Afstemmingsverordening Wormerland 2012

1. In deze verordening wordt verstaan onder:

• a.

  WWB: Wet werk en bijstand;

• b.

  IOAW: Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers;

• c.

  IOAZ: Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen;

• d.

  uitkering: de bijstand ingevolge de WWB, de uitkering ingevolge de IOAW en de IOAZ;

• e.

  norm: de op belanghebbende toepassing zijnde uitkeringsnorm, zijnde de bijstand op basis van artikel 5 onder c van de WWB, de uitkering op basis van artikel 5 van de IOAW en de IOAZ;

• f.

  maatregel:

• -

  verlaging van de bijstand of de langdurigheidstoeslag op grond van artikel 18, tweede lid, van de WWB;

• -

  verlaging van de uitkering als bedoeld in artikel 20, tweede lid, van de IOAW en artikel 20, eerste lid, van de IOAZ;

• -

  weigering van de uitkering als bedoeld in artikel 20, eerste lid, van de IOAW en artikel 20, tweede en derde lid, van de IOAZ;

• g.

  college: het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Wormerland;

• h.

  jongere: belanghebbende tussen de 18 en 27 jaar.

2. De begrippen in deze verordening worden gebruikt in dezelfde betekenis als in de desbetreffende wetten.

1. Als de belanghebbende naar het oordeel van het college de op hem rustende verplichtingen, bedoeld in de ophem van toepassing zijnde wet(ten) en verordeningen, niet of onvoldoende nakomt, waaronder begrepen het zich jegens het college zeer ernstig misdragen, wordt overeenkomstig de bepalingen in deze verordening een maatregel opgelegd.

2. Een maatregel wordt afgestemd op:

• a.

  de ernst van de gedraging;

• b.

  de mate van verwijtbaarheid;

• c.

  de omstandigheden van de belanghebbende en het gezin.

1. De maatregel wordt toegepast op de voor de belanghebbende geldende norm.

2. Indien de belanghebbende een gezinslid betreft als bedoeld in artikel 4 lid 1 sub c van de wet, wordt de maatregel genoemd in het eerste lid toegepast op de gezinsnorm.

3. Indien het een WWB-uitkering betreft kan in afwijking van het eerste lid de maatregel ook worden toegepast opde bijzondere bijstand of langdurigheidstoeslag.

4. In afwijking van het eerste lid kan de maatregel ook worden toegepast op de bijzondere bijstand indien aanbelanghebbende bijzondere bijstand wordt verleend met toepassing van artikel 12 van de wet.

1. Het college ziet af van het opleggen van een maatregel indien:

• a.

  elke vorm van verwijtbaarheid ontbreekt; of

• b.

  de gedraging meer dan een jaar vóór constatering van die gedraging door het college heeft plaatsgevonden, tenzij de gedraging een schending van de inlichtingenplicht inhoudt en als gevolg van die gedraging ten onrechte bijstand is verleend. Een maatregel wegens schending van de inlichtingenplicht wordt niet opgelegd na verloop van vijf jaren nadat de betreffende gedraging heeft plaatsgevonden.

2. Het college kan afzien van het opleggen van een maatregel indien het daarvoor dringende redenen aanwezigacht.

3. Indien het college afziet van het opleggen van een maatregel op grond van dringende redenen, wordt debelanghebbende daarvan schriftelijk mededeling gedaan.

4. Van een maatregel wordt afgezien:

• a.

  zodra ter zake van de gedraging strafvervolging is ingesteld en het onderzoek ter terechtzitting een aanvang heeft genomen;

• b.

  zodra het recht tot strafvervolging is vervallen, doordat het Openbaar Ministerie een schikking met belanghebbende heeft getroffen.

1. De maatregel wordt opgelegd met ingang van de eerst volgende kalendermaand volgend op de datum waarophet besluit tot het opleggen van de maatregel aan de belanghebbende schriftelijk is bekendgemaakt. Daarbij wordt uitgegaan van de voor die maand geldende bijstandsnorm en indien van toepassing de toeslag

2. In afwijking van het eerste lid kan de maatregel met terugwerkende kracht worden opgelegd, voor zover deingangsdatum daardoor niet voor de datum van de gesanctioneerde gedraging komt te liggen.

1. Als sprake is van één gedraging, die schendig oplevert van meerdere in de wet genoemde verplichtingen,wordt één maatregel opgelegd. Als voor schending van die verplichtingen maatregelen van verschillende hoogten gelden, wordt de hoogste maatregel opgelegd.

2. Als sprake is van meerdere gedragingen die schending opleveren van één of meerdere in de wet genoemdeverplichtingen, wordt voor iedere gedraging een afzonderlijke maatregel opgelegd. Deze maatregelen worden gelijktijdig opgelegd, tenzij dit gelet op artikel 2, tweede lid, niet verantwoord is.

1. Gedragingen van de belanghebbende inhoudende het niet of onvoldoende nakomen van de verplichtingen vande WWB, zoals bedoeld in de artikelen 9, 17, 40, 41, 43 ,44, 44a, 48, 53a, 55 en 57 worden onderscheiden in de volgende categorieën;

categorie 1

• 1.

  het zich niet of niet tijdig laten registreren bij het UWV-Werkbedrijf als werkzoekende of het niet verlengen van deze registratie tijdens de uitkeringssituatie;

• 2.

  het niet of niet tijdig verstrekken van voor de uitkering relevante informatie of bewijsstukken, dat niet heeft geleid tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag verlenen van een uitkering;

Categorie 2:

• a.

  het niet of niet naar vermogen trachten om algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen;

• b.

  het niet tijdig voldoen aan specifiek opgelegde verplichtingen om te verschijnen op een aangegeven plaats en tijdstip;

• c.

  het niet of niet tijdig voldoen aan een schriftelijk verzoek om te verschijnen voor een gesprek met betrekking tot voortzetting van de uitkering of met betrekking tot de voortgang van de re-integratie;

• d.

  gedragingen die de inschakeling in de arbeid belemmeren; waaronder het zich niet onderwerpen aan een noodzakelijke behandeling van medische aard;

• e.

  het niet voldoen aan specifieke verplichtingen die strekken tot vermindering van de uitkeringsaanspraken, waaronder alimentatieaanspraken;

• f.

  het niet of niet voldoende meewerken aan ondersteuning, zoals een onderzoek naar de benodigde instrumenten of de inzet van de geboden instrumenten, gericht op uiteindelijke re-integratie op de arbeidsmarkt;

• g.

  indien het college de ontheffing die is verleend aan de alleenstaande ouder op grond van artikel 9a heeft ingetrokken op grond van artikel 9a lid 5 sub d

Categorie 3:

• a.

  het niet voldoen aan een verzoek om te verschijnen voor een gesprek, dat betrekking heeft tot inschakeling van arbeid, met een mogelijk toekomstige werkgever;

• b.

  het tonen van verwijtbare gedragingen in een gesprek, dat betrekking heeft tot inschakeling van arbeid, met een mogelijk toekomstige werkgever met als gevolg dat de inschakeling van arbeid is belemmerd.

Categorie 4:

• a.

  het niet meewerken aan het opstellen, uitvoeren, evalueren en ondertekenen van een plan van aanpak en niet of niet voldoende meewerken aan de uitvoering daarvan;

• b.

  niet voldoende zoeken naar werk tijdens de wachttijd zoals bedoeld in artikel 41 van de WWB;

• c.

  het verwijtbaar niet aanvaarden of het verwijtbaar niet behouden van algemeen geaccepteerde arbeid;

• d.

  het door eigen toedoen of nalaten verspelen van een op een inkomen gerichte voorliggende voorziening, waardoor een beroep moet worden gedaan op een uitkering WWB.

2. In afwijking van het eerste lid wordt de gedraging “niet voldoende zoeken naar werk tijdens de wachttijdzoals bedoeld in artikel 41 van de WWB” ingedeeld in categorie 2 indien de belanghebbende die de genoemde gedraging vertoont een gezinslid betreft dat bestaat uit twee of meer meerderjarige personen of een alleenstaande ouder betreft.

1. De hoogte van de maatregel bedraagt bij:

• a.

  categorie 1: 10% van de norm;

• b.

  categorie 2: 25% van de norm;

• c.

  categorie 3: 50% van de norm;

• d.

  categorie 4: 100% van de norm.

2. De duur van de maatregel bedoeld in het eerste lid wordt vastgesteld op een maand.

3. In afwijking van het eerste lid wordt de hoogte van de maatregel verdubbeld indien een alleenstaande jongere zich schuldig maakt aan een gedraging als bedoeld in artikel 8 van deze verordening. Indien de maatregel niet volledig ten uitvoer kan worden gelegd, gelet op de hoogte van de uitkering, dan wordt het resterende deel van de maatregel ten uitvoer gelegd in de daaropvolgende maand.

4. In afwijking van het tweede lid, wordt de duur van de maatregel telkens verdubbeld, indien de belanghebbendezich binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit, waarbij een verlaging is toegepast of afgezienvan een verlaging op grond van artikel 5, opnieuw schuldig maakt aan een verwijtbare gedraging of alsverwijtbaar aan te merken gedraging uit dezelfde of een hogere categorie.

1. Indien belanghebbende een uitkering ontvangt op grond van de IOAW of IOAZ en de gedragingen die de inschakeling in de arbeid belemmerden, bedoeld in artikel 8B, onder categorie 2, dusdanige vormen aannemen dat gesproken moet worden van het verwijtbaar eindigen van de dienstbetrekking van de werkloze werknemer of diens partner of deze een dienstbetrekking verwijtbaar niet heeft verkregen, weigert het college de uitkering en wel:

• a.

  voor de duur van de geëindigde of niet verkregen dienstbetrekking, doch niet langer dan zes maanden, en

• b.

  tot het bedrag van het inkomen dat belanghebbende maandelijks zou hebben kunnen verwerven of heeft verloren.

2. Nadat ten aanzien van de belanghebbende met een IOAW of IOAZ uitkering tweemaal toepassing is gegevenaan het eerste lid, weigert het college de gehele uitkering blijvend, naar de mate waarin de belanghebbende met het verrichten van deze arbeid inkomen zou hebben kunnen verwerven of heeft verloren.

1. Indien het niet of niet behoorlijk nakomen van de inlichtingenplicht bedoeld in artikel 17 van de WWB, artikel 13 van de IOAW/IOAZ heeft geleid tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag vertrekken van een uitkering, wordt de maatregel afgestemd op de hoogte van het benaderingsbedrag.

2. Onverminderd artikel 2, tweede lid, wordt de maatregel op de volgende wijze vastgesteld:

• a.

  bij een benadelingbedrag tot € 1000,-: 10% van de norm;

• b.

  bij een benadelingbedrag van € 1000,- tot € 2000,-: 20% van de norm;

• c.

  bij een benadelingbedrag van € 2000,- tot € 4000,-: 30% van de norm;

• d.

  bij een benadelingbedrag van € 4000,- of meer: 50% van de norm.

3. De duur van de maatregel, bedoeld in het tweede lid, wordt vastgesteld op twee maanden.

1. 1.als de belanghebbende zich tegenover het college of de met de uitvoering van de wet belaste medewerkerszeer ernstig misdraagt wordt een maatregel opgelegd.

2. De op te leggen maatregel bedraagt:

• a.

  20% van de norm gedurende 1 maand bij het uiten van verbaal geweld of belediging in woord of gebaar;

• b.

  30% van de norm gedurende 1 maand bij discriminatie;

• c.

  50% van de norm gedurende 1 maand bij zaakgericht geweld;

• d.

  100% van de norm gedurende 1 maand bij mensgericht geweld.

3. De duur van de maatregel bedoeld in het eerste lid, wordt vastgesteld op een maand.

4. Van het opleggen van de maatregel bedoeld in het tweede lid, onderdeel a kan worden afgezien en worden volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing, behalve, bij recidive, als het verbale geweld plaatsvindt binnen een periode van twee jaar, te rekenen vanaf de datum waarop eerder aan de belanghebbende een schriftelijke waarschuwing in verband met ernstige misdragingen is gegeven.

5. Recidive: In afwijking van het tweede lid onderdelen a, b en c kan een maatregel worden opgelegd van 100 procent van de norm, gedurende een maand als binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarbij een maatregel als bedoeld in het eerste lid, is opgelegd, sprake is van eenzelfde of hoger als verwijtbaar aan te merken gedraging.

6. In afwijking van het tweede lid onderdeel d kan een maatregel worden opgelegd van 100 procent van de norm,gedurende twee maanden als binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarbij een maatregel als bedoeld in het eerste lid, is opgelegd, sprake is van eenzelfde of hoger als verwijtbaar aan te merken gedraging.