Besluit van de gemeenteraad van de gemeente Tholen houdende regels omtrent de Nota Burgerparticipatie “SAMEN STUREN” gemeente Tholen

1.1.1. De faciliterende stijl

De faciliterende stijl is de meest vergaande stijl van interactief beleid. Zoals de naam al zegt betekent deze stijl dat het bestuur enkel ondersteuning in de vorm van tijd, geld, deskundigheid of materiële middelen ter beschikking stelt.

Bij deze stijl is het bestuur bereid zich terughoudend op te stellen, maar heeft zich er van tevoren van vergewist wanneer zij het nodig acht in te grijpen De kans hierop acht men klein (duidelijkheid). De belangen en visies bij dit beleid komen (gedeeltelijk) overeen, zodat het beleid positief of in ieder geval niet nadelig uitpakt voor het bestuur (relatie bestuur-burger). De burgers hebben zin, menskracht, geld en andere hulpmiddelen (inclusief gemeentelijke ondersteuning) om een eigen beleid te voeren.

Op lokaal niveau is deze stijl voor weinig situaties geschikt. Bij deze stijl is de burger meestal initiatiefnemer, verantwoordelijke en uitvoerder. Het aangaan van dergelijke verplichtingen bovenop zijn eigen dagelijkse verantwoordelijkheden behoeft door de burger niet altijd als gewenst ervaren te worden. In de gevallen waarin de burger deze verplichtingen wel aangaat, zit men meestal in de subsidiesfeer en daarop heeft deze nota geen betrekking.

1.1.2. De samenwerkende stijl

De samenwerkende stijl is een stijl die wat vaker geschikt is voor situaties op lokaal niveau dan de facilitaire stijl. Het komt voor dat (maatschappelijke) organisaties dezelfde of gedeelde belangen hebben als de gemeente. Zij kunnen dan samen met de gemeente naar een gewenste situatie toewerken, omdat beide partijen verwachten hier voordeel bij te hebben. Deze samenwerking geschiedt min of meer op basis van gelijkwaardigheid. Gevolg is dat in geval van belangen- tegenstellingen de gemeente bereid moet zijn om compromissen te sluiten. Een gevolg van de gelijkwaardigheid is dat onderhandelingen over bijvoorbeeld risicoverdeling zeer lang kunnen duren. Voor bepaalde handelingen zal de andere partij toestemming moeten geven. De urgentie van de problematiek moet zich dan ook verhouden tot de snelheid waarmee het samenwerkingsverband zich kan bewegen.

Voorbeeld is een Publiek Private Samenwerking (PPS) als de samenwerking tussen gemeente en Castria Wonen bij de realisering van het woon- zorgcomplex en dorpshuis De Vossenkuil in Oud- Vossemeer.

1.1.3. De delegerende stijl

Bij de delegerende stijl voert het bestuur haar eigen beleid, maar krijgen de burgers binnen duidelijk gestelde randvoorwaarden de bevoegdheid om beslissingen te nemen of beleid uit te voeren. Het bestuur laat dus ruimte over voor beslissingen of aanvullend beleid van de burgers. Dit houdt in dat het bestuur het beleid van de burgers dat binnen de gestelde kaders past over neemt. Het bestuur geeft de verantwoordelijkheid dus eigenlijk over aan de burger.

Een voorbeeld is de herinrichting van de markt in Tholen. Het bestuur had besloten de markt in Tholen te herinrichten. Hiervoor had zij een bepaald budget. De omwonenden mochten binnen de kaders zelf bepalen hoe de markt eruit zou komen te zien.

1.1.4. De participatieve stijl

Deze bestuursstijl is geschikt voor veel situaties binnen een gemeente. Het bestuur voert zijn eigen beleid, maar wil voor het draagvlak en de kwaliteit van de besluitvorming de burgers betrekken. Bij dit advies is veel ruimte voor discussie en inbreng. Dit betekent onder meer dat de burger een eigen probleemdefinitie en oplossingsrichting kan aangeven. Deze hoeft niet overgenomen te worden, maar wordt wel serieus in overweging genomen. Het verschil met de consultatieve stijl is dat de burger niet enkel commentaar geeft op door de gemeente aangedragen oplossingen, maar dat deze ook zelf met oplossingen mag komen.

Een voorbeeld is de uitbreiding van sport- en gemeenschapcentrum De Wellevaete in Sint-Annaland. De gemeente wilde De Wellevaete uitbreiden. Met de gebruikers is een aantal bijeenkomsten gehouden. Tijdens deze bijeenkomsten hebben de gebruikers aangegeven wat zij graag in het nieuwe gebouw zouden willen terugzien.

1.2.1. De consultatieve stijl

Bij deze stijl raadpleegt het bestuur de burger over een gesloten vraagstelling. Deze kan zich uitspreken over een gegeven beleidsaanpak binnen een gegeven probleemomschrijving. Deze stijl wordt gebruikt indien de precieze omvang en richting van het beleid duidelijk zijn en het plan reeds is uitgewerkt. Het bestuur wil dan alleen de inhoud toetsen en is eventueel bereid het voorstel op onderdelen aan te passen als dat binnen het reeds geformuleerde concept past.

Bijvoorbeeld de zienswijze op een bestemmingsplan.

1.2.2. De open autoritaire stijl

Het bestuur voert geheel zelfstandig beleid. Om het beleid bekend te maken verschaft zij hierover informatie. Om het beleid te laten slagen tracht zij doelgroepen zo nodig te overtuigen of te overreden. Deze stijl gebruikt men wanneer men geen inmenging van burgers wil/mag of kan hebben, maar de mensen wel op de hoogte wil houden van wat er gaande is. Deel van de informerende rol houdt in dat het bestuur kan motiveren waarom de burger geen inbreng in het beleid heeft.

Bijvoorbeeld het doorvoeren van EU-regels zoals mestwetgeving.

1.2.3. De gesloten autoritaire stijl

Het bestuur voert zelfstandig beleid en verschaft hierover geen informatie. Indien gevraagd moet het bestuur kunnen motiveren waarom zij het publiek niet betrekt of informeert. Participatie of informatie heeft geen enkele meerwaarde. De problematiek is een interne aangelegenheid of rechtvaardigt gezien zijn aard (privacy bijvoorbeeld) een besloten aanpak. Een situatie zou kunnen zijn dat er geen geld, mankracht zijn voor de communicatie en/of participatie.

Bijvoorbeeld de herschikking van taken binnen de gemeentelijke organisatie.

1.3.1. Openheid

Er is beleidsruimte; hoe meer ruimte hoe groter de mogelijkheden tot participatie zijn. De inhoud van het beleid staat dus niet vast. Het bestuur is daarnaast in staat en bereid om invloed te delen met de burgers. Hoe groter de mogelijkheden hoe vrijer de vorm.

1.3.2. Duidelijkheid vooraf over de rol en inbreng van het bestuur en de burger;

Vooraf moet duidelijkheid bestaan over alle rollen en mate van inbreng. Dit kan verkeerde verwachtingen en dus teleurstellingen voorkomen. Daarom moet het bestuur zich er goed van bewust zijn waaraan het de uitkomsten van het proces gaat toetsen. En welke rollen zij de deelnemers wil toebedelen.

1.3.3. Meerwaarde van participatie

Participatie is alleen zinvol als het een meerwaarde heeft. Een uitgebreide procedure opzetten indien er geen meerwaarde bestaat, heeft geen zin. Afhankelijk van het doel en de wensen past de meerwaarde bij een stijl. Bijvoorbeeld bij het bestuur ontbrekende kennis, innovativiteit of steun of draagvlak of een verbetering van het politieke systeem of de relatie tussen gemeente en burgers of burgers onderling.

1.3.4. Constructieve relatie tussen bestuur en burger

Participatie is een vorm van samenwerking. Voor samenwerking en zeker voor intensieve samen- werking is een constructieve relatie nodig. Deze hoeft niet persé goed te zijn, Men kan bijvoorbeeld afhankelijk zijn van elkaar. Dergelijke relaties zijn vaak ingebed in (reeds bestaande) samen- werkingsstructuren.

1.3.5. Geschikte onderwerpen

De typering van de problematiek is zeer bepalend voor de keuze van de bestuursstijl. Iets dat urgent is leent zich minder voor participatie gezien de tijdsdruk en korte beslismomenten. Een onderwerp waar minder tijd, geld en aandacht voor is, leent zich niet voor een vergaande vorm van interactief beleid. Problematiek die voor de burger niet interessant is, kan niet rekenen op tijd, moeite of belangstelling van de burger. Als de problematiek niet hanteerbaar is, kan de burger er niets mee omdat het te technisch of niet te overzien is. Daarnaast kan het politiek zo gevoelig liggen dat het bestuur het niet uit handen wil geven of juist wel.

Verder zal de problematiek niet helemaal uitgekristalliseerd moeten zijn. Anders heeft participatie geen zin. Zowel in de oorzaken als in de oplossingen. Ook moet het karakter van de problematiek zich verdragen met openbaarheid.

1.3.6. Capaciteit en hulpmiddelen

Op dit moment maken de kosten voor burgerparticipatie onderdeel uit van de begrotingen van de diverse projecten. Vaststelling van deze nota en uniformering van het huidige beleid zal dus geen extra kosten met zich mee hoeven brengen omdat deze reeds in de begrotingen zijn meegenomen. Uitbreiding van activiteiten op het gebied van burgerparticipatie zal leiden tot een toename van kosten, welke dan vooraf begroot moeten worden in het projectbudget of reguliere begroting.

Naar alle waarschijnlijkheid zullen medewerkers in meer of mindere mate opgeleid moeten worden om burgerparticipatie op de gewenste manier vorm te geven. Deze opleidingen zullen opgenomen moeten worden in het jaarlijks vast te stellen Opleidingsplan.

2.1. Doel

Voordat er gekeken kan worden naar welke manier van participatie het meest geschikt is voor een situatie, zal moeten worden bepaald wat de doelen van participatie zijn. Als doelen zijn opgegeven: het vergroten van draagvlak voor bestuurlijke besluitvorming, grotere betrokkenheid bij de burger; participatie als integraal onderdeel van de werkprocessen en indicatoren waaraan de ontwikkelingen zijn te monitoren. Als extra doel is de kwaliteit van besluitvorming opgenomen. Voor het bepalen van de participatievorm zijn niet alle doelen even geschikt. Voor het bepalen van de participatievorm wordt vooral gekeken naar de doelen draagvlak en verbetering kwaliteit van de besluitvorming. De andere doelen hebben meer betrekking op de uitvoering.

2.1.1. Deelvragen

2.1.1.1. Het Vergroten van draagvlak

Voorop gesteld moet worden dat draagvlak op zich niet echt een doel is. Het is eerder een gevolg van de betrokkenheid van burgers bij de besluitvorming en de daardoor toegenomen kwaliteit van de besluitvorming.

2.1.1.2. Verhogen van de kwaliteit van de besluitvorming

De enige reden om de kwaliteit van een besluit te vergroten door middel van burgerparticipatie is dat er binnen de organisatie onvoldoende kennis bestaat over het onderwerp van de besluitvorming , of in ieder geval over de mening van de burger over dit onderwerp. Dit is vaak het geval wanneer een beslissing specifieke locaties of bevolkingsgroepen aangaat.

2.1.2 Antwoorden

Voor de beantwoording van de vragen zijn er twee mogelijkheden, ja of nee. Indien één van de twee vragen met ja wordt beantwoord, is het antwoord ja en moet doorgegaan worden naar stap 2. Is het antwoord op beide vragen nee, dan is burgerparticipatie voor dit onderwerp geen geschikt instrument en moet stap 1 worden afgemaakt.

2.1.3. Stap 1 afmaken

Met het afmaken van stap 1 wordt bedoeld dat er geen interactief traject zal worden ingezet. Afhankelijk van de situatie kan er een andere oplossing worden gekozen. Indien er voor het betreffende onderwerp wettelijke eisen over publicatie en dergelijke bestaan dienen deze gevolgd te worden. Zijn deze er niet dan kan ad hoc besloten worden of derden al dan niet geïnformeerd moeten worden. De diverse mogelijke oplossingen aan het eind van stap 1 zullen worden beschreven in het door het college vast te stellen uitvoeringsdocument. Voorbeelden zijn:

• •

  Indien er voldoende draagvlak is moet de burger geïnformeerd worden over de besluitvorming, bijvoorbeeld via Tholenderwijs.

• •

  Geen kwaliteitsverbetering, informeren!

2.2. Andere manier om de doelen te halen?

Indien gebleken is dat er onvoldoende draagvlak is of dat participatie de kwaliteit van de besluit- vorming zal vergroten, volgt stap 2. Stap 2 bestudeert de vraag of er en andere manier is om de doelen te halen.

2.2.1. Deelvragen

2.2.1.1. Het vergroten van draagvlak zonder participatie

Het vergroten van draagvlak geschiedt doorgaans door middel van het meenemen van de belangen en wensen van burgers bij de besluitvorming. Wanneer dit niet kan moet men begrip kweken of de houding die men heeft ten opzichte van een onderwerp of instantie veranderen.ok kunnen inhoudelijke maatregelen genomen worden waardoor het besluit breder gedragen zal worden.

2.2.1.2. Het verbeteren van de kwaliteit van de besluitvorming zonder participatie

Indien de benodigde informatie is te verkrijgen door belanghebbenden te raadplegen of door ter plaatse op onderzoek uit te gaan is het opstarten van het interactieve participatietraject onnodig. Raadplegen of onderzoeken is dan voldoende om de inhoudelijke kwaliteit te verbeteren. Onder onderzoeken kan worden verstaan ter plaatse poolshoogte gaan nemen, of vergelijkbare situaties en oplossingen in onze en andere gemeenten bekijken.

2.2.2. Antwoorden

Voor de beantwoording van de vragen zijn er twee mogelijkheden, ja of nee. Indien er een andere manier is om de doelen te bereiken, dan is burgerparticipatie voor dit onderwerp geen geschikt instrument en moet stap 2 worden afgemaakt.

2.2.3. Stap 2 afmaken

Met het afmaken van stap 2 wordt bedoeld dat burgerparticipatie in deze situatie geen geschikt instrument is. Net als bij stap 1 is is het afhankelijk van de situatie welke oplossing gekozen moet worden. Dit is afhankelijk van de andere manieren die er zijn om draagvlak te creëren in deze situatie, of andere manieren die er zijn om de kwaliteit van de besluitvorming op een andere manier omhoog te krijgen. Dit wordt per situatie besloten. Voorbeelden zijn:

• •

  Indien er onvoldoende draagvlak is, maar dat draagvlak ook gecreëerd kan worden met informatie- verstrekking geniet deze manier de voorkeur. Bovendien versterkt volledige, vroegtijdige infor- matievoorziening het draagvlak vooraf. Misleidende informatie van derden kan daarmee het hoofd geboden worden.

• •

  Consultatie belanghebbende voor informatie.

• •

  Zelf onderzoek plegen om informatie in te winnen ter verbetering van de kwaliteit van het besluit.

2.3. Beoordeling geschiktheid onderwerp

Wanneer is geconstateerd dat er onvoldoende draagvlak is, of verbetering van de besluitvorming mogelijk is en dit niet op ander wijze bereikt kan worden, kan worden gedacht aan het opzetten van een participatietraject. Voordat daarmee begonnen kan worden, moet bekeken worden of een onder- werp geschikt is voor participatie.

De volgende vier criteria worden gehanteerd bij het bepalen van de geschiktheid van een onderwerp:

• •

  Er is beleidsvrijheid die van belang is voor betrokkenen buiten de gemeentelijke organisatie;

• •

  Het bestuur is bereid belanghebbenden een volwaardige rol te geven in de participatie;

• •

  Er is praktisch tijd, geld en ruimte om de resultaten van de participatie mee te nemen in de besluitvorming.

• •

  Het onderwerp staat (deels) buiten de sfeer waarbinnen de gemeente opereert, bijvoorbeeld de persoonlijke levenssfeer.

2.3.1. Deelvragen

2.3.1.1. Geen beleidsvrijheid

Niet alle onderwerpen zijn geschikt voor burgerparticipatie. Indien er geen enkele beleidsvrijheid is, kan de burger ook geen inbreng hebben. Een voorbeeld is een regeling waaraan strikte uitvoerings- voorschriften zjn gekoppeld.

2.3.1.2. Geen rol voor de burger

Sommige onderwerpen zijn voor de gemeente zo belangrijk dat zij de burger geen enkele rol wil laten spelen bij de besluitvorming. Het kan ook zo zijn dat de gemeente vindt dat de burger bij het onder- werp geen enkele rol speelt.

2.3.1.3. Geen praktische ruimte

De onderwerpen waarbij op dit moment al gebruik gemaakt wordt voor burgerparticipatie putten hun middelen uit bestaande middelen. Voor projecten die een uitbreiding van activiteiten op het gebied van burgerparticipatie tot gevolg hebben, die niet gefinancierd kunnen worden uit het budget voor burgerparticipatie, moet worden gekeken of er voldoende tijd, capaciteit en middelen beschikbaar voor zijn. Er is geen praktische ruimte voor interactief beleid. Dit kost tijd, geld en moeite. Wanneer er geen middelen beschikbaar zijn om een interactief traject op te starten, moet voldaan worden aan wat er wettelijk is vereist op het gebied van inspraak en de Algemene wet bestuursrecht.

2.3.1.4. Onderwerp ligt buiten gemeentelijke sfeer

De invloedsfeer van de gemeente heeft een boven- en een ondergrens. De bovengrens ligt bij onderwerpen die liggen binnen de sfeer van hogere of andere bestuursorganen en de ondergrens ligt bij de privésfeer van de burger. Indien een onderwerp bijvoorbeeld in de privésfeer van iemand ligt, is het onderwerp niet geschikt voor burgerparticipatie.

2.3.2. Antwoorden

Indien er geen beleidsruimte is, of de gemeente de burger geen rol in het besluitvormingsproces wil geven, of er geen praktische ruimte is, of het onderwerp niet in de sfeer ligt waarbinnen de gemeente in het openbaar opereert, is het onderwerp niet geschikt voor burgerparticipatie en moet stap 3 af- gemaakt worden.

2.3.3. Stap 3 afmaken

Net als bij de stappen 1 en 2 betekent stap 3 afmaken dat de situatie niet geschikt is voor burger- particpatie. Ook hier is het afhankelijk van de situatie wat de vervolgacties zijn.

• •

  Wanneer er geen beleidsvrijheid is, moet de burger door middel van een zorgvuldige voorlichting op de hoogte gebracht worden van de beslissing en de achtergrond ervan. Knel- en pijnpunten moeten duidelijk gemaakt worden zodat de belanghebbenden goed op de hoogte zijn van de gevolgen van de beslissing.

• •

  Wanneer er geen praktische ruimte is, of geen beleidsvrijheid en de burger geen rol krijgt, moet er een zorgvuldige uitvoering zijn van de wettelijke vereisten inzake inspraak, openbaarheid en de beginselen van behoorlijk bestuur.

• •

  Indien de persoonlijke levenssfeer geraakt wordt is een dialoog met de direct belanghebbende de beste actie.

2.4. Problematiek en betrokkenen

Wanneer is gebleken dat het onderwerp geschikt is voor interactieve beleidsvorming moeten het speelveld en de spelers bepaald worden. Het betreft dan niet zozeer de plaats, als wel geld, tijd, betrokkenen en overige processen. De keuze voor één van de eerder genoemde bestuursstijlen hangt namelijk van deze bepaling af.

De analyse van het probleem en de daarbij behorende keuze voor een bestuursstijl is een lastig proces. Er zijn veel afwegingen die gemaakt moeten worden. Gekeken moet worden naar de kern- voorwaarden, de betrokken partijen (betrokkenen) en het probleem zelf. Om de analyse behapbaar te maken is deze gesplitst in twee delen. We bekijken de situatie vanuit de betrokkenen en vanuit de problematiek.

In de stappen 4a en 4b wordt verwezen naar de schema's die u aantreft op blz. 12 en 13 van deze nota. Deze schema's zijn een hulpmiddel dat is ontwikkelt om de juiste bestuursstijl bij de juiste situatie te vinden. De kenmerken van het betreffende onderwerp en de kenmerken van de betrokkenen zijn in de schema's verwerkt. Als de schema's zijn ingevuld is voor zowel de problematiek als voor de betrokkenen een voorkeurstijl bekend. Is deze dezelfde, dan is de keuze gemakkelijk. Verschilt deze dan kan op zorgvuldige wijze een afweging gemaakt worden. Bijvoorbeeld op basis van het gewicht van bepaalde kenmerken.

De schema's moeten niet gezien worden als een keurslijf. Het is louter richtinggevend. Als er goede argumenten zijn om voor een andere stijl te kiezen, is dit geen probleem.

2.4.1. Stap 4a: Keuze bestuursstijl aan de hand van de inhoudellijke problematiek

Wanneer een begin wordt gemaakt met de probleemanalyse wordt gekeken naar de factoren die in het onderstaande schema staan opgesomd. Aan de hand hiervan wordt het probleem geanalyseerd.

De eerste stap van de analyse met het schema is het bepalen van de hoeveelheid beleidsruimte. Als er weinig ruimte is, zijn zowel de faciliterende als de samenwerkende stijl niet geschikt voor deze situatie, er is dan immers geen ruimte voor een rol van de burger in het beslissingsproces. Automatisch wordt dan in de rechterkolom gewerkt. Is er veel ruimte dan hangt de keuze af van de rol die de gemeente de burger toedicht. Is de gemeente niet bereid om de burger een grote rol te geven (dat betekent op gelijkwaardig niveau meebeslissen over wat er moet gebeuren en niet alleen over het hoe), dan vallen de faciliterende en samenwerkende stijl af, want deze gaan uit van een gelijkwaardige rol van de burger. Na beantwoording van deze twee vragen is bekend in welke kolom gewerkt zal worden en zijn feitelijk twee stijlen reeds afgevallen.

Nadat voor één van de twee kolommen is gekozen wordt gekeken welke kenmerken bij de situatie passen. De stijl waarop de meeste kenmerken van het onderwerp van toepassing zijn, past het beste bij de situatie. Om het overzichtelijk te houden zou bijvoorbeeld een plusje (+) in het betreffende vak gezet kunnen worden als het kenmerk van toepassing is. Indien het kenmerk moeilijk te bepalen is, kan niks gezet worden, is het negatief, dan kan een minteken (-) geplaatst worden.

Het schema is te zien in het figuur dat hieronder staat. Stel dat een probleem veel belangstelling heeft, technisch neutraal is, een innovatieve oplossing vergt, het bestuur weinig kennis van het onderwerp heeft en onder enorme tijdsdruk staat. In het model ziet dat er alsvolgt uit.

De delegerende stijl heeft gezien het aantal overeenkomende kenmerken de voorkeur. Is de tijdsdruk nu echter zo'n belangrijke factor en moet er op korte termijn persé een beslissing komen, dan kan gezegd worden dat de factor tijdsdruk zwaarder weegt dan belangstelling, innovatieve oplossingen en de aanwezige kennis bij het bestuur en kan voor de participatieve stijl gekozen worden.

2.4.2. Stap 4b: Keuze bestuursstijl in relatie tot de betrokkenen

Elke situatie is anders, ook voor wat betreft de betrokkenen. Het is vanzelfsprekend dat bij situaties die direct ingrijpen in de leefomgeving van burgers, deze burgers eerder geneigd zijn te participeren dan bij onderwerpen die verder van hen vandaan staan. Net als het bestuur een kleine of een grote rol kan willen in een situatie geldt dat ook voor de burger. Over het algemeen kan hierover een aantal dingen worden gezegd. Burgers zullen over het algemeen een kleine rol willen hebben als het onderwerp hen niet direct raakt.

De bereidheid van de burger heeft gevolgen voor de rol van de gemeente. Hoe kleiner de bereidheid van de burger is, hoe groter de rol van de gemeente wordt. De gemeente kan wel willen dat de burger met een bepaald budget bepaalde taken gaat uitvoeren, maar als deze dat niet wil, zal de gemeente zich toch een grote rol moeten toe eigenen.

Vooraf dient in beeld gebracht te worden welke betrokken partijen betrokken dienen te worden bij een beleidssituatie, zodat daar rekening mee gehouden kan worden bij het bepalen van de bestuursstijl. Het invullen van het schema geschiedt op dezelfde wijze als bij de problematiek.

Vragen vooraf:

• •

  Wie zijn de belanghebbenden van het onderwerp/probleem?;

• •

  Wat is hun rol?;

• •

  Wat is hun belang?;

• •

  Welke (verschillende) belangen hebben zij?;

• •

  Wat motiveert hen om eventueel deel te nemen aan samen sturen? (resultaat, leuk; interesse of sociale contacten).

2.4.3. Uiteindelijke keuze bestuursstijl

Nu er twee voorkeuren bekend zijn kan op basis van de situatie gekozen worden voor een stijl. Rolt er bijvoorbeeld tweemaal de delegerende stijl uit, dan is dat de beste keuze. Geeft de problematiek bijvoorbeeld de faciliterende stijl en de betrokkenen de delegerende stijl, dan kan gekeken worden welk aspect het meest zwaar weegt.

De stijlen zijn niet uitputtend, maar een goede indicatie van de stijl die het beste gebruikt kan worden. Het geeft ook een overzichtelijk beeld van de situatie en welke bijzonderheden er spelen. Bij de uitvoering kan nu het bij de stijl behorende traject worden ingezet.

Door op deze wijze te werken wordt bevorderd dat de gehele organisatie een uniforme werkwijze hanteert. Daarnaast wordt voorkomen dat verkeerde trajecten worden ingezet of dat interactieve trajecten woren opgezet in gevallen waar dat beter niet had kunnen gebeuren. Het zorgvuldig doorlopen van het stappenplan maakt duidelijker wat men bij de uitvoering moet doen om tot het beste product te komen. Het gevolg is dat bij elke situatie de meest passende oplossing kan worden gevonden waardoor wordt voorkomen dat achteraf kostbare bezwaar- en beroepsprocedures worden ingezet of dat achteraf alsnog het juiste participatietraject moet worden ingezet.