Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning gemeente Westland 2018

1.2.1 Eigen Kracht

Zelf oplossen.

Primair stimuleert de gemeente de burger zelf de regie te voeren en eigen mogelijkheden te benutten. Daarvoor kijkt de medewerker van de brede toegang sociaal domein of het Sociaal kernteam naar de persoonlijke eigenschappen van de zorgvrager, zijn talenten en vaardigheden, zingeving, desgewenst in combinatie met zijn directe omgeving.

Gebruikelijke hulp

Dit is hulp die naar algemeen aanvaarde opvattingen in redelijkheid mag worden verwacht van de echtgenoot, ouders, inwonende kinderen of andere huisgenoten. Partners en inwonende gezinsleden staan elkaar bij in de normale dagelijkse zorg, zoals taken in het gezamenlijke huishouden, administratie, schoonmaken, elementaire zorgtaken, bezoek aan familie/instanties/arts, etc..

Voor het vaststellen van de hoeveelheid ondersteuning die ouders/gezinsleden redelijkerwijs zonder betaling bieden is de leidraad “Richtlijnen gebruikelijke Hulp en zorg” van toepassing (Bijlage 5).

Sociale omgeving.

Het sociale netwerk verwijst naar het netwerk van familie, buren en vrienden in de directe omgeving van de burger. De sociale omgeving is mogelijk bereid om (een deel van) de ondersteuning te bieden. Denk aan boodschappen doen of andere kleine klussen. Hieronder valt ook de mantelzorg.

Veel personen zijn bereid mantelzorg te verlenen. Deze vorm van ondersteuning gaat voor op ondersteuning van de gemeente. Tegelijk is deze vorm van hulp niet afdwingbaar en daarmee in de praktijk vaak incidenteel en aanvullend op andere vormen van professionele zorg. Indien noodzakelijk kan de gemeentelijke ondersteuning bestaan uit tijdelijke vervanging van de mantelzorger om overbelasting van de mantelzorger te voorkomen.

Wanneer de hulpvraag van de burger kan worden opgelost met ondersteuning door een mantelzorger of vrijwilliger, gaat dit voor op de verstrekking van een voorziening. Bij de beoordeling of dit een geschikte oplossing is, moet rekening worden gehouden met de belastbaarheid van de mantelzorger of vrijwilliger om overbelasting te voorkomen (Bijlage 8). Een voorbeeld daarvan is de verstrekking van een eenvoudige transportrolstoel. Deze kan geschikt zijn voor de cliënt met beperkingen. Als de mantelzorger – als gevolg van een lichte beperking die op zichzelf geen compensatie behoeft - niet in staat is de rolstoel te duwen, is de oplossing niet geschikt en zal rekening moeten worden gehouden met de omstandigheden van de mantelzorger. Voor het verkennen van de hulpvraag is het daarom van belang dat de mantelzorger aanwezig is bij het gesprek.

1.2.2 Voorliggende wetgeving

Dit betreft onder andere de Wet langdurige zorg (Wlz) en de Zorgverzekeringswet (Zvw). De verantwoordelijkheid van het college houdt op als vastgesteld is dat iemand recht heeft op verblijf en daarmee samenhangende zorg ten laste van de Wlz, omdat deze is aangewezen op permanent toezicht of 24-uurszorg. Voorts kunnen medicijnen of een behandeling vanuit de Zvw de behoefte aan ondersteuning of een deel daarvan wegnemen. Personen onder 18 jaar zijn aangewezen op de Jeugdwet of kunnen gebruik maken van arrangementen ingevolge de Wet passend onderwijs. Voor woningaanpassingen en hulpmiddelen kunnen jeugdigen wel gebruik maken van de Wmo.

De participatiewet kan naast de Wmo worden toegepast.

De Participatiewet richt zich primair op de arbeidsparticipatie van mensen en de Wmo 2015 op de maatschappelijke ondersteuning van mensen. Gemeenten kunnen de Participatiewet en de Wmo 2015 in onderlinge samenhang toepassen.

1.2.3 Algemeen gebruikelijke voorziening

Soms kan een ondersteuningsvraag worden opgelost met een algemene of een algemeen gebruikelijke voorziening. Deze gaan voor op maatwerkvoorzieningen.

De regel is: algemeen gebruikelijke voorziening gaat voor op individuele maatwerkvoorzieningen (zie ook Verordening Wmo art.9).

Het college moet wel onderzoeken of de gevraagde voorziening ook voor de persoon van de aanvrager, gezien diens specifieke behoeften en persoonskenmerken, als algemeen gebruikelijk kan worden beschouwd. Indien een algemeen gebruikelijke voorziening eventueel met aanpassingen een adequate oplossing biedt voor een probleem, komen alleen de betreffende aanpassingen in aanmerking voor vergoeding.

Algemeen gebruikelijke voorzieningen zijn doorgaans geen welzijns- of gesubsidieerde voorzieningen, maar goederen en diensten die in de handel verkrijgbaar zijn. In de Wmo worden de volgende richtlijnen gehanteerd voor het begrip algemeen gebruikelijk:

• -

  de voorziening is niet alleen voor iemand met een beperking bedoeld;

• -

  de voorziening is voor iedereen gewoon te koop bij bedrijven of winkels;

• -

  de voorziening is in prijs vergelijkbaar met soortgelijke producten;

• -

  de voorziening kan voor personen zonder beperkingen in een financieel vergelijkbare positie tot een normaal aanschaffingspatroon gerekend worden.

1.2.4 Algemene voorziening

Algemene voorzieningen of een basisvoorzieningen zijn algemeen vrij toegankelijke voorzieningen soms met een lichte toets of personen behoren tot een bepaalde doelgroep waarvan iedereen gebruik kan maken, daarvoor is geen Wmo indicatie en dus beschikking nodig. Wel kan aan de deelnemers een onkostenbijdrage gevraagd worden.

Algemene voorzieningen kunnen ook welzijnsvoorzieningen zijn. De voorziening is uitsluitend in natura beschikbaar en de eigen bijdrage regeling (Wmo) is hier niet van toepassing. Daarmee bieden deze voorzieningen een snelle en adequate compensatie voor de beperkingen die iemand ervaart.

1.2.5 Maatwerkvoorziening

In de Verordening Wmo 2015 is maatwerkvoorziening omschreven (art. 9).

Maatwerk is het op de behoeften, persoonskenmerken en mogelijkheden van een persoon afgestemd geheel van diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen:

• 1°.

  ten behoeve van zelfredzaamheid, daaronder begrepen kortdurend verblijf in een instelling ter ontlasting van de mantelzorger, het daarvoor noodzakelijke vervoer, alsmede hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen,

• 2°.

  ten behoeve van participatie, daaronder begrepen het daarvoor noodzakelijke vervoer, alsmede hulpmiddelen en andere maatregelen,

• 3°.

  ten behoeve van beschermd wonen en opvang.

Het is aan het college om een 'maatwerkvoorziening' te verstrekken, ter compensatie van de beperkingen in de zelfredzaamheid of participatie die de cliënt ondervindt, voor zover er geen andere oplossingen voor de hulpvraag vóór liggen. Uitgangspunt voor een Wmo-verstrekking is niet louter de beperking van de zorgvrager. De Wmo betrekt uitdrukkelijk de eigen mogelijkheden van de hulpvrager of zijn sociale netwerk bij de oplossing van zijn probleem. Het college ondersteunt de cliënt waar hij beperkingen ervaart in zijn zelfredzaamheid en participatie in het maatschappelijk verkeer.

In de Wmo verordening zijn de richtlijnen opgenomen voor financiële bepalingen, w.o. de hoogte van de eigen bijdrage en de tarieven van het persoonsgebonden budget (pgb). De hoogte van de bedragen passen binnen de kaders van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015.

Door de wijzigingen de verordening en het opnemen van bedragen in de verordening 2018 is ingaande dat besluit een apart Financieel besluit overbodig. Jaarlijks neemt het college een besluit voor vaststelling van de actuele financiële grenzen, tarieven en bedragen voor het jaar erop volgend.

In de Wmo 2015 is de gemeente verantwoordelijk voor het verstrekken van de onderstaande maatwerkvoorzieningen:

• ●

  Hulpmiddelen

• ●

  Woningaanpassing

• ●

  Vervoer (regionaal vervoer)

• ●

  Hulp bij het huishouden (indien nodig incl. maaltijdverstrekking)

• ●

  Begeleiding individueel (idem)

• ●

  Begeleiding groep (dagbesteding)

• ●

  Kortdurend verblijf

• ●

  Beschermd wonen

• ●

  Persoonlijk verzorging (de vormen van verzorging verwant aan‘begeleiding’, niet de lichamelijke verzorging).

Voor Beschermd wonen en maatschappelijke opvang is een belangrijke toevoeging dat de gemeente Delft tot 2020 namens de gemeente Westland deze taken uitvoert als voormalig centrumgemeente.

Een inwoner van Nederland (er is vanaf 2017 landelijke toegang voor cliënten) kan aan de gemeente Westland kenbaar maken dat hij beschermd wonen wil aanvragen, maar de persoon wordt voor de aanvraag en verdere uitvoering naar Delft verwezen.

2.2.1. Melding hulpvraag

De cliënt of zijn (directe) omgeving meldt mondeling of schriftelijk bij het college dat hij een hulpvraag heeft. Het college bevestigt schriftelijk de melding aan de cliënt.

Bij die bevestiging wordt schriftelijke informatie verstrekt over de mogelijkheid tot het gebruik maken van cliёntondersteuning en het indienen van een persoonlijk plan. De gemeente stelt een format beschikbaar voor het persoonlijk plan. Tevens wordt algemene informatie meegezonden over de keuze van een maatwerkvoorziening via een persoonsgebonden budget.

Maakt een cliënt gebruik van het indienen van een plan dan is dit onderdeel van het verslag.

Het verslag kan bestaan uit een persoonlijk plan, (zorg) plan van een aanbieder, gesprekken, offertes, medisch advies. Het verslag is de basis voor besluitvorming.

In spoedeisende gevallen als bedoeld in artikel 2.3.3 van de wet treft het college na de melding onverwijld een tijdelijke maatwerkvoorziening in afwachting van de uitkomst van het onderzoek.

2.2.2 Cliëntondersteuning

De cliënt kan zich tijdens de procedure laten bijstaan door iemand uit zijn eigen omgeving of een cliëntondersteuner. De gemeente wijst de cliënt op de mogelijkheid van gratis beschikbare cliëntondersteuning.

2.2.3 Vooronderzoek en indienen van een persoonlijk plan

Wanneer na de melding verdere vraagverheldering of verdieping nodig blijkt te zijn dan zal na toestemming van de cliënt, de consulent eerst een vooronderzoek doen naar de al beschikbare informatie binnen de gemeente en indien nodig met andere casemanagers.

Na de melding van de hulpvraag kan de cliënt een gemotiveerd persoonlijk plan indienen. Het persoonlijk plan gaat vooraf aan het gesprek en is onderdeel van het onderzoek. Door het opstellen van een persoonlijk plan wordt de cliënt gestimuleerd na te denken over zijn zorgvraag, deze uit te werken en te concretiseren, en tevens het doelbereik en daarmee de kwaliteit van de zorg te evalueren. De cliënt kan in het persoonlijk plan opschrijven wat de voorkeur is van welke personen / organisaties de ondersteuning gaan leveren. De gemeente heeft een formulier beschikbaar gesteld waarop het persoonlijk plan kan worden ingevuld.

In een persoonlijk plan moet een aantal omstandigheden beschreven worden, welke vervolgens door het college onderzocht moet worden (waaronder artikel 2.3.2 lid 4 Wmo 2015):

• a.

  de behoeften, persoonskenmerken en de voorkeuren van de cliënt;

• b.

  de mogelijkheden om op eigen kracht of met gebruikelijke hulp zijn zelfredzaamheid of zijn participatie te verbeteren of te voorzien in zijn behoefte aan beschermd wonen of opvang;

• c.

  de mogelijkheden om met mantelzorg of hulp van andere personen uit zijn sociale netwerk te komen tot verbetering van zijn zelfredzaamheid of zijn participatie. De vraag wordt beantwoord of er al mantelzorg is en hoe deze er dan uitziet;

• d.

  de behoefte aan maatregelen ter ondersteuning van de mantelzorger van de cliënt. De ondersteuningsmogelijkheden voor de mantelzorger zodat deze niet overbelast wordt en raakt;

• e.

  de mogelijkheden om met gebruikmaking van een algemene voorziening of door het verrichten van maatschappelijk nuttige activiteiten te komen tot verbetering van zijn zelfredzaamheid of zijn participatie, onderscheidenlijk de mogelijkheden om met gebruikmaking van een algemene voorziening te voorzien in zijn behoefte aan beschermd wonen of opvang;

• f.

  de mogelijkheden om door middel van samenwerking met zorgverzekeraars en zorgaanbieders als bedoeld in de Zorgverzekeringswet (Zvw) en partijen op het gebied van publieke gezondheid, jeugdhulp, onderwijs, welzijn, wonen, werk en inkomen, te komen tot een zo goed mogelijk afgestemde dienstverlening met het oog op de behoefte aan verbetering van zijn zelfredzaamheid, zijn participatie of aan beschermd wonen of opvang.

In overleg met de cliënt kan er volstaan worden met een verkort onderzoek wanneer veel gegevens al bekend zijn bij de gemeente. Het dient dan wel te gaan om recente informatie en de cliënt dient hier specifiek akkoord mee te gaan. Zo nodig kan worden afgezien van een persoonlijk gesprek, zie art. 5, lid 4 van de verordening. In alle gevallen dient een verslag gemaakt te worden.

2.2.4 Het gesprek

Wanneer na de melding verdere vraagverheldering of verdieping nodig blijkt te zijn dan zal de consulent eerst een vooronderzoek doen naar de al beschikbare informatie binnen de gemeente. Daarna zal het gesprek worden gevoerd. De cliënt kan zich laten bijstaan door zijn mantelzorger en/of een cliëntondersteuner. Uitgangspunt bij het gesprek is de eigen verantwoordelijkheid van de cliënt om het probleem zelf of met steun van zijn omgeving op te lossen. De Wmo-consulenten zijn geschoold in het voeren van het gesprek. Hiervoor kan gebruik gemaakt worden van de “Zelfredzaamheidmatrix” welke door de GGD is ontwikkeld.

Het gesprek is het uitgangspunt tijdens het uitgebreide onderzoek naar de situatie van de cliënt. Daarbij is aandacht voor:

• -

  de behoeften, persoonskenmerken en de voorkeuren van de cliënt;

• -

  het gewenste resultaat van het verzoek om ondersteuning;

• -

  de mogelijkheden om op eigen kracht of met gebruikelijke hulp te voorzien in zijn behoefte;

• -

  de mogelijkheden om met mantelzorg of hulp van andere personen uit zijn sociaal netwerk te komen tot verbetering van zijn zelfredzaamheid of zijn participatie;

• -

  de behoefte aan ondersteuning van de mantelzorger(s) van de cliënt;

• -

  de mogelijkheden om door middel van voorliggende voorzieningen in de behoefte te voorzien aan maatschappelijke ondersteuning;

• -

  dat bij een maatwerkvoorziening een eigen bijdrage van de cliënt gevraagd kan worden;

• -

  in het gesprek is het verplicht om (indien van toepassing) de eigen bijdrage te noemen en dat de berekening wordt gemaakt door het CAK.

Als een cliënt voor een pgb wil kiezen, wordt uitgelegd hoe de procedure voor een pgb in werking treedt. Cliënten moeten vooraf goed weten wat het pgb inhoudt en welke verantwoordelijkheden zij of hun budgetbeheerder daarbij heeft (zie hoofdstuk 1 voor definities).

Budgetplan bij een pgb aanvraag.

Om in aanmerking te kunnen komen voor een pgb is het nodig dat de cliënt, hiervoor een ingevuld en ondertekend budgetplan inlevert. Dit kan voor of na het gesprek, maar uiterlijk bij het indienen van een aanvraag. De cliënt is verplicht om bij zijn aanvraag een budgetplan in te dienen indien hij de voorziening in pgb-vorm wenst (zie art. 5.5 en 12.4 van de Verordening).

Het budgetplan omvat de uitwerking van de benodigde zorg en de daarmee samenhangende kosten voor een persoonsgebonden budget. De gemeente heeft een format vastgesteld waaraan een budgetplan minimaal moet voldoen. Het budgetplan moet volledig zijn ingevuld en omschrijven welke zorg er op welk moment nodig is en op welke manier de zelfredzaamheid (daar waar mogelijk) gerealiseerd wordt. Het vergroten van de zelfredzaamheid en participatie is omschreven in concrete resultaten. Door een concrete omschrijving kan achteraf getoetst worden of de gestelde doelen worden gerealiseerd. Tijdens het gesprek krijgt de cliënt alle informatie (mondeling, brochure, formulieren) die nodig is voor het opstellen van het budgetplan. De gemeente heeft hiervoor een formulier beschikbaar gesteld. Tevens adviseren wij de budgethouder om vooraf de Pgb test van Per Saldo te doen om meer inzicht te krijgen in wat een Pgb inhoud.

Een cliënt dient een identificatiebewijs te tonen aan de persoon die het gesprek voert namens de gemeente. De identiteit kan worden vastgesteld aan de hand van een paspoort, identiteitsbewijs of rijbewijs. Aantonen en vastleggen van de identiteit in het onderzoek is voldoende.

Indien uit het gesprek blijkt dat een aanvraag door een ander bestuursorgaan behandeld moet worden of als de cliënt een verzoek heeft ingediend bij de verkeerde gemeente heeft de gemeente een doorzendplicht. Zie artikel 2:3 van de Algemene wet bestuursrecht.

2.2.5 Advisering

De consulent zal verder uitzoeken welke voorziening het meest geschikt is in de situatie van de cliënt. Uit het onderzoek komt een arrangement dat onder meer kan bestaan uit collectieve voorzieningen eventueel aangevuld met een of meerdere maatwerkvoorzieningen. Een passing van een voorziening (bijvoorbeeld een rolstoel), het inmeten en maken van een offerte (door aannemers die woningen aanpassen) kan onderdeel uitmaken van het onderzoek. Indien advisering maakt dat de onderzoeksfase langer dan 6 weken zal duren zal in overleg met de cliënt de onderzoeksfase worden verlengd.  De afspraken hierover worden vastgelegd in het dossier.

Om tot een goede beoordeling van de aanvraag te komen kan de consulent een extern advies vragen. Dit advies kan worden aangevraagd bij:

• -

  specialisten die werkzaam zijn bij landelijk werkende zorgaanbieders voor zintuigelijke beperkingen; (afspraak in kader van landelijk inkoop zintuigelijke beperkingen)

• -

  medisch specialisten werkzaam bij een adviesbureau;

• -

  specialisten op terrein van woningaanpassingen;

• -

  overige specialisten of betrokkenen partijen in de zorg, te bepalen door consulent.

Onderzoek kan in de onderzoeksfase plaatsvinden maar ook naar aanleiding van de aanvraag.

De cliënt wordt geïnformeerd met welke specialist gegevens worden gedeeld en met welk doel er advies wordt gevraagd.

2.2.6 Het verslag

Het verslag is vanuit de wetgeving vormvrij, maar het is aan te bevelen dat het een weergave is van:

• 1.

  onderzoek van de gegevens die al binnen de gemeente bekend zijn;

• 2.

  de uitkomsten van het gesprek;

• 3.

  eventueel advies van een (medische-) adviesinstantie;

• 4.

  afweging of en welke ondersteuning het meest passend is.

De cliënt tekent het verslag voor gezien of akkoord en zorgt ervoor dat een getekend exemplaar binnen uiterlijk zeven werkdagen wordt geretourneerd aan het college. Als de cliënt tekent voor gezien, kan hij daarbij tevens aangeven wat de reden is waarom hij niet akkoord is.

Client kan op het geretourneerde en ondertekende exemplaar van het verslag aangeven dat deze dient te worden aangemerkt als aanvraag. Daarmee wordt voorkomen dat een separate aanvraag ingediend moet worden.

Mocht het verslag niet retour worden ontvangen, zijn er twee opties.

• Optie 1. In de situatie waarin tijdens het gesprek een oplossing is gevonden voor het probleem (bijv. algemene voorziening, doorverwijzing, voorliggende voorziening etc.), wordt er richting de cliënt geen verdere actie genomen wanneer het verslag niet retour wordt ontvangen. De melding wordt afgesloten. In de begeleidende brief wordt uitleg gegeven en het is niet wenselijk de cliënt verder te belasten met meer brieven.

• Optie 2. Voor alle overige situaties dient een rappelbrief verstuurd te worden, waarin de cliënt nog een laatste termijn krijgt om het verslag retour te sturen. In die brief wordt ook aangegeven dat iemand de mogelijkheid heeft een aanvraagformulier te gebruiken. Wanneer het verslag of aanvraagformulier niet tijdig worden ingeleverd, wordt de melding afgesloten, zoals dit ook is uitgelegd in de rappelbrief.

De cliënt kan aangeven als hij het verslag niet wenst te ontvangen. Indien de cliënt een aanvraag wil indienen, kan dit via een aanvraagformulier worden gedaan.

Uit het onderzoek kan een arrangement ontstaan uit het gebruik van eigen kracht, voorliggende wetgeving, algemeen gebruikelijke voorzieningen of algemene voorzieningen eventueel aangevuld met een of meerdere maatwerkvoorzieningen.

2.2.7 Aanvraag

Een cliënt dient een aanvraag in op een door de gemeente vastgesteld aanvraagformulier of de cliënt gebruikt het verslag van het onderzoek. Een verslag kan als aanvraag worden gezien als in het verslag gemeld wordt dat het verslag ook als aanvraag gezien dient te worden.

Als de cliënt het verslag ondertekent en het verslag is voorzien van zijn:

• ●

  naam,

• ●

  persoonsgegevens conform de informatie op reisdocumenten (BPR) en

• ●

  het burgerservicenummer,

• ●

  adres,

• ●

  geboortedatum en een

• ●

  dagtekening

gaat het verslag fungeren als aanvraagformulier.

Als een cliënt een aanvraag indient zonder dat een gesprek en vooronderzoek heeft plaatsgevonden zal beoordeeld worden of de aanvraag als melding zal worden aangemerkt. Zo ja dan zal de reguliere procedure worden gevolgd. In uitzonderlijke gevallen kan de aanvraag worden behandeld zonder het gesprek en vooronderzoek.

Indien de gegevens van de cliënt niet compleet zijn krijgt de cliënt een hersteltermijn om de gegevens aan te leveren. Indien de gegevens ook na de hersteltermijn niet compleet zijn wordt de onvolledige aanvraag buiten behandeling gelaten. Het besluit om de aanvraag niet te behandelen wordt aan de aanvrager bekendgemaakt binnen vier weken nadat de aanvraag is aangevuld of nadat de daarvoor gestelde termijn ongebruikt is verstreken.

Indien een cliënt een pgb wenst, is bij de aanvraag ook een budgetplan nodig.

Wanneer de aanvraag niet vergezeld is van een ingevuld en ondertekend budgetplan, dan wordt hem een hersteltermijn verstuurd (art. 4:5 Awb) met een laatste termijn om het budgetplan alsnog in te leveren. Daarbij wordt opgenomen dat wanneer het budgetplan niet tijdig retour wordt ontvangen, een voorziening in de vorm van een pgb niet mogelijk is, maar de mogelijkheid van een voorziening in de vorm van zorg in natura wordt beoordeeld.

Termijn voor besluitvorming

Nadat de aanvraag bij het college is binnengekomen bestaat de procedure uit de volgende fasen:

• -

  het toetsen van het verslag (indien aanwezig) en de afwegingen die daarbij gemaakt worden en

• -

  het opstellen van een beschikking.

Deze fase heeft een maximale termijn van twee weken.

2.2.8 Beschikking

De totale beoordeling van het arrangement leidt tot een beschikking.

De cliënt ontvangt, binnen 2 weken na de aanvraag, een beschikking op grond van de Wmo 2015.

Wanneer duidelijk is dat de termijn van 2 weken wordt overschreden wordt er een uitstelbericht naar de cliënt verzonden. In deze brief moet de reden van uitstel benoemd worden en moet een uiterlijke termijn van afhandeling genoemd worden.

In artikel 11 van de Verordening 2018 Wmo staat een aantal eisen voor beschikkingen:

• 1.

  In de beschikking tot verstrekking van een maatwerkvoorziening wordt in ieder geval gemotiveerd aangegeven of deze als voorziening in natura of als pgb wordt verstrekt en wordt tevens aangegeven hoe bezwaar tegen de beschikking kan worden gemaakt.

• 2.

  Bij het verstrekken van een maatwerkvoorziening in natura wordt in de beschikking in ieder geval vastgelegd:

  • a.

    welke de te verstrekken voorziening is en wat het beoogde resultaat daarvan is;

  • b.

    wat de ingangsdatum, monitormoment en duur van de verstrekking is

  • c.

    wat de omvang van de voorziening is;

  • d.

    welke andere voorzieningen relevant zijn of kunnen zijn.

• 3.

  Bij het verstrekken van een maatwerkvoorziening in de vorm van een pgb is in de beschikking in ieder geval vastgelegd:

  • a.

    voor welk resultaat het pgb kan worden aangewend;

  • b.

    welke kwaliteitseisen gelden voor de besteding van het pgb;

  • c.

    wat de hoogte van het pgb is en hoe hiertoe is gekomen;

  • d.

    wat de ingangsdatum, monitormoment en de duur van de verstrekking is;

  • e.

    de wijze van toezicht en verantwoording van de besteding van het pgb.

• 4.

  Als sprake is van een te betalen eigen bijdrage wordt in de beschikking de waarde van de voorziening en het maximaal aantal periodes van de eigen bijdrage aangegeven.

  Tevens wordt toegelicht hoe lang de eigen bijdrage gevraagd wordt. Ook wordt vermeldt dat dit een indicatie is en dat alleen het Centraal Administratie Kantoor (CAK) de eigen bijdrage precies berekend. Tegen de beslissing, welke vermeldt wordt in de beschikking, is bezwaar en beroep mogelijk volgens de Awb.

2.2.9 Privacy

Bij verzamelen en verwerken van persoonsgegevens wordt de Wet bescherming persoonsgegevens in acht genomen. De privacywetgeving heeft betrekking op de hele procedure.

4.2.1 Contra-indicaties tegen het verstrekken van een pgb

De gemeente Westland stelt de volgende eisen aan een budgetbeheerder.

Kiest zorgvrager voor een pgb, dan is hij in principe ook de budgetbeheerder. Is hij minderjarig of handelingsonbekwaam, dan treedt een wettelijke vertegenwoordiger op als budgetbeheer. Deze derde persoon moet een familielid zijn tot maximaal de 2e graad of een aantoonbare relatie. De budgethouder kan niet tevens aanbieder van zorg zijn, Bij twijfels over deze persoon kan de medewerker van de brede toegang sociaal domein of de medewerker van het Sociaal Kern Team vragen om een VOG en/of het VNG matrixregister raadplegen

In de wet staat dat het college een persoonsgebonden budget kan weigeren (Wmo artikel 2.3.6 lid 5):

• a.

  voor zover de kosten van het betrekken van de diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen van derden hoger zijn dan de kosten van de maatwerkvoorziening of;

• b.

  indien het college eerder toepassing heeft gegeven aan artikel 2.3.10, eerste lid, onderdeel a, d en e.

Als er een ernstig vermoeden is dat de budgetbeheerder problemen zal hebben met het omgaan met een pgb zal overwogen worden of een pgb wel de juiste leveringsvorm is voor de maatwerkvoorziening.

De situaties waarbij het risico groot is dat het pgb niet besteed wordt aan het daarvoor bestemde doel:

• A.

  de budgetbeheerder handelingsonbekwaam is;

• B.

  de budgetbeheerder niet over voldoende organisatie - en regelvermogen en verantwoordelijkheidsbesef beschikt;

• C.

  de budgetbeheerder als gevolg van dementie, een verstandelijke handicap of ernstige psychische problemen onvoldoende inzicht heeft in de situatie;

• D.

  er sprake is van verslavingsproblematiek bij de budgetbeheerder;

• E.

  er sprake is van schuldenproblematiek bij de budgetbeheerder;

• F.

  er eerder misbruik gemaakt is van het pgb door de budgetbeheerder;

• G.

  eerder sprake is geweest van fraude door de budgetbeheerder.

Bovenstaande opsomming is niet limitatief. Er kunnen andere situaties denkbaar zijn waarin het verstrekken van een pgb niet gewenst is. Deze situaties vereisen altijd een individuele afweging. In deze situaties kan een pgb worden geweigerd. Om een pgb af te wijzen op contra-indicaties, moet er feitelijke onderbouwing zijn waarop het afwijzingsbesluit is gebaseerd.

De onderbouwing wordt in de beschikking vermeld (Verordening Wmo 2018 art.12).

4.2.2 Inzetten sociaal netwerk of mantelzorgers

Naar aanleiding van het onderzoek heeft de cliënt de wens uitgesproken om zijn sociale netwerk of mantelzorgers in te willen zetten (Verordening Wmo art.8). Indien de zorg geleverd wordt door een familielid of iemand uit het sociale netwerk kan een pgb alleen verstrekt worden als die persoon boven gebruikelijke mantelzorg levert. Hiermee wordt bedoeld dat het aantal uren uitstijgt boven de normen die vallen onder de gebruikelijke zorg. Voor het vaststellen van de hoeveelheid ondersteuning die ouders/gezinsleden redelijkerwijs zonder betaling bieden is de richtlijn Gebruikelijke hulp en zorg van toepassing (zie bijlage 5).

De gemeente is van mening dat de betalingen uit gelden aan het sociale netwerk in elk geval beperkt moeten blijven tot die gevallen waarin het de gebruikelijke hulp overstijgt.

Ten aanzien van het inzetten van het sociaal netwerk of mantelzorgers kan een pgb worden verstrekt indien de mantelzorger aangeeft dat de zorg voor hem niet te zwaar wordt;

Naast de gebruikelijke hulp kan een cliënt of zijn budgetbeheerder de mantelzorger een maximaal aantal uren per week een vergoeding verlenen met een pgb. Bij de beoordeling van het aantal uren zal als richtlijn gebruik gemaakt worden van de Indicatiewijzer van het CIZ 7.1 van 2014. Deze indicatiewijzer is tot heden een van de weinige die gevalideerd is in rechterlijke uitspraken.

Informele hulp bij het maken van woningaanpassingen is minder goed denkbaar. Ingeval hiervoor een pgb wordt aangevraagd is het voor gemeenten van belang dat slechts een pgb wordt verstrekt indien naar het oordeel van het college is gewaarborgd dat de in te kopen woningaanpassingen veilig, doeltreffend en cliëntgericht worden ingekocht.

4.2.3 Trekkingsrecht

In de Wmo 2015 is de verplichting opgenomen dat gemeenten pgb’s uitbetalen in de vorm van trekkingsrecht. Dit houdt in dat de gemeente het pgb niet op de bankrekening van de budgetbeheerder stort, maar op rekening van het servicecentrum pgb van de SVB.

De budgetbeheerder laat via declaraties of facturen aan de SVB weten hoeveel uren hulp zijn geleverd en de SVB zorgt vervolgens voor de uitbetaling van de zorgverlener. De niet bestede pgb bedragen worden door de SVB na afloop van de verantwoordingsperiode terugbetaald aan de gemeente.

Het is belangrijk dat cliënten vooraf goed weten wat het pgb inhoudt en welke verantwoordelijkheden zij daarbij hebben. De budgetbeheerder krijgt informatie (mondeling, brochure, formulieren) bij de melding en tijdens het gesprek. Die informatie is nodig voor het opstellen van een ondersteuningsplan en de budgetbeheerder wordt verwezen naar de SVB voor het opstellen van zorgovereenkomst. Daarnaast verzorgt het servicecentrum pgb van de SVB voorlichting en ondersteuning van budgetbeheerders. De SVB draagt zorg voor de juridische en arbeidsrechtelijke aspecten (rechtmatigheid) van de inhuur van zorgverleners. Voor ondersteuning en eisen ten aanzien van de af te sluiten zorgverleningsovereenkomst (overeenkomsten met zorgverleners) verwijst de gemeente naar de SVB. De gemeente is verantwoordelijk voor de controle van de zorgovereenkomsten.

Artikel 4.2.4 Eigen verantwoordelijkheden van de budgetbeheerder

De budgetbeheerder is zelf verantwoordelijk voor:

• a.

  het inkopen van de individuele voorziening, hulpmiddel of hulp;

• b.

  het onderhoud, de reparaties en de verzekering van het hulpmiddel (hiervoor kunnen jaarlijks kosten tot een vastgesteld maximum bedrag worden gedeclareerd);

• c.

  verantwoording afleggen over de pgb en de kwaliteit van de geleverde maatwerkvoorziening.

Degene die ingeschakeld wordt voor hulp is verantwoordelijk voor het doorgeven van loongegevens aan de belastingdienst.

Artikel 4.2.5 Kwaliteitseisen van dienstverlening

De gemeente stelt als voorwaarde aan de kwaliteit van zorgverlening dat:

• 1.

  degene die uit het sociaal netwerk begeleiding of zorg verleent: zorg en begeleiding kan verlenen naar de eisen die in het zorg- en budgetplan staan vermeld en dat de kwaliteitseisen overeenkomen met de eisen van de gemeente;

• 2.

  dat de inzet van deze professionele zorgverleners aantoonbaar effectief en doelmatig is;

• 3.

  de professionele zorgverleners die door middel van een pgb betaald worden in het bezit te zijn

  van een gelijkwaardige kwalificatie als professionele zorgverleners die Zorg in Natura(ZIN)

  bieden.

Toezicht en handhaving wordt opgenomen in het toezicht en handhavingsprotocol.

Dit document is onderdeel van de informatie op GRIP.

Nadat de maatwerkvoorziening in de vorm van een pgb is toegekend controleert de gemeente de kwaliteit en de dienstverlening die uitgevoerd wordt door middel van heronderzoek van het pgb. Gedurende het jaar kan de gemeente een steekproef houden bij pgb-beheerder of bij de cliënt door bijvoorbeeld een huisbezoek. Hierbij een administratieve controle uit te voeren (rechtmatigheid) en de inhoudelijke zorgverlening en ondersteuningsvraag met de cliënt / budgetbeheerder te bespreken (doelmatigheid).

Als onrechtmatigheden of ondoelmatig gebruik van het pgb wordt geconstateerd, kan het college besluiten om voorwaarden te stellen aan voortzetting van het pgb of het verstrekken van de pgb te heroverwegen en eventueel in te trekken.

Bij het beoordelen van de kwaliteit weegt het college mee of de diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen in redelijkheid geschikt zijn voor het doel waarvoor het pgb budget wordt verstrekt.

4.4.1 Voorzieningen

Indien een maatwerkvoorziening nodig is kan die in natura maar ook in de vorm van een pgb verstrekt worden (Verordening Wmo art.8). Bij Wmo-voorzieningen kan gedacht worden aan:

• -

  woonvoorzieningen;

• -

  vervoersvoorzieningen (inclusief een tegemoetkoming)

• -

  hulpmiddelen;

• -

  etc.

Programma van eisen (PvE)

Wanneer de cliënt kiest voor een pgb krijgt hij na indicatie bij de beschikking een PvE waar de voorziening aan moet voldoen. De cliënt kan op basis van dit PvE zelf de voorziening aanschaffen.

Als de cliënt een andere oplossing wil, kan hij daarvoor kiezen onder de voorwaarde dat de voorziening geen (andere) belemmeringen oproept. De voorziening die de cliënt aanschaft moet wel de beperking op hetzelfde niveau compenseren zoals in het PvE wordt gesteld en niet slechts een deel van het probleem oplossen.

Duur van de toekenning

De voorziening in de vorm van pgb wordt toegekend voor een periode die afhankelijk is van de gebruikelijke levensduur van de voorziening. De periode waarvoor de voorziening wordt toegekend zal beschreven worden in de beschikking. Indien de situatie van de cliënt verandert zal daarmee rekening worden gehouden omdat de cliënt zelf de veranderde situatie dient te melden bij het college.

Pgb bedrag

Het pgb bedrag voor voorzieningen dient in beginsel toereikend en vergelijkbaar te zijn met de natura voorziening. De kosten van de individueel afgestemde aanpassingen worden op grond van de offerte van de hulpmiddelenleverancier vastgesteld. In de beschikking wordt een bedrag opgenomen voor verzekering en onderhoud en reparaties. Bij een vervoersvoorziening is dit maximaal 5% van de nieuwwaarde. Bij verplichte kosten – zoals onderhoud aan een liftinstallatie- is dit 100% van de kosten. Deze kosten worden vergoed op declaratiebasis tot een -in de beschikking vastgesteld- maximum bedrag per jaar.

De situatie waarin het door de cliënt beoogde aanbod van zorg of hulpmiddel duurder is dan het aanbod van het college betekent dus niet bij voorbaat dat het pgb om die reden geheel geweigerd wordt. Cliënten kunnen zelf bijbetalen wanneer het tarief van de door hen gewenste zorgaanbieder duurder is dan het door het college voorgestelde aanbod. Dit kan zich bijvoorbeeld voordoen doordat de gemeente vanwege inkoopvoordelen maatwerkvoorzieningen goedkoper kunnen leveren dan wanneer iemand zelf ondersteuning inkoopt met een pgb.

Aanschaf

In artikel 17 lid 3 van de Verordening Wmo is opgenomen dat de voorziening ingetrokken kan worden als de cliënt / budgetbeheerder de voorziening niet aanwent voor de bekostiging van de voorziening waarvoor de verlening heeft plaatsgevonden. Indien de cliënt geen voorziening aanschaft neemt hij zelf contact op met de gemeente zodat overwogen kan worden dat een voorziening in natura een meer gepaste leveringsvorm is.

4.4.2 Ondersteuning

Ondersteuning aan de cliënt kan in de volgende vormen worden geboden: individuele begeleiding, dagbesteding, kortdurend verblijf, beschermd wonen en hulp bij het huishouden

Duur van de toekenning

De periode waarvoor de voorziening wordt toegekend zal beschreven worden in de beschikking. Die periode is afhankelijk van de situatie van de cliënt, de mogelijke veranderingen in de situatie en de veranderende ontwikkelingen in het aanbod. Indien de situatie van de cliënt verandert zal daarmee rekening worden gehouden omdat de cliënt zelf de veranderde situatie dient te melden bij het college.

5.2.1 Hoogte eigen bijdrage

Het college besluit jaarlijks over de hoogte en de indexeringen van de eigen bijdrage en het pgb. Voor bijna alle maatwerkvoorzieningen wordt een eigen bijdrage gevraagd. De hoogte van de eigen bijdrage wordt vastgesteld door het CAK op basis van de persoonlijke gegevens van de cliënt en het geïndiceerde leveringsbudget dat door de gemeente aan het CAK is doorgegeven. De gemeente is niet op de hoogte van de persoonlijke gegevens van de cliënt, zoals bijvoorbeeld het verzamelinkomen en het vermogen van de cliënt en zijn echtgenoot en weet daarom niet precies welke cliënten meer moeten betalen aan de eigen bijdrage. De gemeente stelt in het gesprek de cliënt op de hoogte dat een eigen bijdrage betaald moet worden en geeft aan wat de eigen bijdrage - bij benadering zal zijn - en adviseert om gebruik te maken van de rekenapps van het CAK.

5.2.2 De duur van de eigen bijdrage

De Wmo legt een grotere eigen verantwoordelijkheid bij de burger waarbij de gemeente een vangnet wil zijn voor mensen die niet zelf (met hun sociale netwerk) in staat zijn problemen het hoofd te bieden. Daarom wordt op alle voorzieningen een eigen bijdrage geheven tot een maximum van 100% van de aanschafkosten van de maatwerkvoorziening. Van deze heffing gaat een prikkel uit inzake eigen kracht en zelfredzaamheid. De eigen bijdrage mag niet hoger zijn dan de werkelijke kosten van de voorziening. De eigen bijdrage wordt beëindigd als de termijn van de toekenning is afgelopen.

5.2.3 De procedure

De systematiek voor het berekenen van de eigen bijdrage is vastgelegd in een Algemene Maatregel van Bestuur 3 . De inning geschiedt 4-wekelijks door het CAK. De gemeente Westland kiest ervoor om deze landelijke systematiek over te nemen in het gemeentelijk beleid. Wettelijk is geregeld dat het CAK de eigen bijdrage vaststelt, oplegt en int.

• ●

  de gemeente stuurt de cliëntgegevens naar het CAK;

• ●

  indien van toepassing verstrekt de zorgaanbieder gegevens over de daadwerkelijk geleverde diensten aan het CAK;

• ●

  het CAK stelt de eigen bijdrage vast;

• ●

  het CAK stuurt een definitieve beschikking naar de cliënt;

• ●

  het CAK stuurt de factuur waarop de eigen bijdrage in rekening wordt gebracht, naar de cliënt;

• ●

  het CAK stelt de middelen beschikbaar aan de gemeente.

6.1.1 Normaal gebruik van de woning

Een woningaanpassing heeft als doel het normaal gebruik van de woning mogelijk te maken. Onder normaal gebruik wordt verstaan dat de elementaire woonfuncties mogelijk moeten zijn: slapen, lichaamsreiniging, toiletgang, het bereiden en consumeren van voedsel en het zich verplaatsen in de woning. Voor kinderen komt daarbij het veilig kunnen spelen in de woning. Aanpassingen voor voorzieningen met een therapeutisch doel zoals dialyseruimte en therapeutisch baden worden niet gezien als normaal gebruik van de woning en worden niet vergoed.

6.1.2 Bezoekbaar maken woning

Wanneer de cliënt in een instelling voor langdurige zorg woont kan één woning waar hij regelmatig op bezoek komt (bijvoorbeeld van ouders) bezoekbaar gemaakt worden. Bezoekbaar houdt in dat de cliënt toegang heeft tot de woning, één verblijfsruimte (bijvoorbeeld de woonkamer) en het toilet bereikbaar is. Er worden geen aanpassingen vergoed om het logeren mogelijk te maken.

6.1.3 Woningsanering

Wanneer sprake is van aantoonbare beperkingen ten gevolge van bijvoorbeeld COPD, astma of allergie (zolang de allergie niet voortvloeit uit de aard van de gebruikte materialen in de woning of de bouwtechnische staat van de woning) waardoor vervanging van vloerbedekking of gordijnen noodzakelijk is kan hiervoor (onder voorwaarden) een financiële vergoeding in de meerkosten worden verstrekt. De gemeente zal een extern advies vragen met betrekking tot de woningsanering.

In principe worden alleen de woon- en slaapkamer gesaneerd.

De vergoeding is afhankelijk van de afschrijvingstermijn van de te saneren artikelen.

De volgende berekening wordt toegepast:

• ●

  100% als het artikel nieuwer is dan twee jaar;

• ●

  75% als het artikel tussen de twee en vier jaar oud is;

• ●

  50% als het artikel tussen de vier en zes jaar oud is;

• ●

  25% als het artikel tussen de zes en acht jaar oud is;

• ●

  0% als het artikel acht jaar of ouder is.

Bedragen op basis van Nibud prijzen (vloerbedekking vinyl en jaloezieën).

6.1.4 Primaat van verhuizen en vergoeding in de kosten bij een noodzakelijke verhuizing

Niemand kan verplicht worden om te verhuizen. Kiest de cliënt (en zijn gezin) ervoor in de huidige woning te blijven wonen dan stelt het college, voor de noodzakelijke aanpassingen, een beperkt bedrag beschikbaar. Dit tot een maximum van € 8.000,-. Deze grens wordt het primaat van verhuizen genoemd. Het resterende bedrag of de hogere kosten komen voor rekening van de cliënt.

Hierbij wordt er van uitgegaan dat alle benoemde aanpassingen ook daadwerkelijk worden uitgevoerd. Cliënt heeft naderhand geen recht meer op toekenning van een voorziening die tijdens de initiële afweging tot pakket van eisen behoorde.

Géén individuele maatwerkvoorzieningen worden verstrekt indien de aanvraag verband houdt met een verhuizing en de cliënt verhuist van een adequate naar een inadequate woning, tenzij er een belangrijke reden bestaat voor de verhuizing.

De hoogte van de vergoeding in de meerkosten bij een verhuizing is conform artikel 20 van de verordening. Het betreft een vergoeding voor meerkosten bij een verhuizing en herinrichting;

de vergoeding zal niet volledig kostendekkend zijn.

6.2.1 Doel van de vervoersvoorziening

Deelnemen aan het maatschappelijk verkeer c.q. sociale verbanden aangaan, brengt met zich mee dat men zich met een vervoermiddel moet kunnen verplaatsen in de omgeving. Wmo-vervoer omvat vervoer naar recreatieve, maatschappelijke en religieuze activiteiten evenals sportbeoefening. Vervoer speelt hierbij een belangrijke rol. Wanneer een cliënt een probleem ervaart op het gebied van zelfredzaamheid en participatie in relatie tot het vervoer kan daarvoor gezocht worden naar een oplossing. Er wordt onderzocht in hoeverre men zelf in de vervoersbehoefte kan voorzien, hulp kan inschakelen van het eigen netwerk, gebruik kan maken van een algemene voorziening zoals bijvoorbeeld de Regio taxi. In heel uitzonderlijke situaties zal een individuele maatwerkvoorziening verstrekt kunnen worden als vergoeding in de meerkosten.

Om beperkingen in het vervoer inzichtelijk te maken onderscheidt de gemeente 3 soorten afstanden:

• 1.

  de korte afstanden; loop- en fietsafstand in de directe omgeving van de woning;

• 2.

  de middellange afstanden; dat zijn de afstanden die een persoon zonder beperkingen per fiets, brommer, auto of openbaar vervoer (OV) aflegt binnen de regio;

• 3.

  de lange afstanden; naar bestemmingen buiten de regio.

In het gesprek tussen de gemeente en de cliënt zal overlegd worden over welke afstanden de beperkingen ondervonden worden en hoe deze het beste zijn is op te lossen.

De afstanden in 2 en 3 kan worden uitgelegd als het lokaal verplaatsen.

De Wmo heeft als uitgangspunt dat bij de soorten afstanden 2 en 3 dat de cliënt de mogelijkheid moet hebben om zich te kunnen verplaatsen binnen de directe woon- en leefomgeving met een maximale afstand van 1700 km per jaar.

Het lokaal verplaatsen per vervoermiddel vindt plaats binnen de eigen woonplaats en het direct daaromheen gelegen gebied. Die verplaatsingen moeten passen in het kader van het leven van alledag. De vervoersregeling vanuit de Wmo – niet zijnde begeleiding - heeft alleen een sociaal- recreatief doel en is niet bedoeld om te reizen naar bijvoorbeeld een sociale werkplaats, verplaatsingen in het kader van een betaalde baan. Vervoer in relatie tot de functie begeleiding of dagbesteding in het kader van de Wmo wordt indien noodzakelijk meegenomen in de indicatie. Zie paragraaf 7.4.

Alle bovenregionale vervoersdoelen vallen buiten de reikwijdte van de Wmo. Daarvoor wordt door het Ministerie van VWS Valys beschikbaar gesteld. Valys is aanvullend op de door de Wmo op te lossen beperking en valt buiten de verantwoordelijkheid van het college van burgemeester en wethouders.

Leerlingenvervoer is geregeld in de gelijknamige verordening.

6.2.2 Regio taxi

De Regio taxi is een vraagafhankelijk collectief vervoerssysteem van deur tot deur en van deur tot halte. Reizigers kunnen een rit aanvragen waarbij de gewenste vertrektijd en de herkomst en bestemming aan een centrale wordt doorgegeven. De Regio taxi voert de rit uit waarbij rekening wordt gehouden met een marge van vertrek en een maximale omrijtijd. De Regio taxi is een algemene voorziening voor alle inwoners van gemeente Westland.

Als een cliënt zich niet meer dan 800 meter (eventueel met hulpmiddel) zelfstandig kan verplaatsen en/of niet met het OV kan reizen, dan kan de inwoner voor een Wmo vervoersvoorziening in aanmerking komen en de beschikking krijgen over een Wmo-vervoerpas voor de Regio taxi. Bij vervoersvoorzieningen ligt het primaat van de maatwerkvoorziening bij de Regio taxi.

Bij beperkingen op het gebied van vervoer ligt het primaat bij de Regio taxi. Dat wil zeggen dat wanneer men geen gebruik kan maken van het reguliere OV, vervoer met eigen auto of van vervoer door mensen uit de omgeving. Medewerkers van het sociaal domein belast met de uitvoering van de Wmo in het sociaal domeinonderzoeken of de cliënt gebruik kan maken van de Regio taxi.

Voor inwoners met een indicatie voor een Wmo vervoersvoorziening wordt de Wmo-vervoerspas aangevraagd door de gemeente. Deze mensen ontvangen een beschikking van de gemeente en kunnen reizen met een gereduceerd tarief.

De cliënt kan een loophulpmiddel, rolstoel of scootmobiel meenemen in het vervoer. Ook kan een medereiziger (tegen het OV-tarief) of een begeleider (gratis, mits medisch gezien noodzakelijk) meereizen. Voor begeleiding kan een OV-begeleidingskaart worden aangevraagd bij de NS.

Wmo-reizigers die de beschikking hebben over een Wmo-vervoerpas kunnen tegen het Wmo-tarief met een maximaal aantal zones per rit (1 opstapzone en 5 reiszones) en een maximaal 600 zones per jaar reizen. Uitzonderingen op het aantal zones zijn uitsluitend mogelijk op basis van individuele noodzaak. Dit wordt terughoudend toegepast.

Niet Wmo-geïndiceerde inwoners kunnen reizen op eigen kosten. Zij kunnen een vervoerspas aanvragen bij de Regio taxi.

6.2.3 Collectief vervoer versus individueel vervoer Regio taxi

Wanneer een cliënt problemen ervaart op het gebied van vervoer die hij niet zelf of met hulp van zijn sociale omgeving kan oplossen wordt allereerst beoordeeld of de collectieve vervoersvoorziening Regio taxi een geschikte oplossing biedt alvorens individuele voorzieningen worden overwogen.

De regiotaxi is hiermee een algemene voorziening die voorgaat op een maatwerkvoorziening zoals een individuele vervoersvoorzieningen als een tegemoetkoming voor de meerkosten voor gebruik van (individuele service-) taxi of eigen auto.

De tegemoetkoming in de meerkosten is gebaseerd op een afstand van maximaal 1700 kilometer.

6.3.1 Aangepaste fietsen

Er zijn fietsen zoals de driewielfiets en een duofiets die speciaal ontworpen en bestemd zijn voor mensen met een beperking en alleen bij gespecialiseerde bedrijven worden verkocht. Een fiets met lage instap, fiets met hulpmotor of elektrische fiets zijn niet speciaal ontworpen voor mensen met een beperking en worden in de reguliere handel verkocht. Daarom worden deze als algemeen gebruikelijk beschouwd, ook al zijn de aanschafkosten hoger dan van een normale fiets. Uitzonderingen zullen beoordeeld worden door de gemeente.

6.3.2 Scootmobiel

Een scootmobiel is bedoeld voor vervoer op de korte en middellange afstanden. Aangezien scootmobiels in toenemende mate ook in de reguliere handel worden verkocht is de verwachting dat deze op termijn als algemeen gebruikelijk zullen worden beschouwd. Bij de afweging tot indicatie van deze maatwerkvoorziening wordt ook nadrukkelijk naar de technische aspecten gekeken van de woonsituatie ten aanzien van stalling en opladen.

6.3.3 Gesloten buitenwagen

Een gesloten buitenwagen is een overdekt voertuig dat niet harder dan 45 km rijdt en waarvoor aparte (verkeers)regels gelden. De gesloten buitenwagen dient onderscheiden te worden van de brommobiel, die eveneens niet harder dan 45 kilometer rijdt maar waarvoor geen aparte verkeersregels gelden.

De brommobiel is niet specifiek voor gehandicapten bedoeld en wordt als algemeen gebruikelijk beschouwd. Een gesloten buitenwagen wordt door de aanvrager vaak als gewenste oplossing voor het vervoersprobleem beschouwd maar is niet altijd de goedkoopst adequate oplossing. Alleen als op basis van (medisch) advies is vastgesteld dat geen van de voorliggende voorzieningen voldoet kan een gesloten buitenwagen worden overwogen.

6.3.4 Auto-aanpassingen

Als een cliënt zonder autoaanpassingen geen gebruik kan maken van zijn auto en het collectief vervoer niet voldoet, kan overwogen worden of een autoaanpassing wordt vergoed. Bij autoaanpassingen wordt beoordeeld of het specifiek voor mensen met een beperking bedoelde voorzieningen betreft die meer kosten dan gebruikelijke autoaanpassingen (dus geen stuurbekrachtiging, cruise controle of automaat).

Een aanpassing heeft een minimale levensduur van 7 jaar (uiteraard rekening houdend met de persoonskenmerken van de aanvrager op dat moment).

Bij verstrekking van autoaanpassingen is het daarom redelijk om van de aanvrager te verlangen dat hij aantoont dat de aan te passen auto de investering nog waard is (dus naar verwachting nog minimaal 7 jaar mee kan).

6.6.1 Dubbele huur

Er kan zich een situatie voordoen dat een aanvrager als gevolg van het realiseren van de woningaanpassing zijn huidige woning of nog te betrekken woning niet kan bewonen.

Deze situatie heeft dubbele woonlasten tot gevolg. Hiervoor kan de aanvrager een tegemoetkoming krijgen als hij de dubbele woonlasten redelijkerwijs niet had kunnen voorkomen.

De financiële tegemoetkoming kan voor maximaal zes maanden worden verleend voor het tijdelijk betrekken van een (niet)zelfstandige woonruimte of het langer aanhouden van de te verlaten woonruimte. De financiële tegemoetkoming bedraagt de werkelijk gemaakte kosten met een maximumbedrag genoemd in de verordening.

6.6.2 Huurderving

Er kan voor vier maanden een financiële tegemoetkoming aan een verhuurder in verband met huurderving worden verleend als een aangepaste woning leeg komt te staan. Dit vanaf de derde maand van huren. Om voor een dergelijke vergoeding in aanmerking te kunnen komen moeten de kosten van de in deze woning aangebrachte aanpassingen in ieder geval substantieel zijn. Het maximale bedrag van deze kosten is opgenomen in de verordening.

Over het algemeen is het moeilijker voor de leegstaande woning een geschikte huurder te vinden. Door de eigenaar van de woning een tegemoetkoming te verstrekken, kan worden bevorderd, dat de woning beschikbaar blijft voor een andere aanvrager. De hoogte van de tegemoetkoming bedraagt maximaal het bedrag van de subsidiabele huur.

7.2.1 Individuele Begeleiding Basis

Het bieden van activiteiten gericht op bevordering, behoud of compensatie van de zelfredzaamheid. Ondersteunen bij beperkingen op het vlak van zelfregie over het dagelijks leven, waaronder begeleiding bij tekortschietende vaardigheden in zelfregelend vermogen. Indien noodzakelijk is dit op afroep beschikbaar. De Individuele Begeleiding kan ook vanuit doelmatigheid worden georganiseerd in kleine groepjes cliënten. Denk hierbij bijvoorbeeld aan coaching / training op het gebied van financiën.

Onder de groep Individuele Begeleiding Basis valt ook de functie persoonlijk verzorging.

De functie persoonlijke verzorging valt grotendeels onder de verantwoordelijkheid van de Zvw / zorgverzekeraars. Een klein onderdeel van de persoonlijke verzorging valt binnen de Wmo en is daarmee een taak van de gemeente.

Het gaat om twee vormen van persoonlijke verzorging:

• -

  niet-lijfgebonden persoonlijke verzorging van cliënten ;

• -

  persoonlijke verzorging die moet worden verleend tijdens de dagbesteding. Het gaat dan bijvoorbeeld om mensen helpen met naar het toilet gaan. Dit zijn handelingen die de begeleider van de dagbesteding verricht.

Het onderscheid met echte lijfgebonden persoonlijke verzorging (wassen, aankleden, naar bed helpen, helpen met toiletgang ) is niet altijd even duidelijk. Er zullen cliënten zijn die eerst nog onder de Wmo vallen, maar bij wie de situatie verslechtert waardoor ze toch lijfgebonden persoonlijke verzorging nodig hebben. Over die grensgevallen moeten gemeenten en verzekeraars afspraken maken om te voorkomen dat met cliënten geschoven wordt tussen het Wmo- en Zvw-domein.

7.2.2 Individuele Begeleiding Speciaal

Ondersteunen bij langdurig tekortschietende zelfregie over het dagelijkse leven. Het accent ligt op handhavingsdoelen, maar er is tevens aandacht voor activerende elementen. Cliënten die in aanmerking komen voor gespecialiseerde begeleiding kennen complexe en zware medische problematiek veelal op psychisch gebied. Hierbij vraagt Begeleiding Speciaal in het algemeen een hoger kwalificatieniveau van de zorgaanbieder.

7.3.1 Begeleiding Groep Licht

Dagactiviteit voor cliënten die als gevolg van hun beperkingen niet kunnen deelnemen aan gewoon werk of begeleid werk (maatschappelijke integratie niet mogelijk). Bij deze vorm van dagbesteding is minder begeleidingscapaciteit nodig dan bij Begeleiding Groep Basis en Speciaal.

Arbeidsmatige dagbesteding is één van de activiteiten die behoren tot de begeleiding groep.

Arbeidsmatige dagbesteding betekent: het leveren van een geringe arbeidsprestatie onder begeleiding. De activiteiten zijn gericht op productie 4 of dienstverlening. De begeleiding is enerzijds gericht op ondersteuning, coaching (motivatie, werknemersvaardigheden) en anderzijds op het creëren van veiligheid en structuur. De eventuele opbrengst van de productie draagt bij aan de kosten. Voor de cliënt heeft deze vorm van dagbesteding veelal de functie van werk, zonder daarvoor loon te ontvangen.

Arbeidsmatige dagbesteding bestaat uit:

• -

  een werkplek waarin de capaciteiten van betrokkene optimaal tot hun recht komen en waarvan het veiligheidsrisico is bepaald;

• -

  een takenpakket passend bij de (ontwikkelings)mogelijkheden;

• -

  het leren van praktische vaardigheden ten behoeve van het uitvoeren van de werkzaamheden;

• -

  het ontwikkelen van de motivatie, zelfwerkzaamheid, zelfredzaamheid en participatie;

• -

  het aanleren van algemene beroepsvaardigheden;

• -

  het leren van sociale en communicatieve vaardigheden;

• -

  het verbeteren van het niveau van maatschappelijke participatie;

• -

  het vergroten van zelfvertrouwen, autonomie en zelfbepaling;

• -

  het verkleinen van risico’s op vereenzaming;

• -

  het verkleinen van risico’s voor de omgeving, zoals in geval van overlast.

De trajecten dienen bij te dragen aan de mogelijkheden om uit te stromen naar beschut, begeleid of ondersteund werk, betaald werk, vrijwilligerswerk of deelname aan (basis)voorzieningen in de buurt.

7.3.2 Begeleiding Groep Basis

Dagprogramma met accent op begeleiding in groepsverband, gericht op bijhouden en/of aanleren van vaardigheden; eventueel aangevuld met lichte assistentie bij persoonlijke zorg.

7.3.3 Begeleiding Groep Speciaal

Dagbesteding in groepsverband. Het dagprogramma zal bijdragen aan verlichting van sociaal isolement van de betreffende cliënt, of aan verlichting van de zorg thuis door mantelzorgers.

Deze cliënten hebben vaak oriëntatie beperkingen in tijd, plaats, ruimte en persoon. Ook zijn er problemen met geheugen, denken, motivatie en concentratie in combinatie met gedragsproblemen.

Er is voor deze vorm van dagbesteding vaak een intensieve inzet van begeleiding nodig.

Dagbesteding met intensieve begeleiding vereist vanwege de complexe problematiek intensieve gespecialiseerde begeleiding en/of toezicht. Behalve bij het aanbrengen van structuur heeft de cliënt ook gespecialiseerde begeleiding en/of toezicht nodig bij zelfzorg en/of communicatie. De inhoud van deze dagbesteding sluit aan bij de capaciteiten en wensen van de cliënt.

Dagbesteding met intensieve begeleiding is gericht op:

• -

  behouden of vergroten van de zelfredzaamheid door het aanleren, oefenen of bijhouden van vaardigheden;

• -

  activeren, stabiliseren of verbeteren van het functioneren;

• -

  leren omgaan met beperkingen;

• -

  voorkomen of begeleiden van achteruitgang;

• -

  participeren in de maatschappij;

• -

  ondersteunen, ontlasten of voorkomen van overbelasting van de mantelzorger.

Met het oog op het hebben van een ingevulde dag kan aan de cliënt een individuele maatwerkvoorziening worden toegekend. Bij activiteiten die gericht zijn op het behoud van niveau kan worden gedacht aan ouderen met dementie of cliënten met een andere progressieve beperking voor wie hoogst haalbaar is dat bepaalde vaardigheden behouden blijven. Verder wordt de compensatie beperkt tot maximaal 9 dagdelen per week zodat er min of meer een parallel getrokken wordt met een 5-daagse werkweek en de daarbij behorende vrije uren, omdat op dit moment een fulltime baan gemiddeld 36 uur beslaat.

7.6.1 Doel van beschermd wonen

Bij het ‘beschermd wonen’ gericht op participatie gaat het om de burger die een beschermde woonomgeving en toezicht nodig heeft, maar voor wie er geen noodzaak is voor opname in een instelling vanwege een psychiatrische behandeling 5 .

Het betreft die zorgvrager die vanwege zijn beperkingen op meerdere momenten van de dag begeleiding en toezicht nodig heeft. De zorgverlening moet hem op relevante (onverwachte) momenten ondersteunen bij de oordeelsvorming over essentiële zaken in het dagelijkse bestaan. Hij kan de consequenties van eigen handelen niet overzien. Het mogelijke gevaar kan optreden als gevolg van het ontbreken van voldoende regie en regelvermogen.

Vanwege de psychische problemen is hij niet (altijd) in staat tijdig een zorgverlener op te roepen. Er doen zich dagelijks ongeplande zorgmomenten voor, waarbij de zorgverlener het initiatief moet nemen om op deze momenten de zorg te verlenen. Ook erkent betrokkene niet altijd de behoefte aan zorg, waardoor mogelijk gevaar kan ontstaan. Het wachten op de komst van de zorgverlener als zich ongeplande zorgmomenten voordoen brengt hem niet in levensgevaar.

Het kerndoel van verblijf op basis van ‘beschermd wonen’ is gericht op het creëren van de noodzakelijke voorwaarden om samenhangende zorg te kunnen leveren die in de thuissituatie van de zorgvrager niet adequaat of niet effectief geleverd kan worden. De zorgbehoefte is niet op te lossen met voorliggende voorzieningen en/of extramurale zorg.

7.6.2 Toegang

In de loop van 2019 wordt een aan de Wmo aangepast toegangskader verwacht. Vooralsnog blijven de oude richtlijnen grotendeels gehandhaafd en deze worden uitgevoerd door de gemeente Delft als voormalig centrumgemeente

Een burger komt voor verblijf ’beschermd wonen’ in aanmerking als:

• ●

  hij een psychiatrische aandoening of beperking heeft;

• ●

  hij gezien de zorgbehoefte meer dan 3 etmalen is aangewezen op een beschermende woonomgeving.

Een zorgvrager kan ‘beschermd wonen’ nodig hebben als hij door zijn beperkingen niet in staat is zelfstandig te leven en een mogelijk gevaar voor zichzelf of anderen vormt. De bescherming richt zich primair op de zorgvrager, niet op zijn omgeving of de maatschappij.

Het mogelijke gevaar ontstaat omdat:

• 1.

  de zorgvrager niet in staat is een adequaat oordeel te vormen in het dagelijkse bestaan ; hij heeft vaak regieproblemen; en/of

• 2.

  hij mist vaardigheden of remmingen om zich staande te houden in een zelfstandige woonomgeving; en/of

• 3.

  hij is op relevante momenten niet in staat om hulp in te roepen; het betreft het niet adequaat kunnen alarmeren, vanwege beperkingen.

Het gaat dan om: inzicht in risico’s, eigen wensen duidelijk kunnen maken, hanteren van alarmeringsapparatuur.

Landelijk toegankelijk

‘Beschermd wonen’ is landelijk toegankelijk. Dit betekent dat ook burgers uit andere dan de DWO-gemeenten (Delft/Westland/Oostland) gebruik kunnen maken van ‘beschermd wonen’ in Delft. Het is echter wel wenselijk dat men zoveel mogelijk een beroep doet op voorzieningen in de eigen regio. Daar is zeer waarschijnlijk ook het sociaal netwerk aanwezig.

Mogelijke redenen om in een andere regio aanspraak te maken op ‘beschermd wonen’ zijn bijvoorbeeld:

• -

  te lange wachtlijsten in de eigen regio;

• -

  geen passend (gespecialiseerd) aanbod in de eigen regio, wel in een andere regio;

• -

  iemand wil naar een andere regio i.v.m. bijvoorbeeld studie.

Meldt zich iemand uit een andere regio zich voor ‘beschermd wonen’, dan wordt nagegaan welke informatie bij de gemeente/regio van herkomst beschikbaar is. Een handreiking landelijke toegankelijkheid wordt nog verwacht. Mogelijk komen hier nog aanvullende inzichten uit voort.

7.6.3 Indicatie en omvang

De omvang van het ‘beschermd wonen’ wordt uitgedrukt in etmalen 6 per week in zorgzwaartepakketten.

De zwaarte van het pakket is afhankelijk van de mate van toezicht die nodig is.

De Toegang Wmo van de gemeente Delft bepaalt het (gemiddelde) aantal etmalen per week en de geldigheidsduur van het indicatiebesluit voor ‘beschermd wonen’ tevens aan de hand van de prognose ten aanzien van de ziekte/aandoening, duur van de beperkingen en de mogelijkheden van de sociale omgeving. Of de burger zich daadwerkelijk op laat nemen of niet, is niet van invloed op het bepalen van omvang en geldigheidsduur.

7.6.4 Zorgzwaartepakketten (dan wel Zorgprofiel zoals in de Wlz)

‘Beschermd wonen’ kent 6 zorgzwaartepakketten (zzp). De eerste twee pakketten worden echter niet meer geïndiceerd.

Er zullen nog wel burgers in een beschermde woonomgeving wonen met nog een lopende indicatie voor een pakket 1 of 2. Overzicht zorgzwaartepakketten ‘beschermd wonen’:

• -

  ZZP 3: beschermd wonen met intensieve begeleiding,

• -

  ZZP 4: gestructureerd beschermd wonen met intensieve begeleiding en verzorging,

• -

  ZZP 5: beschermd wonen met intensieve begeleiding en gedragsregulering,

• -

  ZZP 6: beschermd wonen met intensieve begeleiding en intensieve verpleging en verzorging.

7.6.5 Volledig pakket thuis

Een volledig pakket thuis (VPT) betreft het leveren van verblijfszorg en overige geïndiceerde zorg aan een cliënt met een ZZP-indicatie bij de cliënt thuis. Hierbij geldt dat de te leveren zorg bestaat uit het geïndiceerde ZZP.

Eisen die in ieder geval aan (het leveren van) een VPT worden gesteld, zijn:

• -

  24 uur per dag is zorg op afspraak en afroep beschikbaar;

• -

  nachtzorg wordt geleverd via alarmering en indien nodig op afspraak,

• -

  de huisarts is eindverantwoordelijk voor de algemene medische behandeling,

• -

  de zorginstelling organiseert huishoudelijke hulp en in samenwerking met partners welzijnsactiviteiten.

7.6.6 Dagbesteding (begeleiding groep)

Naast het vaststellen van het zorgzwaartepakket, specificeert de Toegang van de gemeente Delft bij de ZZP’s ‘beschermd wonen’ of de zorgvrager ook ‘begeleiding in groepsverband’ nodig heeft.

Dit kan het geval zijn:

• 1.

  Als zorgvrager vanuit een voorliggende voorziening geen volledige werkweek of (aangepaste vormen van) arbeid heeft gericht op meedoen.

• 2.

  Als zorgvrager niet leerplichtig is en geen onderwijs volgt.

• 3.

  Als zorgvrager is aangewezen op dagbesteding, met als doel een andersoortige vorm van dag structurering dan arbeid of school (denk aan 65-plussers) en tevens zelfredzaamheid, cognitieve capaciteiten en vaardigheden zoveel mogelijk te handhaven en/of gedragsproblematiek te reguleren.

Verder geldt:

• 1.

  De omvang van de dagbesteding wordt bepaald door de omvang van de zorg die in het bijbehorende ZZP (inclusief dagbesteding) is opgenomen.

• 2.

  Als dagbesteding aangewezen is, moet apart aangegeven worden of er een noodzaak is voor vervoer van en naar de dagbesteding. Uitgangspunt bij het beoordelen van noodzaak is het gebrek aan zelfredzaamheid van de verzekerde.

7.6.7 Leveringsvorm en geldigheidsduur

De prestaties voor Beschermd Wonen kunnen geleverd worden in Zorg in Natura (ZiN) of Persoonsgebonden Budget (pgb). Om voor een pgb in aanmerking te komen, gelden dezelfde regels als voor andere maatwerkvoorzieningen. De geldigheidsduur van een besluit voor een ZZP GGZ C-pakket is maximaal vijf jaar.

7.6.8 Herindicatie zorgzwaartepakketten ‘beschermd wonen’

Wanneer de zorgvraag sterk verandert, kan een herindicatie leiden tot een andere ZZP of een andere maatwerkvoorziening. Wanneer sprake is van een kortdurende tijdelijke uitbreiding (maximaal drie maanden) van de zorgvraag – waarbij in principe het profiel van de cliënt niet verandert - maar er wel een tijdelijke hogere zorgvraag is, dan leidt dit niet tot een andere ZZP. In de bekostiging is opgenomen dat de zorgaanbieder deze tijdelijke verzwaarde zorgvraag zelf moet opvangen. Kernvraag is of de veranderde zorgbehoefte, naar omvang en soort, structureel van invloed is op de totale omschrijving van het cliëntprofiel.

Er zijn burgers die al langer in een instelling verblijven. Dan kan het lijken alsof er minder of geen beschermde woonomgeving nodig is. Het is dan noodzakelijk om het compenserende effect van de beschermende woonomgeving weg te denken bij het in kaart brengen van de zorgbehoefte van de inwoner. Een mogelijke vraag hierbij is: ‘Wat wordt er gedaan om gedrag te controleren/ probleemgedrag te voorkomen?’

In een zelfstandige woonomgeving zullen de beperkingen van de inwoner waarschijnlijk weer tot uiting komen. Daardoor heeft hij (weer) behoefte aan een beschermende woonomgeving, aan planbare en onplanbare zorg en toezicht. De beperkingen zijn misschien wel versluierd maar niet voorgoed verdwenen. Bovendien is het zo dat als de inwoner langdurig intramuraal heeft gewoond, deze niet ‘zomaar’ weer zelfstandig kan wonen. Training is hoogstwaarschijnlijk noodzakelijk om het zelfstandig wonen te kunnen realiseren.

7.9.1 Maatschappelijke opvang

Kerntaak van de maatschappelijke opvang is het bieden van tijdelijk verblijf aan mensen zonder dak boven hun hoofd, gekoppeld aan zorg en begeleiding en/of het verhelpen van een crisis. Cliënten van de maatschappelijke opvang kampen vaak met meerdere, elkaar beïnvloedende problemen. Zo is er vaak sprake van een combinatie van dak- en thuisloosheid, justitieproblematiek, schulden, psychiatrische, somatische en/of verslavingsproblematiek en/of werkeloosheid of het ontbreken van zinvolle dagbesteding. Dit maakt de hulpvraag vaak complex en veelomvattend. De cliënten hebben hierdoor vaak te maken met instanties en hulpverleners uit verschillende maatschappelijke sectoren.

Toegang (dag-, nacht- en 24-uursopvang)

De toegang verloopt conform de Delftse “Beleidsregels postadres en toegang tot maatschappelijke opvang voor daklozen”. Het KCC van de gemeente Delft geeft wel of geen toestemming voor het gebruik maken van de nachtopvang. Het KCC-Delft toetst of iemand daadwerkelijk dakloos is en tot de regio Delft, Westland, Oostland behoort. Als dat zo is, heeft betrokkene recht op een postadres en eventueel een uitkering. Het verkrijgen van een postadres voor dak- en thuislozen en de toegang tot maatschappelijke opvang zijn gekoppeld aan de volgende criteria:

• -

  de aanvrager dient 18 jaar of ouder te zijn,

• -

  de aanvrager verblijft rechtmatig in Nederland,

• -

  uit onderzoek blijkt dat de aanvrager geen vast verblijfadres heeft,

• -

  er is een aantoonbare binding met één van de gemeenten binnen de regio Delft, Westland, Midden-Delfland of Pijnacker-Nootdorp,

• -

  bij het vaststellen van de binding met de regio worden de volgende afwegingscriteria gehanteerd:

• -

  de aanvrager heeft gedurende drie jaar voorafgaand aan het moment van aanmelding minimaal twee jaar aantoonbaar zijn of haar hoofdverblijf in de centrumgemeente of regio gehad.

Dit moet blijken uit inschrijving in de gemeentelijke basisadministratie-, of het bekend en geregistreerd zijn bij zorginstellingen;

• ■

  bekendheid bij de lokale zorginstellingen of maatschappelijke opvang instelling,

• ■

  bekendheid bij de lokale politie,

• ■

  geboorteplaats binnen de regio Delft, Westland, Midden-Delfland of Pijnacker-Nootdorp,

• ■

  de aanwezigheid van een positief sociaal netwerk,

• ■

  redenen om de cliënt uit zijn oude sociale netwerk te halen.

Indien de aanvrager voldoet aan de toelatingscriteria en heeft aangetoond dat hij daadwerkelijk dakloos is, wordt hij door het spreekuur voor dak- en thuislozen aangemeld bij de organisatie voor maatschappelijke opvang: PerspeKtief.

Deze draagt zorg voor een intake waarbij verschillende levensgebieden aan de orde komen. PerspeKtief zorgt er vervolgens voor, dat er een rehabilitatietraject wordt ingezet. De intaker van PerspeKtief is tevens de trajectbegeleider van betrokkene.

7.9.2 Vrouwenopvang

Organisaties voor vrouwenopvang bieden, overal in Nederland, opvang en hulp aan vrouwen- en hun eventuele kinderen - die slachtoffer zijn van huiselijk geweld, loverboys/ jeugdprostitutie of mensenhandel. De vrouwen en hun kinderen kunnen tijdelijk in een instelling voor vrouwenopvang verblijven. Ze kunnen gebruik maken van basisvoorzieningen als crisisopvang, een individueel hulpverleningstraject, hulpverlening aan de kinderen en nazorg.

Toegang

Binnen de vrouwenopvang worden mishandelde vrouwen en hun minderjarige kinderen opgevangen en begeleid, die daar op basis van de landelijk gestandaardiseerde criteria voor in aanmerking komen. Deze vrouwen kwamen tot nu toe, vanwege veiligheidsredenen, per definitie van buiten de Haaglanden regio. De gemeente Delft heeft zich aangesloten bij deze landelijke criteria. Er zijn om die reden geen specifieke beleidsregels geformuleerd voor de toegang tot vrouwenopvang. De toeleiding naar de vrouwenopvang in Delft (PerspeKtief) wordt uitgevoerd door Wende, de vrouwenopvang-organisatie in Den Haag, die daarbij de landelijke toegangscriteria hanteert. Wende is een van de landelijk aangewezen aanmeldplaatsen voor advies en intake ten behoeve van de landelijke verdeling van vrouwen binnen de vrouwenopvang.

7.11.1 Vormen van hulp bij het huishouden

Gemeente Westland kent 2 typen hulp bij het huishouden (HH) als maatwerkvoorziening:

• 1.

  HH1; Ondersteunen van de zorgvrager bij het realiseren van een zo optimaal mogelijke leefomgeving, zodat zorgvrager in staat is langer zelfstandig thuis te wonen.

• 2.

  HH2: Ondersteunen van de zorgvrager bij het realiseren van een zo optimaal mogelijke leefomgeving en het hervinden van de eigen kracht zodat een zo hoog mogelijk mate van zelfredzaamheid wordt bereikt, zodat zorgvrager in staat is langer zelfstandig thuis te wonen.

Bij de beoordeling van de noodzaak en het aantal uren hulp bij het huishouden wordt uitgegaan van de specifieke persoonskenmerken van de cliënt, zijn situatie met huisgenoten en sociale omgeving. Om richting te geven aan deze beoordeling zal gebruik worden gemaakt van een aantal begrippen en richtlijnen die in de Wmo worden gebruikt (en bij de Wlz worden - voorheen de AWBZ werden gebruikt). Deze richtlijnen verschaffen inzicht in wat redelijkerwijs van een cliënt en zijn sociale omgeving mag worden verwacht. Cliënten kunnen ook gebruik maken van algemene en voorliggende voorzieningen om het huis schoon te kunnen houden.

Er zijn ook beperkingen ten aanzien de omvang van de woning, zoals het aantal kamers, de oppervlakte van de kamers, waarbij uitgangspunt is de omvang van een nieuwe woning binnen de sociale woningbouw.

Het spreekt voor zich dat ook bij de inzet van hulp bij het huishouden rekening is gehouden met de specifieke persoonskenmerken van de cliënt en het beoogde resultaat.

Zie ook bijlage 3. Protocol Hulp bij het huishouden Het protocol is gebaseerd op de gevalideerde CIZ normering 2012

7.11.2 Invloed van de woning of woonvorm op de hulp bij het huishouden

Een grotere woning leidt niet vanzelfsprekend tot meer uren hulp. Er wordt uitgegaan van het niveau van sociale woningbouw. Dus bijvoorbeeld: een inpandig zwembad wordt niet meegerekend bij de urenopbouw van de indicatie.

Bij kamerverhuur wordt de huurder van de betreffende ruimte niet als een huisgenoot gezien van wie gebruikelijke hulp wordt verwacht. Dat er sprake is van kamerhuur moet met een huurovereenkomst worden aangetoond.

Als mensen zelfstandig samenwonen op één adres en gemeenschappelijke ruimte delen wordt verwacht dat het aandeel in het schoonmaken van de gedeelde ruimtes bij uitval van één van de bewoners wordt overgenomen door een andere bewoner.

Hulp bij het huishouden wordt dan alleen geleverd aan de woonruimte van cliënt en een evenredig deel van het schoonmaken van de gemeenschappelijke ruimte. Hierbij kan worden gedacht aan woongroepen of vormen van beschermd wonen of meerdere generaties in één huis.