrukkelijk bij de gemeente.

erkenning

In het vorige hoofdstuk is de rijkdom van Sittard-Geleen kort beschreven. Een aantal van deze zaken is op landelijk niveau speciaal en waardevol, en is hierom als Rijksmonument aangemerkt. Daarnaast zijn er elementen specifiek voor Sittard-Geleen van waarde; deze zijn als gemeentelijk monument aangewezen.

Een recente (wettelijke) ontwikkeling hierbij is de verbreding van de zorg voor archeologie en monumenten, naar de zorg voor integraal ruimtelijk erfgoed. Dit houdt in dat we rekening houden met het totaal van de (ruimtelijke) cultuurhistorische waarden: een combinatie van archeologie, landschap, groen, gebouwde monumenten en historische bebouwingsstructuren. We gaan deze nader inventariseren, en afwegen welke zaken van wezenlijk belang zijn voor het karakter van Sittard-Geleen.

bescherming

De Rijksmonumenten en gemeentelijke monumenten zijn beschermd op grond van de Monumentenwet respectievelijk de monumentenverordening. De overige cultuurhistorische waardevolle elementen die van belang zijn voor het karakter van de stad, beschermen we zoveel mogelijk in ruimtelijke plannen. Onze ruimtelijke hoofdlijnen liggen vast in de structuurvisie. In bestemmingsplannen werken we dit verder uit. Met vergunningverlening geven we hier uitvoering aan.

Daarnaast stimuleren en ondersteunen we eigenaren met bijvoorbeeld subsidies.

2. behoud door ontwikkeling

De identiteit van de stad vinden we door een verbinding van de oude structuren met de nieuwe ontwikkelingen. Dit noemen we behoud door ontwikkeling.

Dit kan op verschillende manieren tot uiting komen. Bijvoorbeeld bij het Kloosterkwartier in Sittard heeft herbestemming van het cluster monumenten plaatsgevonden, en is het omgebouwd tot luxe appartementen, horecagelegenheid, winkels en kantoren. Hierbij zijn historische eenheden, de exterieurs en de interieurs zoveel mogelijk gerespecteerd en getransformeerd naar de 21e eeuwse gebruiksnormen.

Bij leegkomende monumenten zoeken we naar dit soort oplossingen, waarbij steeds gekeken wordt naar hedendaagse gebruiksmogelijkheden en een meerwaarde van het oude DNA voor de nieuwe stad. Dit kan ook betekenen dat een monument niet als geheel bewaard kan blijven, maar dat op basis van de meest karakteristieke onderdelen een nieuwe ontwikkeling wordt ingezet. Denk bijvoorbeeld aan de ontwikkelingen bij de Engelenhof, of de Tiendschuur.

Bij behoud door ontwikkeling staat het integreren van het oude ten dienste van het nieuwe voorop.

3. beleving van archeologie en monumenten

Veel van ons erfgoed heeft een intrinsieke belevingswaarde. Het is mooi of interessant om naar te kijken. Door de stad dwalend kom je het op veel plekken tegen, en ook in Museum het Domein of het EHC (Euregionaal Historisch Centrum) vind je veel over de geschiedenis van Sittard-Geleen.

Ons erfgoed geeft atmosfeer en sfeer aan de stad; de stad heeft er een eigen karakter door. Dit is van belang als vestigingsfactor en dus een economische factor voor de stad. Het is bijvoorbeeld aantrekkelijk om te winkelen in de oude binnenstad van Sittard, en vervolgens in de ambiance van de markt even wat te drinken. Via publieksvoorlichting en citymarketing zetten we Sittard-Geleen met haar eigen sfeer op de kaart.

In de volgende twee hoofdstukken laten we zien wat deze speerpunten betekenen voor ons beleid voor archeologie en monumenten. Ook lichten we hier de wettelijke context toe. In hoofdstuk 3 doen we dit voor de archeologie; in hoofdstuk 4 voor monumenten.

3 archeologie

Dit hoofdstuk is het beleid voor archeologie in Sittard-Geleen. We geven aan hoe we voor de archeologie vorm geven aan onze speerpunten:

• 1.

  archeologische waarden: erkenning en bescherming (3.1)

• 2.

  archeologie: behoud door ontwikkeling (3.2)

• 3.

  beleving van archeologie (3.3)

3.1 archeologische waarden: erkenning en bescherming

3.1.1 inleiding

Sittard-Geleen kent een grote rijkdom aan archeologische bodemschatten, die het waard zijn behouden te worden, of via behoud door ontwikkeling een plek te krijgen in de nieuwe stad.

De gemeente speelt een centrale rol bij de bescherming van archeologische waarden. Basis hiervoor is het wettelijk kader, dat we verfijnd hebben voor de specifieke waarden van het Sittard-Geleense bodemarchief. In bijlage 1 vindt u achtergrondinformatie over de rol die het Rijk en de Provincie spelen in de archeologische zorg.

De monumentenwet 1988 bevat de meest relevante bepalingen op het gebied van de archeologie. Door de Wamz (Wet op de archeologische monumentenzorg) is de monumentenwet in 2007 aangevuld met de verplichting om bij de vaststelling van een bestemmingsplan en beheersverordening rekening te houden met in de grond aanwezige of te verwachten archeologische monumenten. Per januari 2012 is de wet nog op détails aangepast.

De afgelopen jaren is in Sittard-Geleen al invulling gegeven aan deze verplichting door in de bestemmingsplannen een beschrijving te geven van de archeologie in het betreffende gebied, en aan te geven dat hiermee in de afweging rekening gehouden dient te worden. Als onderligger hiervoor gebruikten we de archeologische beleids- en advieskaart uit 2005.

Inmiddels hebben we een systematisch beleid ontwikkeld voor de bescherming van archeologie in de bestemmingsplannen. Dit stellen we vast met het voorliggende beleid. Op basis van de geactualiseerde archeologische beleidskaart voor Sittard-Geleen (2010) geven we archeologisch waardevolle gebieden een dubbelbestemming, en verbinden voorwaarden aan activiteiten in deze gebieden. We geven duidelijke criteria voor onderzoek en afweging bij de omgevingsvergunning. Zo wordt de bescherming van archeologische waarden verankerd in bestemmingsplan en vergunningverlening.

In dit hoofdstuk 3.1. beschrijven we eerst (3.1.2) welke beschermde archeologische monumenten zijn aangewezen. In 3.1.3 geven we aan hoe we omgaan met archeologie in bestemmingsplannen; we geven aan wat de wettelijke kaders zijn, en hoe we in de bestemmingsplannen maatwerk leveren. Wanneer een initiatiefnemer een activiteit wil uitvoeren in het gebied met dubbelbestemming waarde-archeologie, moet hij hiervoor een (omgevings)vergunning aanvragen. Dit beschrijven we in 3.1.4, evenals de handhaving. In 3.1.5. lichten we de provinciale onderzoeksagenda voor archeologie voor de Graetheide toe. Tot slot zeggen we in 3.1.6 iets over de kostenverdeling bij archeologisch onderzoek.

3.1.2 beschermde archeologische monumenten

Op basis van de Monumentenwet wijst het Rijk terreinen aan als beschermd archeologisch monument. Deze terreinen bevatten archeologische resten die op nationaal niveau van groot belang zijn. In Sittard-Geleen zijn 3 beschermde monumenten aangewezen:

• ·

  de Jodenberg in Grevenbicht. Dit is een grafheuvel en heuvel met Joods kerkhof uit de Romeinse tijd tot de late Middeleeuwen

• ·

  in de Beelaertstraat in Obbicht de resten van een villa en een weg uit de Romeinse tijd

• ·

  Grasbroek in Guttecoven, een abschnittsmotte met voorburcht uit de vroege tot late Middeleeuwen.

Deze terreinen mogen niet verstoord worden. Mochten er noodzakelijkerwijs werkzaamheden uitgevoerd moeten worden dan is hiervoor een omgevingsvergunning (voorheen monumentenvergunning) nodig. Het Rijk (in dit geval de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed (RCE) beslist over mogelijke wijzigingen van dit soort monumenten.

Op basis van de erfgoedverordening Sittard-Geleen kan de gemeente ook archeologische monumenten aanwijzen die meer van lokaal belang zijn. De gemeente kiest hier niet voor, omdat via de bestemmingsplannen voldoende bescherming van de archeologische waarden gegarandeerd is (zie hoofdstuk 3.1.3.)

3.1.3 archeologie in bestemmingsplannen

doel en wettelijk kader

Doel van de bescherming van archeologie in bestemmingsplannen, is om vooraan in het proces van ruimtelijke ordening al rekening te houden met de archeologische waarden. Hiermee kunnen ontwikkelingen bij voorkeur plaats vinden op locaties waar geen of geringe archeologische waarden aanwezig zijn, en wordt de verstoring van het bodemarchief geminimaliseerd. Ook behoud door ontwikkeling wordt hiermee mogelijk gemaakt, archeologische waarden kunnen worden ingepast in het plan of mede de uitwerking van een plan richting geven.

Is het toch noodzakelijk ontwikkelingen plaats te laten vinden in gebieden met hogere archeologische waarden, dan kan via voorwaarden geregeld worden dat er archeologisch onderzoek plaats vindt, zodat de locatie wel goed gedocumenteerd wordt.

Dit geheel is geregeld in de monumentenwet 1988 (hoofdstuk 5 de archeologische monumentenzorg). De gemeente moet bij het opstellen van de bestemmingsplannen rekening houden met de in de grond aanwezige dan wel te verwachten monumenten.

In het bestemmingsplan wordt in het belang van de archeologische monumentenzorg een omgevingsvergunning verplicht gesteld voor een activiteit, waar vervolgens voorwaarden aan verbonden worden. Conform de monumentenwet geldt dit voor projecten met een oppervlak groter dan 100 m2, tenzij de gemeenteraad anders vaststelt. Met het voorliggende beleid stelt de gemeenteraad maatwerk vast voor Sittard-Geleen.

maatwerk voor Sittard-Geleen: bestemmingsplannen op basis van de archeologische beleidskaart

Sittard-Geleen beschikt vanaf 2005 over een archeologische beleidskaart. In 2010 is deze geactualiseerd (bijlage 4b). Op basis van de bekende vindplaatsen in Sittard-Geleen, en de bodemkarakteristieken zijn hierop de verwachtingen aangegeven van de archeologische waarden in de bodem. Bij de kaart hoort een beschrijving van de archeologische waarden in Sittard-Geleen.

De gemeente kan hiermee maatwerk leveren bij het opstellen van bestemmingsplannen: we concentreren ons op de waardevolle gebieden, en besteden minder aandacht aan gebieden met geringe archeologische waarde.

gebieden met een dubbelbestemming archeologie

Bij de nieuwe bestemmingsplannen stellen we conform het voorliggende beleid met een beslistabel vast welke terreinen van de beleidskaart we met een dubbelbestemming archeologie in het bestemmingsplan zetten (bijlage 4a). Ook geven we aan welke ondergrenzen we daarbij hanteren voor onderzoek bij bestemmingswijzigingen of omgevingsvergunningen.

Kortweg samengevat krijgen de beschermde archeologische monumenten, de gebieden met een zeer hoge tot middelhoge verwachtingswaarden, en de historische kernen een dubbelbestemming in het bestemmingsplan. De gebieden met een lage verwachtingswaarde worden niet opgenomen in het bestemmingsplan.

meldplicht en onderzoeksplicht voor archeologie

In de gebieden met een bestemming archeologie in het bestemmingsplan geldt altijd een meldingsplicht voor werkzaamheden die dieper dan 30 cm in de grond plaats vinden.

Een onderzoeksplicht treedt op vanaf de vastgestelde ondergrens in oppervlak van de verstoring. De ondergrenzen voor onderzoeksplicht bij bestemmingswijziging of omgevingsvergunning zijn kort samengevat:

altijd bij beschermde archeologische monumenten

> 50 m2	bij terrein van zeer hoge archeologische waarde
> 100 m2	bij terrein van hoge archeologische waarde en historische kernen
> 500 m2	bij hoge verwachting obv landschappen
> 10.000 m2	bij lage verwachting voor droge landschappen
> 50.000 m2	bij lage verwachting voor droge en natte landschappen
niet	voor ontgronde gebieden

Voor een compleet overzicht van de beslistabel en de beleidskaart zie bijlage 4a en 4b.

actualisatie van bestemmingsplannen

Bij de actualisatie van haar bestemmingsplannen neemt Sittard-Geleen het aspect archeologie mee zoals hier beschreven.

Bij actualisatie zonder wijzigingen van gebruik voldoet het hierbij om:

• ·

  de archeologische beleidskaart in het bestemmingsplan te verwerken

• ·

  de bijbehorende categorieën weer te geven met een dubbelbestemming en voorwaarden

• ·

  een beschrijving te geven van de archeologische waarden in het betreffende bestemmingsplan, conform de beschrijving bij de archeologische beleidskaart.

Wanneer bij de actualisatie van een bestemmingsplan sprake is van veranderende bestemmingen, moet archeologie in de afweging van de bestemmingswijziging worden meegenomen. Hiermee vindt de afweging helemaal vooraan in het traject plaats. Deze afweging volgt dezelfde systematiek als hiervoor beschreven.

reparatie archeologie bij al vastgestelde bestemmingsplannen

Na afronding van de lopende actualisatieslag van de bestemmingsplannen (2013) is in alle bestemmingsplannen aandacht besteed aan de omgang met archeologische waarden.

In de plannen die dateren van voor deze beleidsnota, is de archeologie nog niet volgens de beleidsregels opgenomen die met deze nota worden vastgesteld. De omgang met de archeologische waarden is wel opgenomen zoals dat ten tijde van de vaststelling “best practice” was. De borging van archeologische waarden in de oudere bestemmingsplannen is daarmee niet optimaal, maar wel adequaat.

Nadere borging door middel van een aanvullend paraplubestemmingsplan of aanvulling van de erfgoedverordening is niet nodig.

3.1.4 vergunningverlening en handhaving bij archeologische waarden

vergunningverlening en onderzoeksplicht

Wanneer een initiatiefnemer een activiteit wil uitvoeren in het gebied met dubbelbestemming waarde-archeologie, moet hij hiervoor een (omgevings)vergunning aanvragen. Dit staat aangegeven in het bestemmingsplan. De aanvrager moet dan archeologisch onderzoek laten doen. De onderzoeksplicht is hierbij van grof naar fijn opgebouwd.

Het begint met een inventariserend en waarderend archeologisch onderzoek, met een verfijning tot op perceelsniveau.

Op basis hiervan wordt een uitspraak gedaan hoe waardevol de resten zijn en hoe behoudenswaardig deze zijn. Dit wordt een selectieadvies genoemd. De aanvrager moet dit advies bij zijn vergunningaanvraag voorleggen aan de gemeente.

Op basis hiervan neemt de gemeente een selectiebesluit: de gemeente geeft aan of de archeologische waarden behouden moeten worden en welke maatregelen daarvoor nodig zijn. Behoud in de ondergrond heeft de voorkeur. Bij ontwikkeling van een terrein zullen de waarden echter vaak door onderzoek moeten worden veiliggesteld. Dit wordt dan in de vergunning geregeld.

Een nadere toelichting op dit proces, en de voorwaarden bij de omgevingsvergunning is te lezen in bijlage 4a (3.2.2.).

begeleiding van archeologisch onderzoek

Wanneer archeologisch onderzoek noodzakelijk is, is de gemeente bevoegd gezag. Zij stelt de randvoorwaarden op voor de inhoud en uitvoering van het onderzoek en ziet in regiefunctie toe op de controle daarvan. Het onderzoek moet door de initiatiefnemer worden geregeld. De gemeentelijke archeoloog houdt in regierol toezicht op uitvoering en oplevering van het onderzoek.

projecten van de gemeente

De gemeente handelt bij haar eigen projecten als de initiatiefnemer zoals hierboven beschreven. In de projecten wordt zo veel mogelijk rekening gehouden met de archeologie. Dit geldt ook bij omvangrijkere graafwerkzaamheden, zoals bijvoorbeeld voor de aanleg van een (hoofd)riolering. Zonodig worden deze werkzaamheden archeologisch begeleid.

toevalsvondsten

Wanneer bij werkzaamheden archeologische vondsten gedaan worden in een gebied waar dit niet verwacht werd, noemen we dit toevalsvondsten. Degene die zo’n vondst doet moet dit melden bij de Minister van OCW, en het monument (6 maanden lang) ter beschikking houden of stellen voor onderzoek. Een nadere toelichting hierop staat in bijlage 4a.

handhaving

Toezichthouders van de gemeente zien toe op de eisen die zijn neergelegd in bestemmingsplannen, en voorschriften die zijn verbonden aan omgevingsvergunningen, ontheffingen en projectbesluiten. Voor de aangewezen beschermde archeologische monumenten draagt het Rijk de zorg voor de bestuursrechtelijke handhaving van het bepaalde bij of krachtens de Monumentenwet.

3.1.5 onderzoeksagenda

Met een eigen archeologiebeleid kiezen gemeenten voor beheer en behoud van het erfgoed dat onlosmakelijk verbonden is met hun ontstaansgeschiedenis en identiteit. Daarbij wordt gezocht naar een verantwoorde balans tussen de wetenschappelijke en cultuurhistorische belangen en de maatschappelijke en organisatorische uitvoerbaarheid op gemeentelijk niveau. Een gemeentelijke archeologische onderzoeksagenda kan daarbij een hulpmiddel zijn. In een onderzoeksagenda wordt een beeld geschetst van de kennis op lokaal, regionaal en nationaal niveau. Vanuit deze stand van zaken kunnen belangrijke onderzoeksthema’s, -accenten en lacunes worden aangegeven waarop extra gemeentelijke aandacht kan worden gericht. De gemeente Sittard-Geleen stelt nu nog geen onderzoeksagenda vast.

De Provincie Limburg heeft de Graetheide vastgesteld als Provinciaal Archeologisch Aandachtsgebied (PAA). Het vaststellen van het PAA kan beschouwd worden als onderdeel van een provinciale onderzoeksagenda. Voor het gebied is een wetenschappelijke onderzoeksagenda opgesteld1, waarin een aantal onderzoeksthema’s en onderzoeksvragen zijn geformuleerd. Ook is, in samenwerking met de universiteit van Leiden, een uitvoeringsprogramma opgestart voor een waardering van het archeologische potentieel van de Graetheide. Zie verder bijlage 1, hoofdstuk 2.3.

Op nationaal niveau bestaat de Nationale Onderzoeksagenda Archeologie (NOaA). Deze is online beschikbaar en voortdurend in ontwikkeling. De NOaA vermeldt vindplaatsen omdat ze van belang zijn voor de nationale kennis van een periode of een fenomeen. (In Sittard-Geleen bijvoorbeeld het Janskamperveld: naast een belangrijke vindplaats van de bandkeramiek ook het eerste volledig opgegraven grafveld uit de Romeinse periode in Nederland).

3.1.6 kostenverdeling

De wet legt de kosten van archeologisch vooronderzoek primair bij de veroorzaker van de bodemverstoring. Dit kan worden geregeld in de omgevingsvergunning, of in de exploitatieovereenkomst.

In een aantal gevallen kan de gemeente kosten maken voor archeologisch onderzoek:

• ·

  bij eigen ontwikkelingen

• ·

  bij toevalsvondsten: hierbij geldt het veroorzakerprincipe niet

• ·

  bij excessieve kosten van een opgraving kan een exploitant schade claimen bij de gemeente

• ·

  wanneer de realisatie van een project in gevaar komt door de hoogte van de kosten voor archeologische onderzoek, kan de gemeente vanuit het algemeen belang besluiten om deze kosten geheel of gedeeltelijk van de veroorzaker over te nemen.

De gemeente zal in deze gevallen per geval een besluit nemen over de te volgen werkwijze en de financiering. Sittard-Geleen kent geen archeologiefonds als reservering voor dergelijke kosten.

3.2 archeologie: behoud door ontwikkeling

Behoud door ontwikkeling heeft voor de archeologie een heel eigen karakter. Het gaat hier immers vaak over kenmerken in het landschap, of waarden die in de grond verborgen zijn.

Het basisuitgangspunt bij ruimtelijke ontwikkelingen is om die zo veel mogelijk plaats te laten vinden op locaties waar weinig archeologische waarden aanwezig zijn, zodat de archeologische waarden behouden blijven. Aantrekkelijk is om bij ontwikkelingen de relatie met nabijgelegen archeologische waarden te leggen, en hier bijvoorbeeld in de stedenbouw naar te verwijzen. Hiermee geeft het oude karakter van de stad een meerwaarde voor de nieuwe stad.

Ook dan is het aantrekkelijk een link te leggen tussen de ontwikkeling en het oude karakter van de stad. Zo is bijvoorbeeld in Haagsittard een zeer oude holle weg bewaard is gebleven als fietspad. En bij de ontwikkeling van het Kloosterkwartier komt een gevonden houten waterput op een prominente plek terug in de nieuwe situatie. Hiermee geeft het verleden van de plek een meerwaarde aan de huidige situatie.

Tijdens de uitvoering van de archeologische onderzoeken voor Zitterd Revisited is duidelijk geworden dat de aanwezigheid van de Geleenbeek van oudsher een belangrijke vestigingsfactor is geweest. De beek mag beschouwd worden als het kenmerkende element, de genius loci, van het gebied. In de geest van behoud door ontwikkeling zal het water dan ook een plaats krijgen in het gebied. Ook de schootsvelden rondom Sittard worden in samenspel van oude en nieuwe elementen heringericht.

In Sittard-Geleen zijn nog enkele grotere uitleglocaties die afgerond worden. Gezien de demografische situatie is verder geen behoefte aan grootschalige uitbreidingen. Wel zal transformatie van gebieden plaats vinden. De komende periode zullen veelal kleinschalige ontwikkelingen plaats vinden in Sittard-Geleen. Dit zijn vooral inbreidingen. Ook hier speelt de archeologie nadrukkelijk een rol. De kern van Sittard is één grote archeologische vindplaats, en ook de meeste andere kernen zijn gebaseerd op oude bewoningskernen.

3.3 beleving van archeologie

In hoofdstuk 1 is een overzicht gegeven van de archeologische rijkdom in Sittard-Geleen. Bij onderzoeken duiken regelmatig aanvullende waardevolle vondsten op, die zelfs uniek zijn in Nederland. Hiermee wordt de moeite van het beschermen en onderzoeken van de archeologie, zoals die in de hoofdstuk 3.1 is beschreven, beloond met inzicht in een waardevol stuk historie van de stad. In hoofdstuk 3.2. is beschreven hoe we met behoud door ontwikkeling proberen deze genius loci een plek te geven in de nieuwe stad.

Door de historie te ontsluiten, krijgt het een meerwaarde voor de bewoners van de stad, en verhoogt de aantrekkelijkheid van Sittard-Geleen. De archeologische waarden worden op dit moment beperkt ontsloten: Sittard-Geleen kent geen overkoepelend plan voor de beleving van archeologie. Ontsluiting van de archeologische waarden vindt plaats:

• -

  ter plekke

• -

  in Museum het Domein

• -

  in het Euregionaal Historisch Centrum

• -

  via historische verenigingen

• -

  via internet

ontsluiting ter plekke

Door archeologische waarden ter plekke te ontsluiten, kunnen we ze in hun gebiedscontext beleven. Wanneer bij projecten uitgegaan wordt van behoud door ontwikkeling (zie vorige paragraaf) geven ze hiermee een meerwaarde aan de ontwikkeling. Bij ontwikkelingen hanteren we dit als voorkeursoptie.

In Sittard-Geleen is tot nu toe op een beperkt aantal plaatsen archeologische sporen ter plekke ontsloten, bijvoorbeeld:

• -

  in de Geleense wijk Janskamperveld zijn in de bestrating de sporen van nederzettingen van de Bandkeramiekers aangegeven. Een kunstwerk van H.Vroomen in de wijk verwijst eveneens naar de Bandkeramiekers

• -

  In de wijk Hoogveld is de ligging van een oude romeinse weg opgenomen in het stratenpatroon. Het kunstwerk in de openbare ruimte is een verwijzing naar de resultaten van het archeologische onderzoek dat hier is uitgevoerd.

ontsluiting van vondsten in Museum het Domein

Alle vondsten die bij opgravingen worden gedaan worden rijkseigendom, en worden beheerd in het Provinciaal Depot Bodemvondsten te Maastricht. Hier wordt ook de documentatie van de in Limburg uitgevoerde onderzoeken bewaard. Bij toevalsvondsten krijgen de vinder en de eigenaar van de grond gezamenlijk eigendom van de vondst. Deze dient in elk geval gemeld te worden.

Museum Het Domein stelt de belangrijkste collectie archeologische voorwerpen van Sittard-Geleen ten toon. Zij krijgt deze ter beschikking van het Provinciaal Depot nadat deze door het opgravingbedrijf hier zijn ondergebracht.

Het museum maakt de archeologie o.a. beleefbaar door:

• -

  een (semi)permanente tentoonstelling over de historie van Sittard-Geleen. Wanneer belangrijke nieuwe vondsten worden gedaan wordt de presentatie hierop aangepast

• -

  tentoonstellingen over de archeologische waarden bij specifieke opgravingen. Hierbij wordt materiaal tentoongesteld wat bij een specifiek project gevonden is. Soms wordt ook via een boekje informatie gegeven. Op stapel staat een boekje over de opgraving Holtum Noord

• -

  tijdelijke presentaties bij opgravingen, zoals bij het Kloosterkwartier, de Dominicaan of de Odaparking

• -

  via educatieve projecten over archeologie voor basisschool scholieren en voortgezet onderwijs

• -

  met publicaties en studiedagen over archeologische vondsten, in samenwerking met de Archeologische Vereniging Limburg en/of de Werkgroep Archeologie Sittard.

• -

  in samenwerking met BiblioNova en Euregionaal Historisch Centrum wordt gewerkt aan het toepassen van nieuwe technologieën voor het toegankelijk maken van erfgoed

ontsluiting van documenten in het Euregionaal Historisch Centrum

Het Euregionaal Historisch Centrum beheert documenten en beelden over de historie van Sittard-Geleen, en de Euregio. De informatie is op te zoeken in een studiezaal, of via de site http://www.ehc.sittard-geleen.eu . Het Euregionaal Historisch Centrum zet in samenwerking met Museum het Domein, Biblionova en de historische verenigingen een digitaal erfgoedportaal op, waarmee het erfgoed gemakkelijker ontsloten wordt.

ontsluiting via historische verenigingen

ontsluiting van informatie via internet

Op de site van de gemeente staat informatie over het archeologiebeleid van de gemeente. Het EHC, Museum het Domein en Biblionova werken samen met de vrijwilligersorganisaties aan een erfgoedportaal, waarmee het verleden digitaal ontsloten wordt. De bestaande basis wordt verder uitgebouwd. Op de sites van de vrijwilligersorganisaties is verder informatie te vinden over de archeologie in Sittard-Geleen.

4. monumenten

Dit hoofdstuk is het beleid voor monumenten in Sittard-Geleen. We geven aan hoe we voor de monumenten vorm geven aan onze speerpunten:

• 1.

  monumentale waarden: erkenning en bescherming (4.1)

• 2.

  monumenten: behoud door ontwikkeling (4.2)

• 3.

  beleving van monumenten (4.3)

4.1 monumentale waarden: erkenning en bescherming

4.1.1 inleiding

Sittard-Geleen kent een grote rijkdom aan monumenten en erfgoed, die het waard is behouden te worden.

De gemeente speelt een centrale rol bij de bescherming van monumenten. Basis hiervoor is het wettelijk kader. Met de aanwijzing van gemeentelijke monumenten hebben we hier voor Sittard-Geleen een verdere lokale invulling aangegeven. In bijlage 1 vindt u achtergrondinformatie over de rol die het Rijk en de Provincie spelen in de zorg voor monumenten.

De monumentenwet 1988 bevat de meest relevante bepalingen op het gebied van de monumenten. Op basis hiervan wijst het Rijk op landelijk niveau waardevolle monumenten aan als Rijksmonument. De beslissingsbevoegdheid voor de wijziging van deze (gebouwde) monumenten ligt bij de gemeente. Bij de invoering van de Wabo is de monumentenvergunning opgenomen in de omgevingsvergunning. Kleinere ingrepen zijn vergunningvrij gemaakt, zodat voor zaken als schilderen, glasvervanging en kleine aanpassingen geen monumentenvergunning meer noodzakelijk is. Per januari 2012 is het Bro gewijzigd waarmee de vergunningvrije categorieën verduidelijkt worden.

Voor het onderhoud van monumenten zijn (in bepaalde mate) subsidies beschikbaar.

Ook het welstandsbeleid biedt een kader voor waardevolle historische structuren, clusters van monumenten, de omgeving van individuele monumenten, maar ook voor beeldbepalende objecten. Hierin kunnen criteria vastgelegd worden, waarmee de karakteristiek van gebieden en van individuele (beeldbepalende) bouwwerken behouden kan worden.

In dit hoofdstuk werken we uit hoe we als gemeente vorm geven aan de erkenning en bescherming van de monumenten. We beschrijven eerst (4.1.2) de aanwijzing van beschermde Rijksmonumenten of gemeentelijke monumenten. In 4.1.3 geven we aan hoe we omgaan met monumentale waarden in bestemmingsplannen; we geven aan wat de wettelijke kaders zijn, en hoe we in de bestemmingsplannen maatwerk leveren. Voor werkzaamheden in of aan een monument is een omgevingsvergunning nodig. Dit beschrijven we in hoofdstuk 4.1.4, evenals de handhaving. Voor het onderhoud van monumenten is het mogelijk een subsidie te krijgen. Dit beschrijven we in hoofdstuk 4.1.5. Tot slot geven we in 4.1.6 een kort overzicht van mogelijke financiële of fiscale ondersteuning anders dan door de gemeente.

4.1.2 beschermde monumenten en erfgoed

Rijksmonumenten en Rijksbeschermde gezichten

Op basis van de Monumentenwet wijst het Rijk beschermde Rijksmonumenten aan. Deze zijn op nationaal niveau van groot belang. In Sittard-Geleen zijn 199 Rijksmonumenten aangewezen. Dit zijn met name gebouwen. Ook het Stadspark van Sittard is een Rijksmonument. De nog bijna volledig omwalde binnenstad van Sittard is aangewezen als Rijksbeschermd stadsgezicht.

Met ingang van 1 januari 2012 is de Monumentenwet gewijzigd en is het niet meer mogelijk om een verzoek tot aanwijzing van een rijksmonument bij de rijksdienst in te dienen. De rijksdienst gaat de aanwijzingen baseren op aanwijsprogramma’s waarbij met name de wederopbouwperiode de aandacht zal hebben. In tegenstelling tot de eerdere aanwijzing van een groot aantal monumenten uit de periode jonge bouwkunst (1850-1940), is de rijksdienst zeer selectief en terughoudend met aanwijzing van naoorlogse monumenten. Tot op heden zijn ca. honderd wederopbouw objecten aangewezen tot rijksmonument.

Voor een verdere beschrijving van de rol van het Rijk zie bijlage 1, hoofdstuk 2.4.

Gemeentelijke monumenten en cultuurhistorisch erfgoed

Op basis van de Verordening Cultuurhistorie Sittard-Geleen kan de gemeente gemeentelijke monumenten, stads- of dorpsgezichten, groen- en landschapsmonumenten en beeldbepalende panden aanwijzen. Hierbij gaat het om objecten en structuren die van belang zijn voor de plaatselijke historie en bijdragen aan de identiteit van de leefomgeving.

Leyenbroek en oud Geleen zijn gemeentelijk beschermde gezichten; voor de Sjpoarkolonie en Sanderbout loopt de procedure. Broeksittard en de uitlopers van de binnenstad zijn ook geselecteerd; de procedure tot aanwijzing zal in 2012 doorlopen worden.

Verdere bescherming via het ruimtelijke instrumentarium

In het verlengde van de landelijke ontwikkeling in het kader van de Modernisering van de Monumentenwet (MoMo) zal toekomstige bescherming van cultuurhistorische erfgoed verder niet meer via aanwijzing plaats vinden, maar zoveel mogelijk via het ruimtelijke instrumentarium (bestemmingsplannen en welstandsbeleid), zie hoofdstuk 4.1.3.

Niet alle erfgoed kan op basis van het bestemmingsplan worden beschermd. Uit jurisprudentie blijkt dat er wel een ruimtelijke relevantie aanwezig moet zijn. Het is bijvoorbeeld niet mogelijk om het interieur onder de bescherming van het bestemmingsplan te brengen. Deze bescherming is alleen mogelijk op basis van de erfgoedverordening. Op basis van de inventarisatie en waardestelling voor het bestemmingsplan (4.1.3) kan desgewenst een aanwijsprogramma worden opgesteld op basis van de erfgoedverordening.

4.1.3 monumenten en erfgoed in bestemmingsplannen

Algemeen

Huidige bescherming cultuurhistorie in de bestemmingsplannen.

Bij elkaar brengen cultuurhistorische gegevens als eerste onderlegger voor bescherming in bestemmingsplannen

Verdere uitrol bescherming cultuurhistorie in de bestemmingsplannen en welstandsbeleid.

De gemeente kent een cyclus van het actualiseren van de bestemmingsplannen. Elk jaar wordt hierbij een aantal bestemmingsplannen geactualiseerd. De bescherming van de cultuurhistorie in de bestemmingsplannen zal bij deze actualisatie meegenomen worden.

Gelijktijdig zullen ook aanvullende richtlijnen in het welstandsbeleid worden opgenomen. Het welstandsbeleid biedt een aanvullend kader voor waardevolle historische structuren, clusters van monumenten, de omgeving van individuele monumenten, en beeldbepalende objecten. Hierin kunnen criteria vastgelegd worden, waarmee de karakteristiek van gebieden en van individuele (beeldbepalende) bouwwerken behouden kan worden.

Waar nodig kan de bescherming nog met andere ruimtelijke sturingselementen worden aangevuld, zoals de kapverordening, het reclame beleid, het terrassenbeleid, de APV ed.

In het handboek bestemmingsplanregels nemen we standaardregels op voor de bescherming van divers soorten erfgoed. In combinatie met de hier boven genoemde onderlegger leveren we hiermee maatwerk per bestemmingsplan.

De bescherming van cultuurhistorische erfgoed op basis van het bestemmingsplan en andere ruimtelijke instrumenten is nog volop in ontwikkeling. Standaardregels en methoden zullen dus geleidelijk aan nog aan worden gevuld en verbeterd.

In aanvulling op de reguliere cyclus van actualisatie van de bestemmingsplannen worden beschermde dorpsgezichten na aanwijzing beschermd via een actualisatie van het betreffende bestemmingsplan. Ook worden er dan aanvullende richtlijnen voor het beschermde dorpsgezicht opgenomen in het welstandsbeleid.

Door het beschermen van de cultuurhistorie bij de cyclus van actualisatie van de bestemmingsplannen mee te nemen, wordt geleidelijk aan het hele erfgoed in de gemeente beschermd. Mocht er in de tussentijd acute dreiging zijn van een monumentale waarde, dan kan deze alsnog via aanwijzing op basis van de verordening worden beschermd.

4.1.4 vergunningverlening en handhaving bij monumentale waarden

vergunningverlening

Tot 1 januari 2009 was de gemeente bij het verlenen van een monumentenvergunning verplicht advies in te winnen bij de Monumentencommissie, de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) en - als het object buiten de in de Wegenverkeerswet vastgestelde bebouwde kom ligt- ook bij de provincie. De algehele adviesplicht van de RCE is vervallen; alleen wanneer er sprake is van geheel of gedeeltelijke sloop of reconstructie of herbestemming van een monument, moet nog advies worden gevraagd aan de Rijksdienst. Per januari 2012 is het Bro gewijzigd waarmee de adviesplicht van de Provincie voor monumenten buiten de bebouwde kom tot diezelfde gevallen beperkt zal worden.

Door het afschaffen van de algehele adviesverplichting door de RCE en de Provincie wordt met name bij eenvoudige plannen belangrijke tijdwinst geboekt. Hierbij adviseert alleen nog de Monumentencommissie. Dit komt ten goede aan de snelle dienstverlening aan de burger.

afwegingscriteria bij vergunningverlening en advisering door de monumentencommissie

Sittard-Geleen kent heldere richtlijnen waarop zij toetst bij vergunningverlening. De monumentencommissie hanteert bij haar advisering dezelfde richtlijnen. Het gaat om de volgende richtlijnen:

• ·

  de ‘algemene uitgangspunten voor de planbeoordeling van monumenten’ en de ‘nota richtlijnen voor behoud van monumenten’ In de nota ‘algemene uitgangspunten voor de planbeoordeling van monumenten’ en de ‘nota richtlijnen voor behoud van monumenten’ staan algemene richtlijnen, en restauratieve richtlijnen voor het behoud van de technische en monumentale kwaliteiten van beschermde objecten. De richtlijnen zijn bedoeld als leidraad voor planontwikkeling, planbeoordeling en de uitvoering van verbouwings- of restauratiewerkzaamheden. Het is geen complete restauratieve handleiding, maar een beknopte leidraad voor veel voorkomende praktijkgevallen. Naast een toetsingskader vormen de richtlijnen een informatieve handleiding voor initiatiefnemers.

• ·

  specifieke richtlijnen voor het betreffende monument op basis van de waarderingscriteria die zijn weergegeven bij de aanwijzing als monument, cq. in de onderbouwing voor bescherming in de bestemmingsplannen (zie hoofdstuk 4.1.3)

• ·

  specifieke aandachtspunten voor het betreffende monument op basis van het verrichte bouwhistorischeonderzoek

Wat er bij een monument mogelijk is, is in de meeste gevallen afhankelijk van de specifieke waarden van dat monument. Een bouwhistorisch onderzoek of verkenning geeft duidelijkheid over deze specifieke waarden, en moet aangeleverd worden bij een vergunningaanvraag.

Voor het opstellen van een bouwhistorisch onderzoek hanteren we de “richtlijnen bouwhistorisch onderzoek 2009”, opgesteld door het RCE, de stichting Bouwhistorie Nederland, de VNG, Atelier Rijksbouwmeester en de Rijksgebouwendienst. Voor de eigenaren van een monument is hierover tevens een (verkorte) brochure beschikbaar.

Op basis van de “richtlijnen bouwhistorisch onderzoek “ dient de aanvrager van te voren af te stemmen met de afdeling vergunningen van de gemeente over de gewenste diepgang van het onderzoek voor dat specifieke monument. De diepgang van het onderzoek is afhankelijk van de ingreep en de vraag welke monumentale waarden in geding zijn. Wanneer bij wijziging geen monumentale waarden in het geding zijn, zal geen onderzoek nodig zijn.

Uitgangspunt is dat het onderzoek in een zo vroeg mogelijk stadium wordt verricht, zodat het onderzoek kan dienen als leidraad voor de planvorming. Tevens vormt het onderzoek een toetsingskader voor de beoordeling van aanvragen voor wat betreft de specifieke monumentale waarden van een pand.

informatie op website

De gemeentelijke website vormt voor de inwoners van Sittard-Geleen een eerste oriëntatie over de mogelijkheden tot het wijzigen van een monument en financiële tegemoetkomingen. De gemeente biedt daarom alle relevante informatie op haar website aan. Ook zijn links opgenomen naar informatieve websites.

Naast de hierboven genoemde richtlijnen geven we op de website bijvoorbeeld informatie over:

·de mogelijkheden rond rijksmonumenten

In de brochure “Monumentaal wonen, gids voor eigenaren van een rijksmonument, 2011” (uitgave Nationaal Restauratiefonds en RCE) staat overzichtelijk bij elkaar waarmee bij een rijksmonument rekening gehouden moet worden

·mogelijkheden in gemeentelijke gezichten

Bij de aanwijzing van een gemeentelijk stads- of dorpsgezicht publiceren we een informatiebrochure met richtlijnen en voorbeelden van dingen die wel of niet mogelijk zijn.

·vergunningvrije werkzaamheden aan monumenten

Met ingang van 1 januari 2012 is geen vergunning meer nodig voor onderhoud aan een rijksmonument en voor wijzigingen aan onderdelen die geen monumentale waarden hebben. Dit geldt ook voor bepaalde werkzaamheden in rijksbeschermde stads- en dorpsgezichten. Welke activiteiten vergunningvrij zijn staat aangegeven in de notitie “vergunningvrij, informatie voor professionals, 2011” van de RCE.

Toezicht en handhaving

Hierboven hebben we beschreven hoe we bij de planvorming en vergunningprocedure zorgvuldig omgaan met monumentale waarden en details. Ook bij de uitvoering verdient dit aandacht. Dit geven we als volgt vorm:

• ·

  De gemeente Sittard-Geleen hanteert een functiescheiding tussen de medewerker die de vergunning verleent en degene die toezicht houdt op de uitvoering van de bouwwerkzaamheden.

• ·

  Voor de start van de bouwwerkzaamheden overlegt de gemeente met de monumenteneigenaar en bij de bouw betrokken partijen. Daarbij worden het bouwplan en de uitvoering in relatie tot de vergunning in detail afgestemd. Belangrijke details en restauratietechnieken worden doorgesproken.

• ·

  toezicht op restauraties c.q. verbouwingen van monumentale panden is onderdeel van het reguliere bouwtoezicht. Via gebiedsinspecties wordt preventief toezicht gehouden op rijksmonumenten en ander cultuurhistorisch erfgoed. Bij afwijkingen van de vergunning of (ver)bouwen zonder vergunning wordt stringent opgetreden.

4.1.5 subsidieverlening door de gemeente voor onderhoud en restauratie van monumenten

Subsidiering van cultureel erfgoed

Voor het onderhoud en de restauratie van monumenten is het mogelijk financiële ondersteuning te krijgen van verschillende partijen. In deze paragraaf beschrijven we hoe de gemeente hiermee omgaat. In paragraaf 4.1.6. en bijlage 3 lichten we toe welke ondersteuning andere partijen nog kunnen bieden.

Sinds de decentralisatie van de monumentenzorg voert de gemeente actief beleid op het gebied van gebouwde rijksmonumenten. In de periode tot 2005 hebben we ingezet op het inhalen van restauratieachterstanden door eigenaren actief te benaderen, en hiervoor geld te budgetteren. In de periode daarna is de gemeente overgegaan op een reactieve benadering van de eigenaren van rijksmonumenten. Met andere woorden: de gemeente gaat in op aanvragen van eigenaren, maar benadert de eigenaren niet langer zelf actief.

Voorafgaande aan de aanwijzing van gemeentelijke monumenten heeft de gemeenteraad de subsidieverordening cultuurhistorisch erfgoed 2008 vastgesteld. In deze subsidieverordening is er naast subsidie voor bijzondere onderdelen van gemeentelijke monumenten en subsidie voor het opheffen van verstoringen aan gemeentelijke monumenten, ook gekozen voor subsidiering van onrendabele rijksmonumenten. Hierdoor komen deze monumenten namelijk ook voor provinciale subsidie in aanmerking. Dat geldt ook voor kerkgebouwen die niet op de rijksmonumentenlijst zijn geplaatst, maar wel cultuurhistorische waarde hebben.

Gemeentelijke monumenten

Voor gemeentelijke monumenten subsidieert de gemeente alleen bijzondere onderdelen, en het opheffen van verstoringen aan het monument. Dit bevordert de effectiviteit en efficiëntie van subsidiemiddelen.

De subsidieregeling voor het opheffen van verstoringen aan gemeentelijke monumenten is met name bedoeld om in de centra een impuls te geven aan de belevingswaarde. Hier wordt in incidentele gevallen gebruik van gemaakt.

Niet rendabele rijksmonumenten

Bij het opstellen van de subsidieverordening is gekozen om de subsidiering van niet rendabele rijksmonumenten te koppelen aan de subsidieregeling van rijk en provincie. De provincie geeft hierbij subsidie als de gemeentelijke overheid eenzelfde subsidiebedrag beschikbaar stelt.

De maximale subsidie die de monumenteigenaar kan ontvangen is gekoppeld aan de maximale subsidiabele kosten in de rijksregeling. Aanvragen worden gehonoreerd op volgorde van binnenkomst. De kerkgebouwen stromen nu in bij de rijksregeling, zodat er vooral in 2011 en 2012 subsidieaanvragen komen voor deze niet rendabele monumenten.

Recent heeft het rijk de subsidieplafonds verhoogd. De maximale subsidiabele kosten voor kerkgebouwen zijn verhoogd van € 100.000 naar € 699.999 en voor overige monumenten van € 50.000 naar € 100.000. Voor de subsidie die de gemeente geeft handhaven we het eerdere subsidieplafond. Dit kan echter tot consequentie hebben dat eigenaren van onrendabele monumenten niet meer de volledige provinciale subsidie ontvangen.

Wanneer bekend is hoe de subsidieregeling van de Provincie er exact uit komt te zien zal de gemeente haar subsidiebeleid voor niet rendabele rijksmonumenten actualiseren. De rol van de gemeente in deze subsidiering zal in relatie tot de beschikbare budgetten worden herijkt.

Buitengewoon herstel van niet monumentale kerkgebouwen

Bij het opstellen van de subsidieverordening is ook gekozen om de subsidiering van buitengewoon herstel van niet monumentale kerkgebouwen te koppelen aan de subsidieregeling van de provincie. De provincie geeft hierbij subsidie als de gemeentelijke overheid eenzelfde subsidiebedrag beschikbaar stelt.

Zoals hierboven beschreven heeft de provincie aangegeven dat de huidige subsidieregeling (Monulisa) met ingang van 2012 ingrijpend zal worden gewijzigd. De huidige koppeling met de rijksregelingen zal daarbij grotendeels komen te vervallen. Ook wordt de regeling buitengewoon herstel van niet monumentale kerkgebouwen mogelijk afgeschaft.

Wanneer bekend is hoe de subsidieregeling van de Provincie er exact uit komt te zien zal de gemeente haar subsidiebeleid voor buitengewoon herstel van niet monumentale kerkgebouwen actualiseren. Ook de gemeente zal de regeling mogelijk afschaffen.

Sittard-Geleen kent veel kerkgebouwen die op dit moment geen monumentenstatus hebben. Vaak betreft het kerken uit de wederopbouwperiode. Kerken die bijzondere cultuurhistorische waarde hebben worden nog geselecteerd en aangewezen als gemeentelijk monument. Deze komen dan in aanmerking voor de subsidie voor gemeentelijke monumenten.

Kruisen en kapellen

4.1.6 mogelijkheden voor financiële en fiscale ondersteuning anders dan door de gemeente

De kans op het verkrijgen van grotere restauratiesubsidies is op dit moment zeer klein. Samen met monumenteneigenaren wordt gezocht naar alternatieve financieringmogelijkheden in de vorm van onderhoudssubsidie, fiscale aftrek, restauratiefondshypotheek en herbestemming van niet rendabele onderdelen van monumenten. De ervaring leert dat eigenaren op basis van de actieve informatie en maatwerk worden gestimuleerd tot restauratie en planmatig onderhoud en hun pand op deze wijze beter in stand kunnen houden.

4.2 monumenten: behoud door ontwikkeling

De historie van Sittard-Geleen is duidelijk zichtbaar in haar monumenten. De identiteit van de stad vinden we door een verbinding van de oude structuren met de nieuwe ontwikkelingen. Dit noemen we behoud door ontwikkeling.

Belvedere en Modernisering Monumentenzorg

De term “behoud door ontwikkeling” is niet nieuw maar komt voort uit de nota Belvedere (1999-2009, zie bijlage 1.2) en is ontstaan om een tegenwicht bieden aan de toenemende eenvormigheid van de leefomgeving. Door planvorming te inspireren op cultuurhistorie blijft de eigen identiteit van de ruimtelijke omgeving behouden en wordt eenvormigheid tegen gegaan.

“Behoud door ontwikkeling” vormt echter ook een van de speerpunten van de Modernisering van de Monumentenzorg (MoMo). De term heeft hier echter een iets andere betekenis. In traditionele zin heeft de monumentenzorg een objectgericht en conserverend imago. Wanneer een monument zijn functie verliest, komt het voortbestaan vaak in het gedrang. Zonder (rendabele) bestemming is instandhouding niet mogelijk. Om dit erfgoed voor de toekomst te behouden moeten nieuwe functies voor het monument worden ontwikkeld, waarbij zowel oog moet zijn voor de nieuw functie als voor het behoud van de oude waarden.

Behoud door ontwikkeling in Sittard-Geleen

In de structuurvisie leggen we de hoofdlijnen van de ruimtelijke ontwikkelingen van Sittard-Geleen vast. Erfgoed is onderdeel van de afweging op hoofdlijnen. In de structuurvisie 2010 is uitgegaan van de vastgestelde Rijks- en gemeentelijke monumenten, en het toen vigerende beleid. Bij de actualisatie van de structuurvisie zal dit vervangen worden door het voorliggende beleid.

Deze werkwijzen worden geïntegreerd in de diverse werkprocessen van de gemeente. In voorkomende gevallen vindt in een vroeg stadium overleg plaats met de medewerkers die zijn belast met de erfgoedzorg.

Leegstand en transformatie van gebieden

Behoud door ontwikkeling van monumenten speelt de komende tijd een grote rol in Sittard-Geleen. Door de veranderende bevolkingssamenstelling staat de stad de komende tijd een transformatieslag te wachten. In Sittard-Geleen zijn nog enkele grotere uitleglocaties die afgerond worden. Verder is er geen behoefte aan grootschalige uitbreidingen. Wel zal transformatie van gebieden plaats vinden. De komende periode zullen veelal kleinschalige ontwikkelingen plaats vinden in Sittard-Geleen. Dit zijn vooral inbreidingen. Hierbij kunnen monumenten, en hergebruik en bestemming van monumenten een grote rol spelen. We kijken eerst naar de mogelijkheid om leeggekomen (of op korte termijn leegkomende) gebouwen in te zetten voordat we overgaan tot sloop en nieuwe ontwikkelingen.

Een aantal grote monumenten is dringend aan restauratie toe. Daarnaast zijn er enkele leegstaande monumentale complexen en komt een aantal grotere monumenten (zoals kloosters) op afzienbare termijn leeg te staan. Voorbeelden zijn de kerk in Abshoven die al lange tijd leeg staat, en Watersley.

Monumenten maken een integraal onderdeel uit van het leegstandsbeleid dat de gemeente momenteel ontwikkelt. Met de eigenaren zal gekeken worden naar de mogelijkheden om de restauratie te financieren (hoofdstuk 4.1.5 en 4.1.6) en naar mogelijkheden voor herbestemming (al dan niet binnen een groter project). Dit vraagt om maatwerk en creatieve oplossingen. Voor zowel voor het weer- en waterdicht houden als voor onderzoek naar herbestemming is sinds kort subsidie beschikbaar van rijk en provincie. Eigenaren zullen worden gestimuleerd om passende maatregelen te nemen.

4.3 beleving van monumenten

Sittard-Geleen kent veel monumenten, en ander waardevol erfgoed. In hoofdstuk 1 hebben we hier een korte beschrijving van gegeven. In dit hoofdstuk hebben we het over de beleving van monumenten,en hoe we hier mee omgaan. Dit gebeurt op verschillende manieren:

• -

  via citymarketing

• -

  actieve ontsluiting via Museum het Domein, het EHC, historische verenigingen en internet

citymarketing

Door de monumenten, en het erfgoed in bredere zin, actief te ontsluiten krijgt het een nog grotere meerwaarde voor de burgers van de stad, en andere geïnteresseerden. Het zijn met name het EHC, Museum het Domein, en de historische verenigingen die hier voor zorgen.

ontsluiting van historie in Museum het Domein

ontsluiting van documenten in het Euregionaal Historisch Centrum

cultuurhistorische verenigingen

Informatie via internet

5. Uitvoering van het beleid voor archeologie en monumenten

In het voorgaande deel van deze nota hebben we een blik gegeven op de archeologie en monumenten in Sittard-Geleen, en hebben we het beleid van de gemeente weergegeven. In deze uitvoeringsparagraaf leest u in het kort terug hoe we de komende jaren uitvoering geven aan dit beleid.

In het voorgaande deel van deze nota hebben we een blik gegeven op de archeologie en monumenten in Sittard-Geleen, en hebben we het beleid van de gemeente weergegeven. In deze uitvoeringsparagraaf leest u in het kort terug hoe we de komende jaren uitvoering geven aan dit beleid.

Archeologie

Het beleid zal in de beleidscyclus van 4 jaar worden geëvalueerd.

Monumenten

Ook het beleid voor monumenten zal in de beleidscyclus van 4 jaar worden geëvalueerd.

Afkortingenlijst

AMK Archeologische Monumentenkaart. Terreinen op de AMK

Bro Besluit ruimtelijke ordening

EHC Euregionaal Historisch Centrum Sittard-Geleen

KNA Kwaliteitsnorm voor de Nederlandse Archeologie

IVO Inventariserend Veldonderzoek

m.e.r Milieu- effectrapportage

Momo Modernisering van de Monumentenzorg

Mw Monumentenwet 1988

OCW Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap

PAA Provinciaal Archeologische Aandachtsgebied

PvA Plan van Aanpak

PvE Programma van Eisen

POL Provinciaal Omgevingsplan Limburg

RCE Rijksdienst voor het cultureel Erfgoed

RO Ruimtelijke Ordening

SAM Steunpunt Archeologie en Monumenten

SMB Strategische Milieubeoordeling

VROM Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieu

VVV Vereniging voor Vreemdelingen Verkeer

Wabo Wet algemene bepalingen omgevingsrecht

Wamz Wet Archeologische Monumentenzorg

Wro Wet ruimtelijke ordening

Literatuuropgave

• ·

  Alkemade M., Hessing W., en Kaptein K., 2009, Verder met Valletta. Handreiking voor de gemeentelijke archeologische monumentenzorg (AMZ), Den Haag, Excelsior, VNG.

• ·

  ArchAeO, 2010, Nota archeologiebeleid gemeenten Weert en Nederweert. Naar een implementatie van de Wet op de Archeologische Monumentenzorg in het gemeentelijk Beleid, ArchAeO-rapport 0915

• ·

  Atlas voor gemeenten 2005, cultuur en creativiteit naar waarde geschat

• ·

  Gaauw, P. van der, 2008, Provinciale Archeologische Aandachtsgebieden. Archeologisch selectiedocument. Provincie Limburg, Cluster Erfgoed, Afdeling cultuur, Welzijn en Zorg.

• ·

  Gemeente Sittard-Geleen, 2002, beleidsnota monumentenzorg “zorg voor een historische parel”

• ·

  Gemeente Sittard-Geleen, 2002, Nota archeologie 2002

• ·

  Gemeente Sittard-Geleen, 2010, Structuurvisie Sittard-Geleen

• ·

  Gemeente Sittard-Geleen, 2008, Subsidieverordening cultuurhistorisch erfgoed

• ·

  Gemeente Sittard-Geleen, 2010, Verordening Cultuurhistorie Sittard-Geleen

• ·

  Luinge, R.A.C., 2009, Bouwen, ruimte en archeologie. Juridisch kader voor niet-archeologen., Gouda, SIKB

• ·

  Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, 2009, beleidsbrief Modernisering Monumentenzorg (MoMo)

• ·

  Ministerie van OCW, VROM, LNV en V&W, 1999, beleidsnota Belvedere

• ·

  Provincie Limburg, 2006, POL (Provinciaal Omgevingsplan Limburg)

• ·

  Van Waveren, A.M.I. , 2004, Gemeente Sittard-Geleen; een archeologische verwachtings- en advieskaart, RAAP-rapport 1045, november 2004

• ·

  Van Wijk, I., 2009, Wetenschappelijk kader provinciaal archeologisch aandachtsgebied Graetheide, Archol bv

• ·

  Verhoeven M. en Ellenkamp G.R., 2010, Een archeologische verwachtings- en beleidsadvieskaart voor de gemeente Sittard-Geleen, RAAP-rapport 2144, augustus 2010.

• ·

  VROM, 2006, Nota Ruimte

Colofon

Gemeente Sittard-Geleen, 2012

Uitgave:	gemeente Sittard-Geleen, vastgesteld door de Raad op 13 september 2012.
Projectleiding en hoofdredactie:	gemeente Sittard-Geleen, afdeling Ruimtelijke Ontwikkeling
Kopij:	gemeente Sittard-Geleen afdeling Ruimtelijke Ontwikkeling, Museum het Domein, Euregionaal Historisch Centrum, Past to Present, Buro4 | Monument en Ruimte
Kaartmateriaal:	bijlage 2 en 4: RAAP; hoofdstuk 1: Urbis bureau voor stadsontwerp (uit structuurvisie Sittard-Geleen 2010)
Fotografie:	R. van Doorn, H. Vromen, planvorming schootsvelden Bureau Goedegebuure Nunspeet, gemeente Sittard-Geleen
Redactie en vormgeving:	gemeente Sittard-Geleen, team communicatie
Druk:	gemeente Sittard-Geleen, centrale repro