1e wijziging Damoclesbeleid Lokalen en woningen

De burgemeester van Eijsden-Margraten:

Overwegende:

dat artikel 13b, eerste lid, van de Opiumwet de burgemeester de bevoegdheid geeft om bestuursdwang toe te passen indien in woningen of lokalen dan wel in, op of bij woningen of zodanige lokalen behorende erven een middel als bedoeld in lijst I of II wordtverkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is;

dat bij besluit van 1 maart 2011, inwerking getreden 1 april 2011 beleidsregels zijn vastgesteld waarin is aangegeven hoe deze bevoegdheid zal worden toegepast: het zogenoemde “Damoclesbeleid Lokalen en woningen”.

dat tot de middelen waarop de bevoegdheid betrekking heeft, gelet op lijst II bij de Opiumwet, eveneens behoort elk deel van de plant van het geslacht Cannabis (hennep), waaraan de hars niet is onttrokken, met uitzondering van de zaden;

dat de bevoegdheid tot toepassing van bestuursdwang aanwezig wordt geacht indien er sprake is van een handelshoeveelheid verdovende middelen, dan wel (bij hennepplanten) van beroeps- of bedrijfsmatige hennepteelt, voor de uitleg waarvan aansluiting wordt gezocht bij het daartoe gestelde in de Aanwijzing Opiumwet;

dat bij de toepassing van deze bevoegdheid gekozen wordt voor het opleggen van een last onder bestuursdwang en niet voor het in plaats daarvan opleggen van een last onder dwangsom, omdat bestuursdwang een directer middel is dat, in tegenstelling tot de dwangsom op termijn tot feitelijke beëindiging van de overtreding zal leiden en van een dwangsom in de meeste gevallen weinig effect mag worden verwacht, gelet op het feit dat het financiële gewin in het verdovende middelen circuit dusdanig groot is dat met een dwangsom naar verwachting niet zal worden bereikt dat een overtreding ophoudt of niet meer wordt herhaald;

dat bij het toepassen van bestuursdwang gekozen wordt voor het opleggen van een last tot sluiting van de woning/het lokaal, gelet op het feit dat dit als de meest effectieve maatregel wordt beschouwd om de met de Opiumwet strijdige situatie te doen beëindigen en herhaling ervan te voorkomen;

dat, gelet op het doel van artikel 13b van de Opiumwet (te weten preventie en beheersing van de uit het drugsgebruik voortvloeiende risico’s voor de volksgezondheid en het voorkomen van nadelige effecten van de handel in en het gebruik van drugs op het openbare leven en andere lokale omstandigheden) bij het vaststellen van de sluitingsduur in overweging is genomen de noodzaak om de bekendheid van de inrichting als drugsadres teniet te doen, het doen wederkeren van de rust in de directe omgeving, het voorkomen van herhaling van de verstoring van de openbare orde alsmede het voorkomen van een verdere aantasting van het woon- en leefklimaat;

dat specifiek ten aanzien van hennepteelt kan worden gesteld dat deze teelt een negatieve invloed heeft op het openbare leven en het woon- en leefklimaat en zorgt voor overlast, verloedering en verhoogd brandrisico door overbelasting van het energienetwerk en veelal gepaard gaat met uitkeringsfraude, belastingontduiking en energiediefstal;

dat woningen waarin drughandel plaatsvindt vaak niet overeenkomstig de bestemming worden gebruikt, er sprake is van bedrijfsmatigheid en dat het verplaatsingseffect van de desbetreffende handel vanuit inrichtingen naar woningen moet worden voorkomen;

dat de burgemeester van de gemeente Maastricht het Damoclesbeleid heeft aangescherpt, met name wat betreft het meteen opleggen van een last tot sluiting bij het aantreffen van hennepplantages en verlenging van de duur van de sluitingstermijn;

dat deze beleidswijziging kan leiden tot een verplaatsingseffect van hennepteelt en/of handel in verdovende middelen naar de omringende gemeenten van Maastricht, waaronder de gemeente Eijsden-Margraten, hetgeen voorkomen moet worden;

dat overigens regionale afstemming wat betreft het Damoclesbeleid voor de hand liggend en gewenst is;

dat het bestrijden en terugdringen van de gevolgen van drugshandel en de daarmee gepaard gaande onveiligheid, ook aansluit op het door de gemeenteraad van Eijsden-Margraten eerder vastgestelde “nul-beleid” voor coffeeshops;

dat de met de bevoegdheidsuitoefening in het algemeen belang nagestreefde doeleinden, zoals hierboven omschreven, bij de belangenafweging in concreto zwaar zullen wegen;

dat is gebleken dat het, gelet op de vrees voor herhaling van de overtreding, niet opportuun is om bij softdrugs in woningen van een hoeveelheid van meer dan voor eigen gebruik te volstaan met een waarschuwing, maar de eerste keer direct een last onder bestuursdwang op te leggen;

dat dit eveneens geldt ten aanzien van hennepteelt waarbij sprake is van meer dan een kleine hoeveelheid voor eigen gebruik;

dat derhalve ten aanzien van alle overtredingen wordt gekozen voor het “one strike you are out” -principe;

dat bij harddrugs in lokalen, vanwege de zeer ernstige inbreuk op de openbare orde en het feit dat ook nietsvermoedende bezoekers hieraan bloot worden gesteld, met toepassing van artikel 5:31 van de Algemene wet bestuursrecht (spoedeisende bestuursdwang) geen voorafgaande last zal worden opgelegd;

dat de eerder onder het Besluit onder punt 2 opgenomen mogelijkheid tot afwijking van het beleid geformuleerde regels verwarring wekte gelet op de tekst van artikel 4:84 van de Algemene wet bestuursrecht en deze regel derhalve uit het beleid wordt verwijderd;