Verordening op de heffing en invordering van toeristenbelasting 2019

1. Belastingplichtig is degene die gelegenheid biedt tot verblijf als bedoeld in artikel 1.

2. De belastingplichtige is bevoegd de belasting als zodanig te verhalen op degene die verblijf houdt als bedoeld in artikel 1.

3. Als er geen belastingplichtige is aan te wijzen die gelegenheid biedt tot verblijf, is degene belastingplichtig die verblijf houdt als bedoeld in artikel 1.

1. Voor de toepassing van dit artikel wordt verstaan onder:

• a.

  kampeermiddel: tent, tentwagen, kampeerauto, caravan dan wel enig ander onderkomen of ander voertuig of gewezen voertuig of een gedeelte daarvan, voor zover geen bouwwerk zijnde waarvoor een omgevingsvergunning voor een bouwactiviteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder a, Wet algemene bepalingen omgevingsrecht is vereist; een en ander voor zover deze onderkomens of voertuigen geheel of ten dele blijvend zijn bestemd of opgericht dan wel worden of kunnen worden gebruikt voor recreatief nachtverblijf;

• b.

  kampeerterrein: terrein of plaats, geheel of gedeeltelijk ingericht, en volgens die inrichting bestemd, om daarop gelegenheid te geven tot het plaatsen of geplaatst houden van kampeermiddelen merendeels ten behoeve van recreatief nachtverblijf;

• c.

  vaste standplaats: een terrein of terreingedeelte dat deel uitmaakt van een kampeerterrein en dat ter beschikking wordt gesteld voor de plaatsing van eenzelfde kampeermiddel gedurende een seizoen of een jaar;

• d.

  volgtijdige standplaats: een terrein of terreingedeelte dat deel uitmaakt van een kampeerterrein en dat ter beschikking wordt gesteld voor de volgtijdige plaatsing van verschillende kampeermiddelen;

• e.

  woning: een huis, een naar aard en inrichting vergelijkbare ander onderkomen of een deel van een huis of een vergelijkbaar onderkomen;

• f.

  particulier: een natuurlijk persoon die buiten de uitoefening van een bedrijf of beroep gelegenheid biedt tot verblijf;

• g.

  particulier verhuurde woning: een woning die door een particulier ter beschikking wordt gesteld voor het houden van verblijf met overnachting tegen een vergoeding in welke vorm dan ook;

• h.

  bedrijfsmatige exploitatie: het via een bedrijf, stichting of andere rechtspersoon voeren van een zodanig beheer/exploitatie, dat in de woningen daadwerkelijk verblijf plaatsvindt;

• i.

  bedrijfsmatig geëxploiteerde woning: een woning die door een bedrijf, stichting of andere rechtspersoon ter beschikking wordt gesteld voor het houden van verblijf met overnachting tegen een vergoeding in welke vorm dan ook.

2. Voor bedrijfsmatig geëxploiteerde woningen, particulier verhuurde woningen en voor kampeermiddelen op vaste of volgtijdige standplaatsen kan het aantal overnachtingen op een bij de aangifte gedaan verzoek van de belastingplichtige forfaitair worden vastgesteld.

3. Het aantal personen dat heeft overnacht, wordt met betrekking tot:

• a.

  particulier verhuurde woningen en bedrijfsmatig geëxploiteerde woningen bepaald op:

  • •

    2 personen, indien het aantal slaapplaatsen 3 of minder bedraagt;

  • •

    3 personen, indien het aantal slaapplaatsen 4 of 5 bedraagt;

  • •

    5 personen, indien het aantal slaapplaatsen 6 bedraagt;

  • •

    7 personen, indien het aantal slaapplaatsen 7 of 8 bedraagt;

  • •

    9 personen, indien het aantal slaapplaatsen 9 of 10 bedraagt;

  • •

    11 personen, indien het aantal slaapplaatsen meer dan 10 bedraagt.

• b.

  kampeermiddelen op vaste en volgtijdige standplaatsen bepaald op:

  • •

    2 personen, indien het aantal slaapplaatsen drie of minder bedraagt;

  • •

    3 personen, indien het aantal slaapplaatsen meer dan drie bedraagt.

4. Het aantal malen dat door de in het derde lid bedoelde personen is overnacht, wordt:

• a.

  ingeval verblijf wordt gehouden in bedrijfsmatig geëxploiteerde woningen bepaald op 330;

• b.

  ingeval verblijf wordt gehouden in particulier verhuurde woningen bepaald op 90;

• c.

  ingeval verblijf wordt gehouden in kampeermiddelen op vaste standplaatsen en op volgtijdige standplaatsen, welke geschikt zijn voor gebruik of slechts gebruikt mogen worden gedurende een periode van:

  • •

    ten hoogste drie maanden bepaald op 55;

  • •

    meer dan drie doch ten hoogste zes maanden bepaald op 60;

  • •

    meer dan zes doch ten hoogste negen maanden bepaald op 65;

  • •

    meer dan negen doch ten hoogste twaalf maanden bepaald op 70.

1. In afwijking van artikel 9, eerste lid, van de Invorderingswet 1990 moeten de aanslagen worden betaald uiterlijk op de laatste dag van de tweede maand na de dagtekening van het aanslagbiljet.

2. Indien een bestuurlijke boete is opgelegd is het bedrag inzake een bestuurlijke boete invorderbaar uiterlijk op de laatste dag van de tweede maand na de dagtekening van het aanslagbiljet.

3. In afwijking van de voorgaande leden moet een voorlopige aanslag worden betaald in zoveel gelijke termijnbedragen als er na de maand van de dagtekening van het aanslagbiljet nog maanden in het jaar van de dagtekening overblijven, met dien verstande dat het aantal betalingstermijnen steeds minimaal twee telt. De eerste termijn vervalt een maand na de dagtekening van het aanslagbiljet en elk van de volgende termijnen telkens een maand later

4. De Algemene termijnenwet is niet van toepassing op de in de voorgaande leden gestelde termijnen.

1. De belastingplichtige bedoeld in artikel 2, eerste lid, is gehouden een registratie te houden waaruit het aantal overnachtingen als bedoeld in artikel 4 blijkt.

2. De verplichting als bedoeld in het voorgaande lid geldt niet voor zover de belastingplichtige gebruik maakt van de forfaitaire berekeningswijze van de heffingsmaatstaf als bedoeld in artikel 5.

1. Deze verordening treedt in werking op 1 januari 2019.

2. De datum van ingang van de heffing is 1 januari 2019.