Maatregelverordening Participatiewet

1. In deze verordening wordt verstaan onder:

a. Bbz: Besluit bijstandverlening zelfstandigen 2004;

b. IOAW: Wet Inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers;

c. IOAZ: Wet Inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen;

d. college: het college van burgemeester en wethouders;

e. uitkering:

• -

  de van toepassing zijnde norm inclusief eventuele gemeentelijke toeslag of verlaging ingevolge de participatiewet;

• -

  de bijzondere bijstand voor levensonderhoud aan jongeren ingevolge de WWB;

• -

  de van toepassing zijnde grondslag ingevolge de IOAW en IOAZ;

f. belanghebbende: degene die een uitkering krachtens de in artikel 1 genoemde wetten heeft aangevraagd of aan wie een uitkering is toegekend;

g. maatregel: een tijdelijke verlaging van de uitkering, te weten:

• -

  de verlaging van de bijstand op grond van artikel 18, tweede lid, van de participatiewet;

• -

  de verlaging van de uitkering als bedoeld in artikel 20, tweede lid, van de IOAW en artikel 20, eerste lid, van de IOAZ;

• -

  de weigering van de uitkering als bedoeld in artikel 20, eerste lid, van de IOAW en artikel 20, tweede lid, van de IOAZ;

h. beslagvrije voet: beslagvrije voet als bedoeld in de artikelen 475c tot en met 475e van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering;

i. bezit: waarde van de bezittingen waarover belanghebbende of diens gezin beschikt of redelijkerwijs kan beschikken, met uitzondering van het in de woning met bijbehorend erf gebonden vermogen, bedoeld in artikel 50, eerste lid, van de participatiewet

j. boete: de bestuursrechtelijke boete als bedoeld in artikel 18a van de participatiewet en artikel 20a van de IOAW en de IOAZ;

k. re-integratievoorziening: een voorziening als bedoeld in artikel 7, eerste lid, onderdeel a van de participatiewet, artikel 34, eerste lid, onderdeel a, van de IOAW, artikel 34, eerste lid, onderdeel a, van de IOAZ, gericht op arbeidsinschakeling;

l. flankerende voorziening: een flankerende voorziening is randvoorwaardenscheppend voor belanghebbende voor deelname aan re-integratievoorzieningen en nakoming van arbeidsverplichtingen; hieronder is in ieder geval begrepen schuldhulpverlening en kinderopvang;

m. wetten: de participatiewet, IOAW, IOAZ en het Bbz.

2. Voor zover niet anders is bepaald, worden begrippen in deze verordening gebruikt in dezelfde betekenis als in de desbetreffende wet.

1. Als de belanghebbende de verplichtingen van de Wet Structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen en de verplichtingen uit de wetten, genoemd in artikel 1 van deze verordening, niet of onvoldoende nakomt, waaronder begrepen het zich tegenover het college zeer ernstig misdragen, dan wel tekortschietend besef van verantwoordelijkheid betoont voor de voorziening in het bestaan, legt het college op de uitkering een maatregel op in overeenstemming met deze verordening.

2. Bij het opleggen van een maatregel betrekt het college de ernst van het feit, de mate van verwijtbaarheid en de omstandigheden van de belanghebbende en zijn gezin.

3. Als gevolg van het bepaalde in het tweede lid kan het college in afwijking van het gestelde in deze verordening wijzigingen aanbrengen in de hoogte en/of de duur van de maatregel.

1. Van het opleggen van een maatregel wordt afgezien, als elke vorm van verwijtbaarheid ontbreekt.

2. Het college ziet van het opleggen van een maatregel af, als sprake is van dringende redenen.

1. Een maatregel wordt niet uitgevoerd voordat het besluit aan belanghebbende is bekendgemaakt.

2. In overleg met belanghebbende kan de uitvoering van de maatregel, conform het bepaalde in artikel 18, vijfde lid, van de wet, over maximaal drie maanden worden verdeeld.

3. Als het recht op uitkering eindigt, kan, voor zover het tijdvak waarover de maatregel is opgelegd nog niet is verstreken, het resterende deel van de maatregel ten uitvoer worden gelegd, als de belanghebbende binnen drie maanden na de beëindiging opnieuw aanspraak op uitkering maakt.

1. Voor de bepaling van de hoogte en de duur van een maatregel wordt een categorie-indeling gehanteerd. De hoogte en de duur van de maatregelen worden als volgt onderscheiden:

• a.

  eerste categorie:

• -

  een schriftelijke waarschuwing;

• -

  30% gedurende één maand bij de eerste recidive;

• -

  100% gedurende één maand bij de tweede en volgende recidive;

• b.

  tweede categorie:

• -

  30% van de uitkering voor de duur van één maand;

• -

  100% gedurende één maand bij de eerste recidive;

• -

  100% gedurende twee maanden bij de tweede en volgende recidive;

• c.

  derde categorie:

• -

  100% van de uitkering voor de duur van één maand;

• -

  100% gedurende twee maanden bij de eerste recidive;

• -

  100% gedurende drie maanden bij de tweede en volgende recidive.

2. Onder recidive, als bedoeld in het vorige lid, wordt verstaan het vertonen van een in artikel 8, 8a, 9 of 10 genoemde gedraging binnen een jaar na het nemen van een besluit waarbij een maatregel is opgelegd.

1. a. Het niet nakomen van lichte arbeidsverplichtingen omvat de volgende gedraging:

• -

  niet verschijnen op een oproep in verband met zijn arbeidsinschakeling.

• b.

  In geval van een in dit lid onder a genoemde gedraging wordt een maatregel van de eerste categorie opgelegd.

2. a. Het onvoldoende nakomen van de arbeidsverplichtingen omvat de volgende gedragingen:

• -

  onvoldoende meewerken aan het wegnemen van belemmeringen, waaronder in ieder geval begrepen het onvoldoende meewerken aan een flankerende voorziening;

• -

  onvoldoende meewerken aan een aangeboden re-integratievoorziening;

• -

  onvoldoende solliciteren;

• -

  het zich anderszins onvoldoende inzetten voor arbeidsinschakeling;

• -

  het uit diens houding en gedragingen door de alleenstaande ouder die een tijdelijke ontheffing als bedoeld in artikel 9a, eerste lid, van de Participatiewet heeft, ondubbelzinnig laten blijken de verplichtingen, bedoeld in artikel 9, eerste lid, onderdeel b, van de WWB, niet te willen nakomen.

• b.

  In geval van in dit lid onder a genoemde gedragingen wordt een maatregel van de tweede categorie opgelegd.

3. a. Het niet nakomen van de arbeidsverplichtingen omvat de volgende gedragingen:

• -

  zich zodanig gedragen dat een stage niet behouden wordt;

• -

  het niet meewerken aan een procedure die kan leiden tot het verkrijgen van een baan.

b. In geval van in dit lid onder a genoemde gedragingen wordt een maatregel van de derde categorie opgelegd.

c. Ten aanzien van de belanghebbende of diens partner die een uitkering ingevolge de IOAW of de IOAZ ontvangt, weigert het college de uitkering conform de systematiek van de maatregel van de derde categorie, bij het verwijtbaar zijn geëindigd van een dienstbetrekking of bij het verwijtbaar niet verkrijgen van een dienstbetrekking.

4. In geval van het niet nakomen van de wettelijke verplichtingen als genoemd in artikel 18, vierde lid, van de Participatiewet, wordt een maatregel van de derde categorie opgelegd.

Het college kan nadere verplichtingen opleggen zoals genoemd in de artikelen 55 en 57 Participatiewet.

a. Bij het onvoldoende nakomen van deze nadere verplichtingen wordt een maatregel van de tweede categorie opgelegd.

b. Bij het niet nakomen van deze nadere verplichtingen wordt een maatregel van de derde categorie opgelegd.

1. Wanneer de belanghebbende zich zeer ernstig misdraagt jegens personen die onder verantwoordelijkheid of in opdracht van het college werkzaam zijn bij de uitvoering van de in artikel 1 genoemde wetten, wordt een maatregel van de derde categorie opgelegd.

2. Onder zeer ernstige misdragingen wordt in ieder geval verstaan: verbaal geweld, discriminatie, intimidatie, lichamelijk geweld of bedreiging met lichamelijk geweld, gijzelneming, huis- of lokaalvredebreuk met geweld, dreiging met geweld of enige andere feitelijkheid.

1. Als de belanghebbende voorafgaand aan of tijdens de uitkeringsverstrekking tekortschietend besef van verantwoordelijkheid betoont voor de voorziening in het bestaan, wordt een maatregel opgelegd.

2. Onder tekortschietend besef wordt in ieder geval begrepen:

• -

  het op onverantwoorde wijze besteden van vermogen, inbegrepen het doen van een schenking, voorafgaand aan de uitkeringsverlening, voor zover het beroep op uitkeringsverlening redelijkerwijs was te voorzien;

• -

  het door belanghebbende niet alles doen ter voorkoming van het, gedeeltelijk of volledig, afhankelijk worden van een uitkering.

3. De maatregelcategorie die op grond van dit artikel van toepassing is, is afhankelijk van de hoogte van het benadelingsbedrag:

• a.

  bij een benadelingsbedrag tot € 4.000,-: een maatregel van de tweede categorie;

• b.

  bij een benadelingsbedrag van € 4.000,- of meer: een maatregel van de derde categorie;

• c.

  als het benadelingsbedrag niet is vast te stellen: een maatregel van de tweede categorie.

4. Onder benadelingsbedrag wordt verstaan het bedrag aan uitkering dat als gevolg van tekortschietend besef van verantwoordelijkheid extra uitbetaald moet worden aan belanghebbende ten opzichte van de situatie dat het tekortschietend besef zich niet zou hebben voorgedaan.

5. In afwijking van het bepaalde in het derde lid wordt in alle gevallen een maatregel opgelegd van de derde categorie indien een voorliggende voorziening niet of niet volledig tot uitbetaling komt vanwege verrekening, waarbij op grond van een wettelijk voorschrift artikel 4:93, vierde lid, van de Algemene wet bestuursrecht buiten toepassing is gelaten.

Het college draagt zorg voor een rechtmatige en doelmatige uitvoering van de wet en treft maatregelen ten aanzien van:

a. preventie van misbruik en oneigenlijk gebruik;

b. controle op misbruik en oneigenlijk gebruik;

c. opsporing van misbruik en oneigenlijk gebruik.

1. Indien het bezit van degene die algemene bijstand ontvangt ten minste driemaal de toepasselijke bijstandsnorm bedraagt, verrekent het college de recidiveboete zonder inachtneming van de beslagvrije voet.

2. De verrekening, bedoeld in het eerste lid, geschiedt gedurende een tijdvak van drie maanden vanaf het moment van de dagtekening waarop de bestuurlijke boete is opgelegd.

1. Indien het bezit van degene die algemene bijstand ontvangt niet ten minste driemaal de toepasselijke bijstandsnorm bedraagt, verrekent het college de recidiveboete gedurende één maand zonder toepassing van de beslagvrije voet. De verrekening geschiedt vanaf het moment van de dagtekening waarop de bestuurlijke boete is opgelegd.

2. Aansluitend op verrekening als bedoeld in het eerste lid, verrekent het college de recidiveboete in de daaropvolgende twee maanden op een dusdanige wijze dat belanghebbende blijft beschikken over een inkomen ter hoogte van 80% van de toepasselijke bijstandsnorm.

3. Tot het inkomen, bedoeld in het tweede lid, worden ook middelen gerekend als bedoeld in artikel 31, tweede lid, onderdelen n en r, van de Participatiewet.

In afwijking van de artikelen 13 en 14 kan het college de recidiveboete met inachtneming van de beslagvrije voet verrekenen indien:

a. aannemelijk is dat verrekening op de wijze, bedoeld in de artikelen 13 of 14, zou leiden tot huisuitzetting van belanghebbende en diens gezin;

b. er anderszins sprake is van dringende redenen, met name als de verrekening op de wijze, bedoeld in de artikelen 13 of 14, onwenselijke consequenties heeft voor inwonende minderjarige kinderen van de belanghebbende.