Notitie (reiskosten)vergoedingen

Geldend van 01-06-2013 t/m heden

Intitulé

Notitie (reiskosten)vergoedingen

Notitie (reiskosten)vergoedingen

Vergoedingen

Inleiding

In de Wet werk en bijstand (artikel 9 WWB) is vastgelegd dat uitkeringsgerechtigden gebruik dienen te maken van een door het college aangeboden voorziening, waaronder begrepen sociale activering, gericht op arbeidsinschakeling, alsmede mee te werken aan een onderzoek naar zijn mogelijkheden tot arbeidsinschakeling en, indien van toepassing, mee te werken aan het opstellen, uitvoeren en evalueren van een plan van aanpak. Voor deze verplichting moet een uitkeringsgerechtigde soms kosten maken. Deze kosten werden tot op heden in zijn geheel vergoed.

Onlangs is de Re-integratie- en Participatieverordening door de raad vastgesteld (dd 13 november 2012). De uitwerking van een aantal artikelen uit deze verordening wordt vastgelegd in beleidsregels.

Door middel van deze notitie wordt invulling gegeven aan artikel 8 van de Participatie- en re-integratie Verordening.

Artikel 8. Vergoedingen

  • 1.

    Aan personen die in aanmerking komen voor ondersteuning kan een vergoeding worden verstrekt gedurende de looptijd van de overeenkomst of het plan van aanpak v oor zover die direct gerelateerd zijn aan het gebruik maken van de voorzieningen en voor zover er geen aanspraak is op een voorliggende voorziening.

  • 2.

    Het college kan ten aanzien van dit artikel nadere beleidsregels stellen.

Bij het verstrekken van vergoedingen kan gedacht worden aan bijv. werkkleding, verhuiskosten en reiskosten. Deze opsomming is niet limitatief. Het onderwerp 'reiskosten' behoeft nadere uitwerking, aangezien dit een veel voorkomende kostensoort is die op meerdere manieren kan worden uitgelegd.

Doel:

Invulling geven aan art.8 lid 2 van de verordening. De beleidsregels vormen voor de uitvoering het toetsingskader hoe om te gaan met de reiskostenvergoeding.

Criteria reiskostenvergoeding:

  • 1.

    Om in aanmerking te komen voor vergoeding, moeten de reiskosten onderdeel zijn van een overeenkomst of het plan van aanpak. De overeenkomst of het plan van aanpak moet bijdragen aan de bevordering van deelname aan de arbeidsmarkt.

  • 2.

    Voordat wordt overgegaan tot vergoeding van de kosten, moet eerst worden geprobeerd om de reiskosten te laten vergoeden door de instantie / werkgever waarbij de klant werkzaamheden verricht.

  • 3.

    Bij een reisafstand van 1 t/m 10 km wordt er geen reiskosten vergoeding verstrekt en bij een reisafstand meer dan 10 km wordt de volledige reisafstand vergoed.

  • 4.

    In situaties waarbij het bovenstaande niet in redelijkheid van iemand kan worden verwacht, kunnen reiskosten worden vergoed wanneer de reisafstand minder dan 10 kilometer enkele reis betreft. Hierbij moet gemotiveerd worden aangegeven waarom, op individuele gronden, wordt afgeweken van deze beleidsregel.

  • 5.

    De reiskostenvergoeding bedraagt € 0,19 per km.

  • 6.

    De reiskosten worden betaald uit het P-budget.

Toelichting:

In de aangescherpte WWB wordt, nog meer als voorheen, uitgegaan van de eigen verantwoordelijkheid van de burger. Door een minimale reisafstand te hanteren, wordt aanspraak gedaan op de eigen verantwoordelijkheid. Mensen worden op deze manier gedwongen zelf een oplossing te vinden. Dit past binnen het gedachtegoed Sociaal Maatschappelijk Agenda en de kantelinggedachte (van claim – en aanbod gericht naar vraag – en resultaat gericht werken), waarbij de nadruk ligt op de eigen verantwoordelijkheid van de klant. Er is gekozen voor een afstand van 1 tot 10 kilometer, omdat redelijkerwijs kan worden verwacht dat iemand deze afstand kan overbruggen zonder hier kosten voor te moeten maken. Er is voor gekozen om, wanneer de afstand meer bedraagt dan 10 kilometer, de reiskosten volledig te vergoeden. Burgers die aan het werk zijn op de reguliere arbeidsmarkt ontvangen over het algemeen ook geen reiskostenvergoeding van hun werkgever. Mensen worden geacht hier zelf in te voorzien.