Beleidsregels urgentie gemeente Zaanstad 2015

Toelichting

De bevoegdheid van het college om urgentieverklaringen af te geven is een vorm van beleidsvrijheid. Het is een bevoegdheid die op grond de Regionale Huisvestingsverordening Stadsregio Amsterdam 2013 aan het college is opgedragen. De regionaal afgestemde beleidsregels (Regionale beleidsregels urgentie) moeten dan ook door het college worden vastgesteld. Deze beleidsregels vormen een aanvulling hierop.

Bepaalde onderwerpen komen in de regionale beleidsregels niet aan bod. Voor die onderwerpen geldt dat het college van burgemeester en wethouders eigen, dat wil zeggen: niet-regionaal afgestemde en regionaal gelijkluidende, beleidsregels kan vaststellen. Het gaat in ieder geval om de volgende onderwerpen:

• •

  het in het zoekprofiel van de urgentieverklaring op te nemen woningtype;

• •

  wanneer als gevolg van mantelzorg sprake is van een urgent huisvestingsprobleem.

Naast deze onderwerpen is er een artikel opgenomen over de mogelijkheid tot het stellen van de voorwaarden van begeleiding.

Artikel 1

Voorop staat dat een urgentie bij uitzondering wordt afgegeven, zodat het normale aanbodsysteem bij woonruimteverdeling niet door een grote toename van het aantal urgenties wordt uitgehold. Dit artikel onthoudt het college expliciet de bevoegdheid om urgenties voor eengezinswoningen af te geven. Hiermee wordt een regelmatig terugkerende discussie terstond de pas afgesneden. Onder de term flatwoning vallen de meergezinswoningen, zoals galerij- en portiekwoningen, maissonnettes, boven- en benedenwoningen.

Artikel 2

Wanneer er, op grond van concrete aanwijzingen, reden is om aan te nemen dat goed huurderschap voor een belanghebbende een probleem zal worden dan zal in sommige gevallen de urgentie geheel geweigerd worden. In andere gevallen is er voor de corporaties nog geen aanleiding om een huurovereenkomst met de woningzoekende te weigeren, maar is er toch, redelijke en concrete, twijfel aan diens vermogen om als goed huurder een woning te huren. In dat geval kan het zin hebben om de belanghebbende financiële en/of maatschappelijke begeleiding aan te bieden en hem pas een voorrangsindicatie te verlenen als hij schriftelijk daarmee akkoord is gegaan. Deze akkoordverklaring kan dan worden

doorgestuurd naar de woningbouwcorporatie, bij de voordracht van de belanghebbende voor een woning.

Artikel 3

De wettelijke urgentiecategorieën hebben een plek gekregen in artikel 2.6.6 van de regionalehuisvestingsverordening. Het eerste lid van dat artikel bevat de urgentiegrond voor verleners en ontvangers van mantelzorg.

Het verlenen of ontvangen van mantelzorg kan tot gevolg hebben dat er, naar het oordeel van het college van burgemeester en wethouders, een urgent huisvestingsprobleem ontstaat. Het college maakt hierbij een maatwerkbeoordeling. Het staat de afzonderlijke colleges van burgemeester en wethouders vrij om eigen beleidsregels vast te stellen waarin beschreven wordt wanneer men als gevolg van een mantelzorgsituatie in aanmerking komt voor een urgentieverklaring. Dit artikel geeft hieraan invulling.

De eerste voorwaarde is gebaseerd op de definitie van het Sociaal Cultureel Planbureau (Centrum Mantelzorg).

De definitie van de Nationale Raad voor de Volksgezondheid luidt:

"Mantelzorg is zorg die niet in het kader van een hulpverlenend beroep wordt gegeven aan een hulpbehoevende door één of meerdere leden van diens directe omgeving, waarbij de zorgverlening direct voortvloeit uit de sociale relatie."

Het Sociaal Cultureel Planbureau voegt daar nog iets aan toe:

"Er is sprake van mantelzorg als er langer dan 3 maanden en/of meer dan 8 uur per week hulp wordt geboden."

De volgende elementen zijn van belang bij het maken van een maatwerkbeoordeling:

• •

  de noodzaak van de mantelzorg voor het duurzaam zelfstandig functioneren van de ontvanger van de mantelzorg. Hiermee wordt bedoeld dat de ontvangen mantelzorg essentieel is voor het vermogen van de ontvanger om voor onbepaalde tijd zelfstandig te blijven wonen en functioneren. Door een termijn te stellen wordt voorkomen dat tijdelijke mantelzorgsituaties - bijvoorbeeld: een revalidatieperiode na ontslag uit een ziekenhuis wegens een ingrijpende orthopedische ingreep - al tot toekenning van een urgentie zou kunnen leiden.

• •

  de impact van de mantelzorg op het maatschappelijk functioneren van de mantelzorgverlener en de mate waarin een verhuizing van de verlener of ontvanger van de mantelzorg kan bijdragen aan het verkleinen van die impact. Hiermee wordt bedoeld dat beoordeeld moet worden in welke mate de mantelzorg de mantelzorgverlener meer dan redelijkerwijs van hem of haar gevergd mag worden beperkt in zijn of haar maatschappelijk functioneren. Is dat het geval, dan moet beoordeeld worden of verhuizing die beperking in relevante mate weg kan nemen. Als het antwoord op die laatste vraag negatief is, kan men zich afvragen of inderdaad wel sprake is van een huisvestingsprobleem. Met "impact" van de mantelzorg wordt niet alleen het totaal aantal uur mantelzorg per week bedoeld, maar ook de daarmee samenhangende reistijd en andere te nemen maatregelen (bijvoorbeeld: het regelen van oppas voor de kinderen).

Sinds november 2014 is er een verruiming van de mogelijkheden om te mogen bouwen ten behoeve van mantelzorg.

Met de aspecten die bij het geven van de urgentie dienen worden betrokken, sluiten wij aan bij de verklaring waarmee wordt gewerkt door de sector Omgevingsvergunningen. (Toelichting op het verkrijgen van een verklaring van de huisarts of een wijkverpleegkundige ten behoeve van het bouwen in relatie tot het verlenen van mantelzorg.)

Bij het bepalen of er sprake is van mantelzorg kan het sociaal wijkteam, de huisarts of wijkverpleegkundig een adviserende rol spelen.

Mantelzorg: intensieve zorg of ondersteuning, die niet in het kader van een hulpverlenend beroep wordt geboden aan een hulpbehoevende, ten behoeve van zelfredzaamheid of participatie, rechtstreeks voortvloeiend uit een tussen personen bestaande sociale relatie, die de gebruikelijke hulp van huisgenoten voor elkaar overstijgt, en waarvan de behoefte met een verklaring van een huisarts, wijkverpleegkundige of andere door de gemeente aangewezen sociaal-medisch adviseur kan worden aangetoond.

Huisvesting in verband met mantelzorg: huisvesting in de nabijheid van een woning van één huishouden van maximaal twee personen, van wie ten minste één persoon mantelzorg verleent aan of ontvangt van een bewoner van de woning.