Beleidsregels Wmo gemeente Zwartewaterland 2021

1. Wet: Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015).

2. Langdurige noodzaak: het college beoordeelt individueel of ondersteuning langdurig noodzakelijk is. Een maatwerkvoorziening is in ieder geval langdurig noodzakelijk wanneer de ondersteuning langer dan zes maanden nodig is.

3. Algemeen gebruikelijke voorziening: een voorziening die niet speciaal bedoeld is voor mensen met een beperking én die gewoon verkrijgbaar is én niet veel duurder is dan vergelijkbare producten én waarover een ‘gezond’ persoon in dezelfde omstandigheden ook zou kunnen beschikken. Het college onderzoekt altijd of de algemeen gebruikelijke voorziening voor de individuele cliënt algemeen gebruikelijk is.

4. Zaak: een maatwerkvoorziening in de vorm van een hulpmiddel of woningaanpassing of een persoonsgebonden budget (pgb) bedoeld om een hulpmiddel of woningaanpassing mee te kopen, niet zijnde dienstverlening zoals genoemd onder 5.

5. Dienstverlening: een maatwerkvoorziening voor ondersteuning bij een gestructureerd huishouden, thuisondersteuning, dagondersteuning of kortdurend verblijf.

6. Algemene dagelijkse levensbehoeften (adl): in en uit bed komen, aan- en uitkleden, bewegen, lopen, gaan zitten en weer opstaan, toiletbezoek, eten/drinken, medicijnen innemen, ontspanning en sociaal contact, douchebezoek en lichamelijke hygiëne voor inwoners met een zintuiglijke of verstandelijke beperking of psychiatrische problematiek (wordt in het verlengde gegeven van de overige benodigde ondersteuning).

7. Tekortschietend besef van verantwoordelijkheid: een cliënt betoont te kort schietend besef van verantwoordelijkheid wanneer het college vaststelt dat een maatwerkvoorziening voor ondersteuning noodzakelijk is, terwijl de cliënt in staat is of zou zijn geweest op eigen kracht zijn zelfredzaamheid of participatie te handhaven, maar hier niet naar handelt of heeft gehandeld en hem dit valt te verwijten.

8. Vermijdbare noodzaak: het college beoordeelt individueel of de noodzaak van een maatwerkvoorziening voor ondersteuning vermijdbaar was, en of van de cliënt redelijkerwijs verwacht mocht worden dat hij maatregelen kon treffen die de hulpvraag overbodig hadden gemaakt.

9. Melding en onderzoek (artikel 2.1 en 2.2 van de Verordening Sociaal Domein Gemeente Zwartewaterland): na een melding in de zin van artikel 2.3.2 lid 1 Wmo 2015 start het college een onderzoek zoals genoemd in artikel 2.3.2 lid 2 tot en met 8 Wmo 2015 en artikelen 2.2.1 tot en met 2.2.3 van de Verordening Sociaal Domein.

10. Huisgenoot: een persoon die –ofwel op basis van een familieband, ofwel op basis van een bewuste keuze– een huishouden vormt met de persoon die een hulpvraag heeft / beperkingen ondervindt. Een huisgenoot is bijvoorbeeld een inwonend kind, maar ook inwonende ouders. Of er sprake is van inwoning, wordt beoordeeld aan de hand van de concrete en feitelijke situatie. Daarbij staat inwonend tegenover het hebben van een volledig eigen en zelfstandige huishouding.

11. Formele hulp: een hulpverlener is een formele hulp als deze als zorg verlenende organisatie staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, in het Kwaliteitsregister Jeugd, in het BIG-register of als zelfstandige zonder personeel over een VAR verklaring beschikt en geen familielid is.

12. Gebruikelijke hulp: de hulp die over het algemeen mag worden verwacht van de echtgenoot, ouders, inwonende kinderen of andere huisgenoten.

13. Informele hulp: hulp uit het eigen sociaal netwerk wordt ook wel informele hulp genoemd. Informele hulp kan geboden worden door een mantelzorger of vrijwilliger, bijvoorbeeld een familielid, vriend(in), buur of een bekende.

14. Mantelzorg: de hulp ten behoeve van zelfredzaamheid, participatie, beschermd wonen, opvang, jeugdhulp, het opvoeden en opgroeien van jeugdigen en zorg en overige diensten als bedoeld in de Zorgverzekeringswet, die rechtstreeks voortvloeit uit een tussen personen bestaande sociale relatie en die niet wordt verlengd in het kader van een hulpverlenend beroep (artikel 1.1.1 Wmo). Doorgaans zijn mantelzorgers personen met wie de inwoner regelmatig contact houdt. De mantelzorger en de cliënt hoeven niet per se in één huis te wonen.

15. Vrijwilliger: vrijwilligers kiezen er bewust voor om te zorgen. Als zij met het vrijwilligerswerk starten, is er (nog) geen emotionele band. Daarnaast zorgen zij voor iemand in een afgebakende tijd (bijvoorbeeld een dagdeel per week) en kunnen zij de zorg op eigen initiatief beëindigen.

16. College: Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Zwartewaterland. Te lezen als ‘de gemeente’.

1. Het college kan een hulpmiddel zoals bedoeld in de hoofdstukken 3, 4 en 5 en dat door de cliënt reeds wordt gebruikt, overnemen indien:

• a.

  de cliënt uit een instelling voor langdurige zorg verhuist naar een zelfstandige woonruimte;

• b.

  de cliënt vanuit een andere gemeente verhuist naar een zelfstandige woonruimte in de gemeente.

2. Het college maakt hierover afspraken met de instelling of de gemeente van waaruit verhuisd wordt.

1. Het college neemt een melding mondeling, schriftelijk of elektronisch in ontvangst en beoordeelt of de melding een hulpvraag in het kader van hoofdstuk 2 van de Verordening Sociaal Domein.

2. Het college bevestigt de melding van de hulpvraag schriftelijk of elektronisch binnen 2 werkdagen en geeft tevens de mogelijkheden conform artikel 2.1.2 van de Verordening Sociaal Domein aan om een persoonlijk plan in te kunnen dienen.

3. Het college bepaalt binnen 5 werkdagen na ontvangst van de hulpvraag of afgezien kan worden van een vooronderzoek.

4. Het college start binnen 5 werkdagen een vooronderzoek indien lid 3 niet van toepassing is. Het college bevestigt de afspraak voor een gesprek schriftelijk, telefonisch of elektronisch en vermeldt in de bevestiging:

• a.

  de mogelijkheid van gratis cliëntondersteuning;

• b.

  de mogelijkheid van aanwezigheid van een vertegenwoordiger, mantelzorger of andere betrokkene.

1. Het college voert na melding en vooronderzoek een onderzoek uit zoals bepaald in artikel 2.3.2 van de wet en artikel 2.2.2 van de Verordening Sociaal Domein.

2. Het college maakt binnen zes weken na de melding een verslag van het onderzoek dat is uitgevoerd. Het verslag bevat in ieder geval de in artikel 2.2.2 van de Verordening Sociaal Domein opgenomen onderdelen.

3. Indien het onderzoek langer dan zes weken duurt, stelt het college het afronden van het onderzoek en het nemen van een besluit uit met zoveel langer als nodig is om het onderzoek af te ronden. Het college stelt de cliënt zo snel mogelijk op de hoogte van het uitstel en vermeldt de verwachte datum waarop het onderzoek wel kan worden afgerond. Indien het college het onderzoek niet kan afronden omdat de cliënt gegevens niet tijdig overlegt of kan overleggen of niet (voldoende) meewerkt aan het onderzoek, legt het college een aanvultermijn op. Het uitstel betreft de toepassing van artikel 4:5, 4:14 en 4:15 Algemene wet bestuursrecht.

4. Het college stuurt het verslag zo snel mogelijk na afronding van het onderzoek aan de cliënt of zijn vertegenwoordiger met het verzoek om eventuele aanvullingen en verbeteringen te vermelden, akkoord te gaan met de conclusie(s) van het onderzoek of aan te geven niet akkoord te gaan met de conclusie(s). Indien de cliënt niet akkoord gaat met de conclusies kan hij hierbij ook een motivering vermelden. Op het verslag kan de cliënt aangeven of het verslag als een aanvraag voor een maatwerkvoorziening dient te worden aangemerkt. De cliënt krijgt een termijn van 10 werkdagen om het verslag retour te sturen. Het college kan afwijken van de termijn als de cliënt hier gemotiveerd om verzoekt.

5. Het college vraagt een cliënt of zijn vertegenwoordiger die het verslag van het onderzoek niet terugstuurt eenmaal schriftelijk om het verslag alsnog binnen 10 werkdagen ondertekend retour te sturen.

6. Een cliënt of zijn vertegenwoordiger die het verslag ook na rappel niet terugstuurt, wordt geacht akkoord te gaan met de conclusies uit het onderzoek. Het college kan deze conclusies gebruiken bij een volgende melding indien deze relevant zijn daarvoor. Het college kan van deze conclusies afwijken indien de cliënt gemotiveerd en zo nodig aantoonbaar aan kan geven dat de conclusies niet correct of relevant zijn.

7. De cliënt kan een aanvraag indienen na afronding van het onderzoek, tenzij het college het onderzoek niet binnen zes weken heeft afgerond en geen bericht van uitstel heeft gegeven aan de cliënt of zijn vertegenwoordiger. Ook wanneer het college wel bericht van uitstel heeft gegeven maar het onderzoek niet binnen de gestelde termijn heeft afgrond, kan de cliënt of zijn vertegenwoordiger een aanvraag indienen conform artikel 7 leden 1 en 4 van de Verordening Sociaal Domein.

8. Het college neemt binnen 10 werkdagen na ontvangst van de aanvraag een besluit in de vorm van een beschikking. Mocht dit niet lukken dan dient een verdaagbericht te worden verzonden op grond van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

9. Indien een cliënt om een PGB verzoekt, gaat de aanvraag vergezeld van een PGB-plan. In dit plan geeft de cliënt aan hoeveel PGB hij nodig heeft voor een maatwerkvoorziening en waaraan hij het toe te kennen budget wil besteden.

1. Het college koopt hulpmiddelen, niet-bouwkundige en niet-woontechnische voorzieningen en rolstoelen in bij een of meer derden en bepaalt welk hulpmiddel geleverd wordt aan de cliënt.

2. Het college levert een maatwerkvoorziening voor woningaanpassing door middel van de goedkoopste aanbieder.

1. Het college verstrekt – conform artikelen 6.3.1 en 6.3.2 van de Verordening Sociaal Domein – op verzoek van de cliënt een Pgb voor ondersteuning in de vorm van dienstverlening of in de vorm van een zaak, nadat het college heeft beoordeeld of de cliënt in het kader van het verstrekken van een Pgb redelijkerwijs in staat is zijn belangen te behartigen en de verantwoordelijk voor het inkopen van diensten of zaken en het afsluiten van contracten kan dragen.

Het college betrekt in het onderzoek (niet limitatief):

• a.

  een curatele, beschermingsbewind of mentorschap dat over de cliënt is uitgesproken;

• b.

  de besteding van een eerder aan cliënt verstrekt pgb;

• c.

  de financiële en eventuele schuldenpositie van de cliënt;

• d.

  de inhoud van het gesprek met de cliënt over het pgb;

• e.

  de aanwezigheid van een vertegenwoordiger of een persoon uit het sociale netwerk die de cliënt kan bijstaan.

2. Verstrekking in de vorm van een persoonsgebonden budget vindt niet plaats indien:

• a.

  op grond van aanwijzingen die tijdens het onderzoek duidelijk zijn geworden het ernstige vermoeden bestaat dat de aanvrager problemen zal hebben bij het omgaan met een persoonsgebonden budget, dan wel als gevolg van zijn financiële situatie niet kan beschikken over (een deel van) het persoonsgebonden budget;

• b.

  er sprake is van een aantoonbare schuldenlast waarbij het vermoeden bestaat dat het persoonsgebonden budget zal worden aangewend voor de afwenteling van de schuldenlast. Er wordt dan geen persoonsgeboden budget toegekend, maar er zal een voorziening in natura worden verstrekt.

• c.

  voor zover de aanvraag betrekking heeft op kosten die de belanghebbende voorafgaand aan de indiening van de aanvraag heeft gemaakt en niet meer is na te gaan of de ingekochte voorziening noodzakelijk was.

• d.

  er sprake is van een algemene of overige (Jeugd; die in de wijk of in de gemeente Zwartewaterlandaanwezig is, en die volledig toereikend is om passende ondersteuning te bieden aan de individuele aanvrager) voorzieningen.

• e.

  budgethouder niet een verklaring omtrent gedrag kan overleggen van degene die de zorg verleent

3. Meerkosten zelf bijbetalen

Het Pgb kan worden geweigerd voor zover de kosten van het betrekken van de ondersteuning via een Pgb hoger zijn dan de individuele voorziening (Jeugd) en/of maatwerkvoorziening (Wmo) in natura. Indien de wensen van de cliënt echter hoger zijn dan de kosten van een individuele voorziening /maatwerkvoorziening in natura kan de cliënt in dit geval zelf de aanvullende kosten bijleggen.

4. De volgende zorgvormen / taken of betalingen zijn uitgesloten of niet toegestaan:

• a.

  Administratie

  De doorlopende administratiekosten die de pgb-houder bij derden heeft belegd komen niet voor betaling uit een pgb in aanmerking. De pgb-administratie doet een pgb-houder zelf of een vertegenwoordiger doet dit zonder hiervoor geld uit het pgb te ontvangen.

• b.

  Coördinatie

  Een cliënt komt in principe alleen in aanmerking voor een pgb als hij zelf (of een vertegenwoordiger) op verantwoorde wijze regie kan voeren. Coördinatie is om deze reden niet aan de orde, deze rol vervult de pgb-houder zelf of is belegd bij een vertegenwoordiger.

• c.

  Het is niet toegestaan om na het einde van een pgb , buiten de schuld om van de budgethouder, maximaal een volledig maandsalaris uit te keren aan de zorgverlener. De beëindiging van een dienstverband om een bepaalde reden wordt gezien als een zakelijk risico. Daar komt bij dat in schrijnende gevallen de hardheidsclausule toegepast worden kan.

• d.

  Het is niet toegestaan om van het pgb budget reiskosten te vergoeden van de zorgverlener. Reiskostenvergoeding behoort tot de secundaire arbeidsvoorwaarden en is principieel niet toerekenbaar aan de te verlenen zorg.

• e.

  Het is een houder van een pgb budget wel toegestaan om vanuit hun budget een feestdagenuitkering te betalen. De uitkering is eenmalig maximaal € 272,- per budget.

Uitzonderingen op de uitsluitingen onder a of b zijn:

• a.

  wanneer geen passende natura voorziening beschikbaar is, en;

• b.

  niet door de gemeente gecontracteerd kan worden, en;

• c.

  de cliënt niet in staat is op verantwoorde wijze uitvoering te geven aan het pgb;

• d.

  Crisishulp / crisisopvang / spoedeisende zorg

  Wanneer in geval van crisis direct hulp moet worden verleend is er geen tijd om een persoonlijk ondersteuningsplan of gezinsplan op te stellen, de hoogte van het pgb te bepalen en een (arbeids-) overeenkomst te sluiten met een hulpverlener / organisatie. Bovendien moet deze hulp voldoen aan kwaliteitseisen. Voor crisishulp is het om deze redenen niet mogelijk een pgb te ontvangen.

• e.

  Voortgezette diagnostiek

  Aan de hand van diagnostiek wordt een persoonlijk ondersteuningsplan, begeleidingsplan of gezinsplan opgesteld en bepaald welke voorzieningen moeten worden ingezet. Diagnostiek moet voldoen aan specifieke kwaliteitseisen. Het ligt daarom niet voor de hand om deze zorgvorm via een pgb te verstrekken.

• f.

  Pleegzorg

  De opvang van een kind door een pleegouder, is uitgesloten van het pgb. Voor deze zorg kan namelijk een pleegzorgvergoeding worden ontvangen. Dit is een onkostenvergoeding die niet als inkomen wordt gezien en verschilt daarmee van het pgb. Via de organisatie die pleegzorg organiseert is kwaliteit en begeleiding van het pleeggezin geborgd. Voor de zorg die een kind extra nodig heeft kan een (pleegzorg)ouder wel een pgb ontvangen.

5. Met het Pgb dient de cliënt een kwalitatieve en effectieve zaak of dienst in te kopen. Het college beoordeelt de kwaliteit en effectiviteit aan de hand van de maatwerkvoorziening die zou zijn verstrekt en het plan van eisen of het plan van aanpak. Het persoonsgebonden budget wordt zo vastgesteld dat de aanvrager daarmee een voorziening kan kopen die gelijkwaardig is aan een voorziening in natura. Tenzij in dit Besluit anders is aangegeven, bedraagt het persoonsgebonden budget maximaal het bedrag dat het college aan de gecontracteerde leverancier betaalt voor de goedkoopst compenserende voorziening, inclusief onderhoud, keuring en reparatie en eventuele wettelijk verplichte verzekering.

6. Het college bepaalt de hoogte van het Pgb voor een zaak of dienst op basis van het plan van eisen of het plan van aanpak en aan de hand van de kostprijs van de in de betreffende situatie goedkoopst compenserende maatwerkvoorziening. De kostprijs wordt bepaald door:

• a.

  een aanbesteding;

• b.

  een consultatie in de markt;

• c.

  overleg met de aanbieder of leverancier;

• d.

  een of meer offertes die door de cliënt zijn opgevraagd.

Het college kan de hoogte van het pgb voor een zaak baseren op beschikbare tweedehandse voorzieningen, waarbij rekening gehouden wordt met de kortere levensduur van een tweedehands voorziening.

De cliënt kan een dienst of zaak inkopen die meer kost dan de goedkoopst compenserende voorziening en zelf het verschil tussen het pgb en de prijs van de door de cliënt gewenste voorziening betalen.

7. Wanneer een goedkopere voorziening wordt aangeschaft, wordt het persoonsgebonden budget beperkt tot aankoopprijs van de gekochte voorziening;

8. De uitbetaling van het pgb gebeurt op grond van het trekkingsrecht (artikel 2.6.2 van de wet) door de Sociale Verzekeringsbank, tenzij het een eenmalig uitbetaling betreft. Het college voldoet eenmalige uitbetalingen na ontvangst van de desbetreffende nota en zo veel mogelijk rechtstreeks aan de leverancier.

9. Het college controleert de besteding van een pgb voor een zaak door de cliënt te verplichten na levering van de zaak de desbetreffende nota aan het college te overleggen. Het college kan zo nodig ter controle een huisbezoek afleggen. Een voorziening die de aanvrager met een persoonsgebonden budget heeft aangeschaft, moet worden ingeleverd bij- of terugbetaald aan de gemeente, als er tussentijds geen recht meer op bestaat.

10. Het college voert de controle op de besteding van het pgb voor een dienst uit. Het college controleert hierbij in ieder geval of de dienst is geleverd door de persoon of de organisatie bij wie de dienst is ingekocht.

11. De cliënt dient relevante bewijsstukken te bewaren die gebruikt zijn voor het onderzoek. De bewaartermijn is in ieder geval in ieder geval twee kalenderjaren. Het college kan deze bewijsstukken opvragen voor controle. Het college benoemd in de beschikking welke bewijsstukken dit betreft.

12. Indien er een noodzaak is een persoonsgebonden budget te beëindigen, dient verhoudingsgewijs terugbetaald te worden. Persoonsgebonden budget voor bijvoorbeeld onderhoud van een voorziening of voor huishoudelijke hulp wat nog niet gegeven is kan teruggevorderd worden. Indien sprake is van een gekochte voorziening wordt in overleg met de aanvrager of nabestaanden gekeken of het middel aan de verstrekkende leverancier terug verkocht kan worden. Daarbij wordt globaal uitgegaan van de volgende tabel:

• -

  0 tot 1 jaar oud - 80% van het aankoopbedrag

• -

  1 tot 2 jaar oud - 60% van het aankoopbedrag

• -

  2 tot 3 jaar oud - 50% van het aankoopbedrag

• -

  3 tot 4 jaar oud - 40% van het aankoopbedrag

• -

  4 tot 5 jaar oud - 30% van het aankoopbedrag

• -

  Ouder dan 5 jaar - 10% van het aankoopbedrag

Indien een leverancier een middel niet terug wil kopen wordt een richtprijs afgesproken uitgaande van bovenstaande tabel die voor terugvordering in aanmerking komt. Indien cliënt een duurdere voorziening aangeschaft heeft dan het persoonsgebonden budget met eigen geld, dan wordt alleen het persoonsgebonden budget bedrag verrekend volgens bovenstaande tabel.

13. Voor het PGB informele hulp zijn de regels van toepassing zoals opgenomen in de “Memo PGB beleid”. Van belang hierbij is dat

• a.

  De afweging of er sprake is van informele hulp (bovenop mantelzorg en gebruikelijke hulp).

• b.

  Inzet kan middels een PGB-financiering.

• c.

  Het tarief van € 15,46 per uur.

• d.

  De budgethouder moet een keuze maken tussen de volgende tee financieringsmogelijkheden:

  • 1.

    Een symbolische tegemoetkoming van maximaal € 141,-- per kalendermaand.

    De ontvanger moet dit opgeven in de inkomstenbelasting. Bij de SVB moet hiervoor een “Verklaring” worden ingediend. Of

  • 2.

    Een maandelijks forfaitair bedrag. Dit is een onkostenvergoeding die uitbetaald wordt voor de volgende, door de hulp, gemaakte kosten: levensmiddelen, reiskosten, kleding en schoonmaakmiddelen.

    Hierbij gaan wij uit van één totaalbedrag en niet van een onderscheid naar kostensoort (per kostensoort bedraagt het bedrag dan € 0,--). Hiervoor moet een “Zorgovereenkomst” worden opgesteld en ingediend bij SVB.

1. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening voor ondersteuning bij zelfstandig wonen aan cliënten die ondersteuning bij zelfredzaamheid en participatie nodig hebben doordat zij beperkingen ondervinden bij het zelfstandig wonen.

2. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening voor ondersteuning bij zelfstandig wonen wanneer in de beperkingen niet kan worden voorzien op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met voorliggende voorzieningen, met een algemeen gebruikelijke voorziening, met een algemene voorziening, met mantelzorg of met ondersteuning uit het eigen sociaal netwerk.

3. De maatwerkvoorziening of het Pgb voor ondersteuning bij zelfstandig wonen kan bestaan uit:

• a.

  ondersteuning bij het voeren van een gestructureerd huishouden;

• b.

  ondersteuning bij het normale gebruik van de woning

1. Niet-zelfstandige woonruimte: als niet-zelfstandige woonruimte gelden in ieder geval:

• a.

  hotel/pension;

• b.

  trekkerswoonwagen;

• c.

  klooster;

• d.

  tweede woning;

• e.

  niet permanent bewoonde vakantie- of recreatiewoning;

• f.

  gehuurde kamer

  • -

    Een kostganger heeft een niet zelfstandige woonruimte;

  • -

    Indien sprake is van woonlasten, dan is er wel sprake van een zelfstandige woonruimte.

2. Noodzakelijke woonruimtes: als noodzakelijke woonruimtes gelden in ieder geval:

• a.

  Woonkamer;

• b.

  aanwezige en gebruikte slaapkamer(s);

• c.

  keuken;

• d.

  sanitaire ruimten;

• e.

  daadwerkelijk gebruikte berging.

3. Gebruikelijke hulp (artikel 1.1.1 Wmo): het college past het begrip gebruikelijke hulp toe overeenkomstig begripsomschrijving.

1. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening voor ondersteuning bij zelfstandig wonen aan bewoners van niet-zelfstandige woonruimte.

2. Het college verstrekt slechts ondersteuning bij zelfstandig wonen voor de noodzakelijke woonruimtes.

1. Het college verstaat onder hulp bij het huishouden:

• -

  Schoonmaakwerkzaamheden in gebruiksruimten in de woning van de cliënt.

• -

  Bedden opmaken.

• -

  Indien nodig wasverzorging.

• -

  Bereiden van een maaltijd.

• -

  Regie en ondersteuning bij het huishouden.

2. Het college verstrekt hulp bij het huishouden slechts voor de in artikel één genoemde activiteiten.

3. Een onderzoek naar aanleiding van een hulpvraag naar ondersteuning bij het schoonhouden van de woning, omvat naast de onderdelen genoemd in artikel 2.3.2 Wmo een onderzoek naar de omvang van de noodzakelijke ondersteuning.

4. Indien uit het onderzoek blijkt dat er geen andere mogelijkheden zijn voor de noodzakelijke ondersteuning, verstrekt het college een maatwerkvoorziening.

5. Als objectieve maatstaf voor de hulp bij het huishouden hanteert het college het “Normenkader huishoudelijke ondersteuning 2019; HHM”.

1. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening aan cliënten die ondersteuning bij zelfredzaamheid en participatie nodig hebben doordat zij beperkingen ondervinden bij het normale gebruik van hun woning, voor zover het zelfstandige woonruimte betreft, en voor zover in de beperkingen bij het normale gebruik van de woning niet kan worden voorzien met eigen middelen, met gebruikelijke hulp, met voorliggende voorzieningen, met een algemeen gebruikelijke voorziening, met een algemene voorziening, met mantelzorg of met ondersteuning uit het eigen sociaal netwerk.

2. Het college verstrekt geen maatwerkvoorziening ten behoeve van gemeenschappelijke ruimtes, met uitzondering van:

• a.

  automatische deuropeners;

• b.

  hellingbanen;

• c.

  het verbreden van gemeenschappelijke toegangsdeuren;

• d.

  het aanbrengen van drempelhulpen of vlonders;

• e.

  het aanbrengen van een opstelplaats bij de toegangsdeur van de gemeenschappelijke ruimte.

3. Het college verstaat onder een algemeen gebruikelijke woonvoorziening eveneens een algemeen gebruikelijke voorzienbare verhuizing. Een algemeen gebruikelijke woonvoorziening is een simpel hulpmiddel of een simpele aanpassing, niet aangepast aan de individuele gebruiker (afgezien van in hoogte verstelbare poten en dergelijke) en ook in de reguliere handel verkrijgbaar.

Voorbeelden van algemeen gebruikelijke middelen zijn (niet limitatief):

• a.

  Aangepaste box (geen vergoeding)

• b.

  Aankleedtafel voor kinderen tot 3 jaar

• c.

  Airco: losse airco-units

• d.

  Antislipvoorzieningen (waaronder antisliptegels)

• e.

  Centrale verwarming

• f.

  Douchekop op glijstang

• g.

  Handgrepen

• h.

  Een-hendelkraan

• i.

  Hobbyruimte (ook voor het aanpassen of bereiken is geen vergoeding mogelijk)

• j.

  Kookplaat en afzuigkap

• k.

  Los staande douchekruk

• l.

  Sokkels voor het plaatsen van een wasmachine c.q. koelkast.

• m.

  Stalling voor een fiets of driewielfiets

• n.

  Steunbeugels bij bijvoorbeeld het toilet of in de badkamer

• o.

  Thermostaat mengkraan

• p.

  Tweede toilet boven (bij huizen jonger dan 1985)

• q.

  Verhoogde wc-pot

• r.

  Vervangen van lavet door douche

• s.

  Verwijderen van een bad

• t.

  Wasdroger

• u.

  Waterbed

4. Een voorziening is niet algemeen gebruikelijk indien:

• a.

  er sprake is van plotseling optredende medisch aantoonbare problemen waardoor de aangevraagde voorziening een acute, onverwachte vervanging van een algemeen gebruikelijke en nog niet afgeschreven voorziening betreft én

• b.

  cliënt een inkomen onder 110% van het bijstandsinkomen heeft.

Bij cliënten met een inkomen op bijstandsniveau (100%) of lager zal onderzoek plaatsvinden naar de redelijkheid en billijkheid van het niet vervangen van algemeen gebruikelijke maar medisch noodzakelijke voorzieningen. Dit onderzoek zal de richtlijnen voor de bijzondere bijstand volgen. Deze richtlijnen gaan ervan uit dat op bijstandsniveau gespaard kan worden voor duurzame goederen.

5. In het kader van begeleiding zijn algemeen gebruikelijke voorzieningen niet bij wet gecreëerde voorzieningen buiten de Wmo om, die indien voorhanden in redelijkheid een oplossing bieden voor de zorgbehoefte van de verzekerde.

6. Het college vindt een verhuizing in ieder geval algemeen gebruikelijk wanneer:

• a.

  de cliënt verhuist van een niet-zelfstandige woonruimte naar een zelfstandige woonruimte;

• b.

  de verhuizing voorzienbaar was. Dit is het geval wanneer de cliënt al geruime tijd op zoek was naar een andere woning, hetzij door ingeschreven te staan voor of te reageren op een huurwoning, hetzij door te zoeken naar een koopwoning.

7. Het college verstrekt de goedkoopst compenserende maatwerkvoorziening voor wonen en baseert zich daarbij op het voorzieningenniveau sociale woningbouw. De goedkoopst compenserende maatwerkvoorziening voor wonen is een verhuizing naar een geschikte of geschikt te maken woning.

8. Een maatwerkvoorziening als ondersteuning bij het zelfstandig wonen kan bestaan uit:

• a.

  bouwkundige of woontechnische maatwerkvoorziening: woningaanpassing of woonunit;

• b.

  niet-bouwkundige of niet-woontechnische maatwerkvoorziening: losse of vaste hulpmiddelen;

• c.

  een vergoeding van stoffering- en/of verhuiskosten; het college kan deze vergoeding ook toekennen aan een inwoner die een aangepaste woning bewoont en het college deze woning beschikbaar wil laten komen voor een persoon met beperkingen;

• d.

  een uitraasruimte: verblijfsruimte voor een persoon die door een gedragsstoornis ernstig ontremd gedrag vertoont en voor wie het noodzakelijk om zich af te kunnen zonderen en tot rust te komen in een kleine, veilige en prikkelarme ruimte;

• e.

  huurderving: het college kan een verhuurder vragen een aangepaste woning beschikbaar te houden voor een persoon met een beperking en de huur derving vergoeden aan de verhuurder met ingang van de datum van opzegging van de vorige huurder.

9. Voorwaarden woningsanering

Om in aanmerking te komen voor woningsanering moet aan de volgende voorwaarden worden voldaan:

• a.

  de noodzaak tot woningsanering, vanwege klachten (COPD en/of Astma) in verband met een allergie voor huisstof of huisstofmijt, is vastgesteld;

• b.

  bij de aanschaf van de huidige vloer- en raambedekking was geen sprake van een (verwachte) noodzaak tot woningsanering;

• c.

  de woning is niet eerder gesaneerd op grond van de Wmo of andere wet- en regelgeving;

• d.

  de woningsanering is aangevraagd binnen één jaar nadat voor de eerste maal een allergie voor huisstof of huisstofmijt is vastgesteld;

• e.

  er is sprake van een acute noodsituatie van de woningsanering, met een daarbij behorende afschrijvingstermijn;

• f.

  Bij de aanschaf van nieuwe materialen is het van belang dat deze adequaat zijn (en niet duurder dan strikt noodzakelijk) met name in relatie tot het ziektebeeld van belanghebbende;

• g.

  In principe wordt bij verhuizing geen vergoeding voor woningsanering gegeven omdat bij verhuizing de woning opnieuw wordt ingericht (algemeen gebruikelijk). Bij de inrichting kan rekening gehouden worden met de medisch noodzakelijke inrichting;

• h.

  Vervanging van de bedekking geldt voor de woonkamer en de kamer van de betrokkene;

• i.

  Alleen indien daartoe in de medische rapportage (van CARA verpleegkundige) een expliciete noodzaak voor wordt aangegeven kunnen ook andere ruimte voor aanpassing in aanmerking komen.

10. Voor de hoogte van de vergoeding van vloer- en raambedekking wordt de NIBUD norm aangehouden. Als prijzen hierin niet voorkomen dan wordt een marktconforme prijs gehanteerd.

11. Maatwerk verhuiskosten

Als iemand zich meldt met het verzoek voor maatwerk in de woning moet de vraag zijn: wat is het probleem, hoe kan het probleem opgelost worden en wat kan de cliënt zelf doen om dat voor elkaar te krijgen? Als de beste oplossing is verhuizen, maar de cliënt kan de verhuizing niet bekostigen, dan kan er voor de verhuiskosten maatwerk worden geleverd. Er moet inzicht zijn in de verhuiskosten. Geen woning/huishouden is immers precies hetzelfde. Bij het bepalen van de verhuiskosten spelen de volgende zaken een rol:

• a.

  Het aantal spullen dat verhuist moet worden;

• b.

  De afstand naar de nieuwe woning;

• c.

  Montage en/of demontage werkzaamheden;

• d.

  Noodzakelijkheid van een verhuislift.

Daarnaast dient bij de aanvraag rekening gehouden te worden met artikel 7.6.3 van de Verordening Sociaal Domein. In dit artikel is onder andere opgenomen dat het inkomen lager dan 120% van het wettelijk minimumloon moet zijn.

1. Het college kan een maatwerkvoorziening verstrekken voor het bezoekbaar maken van een, in de gemeente gelegen, woning, voor:

• a.

  een persoon die zijn hoofdverblijf in een inrichting heeft, en

• b.

  regelmatig een bezoek brengt aan de bezoekbaar te maken woning (gewoonlijk als familiebezoek), en

• c.

  deze woning niet op een normale manier kan betreden of bereiken, en/of

• d.

  geen gebruik kan maken van het toilet.

2. Het college verstrekt voor het bezoekbaar maken van de woning de goedkoopst compenserende maatwerkvoorziening waarmee de woning en de woonkamer bereikbaar en betreedbaar kunnen worden gemaakt, en gebruik gemaakt kan worden van het toilet of een toiletgelegenheid.

1. Het college kan de geldswaarde terugvorderen van een bouwkundige maatwerkvoorziening (woningaanpassing) die in eigendom is verstrekt, of middels een Pgb om een voorziening met dit doel in te kopen, indien de cliënt de woning waarin de voorziening verkoopt, voor zover door de bouwkundige aanpassing sprake is van een meerwaarde. Het college gaat daarbij uit van de waarde van de woning voor en na de aanpassing. Voor het bepalen van de waarde voor de aanpassing kan het college zich baseren op de laatst bekende WOZ-waarde van de woning. Voor het bepalen van de waarde na verkoop kan het college zich baseren op de verkoopprijs van de woning, of indien het college dit nodig acht op een taxatierapport door een door het college in overleg met de cliënt gekozen taxateur. De kosten van de taxatie zijn voor rekening van het college.

2. Het college hanteert in verband met het eerste lid de volgende afschrijvingstabel, geldend vanaf het moment dat de aanpassing gereed is en bij verkoop in:

• a.

  jaar 1 en 2 100% van de meerwaarde;

• b.

  jaar 3 en 4 80% van de meerwaarde;

• c.

  jaar 5 en 6 60% van de meerwaarde;

• d.

  jaar 7 en 8 40% van de meerwaarde;

• e.

  jaar 9 en 10 20% van de meerwaarde.

1. Beperkte mobiliteit: een cliënt die niet meer dan 800 meter aaneengesloten in rustig tempo, en eventueel met behulp van een loophulpmiddel, kan lopen of fietsen, is beperkt mobiel.

2. Zeer beperkte mobiliteit: een cliënt die niet meer dan 100 meter aaneengesloten in rustig tempo, en eventueel met behulp van een loophulpmiddel, kan lopen is zeer beperkt mobiel.

3. Algemeen gebruikelijke voorziening voor vervoer: een vorm van vervoer die naar geldende maatschappelijke opvattingen tot het gangbare gebruiks- en bestedingspatroon behoort, en niet speciaal is gericht op personen met beperkingen. Voorbeelden zijn:

• a.

  een (elektrische) fiets of tandem, ligfiets, fietsen met hulpmotor, tandem met hulpmotor;

• b.

  een brommer of scooter, brommobiel (45km auto’s);

• c.

  stalling voor een fiets of driewielfiets;

• d.

  openbaar vervoer;

• e.

  systeem van voor iedereen toegankelijk collectief of lokaal vervoer;

• f.

  bij een inkomen van 150% van het sociaal minimum of hoger: een auto;

• g.

  autoaanpassingen zoals:

  • ○

    automatische transmissie;

  • ○

    elektrisch bedienbare ramen;

  • ○

    kosten van een APK-keuring;

  • ○

    een derde of vijfde deur en warmtewerend glas;

  • ○

    cruise control.

4. Een substantiële vervoersbehoefte bestaat uit meer dan incidenteel vervoer in het kader van het leven van alledag, zoals bijvoorbeeld boodschappen doen, familie- of vriendenbezoek, kerkbezoek, recreatieve verplaatsingen, vervoer naar artsen of paramedische behandelaars.

1. Het college verstaat onder ondersteuning bij vervoer: ondersteuning voor cliënten met een (zeer) beperkte mobiliteit die hen in staat stelt zich te verplaatsen tot 25 kilometer rondom het woonadres (aansluitend op het bovenregionaal Valys-vervoer) om daarmee te voorzien in beperkingen in de zelfredzaamheid en participatie.

2. Het college hanteert de begrippen beperkt en zeer beperkt mobiel als richtlijn, maar beoordeelt individueel of en welke maatwerkvoorziening verstrekt wordt.

1. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening voor ondersteuning bij vervoer aan een cliënt met een (zeer) beperkte mobiliteit wanneer uit het onderzoek blijkt dat de cliënt een substantiële vervoersbehoefte heeft en hierin niet kan voorzien op eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met voorliggende voorzieningen, met een algemeen gebruikelijke voorziening, met een algemene voorziening, met mantelzorg of met ondersteuning uit het eigen sociaal netwerk.

2. Het college verstrekt de goedkoopst compenserende maatwerkvoorziening voor ondersteuning bij vervoer. Bij een cliënt met een beperkte mobiliteit is de goedkoopst compenserende voorziening voor ondersteuning bij vervoer het systeem van collectief deur-tot-deur vervoer (hierna ‘de taxipas’ genoemd / Mijn Taxi Op Maat) dat is gericht op het vervoer van personen met een beperking, voor zover aanwezig in de gemeente.

3. Extra kosten

Bij de verstrekking van een scootmobiel kunnen ook kosten voor een eventuele stalling en/of oplaadpunt worden vergoed. De vergoeding zal echter nooit hoger zijn dan noodzakelijk voor een goedkoopst adequate voorziening en moeten in verhouding staan tot de verstrekking.

4. Eigen risico

Bij schade aan een door het college in bruikleen verstrekt hulpmiddel geldt een eigen risico van € 150,--.

1. Het college verstrekt een maatwerkvoorziening voor ondersteuning bij beperkingen door niet of zeer beperkt kunnen lopen, in de vorm van een rolstoel inclusief noodzakelijke accessoires.

2. Het college onderzoekt of de cliënt zich door beperkingen bij het lopen dagelijks grotendeels en langdurig zittend moet verplaatsen. Wanneer dit het geval is, kan het college afzien van een onderzoek naar de mogelijkheden van de cliënt om in deze beperkingen te voorzien door eigen kracht, met gebruikelijke hulp, met mantelzorg, met ondersteuning uit het eigen sociaal netwerk, met een algemene of algemeen gebruikelijke voorziening.

3. Het college verstrekt geen rolstoel voor incidenteel gebruik. Hiervoor is een algemene voorziening beschikbaar in de vorm van een leen- of huurrolstoel. Via een rolstoelpool kan deze geleend worden. De rolstoelpools zijn gevestigd in De Meente (Genemuiden), De Schans (Zwartsluis), De Hazelaar (Hasselt) en het gemeentehuis (Hasselt).

4. Voorbeelden van rolstoelen/rolstoelvoorzieningen zijn:

• a.

  elektrische rolstoel;

• b.

  handbewogen rolstoel;

• c.

  duw-wandelwagen;

• d.

  elektromotor voor onder de duw-wandelwagen;

• e.

  handbike of tracker.

1. Het college legt een eigen bijdrage op voor alle maatwerkvoorzieningen en pgb’s die verstrekt worden op grond van de Wmo 2015.

2. De bijdrage bedraagt € 19,-- per maand conform landelijke bepaling.

3. Vaststelling en inning vindt plaats door het CAK (Centraal Administratie Kantoor).

4. Er wordt geen eigen bijdrage voor de volgende maatwerkvoorzieningen:

• a.

  Mijn Taxi Op Maat.

• b.

  Rolstoelen.

• c.

  Respijtzorg.

• d.

  Tijdelijke Opvang / Crisisopvang.

5. Er wordt geen eigen bijdrage voor de volgende algemene voorzieningen met een duurzame relatie gevraagd:

• a.

  Buurtkamer Plus (van Welzijn Ouderen Zwartewaterland)

• b.

  Cliëntondersteuning (MEE IJsseloevers)

• c.

  Maatschappelijk werk (De Kern)

• d.

  Mantelzorgondersteuning (Steunpunt Mantelzorg)

• e.

  Ouderenadvieswerk

• f.

  Pools van maatwerkvoorzieningen: tilliftpools en rolstoelpools.

6. Er wordt geen eigen bijdrage gevraagd in de navolgende cliëntsituaties:

• a.

  indien de cliënt of de echtgenoot van de cliënt een bijdrage als bedoeld in artikel 3.11 of 3.12 dan wel een bijdrage ingevolge de artikelen 3.3.2.1 of 3.3.2.2 van het Besluit langdurige zorg verschuldigd is;

• b.

  indien de cliënt of zijn echtgenoot gedurende twee of meer nachten aaneengesloten in de bijdrageperiode in een instelling voor opvang verblijft;

• c.

  indien het college, na advies van een instelling voor algemeen maatschappelijk werk, de Raad voor de Kinderbescherming of het AMHK, van oordeel is dat de verschuldigdheid van de bijdrage kan leiden tot mishandeling, verwaarlozing of ernstige schade voor de opvoeding en ontwikkeling van een minderjarige door de ouder, bedoeld in artikel 1.1 van de Jeugdwet;

• d.

  voor een cliënt die de leeftijd van achttien jaar nog niet heeft bereikt, met uitzondering van een woningaanpassing.

7. Het college legt de eigen bijdrage voor een maatwerkvoorziening in de vorm van een woningaanpassing voor een minderjarige cliënt op aan de onderhoudsplichtige ouders, daaronder begrepen degene tegen wie een op artikel 394 van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek gegrond verzoek is toegewezen, en degene die anders dan als ouder samen met de ouder het gezag uitoefent over een cliënt.

8. Op de eigen bijdrage zijn de landelijke regels van toepassing zoals opgenomen in het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015. Hiervoor geldt voor het jaar 2021 het zogenaamde abonnementstarief.

9. Voor de berekening van de eigen bijdrage wordt uitgegaan van

• a.

  Voor de maatwerkvoorzieningen Hulp bij het huishouden, Individuele Begeleiding en Dagbesteding van het voor dat jaar met zorgaanbieders overeengekomen inkooptarief.

• b.

  Voor hulpmiddelen wordt gerekend met de eigen bijdragewaarde. In deze waarde is verrekend de aanschafprijs van een hulpmiddel (inkoopprijs gemeente bij gecontracteerde leverancier), kosten voor onderhoud en kosten voor verzekering:

1. Indien het ingetrokken of herziene besluit betrekking heeft op een in bruikleen verstrekte voorziening, kan de voorziening worden teruggevorderd.

2. Indien het besluit tot intrekken of herzien is genomen op grond van artikel 40 onder e tot en met h, dan kan het college de geldswaarde van de verstrekte voorziening of het pgb terugvorderen. De hoogte van de vordering is afhankelijk van de waarde van de verstrekking ten tijde van de genoemde gedragingen. Bijvoorbeeld: op het moment dat een bepaalde wijziging niet is doorgegeven waardoor de voorziening langer is verstrekt dan noodzakelijk, geldt de geldswaarde op het moment dat de voorziening niet meer nodig was.

3. Terugvordering en incidentele betalingen voor eenmalige verstrekkingen zijn een verantwoordelijkheid van de gemeente.

1. Deze beleidsregels worden aangehaald als de ‘Beleidsregels Wmo gemeente Zwartewaterland 2021’.

2. De beleidsregels treden in werking op 1 januari 2021.

3. De Beleidsregels Wmo 2020 vervallen per 1 januari 2021.