Verordening elektronische kennisgeving gemeente Zwolle

TOELICHTING

Algemeen

De kennisgeving van berichten mag niet uitsluitend elektronisch worden gedaan wanneer er geen wettelijk voorschrift is dat anders bepaalt. Dit is bepaald in artikel 2:14, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb). Dit artikel luidt:

2. Tenzij bij wettelijk voorschrift anders is bepaald, geschiedt de verzending van berichten die niet tot een of meer geadresseerden zijn gericht, niet uitsluitend elektronisch.

Het doel van deze verordening is het bieden van een wettelijke grondslag als bedoeld in artikel 2:14 van de Awb, zodat juridisch kan worden volstaan met uitsluitend elektronische kennisgeving in de gevallen waarin aanvullende kennisgeving op andere wijze niet nodig is om degenen voor wie de kennisgeving bedoeld is, voldoende te bereiken.

Voor de goede orde wordt erop gewezen dat deze verordening alleen de kennisgeving (publicatie) van de diverse berichten betreft en niet gaat over het toezenden van berichten aan specifieke personen zoals aanvragers of melders. Het gaat hier alleen om de kennisgeving van berichten die bestemd zijn voor ‘het publiek’ – die soms besluiten kunnen inhouden – om te bewerkstelligen dat het publiek ervan kan kennisnemen.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1. Elektronische kennisgeving

Lid 1

Dit artikel gaat over de kennisgeving, gericht op het effectief kennis kunnen nemen van ontwerpbesluiten, besluiten, aanvragen, meldingen en andere berichten (zoals bijvoorbeeld een inspraakavond en dergelijke). ‘Kennisgeven’ is in de Awb de algemene term voor diverse vormen van het naar buiten brengen van sommige besluiten – maar ook en vooral van andere documenten – die erop is gericht dat alle potentieel geïnteresseerden daar effectief kennis van kunnen nemen.

Met dit artikellid wordt voldaan aan de voorwaarde van een wettelijk voorschrift om kennisgevingen uitsluitend elektronisch te kunnen publiceren (art. 2:14, tweede lid, van de Awb) door plaatsing in het elektronisch gemeenteblad.

In bepaalde gevallen is kennisgeving in een huis- aan huisblad verplicht of is alleen elektronische kennisgeving niet voldoende omdat andere aanvullende eisen worden gesteld aan de kennisgeving. Publicatie in het elektronisch gemeenteblad is dan een niet verboden, aanvullende (en aanbevelenswaardige) wijze van kennisgeven. Een voorbeeld hiervan is artikel 1.9 van het Besluit algemene regels voor inrichtingen milieubeheer (maatwerkvoorschriften).

Voorbeelden van het verplicht kennisgeven in een huis- aan huisblad zijn:

• -

  Maatwerkvoorschriften en meldingen op grond van de milieuwetgeving;

• -

  Uitschrijvingen kinderopvangregister;

• -

  Bekendmakingen aan personen van wie de woon of verblijfplaats onbekend is;

• -

  Bekendmakingen “land onbekend”.

Voorbeeld van berichten waarvan naast de elektronische kennisgeving in het elektronisch gemeenteblad ook nog op andere wijzen kennisgeving moet worden gedaan:

-de Wet ruimtelijke ordening ((hierna: Wro), zie onder meer artikel 3.8, eerste en derde lid).

De Wro schrijft bijvoorbeeld voor dat de mededeling van de vaststelling van een bestemmingsplan ook moet plaatsvinden in de Staatscourant en op www.ruimtelijkeplannen.nl (artikel 3.8, eerste lid, aanhef en onder a, van de Wro).

De mogelijkheid om alleen elektronisch kennis te geven staat aanvullende wijzen van kennisgeving niet in de weg. In bepaalde gevallen kan er alsnog voor gekozen worden om aanvullende publicatiemogelijkheden in te zetten. De juridisch bindende kennisgeving blijft dan wel die in het elektronisch gemeenteblad wordt gedaan.

Bij toepassing van de uniforme openbare voorbereidingsprocedure is in artikel 3:12 van de Awb de materiële eis gesteld van ‘een geschikte wijze van kennisgeving’. Deze eis houdt in dat in elk geval moet worden voldaan aan de voorwaarde dat de kennisgeving daadwerkelijk al diegenen kan bereiken die naar verwachting bedenkingen kunnen hebben tegen het ontwerpbesluit. In de jurisprudentie waarin de elektronische kennisgeving in relatie tot dit artikel wordt behandeld (bijvoorbeeld : ABRvS 15 augustus 2012, nr. 201101170/1/A4, LJN BX4675 en ABRvS 15 augustus 2012, nr. 201102433/1/A4, LJN BX4676) wordt aangegeven dat elektronische kennisgeving alleen als ”een geschikte wijze” volstaat wanneer er ook daadwerkelijk een wettelijk voorschrift (verordening elektronische kennisgeving) in die gemeente geldt. Wanneer een besluit ook gevolgen kan hebben voor belanghebbenden over de gemeentegrenzen heen, kan uitsluitend kennisgeving in het digitaal gemeenteblad niet voldoende zijn. Hiervoor is dan maatwerk gericht op die specifieke doelgroep nodig. Het kan dan nodig zijn om van een ontwerpbesluit tevens in de gemeentebladen van de aangrenzende gemeente(en) kennis te geven.