Regeling vervallen per 01-01-2012

Algemene Plaatselijke Verordening 2008 voor de gemeente Pijnacker-Nootdorp

Geldend van 01-10-2010 t/m 31-12-2011

Intitulé

De raad van de gemeente Pijnacker-Nootdorp;

gezien het voorstel van het college van 12 februari 2008;

gelet op de bepalingen van de Gemeentewet en de Algemene wet bestuursrecht;

besluit:

De Algemene Plaatselijke Verordening 2008 voor de gemeente Pijnacker-Nootdorp vast te stellen:

Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen

Artikel 1.1 - Begripsomschrijvingen

In deze verordening wordt verstaan dan wel mede verstaan onder:

A.
Weg:
- 1.
  de weg als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder b van de Wegenverkeerswet 1994, alsmede de daaraan liggende en als zodanig aangeduide parkeerterreinen;
- 2.
  de - al dan niet met enige beperking - voor het publiek toegankelijke pleinen en open plaatsen, parken, plantsoenen, speelweiden, bossen en andere natuurterreinen, ijsvlakten en aanlegplaatsen voor vaartuigen;
- 3.
  de voor het publiek toegankelijke stoepen, trappen, portieken, gangen, passages en galerijen, welke uitsluitend tot voor bewoning in gebruik zijnde ruimte toegang geven en niet afsluitbaar zijn;
- 4.
  andere voor het publiek toegankelijke, al dan niet afsluitbare stoepen, trappen, portieken, gangen, passages en galerijen; de afsluitbare alleen gedurende de tijd dat zij niet door of vanwege degene die daartoe naar burgerlijk recht bevoegd is, zijn afgesloten.
B.
Openbaar water:
alle wateren die - al dan niet met enige beperking - voor het publiek bevaarbaar of anderszins toegankelijk zijn.
C.
Bebouwde kom:
de bebouwde kom of kommen waarvan gedeputeerde staten de grenzen hebben vastgesteld overeenkomstig artikel 27, tweede lid, van de Wegenwet.
D.
Rechthebbende:
een ieder die over enig goed enige zeggenschap heeft krachtens een zakelijk of persoonlijk recht.
E.
Voertuigen:
alle voertuigen als bedoeld in artikel 1, onder a en onder al (kleine L) van het Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990, met uitzondering van:
- 1.
  treinen en trams;
- 2.
  kruiwagens, kinderwagens en dergelijke kleine voertuigen.
F.
Vaartuigen:
alle vaartuigen, daaronder mede verstaan drijvende werktuigen, alsmede woonschepen, glijboten en ponten.
G.
Woonschepen:
schepen uitsluitend of hoofdzakelijk als woning gebezigd of tot woning bestemd.
H.
Bouwwerk:
elke constructie van enige omvang van hout, steen, metaal of ander materiaal, welke op de plaats van bestemming hetzij direct of indirect met de grond verbonden is, hetzij direct of indirect steun vindt in of op de grond.
I.
Gebouw:
elk bouwwerk dat een voor personen toegankelijke overdekte, geheel of gedeeltelijk met wanden omsloten ruimte vormt.
J.
Vee:
eenhoevige dieren, herkauwende dieren en varkens.
K.
Handelsreclame:
iedere openbare aanprijzing van goederen of diensten, waarmee kennelijk beoogd wordt een commercieel belang te dienen.
L.
bevoegd gezag: bestuursorgaan als bedoeld in artikel 1.1 eerste lid van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht.
M.
Wabo: Wet algemene bepalingen omgevingsrecht

Artikel 1.2 - Beslissingstermijn

1.
Het bevoegde bestuursorgaan beslist op een aanvraag voor een vergunning of ontheffing binnen acht weken na de datum van ontvangst van de aanvraag.
2.
Het bevoegde bestuursorgaan kan zijn beslissing voor ten hoogste acht weken verdagen.
3.
In afwijking van het tweede lid is artikel 3.9 van de Wabo van toepassing indien beslist wordt op een aanvraag om een vergunning als bedoeld in artikel 2.1.5.2, 2.1.5.3 of artikel 4.3.2
4.
Het bepaalde in het eerste en tweede lid geldt niet voor de beslissing op een aanvraag om vergunning als bedoeld in artikel 2.2.2, eerste lid, 2.3.1.2, eerste lid en 3.2.1, eerste lid. In deze gevallen beslist het bevoegde bestuursorgaan binnen vijftien weken na de dag waarop de aanvraag ontvangen is.

Artikel 1.3 - Te late indiening aanvraag

1.
Indien een aanvraag voor een vergunning of ontheffing wordt ingediend minder dan zes weken voor het tijdstip waarop de aanvrager de vergunning of ontheffing nodig heeft, kan het bevoegde bestuursorgaan besluiten de aanvraag niet te behandelen.
2.
Voor een evenement met een groot uitstralingseffect zoals bedoeld in artikel 2.2.2 geldt, in afwijking van de in het eerste lid bepaalde termijn, een termijn van vijftien weken.
3.
In afwijking van de in het eerste lid bepaalde termijn geldt voor activiteiten die vallen onder artikel 2.1.5.1 en 5.2.2.2 een termijn van drie weken.

Artikel 1.4 - Voorschriften en beperkingen

1.
Aan een krachtens deze verordening verleende vergunning of ontheffing kunnen voorschriften en beperkingen worden verbonden. Deze voorschriften en beperkingen mogen slechts strekken tot bescherming van het belang of de belangen in verband waarmee de vergunning of ontheffing is vereist.
2.
Degene aan wie krachtens deze verordening een vergunning of ontheffing is verleend, is verplicht de daaraan verbonden voorschriften en beperkingen na te komen.

Artikel 1.5 - Persoonlijk karakter van vergunning of ontheffing

De vergunning of ontheffing is persoonsgebonden, tenzij bij of krachtens deze verordening anders is bepaald.

Artikel 1.6 - Intrekking of wijziging van vergunning of ontheffing

De vergunning of ontheffing kan worden ingetrokken of gewijzigd:

a.
indien ter verkrijging daarvan onjuiste dan wel onvolledige gegevens zijn verstrekt;
b.
indien op grond van een verandering van de omstandigheden of inzichten opgetreden na het verlenen van de vergunning of ontheffing, moet worden aangenomen dat intrekking of wijziging wordt gevorderd door het belang of de belangen ter bescherming waarvan de vergunning of ontheffing is vereist;
c.
indien de aan de vergunning of ontheffing verbonden voorschriften en beperkingen niet zijn of worden nagekomen;
d.
indien van de vergunning of ontheffing geen gebruik wordt gemaakt binnen een daarin gestelde termijn dan wel, bij gebreke van een dergelijke termijn, binnen een redelijke termijn;
e.
indien de houder of zijn rechtsverkrijgende dit verzoekt.

Artikel 1.7 - Termijnen

Een krachtens deze verordening verleende vergunning of ontheffing geldt voor onbepaalde tijd, tenzij bij de vergunning of ontheffing anders is bepaald of de aard van de vergunning of ontheffing zich daartegen verzet.

Artikel 1.8 - Weigeringsgronden

De vergunning of ontheffing kan door het daartoe bevoegde gezag worden geweigerd in het belang van:

a.
de openbare orde;
b.
de openbare veiligheid;
c.
de volksgezondheid;
d.
de bescherming van het milieu.

Artikel 1.9 - Positieve fictieve beschikking bij niet tijdig beslissen

Paragraaf 4.1.3.3. van de Algemene wet bestuursrecht (positieve fictieve beschikking bij niet tijdig beslissen) is van toepassing voor de volgende artikelen in deze verordening:

a.
artikel 2.1.4.3: Ontheffing van het verbod optreden als straatartiest;
b.
artikel 5.2.4: Vergunning organisatie snuffelmarkt.

Artikel 1.10 – Geen positieve fictieve beschikking bij niet tijdig beslissen

Paragraaf 4.1.3.3. van de Algemene wet bestuursrecht (positieve fictieve beschikking bij niet tijdig beslissen) is niet van toepassing op de volgende artikelen in deze verordening:

a.
artikel: 2.2.2: Vergunning evenementen;
b.
artikel 2.3.1.2: Exploitatievergunning horeca;
c.
artikel 2.3.3.1: Exploitatievergunning speelgelegenheid;
d.
artikel 3.2.1: Vergunning seksinrichting.

Hoofdstuk 2 Openbare orde

Afdeling 1 - Orde en veiligheid op de weg

Paragraaf 1 Bestrijding van ongeregeldheden

Artikel 2.1.1.1 - Samenscholing en ongeregeldheden

1.
Het is verboden op de weg zich tezamen met anderen te begeven naar of al dan niet tezamen met anderen deel te nemen aan een samenscholing, onnodig op te dringen of door uitdagend gedrag aanleiding te geven tot wanordelijkheden.
2.
Een ieder, die op de weg aanwezig is bij enig voorval, waardoor er wanordelijkheden ontstaan of dreigen te ontstaan of bij een tot toeloop van publiek aanleiding gevende gebeurtenis waardoor er wanordelijkheden ontstaan of dreigen te ontstaan, dan wel zich bevindt in of aanwezig is bij een samenscholing, is verplicht op een daartoe strekkend bevel van een ambtenaar van politie zijn weg te vervolgen of zich in de door hem aangewezen richting te verwijderen.
3.
Het is verboden zich te begeven of te bevinden op terreinen, wegen of weggedeelten, wanneer deze door of vanwege het bevoegd gezag in het belang van de openbare veiligheid of ter voorkoming van wanordelijkheden zijn afgezet.
4.
De burgemeester kan ontheffing verlenen van het in het derde lid gestelde verbod.
5.
Het bepaalde in de voorgaande leden geldt niet voor betogingen, vergaderingen en godsdienstige en levensbeschouwelijke samenkomsten als bedoeld in de Wet openbare manifestaties.

Artikel 2.1.1.2 - Ordeverstoring

1.
Het is verboden onnodig op te dringen, door uitdagend gedrag aanleiding te geven tot wanordelijkheden of wanordelijkheden te veroorzaken.
2.
Het is verboden messen, knuppels, slagwapens of andere voorwerpen die als wapen kunnen worden gebruikt, op een zodanige wijze mee te voeren dat de openbare orde in gevaar komt of kan komen.
3.
Het in het tweede lid gestelde verbod geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door wapens behorende tot de categorieën I, II, III en IV Wet wapens en munitie.
4.
Een ieder is verplicht alle aanwijzingen van ambtenaren van politie en brandweer in het belang van de openbare orde terstond en stipt op te volgen.

Paragraaf 2 Optochten en betogingen

Artikel 2.1.2.1 - Optochten (vervallen)

Artikel 2.1.2.2 - Kennisgeving betogingen op openbare plaatsen

1.
Degene die het voornemen heeft op een openbare plaats een betoging te houden, moet daarvan voor de openbare aankondiging ervan en ten minste 48 uur voordat deze gehouden zal worden, schriftelijk kennis geven aan de burgemeester, met inachtneming van hetgeen in artikel 2.1.2.4, eerste lid hierover is bepaald.
2.
Indien het tijdstip van de schriftelijke kennisgeving door terugrekening valt op een vrijdag na 12.00 uur, een zaterdag, een zondag of een algemeen erkende feestdag, wordt dit tijdstip geacht te vallen op 12.00 uur op de voorgelegen dag, die geen zaterdag, zondag of algemeen erkende feestdag is.
3.
Onder openbare plaats wordt verstaan een plaats als bedoeld in artikel 1, eerste lid, juncto tweede lid, van de Wet openbare manifestaties, te weten een plaats die krachtens bestemming of vast gebruik open staat voor het publiek, met uitzondering van een gebouw of besloten plaats als bedoeld in artikel 6, tweede lid, van de Grondwet.

Artikel 2.1.2.3 - Afwijking termijn

De burgemeester kan in bijzondere omstandigheden de in artikel 2.1.2.2, eerste lid, genoemde termijn van 48 uur verkorten en een mondelinge kennisgeving ontvankelijk verklaren.

Artikel 2.1.2.4 - Te verstrekken gegevens

1.
Bij de kennisgeving kan de burgemeester een opgave verlangen van:
- a.
  naam en adres van degene die de betoging houdt;
- b.
  het doel van de betoging;
- c.
  de datum waarop de betoging wordt gehouden en het tijdstip van aanvang en van beëindiging;
- d.
  de plaats en, voor zover van toepassing, de route en de plaats van beëindiging;
- e.
  voor zover van toepassing, de wijze van samenstelling;
- f.
  maatregelen die degene die de betoging houdt zal treffen om een regelmatig verloop te bevorderen.
2.
Degene die de kennisgeving doet, ontvangt daarvan een bewijs waarin het tijdstip van de kennisgeving is vermeld.

Paragraaf 3 Verspreiden van gedrukte stukken

Artikel 2.1.3.1 - Beperking aanbieden e.d. van geschreven of gedrukte stukken of afbeeldingen

1.
Het is verboden gedrukte of geschreven stukken of afbeeldingen onder publiek te verspreiden dan wel openlijk aan te bieden, aan te bevelen of bekend te maken op of aan door het college aangewezen wegen of gedeelten daarvan.
2.
Het college kan de werking van het in het eerste lid gestelde verbod beperken tot in de openbare kennisgeving aan te duiden dagen en uren.
3.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor het huis-aan-huis verspreiden of het aan huis bezorgen van de in het eerste lid bedoelde gedrukte of geschreven stukken en afbeeldingen.
4.
Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid gestelde verbod.

Paragraaf 4 Vertoningen e.d. op de weg

Artikel 2.1.4.1 - Feest, muziek en wedstrijd e.d. (vervallen)

Artikel 2.1.4.2 - Dienstverlening (vervallen)

Artikel 2.1.4.3 - Straatartiest

1.
Het is verboden ten behoeve van publiek als straatartiest, straatmuzikant, straatfotograaf, tekenaar, filmoperateur of gids op te treden op of aan door de burgemeester aangewezen wegen of gedeelten daarvan.
2.
De burgemeester kan de werking van het in het eerste lid gestelde verbod beperken tot bepaalde dagen en uren.
3.
De burgemeester kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid gestelde verbod.

Paragraaf 5 Bruikbaarheid van de weg

Artikel 2.1.5.1 - Plaatsen van voorwerp op of aan de weg in strijd met publieke functie van de weg

1.
Het is verboden de weg of een weggedeelte anders te gebruiken dan overeenkomstig de publieke functie daarvan, als:
- a.
  het beoogde gebruik schade toebrengt aan de weg, gevaar oplevert voor de bruikbaarheid van de weg of voor het doelmatig en veilig gebruik daarvan, dan wel een belemmering kan vormen voor het doelmatig beheer en onderhoud van de weg;
- b.
  het beoogde gebruik hetzij op zichzelf, hetzij in verband met de omgeving niet voldoet aan redelijke eisen van welstand.
2.
Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid gestelde verbod.
3.
Het verbod in het eerste lid van dit artikel geldt niet voor:
- a.
  evenementen als bedoeld in artikel 2.2.1;
- b.
  standplaatsen als bedoeld in artikel 5.2.3.1 – 5.2.3.5.
4.
Het verbod in het eerste lid van dit artikel geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet beheer rijkswaterstaatwerken, artikel 5 van de Wegenverkeerswet, of het Provinciaal wegenreglement.

Artikel 2.1.5.2 - Aanleggen, beschadigen en veranderen van een weg

1.
Het is verboden zonder vergunning van het bevoegd gezag een weg aan te leggen, de verharding van een weg op te breken, in een weg te graven of te spitten, aard of breedte van de verharding te veranderen of anderszins verandering te brengen in de wijze van aanleg van een weg.
2.
Onverminderd het bepaalde in het eerste lid is het verboden zonder vergunning van het college een weg aan te leggen, de verharding van een weg op te breken, in een weg te graven of te spitten, aard of breedte van de verharding te veranderen of anderszins verandering te brengen in de wijze van aanleg van een weg, in die gevallen die niet vallen onder de vergunningplicht in artikel 2.2, eerste lid onder d, van de Wabo.
3.
Voor de toepassing van het eerste en tweede lid wordt onder weg verstaan hetgeen artikel 1 van de Wegenverkeerswet daaronder verstaat, alsmede alle niet-openbare ontsluitingswegen van gebouwen.
4.
Het in het eerste en tweede lid gestelde verbod is niet van toepassing op het Rijk, de provincie, de gemeente of het waterschap bij het uitvoeren van zijn/haar publiekrechtelijke taak.
5.
Het in het eerste en tweede lid gestelde verbod geldt voorts niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door het Wetboek van Strafrecht, de Wet beheer rijkswaterstaatswerken of de Wegenverordening Zuid-Holland, de Telecommunicatiewet en de daarop gebaseerde verordening.

Artikel 2.1.5.3 - Maken en veranderen van een uitweg

1.
Het is verboden zonder vergunning van het bevoegd gezag:
- a.
  een uitweg te maken naar de weg;
- b.
  van de weg gebruik te maken voor het hebben van een uitweg;
- c.
  verandering te brengen in een bestaande uitweg naar de weg.
2.
Voor de toepassing van het eerste lid wordt onder weg verstaan wat artikel 1 van de Wegenverkeerswet daaronder verstaat.
3.
Een vergunning als bedoeld in het eerste lid kan worden geweigerd in het belang van:
- a.
  de bruikbaarheid van de weg;
- b.
  het veilig en doelmatig gebruik van de weg;
- c.
  de bescherming van het uiterlijk aanzien van de omgeving;
- d.
  de bescherming van groenvoorzieningen in de gemeente.
4.
Het verbod in het eerste lid geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet beheer Rijkswaterstaatswerken, de Waterschapskeur of het Provinciaal wegenreglement.

Paragraaf 6 Veiligheid van de weg

Artikel 2.1.6.1 - Veroorzaken van gladheid

1.
Het is verboden bij vorst of dreigende vorst water op de weg te werpen, uit te storten of te laten lopen.
2.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voorzover artikel 427, aanhef en onder 4e, van het Wetboek van Strafrecht of artikel 5 van de Wegenverkeerswet 1994 van toepassing is.

Artikel 2.1.6.2 - Winkelwagentjes

1.
De rechthebbende op een bedrijf die ten behoeve van het winkelend publiek winkelwagentjes ter beschikking stelt, mede ten behoeve van het vervoer van winkelwaren over de weg, is verplicht deze te voorzien van de naam van het bedrijf of van een ander herkenningsteken en de in de omgeving van dat bedrijf door het publiek op of langs de weg achtergelaten winkelwagentjes terstond te verwijderen of te doen verwijderen.
2.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet milieubeheer.

Artikel 2.1.6.3 - Hinderlijke beplanting of voorwerp

Het is verboden beplanting of een voorwerp aan te brengen of te hebben op zodanige wijze dat aan het wegverkeer het vrije uitzicht wordt belemmerd of daaraan op andere wijze hinder of gevaar oplevert.

Artikel 2.1.6.4 - Openen straatkolken e.d.

Het is aan degene die daartoe niet bevoegd is verboden een straatkolk, rioolput, brandkraan of enigerlei andere afsluiting, die behoort tot een openbare nutsvoorziening, te openen, onzichtbaar te maken of af te dekken.

Artikel 2.1.6.5 - Kelderingangen e.d.

1.
Kelderingangen, koekoeken, indiepingen en andere lager dan de aangrenzende weg gelegen betreedbare delen van een bouwwerk mogen geen gevaar voor de veiligheid van de weggebruikers opleveren.
2.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door artikel 427, aanhef en onder 1 of 3, van het Wetboek van Strafrecht.

Artikel 2.1.6.6 - Rookverbod in bossen en natuurgebieden

1.
Het is verboden te roken in bossen of veengronden of binnen een afstand van dertig meter daarvan gedurende de periode van 1 april tot 1 oktober of een andere door het college aan te wijzen periode.
2.
Het is verboden in bossen of veengronden of binnen een afstand van honderd meter daarvan, voorzover het de open lucht betreft, brandende of smeulende voorwerpen te laten vallen, weg te werpen of te laten liggen.
3.
Het in het eerste en in het tweede lid gestelde verbod geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door artikel 429, aanhef en onder 3, van het Wetboek van Strafrecht.
4.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt voorts niet voorzover het roken plaatsvindt in gebouwen en aangrenzende, als tuin ingerichte, erven.

Artikel 2.1.6.7 - Aanbrengen gevaarlijk of hinderlijk voorwerp (vervallen)

Artikel 2.1.6.7a - Dragen van gevaarlijke voorwerpen (vervallen)

Artikel 2.1.6.8 - Vallende voorwerpen

Het is verboden aan een weg of aan enig deel van een bouwwerk een voorwerp te hebben dat niet deugdelijk beveiligd is tegen neervallen op de weg.

Artikel 2.1.6.9 - Voorzieningen voor verkeer en verlichting

1.
De rechthebbende op een bouwwerk is verplicht toe te laten dat op of aan dat bouwwerk, vanwege en overeenkomstig de aanwijzingen van het college, voorwerpen, borden of voorzieningen ten behoeve van het openbaar verkeer of de openbare verlichting worden aangebracht, onderhouden, gewijzigd of verwijderd.
2.
Het college maakt tevoren aan de rechthebbende als bedoeld in het eerste lid zijn besluit bekend over te gaan tot het doen aanbrengen of wijzigen van een voorwerp, bord of voorziening als bedoeld in het eerste lid.
3.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Waterstaatswet 1900, de Onteigeningswet, of de Belemmeringenwet Privaatrecht.

Artikel 2.1.6.10 - Verwijdering e.d. van voorzieningen voor verkeer en verlichting

1.
Het is aan degene die daartoe niet bevoegd is verboden een bord of een andere voorziening ten behoeve van het openbaar verkeer of de openbare verlichting te verwijderen, te wijzigen, te beschadigen, de werking ervan te beletten of te belemmeren.
2.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door Wetboek van Strafrecht.

Artikel 2.1.6.11 - Objecten onder hoogspanningslijn

1.
Het is verboden binnen een afstand van zes meter aan weerszijden van voor stroomgeleiding bestemde draden van bovengrondse hoogspanningslijnen voorwerpen, opgaand houtgewas of andere objecten, die niet zijn aan te merken als bouwwerken, hoger dan twee meter te plaatsen of te hebben.
2.
Het college kan van het in het eerste lid gestelde verbod ontheffing verlenen indien de elektrische spanning van de bovengrondse hoogspanningslijn dat toelaat.
3.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet ten aanzien van objecten die deel uitmaken van de hoogspanningslijn.

Artikel 2.1.6.12 - Veiligheid op het ijs

1.
Het is verboden:
- a.
  voor het publiek toegankelijke ijsvlakten te beschadigen, te verontreinigen, te versperren of het verkeer daarop op enige andere wijze te belemmeren of in gevaar te brengen;
- b.
  bakens of andere voorwerpen ten behoeve van de veiligheid geplaatst op de onder a bedoelde ijsvlakten te verplaatsen, weg te nemen, te beschadigen of op enige andere wijze het gebruik daarvan te verijdelen of te belemmeren.
2.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door het Wetboek van Strafrecht of de Vaarwegenverordening Zuid-Holland.

Artikel 2.1.6.13 - Benzinepompen op of nabij de weg (vervallen)

Afdeling 2 - Toezicht op evenementen

Artikel 2.2.1 - Begripsomschrijving

1.
In deze afdeling wordt onder evenement verstaan elke voor publiek toegankelijke verrichting van vermaak, met uitzondering van:
- a.
  bioscoopvoorstellingen als bedoeld in de Wet op de filmvertoningen;
- b.
  markten als bedoeld in artikel 160, eerste lid, onder h, van de Gemeentewet en artikel 5.2.4 van deze verordening;
- c.
  kansspelen als bedoeld in de Wet op de kansspelen;
- d.
  het in een inrichting in de zin van de Drank- en Horecawet gelegenheid geven tot dansen;
- e.
  betogingen, samenkomsten en vergaderingen als bedoeld in de Wet openbare manifestaties;
- f.
  activiteiten als bedoeld in de artikelen 2.1.4.3, 2.3.3.1 van deze verordening.
2.
Onder evenement wordt mede verstaan:
- a.
  een herdenkingsplechtigheid;
- b.
  een braderie;
- c.
  een optocht, niet zijnde een betoging als bedoeld in artikel 2.1.2.2, op de weg;
- d.
  een feest, muziek of wedstrijd op of aan de weg.

Artikel 2.2.2 - Evenement

1.
Het is verboden zonder vergunning van de burgemeester een evenement te organiseren.
2.
Het verbod van het eerste lid geldt niet voor eendaagse evenementen, indien:
- a.
  het evenement een barbecue of straatfeest in de open lucht betreft,
- b.
  het aantal bezoekers niet meer bedraagt dan 50 personen,
- c.
  het evenement tussen 09:00 en 23:00 uur plaatsvindt,
- d.
  het evenement niet meer dan één weg omvat,
- e.
  er niet langer dan tot 23.00 uur (live) muziek ten gehore wordt gebracht,
- f.
  het evenement niet plaatsvindt op de rijbaan, fiets-, bromfiets- of parkeergelegenheid of anderszins een belemmering vormt voor het verkeer en de hulpdiensten,
- g.
  slechts kleine objecten zoals o.a. een partytent of een speeltoestel worden geplaatst én
- h.
  er een organisator is,
- i.
  de organisator de burgemeester ten minste tien werkdagen voorafgaand aan het evenement in kennis stelt met een door de burgemeester opgesteld meldingsformulier.
- j.
  indien binnen vijf werkdagen na ontvangst van het meldingsformulier door de burgemeester geen tegenbericht is verzonden kan het in dit lid genoemde evenement zoals gemeld plaatsvinden.
3.
Het verbod van het eerste lid geldt voorts niet voor een feest, muziekvoorstelling of wedstrijd op of aan de weg, voorzover in het geregeld onderwerp wordt voorzien door artikel 10 juncto 148, van de Wegenverkeerswet 1994.

Artikel 2.2.3 - Ordeverstoring

Het is verboden bij een evenement de orde te verstoren.

Afdeling 3 - Toezicht op openbare inrichtingen

Paragraaf 1 Toezicht op horecabedrijven

Artikel 2.3.1.1 - Begripsomschrijvingen

1.
Onder horecabedrijf wordt in deze paragraaf verstaan: de voor het publiek toegankelijke, besloten ruimte waarin bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was logies wordt verstrekt of dranken worden geschonken of rookwaren of spijzen voor directe consumptie worden bereid of verstrekt. Onder een horecabedrijf wordt in ieder geval verstaan: een hotel, restaurant, pension, café, cafetaria, snackbar, discotheek, buurthuis of clubhuis.
2.
Onder horecabedrijf als bedoeld in het eerste lid wordt mede verstaan: een bij dit bedrijf behorend terras en de andere aanhorigheid.
3.
Een terras in de zin van deze paragraaf is een buiten de besloten ruimte van de inrichting liggend deel van het horecabedrijf waar sta- of zitgelegenheid kan worden geboden en waar tegen vergoeding dranken kunnen worden geschonken of spijzen voor directe consumptie kunnen worden bereid of verstrekt.
4.
Onder houder wordt in deze paragraaf verstaan: degene die een horecabedrijf exploiteert op grond van het bepaalde in artikel 2.3.1.2.
5.
Deze paragraaf verstaat niet onder bezoekers:
- a.
  de gezinsleden van de houder, alsmede zijn elders wonende bloed- en aanverwanten, in de eerste lijn onbeperkt, in de zijlijn tot en met de derde graad;
- b.
  de personen die voorkomen in het register als bedoeld in artikel 438 van het Wetboek van Strafrecht, alsmede personen bedoeld in artikel 438, derde lid, van het Wetboek van Strafrecht;
- c.
  de personen wier aanwezigheid in de inrichting wegens dringende redenen noodzakelijk is.

Artikel 2.3.1.2 - Exploitatievergunning horecabedrijf

1.
Het is verboden een horecabedrijf als bedoeld in deze paragraaf te exploiteren zonder vergunning van de burgemeester.
2.
Het eerste lid geldt niet voor een horecabedrijf in een winkel als bedoeld in artikel 1 van de Winkeltijdenwet voorzover de horeca een nevenactiviteit is van de winkelactiviteit; voor zowel de winkel als het horecabedrijf gelden de sluitingstijden van de Winkeltijdenwet.
3.
Voorts geldt het eerste lid niet voor een horecabedrijf in zorginstellingen.
4.
Indien naar het oordeel van de burgemeester onvoldoende vaststaat of wordt voldaan aan de criteria, gesteld in het artikel 2.3.1.6 lid 4 en 5 kan door de burgemeester een vergunning worden afgegeven voor een proefperiode van ten hoogste een jaar (voorlopige vergunning).
5.
Indien gedurende de proefperiode als bedoeld in het vorige lid blijkt dat niet wordt voldaan aan de genoemde criteria kunnen door de burgemeester nadere voorschriften worden gesteld of kan de burgemeester de voorlopige vergunning intrekken.
6.
Indien tijdens de proefperiode niet van bezwaren is gebleken, deelt de burgemeester de exploitant van de inrichting schriftelijk mede, dat de voorlopige vergunning met ingang van een nader door hem te bepalen datum dient te worden beschouwd als een vergunning, zoals bedoeld in artikel 2.3.1.2 eerste lid.

Artikel 2.3.1.2a - Eisen exploitant en beheerder

1.
De exploitant en de beheerder(s)/leidinggevende(n):
- a.
  staan niet onder curatele;
- b.
  zijn niet ontzet uit de ouderlijke macht of de voogdij;
- c.
  zijn niet in enig opzicht van slecht levensgedrag;
- d.
  hebben de leeftijd van eenentwintig jaar bereikt.
2.
De burgemeester kan bij openbare bekendmaking categorieën van inrichtingen of inrichtingen aanwijzen waarbij de leeftijd bedoeld in het eerste lid, onder d, op achttien jaar wordt gesteld.

Artikel 2.3.1.3 - Opheffing vergunningplicht (vervallen)

Artikel 2.3.1.4 - Vergunningaanvraag

1.
De burgemeester kan nadere regels vaststellen omtrent de gegevens en bescheiden die bij de vergunningaanvraag moeten worden overgelegd.
2.
Per inrichting wordt niet meer dan één aanvraag tegelijk in behandeling genomen.
3.
De vergunning wordt uitsluitend verleend aan de exploitant en op naam gezet van de exploitant en de beheerder van de inrichting; de vergunning is niet overdraagbaar.

Artikel 2.3.1.5 - Beslistermijn

1.
In afwijking van artikel 1.2 beslist de burgemeester binnen dertien weken na de datum waarop hij de aanvraag met alle bijbehorende gegevens en bescheiden heeft ontvangen.
2.
De beslissing kan eenmaal voor ten hoogste dertien weken worden verdaagd.
3.
De beslissing op een aanvraag van een vergunning als bedoeld in artikel 2.3.1.2. kan worden opgeschort als de aanvraag is ingediend in samenhang met een ander vergunningplichtige activiteit, zolang op die andere vergunningaanvraag nog niet is beslist.

Artikel 2.3.1.6 - Weigerings- en intrekkingsgronden

1.
De burgemeester weigert de vergunning als bedoeld in artikel 2.3.1.2. lid 1 indien de vestiging of de exploitatie van de inrichting in strijd is met een geldend bestemmingsplan of de op de Wet milieubeheer gebaseerde voorschriften.
2.
De burgemeester weigert de vergunning als bedoeld in artikel 2.3.1.2. lid 1 indien uit de hem ter beschikking staande gegevens kan worden afgeleid dat in het horecabedrijf middelen als bedoeld in de artikelen 2 en 3 van de Opiumwet zullen worden bereid, bewerkt, verwerkt, verkocht, afgeleverd, verstrekt, vervaardigd of aanwezig zullen zijn.
3.
De burgemeester kan de vergunning als bedoeld in artikel 2.3.1.2. lid 1 weigeren indien de exploitant, op verzoek van de burgemeester, geen verklaring omtrent gedrag overlegt die uiterlijk drie maanden voor de datum waarop de vergunningaanvraag is ingediend, is afgegeven.
4.
De burgemeester kan de vergunning als bedoeld in artikel 2.3.1.2. lid 1 of artikel 2.3.1.8 lid 1 geheel of gedeeltelijk weigeren, als naar zijn oordeel de openbare orde gevaar loopt of het woon- of leefklimaat in de omgeving van de inrichting door de aanwezigheid van de inrichting nadelig wordt beïnvloed.
5.
Bij de toepassing van de in het vorige lid genoemde weigeringsgrond houdt de burgemeester rekening met:
- a.
  het karakter van de straat en van de wijk waarin de inrichting is gelegen of zal komen te liggen;
- b.
  de aard van de inrichting;
- c.
  de spanning waaraan het woonmilieu ter plaatse reeds blootstaat of bloot zal komen te staan door de exploitatie van de inrichting;
- d.
  de wijze van bedrijfsvoering van de exploitant of beheerder van de inrichting in deze of in andere inrichtingen;
- e.
  de intrekkingsgronden als bedoeld in artikel 2.3.1.6, zesde lid, onder a tot en met j.
6.
De burgemeester kan de vergunning tijdelijk of voor onbepaalde tijd geheel of gedeeltelijk intrekken of wijzigen:
- a.
  indien blijkt, dat de vergunning tengevolge van onjuiste of onvolledige gegevens en bescheiden is verleend;
- b.
  indien de exploitant of de beheerder de bepalingen in deze paragraaf, dan wel de voorschriften, behorende bij de vergunning, overtreedt;
- c.
  indien aannemelijk is, dat de exploitant of beheerder betrokken is, of hem ernstige nalatigheid kan worden verweten bij activiteiten in of vanuit de inrichting, die een gevaar opleveren voor de openbare orde of een bedreiging vormen voor het woon- of leefklimaat in de omgeving van de inrichting;
- d.
  indien de exploitant of beheerder strafbare feiten pleegt in de inrichting, dan wel toestaat of gedoogt dat in zijn inrichting strafbare feiten worden gepleegd;
- e.
  indien de exploitant of beheerder zich schuldig maakt aan discriminatie naar ras, geslacht of seksuele geaardheid;
- f.
  indien zich in of vanuit de inrichting anderszins feiten hebben voorgedaan, die de vrees wettigen, dat het geopend blijven van de inrichting gevaar oplevert voor de openbare orde of een bedreiging vormt voor het woon- of leefklimaat in de omgeving van de inrichting;
- g.
  indien er sprake is van een gewijzigde exploitatie, waarvoor geen nieuwe vergunning is aangevraagd;
- h.
  indien op grond van verandering van de omstandigheden of inzichten, opgetreden na het verlenen van de vergunning, moet worden aangenomen, dat intrekking wordt gevorderd door de belangen ter bescherming waarvan de vergunning is vereist;
- i.
  indien de exploitant of beheerder niet voldoet aan de in artikel 2.3.1.2a gestelde eisen;
- j.
  indien er aanwijzingen zijn dat in de inrichting personen werkzaam zijn of zullen zijn in strijd met het bij of krachtens de Wet arbeid vreemdelingen of de Vreemdelingenwet 2000 bepaalde.

Artikel 2.3.1.7 - Sluiting van inrichtingen

1.
De burgemeester kan een inrichting - al dan niet voor een bepaalde duur - gesloten verklaren:
- a.
  indien die inrichting wordt geëxploiteerd zonder geldige vergunning;
- b.
  indien die inrichting wordt geëxploiteerd in strijd met de aan de vergunning verbonden voorschriften;
- c.
  indien de burgemeester oordeelt, dat een van de in artikel 2.3.1.6, zesde lid, genoemde situaties waarin intrekking van de vergunning mogelijk is, zich voordoet.
2.
De sluiting wordt geacht in het openbaar bekend te zijn gemaakt zodra een besluit tot sluiting op, in of nabij de toegang of toegangen van de inrichting is aangebracht.
3.
Een sluiting voor onbepaalde duur kan op aanvraag van belanghebbende(n) door de burgemeester worden opgeheven, wanneer later bekend geworden feiten en omstandigheden hiertoe aanleiding geven en naar zijn oordeel voldoende garanties aanwezig zijn, dat geen herhaling van de gronden die tot de sluiting hebben geleid, zal plaatsvinden.
4.
Het is de exploitant of beheerder van de inrichting verboden na het van kracht worden van de sluiting als bedoeld in het eerste lid, bezoekers tot de inrichting toe te laten of daarin te laten verblijven.
5.
Het is een ieder verboden in een bij besluit van de burgemeester gesloten inrichting als bezoeker te verblijven.

Artikel 2.3.1.8 - Terrasvergunning

1.
Het is verboden zonder vergunning van de burgemeester de weg of een weggedeelte te gebruiken ten behoeve van het oprichten van een of meer terrassen.
2.
Onverminderd het bepaalde in artikel 2.3.1.6, vierde lid, kan de burgemeester de vergunning als bedoeld in artikel 2.3.1.8, eerste lid geheel of gedeeltelijk weigeren:
- a.
  indien het beoogde gebruik schade toebrengt aan de weg dan wel gevaar oplevert voor de bruikbaarheid van de weg of voor het doelmatig en veilig gebruik daarvan;
- b.
  indien dat gebruik een belemmering kan opleveren voor het doelmatig beheer en onderhoud van de weg;
- c.
  indien het uiterlijk aanzien van het terras op zichzelf, hetzij in verband met de omgeving, niet voldoet aan eisen van redelijke welstand;
- d.
  als dat gebruik afbreuk doet aan andere publieke functies van de openbare ruimte;
- e.
  in het belang van de voorkoming of beperking van overlast voor gebruikers van de in de nabijheid van het terras gelegen onroerende zaken.
3.
Als voor het uitvoeren van openbare werken of om enigerlei andere reden verwijdering van het terras noodzakelijk is, is de houder van de inrichting verplicht dit terstond of binnen de door het bevoegde bestuursorgaan gestelde termijn, te verwijderen.
4.
Het is verboden op of in de omgeving van een terras dranken of eetwaren voor gebruik ter plaatse te verstrekken:
- a.
  buiten dat deel van de weg waarvan het gebruik ingevolge het bepaalde in het eerste lid is toegestaan;
- b.
  aan degenen die geen gebruik maken van de op dat terras aanwezige zitplaatsen.
5.
De exploitant of de beheerder is verplicht te zorgen dat dagelijks, uiterlijk een uur na sluiting van de inrichting, doch in ieder geval terstond op eerste aanzegging van een ambtenaar, belast met het toezicht op de naleving van het bepaalde in dit artikel, in de nabijheid van het terras op de weg achtergebleven stoffen of voorwerpen, voor zover kennelijk uit of van dat terras afkomstig, worden verwijderd.
6.
De burgemeester kan ter bescherming van de in het tweede lid bedoelde belangen nadere regels stellen waaraan terrassen moeten voldoen.
7.
Indien naar het oordeel van de burgemeester onvoldoende vaststaat of wordt voldaan aan de criteria, gesteld in het vierde lid van artikel 2.3.1.6 kan door de burgemeester een vergunning worden afgegeven voor een proefperiode van ten hoogste een jaar (voorlopige vergunning).
8.
Indien gedurende de proefperiode als bedoeld in het vorige lid blijkt dat niet wordt voldaan aan de criteria, gesteld in het vierde lid van artikel 2.3.1.6, kunnen door de burgemeester nadere voorschriften worden gesteld of kan de burgemeester de voorlopige vergunning intrekken.
9.
Indien tijdens de proefperiode niet van bezwaren is gebleken, deelt de burgemeester de exploitant van de inrichting schriftelijk mede, dat de voorlopige vergunning met ingang van een nader door hem te bepalen datum dient te worden beschouwd als een vergunning, als bedoeld in het eerste lid.
10.
Het bepaalde in het eerste lid geldt niet, voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet beheer rijkswaterstaatwerken of de Wegenverordening Zuid-Holland, of indien er sprake is van een evenement als bedoeld in artikel 2.2.1 waarvoor vergunning is verleend.

Artikel 2.3.1.9 - Sluitingstijden

1.
De burgemeester kan in het belang van de openbare orde, zedelijkheid of gezondheid, of in geval van bijzondere omstandigheden, voor een horecabedrijf, als bedoeld in deze paragraaf, sluitingstijden vaststellen.
2.
Het is de houder van een horecabedrijf verboden dit geopend te hebben, daarin bezoekers toe te laten of te laten verblijven na het sluitingsuur, dat de burgemeester op grond van het eerste lid heeft vastgesteld.
3.
Het in het eerste en tweede lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door op de Wet milieubeheer gebaseerde voorschriften.

Artikel 2.3.1.9a - Sluitingsuur terrassen

1.
In afwijking van het bepaalde in artikel 2.3.1.9, eerste lid, is het de exploitant van het horecabedrijf verboden een terras voor bezoekers geopend te hebben en aldaar bezoekers toe te laten of te laten verblijven tussen 23.00 en 07.00 uur.
2.
De burgemeester kan in incidentele en individuele gevallen tijdelijk ontheffing verlenen van het in het eerste lid gestelde verbod.
3.
Overeenkomstig het gestelde in artikel 1.4 kan de burgemeester door middel van een vergunningsvoorschrift voor een afzonderlijk terras een ander sluitingsuur of andere sluitingsuren vaststellen.
4.
Het in het eerste tot en met derde lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door op de Wet milieubeheer gebaseerde voorschriften.

Artikel 2.3.1.10 - Afwijking sluitingsuur; tijdelijke sluiting

1.
De burgemeester kan in het belang van de openbare orde, zedelijkheid of gezondheid, of in geval van bijzondere omstandigheden, te zijner beoordeling, voor één of meer inrichtingen tijdelijk andere dan de krachtens artikel 2.3.1.9 en artikel 2..3.1.9a geldende sluitingsuren vaststellen of tijdelijk sluiting bevelen.
2.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door artikel 13b Opiumwet.

Artikel 2.3.1.11 - Aanwezigheid in gesloten horecabedrijf of terras

Het is bezoekers van een inrichting verboden gedurende de tijd dat dit bedrijf krachtens artikel 2.3.1.9 of artikel 2.3.1.9a of ingevolge een op grond van artikel 2.3.1.10 genomen besluit gesloten dient te zijn, zich daarin of aldaar te bevinden.

Artikel 2.3.1.12 - Beëindiging exploitatie

1.
De vergunning vervalt zodra de exploitant de exploitatie van de inrichting feitelijk heeft beëindigd.
2.
Uiterlijk binnen drie dagen na de feitelijke beëindiging van de exploitatie, geeft de exploitant daarvan schriftelijk kennis aan de burgemeester.

Artikel 2.3.1.13 - Ordeverstoring

Het is verboden in een horecabedrijf de orde te verstoren.

Artikel 2.3.1.13a - Zwarte Lijst

1.
Het is de exploitant van een horecabedrijf, als bedoeld in artikel 2.3.1.1, lid 1 verboden in die inrichting toe te laten of te laten verblijven niet tot zijn gezin behorende personen, die naar het oordeel van de burgemeester misbruik van alcoholhoudende drank plegen te maken en wier namen als zodanig schriftelijk door de burgemeester aan die exploitant zijn opgegeven.
2.
Het is aan een persoon, wiens naam ingevolge het bepaalde in lid 1 door de burgemeester aan de exploitant van een horecabedrijf, als bedoeld in artikel 2.3.1.1 is opgegeven, verboden zich in een dergelijk horecabedrijf te bevinden nadat hij schriftelijk door de burgemeester van dit verbod in kennis is gesteld.
3.
Het verbod in het tweede lid geldt voor een bepaalde periode, welke niet langer is dan één jaar.

Artikel 2.3.1.14 - Het college als bevoegd bestuursorgaan

Indien een horecabedrijf als bedoeld in artikel 2.3.1.1 geen inrichting is in de zin van artikel 174 Gemeentewet, treedt niet de burgemeester, maar het college op als bevoegd bestuursorgaan ten behoeve van de artikelen 2.3.1.2 tot en met 2.3.1.10.

Paragraaf 2 Toezicht op inrichtingen tot het verschaffen van nachtverblijf

Artikel 2.3.2.1 - Begripsomschrijvingen

In deze paragraaf wordt verstaan onder:

3.
inrichting: elke al of niet besloten ruimte waarin, in de uitoefening van beroep of bedrijf, aan personen de mogelijkheid van nachtverblijf of gelegenheid tot kamperen wordt verschaft;
4.
exploitant: degene die een inrichting exploiteert, dan wel daarin de feitelijke leiding heeft.

Artikel 2.3.2.2 - Kennisgeving exploitatie

Degene die een inrichting opricht, overneemt, verplaatst of het houden van een inrichting staakt, is verplicht binnen drie dagen daarna daarvan schriftelijk kennis te geven aan de burgemeester.

Artikel 2.3.2.3 - Nachtregister

De exploitant van een inrichting of een voor hem handelend persoon is verplicht een register, als bedoeld in artikel 438 van het Wetboek van Strafrecht, bij te houden dat is ingericht volgens het door de burgemeester vastgestelde model.

Artikel 2.3.2.4 - Verschaffing gegevens nachtregister

Degene die in een inrichting nachtverblijf houdt dan wel de kampeerder is verplicht onverwijld aan de exploitant van die inrichting volledig en naar waarheid zijn of haar naam, adres, woonplaats, geboortedatum, geboorteplaats, betrekking, dag van aankomst, alsmede de dag van vertrek te verstrekken.

Paragraaf 3 Toezicht op speelgelegenheden

Artikel 2.3.3.1 - Speelgelegenheden

1.
Deze paragraaf verstaat onder speelgelegenheid: een voor het publiek toegankelijke gelegenheid waar bedrijfsmatig of in een omvang alsof deze bedrijfsmatig is de mogelijkheid wordt geboden enig spel te beoefenen, waarbij geld of in geld inwisselbare voorwerpen kunnen worden gewonnen of verloren.
2.
Het is verboden zonder vergunning van de burgemeester een speelgelegenheid te exploiteren of te doen exploiteren. Het verbod is niet van toepassing op:
- a.
  speelautomatenhallen waarvoor op grond van artikel 30c, eerste lid, onder c, van de Wet op de Kansspelen vergunning is verleend;
- b.
  speelgelegenheden waarvoor de minister van Justitie of de Kamer van Koophandel bevoegd is vergunning te verlenen.
- c.
  speelgelegenheden waar de mogelijkheid wordt geboden om het kleine kansspel als bedoeld in artikel 7c van de Wet op de kansspelen te beoefenen, of te spelen op speelautomaten als bedoeld in artikel 30 van de Wet op de kansspelen, of de handeling als bedoeld in artikel 1, onder a, van de Wet op de kansspelen te verrichten.
3.
De burgemeester weigert de vergunning:
- a.
  indien naar zijn oordeel moet worden aangenomen dat de woon- en leefsituatie in de omgeving van de speelgelegenheid of de openbare orde op ontoelaatbare wijze nadelig worden beïnvloed door de exploitatie van de speelgelegenheid.
- b.
  indien de exploitatie van een speelgelegenheid in strijd is met het geldende bestemmingsplan.

Artikel 2.3.3.2 - Speelautomaten

1.
In dit artikel wordt verstaan onder:
- a.
  Wet: de Wet op de Kansspelen;
- b.
  speelautomaat: automaat als bedoeld in artikel 30, onder a van de Wet;
- c.
  kansspelautomaat: automaat als bedoeld in artikel 30, onder c van de Wet;
- d.
  hoogdrempelige inrichting: inrichting als bedoeld in artikel 30, onder d van de Wet;
- e.
  laagdrempelige inrichting: inrichting als bedoeld in artikel 30, onder e van de Wet.
2.
In hoogdrempelige inrichtingen zijn twee speelautomaten toegestaan, waarvan maximaal twee kansspelautomaten.
3.
In laagdrempelige inrichtingen zijn twee speelautomaten toegestaan, met dien verstande dat kansspelautomaten in het geheel niet zijn toegestaan.

Afdeling 4 - Maatregelen tegen overlast en baldadigheid

Artikel 2.4.1 - Betreden gesloten woning of lokaal

1.
Het is verboden een krachtens artikel 174a Gemeentewet gesloten woning, een niet voor publiek toegankelijk lokaal of een bij die woning of dat lokaal behorend erf te betreden.
2.
Het is verboden een krachtens artikel 13b Opiumwet gesloten voor publiek toegankelijk lokaal of bij dat lokaal behorend erf te betreden.
3.
Het bepaalde in de voorgaande leden geldt niet voor personen wier aanwezigheid in de woning of het lokaal wegens dringende redenen noodzakelijk is.
4.
De burgemeester is bevoegd van het in het eerste of tweede lid bedoelde verbod ontheffing te verlenen.

Artikel 2.4.2 - Plakken en kladden

1.
Het is verboden de weg of dat gedeelte van een onroerend goed dat vanaf de weg zichtbaar is te bekrassen of te bekladden.
2.
Het is verboden zonder schriftelijke toestemming van de rechthebbende op de weg of op dat gedeelte van een onroerend goed dat vanaf de weg zichtbaar is:
- a.
  een aanplakbiljet of ander geschrift, afbeelding of aanduiding, aan te plakken, te doen aanplakken of op andere wijze aan te brengen, of te doen aanbrengen;
- b.
  met kalk, krijt, teer of een kleur- of verfstof enige afbeelding, letter, cijfer of teken aan te brengen.
3.
Indien wordt geconstateerd dat het in lid twee gestelde verbod wordt overtreden, zal degene in wiens opdracht de aanplakbiljetten zijn aangebracht aansprakelijk worden gesteld. De kosten, die het verwijderen van de aanplakbiljetten met zich meebrengt, zullen op de opdrachtgever worden verhaald.
Het in het tweede lid gestelde verbod is niet van toepassing indien gehandeld wordt krachtens wettelijk voorschrift.
4.
Het college kan aanplakborden aanwijzen voor het aanbrengen van meningsuitingen en bekendmakingen.
5.
Het is verboden de in het vierde lid bedoelde aanplakborden te gebruiken voor het aanbrengen van handelsreclame.
6.
Het college kan nadere regels stellen voor het aanbrengen van meningsuitingen en bekendmakingen, welke geen betrekking mogen hebben op de inhoud van de meningsuitingen en bekendmakingen.
7.
De houder van de in het tweede lid bedoelde schriftelijke toestemming is verplicht die aan een opsporingsambtenaar op diens eerste vordering terstond ter inzage af te geven.

Artikel 2.4.3 - Vervoer plakgereedschap e.d.

1.
Het is verboden tussen zonsondergang en zonsopgang op de weg of openbaar water te vervoeren of bij zich te hebben enig aanplakbiljet, aanplakdoek, kalk, teer, kleur- of verfstof of verfgereedschap.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing, indien de in dat lid bedoelde materialen of gereedschappen niet zijn gebezigd of niet zijn bestemd voor handelingen als verboden in artikel 2.4.2.

Artikel 2.4.4 - Vervoer inbrekerswerktuigen

1.
Het is verboden tussen zonsondergang en zonsopgang op de weg te vervoeren of bij zich te hebben lopers, valse sleutels, touwladders, lantaarns of enig ander gereedschap, voorwerp of middel, dat ertoe kan dienen zich onrechtmatig de toegang tot een gebouw of erf te verschaffen, onrechtmatig sluitingen te openen of te verbreken, diefstal door middel van braak te vergemakkelijken of het maken van sporen te voorkomen.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing indien de in dat lid bedoelde gereedschappen, voorwerpen of middelen niet bestemd of gebruikt zijn voor de in dat lid bedoelde handelingen.
3.
Het is verboden op de weg in de nabijheid van winkels te vervoeren of bij zich te hebben een tas, of ander voorwerp dat er kennelijk toe is uitgerust om het plegen van (winkel)diefstal te vergemakkelijken.
4.
Het in het derde lid gestelde verbod is niet van toepassing indien redelijkerwijs kan worden aangenomen dat het in dat lid bedoelde voorwerp niet bestemd is voor de in dat lid bedoelde handeling.

Artikel 2.4.5 - Betreden van plantsoenen e.d.

1.
Het is aan degene die daartoe niet bevoegd is verboden zich te bevinden in of op bij de gemeente in onderhoud zijnde parken, wandelpaden, plantsoenen, groenstroken of grasperken, buiten de daarin gelegen wegen of paden
2.
Het college kan ontheffing verlenen van dit verbod.

Artikel 2.4.6 - Rijden over bermen e.d.

1.
Het is verboden met voertuigen die niet voorzien zijn van rubberbanden te rijden over de berm, de glooiing of de zijkant van een weg.
2.
Onder weg wordt verstaan wat artikel 1 van de Wegenverkeerswet 1994 daaronder verstaat.
3.
Het verbod geldt niet indien dat rijden door de omstandigheden redelijkerwijs gebillijkt wordt.
4.
Het verbod geldt voorts niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet beheer rijkswaterstaatswerken of het Provinciaal wegenreglement Zuid-Holland.

Artikel 2.4.7 - Hinderlijk gedrag op of aan de weg

1.
Het is verboden:
- a.
  op of aan de weg te klimmen of zich te bevinden op een beeld, monument, overkapping, constructie, openbare toiletgelegenheid, voertuig, hekheining of andere afsluiting, verkeersmeubilair en daarvoor niet bestemd straatmeubilair;
- b.
  zich op of aan de weg zodanig op te houden dat aan weggebruikers of aan bewoners van nabij de weg gelegen woningen onnodig overlast of hinder veroorzaakt wordt.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voor zover artikel 424, 426bis, 431 van het Wetboek van Strafrecht of artikel 5 van de Wegenverkeerswet 1994 van toepassing is.

Artikel 2.4.7a - Verplichte route (vervallen)

Artikel 2.4.7b - (Nacht)verblijf op de weg

1.
Het is verboden om – al dan niet gebruikmakend van enige vorm van beschutting, waaronder in ieder geval begrepen het gebruik van een gemotoriseerd voertuig – op of aan de weg te liggen of te slapen, nadat door een ambtenaar van politie in het belang van de openbare orde is aangezegd dat dit moet worden beëindigd.
2.
Het is verboden op of aan de weg een voertuig, woonwagen, tent, caravan of een soortgelijk of ander onderkomen te plaatsen met het kennelijk doel dit als slaapplaats te gebruiken of daarin te overnachten dan wel gelegenheid daartoe bieden.
3.
Het college kan van de in het eerste en tweede lid gestelde ontheffing verlenen.
4.
De in het eerste en tweede lid gestelde verboden gelden niet voor campings en scoutingterreinen die door het college zijn erkend.

Artikel 2.4.7c - Naaktlopen en seksuele handelingen

Het is verboden op of aan de weg, op een andere voor publiek toegankelijke plaats of op een plaats zichtbaar vanaf de weg of vanaf een andere voor publiek toegankelijke plaats zich ongekleed te bevinden, zich op zodanige wijze te gedragen, dat daardoor de eerbaarheid aanstoot wordt gegeven, seksuele handelingen te verrichten.

Artikel 2.4.7d - Nachtvissen

1.
Het is verboden op of aan de weg, die deel uitmaakt van een door het college aangewezen gebied, in openbaar water te vissen tussen zonsondergang en zonsopgang.
2.
Het bepaalde in het eerste lid geldt niet voor zover de Visserijwet van toepassing is.

Artikel 2.4.8 - Hinderlijk drankgebruik

1.
Het is verboden op de weg, die deel uitmaakt van een door het college aangewezen gebied, alcoholhoudende drank te nuttigen of aangebroken flessen, blikjes en dergelijke met alcoholhoudende drank bij zich te hebben.
2.
Het bepaalde in het eerste lid geldt niet voor:
- a.
  een terras dat behoort bij een horecabedrijf, als bedoeld in artikel 2.3.1.1, eerste lid;
- b.
  de plaats, niet zijnde een horecabedrijf, als bedoeld onder a, waarvoor een ontheffing geldt krachtens artikel 35, eerste lid, van de Drank- en Horecawet.

Artikel 2.4.9 - Hinderlijk gedrag bij of in gebouwen

1.
Het is verboden:
- a.
  zich zonder redelijk doel in een portiek of poort op te houden;
- b.
  zonder redelijk doel in, op of tegen een raamkozijn of een drempel van een gebouw te zitten of te liggen.
2.
Het is aan anderen dan bewoners of gebruikers van flatgebouwen, appartementsgebouwen en soortgelijke meergezinshuizen en van gebouwen, die voor publiek toegankelijk zijn, verboden zich zonder redelijk doel te bevinden in een voor gemeenschappelijk gebruik bestemde ruimte van een zodanig gebouw.

Artikel 2.4.10 - Gedrag in voor publiek toegankelijke ruimten

Het is verboden zich zonder redelijk doel op een voor anderen hinderlijke wijze op te houden in of op een voor het publiek toegankelijk portaal, telefooncel, wachtlokaal voor een openbaar vervoermiddel,

parkeergarage, rijwielstalling of een andere soortgelijke, voor het publiek toegankelijke ruimte dan wel deze te verontreinigen dan wel te bezigen voor een ander doel dan waarvoor de desbetreffende ruimte is bestemd.

Artikel 2.4.11 - Neerzetten van fietsen e.d.

Het is verboden op of aan de weg een fiets of een bromfiets te plaatsen of te laten staan tegen een raam, een raamkozijn, een deur, de gevel van een gebouw dan wel in de ingang van een portiek, indien:

a.
dit in strijd is met de uitdrukkelijk verklaarde wil van de gebruiker van dat gebouw of dat portiek;
b.
daardoor die ingang versperd wordt.

Artikel 2.4.12 - Overlast van fiets of bromfiets op markt- en kermisterrein e.d.

Het is verboden op de door het college of de burgemeester aangewezen uren en plaatsen zich met een fiets of bromfiets te bevinden op een door het college of de burgemeester aangewezen terrein waar een markt, kermis, uitvoering, bijeenkomst of plechtigheid gehouden wordt die publiek trekt, mits dit verbod kenbaar is aan de bezoekers van het terrein.

Artikel 2.4.13 - Bespieden van personen

1.
Het is verboden zich in de nabijheid van een persoon dan wel van een gebouw, woonwagen of woonschip op te houden met de kennelijke bedoeling deze persoon dan wel een zich in dit gebouw, deze woonwagen of dit woonschip bevindende persoon, te bespieden.
2.
Het is verboden door middel van een verrekijker, of enig ander optisch instrument een zich in een gebouw, woonwagen of woonschip bevindende persoon te bespieden.

Artikel 2.4.14 - Bewakingsapparatuur (vervallen)

Artikel 2.4.15 - Nodeloos alarmeren (vervallen)

Artikel 2.4.16 - Alarminstallaties (vervallen)

Artikel 2.4.17 - Loslopende honden, verboden plaatsen, identificatie

1.
Het is de eigenaar of houder van een hond verboden die hond te laten verblijven of te laten lopen:
- a.
  op de weg zonder dat die hond aangelijnd is;
- b.
  op een voor het publiek toegankelijke en kennelijk als zodanig ingerichte kinderspeelplaats, zandbak, speelweide of sportveld of op een andere door het college aangewezen plaats;
- c.
  op de weg zonder voorzien te zijn van een duidelijk identificatiekenmerk zoals een hondenpenning, chip of ander identificatiemerk dat de eigenaar of houder duidelijk doet kennen.
2.
Het college kan plaatsen aanwijzen waar het verbod genoemd in het eerste lid onder a., niet geldt.
3.
De verboden zoals genoemd in het eerste lid onder a. en b, gelden niet voorzover de eigenaar of houder van een hond zich vanwege zijn handicap laat begeleiden en de hond als zodanig aantoonbaar gekwalificeerd is of indien een eigenaar of houder van een hond deze aantoonbaar gekwalificeerd opleidt tot geleidehond.

Artikel 2.4.18 - Verontreiniging door honden

1.
Het is de eigenaar of houder van een hond verboden deze hond zich van uitwerpselen te laten ontdoen:
- a.
  binnen de bebouwde kom op de weg;
- b.
  op een voor het publiek toegankelijke en kennelijk als zodanig ingerichte kinderspeelplaats, zandbak, speelweide of sportveld;
- c.
  op een andere door het college aangewezen plaats.
2.
Het college kan plaatsen aanwijzen waar het verbod genoemd in het eerste lid onder a, niet geldt.
3.
De strafbaarheid wegens overtreding van het in het eerste lid gestelde gebod wordt opgeheven, indien de eigenaar of houder van de hond er zorg voor draagt dat de uitwerpselen onmiddellijk worden verwijderd.
4.
De eigenaar of degene die een hond uitlaat is altijd verplicht een opruimmiddel bij zich te dragen.
5.
De verboden zoals genoemd in het eerste lid onder a en b, gelden niet voor zover de eigenaar of houder van een hond zich vanwege zijn handicap door een geleidehond laat begeleiden en de hond als zodanig aantoonbaar gekwalificeerd is of indien een eigenaar of houder van een hond deze aantoonbaar gekwalificeerd opleidt tot geleidehond.

Artikel 2.4.19 - Gevaarlijke honden

1.
Het is de eigenaar of houder van een hond verboden die hond te laten verblijven of te laten lopen op of aan de weg of op het terrein van een ander:
- a.
  anders dan kort aangelijnd, nadat het college aan de eigenaar of de houder hebben bekendgemaakt dat zij die hond gevaarlijk of hinderlijk achten en zij een aanlijngebod in verband met het gedrag van die hond noodzakelijk vinden;
- b.
  anders dan kort aangelijnd en voorzien van een muilkorf, nadat het college de eigenaar of de houder hebben bekendgemaakt dat zij die hond gevaarlijk of hinderlijk achten en zij een aanlijn- en muilkorfgebod in verband met het gedrag van die hond noodzakelijk vinden.
2.
In afwijking van artikel 2.4.17, aanhef en onder c, geldt voor het bepaalde in het eerste lid bovendien dat de hond moet zijn voorzien van een optisch leesbaar, niet verwijderbaar identificatiekenmerk in het oor of in de buikwand.
3.
In het eerste lid wordt verstaan onder:
- a.
  muilkorf: een muilkorf als bedoeld in artikel 1, onder d, van de Regeling agressieve dieren;
- b.
  kort aanlijnen: aanlijnen van een hond met een lijn met een lengte, gemeten van hand tot halsband, die niet langer is dan 1,50 meter.
4.
Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Regeling agressieve dieren.

Artikel 2.4.20 - Houden van hinderlijke of schadelijke dieren

1.
Het college is bevoegd gedeelten van de gemeente of bepaalde plaatsen aan te wijzen waar het ter voorkoming of opheffing van overlast of van schade aan de openbare gezondheid verboden is daarbij aangeduide dieren:
- a.
  aanwezig te hebben; dan wel
- b.
  aanwezig te hebben anders dan met inachtneming van de door hen ter voorkoming of opheffing van overlast of van schade aan de openbare gezondheid gestelde regels; dan wel
- c.
  aanwezig te hebben tot een groter aantal dan in die aanwijzing is aangegeven of mede is aangegeven.
2.
Het is verboden op een krachtens het eerste lid aangewezen plaats een daarbij aangeduid dier of daarbij aangeduide dieren aanwezig te hebben, dan wel aanwezig te hebben anders dan met inachtneming van de door het college gestelde regels, dan wel aanwezig te hebben tot een groter aantal dan door het college is aangegeven.
3.
Het college kan de rechthebbende op een onroerende zaak gelegen binnen een krachtens het eerste lid aangewezen gedeelte van de gemeente ontheffing verlenen van het in het tweede lid gestelde verbod.
4.
Het in dit artikel bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet milieubeheer.

Artikel 2.4.21 - Loslopend vee

De rechthebbende op vee, dat zich bevindt in een aan een weg liggend weiland of terrein dat niet van die weg is afgescheiden door een deugdelijke veekering, is verplicht ervoor te zorgen dat zodanige maatregelen getroffen worden dat dit vee die weg niet kan bereiken.

Artikel 2.4.22 - Duiven

1.
De rechthebbende op duiven is verplicht ervoor te zorgen dat die duiven niet kunnen uitvliegen tussen 08.00 uur en 18.00 uur in een door het college te bepalen tijdvak gelegen tussen 1 maart en 1 juni.
2.
Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid gesteld gebod.
3.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Provinciale verordening ophokplicht postduiven.

Artikel 2.4.23 - Bijen

1.
Het is verboden bijen te houden:
- a.
  binnen een afstand van 30 meter van woningen of andere gebouwen waar overdag mensen verblijven;
- b.
  binnen een afstand van 30 meter van de weg.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet indien op een afstand van ten hoogste zes meter vanaf de korven of kasten een afscheiding is aangebracht van twee meter hoogte of zoveel hoger als noodzakelijk is om het laag uit- en invliegen van de bijen te voorkomen.
3.
Het in het eerste lid, aanhef en onder a, gestelde verbod geldt niet voor zover de bijenhouder rechthebbende is op de woningen of gebouwen als bedoeld in dat lid.
4.
Het in het eerste lid, aanhef en onder b, gestelde verbod geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wegenverordening Zuid-Holland.
5.
Het college kan van het in het eerste lid gestelde verbod ontheffing verlenen.

Artikel 2.4.24 - Verontreiniging door paarden, pony’s e.d.

De eigenaar of houder van een paard, pony of ander rijdier, is verplicht ervoor te zorgen dat zijn dier zich op de weg niet van uitwerpselen ontdoet.

1.
Het college kan plaatsen aanwijzen waar het in het eerste lid gestelde verbod niet geldt.
2.
De strafbaarstelling wegens overtreding van het in het eerste lid gestelde gebod wordt opgeheven, indien de eigenaar of houder van het dier er zorg voor draagt dat de uitwerpselen worden opgevangen en meegenomen, dan wel onmiddellijk worden verwijderd.

Artikel 2.4.25 - Bedelarij

Het is verboden in door het college aangewezen gebieden op of aan de weg of in een voor publiek toegankelijk gebouw te bedelen voor geld of andere zaken.

Afdeling 5 - Bepalingen ter bestrijding van heling van goederen

Artikel 2.5.1 - Begripsomschrijvingen

In deze afdeling wordt verstaan onder:

a.
handelaar: de handelaar als bedoeld in artikel 1 van de algemene maatregel van bestuur op grond van artikel 437, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht.
b.
verkoopregister: het aantekening houden van het verkopen of op andere wijze overdragen van alle gebruikte en ongeregelde goederen door de handelaar.

Artikel 2.5.2 - Verplichtingen met betrekking tot het verkoopregister

1.
De handelaar is verplicht aantekening te houden van alle gebruikte of ongeregelde goederen die hij verkoopt of op andere wijze overdraagt, in een doorlopend en een door of namens het hoofd van de plaatselijke politie gewaarmerkt register en daarin vermeldt hij onverwijld:
- a.
  het volgnummer van de aantekening met betrekking tot het goed;
- b.
  de datum van verkoop of overdracht van het goed;
- c.
  een omschrijving van het goed, daaronder begrepen - voor zover dat mogelijk is - soort, merk en nummer van het goed;
- d.
  de verkoopprijs of andere voorwaarden voor overdracht van het goed;
- e.
  de naam en het adres van degene die het goed heeft verkregen.
2.
De burgemeester is bevoegd vrijstelling te verlenen van deze verplichting.

Artikel 2.5.3 - Voorschriften als bedoeld in artikel 437ter, eerste lid, van het Wetb. van Strafrecht

De handelaar of een voor hem handelend persoon is verplicht:

a.
wanneer hij overeenkomstig het bepaalde in artikel 437ter, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht, de burgemeester of de door deze aangewezen ambtenaar er schriftelijk van in kennis stelt dat hij van het opkopen een beroep of gewoonte maakt, daarbij tevens schriftelijk opgave te doen van zijn woonadres en van het volledig adres van elke lokaliteit door hem ten behoeve van zijn onderneming in gebruik genomen;
b.
de onder a bedoelde functionaris onder aanbieding van zijn register(s) onverwijld doch in ieder geval binnen drie dagen, schriftelijk in kennis te stellen van een verandering van zijn woonadres, zomede van het adres of de adressen van een bij hem ten behoeve van zijn onderneming in gebruik zijnde lokaliteit;
c.
aan de hoofdingang van de lokaliteit waar de onderneming is gevestigd een kenteken te hebben waarop zijn naam en de aard van de onderneming duidelijk zichtbaar voorkomt;
d.
indien hij in de gelegenheid is enig goed te verkrijgen waarvan redelijkerwijs kan worden vermoed dat het van misdrijf afkomstig is of voor de rechthebbende verloren is gegaan, hiervan onverwijld kennis te geven aan de onder a. bedoelde functionaris;
e.
zijn administratie op eerste aanvraag ter inzage te geven aan de burgemeester of een daartoe door de burgemeester aangewezen ambtenaar;
f.
wanneer hij heeft opgehouden van het opkopen een beroep of gewoonte te maken, onderscheidenlijk het beroep van handelaar niet langer uitoefent, de onder a bedoelde functionaris hiervan onverwijld doch in ieder geval binnen drie dagen schriftelijk in kennis te stellen.

Artikel 2.5.4 - Vervreemding van door opkoop verkregen goederen

Het is de handelaar of een voor hem handelend persoon verboden enig door opkoop verkregen goed gedurende de eerste drie dagen dat het onder zijn berusting is, over te dragen of daarin enige wijziging aan te brengen tenzij deze wijziging van geen invloed is op de herkenbaarheid van het goed.

Artikel 2.5.5 - Handel in horecabedrijven

1.
Het is de houder van een horecabedrijf verboden toe te laten dat een handelaar of een voor hem handelend persoon in die inrichting enig voorwerp verwerft, verkoopt of op enige andere wijze overdraagt.
2.
In dit artikel wordt verstaan onder:
- a.
  horecabedrijf: het bedrijf als bedoeld in artikel 2.3.1.1, eerste en tweede lid;
- b.
  houder: de houder als bedoeld in artikel 2.3.1.1, vierde lid.

Afdeling 6 - Vuurwerk

Artikel 2.6.1 - Begripsomschrijvingen

In deze afdeling wordt verstaan onder consumentenvuurwerk:

Consumentenvuurwerk waarop het Besluit van 22 januari 2002, houdende nieuwe regels met betrekking tot consumenten- en professioneel vuurwerk (Vuurwerkbesluit) van toepassing is.

Artikel 2.6.2 - Ter beschikking stellen van consumentenvuurwerk tijdens de verkoopdagen

Het is verboden in de uitoefening van een bedrijf of nevenbedrijf consumentenvuurwerk ter beschikking te stellen dan wel voor het ter beschikking stellen aanwezig te houden, zonder een vergunning van het college.

Artikel 2.6.3 - Bezigen van vuurwerk

1.
Het is verboden vuurwerk te bezigen op een door het college in het belang van de voorkoming van gevaar, schade of overlast aangewezen plaats.
2.
Het is verboden vuurwerk op of aan de weg of op een voor publiek toegankelijke plaats te bezigen indien zulks gevaar, schade of overlast kan veroorzaken.
3.
De in het eerste en tweede lid gestelde verboden gelden niet voor zover artikel 429, aanhef en onder 1, van het Wetboek van Strafrecht van toepassing is.
4.
Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid gestelde verbod.

Afdeling 7 - Drugsoverlast

Artikel 2.7.1 - Verbod op de weg te begeven om drugs te verhandelen

Onverminderd het bepaalde in de Opiumwet is het verboden op of aan de weg post te vatten of zich daar heen en weer te bewegen en zich op of aan wegen in of op een voertuig te bevinden of daarmee heen en weer te rijden, met het kennelijke doel om middelen als bedoeld in de artikelen 2 en 3 van de Opiumwet, of daarop gelijkende waar, al dan niet tegen betaling af te leveren, aan te bieden of te verwerven, daarbij behulpzaam te zijn of daarin te bemiddelen.

Artikel 2.7.2 – Drugsgebruik in de openbare ruimte

1.
Het is verboden op of aan de weg, die deel uitmaakt van een door het college aangewezen gebied, dan wel in een voor publiek toegankelijk gebouw, softdrugs te gebruiken of openlijk voor handen te hebben.
2.
Onder softdrugs worden verstaan: de middelen, genoemd in lijst II, onderdeel b, behorende bij de Opiumwet.

Afdeling 8 - Bestuurlijke ophouding

Artikel 2.8.1 - Bestuurlijke ophouding

De burgemeester kan overeenkomstig artikel 154a Gemeentewet besluiten tot het tijdelijk doen ophouden van door hem aangewezen groepen van personen op een door hem aangewezen plaats indien deze personen het bepaalde in artikel 2.1.1.1, 2.1.1.2, 2.1.5.1, 2.1.5.2, 2.1.6.1, 2.1.6.4, 2.1.6.10, 2.2.3, 2.3.1.13, 2.4.7, 2.4.7b, 2.4.7c, 2.4.7d, 2.4.8, 2.4.9, 2.4.10, 2.6.3 en 5.5.1 van deze verordening groepsgewijs niet naleven.

Afdeling 9 - Preventief fouilleren

Artikel 2.9.1 - Veiligheidsrisicogebieden

De burgemeester kan overeenkomstig artikel 151b van de Gemeentewet bij verstoring van de openbare orde door de aanwezigheid van wapens, dan wel bij ernstige vrees voor het ontstaan daarvan, een gebied, met inbegrip van de daarin gelegen voor het publiek openstaande gebouwen en daarbij behorende erven, aanwijzen als veiligheidsrisicogebied.

Afdeling 10 - Cameratoezicht op openbare plaatsen

Artikel 2.10.1 - Cameratoezicht op openbare plaatsen

1.
De burgemeester kan overeenkomstig artikel 151c van de Gemeentewet besluiten tot plaatsing van vaste camera’s voor een bepaalde duur ten behoeve van het toezicht op een openbare plaats.
2.
De burgemeester heeft de bevoegdheid als bedoeld in het eerste lid eveneens ten aanzien van andere, door de gemeenteraad aan te wijzen, voor eenieder toegankelijke plaatsen.

Hoofdstuk 3 - Seksinrichtingen, escortbedrijven, straat- en raamprostitutie e.d.

Paragraaf 1 Begripsomschrijvingen

Artikel 3.1.1 - Begripsomschrijvingen

In dit hoofdstuk wordt verstaan onder:

a.
prostitutie: het zich beschikbaar stellen tot het verrichten van seksuele handelingen met een ander tegen betaling;
b.
prostituee: degene die zich beschikbaar stelt tot het verrichten van seksuele handelingen met een ander tegen vergoeding;
c.
seksinrichting: de voor het publiek toegankelijke, besloten ruimte waarin bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was seksuele handelingen worden verricht, of vertoningen van erotisch-pornografische aard plaatsvinden. Onder een seksinrichting worden in elk geval verstaan een prostitutiebedrijf als bedoeld in Hoofdstuk 6A van de Bouwverordening;
d.
escortbedrijf: de natuurlijke persoon, groep van personen of rechtspersoon die bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was prostitutie aanbiedt die op een andere plaats dan in de bedrijfsruimte wordt uitgeoefend;
e.
sekswinkel: de voor het publiek toegankelijke, besloten ruimte waarin hoofdzakelijk goederen van erotisch-pornografische aard aan particulieren plegen te worden verkocht of verhuurd;
f.
exploitant: de natuurlijke persoon, de groep van natuurlijke personen, de rechtpersoon of rechtspersonen die een seksinrichting of escortbedrijf exploiteert c.q. exploiteren en de tot vertegenwoordiging van die rechtspersoon of rechtspersonen bevoegde natuurlijke persoon of personen;
g.
beheerder: de natuurlijke persoon of de groep van natuurlijke personen die de onmiddellijke feitelijke leiding uitoefent in een seksinrichting of escortbedrijf;
h.
bezoeker: degene die aanwezig is in een seksinrichting, met uitzondering van:
- 3.
  de exploitant;
- 4.
  de beheerder;
- 5.
  de prostituee;
- 6.
  het personeel dat in de seksinrichting werkzaam is;
- 7.
  de toezichthouders die zijn aangewezen op grond van artikel 6.1a;
- 8.
  andere personen wier aanwezigheid in de seksinrichting wegens dringende redenen noodzakelijk is.

Artikel 3.1.2 - Bevoegd bestuursorgaan

In dit hoofdstuk wordt verstaan onder bevoegd bestuursorgaan: het college of, voor zover het betreft voor het publiek openstaande gebouwen en daarbij behorende erven als bedoeld in artikel 174 van de Gemeentewet, de burgemeester.

Artikel 3.1.3 - Nadere regels

Met het oog op de in artikel 3.3.2 genoemde belangen, kan het college over de uitoefening de bevoegdheden in dit hoofdstuk nadere regels vaststellen.

Paragraaf 2 Seksinrichtingen, straat- en raamprostitutie, sekswinkels en dergelijke

Artikel 3.2.1 - Seksinrichtingen

1.
Het is verboden een seksinrichting of escortbedrijf te exploiteren of te wijzigen zonder vergunning van het bevoegd bestuursorgaan.
2.
Het is verboden een seksinrichting of escortbedrijf te exploiteren in andere gebieden of delen van de gemeente dan daarvoor aangewezen door het college.
3.
In de aanvraag om een vergunning wordt in ieder geval vermeld:
- a.
  de (persoons)gegevens van de exploitant;
- b.
  de persoonsgegevens van de beheerder;
- c.
  de aard van de seksinrichting of het escortbedrijf;
- d.
  een plattegrond van de seksinrichting met een schaal van ten minste 1:100 waarop duidelijk de inrichting en de bestemming van de werkruimten is aangegeven;
- e.
  het aantal werkzame prostituees;
- f.
  de plaatselijke en kadastrale ligging van de inrichting door middel van een situatietekening met een schaal van ten minste 1:1000;
- g.
  bewijs van inschrijving in het handelsregister;
- h.
  bewijs waaruit blijkt dat de exploitant (zelfstandig) gerechtigd is tot het gebruik van de ruimte bestemd voor de seksinrichting.
4.
Per seksinrichting of escortbedrijf wordt niet meer dan één aanvraag tegelijk in behandeling genomen, voor de combinatie van seksinrichting met escortbedrijf wordt eveneens slechts één aanvraag in behandeling genomen.
5.
De vergunning wordt uitsluitend verleend aan de exploitant en op naam gesteld van de exploitant en de beheerder; de vergunning is niet overdraagbaar.
6.
Ondanks het bepaalde in artikel 1.7 wordt de vergunning verleend voor de duur van één jaar.

Artikel 3.2.2 - Gedragseisen exploitant en beheerder

1.
Zowel de exploitant als de beheerder:
- a.
  staat niet onder curatele;
- b.
  is niet ontzet uit de ouderlijke macht of de voogdij;
- c.
  is niet in enig opzicht van slecht levensgedrag;
- d.
  heeft de leeftijd van eenentwintig jaar bereikt.
2.
Naast de gestelde eisen in het eerste lid, is de exploitant en de beheerder niet:
- a.
  met toepassing van artikel 37 van het Wetboek van Strafrecht in een psychiatrisch ziekenhuis geplaatst of met toepassing van artikel 37a van het Wetboek van Strafrecht ter beschikking gesteld;
- b.
  binnen de laatste vijf jaar onherroepelijk veroordeeld tot een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van zes maanden of meer door de rechter in Nederland, de Nederlandse Antillen of Aruba, dan wel door een andere rechter wegens een misdrijf waarvoor naar Nederlands recht een bevel tot voorlopige hechtenis ingevolge artikel 67, eerste lid van het Wetboek van Strafvordering is toegelaten;
- c.
  binnen de laatste vijf jaar bij ten minste twee rechterlijke uitspraken onherroepelijk veroordeeld tot een onvoorwaardelijke geldboete van 500 euro of meer of tot een andere hoofdstuk als bedoeld in artikel 9, eerste lid, onder a van het Wetboek van Strafrecht, wegens dan wel mede wegens overtreding van:
  - I.
    bepalingen gesteld bij of krachtens de Drank- en Horecawet, de Opiumwet, de Vreemdelingenwet en de Wet arbeid vreemdelingen;
  - II.
    de artikelen 137c tot en met 137g, 140, 197a, 197b, 197c, 240b, 242 tot en met 249, 250a (oud), 250, 273f, 300 tot en met 303, 416, 417, 417bis, 426, 429quater en 453 van het Wetboek van Strafrecht;
  - III.
    de artikelen 8 en 162, derde lid, alsmede artikel 6 juncto artikel 8 of juncto artikel 163 van de Wegenverkeerswet 1994;
  - IV.
    de artikelen 1, onder a, b en d, 13, 14, 27 en 30b van de Wet op de kansspelen;
  - V.
    de artikelen 2 en 3 van de Wet op de weerkorpsen;
  - VI.
    de artikelen 54 en 55 van de Wet wapens en munitie.
3.
Met een veroordeling als bedoeld in het tweede lid wordt gelijkgesteld:
- a.
  vrijwillige betaling van een geldsom als bedoeld in artikel 74, tweede lid onder a van het Wetboek van Strafrecht of artikel 76, derde lid onder a van de Algemene wet inzake rijksbelastingen, tenzij de geldsom minder dan 375 euro bedraagt;
- b.
  een bevel tot tenuitvoerlegging van een voorwaardelijke straf.
4.
De periode van vijf jaar, genoemd in het tweede lid, wordt:
- a.
  bij de weigering van een vergunning teruggerekend vanaf de datum van beslissing op de aanvraag van de vergunning;
- b.
  bij de intrekking van een vergunning teruggerekend vanaf de datum van de intrekking van deze vergunning.
5.
De exploitant of de beheerder is binnen de laatste vijf jaar geen exploitant of beheerder geweest van een seksinrichting of escortbedrijf die voor ten minste één maand door het bevoegde bestuursorgaan is gesloten, of waarvan de vergunning bedoeld in artikel 3.2.1, eerste lid, is ingetrokken, tenzij aannemelijk is gemaakt dat hem terzake geen verwijt treft.

Artikel 3.2.3 - Sluitingstijden

1.
De burgemeester kan in het belang van de openbare orde, zedelijkheid of gezondheid, of in geval van bijzondere omstandigheden, voor een seksinrichting, als bedoeld in deze paragraaf, sluitingstijden vaststellen.
2.
Het is de houder van een seksinrichting verboden de seksinrichting geopend te hebben, daarin bezoekers toe te laten of te laten verblijven na het sluitingsuur, dat de burgemeester op grond van het eerste lid heeft vastgesteld.
3.
Het is bezoekers van een seksinrichting verboden zich daarin te bevinden gedurende de tijd dat die seksinrichting krachtens het eerste lid of tweede lid, dan wel krachtens artikel 3.2.4, eerste lid, gesloten dient te zijn.
4.
Het in het eerste en tweede lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door op de Wet milieubeheer gebaseerde voorschriften.

Artikel 3.2.4 - Tijdelijke afwijking sluitingsuur; (tijdelijke) sluiting

1.
Met het oog op de in artikel 3.3.2, tweede lid, genoemde belangen of in geval van strijdigheid met de bepalingen in dit hoofdstuk kan het bevoegd bestuursorgaan tijdelijk andere dan de krachtens artikel 3.2.3, eerste lid, geldende sluitingsuren vaststellen.
2.
Onverminderd het bepaalde in artikel 3:41 van de Algemene wet bestuursrecht, maakt het bevoegd bestuursorgaan het in het eerste lid bedoelde besluit openbaar.

Artikel 3.2.5 - Aanwezigheid van en toezicht door exploitant en beheerder

1.
Het is verboden een seksinrichting voor bezoekers geopend te hebben, zonder dat de ingevolge artikel 3.2.1 op de vergunning vermelde exploitant of beheerder in de seksinrichting aanwezig is.
2.
De exploitant en de beheerder zien er voortdurend op toe dat in de seksinrichting:
- a.
  geen strafbare feiten plaatsvinden, waaronder in ieder geval de feiten genoemd in de titels XIV (misdrijven tegen de zeden), XX (mishandeling), XXII (diefstal) , XXX (heling) en XVIII (misdrijven tegen persoonlijke vrijheid) van het Tweede Boek van het Wetboek van Strafrecht, in de Opiumwet en in de Wet wapens en munitie;
- b.
  geen prostitutie wordt uitgeoefend door personen in strijd met het bij of krachtens de Wet arbeid vreemdelingen of de Vreemdelingenwet bepaalde.
3.
Het bevoegd orgaan kan regels stellen waarbij van de exploitant of beheerder verlangd wordt dat de exploitant of beheerder door middel van een register aantoont dat in de inrichting prostitutie wordt uitgeoefend door meerderjarigen met een geldige verblijfstitel.
4.
Het bevoegd orgaan kan aan het register als genoemd in artikel 3.2.5, lid 3 nadere eisen stellen.

Artikel 3.2.6 - Straat- en raamprostitutie

1.
Het is verboden, door handelingen, houding, woord, gebaar of op een andere wijze, op of in voor publiek toegankelijke plaatsen (winkels daaronder begrepen), in deuropeningen, dan wel zich binnenhuis bevindende, zichtbaar voor het publiek tot het verrichten van seksuele handelingen met een ander tegen betaling uit te nodigen, te bewegen dan wel aan te lokken.
2.
Met het oog op de naleving van het in het eerste lid gestelde verbod, kan door politieambtenaren het bevel worden gegeven zich onmiddellijk in een bepaalde richting te verwijderen.
3.
Met het oog op de in artikel 3.3.2, tweede lid, genoemde belangen kan door politieambtenaren aan personen die zich bevinden op de wegen en tijden bedoeld in het eerste lid, het bevel worden gegeven zich onmiddellijk in een bepaalde richting te verwijderen.
4.
De burgemeester kan met het oog op de in artikel 3.3.2, tweede lid, genoemde belangen personen aan wie ten minste eenmaal een bevel is gegeven als bedoeld in het derde lid bij besluit verbieden zich gedurende bepaalde termijn, anders dan in een openbaar middel van vervoer, te bevinden op of aan de wegen en op de tijden bedoeld in het eerste lid.
5.
De burgemeester beperkt het in het vierde lid genoemde verbod indien dat in verband met de persoonlijke omstandigheden van betrokkene noodzakelijk is.
6.
Het is verboden zich te gedragen in strijd met een door de burgemeester opgelegd verbod als bedoeld in het vierde lid.

Artikel 3.2.7 - Sekswinkels

1.
Het is de rechthebbende op en de beheerder of houder van een perceel, gelegen aan een door het college aangewezen weg, verboden daarin een sekswinkel of seksboetiek dan wel enig andere voor het publiek toegankelijke besloten ruimte waar seksartikelen aan particulieren worden verkocht, in gebruik te nemen of te hebben. Onder perceel wordt mede verstaan een gedeelte daarvan.
2.
De burgemeester kan van het in het eerste lid gestelde verbod ontheffing verlenen.
3.
Een ontheffing als bedoeld in het tweede lid wordt alleen verleend indien moet worden aangenomen dat daardoor de leef- en woonsituatie aan de aangewezen weg en zijn omgeving niet nadelig zal worden beïnvloed.

Artikel 3.2.8 - Tentoonstellen, aanbieden en aanbrengen van erotisch-pornografische goederen, afbeeldingen en dergelijke

1.
Het is de rechthebbende op een onroerende zaak verboden daarin of daarop goederen, opschriften, aankondigingen, gedrukte of geschreven stukken dan wel afbeeldingen van erotisch-pornografische aard openlijk tentoon te stellen, aan te bieden of aan te brengen:
- a.
  indien het bevoegd bestuursorgaan aan de rechthebbende heeft bekendgemaakt dat de wijze van tentoonstellen, aanbieden of aanbrengen daarvan, de openbare orde of de woon- en leefomgeving in gevaar brengt;
- b.
  anders dan overeenkomstig de door het bevoegd bestuursorgaan in het belang van de openbare orde of de woon- en leefomgeving gestelde regels.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing op het tentoonstellen, aanbieden of aanbrengen van goederen, opschriften, aankondigingen, gedrukte of geschreven stukken dan wel afbeeldingen, die dienen tot het openbaren van gedachten en gevoelens als bedoeld in artikel 7, eerste lid van de Grondwet.

Artikel 3.2.9 - Maximum aantal vergunningen

Het bevoegd bestuursorgaan verleent ten hoogste aan één seksinrichting of escortbedrijf een vergunning.

Paragraaf 3 Beslissingstermijn; weigeringsgronden; nadere regels

Artikel 3.3.1 - Beslissingstermijn

1.
Het bevoegd bestuursorgaan neemt het besluit op de aanvraag om vergunning bedoeld in artikel 3.2.1, eerste lid, binnen dertien weken na de dag waarop de aanvraag is ontvangen.
2.
Het bevoegd bestuursorgaan kan zijn besluit voor ten hoogste dertien weken verdagen.
3.
In afwijking van het bepaalde in het eerste en tweede lid van dit artikel kan de beslissing op de aanvraag worden aangehouden indien:
- a.
  Voor de seksinrichting een "geschiktheidsverklaring" als bedoeld in Hoofdstuk 6A van de Bouwverordening vereist is, en/of;
- b.
  Een bouwvergunning vereist is, en/of;
- c.
  Een verklaring op grond van de Leefmilieuverordeningen vereist is;
- en op de aanvraag of aanvragen daarvoor nog niet is beslist.
4.
Tevens kan de aanvraag worden aangehouden indien op dezelfde seksinrichting een aanschrijving rust wegens strijd met de voorschriften van het Bouwbesluit of de Bouwverordening en aan die aanschrijving (nog) niet is voldaan.

Artikel 3.3.2 - Weigeringsgronden

1.
Het bevoegd bestuursorgaan weigert de vergunning als bedoeld in artikel 3.2.1, eerste lid, indien:
- a.
  de exploitant of de beheerder niet voldoet aan de in artikel 3.2.2 gestelde eisen;
- b.
  de vestiging of de exploitatie van de seksinrichting of het escortbedrijf in strijd is met een ontwerp van een bestemmingsplan, een voorbereidingsbesluit, een geldend bestemmingsplan, stadsvernieuwingsplan of leefmilieuverordening;
- c.
  er aanwijzingen zijn dat in de seksinrichting of het escortbedrijf personen werkzaam zijn of zullen zijn in strijd met artikel 273f van het Wetboek van Strafrecht of met het bij of krachtens de Wet arbeid vreemdelingen of de Vreemdelingenwet bepaalde.
- d.
  indien de exploitant niet in het bezit is van een “geschiktheidsverklaring” als bedoeld in Hoofdstuk 6A van de Bouwverordening, voor zover die in de Bouwverordening wordt vereist.
- e.
  indien het maximum aantal vergunningen zoals vermeld in artikel 3.2.9 is verleend.
2.
Onverminderd het bepaalde in artikel 1.8 kan de vergunning bedoeld in artikel 3.2.1, eerste lid worden geweigerd in het belang van de arbeidsomstandigheden van de prostituee.

Artikel 3.3.3 - Nadere regels

Met het oog op de in artikel 3.3.2 genoemde belangen, kan het bevoegd bestuursorgaan over de uitoefening van de bevoegdheden in dit hoofdstuk nadere regels vaststellen.

Paragraaf 4 Beëindiging exploitatie; wijziging beheer

Artikel 3.4.1 - Beëindiging exploitatie

De vergunning vervalt zodra de ingevolge artikel 3.2.1 op de vergunning vermelde exploitant de exploitatie van de seksinrichting of het escortbedrijf feitelijk heeft beëindigd.

Binnen een week na de feitelijke beëindiging van de exploitatie geeft de exploitant daarvan schriftelijk kennis aan het bevoegd bestuursorgaan.

Artikel 3.4.2 - Wijziging beheer

1.
Indien een beheerder als bedoeld in artikel 3.2.1, derde lid, onder b, het beheer in de seksinrichting of het escortbedrijf feitelijk heeft beëindigd, geeft de exploitant daarvan binnen een week na de feitelijke beëindiging van het beheer schriftelijk kennis aan het bevoegd bestuursorgaan.
2.
Het beheer kan worden uitgeoefend door een nieuwe beheerder, indien het bevoegd bestuursorgaan op aanvraag van de exploitant heeft besloten de verleende vergunning overeenkomstig de wijziging in het beheer te wijzigen. Het bepaalde in artikel 3.3.2, eerste lid, aanhef en onder a, is van overeenkomstige toepassing.
3.
In afwachting van het besluit bedoeld in het tweede lid, kan het beheer worden uitgeoefend door een nieuwe beheerder zodra de exploitant een aanvraag als bedoeld in het tweede lid heeft ingediend, totdat over de aanvraag is besloten.

Paragraaf 5 Intrekkingsgronden; sluiting

Artikel 3.5.1 - Intrekkingsgronden

Het bevoegde bestuursorgaan kan de vergunning al dan niet tijdelijk, gedeeltelijk of geheel intrekken, indien:

a.
blijkt dat de vergunning op grond van onjuiste of onvolledige opgave is verleend;
b.
de in de vergunning vermelde exploitant niet feitelijk de exploitatie voert;
c.
de exploitant of beheerder de bepalingen in dit hoofdstuk, de nadere regels bedoeld in artikel 3.1.3, dan wel de voorschriften behorende bij de vergunning overtreedt;
d.
in de seksinrichting een minderjarige prostituee wordt aangetroffen;
e.
in de seksinrichting een prostituee zonder een voor het verrichten van arbeid geldige verblijfstitel wordt aangetroffen;
f.
een escortbedrijf werkzaamheden laat verrichten door een minderjarige prostituee of een prostituee zonder een voor het verrichten van arbeid geldige verblijfstitel;
g.
er door de exploitant of beheerder onvoldoende maatregelen zijn getroffen in het belang van de veiligheid, de hygiëne en de bescherming van de volksgezondheid van de in de seksinrichting werkzame personen, alsmede ter bescherming van de volksgezondheid;
h.
aannemelijk is dat de exploitant of beheerder betrokken is of hem ernstige nalatigheid kan worden verweten bij de activiteiten in of vanuit de seksinrichting, die een gevaar opleveren voor de openbare orde of een bedreiging vormen voor het woon- en leefklimaat;
i.
de exploitant of beheerder strafbare feiten pleegt in de inrichting dan wel toestaat of gedoogt dat in zijn seksinrichting strafbare feiten worden gepleegd;
j.
zich in of vanuit de seksinrichting feiten hebben voorgedaan, die de vrees wettigen, dat de exploitatie van de seksinrichting of het escortbedrijf gevaar oplevert voor de openbare orde of een bedreiging vormt voor het woon- of leefklimaat in de omgeving van de seksinrichting of het escortbedrijf;
k.
op grond van verandering van omstandigheden of inzichten, opgetreden na het verlenen van de vergunning, moet worden aangenomen dat intrekking wordt gevorderd door de belangen ter bescherming waarvan de vergunning is vereist.

Artikel 3.5.2 - Sluiting

1.
Het bevoegde bestuursorgaan kan een seksinrichting, al dan niet gedeeltelijk, de gehele of gedeeltelijke sluiting bevelen, indien:
- a.
  de seksinrichting wordt geëxploiteerd zonder vergunning;
- b.
  de seksinrichting wordt geëxploiteerd in strijd met de aan de vergunning verbonden voorschriften;
- c.
  het bevoegde bestuursorgaan oordeelt, dat één van de in het artikel 3.5.1 genoemde situaties waarin intrekking van de vergunning mogelijk is, zich voordoet.
2.
Het bevoegde bestuursorgaan maakt de sluiting bekend door het aanbrengen van een afschrift van het bevel op of nabij de toegang of toegangen van de seksinrichting. De sluiting treedt in werking op het moment dat bedoeld afschrift is aangebracht.
3.
Een ieder is verplicht toe te laten dat het in het tweede lid bedoelde afschrift wordt aangebracht en aangebracht blijft, zolang de sluiting van kracht is.
4.
Het is de exploitant of beheerder van een seksinrichting verboden daarin personen toe te laten of daarin te laten verblijven zolang de sluiting van kracht is.
5.
Het is een ieder verboden in een overeenkomstig het eerste lid gesloten seksinrichting te verblijven.
6.
Het in het vierde en vijfde lid genoemde verbod geldt niet voor het toelaten van personen van wie de tegenwoordigheid in de seksinrichting om dringende redenen vereist is.
7.
Een sluiting voor onbepaalde duur kan op aanvraag van belanghebbende(n) door het bevoegde bestuursorgaan worden opgeheven, indien later bekend geworden feiten en omstandigheden hiertoe aanleiding geven en zijn oordeel voldoende garanties aanwezig zijn, dat geen herhaling van de gronden die tot de sluiting hebben geleid, zal plaatsvinden.

Hoofdstuk 4 Bescherming van milieu en natuurschoon en zorg voor uiterlijk aanzien van de gemeente

Afdeling 1 - Geluid- en lichthinder

Artikel 4.1.1 - Begripsomschrijvingen

In deze afdeling wordt verstaan onder:

a.
Besluit: het Besluit algemene regels voor inrichtingen milieubeheer;
b.
inrichting: een inrichting type A of type B, als bedoeld in het Besluit;
c.
houder van een inrichting: degene die als eigenaar, bedrijfsleider, beheerder of anderszins een inrichting drijft;
d.
collectieve festiviteit: festiviteit die niet specifiek aan één of een klein aantal inrichtingen is verbonden;
e.
incidentele festiviteit: festiviteit of activiteit die gebonden is aan één of een klein aantal inrichtingen.

Artikel 4.1.2 - Aanwijzing collectieve festiviteiten

1.
De waarden bedoeld in de artikelen 2.17, 2.19 en 2.20 van het Besluit gelden niet op voor door het college per kalenderjaar aan wijzen collectieve festiviteiten gedurende de daarbij aan te wijzen dagen of dagdelen.
2.
Artikel 4.113, eerste lid van het Besluit geldt niet voor door het college per kalenderjaar aan te wijzen dagen of dagdelen.
3.
In een aanwijzing als bedoeld in het eerste lid en het tweede lid, kan het college bepalen dat de aanwijzing slechts geldt in bepaalde delen van de gemeente.
4.
Het college maakt de aanwijzing ten minste vier weken voor het begin van een nieuw kalenderjaar bekend.
5.
Het college kan wanneer een collectieve festiviteit redelijkerwijs niet te voorzien was, een festiviteit terstond als collectieve festiviteit als bedoeld in het eerste lid aanwijzen.
6.
Op de collectieve dagen geldt de mogelijkheid om meer mechanisme of akoestisch muziekgeluid te produceren alleen voor het bebouwde gedeelte van de inrichting en niet voor het terras.
7.
Bij het ten gehore brengen van muziekgeluid moeten ramen en deuren gesloten worden gehouden, behoudens voor het onmiddellijk doorlaten van personen en/of goederen.
8.
Het equivalente geluidsniveau LAR,LT veroorzaakt door de inrichting mag niet meer dn 95 dB(C) bedragen gemeten op 5 meter uit de gevel van de inrichting op een hoogte van ± 1,5 meter.
9.
De onder lid 8 genoemde geluidswaarde zijn inclusief stemgeluid, de bedrijfsduurcorrectie wordt buiten beschouwing gelaten.
10.
Omwonenden dienen drie werkdagen voorafgaand aan de festiviteiten (schriftelijk) op de hoogte worden gebracht.
11.
Op de dagen als bedoeld in het eerste lid dient het ten gehore brengen van muziek een half uur voor de vastgestelde sluitingstijden te worden beëindigd.

Artikel 4.1.3 - Kennisgeving incidentele festiviteiten

1.
Het is een horecabedrijf toegestaan maximaal twaalf incidentele festiviteiten per kalenderjaar te houden waarbij de waarden bedoeld in de artikelen 2.17, 2.19 en 2.20 van het Besluit niet van toepassing zijn mits de houder van de inrichting ten minste twee weken voor de aanvang van de festiviteiten het college daarvan in kennis heeft gesteld.
2.
Het is een horecabedrijf toegestaan maximaal twaalf incidentele festiviteiten per kalenderjaar te houden waarbij artikel 4.113, eerste lid van het Besluit niet van toepassing is mits de houder van de inrichting ten minste twee weken voor de aanvang van de festiviteiten het college daarvan in kennis heeft gesteld.
3.
Het college stelt een formulier vast voor het doen van de kennisgeving als bedoeld in het eerste en tweede lid.
4.
De kennisgeving wordt geacht eerst te zijn gedaan wanneer het in het derde lid bedoeld formulier, volledig en naar waarheid ingevuld, tijdig is ingeleverd op de plaats op dat formulier vermeld.
5.
De kennisgeving wordt tevens geacht te zijn gedaan wanneer het college op verzoek van de houder van een inrichting een incidentele festiviteit, die redelijkerwijs niet te voorzien was, terstond toestaan.
6.
Op de individuele dagen geldt de mogelijkheid om meer mechanisme of akoestisch muziekgeluid te mogen produceren alleen voor het beoogde gedeelte van de inrichting en niet voor het terras.
7.
Bij het ten gehore brengen van muziekgeluid moeten ramen en deuren gesloten worden gehouden, behoudens voor het onmiddellijk doorlaten van personen en/of goederen.
8.
Het equivalente geluidsniveau LAR,LT veroorzaakt door de inrichting mag niet meer dan 95 dB (C) bedragen gemeten op 5 meter uit de gevel van de inrichting op een hoogte van ± 1,5 meter.
9.
De onder lid 8 genoemde geluidswaarde zijn inclusief stemgeluid, de bedrijfsduurcorrectie wordt buiten beschouwing gelaten.
10.
Omwonenden dienen 3 werkdagen voorafgaand aan de festiviteiten (schriftelijk) op de hoogte te worden gebracht.
11.
Op de dagen als bedoeld in het eerste lid dient het ten gehore brengen van muziek een half uur voor de vastgestelde sluitingstijden te worden beëindigd.
12.
Het ongebruikt laten van een collectieve dag betekend niet dat het aantal individuele dagen evenredig toeneemt. Uitwisselen tussen collectieve en individuele dagen is niet toegestaan.

Artikel 4.1.4 - Verboden incidentele festiviteiten

Het is verboden een incidentele festiviteit te organiseren, toe te laten, feitelijk te leiden of daaraan deel te nemen indien de burgemeester het organiseren van een incidentele festiviteit verboden heeft wanneer naar zijn oordeel de woon- en leefsituatie in de omgeving van de inrichting of openbare orde op ontoelaatbare wijze wordt beïnvloed.

Artikel 4.1.5 - Overige geluidhinder

1.
Het is verboden buiten een inrichting in de zin van de Wet milieubeheer toestellen of geluidsapparaten in werking te hebben of handelingen te verrichten op een zodanige wijze dat voor een omwonende of overigens voor de omgeving geluidhinder wordt veroorzaakt.
2.
Het college kan van het in het eerste lid bepaalde ontheffing verlenen.
3.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de op de Wet milieubeheer gebaseerde voorschriften, de Wegenverkeerswet 1994, de Zondagswet, het Wetboek van Strafrecht, de Luchtvaartwet, het Reglement Verkeerstekens en verkeersregels 1990 of het Vuurwerkbesluit Wet milieugevaarlijke stoffen.

Artikel 4.1.5a - (Geluid)hinder door dieren

Degene die de zorg heeft voor een dier, moet voorkomen dat dit voor een omwonende of overigens voor de omgeving (geluid)hinder veroorzaakt.

Artikel 4.1.5b - (Geluid)hinder door bromfietsen e.d.

Het is verboden zich met een motorvoertuig of een bromfiets zodanig te gedragen, dat daardoor voor een omwonende of overigens voor de omgeving (geluid)hinder ontstaat.

Artikel 4.1.5c - (Geluid)hinder door vrachtauto’s

1.
Het is verboden een voertuig dat, met inbegrip van lading, een lengte heeft van meer dan 6 meter of een hoogte van meer dan 2,4 meter binnen een door het college aan te wijzen gebied op wegen te laden of te lossen.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet van maandag tot en met zaterdag van 07.00 tot 21.00 uur.
3.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt verder niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wegenverkeerswet, Reglement Verkeersregels en Verkeerstekens.
4.
Het college kan van het bepaalde in het eerste lid ontheffing verlenen.

Afdeling 2 - Bodem-, weg- en milieuverontreiniging

Artikel 4.2.1 - Straatvegen

Het is verboden op een door het college ten behoeve van de werkzaamheden van de gemeentelijke reinigingsdienst aangewezen weggedeelte, een voertuig te parkeren of enig ander voorwerp te laten staan op een daarbij aangeduide tijdsperiode.

Artikel 4.2.2 - Natuurlijke behoefte doen

Het is verboden binnen de bebouwde kom op of aan de weg zijn natuurlijke behoefte te doen buiten een daarvoor bestemde inrichting of plaats.

Artikel 4.2.3 - Toestand van sloten en andere wateren en niet-openbare riolen en putten buiten gebouwen

Sloten en andere wateren en niet-openbare riolen en putten buiten gebouwen mogen zich niet bevinden in een toestand die gevaar oplevert voor de veiligheid, nadeel voor de gezondheid of hinder voor de gebruikers van de gebouwen of voor anderen.

Afdeling 3 - Het bewaren van houtopstanden

Artikel 4.3.1 - Begripsomschrijvingen

1.
In deze afdeling wordt verstaan onder:
- a.
  boom: een houtachtig, gewas met een dwarsdoorsnede van de stam van minimaal 10 centimeter op 1,3 meter hoogte boven het maaiveld. In geval van meerstammigheid geldt de dwarsdoorsnede van de dikste stam;
- b.
  houtopstand: één of meer bomen, hakhout, een houtwal, een grotere (lint)begroeiing van heesters en struiken, een beplanting van bosplantsoen;
- c.
  hakhout: een of meer bomen of boomvormers, die na te zijn geveld, opnieuw op de stronk uitlopen;
- d.
  knotten/kandelaberen: het tot op de oude snoeiplaats verwijderen van uitgelopen takhout bij knotbomen, gekandelaberde bomen of leibomen als periodiek noodzakelijk onderhoud;
- e.
  dunning: velling ter bevordering van het voortbestaan van de houtopstand;
- f.
  bebouwde kom: de bebouwde kom van de gemeente, vastgesteld ingevolge artikel 1, vijfde lid, van de Boswet;
- g.
  vormbomen: bomen waarvan de vorm door periodiek menselijk ingrijpen is bepaald zoals knotbomen, leibomen, gekandelaberde bomen;
- h.
  landbouwgrond: gronden in gebruik voor de landbouw als bedoeld in artikel 1 van de Landbouwwet;
- i.
  boomwaarde: aan de hand van de laatste richtlijnen van de ‘Nederlandse Vereniging van Beëindigde Taxateurs van Bomen’ in geld uitgedrukte waarde van de bomen.
2
In deze afdeling wordt onder vellen mede verstaan rooien, met inbegrip van verplanten, alsmede het verrichten van handelingen, zowel boven- als ondergronds, die de dood of ernstige beschadiging of ontsiering van houtopstand ten gevolge kunnen hebben dan wel de natuurlijke vorm van de houtopstand kunnen aantasten.

Artikel 4.3.2 - Kapverbod

1.
Het is verboden zonder vergunning van het bevoegd gezag houtopstand te vellen of te doen vellen.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voor houtopstanden buiten de bebouwde kom in de zin van de Boswet, indien het betreft:
- a.
  populieren of wilgen als wegbeplantingen en eenrijige beplantingen op of langs landbouwgronden, tenzij deze zijn geknot;
- b.
  fruitbomen, en windschermen om boomgaarden;
- c.
  fijnsparren of andere coniferen, niet ouder dan twaalf jaar, bestemd om te dienen als kerstbomen en geteeld op daarvoor in het bijzonder bestemde terreinen;
- d.
  kweekgoed;
- e.
  houtopstand, die deel uitmaakt van als zodanig bij het Bosschap geregistreerde bosbouwondernemingen en niet gelegen is binnen een bebouwde kom, tenzij de houtopstand een zelfstandige eenheid vormt en ofwel geen grotere oppervlakte beslaat dan 10 are, ofwel in geval van rijbeplanting, gerekend over het totale aantal rijen, niet meer bomen omvat dan 20.
3.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt verder niet voor:
- a.
  houtopstand die moet worden geveld krachtens de Plantenziektewet of krachtens een aanschrijving of last van het college, zulks onverminderd het bepaalde in de artikelen 4.3.8, 4.3.11 en 4.3.12;
- b.
  het periodiek vellen van hakhout ter uitvoering van het reguliere onderhoud;
- c.
  houtopstand die bij wijze van dunning moet worden geveld ter uitvoering van het reguliere onderhoud;
- d.
  het periodiek knotten of kandelaberen als cultuurmaatregel bij vormbomen.
- e.
  bomen met een dwarsdoorsnede kleiner of gelijk aan 25 centimeter, gemeten op 1,3 meter boven het maaiveld;
- f.
  houtopstand binnen de bebouwde kom, met uitzondering van kapvergunningsplichtige bomen, met een oppervlakte tot maximaal 50 m².

Artikel 4.3.3 - Aanvraag vergunning

Vervallen

Artikel 4.3.4 - Weigeringsgronden

1.
Het bevoegd gezag kan de vergunning weigeren dan wel onder voorschriften verlenen in het belang van onder meer:
- a.
  natuur- en milieuwaarden;
- b.
  landschappelijke waarden;
- c.
  cultuurhistorische waarden;
- d.
  botanische waarden;
- e.
  waarden van stads- en dorpsschoon;
- f.
  waarden voor recreatie en leefbaarheid.
2.
Het bevoegd gezag kan bij het weigeren of onder voorschriften verlenen van een vergunning tevens de boomwaarde als motivering hanteren. Zij verwijzen zoveel mogelijk naar gemeentelijke bestemmings-, groen-, bomen- of landschapsplannen.
3.
De burgemeester kan toestemming geven tot direct vellen, indien sprake is van grote gevaarzetting of vergelijkbaar spoedeisend belang.

Artikel 4.3.5 - Openbaarmaking

Vervallen

Artikel 4.3.6 - Standaardvoorwaarde van niet-gebruik

Vervallen

Artikel 4.3.7 - Vervaltermijn vergunning

Vervallen

Artikel 4.3.8 - Bijzondere vergunningvoorschriften

1.
Aan de vergunning of ontheffing kunnen voorschriften en beperkingen worden verbonden. Deze voorschriften en beperkingen mogen slechts strekken tot bescherming van het belang of de belangen in verband waarmee de vergunning of ontheffing is vereist. Tot de aan de vergunning te verbinden voorschriften kunnen onder meer behoren.
2.
Het voorschrift dat binnen een bepaalde termijn en overeenkomstig de door het het bevoegd gezag te geven aanwijzingen moet worden her- of verplant. Het opleggen van een her- en verplantplicht vindt gemotiveerd plaats op basis van het gemeentelijk beleid, een bestemmings-, bomen-, groen-, of landschapsplan.
3.
Als een voorschrift als bedoeld in het tweede lid opgelegd, dan kan daarbij tevens worden bepaald op welke wijze en binnen welke termijn niet-geslaagde beplanting moeten worden vervangen.
4.
Aanwijzingen ter bescherming van in en rond de houtopstand voorkomende flora en fauna.

Artikel 4.3.9 - Herplant-/instandhoudingsplicht

1.
Indien houtopstand waarop het verbod tot vellen als bedoeld in deze afdeling van toepassing is, zonder vergunning van het bevoegd gezag is geveld, dan wel op andere wijze teniet is gegaan, kan het bevoegd gezag aan de zakelijk gerechtigde van de grond waarop zich de houtopstand bevond dan wel aan degene die uit andere hoofde tot het treffen van voorzieningen bevoegd is, de verplichting opleggen te herbeplanten overeenkomstig de door hen te geven aanwijzingen binnen een door hen te stellen termijn. In het kader van een herplant- of instandhoudingsplicht kunnen voorschriften gesteld en maatregelen genomen worden voor bomen kleiner dan 10 centimeter dwarsdoorsnede op 1,3 meter boven maaiveld.
2.
Wordt een verplichting als bedoeld in het eerste lid opgelegd, dan kan daarbij tevens worden bepaald op welke wijze en binnen welke termijn niet geslaagde beplanting moet worden vervangen.
3.
Indien een houtopstand waarop het verbod tot vellen als bedoeld in deze afdeling van toepassing is, in het voortbestaan ernstig wordt bedreigd, kan het bevoegd gezag aan de zakelijk gerechtigde van de grond waarop zich de houtopstand bevindt dan wel aan degene die uit anderen hoofde tot het treffen van voorzieningen bevoegd is, de verplichting opleggen om overeenkomstig de door hen te geven aanwijzingen binnen een door hen te stellen termijn voorzieningen te treffen, waardoor die bedreiging wordt weggenomen.
4.
Degene aan wie een verplichting als bedoeld in het eerste, tweede of derde lid is opgelegd, alsmede diens rechtopvolger, is verplicht daaraan te voldoen.

Artikel 4.3.10 - Schadevergoeding

Het bevoegd gezag beslist op een verzoek om schadevergoeding op grond van artikel 17 van de Boswet.

Artikel 4.3.11 - Afstand van de erfgrenslijn

De afstand als bedoeld in artikel 5:42 Burgerlijk Wetboek wordt vastgesteld op 0,5 meter voor bomen en op nihil voor heggen en heesters.

Artikel 4.3.12 - Ziekte, aantasting, gevaar

1.
Indien het bevoegd gezag van mening is dat een houtopstand ziek of aangetast is, dan wel naar hun oordeel gevaar oplevert of kan opleveren voor de verspreiding van die ziekte of aantasting, of anderszins gevaar of schade kan toebrengen aan personen of goederen, kan het bevoegd gezag aan de zakelijk gerechtigde van de grond dan wel aan degenen die uit andere hoofde bevoegd is tot het treffen van voorzieningen, bij aanschrijving de verplichting opleggen om de betreffende houtopstand te vellen of op een nadere wijze te behandelen binnen een door het bevoegd gezag in de aanschrijving te bepalen termijn en overeenkomstig de door hen gegeven aanwijzingen.
2.
Het niet voldoen aan de in het eerste lid bedoelde verplichting biedt een basis voor de toepassing van bestuursdwang, waarbij de noodzakelijke werkzaamheden, voor risico en voor rekening van aangeschrevene, door of namens de gemeente worden verricht.

Artikel 4.3.13 - Verhouding tussen kap-, bouw- of aanlegvergunning

Vervallen

Afdeling 4 - Bescherming van flora en fauna

Artikel 4.4.1 - Bescherming groenvoorzieningen (vervallen)

Artikel 4.4.2 - Beschermde planten; hout sprokkelen (vervallen)

Afdeling 5 - Maatregelen tegen ontsiering en stankoverlast

Artikel 4.5.1 - Opslag voertuigen, vaartuigen, afvalstoffen, mest enz.

1.
Het college kan buiten een inrichting in de zin van de Wet milieubeheer in de openlucht, buiten de weg gelegen plaatsen aanwijzen waar het in het belang van het uiterlijk aanzien van de gemeente, ter voorkoming of opheffing van overlast dan wel voorkoming van schade aan de openbare gezondheid, verboden is een of meer van de volgende daarbij nader aangeduide, voorwerpen of stoffen op te slaan, te plaatsen of aanwezig te hebben, anders dan met inachtneming van de door hen gestelde regels:
- a.
  onbruikbare of aan hun oorspronkelijke bestemming onttrokken voer- of vaartuigen of onderdelen daarvan;
- b.
  bromfietsen en motorvoertuigen of onderdelen daarvan;
- c.
  caravans, kampeerwagens, boten, tenten en andere dergelijke, gewoonlijk voor recreatieve doeleinden gebezigde voorwerpen, indien het plaatsen of aanwezig hebben daarvan geschiedt voor verkoop of verhuur of anderszins voor een commercieel doel;
- d.
  mestopslag, gierkelder of andere verzamelplaatsen van vuil, een verzameling ingekuild gras, loof of pulp of ingekuilde landbouwproducten, afval, afbraakmaterialen en oude metalen.
2.
In het eerste lid wordt onder weg verstaan, hetgeen daaronder verstaan wordt in artikel 1 van de Wegenverkeerswet 1994.
3.
Het is verboden op een door het college krachtens het eerste lid aangewezen plaats een door hem aangeduid voorwerp of stof:
- a.
  op te slaan, te plaatsen of aanwezig te hebben; dan wel
- b.
  op te slaan, te plaatsen of aanwezig te hebben anders dan met inachtneming van de door hem gestelde regels.
4.
Het in dit artikel bepaalde geldt niet voor zover in het geregelde onderwerp wordt voorzien in de Wet op de Ruimtelijke Ordening.

Artikel 4.5.1a - Stankoverlast door gebruik van meststoffen

Dit
artikel verstaat onder:
- a.
  meststoffen: meststoffen als bedoeld in artikel 1 van de Meststoffenwet;
- b.
  emissie-arm aanwenden: gebruiken van meststoffen op de wijze die is aangegeven in de bij het Besluit gebruik meststoffen behorende bijlage II, met dien verstande echter dat onder 3, punt a onder 2e gelezen moet worden: `tijdens het uitrijden van de mest deze gelijktijdig wordt ondergewerkt';
- c.
  grond: bouwland, maïsland en grasland.
2.
Onverminderd het bepaalde in het Besluit gebruik meststoffen is het verboden op gronden dierlijke meststoffen uit te rijden, op te brengen, te doen uitrijden of te doen opbrengen op zaterdag, zondag en op de volgende feest- en gedenkdagen: Nieuwjaarsdag, Hemelvaartsdag, eerste en tweede Pinksterdag, eerste en tweede Kerstdag en de dag waarop de verjaardag van de Koningin wordt gevierd.
3.
Het in het tweede lid gestelde verbod is niet van toepassing voorzover de mest emissie-arm, als bedoeld in dit artikel, wordt aangewend.
4.
Het college kan ontheffing verlenen van de in het tweede lid gestelde verboden.
5.
Vervoer van meststof als dunne mest dient te geschieden in volledig gesloten transportmiddelen die in een zindelijke staat verkeren.

Artikel 4.5.2 Verbod hinderlijke of gevaarlijke reclame

Het is verboden op of aan een onroerende zaak handelsreclame te maken of te voeren door middel van een opschrift, aankondiging of afbeelding waardoor het verkeer in gevaar wordt gebracht of ernstige hinder ontstaat voor de omgeving.

Artikel 4.5.3 - Aanschrijving (vervallen)

Hoofdstuk 5 Andere onderwerpen betreffende de huishouding der gemeente

Afdeling 1 - Parkeerexcessen

Artikel 5.1.1 - Begripsomschrijvingen

In deze afdeling wordt verstaan onder:

a.
wegen: de weg als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder b van de Wegenverkeerswet 1994;
b.
voertuigen: alle voertuigen met uitzondering van:
- 1.
  treinen en trams;
- 2.
  tweewielige fietsen en tweewielige bromfietsen;
- 3.
  invalidenvoertuigen in de zin van het Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990;
- 4.
  kruiwagens, kinderwagens en dergelijke kleine voertuigen, rolstoelen;
c.
parkeren: het doen of laten staan van voertuigen, anders dan gedurende de tijd die nodig is voor en gebruikt wordt tot het onmiddellijk in- of uitstappen van personen dan wel het onmiddellijk laden of lossen van goederen.

Artikel 5.1.2 - Parkeren van voertuigen van autobedrijf e.d.

1.
Het is degene die er zijn bedrijf, nevenbedrijf dan wel een gewoonte van maakt voertuigen te stallen, te herstellen, te slopen, te verhuren of te verhandelen, verboden:
- a.
  een voertuig dat hem toebehoort of is toevertrouwd op de weg te parkeren, dan wel
- b.
  de weg als werkplaats voor voertuigen te gebruiken.
2.
Onder verhuren als bedoeld in het eerste lid wordt mede verstaan:
- a.
  het gebruiken van een voertuig voor het geven van lessen;
- b.
  het gebruiken van een voertuig voor het vervoeren van personen tegen betaling.
3.
Tot de voertuigen bedoeld in het eerste lid worden niet gerekend:
- a.
  voertuigen waaraan herstel- of onderhoudswerkzaamheden worden verricht die in totaal niet meer dan een uur vergen, zulks gedurende de tijd die nodig is voor en gebruikt wordt voor deze werkzaamheden;
- b.
  voertuigen gebezigd voor persoonlijk gebruik van de in het eerste lid genoemde persoon.
4.
Het college kan van het in het eerste lid gestelde verbod of enig onderdeel daarvan ontheffing verlenen.
5.
Het college kan wegen of weggedeelten aanwijzen waar het in het eerste lid gestelde verbod of enig onderdeel daarvan niet van kracht is.

Artikel 5.1.2a - Te koop aanbieden van voertuigen

1.
Het is verboden op door het college aangewezen wegen of weggedeelten een voertuig te parkeren met het kennelijke doel het te koop aan te bieden of te verhandelen.
2.
Het college kan van het in het eerste lid bedoelde verbod ontheffing verlenen.

Artikel 5.1.3 - Defecte voertuigen

Het is verboden een voertuig waarmede als gevolg van andere dan eenvoudig te verhelpen gebreken niet kan of mag worden gereden, langer dan op drie achtereenvolgende dagen op de weg te parkeren.

Artikel 5.1.4 - Voertuigwrakken

1.
Het is verboden een voertuigwrak op de weg te plaatsen of te hebben.
2.
Onder voertuigwrak wordt verstaan: een voertuig dat rijtechnisch in onvoldoende staat van onderhoud en tevens in een kennelijk verwaarloosde toestand verkeert.
3.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet milieubeheer.

Artikel 5.1.5 - Caravans e.d.

1.
Het is verboden een woonwagen, kampeerwagen, caravan, magazijnwagen, aanhangwagen, keetwagen of ander dergelijk voertuig dat voor de recreatie dan wel anderszins uitsluitend of mede voor andere dan verkeersdoeleinden wordt gebezigd, langer dan op drie achtereenvolgende dagen op de weg te plaatsen of te hebben.
2.
Het college kan wegen of weggedeelten aanwijzen, waar het onder het eerste lid gestelde verbod niet geldt.
3.
Het college kan van het in het eerste lid gestelde verbod ontheffing verlenen.
4.
Het in dit artikel gestelde verbod geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wegenverordening Zuid-Holland.

Artikel 5.1.6 - Parkeren van reclamevoertuigen

1.
Het is verboden een voertuig dat is voorzien van een aanduiding van handelsreclame, op de weg te parkeren met het kennelijk doel om daarmee handelsreclame te maken.
2.
Het college kan van het in het eerste lid gestelde verbod ontheffing verlenen.

Artikel 5.1.7 - Parkeren van grote voertuigen

1.
Het is verboden een voertuig dat, met inbegrip van de lading, een lengte heeft van meer dan 6 meter of een hoogte van meer dan 2,4 meter op wegen te parkeren binnen de bebouwde kom van de gemeente.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet op werkdagen van maandag tot en met vrijdag, dagelijks van 08.00 tot 18.00 uur, tenzij dit naar het oordeel van het college schadelijk is voor het uiterlijk aanzien van de gemeente of buitensporig is met het oog op de verdeling van beschikbare parkeerruimte.
3.
Het college kan wegen of weggedeelten aanwijzen, waar het onder het eerste lid gestelde verbod niet geldt.
4.
Het college kan van het in het eerste en tweede lid gestelde verbod ontheffing verlenen.

Artikel 5.1.8 - Parkeren van uitzicht belemmerende voertuigen

1.
Het is verboden een voertuig dat, met inbegrip van lading, een lengte heeft van meer dan 6 meter of een hoogte van meer dan 2,4 meter, op de weg te parkeren bij een voor bewoning of ander dagelijks gebruik bestemd gebouw op zodanige wijze dat daardoor het uitzicht van bewoners of gebruikers vanuit dat gebouw op hinderlijke wijze wordt belemmerd of hun anderszins hinder of overlast wordt aangedaan.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet gedurende de tijd die nodig is voor en gebruikt wordt voor het uitvoeren van werkzaamheden waarvoor de aanwezigheid van het voertuig ter plaatse noodzakelijk is.

Artikel 5.1.9 - Parkeren van voertuigen met stankverspreidende stoffen

1.
Het is verboden een voertuig met stankverspreidende stoffen te parkeren daar, waar bewoners of gebruikers van nabijgelegen gebouwen of terreinen daarvan hinder of overlast kunnen ondervinden.
2.
Het college kan van het in het eerste lid gestelde verbod ontheffing verlenen.
3.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet milieubeheer.

Artikel 5.1.10 - Aantasting groenvoorzieningen door voertuigen

1.
Het is verboden met een voertuig, fiets of bromfiets te rijden dan wel deze te doen of laten staan in een park of plantsoen of een van gemeentewege aangelegde berm, beplanting of groenstrook.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod is niet van toepassing:
- a.
  op wegen, zoals bedoeld in artikel 5.1.1 onder a;
- b.
  op voertuigen die nodig zijn en gebruikt worden ter uitvoering van werkzaamheden door of vanwege de overheid;
- c.
  op voertuigen, waarmede standplaats wordt of is ingenomen op terreinen welke mede of uitsluitend voor dit doel zijn bestemd.
3.
Het college kan van het in het eerste lid gestelde verbod ontheffing verlenen.

Artikel 5.1.11 - Overlast van fiets of bromfiets

1.
Het college kan op de weg gelegen plaatsen aanwijzen waar in het belang van het uiterlijk aanzien van de gemeente, ter voorkoming of opheffing van overlast, dan wel ter voorkoming van schade aan de openbare gezondheid, verboden is fietsen of bromfietsen onbeheerd buiten de daarvoor bestemde ruimten of plaatsen te laten staan.
2.
Het is verboden fietsen of bromfietsen, die rijtechnisch in onvoldoende staat van onderhoud en in een verwaarloosde toestand verkeren op de weg te laten staan.

Afdeling 2 - Collecteren, venten, standplaatsen en snuffelmarkten

Artikel 5.2.1 - Inzameling van geld of goederen

1.
Het is verboden zonder vergunning van het college een openbare inzameling van geld of goederen te houden of daartoe een intekenlijst aan te bieden.
2.
Onder een inzameling van geld of goederen wordt mede verstaan het bij het aanbieden van goederen, waartoe ook geschreven of gedrukte stukken worden gerekend, dan wel bij het aanbieden van diensten aanvaarden van geld of goederen indien daarbij te kennen wordt gegeven of de indruk wordt gewekt dat de opbrengst geheel of ten dele voor een liefdadig of ideëel doel is bestemd.
3.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voor een inzameling die in besloten kring gehouden wordt.

Artikel 5.2.2 - Venten e.d.

Artikel 5.2.2.1 - Begripsomschrijving

1.
In deze paragraaf wordt onder venten verstaan: het in de uitoefening van de ambulante handel te koop aanbieden, verkopen of afleveren van goederen op of aan de weg, aan huis dan wel op een andere voor het publiek toegankelijke en in de open lucht gelegen plaats, dan wel diensten aan te bieden.
2.
Onder venten wordt niet verstaan:
- a.
  het aan huis afleveren van goederen door of vanwege degene die dit doet ter exploitatie van zijn winkel als bedoeld in artikel 1 van de Winkeltijdenwet;
- b.
  het te koop aanbieden, verkopen of afleveren van goederen als bedoeld in het eerste lid op jaarmarkten en markten als bedoeld in artikel 160, eerste lid, onder h, van de Gemeentewet of op snuffelmarkten als bedoeld in artikel 5.2.4 van deze verordening.
- c.
  het te koop aanbieden, verkopen of afleveren van goederen als bedoeld in het eerste lid op een standplaats als bedoeld in artikel 5.2.3.1 van deze verordening.

Artikel 5.2.2.2 - Ventverbod

1.
Het is verboden te venten indien daardoor de openbare orde, de openbare veiligheid en de volksgezondheid in gevaar komt.
2.
Het is verboden te venten op zondagen en tevens op maandag t/m zaterdag tussen 21.00 en 09.00 uur.
3.
Het verbod geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door artikel 5 van het Wegenverkeerswet.

Artikel 5.2.2.3 - Vrijheid van meningsuiting

1.
Het verbod van artikel 5.2.2.2 geldt niet voor venten met gedrukte of geschreven stukken waarin gedachten en gevoelens worden geopenbaard als bedoeld in artikel 7, eerste lid, van de Grondwet.
2.
Het college kan de vrijheid van meningsuiting als bedoeld in het eerste lid beperken door een verbod in te stellen:
- a.
  op of aan door het college aangewezen wegen of gedeelten daarvan, en/of
- b.
  voor bepaalde dagen en uren.
3.
Het college kan ontheffing verlenen van het verbod van het tweede lid.

Artikel 5.2.3 - Standplaatsen

Artikel 5.2.3.1 - Begripsomschrijving

1.
In deze paragraaf wordt verstaan onder standplaats: het vanaf een vaste plaats op of aan de weg of op een andere voor het publiek toegankelijke en in de openlucht gelegen plaats te koop aanbieden, verkopen of afleveren van goederen of het anderszins aanbieden van goederen of diensten, al dan niet gebruikmakend van fysieke middelen, zoals een kraam, een wagen of een tafel.
2.
Onder standplaats wordt niet verstaan:
- a.
  vaste plaatsen op jaarmarkten of markten als bedoeld in artikel 160, eerste lid onder h, van de Gemeentewet;
- b.
  vaste plaatsen op evenementen als bedoeld in artikel 2.2.1;
- c.
  vaste plaatsen op snuffelmarkten als bedoeld in artikel 5.2.4.

Artikel 5.2.3.2 - Standplaatsvergunning en weigeringsgronden

1.
Het is verboden zonder vergunning van het college een standplaats in te nemen of te hebben.
2.
Onverminderd het bepaalde in artikel 1.8 kan de vergunning worden geweigerd:
- a.
  indien de standplaats hetzij op zichzelf hetzij in verband met de omgeving niet voldoet aan eisen van redelijke welstand;
- b.
  vanwege strijd met een geldend bestemmingsplan.

Artikel 5.2.3.3 - Toestemming rechthebbende

Het is de rechthebbende op een perceel verboden toe te staan dat daarop zonder vergunning van het college standplaats wordt of is ingenomen.

Artikel 5.2.3.4 - Afbakeningsbepalingen

1.
Het verbod van artikel 5.2.3.2, eerste lid geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet beheer rijkswaterstaatswerken of het Provinciaal wegenreglement.
2.
De weigeringsgrond overlast geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet milieubeheer;
3.
de weigeringsgrond van artikel 5.2.3.2, tweede lid, onder b, geldt niet voor bouwwerken.

Artikel 5.2.3.5 - Aanhoudingsplicht

Het college houdt de aanvraag om een standplaatsvergunning aan, indien de aanvraag een activiteit betreft waarvoor tevens een vergunning als bedoeld in artikel 8.1 van de Wet milieubeheer is vereist en indien geen toepassing kan worden gegeven aan het tweede lid, tot de dag waarop is beslist op de aanvraag om een vergunning als bedoeld in artikel 8.1 van de Wet milieubeheer.

Artikel 5.2.4 - Snuffelmarkten e.d.

1.
Het is verboden zonder vergunning van de burgemeester:
- a.
  in of op een - al dan niet met enige beperking - voor het publiek toegankelijk gebouw of plaats een markt te organiseren of toe te laten, waar ter plaatse aanwezige goederen worden verhandeld;
- b.
  toe te laten, te bevorderen of er gelegenheid toe te geven, dat in of op een - al dan niet met enige beperking - voor publiek toegankelijk gebouw of plaats met een kraam, een tafel of enig ander dergelijk middel standplaats wordt of is ingenomen om goederen aan publiek aan te bieden, te verkopen of te verstrekken.
2.
Het in het eerste lid gestelde verbod geldt niet voor ruimten die uitsluitend geheel en voortdurend dan wel nagenoeg geheel en voortdurend in gebruik zijn als winkel in de zin van de Winkeltijdenwet.
3.
Onverminderd het bepaalde in artikel 1.8 kan een vergunning als bedoeld in het eerste lid worden geweigerd in het belang van een krachtens de Gemeentewet ingestelde markt.

Afdeling 3 - Openbaar water

Artikel 5.3.1 - Voorwerpen op, in of boven openbaar water

1.
Het is in verband met de veiligheid op het openbaar water verboden een voorwerp, niet zijnde een vaartuig, op, in of boven openbaar water te plaatsen, aan te brengen of te hebben, indien dit door zijn omvang of vormgeving, constructie of plaats van bevestiging gevaar oplevert voor de bruikbaarheid van het openbaar water of voor het doelmatig en veilig gebruik daarvan, dan wel een belemmering vormt voor het doelmatig beheer en onderhoud van het openbaar water.
2.
Het verbod in het eerste lid geldt niet voorzover in de daarin geregelde onderwerpen wordt voorzien door het Wetboek van Strafrecht, de Scheepvaartverkeerswet, het Binnenvaartpolitiereglement, de Wet beheer rijkswaterstaatswerken, de Provinciale vaarwegenverordening, de Telecommunicatiewet of de daarop gebaseerde verordening.

Artikel 5.3.2 - Ligplaats woonschepen en overige vaartuigen

1.
Het is verboden met een vaartuig een ligplaats in te nemen of te hebben dan wel een ligplaats voor een vaartuig beschikbaar te stellen op door het college aangewezen gedeelten van openbaar water.
2.
Het college kan aan het innemen, hebben of beschikbaar stellen van een ligplaats met dan wel voor een vaartuig op niet krachtens het eerste lid aangewezen gedeelten van openbaar water:
- a.
  nadere regels stellen in het belang van de openbare orde, volksgezondheid, veiligheid, milieuhygiëne en het aanzien van de gemeente;
- b.
  beperkingen stellen naar soort en aantal vaartuigen.
3.
Het in het eerste en tweede lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet milieubeheer, het Binnenvaartpolitiereglement, het Algemeen reglement van politie voor rivieren en rijkskanalen of de Vaarwegenverordening Zuid-Holland.

Artikel 5.3.3 - Aanwijzingen ligplaats

1.
Onverminderd het krachtens het tweede lid van artikel 5.3.2 bepaalde kan het college aan de rechthebbende op een vaartuig aanwijzingen geven met betrekking tot het innemen, veranderen of gebruik van een ligplaats in het belang van de openbare orde, volksgezondheid, veiligheid, de milieuhygiëne en het aanzien van de gemeente.
2.
De rechthebbende op een vaartuig is verplicht alle door of vanwege het college gegeven aanwijzingen met betrekking tot het innemen, veranderen of gebruik van een ligplaats op te volgen.
3.
Het in het eerste en tweede lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door het Binnenvaartpolitiereglement, het algemeen reglement van politie voor rivieren en rijkskanalen, de Vaarwegenverordening Zuid-Holland of de Provinciale Landschapsverordening.

Artikel 5.3.4 - Verbod innemen ligplaats

Het is verboden een ligplaats in te nemen, te hebben of beschikbaar te stellen in strijd met het krachtens de artikelen 5.3.2, tweede lid en 5.3.3 bepaalde.

Artikel 5.3.5 - Vaarverbod

1.
Het college kan plaatsen aanwijzen waar het verboden is met een vaartuig te varen of zich daarmee op genoemde plaatsen te bevinden.
2.
Het in het eerste lid vervatte verbod is niet van toepassing op het verrichten van het noodzakelijke onderhoud.

Artikel 5.3.6 - Beschadigen van waterstaatswerken en oevers

1.
Het is verboden schade toe te brengen aan of veranderingen aan te brengen in de toestand van bij de gemeente in beheer zijnde oevers, vaarten, havens, dijken, wallen, kaden, trekpaden, beschoeiingen, oeverbegroeiing, bruggen, zetten, duikers, pompen, waterleidingen, gordingen, aanlegpalen, stootpalen, bakens of sluizen.
2.
Het in het eerste lid bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door het Wetboek van Strafrecht, het binnenvaartpolitiereglement, de Wet beheer rijkswaterstaatswerken of de Provinciale vaarwegenverordening.

Artikel 5.3.7 - Reddingsmiddelen

Het is verboden een voor het redden van drenkelingen bestemd en daartoe bij het water aangebracht voorwerp te gebruiken voor een ander doel, dan wel voor dadelijk gebruik ongeschikt te maken.

Afdeling 4 - Crossterreinen en verkeer in natuurgebieden

Artikel 5.4.1 - Crossterreinen

1.
Het is verboden op enig terrein, geen weg zijnde, met een motorvoertuig als bedoeld in artikel 1, onderdeel z van het Reglement verkeersregels en verkeerstekens of een bromfiets een wedstrijd dan wel ter voorbereiding van een wedstrijd, een trainings- of proefrit te houden of te doen houden dan wel daaraan deel te nemen, dan wel een motorvoertuig of een bromfiets met het kennelijke doel daartoe aanwezig te hebben.
2.
Het college kan terreinen aanwijzen waarvoor het in het eerste lid gestelde verbod niet van toepassing is. Hij kan daarbij regels stellen ten aanzien van het gebruik van deze terreinen:
- a.
  in het belang van het voorkomen of beperken van overlast;
- b.
  in het belang van de bescherming van het uiterlijk aanzien van de omgeving en ter bescherming van andere milieuwaarden;
- c.
  in het belang van de veiligheid van de deelnemers van de in het eerste lid bedoelde wedstrijden en ritten of van het publiek.
3.
Voor de toepassing van het eerste lid wordt onder weg verstaan hetgeen artikel 1 van de Wegenverkeerswet 1994 daaronder verstaat.
4.
Het in dit artikel bepaalde geldt niet voor zover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Wet milieubeheer of het Besluit geluidproduktie sportmotoren.

Artikel 5.4.2 - Beperking verkeer in natuurgebieden

1.
Het college kan voor publiek toegankelijke natuurgebieden, parken, plantsoenen of voor recreatief gebruik beschikbare terreinen aanwijzen ten aanzien waarvan zij verklaren, dat het rijden met een motorvoertuig als bedoeld in artikel 1, onder z, Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990, of met een bromfiets, fiets of een paard aldaar overlast kan veroorzaken of schade kan berokkenen aan milieuwaarden.
2.
Het is verboden op krachtens het eerste lid aangewezen plaatsen:
- a.
  zich met een motorvoertuig of een bromfiets als bedoeld in het vorige lid of met een fiets of een paard te bevinden; dan wel
- b.
  zich met een motorvoertuig, met een bromfiets of met een fiets of een paard te bevinden op een in die aanwijzing aangeduid tijdstip.
3.
Het in het tweede lid gestelde verbod geldt niet voor bestuurders van motorvoertuigen en bromfietsen en voor fietsers of berijders van paarden:
- a.
  ten dienste van politie, brandweer en geneeskundige hulpverlening en van andere krachtens artikel 29, eerste lid, Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990 door de minister van verkeer en waterstaat aangewezen hulpverleningsdiensten;
- b.
  die worden gebruikt in verband met beheer, onderhoud of exploitatie van de door het college aangewezen plaatsen;
- c.
  die worden gebruikt in verband met werken welke krachtens wettelijk voorschrift moeten worden uitgevoerd;
- d.
  van de zakelijk gerechtigden en huurders en pachters van percelen gelegen binnen de door het college wethouders aangewezen plaatsen;
- e.
  voor het verkeer ten behoeve van bezoek en van de verzorging van de onder d bedoelde personen.
4.
Het in het tweede lid gestelde verbod geldt voorts niet:
- a.
  op wegen als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder b, van de Wegenverkeerswet 1994;
- b.
  binnen de bij of krachtens de Verordening op de stiltegebieden Zuid-Holland aangewezen stiltegebieden, ten aanzien van motorrijtuigen die bij of krachtens die verordening zijn aangewezen als ‘toestel’.
5.
Het college kan ontheffing verlenen van het in het tweede lid gestelde verbod.

Afdeling 5 - Verbod vuur te stoken

Artikel 5.5.1 - Verbod afvalstoffen te verbranden buiten inrichtingen of anderszins vuur te stoken

1.
Het is verboden in de openlucht afvalstoffen te verbranden buiten inrichtingen in de zin van de Wet milieubeheer of anderszins vuur aan te leggen, te stoken of te hebben.
2.
Het verbod geldt niet voorzover het betreft:
- a.
  verlichting door middel van kaarsen, fakkels en dergelijke;
- b.
  sfeervuren zoals terrashaarden en vuurkorven, indien geen afvalstoffen worden verbrand;
- c.
  vuur voor koken, bakken en braden, voorzover dat geen gevaar, overlast of hinder voor de omgeving oplevert.
3.
Het college kan van dit verbod ontheffing verlenen.
4.
Onverminderd het bepaalde in artikel 1.8 kan de ontheffing worden geweigerd ter bescherming van de flora en fauna.
5.
Het verbod geldt niet voorzover in het geregelde onderwerp wordt voorzien door artikel 429, aanhef en onder 1 of 3, van het Wetboek van Strafrecht of de Provinciale milieuverordening.

Afdeling 6 - Straatnaamborden, huisnummers e.d.

Vervallen.

Afdeling 7 - Lijkbezorging

Artikel 5.7.1 - Begraafplaats

In deze afdeling wordt verstaan onder begraafplaats: een begraafplaats als bedoeld in de Wet op de lijkbezorging.

Artikel 5.7.2 - Tijdvak voor begraven

1.
Het is verboden te begraven of urnen met asbus bij te zetten buiten het tijdvak van 08.00 uur tot 17.00 uur op werkdagen en van 11.00 tot 16.00 uur op zaterdag.
2.
Het college kan toestaan dat begraven plaatsvindt op andere dan in het eerste lid aangegeven uren.

Artikel 5.7.3 - Onbetamelijk gedrag op een begraafplaats

Het is verboden op een begraafplaats nodeloos rumoer te maken of zich anderszins onbetamelijk te gedragen.

Artikel 5.7.4 - Aanwijzingen

Een ieder is verplicht de aanwijzingen op te volgen, die door of namens de rechthebbende op een begraafplaats gegeven worden met betrekking tot het uitvoeren van werkzaamheden of in het belang van de orde en rust op de begraafplaats.

Artikel 5.7.5 - Plaatsen grafzerken e.d.

Het is verboden zonder vergunning van het college op een begraafplaats een grafkelder of graftuin aan te leggen, een gedenkteken, zerk of kruis te plaatsen of een boom of ander gewas te planten.

Artikel 5.7.6 - Onderhoud objecten

De rechthebbende op een in artikel 5.7.5 genoemd object op een begraafplaats is verplicht dit naar behoren te onderhouden.

Afdeling 8 - Verstrooiing van as

Artikel 5.8.1 - Begripsomschrijving

In deze afdeling wordt verstaan onder incidentele asverstrooiing: het verstrooien van as als bedoeld in de Wet op de Lijkbezorging op een door de overledene of nabestaande(n) gewenste plek buiten een permanent daartoe bestemd terrein.

Artikel 5.8.2 - Verboden plaatsen

1.
Incidentele asverstrooiing is verboden op:
- a.
  verharde delen van de weg;
- b.
  gemeentelijke begraafplaatsen.
2.
Het college kan een besluit nemen waarin voor een bepaalde termijn wordt verboden dat op andere plaatsen dan genoemd in het eerste lid asverstrooiing plaatsvindt.
3.
Het college kan op verzoek van de nabestaande die zorgdraagt voor de asbus op grond van bijzondere omstandigheden ontheffing verlenen van het verbod uit het eerste lid, behoudens de gemeentelijke begraafplaatsen en crematoriumterreinen.

Artikel 5.8.3 - Hinder of overlast

Incidentele asverstrooiing is verboden indien daardoor hinder of overlast wordt veroorzaakt voor derden.

Afdeling 9 - Gebruik gemeentewapen en gemeentelogo

Artikel 5.9.1 - Gebruik gemeentewapen en gemeentelogo

1.
Het is aan anderen dan de gemeente Pijnacker-Nootdorp verboden het gemeentewapen dan wel gemeentelogo van de gemeente Pijnacker-Nootdorp te voeren.
2.
Het college kan ontheffing verlenen van het in het eerste lid gestelde verbod.

Hoofdstuk 6 - Straf-, overgangs- en slotbepalingen

Artikel 6.1 - Strafbepaling

1.
Overtreding van het bij of krachtens de volgende artikelen bepaalde en de op grond van artikel 1.4 daarbij gegeven voorschriften en beperkingen wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van de tweede categorie en kan bovendien worden gestraft met openbaarmaking van de rechterlijke uitspraak:
- artikel
  2.1.1.1 samenscholing en ongeregeldheden
- artikel
  2.1.1.2 ordeverstoring
- artikel
  2.1.2.2 kennisgeving betogingen op openbare plaatsen
- artikel
  2.1.3.1 beperking aanbieden van stukken of afbeeldingen
- artikel
  2.1.5.1 voorwerpen e.d. aan de weg
- artikel
  2.1.5.2 aanleggen, beschadigen van een weg
- artikel
  2.1.5.3 maken veranderen van een weg
- artikel
  2.1.6.1 veroorzaken van gladheid
- artikel
  2.1.6.2 winkelwagentjes
- artikel
  2.1.6.4 openen straatkolken e.d.
- artikel
  2.1.6.5 kelderingangen, koekoeken e.d.
- artikel
  2.1.6.6 rookverbod in bossen en natuurgebieden
- artikel
  2.1.6.7a dragen gevaarlijke voorwerp
- artikel
  2.1.6.8 vallende voorwerpen
- artikel
  2.1.6.10 verwijdering e.d. van voorzieningen voor verkeer en verlichting
- artikel
  2.1.6.11 objecten onder hoogspanninglijn
- artikel
  2.1.6.12 veiligheid op het ijs
- artikel
  2.2.2 evenementen
- artikel
  2.2.3 ordeverstoring
- artikel
  2.3.1.2 exploitatievergunning horecabedrijf
- artikel
  2.3.1.9 sluitingsuur
- artikel
  2.3.1.10 afwijking sluitingsuur; tijdelijke sluiting
- artikel
  2.3.1.11 aanwezigheid in gesloten inrichting of terras
- artikel
  2.3.1.14 ordeverstoring
- artikel
  2.3.1.14a zwarte lijst
- artikel
  2.3.1.15 toegang ambtenaren politie
- artikel
  2.3.2.2 kennisgeving exploitatie
- artikel
  2.3.2.4 verschaffing gegevens nachtregister
- artikel
  2.3.3.1 speelgelegenheden
- artikel
  2.4.1 betreden gesloten woning of lokaal
- artikel
  2.4.2 plakken en kladden
- artikel
  2.4.7c uitnodigen of aanlokken tot ontuchtige handelingen
- artikel
  2.4.13 bespieden van personen
- artikel
  2.4.19 gevaarlijke honden
- artikel
  2.4.20 houden van hinderlijke of schadelijke dieren
- artikel
  2.4.25 bedelarij
- artikel
  2.5.5 handel in horecabedrijven
- artikel
  2.6.2 afleveren van vuurwerk
- artikel
  2.6.3 bezigen van vuurwerk
- artikel
  2.7.1 drugsoverlast
- artikel
  3.2.1 vergunningplicht seksinrichtingen en escortbedrijven
- artikel
  3.2.3 sluitingsuur
- artikel
  3.2.5 aanwezigheid van en toezicht door exploitant en beheerder
- artikel
  3.2.6 straat- en raamprostitutie
- artikel
  3.2.7 sekswinkels
- artikel
  3.2.8 tentoonstellen, aanbieden en aanbrengen van erotisch-pornografische goederen, afbeeldingen en dergelijke
- artikel
  3.5.2 sluiting
- artikel
  4.1.4 verboden incidentele festiviteiten
- artikel
  4.1.5 (geluid)hinder
- artikel
  4.1.5a (geluid)hinder door dieren
- artikel
  4.1.5b (geluid)hinder door bromfietsers e.d.
- artikel
  4.1.5c (geluid)hinder door vrachtauto’s
- artikel
  4.2.3 toestand van sloten en andere wateren
- artikel
  4.3.2 kapverbod
- artikel
  4.3.9 herplant-/instandhoudingsplicht
- artikel
  4.3.12 ziekte, aantasting, gevaar
- artikel
  4.5.1 opslag bromfietsen, motorvoertuigen, caravans e.d.
- artikel
  4.5.1a stankoverlast door gebruik van dierlijke meststoffen
- artikel
  4.5.2 ontsierende, hinderlijke of gevaarlijke reclames e.d.
- artikel
  4.5.3 opslagplaatsen
- artikel
  5.1.2 parkeren van voertuigen van autobedrijf e.d.
- artikel
  5.1.2a te koop aanbieden van voertuigen
- artikel
  5.1.3 defecte voertuigen
- artikel
  5.1.4 voertuigwrakken
- artikel
  5.1.5 caravans e.d.
- artikel
  5.1.6 parkeren van reclamevoertuigen
- artikel
  5.1.7 parkeren van grote voertuigen
- artikel
  5.1.8 parkeren van uitzicht belemmerende voertuigen
- artikel
  5.1.9 parkeren van voertuigen met stankverspreidende stoffen
- artikel
  5.1.10 aantasting groenvoorziening door voertuigen
- artikel
  5.1.11 overlast van fiets of bromfiets
- artikel
  5.2.1 inzameling van geld of goed
- artikel
  5.2.2 venten e.d.
- artikel
  5.2.3 standplaatsen e.d.
- artikel
  5.2.4 snuffelmarkten e.d.
- artikel
  5.3.1 gebruik van openbaar water
- artikel
  5.3.2 ligplaats woonschepen en overige vaartuigen
- artikel
  5.3.3 aanwijzingen ligplaats
- artikel
  5.3.4 verbod innemen ligplaats
- artikel
  5.3.5 vaarverbod
- artikel
  5.3.6 beschadigen van waterstaatswerken en oevers
- artikel
  5.3.7 reddingsmiddelen
- artikel
  5.4.1 crossterreinen
- artikel
  5.4.2 beperking verkeer in natuurgebieden
- artikel
  5.5.1 verbod vuur te stoken
- artikel
  5.7.2 tijdvak voor begraven
- artikel
  5.7.3 onbetamelijk gedrag op een begraafplaats
- artikel
  5.7.4 aanwijzingen
- artikel
  5.7.5 plaatsen van grafzerken e.d.
- artikel
  5.7.6 onderhoud objecten
- artikel
  5.8.2 verbod incidentele asverstrooiing
- artikel
  5.8.3 hinder of overlast
2.
Overtreding van het bij of krachtens de volgende artikelen bepaalde en de op grond van artikel 1.4 daarbij gegeven voorschriften en beperkingen wordt gestraft met geldboete van de eerste categorie:
- artikel
  2.1.4.3 straatartiest
- artikel
  2.1.6.3 hinderlijke belemmerende beplanting of voorwerp
- artikel
  2.4.3 vervoer plakgereedschap e.d.
- artikel
  2.4.4 vervoer inbrekerswerktuigen
- artikel
  2.4.5 betreden van plantsoenen e.d.
- artikel
  2.4.6 rijden over bermen e.d.
- artikel
  2.4.7 hinderlijk gedrag op of aan de weg
- artikel
  2.4.7b (nacht)verblijf op de weg
- artikel
  2.4.7d nachtvissen
- artikel
  2.4.8 hinderlijk drankgebruik
- artikel
  2.4.9 hinderlijk gedrag bij of in gebouwen
- artikel
  2.4.10 gedrag in voor publiek toegankelijke ruimten
- artikel
  2.4.11 neerzetten van fietsen e.d.
- artikel
  2.4.12 overlast van (brom)fiets op markt en kermisterreinen
- artikel
  2.4.17 loslopende honden
- artikel
  2.4.18 verontreiniging door honden
- artikel
  2.4.21 loslopend vee en pluimvee
- artikel
  2.4.22 schade door duiven
- artikel
  2.4.23 bijen
- artikel
  2.4.24 verontreiniging door paarden en pony’s
- artikel
  4.2.1 straatvegen
- artikel
  4.2.2 natuurlijke behoefte
- artikel
  5.6.1 gedoogplicht aanduidingen
- artikel
  5.6.2 verwijdering e.d. aanduidingen
- artikel
  5.9.1 gebruik gemeentewapen

Artikel 6.1a - Toezichthouders

Met het toezicht op de naleving van het bepaalde bij of krachtens deze verordening zijn belast: de personen die daartoe zijn aangewezen krachtens artikel 5.11 van de Algemene wet bestuursrecht;

Voorts zijn met het toezicht op de naleving van het bepaalde bij of krachtens deze verordening belast de door het college dan wel de burgemeester aangewezen personen en de personen die hiertoe zijn aangewezen krachtens de in de vergunning of ontheffing genoemde voorschriften.

Artikel 6.2 - Binnentreden woningen

Zij die belast zijn met het toezicht op de naleving of de opsporing van een overtreding van de bij of krachtens deze verordening gegeven voorschriften welke strekken tot handhaving van de openbare orde of bescherming van het leven of de gezondheid van personen, zijn bevoegd tot het binnentreden in een woning zonder toestemming van de bewoner.

Artikel 6.3 - Inwerkingtreding

1.
Deze verordening treedt in werking op 1 mei 2008.
2.
Op dat tijdstip wordt de Algemene plaatselijke verordening 2002 voor de gemeente Pijnacker- Nootdorp ingetrokken.

Artikel 6.4 - Overgangsbepaling

1.
Vergunningen en ontheffingen - hoe ook genaamd - verleend krachtens verordeningen bedoeld in artikel 6.3, tweede lid blijven - indien en voor zover het gebod of verbod waarop de vergunning of ontheffing betrekking heeft, ook vervat is in deze verordening en voor zover zij niet eerder zijn vervallen of ingetrokken - nog gedurende 2 jaren na de inwerkingtreding van deze verordening van kracht.
2.
Voorschriften en beperkingen opgelegd krachtens verordeningen bedoeld in artikel 6.3, tweede lid, blijven - indien en voor zover de bepalingen in gevolge welke deze voorschriften en bepalingen zijn opgelegd, ook zijn vervat in deze verordening en voor zover zij niet eerder zijn vervallen of ingetrokken - nog gedurende 2 jaren na de inwerkingtreding van deze verordening van kracht.
3.
Indien voor het tijdstip van inwerkingtreding van deze verordening een aanvraag om een vergunning of ontheffing - hoe ook genaamd - op grond van een verordening bedoeld in artikel 6.3, tweede lid is ingediend en voor het tijdstip van inwerkingtreding van deze verordening nog niet op die aanvrage is beslist, wordt daarop de overeenkomstige bepaling van de onderhavige verordening toegepast.
4.
Op een aanhangig beroep of bezwaarschrift, betreffende een vergunning of ontheffing, bedoeld in het eerste lid, dan wel een voorschrift of beperking bedoeld in het tweede lid dat voor of na het tijdstip bedoeld in artikel 6.3, eerste lid, is ingekomen binnen de voordien geldende beroepstermijn, wordt beslist met toepassing van de verordening bedoeld in artikel 6.3, tweede lid.
5.
In afwijking van het in het eerste lid bepaalde, blijft een vergunning of ontheffing -hoe ook genaamd- van kracht, totdat onherroepelijk is beslist op een aanvraag voor een, krachtens een in deze verordening overeenkomstig opgenomen gebod of verbod vereiste, vergunning of ontheffing, indien deze aanvraag ten minste acht weken voor afloop van de in het eerste lid genoemde termijn bij het bevoegde bestuursorgaan is ingediend.
6.
Gebods- of verbodsbepalingen waarvoor een vergunning of ontheffing vereist is krachtens deze verordening en niet voorkomend in een verordening als bedoeld in artikel 6.3, tweede lid, zijn niet van toepassing:
- a.
  gedurende 24 weken na het in werking treden van deze verordening;
- b.
  ook na de onder a bepaalde termijn, voor zover degene die de vergunning of ontheffing nodig heeft, binnen deze termijn een aanvraag heeft ingediend, totdat onherroepelijk op deze aanvraag is beslist.
7.
De intrekking van de verordening bedoeld in artikel 6.3, tweede lid, heeft geen gevolgen voor de geldigheid van op basis van die verordening genomen nadere regels en aanwijzingsbesluiten, indien en voor zover de rechtsgrond waarop de aanwijzingsbesluiten zijn gebaseerd ook vervat is in deze verordening en voor zover zij niet eerder zijn vervallen of ingetrokken.

Artikel 6.5 - Citeertitel

Deze verordening treedt in werking op de dag na publicatie.

Ondertekening

Vastgesteld in de openbare vergadering van 24 juni 2010.

de griffier, de voorzitter,

drs. H.J. van der Graaff drs. F.H. Buddenberg

Toelichting Algemene plaatselijke verordening 2008

Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen en procedurevoorschriften

Inleiding

Hoofdstuk 1 van de APV bevat een aantal procedurevoorschriften en een aantal algemene bepalingen. Het aantal procedurevoorschriften is beperkt. De reden hiervoor is dat de Algemene wet bestuursrecht de behandeling en de verlening van een vergunning of ontheffing regelt. De APV bevat slechts formele regels indien:

-
een afwijking van de hoofdregel in de Algemene wet bestuursrecht noodzakelijk is;
-
de regels een aanvulling vormen op de hoofdregel in de Algemene wet bestuursrecht;
-
deze regels facultatief zijn.

In het kader van de toepassing en uitvoering van de APV worden verschillende soorten besluiten genomen, te weten:

-
algemeen verbindende voorschriften, namelijk daar waar het bestuursorgaan op grond van de verordening de bevoegdheid heeft om nadere regels te stellen (bijv. artikel 5.3.2 lid 2);
-
besluiten van algemene strekking, bijvoorbeeld gebiedsaanwijzingen op basis van een APV bepaling (bijv. artikel 2.4.20, 5.1.5 en 5.1.7);
-
beleidsregels, ter invulling van op de verordening gebaseerde beleidsvrijheid (bijv. artikel 5.2.3);
-
beschikkingen, het verlenen of weigeren van vergunningen of ontheffingen die op basis van de APV verplicht zijn voordat een bepaalde activiteit kan worden ondernomen.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1.1 - Begripsomschrijvingen

In dit artikel wordt een aantal begrippen dat in de verordening wordt gehanteerd, gedefinieerd. Van een aantal specifieke begrippen, dat wil zeggen begrippen die op één bepaald onderdeel van deze verordening betrekking hebben, zijn in de desbetreffende afdeling of paragraaf definities opgenomen. Zie met name de afdelingen: 'geluidhinder', 'bewaring van houtopstanden' en 'parkeerexcessen'. Deze definities kunnen afwijken van de in artikel 1.1 opgenomen definities. Zie de definitie van 'bebouwde kom' in de afdeling 'bewaring van houtopstanden' en de definitie van 'weg' in de afdeling 'parkeerexcessen'. Ten aanzien van de in artikel 1.1 opgenomen definities kan het volgende worden opgemerkt.

A Weg

De meeste van de in deze verordening opgenomen bepalingen hebben betrekking op (verboden) gedragingen 'op of aan de weg'.

Op het eerste gezicht lijkt het duidelijk wat met deze term wordt bedoeld. Bij nadere beschouwing rijst ten aanzien van nogal wat plaatsen de vraag of deze ook onder het begrip 'weg' vallen. Daarnaast kan tot verwarring aanleiding geven het feit dat het begrip '(openbare) weg' ook in de Woningwet en in de WVW 1994 voorkomt en daar een duidelijk omlijnde/afgebakende betekenis heeft.

Het begrip 'openbare weg' in de zin van de Wegenwet is voor een APV niet bruikbaar. Dit geldt minder voor het begrip 'weg' in de WVW 1994, maar dit is te beperkt. Er zijn namelijk vele plaatsen die geen verkeersfunctie hebben, maar die wel algemeen toegankelijk zijn voor het publiek dan wel zonder veel belemmeringen voor het publiek bereikbaar zijn. De in artikel 1.1 gegeven omschrijving van 'wegen' is ruimer dan die van de Wegenwet en die van de wegenverkeerswetgeving (en die van de verschillende provinciale wegenreglementen).

Bij de omschrijving van het begrip 'weg' in artikel 1.1 kan het volgende worden opgemerkt:

Onderdeel 1

Deze omschrijving stemt - met enige redactionele aanpassingen - overeen met die van het begrip 'weg' in artikel 1, eerste lid onder b WVW 1994. Buiten twijfel is gesteld dat ook de daaraan liggende en als zodanig aangeduide parkeerterreinen daaronder begrepen worden geacht.

Onderdeel 2

Door opneming van de woorden 'al dan niet met enige beperking' is buiten kijf gesteld, dat bepaalde voorwaarden voor de toegankelijkheid, zoals de betaling van entreegeld, er niet aan af doen dat gesproken kan worden van 'weg', indien de desbetreffende plaats in feite voor het publiek toegankelijk is.

Onderdeel 3 en 4

In de onderdelen 3 en 4 wordt een onderscheid gemaakt tussen stoepen, trappen, portieken etc., welke 'uitsluitend tot voor bewoning in gebruik zijnde ruimten toegang geven' (vgl. onder 3) en andere stoepen en trappen etc. (vgl. onder 4). De eerstbedoelde categorie valt alleen onder het begrip 'weg' indien zij niet afsluitbaar zijn. Daarmee worden galerijen in portiekgebouwen etc. uitgezonderd gehouden van het begrip 'weg', óók indien het hek of de deur niet is afgesloten ('afsluitbaar').

In voorkomende gevallen zal verbaliserend opgetreden moeten kunnen worden tegen overtredingen als het bekladden van percelen en het verontreinigen van de weg. Verschillende bepalingen in deze verordening hebben betrekking op (verboden) gedragingen 'op of aan de weg'. De term 'aan de weg' duidt begripsmatig op een zekere nabijheid ten opzichte van de weg. Daaronder valt echter niet hetgeen zich binnenshuis bevindt of afspeelt.

B Openbaar water

Hier wordt het begrip 'openbaar' gebruikt. Bij water heeft dit begrip, anders dan bij wegen, geen juridische betekenis. In de toelichting op boek 5 van het Burgerlijk Wetboek wordt gesproken over: 'Een openbaar water in de zin van Boek 5 is ieder water, dat voor enig gebruik open staat voor het publiek'. 'Openbaar' is hier dus synoniem aan 'feitelijk voor het publiek toegankelijk'.

C Bebouwde kom

De reikwijdte van een aantal artikelen in deze verordening is beperkt tot de bebouwde kom.

Bij bepaalde artikelen is dit geschied, omdat het euvel dat de desbetreffende bepalingen beogen te voorkomen, zich buiten dat gebied niet of nauwelijks zal voordoen.

Een aantal andere artikelen heeft slechts betrekking op gedragingen binnen de bebouwde kom, omdat deze gedragingen voor zover zij plaatsvinden buiten de bebouwde kom reeds bestreken worden door provinciale verordeningen. Door beperking van de reikwijdte van deze artikelen tot de bebouwde kom wordt de werkingssfeer van deze artikelen ten opzichte van de provinciale verordeningen afgebakend. Voor het begrip 'bebouwde kom' is aangesloten bij de aanwijzing van gedeputeerde staten van de 'bebouwde kom'. De grens bebouwde kom is op een topografische kaart weergegeven die als bijlage bij deze APV is gevoegd.

D Rechthebbende

Zoals uit de omschrijving duidelijk wordt, hebben wij hier te maken met de rechthebbende naar burgerlijk recht.

E Voertuigen

De omschrijving voertuigen omvat alle voertuigen, zoals aanhangers, fietsen, bromfietsen, invalidenvoertuigen, motorvoertuigen en wagens met uitzondering van trams, kinderwagens e.d.

F Vaartuigen

Als voorbeelden van hier bedoelde vaartuigen kunnen worden genoemd: baggerwerktuigen, bokken, kranen en elevators, maar ook een surfplank of jetski’s.

H Bouwwerk

Deze omschrijving is ontleend aan artikel 1 van de bouwverordening Pijnacker-Nootdorp.

I Gebouw

Deze omschrijving is ontleend aan artikel 1, eerste lid, onder c van de Woningwet.

K Handelsreclame

Van handelsreclame moet het begrip ideële reclame worden onderscheiden. Onder handelsreclame valt niet het oproepen tot steun aan of het gunstig stemmen ten aanzien van instellingen met een wetenschappelijk, cultureel, geestelijk, godsdienstig, politiek of liefdadig karakter voor zover deze niet betrekking hebben op het kopen van een bepaald product of het gebruik maken van een bepaalde dienstverlening, die in de handel verkrijgbaar is.

Het vorenstaande betekent overigens niet dat handelsreclame niet beschermd wordt. Voorschriften betreffende handelsreclame zullen de toets aan artikel 10 EVRM en artikel 19 IV moeten kunnen doorstaan. Deze verdragsbepalingen verzetten zich echter niet tegen een vergunningsstelsel.

L. Bevoegd gezag

In dit artikel is met de term “bevoegd gezag” aangehaakt bij de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). Die is van toepassing op de vergunning voor het aanleggen, beschadigen en veranderen van een weg (artikel 2.1.5.2), het maken en veranderen van een uitweg (artikel 2.1.5.3) en het vellen van houtopstanden (artikel 4.3.2). De vergunning voor het aanleggen, beschadigen en veranderen van een weg is aangewezen in artikel 2.2, eerste lid onder d. van de Wabo, de vergunning voor het maken en veranderen van een uitweg is aangewezen in artikel 2.2, eerste lid onder e. van de Wabo en de vergunning voor het vellen van houtopstanden in artikel 2.2, eerste lid onder g. van de Wabo.

De omgevingsvergunning wordt door één bevoegd gezag beoordeeld en doorloopt één procedure. De beslissing op de aanvraag kent ook één procedure van rechtsbescherming. Het bevoegd gezag is in de meeste gevallen het college van burgemeester en wethouders van de gemeente waar het project zal worden verricht. In een beperkt aantal gevallen berust de bevoegdheid tot toestemmingsverlening niet bij het college van burgemeester en wethouders, maar bij het college van gedeputeerde staten en in enkele gevallen bij een Minister. Het bevoegd gezag is integraal verantwoordelijk voor het te nemen besluit en is tevens belast met de bestuursrechtelijke handhaving.

Zie verder ook de toelichting bij de artikelen 2.1.5.2, 2.1.5.3 en 4.3.2 van deze verordening.

Daarnaast komt in de APV op verschillende plaatsen de term “bevoegd bestuursorgaan” voor. Daarmee wordt dan gedoeld op ofwel het college van burgemeester en wethouders, ofwel de burgemeester. De Wabo brengt hierin geen verandering.

M. spreekt voor zich.

Artikel 1.2 - Beslissingstermijn

De tekst van het eerste lid is overeenstemming gebracht met die van artikel 3.9, eerste lid van de Wabo. Inhoudelijk is er niets veranderd.

Het derde lid is toegevoegd omdat artikel 3.9, tweede lid van de Wabo bepaalt dat de beslistermijn niet met acht, maar slechts met zes weken kan worden verlengd. De wegaanlegvergunning (artikel 2.1.5.2), de uitwegvergunning (artikel 2.1.5.3) en de kapvergunning (artikel 4.3.2) vallen onder de Wabo.

De indieningsvereisten voor een aanvraag om een vergunning of ontheffing die onder de Wabo komen te vallen, staan in de Ministeriële regeling omgevingsrecht (Mor). De algemene indieningsvereisten staan in artikel 1.3 Mor, dat luidt als volgt:

Artikel 1.3 Indieningsvereisten bij iedere aanvraag

1.
In de aanvraag vermeldt de aanvrager:
- a.
  de naam, het adres en de woonplaats van de aanvrager, alsmede het elektronisch adres van de aanvrager, indien de aanvraag met een elektronisch formulier wordt ingediend;
- b.
  het adres, de kadastrale aanduiding dan wel de ligging van het project;
- c.
  een omschrijving van de aard en omvang van het project;
- d.
  een omschrijving van de aard en omvang van de gevolgen van het project voor de fysieke leefomgeving, voor zover die gevolgen relevant zijn voor de beoordeling van de aanvraag;
- e.
  indien de aanvraag wordt ingediend door een gemachtigde: zijn naam, adres en woonplaats, alsmede het elektronisch adres van de gemachtigde, indien de aanvraag met een elektronisch formulier wordt ingediend;
- f.
  indien het project wordt uitgevoerd door een ander dan de aanvrager: zijn naam, adres en woonplaats.
2.
De aanvrager voorziet de aanvraag van een aanduiding van de locatie van de aangevraagde activiteit of activiteiten. Deze aanduiding geschiedt met behulp van een situatietekening, kaart, foto’s of andere geschikte middelen.
3.
De aanvrager doet bij de aanvraag een gespecificeerde opgave van de kosten van de te verrichten werkzaamheden.

In Hoofdstuk 7 van de Mor staan nog bijzondere indieningsvereisten. Daarvan zijn in het kader van de APV alleen die voor het vellen van houtopstanden van belang. Zie daarvoor de toelichting bij artikel 4.3.2.

Artikel 1.3 - Te late indiening aanvraag

Hoewel het publiek zoveel mogelijk service moet worden geboden, zijn de mogelijkheden van het ambtelijk apparaat niet onbeperkt. In de praktijk gebeurt het nog wel eens dat burgers met de aanvraag om een vergunning tot het laatste moment wachten. Als algemene richtlijn wordt daarom een termijn van zes weken aangehouden. Verzoeken voor activiteiten genoemd in het derde lid van artikel 1.3 kunnen binnen drie weken worden afgewikkeld. Anderzijds zijn er ook soorten vergunningen waarvoor de termijn van zes weken niet toereikend is. Met het oog daarop is in het tweede lid een uitzondering gegeven.

Lid 2

Gelet op de belasting die evenementen kunnen vormen voor de omgeving en eventuele risico’s die daarmee gepaard gaan, maken we een onderscheid naar de uitstralingseffecten die het betreffende evenement heeft. Op basis van een risicoanalyse wordt bepaald of een evenement wordt betiteld als evenement met grote, dan wel met beperkte uitstralingseffecten. Ieder evenement wordt daarbij getoetst op de volgende criteria:

-
wel of geen verkoop of gebruik van alcoholhoudende drank.
-
wel of geen gebruik van versterkte muziek of omroepactiviteiten.
-
aantallen bezoekers en karakter van de doelgroep(en).
-
tijdstippen van het evenement (overdag, avond, doordeweeks, weekend).
-
wel of geen invloed/gevolgen op de verkeerssituatie (afsluitingen, omleidingen, parkeerdruk, e.d.).
-
wel of geen extra inzet van gemeenteambtenaren, politie of brandweer.

Artikel 1.4 - Voorschriften en beperkingen

Door aan een vergunning of ontheffing voorschriften en beperkingen te verbinden, kan een verfijning in de gewenste rechtstoestand worden aangebracht. De voorschriften mogen uitsluitend strekken ter bescherming van de belangen in verband waarmee het vereiste van vergunning/ontheffing is gesteld. Niet nakoming van voorschriften die aan een vergunning/ontheffing verbonden zijn, kan grond opleveren voor intrekking van de vergunning/ontheffing of voor toepassing van andere administratieve sancties.

Artikel 10 van de Dienstenrichtlijn bepaalt dat vergunningsstelsels gebaseerd dienen te zijn op criteria die beletten dat de bevoegde instanties hun beoordelingsbevoegdheid op willekeurige wijze uit oefenen. Die criteria zijn: niet-discriminatoir, gerechtvaardigd om een dwingende reden van algemeen belang, evenredig met die reden van algemeen belang, duidelijk en ondubbelzinnig, objectief, vooraf openbaar bekendgemaakt, transparant en toegankelijk. Ook de voorschriften en beperkingen die aan de vergunning worden verbonden, dienen hieraan te voldoen. Immers krachtens het eerste lid mogen deze slechts strekken tot bescherming van het belang of de belangen in verband waarmee de vergunning of ontheffing is vereist.

In de in deze verordening opgenomen algemene strafbepaling (artikel 6.1) wordt overtreding van het bij of krachtens deze verordening bepaalde met straf bedreigd. Daardoor is ook het overtreden van aan een vergunning/ontheffing verbonden voorschriften met straf bedreigd.

Artikel 1.5 - Persoonlijk karakter van vergunning of ontheffing

De beantwoording van de vraag of een vergunning (of ontheffing) overgaat op een rechtsopvolger, hangt af van het persoonlijk of zakelijk karakter van die vergunning (of ontheffing).

Persoonlijk wordt de vergunning genoemd, indien de mogelijkheid van verkrijging uitsluitend of in hoge mate afhangt van de persoon van de vergunningaanvrager (diens persoonlijke kwaliteiten, zoals het bezit van een diploma, bewijs van onbesproken levensgedrag etc.). De persoonlijke vergunning is in beginsel niet overdraagbaar, tenzij de regeling krachtens welke de vergunning is verleend hiertoe de mogelijkheid biedt.

Zakelijk daarentegen is de vergunning die afhangt van en gebonden is aan het object waarop zij betrekking heeft en waarbij de persoonlijke kwaliteiten van de aanvrager geen rol spelen. De zakelijke vergunning gaat in beginsel over krachtens rechtsopvolging onder algemene of bijzondere titel op de opvolger in diens hoedanigheid van eigenaar, zakelijk gerechtigde, ondernemer etc.

Artikel 1.6 - Intrekking of wijziging van vergunning of ontheffing

In dit artikel worden de gronden genoemd waarop een vergunning/ontheffing kan worden ingetrokken resp. waarop de daaraan verbonden voorschriften kunnen worden gewijzigd.

De in genoemde intrekkings en wijzigingsgronden hebben een facultatief karakter. Het hangt van de omstandigheden af of tot intrekking c.q. wijziging wordt overgegaan. Zo zal niet iedere niet nakoming van vergunningsvoorschriften nopen tot toepassing van de administratieve sanctie van intrekking van de vergunning. Met name het rechtszekerheids en het vertrouwensbeginsel beperken nogal eens de bevoegdheid tot wijziging en intrekking.

Indien het bestuursorgaan overweegt om de vergunning of ontheffing in te trekken of te wijzigen, dient het daarbij te letten op het bepaalde in artikel 4:8 van de Algemene wet bestuursrecht.

Ook indien er geen sprake is van een situatie als bedoeld in artikel 4:8 van de Algemene wet bestuursrecht vereist het beginsel van behoorlijk bestuur dat een besluit zorgvuldig moet worden voorbereid (artikel 3:2 Awb). Dit betekent dat het bestuursorgaan, ook wanneer artikel 4:8 niet van toepassing is, de vergunninghouder moet horen voordat tot intrekking of wijziging van de vergunning wordt overgegaan. Ingeval van een wijziging of intrekking die het gevolg is van een algemene beleidsbeslissing van het bestuursorgaan, is het echter vaak niet doenlijk om alle betrokkenen te horen. Wel is het dan gewenst om met vertegenwoordigers van belanghebbenden te overleggen.

Artikel 1.7 - Termijnen

Vóór juni 2007 kende de model-APV geen bepaling die een geldingsduur aangaf voor een krachtens het model verleende vergunning of ontheffing. Vergunningvoorwaarden konden bepalen dat de vergunning of ontheffing periodiek moest worden verlengd. Het moge duidelijk zijn dat er een forse administratieve lastenvermindering plaats heeft als een vergunning of ontheffing voor onbepaalde tijd wordt verleend. Ook toetsing aan de Europese Dienstenrichtlijn leidt tot deze eis. Artikel 11 van de Dienstenrichtlijn stelt dat vergunningen geen beperkte geldingsduur mogen hebben, tenzij: a. de vergunning automatisch wordt verlengd of alleen afhankelijk is van de voortdurende vervulling van de voorwaarden; b. het aantal beschikbare vergunningen beperkt is door een dwingende reden van algemeen belang; c. een beperkte duur gerechtvaardigd is om een dwingende reden van algemeen belang.

Over punt b. dat onder meer op wachtlijsten ziet, schrijft de Dienstenrichtlijn: 'Wanneer het aantal beschikbare vergunningen voor een activiteit beperkt is wegens een schaarste aan natuurlijke hulpbronnen of technische mogelijkheden, moet een selectieprocedure worden vastgesteld om uit verscheidene gegadigden te kiezen, teneinde via de werking van de vrije markt de kwaliteit en voorwaarden van het dienstenaanbod voor de gebruikers te verbeteren. Deze procedure moet transparant en onpartijdig zijn en de verleende vergunning mag niet buitensporig lang geldig zijn, automatisch worden verlengd of enig voordeel toekennen aan de dienstverrichter wiens vergunning net is komen te vervallen. In het bijzonder moet de geldigheidsduur zodanig worden vastgesteld dat de vrije mededinging niet in grote mate wordt belemmerd of beperkt dan nodig is met het oog op de afschrijvingen van de investeringen en een billijke vergoeding van het geïnvesteerde kapitaal.' (PB L 376/36, nr. 62) Het gevolg van artikel 1.7 is dat gemeenten bij het verlenen van een vergunning voor bepaalde tijd moeten beargumenteren waarom deze beperking nodig is en de evenredigheidstoets kan doorstaan.

Sommige vergunningen lenen zich uit de aard alleen voor verlening voor bepaalde tijd. Dit is bijvoorbeeld het geval bij een evenementenvergunning of een standplaatsvergunning voor een oliebollenkraam rond de jaarwisseling.

Zie voor de betekenis van 'een dwingende reden van algemeen belang' bij de toelichting onder artikel 1.8.

Artikel 1.6 bepaalt dat bij gewijzigde omstandigheden de vergunning kan worden gewijzigd of ingetrokken. Het ligt ook daarom in de rede dat een vergunning voor onbepaalde duur blijft gelden indien de omstandigheden niet wijzigen. Pas bij gewijzigde omstandigheden dient de vergunning opnieuw te worden bezien. Ook daarbij wordt rekening gehouden met de noodzaak- en proportionaliteitseis. Bij geringe wijziging van omstandigheden die geen gevolgen hebben voor het algemeen belang, kan de vergunning niet worden gewijzigd of ingetrokken. De noodzaak daarvoor ontbreekt.

Artikel 1.8 - Weigeringsgronden

Vergunningstelsels zijn in de model-APV als volgt geformuleerd: een verbodsbepaling om een bepaalde activiteit te verrichten behoudens vergunning. Vrijwel alle vergunningstelsels kenden tot 2007 vervolgens een artikellid of –leden met weigeringsgronden. Deze werden op verschillende manier omschreven hetgeen suggereerde dat in verschillende bepalingen materieel andere weigeringsgronden golden. Dit is echter niet het geval. In het kader van deregulering en vermindering van administratieve lasten is kritisch naar de weigeringsgronden gekeken. Ter bevordering van de systematiek en duidelijkheid binnen de model-APV is er voor gekozen om in Hoofdstuk I Algemene bepalingen algemene weigeringsgronden te benoemen. In de afzonderlijke vergunningstelsels zijn de betreffende artikel(led)en vervallen. Alleen indien er voor een vergunning meer weigeringsgronden dan de in artikel 1.8 genoemde, worden die in het betreffende artikel genoemd. De weigeringsgronden zijn geheel overeenkomstig de eisen van de Europese Dienstenrichtlijn geformuleerd.

Europese Dienstenrichtlijn (EDR)

Tegelijkertijd met de deregulering van de vergunningstelsels van de model-APV zijn deze gescreend aan de Europese Dienstenrichtlijn. Het gaat daarbij om de volgende vergunningstelsels: evenementenvergunning, horeca-exploitatievergunning, vergunning voor een seksinrichting, ventvergunning, standplaatsvergunning en de vergunning voor een snuffelmarkt. Gokactiviteiten zijn van de werking van de Europese Richtlijn uitgezonderd, zodat de speelautomatenvergunning niet onder het regiem valt.

Artikel 9 van de Richtlijn stelt eisen waaraan vergunningstelsels moeten voldoen: 1. zij zijn niet discriminatoir ten opzichte van degene die de vergunning aanvraagt en 2. de behoefte aan een vergunningstelsel is gerechtvaardigd om een dwingende reden van algemeen belang en 3. het nagestreefde doel kan niet door een minder beperkende maatregel worden bereikt.

Met andere woorden: zij moeten voldoen aan de eisen van noodzakelijkheid (2) en evenredigheid (3).

Weigeringsgronden

Er zijn mogelijkheden om vergunningen in hun uitvoering te beperken (vergunningvoorschriften) of te weigeren. De beperking of weigering dient gerechtvaardigd te zijn door dwingende redenen van algemeen belang en evenredig te zijn met die redenen van algemeen belang (artikel 10 Richtlijn) Dit begrip, zoals dit is erkend door het Hof van Justitie omvat de volgende gronden: openbare orde, openbare veiligheid, volksgezondheid en de bescherming van het milieu (noodzaakvereiste, artikel 16). Op grond van deze motieven kunnen voorschriften worden verbonden aan de vergunning en kan de vergunning worden geweigerd. De toelichting bij de Richtlijn noemt de volgende voor de APV van belang zijnde redenen van algemeen belang: handhaving van de maatschappelijke orde; bescherming van afnemers van diensten; voorkoming van oneerlijke concurrentie; consumentenbescherming; dierenwelzijn; bescherming van het milieu en het stedelijk milieu, met inbegrip van stedelijke en rurale ruimtelijke ordening; culturele beleidsdoelen, met inbegrip van de vrijheid van meningsuiting, in het bijzonder ten aanzien van de sociale, culturele, religieuze en filosofische waarden van de maatschappij; verkeersveiligheid en behoud van het nationaal historisch en artistiek erfgoed. (PB L376/41, nr. 40)

Weliswaar geldt de Richtlijn alleen voor dienstenactiviteiten in ons land voor onderdanen uit andere lidstaten en niet voor de eigen onderdanen, uit een oogpunt van rechtsgelijkheid wordt het ongewenst geacht een onderscheid aan te brengen tussen verschillende soorten van dienstverleners. Immers de grensoverschrijdende dienstverlener zou een bevoorrechte positie kunnen krijgen ten opzichte van de eigen onderdaan.

Toelichting hoofdstuk 2 Openbare orde

AFDELING 1 ORDE EN VEILIGHEID OP DE WEG

In deze afdeling zijn bepalingen opgenomen bedoeld om zowel het gebruik als de bruikbaarheid van de weg in goede banen te kunnen geleiden. De diverse functies van de straat, onder andere voor demonstraties, optochten en feesten, vraagt om een scheiding dan wel regulering van het gebruik. Het gebruik van de weg is geregeld in de paragrafen 1 tot en met 4, terwijl de bruikbaarheid door middel van paragraaf 5 gereguleerd is. In paragraaf 6 ten slotte zijn bepalingen opgenomen aangaande de veiligheid op de weg.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 2.1.1.1 - Samenscholing en ongeregeldheden

Het begrip ‘samenscholing’ is ontleend aan artikel 186 Wetboek van Strafrecht: “hij die opzettelijk bij gelegenheid van een volksoploop zich niet onmiddellijk verwijdert na het derde door of vanwege het bevoegd gezag gegeven bevel, wordt, als schuldig aan deelneming aan samenscholing, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van de tweede categorie. Onder omstandigheden is het echter denkbaar dat een samenscholing het karakter heeft van bijvoorbeeld een betoging. Gelet op de Wet openbare manifestaties moeten dit soort samenscholingen van de werking van dit artikel uitgezonderd worden. In het vijfde lid is dit dan ook gebeurd.

Artikel 2.1.1.2 - Ordeverstoring

Zie toelichting bij bestuurlijke ophouding (artikel 2.8.1)

Artikel 2.1.2.1 - Optochten (vervallen)

In het kader van de deregulering die in deze APV is doorgevoerd, is dit artikel opgenomen onder de evenementenbepaling (artikelen 2.2.1 en 2.2.2). Zie aldaar voor een toelichting.

Artikelen 2.1.2.2 t/m 2.1.2.4 - Betogingen

Betogingen genieten de bescherming van artikel 7 van de Grondwet. Lid 1 van artikel 7 kent een expliciet verbod van voorafgaand verlof ten aanzien van schriftelijke uitingen van al dan niet godsdienstig of levensbeschouwelijk geïnspireerd. Niet schriftelijke uitingen van gedachten of gevoelens worden beschermd krachtens het derde lid van artikel 7 Grondwet. De inhoud mag eveneens niet aan voorafgaand verlof onderworpen zijn, maar de vorm waarin zij geopenbaard worden wel. Van een collectieve uiting kan tenslotte volgens de regering reeds sprake zijn wanneer daaraan meer dan twee personen deelnemen. Het recht van betoging kan niet zonder meer beperkt worden. In de jurisprudentie, over het onwettig of intolerant gedrag van derden tegenover de deelnemers aan een betoging, is uitgemaakt dat een beperking van het recht tot betoging moet zijn gelegen in zwaarwegende omstandigheden.

Artikel 2.1.3.1 - Beperking aanbieden e.d. van geschreven of gedrukte stukken of afbeeldingen

Het grondrecht waarmee de gemeentelijke wetgever het meest wordt geconfronteerd is de vrijheid van meningsuiting. Gekozen is voor een opzet, waarbij de verspreiding is toegestaan behalve op of aan door het college aangewezen wegen of gedeelten daarvan. Tevens biedt lid 2 de mogelijkheid het verbod voor die wegen nog weer te beperken tot nader aan te geven dagen en uren, waarbij lid 4 het college de bevoegdheid geeft voor het dan nog resterende verbod een ontheffing te verlenen. Van de in lid 1 toegekende bevoegdheid mag het college niet zodanig gebruik maken dat 'geen gebruik van enige betekenis' overblijft.

Artikel 2.1.4.1 - Feest en muziek e.d. (vervallen)

In het kader van de deregulering die in deze APV is doorgevoerd, is dit artikel opgenomen onder de evenementenbepaling (artikelen 2.2.1 en 2.2.2). Zie aldaar voor een toelichting.

Artikel 2.1.4.2 - Dienstverlening

Artikel 2.1.4.2. bevatte een vergunningstelsel voor dienstverlening. Dienstverlening betreft allerlei straatberoepen, zoals kruier, scharensliep reiniger van voertuigen en glazenwasser. Sommige zijn uit het straatbeeld verdwenen, andere hebben hun intrede gedaan. Hierbij valt te denken aan de besteldiensten van maaltijden, supermarkt en bewakingsdiensten. Vanwege het streven naar vermindering van administratieve lasten voor ondernemers en het bedrijfsleven is dit artikel geschrapt (deregulering). Deze deregulering is ingegeven door de opvatting dat de regeling niet meer voldeed aan het noodzaakvereiste zoals verwoord in de Europese Dienstenrichtlijn. Het risico van overlast of verstoring van de openbare orde en zedelijkheid is immers niet groot bij deze vormen van dienstverlening. Samengevat: de risico’s van het schrappen van dit artikel afgezet tegen het voordeel van vermindering van administratieve lasten voor dienstverleners en gemeenten – er hoeven geen vergunningen meer te worden aangevraagd en afgegeven – heeft ertoe geleid dat dit artikel is geschrapt.

Artikel 2.1.4.3 - Straatartiest

Artikel 2.1.4.1. is geschrapt. Feesten en wedstrijden zijn ondergebracht bij evenementen. Muziek maken kan ook een evenement zijn (zien artikel 2.2.1). Het optreden van een straatmuzikant is dat echter niet. De motieven om wegen of gedeelten van wegen aan te wijzen zijn: dwingende redenen van algemeen belang, hetgeen omvat: openbare orde, openbare veiligheid, volksgezondheid en milieu.

De activiteiten van de straatartiest, straatfotograaf, tekenaar, filmoperateur en gids vallen onder de werking van artikel 7, lid 3, van de Grondwet. Dit artikel laat door zijn formulering (niemand heeft voorafgaand verlof nodig wegens de inhoud) een verbod toe voor andere aspecten van de uiting dan de inhoud, zoals bijvoorbeeld de verspreiding. Het is bij de genoemde activiteiten echter moeilijk te scheiden tussen inhoud en verspreiding. Immers, het verbieden van een optreden van een straatartiest op een bepaalde plaats houdt in veel gevallen ook in dat de inhoud van het optreden niet kan worden geuit. Dat betekent dat voor de beperkingsgronden van het in artikel 7, lid 3, opgenomen grondrecht, het best kan worden gekozen voor de beperkingsgronden die bij artikel 7, lid 1, van de Grondwet zijn toegelaten. In artikel 2.1.3.1, Beperking aanbieden e.d. van geschreven of gedrukte stukken of afbeeldingen, is dat uitgewerkt in een verbod met ontheffingsmogelijkheid dat voor bepaalde straten en uren geldt. In onderhavig artikel is dezelfde redactie gevolgd.

Lex silencio positivo

Het aanwijzen van een gebied waar het verboden is als straatartiest op te treden zal doorgaans op initiatief van het college zelf gebeuren, en niet op aanvraag. Mocht er wel een aanvraag aan de orde zijn, dan bestaan er geen duidelijke bezwaren tegen een lex silencio positivo. Een ontheffing van het verbod zal vaker op aanvraag gebeuren, maar ook een ambtshalve ontheffing zal voorkomen, bijvoorbeeld bij bepaalde festiviteiten. Ook bij een ontheffing op aanvraag is geen reden om van een lex silencio af te zien. Paragraaf 4.1.3.3. Awb wordt op het gehele artikel van toepassing verklaard.

Artikel 2.1.5.1 - Voorwerpen of stoffen op, aan of boven de weg

Dit artikel geeft het college de mogelijkheid greep te houden op situaties die hinder of gevaar kunnen opleveren of ontsierend kunnen zijn. Voor de toepassing kan worden gedacht aan het plaatsen van reclameborden of containers. In het kader van de deregulering en de vermindering van administratieve lasten is bekeken of de vergunningplicht in dit artikel kan vervallen. Dat is een discussie met vele kanten, en voor diverse oplossingen valt iets te zeggen. De gemeenteraad maakt met het overnemen van dit model een nadrukkelijke keuze voor het bieden van meer ruimte aan burger en bedrijfsleven. Een bijkomend voordeel van een algemeen verbod is dat artikel 2.1.6.7: het aanbrengen gevaarlijk of hinderlijk voorwerp kan vervallen.

Artikel 2.1.5.2 - Aanleggen, beschadigen en veranderen van een weg

Volgens artikel 2.2, eerste lid, onder d, van de Wabo is voor het aanleggen van een weg of het verandering brengen in de wijze van aanleg van een weg, een omgevingsvergunning vereist.

Ingevolge de beschrijving van die activiteit in genoemd onderdeel d, is het verbod om zonder omgevingsvergunning te handelen echter alleen van toepassing “…voor zover daarvoor tevens een verbod geldt als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder b,” van de Wabo.

In dat artikelonderdeel is het verbod opgenomen om zonder omgevingsvergunning van het bevoegd gezag een werk, geen gebouw zijnde, of werkzaamheden uit te voeren, in gevallen waarin dat (onder andere) bij een bestemmingsplan is bepaald (dit behelst de voormalige aanlegvergunning uit het voormalige artikel 3.3 van de Wet ruimtelijke ordening).

In verband met de verkeersveiligheid en de bruikbaarheid van wegen is het niet gewenst dat niet-overheden zomaar wegen aanleggen, beschadigen of veranderingen hierin aanbrengen.

Voor de aanleg van wegen en het daarvoor eisen van een omgevingsvergunning is de relatie met

(onder andere) het bestemmingsplan van belang.

Op grond van de Wet ruimtelijke ordening mag een aanlegvergunning voor de uitvoering van bepaalde werken of werkzaamheden bij een bestemmingsplan alleen verplicht worden gesteld om te voorkomen dat een terrein minder geschikt wordt voor de verwezenlijking van de daaraan bij het plan te geven bestemming.

Aan het onderhavige artikel 2.1.5.2 ligt evenwel een ander motief ten grondslag, namelijk de behoefte om de aanleg, beschadiging en verandering van de wegen te binden aan voorschriften met het oog op de bruikbaarheid van die weg. Naast het opleggen van min of meer technische voorschriften kan het ook gewenst zijn het tempo van wegaanleg in de hand te houden. Voorkomen kan dan worden dat wegen voortijdig aangelegd worden waardoor – door de latere aanleg van zogenaamde complementaire openbare voorzieningen, zoals riolering, water- en gasvoorziening en verlichting – de bruikbaarheid van die weg gedurende lange tijd sterk verminderd zal zijn, nog daargelaten dat het veel extra kosten meebrengt.

Omdat voor de toepassing van dit artikel onder andere het begrip “weg” uit de Wegenverkeerswet 1994 gebruikt wordt, is een vergunning vereist voor de aanleg, verandering, enz. van wegen die feitelijk voor het openbare verkeer openstaan. Dit betekent dat in beginsel de vergunningplicht ook geldt voor de zogenaamde “eigen wegen” die feitelijk voor het openbare verkeer openstaan. Ook voor deze wegen is het namelijk wenselijk dat ten behoeve van de bruikbaarheid daarvan voor brandweer, ambulance en dergelijke voorschriften gesteld kunnen worden over de wijze van verharding, breedte, enzovoort.

Van de vergunningplicht zijn uitgezonderd de overheden die in de uitvoering van hun publiekrechtelijke taak wegen aanleggen of veranderen. Er mag van uitgegaan worden dat zij hun werkzaamheden afstemmen op de bruikbaarheid van de weg.

Zoals hiervoor vermeld is de vergunning in dit artikel onder de werkingsfeer gebracht van de Wabo. In artikel 2.2, eerste lid, onder d. van die wet is echter (door de woorden “voor zover” in dat artikel-onderdeel) een link gelegd met het aanleggen van werken en werkzaamheden indien daarover in een bestemmingsplan regels zijn gesteld.

Dat is een nieuw aspect ten opzichte van de voorheen geldende bepaling in deze verordening.

Teneinde te voorkomen dat een wegaanleg zonder vergunning zou kunnen gaan plaatsvinden indien de conclusie wordt getrokken dat de activiteit niet valt onder de wettekst van meergenoemd onderdeel d, is in artikel 2.1.5.2 van deze verordening een tweede lid opgenomen. Dat kan als vangnet in een dergelijke situatie worden gezien.

Artikel 2.1.5.3 - Maken en veranderen van een uitrit

In het kader van deregulering en vermindering van administratieve lasten is bezien of de vergunningplicht in deze bepaling eventueel zou kunnen worden opgeheven. In veel gevallen kan de aanleg of verandering van een uitweg zonder meer gebeuren zonder dat dit problemen oplevert. Overheidsbemoeienis is dan veelal niet nodig. In andere gevallen is overheidsbemoeienis wel noodzakelijk ter bescherming van het algemeen belang. Er is dan ook voor gekozen de vergunningplicht te wijzigen in een meldingsplicht. Het college heeft vervolgens de keuze om de gewenste uitrit zonder meer toe te staan (geen besluit nodig) of eventueel voorschriften te stellen aan de realisering van de uitrit. In het uiterste geval kan het college de gewenste uitweg ook geheel verbieden, wanneer op geen enkele manier tegemoet kan worden gekomen aan het algemeen belang. De belangen die het college hierbij kan afwegen zijn gevaar of hinder voor het wegverkeer ter plaatse, het gebruik van een bestaande openbare parkeerplaats of de bescherming van openbare groenvoorzieningen. Het stellen van algemene regels in plaats van een meldingsplicht is wel overwogen, maar is niet goed mogelijk, omdat het hierbij veelal om specifiek maatwerk gaat.

Uit de jurisprudentie omtrent artikel 14 Wegenwet is duidelijk geworden dat de eigenaar van een weg het uitwegen daarop moet gedogen. Voorts blijkt uit de jurisprudentie dat regels in een verordening mogen worden gesteld, bijvoorbeeld in het kader van de vrijheid van het verkeer, veiligheid op de weg of de instandhouding van de bruikbaarheid van de weg.

Artikel 2.1.5.3 beoogt te voorkomen dat iedereen op willekeurige plaatsen uitwegen creëert. Dat zou de bruikbaarheid van de weg (bijvoorbeeld parkeerruimte aan de kant van de weg) te veel belemmeren.

Ten aanzien van het stellen van financiële voorwaarde aan een uitwegvergunning is uit jurisprudentie op te maken dat dit op zich zelf wel toelaatbaar is, indien die voorwaarde strekt ter behartiging van het belang waarvoor het vergunningvereiste is gesteld, bijvoorbeeld de vrijheid van het verkeer, de veiligheid op de weg of de instandhouding van de bruikbaarheid van de weg.

Als de gemeente tevens eigenaar van de weg is, moet uiteraard ook privaatrechtelijke toestemming worden gegeven. Een afgegeven vergunning mag niet worden gefrustreerd door privaatrechtelijke weigering van de gemeente. Als een derde eigenaar van de grond is, ligt dat anders. Het college kan in dat geval de aanvrager om vergunning erop wijzen dat hij ook privaatrechtelijke toestemming behoeft.

De vergunning voor het maken van een uitweg is aangewezen in artikel 2.2, eerste lid onder e. van de Wabo. Dat betekent dat de termijnen genoemd in artikel 3.9 van de Wabo van toepassing zijn op deze vergunning. De beslistermijn is 8 weken, de verlengingstermijn zes weken. De indieningsvereisten voor een aanvraag om een vergunning die onder de Wabo valt, staan in de Ministeriële regeling omgevingsrecht (Mor). Het gaat dan om de algemene indieningsvereisten uit artikel 1.3 van de Mor. Zie daarvoor de toelichting bij artikel 1.2. Voor het maken van een uitweg zijn in de Mor geen aanvullende indieningsvereisten opgenomen.

In artikel 2:18 van de Wabo is bepaald dat de vergunning alleen kan worden verleend of geweigerd op de gronden vermeld in deze verordening.

Artikel 2.1.6.1 - Veroorzaken van gladheid

Vele APV’s kennen of kenden een plicht voor de eigenaar van een gebouw of terrein dat gelegen is binnen de bebouwde kom, om het trottoir langs dat gebouw of terrein sneeuwvrij te maken en te houden. Rond deze bepaling keert dikwijls de vraag terug van bevoegdheid tot regeling. Bevoegdheid, omdat het opnemen van een dergelijke plicht in de APV wellicht strijd zou opleveren met de in 1930 in Genève door de International Labour Organisation vastgestelde conventie betreffende de gedwongen of verplichte arbeid, dan wel in strijd zou kunnen zijn met artikel 4 van het Verdrag van Rome. Artikel 2.1.6.1 bevat een verbod om tijdens vriezend weer een gevaarlijke situatie te laten ontstaan. De ‘sneeuwruimbepaling’ wordt niet opgenomen in de APV.

Artikel 2.1.6.2 - Winkelwagentjes

Deze bepaling tracht het 'zwerfkarrenprobleem' enigszins te verkleinen door de winkelbedrijven te verplichten de door de consument gebruikte en achtergelaten winkelwagentjes terstond te verwijderen en op deze winkelwagentjes een herkenningsteken aan te brengen. Een andere aanpak van het probleem is mogelijk via een statiegeldsysteem op het gebruik van winkelwagentjes. De consument kan een wagentje pas gebruiken als hij bijvoorbeeld een munt van € 0,50 heeft gedeponeerd in het muntmechanisme van het wagentje. Die munt krijgt hij terug bij terugbezorging van het wagentje.

Artikel 2.1.6.3 - Hinderlijke beplanting of voorwerp

Indien door bomen of planten het uitzicht zodanig wordt belemmerd dat de verkeersveiligheid in het gedrang komt, kan het college op basis van zijn bevoegdheid om bestuursdwang toe te passen ex artikel 125 Gemeentewet, een last opleggen om de bomen of beplanting te verwijderen of te snoeien. Indien iemand een dergelijke last krijgt opgelegd, is geen kapvergunning vereist. Artikel 4.3.2, derde lid onder a, geeft namelijk aan dat het verbod om zonder vergunning van het college een houtopstand te vellen of doen vellen niet geldt in die gevallen dat dit gebeurt in het kader van een opgelegde last.

Artikel 2.1.6.4 - Openen straatkolken e.d.

Deze bepaling spreekt voor zich.

Artikel 2.1.6.5 - Kelderingangen e.d.

Artikel 427, onder 1e en 3e, van het Wetboek van Strafrecht verplicht de eigenaar reeds tot het treffen van de nodige voorzorgsmaatregelen met betrekking tot kelderingangen en toegangen tot onderaardse ruimten ten behoeve van de veiligheid van voorbijgangers.

De onderhavige APV bepaling gaat verder. Geopende kelderingangen e.d. blijven, ook al worden ze met de nodige voorzorgsmaatregelen omgeven, een gevaar voor het publiek. Het ook zonder noodzaak geopend hebben van kelderingangen e.d. kan hiermee tegengegaan worden.

Artikel 2.1.6.6 - Rookverbod in bossen en natuurterreinen

Het verbod heeft tot doel bosbranden te voorkomen en beschadiging van eigendommen tegen te gaan. Het verbod kan evenwel niet zover strekken dat het roken in de gebouwen en in de bijbehorende tuinen die in een bos of natuurgebied liggen, niet meer mogelijk is. De periode waarin het rookverbod geldt is van 1 april tot 1 oktober.

Artikel 2.1.6.7 - Aanbrengen gevaarlijk of hinderlijk voorwerp (vervallen)

In deze APV is het artikel waarin een vergunningsplicht was opgenomen voor het plaatsen van voorwerpen op de weg in strijd met de bestemming ervan vervangen door een algemene regel waarin dit wordt verboden wanneer het gevaar of hinder oplevert, of het normale gebruik van de weg hindert (artikel 2.1.5.1). Daarmee vervalt de noodzaak van dit artikel.

Artikel 2.1.6.8 - Vallende voorwerpen

Deze bepaling spreekt voor zich.

Artikel 2.1.6.9 - Voorzieningen voor verkeer en verlichting

De in het derde lid genoemde uitzonderingen hebben betrekking op situaties waarbij het desbetreffende specifieke belang, waterstaatswerken, verkeerslichtinstallatie, trafohuisjes en dergelijke, zich verzetten tegen het aanbrengen van allerlei voorzieningen daarop. In beginsel biedt de Belemmeringenwet privaatrecht het kader om op het eigendomsrecht van anderen inbreuk te maken. De Belemmeringenwet is echter in haar toepassing bedoeld voor zodanige inbreuken op dat eigendomsrecht waardoor het gebruik van het desbetreffende onroerend goed al dan niet tijdelijk beperkt wordt. Wanneer daarvan sprake is kan niet een gedoogplicht op grond van het onderhavige artikel geconstrueerd worden. Deze gedoogplicht is alleen dan aanwezig wanneer de voorwerpen, borden of voorzieningen ten behoeve van het openbaar verkeer of de openbare verlichting het gebruiksrecht van de eigenaar niet aantasten.

Artikel 2.1.6.10 - Verwijdering e.d. van voorzieningen voor verkeer en verlichting

Deze bepaling houdt een aanvulling in op het bepaalde in de artikelen 161bis, 161ter, 162, 350, 351, 351bis en 424 van het Wetboek van Strafrecht.

Artikel 2.1.6.12 - Veiligheid op het ijs

Het oorspronkelijke tweede lid van dit artikel (‘eenieder is verplicht op eerste vordering van een ambtenaar van politie onmiddellijk het ijs te verlaten ter voorkoming van gevaar voor personen of goederen’) is geschrapt. Reden van schrapping is dat de formulering ten onrechte aansprakelijkheid van de gemeente kan suggereren bij het door het ijs zakken.

Artikel 2.1.6.13 - Benzinepompen op of nabij de weg (vervallen)

Dit artikel is geschrapt omdat het nut van deze bepaling minimaal is geworden naast hogere regelgeving als de Wet milieubeheer.

AFDELING 2 TOEZICHT OP EVENEMENTEN

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 2.2.1 - Begripsomschrijving

Er is gekozen voor de zogenaamde negatieve benaderingsmethode ten aanzien van de definiëring van het begrip evenement. Uitgaande van een algemeen geldend criterium ('namelijk elke voor publiek toegankelijke

verrichting van vermaak') wordt vervolgens een aantal evenementen opgesomd dat niet onder de werking van de bepalingen valt.

Omdat een herdenkingsplechtigheid doorgaans wel voor publiek toegankelijk is, maar uiteraard niet als een verrichting van vermaak kan worden aangemerkt, wordt deze expliciet als evenement genoemd.

De onder het tweede lid genoemde activiteiten zijn niet meer als uitzondering opgenomen. Optochten, braderieën, feest en wedstrijden op of aan de weg vallen nu onder de reikwijdte van het evenementenbegrip.

Artikel 2.2.2 - Evenement

Evenementen vervullen een belangrijke functie in de gemeenten. Er worden verschillende evenementen georganiseerd, grootschalig, met uitstraling voor bijvoorbeeld de hele gemeente of kleinschalig bijvoorbeeld alleen beperkt tot de eigen straat. Voor een goed verloop van een evenement moeten verschillende belangen worden afgewogen en duidelijke afspraken met de organisator worden gemaakt.

Het oude artikel 2.2.2 ging uit van een algeheel verbod op het organiseren van een evenement, behalve als met een vergunning door de burgemeester werd gehandeld of de burgemeester voor bepaalde categorieën evenementen een vrijstelling had verleend.

Voor het organiseren van kleine evenementen zoals de barbecue en/of straatfeesten is in het kader van de vermindering van administratieve lasten voor de burger, maar ook het verhelderen en duidelijk omschrijven van het eendaagse evenement gekozen voor het toepassen van een algemene maatregel.

Het moet gaan om kleinschalige activiteiten die zich in de openbare ruimte afspelen met als doel vermaak en ontspanning te bieden. Het vervangen van vergunningvoorschriften door algemene regels in combinatie met het doen van een melding geeft organisatoren van een klein evenement meer vrijheid maar tegelijk ook meer verantwoordelijkheid voor zorgvuldig gebruik van die openbare ruimte.

Met de invoering van algemene regels voor de kleinschalige evenementen vervalt het eerder in dit artikel opgenomen, derde lid, dat bepaalde dat de burgemeester voor bepaalde categorieën evenementen vrijstelling kon verlenen.

Lex silencio positivo

Kleinere evenementen zijn al vergunningsvrij. Deze vergunning ziet derhalve op grotere evenementen. Daarbij is een lex silencio positivo niet wenselijk, gezien de impact die een groot evenement kan hebben, met name op de openbare orde. Ook vragen vele aspecten van een groot evenement, zoals brandveiligheid, geluid, aanvoer, afvoer en parkeren van bezoekers, om maatwerk dat alleen een inhoudelijke vergunningsbeschikking kan bieden. Er zijn derhalve verschillende dwingende redenen van algemeen belang, met name de openbare orde, openbare veiligheid en milieu om van een lex silencio positivo af te zien. Paragraaf 4.1.3.3. Awb wordt niet van toepassing verklaard.

Artikel 2.2.3 - Ordeverstoring

Dit artikel spreekt voor zich.

AFDELING 3 TOEZICHT OP OPENBARE INRICHTINGEN

Er wordt wel geredeneerd dat de horeca-exploitatievergunning naast de vergunning op grond van de Drank- en Horecawet overbodig is. De regelingen van de Drank- en Horecawet (DHW) en de model-APV hebben echter ieder hun eigen bestaansrecht vanwege de verschillende motieven die eraan ten grondslag liggen. Het motief van het horeca-exploitatievergunninigstelsel is het tegengaan van overlast en het beschermen van de openbare orde. Dit kan niet bereikt worden met behulp van de DHW. Aan de DHW liggen namelijk primair sociaal-hygiënische en sociaal-economische motieven ten grondslag.

Omdat de overlast groot kan zijn, gaat de voorkeur uit naar de invoering van een vergunningenstelsel ter bescherming van het woon en leefklimaat in de omgeving van de inrichting en van de openbare orde. Met dit preventieve middel zijn ongewenste ontwikkelingen te voorkomen. Voorts is in verband met de aard van de straat of de wijk, met andere woorden de woon en leefsituatie ter plaatse, het aantal bedrijven te limiteren (maximumstelsel). Het is dus geoorloofd een vergunning te weigeren, indien het karakter van de betrokken straat of buurt zou worden aangetast door de vestiging van een nieuw horecabedrijf. Het aantal te verlenen vergunningen kan worden beperkt tot een vastgesteld maximumaantal, indien door een veelheid van horecabedrijven (in de straat of de wijk) de openbare orde in gevaar wordt gebracht. Wèl dient in ieder afzonderlijk geval aangetoond of aannemelijk te worden gemaakt, dat van een dergelijk gevaar in concreto daadwerkelijk sprake is. Een belangrijk hulpmiddel bij het motiveren van het gevoerde beleid kan een horecanota of een vergelijkbaar beleidsstuk zijn. Bij behoefte kan hierin met opgave van redenen een dergelijk maximumaantal te verlenen vergunningen worden vermeld alsmede horecaconcentratie en horecastiltegebieden worden aangewezen. In het algemeen mag de burgemeester afwijzend beslissen op een verzoek om een vergunning dat niet strookt met het op de verordening gebaseerde beleid. Dat neemt niet weg dat de burgemeester steeds moet nagaan of bijzondere omstandigheden nopen tot het maken van een uitzondering op dit beleid. Iedere vergunningaanvraag dient zelfstandig en met inachtneming van de betrokken belangen te worden beoordeeld.

De reikwijdte van de DHW wordt bepaald door het begrip ‘horecabedrijf’ zoals gedefinieerd in artikel 1, eerste lid van de DHW. Het toepassingsgebied van de wet is daardoor beperkt tot bedrijven waarin alcoholhoudende dranken worden verstrekt, de zogenaamde natte horeca. Daarentegen wordt onder een horecabedrijf in artikel 2.3.1.1, eerste lid, ook verstaan het schenken van niet-alcoholhoudende dranken en het verstrekken van rookwaar. Dit laatste is opgenomen om ook coffeeshops onder de APV te laten vallen.

Gezien het karakter van de gemeente Pijnacker-Nootdorp zal de vestiging van een coffeeshop vrijwel per definitie leiden tot aantasting van het woon- en leefklimaat en verstoring van de openbare orde. De hierboven genoemde exploitatievergunningplicht biedt de mogelijkheid om terzake van coffeeshops een preventief vestigingsbeleid te voeren. Bij een nulbeleid wordt door de burgemeester de exploitatievergunning, voor een inrichting waar soft-drugs worden verkocht, geweigerd. Dit is mogelijk gemaakt door het toevoegen van de weigeringsgrond: “De burgemeester weigert een vergunning als bedoeld in het eerste lid van artikel 2.3.1.2, indien uit de hem ter beschikking staande gegevens kan worden afgeleid dat in de inrichting middelen als bedoeld in de artikelen 2 en 3 van de Opiumwet zullen worden bereid, bewerkt, verwerkt, verkocht, afgeleverd, verstrekt, vervaardigd of aanwezig zullen zijn”.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 2.3.1.1 - Begripsomschrijvingen

De omschrijving van het begrip ‘horecabedrijf’ sluit zoveel mogelijk aan bij de Drank- en Horecawet. In de praktijk is gebleken dat in coffeeshops soms uitsluitend cannabisproducten tegen vergoeding worden verstrekt en te nuttigen dranken niet. Om te voorkomen dat een coffeeshop in dat geval niet zou worden bestreken door de begripsbepaling ‘horecabedrijf’ is in het eerste lid de aanduiding ‘rookwaren’ toegevoegd. Overigens wordt met betrekking tot coffeeshops een nulbeleid gevoerd. Zie hierboven en artikel 2.3.1.6.

Ook sportkantines, sociëteiten, clublokalen en verenigingsgebouwen e.d. zijn als horecabedrijf aan te merken.

Artikel 2.3.1.2 - Exploitatievergunning horecabedrijf

Het gaat hier om een overlastvergunning die is toegespitst op horeca inrichtingen. Het artikel biedt de mogelijkheid de vraag te toetsen of het in werking hebben van een horeca inrichting zich wel verdraagt met het woon en leefklimaat en met openbare orde belangen. Op grond van artikel 1.4 APV is het mogelijk voorschriften aan de vergunning te verbinden. Volgens het horecabesluit is het mogelijk nadere eisen te stellen aan:

-
het aanbrengen en het gebruik van voorzieningen binnen de inrichting;
-
het geleidelijk aankondigen van het sluitingstijdstip;
-
het gebruik van aanwezige toe , in of uitgangen;
-
het gebruik van tot de inrichting behorende parkeervoorzieningen;
-
het gebruik of de periode van openstelling van de inrichting of delen ervan;
-
het houden van toezicht in de directe omgeving van de inrichting.

Voorstelbaar is dat in het kader van de exploitatievergunning voorschriften worden opgenomen over de situering van de in en uitgangen van de horecagelegenheid, indien dat ten opzichte van de bestaande situatie een vermindering van de overlast voor de woon en leefomgeving oplevert. Hetzelfde geldt voor de situering van de in en uitgangen van de parkeervoorzieningen en de wijze waarop de parkeervoorzieningen worden ingericht.

Ten slotte bestaat de mogelijkheid om een voorlopige vergunning te verlenen (zie lid 4) met een proefperiode van ten hoogste een jaar. Het ligt overigens voor de hand dat de burgemeester bij ‘ernstige twijfel’ of een exploitatievergunning zou moeten worden verleend ervoor kiest om de gevraagde vergunning te weigeren.

Lex silencio positivo

Deze vergunning richt zich met name op de openbare orde. Een lex silencio positivo is dan ook niet wenselijk om deze dwingende reden van algemeen belang. Paragraaf 4.1.3.3. Awb wordt niet van toepassing verklaard.

Artikel 2.3.1.2a - Eisen exploitant en beheerder

Deze bepaling spreekt voor zich

Artikel 2.3.1.3 - Opheffing vergunningplicht

Dit artikel is vervallen omdat in artikel 2.3.1.2 de uitzonderingen op de vergunningsplicht zijn opgenomen.

Artikel 2.3.1.4 - Vergunningsaanvraag

Op het indienen van een aanvraag voor een exploitatievergunning zijn de bepalingen van de Algemene wet bestuursrecht van toepassing. Een aanvraag voor een exploitatievergunning dient schriftelijk te worden ingediend bij de burgemeester. De aanvraag moet worden ondertekend en ten minste de naam, het adres, de dagtekening en een aanduiding van de gevraagde beslissing bevatten. Bovendien dient de aanvraag vergezeld te gaan van alle gegevens die nodig zijn om de aanvraag te kunnen beoordelen. De burgemeester kan nadere regels stellen omtrent deze gegevens. Bij de toepassing van artikel 2.3.1.4, tweede lid, geldt als uitgangspunt, dat de in de tijd eerst ingediende vergunningaanvraag in behandeling wordt genomen. Tweede en opvolgende vergunningaanvragers voor één inrichting worden in hun aanvraag niet-ontvankelijk verklaard.

Artikel 2.3.1.5 - Beslistermijn

In artikel 2.3.1.5 wordt afgeweken van de ‘standaardbeslistermijn’ van acht weken (vgl. artikel 1.2 van deze verordening). In de praktijk is gebleken dat de procedure tot verlening van exploitatievergunningen in de meeste gevallen niet kan worden afgerond binnen acht weken. Teneinde te voorkomen, dat dan steeds met verdagingsbesluiten moet worden gewerkt, is gekozen voor een beslistermijn van dertien weken.

Artikel 2.3.1.6 - Weigerings- en intrekkingsgronden

Teneinde een betere afstemming te verkrijgen tussen planologische en openbare orde-eisen die aan de in deze paragraaf bedoelde inrichtingen worden gesteld, is in het eerste lid van artikel 2.3.1.6 ‘strijd met een geldend bestemmingsplan’ opgenomen als weigeringsgrond voor een exploitatie-vergunningsaanvraag. Aldus wordt voorkomen, dat de burgemeester gehouden is een exploitatie-vergunning te verlenen voor de exploitatie van een inrichting, die volgens het bestemmingsplan of een andere planologische regeling verboden is. Deze koppeling van planologie en openbare orde is in overeenstemming met de geldende jurisprudentie terzake.

Het tweede lid van artikel 2.3.1.6 bepaalt dat voor een coffeeshop nimmer een exploitatievergunning zal worden verleend. Zoals hierboven al aangegeven achten wij de vestiging van een coffeeshop ongewenst. Pijnacker-Nootdorp is een landelijk gelegen gemeente die door haar inwoners gewaardeerd wordt vanwege een rustige woonomgeving. Vestiging van een coffeeshop zal leiden tot aantasting van het woon- en leefklimaat. Daarnaast zal er een aantrekkende werking vanuit gaan op inwoners van aangrenzende gemeenten. Immers de grotere buurgemeenten als bijvoorbeeld Delft en Den Haag brengen het aantal verkooppunten steeds meer terug.

Voorts hebben wij geconstateerd dat onder inwoners en gemeenteraad van Pijnacker-Nootdorp het draagvlak ontbreekt. Door het ontbreken van dit draagvlak zal al gauw sprake zijn van onveiligheidsgevoelens die weliswaar subjectief zijn, maar wel degelijk kunnen worden opgevat als een aantasting van het woon- en leefklimaat.

In Pijnacker-Nootdorp wonen veel jongeren en er zijn veel scholen gevestigd. Met het nulbeleid willen wij bereiken dat aan deze jongeren niet direct de gelegenheid wordt geboden om met softdrugs in aanraking te komen.

In het vierde lid van artikel 2.3.1.6 wordt in het kader van de openbare orde een ruimer omgevingsbegrip gehanteerd. De burgemeester heeft daardoor een lichtere bewijslast. Desgewenst kunnen met opgave van redenen een maximumaantal te verlenen vergunningen worden vermeld alsmede horecaconcentratie- en horecastiltegebieden worden aangewezen.

In het vijfde lid van artikel 2.3.1.6, onder d, staat het toetsingscriterium inzake de bedrijfsvoering van de exploitant of beheerder van de inrichting in deze of in andere inrichtingen. In de praktijk is gebleken, dat ‘slechte exploitanten’, die bijvoorbeeld elders in een andere inrichting door eigen schuld getroffen zijn door bestuurlijke strafmaatregelen als bestuursdwang (sluiting van een inrichting), vrij gemakkelijk weer ergens anders kunnen beginnen. De burgemeester moest dan maar aantonen, dat de exploitatie van de nieuwe inrichting waarschijnlijk ook fout zou gaan lopen. Teneinde meer grip te krijgen op de persoon van de exploitant of beheerder (en dus op de vergunning), is ‘het verleden’ van de betreffende exploitant of beheerder in de horecabranche voor de burgemeester een extra toetsingscriterium.

De in het zesde lid van artikel 2.3.1.6 opgenomen intrekkings- en wijzigingsgronden spreken grotendeels voor zichzelf en komen tegemoet aan de eisen van de praktijk. Algemene achtergrond van deze bepalingen is de behoefte om de exploitanten of beheerder meer rechtstreeks en effectief te kunnen aanspreken op hun doen en laten. Aan de exploitanten of beheerder als bedoeld in deze paragraaf dienen hoge eisen te worden gesteld voor wat betreft hun levenswandel. Ook dienen zij te beschikken over het nodige ‘gezag’ om baas in eigen inrichting te kunnen blijven. In die zin begrepen mag de klant geen koning zijn. Exploitanten of beheerders die terzake in gebreke blijven, lopen het ernstige risico, dat hun vergunning door de burgemeester wordt ingetrokken.

Met betrekking tot de onder h genoemde intrekkingsgrond (intrekking in verband met gewijzigde omstandigheden of inzichten) zij opgemerkt dat bij gebruikmaking daarvan de motivering aan zware eisen dient te voldoen. Het betreft immers omstandigheden waarop de betrokken vergunninghouder doorgaans geen invloed kan uitoefenen. Voorts mag hij erop vertrouwen dat een aan hem verleende vergunning normaal gesproken in stand blijft temeer gelet op de financiële consequenties. Met betrekking tot de onder i opgenomen intrekkingsgrond wordt opgemerkt dat het niet voldoen aan de in artikel 2.3.1.2a gestelde gedragseisen eveneens een reden kan zijn om de vergunning te weigeren of in te trekken.

Sinds 1 januari 2005 wordt een aantal overtredingen uit de Wet arbeid vreemdelingen aangemerkt als beboetbare feiten in plaats van strafbare feiten. Aangezien het vanwege het grote belang van de bestrijding van uitbuiting van illegale werknemers en mensensmokkel wenselijk blijft om in horecagelegenheden op te treden tegen misstanden, zoals bijvoorbeeld illegalen die zonder tewerkstellingsvergunning arbeid verrichten, is er reden om deze intrekkingsgrond op te nemen. Op deze wijze kan de vergunning worden ingetrokken indien er sprake is van beboetbare feiten.

De weigeringsgronden richten zich op de activiteiten in en buiten inrichting en niet op de exploitant zelf (vergelijk een milieuvergunning), terwijl deze persoon wel een belangrijke rol speelt in de wijze van exploitatie en dus ook in de wijze waarop de exploitatie het woon- en leefklimaat en de openbare orde beïnvloedt. Om die reden kan aan de vergunningaanvrager de verplichting worden opgelegd om een recente verklaring omtrent het gedrag te overleggen.

Artikel 2.3.1.7 - Sluiting van inrichtingen

De in het eerste lid van artikel 2.3.1.7, onder c, genoemde sluitingsgrond verschaft de burgemeester de mogelijkheid een inrichting (tijdelijk) te sluiten, zónder dat hij vooraf dient over te gaan tot tijdelijke of voor onbepaalde tijd bedoelde gehele of gedeeltelijke intrekking van de vergunning. Het kan daarnaast zo zijn, dat de burgemeester het om redenen van openbare orde nodig oordeelt een bepaalde inrichting tijdelijk te sluiten, zonder dat dat hoeft te leiden tot (tijdelijke) intrekking van de vergunning. In het geval dat de exploitant de exploitatie van een inrichting feitelijk heeft beëindigd, dan wel dat de exploitatie wordt gewijzigd zonder (nieuwe) vergunning, vervalt de verleende vergunning van rechtswege. De burgemeester kan de betreffende inrichting dan sluiten op grond van onderdeel a: er wordt geëxploiteerd zonder vergunning. In het derde lid van artikel 2.3.1.7 wordt de mogelijkheid geboden, dat de burgemeester een sluiting voor onbepaalde duur op verzoek van belanghebbende(n) opheft. In de praktijk sluit de burgemeester een inrichting meestal voor een bepaalde duur. Artikel 2.3.1.7 voorziet niet in de mogelijkheid voor belanghebbende(n) om tussentijdse opheffing van een tijdelijke sluiting te vragen. Een dergelijk verzoek aan de burgemeester is dus niet-ontvankelijk. In zeer bijzondere gevallen (bijvoorbeeld bij wijziging van de bestemming van het pand, waarin de inrichting is gevestigd) kan de burgemeester ambtshalve een tijdelijke sluiting opheffen.

Artikel 2.3.1.8 - Terrasvergunning

In de praktijk zullen horecabedrijven ook een terras voor het pand op de openbare weg willen plaatsen. Dit artikel koppelt het plaatsen van een terras aan een vergunning van de burgemeester.

Artikel 2.3.1.9 - Sluitingstijden

Invulling van de sluitingstijden zal worden gerealiseerd in de nota ‘Drank & Horeca in de gemeente Pijnacker-Nootdorp’.

Artikel 2.3.1.9a - Sluitingstijden terrassen

Zie commentaar onder artikel 2.3.1.9

Artikel 2.3.1.10 - Afwijking sluitingsuur; tijdelijke sluiting

Net als voor de in artikel 2.3.1.4, tweede lid, genoemde bevoegdheid, vormt artikel 174 Gemeentewet ook de grondslag voor de bevoegdheid om één of meer horecabedrijven tijdelijk afwijkende sluitingsuren op te leggen of tijdelijk te sluiten.

Aanleiding voor de tijdelijke afwijking of sluiting moet zijn gelegen in het belang van de openbare orde, veiligheid, zedelijkheid of gezondheid, of in bijzondere omstandigheden (zoals, al dan niet lokale, feestdagen). Het betreft een algemene bevoegdheid die zich tot meerdere of zelfs tot alle in de gemeente aanwezige horecabedrijven. De bevoegdheid beperkt zich tot het tijdelijk vaststellen van afwijkende sluitingsuren of tot tijdelijke sluiting.

Gemeentelijke regelingen op basis waarvan in het kader van het belang van de bescherming van de openbare orde en voorkoming van aantasting van het woon- en leefklimaat een vergunningstelsel - de exploitatievergunning - in het leven is geroepen, behouden hun geldigheid omdat het onderwerp hiervan een ander is. Door opneming van het tweede lid staat buiten twijfel dat niet in dezelfde situaties kan worden opgetreden als waarvoor artikel 13b van de Opiumwet is bedoeld.

Artikel 2.3.1.11 - Aanwezigheid in gesloten horecabedrijf of op terras

De sluitingsbepalingen van de vorige artikelen zijn in eerste instantie gericht tot de houder van de inrichting. Op hem rust de plicht zijn inrichting gesloten te houden gedurende de door de burgemeester aangegeven periode. Artikel 2.3.1.11 richt zich tot de (potentiële) bezoeker van de inrichting. Indien hij gedurende de tijd dat de inrichting gesloten dient te zijn daarin of aldaar met goedvinden van de houder daarvan aanwezig is, overtreedt hij het verbod van artikel 2.3.1.11. In het geval echter de toestemming van de houder om in de inrichting aanwezig te zijn ontbreekt en de bezoeker zich niet op eerste vordering van die houder verwijdert, overtreedt hij artikel 138 Wetboek van Strafrecht (lokaalvredebreuk).

Het besloten karakter van lokaliteiten kan de veronderstelling wekken dat de sluitingsuurregeling in de APV op deze inrichtingen niet van toepassing is. Daarbij wordt gedacht aan de in de jurisprudentie ontwikkelde regel, dat een gemeentelijke verordening geen activiteiten mag betreffen die elk karakter van openbaarheid missen. Om aan een bevoegdheidsoverschrijding te ontkomen is het over het algemeen echter niet nodig de raadsbepaling te beperken tot gedragingen die in het openbaar geschieden of waarneembaar zijn; voldoende kan daarvoor zijn, dat de gedraging een weerslag heeft op een openbaar belang. Dat laatste gaat op voor een regeling van het sluitingstijdstip van besloten horecagelegenheden. De sluitingsuurbepaling heeft namelijk geen betrekking op activiteiten binnen een dergelijk horecabedrijf, maar op de invloed die deze activiteiten op de omgeving hebben. Met andere woorden: ter regulering van de geluidsoverlast van komende en gaande bezoekers (aan en afrijdende auto's, het slaan met portieren, claxonneren, menselijk stemgeluid) wordt het wenselijk geacht een sluitingsuur voor inrichtingen in de APV op te nemen. Het sluitingstijdstip is op alle inrichtingen van toepassing, aangezien de overlast veroorzaakt wordt door komende en gaande bezoekers van zowel besloten als voor het publiek openstaande inrichtingen. Dit onderscheid doet in dit verband dus niet ter zake.

Artikel 2.3.1.12 - Beëindiging exploitatie

Het is van groot belang om een actueel overzicht te hebben van de in de gemeente actieve exploitanten. Om die reden moet ook worden gemeld dat de exploitatie wordt beëindigd of overgedragen. De vergunning komt dan te vervallen. Ratio hiervan is gelegen in het feit dat de vergunning op grond

van het bepaalde in artikel 2.3.1.4, derde lid, niet overdraagbaar is. Consequentie hiervan is dat een rechtsopvolger van de vertrekkende exploitant niet vrij is om in afwachting van de uitkomst van zijn

vergunningaanvraag de exploitatie voort te zetten. In de periode dat de vergunningaanvraag behandeld wordt moet de inrichting gesloten zijn, tenzij uiteraard de vertrekkende exploitant de exploitatie pas beëindigt nadat op de nieuwe aanvraag is beslist.

Artikel 2.3.1.13 - Ordeverstoring

Dit artikel spreekt voor zich

Artikel 2.3.1.13a - Zwarte Lijst

Dit artikel spreekt voor zich

Artikel 2.3.1.14 - Het college als bevoegd bestuursorgaan

Onder de begripsomschrijving van horecabedrijf kunnen ook inrichtingen vallen die niet voor het publiek toegankelijk zijn (bijvoorbeeld sterk besloten sociëteiten en gezelligheidsverenigingen, zie ook onder 2.3.1.11). Op grond van artikel 174 Gemeentewet is de burgemeester dan niet het bevoegde bestuursorgaan, maar is het college het bevoegde bestuursorgaan.

Artikel 2.3.2.1 - Begripsomschrijvingen

Op grond van artikel 438 Wetboek van Strafrecht is degene die er zijn beroep van maakt aan personen nachtverblijf te verschaffen verplicht hiervan een doorlopend register te houden. In dit register moet 'onverwijld bij aankomst van de personen die in de door hem gehouden inrichting de nacht zullen doorbrengen' en bij hun vertrek een aantal persoonlijke gegevens worden aangetekend. Het doorbrengen van de nacht moet het hoofddoel van de bezoeker van de inrichting zijn. Artikel 438 Wetboek van Strafrecht kent tevens de plicht het aldaar bedoelde register op aanvraag te tonen aan de burgemeester of aan de door deze aangewezen ambtenaar.

Artikel 438 Wetboek van Strafrecht kan bij plaatselijke verordening worden aangevuld. De artikelen 2.3.2.1 tot en met 2.3.2.4 bevatten ook aanvullende bepalingen. Het samenstel van artikel 438 Wetboek van Strafrecht en de APV artikelen kennen echter als primair doel om, aan de hand van de verstrekte gegevens, de opsporing of aanhouding van door de politie of justitie gezochte personen te vergemakkelijken.

Artikel 2.3.2.2 - Kennisgeving exploitatie

Teneinde een zo volledig mogelijk overzicht te verkrijgen van de in de gemeente aanwezige inrichtingen tot nachtverblijf, is in artikel 2.3.2.2 bepaald dat hij die een horecabedrijf opricht, overneemt, verplaatst of het houden ervan staakt, dit aan de burgemeester dient te melden.

Artikel 2.3.2.3 - Nachtregister

Dit artikel spreekt voor zich.

Artikel 2.3.2.4 - Verschaffing gegevens nachtregister

Artikel 2.3.2.4 komt de houder van een horecabedrijf tegemoet door aan degene die voornemens is in die inrichting de nacht door te brengen op grond van deze bepaling de verplichting op te leggen de voor zijn registratie benodigde gegevens volledig en naar waarheid te verstrekken.

Artikel 2.3.3.1 - Speelgelegenheden

De bepaling heeft een ruime opzet. Iedere openbare gelegenheid, waarin de mogelijkheid wordt geboden enig spel te beoefenen waarbij geld of in geld inwisselbare voorwerpen kunnen worden gewonnen of verloren, valt onder het begrip speelgelegenheid.

Dus ook de Golden Ten Casino's, de Holland Casino's, de Ladbroke Totalisator en inrichtingen waar het bingospel beoefend wordt of waar een speelautomaat is te bespelen, vallen eronder.

De bepaling vult de regeling in de Wet op de kansspelen aan, en wel vanuit een ander motief. De wet heeft namelijk niet tot doel de openbare orde en het woon en leefklimaat te beschermen, maar de speelzucht te kanaliseren, jeugdigen en sociaal zwakkeren te beschermen en illegaal aanbod met daarmee verbonden criminaliteit als fraude tegen te gaan. Speelautomatenhallen vallen niet onder de bepaling.

Lex silencio positivo

Deze vergunning beoogt de bescherming van met name de openbare orde.

Daarnaast speelt het bestrijden van gokverslaving een rol. Het zou hoogst onwenselijk zijn als deze vergunning van rechtswege wordt verleend voordat er een inhoudelijke toets van aanvraag heeft plaatsgevonden en is voltooid. Een Lex silencio positivo is hier dan ook niet wenselijk om dwingende redenen van algemeen belang, zoals de openbare orde en volksgezondheid. Paragraaf 4.1.3.3. Awb wordt niet van toepassing verklaard.

Artikel 2.3.3.2 - Speelautomaten

De wijziging van de Wet op de kansspelen, welke tezamen met het daarbij behorende Speelautomatenbesluit 2000 per 1 juni 2000 in werking is getreden (en weer gewijzigd is per 1 november 2000) heeft voor gemeenten de consequentie gehad dat het bevoegde orgaan:

-
verplicht is - als daarom wordt verzocht - voor maximaal twee kansspelautomaten een aanwezigheidsvergunning te verlenen voor een hoogdrempelige inrichting;
-
verplicht is in een gemeentelijke verordening het maximaal aantal speelautomaten per inrichting vast te leggen (opstelplaatsenbeleid), met dien verstande dat er in laagdrempelige inrichtingen geen kansspelautomaten mogen worden toegestaan en in hoogdrempelige inrichtingen twee kansspelautomaten moeten worden toegestaan;
-
de bevoegdheid heeft speelautomatenhallen niet toe te staan.

Overmatig gokgedrag kan een aanzienlijk persoonlijke en maatschappelijke bedreiging vormen, in het bijzonder gelet op de mogelijke relaties met het plegen (vermogens)criminaliteit. Voorkoming en bestrijding hiervan dient een hoge prioriteit te krijgen. Om die reden is het aanwezig hebben van kansspelautomaten beperkt tot hoogdrempelige inrichtingen, zijn in een laagdrempelige inrichting maximaal twee behendigheidsautomaten toegestaan en worden geen vergunningen verleend voor speelautomatenhallen. Voor wat betreft dit laatste kan worden volstaan met het niet opnemen van regels voor speelautomatenhallen in deze verordening.

AFDELING 4 MAATREGELEN TEGEN OVERLAST EN BALDADIGHEID

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 2.4.1 - Betreden van gesloten woningen of lokaal

De burgemeester is met toepassing van dit artikel bevoegd tot sluiting van woningen van waaruit (drugs)overlast wordt veroorzaakt.

Op basis van artikel 174a Gemeentewet kan de burgemeester een woning sluiten. Het besluit tot sluiting geeft een titel om de desbetreffende ruimte in fysieke zin af te sluiten. In de praktijk zal dit het best kunnen geschieden door de toegang tot de ruimte dicht te timmeren. Bij een woning kunnen zonodig ook de ramen worden dichtgespijkerd. Tevens kan de woning worden verzegeld. Verzegeling vergroot de mogelijkheid om de sluiting te handhaven. Verbreking van een zegel is namelijk op grond van artikel 199 van het Wetboek van Strafrecht als misdrijf strafbaar gesteld. Wanneer een woning niet is verzegeld of de verzegeling reeds is verbroken kan op grond van onderhavig artikel worden opgetreden tegen degene die zich in een door de burgemeester gesloten woning bevindt.

Het tweede lid van artikel 2.4.1 is gebaseerd op de bevoegdheid van de burgemeester ex artikel 13b van de Opiumwet tot toepassing van bestuursdwang indien in voor het publiek toegankelijke lokalen en daarbij behorende erven een middel als bedoeld in artikel 2 of 3 van de Opiumwet wordt verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is.

Het vierde lid is opgenomen vanwege de grote persoonlijke gevolgen die aan het sluiten van een woning kunnen zijn verbonden. Hier is een mogelijkheid voor ontheffing van het verbod opgenomen. Ook bij de sluiting van een lokaal op grond van artikel 13b van de Opiumwet kan bijvoorbeeld ontheffing worden verleend aan de exploitant zelf en zijn gezinsleden. Het lokaal blijft dan wel gesloten voor het publiek.

Artikel 2.4.2 - Plakken en kladden

In het eerste lid is sprake van een absoluut verbod. In de term 'bekladden' ligt reeds besloten dat het daarbij niet gaat om meningsuitingen als bedoeld in artikel 7 van de Grondwet, artikel 10 EVRM en artikel 19 IVBPR. Het aanbrengen van aanplakbiljetten op een onroerende zaak (tweede lid) kan worden aangemerkt als een middel tot bekendmaking van gedachten en gevoelens dat naast andere middelen zelfstandige betekenis heeft en met het oog op die bekendmaking in een bepaalde behoefte kan voorzien. Op het in artikel 7 van de Grondwet gewaarborgde grondrecht zou inbreuk worden gemaakt als die bekendmaking in het algemeen zou worden verboden of van een voorafgaand overheidsverlof afhankelijk zou worden gesteld. Artikel 2.4.2 maakt op dit grondrecht geen inbreuk, aangezien het hierin neergelegde verbod krachtens het tweede lid uitsluitend een beperking van het gebruik van dit middel van bekendmaking meebrengt, voor zover door dat gebruik een anders recht (namelijk dat van de rechthebbende) wordt geschonden. De eis dat 'plakken' slechts is toegestaan indien dit geschiedt (door of) met toestemming van de rechthebbende, komt in het geval dat de gemeente die rechthebbende is, niet neer op het afhankelijk stellen van dat aanplakken van een voorafgaand verlof van de overheid als bedoeld in artikel 7 van de Grondwet. De gemeente die als eigenares van een onroerend goed toestemming verleent of weigert, handelt namelijk in haar privaatrechtelijke hoedanigheid. Artikel 2.4.2 verdraagt zich ook met artikel 10 EVRM en artikel 19 IVBPR, aangezien de beperking in de uitoefening van het recht op vrije meningsuiting dat uit de toepassing van artikel 2.4.2 kan voortvloeien, kan worden aangemerkt als nodig in een democratische samenleving ter bescherming van de openbare orde. Ingevolge het bepaalde in lid 5 geldt het plakverbod niet voor het aanbrengen van meningsuitingen op de door het college aangewezen aanplakborden en overeenkomstig de door dit college gestelde nadere regels.

Bij deze herziening is het verbod van artikel 2.4.2, tweede lid, onder a, in die zin uitgebreid dat nu ook het ‘doen’ plakken of het op andere wijze ‘doen’ aanbrengen van aanplakbiljetten onder de verbodsbepaling valt. De jurisprudentie heeft hiertoe aanleiding gegeven. Onder ‘doen’ aanplakken verstaat de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State het geven van opdracht om te plakken of een actieve bemoeienis daarmee hebben. In die gevallen kan de gemeente dus met succes handhaven. Onder actieve bemoeienis wordt door de Afdeling niet verstaan: door het enkele verstrekken van aanplakbiljetten anderen in de gelegenheid stellen om deze aan te brengen; het alleen maar niet tegengaan van het aanplakken; het op internet plaatsen van posters die men voor eigen gebruik kan uitprinten, terwijl onder dat eigen gebruik mede wordt verstaan het hangen van posters in de stad. Men moet bij de handhaving de opdrachtgever wel een redelijke termijn gunnen om bij de door hem ingeschakelde plakbedrijven te achterhalen waar de betreffende posters geplakt waren en de verwijdering van die posters te bewerkstelligen. Naast de bestuurlijke mogelijkheden tot handhaving en kostenverhaal, kan de rechthebbende zijn kosten op de opdrachtgever ook verhalen met inschakeling van de burgerlijke rechter.

Artikel 2.4.3 - Vervoer plakgereedschap e.d.

Door deze bepaling wordt de effectiviteit van het in het vorige artikel opgenomen aanplakverbod vergroot. Het tweede lid van de bepaling dient aldus te worden verstaan dat de omstandigheid dat de in het eerste lid genoemde stoffen en voorwerpen niet waren bestemd of gebezigd voor handelingen, welke ingevolge de voorgaande bepaling zijn verboden, een rechtvaardigheidsgrond oplevert.

Artikel 2.4.4 - Vervoer inbrekerswerktuigen

Deze verbodsbepaling beoogt het plegen van misdrijven zoals diefstal met braak te bemoeilijken. Nieuw in dit artikel is het verbod een geprepareerde tas bij zich te dragen kennelijk met het doel een winkeldiefstal te vergemakkelijken. Ten aanzien van dit lid rijst de vraag of een dergelijke verbodsbepaling inbreuk maakt op de privé-sfeer van burgers. Mocht dit zo zijn, dan is de gemeente onbevoegd een dergelijke bepaling op te nemen. Aangezien er echter op dit moment nog nauwelijks jurisprudentie over dit onderwerp bestaat, is besloten dit lid in de APV op te nemen.

Artikel 2.4.5 - Betreden van plantsoenen e.d.

Deze bepaling spreekt voor zich.

Artikel 2.4.6 - Rijden over bermen e.d.

Deze bepaling strekt ter bescherming van de bermen, glooiingen en zijkanten van wegen. Ingevolge het vierde lid moet in deze bepaling onder ‘weg’ worden verstaan: weg in de zin van de wegenverkeerswetgeving. Bermen, glooiingen en zijkanten maken deel uit van de weg. Deze bepaling ziet derhalve op het verkeer op wegen in de zin van de wegenverkeerswetgeving, maar kan als toelaatbaar worden beschouwd naast deze wetgeving.

Artikel 2.4.7 - Hinderlijk gedrag op of aan de weg

In een samenleving waarin een groot aantal mensen op een relatief klein grondgebied woont, zal men elkaar hinderen en overlast aandoen. Op basis van artikel 2.4.7 (en ook 2.4.9) kan tegen vormen van onnodige hinder of overlast worden opgetreden. Artikel 424 van het Wetboek van Strafrecht stelt reeds 'straatschenderij' strafbaar, terwijl artikel 426bis van dat wetboek het belemmeren van anderen op de openbare weg met straf bedreigt. Artikel 431 stelt nachtelijk burengerucht strafbaar. Deze handelingen zou men kunnen omschrijven als baldadigheid. De omschrijving is echter strakker dan hetgeen men in het taalgebruik meestal als baldadigheid ervaart.

Artikel 5 van de Wegenverkeerswet 1994 bepaalt dat het voor een ieder verboden is zich zodanig te gedragen dat gevaar op de weg wordt veroorzaakt of kan worden veroorzaakt of dat het verkeer op de weg wordt gehinderd of kan worden gehinderd

Artikel 2.4.7 b - (Nacht)verblijf aan de weg

In verband met de intrekking van de Woonwagenwet per 1 maart 1999 blijkt in de praktijk behoefte te zijn aan een aanvullende bepaling op grond waarvan in het belang van de openbare orde opgetreden kan worden tegen liggen en of slapen op of aan de openbare weg –al dan niet in de beschutting van bijvoorbeeld een voertuig- voor zover daarbij de openbare orde wordt verstoord. Nu ook de Wet op de Openluchtrecreatie per 1 januari 2008 is ingetrokken, is aan artikel 2.4.7b een vierde lid toegevoegd. Hierin wordt geregeld dat het artikel niet geldt voor erkende campings en scoutingterreinen waar recreatief overnacht kan worden.

Artikel 2.4.7c - Uitnodigen of aanlokken van ontuchtige handelingen

Teneinde hinderlijke en aanstootgevende gedrag tegen te gaan is een artikel toegevoegd om het optreden hiertegen mogelijk te maken. Een heterdaad situatie is op grond van artikel 239 van het Wetboek van Strafrecht reeds strafbaar. Met dit nieuwe artikel 2.4.7c is nu ook optreden in het voorstadium (vóór de heterdaad situatie) mogelijk, dat wil zeggen tegen het gericht zoeken naar bedoelde contacten, het zogenaamde ´cruisen´.

Artikel 2.4.7d - Nachtvissen

Dit artikel spreekt voor zich.

Artikel 2.4.8 - Hinderlijk drankgebruik

Dit artikel biedt de mogelijkheid om het alcoholgebruik op straat te kunnen reguleren. Er is een verbod opgenomen om op straat alcoholhoudende drank te nuttigen of aangebroken flesjes en blikjes met dergelijke drank bij zich te hebben. Dit verbod geldt uiteraard niet voor terrassen die deel uitmaken van een horecabedrijf, alsmede ter gelegenheid van een evenement waarbij van gemeentewege op grond van artikel 35, eerste lid, van de Drank en Horecawet toestemming is verleend om op de plaats waar dat evenement zich afspeelt alcoholhoudende drank te verstrekken. Het moge duidelijk zijn dat het hier gaat om een bepaling die het mogelijk maakt om in geval van excessen te kunnen optreden.

Artikel 2.4.9 - Hinderlijk gedrag bij of in gebouwen

Voor een toelichting wordt verwezen naar de toelichting bij artikel 2.4.7

Artikel 2.4.10 - Gedrag in voor publiek toegankelijke ruimten

In aanvulling op artikel 2.4.7 en 2.4.9 APV en op artikel 138 van het Wetboek van Strafrecht kan op grond van dit artikel baldadig en ordeverstorend gedrag in voor het publiek toegankelijke ruimten, zoals parkeergarages en wachthokjes voor het openbaar vervoer, worden tegengegaan.

Artikel 2.4.11 - Neerzetten van fietsen e.d.

Het plaatsen van voertuigen is op verschillende plaatsen geregeld, steeds met een wisselende bedoeling: de instandhouding van het plantsoen, het tegengaan van diefstal of verkeersbelangen. In dit artikel gaat het om de voorkoming van overlast. Het neerzetten van fietsen en bromfietsen tegen panden welke niet door de eigenaren van die voertuigen worden bezocht of op plaatsen waar deze voertuigen hinder of schade kunnen veroorzaken, geeft vaak aanleiding tot klachten. Artikel 2.4.11 geeft de mogelijkheid hiertegen in voorkomende gevallen op te treden.

Artikel 2.4.12 - Overlast van fiets of bromfiets op markt en kermisterrein e.d.

Op grond van het RVV 1990 kunnen bepaalde categorieën weggebruikers van bepaalde wegen worden geweerd. De achtergrond daarvan is het verkeersbelang, hetzij de verkeersveiligheid of de vrijheid van het (andere) verkeer. Dat moet op de in het reglement voorgeschreven wijze ter kennis van de weggebruiker worden gebracht. Er kunnen echter andere motieven zijn om bepaalde categorieën weggebruikers te weren. Hier is een verbod opgenomen om de fiets of de bromfiets mee te voeren op terreinen, waar onder meer markt wordt gehouden, als dat marktterrein door het college is aangewezen als een voor fietsen en bromfietsen verboden terrein gedurende die tijd.

Artikel 2.4.13 - Bespieden van personen

Met deze bepaling wordt beoogd ongemerkte en door iedereen als ongewenst ervaren verstoring van de privacy te verbieden. Toepassing zal het artikel alleen in excessieve situaties vinden; de politie zal in het algemeen pas optreden, indien burgers klachten hebben geuit over voyeurs.

Artikel 2.4.14 - Bewakingsapparatuur (vervallen)

Met ingang van 1 januari 2004 is de wijziging van artikel 139f en 441b van het Wetboek van Strafrecht in werking getreden (Stb. 2003, 365). De bepalingen gaan over de uitbreiding van de strafbaarstelling heimelijk cameratoezicht. Deze wijziging wordt ook wel aangehaald als de Wet heimelijk cameratoezicht. Hiermee is artikel 2.4.14 komen te vervallen.

Artikel 2.4.15 - Nodeloos alarmeren (vervallen)

Deze bepaling is vervallen omdat nodeloos alarmeren geregeld is in artikel 142 van het Wetboek van Strafrecht.

Artikel 2.4.16 - Alarminstallaties (vervallen)

Dit artikel is komen te vervallen. Bij de vorige wijziging van de APV werd over dit artikel opgemerkt dat het niet langer van toepassing was op nieuwe, gecertificeerde alarminstallaties, waarvoor toen de Wet particuliere beveiligingsorganisaties en recherchebureaus en de kwaliteitseisen van de Regeling BORG 1.1 waren gaan gelden. De vergunning werd echter gehandhaafd omdat deze wettelijke regels niet golden voor toen al bestaande geluidsalarmen en voor zelf aangelegde alarminstallaties.

Er is nu overwogen dat deze bepaling, als er feitelijk invulling aan wordt gegeven, en zeker als ook de model vergunningsvoorschriften die in de toelichting waren opgenomen daarbij worden gebruikt, een aanzienlijke financiële en administratieve last voor burgers en bedrijven oplevert: volgens deze voorschriften zou de installatie bijvoorbeeld dienen te voldoen aan de Regeling BORG 1.1, er zouden jaarlijkse controles moeten plaatsvinden, en door of vanwege het college aangewezen deskundigen zouden op kosten van de vergunninghouder de deugdelijkheid van de installatie kunnen onderzoeken.

Nog los van de vraag of deze zware eisen überhaupt in verhouding staan tot het te dienen belang, acht de gemeente het risico van afschaffing van deze vergunning niet dermate groot dat de vergunning om die reden moet worden gehandhaafd. Een plotselinge epidemie van zelf gebouwde, lawaaiige en te pas en vooral te onpas afgaande alarminstallaties ligt niet voor de hand.

Artikel 2.4.17 - Loslopende honden

Dit artikel beperkt het loslopen van honden in twee situaties: op de weg (door de omschrijving van het begrip 'weg' vallen hieronder ook parken en plantsoenen), zonder dat de hond aangelijnd is, en op kinderspeelplaatsen e.d. Aan dit artikel ligt in zijn algemeenheid het motief van de voorkoming en bestrijding van overlast ten grondslag.

Artikel 2.4.18 - Verontreiniging door honden

Het euvel van de verontreiniging van trottoirs door uitwerpselen van honden neemt zodanige vormen aan, dat het noodzakelijk is over de middelen te beschikken hiertegen op te treden. De straatverontreiniging kan grote gevaren opleveren voor de volksgezondheid. Ook wordt via hondenuitwerpselen die op straat, in parken en plantsoenen blijven liggen, het voor honden dodelijke canine parvo virus verspreid. De strafbaarheid wordt opgeheven indien de uitwerpselen direct worden verwijderd. Het tweede lid is toegevoegd om het mogelijk te maken voor het college een hondenuitlaatplaats aan te wijzen.

Artikel 2.4.19 - Gevaarlijke honden

Enige jaren geleden ontstond verontrusting over agressief gedrag van bepaalde honden, met name dat van pitbull terriërs. Er deden zich incidenten voor waarbij honden aanzienlijk letsel toebrachten aan mens of dier. Onderhavig artikel biedt aan het college de mogelijkheid om een aanlijn- en/of muilkorfgebod op te leggen. Het college dient aan de eigenaar of houder bekend te maken dat het college de hond gevaarlijk of hinderlijk vindt.

Artikel 2.4.20 - Houden van hinderlijke of schadelijke dieren

Het kan voor de omgeving hinderlijk zijn, als iemand dieren houdt. Er moet kunnen worden ingegrepen als overlast of schade voor de openbare gezondheid dreigt. Dan moeten belangen worden afgewogen. Daarom is gekozen voor de constructie, dat het college bevoegd wordt verklaard de plaatsen aan te wijzen, alwaar naar zijn oordeel het houden van bepaalde dieren overlast of schade voor de volksgezondheid veroorzaakt. In dit verband moet nog gewezen worden op een tweetal wetten die regels stellen ter

bescherming van dieren. Volgens de Wet op de dierenbescherming is het verboden zonder vergunning van college als bedrijf uit te oefenen het kopen, ten verkoop voorradig hebben, verkopen, in bewaring nemen, africhten of doden van honden of katten. Ingevolge de Wet bedreigde uitheemse diersoorten is het - behoudens ontheffing van de minister van landbouw en visserij - verboden levende dieren, behorende tot bij AMvB aangewezen bedreigde uitheemse diersoorten, onder zich te hebben, te koop aan te bieden, te verkopen of af te leveren. De Vogelwet 1936 bevat onder meer een verbod beschermde vogels onder zich te hebben.

Artikel 2.4.21 - Loslopend vee

Dit verbod dient mede de verkeersveiligheid.

Artikel 2.4.22 - Duiven

Verwilderde duiven veroorzaken in het voorjaar nogal wat schade aan jonge gewassen doordat zij de desbetreffende akkerbouwgebieden als foerageerplaats gebruiken. Deze bepaling geeft het college de mogelijkheid om tussen 1 maart en 1 juni een periode aan te wijzen, welke bijvoorbeeld kan variëren van een week tot een dag per week, waarin de eigenaren of bezitters van duiven verplicht zijn de duiven binnen te houden. Dit geeft de jagers de mogelijkheid om het verwilderde duivenbestand enigszins terug te dringen. Wel lijkt het raadzaam om in overleg met de colleges van omliggende gemeenten en de diverse postduivenverenigingen deze periode jaarlijks vast te stellen.

Artikel 2.4.23 - Bijen

Het vliegen van bijen kon, indien de kasten of korven dicht aan de weg geplaatst zijn en op zodanige wijze dat de 'aanvliegbanen' hiervan, over de weg lopend, gevaar voor de veiligheid van de weg opleveren. Dit gevaar kan echter vaak met eenvoudige middelen, zoals het verleggen van de aanvliegroute door het plaatsen van een afscheiding, tot geringe omvang worden teruggebracht. Het zal echter vaker voorkomen dat omwonenden op hun erf of zelfs in huis van de bijen overmatige overlast ondervinden, waartegen minder gemakkelijk maatregelen zijn te treffen. Vooral in de bebouwde kom van een gemeente kan in sommige gevallen het houden van bijen daarom onaanvaardbaar zijn; dit geldt overigens ook voor andere huisdieren.

Artikel 2.4.24 - Verontreiniging door paarden, pony’s e.d.

Op grond van dit artikel is het verontreinigen van de weg door dierlijke uitwerpselen niet toegestaan. Indien er naar het oordeel van het college gebieden zijn waar de verontreiniging geen overlast of gevaar oplevert, kan hij plaatsen aanwijzen waar het verbod uit het eerste lid niet geldt.

Artikel 2.4.25 - Bedelarij

In de APV is bovenstaand artikel opgenomen dat beoogt bedelarij tegen te gaan. Op grond van dit artikel kan het college gebieden aanwijzen waar een bedelverbod geldt. Wanneer er naar het oordeel van het college een overlastgevende situatie in een bepaald gebied ontstaat, kan hij dus een verbod instellen.

AFDELING 5 BEPALINGEN TER BESTRIJDING VAN HELING EN GOEDEREN

Het Wetboek van Strafrecht bevat enkele bepalingen die op de bestrijding van heling het oog hebben. Deze helingbepalingen hebben voor de gemeentelijke wetgever het gevolg dat deze geen nadere voorschriften met betrekking tot het inkoopregister kan geven. Wel is de gemeentelijke wetgever is wel bevoegd regels op te stellen voor het bijhouden van een verkoopregister.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 2.5.1 - Begripsomschrijvingen

Artikel 1 van de algemene maatregel van bestuur (amvb), gebaseerd op artikel 437, eerste lid van het Wetboek van Strafrecht, noemt als handelaren: opkopers en handelaren in gebruikte en ongeregelde goederen, platina, goud, zilver, edelstenen, uurwerken, kunstvoorwerpen, auto's, motorfietsen, bromfietsen, fietsen, foto , film , radio , en videoapparatuur en apparatuur voor automatische registratie.

De handelaren in antiek en curiosa zijn tevens handelaren in gebruikte en ongeregelde goederen, zodat zij niet apart behoeven te worden vermeld.

Artikel 2.5.2 - Verplichtingen met betrekking tot het verkoopregister

De in dit artikel opgenomen verplichtingen met betrekking tot het verkoopregister vinden hun basis in artikel 2 van de algemene maatregel van bestuur op grond van artikel 437 Sr. Hoewel dit artikel in principe is opgesteld voor het inkoopregister is het voor de duidelijkheid en voor het overzicht gewenst voor het verkoopregister bij dit artikel aansluiting te zoeken. Artikel 2 amvb bepaalt zodoende dat de registerplichtige handelaar een doorlopend en een door of namens de burgemeester gewaarmerkt verkoopregister houdt en daarin onverwijld de vereiste gegevens vermeldt.

Artikel 2.5.3 - Voorschriften als bedoeld in artikel 437ter, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht

Deze bepaling, die is gebaseerd op artikel 437ter, eerste lid, WvSr., bevat voorschriften die in het algemeen het gevaar voor heling beogen te voorkomen.

Artikel 2.5.4 - Vervreemding van door opkoop verkregen goederen

Bij een regeling tot effectieve helingbestrijding mag een bepaling betreffende de vervreemding van door opkoop verkregen goederen niet ontbreken. Artikel 2.5.4 voorziet hierin. Er is gekozen voor een termijn van drie dagen, zodat de handel van de handelaren niet al te zeer belemmerd wordt.

Artikel 2.5.5 - Handel in horeca inrichtingen

Het is bekend dat in sommige cafés regelmatig gestolen goed verhandeld wordt. Artikel 2.5.5 sluit aan op het in artikel 14 van de Drank en Horecawet neergelegde verbod tot het uitoefenen van de kleinhandel in andere goederen dan drank. Dit laatste verbod ziet slechts op verkoophandelingen.

Omdat artikel 2.5.5 een verbod bevat voor de houder van een horecabedrijf (en niet voor de handelaar), kan dit artikel niet worden gebaseerd op artikel 437ter of artikel 437 Wetboek van Strafrecht. Artikel 2.5.5 is vastgesteld op basis van artikel 149 Gemeentewet, terwijl de strafsanctie is gebaseerd op artikel 154 Gemeentewet.

AFDELING 6 VUURWERK

Het afsteken van vuurwerk vindt over het algemeen plaats op oudejaarsdag en - avond. Daarnaast wordt vuurwerk soms ook gebruikt op andere tijdstippen bijvoorbeeld ter opluistering van evenementen, feesten, jubilea en dergelijke. Inmiddels zijn landelijk regels gesteld bij of krachtens onder meer de volgende wetten: Wet milieugevaarlijke stoffen, Wet milieubeheer en het reglement vervoer over land gevaarlijke stoffen.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 2.6.1 - Begripsomschrijving

Voor de omschrijving van het begrip ‘consumentenvuurwerk’ is aansluiting gezocht bij de omschrijving daarvan in het Vuurwerkbesluit. Consumentenvuurwerk wordt in het Vuurwerkbesluit als volgt gedefinieerd: ‘vuurwerk dat is bestemd voor particulier gebruik’ (artikel 1.1.1. lid 1).

Artikel 2.6.2 - Ter beschikking stellen van consumentenvuurwerk tijdens de verkoopdagen

Op basis van artikel 2.6.2 van de APV kan het college aan een bedrijf of nevenbedrijf een vergunning verlenen voor het verkopen van consumentenvuurwerk tijdens de door het Vuurwerkbesluit aangewezen verkoopdagen. Ter bevordering van de deregulering en het aanbrengen van meer systematiek in de model-APV zijn twee artikelen in Hoofdstuk 1 opgenomen. Artikel 1.7 bepaalt dat de vergunning voor onbepaalde tijd geldt en artikel 1.8 bevat de algemene weigeringsgronden die bij elke vergunning kunnen worden gehanteerd.

Algemene weigeringsgronden zijn bijvoorbeeld het belang van de handhaving van de openbare orde waaronder overlast kan worden begrepen, als het om de bescherming van de kwetsbare medemens gaat of het belang van de volksgezondheid die door overlast dreigt te worden aangetast. De vergunning kan daarom worden geweigerd als het verkooppunt zich bevindt in de nabijheid van ziekenhuizen, bejaardentehuizen en dierenasiels. In het laatste geval is er sprake van handhaving van de openbare orde, waaronder de bescherming van dieren valt. Aan de verkoopvergunning kunnen voorschriften worden verbonden, indien dit nodig is wegens dwingende redenen van algemeen belang. Dit zijn de openbare orde, de openbare veiligheid, de volksgezondheid en het milieu.

De verkoopvergunning wordt door veel gemeenten gebruikt om, naast het uitsluiten via het bestemmingsplan of algemene beleidsregels, een spreidingsbeleid van verkooppunten te voeren en om het aantal verkooppunten en bijbehorende opslag te reguleren. Ondanks het feit dat aan een dergelijke opslag de nodige voorschriften zijn verbonden zal het toestaan van dergelijke opslagplaatsen in bijvoorbeeld woonwijken voor de nodige maatschappelijke onrust zorgen, is bereikbaarheid bij calamiteiten een belangrijk aspect en dient tevens gelet te worden op de verkeersaantrekkende werking. Het Vuurwerkbesluit regelt enkel milieutechnische eisen waar een opslag aan moet voldoen en laat de mogelijkheid open een milieuvergunning aan te vragen bij de provincie voor 10.000 kilo en meer opslagen. Hierbij kan voorbij gegaan worden aan de gemeente.

Artikel 2.6.3 - Bezigen van vuurwerk

In het Vuurwerkbesluit is bepaald dat het verboden is om vuurwerk af te steken op een ander tijdstip dan tussen 31 december 10.00 uur en 1 januari 02.00 uur van het daarop volgende jaar. Het afsteken van consumentenvuurwerk wordt op dit tijdstip toelaatbaar geacht vanwege de koppeling van het vuurwerkgebruik aan de feestelijkheden rond de jaarwisseling en de inbedding daarvan in de Nederlandse volkscultuur. Toch kunnen er, ondanks dat dit alleen op oudejaarsdag is toegelaten, plaatsen zijn waar het afsteken van vuurwerk te allen tijde niet toelaatbaar moet worden geacht (bijvoorbeeld bij ziekenhuizen, bejaardentehuizen, huizen met rieten daken, in drukke winkelstraten, bij dierenasiels enz.) Dit artikel geeft het college de bevoegdheid om plaatsen aan te wijzen waar het afsteken van vuurwerk te allen tijde verboden is. Het tweede lid maakt het mogelijk om op te treden tegen het bezigen van vuurwerk in bijvoorbeeld een promenade, een passage, een portiek of een volksverzameling.

AFDELING 7 DRUGSOVERLAST

Artikel 2.7.1. - Verbod begeven op de weg om drugs te verhandelen

Het gaat hier nadrukkelijk om verstoring van de openbare orde ten gevolge van de (straat)handel in drugs. Om hiertegen op te treden is het noodzakelijk in de APV een bepaling op te nemen, die tot doel heeft het voorkomen van de aantasting van de openbare orde en van strafbare feiten.

AFDELING 8 BESTUURLIJKE OPHOUDING

Artikel 2.8.1 - Bestuurlijke ophouding

Deze bepaling is gebaseerd op - een uitwerking van - artikel 154a Gemeentewet. Dit artikel ziet in de bevoegdheid van de burgemeester om bij grootschalige ordeverstoringen groepen ordeverstoorders maximaal 12 uur op te houden op een door de burgemeester aangewezen plaats. Het vervoer naar de plaats van ophouding is hieronder begrepen. Bij grootschalige ordeverstoringen moet gedacht worden aan situaties als risicowedstrijden in het betaald voetbal, uit de hand lopende demonstraties en krakersrellen De toepassing van het bestuursrechtelijk instrument bestuurlijke ophouding vereist een bepaling in een verordening waarin de raad de burgemeester de bevoegdheid geeft om bij groepsgewijze niet naleving van specifieke voorschriften bestuurlijk op te houden. Artikel 2.8.1 voorziet hierin.

De voorwaarden waaronder bestuurlijke ophouding kan worden toegepast, zijn vastgelegd in artikel 154a Gemeentewet. Aan alle voorwaarden moet worden voldaan voordat een besluit tot bestuurlijke ophouding kan worden genomen.

De bepaling spreekt overeenkomstig de wet van door de burgemeester aangewezen groepen. Dit verplicht de burgemeester concreet de groep te benoemen waarop bestuurlijke ophouding wordt toegepast. Dit kan

bijvoorbeeld gebeuren door de formulering "degenen die zich door kleding, uitrusting en/of gedraging manifesteren als supporter van … /deelnemer aan de actie tegen .. ' Verder kan de groep nader worden aangeduid door de plaats aan te geven waar de groep zich bevond op het moment dat het besluit tot ophouding werd genomen, de handeling die de leden van de groep op dat moment verrichtten, de grootte van de groep of door vermelding van de taal of de herkomst of nationaliteit van de leden van de groep.

De bepaling vereist een nadere invulling van specifieke voorschriften die zich bij groepsgewijze niet-naleving voor het overgaan tot bestuurlijke ophouding lenen.

Gekozen is voor de volgende bepalingen uit de APV:

Artikel 2.1.1.1 (samenscholing en ongeregeldheden)

Artikel 2.1.1.2 (ordeverstoring)

Artikel 2.1.5.1 (voorwerpen of stoffen op, aan of boven de weg)

Artikel 2.1.5.2 (aanleggen, beschadigen en veranderen van een weg)

Artikel 2.1.6.1 (veroorzaken van gladheid)

Artikel 2.1.6.4 (open straatkolken en dergelijke)

Artikel 2.1.6.10 (verwijdering en dergelijke van voorzieningen voor verkeer en verlichting)

Artikel 2.2.3 (ordeverstoring bij evenementen)

Artikel 2.3.1.13 (ordeverstoring in een horecabedrijf)

Artikel 2.4.7 (hinderlijk gedrag op of aan de weg)

Artikel 2.4.7b ((nacht)verblijf op de weg)

Artikel 2.4.7c (uitnodigen of aanlokken van ontuchtige handelingen)

Artikel 2.4.7d (nachtvissen)

Artikel 2.4.8 (hinderlijk drankgebruik)

Artikel 2.4.9 (hinderlijk gedrag in of bij gebouwen)

Artikel 2.4.10 (gedrag in voor publiek toegankelijke ruimten)

Artikel 2.6.3 (bezigen van vuurwerk)

Artikel 5.5.1 (verbod om vuur te stoken)

Hoewel bestuurlijke ophouding een middel is dat de burgemeester wellicht zelden of nooit in deze gemeente zal toepassen, lijkt het toch zinvol om deze mogelijkheid op te nemen. In dat geval behoeven er in verwachte noodsituaties, zoals het EK voetbal, geen noodverordeningen te worden vastgesteld alvorens te kunnen optreden.

AFDELING 9 PREVENTIEF FOUILLEREN

Artikel 2.9.1 - Veiligheidsrisicogebied

Op grond van artikel 151b Gemeentewet kan de raad aan de burgemeester bij verordening de bevoegdheid verlenen om gebieden aan te wijzen, waarin de officier van justitie de controlebevoegdheden die genoemd worden in artikel 50, 51 en 52 Wet wapens en munitie, kan uitoefenen. Het gaat om de controlebevoegdheden om binnen het aangewezen gebied:

-
vervoermiddelen te onderzoeken;
-
een ieders kleding te onderzoeken;
-
te vorderen dat verpakkingen die men bij zich draagt, worden geopend.

De burgemeester kan een gebied aanwijzen als uit feiten of omstandigheden blijkt dat er sprake is van verstoring van de openbare orde door de aanwezigheid van wapens of ernstige vrees voor het ontstaan daarvan.

De aanwijzing als veiligheidsrisicogebied wordt gegeven voor een bepaalde duur, die niet langer is, en voor een bepaald gebied, dat niet groter is, dan strikt noodzakelijk voor de handhaving van de openbare orde.

Voordat de burgemeester een gebied aanwijst, overlegt hij hierover in de lokale driehoek met de officier van justitie en de korpschef. Daarbij komen de volgende onderwerpen aan de orde:

-
feiten of omstandigheden waaruit blijkt dat er sprake is van verstoring van de openbare orde door de aanwezigheid van wapens of ernstige vrees voor het ontstaan daarvan;
-
zorgvuldige afweging van het objectieve en subjectieve veiligheidsbelang en het individuele belang van de burgers (privacy);
-
subsidiariteit en proportionaliteit;
-
breder handhavingsbeleid in het beoogd gebied ter vergroting van de leefbaarheid en veiligheid.

AFDELING 10 PREVENTIEF FOUILLEREN

Artikel 2.10.1 - Cameratoezicht op openbare plaatsen

Op grond van artikel 151c van de Gemeentewet kan de gemeenteraad aan de burgmeester bij verordening de bevoegdheid verlenen tot het uitvoeren van cameratoezicht op openbare plaatsen in het belang van de handhaving van de openbare orde. De gemeenteraad kan daarbij bepalen tot welke openbare plaatsen de bevoegdheid zich uitstrekt en voor welke duur de plaatsing van camera’s ten hoogste mag geschieden. Volgens de wetgever is hierdoor de toekenning van de bevoegdheid tot het plaatsen van camera’s met democratische waarborgen omkleed.

De gemeenteraad heeft op grond van artikel 151c lid 1 Gemeentewet de bevoegdheid om ook andere plaatsen, die zonder enige vorm van beperking publiek toegankelijk zijn, aan te wijzen als openbare plaats en zo onder de reikwijdte van de wet te brengen. Het gaat dan om plaatsen, zoals parkeerterreinen, die vanwege het doelgebonden verblijf niet onder de definitie van openbare plaats uit de Wom vallen. De wetgever heeft hiermee beoogd dat gemeenten snel kunnen inspelen op gebleken lokale behoeften. Het uitgangspunt blijft te allen tijde dat het cameratoezicht noodzakelijk moet zijn met het oog op de handhaving van de openbare orde.

Toelichting hoofdstuk 3 Seksinrichtingen, escortbedrijven, straat- en raamprostitutie e.d.

Volgens artikel 273f van het Wetboek van Strafrecht is het exploiteren van prostitutie niet langer in algemene zin, maar nog slechts in bepaalde omstandigheden strafbaar. Over de vormen van exploitatie van prostitutie die niet langer strafbaar zijn, is geen nadere formele wetgeving vastgesteld. De enige manier om de exploitatie van prostitutie te regelen is dus via de APV. De gemeentelijke bevoegdheid om bij verordening regels te stellen, heeft daardoor een autonoom karakter: bij gebrek aan nadere formele regelgeving, zijn gemeenten immers niet verplicht om ter uitvoering daarvan bij (medebewinds-) verordening regels vast te stellen. Hoewel autonoom, de verordenende bevoegdheid mag uitsluitend worden aangewend ‘ter regeling en bestuur inzake de huishouding van de gemeente’: blijkens artikel 108, eerste lid, van de Gemeentewet moeten gemeenten zich daarbij namelijk beperken tot de behartiging van belangen die zijn aan te merken als gemeentelijk belangen.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 3.1.1 - Begripsomschrijving

In dit artikel worden de in dit hoofdstuk gebruikte begrippen nader gedefinieerd. Daarbij is aansluiting gezocht bij de gebezigde definities in de Bouwverordening.

Prostitutie en prostituee (onder a en b)

De omschrijving van het begrip ‘prostitutie’ is afgeleid van de definitie in artikel 273f, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht.

Seksinrichting (onder c)

Het begrip seksinrichting is het centrale begrip voor deze verordening. Seksinrichtingen zijn er in verschillende varianten. Daarom is in deze definitie bewust gekozen voor een algemene omschrijving. Die omschrijving sluit aan bij het spraakgebruik en in diverse rechterlijke uitspraken gehanteerde definities.

“Seksinrichtingen” als hier omschreven zijn inrichtingen waarin op bedrijfmatige wijze seksuele diensten worden verleend, dan wel waarin deze diensten in een zodanige omvang en met een zodanige frequentie worden aangeboden dat die als bedrijfsmatig kunnen worden aangemerkt. Onder een seksinrichting wordt in ieder geval verstaan een parenclub of een prostitutiebedrijf waaronder tevens begrepen een erotische massagesalon, al dan niet in combinatie met elkaar. Ook instellingen waar voorstellingen of vertoningen van erotisch-pornografische aard worden gegeven, vallen onder de definitie. Onder de term "besloten ruimte" wordt ook begrepen een voer- of vaartuig. Ook privé-huizen worden als seksinrichting aangemerkt, ongeacht het aantal prostituees dat daar werkzaam is. Als wordt voldaan aan het criterium dat er "bedrijfsmatig, of in omvang alsof zij bedrijfsmatig was", seksuele handelingen worden verricht, is de definitie seksinrichting van toepassing.

Escortbedrijf (onder d)

Een escortbedrijf is een bedrijf dat - meestal telefonisch - bemiddelt tussen klanten en prostituees. De prostituee bezoekt de klant, of gaat met de klant naar een andere plaats. Een escortbedrijf is geen inrichting. Het kan een kantoortje zijn, maar ook een telefooncentrale, of zelfs een website op het

internet. De plaats van de bedrijfsruimte is bepalend voor de vergunningplicht. Een escortbedrijf biedt de diensten actief aan door middel van advertenties en andere reclame-uitingen. Uiteraard kan er ook sprake zijn van een combinatie van seksinrichting en escortservice.

Sekswinkel (onder e)

De omschrijving van dit begrip is ontleend aan de Winkeltijdenwet. Ook in deze begripsomschrijving is bepaald dat hoofdzakelijk van verkoop van goederen in casu van erotisch-pornografische aard sprake moet zijn. Zonder die aanduiding zouden immers vele tijdschriftenwinkels als sekswinkels moeten worden aangemerkt. Op de openingstijden is het regime van de Winkeltijdenwet van toepassing. Een sekswinkel is geen 'seksinrichting' als hierboven omschreven. De exploitatie ervan is niet onderworpen aan de vergunningplicht van artikel 3.2.1, eerste lid. Artikel 3.2.7 is van toepassing.

Bezoeker (onder h)

Met uitzondering van de exploitant, het personeel, de in de inrichting werkzame prostituees, toezichthouders en andere personen wier aanwezigheid in de inrichting wegens dringende redenen noodzakelijk is, zoals personen die de inrichting moeten betreden voor het afleveren van goederen, of voor het uitvoeren van reparatie- of onderhoudswerkzaamheden, worden degenen die in een seksinrichting aanwezig zijn gezien als bezoeker.

Artikel 3.1.2 - Bevoegd bestuursorgaan

De artikelen 160 en 174 van de Gemeentewet maken deze bevoegdheidsafbakening noodzakelijk. Volgens artikel 160 is het college belast met de uitvoering van raadsbesluiten (waaronder autonome verordeningen als deze), tenzij bij of krachtens de wet de burgemeester daarmee is belast. Dit laatste doet zich hier voor: artikel 174 belast de burgemeester met het 'toezicht op de openbare samenkomsten en vermakelijkheden, alsmede op de voor het publiek openstaande gebouwen en de openbare samenkomsten en daarbij behorende erven'. In veruit de meeste gevallen dient de burgemeester derhalve te worden aangemerkt als het bevoegde bestuursorgaan. In de definitie van seksinrichtingen is echter het ruimere begrip 'ruimte' opgenomen. Dat betekent dat het college bevoegd is als het gaat om met name de vaar- en voertuigen. Ook is het college bevoegd als het gaat om escortbedrijven.

Artikel 3.1.3 - Nadere regels

Vergunningsvoorschriften die voor de exploitatie van alle (of bepaalde categorieën van) seksinrichtingen zouden moeten gelden, kunnen krachtens dit artikel door het college worden vastgesteld als algemeen verbindende voorschriften. Artikel 3.1.3 ziet dus op delegatie van regelgevende bevoegdheid als bedoeld in artikel 156, eerste lid, van de Gemeentewet. Vanzelfsprekend zijn de regels over de bekendmaking van algemeen verbindende voorschriften hierbij van overeenkomstige toepassing.

Artikel 3.2.1 - Seksinrichtingen

Een vergunning is vereist voor het exploiteren van een seksinrichting of een escortbedrijf. Het wijzigen van de seksinrichting of het escortbedrijf valt eveneens onder de vergunningplicht. Met het wijzigen wordt bedoeld een wijziging van welke aard dan ook. Hierbij kan worden gedacht aan veranderingen van bouwkundige aard, het aantal exploitanten, de wijze van exploitatie, de naam van één of meerdere exploitanten of het aanstellen van een andere beheerder.

De aan de vergunning verbonden voorwaarden voor een escortbedrijf zullen minder verstrekkend zijn dan de vergunningsvoorwaarden voor de overige seksinrichtingen. Dit vanwege het feit dat de activiteiten van een escortbedrijf nu eenmaal niet in een inrichting plaatsvinden. Ten aanzien van dit soort bedrijven zal nagenoeg uitsluitend kunnen worden volstaan met de beoordeling of de exploitant en beheerder voldoen aan de gedragseisen als opgenomen in artikel 3.2.2. De toets is uiteraard omvattender indien het escortbedrijf vanuit een seksinrichting wordt uitgeoefend. In dat geval zal ook de inrichting en de bedrijfsvoering van de seksinrichting moeten worden bezien. Overigens kan de exploitant in een dergelijke situatie volstaan met het indienen van één vergunningaanvraag; uit de aanvraag moet duidelijk blijken dat het een combinatie betreft van een seksinrichting en een escortservice.

Als uitgangspunt geldt dat de in de tijd eerst ingediende vergunningaanvraag in behandeling wordt genomen. Een aanvraag is in behandeling totdat het besluit op de aanvraag onherroepelijk is geworden.

Hangende deze procedure worden tweede en opvolgende vergunningaanvragen niet in behandeling genomen, tenzij de eerste aanvraag om vergunning wordt ingetrokken.

De vergunning wordt verleend aan de exploitant en wordt op naam van de exploitant en de beheerder gesteld. De vergunning is niet overdraagbaar.

Een exploitatievergunning wordt afgegeven voor de duur van één jaar. Toetsing van de bedrijfsvoering van de seksinrichting en/of het escortbedrijf zal jaarlijks aan de hand van de vergunningaanvraag en de ter beschikking staande (ervarings)gegevens plaatsvinden. Ook de handhaving en de monitoring van de door de landelijke wetgever geformuleerde beleidsdoelstellingen zijn belangrijke redenen om de vergunning voor een termijn van een jaar te verlenen.

Lex silencio positivo

Deze vergunning beschermt wezenlijke belangen, met name de openbare orde en volksgezondheid. Het zou hoogst onwenselijk zijn als deze vergunning van rechtswege wordt verleend voordat er een inhoudelijke toets van de aanvraag heeft plaatsgevonden en is voltooid. Een lex silencio positivo is hier dan ook niet wenselijk om dwingende redenen van algemeen belang, zoals de openbare orde en volksgezondheid.

Artikel 3.2.2 - Gedragseisen exploitant en beheerder

Bij de beoordeling van een aanvraag wordt bekeken of de exploitant en de beheerder van slecht levensgedrag zijn of zich schuldig hebben gemaakt aan met de aard van de prostitutiebranche samenhangende misdrijven.

Net als in de Drank- en Horecawet kan de aanduiding 'in enig opzicht slecht levensgedrag' méér omvatten dan hetgeen gesteld is in de leden 2 tot en met 5. Met andere woorden, deze leden geven aan wanneer in elk geval sprake is van 'in enig opzicht slecht levensgedrag'. Dat het niet als een limitatieve opsomming dient te worden opgevat blijkt uit het gebruik van het woord 'naast' aan het begin van het tweede lid.

Artikel 3.2.3 - Sluitingsuur

De sluitingstijden komen overeen met die welke voor de horeca worden gehanteerd. In de vergunningsvoorschriften kunnen afwijkende sluitingstijden worden vastgesteld. Een dergelijk vergunningsvoorschrift is er één als bedoeld in artikel 1.4 en moet mitsdien strekken ter bescherming van het belang of de belangen in verband waarmee de vergunning vereist is. Zie verder artikel 2.3.1.4.

Artikel 3.2.4 - Tijdelijke afwijking sluitingsuur; (tijdelijke) sluiting

Ten opzichte van artikel 3.2.3 (bij of krachtens welke bepaling kan worden voorgeschreven wat voor seksinrichtingen het 'reguliere' sluitingstijdenregime is), biedt artikel 3.2.4 de mogelijkheid om daarvan al dan niet tijdelijk af te wijken.

Artikel 3.2.5 - Aanwezigheid van en toezicht door exploitant en beheerder

De bepalingen in dit hoofdstuk, die daarop betrekking hebben, strekken tot doel een voldoende mate van feitelijk toezicht te garanderen in de seksinrichting. Dit met het oog op het tegengaan van strafbare feiten in de inrichtingen en het voorkomen dat in de inrichtingen een onveilige (werk)situatie ontstaat. Er is sprake van voldoende toezicht, indien de exploitant of beheerder bekend is met de feitelijke exploitatie (wie werken er in het bedrijf en wanneer) en er ter plaatse bij voortduring toezicht uitoefent op de dagelijkse exploitatie (worden de in dit hoofdstuk opgenomen bepalingen en de bij vergunning gestelde voorschriften in acht genomen). Dit nu vergt dat de exploitant of beheerder dagelijks i het pand aanwezig is of bij afwezigheid snel kan worden opgeroepen c.q. ter plaatse is. Het vorenstaande laat uiteraard onverlet dat de exploitant van een seksinrichting te allen tijde verantwoordelijk blijft voor het beheer van zijn bedrijf.

Artikel 3.2.6 - Straat- en raamprostitutie

De wetswijziging tot opheffing van het bordeelverbod heeft geen gevolgen voor de straat- en raamprostitutie. Nu deze vormen van prostitutie in deze gemeente tot op heden niet zijn voorgekomen, kunnen zij in het belang van de openbare orde en het woon- en leefklimaat op grond van dit artikel worden geweerd.

Artikel 3.2.7 - Sekswinkels

Zoals aangegeven in de toelichting bij artikel 3.1.1, onder e, is ervoor gekozen sekswinkels niet onder het begrip 'seksinrichting' te brengen. Ter bescherming van het woon- en leefklimaat is het exploiteren van een sekswinkel verboden. Afhankelijk van de omstandigheden ter plaatse kan vanuit dit motief een ontheffing van dit verbod worden verleend.

Artikel 3.2.8 - Tentoonstellen, aanbieden en aanbrengen van erotisch-pornografische goederen, afbeeldingen en dergelijke

Dit artikel heeft een repressief karakter: het schept niet zonder meer een verbod, maar slechts voor zover het bevoegd bestuursorgaan daaromtrent nader heeft besloten. Het artikel richt zich op het tentoonstellen en dergelijke als zodanig en beperkt zich dus niet tot sekswinkels alleen.

Artikel 3.2.9 - Maximum aantal vergunningen

Na de opheffing van het algemeen bordeelverbod kunnen aan het Wetboek van Strafrecht geen argumenten worden ontleend om exploitatie van prostitutie binnen de gemeentegrenzen geheel te weren. Een algeheel bordeelverbod van gemeentewege, op basis van de algemene autonome verordeningsbevoegdheid, is in strijd met artikel 19, eerste lid, van de Grondwet, waarin het recht op vrije keuze van arbeid is neergelegd. Gemeenten hebben op basis van bestaande voorschriften en bevoegdheden op het terrein van de openbare orde, ruimtelijke ordening en (leef)milieu wel de mogelijkheid om een restrictief prostitutiebeleid te voeren.

Artikel 3.3.1 - Beslissingstermijn

De voorbereiding van een besluit op een aanvraag om vergunning voor het exploiteren van een seksinrichting kan complex van aard zijn. Vandaar dat een langere beslissingstermijn dan de in artikel 1.2 genoemde wenselijk wordt geacht. Hieraan is toepassing gegeven door in dit artikel de termijn te verlengen tot dertien weken.

Artikel 3.3.2 - Weigeringsgronden

De hier genoemde weigeringsgronden vormen enerzijds de grondslag voor (en begrenzing van) het gemeentelijk beleid en dienen anderzijds als handvatten om de (exploitatie van) prostitutie te reguleren, maximeren en beheersen. De weigeringsgronden vloeien rechtstreeks voort uit de door de wetgever gehanteerde doelstellingen.

Een vergunning zal onder andere worden geweigerd indien strijdigheid optreedt met de ter zake vigerende planologische regeling (lid 1 onder b), indien prostitutie onder dwang of door minderjarigen of illegalen wordt verricht (lid 1 onder b) of indien geen geschiktheidsverklaring is afgegeven in verband met het brandveilig gebruik van de inrichting (lid 1 onder d).

In lid 2 is de bepaling opgenomen dat de vergunning kan worden geweigerd indien niet kan worden aangetoond dat de vestiging reeds bestond op 1 oktober 1999. De aanvragende exploitant zal door middel van een inschrijving in het Handelsregister van de Kamer van Koophandel en, indien van toepassing, een huurovereenkomst, moeten aantonen dat de vestiging reeds bestond op 1 oktober 1999. Op die datum was immer reeds duidelijk dat per 1 oktober 2000 het bordeelverbod zou worden opgeheven en er een gemeentelijke vergunnningplicht zou worden ingevoerd.

Artikel 3.3.3 - Nadere regels

Vergunningsvoorschriften die voor de exploitatie voor alle (of bepaalde categorieën) seksinrichtingen of escortbedrijven zouden moeten gelden, kunnen krachtens dit artikel door het college worden vastgesteld als algemeen verbindend voorschrift. Ook kan het bevoegde bestuursorgaan zelf over zijn bevoegdheid beleidsregels vaststellen.

Artikel 3.4.1 - Beëindiging exploitatie

De achtergrond van deze bepaling is dat een actueel overzicht van de exploitanten en de in werking zijnde seksinrichtingen noodzakelijk is. De vergunning is niet overdraagbaar. Een opvolgende exploitant kan dus niet in afwachting van de uitkomst van de beoordeling van zijn vergunningaanvraag de exploitatie voortzetten. Tijdens de procedure van een nieuwe aanvraag moet de seksinrichting gesloten zijn, tenzij uiteraard de vertrekkende exploitant de exploitatie pas beëindigt nadat op de nieuwe aanvraag is beslist.

Artikel 3.4.2 - Wijziging beheer

Om schijnbeheer te voorkomen is het van belang dat de beheerders bij de gemeente bekend zijn. Anders dan bij de beëindiging van de exploitatie, leidt het vertrek van een beheerder niet tot het van rechtswege vervallen van de vergunning.

Artikel 3.5.1 - Intrekkingsgronden

De regulering van de branche vereist dat de voorwaarden voor het verkrijgen van de vergunning en de voorwaarden die zijn verbonden aan de vergunning strikt worden nagekomen. De bepalingen in de leden d, e, en f vloeien rechtstreeks voort uit de doelstellingen die de wetgever heeft gehanteerd bij de wijziging van artikel 250a van het Wetboek van Strafrecht. Indien de omstandigheden zoals beschreven in de leden g, h, i, j, en k zich voordoen is intrekking van de vergunning gerechtvaardigd indien deze maatregel in overeenstemming is met de ernst van de feiten.

Artikel 3.5.2 - Sluiting

De bestuurlijke handhaving heeft naast de stafrechtelijk handhaving tot doel een situatie die in strijd is met een voorschrift ongedaan te maken of in overeenstemming te brengen met dat voorschrift. Toegepast op prostitutie gaat het onder meer op de inachtneming van de sluitingstijden, de aanwezigheid van prostituees, die niet in het bezit zijn van een geldige verblijfstitel, de aanwezigheid van minderjarige prostituees of ernstige misdrijven, zoals geweld, illegaal vuurwapenbezit en handel in harddrugs.

Toelichting hoofdstuk 4 Bescherming van het milieu en het natuurschoon en zorg voor het uiterlijk aanzien van de gemeente

AFDELING 1 GELUID- EN LICHTHINDER

In het Inrichtingen- en vergunningenbesluit (Ivb) van de Wet milieubeheer (Wm) zijn de categorieën van inrichtingen aangewezen die nadelige gevolgen kunnen veroorzaken voor het milieu. Deze inrichtingen moeten een melding op grond van het Besluit algemene regels voor inrichtingen milieubeheer. Onder inrichting verstaat de Wm (in artikel 1.1, eerste lid) 'elke door de mens bedrijfsmatig of in een omvang alsof zij bedrijfsmatig was, ondernomen bedrijvigheid die binnen een zekere begrenzing pleegt te worden verricht'. Ook (tijdelijke) uitbreidingen van de inrichting die onderdeel uitmaken van de inrichting, zoals bijvoorbeeld een feesttent, vallen onder de meldingplicht.

Zo zijn meldingplichtig:

•
Categorie 18 van bijlage I van het Ivb: hotels, restaurants, pensions, cafés, cafetaria's, snackbars, discotheken en aanverwante inrichtingen.
•
Categorie 19 van bijlage I van het Ivb: inrichtingen voor het gebruik van speelautomaten, dansscholen, muziekscholen.

De meldingplicht geldt niet voor inrichtingen die zijn aangewezen in Bijlage 1 van het Besluit. Deze inrichtingen zijn vergunningplichtig. Alleen de grote categorieën met een complex karakter of een verhoogd milieurisico blijven vergunningplichtig.

De inrichtingen die vallen onder het Besluit moeten voldoen aan de bij het besluit gestelde voorschriften. De voorschriften met betrekking tot geluid- en trillinghinder uit hoofdstuk 2 van het Besluit zijn zo stringent, dat ze zeker overtreden zullen worden wanneer in een inrichting incidenteel een feest wordt gehouden met bijvoorbeeld levende muziek. Gezien de maatschappelijke functie die onder het Besluit vallende inrichtingen vervullen, biedt het Besluit de mogelijkheid ontheffing te verlenen van de voorschriften die zien op de geluid- en trillinghinder. De bedrijven waarvoor geluid een belangrijk item is en die vooral gebruik zullen willen maken van deze regeling zijn de horeca, discotheken en sociaal-culturele instellingen. Op grond van artikel 2.21 van het Besluit kan de gemeenteraad in een verordening vaststellen dat gedurende een bepaalde periode de geluidsvoorschriften van het Besluit niet gelden. Overmatige geluidhinder moet overigens worden voorkomen: de voorschriften gelden niet "voor zover de naleving van deze voorschriften redelijkerwijs niet kan worden gevergd".

Een zelfde regeling geldt ten aanzien van de voorschriften over lichthinder.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 4.1.2 - Aanwijzing collectieve festiviteiten

Bij een collectieve festiviteit is er sprake van een festiviteit die niet specifiek aan één of slechts een klein aantal horeca-inrichtingen is gebonden zoals carnaval, kermis, nieuwjaarsnacht, Oranjefeesten, Nootdorpse Feestweek, Koninginnedag, bevrijdingsdag en andere manifestaties van culturele, sportieve of recreatieve aard.

In dit artikel is de uitvoering van de regeling neergelegd bij het college. In het Besluit wordt geen maximum gesteld aan het aantal collectieve festiviteiten (artikel 2.21). Dit maximum kan worden bepaald door de collectieve festiviteiten aan te wijzen in het besluit dat moet worden genomen op grond van het eerste lid sub a. Wanneer er een feest plaatsvindt dat niet was te voorzien, bijvoorbeeld (in theorie) wanneer het Nederlands Elftal wereldkampioen voetbal wordt, hebben het college de bevoegdheid dit feest terstond aan te wijzen als een collectieve festiviteit waarvoor de voorschriften van het Besluit niet van toepassing zijn.

Artikel 4.1.3 - Kennisgeving incidentele activiteiten

Een incidentele festiviteit is een festiviteit die aan slechts één of slechts een klein aantal inrichtingen gebonden is, zoals een optreden met levende muziek in een café, een jubileum of een straatfeest. In het Besluit is bepaald dat het maximum aantal incidentele festiviteiten per inrichting waarvoor de voorschriften niet gelden 12 per jaar betreft.

Het college moet minimaal twee weken voor de aanvang van de festiviteit op de hoogte te worden gesteld van de festiviteit. Wanneer de houder van de inrichting geen kennisgeving heeft gedaan en desondanks een festiviteit houdt, kan dit niet worden beschouwd als een festiviteit waarvoor de voorschriften van het Besluit niet van toepassing zijn. In zo'n geval dient te worden voldaan aan alle geldende voorschriften uit het Besluit. Niet-naleving van die voorschriften kan ertoe leiden dat op grond van artikel 18.2 van de Wm bestuursrechtelijk of op grond van artikel 18.18 van de Wm strafrechtelijk wordt opgetreden.

Wanneer er in een inrichting een feest plaatsvindt dat niet was te voorzien, bijvoorbeeld wanneer iemand in de lotto een enorm bedrag gewonnen heeft, heeft het college de bevoegdheid dit feest terstond aan te wijzen als een incidentele festiviteit waarvoor de voorschriften van het Besluit niet van toepassing zijn.

Artikel 4.1.5 - Overige geluidhinder

Dit artikel kan worden beschouwd als een 'vangnet'-artikel. Aan een dergelijk artikel blijft behoefte bestaan. Het artikel blijft met name van belang om de niet-inrichtinggebonden - veelal incidentele - activiteiten aan een ontheffingenstelsel te binden. Het heeft betrekking op de vormen van geluidhinder waarin de andere regelingen (Wet milieubeheer, Wet geluidhinder) niet voorzien. Onder andere valt te denken aan:

•
een niet permanente activiteit, in een niet-besloten ruimte, zoals een kermis, een heidefeest, een braderie, een rally, enz.;
•
het door middel van luidsprekers op voertuigen of anderszins reclame of muziek maken of mededelingen doen;
•
het ten gehore brengen van achtergrondmuziek in winkelstraten;
•
het gebruik van diverse geluidproducerende recreatietoestellen;
•
het gebruik van bouwmachines, zoals compressors, cirkelzagen, trilhamers en heistellingen;
•
het toepassen van knalapparatuur om vogels te verjagen, enz., enz.

Voorts kunnen onder artikel 4.1.5 vormen van geluidhinder vallen, veroorzaakt door het beoefenen van 'lawaaiige' hobby's, het voortdurend bespelen van muziekinstrumenten, het gebruiken van elektro-akoestische apparatuur, het laten draaien van koelaggregaten op vrachtwagens, enz. Ook geluidhinder in een feesttent of in een tijdelijk ontruimd gebouw, waarin een beatband oefent of optreedt, valt onder dit artikel 4.1.5. Met name voor deze vormen van geluidhinder ontbreken algemeen geldende criteria of normen. Dit behoeft ook niemand te verwonderen: de bron van geluidhinder is niet een bepaalde, aanwijsbare inrichting of gedraging. In beginsel kan het elke gedraging betreffen. Van geval tot geval zal daarom moeten worden nagegaan in welke situatie en gedurende welke tijden er sprake is van geluidhinder, en welke maatregelen kunnen worden genomen. Uitgangspunt daarbij zal moeten zijn dat een zekere mate van (geluid)hinder als zijnde onvermijdelijk zal moeten worden aanvaard. Het college kunnen ontheffing van het verbod verlenen, zo nodig met voorschriften. Artikel 4.1.5 biedt derhalve slechts mogelijkheden ten aanzien van hobbymatige activiteiten. Deze mogen echter weer niet dusdanige omvang hebben aangenomen dat zij alsnog onder de Wm vallen. Te denken valt dan aan beunhazerij of een uit de hand gelopen hobby.

Hetzelfde geldt voor de opgenomen voorbeeld bepalingen in de artikelen 4.1.5b en 4.1.5c.

Artikel 4.1.5b - (Geluid)hinder door bromfietsen e.d.

Artikel 4.1.5b verbiedt het zich '(geluid)hinderlijk' gedragen met een motorvoertuig of een bromfiets. 'Gedragen' betreft niet alleen het rondrijden, maar ook het stilstaan met (luidruchtig) draaiende motor.

AFDELING 2 BODEM , WEG EN MILIEUVERONTREINIGING

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 4.2.1 - Straatvegen

Deze verkeersbeperkende bepaling moet, gezien het verschil in motief, mogelijk worden geacht naast de wegenverkeerswetgeving. Artikel 2a Wegenverkeerswet 1994 handhaaft uitdrukkelijk de bevoegdheid tot het maken van aanvullende gemeentelijke verordeningen ten aanzien van het onderwerp waarin deze wet voorziet, voor zover deze verordeningen niet in strijd zijn met deze wet. Artikel 4.2.1 beoogt niet een verkeersbelang te dienen, maar heeft een milieumotief. In het bijzonder strekt het ter voorkoming van overlast voor de reinigingsdienst. Bovendien heeft het daarin vervatte verbod slechts betrekking op bepaalde, aangewezen weggedeelten en geldt slechts gedurende bepaalde aangeduide dagen en uren.

Artikel 4.2.2 - Natuurlijke behoefte doen

Dit artikel spreekt voor zich.

Artikel 4.2.3 - Toestand sloten en andere wateren

Dit artikel spreekt voor zich.

AFDELING 3 HET BEWAREN VAN HOUTOPSTANDEN

In tegenstelling tot de model-APV is hier de model-bomenverordening opgenomen. Deze model-bomenverordening is opgesteld door de Bomenstichting en de Vereniging Stadswerk Nederland. De model-bomenverordening geeft nieuwe en eigentijdse aspecten als beoordelings- en afwegingscriteria zodat de belangenafweging rond een kapvergunning beter wordt gewaarborgd. Daarnaast wordt met de model-bomenverordening meer bescherming voor bomen beoogd.

De kapvoorschriften gelden voor bomen, houtwallen, hakhout, een grotere lintbegroeiing van heesters en struiken en een beplanting van bosplantsoen binnen en buiten de bebouwde kom van de gemeente. Op grond van de Boswet is een aantal categorieën van bomen uitgezonderd, o.a. wilgen en populieren langs wegen en landbouwgronden, bomen van bosbouwondernemingen, fruitbomen, windschermen om boomgaarden. Het doel van de kapvoorschriften is het behoud van waardevolle bomen. Het begrip waardevol is niet te definiëren, maar van belang is de waarde uit een oogpunt van landschapsschoon, natuurschoon, stads en dorpsschoon, en ook de waarde voor de leefbaarheid van een straat of buurt. De kapvoorschriften houden in dat het verboden is waardevolle bomen te vellen zonder vergunning van het college. Ter bescherming van de zo-even genoemde belangen kan de vergunning worden geweigerd; weigeren is geen plicht. Het behoud van waardevolle bomen moet worden afgewogen tegen andere belangen, zoals het belang van degene die tot velling wil overgaan. Worden waardevolle bomen illegaal gekapt of gaan zij door andere oorzaken te gronde, dan kan een herplantplicht worden opgelegd. Ook is het mogelijk een onderhoudsplicht op te leggen, als waardevolle bomen ernstig in het voortbestaan worden bedreigd. Ook hier moet belangenafweging plaatsvinden. Over die afweging van belangen is inmiddels uitgebreide jurisprudentie ontstaan, die in het algemeen positief uitwerkt voor het behoud van bomen. Onder meer blijkt dat bomen niet zonder meer moeten wijken voor economische belangen, zoals het beter bewerkbaar zijn van akkers of bouwgronden, het voorkomen van water en voedselonttrekking, of schaduwwerking. Bomen blijken wel dikwijls te moeten sneuvelen als er sprake is van ernstig gevaar voor omvallen of van overlast, bijvoorbeeld als gevolg van bladval, verstopping van rioleringen, vermindering bezonning of uitzicht. Bij verschillende uitspraken wordt overwogen dat de bomen nog gezond zijn en nog jaren mee kunnen, zodat zij mede om die reden kunnen worden gehandhaafd. Blijkens de jurisprudentie mag een herplantplicht ook na strafrechtelijk optreden nog worden opgelegd. Voorts mag een herplantplicht inhouden dat er meer bomen of zelfs struiken worden geplant dan er eerst waren. Herstel in de vorige toestand kan ook betekenen het laten uitvoeren van zodanige maatregelen dat de vorige toestand zoveel mogelijk wordt benaderd en indien niet anders mogelijk zelfs pas na verloop van tijd.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 4.3.1 - Begripsomschrijvingen

a.
Boom: toegevoegd is het begrip boom vanwege de discussie over wat wel en wat geen boom is, vooral bij meerstammigheid, zeer jonge bomen en boomachtige struiken. Gekozen is voor een precieze definitie met eenvoudig te controleren voorwaarden, opdat zo min mogelijk twijfel kan ontstaan.
b.
Houtopstand: houtopstand is het algemene begrip dat de Boswet zelf ook hanteert. Gesproken wordt van 'bossen en andere houtopstanden'; ook de bossen worden dus tot de houtopstanden gerekend. Ook een houtwal wordt als houtopstand aangemerkt. Ook valt onder het begrip houtopstand de grotere lintbegroeiingen in de vorm van heesters en struiken. Het begrip omvat onder andere houtsingels, houtkaden en de Limburgse graften, graven of steilranden. Daarnaast dient echter ook bescherming mogelijk te zijn van houtopstand die op een gegeven ogenblik weliswaar onbetekenende afmetingen heeft, maar waarvan vaststaat dat deze tot een grote omvang kan uitgroeien.
c.
Met het begrip hakhout is volgens de begripsomschrijving bedoeld: een of meer bomen die na te zijn geveld, opnieuw op de stronk uitlopen. Naast bomen geldt dit ook voor boomvormers die reeds uitgelopen zijn.
d.
Er is een definitie van knotten/kandelaberen opgenomen ter afbakening van illegaal en ondeskundig snoeien of terugzetten van daarvoor ongeschikte bomen.
e.
De omschrijving van dunning houdt in dat vellen, waarmee de overblijvende bomen gebaat zijn, zonder vergunning is toegestaan. Opgroeiende beplantingen worden immers na verloop van tijd vaak zo dicht, dat de bomen elkaar in de weg staan en verstikking dreigt. Gaat men echter een bos of een groep bomen zodanig uitdunnen dat het verband of het karakter ervan vergaand en blijvend verloren gaat, dan is geen sprake van dunnen, maar van verboden vellen. De resterende bomen zullen in een dergelijk geval immers een grotere kans lopen bij storm om te waaien en voorts kan een aanzienlijke bodemverwildering worden verwacht.
Ook van een handeling als snoeien (inkorten of wegnemen van takken) kan in het algemeen worden gezegd dat deze is toegestaan, wanneer de te snoeien boom daarmee gebaat is. Wordt echter, bij wijze van voorbeeld, de stam tot op betrekkelijk grote hoogte ontdaan van takken, zodat van de kroon slechts een klein deel overblijft, of wordt de top uit de boom gehaald, dan kan er sprake zijn van een handeling als bedoeld in het tweede lid.
f.
Spreekt voor zich.
g.
Spreekt voor zich.
h.
Het begrip landbouwgrond is opgenomen ter afbakening van de standplaats van wilgen en populieren van artikel 2 lid 2 sub. a.
i.
Het begrip boomwaarde is opgenomen omdat een landelijke eenheid in financiële benadering gewenst is. In een concreet geval is een goede motivering en doelstelling van de gekozen waardebepalingsmethode belangrijk.

In het tweede lid wordt gesproken over 'vellen'. Dit omvat ook 'het verrichten van handelingen die de dood of ernstige beschadiging van houtopstand ten gevolge kunnen hebben'. Deze omschrijving komt overeen met die in de wet (artikel 1, tweede lid). Om misverstanden uit te sluiten wordt er gesproken over 'verplanten' of 'ernstig ontsieren'. De Hoge Raad heeft inmiddels gesteld dat ook het vakkundig, rigoureus knotten tot een stam met uitsteeksel ernstig beschadigen is in de zin van dit artikel en dus kapvergunningplichtig is. De zinsnede “zowel boven- als ondergronds” is opgenomen om ook te kunnen optreden tegen ernstige, ondergrondse beschadiging bij bijvoorbeeld de aanleg van kabels en leidingen.

De nadere omschrijving heeft alleen betrekking op actieve handelingen en niet op het nalaten van handelingen zoals het nalaten van onderhoud, het niet nemen van maatregelen om ernstig bedreigde houtopstand veilig te stellen. Tegen ernstige verwaarlozing kan echter wel worden opgetreden. In dit verband wordt verwezen naar artikel 4.3.9 Herplant-/instandhoudingsplicht.

Artikel 4.3.2 - Kapverbod

Dit artikel geeft een vergunningenstelsel. Dit betekent dat er sprake is van een algemeen kapverbod behoudens daartoe verkregen vergunning.

De vergunning voor het vellen van houtopstanden is aangewezen in artikel 2.2, eerste lid onder g. van de Wabo. Vaak zal naast de vergunning nog een vergunning, ontheffing of vrijstelling op grond van de Natuurbeschermingswet of de Flora- en Faunawet nodig zijn in verband met de bescherming van vogels en hun nesten in de bomen. De Natuurbeschermingswet en Flora- en Faunawet haken aan bij de Wabo. Er wordt dan dus één omgevingsvergunning verleend of geweigerd. De Boswet haakt echter niet aan bij de Wabo. Indien die van toepassing is, blijft dus een aparte vergunning vereist.

In de Ministeriele regeling omgevingsrecht (Mor) zijn indieningsvereisten voor de aanvraag van een omgevingsvergunning opgenomen. Naast een aantal algemene indieningsvereisten (zie daarvoor de toelichting bij artikel 1.2) is er in artikel 7.3 van de Mor nog een aantal speciale indieningsvereisten voor het vellen van houtopstanden opgenomen. Dit artikel 7.3 luidt als volgt:

1.
In of bij de aanvraag om een vergunning met betrekking tot het vellen van houtopstand, als bedoeld in artikel 2.2, eerste lid, aanhef en onder g, van de wet, identificeert de aanvrager op de aanduiding als bedoeld in artikel 2.3, tweede lid, van deze regeling, iedere houtopstand waarop de aanvraag betrekking heeft met een nummer.
2.
In of bij de aanvraag als bedoeld in het eerste lid, vermeldt de aanvrager per genummerde houtopstand:
- a.
  de soort houtopstand;
- b.
  de locatie van de houtopstand op het voor-, zij- dan wel achtererf;
- c.
  de diameter in centimeters, gemeten op 1,30 meter vanaf het maaiveld;
- d.
  de mogelijkheid tot herbeplanten, alsmede het eventuele voornemen om op een daarbij te vermelden locatie tot herbeplanten van een daarbij te vermelden aantal soorten over te gaan.

De kapbepalingen hebben voornamelijk ten doel juist een bepaalde boom of groep van bomen uit esthetisch oogpunt te sparen. Met een herbeplanting is men zelden gebaat. Het is dus zaak een maximale bescherming te scheppen. Deze geeft het vergunningenstelsel in grotere mate dan het meldingssysteem. De controle is bij het vergunningenstelsel eenvoudiger omdat de houteigenaar een vergunning moet kunnen tonen.

In tweede lid, onderdelen a tot en met e worden uitzonderingen op het in het eerste lid gestelde verbod krachtens de Boswet genoemd. In het derde lid worden onder a tot en met f aanvullende uitzonderingen genoemd.

Artikel 4.3.3 - Aanvraag vergunning

Dit artikel bevatte de zogenaamde lex silencio positivo. De bepaling is sinds de inwerkingtreding van de Wabo overbodig geworden. Zoals onder 4.3.2 is vermeld valt deze vergunning onder de Wabo. In artikel 3.9, derde lid van de Wabo is bepaald dat de vergunning van rechtswege is verleend overeenkomstig de aanvraag, als de beslis- en de eventuele verlengingstermijn zijn verstreken zonder besluitvorming.

Artikel 4.3.4 - Weigeringsgronden

Niet alleen de visuele eigenschappen, maar ook andere kwaliteiten van een houtopstand kunnen aanleiding geven tot het weigeren van een kapvergunning, bijvoorbeeld:

•
de recreatieve waarde van een op zich zelf foeilelijke klimboom, die bij de jeugd als speelobject waardering ondervindt;
•
de belevingswaarde van houtopstand vanuit cultuurhistorisch of planologisch oogpunt of wegens ouderdom of situering;
•
de natuurwetenschappelijke betekenis van houtopstand, bijvoorbeeld doordat daarop zeldzame epifytische of terrestrische planten groeien, hetzij hogere planten dan wel mossen of korstmossen;
•
de luchtzuiverende kwaliteiten;
•
de invloed op de bodemhuishouding en het microklimaat;
•
de nestel of schuilgelegenheid voor bepaalde diersoorten.

De in het artikel genoemde weigeringsgrond zijn niet limitatief. Het wordt voor zowel het college als de burger duidelijker waaraan een aanvraag wordt getoetst.

Het tweede lid geeft aan dat bij het weigeren of onder voorschriften verlenen van een kapvergunning de boomwaarde als criterium kan worden gehanteerd. Het verwijzen naar bestemmings-, groen-, bomen- of landschapsplan is natuurlijk zinvol voor de eenheid en duidelijkheid in beleid.

Lid 3 handelt over acute probleemsituaties door houtopstanden, meestal dus gevaarzetting voor zaken of personen door instabiliteit van bomen. In dergelijke gevallen moet meteen gehandeld kunnen worden.

Artikel 4.3.6 - Standaardvoorwaarde voor niet-gebruik

De bepaling is sinds de inwerkingtreding van de Wabo overbodig geworden. Zoals onder 4.3.2 is vermeld valt deze vergunning onder de Wabo.

Artikel 4.3.7 - Vervaltermijn vergunning

De bepaling is sinds de inwerkingtreding van de Wabo overbodig geworden. Zoals onder 4.3.2 is vermeld valt deze vergunning onder de Wabo.

Artikel 4.3.8 - Bijzondere vergunningsvoorschriften

Dit artikel stelt de mogelijkheid om een herplantplicht aan een vergunning te verbinden vast.

Gezien het feit dat dit voorschrift ingrijpend kan zijn, is het wenselijk ter zake een uitdrukkelijke bepaling op te nemen. Deze herplantplicht heeft een andere strekking dan de herplantplicht krachtens de Boswet. Daar is zij gericht op het behoud van het bosareaal (vandaar dat herplanten elders mogelijk is); bij de gemeente geschiedt een eventuele herbeplanting om redenen van milieubeheer en zal zij vaak zoveel mogelijk ter plaatse moeten gebeuren. Behalve een termijn kunnen het college ook aanwijzingen geven met betrekking tot de herplantplicht. Denkbaar is dat een andere boomsoort wordt voorgeschreven (bijvoorbeeld iepen die beter bestand zijn tegen iepenziekte). Bij vervanging van een grote boom kan worden gedacht aan herplanting van een boom van vergelijkbare grootte of aanplant van meer dan één boompje. Uiteraard dient herplant bosbouwkundig verantwoord te zijn. Betreft het houtopstand buiten de bebouwde kom, behorende bij een 'klein' bos van een geregistreerde bosbouwonderneming, dan moet rekening worden gehouden met een eventueel bosbouw of bosbeheerplan in het kader van de Boswet.

Het kan gewenst zijn ter versnelling van het herstel de eventuele vervangingsverplichting gelijktijdig met de herplantplicht op te leggen. Daarvoor is het tweede lid opgenomen. Aan een vergunning voor het vellen van houtopstand kunnen om redenen van milieubeheer ook andere voorschriften worden verbonden.

Ook zonder uitdrukkelijke bepalingen kan een herplantplicht worden opgelegd en kunnen daarbij aanwijzingen voor worden gegeven of een termijn gesteld. Gezien het feit dat dit voorschrift ingrijpend kan zijn is het toch wenselijk ter zaken een uitdrukkelijke bepaling op te nemen. De mogelijkheden voor het opleggen van een verplantverplichting moet worden onderzocht.

Artikel 4.3.9 - Herplant /instandhoudingsplicht

Wanneer een herplantplicht alleen maar als vergunningsvoorschrift zou kunnen worden gesteld, dan zou dat betekenen dat iemand aan de oplegging van een herplantplicht kan ontkomen door zonder vergunning te vellen. De in onderhavig artikel opgenomen bepaling maakt het mogelijk in zulke gevallen een zelfstandige herplantverplichting te scheppen.

In het eerste lid is toegevoegd ’dan wel op andere wijze is teniet gegaan’. Het college kunnen dus ook een verplichting tot herplantplicht opleggen, als houtopstand is teniet gegaan door verwaarlozing of door een calamiteit.

Gebleken is dat voor het uitvoeren van de herplantplicht soms ook de medewerking van anderen dan de zakelijk gerechtigde noodzakelijk is. Daarom is aansluiting gezocht bij de omschrijving van artikel 25, eerste lid, van de Woningwet: aanschrijvingen kunnen worden gericht tot de eigenaar 'of tot degene die uit anderen hoofde tot het treffen van voorzieningen bevoegd is'.

De herplantplicht die in dit artikel is neergelegd, verschilt van de herplantplicht van de Boswet.

De in dit artikel (4.3.9) bedoelde herplantplicht geldt niet zonder meer, maar pas wanneer het college daartoe besluit.

Het derde lid betreft houtopstand die nog wel in leven is, maar waarvan redelijkerwijs kan worden aangenomen dat hij binnen afzienbare tijd teniet zal gaan. De gemeente zou in dat geval kunnen wachten totdat de houtopstand geheel teniet is gegaan om dan vervolgens een herplantplicht op te leggen. Het kan echter voorkomen dat de strekking van de kapbepalingen beter gediend is met het behoud van bestaande bomen dan met de vervanging daarvan. Met name valt hierbij te denken aan grote bomen. Deze zijn immers niet of slechts met grote kosten te vervangen, en wat bijvoorbeeld schoonheid, luchtzuiverende kwaliteit, nestelgelegenheid betreft, wegen zij op tegen een veelheid van jonge boompjes. Krachtens het derde lid kan de zakelijk gerechtigde worden verplicht tot het in stand houden van dergelijke bomen. Deze verplichting kan inhouden het ongedaan maken of voorkomen, voor zover mogelijk van (dreigende) ernstige beschadiging of aantasting ten gevolge van weersomstandigheden, ziekten, verwaarlozing, vraat door dieren, het weghalen van bosstrooisel, bouw en sloopwerkzaamheden, het aanleggen van terreinverhardingen, het storten van afval, enz.

Op bouwterreinen is bijvoorbeeld het volgende van belang:

1.
Verkeer, machines, (bouw)keten, materiaalopslag en het verbranden van afval onder de kroon kunnen een boom ernstig beschadigen of in gevaar brengen;
2.
Een hek, dat op tijd is geplaatst houdt allerlei oorzaken van beschadigingen onder de kroon vandaan. Het hek moet ongeveer even ruim om de boom staan als de kroon breed is;
3.
Het leggen van rijplaten gaat verdichten van de grond tegen;
4.
Afgraven van de bovenste decimeters van de grond ontneemt de boom het meeste voedsel en ook een groot deel van de fijne wortels;
5.
Ophogen van de grond kan bomen doen verstikken;
6.
Bestraten of verharden onder de boom leidt tot een tekort aan lucht en vocht, vooral bij gebruik van beton of asfalt;
7.
Een boom is geen paal. Kabelstroppen om stam of takken of het vast spijkeren van latten geven verwondingen;
8.
Beschadigingen en verwondingen moeten op tijd worden behandeld. Inrotting wordt voorkomen door verwondingen glad af te werken.

De instandhoudingsverplichting krachtens artikel 4.3.9 mag uiteraard niet leiden tot strijd met verplichtingen krachtens hogere regelingen, zoals bij voorbeeld de plantenziektenwet.

Artikel 4.3.10 - Schadevergoeding

Krachtens artikel 17 juncto artikel 13, vierde lid, van de Boswet wordt bij weigering van een vergunning voor het vellen van houtopstand op verzoek van de eigenaar of gebruiker een naar billijkheid te bepalen schadevergoeding uit de gemeentekas toegekend, indien schade wordt geleden die redelijkerwijs niet of niet geheel te zijnen laste behoort te blijven. Evenwel, ook indien een regeling niet uitdrukkelijk een recht op schadevergoeding geeft kan het redelijkheidsbeginsel meebrengen dat een belastende beschikking niet genomen wordt zonder dat een schadevergoeding wordt toegekend. Om die reden is niet een uitdrukkelijk artikel opgenomen, dat een recht op schadevergoeding geeft voor gevallen dat een vergunning voor het vellen van houtopstand wordt verleend onder bezwarende voorschriften en gevallen dat een herplant of instandhoudingsplicht wordt opgelegd en daardoor onevenredige schade ontstaat voor betrokkene. Artikel 17 van de Boswet schrijft echter voor dat de verordening een orgaan aanwijst, dat beslist op verzoeken om vergoeding van schade die voortvloeit uit het weigeren van een vergunning.

Artikel 4.3.11 - Afstand van de erfgrenslijn

Artikel 5:42 van het Burgerlijk Wetboek geeft het rooirecht voor bomen binnen twee meter en heester en hagen binnen een halve meter van de erfgrenslijn, tenzij ingevolge een verordening of een plaatselijke gewoonte een kleinere afstand is toegelaten. Daarom is in dit artikel de erfgrensafstand voor bomen verkleind tot 0,5 meter en voor heggen en heesters op nihil. De erfgrenslijnafstand wordt aanzienlijk verkleind, vele bomen en heesters zullen beter beschermd en misschien wel gespaard worden. De juridische mogelijkheden voor burenruzies worden hiermee enigszins verminderd.

Artikel 4.3.12 - Ziekte, aantasting, gevaar

Dit artikel is zal met name toegepast worden bij de bestrijding van iepziekte. Toch is er gekozen voor een algemeen artikel waaronder ook andere ernstige aandoeningen vallen.

Vanwege de ernst van de zaak en de noodzaak snel te kunnen handelen is een bijzondere bestuursdwang-bevoegdheid opgenomen, in aanvulling van de algemene gemeentelijke bestuursdwang bevoegdheid.

Artikel 4.3.13 - Verhouding tussen kap-, bouw- of aanlegvergunning

De bepaling is sinds de inwerkingtreding van de Wabo overbodig geworden.

AFDELING 4 BESCHERMING VAN FLORA EN FAUNA

Vervallen in verband met de inwerkingtreding van de Flora en Faunawet.

AFDELING 5 MAATREGELEN TEGEN ONTSIERING EN STANKOVERLAST

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 4.5.1 - Opslag bromfietsen, motorvoertuigen, caravans, afvalstoffen, mest, ingekuilde landbouwproducten e.d.

Deze bepaling verschaft een basis voor het treffen van maatregelen tegen een uit oogpunt van welstand en bescherming van de openbare gezondheid ontoelaatbare opslag van bromfietsen en caravans e.d., en landbouwproducten. Het college is bevoegd bepaalde plaatsen aan te wijzen waar deze opslag verboden, dan wel aan bepaalde regels gebonden is. Deze bepaling ziet niet op handelingen die plaatsvinden op de 'weg' in de zin van de wegenverkeerswetgeving. Deze afbakening is aangebracht omdat voor zover de in deze bepaling genoemde activiteiten plaatsvinden op de 'weg' daartegen kan worden opgetreden op basis van andere in deze verordening opgenomen voorschriften.

De opslag van autowrakken wordt in beginsel geregeld in hoofdstuk 10 Wet milieubeheer (Wm). Ingevolge artikel 10.17 Wm is het verboden om autowrakken op een voor publiek zichtbare plaats te hebben. Artikel 10.18 Wm bepaalt dat het verboden is zich van een wrak te ontdoen, tenzij dit gebeurt onder de in het tweede lid aangegeven voorwaarden.

De onderhavige bepaling geldt uiteraard niet voor zover aangaande het daarin geregelde onderwerp regels zijn gesteld bij 'hogere' wetgeving. Een opslagplaats kan een inrichting zijn, waarvoor op grond van artikel 8, eerste lid, van de Wet milieubeheer een vergunning is vereist.

Ook komen in de meeste bestemmingsplannen voorschriften voor die het gebruik van de grond als opslagplaats onmogelijk maken dan wel strak reguleren.

Voorts bevat de provinciale landschapsverordening een regeling ten aanzien van opslag , bewaar , werk of stortplaatsen.

Indien het gaat om een inrichting met vier of minder autowrakken, die niet worden opgeslagen op een voor publiek zichtbare plaats, kan onderhavig artikel worden toegepast.

Artikel 4.5.1a - Stankoverlast door gebruik van meststoffen

Dit artikel verbiedt het uitrijden van dierlijke meststoffen op bepaalde gronden op bepaalde dagen. Het college kan van het verbod ontheffing verlenen.

Het artikel is van toepassing op bouwland, maïsland en grasland. Het artikel is niet van toepassing op natuurterreinen als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder j, van het Besluit gebruik dierlijke meststoffen. De reden hiervan is de volgende. Artikel 5 van het Besluit geeft een specifieke regeling voor het gebruiken van meststoffen op natuurterreinen. De hoofdregel is dat dierlijke meststoffen niet gebruikt mogen worden op deze gronden.

In artikel 4.5.1a is gekozen voor het verbieden van het uitrijden van meststoffen op zaterdag en zondag en de aangegeven feest en gedenkdagen.

Het verbod geldt niet indien tijdens het uitrijden de mest direct wordt ondergewerkt, omdat er in dat geval geen sprake is van stankoverlast.

Artikel 4.5.2 - Verbod hinderlijke of gevaarlijke handelsreclame

Vanwege de vereenvoudiging van vergunningen en de vermindering van administratieve lasten is artikel 4.5.2 ingrijpend herzien. Dat houdt in dat de reclamevergunning voor onverlichte reclames geheel is verdwenen en vervangen door een algemene regel die verbiedt om door middel van een reclame het verkeer in gevaar te brengen of hinder dan wel overlast te veroorzaken voor omwonenden.

De gedachte daarachter is dat voor een reclame van enige omvang of betekenis doorgaans een bouwvergunning nodig is, waardoor al aan de welstand kan worden getoetst. Een reclame waardoor het verkeer in gevaar wordt gebracht of overlast wordt veroorzaakt voor omwonenden komt relatief zo weinig voor dat het moeilijk valt te rechtvaardigen om voor die gevallen een vergunningplicht voor alle reclames in stand te houden.

Toelichting hoofdstuk 5 Andere onderwerpen betreffende de huishouding der gemeente

AFDELING 1 PARKEEREXCESSEN

Gemeentelijke regelen betreffende het parkeren moeten betrekking hebben op excessen; zij mogen niet (mede) het 'normale' parkeren bestrijken, zoals het stilstaan en wachten op wegen ten behoeve van het onmiddellijk in en uitstappen van personen en het onmiddellijk laden en lossen van goederen.

Begrip 'parkeerexces'

Blijkens de jurisprudentie kan onder het begrip 'parkeerexces' ieder excessief parkeren op de weg worden begrepen, dus:

A.
zowel wanneer het betreft parkeren op de weg dat met het oog op de verdeling van de beschikbare parkeerruimte jegens andere weggebruikers, die gelegenheid om te parkeren behoeven, buitensporig is en uit dien hoofde niet toelaatbaar kan worden geacht (verkeersmotief; eigenlijke aanvulling).
In deze omschrijving ligt besloten, dat het gebruik van de weg als parkeerplaats op zich zelf niet ongeoorloofd is te achten, maar wel dat de aard van het voertuig, het met het parkeren beoogde doel of het aantal der te parkeren voertuigen relatief gezien een te grote ruimte opeist in vergelijking met de behoefte aan parkeerruimte van anderen;
B.
alsook wanneer het gaat om parkeren dat onaanvaardbaar is te achten om andere motieven, zoals het tegengaan van aantasting van de openbare orde of veiligheid en de bescherming van het uiterlijk aanzien van de gemeente (oneigenlijke aanvulling).

De parkeerexcessbepalingen zijn opgenomen in hoofdstuk 'Andere onderwerpen betreffende de huishouding der gemeente'. Plaatsing in dit hoofdstuk verdient de voorkeur boven plaatsing in een ander hoofdstuk, omdat aan deze bepalingen meerdere motieven ten grondslag liggen.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 5.1.1 - Begripsomschrijvingen

Voor de toepassing van deze afdeling wordt onder 'weg' verstaan hetgeen artikel 1 van de WVW 1994 daaronder verstaat. De artikelen 5.1.2, 5.1.3, 5.1.4, 5.1.5, lid 1, 5.1.6 en 5.1.7, lid 2, hebben derhalve slechts op 'echte' parkeerexcessen betrekking. De andere artikelen in deze afdeling strekken zich ook uit tot gedragingen buiten de weg in de zin van de WVW 1994. De daar bedoelde plaatsen zullen doorgaans wèl zijn aan te merken als 'weg' in de zin van deze APV (zie artikel 1.1 sub a). Ook voor het openbaar verkeer openstaande parkeerterreinen kunnen onder de definitie van 'weg' in de zin van de WVW 1994 worden gebracht. Onder parkeerplaats wordt ook een parkeerterrein begrepen.

Opdat over de inhoud van het begrip 'voertuigen' geen onzekerheid zal bestaan, is hier een definitie van dit begrip opgenomen.

De omschrijving van het begrip 'parkeren' bewerkstelligt dat enkele vormen van doen of laten staan van voertuigen, die moeten worden ontzien, buiten de werking van de voorgestelde verbodsbepalingen blijven. Het onmiddellijk in en uitstappen van personen en het onmiddellijk laden en lossen van goederen zijn dan immers activiteiten die door deze bepalingen niet worden bestreken. Evenmin zullen deze bepalingen van toepassing kunnen zijn ten aanzien van voertuigen die bij een garagebedrijf stilstaan om benzine te tanken; in dit geval is er geen sprake van parkeren.

Artikel 5.1.2 - Parkeren van voertuigen van autobedrijf e.d.

Deze bepaling beoogt optreden mogelijk te maken tegen die autohandelaren en exploitanten van garage , herstel en autoverhuurbedrijven die de weg voortdurend gebruiken als stallingsruimte voor auto's die hen toebehoren en/of zijn toevertrouwd. Het gaat hier om situaties waarin het gebruik van parkeerruimte op buitensporige wijze plaats heeft en uit dien hoofde niet toelaatbaar kan worden geacht (verkeersmotief).

Er wordt geklaagd over de door velen als (neven)bedrijf uitgeoefende reparatie en sloopwerkzaamheden aan of op de weg geparkeerde voertuigen. Met de hier bedoelde bepaling kan naar verwachting beter worden opgetreden tegen met het slopen en repareren van voertuigen gepaard gaande geluids en stankoverlast en verontreiniging van de weg.

Ingevolge de aanhef is slechts degene, die bij herhaling de weg als werkplaats voor reparatie en/of sloopdoeleinden gebruikt strafbaar. Ook voor diegenen moet echter de mogelijkheid blijven bestaan aan de door hem gebruikte auto kleine reparatiewerkzaamheden te verrichten. Het derde lid opent deze mogelijkheid.

De in het eerste lid gestelde verbodsbepaling geldt uiteraard niet voor het normaal parkeren van de voor persoonlijk gebruik gebezigde auto('s) van de exploitant.

Het verlenen van een ontheffing ingevolge het vierde lid zal in het algemeen op zijn plaats zijn ingeval, alle omstandigheden in aanmerking genomen, redelijkerwijs moet worden aanvaard dat de exploitant geen andere mogelijkheden ten dienste staan dan de hem toebehorende of toevertrouwde auto's op de weg te parkeren. Te denken is hierbij aan het geval dat de exploitant van een reeds lang bestaand bedrijf in de feitelijke onmogelijkheid verkeert op eigen terrein of in de nabijheid van zijn bedrijf stallingsruimte te creëren c.q. daarover op andere wijze de beschikking te krijgen. Aan de ontheffing kunnen uiteraard voorschriften worden verbonden, onder meer omtrent de plaats waar en de tijd gedurende welke voertuigen voor de hier aan de orde zijnde doeleinden op de weg mogen worden geplaatst, alsmede ten aanzien van het aantal voertuigen dat ter plaatse door de houder van de ontheffing mag worden geparkeerd.

Artikel 5.1.2a - Te koop aanbieden van voertuigen

Het komt regelmatig voor dat eigenaren hun voertuig te koop aanbieden op de openbare weg. Wanneer het een enkel voertuig betreft, is dit geen echt probleem. Van aantasting van het uiterlijk aanzien van de omgeving is niet of nauwelijks sprake, de overlast voor de omwonenden blijft beperkt en het gebruik van de beschikbare parkeerruimte kan niet excessief genoemd worden.

Anders ligt het wanneer de voertuigen met grote aantallen tegelijk aangeboden worden. Behalve dat het uiterlijk aanzien wordt aangetast, brengt het voor de omwonenden aanzienlijke overlast met zich mee. Een dergelijke uitstalling van voertuigen trekt immers kooplustigen aan. Ook wordt er een aanmerkelijk beslag op de beschikbare parkeerruimte gelegd. Tot op heden zijn alle wegen in Nootdorp en in Pijnacker de Oost- en de Westlaan aangewezen als wegen waar het verboden is een voertuig te parkeren met het kennelijke doel het te koop aan te bieden of te verhandelen.

Artikel 5.1.3 - Defecte voertuigen

Veelvuldig doet zich het verschijnsel voor dat niet rijklare voertuigen op de weg worden geplaatst. De eigenaar of houder van een of meer van dergelijke voertuigen heeft deze meestal aangekocht om na weken of zelfs maanden van nijvere zelfwerkzaamheid weer een volwaardig voertuig te creëren. Veelal slaagt hij in deze poging niet, waarna het voertuig op de weg wordt achtergelaten, waar het na verloop van tijd degenereert tot autowrak. Deze bepaling richt zich in het bijzonder tegen dit soort parkeergedragingen. Het excessieve is in het bijzonder gelegen in het in relatie tot het tekort aan parkeerruimte niet gerechtvaardigde doel waartoe men het voertuig op de weg zet. Daarnaast kan het hier bedoelde parkeren een ontsiering van het uiterlijk aanzien van de gemeente meebrengen en om die reden excessief zijn. Beperking van het verbod tot die gevallen waarin er sprake is van min of meer ernstige gebreken aan het voertuig, moet noodzakelijk worden geacht, wil het verbod niet een te ruime strekking krijgen.

Artikel 5.1.4 - Voertuigwrakken

Anders dan de niet rijklare voertuigen die ingeval van parkeren gedurende zekere tijd in het bijzonder een parkeerexces kunnen opleveren door het in relatie tot het tekort aan parkeerruimte niet gerechtvaardigde doel waartoe men een voertuig op de weg zet, geeft een achtergelaten voertuigwrak in de eerste plaats aanstoot, doordat het een ontsierend element in het straatbeeld vormt. Ook houdt een wrak een gevaar in voor spelende kinderen en voor de weggebruikers. Het op de weg plaatsen of hebben van een wrak is dus primair om die reden excessief. Daarnaast kan echter ook het verkeersmotief een rol spelen bij het uitvaardigen van dit verbod.

Artikel 5.1.5 - Caravans e.d.

Deze bepaling richt zich tegen het langer dan nodig parkeren van caravans, kampeerwagens e.d. op de weg. In deze bepaling zijn de woorden ‘parkeren’ gewijzigd in ‘te plaatsen of te hebben’ teneinde de handhaving van deze bepaling eenvoudiger te maken. Met het steeds een paar meter verplaatsen van een caravan, aanhangwagentje e.d. op de openbare weg wordt overtreding van deze bepaling niet langer meer voorkomen. Met de zinsnede ‘of een ander dergelijk voertuig dat voor de recreatie dan wel anderszins uitsluitend of mede voor andere dan verkeersdoeleinden wordt gebezigd’ is beoogd aan te even dat alle soorten (aanhang)wagens en voertuigen, die niet ‘dagelijks’ worden gebruikt als vervoermiddel onder deze bepaling kunnen vallen. Het excessieve van het hier bedoelde parkeren is in de eerste plaats gelegen in het buitensporige gebruik van parkeerruimte dat daarmee gepaard gaat. Daarnaast is dat het ontsieren van het uiterlijk aanzien van de gemeente. Het plaatsen of hebben gedurende ten hoogste drie (achtereenvolgende) dagen wordt niet verboden, opdat de betrokkene de gelegenheid zal hebben zijn kampeerwagen of caravan voor een te ondernemen reis gereed te maken, respectievelijk na de reis op te ruimen.

Het is redelijk in de aanschrijving de aangeschrevene de mogelijkheid open te laten om in de directe nabijheid van zijn woning zijn caravan voor de reis gereed te maken, respectievelijk na de reis op te ruimen, zo althans in bedoelde mededeling is bepaald dat hij aldaar een dergelijk voertuig (ook) niet mag doen of laten staan.

Artikel 5.1.6 - Parkeren van reclamevoertuigen

Deze bepaling richt zich tegen degenen die voor een beroep of bedrijf reclame maken door een of meer voertuigen, voorzien van reclameopschriften, op de weg te parkeren. Het excessieve is primair gelegen in het in relatie tot het tekort aan parkeerruimte niet gerechtvaardigde doel waartoe men het voertuig op de weg zet. Dit doel kan reeds met één voertuig worden bereikt. In de tweede plaats kan het excessieve gelegen zijn in het motief van het tegengaan van ontsiering van het uiterlijk aanzien van de gemeente.

Artikel 5.1.7 - Parkeren van grote voertuigen

Het is noodzakelijk dat het parkeren van grote voertuigen - in het bijzonder vrachtwagens - op wegen in het centrum en in de woonwijken zoveel mogelijk wordt tegengegaan. De gevaren en inconveniënten die deze parkeergedragingen kunnen opleveren, zijn velerlei: onvoldoende opvallen bij schemer en duisternis van geparkeerde vrachtwagens, onvoldoende zichtbaarheid van tussen of achter deze voertuigen spelende kinderen, buitensporige inbeslagneming van de schaarse parkeerruimte, belemmering van het uitzicht vanuit de woning, afbreuk aan het uiterlijk aanzien der gemeente enz. Op den duur zal het parkeren van grote voertuigen dan ook niet meer dienen te geschieden op wegen binnen de bebouwde kom, althans niet op die wegen binnen de bebouwde kom, welke gelegen zijn in het centrum of in de woonwijken.

Het doen of laten staan van grote voertuigen kan immers op bepaalde plaatsen, zoals op dorpspleinen, vóór monumenten en historische gebouwen, in parken, op rustieke plekjes in open landschappen een ernstige aantasting van het stads , dorps of landschapsschoon betekenen. Vrachtauto's, aanhangwagens, kermiswagens en reclameauto’s bijvoorbeeld kunnen op dergelijke plaatsen een zeer storend element vormen. Het zijn deze situaties waarop deze bepaling het oog heeft.

De werking van het in het tweede lid gestelde verbod is ingevolge dit lid beperkt tot de avond en de nacht, alsmede het weekeinde en de doordeweekse feestdagen. Het lijkt in het algemeen niet redelijk om het parkeren van grote voertuigen op de weg ook gedurende de werkdag te verbieden. Dit zou de belangen van met name handel en industrie te zeer schaden. Dit ligt echter anders wanneer de verdeling van de beschikbare parkeerruimte of de bescherming van het uiterlijk aanzien van de gemeente in het geding is.

Verzoeken om ontheffing zullen van geval tot geval moeten worden bekeken. Omstandigheden welke in beginsel door alle bedrijven - ongeacht de aard - kunnen worden aangevoerd, rechtvaardigen op zich nog geen ontheffing.

Van de mogelijkheid tot het verlenen van ontheffing zal onder meer gebruik dienen te worden gemaakt:

•
voor voertuigen die worden gebezigd bij de uitvoering van openbare werken en bij bouwwerkzaamheden, voor zover ze in de onmiddellijke nabijheid van het werk worden geparkeerd;
•
voor chauffeurs die een schriftelijke medische verklaring overleggen, waaruit blijkt dat betrokkene niet van een speciaal daartoe aangewezen parkeerterrein gebruik kan maken en ook vaststaat dat betrokkene zonder ontheffing in moeilijkheden zou komen;
•
rijdende winkels;
•
wagens van kermisexploitanten;
•
wagens van bedrijven die in geval van bijvoorbeeld ongevallen in het wegverkeer terstond moeten kunnen 'uitrukken' (sleepwagens e.d.);
•
voertuigen die speciaal uitgerust zijn voor bijzondere transporten (auto's met speciale klimaatregeling) of anderszins zodanig afwijken (elektrowagens met beperkte actieradius) dat bijzondere eisen aan de parkeerplaats moeten worden gesteld.

Aan een ontheffing kunnen uiteraard voorschriften worden verbonden betreffende de tijd en de plaats waarop deze zal gelden.

Artikel 5.1.8 - Parkeren van uitzichtbelemmerende voertuigen

Deze bepaling beoogt optreden mogelijk te maken tegen het parkeren van vrachtwagens e.d. bij andermans voor bewoning of ander dagelijks gebruik bestemd gebouw, zodanig, dat daardoor het uitzicht van bewoners of gebruikers van het gebouw op hinderlijke wijze wordt belemmerd of hun anderszins hinder of overlast wordt aangedaan.

Door opneming van de bestanddelen 'of hun anderszins hinder of overlast wordt aangedaan' zijn ook mogelijke andere vormen van hinder of overlast dan uitzichtbelemmering, door het parkeren van grote voertuigen aan bewoners of gebruikers van gebouwen berokkend, verboden. Hierbij kan worden gedacht aan belemmering van de lichtval, stankoverlast en geluidsoverlast, bijvoorbeeld ten gevolge van het starten en warmdraaien van grote voertuigen.

Artikel 5.1.9 - Parkeren van voertuigen met stankverspreidende stoffen

Deze bepaling ziet op hinder en overlast die voor bewoners of gebruikers van nabijgelegen gebouwen of terreinen kunnen ontstaan door het parkeren van voertuigen met stankverspreidende stoffen, zoals vrachtauto's van destructiebedrijven, vismeelfabrieken e.d.

Artikel 5.1.10 - Aantasting groenvoorzieningen door voertuigen

Het is helaas een veelvuldig voorkomend verschijnsel dat groenstroken, openbare beplantingen, plantsoenen en grasperken worden benut voor het parkeren van voertuigen.

Met de onderhavige bepaling wordt beoogd beschadiging van groenstroken e.d., die het uiterlijk aanzien van de gemeente beogen te verfraaien, te voorkomen en het groen beter aan zijn bestemming te doen beantwoorden.

Het in het tweede lid genoemde ‘op wegen’ is vervangen door ‘het verharde gedeelte van de weg’, daarmee is ook het parkeren in de berm (die onder het begrip weg valt) in het verbod opgenomen.

Artikel 5.1.11 - Overlast van fiets of bromfiets

Het zal hierbij met name gaan om plaatsen, waar zich grote concentraties van gestalde (brom)fietsen voordoen. Voorop staat dat er wel voldoende stallingsmogelijkheden aanwezig zijn.

AFDELING 2 COLLECTEREN, VENTEN, STANDPLAATSEN EN SNUFFELMARKTEN

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 5.2.1 - Inzameling van geld of goederen

In het kader van de vermindering van regelgeving en de vereenvoudiging van vergunningen is gekeken of de inzamelingsvergunning gehandhaafd dient te worden, of dat er andere mogelijkheden zijn, variërend van afschaffen van de vergunning tot een algemene regel.

Geconcludeerd is dat wat betreft collecten en inzamelingen gemeentelijke regulering noodzakelijk blijft. In de eerste plaats dient kost wat kost voorkomen te worden dat malafide personen misbruik maken van de liefdadigheidgevoelens van mensen. Voorts moet voorkomen worden dat er teveel of tegelijkertijd gecollecteerd en ingezameld wordt. Dit kan overlast geven.

Van oudsher wordt in Nederland op ruime schaal een beroep gedaan op de liefdadigheidszin van het publiek door middel van collecten, inschrijvingen, verkoop van steunbonnetjes enz. Dat er zich bij inzamelingsacties ongewenste en bedrieglijke praktijken kunnen voordoen, is bekend. Veelal gaan inzamelingsacties uit van volkomen betrouwbare instellingen; evenwel komt het ook voor dat de bedoelde inzamelingen e.d. uitgaan van instellingen of personen die in het geheel geen steun verdienen of wier beroep op de algemene liefdadigheidszin niet gemotiveerd is. Ook komt het voor dat slechts in naam een instelling bestaat, terwijl in werkelijkheid alleen particuliere belangen worden gediend. Voorts kan er sprake zijn van misbruiken in die zin dat de giften die liefdadige personen ter beschikking stellen slechts voor een klein deel ten goede komen aan het (beweerde) charitatieve doel.

Ingevolge artikel 5.2.1, eerste lid, is het houden van een openbare inzameling gebonden aan een vergunning van het college. Voor de toepasselijkheid van de onderhavige bepaling is het niet nodig dat de inzameling zich naar haar aard en opzet richt tot een ieder zonder onderscheid. Voor de openbaarheid der inzameling is voldoende dat deze aan de openbare weg of van daar af zichtbaar dan wel op een andere voor het publiek toegankelijke plaats plaatsvindt. Ook indien een inzameling beperkt is tot de op intekenlijsten voorkomende namen kan dus van een openbare inzameling sprake zijn.

In het derde lid van artikel 5.2.1 is voorts een uitzondering opgenomen voor inzamelingen die gehouden worden 'in besloten kring'. De uitdrukking 'in besloten kring' doelt op gevallen waarin tussen de inzamelende instelling en de persoon tot wie zij zich richt een bepaalde kerkelijke, maatschappelijke of verenigingsband bestaat, welke binding de achtergrond vormt van de actie. Het begrip 'besloten kring' veronderstelt een nauwere band dan alleen het gemeenschappelijk lidmaatschap. Men zal tevens moeten aangeven dat er ook een zekere gemeenschappelijke bekendheid met elkaar is.

Het door de Centraal Bureau Fondsenwerving voor het inzamelingswezen, dat de activiteiten van de instellingen toetst, jaarlijks opgestelde landelijke collecterooster dient de gemeente als leidraad voor het plaatselijke collecterooster. Alleen bonafide instellingen worden op het collecterooster vermeld. De meeste instellingen beschikken over een gemeentelijke doorlopende collectevergunning. Voor instellingen die niet voorkomen op het collecterooster wordt, indien een vergunning wordt verstrekt, deze voor bepaalde tijd afgegeven. Instellingen die niet op het landelijke collecterooster voorkomen zijn aangewezen op de in het collecterooster opgenomen vrije collecteperioden.

Ook vergunningen voor kledinginzamelingen worden in principe alleen verleend aan instellingen die door het Centraal Bureau Fondsenwerving positief zijn beoordeeld. Er wordt per maand aan maximaal één instelling vergunning verleend om in de gemeente Pijnacker-Nootdorp kleding in te zamelen.

Een algemene regel waarbij niet-keurmerkinstellingen die niet op het rooster voorkomen worden vrijgesteld van de vergunningplicht, eventueel gekoppeld aan een meldingsplicht, is niet zinvol. Het verlenen van een incidentele vergunning is immers maatwerk. Vaak betreft het een lokale organisatie waarbij specifiek voor die organisatie geldende voorwaarden worden gesteld. Juist doordat de gemeente bij deze instellingen niet kan afgaan op het oordeel van het CBF, dient deze zelf een afweging te maken of sprake is van een bonafide instelling. Uitgangspunt van het collecterooster is dat er slechts één organisatie per week huis-aan-huis mag collecteren met het oog op het voorkomen van overlast.

Straathandel: markten, venten en standplaats innemen

In hoofdstuk 5 is een tweetal artikelen opgenomen over straathandel. Straathandel is een verzamelnaam voor een aantal vormen van handel. Er valt een onderscheid te maken naar markten, venten en standplaats innemen. Straathandel vindt plaats in de openbare ruimte. Op de straathandel is ook een aantal wetten van toepassing, zoals de Grondwet, de Gemeentewet, de Wet milieubeheer, de Wet op de Ruimtelijke Ordening, de Colportagewet, de Vestigingswet bedrijven, de Warenwet en de Winkeltijdenwet. Deze wetten stellen, ieder vanuit verschillende motieven, grenzen aan het drijven van handel. Voor zover nodig zal ook aan deze wettelijke voorschriften moeten worden voldaan bij straathandel.

Een markt is te omschrijven als een aantal standplaatsen op dezelfde locatie in de openbare ruimte van waaruit goederen te koop worden aangeboden. Hierbij valt te denken aan de wekelijkse markt op het Raadhuisplein in Pijnacker en op het Paradeplein in Nootdorp. Voor het vaststellen van regels ten aanzien

van markten geldt een aparte bepaling in de Gemeentewet. Op grond hiervan heeft de gemeenteraad de Marktwarenverordening Pijnacker-Nootdorp 2001 vastgesteld.

Met betrekking tot particuliere (snuffel)markten gelden de bepalingen over het innemen van een standplaats niet. Evenmin geldt de gemeentelijke marktwarenverordening. Het reguleren van handel op particuliere markten vindt, indien nodig, plaats middels de handhaving van de openbare orde, aan de hand van de bepalingen in de APV.

Onder venten met goederen wordt verstaan: de uitoefening van kleinhandel, waarbij de goederen aan willekeurige voorbijgangers worden aangeboden, dan wel het huis aan huis aanbieden van goederen.

Onder het innemen van een standplaats wordt verstaan: het te koop aanbieden van goederen vanaf eenzelfde plaats, al dan niet gebruikmakend van fysieke hulpmiddelen als een kraam of een aanhangwagen, in de openbare ruimte. Het onderscheid tussen venten en het innemen van een standplaats, betreft de periode gedurende welke goederen vanaf dezelfde plaats op straat worden aangeboden aan willekeurige voorbijgangers.

Direct dialogue is een fondsenwervingmethode waarbij mensen op straat of aan de deur worden aangesproken en gevraagd om donateur of lid te worden van een organisatie. Daartoe wordt een intekenlijst aangeboden. In Nederland is een aantal bedrijven gespecialiseerd in deze methode. Direct dialogue activiteiten vallen onder de vergunningplicht als opgenomen in artikel 5.2.1 APV waarin immers vermeld staat dat het verboden is zonder vergunning van het college een openbare inzameling van geld of goederen te houden of daartoe een intekenlijst aan te bieden. De gemeente kan bijvoorbeeld het beleid voeren dat in de periode dat een instelling volgens het collecteplan fondsen mag werven de instelling dit ook mag doen via direct dialogue. Ook de vrije perioden kunnen hiervoor worden bestemd.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 5.2.2.1 - Begripsbepaling

Het is van belang te omschrijven wat onder venten wordt verstaan. Onder venten met goederen wordt verstaan: de uitoefening van kleinhandel waarbij goederen aan willekeurige voorbijgangers worden aangeboden dan wel het huis-aan-huis aanbieden van goederen of diensten. Bij venten is het van belang dat de venter in beweging is. De venter biedt zijn waren voortdurend aan vanaf een andere plaats. Het tijdelijk stilstaan in afwachting van klanten is geen venten.

Onder het innemen van een standplaats wordt verstaan het te koop aanbieden van goederen vanaf eenzelfde plaats, al dan niet gebruikmakend van fysieke hulpmiddelen als een kraam of een aanhangwagen, in de openbare ruimte. Het onderscheid tussen venten en het innemen van een standplaats betreft de periode gedurende welke goederen vanaf dezelfde plaats op straat worden aangeboden aan willekeurige voorbijgangers. Venten en standplaats innemen sluiten elkaar dus uit.

Het oude artikel over venten ging uit van een algeheel verbod op venten, behalve als met een door het college verstrekte vergunning werd gehandeld. Nu is gekozen voor een algemene regel: het is nog slechts verboden te venten indien de openbare orde wordt verstoord, de openbare veiligheid, de volksgezondheid of het milieu in gevaar komen. Deze terminologie sluit aan bij de Europese dienstenrichtlijn. Besloten is tot het afschaffen van het vergunningstelsel, omdat venten in onze gemeente geen overlast oplevert. Daarbij komt dat de praktijk van de vergunningverlening is dat de vergunning vrijwel altijd wordt verleend onder dezelfde voorwaarden. In dat geval is er geen zinnige reden waarom een vergunningstelsel nog noodzakelijk en proportioneel is. Indien er toch overlast wordt ervaren, kan dit ook achteraf worden aangepakt. Hierbij geldt dat volgens de Dienstenrichtlijn een vergunning alleen proportioneel is als een controle achteraf onvoldoende is.

Standplaatsen

Artikel 5.2.3.1- Begripsomschrijving

Deregulering bestaat niet alleen uit het verminderen van administratieve lasten, maar ook uit het verhelderen en vereenvoudigen van regels. In het kader van de deregulering is daarom het oude artikel 5.2.3 opgedeeld in vijf artikelen en is de tekst verduidelijkt. Een inhoudelijke wijziging is niet beoogd.

Artikel 5.2.3.2 - Standplaatsvergunning en weigeringsgronden

Dit artikel bevat in het eerste lid een verbod tot het aanbieden van goederen vanaf een vaste plaats in de openbare ruimte. Dit verbod geldt niet wanneer een vergunning door het college is verstrekt.

Artikel 5.2.3.3 - Toestemming rechthebbende

Dit artikel is het oude tweede lid en verbiedt de rechthebbende op een terrein toe te laten dat een standplaats wordt ingenomen, zonder dat hiervoor een vergunning is verstrekt. Met dit verbod is het mogelijk niet alleen degene die zonder vergunning een standplaats inneemt te vervolgen, maar ook de eigenaar van de grond die het innemen van een standplaats zonder vergunning toestaat.

Artikel 5.2.4 - Snuffelmarkten e.d.

Het komt wel eens voor dat particulieren markten organiseren in grote (doorgaans leegstaande) gebouwen. Deze markten worden aangeduid met termen als 'vlooienmarkt', 'zwarte markt', 'vrije markt' of 'snuffelmarkt'. De meeste van deze markten zijn uitingen van algemeen aanvaarde activiteiten van het particulier initiatief. Voor zover deze markten uitsluitend verkoop door particulieren betreft die hun tweedehands spullen aan de man willen brengen, bestaat daartegen in principe geen bezwaar. Zulks geldt evenzeer voor de door verenigingen jaarlijks te organiseren rommelmarkten. Er is evenwel een tendens waarneembaar, dat de door particulieren opgezette markten een commercieel karakter krijgen. Een 'vrije markt' kan dan een onevenredige verstoring betekenen van het in een gemeente zorgvuldig opgebouwde markt en standplaatsengebeuren. Dit geldt met name voor activiteiten die in de regel op markt en standplaatsen plaatsvindt, te weten de verkoop van geregelde goederen. Dit artikel richt zich niet tot degene die standplaats wil innemen maar tot de organisator van de markt en de rechthebbende op het gebouw waarin deze markt wordt gehouden. Zou het standplaats innemen zèlf aan een vergunning worden gebonden, dan zouden al degenen die standplaats willen innemen op een 'vrije markt' daartoe een vergunning behoeven. Dit artikel strekt ter bescherming van het belang van de openbare orde en ter bescherming van het gemeentelijk marktwezen. In de aan een vergunning te verbinden voorschriften wordt bepaald dat op de 'vrije markt' niet door handelaren bedrijfsmatig goederen te koop mogen worden aangeboden. Tegen 'vrije markten' bestaan geen overwegende bezwaren indien en voor zover op deze markten door particulieren tweedehands spullen worden verkocht.

Lex silencio positivo

Een snuffelmarkt is een markt, niet in de open lucht, waarbij hoofdzakelijk tweedehandse of incourante goederen worden verhandeld of diensten worden aangeboden vanaf een standplaats (begripsbepaling uit artikel 5:22 model APV). De vergunningsplicht is in de APV gehandhaafd, met name omdat een snuffelmarkt voor overlast kan zorgen in de omgeving (bijvoorbeeld door extra verkeer en parkeerdrukte). Nu aan de verlening of weigering van de vergunning een relatief eenvoudige afweging ten grondslag ligt en de gevolgen van een snuffelmarkt doorgaans beperkt zullen zijn, zijn er geen dwingende redenen van algemeen belang aanwezig om van een lex silencio positivo af te zien. Paragraaf 4.1.3.3. Awb wordt op het artikel van toepassing verklaard.

AFDELING 3 OPENBAAR WATER

Het beheer van het openbaar (vaar)water is in Nederland aan diverse overheden opgedragen. Zo is voor het beheer van de belangrijkste rivieren en rijkskanalen de centrale overheid verantwoordelijk. Het beheer van de overige wateren is verdeeld tussen de provincies, gemeenten en waterschappen c.a. De centrale wetgever heeft voor het gebruik van het openbaar vaarwater diverse regelingen vastgesteld. Daarbij is een splitsing aangebracht tussen regelingen die uitsluitend van toepassing zijn op de bij het rijk in beheer zijnde vaarwateren en regelingen die voor het gebruik van alle openbare vaarwateren gelden.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 5.3.1 - Voorwerpen op, in of boven openbaar water

Het onderhavige artikel is, ter aanvulling van een aantal andere regelingen, bedoeld om de overige openbare wateren te vrijwaren van activiteiten die het gebruik op enigerlei wijze nadelig zouden kunnen beïnvloeden.

Artikel 5.3.2 - Ligplaats woonschepen en overige vaartuigen

Binnen een gemeente met openbaar water moeten mogelijkheden zijn om met een woonschip ligplaats in te nemen. Teneinde het aantal en de plaatsen die men inneemt aan regels te kunnen binden is het noodzakelijk dat daarvoor in de APV een basis gecreëerd wordt.

Artikel 5.3.2 is daarvoor naast artikel 5.3.3 in de APV opgenomen. Uitgangspunt van artikel 5.3.2 is dat het in beginsel is toegestaan met of voor een vaartuig, dus ook een woonschip, een ligplaats in te nemen, te hebben of beschikbaar te stellen binnen de gemeente.

Om niet in strijd te komen met de Wet op de woonwagens en de woonschepen mag een aanwijzingsbesluit krachtens lid 1 niet de gehele gemeente omvatten. Er moet een mogelijkheid zijn om met een woonschip binnen de gemeente een ligplaats in te nemen.

Lid 2, onder a, van artikel 5.3.2 biedt het college de mogelijkheid om nadere regels te stellen aan het innemen, hebben of beschikbaar stellen van een ligplaats.

Krachtens lid 2, onder b, van artikel 5.3.2 hebben het college ook de mogelijkheid om een differentiatie naar soort en aantal vaartuigen aan te brengen. Zo kunnen aparte ligplaatsen voor woonschepen en ligplaatsen voor uitsluitend pleziervaartuigen aangewezen worden. Bovendien kan het aantal gelimiteerd worden. Artikel 5.3.2 bepaalt bovendien dat ook het innemen van een ligplaats met een 'pleziervaartuig' slechts toegestaan is op die plaatsen die niet door het college krachtens lid 1 zijn aangewezen. Ook hier kan het aantal vaartuigen dat ligplaats mag innemen op de niet aangewezen gedeelten van openbaar water gelimiteerd worden.

Artikel 5.3.3 - Aanwijzingen ligplaats

Naast de algemene voorschriften die krachtens artikel 5.3.2, lid 2, kunnen worden uitgevaardigd kan het wenselijk zijn, gelet op de omstandigheden, om aan een individuele booteigenaar nog nadere aanwijzingen op te leggen. Dit artikel biedt daarvoor de grondslag.

Artikel 5.3.4 - Verbod innemen ligplaats

Deze bepaling spreekt voor zich.

Artikel 5.3.5 - Vaarverbod

Deze bepaling spreekt voor zich.

Artikel 5.3.6 - Beschadigen van waterstaatswerken en oevers

Voor wat betreft de afbakening met hogere regelgeving geldt op grond van artikel 122 van de Gemeentewet dat de bepalingen van de APV van rechtswege vervallen als in het onderwerp door een wet, amvb of een provinciale verordening wordt voorzien. De APV bepaling heeft alleen betrekking op waterstaatswerken die in beheer zijn bij de gemeente.

Artikel 5.3.7 - Reddingsmiddelen

Om te waarborgen dat deze middelen aanwezig zijn en gebruikt kunnen worden voor het redden van personen, is andersoortig gebruik of het voor gebruik onklaar maken van reddingsmiddelen strafbaar gesteld.

AFDELING 4 CROSSTERREINEN EN VERKEER IN NATUURGEBIEDEN

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 5.4.1 - Crossterreinen

De regeling in de APV is van belang voor die terreinen die niet behoren tot de terreinen die genoemd zijn in categorie 19.1, onder g, van het Inrichtingen en vergunningenbesluit milieubeheer. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan een terrein dat niet is ingericht voor motorwedstrijden en activiteiten, en terreinen die hiervoor slechts eenmalig of zeer incidenteel worden gebruikt.

In een gemeentelijke regeling met betrekking tot dit soort motorterreinen zal de werkingssfeer ten opzichte van de Wet milieubeheer in ieder geval moeten zijn afgebakend.

Het staat de gemeentelijke wetgever vrij het houden van wedstrijden e.d. op plaatsen die niet zijn aan te merken als weg in de zin van de wegenverkeerswetgeving aan een ontheffing te binden.

Doordat artikel 5.4.1 slechts betrekking heeft op terreinen niet zijnde een weg in de zin van de wegenverkeerswetgeving, wordt de werkingssfeer van deze bepaling ten opzichte van artikel 10 van de WVW 1994 afgebakend.

De bij het aanwijzingsbesluit te stellen regels dienen aan te sluiten bij de belangen welke het onderhavige voorschrift beoogt te dienen. Behalve het belang van de openbare orde zijn dat milieubelangen en het belang van de veiligheid van het publiek en/of de deelnemers.

Krachtens artikel 3, eerste lid, van de Zondagswet is het verboden op zondag zonder strikte noodzaak gerucht te verwekken, dat op een afstand van meer dan 200 meter van het punt van verwekking hoorbaar is. Volgens het tweede lid van dit artikel is de burgemeester bevoegd van dit verbod voor de tijd na 13.00 uur ontheffing te verlenen. De training voorafgaande aan een motorcrosswedstrijd kan als deze voor publiek toegankelijk is, reeds aangemerkt worden als een openbare vermakelijkheid als bedoeld in artikel 4 van de Zondagswet.

Artikel 5.4.2 - Beperking verkeer in natuurgebieden

Vele gemeenten worden in toenemende mate geconfronteerd met het bezoek van motorcrossers aan natuurgebieden, met als gevolg klachten over geluidhinder, schade aan flora en fauna, verstoring van wild e.d.

Verder worden natuurgebieden, parken e.d. steeds vaker door ruiters en fietsers/mountainbikers bezocht. Het komt nogal eens voor dat ruiters en fietsers/mountainbikers de speciaal voor hen aangewezen paden

Verlaten. Deze gedraging levert gevaar en hinder op voor wandelaars en berokkent vaak ook schade aan flora en fauna.

Bij de vraag, welke maatregelen mogelijk zijn tegen het motorcrossen in natuurgebieden, zal men een onderscheid moeten maken tussen het zogenaamde ‘wilde crossen’ (op wegen en paden en ‘off the road’) en het crossen op daartoe speciaal gebruikte motorterreinen. Op het crossen op motorterreinen is artikel 5.4.1 van de APV van toepassing. De redactie van artikel 5.4.2 is aangepast overeenkomstig het systeem van artikel 5.4.1 van de APV. Op grond van het eerste lid van deze bepaling geldt een algeheel verbod om zich met motorvoertuigen, (brom)fietsen of paarden in een natuurgebied te bevinden. Het college kan op grond van het tweede lid terreinen aanwijzen waar dit verbod niet geldt en kan tevens regels stellen voor het gebruik van deze terreinen.

AFDELING 5 VERBOD VUUR TE STOKEN

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 5.5.1 - Verbod vuur te stoken

Benadrukt wordt dat voor het verbranden van afvalstoffen buiten inrichtingen altijd een ontheffing nodig is op grond van artikel 10:63, tweede lid, Wet milieubeheer. Het college kan een ontheffing verlenen, indien het belang van de bescherming van het milieu zich daartegen niet verzet. Met andere woorden, het college kan een ontheffing weigeren op grond van milieuhygiënische argumenten.

Bij het verbranden van afvalstoffen zijn echter vaak openbare orde- en veiligheidsaspecten van belang. Artikel 10:63, tweede lid, Wet milieubeheer, biedt geen mogelijkheid om de ontheffing te weigeren, indien de openbare orden en veiligheid in het geding is. Bovendien kunnen de voorschriften verbonden aan een dergelijke ontheffing alleen dienen ter bescherming van het belang van het milieu. Artikel 5.5.1 vult daarom voor wat betreft genoemde aspecten de Wet milieubeheer aan.

Voor artikel 5.5.1 APV betekent dit concreet het volgende. Artikel 5.5.1, tweede lid APV biedt de mogelijkheid om – naast de ontheffing op grond van de Wet milieubeheer – een ontheffing te verlenen, waarin de aspecten van openbare orde en veiligheid worden geregeld. Er ligt dus een ander motief ten grondslag aan de APV dan aan de Wet milieubeheer. Tevens wordt het college de mogelijkheid geboden om aan deze ontheffing voorschriften te verbinden die het belang van de openbare orde en veiligheid beogen te beschermen. De weigeringsgronden worden genoemd in artikel 1.8 en het vierde lid van artikel 5.5.1.

AFDELING 6 STRAATNAAMBORDEN, HUISNUMMERS E.D.

Artikel 5.6.1 - Gedoogplicht aanduidingen

Deze bepaling spreekt voor zich.

Artikel 5.6.2 - Verwijdering e.d. aanduidingen

Deze bepaling spreekt voor zich.

AFDELING 7 LIJKBEZORGING

Deze afdeling spreekt voor zich.

AFDELING 8 VERSTOOIING VAN AS

Artikel 5.8.1 - Begripsomschrijving

Verstrooiingen die plaatsvinden door of op last van de houder van een crematorium of bewaarplaats van asbussen kunnen alleen plaatsvinden op het terrein dat daartoe permanent is bestemd. Uiteraard blijft de mogelijkheid bestaan dat de as op open zee verstrooid wordt.

Artikel 5.8.2 - Verboden plaatsen

Asverstrooiing is om uiteenlopende redenen niet op alle plaatsen even wenselijk. Dit geldt zeker voor plaatsen waar de as niet of nauwelijks in de bodem kan worden opgenomen en door de wind kan gaan dwarrelen. Dit speelt met name een rol op stoepen, straten, pleinen en dergelijke. Daarom is er een verbod opgenomen voor het verstrooien van as op de verharde delen van de weg.

Artikel 5.8.3 - Hinder of overlast

Het verstrooien van as blijft een emotionele gebeurtenis. Zowel voor nabestaanden als voor omstanders die ermee worden geconfronteerd. Het is daarom van belang dat omstanders geen hinder ondervinden van de activiteiten op zich en van de as die na de activiteit wordt achtergelaten.

AFDELING 9 GEBRUIK GEMEENTEWAPEN EN GEMEENTELOGO

Artikel 5.9.1 - Gebruik gemeentewapen en gemeentelogo

Deze bepaling spreekt voor zich.

Toelichting hoofdstuk 6 Straf , overgangs en slotbepalingen

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 6.1 - Strafbepaling

Op grond van artikel 154 van de Gemeentewet kan de gemeenteraad op overtreding van zijn verordeningen straf stellen. Deze straf mag niet zwaarder zijn dan hechtenis van ten hoogste drie maanden of een geldboete van de tweede categorie, al dan niet met openbaarmaking van de rechtelijke uitspraak. In artikel 23 van het Wetboek van Strafrecht (WvSr) zijn de maxima van de zes boetecategorieën opgenomen. Het maximum van een boete van de eerste categorie bedraagt € 225,-- en van de tweede categorie € 2250,--. Het is overigens uiteindelijk de strafrechter die de soort en de maat van de straf in een concreet geval bepaalt, tot de grens van de door de gemeenteraad gekozen boetecategorie. Hierbij dient de rechter op grond van artikel 24 WvSr rekening te houden met de draagkracht van de verdachte. Het algemeen geldende minimum van de geldboete bedraagt € 2,-- (zie artikel 23, tweede lid, WvSr).

De Gemeentewet heeft aan de gemeenteraad de keuze gelaten op overtreding van verordeningen geldboete te stellen van de eerste óf de tweede categorie. De gemeenteraad heeft daarbij de ruimte om binnen de verordening onderscheid te maken naar bepalingen waar bij overtreding een straf van de eerste dan wel van de tweede categorie op staat.

Bij het stellen van straf op overtreding van gemeentelijke verordeningen is hier de tweede geldboetecategorie als uitgangspunt genomen. Enkele overtredingen in de APV komen in aanmerking voor onderbrenging in de eerste categorie. De voor overtreding van een gemeentelijke verordening gekozen geldboetecategorie biedt de rechter voldoende mogelijkheden een passende sanctie op te leggen.

Ook de lichtere delicten kunnen soms onder zodanige omstandigheden worden gepleegd, dat zij een zwaardere bestraffing verdienen. Niet zelden gebeurt het, dat de rechter er behoefte aan heeft voor bijvoorbeeld bepaalde baldadigheidsdelicten - waarop in het algemeen een zware straf niet past - met het oog op de algemene preventie gevoelige straffen op te leggen.

Door ook overtreding van het krachtens de verordening bepaalde met straf te bedreigen, wordt ook het niet naleven van door het college krachtens delegatie door de raad gestelde nadere regels bestempeld tot strafbaar feit. De strafbaarstelling van overtreding van de door het college gestelde nadere regels moet immers steunen op de raadsverordening.

Artikel 6.1a - Toezichthouders

In dit artikel worden de toezichthouders aangewezen. De basis voor deze bevoegdheid wordt gevonden in hoofdstuk 5 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), waarin algemene regels worden gegeven voor de bestuursrechtelijke handhaving van algemeen geldende rechtsregels en individueel gestelde voorschriften.

De meeste bepalingen in deze verordening bevatten ge- en verboden. Op de naleving hiervan dient te worden toegezien en bij overtreding dient te worden opgetreden. Dit kan op twee manieren gebeuren: bestuursrechtelijk - door onder andere het opleggen van een dwangsom - en strafrechtelijk. Voor beide vormen van handhaving dienen personen te worden aangewezen met respectievelijk toezichthoudende en opsporingsbevoegdheden. Alleen voor de aanwijzing van toezichthouders is een bepaling in deze verordening opgenomen. De opsporingsambtenaren worden aangewezen in de artikelen 141 en 142 van het Wetboek van Strafvordening (WvSv). In laatstgenoemd artikel is in het eerste lid onder c bepaald dat toezichthouders tevens bevoegd zijn tot opsporen indien zij bij verordening zijn aangewezen. Om die reden is een nadere regeling in de APV niet (meer) nodig. De aanwijzing als toezichthouder in het eerste lid is de grondslag voor het hebben van opsporingsbevoegdheden.

Artikel 6.2 -Binnentreden woningen

In deze bepaling wordt aan de op grond van artikel 6.1a aangewezen ambtenaren een bevoegdheid verleend tot het betreden of binnentreden van woningen, andere gebouwen en terreinen.

In de Awb wordt aan toezichthouders de bevoegdheid toegekend om plaatsen te betreden. Dit omvat mede de bevoegdheid woningen te betreden, mits de bewoner hiervoor toestemming geeft. Binnentreden van woningen in het geval de toestemming niet uitdrukkelijk door de bewoner is verleend, behoeft een afzonderlijk formeel wettelijke basis. De mogelijkheid om in (autonome) gemeentelijke verordeningen de bevoegdheid te verlenen om woningen binnen te treden zonder toestemming, is neergelegd in artikel 149a Gemeentewet. Van deze mogelijkheid wordt in onderhavig artikel gebruik gemaakt. Het gaat hier uitdrukkelijk om binnentreden ter uitoefening van toezicht en opsporing in verband met naleving van voorschriften inzake handhaving van de openbare orde of veiligheid en bescherming van het leven of de gezondheid van personen, derhalve met name ter handhaving van autonome gemeentelijke verordeningen.

De Algemene wet op het binnentreden noemt een aantal vereisten die bij het binnentreden in een woning zonder toestemming van de bewoner in acht moet worden genomen. Onder andere is een machtiging vereist, legitimatie en mededeling van het doel en er dient ook een verslag te worden opgemaakt.

Artikel 6.3 - Inwerkingtreding

Dit artikel spreekt voor zich.

Artikel 6.4 - Overgangsbepaling

Van belang is in de overgangsbepalingen aan te geven of bestaande vergunningen, ontheffingen etc. al dan niet hun rechtskracht blijven behouden na de inwerkingtreding van deze verordening.

Dit geldt ook voor de vraag of het oude dan wel het nieuwe recht van toepassing is bij beroepszaken, aanhangig gemaakt voor de inwerkingtreding van het nieuwe recht, maar behandeld na de inwerkingtreding.

In het eerste lid wordt er van uitgegaan dat alle bestaande vergunningen, ontheffingen etc. na een bepaalde termijn aangepast moeten worden aan het nieuwe recht.

Dit betekent in feite een sanering van alle vergunningen, ontheffingen etc. die voor onbepaalde tijd zijn afgegeven. In de praktijk zal het voor de gemeente niet veel extra werk betekenen, aangezien het merendeel van de vergunningen, ontheffingen etc. nu reeds voor een bepaalde tijd zijn afgegeven. Wanneer dan ook de termijn in het eerste lid op bijvoorbeeld twee jaar zou worden gesteld, zouden de genoemde vergunningen, ontheffingen etc. veelal toch reeds eerder vervallen zijn, aangezien de werkingsduur van deze vergunningen, ontheffingen etc. korter zal zijn dan twee jaar.

Met betrekking tot op basis van het oude recht opgelegde voorschriften en beperkingen wordt eveneens een sanering doorgevoerd (lid 2). Ook hier moet weer een redelijke termijn gekozen worden. Het ligt voor de hand dezelfde termijn als in het eerste lid te kiezen.

Bij de hier bedoelde voorschriften en beperkingen moet gedacht worden aan de bevoegdheid van de burgemeester of het college om in sommige gevallen aan de uitoefening van bepaalde activiteiten voorschriften en beperkingen op te leggen zonder dat overigens voor die activiteit een vergunning, ontheffing of kennisgeving is vereist.

In het derde lid wordt het nieuwe recht van toepassing verklaard op aanvragen voor een vergunning en ontheffing, die voor de inwerkingtreding van deze verordening zijn ingediend maar waar daarna op wordt beslist. Voorwaarde is wel dat de nieuwe verordening een overeenkomstig gebod of verbod kent.

Het oude recht is van toepassing op tijdig ingediende beroep of bezwaarschriften betreffende vergunningen, ontheffingen, voorschriften of beperkingen, die gebaseerd zijn op het oude recht (lid 4).

In het vijfde lid is bepaald dat de oude vergunning of ontheffing van kracht blijft totdat onherroepelijk op de nieuwe aanvraag is beslist. De termijn die in het eerste lid is genoemd kan hierdoor verlengd worden. Met deze bepaling kan worden voorkomen dat gedurende een bepaalde periode de aanvrager niet in het bezit is van de benodigde vergunning of ontheffing en daardoor formeel geredeneerd in overtreding is.

Ziet u een fout in deze regeling?

Bent u van mening dat de inhoud niet juist is? Neem dan contact op met de organisatie die de regelgeving heeft gepubliceerd. Deze organisatie is namelijk zelf verantwoordelijk voor de inhoud van de regelgeving. De naam van de organisatie ziet u bovenaan de regelgeving. De contactgegevens van de organisatie kunt u hier opzoeken: organisaties.overheid.nl.

Werkt de website of een link niet goed? Stuur dan een e-mail naar regelgeving@overheid.nl

Inhoudsopgave

Permanente link

Naar de actuele versie van de regeling

Naar de door u bekeken versie

Algemene Plaatselijke Verordening 2008 voor de gemeente Pijnacker-Nootdorp

Intitulé

Hoofdstuk 1 Algemene bepalingen

Artikel 1.1 - Begripsomschrijvingen

Artikel 1.2 - Beslissingstermijn

Artikel 1.3 - Te late indiening aanvraag

Artikel 1.4 - Voorschriften en beperkingen

Artikel 1.5 - Persoonlijk karakter van vergunning of ontheffing

Artikel 1.6 - Intrekking of wijziging van vergunning of ontheffing

Artikel 1.7 - Termijnen

Artikel 1.8 - Weigeringsgronden

Artikel 1.9 - Positieve fictieve beschikking bij niet tijdig beslissen

Artikel 1.10 – Geen positieve fictieve beschikking bij niet tijdig beslissen

Hoofdstuk 2 Openbare orde

Afdeling 1 - Orde en veiligheid op de weg

Afdeling 2 - Toezicht op evenementen

Afdeling 3 - Toezicht op openbare inrichtingen

Afdeling 4 - Maatregelen tegen overlast en baldadigheid

Afdeling 5 - Bepalingen ter bestrijding van heling van goederen

Afdeling 6 - Vuurwerk

Afdeling 7 - Drugsoverlast

Afdeling 8 - Bestuurlijke ophouding

Afdeling 9 - Preventief fouilleren

Afdeling 10 - Cameratoezicht op openbare plaatsen

Hoofdstuk 3 - Seksinrichtingen, escortbedrijven, straat- en raamprostitutie e.d.

Paragraaf 1 Begripsomschrijvingen

Paragraaf 2 Seksinrichtingen, straat- en raamprostitutie, sekswinkels en dergelijke

Paragraaf 3 Beslissingstermijn; weigeringsgronden; nadere regels

Paragraaf 4 Beëindiging exploitatie; wijziging beheer

Paragraaf 5 Intrekkingsgronden; sluiting

Hoofdstuk 4 Bescherming van milieu en natuurschoon en zorg voor uiterlijk aanzien van de gemeente

Afdeling 1 - Geluid- en lichthinder

Afdeling 2 - Bodem-, weg- en milieuverontreiniging

Afdeling 3 - Het bewaren van houtopstanden

Afdeling 4 - Bescherming van flora en fauna

Afdeling 5 - Maatregelen tegen ontsiering en stankoverlast

Hoofdstuk 5 Andere onderwerpen betreffende de huishouding der gemeente

Afdeling 1 - Parkeerexcessen

Afdeling 2 - Collecteren, venten, standplaatsen en snuffelmarkten

Afdeling 3 - Openbaar water

Afdeling 4 - Crossterreinen en verkeer in natuurgebieden

Afdeling 5 - Verbod vuur te stoken

Afdeling 6 - Straatnaamborden, huisnummers e.d.

Afdeling 7 - Lijkbezorging

Afdeling 8 - Verstrooiing van as

Afdeling 9 - Gebruik gemeentewapen en gemeentelogo

Hoofdstuk 6 - Straf-, overgangs- en slotbepalingen

Artikel 6.1 - Strafbepaling

Artikel 6.1a - Toezichthouders

Artikel 6.2 - Binnentreden woningen

Artikel 6.3 - Inwerkingtreding

Artikel 6.4 - Overgangsbepaling

Artikel 6.5 - Citeertitel

Ondertekening

Ziet u een fout in deze regeling?