Verordening inrichting antidiscriminatievoorziening Wet Gemeentelijke Antidiscriminatievoorzieningen gemeente Doesburg

Ondertekening

Toelichting bij de Verordening Inrichting Antidiscriminatievoorziening Wet gemeentelijke antidiscriminatievoorzieningen gemeente Doesburg

Algemene toelichting

Artikel 1 Begripsbepalingen

Artikel 1 van de wet legt het college van burgemeester en wethouders op om toegang te bieden tot een antidiscriminatievoorziening. Zie ook de toelichting bij artikel 2 van deze verordening.

In artikel 2, tweede lid, van de wet wordt de gemeenteraad opgedragen om bij verordening regels vast te stellen omtrent de inrichting van de antidiscriminatievoorziening, bedoeld in artikel 1 van de wet, en de uitvoering van de taak, bedoeld in het eerste lid, onder a.

De wet is nader ingevuld in een Algemene Maatregel van Bestuur vastgesteld op 25 augustus 2009het Besluit gemeentelijke antidiscriminatievoorziening.

Nu veel van de nadere invulling die de wet behoeft is geregeld in het besluit, kan deze verordening beknopt blijven.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 2 Zorgplicht college van burgemeester en wethouders

Zoals in het algemene deel van deze toelichting al aangegeven, is deze zorgplicht opgenomen in artikel 1 van de wet. In wetstechnische zin is het dan ook niet noodzakelijk om deze hier te herhalen. Er is voor gekozen om dat wel te doen, nu deze zorgplicht zozeer de kern van deze regelgeving uitmaakt, dat het opnemen ervan sterk bijdraagt aan de begrijpelijkheid van deze verordening.

Artikel 3 Inrichting antidiscriminatievoorziening

Met deze bepaling wordt nader invulling gegeven aan artikel 3 van het Besluit, dat luidt: "Bij de inrichting van de antidiscriminatievoorziening worden in ieder geval de deskundigheid van de klachtbehandelaars en de toegankelijkheid van de antidiscriminatievoorziening gewaarborgd". Daarbij

is gekozen voor een minimale invulling om de antidiscriminatievoorziening alle ruimte te geven voor maatwerk.

De antidiscriminatievoorziening dient te beschikken over een opleidingsprotocol waar klachtbehandelaars gebruik van kunnen maken. Daarin moet in ieder geval worden aangegeven hoe vaak behandelaars aan scholing dienen deel te nemen.

De gemeente draagt er zorg voor dat de burger zich zowel fysiek als niet- fysiek kan melden.

De mogelijkheid om zich fysiek op locatie te kunnen melden betekent tevens dat een burger redelijkerwijs op de hoogte kan zijn waar hij of zij terecht kan om te melden. De gemeente draagt zorg voor een locatie die voor iedere burger toegankelijk is. Daarbij kan gebruik worden gemaakt van een locatie die voor meerdere doeleinden gebruikt wordt (zie ook de toelichting bij artikel 5). Uiteraard kan ook worden afgesproken dat een vertegenwoordiger van de antidiscriminatievoorziening op locatie aanwezig is, zodat klachten direct bij de voorziening kunnen worden ingediend.

Bij niet-fysiek wordt verstaan dat de mogelijkheid bestaat voor de burger om door middel van telefoon, brief, fax of e-mail een klacht te melden of in te dienen. Ook hier geldt dat op de gemeente een plicht rust om ervoor zorg te dragen dat burgers kennis kunnen nemen van deze mogelijkheden.

Artikel 4 Protocol klachtenbehandeling

Met deze bepaling wordt invulling gegeven aan artikel 6 van het besluit dat luidt: "De antidiscriminatievoorziening heeft een protocol voor de behandeling van klachten". Daarbij is gekozen voor een minimale invulling om de antidiscriminatievoorziening alle ruimte te geven voor maatwerk. Bij de registratie dient uiteraard rekening te worden gehouden met de regels die in artikel 13 van het Besluit zijn vastgelegd.

Artikel 5 Laagdrempeligheid antidiscriminatievoorziening

De wet vermeldt dat de antidiscriminatievoorziening zich in de leefomgeving van burgers moet bevinden. De memorie van toelichting geeft aan dat het gemeenten vrij staat om daar op een praktische wijze invulling aan te geven. De voorziening hoeft dan ook niet in de gemeente zelf aanwezig te zijn. In de regio Gelderland-Midden hebben 16 gemeenten er voor gekozen om gezamenlijk zich aan te sluiten bij een regionale voorziening. Voor de nodige laagdrempeligheid kan dan worden gezorgd door een doorverwijsfunctie of meldpunt te creëren bij bestaande gemeentelijke

voorzieningen, zoals bijvoorbeeld een loket burgerzaken, slachtofferhulp of WMO-loket.

Een gemeente kan er ook voor kiezen deze toegang een meer inhoudelijk karakter te geven door een eigen frontoffice in te richten. Daarbij moet het voor klagers ondubbelzinnig duidelijk zijn dat een gemeentelijk loket een luisterend oor en de nodige deskundigheid kan bieden, maar dat het zijn taak is om de klager door te geleiden naar de antidiscriminatievoorziening. In de wet is uitdrukkelijk aangegeven dat de antidiscriminatievoorziening onafhankelijk is en op geen enkele wijze onder het gezag van de (gemeentelijke) overheid kan vallen. Het gemeentelijk loket kan dan ook op geen enkele manier in de plaats treden van de antidiscriminatievoorziening.

Vereisten voor de frontoffice zijn:

• -

  Een loket gefaciliteerd door de gemeente dan wel een gemeenteloket waar klager een klacht kan melden, luisterend oor kan vinden en professioneel kan worden doorverwezen naar deantidiscriminatievoorziening;

• -

  Loketmedewerkers dienen inzicht te hebben in de materie;

• -

  De positie als doorgeefluik helder moet zijn.

Artikel 6 Inwerkingtreding

Dit artikel spreekt voor zich.

Artikel 7 Citeertitel

Dit artikel spreekt voor zich.