Beleidsregel van de gemeenteraad van de gemeente Vlaardingen houdende hogere waarden geluid

Aanleiding

De Wet geluidhinder heeft tot doel het voorkomen en beperken van geluidhinder. Het gaat hierbij niet alleen om een betere leefomgeving maar ook om het verminderen of voorkomen van negatieve gezondheidseffecten door geluid.

De Wet geluidhinder heeft daarom ook een sterke invloed op ruimtelijke ontwikkelingen: bij het bouwen van geluidgevoelige bestemmingen (bijvoorbeeld woningen, maar ook verzorgingshuizen en kinderdagverblijven) moet rekening gehouden worden met geluid. Voor verschillende typen geluidbelastingen worden in de Wet geluidhinder grenswaarden aangegeven waarbij een ondergrens (de ten hoogste toelaatbare geluidbelasting of nog steeds de voorkeurswaarde genoemd) en een bovengrens (de maximale hogere waarde of nog steeds de maximale grenswaarde genoemd) gelden. In principe moet er altijd naar worden gestreefd de voorkeurswaarde aan te houden. Er zijn uitzonderingen mogelijk, zolang de wettelijke maximale hogere waarden niet worden overschreden.

Vanaf januari 2007 kan de gemeente de zogenoemde ‘hogere waardenbesluiten’ nemen. Voorheen was dit een taak van de provincie. Hogere waardenbesluiten maken het mogelijk om te bouwen boven de voorkeursgrenswaarde. Bij het vaststellen van hogere waarden heeft B&W een zekere beleidsruimte. Om er voor te zorgen dat besluiten over hogere waarden goed geborgd zijn en de voorwaarden transparant zijn, ontwikkelen gemeenten hiervoor een beleidsregel.

Beleidsregel

In deze beleidsregel wordt invulling gegeven aan die beleidsruimte bij het vaststellen van hogere waardenbesluiten. Het gaat daarbij om de afweging in welke gevallen en onder welke voorwaarden het vaststellen van hogere waardenbesluiten volgens B&W acceptabel en gewenst is (de motivering, de onderbouwing van het besluit).

Bij de ontwikkeling van dit beleid is aangesloten bij de ambities uit het gebiedsgericht milieubeleid van Vlaardingen en de in het verleden geldende voorwaarden voor ontheffingen van de provincie. Ook is gekeken naar het beleid van gemeenten in de regio en hun ervaringen met het hogere waardenbeleid. De voorwaarden die uiteindelijk zijn opgenomen in deze beleidsregel worden ook grotendeels toegepast in omliggende gemeenten.

Daarnaast is gekeken naar de mogelijke effecten van het beleid op toekomstige ontwikkelingen. Naar verwachting kan bij een groot deel van de ontwikkelingen het beleid toegepast worden. In specifieke gevallen is het mogelijk om te besluiten af te wijken van de voorwaarden van de beleidsregel. In de motivering wordt dan aangegeven waarom het niet mogelijk is om te voldoen aan de voorwaarden en welke andere belangen er spelen die maken dat de plannen toch een vervolg moeten krijgen. Ervaring van omliggende gemeenten laat zien dat dit veelal niet nodig is omdat binnen plannen creatief gezocht wordt naar een betere inrichting van het plangebied.

De beleidsregel richt zich uitdrukkelijk niet op industrielawaai. Deze voorwaarden gelden alleen voor wegverkeerslawaai en spoorweglawaai omdat deze te realiseren zijn bij de eerstelijns bebouwing (direct naast het spoor of de weg). Bij industrielawaai gaat het vaker om een ‘deken’ van geluid.

 Ambities

De gemeente Vlaardingen heeft in maart / april 2013 het ambitiedocument Gebiedsgericht milieubeleid Vlaardingen vastgesteld. Dit document biedt de basis voor duurzame gebiedsontwikkeling in

de gemeente Vlaardingen. Beschreven is welke milieu- en duurzaamheidsambities Vlaardingen heeft voor de verschillende deelgebieden in de gemeente. Hiermee zijn milieuvoorwaarden en -ambities voor de ontwikkeling van specifieke gebieden geformuleerd; de milieuvoorwaarden en -ambities kunnen hierdoor gestructureerd en in een vroeg stadium worden ingebracht bij ruimtelijke planvorming in die gebieden. De voor de gemeente kenmerkende gebiedstypen zijn opgenomen in een gebiedstypenkaart. Ook voor geluid zijn de ambities afgestemd op de ruimtelijk-functionele kenmerken van de verschillende gebieden. Voor geluid zijn voor ieder gebiedstype voor de gecumuleerde geluidbelasting een bandbreedte en een streefwaarde (geen norm) gegeven. Het maximum van de bandbreedte is vaak lager dan de wettelijk vast te stellen maximale hogere waarde. Door voorwaarden te stellen aan het vaststellen van hogere waarden, wordt de ervaren hinder wel verminderd.

Bij deze waarden geldt de volgende perceptie:

Kwantitatief Perceptie

40 dB stil

43 dB rustig

48 dB hoorbaar

53-58 dB druk

58-63 dB lawaaiig

63-73 dB zeer lawaaiig

Dit hogere waardenbeleid vormt een kader voor partijen, die betrokken zijn bij de ontwikkeling van visies en plannen, zoals gemeentelijke dienstonderdelen, projectontwikkelaars, stedenbouwkundigen, architecten en hun (akoestische) adviseurs. Door toepassing van deze beleidsregel wordt de ervaren geluidhinder beperkt en wordt zo bijgedragen aan de ambities van het Vlaardingse milieubeleid.

Toekomstige ontwikkelingen

Met de totstandkoming van Swung-2, fase 2 van de herziening van de geluidwetgeving, komen de hogere waarden te vervallen. Deze aanpassingen worden opgenomen in de Omgevingswet die op zijn vroegst in werking treedt in 2018. In plaats van te kijken naar ofwel de geluideffecten van infrastructuur of industrieterrein, ofwel naar de geluidbelasting daarvan op geluidgevoelige objecten in de omgeving, zal in de ruimtelijke besluitvorming geluid vroeg worden geïntegreerd. Vroege integratie van geluid levert in de ruimtelijke besluitvorming kansen voor een, mede vanuit het perspectief van leefomgevingskwaliteit en gezondheid, optimale indeling van het ruimtelijke plan en de woningen. Overigens blijft het nieuwe normenhuis bestaan uit een stelsel van voorkeurswaarden en maximale hogere waarden.

Naar het zich laat aanzien biedt de Omgevingswet straks de mogelijkheid af te wijken van de normen, mits daarvoor een goede motivering wordt gegeven. Het kan zijn dat Vlaardingen deze mogelijkheid nodig heeft om bepaalde gebieden, zoals Rivieroevers te kunnen ontwikkelen. Dit beleid kan de basis voor een dergelijke motivering geven.

2.1 Wetgeving

Bij een procedure in het kader van het vaststellen van een bestemmingsplan en bij toepassing van een procedure als bedoeld in artikel 3.6 (wijziging of uitwerking) van de Wet ruimtelijke ordening en artikel 2.12, lid 1, sub a, onder 3o van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) zullen burgemeester en wethouders het bestemmingsplan of het bouwplan toetsen aan de Wet geluidhinder en het hogere waardenbeleid.

In de Wet geluidhinder wordt bij de bescherming tegen geluid uitgegaan van het beschermen van gebouwen (woningen en andere geluidgevoelige gebouwen) én geluidgevoelige terreinen. De limitatieve lijst geluidgevoelige gebouwen bestaat uit:

• ●

  woningen

• ●

  onderwijsgebouwen

• ●

  kinderdagverblijven.

• ●

  ziekenhuizen en verpleeghuizen

• ●

  verzorgingstehuizen

• ●

  psychiatrische inrichtingen

De geluidgevoelige terreinen:

• ●

  woonwagenstandplaatsen

• ●

  ligplaatsen voor woonschepen.

De hierboven genoemde gebouwen en terreinen worden in het bestemmingsplan weergegeven als de bestemmingen woningen, maatschappelijke voorzieningen, en dergelijke (met de bijbehorende doeleindenomschrijvingen). De grens van de bestemming is maatgevend, niet het gebouw of object.

In bijlage 1 is een overzicht van de ten hoogste toelaatbare geluidbelasting (nog vaak de voorkeurswaarde genoemd) en de maximale hogere waarden (nog vaak de maximale grenswaarden genoemd) opgenomen. 

Aan de uitoefening van de bevoegdheid om een hogere waarde voor de ten hoogste toelaatbare geluidbelasting vast te stellen, zijn grenzen verbonden. In de Wgh en de daarop gebaseerde uitvoeringsbesluiten zijn voorwaarden verbonden aan het vaststellen van een hogere waarde.

Zo moet de hogere waarde liggen binnen de marge van de ten hoogste toelaatbare geluidbelasting (voorkeurswaarde) en de maximale hogere waarde. Bovendien kan alleen een hogere waarde worden vastgesteld na afweging van belangen en als geluidbeperkende maatregelen zijn overwogen.

Er zijn verschillende geluidbeperkende maatregelen. Deze kunnen worden verdeeld in bronmaatregelen, overdrachtsmaatregelen en maatregelen bij de ontvanger.

In het akoestisch onderzoek moet worden onderzocht of geluidbeperkende maatregelen akoestisch doeltreffend kunnen zijn (artikel 77 Wgh). Het uitgangspunt is dat zoveel mogelijk dient te worden voldaan aan de voorkeurswaarde. Als dat niet mogelijk is, kan worden overwogen om hogere waarden vast te stellen.

2.2 Beleid

Uitgangspunt

Het hogere waardenbeleid heeft als uitgangspunt dat wonen op geluidbelaste locaties niet hoeft te leiden tot een toename van de geluidhinder. Het uiteindelijke doel is het zoveel mogelijk voorkomen of verminderen van (nieuwe) geluidhindersituaties in de gemeente. In algemene zin wordt bij het ontwerp van een plangebied gestreefd naar een goede afscherming van geluid door vorm en situering van de bebouwing.

Bij het vaststellen van een hogere waardenbesluit worden de volgende voorwaarden gesteld:

• a.

  minimaal één geluidluwe zijde of loggia;

• b.

  een geluidluwe buitenruimte (tuin/balkon);

• c.

  de meeste slaapkamers gesitueerd aan de geluidluwe zijde.

Voor alle voorwaarden geldt dat een gelijkwaardig of beter alternatief (minimaal dezelfde effecten) ook mogelijk is.

Indien het ontwerp van de aanvrager aan een of meerdere voorwaarden niet voldoet of hiervoor gelijkwaardige alternatieven aandraagt ,, dan wordt er geen hogere waardenbesluit vastgesteld. Met betrekking tot deze voorwaarden is wel sprake van een inspanningsverplichting. De aanvrager kan in zijn ontwerp gemotiveerd afwijken, indien er andere gronden zijn om toch een hogere waardenbesluit vast te stellen. Denk aan grote economische of maatschappelijke belangen. Het College kan daarop bij de vaststelling van de hogere waarde besluiten om bij uitzondering gemotiveerd af te wijken van de aanvullende voorwaarden uit het Beleid hogere waarden. Op deze manier wordt voorkomen dat de beleidslijn leidt tot onvoorziene en ongewenste gevolgen.

Vorm en situatie ontwerp

• ●

  Om toename van geluidhinder te voorkomen, moet zowel tijdens de planvorming als bij de verdere uitwerking van ruimtelijke plannen mede rekening worden gehouden met het geluidaspect. Het beleid kan namelijk alleen succesvol zijn als vroegtijdig in de ruimtelijke planfase rekening wordt gehouden met het hogere waardenbeleid. Op de site van de DCMR is de Handreiking bouwen op geluidbelaste locaties te vinden. Deze handreiking bevat tal van geluidbeperkende maatregelen, die in de verschillende fasen van planontwikkeling (visie, masterplan, stedenbouwkundig en bouwkundig) kunnen worden overwogen. Op stedenbouwkundig niveau kunnen de ontwerprichtlijnen voor een optimaal akoestische richting worden gehanteerd. De voornaamste ontwerprichtlijnen zijn in de Handreiking opgenomen. Enkele voorbeelden hiervan zijn een aaneengesloten bebouwing aan de geluidbelaste kant, gesloten bouwblokken voor een rustig binnenterrein, afscherming door niet geluidgevoelige objecten (zoals kantoren), het voorkomen van geluidweerkaatsing, terrasgevelstructuur, zaagtandgevel, afschermende galerij, voorzetgevel en loggia. Hieronder is een combinatie van voorbeelden uit de Handreiking overgenomen van ‘slim inrichten’ van een plangebied met woningen/woongebouwen.

afbeelding 1. voorbeelden slechte en goede afscherming door vorm en situering van een gebouw

Geluidluwe gevel en buitenruimte en indeling

In de praktijk blijkt beperking van de geluidbelasting op de gevel niet of slechts in beperkte mate mogelijk. Bron- of overdrachtsmaatregelen zijn niet altijd doeltreffend of stuiten op andere bezwaren.

In een stedelijk gebied zullen nu en in de toekomst nieuwe woningen worden gebouwd op geluidbelaste locaties. Het is met dit gegeven vooral belangrijk om het aantal nieuwe mensen dat ernstig door geluid wordt gehinderd en tijdens het slapen wordt gestoord, te minimaliseren. In situaties, waarin de ten hoogste toelaatbare geluidbelasting (voorkeurswaarde) dreigt te worden overschreden en bron- of overdrachtsmaatregelen niet mogelijk zijn, is maatwerk noodzakelijk.

Een van de belangrijkste voorwaarden bij het vaststellen van hogere waarden is derhalve dat een woning moet beschikken over een geluidluwe gevel en een geluidluwe buitenruimte. Een woning of appartement met een geluidluwe buitenruimte (tuin, loggia of balkon) geeft de bewoner(s) de kans om op een rustige plek bij het huis te verblijven.

De meest voor de hand liggende aanpak om een geluidluwe zijde tot stand te brengen, is de bebouwingsblokken parallel aan de bron te situeren; de bouwblokken schermen dan hun eigen achterzijde af (en het eventueel erachter gelegen woongebied).

Indien geen geluidluwe buitenruimte mogelijk is, worden bij voorkeur serres of afsluitbare balkons (loggia’s) toegepast.

Waaraan moet een geluidluwe zijde voldoen?

De grenswaarde voor een geluidluwe gevel of buitenruimte is 53 dB (exclusief aftrek) voor wegverkeerslawaai, 55 dB voor spoorwegverkeerslawaai. Voor wegverkeerslawaai betekent dit dat de geluidbelasting van alle wegen tezamen (ook de 30 km/uur-wegen) op de gevel maximaal 53 dB mag zijn, wil er sprake zijn van een geluidluwe gevel

Bij het vaststellen van hogere waarden is het belangrijk dat de geluidsituatie bij de geluidluwe zijde niet wordt verstoord door ander geluid, zoals parkeren op binnenterreinen of een speelplaats van een school.

Naast de geluidluwe gevel en buitenruimte worden voorwaarden gesteld aan de indeling van de geluidgevoelige ruimten in een woning. De voorwaarde is dat de meeste slaapkamers aan de geluidluwe zijde of het geluidluwe balkon of de geluidluwe loggia zijn gelegen. Het voldoen aan de wettelijke binnenwaarden is vaak niet voldoende voor het voorkomen van geluidhinder en slaapverstoring, met name bij geopende ramen in geluidgevoelige ruimten.

Onaanvaardbare gecumuleerde geluidbelasting

De Wet geluidhinder stelt dat burgemeester en wethouders alleen hogere waarden kunnen toekennen indien de gecumuleerde geluidbelasting niet leidt tot een onaanvaardbare geluidbelasting. Voor het hogere waardenbeleid is er daarom gekozen hierbij aan te sluiten en het beleid voor het vaststellen van hogere waarden af te stemmen op de hoogte van de optredende gecumuleerde hindergewogen geluidbelasting van alle bronnen tezamen.

De grenswaarde voor een onaanvaardbare gecumuleerde geluidbelasting is bepaald op 70 dB.

In artikel 1.4 en bijlage I, behorende bij het Reken- en meetvoorschrift geluidhinder 2006 is aangegeven hoe de cumulatie moet worden berekend.

Leefomgevingskwaliteit

De gecumuleerde geluidbelasting Lcum, berekend volgens de methode van de Wgh, kan een vertekend beeld geven van de werkelijk ervaren geluidbelasting. Dit komt doordat de niet-gezoneerde geluidbronnen en de geluidbronnen, die niet zorgen voor een overschrijding van de voorkeurswaarde, buiten beschouwing worden gelaten. Voorbeelden van niet-gezoneerde geluidbronnen zijn wegen met een maximum snelheid van 30 km/uur, solitaire inrichtingen en vaarwegen. Hoewel deze bronnen wettelijk niet meetellen, kunnen ze wel een relevante bijdrage aan de totale geluidbelasting leveren.

Voor een goede ruimtelijke onderbouwing is het van belang om, behalve de Lcum, ook de totale geluidbelasting Ltotaal te presenteren. Dit betreft de geluidbelasting van alle geluidbronnen, hindergewogen en gecumuleerd. De L totaal is informatie die gebruikt wordt bij het zoeken naar goede ruimtelijke oplossingen. Dit is dus geen toetsnorm.

Dove gevel

Indien de geluidbelasting de maximale hogere waarde (in de spreektaal nog steeds maximale grenswaarde genoemd) overschrijdt, zou nieuwbouw doorgang kunnen vinden door de woningen te voorzien van een zogenaamde dove gevel. De Wgh is namelijk niet van toepassing op dove gevels.

Het zoeken naar oplossingen, zeker bij grote omvangrijke bouwprojecten, heeft echter de voorkeur boven het gebruik van dove gevels. In de ‘oude’ Wet geluidhinder werd onder een ‘dove gevel’ verstaan een bouwkundige constructie zonder te openen delen en met een zekere geluidwering. In de gewijzigde Wet geluidhinder is dit verruimd. Een dove gevel mag ook te openen delen hebben, mits die delen niet direct grenzen aan een geluidgevoelige ruimte. De consequentie van een dove gevel is dat de ruimte aan de buitenzijde van een dergelijke gevel niet als ‘buitenruimte’ (tuin, terras, balkon) kan worden aangemerkt. Bijvoorbeeld een loggia met een schuifraam valt binnen deze definitie. De loggia zelf is een niet geluidgevoelige buitenruimte. De geluidgevoelige ruimte is daarachter gesitueerd. Ventilatieopeningen zijn niet toegestaan. De ventilatie zal op een andere wijze moeten worden gerealiseerd. In de Handreiking bouwen op geluidbelaste locaties zijn voorbeelden opgenomen wat kan worden beschouwd als een dove gevel.

Beperkte onderzoeksplicht

In de Wet geluidhinder is een verzwaarde onderzoeksplicht opgenomen naar maatregelen die kunnen leiden tot een geluidbelasting dat onder de voorkeurswaarde blijft. De gemeente Vlaardingen wil de effectiviteit van de zwaardere onderzoeksplicht en de inzet op de voorkeursvolgorde aan de realiteit van Vlaardingen aanpassen. Hierdoor worden situaties uitgesloten die nu al niet-realistische of onhaalbare maatregelen opleveren. De ruimtelijke planvorming en het wegbeheer worden daardoor niet onnodig belast.

Volgens de Wet geluidhinder dient de initiatiefnemer nadrukkelijk de mogelijkheden voor bronmaatregelen te onderzoeken en af te wegen. Tot bronmaatregelen behoort ook de aanleg van geluidreducerend wegdek. De aanleg van geluidreducerend asfalt is vanuit civieltechnisch oogpunt (beheer, onderhoud en duurzaamheid) en akoestisch oogpunt niet realistisch binnen 50 meter vanuit het hart van een kruispunt of rotonde. Er treedt dan groot en snel kwaliteitsverlies op van het wegdek door het afremmende en optrekkende verkeer. Bovendien is de snelheid van voertuigen lager waardoor het bandengeluid niet bepalend is. Het effect van geluidreducerend asfalt zal dus ook veel lager zijn.

De gemeente Vlaardingen sluit geluidreducerend wegdek uit van de onderzoeksplicht indien een project wordt gerealiseerd binnen 50 meter van het hart van een kruispunt of rotonde.

Naast bronmaatregelen moeten ook overdrachtsmaatregelen worden onderzocht. Geluidschermen zijn vaak alleen mogelijk als er voldoende ruimte tussen de bron en de woningen is. Veelal is hiervan sprake indien woningen langs een rijksweg of een spoorbaan worden gebouwd. Schermen kunnen bij de overige wegen vaak een ongewenste verkeerskundige of stedenbouwkundige barrière vormen.

In de gemeente Vlaardingen worden de overdrachtsmaatregelen daarom alleen onderzocht en afgewogen bij:

• ●

  de aanleg of reconstructie van hoofdverkeerswegen;

• ●

  de bouw van geluidgevoelige gebouwen langs de doorgaande rijkswegen of spoorwegen.

2.3 Ontheffingsmogelijkheid

2.3.1 Wegverkeerslawaai

Verreweg de meeste hogere waardenprocedures hebben betrekking op nieuw te bouwen woningen in bestaande woonwijken langs bestaande wegen en soms in geval van reconstructie van wegen. Hogere waarden kunnen worden vastgesteld vanaf 49 dB tot de maximale hogere waarde.

De maximale hogere waarde is afhankelijk van de situatie (stedelijk of buitenstedelijk gebied, vervangende nieuwbouw, agrarische woning, vervangende nieuwbouw). Zie ook bijlage 2.

2.3.2 Industrielawaai

De gemeente Vlaardingen kent naast bedrijventerreinen ook gezoneerde industrieterreinen. Een groot deel van Vlaardingen ligt in een dergelijke zone. De zonegrens is een scheidslijn en geeft naar de bedrijven toe de geluidruimte weer die zij tot hun beschikking hebben en voor de omliggende woningen is de borg dat alle bedrijven tezamen op het gehele industrieterrein nooit meer geluid zal maken dan 50 dB(A). Het bouwen binnen een geluidzone kan gevolgen hebben voor de afzonderlijke bedrijven en het industrieterrein als geheel en vindt daarom plaats na zorgvuldige afweging van de belangen.

De gemeente Vlaardingen sluit het treffen van bronmaatregelen uit van de onderzoeks- en motiveringsplicht. Voor de bedrijven op de Vulcaanhaven, Koningin Wilhelminahaven en Klein Vettenoord (huidige Zevenmanshaven) is een saneringsplan opgesteld. Inmiddels zijn nagenoeg alle saneringmaatregelen (bronmaatregelen) uitgevoerd bij de bedrijven.

De ‘voorkeurswaarde’ voor industrielawaai is 50 dB(A) en de maximale hogere waarde is 55 dB(A).

Het hogere waardenbeleid heeft geen betrekking op industrielawaai. Dit betekent dat de voorwaarden genoemd onder 2.2 niet gelden voor de bron industrie.

Interimwet stad-en-milieubenadering

De gemeente Vlaardingen ziet af van het toepassen van de zeehavennorm en gaat bij een hogere geluidbelasting dan 55 dB(A) direct over op de Interimwet stad-en-milieubenadering. Met deze wet kan, onder bepaalde voorwaarden, worden afgeweken van de maximale hogere waarden uit de Wet geluidhinder.

2.3.3 Railverkeerslawaai

In tegenstelling tot wegverkeerslawaai is het bij railverkeerslawaai bijna altijd zinvol om een afweging te maken of schermen direct langs het spoor mogelijk zijn. De schermvariant valt veelal af aangezien de kosten niet in verhouding staan tot het aantal geluidbelaste woningen. Indien schermen geplaatst worden heeft dit echter niet alleen een positief effect op de nieuw te bouwen woningen maar ook op de bestaande.

Eind jaren negentig is langs de noordkant van de spoorlijn tussen station Vlaardingen-Oost en het Sluisplein een spoorscherm van 1 meter hoog geplaatst. De bouw van het spoorscherm is een wettelijke verplichting, omdat het railtraject verschoven is in de richting van de woningen langs de Spoorsingel. Er was sprake van een reconstructie in de zin van de Wet geluidhinder.

De voorkeurswaarde voor railverkeerslawaai is overigens 55 dB en de maximale hogere waarde 68 dB.

2.3.4 Voorwaarden bij hogere waarden naar geluidsoort

Het vaststellen van een hogere waarde kan alleen als toepassing van geluidbeperkende maatregelen tot de voorkeurswaarde onvoldoende doeltreffend is, dan wel overwegende bezwaren ontmoet van stedenbouwkundige, verkeerskundige, vervoerskundige, landschappelijke of financiële aard (artikel 110a, lid 5 van de Wgh). In de Wgh en de daarop gebaseerde uitvoeringsbesluiten is niet aangegeven wat inhoudelijk wordt verstaan onder deze bezwaren.

Bij het vaststellen van een hogere waarde kunnen, afhankelijk van de geluidbron en de geluidbelasting, voorwaarden worden gesteld.

In de hieronder staande tabel zijn de voorwaarden weergegeven per geluidsoort (niet cumulatief) en range geluidbelasting. De geluidbelasting is aangegeven inclusief de aftrek overeenkomstig artikel 110g van de Wet geluidhinder.

In algemene zin wordt bij het ontwerp van een plangebied gestreefd naar een goede afscherming van geluid door vorm en situering van de bebouwing.

Tabel 1.

Wegverkeerslawaai

Railverkeerslawaai

Industrielawaai