Besluit van het college van B&W van Amsterdam regelende het stimuleren van de aanschaf van elektrische bestelauto's door in Amsterdam en aangrenzende gemeenten gevestigde ondernemingen, middels een subsidieregeling [Subsidieregeling aanschaf elektrische bestelauto voor gebruik in Amsterdam]

Ondertekening

Toelichting

Artikelsgewijs

Ad artikel 1:

(Begripsomschrijvingen)

Met dit artikel zijn enkele kernbegrippen uit de subsidieregeling gedefinieerd. Meest spreken de gegeven definities voor zich.

De definitie van bestelauto is ontleend aan Richtlijn 2007/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van

5 september 2007 tot vaststelling van een kader voor de goedkeuring van motorvoertuigen en aanhangwagens daarvan en van systemen, onderdelen en technische eenheden die voor dergelijke voertuigen zijn bestemd.

In de gegeven definitie van elektrische bestelauto is opgenomen dat deze een equivalent vormt van een niet- elektrische bestelauto, om te waarborgen dat de elektrische bestelauto daadwerkelijk kan worden ingezet als volwaardig alternatief voor een diesel- of benzine-aangedreven bestelauto.

De definitie(s) van (kleine, middelgrote en grote) onderneming zijn ontleend aan (Bijlage I bij) de Verordening (EU) nr. 651/2014 van de Commissie van 17 juni 2014 waarbij bepaalde categorieën steun op grond van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag met de interne markt verenigbaar worden verklaard (PB L 187 van 26.01.2014). Het onderscheid tussen kleine, middelgrote en grote ondernemingen is van belang voor het bepalen van het toegestane steunpercentage in geval subsidieverstrekking niet onder reikwijdte van de De- minimisverordening mogelijk is.

Het begrip concern is niet wettelijk bepaald. Vandaar dat er in deze subsidieregeling een definitie van is opgenomen. De centrale leiding is een kernbegrip bij een concern. In hoeverre hiervan sprake is kan worden bepaald aan de hand van de volgende factoren:

• -

  de centrale leiding heeft de meerderheid van de stemrechten van de aandeelhouders of vennoten van andere ondernemingen;

• -

  de centrale leiding heeft het recht de meerderheid van de leden van het bestuurs-, leidinggevend of toezichthoudend orgaan van een andere onderneming te benoemen of te ontslaan; en

• -

  de centrale leiding heeft een directe of indirecte overheersende invloed.

De ‘Subsidieregeling elektrische voertuigen voor zakelijk gebruik in Amsterdam’ kan worden geraadpleegd via: http://www.regelgeving.amsterdam.nl/subsidieregeling_voor_de_aanschaf_van_elektrische_voertuigen_voor_ zakelijk_gebruik_in_amsterdam.

Ad artikel 2 (Toepasselijkheid ‘Algemene Subsidieverordening Amsterdam 2013’):

De ‘Algemene Subsidieverordening Amsterdam 2013’ kan worden geraadpleegd via: http://www.regelgeving.amsterdam.nl/algemene_subsidieverordening_amsterdam_2013.

Ad artikel 3 (Doel subsidieregeling):

Eind 2014 is de Agenda Duurzaamheid door het college van B&W vastgesteld. Op 11 maart 2015 heeft de gemeenteraad hiermee unaniem ingestemd. In de Agenda Duurzaamheid is opgenomen dat Amsterdam inzet op uitstootvrij verkeer in 2025 voor zakelijke doelgroepen. Maatregelpakketten met stimulerende, faciliterende

en regulerende maatregelen per doelgroep moeten dit bewerkstelligen. Het beleidsdoel van deze subsidieregeling is gekoppeld aan de Agenda Duurzaamheid.

Met deze subsidieregeling is een samenloop met subsidie op grond van de Amsterdamse ‘Subsidieregeling elektrische voertuigen voor zakelijk gebruik in Amsterdam’ expliciet mogelijk gemaakt. Dit omdat beide regelingen een verdere verwezenlijking van de gestelde doelen voor uitstootvrij verkeer in 2025 beogen, en elkaar hierin als zodanig kunnen versterken.

Ad artikel 4 : (Subsidiabele activiteiten)

De subsidiabele activiteit in dezen is het aanschaffen (waaronder voor de toepassing van deze subsidieregeling zowel koop als lease wordt begrepen) van een nieuwe elektrische bestelauto voor gebruik – tenminste gemiddeld driemaal per week – binnen de gemeente Amsterdam. Een niet binnen de gemeente zelf gevestigde ondernemer dient de beoogde inzet van de bestelauto binnen Amsterdam aan te tonen (voldoende aannemelijk te maken) middels het overleggen van objectieve bewijsstukken, zoals een rittenadministratie van het te vervangen voertuig, een, uitdraai van de zakelijke agenda en/of een overzicht van klantenbestand binnen Amsterdam.

Met het bepaalde in sub b. kan het college ook subsidie verlenen voor elektrische auto's die het college als bestelauto aanmerkt, maar geen voertuigclassificatie N1 hebben. Het college kan de subsidie verlenen als de voertuigen volledig vergelijkbaar zijn met bestelauto's en voldoen aan alle eisen voor het gebruik op de openbare weg. De reden hiervoor is dat de subsidie bedoeld is voor elektrische voertuigen die een volwaardig alternatief bieden voor een benzine- of diesel-aangedreven bestelauto. Er zijn voertuigen op de markt die, ondanks dat ze niet aan categorie N1 voldoen, in de stad wél een volwaardig alternatief voor een zgn. conventioneel bestelvoertuig vormen. Dergelijke voertuigen dragen dus bij aan het behalen van de doelstelling van de regeling.

Ad artikel 5 : (Subsidiabele kosten)

Als subsidiabele kosten zijn aangemerkt de extra investeringskosten die verbonden zijn aan de aanschaf van een nieuwe elektrische bestelauto, afgezet tegen de investeringskosten van aanschaf van een vergelijkbare diesel- aangedreven bestelauto. ‘Vergelijkbaar’ betekent in dezen dat het voertuig waarmee de aan te schaffen elektrische bestelauto vergeleken wordt in technisch opzicht vergelijkbaar moet zijn, zodat de elektrische bestelauto dus daadwerkelijk kan worden ingezet als volwaardig alternatief voor een diesel- of benzine- aangedreven bestelauto.

Deze bepaling sluit aan bij Europese staatssteunregels. In geval subsidieverstrekking niet mogelijk is onder werking van de De-minimisverordening, en subsidie derhalve wordt verleend onder voorwaarden van (artikel 36 van) de Algemene Groepsvrijstellingsverordening, mag subsidie ook enkel betrekking hebben op (extra) investeringskosten die de ondernemer in staat stelt verder te gaan dan Unienormen inzake milieubescherming. Exploitatiesteun zou in dezen onrechtmatige staatsteun vormen en is derhalve niet toegestaan.

Ad artikel 6 : (Hoogte van de subsidie)

Lid 1 en 2 – De hoogte van de subsidie is gemaximeerd op € 5.500,-- per aan te schaffen elektrische bestelauto. In geval subsidieverstrekking niet mogelijk is onder werking van de De-minimisverordening, is de hoogte van de subsidie evenwel mede afhankelijk van Europese staatsteunregels. In dat geval mag de subsidie in ieder geval niet meer bedragen dan een maximaal percentage van de subsidiabele kosten, zoals bepaald in artikel 36 van de Algemene Groepsvrijstellingsverordening.

Lid 3 – Per aanvrager kan op grond van deze subsidieregeling niet meer dan € 11.000,-- subsidie worden verkregen. Als een aanvrager tot een concern behoort geldt dit maximum voor het hele concern. Hierdoor is het niet mogelijk om meer dan het gestelde maximum aan subsidie te verkrijgen, door vanuit verschillende project B.V.’s subsidieaanvragen in te dienen.

Ad artikel 7 : (Subsidieplafond)

In dit artikel is vermeld dat het subsidieplafond € 333.333,-- bedraagt, wat betekent dat geen nieuwe subsidies meer kunnen en zullen worden verstrekt indien daarmee het totaal aan op grond van deze subsidieregeling verstrekte subsidies de som van € 333.333,-- zou overschrijden. Dit subsidiebudget is door het Ministerie van I&M aan de gemeente Amsterdam beschikbaar gesteld, met als doel om in en rond Amsterdam gevestigde ondernemers die worden geraakt door de Amsterdamse milieuzone voor bestelvoertuigen te stimuleren een zgn. zero-emissie voertuig aan te schaffen ter vervanging van hun oude bestelvoertuig.

Het beschikbare subsidiebudget zal in beginsel worden verdeeld volgens het principe ‘wie het eerst komt, die het eerst maalt'. Dit betekent dat volledige subsidieaanvragen op volgorde van binnenkomst zullen worden beoordeeld. In geval zich de situatie zou voordoen dat twee (of meer) volledige aanvragen die gelijktijdig zijn ingediend wegens het bereiken van het subsidieplafond niet beide (/ alle) verstrekt kunnen worden, zal het college de dan nog mogelijke subsidie verstrekken aan de aanvrager wiens activiteiten het meest overeenkomen met het omschreven doel van deze subsidieregeling.

Ad artikel 8 : (De aanvrager)

Subsidie kan enkel worden aangevraagd door binnen de gemeente Amsterdam of een van de aangrenzende gemeenten gevestigde ondernemingen. Dit betreft een voorwaarde die is gesteld door het Ministerie van I&M bij de beschikbaarstelling van het subsidiebudget aan de gemeente Amsterdam.

Omdat – zoals ook hiervoor aangegeven – de subsidie bedoeld is om ondernemers die geraakt worden door de Amsterdamse milieuzone voor bestelauto’s te stimuleren om ter vervanging van hun oude voertuig een elektrisch bestelauto aan te schaffen, en subsidie ingevolge de ASA 2013 ook slechts verstrekt wordt ten behoeve van activiteiten die in overwegende mate gericht zijn op de gemeente of haar ingezetenen of aanwijsbaar ten goede zullen komen aan de gemeente of haar ingezetenen, is als aanvullende voorwaarde opgenomen dat slechts ondernemers die de nieuw aan te schaffen elektrische bestelauto tenminste gemiddeld driemaal per week binnen Amsterdam zullen gebruiken voor subsidie in aanmerking kunnen komen.

Ad artikel 9 : (Bij de subsidieaanvraag in te dienen gegevens)

In dit artikel zijn die gegevens en stukken opgesomd, die noodzakelijk zijn om te kunnen beoordelen of een aanvrager voldoet aan de in artikelen 4 en 8 van deze regeling gestelde criteria om in aanmerking te komen voor subsidie. Deze gegevens en stukken dienen door de subsidieaanvrager bij de aanvraag te worden overgelegd.

Ad artikel 10 : (Weigeringsgronden)

In aanvulling op de algemene weigeringsgronden die zijn genoemd in artikel 9 van de ASA 2013 zijn in dit artikel een negental gronden genoemd die in voorkomend geval zullen leiden tot afwijzing van een subsidieaanvraag op grond van deze regeling. Dit betreft allereerst het niet voldoen aan de in de artikelen 4 en 8 gestelde cumulatieve voorwaarden/criteria voor subsidieverlening, dan wel het niet overleggen van de (met artikel 9 voorgeschreven) bewijsstukken daarvoor. Deze weigeringsgrond spreekt voor zich.

Met het bepaalde in sub b. zijn eisen gesteld aan de aan te schaffen elektrische bestelauto. Het voertuig waarvoor subsidie wordt aangevraagd moet een volwaardig alternatief vormen voor een diesel- of benzine-

aangedreven variant, en dus voldoen aan alle vereisten die ook aan een zgn. conventionele bestelauto worden gesteld.

Het bepaalde in sub c. en d. houdt verband met het feit dat slechts subsidie kan worden verkregen voor aanschaf van een nieuwe elektrische bestelauto. Voor tweedehands voertuigen wordt geen subsidie verstrekt.

Het bepaalde in sub e. houdt in dat een aanvraag om subsidie op grond van deze regeling moet worden ingediend vóórdat tot aanschaf van een nieuwe elektrische bestelauto wordt overgegaan. Dit omdat de subsidie een stimulerend karakter draagt. Een achteraf ingediende subsidieaanvraag zal worden afgewezen.

Het bepaalde in lid f. houdt verband met het feit dat de subsidieontvanger de elektrische bestelauto daadwerkelijk tenminste gemiddeld driemaal per week binnen Amsterdam moet kunnen inzetten. In geval voor de bedrijfsactiviteiten van de aanvrager binnen de gemeente Amsterdam vergunning vereist is, maar die vergunning ontbreekt, dan is het niet aannemelijk dat een niet binnen de gemeente Amsterdam gevestigde aanvrager de bestelauto daadwerkelijk binnen Amsterdam zal inzetten.

Het bepaalde in lid g. houdt een waarborg in dat de aanvrager zelf zorgdraagt voor een oplaadfaciliteit voor de elektrische bestelauto. Dit kan zijn op eigen terrein, via een publiek laadpunt of op terrein van derden. Een publiek laadpunt kan alleen worden aangevraagd indien de berijder van het voertuig niet beschikt over een eigen (parkeer)terrein. Deze eis garandeert optimale inzet van de elektrisch auto. Indien aannemelijk is dat een voertuig niet of niet voldoende binnen Amsterdam zal rijden omdat er geen laadmogelijkheden zijn kan het college aldus de subsidie weigeren.

Het bepaalde in lid h. vloeit direct voort uit Europese staatssteunregels.

Met lid i. is tot slot bepaald dat bij de aanschaf van een nieuwe elektrische bestelauto ‘stapeling’ van verschillende subsidies in beginsel niet mogelijk is. Een samenloop met subsidie op grond van de Amsterdamse ‘Subsidieregeling elektrische voertuigen voor zakelijk gebruik in Amsterdam’ is echter expliciet wél mogelijk gemaakt. Dit omdat beide subsidieregelingen bijdragen aan een verdere verwezenlijking van de in de Agenda Duurzaamheid gestelde doelen voor uitstootvrij verkeer in 2025, en hierin elkaar als zodanig kunnen versterken.

Ad artikel 11 : (Aanvullende verplichtingen)

In dit artikel zijn enkele aanvullende verplichtingen opgenomen waaraan de subsidieontvanger moet voldoen. De bevoegdheid tot het vaststellen van deze nadere verplichtingen is gebaseerd op artikel 4:37 Awb. Als niet aan deze verplichtingen wordt voldaan kan dit reden zijn de subsidie te verlagen of in te trekken (artikel 4:48 en 4:49 Awb).

Een eerste verplichting die aan de subsidieverlening is verbonden is dat de subsidieontvanger de elektrische bestelauto waarop de subsidie betrekking heeft binnen een zes maanden te rekenen vanaf de datum van de verleningsbeschikking daadwerkelijk dient aan te schaffen. Wanneer de subsidieontvanger voorziet dat hij het voertuig niet binnen deze termijn kan/zal aanschaffen, is hij op grond van artikel 10, eerste lid, van de ASA 2013 verplicht het college hierover zo spoedig als mogelijk schriftelijk te informeren.

Het bepaalde in lid b. en c. houdt verband met de aan deze subsidieregeling ten grondslag liggende voorwaarde dat enkel binnen de gemeente Amsterdam of omliggende gemeenten gevestigde ondernemingen die de nieuw aan te schaffen elektrische bestelauto tenminste gemiddeld driemaal per week binnen Amsterdam zullen inzetten voor subsidie in aanmerking komen.

Ad artikel 12 : (Verantwoording en vaststelling van de subsidie)

Op grond van artikel 14 van de ASA 2013 dient voor subsidies hoger dan € 5.500,-- door de subsidieontvanger een verantwoording (aanvraag tot subsidievaststelling) te worden ingediend. Daarbij dienen door de subsidieontvanger die stukken en gegevens te worden overgelegd die noodzakelijk zijn om te kunnen beoordelen of de subsidie daadwerkelijk is besteed aan het doel waarvoor deze is verleend, in dit geval de aanschaf van een nieuwe elektrische bestelauto. Daarom is in dezen de verplichting opgenomen om bij de aanvraag tot subsidievaststelling een factuur van het aangeschafte voertuig, de daarop betrekking hebbende betaalbewijzen en een kopie van het kentekenbewijs te overleggen. In geval van lease wordt tevens een afschrift van de getekende leaseovereenkomst met een getekende SEPA-overeenkomst voor automatische incasso gevraagd.

Ad artikel 13 : (Bevoorschotting)

In geval een subsidieontvanger voor de aanschaf van een nieuwe elektrische bestelauto een aanbetaling heeft gedaan kan hij het college verzoeken om een voorschot op de verleende subsidie. Dit voorschot bedraagt in ieder geval niet meer dan het bedrag dat door de subsidieontvanger daadwerkelijk is aanbetaald, en ten hoogste 80% procent van de verleende subsidie.

In lid 2 zijn die gegevens en stukken opgesomd die de subsidieontvanger bij een schriftelijk verzoek om voorschot moet overleggen, en die noodzakelijk zijn om te kunnen beoordelen of de subsidieontvanger in aanmerking komt voor voorschot, en zo ja tot welk bedrag.

Ad artikel 14 : (Inwerkingtreding en looptijd)

Met dit artikel is bepaald vanaf welk moment subsidie op grond van deze regeling kan worden aangevraagd, en wanneer de regeling eindigt. Overeenkomstig het bepaalde in artikel 3:40 Awb kan subsidie eerst worden aangevraagd nadat het collegebesluit tot vaststelling van deze subsidieregeling op voorgeschreven wijze bekend is gemaakt. De subsidieregeling komt te vervallen op 31 december 2018, dan wel op het moment dat het subsidieplafond als bepaald in artikel 7 is bereikt indien dat moment eerder is dan 31 december 2018.

Ad artikel 15 : (Citeertitel)

Dit artikel behoeft geen nadere toelichting.

Staatssteun

Op grond van deze regeling zal subsidie worden verstrekt aan ondernemingen, en in dat geval dient dan ook rekening gehouden te worden met Europese regels omtrent staatsteun. Op grond van artikel 107, eerste lid, van het Verdrag betreffende de Werking van de Europese Unie (VWEU) is sprake van staatssteun als cumulatief wordt voldaan aan vijf criteria. Er moet sprake zijn van een steunmaatregel die:

• 1.

  wordt verleend aan een onderneming die een economische activiteit verricht;

• 2.

  met staatsmiddelen wordt bekostigd;

• 3.

  een economisch voordeel verschaft dat niet via normale commerciële weg zou zijn verkregen (non- marktconformiteit);

• 4.

  selectief is: d.w.z. geldt voor één of enkele ondernemingen, een specifieke sector/regio, etc.; en

• 5.

  (in potentie) de mededinging vervalst en leidt (of dreigt te leiden) tot een ongunstige beïnvloeding van het handelsverkeer in de EU.

Subsidie op grond van deze regeling zal in beginsel voldoen aan deze criteria en daarmee aan te merken zijn staatssteun, tenzij met de subsidie de drempel voor de-minimissteun aan een onderneming niet wordt overschreden. De verleende steun is in dat geval per definitie te gering om te spreken van het vervalsen van de

mededinging en ongunstige beïnvloeding van het Europese handelsverkeer, zodat het hiervoor benoemde vijfde criterium niet wordt vervuld. De-minimissteun is daarmee géén staatssteun.

Echter, ook als subsidieverstrekking niet onder reikwijdte van de De-minimisverordening mogelijk is, en dus sprake zal zijn van staatssteun, betekent dit niet dat per definitie sprake zal zijn van ongeoorloofdestaatssteun. De subsidie kan ‘staatssteun-proof’ worden gemaakt als deze onder de werking van een vrijstellingsverordeningen – zoals de Algemene Groepsvrijstellingsverordening (AGVV) – kan worden gebracht.

De-minimissteun (EU 1407/2013 PB L 351)

Op grond van de De-minimisverordening is het toegestaan om aan ondernemingen steun te verlenen tot een totaal bedrag van € 200.000,-- gerekend over drie opvolgende belastingjaren. Voor ondernemingen die in het wegvervoer actief zijn geldt een de-minimisdrempel van € 100.000,--. Indien het een onderneming betreft die onderdeel uitmaakt van een concern, gelden genoemde drempels voor het gehele concern.

Indien een aanvrager bij zijn subsidieaanvraag een de-minimisverklaring overlegt, waaruit volgt dat hij in de laatste drie (d.i. het lopende en de twee direct voorafgaande) belastingjaren niet meer dan de maximaal toegestane de-minimissteun heeft ontvangen en ook met de aangevraagde subsidie de geldende de- minimisdrempel niet zal overschrijden, kan de subsidie zondermeer rechtmatig worden verleend. De subsidie wordt in dat geval in het geheel niet aangemerkt als staatsteun.

Algemene Groepsvrijstellingsverordening (EU 651/2014 PB L 187)

In geval subsidieverstrekking onder bereik van de De-minimisverordening niet mogelijk blijkt, kan nog beroep worden gedaan op de AGVV. Op grond van deel 7 van de AGVV is steun voor milieubescherming namelijk onder voorwaarden toegestaan. Artikel 36 van de AGVV heeft betrekking op investeringssteun die ondernemingen in staat stelt verder te gaan dan Unienormen inzake milieubescherming. Aangezien elektrisch rijden niet verplicht is op grond van Unienormen, zal met de subsidieverstrekking de aanvrager gestimuleerd om een aanschaf te doen die verder gaat dan huidige wettelijk verplichtingen. In het vierde lid wordt nogmaals benadrukt dat, indien het aanschaf van nieuwe vervoersmiddelen voor vervoer over de weg betreft, vereist is dat ten tijde van de aanschaf van het vervoermiddel Unienormen (nog) niet van toepassing zijn.

Op grond van artikel 36 AGVV is dan ook subsidie mogelijk voor de aanschaf van nieuwe vervoersmiddelen die technisch verder gaan dan de Europese milieunormen die gelden voor vervoersmiddelen. Dergelijke subsidie mag enkel betrekking hebben op investeringskosten (waarvan sprake is bij koop of financiële lease), exploitatiesteun (waarvan sprake zou zijn bij operationele lease) is in dit geval niet toegestaan. Voorts geldt, ingevolge Hoofdstuk 1 van de AGVV, dat de subsidie een stimulerend effect moet hebben, wat inhoudt dat geen subsidie mag worden verstrekt als de betreffende elektrische bestelauto al is aangeschaft vóórdat een subsidieaanvraag is ingediend.

Artikel 36, vijfde lid, AGVV definieert de voor subsidie in aanmerking komende kosten als de bijkomende investeringskosten die nodig zijn om verder te gaan dan de toepasselijke Unienormen, of indien er geen Unienormen toepasselijk zijn, de investeringskosten die nodig zijn om het niveau van milieubescherming te verhogen. Ingevolge sub b worden in onderhavig geval de in aanmerking komende kosten gevormd door de additionele investeringskosten die niet gemaakt zouden zijn bij aanschaf van een vergelijkbaar, conventioneel (diesel- of benzine-aangedreven) voertuig. De toegestane steunintensiteit bedraagt voor grote ondernemingen ten hoogste 40% van de in aanmerking komende kosten. Voor middelgrote onderneming geldt een toegestane steunintensiteit van ten hoogste 50%. Voor kleine onderneming is dit ten hoogste 60%.

Door toepassing van de AGVV kan worden volstaan met een kennisgeving aan de EU en hoeft de meldingsprocedure (ex artikel 108, derde lid, VWEU) niet te worden doorlopen.