Toeslagenverordening Wet werk en bijstand gemeente Tynaarlo

Artikel 2 Categorie aanduiding

1.Voor belanghebbenden aan wie bijstand kan worden verleend, geldt een

categorieaanduiding.

• 2.

  De volgende categorieën worden onderscheiden:

• a.

  alleenstaande;

• b.

  alleenstaande ouder;

• c.

  gehuwde.

Artikel 4 Toeslagen

1. De bijstandsnorm wordt verhoogd met een toeslag indien de alleenstaande of de

alleenstaande ouder hogere algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan heeft dan waarin de bijstandsnorm voorziet, als gevolg van het niet of niet geheel kunnen delen van deze kosten met een ander.

• 2.

  De toeslag als bedoeld in lid 1 wordt voor de alleenstaande en de alleenstaande ouder in wiens woning geen ander zijn/haar hoofdverblijf heeft, bepaald op het in artikel 25 lid 2 van de wet genoemde maximumbedrag.

• 3.

  De toeslag wordt bepaald over het in artikel 25 lid 2 van de WWB genoemde bedrag als inwonende kinderen:

  • a.

    een inkomen ontvangen dat alleen maar bestaat uit studiefinanciering of een tegemoetkoming WTOS, en

  • b.

    de overige inkomsten niet meer bedragen dan de bijstandsnorm voor 21 jarigen vermeerderd met de in lid 5 bedoelde toeslag.

• 4.

  De toeslag als bedoeld in lid 1 wordt voor de zorgbehoeftige en degene(n) die, behoudens met de tot het gezin behorende personen en eventuele kostganger(s) of onderhuurders, samen met één of meer op zijn verzorging aangewezen zorgbehoeftigen hoofdverblijf heeft in dezelfde woning, bepaald op het in artikel 25 lid 2 van de wet genoemde maximumbedrag.

• 5.

  De toeslag als bedoeld in lid 1 wordt voor de alleenstaande en de alleenstaande ouder in wiens woning een ander zijn/haar hoofdverblijf heeft, bepaald op 10% van het netto minimumloon.

Artikel 5 Verlaging gehuwden

1 . De bijstandsnorm wordt lager vastgesteld indien de gehuwden lagere algemeen

noodzakelijke kosten van het bestaan hebben dan waarin de bijstandsnorm voorziet als gevolg van het geheel of gedeeltelijk kunnen delen van deze kosten met een ander.

• 2.

  De verlaging als bedoeld in lid 1 bedraagt 10% van het netto minimumloon.

• 3.

  Gehuwden kunnen de kosten niet delen als inwonende kinderen:

a een inkomen ontvangen dat alleen maar bestaat uit studiefinanciering of een tegemoetkoming WTOS, en

b de overige inkomsten niet meer bedragen dan de bijstandnorm voor 21 jarigen vermeerderd met de in lid 5 bedoelde toeslag.

4. In afwijking van lid 1 is er geen sprake van het geheel of gedeeltelijk kunnen delen van kosten, indien sprake is van een zorgbehoeftige en degene(n) die, behoudens met de tot het gezin behorende personen en eventuele kostganger(s) of onderhuurders, samen met één of meer op zijn verzorging aangewezen zorgbehoeftigen hoofdverblijf heeft in dezelfde woning.

Artikel 8 Verlaging Schoolverlaters (vervallen met ingang van 01-01-2010)

Artikel 9 Anticumulatie-bepaling

1. Als voor de belanghebbende een combinatie van een toeslag op grond van artikel 4 en één of meer verlagingen op grond van artikelen 5,6 en 7 geldt, bedraagt de verlaging niet meer dan 20% van het netto minimumloon ten opzichte van de bijstandsnorm zoals die is vastgesteld in artikel 21 van de wet.

2. Als voor de belanghebbende een combinatie van een toeslag op grond van artikel 4 en één of meer verlagingen op grond van artikel 5, 6 en 7 geldt, kan die combinatie niet leiden tot een uitkeringshoogte, lager dan 50% van het netto minimumloon.

3. Als voor de belanghebbende meer dan één verlaging op grond van artikelen 5,6 en 7 3. geldt, bedraagt de verlaging niet meer dan 20%van het netto minimumloon ten opzichte van de bijstandsnorm zoals die is vastgesteld in artikel 21 van de wet.

Artikel 10 Uitvoering

Burgemeester en wethouders zijn belast met de uitvoering van deze verordening.

Artikel 11 Citeertitel

• 1.

  Deze verordening kan worden aangehaald als: “Toeslagenverordening Wet werk en bijstand gemeente Tynaarlo”.

• 2.

  Deze verordening treedt in werking met ingang van 1 januari 2011

Vries, 29 maart 2011

De raad voornoemd,

F.A. van Zuilen, voorzitter

J.L. de Jong, griffier

Artikel 1 lid 1

De begrippen die in de verordening worden gebruikt hebben een gelijkluidende betekenis als de omschrijving in de WWB.

Artikel 1 lid 2

In artikel 1 lid 2 staan de afwijkingen op de WWB opgesomd.

Zorgbehoeftige

Zorgbehoefte wordt getoetst aan het feit of belanghebbende nog zelfstandig

kan wonen of dat medebewoning noodzakelijk is om de (beperkte) zelfstandigheid zo

lang mogelijk te behouden. Bij noodzakelijke medebewoning wordt zowel de zorgbehoeftige als de verzorgende partij als zelfstandig wonend aangemerkt bij de vaststelling van de hoogte van de bijstandsuitkering.

Netto minimumloon

Deze omschrijving komt overeen met de omschrijving in de wet, artikel 37, eerste lid WWB, en moet overeenkomstig worden uitgelegd.

Artikel 2

Artikel 30 van de WWB schrijft voor dat de verordening vaststelt voor welke categorieën de bijstandsnorm wordt verlaagd of verhoogd. De categorie-indeling is gebaseerd op de WWB. De niet in de WWB omschreven begrippen zijn nader uitgelegd in artikel 1 van de verordening.

Artikel 3 lid 1

De werking van de verordening is beperkt tot uitkeringsgerechtigden in de leeftijdscategorie van 21 tot 65 jaar. De artikelen 26, 27 en 28 WWB maken ook categoriale verlagingen mogelijk voor uitkeringsgerechtigden van 18, 19 en 20 jaar. Deze uitkeringsgerechtigden hebben echter al een lagere norm (de jongerennorm), omdat zij in principe een beroep kunnen doen op de ouderlijke onderhoudsplicht.

Artikel 3 lid 2

Deze bevoegdheid volgt uit artikel 30 lid 4 WWB. Burgemeester en wethouders stellen de bijstand afwijkend vast (in afwijking van het bepaalde in de Toeslagenverordening) als dat gelet op de omstandigheden, mogelijkheden en middelen van belanghebbende wenselijk is. Dit geldt ook in situaties waarin de Toeslagenverordening niet voorziet. Deze verplichting is expliciet in de verordening opgenomen onder lid 2 van dit artikel, zodat hier in de uitvoering geen misverstand over kan bestaan.

Artikel 4 lid 1

Bij de vaststelling van de basisnorm voor de alleenstaande en de alleenstaande ouder is de wetgever uitgegaan van de veronderstelling dat betrokkene de bestaanskosten geheel met een ander kan delen. Indien dit niet het geval is, wordt de basisnorm verhoogd met een toeslag.

In de toelichtende stukken op het wetsvoorstel is hierover gezegd dat voor het bepalen van de hoogte van de toeslag alle extra algemeen noodzakelijke bestaanskosten in aanmerking worden genomen die de alleenstaande of de alleenstaande ouder heeft ten opzichte van degene die met zijn partner een gezamenlijke huishouding voert.

"Het gaat hierbij niet alleen om woonkosten (in beperkte of uitgebreide zin) maar ook om alle andere uitgaven waarbij partners een schaalvoordeel hebben omdat zij alle kosten van huisvesting en huishouding gezamenlijk opbrengen. Bij de relatief hogere kosten waarmee alleenstaanden in beginsel worden geconfronteerd kan onder meer gedacht worden aan duurzame gebruiksgoederen, zoals woninginrichting en huishoudelijke apparatuur, maar ook aan vaste lasten, zoals abonnementen en diverse andere kosten. De toeslag dient zodanig te zijn dat de betrokkene daaruit op dezelfde wijze zijn algemene bestaanskosten kan voldoen als nu het geval is met de volledig landelijk genormeerde algemene bijstand. Bij de beoordeling of betrokkene inderdaad hogere bestaanskosten heeft, is in voorkomende gevallen niet bepalend of deze ook feitelijk die kosten met een ander deelt, maar of het - gegeven de omstandigheden - redelijk is er vanuit te gaan dat deze kosten kunnen worden gedeeld. In bijvoorbeeld de situatie dat een hoofdbewoner de woning met een ander bewoont, zou een ongewenste gebruikersruimte (van bijstandsmiddelen, red) ontstaan als de hoogte van de toeslag afhankelijk is van de vraag of de medebewoner, hoewel deze daartoe financieel in staat is, ook feitelijk een bijdrage levert in de woonkosten. Vandaar dat gesproken wordt van het "kunnen delen" van de kosten. Met deze omschrijving beoogt het kabinet uitdrukkelijk niet aan te geven dat van de betrokkene kan worden gevergd dat deze bijvoorbeeld zijn woonsituatie aanpast om zo met een lagere bijstandsuitkering te kunnen volstaan."

De mate waarin de bestaanskosten kunnen worden gedeeld bepaalt, zoals gezegd, de hoogte van de toeslag. De toeslag bedraagt minimaal 0% en maximaal 20% van het netto minimumloon. Degene die voor een toeslag in aanmerking wenst te komen, moet aannemelijk maken dat er geen sprake is van kosten die kunnen worden gedeeld en dat er derhalve terecht aanspraak op een toeslag wordt gemaakt. De toeslag maakt een integraal deel van de bijstandsuitkering uit. De algemene inlichtingenverplichting die op de aanvrager rust, geldt ook voor het toeslagendeel. Aanvrager zal dan ook door middel van het overleggen van gegevens het recht moeten aantonen.

Artikel 4 lid 2

Artikel 30 lid 2 WWB schrijft voor dat de toeslag, onverminderd het bepaalde in de artikelen 27, 28 en 29 van de wet, voor de alleenstaande en de alleenstaande ouder met zijn kinderen in wiens woning geen ander zijn hoofdverblijf heeft, wordt bepaald op het maximumbedrag genoemd in artikel 25 lid 2 van de WWB. De maximale toeslag komt neer op 20% van het netto minimumloon. In deze verordening wordt volstaan met een verwijzing naar het bedrag zoals dat in de wet is genoemd. Dit bedrag wordt regelmatig (veelal (half)jaarlijks) bijgesteld.

De artikelen 27, 28 en 29 WWB geven de gemeente de bevoegdheid om voor bepaalde categorieën de bijstandsnorm of de toeslag lager vast te stellen. Dit betekent dat indien aanvrager voldoet aan de voorwaarde genoemd in artikel 4 lid 2 van deze verordening het toch kan zijn dat er geen recht op een toeslag bestaat van 20% van het netto minimumloon, indien de gemeente daarnaast tevens gebruik maakt van de mogelijkheid om de bijstandsnorm of de toeslag te verlagen (zie de artikelen 4 en 5 van deze verordening).

Artikel 4 lid 3

Ook het inwonen van één of meer kinderen bij ouder(s) levert schaalvoordelen op. Maar als het inkomen van de inwonende kinderen, per kind, niet uitstijgt boven de bijstandsnorm voor beneden de 21 jarigen, inclusief de toeslag uit lid 5, kan bezwaarlijk worden gesproken van schaalvoordelen. Slechts zodra het inkomen van de inwonende kinderen, per kind, boven de genoemde bijstandsnorm inclusief toeslag uitstijgt, wordt het volledig schaalvoordeel aanwezig geacht.

Artikel 4 lid 4

Voor zorgbehoeftige behoort zelfstandig wonen niet altijd meer tot de mogelijkheden. Medebewoning is in die gevallen noodzakelijk om de (beperkte) zelfstandigheid nog zo lang mogelijk te behouden. Het toeslagen- en verlagingsbeleid mag hierin niet in de weg staan. Voor zowel de zorgbehoeftige als de verzorgende partij wordt de hoogte van de bijstandsuitkering door middel van deze bepaling vastgesteld als waren zij zelfstandig wonend. De “gedwongen” situatie van medebewoning heeft zo geen gevolgen voor de uitkering van de belanghebbenden.

Artikel 4 lid 5

Het gezamenlijk bewonen van een woning levert schaalvoordelen op. Deze schaalvoordelen treden op omdat de woonlasten kunnen worden gedeeld. De kosten van huur, heffingen, belastingen, verzekeringen, vastrecht nutsbedrijven en dergelijke zijn voor personen die een woning delen lager, omdat deze kosten per woning slechts eenmaal in rekening worden gebracht. Deze schaalvoordelen worden berekend op 10%. lndien er op enigerlei wijze sprake is van het kunnen delen van kosten, wordt de toeslag als gevolg van de optredende schaalvoordelen vastgesteld op 10% van het netto minimumloon.

Artikel 5 lid 1

De hoogte van de uitkering van alleenstaanden en alleenstaande ouders is afhankelijk van de mate waarin zij de kosten van het bestaan kunnen delen. Hoe meer kosten kunnen worden gedeeld, hoe lager de toeslag is. Ook gehuwden kunnen schaalvoordelen genieten aangezien zij de kosten van het bestaan kunnen delen omdat zij de door hen bewoonde woning niet alleen bewonen. Deze schaalvoordelen leiden ertoe dat de gehuwdennorm wordt verlaagd.

Artikel 5 lid 2

Het gezamenlijk bewonen van een woning levert schaalvoordelen op. Deze schaalvoordelen treden op omdat de woonlasten kunnen worden gedeeld. De kosten van huur, heffingen, belastingen, verzekeringen, vastrecht nutsbedrijven en dergelijke zijn voor personen die een woning delen lager, omdat deze kosten per woning slechts eenmaal in rekening worden ge- bracht.

Deze schaalvoordelen worden berekend op 10%. Indien er op enigerlei wijze sprake is van het kunnen delen van kosten, wordt de toeslag als gevolg van de optredende schaalvoordelen vastgesteld op 10% van het netto minimumloon.

Artikel 5 lid 3

Ook het inwonen van één of meer kinderen bij ouder(s) levert schaalvoordelen op. Maar als het inkomen van de inwonende kinderen, per kind, niet uitstijgt boven de bijstandsnorm voor beneden de 21 jarigen, inclusief de toeslag uit lid 5, kan bezwaarlijk worden gesproken van schaalvoordelen. Slechts zodra het inkomen van de inwonende kinderen, per kind, boven de genoemde bijstandsnorm inclusief toeslag uitstijgt, wordt het volledig schaalvoordeel aanwezig geacht

Artikel 5 lid 4

Voor zorgbehoeftige behoort zelfstandig wonen niet altijd meer tot de mogelijkheden. Medebewoning is in die gevallen noodzakelijk om de (beperkte) zelfstandigheid nog zo lang mogelijk te behouden. Het toeslagen- en verlagingsbeleid mag hierin niet in de weg staan. Voor zowel de zorgbehoeftige als de verzorgende partij wordt de hoogte van de bijstandsuitkering door middel van deze bepaling vastgesteld als waren zij zelfstandig wonend. De “gedwongen” situatie van medebewoning heeft zo geen gevolgen voor de uitkering van de belanghebbenden.

Artikel 6 lid 1

De bijstandsuitkering dient voldoende te zijn om in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan te kunnen voorzien. De kosten van het wonen maken daar deel van uit. Het financiële voordeel van het niet verschuldigd zijn van woonkosten rechtvaardigt een lager bedrag aan algemene bijstand.

Artikel 6 lid 2

Uitgangspunt voor de verlaging is de hoogte van de maximum toeslag ex art. 4 lid 2 van deze verordening, zijnde 20% van het netto minimumloon. Dit komt in de buurt van het bedrag dat wordt gehanteerd als minimumbedrag bij het toepassen van huursubsidie.

Artikel 7

De WWB kent geen afzonderlijke uitkeringsnormen voor 21 - en 22- jarige alleenstaanden. Het gevolg is dat de bijstandsuitkering soms hoger kan uitvallen dan het loon dat men in een dienstbetrekking verdient, bijvoorbeeld in het kader van de WIW. Ook het minimumloon dat men in een voltijds dienstbetrekking kan verdienen, is nauwelijks hoger. Zo is er weinig stimulans om arbeid te aanvaarden. Teneinde dit effect te beperken wordt de toeslag voor 21 jarige alleenstaanden op 5% respectievelijk 2,5 % en 22-jarige alleenstaanden op 10% respectievelijk 5% gesteld. Hiermee is gebruik gemaakt van de bevoegdheid in artikel 29 van de wet.

Artikel 8 Is vervallen met ingang van 1 januari 2010

De schoolverlatersverlaging is bedoeld om de schoolverlater gedurende het eerste half jaar niet in een veel betere financiële positie te brengen als toen hij nog aangewezen was op studiefinanciering of een tegemoetkoming krachtens de Wtos. De schoolverlaterskorting is achterhaald omdat ook met iedere schoolverlater meteen een trajectovereenkomst gesloten wordt door ISD-AAT.

Artikel 9

Indien gebruik wordt gemaakt van de verlagingsmogelijkheden dient rekening te worden gehouden met nadelige cumulatieve effecten. Cumulatie kan er namelijk toe leiden dat er onvoldoende uitkering overblijft om te voorzien in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan. Een uitkering lager dan 50 % wordt als onvoldoende, om te voorzien in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan, aangemerkt.

Artikel 10

Artikel 7 van de WWB schrijft voor dat de uitvoering van de wet berust bij burgemeester en wethouders. Burgemeester en wethouders kunnen deze bevoegdheid overeenkomstig hetgeen hierover in de wet is geregeld delegeren aan ambtenaren.

Artikel 11 lid 1

De verordening kan worden aangehaald als “Toeslagenverordening Wet werk en bijstand gemeente Tynaarlo”

Artikel 11 lid 2

De verordening treedt in werking met ingang van 1 januari 2011.