Notitie aanplakbeleid en reclameborden

In de gemeente Ten Boer wordt op een aantal plaatsen overlast door het aanplakken van reclamewerk ervaren. Door de verschillende verenigingen van Dorpsbelangen is in een enquête aangegeven waar in elk dorp de meeste overlast wordt ervaren en tijdens een observatieronde door de gemeente zijn deze plekken verder geïnventariseerd. Een lijst met de locaties waar de meeste overlast wordt ondervonden van het aanplakken op openbare objecten is opgenomen in de bijlagen.

Aanplakken gebeurt vooral op elektriciteitskastjes, glasbakken en fietsenhokken en beïnvloedt het aanzicht van de openbare ruimte zodanig negatief dat hier iets aan gedaan wordt door de gemeente.

Naast het beheer van de openbare ruimte besteedt de gemeente tijd en moeite aan het verlenen van vergunningen voor reclameborden. De plaatsing en het onderhoud wordt aan de vergunningontvanger over gelaten. Hierdoor is er niet altijd een goed beeld van de plaatsen waar de borden staan en is er geen uniform uiterlijk voor deze borden. De veelal kartonnen borden ogen slordig en er is geen zicht op tijdige verwijdering en op het maximale aantal geplaatste borden.

In de voorbereiding van deze nota is onderzocht hoe dit vereenvoudigd en geüniformeerd kan worden en hierbij zijn de offertes van verschillende bedrijven met elkaar vergeleken.

Door een verscherping van een aantal regels van de Algemene Plaatselijke Verordening waardoor een snelle en effectieve aanpak van illegale aanplak mogelijk is en een overeenkomst met een private onderneming, hoopt de gemeente Ten Boer het plakken uit te bannen en in voorkomende gevallen effectief aan te kunnen pakken.

Om het op een legale manier aanbrengen van meningsuitingen en bekendmakingen toch mogelijk te maken is gekeken naar de mogelijkheid en de meest geschikte plaatsen om plakzuilen te plaatsen. Daarnaast wordt benadrukt dat de gemeente in het digitale publicatiebord bij Garmerwolde al een modern middel heeft dat bij uitstek geschikt is voor diverse bekendmakingen.

 Ten slotte dient vermeld te worden dat deze nota uitsluitend betrekking heeft op de illegale aanplak van reclameposters en aankondigingen en dergelijke en op de driehoeksreclameborden waar de gemeente tot dusver vergunning voor verleent. Bestaande beleidsstukken op aangrenzend terrein, zoals de ‘schoonveegactie van ongewenste reclame-uitingen langs de N360 in de gemeente Ten Boer’ en de ‘Beleidsregel voor het plaatsen van projectborden ten behoeve van bouw-, sloop- en civiele werkzaamheden’ blijven hun zelfstandige werking hebben. De hoofdlijnen van de beleidsregels vergunningverlening sandwich- en driehoeksreclameborden d.d. april 2000, worden verwerkt in een mogelijk contract met de private onderneming die de exploitatie van de reclameborden op zich gaat nemen.

A.        Plakken en kladden

Om te onderzoeken waar de meeste overlast wordt ervaren door aanplakken zijn er vragenformulieren naar de Verenigingen van Dorpsbelangen gestuurd van alle dorpen in Ten Boer. Daarnaast is er een ronde gemaakt door de hele gemeente waarbij foto’s van alle gebouwen en objecten zijn gemaakt waarop aangeplakt is.

De overlast van aanplakken komt vooral voor langs de N360. In de nabijheid van de verschillende dorpen die aan deze weg liggen zijn objecten als bushokjes, fietsenstallingen en elektriciteitskasten die langs de weg staan beplakt met allerhande posters en stickers.

Een opsomming van de beplakte objecten vindt u in de bijlagen (Bijlage 1).

Deze opsomming geeft al aan dat er een belangrijk onderscheid gemaakt moet worden binnen de objecten die het meest gebruikt worden voor illegale aanplak.

Het gaat hierbij om het onderscheid in eigendom van de objecten. Een aantal van de plaatsen waar veel geplakt wordt, de fietsenstallingen, afvalbakken en glasbakken, zijn in beheer van de gemeente. Ook worden brugkasten van de provincie gebruikt voor illegale aanplak.

Een groot deel van de plaatsen waar veel geplakt wordt zijn echter de elektriciteitskastjes van Essent.

Bij het opleggen en invoeren van maatregelen wordt rekening gehouden met dit onderscheid in eigendom. Voor de omvang en reikwijdte van de maatregelen heeft dit wel een aantal gevolgen, die in het hoofdstuk over de mogelijke maatregelen worden besproken.

Het digitale publicatiebord bij Garmerwolde biedt reeds een alternatief voor illegale aanplak van aankondigingen en dergelijke, maar gezien de aanwezige hoeveelheid illegale aanplak is er behoefte aan meer plakplaatsen.

B.        Driehoeksreclameborden

Zoals in de inleiding al is aangestipt verleent de gemeente op dit moment vergunningen voor het plaatsen van driehoeksreclameborden in de gemeente. De “Beleidsregels vergunningverlening sandwich- en driehoeksreclameborden”, vastgesteld in april 2000, worden hierbij als maatstaf gebruikt.

In dit beleid wordt onder meer een maximum aantal borden bepaald dat tegelijkertijd in de gemeente mag staan. Dit aantal is in de loop van de jaren in de uitvoering weer enigszins verhoogd. Verder staan er bepalingen in het beleid over de plaatsing van de borden, over het maximale aantal vergunning per jaar en over een verbod voor reclame in dorpskernen met een karakteristieke waarde. Tot deze laatste categorie is in elk geval Lellens gerekend en verder worden een aantal straten in Ten Boer, Witterwierum, Woltersum, Sint Annen en Thesinge genoemd.

Tenslotte is ook bepaald dat alleen vergunning mag worden verleend aan ten behoeve van activiteiten die plaatsvinden binnen de regio.

Een groot aantal van de bovenstaande bepalingen zijn niet overgenomen in de dagelijkse uitvoering van de vergunningverlening. Het beleid en in elk geval de dagelijkse uitvoering van vergunningverlening en de handhaving hiervan, vraagt derhalve een nadere uitwerking.

Het doel van deze notitie is zeker niet het tegengaan van alle reclame met uitstraling naar de openbare ruimte. In deze notitie worden maatregelen geschetst om de reclame onder controle te houden en ongewenste en ontsierende reclame tegen te gaan.

De concrete doelstelling van dit beleid valt in twee onderdelen uiteen.

Ten eerste is het doel van dit beleid om het aanplakken op openbare objecten te voorkomen. En de gemeente een middel te verschaffen om in voorkomende gevallen de illegale aanplak effectief en zonder extra kosten te laten verwijderen.

Ten tweede is het doel van dit beleid om de driehoeksreclameborden te uniformeren en controleerbaar te maken en de tijd die nu nog wordt besteed aan vergunningverlening te beperken.

De situaties zoals ze in de probleemanalyse worden beschreven, zijn op verschillende manieren aan te pakken. In dit hoofdstuk worden de verschillende maatregelen beschreven en wordt de haalbaarheid en het verwachte effect aangegeven. In het volgende hoofdstuk wordt aangegeven wat de verwachte effecten zijn voor beide voorkomende gevallen (zowel de objecten in eigendom van de gemeente als de andere objecten) als een aantal maatregelen wordt ingevoerd.

A.        Mogelijke maatregelen tegen illegaal plakken en kladden

Aanpassen van art. 2.4.2 van de Algemene Plaatselijke Verordening van Ten Boer. In dit artikel wordt het beplakken en bekladden van de weg en van onroerende zaken die vanaf de weg zichtbaar zijn verboden.

Hierbij treedt het probleem op dat overtreding van deze bepaling alleen mogelijk is als de overtreder op heterdaad wordt betrapt. Daarnaast zijn glasbakken geen onroerende zaken en is plakken dus niet verboden.

Om dit artikel effectief te kunnen gebruiken in de strijd tegen aanplakken moet niet alleen het plakken en kladden worden verboden, maar ook het laten plakken en laten kladden. Zo kunnen de opdrachtgevers of sponsoren van activiteiten worden aangeschreven om, onder last van een dwangsom, de geplakte posters te (laten) verwijderen.

Daarnaast moet ook plakken en kladden op roerende zaken worden verboden. Zo kan ook worden opgetreden tegen plakken op glasbakken.

Aanschrijven van eigenaren van gebouwen en objecten om deze schoon te maken en om maatregelen te treffen tegen mogelijke aanplak. (antiplakribbels of ruwe coating) Voor objecten die niet in eigendom van de gemeente zijn kan de gemeente behalve repressieve maatregelen tegen de overtreders ook preventieve maatregelen nemen. Zo kan de eigenaar worden aangeschreven met het verzoek de objecten schoon te maken en te houden en kan hem worden geadviseerd de objecten te voorzien van frames voor posters of van antiplakribbels of een ruwe coating tegen aanplakken.

Inschakelen van private onderneming voor aanbrengen van coating of antiplakribbels. Een dergelijk bedrijf brengt dan, in opdracht van de gemeente, een boomschorsstructuur (coating) aan op gebouwen en objecten die gewild zijn onder aanplakkers, waardoor posters e.d. zich niet aan het object kunnen hechten.

Inschakelen van mediabedrijf. Er zijn ondernemingen die de mogelijkheid bieden op enkele grotere objecten in de gemeente frames te plaatsen waar poster e.d. in kunnen worden geplakt. Hiermee wordt aanplak niet tegengegaan, maar wordt wel gezorgd voor een schoner en netter aanzicht. De gebouwen of objecten die door dit bedrijf op deze manier gebruikt worden, worden door hen verder schoongemaakt indien er ook buiten de frames wordt geplakt. In de bijlagen zijn foto’s opgenomen van gebouwen die reeds zijn voorzien van deze frames (bijlage 2)

Plaatsen van plakzuilen in de gemeente. De plaatsing van plakzuilen in de gemeente biedt de mogelijkheid reclame te maken buiten de reclameborden waar een vergunning voor noodzakelijk is. De gemeente is wettelijk verplicht een mogelijkheid te bieden om aan te kunnen plakken. Juridisch gezien zou voor de gemeente Ten Boer één bord of zuil voldoende zijn, maar om aanplakkers een alternatief te bieden voor de illegale aanplak op andere objecten kunnen er op verschillende plaatsen waar nu overlast wordt ondervonden van aanplak dergelijke plakzuilen worden geplaatst.

B.        Mogelijke maatregelen uniformering reclameborden

Permanente vergunning van reclameborden aan één private onderneming.

Door het verlenen van een permanente vergunning aan één private onderneming bespaart de gemeente de tijd en de moeite die ze nu kwijt is aan de vergunning voor reclameborden. Bij het aangaan van de overeenkomst worden duidelijke afspraken gemaakt over de kosten voor adverteerders, voorrang voor adverteerders uit de directe omgeving en de afdracht aan de gemeente.

Een dergelijke overeenkomst zorgt voor uniformiteit in reclameborden, een vastgesteld, beperkt aantal borden en het kost de gemeente geen tijd meer om vergunningen te verlenen en te controleren op tijdige verwijdering van borden.

A. Illegaal plakken en kladden

Hieronder volgt de opsomming van maatregelen die er gezamenlijk voor moeten zorgen dat de illegale aanplak van reclame effectief kan worden bestreden in de gemeente Ten Boer. In de toelichting wordt aangeven waarom voor deze combinatie van maatregelen is gekozen en wat hiervan de verwachtingen zijn.

• 1.

  Aanpassen van artikel 2.4.2 van de Algemene Plaatselijke Verordening van de gemeente Ten Boer. De tekst van het nieuwe artikel luidt als volgt, waarbij de nieuwe zinsneden cursief en onderstreept zijn aangegeven:

Artikel 2.4.2 Plakken en kladden

1. Het is verboden de weg of dat gedeelte van een roerende of onroerende zaak dat vanaf de weg zichtbaar is te bekrassen of te bekladden.

2. Het is verboden zonder schriftelijke toestemming van de rechthebbende op de weg of dat gedeelte van een roerende of onroerende zaak dat vanaf de weg zichtbaar is:

• a.

  een aanplakbiljet of ander geschrift, afbeelding of aanduiding, aan te plakken of te doen aanplakken, op andere wijze aan te brengen of te doen aanbrengen;

• b.

  met kalk, krijgt, teer of een kleur- of verfstof enige afbeelding, letter, cijfer of teken aan te brengen.

 3. Het in het tweede lid gestelde verbod is niet van toepassing indien gehandeld wordt krachtens een wettelijk voorschrift.

4. Burgemeester en wethouders kunnen aanplakborden aanwijzgen voor het aanbrengen van meningsuitingen en bekendmakingen.

5. Het is verboden de in het vierde lid bedoelde aanplakborden te gebruiken voor het aanbrengen van handelsreclame.

6. Burgemeester en Wethouders kunnen nadere regels stellen voor het aanbrengen van meningsuitingen en bekendmakingen, welke geen betrekking mogen hebben op de inhoud vna de meningsuitingen en bekendmakingen.

7. De houder van de in het tweede lid bedoelde schriftelijke toestemming in verplicht die aan een opsporingsambtenaar op diens eerste vordering terstond ter inzage af te geven.

• 2.

  Zo snel mogelijk aanschrijven van adverteerders, sponsoren en organisatoren van de illegaal geplakte reclame of van de evenementen waarvoor reclame wordt gemaakt. Onder oplegging van een dwangsom moet de geplakte reclame zo snel mogelijk verwijderd worden.

• 3.

  Eigenaren van objecten aanschrijven en verzoeken deze schoon te maken en te houden. Bij veelvuldig gebruik als plakplaats kunnen de objecten ter preventie worden voorzien van een ruwe coating of antiplakribbels om aanplak van reclame onmogelijk te maken. Eigenaren kunnen eventueel zelf beslissen of ze frames op hun gebouwen of objecten laten plaatsen door een mediabedrijf. Op die manier kan er wel aangeplakt worden, maar ziet het er toch netjes uit (zie bijlage 2).

• 4.

  Plaatsen van plakzuilen of plakborden om adverteerders toch de mogelijkheid te bieden reclameposters te plakken (geen handelsreclame toegestaan). Deze plaatsen worden door het college van B&W aangewezen voor het aanbrengen van meningsuitingen en bekendmakingen (art. 2.4.2. lid 4 APV)

• -

  Ten Post (kruispunt Rijksweg/Eestumerweg)

• -

  Garmerwolde (bij de fietsenstalling)

• -

  Ten Boer

Toelichting

De aanpassing van de APV is noodzakelijk om een effectieve aanpak van illegaal plakken mogelijk te maken. Door de wijziging kunnen ook de sponsoren of organisatoren van de evenementen waarvoor reclame wordt gemaakt worden beboet of kan hen onder last van een dwangsom worden verplicht de reclame te verwijderen. In andere gemeenten heeft deze aanpak ertoe geleid dat de illegale reclame aanplak sterk is verminderd. Meerdere gemeenten gaven aan dat ze wel regelmatig dwangsommen op leggen, maar dat ze de dwangsom nog nooit hebben geïnd. De posters worden na een dergelijk aanschrijven altijd meteen verwijderd.

Door daarnaast ook de eigenaren van de beplakte objecten aan te schrijven met het verzoek de objecten schoon te maken en vooral schoon te houden, wordt de illegale aanplak ook preventief tegen gegaan. Objecten die veel gebruikt worden voor illegale aanplak kunnen worden voorzien van een ruwe coating waardoor het aanplakken van reclame daarop onmogelijk is. Aangezien het in veel gevallen gaat om elektriciteitskastjes van Essent gaat, is daar al contact mee gezocht. Zij hebben aangegeven open te staan voor dergelijke maatregelen en zijn bereid mee te werken aan deze aanpak.

Door naast deze maatregelen een aantal plakzuilen of aanplakborden te plaatsen in de gemeente wordt aan de plakkers en adverteerders een goed alternatief geboden. Deze borden kunnen door hetzelfde bedrijf worden geplaatst dat de reclameborden gaat exploiteren waardoor de kosten hiervan met de opbrengsten van de reclameovereenkomst kunnen worden verrekend.

Hierbij wordt benadrukt dat het digitale publicatiebord zijn functie behoudt. Door zijn plaats langs de N360 vormt dit bord bij uitstek een middel om een groot publiek te bereiken.

Over de precieze plaatsing van de reclamezuilen zal met de Vereniging van Dorpsbelangen worden gesproken.

B.                     Reclameborden

De uitbesteding van de vergunningverlening voor driehoeksreclameborden vindt plaats door een overeenkomst met een privaat mediabedrijf waarbij een vergunning wordt verleend voor de permanente plaatsing en exploitatie van reclamedisplays in de gemeente Ten Boer. Adverteerders kunnen vervolgens bij dit bedrijf terecht voor de plaatsing van reclameborden in deze displays.

In het huidige beleid wordt, zoals eerder is aangegeven, een maximum van 15 reclameborden tegelijkertijd gehanteerd. Omdat de reclameborden die als gevolg van deze overeenkomt worden geplaatst permanent aanwezig zullen zijn wordt dit aantal enigszins verkleind. In nader overleg met het mediabedrijf zal afgesproken worden om 8 tot 12 borden te plaatsen.

Zoals al eerder aangegeven is, wordt voorgesteld in deze overeenkomst ook de plaatsing van de plakzuilen op te nemen. Op die manier kunnen deze voor de gemeente voordelig worden geplaatst. Voor onderhoud worden wel extra kosten in rekening gebracht maar de keus om dit door het mediabedrijf te laten doen is aan de gemeente zelf.

De plaatsing van de plakzuilen en de reclamedisplays wordt in overleg met het mediabedrijf nader afgesproken. Er ligt een voorstel voor de plaatsen van de displays, en deze zullen in overleg met de gemeente (onder meer de afdeling Ruimte) worden vastgesteld. De plaatsen waar de zuilen moeten komen is aan de gemeente te bepalen en worden ook in overleg met de afdeling Ruimte vastgesteld.

Bij deze plaatsbepaling zullen ook de Verenigingen van Dorpsbelangen van de betreffende dorpen worden geraadpleegd.

Inhoudelijk zal bij de vergunningverlening met het mediabedrijf afspraken worden gemaakt over het beleid waar bij de reclamecampagnes rekening mee moet worden gehouden. Zo worden afspraken gemaakt over de voorrang voor plaatselijke en regionale evenementen boven evenementen van verder weg en kunnen er afspraken worden gemaakt over een differentiatie in de kosten voor reclamecampagnes voor ideële en culturele organisaties.

Het mediabedrijf verzorgt alle onderhoud aan de reclamedisplays en speelt een rol in het melden van illegale reclameposters en –borden die zij tegenkomt.

Een bijkomend voordeel dat de gemeente wordt geboden is het plaatsen van infopanels in de displays die bij leegstand zichtbaar worden. Op deze manier kan de gemeente kosteloos profiteren van extra advertentieruimte.

De infopanels kunnen tegen kostprijs bij het mediabedrijf worden gedrukt, maar kunnen ook door de gemeente zelf worden geleverd.

Ook bij de plaatsing van de permanente reclamedisplays zal rekening worden gehouden met de wensen van de dorpsbewoners. De Vereniging van Dorpsbelangen van het betreffende dorp zal hierover worden geraadpleegd.

Gevolgen voor adverteerders

Voor adverteerders hebben deze maatregelen als gevolg dat ze voortaan bij het mediabedrijf moeten zijn voor alle zaken omtrent het plaatsen van een advertentie. De gemeente is voor hen geen partij meer omdat de vergunning reeds aan het mediabedrijf is verleend.

Wat betreft de kosten zal er niet veel gaan veranderen aangezien een grote meerderheid van de adverteerders de afgelopen jaren ook al via een reclamebureau adverteerden. Voor ideële en culturele stichtingen en verenigingen kunnen in de overeenkomst met het mediabedrijf afspraken worden gemaakt. In de vaste kosten van € 2,-- per reclamedisplay per dag kan dan een differentiatie worden gemaakt waardoor deze instellingen een lager tarief betalen.

Ook kan er in de reclameovereenkomst de afspraak worden gemaakt dat de gemeente voor kleine, plaatselijke activiteiten zoals de kermis of een braderie het recht voorbehoudt incidenteel zelf nog een vergunning te verstrekken een aantal zeer tijdelijke reclameborden te plaatsen.

Ten slotte wordt wederom benadrukt dat voor dergelijke advertenties ook het elektronische bord bij Garmerwolde beschikbaar blijft.

De handhaving van dit beleid kan effectiever en gerichter worden uitgevoerd dan onder de oude bepaling uit de APV. Nu hoeven degenen die de reclame illegaal aanplakken niet op heterdaad betrapt te worden, maar kan bij constatering van een illegaal geplakte poster de adverteerder worden aangeschreven en onder last van een dwangsom worden gesommeerd het aangeplakte werk te verwijderen.

De constatering hiervan kan door een ieder plaats vinden en de dwangsom en plicht tot schoonmaak worden door de afdeling BJZ afgehandeld.

Ook het mediabedrijf dat de reclamedisplays exploiteert speelt een rol in het toezicht in de zin dat zij alle illegale reclame die ze tegen komt meldt aan de gemeente.

De politie blijft actief in de handhaving van de APV. Ze houdt dezelfde rol als voorheen wat inhoudt dat ze op heterdaad betrapte plakkers kan bekeuren.

Ten slotte wordt nogmaals aangegeven dat het een doel is om illegaal aanplakken zoveel mogelijk te voorkomen en er dus geprobeerd wordt in overleg met de eigenaren de populairste plakplaatsen ongeschikt te maken voor plakkers.

Samengevat is het voorstel van deze nota de maatregelen als beschreven in Hoofdstuk 5 in te voeren. Deze maatregelen hebben elk een aantal financiële gevolgen die per onderdeel aangegeven zullen worden.

De maatregelen zijn op te splitsen in verschillende onderdelen waarvan elk van deze onderdelen kosten en/of opbrengsten met zich meebrengt. De financiële consequenties van elk van deze onderdelen worden hieronder aangegeven. Hierbij moet gemeld worden dat onderdeel 2 A (plakzuilen) en onderdeel 2 B (reclamedisplays) nauw in elkaar overlopen, omdat de plakzuilen vele malen voordeliger zijn als ze in combinatie met een overeenkomst voor de reclamedisplays worden aangeschaft.

 Onderdeel 1, Pakket APV-maatregelen

• - wijziging APV;

• - strikte handhaving van illegaal aangeplakt materiaal door middel van het aanschrijven van de adverteerder en opleggen van een dwangsom;

• - preventief aanschrijven van eigenaren van objecten om illegale aanplak te voorkomen;

Kosten

• -                     Extern: geen.

• -                     Intern: 40 uur per jaar.

De maatregelen leveren een extra taak op voor de afdeling Bestuurlijke en Juridische zaken. Deze zorgt voor de aanschrijving van, en oplegging van dwangsommen aan sponsoren en organisatoren die achter de evenementen zitten waarvoor illegaal reclame wordt gemaakt.

 Onderdeel 2 A, plakzuilen

• - plaatsing van 3 plakzuilen om meningsuitingen of bekendmakingen mogelijk te maken;

Kosten

Intern: geen.

Extern:            eenmalig         € 5000,--

                        jaarlijks           €  675,-- (onderhoud, optioneel)

 Onderdeel 2 B, reclameborden

• - aangaan van een contract met een mediabedrijf voor de plaatsing en exploitatie van reclamedisplays (en de plaatsing van de plakzuilen of plakborden).

Opbrengsten

Intern: Met het verdwijnen van de werkzaamheden bij het verlenen van reclamevergunningen bespaart de afdeling Bestuurlijke en Juridische zaken naar schatting 40 uur per jaar. Dit is dus voldoende om de nieuwe werkzaamheden in de handhaving uit te voeren (zie onderdeel 1).

Extern: Per jaar garandeert het mediabedrijf een afdracht van € 750,-- voor de exploitatie van de reclamedisplays. Zoals al is aangegeven wordt de aanschaf van de plakzuilen vele malen voordeliger als wordt gekozen voor een contract met het mediabedrijf op het gebied van reclamedisplays.

De kosten worden dan over de contractsduur uitgespreid en zijn ook netto een stuk lager dan in het geval de plakzuilen afzonderlijk worden aangeschaft.

Het diagram hieronder laat zien wat de verschillen zijn. Er is uitgegaan van een 5-jarig contract.

Hierbij zijn de kosten voor het onderhoud van de plakzuilen niet meegenomen. Deze kosten bedragen € 675,-- euro per jaar voor drie plakzuilen, maar de gemeente heeft zelf de keus dit wel of niet door hen uit te laten voeren.

 Belangrijke consequentie van het aangaan van een overeenkomst met een mediabedrijf om de reclamedisplays te plaatsen en exploiteren is dat er geen leges voor reclamevergunningen aan de gemeente hoeven te worden afgedragen.

Dit zal, als naar afgelopen jaren wordt gekeken, betekenen dat er jaarlijks ongeveer € 1100,-- minder aan leges worden betaald.

 Conclusie

Op basis van bovenstaand overzicht en de overwegingen uit voorgaande hoofdstukken wordt voorgesteld in te voeren:

Onderdeel 1, de APV-maatregelen

Onderdeel 2, A en B (plakzuilen en reclameborden bij een privaat bedrijf)