Besluit van Gedeputeerde Staten van Utrecht van 6 april 2021, nr. UTSP-852987353-852, houdende nadere regels op grond van de Algemene subsidieverordening provincie Utrecht voor subsidies omtrent innovatiestimulering MKB (Uitvoeringsverordening MKB Innovatiestimulering Topsectoren provincie Utrecht)

Ondertekening

TOELICHTING

Algemeen

Voor 2021 en verder is de MIT-regeling in lijn gebracht met het vernieuwde innovatiebeleid. Landelijk houdt dit in het Missiegedreven Topsectoren- en Innovatiebeleid in combinatie met de sleuteltechnologieënaanpak. Op nationaal niveau zijn de missies en de aanpak voor Sleuteltechnologieën door de topsectoren uitgewerkt in een zestal Kennis- en Innovatie-Agenda’s (KIA’s). In november 2019 zijn deze agenda’s geconcretiseerd in het Kennis- en Innovatieconvenant (KIC), dat ook is ondertekend door de provincies:

https://www.topsectoren.nl/binaries/topsectoren/documenten/kamerstukken/2019/november/12-11-19/kic-2020-2023/Kennis--en-Innovatieconvenant-2020-2023.pdf

In bijlage 3.4.1, behorende bij artikel 3.4.2 van de Regeling nationale EZK- en LNV-subsidies, zijn de KIA’s vertaald naar zo concreet mogelijk doelen, die volgen uit de missies, de sleuteltechnologieënagenda en het beoogde verdienvermogen.

De MIT-regeling is gericht op het stimuleren van technologische innovaties. De KIA’s bevatten deels concrete vraagstukken binnen elk van de missies waarvoor technologische innovaties evident een bijdrage kunnen leveren. Andere vraagstukken beschrijven de noodzaak tot systeemveranderingen, een andersoortige aanpak of ander gedrag. Technologische innovaties zullen daar veelal een deeloplossing brengen of de veranderingen ondersteunen. Er wordt alleen subsidie verstrekt voor het onderzoeken van de haalbaarheid van een innovatie respectievelijk het ontwikkelen ervan, met het bijbehorende innovatierisico, en niet voor het toepassen van een innovatieve werkwijze of een innovatief product in bijvoorbeeld een (agrarisch) bedrijf, in het stedelijk gebied of in de zorg.

Aansluiting op bestaande kennis en op onderzoeksagenda’s

Waar een innovatie is gericht op de missiethema’s zijn er geen verplichtingen ten aanzien van het gebruik van (sleutel)technologieën; de innovativiteit en de economische potentie zijn in dat opzicht doorslaggevend. Om vernieuwend en competitief te zijn is het in het algemeen relevant hoogwaardige actuele kennis en kunde in de innovatie te benutten en/of te combineren. Om competitief te blijven is het een voordeel om aansluiting te (kunnen) vinden op verdere ontwikkeling van die kennis en kunde in eigen land of regio. Om die reden is het advies om goed kennis te nemen van recent binnen de topsectoren en KIA’s ontwikkelde kennis respectievelijk van lopende onderzoeksprogramma’s en -projecten. Waar de innovatie is gericht op doorontwikkeling of ondersteuning van de implementatie van een sleuteltechnologie, wordt verwezen naar de opsomming van sleuteltechnologieën in KIA 5 en de nadere informatie daar.

Paragraaf 1 Algemene bepalingen

Subsidies voor de uitvoering van een haalbaarheidsproject (paragraaf 2) en/of een R&D-samenwerkingsproject (paragraaf 3) kunnen worden verstrekt indien het betreffende project bijdraagt aan de realisatie van de doelstellingen van de Regionale Economische Agenda van de regio Utrecht, past binnen de KIA’s zoals uitgewerkt in bijlage 3.4.1, behorende bij artikel 3.4.2 van de Regeling nationale EZK- en LNV-subsidies en het project een economisch effect heeft in de provincie Utrecht. Nadere informatie over de achtergronden en context van de verschillende missies en over de verschillende onderzoeksprogramma’s in de KIA’s is te vinden via de URL’s in de (sub)titels genoemd in de bijlages. In de achterliggende documenten zijn ook voorbeelden opgenomen van recente innovaties. Het project dient verder een nieuw eenmalig project te zijn dat niet de reguliere bedrijfsvoering van de aanvrager(s) betreft.

Aanvragen voor haalbaarheidsprojecten en R&D-samenwerkingsprojecten worden geweigerd indien voor dezelfde activiteiten reeds eerder subsidie is verkregen van de provincie Utrecht of van een andere instantie. Ook zal de subsidie worden geweigerd indien er onvoldoende vertrouwen is in de financiering van de activiteiten en/of in de technische of economische haalbaarheid van de activiteiten, danwel onvoldoende vertrouwen is dat de betrokkenen de capaciteiten hebben om de activiteiten op een goede manier uit te voeren.

Voor de subsidiabele kosten wordt aangehaakt bij de kosten als bedoeld in artikel 25, derde en vierde lid, van de Algemene Groepsvrijstellingsverordening. In het geval dat personeelskosten hiervan onderdeel uitmaken worden deze kosten berekend op basis van een vast uurloon van €60. Onder loonkosten worden verstaan de kosten van: onderzoekers, technici en ander personeel voor zover zij zich met het onderzoeksproject bezighouden. Het forfaitair vastgesteld uurtarief wordt gehanteerd voor alle direct bij de subsidiabele activiteit betrokken personen die in loondienst zijn bij de aanvragende organisatie en omvat zowel directe arbeids- en loonkosten als de daaraan toegerekende indirecte kosten. Dit tarief kan ook toegepast worden indien personen van een verbonden onderneming (inclusief holding B.V. en management B.V.) betrokken zijn in de projectuitvoering en ook bij eigenaren van ondernemingen die niet worden verloond op basis van een dienstverband. Voor een stagiair die een (lagere) niet-marktconforme vergoeding ontvangt, is er sprake van fictieve dienstbetrekking en geldt het forfaitair tarief van € 60,- niet.

Artikel 25 AGVV is gericht op steun voor onderzoeks- en ontwikkelingsprojecten. Het gesteunde deel van een onderzoeksproject moet volledig binnen de categorie fundamenteel onderzoek, industrieel onderzoek en/of experimentele ontwikkeling vallen, ofwel een haalbaarheidsstudie zijn. In artikel 2 (definities) van de AGVV worden deze categorieën omschreven, deze definities zijn ook overgenomen in deze Uitvoeringsverordening (artikel 1). De subsidiabele kosten voor O&O projecten onder artikel 25 van de AGVV zijn:

• a)

  personeelskosten: onderzoekers, technici en ander ondersteunend personeel voor zover zij zich met het onderzoeksproject bezighouden;

• b)

  kosten van apparatuur en uitrusting voor zover en zolang zij worden gebruikt voor het project. Wanneer deze apparatuur en uitrusting niet tijdens hun volledige levensduur voor het project worden gebruikt, worden alleen de afschrijvingskosten overeenstemmend met de looptijd van het project, berekend volgens algemeen erkende boekhoudkundige beginselen, als in aanmerking komende kosten beschouwd;

• c)

  kosten van gebouwen en gronden voor zover en zolang zij worden gebruikt voor het project. Wat gebouwen betreft, worden alleen de afschrijvingskosten overeenstemmend met de looptijd van het project, berekend volgens algemeen erkende boekhoudkundige beginselen, als in aanmerking komende kosten beschouwd. Wat gronden betreft, komen de kosten voor de commerciële overdracht of de daadwerkelijk gemaakte kapitaalkosten in aanmerking;

• d)

  kosten van contractonderzoek, kennis en octrooien die op arm’s length-voorwaarden worden gekocht bij of waarvoor een licentie wordt verleend door externe bronnen, alsmede kosten voor consultancy en gelijkwaardige diensten die uitsluitend voor het project worden gebruikt;

• e)

  bijkomende algemene kosten en andere operationele uitgaven, waaronder die voor materiaal, leveranties en dergelijke producten, die rechtstreeks uit het project voortvloeien.

Bij het bepalen van de subsidiabele kosten gaat het om de werkelijke kosten voor de deelnemers. De maximale steunintensiteit moet rekenkundig bepaald worden voor elke individuele begunstigde, ook in het geval van een samenwerkingsproject. Dit is bij samenwerkingsprojecten een rekenkundige exercitie, om de steunruimte voor het gehele samenwerkingsproject rechtmatig vast te stellen. De steun wordt doorgaans niet per deelnemer uitbetaald en hoeft ook niet individueel verantwoord te worden. Projectverantwoording vindt doorgaans plaats via één penvoerder namens de samenwerkende partijen. Dit kan ook een zogeheten ‘special purpose vehicle’ zijn, een speciaal opgerichte entiteit (kan een BV zijn) om het onderzoek te coördineren. De rekenkundige methode om de maximale staatssteun te berekenen heeft vooral te maken met de bonussen die aan de orde zijn bij samenwerking en de MKB status van de deelnemers. Aan deze samenwerking zijn ook weer criteria verbonden. De steunplafonds van artikel 25 AGVV kunnen als volgt worden samengevat:

Steunfonds artikel 25 AGVV

Paragraaf 2 MIT Haalbaarheidsproject

In deze paragraaf wordt de mogelijkheid geboden om een subsidie te verstrekken voor het zelf uitvoeren van een haalbaarheidsproject. Het (grotendeels) laten uitvoeren van een haalbaarheidsproject door derden is niet een activiteit waar de subsidie voor bedoeld is.

Het haalbaarheidsproject dient ter voorbereiding te zijn op de ontwikkeling van een innovatief product, productieproces of dienst en is daarmee vooruitlopend op een mogelijk R&D-samenwerkingsproject. De technische haalbaarheidsvragen en duiding van het technische risico dienen dan ook gericht te zijn op een concrete technologieontwikkeling. Voorwaarde is dat het haalbaarheidsproject voor tenminste 60% bestaat uit een haalbaarheidsstudie en voor ten hoogste 40% uit experimentele ontwikkeling of industrieel onderzoek. Er kan alleen subsidie worden verstrekt aan een MKB-onderneming die in de provincie Utrecht is gevestigd. De subsidie bedraagt ten hoogste 40% van de subsidiabele kosten die aan het haalbaarheidsproject zijn verbonden tot een maximum van € 20.000.

Voor de haalbaarheidsprojecten binnen de MIT-regeling voor 2021 dient aangegeven te worden op welke KIA het uiteindelijk te ontwikkelen product is gericht, met een bondige toelichting. Ook kan worden aangegeven welke sleuteltechnologie wordt doorontwikkeld of geïmplementeerd, of op welke manier aan de KIA maatschappelijk verdienvermogen wordt bijgedragen. Ten aanzien van projecten gericht op de KIA sleuteltechnologieën is het doen van puur onderzoek naar sleuteltechnologieën en/of het puur toepassen ervan in een willekeurige sector anders dan binnen de missies geen basis voor toekenning van een subsidie. Gezocht wordt naar innovaties die de randvoorwaarden voor de kennisontwikkeling en toepassing van sleuteltechnologieën verbeteren, en die als product verkoopbaar zijn.

Subsidies voor haalbaarheidsprojecten worden volgens het zogeheten ‘first come, first serve-principe’ beschikbaar gesteld. Er vindt een rangschikking plaats naar volgorde van binnenkomst. Op de dag dat de regeling overvraagd wordt, wordt de onderlinge volgorde vastgesteld door middel van loting. Dit is in deze situatie een aanvaarde verdelingssystematiek. Verwezen wordt naar de uitspraak van de Afdeling rechtsspraak van de Raad van State van 18 juli 2007, nummer 200700210/1 in een vergelijkbare situatie. In deze uitspraak heeft de Afdeling geoordeeld dat, in een geval dat ‘een nadere bepaling van de volgorde van binnenkomst van de aanvragen praktisch niet mogelijk was’ omdat de aanvragen in groten getale en op diverse wijzen op één dag binnenkwamen, ter uitvoering van de systematiek van de regeling (volgorde van binnenkomst) mocht worden bepaald ‘dat aanvragen die op dezelfde dag binnenkwamen, werden geacht tegelijkertijd te zijn ontvangen en dat tussen deze aanvragen zou worden geloot. Voor het oordeel dat dan wordt gehandeld in strijd met de regeling waarin stond dat de afhandeling plaatsvond op volgorde van binnenkomst, was geen grond. Er is geen sprake van een nieuwe wijze van verdeling, maar van een noodzakelijke nadere uitwerking van de voorgeschreven wijze van verdeling. Van een handelwijze in strijd met artikel 4:26, tweede lid, van de Awb is geen sprake, evenmin van wijziging van de regeling’.

Een subsidie voor een MKB haalbaarheidsproject wordt geweigerd als de voorgenomen activiteiten waarop het haalbaarheidsproject betrekking heeft, in technische of financiële zin onvoldoende risicovol zijn om de haalbaarheidsstudie te rechtvaardigen. Er moet dus sprake zijn van innovatie.

Maar ook kan een MKB haalbaarheidsproject geweigerd worden als er onvoldoende inzicht is in het economisch perspectief en de uitvoerbaarheid van de voorgenomen activiteiten waarop de haalbaarheidsstudie betrekking heeft. Innovatie heeft pas zin als er ook zicht is op enige markt.

Tevens is een weigeringsgrond bij MKB haalbaarheidsprojecten als de aanvrager op grond van deze verordening eerder subsidie heeft gekregen voor een haalbaarheidsproject en kan de subsidie worden geweigerd als het onaannemelijk is dat het project binnen twaalf maanden na start kan worden uitgevoerd.

Paragraaf 3 MIT Research & Development-samenwerkingsproject

Een MKB-ondernemer kan namens een samenwerkingsverband een aanvraag indienen voor een R&D-samenwerkingsproject. Een R&D-samenwerkingsproject is gericht op de ontwikkeling of vernieuwing van producten, productieprocessen of diensten. Het project bestaat uit industrieel onderzoek en/of experimentele ontwikkeling en wordt voor gezamenlijke rekening en risico uitgevoerd door een samenwerkingsverband van minimaal twee MKB-ondernemers.

Beoordeling van de projecten zal plaatsvinden op de aspecten innovatie (technologische vernieuwing), economie (economische waarde), samenwerking en op de verwachte maatschappelijke impact. R&D-samenwerkingsprojecten kunnen op meerdere maatschappelijke gebieden (missies) impact hebben. Dit is een gevolg van het feit dat de missies en KIA’s op zichzelf en onderling overlap vertonen. Ook kan de oplossing voor de ene missie negatief uitwerken op een andere. Iets vergelijkbaars geldt ten aanzien van de bevordering van sleuteltechnologieën. Bij de toedeling van punten op het onderdeel maatschappelijke impact wordt het totaal aan maatschappelijke baten op de genoemde terreinen gewogen.

Specifiek ten aanzien van de beoordeling van de maatschappelijke impact worden indieners dan ook gevraagd de verwachte baten zoveel mogelijk te kwantificeren (in aantallen en/of getallen uit te drukken) om de projecten uit de verschillende KIA’s/missies zo goed mogelijk te kunnen beoordelen en die baten met punten te kunnen waarderen. De waarschijnlijkheid dat die baten kunnen worden bereikt, dienen in het projectplan te worden onderbouwd.

Als een project in totaal minder dan 50 punten scoort op de verdeelcriteria (technische vernieuwing, economische waarde, samenwerking en maatschappelijke impact), dan wordt de aanvraag afgewezen.

De subsidie bedraagt maximaal 35% van de subsidiabele kosten. De subsidie is minimaal € 50.000 en maximaal € 350.000 per innovatieproject. Het subsidiebedrag bedraagt per deelnemer maximaal € 100.000 ingeval het een klein R&D-samenwerkingsproject (tot en met € 200.000 totaal te verstrekken subsidie) betreft, danwel maximaal € 175.000 per deelnemer ingeval van een groot R&D-samenwerkingsproject (meer dan € 200.000 tot € 350.000 totaal te verstrekken subsidie). De deelnemers aan het MIT-R&D-samenwerkingsverband vormen een evenwichtig samenwerkingsverband met betrekking tot de verdeling van de kosten en verdeling van de inbreng van de deelnemers. Dit betekent dat één deelnemer niet meer dan 70% van de kosten voor zijn rekening mag nemen. Alleen de kosten gemaakt door de MKB-ondernemers zijn subsidiabel. De looptijd van een MIT-R&D samenwerkingsproject bedraagt maximaal 2 jaar.

Het R&D samenwerkingsproject moet voldoende innovatief zijn en in potentie economische waarde bieden anders zal het geweigerd worden. Daarbij moet de kwaliteit van het R&D-samenwerkingsverband en het projectplan toereikend zijn. Ook is er een weigeringsgrond opgenomen als de aanvrager of één van de deelnemers aan het samenwerkingsproject op grond van deze paragraaf eerder in dezelfde openstellingsperiode subsidie heeft gekregen.

Paragraaf 4 Slotbepalingen

Met de inwerkingtreding van de nieuwe Uitvoeringsverordening MKB Innovatiestimulering topsectoren provincie Utrecht wordt de Uitvoeringsverordening Economic Board Utrecht 2016 en de daaraan gekoppelde wijzigingsbesluiten ingetrokken. De MIT-regelingen voor haalbaarheidsprojecten en R&D-samenwerkingsprojecten waren tot 2021 opgenomen in deze uitvoeringsverordening Economic Board Utrecht 2016. Andere regelingen uit deze uitvoeringsverordening (algemeen hoofdstuk 1, Groen Gezond Slim Fonds en Duurzame Warmtemarktintroductiefonds) waren reeds in 2020 afgesloten.