Monumentenverordening Bladel 2008

Ondertekening

Toelichting op de Monumentenverordening Bladel 2008

Algemeen

Bij het opstellen van deze monumentenverordening zijn de “Aanwijzingen voor de regelgeving” van het Ministerie van Justitie en van de VNG-publicatie “Gemeente en regelgeving” in aanmerking genomen. Voorts vormen de bepalingen van de Monumentenwet 1988 en de daarin gekozen systematiek vormen een belangrijke basis voor de bepalingen van de “Monumentenverordening Bladel 2008”. Drie hoofdpunten zijn in deze Monumentenverordening geregeld, te weten:

• 1.

  De aanwijzing van zaken tot gemeentelijk monument door het college van burgemeester en wethouders.

• 2.

  Het vergunningenstelsel voor de gemeentelijke monumenten.

• 3.

  De verwijzing naar het vergunningenstelsel voor beschermde rijksmonumenten in de Monumentenwet 1988.

De uitvoerende taken berusten – aansluitend bij de onlangs geactualiseerde Gemeentewet, de Monumentenwet 1988, de Woningwet en de Algemene Wet Bestuursrecht (Awb) – bij het dagelijks bestuur: het college van burgemeester en wethouders.

Toelichting per artikel

Artikel 1

Sub a

Bij de ouderdomsgrens van 50 jaar is aansluiting gezocht bij de omschrijving in de Monumentenwet 1988. Onder ‘een zaak’ kan ook worden verstaan: een (gedeelte van een) gevelwand of een ensemble van gebouwen, mits deze zaak van algemeen belang is. De onder 2 bedoelde terreinen kunnen bijvoorbeeld parken, tuinen, een perceel met één of meer bomen, of een (aandachts-) gebied zijn waar kan worden verwacht dat zich zaken in de bodem bevinden, die vanuit archeologisch oogpunt van belang zijn. Het is niet vereist dat op het terrein ook een bouwkundig monument staat teneinde over een monument te kunnen spreken. Een ‘zaak’ is immers een veel ruimer begrip.

Sub b

Het is nodig om een begripsomschrijving van ‘rijksmonument’ in de gemeentelijke monumentenverordening op te nemen, omdat deze verordening een voorwaarde is voor de bevoegdheid van het college van burgemeester en wethouders om vergunningen voor de wijziging en sloop van rijksmonumenten te verlenen. Op de vergunningverlening voor beschermde rijksmonumenten zijn met name artikel 11 tot en met 21 Monumentenwet 1988 van toepassing.

Sub b, c, d en e

Sub b, c, d en e wordt gesproken van ‘onroerende monumenten’. Roerende monumenten worden derhalve niet beschermd. Reden hiervoor is dat het effectueren van de bescherming een probleem vormt. Roerende monumenten kunnen meestal eenvoudig worden verplaatst en daardoor ongemerkt over de gemeentegrens en daarmee buiten de werking van de verordening worden gebracht. Roerende zaken zijn bijvoorbeeld schepen, voertuigen, schilderijen, kerkschatten en gebruiksvoorwerpen. Zaken die naar hun aard onroerend zijn, zoals een kerkorgel, kunnen wel op basis van de redengevende omschrijving de beschermde status krijgen.

Sub d

Dit betreft de lijst waarop de gemeente de overeenkomstig deze verordening aangewezen monumenten registreert.

Sub e

Ingeval van aanwijzing van een kerkelijk monument tot beschermd gemeentelijk monument overlegt de gemeente met de eigenaar. Is er sprake van een vergunning voor een gemeentelijk kerkelijk monument, dan is overeenstemming tussen de eigenaar en de vergunningverlener nodig (zie artikel 12). Overleg en overeenstemming betreffen de wezenlijke belangen van de uitoefening van de eredienst in het kerkelijke monument. Voor bijvoorbeeld een pastorie, een catechisatieruimte of verblijven van kloosterlingen geldt deze verbijzondering voor kerkelijke monumenten dan ook niet. Zij vallen onder de voorschriften, die ook voor de andere beschermde gemeentelijke monumenten gelden.

Sub f

In het gedualiseerde bestel stelt het bevoegde orgaan zelf zijn commissies in. De Monumentencommissie is een commissie die adviseert aan het college van burgemeester en wethouders. Het is dan ook het college van burgemeester en wethouders die deze commissie instelt op grond van artikel 84 van de Gemeentewet. De samenstelling en de werkwijze van de Monumentencommissie zijn nader uitgewerkt in een apart collegebesluit. Op grond van artikel 84 lid 2 van de Gemeentewet, in samenhang met artikel 83 lid 2 van voornoemde wet, mogen raadsleden geen deel uitmaken van collegecommissies. De taak van de monumentencommissie strekt zich met name uit over het beleidskader voor monumentenzorg, alsmede het adviseren aangaande het aanwijzen van monumenten.

Sub g

Beoogd is het bouwhistorisch onderzoek een nadrukkelijke rol te laten spelen bij de bepaling van het gemeentelijk monumentenbeleid. De kennis die met bouwhistorisch onderzoek wordt verkregen kan bij uitstek worden ingezet voor een verantwoorde omgang met monumenten al dan niet in samenhang met veranderingen en het beheer hiervan. Het onderzoek levert informatie over de bouwmassa, de toegepaste constructies, materialen en interieurafwerking. De uitkomst van een onderzoek is van belang voor een op te stellen restauratieplan en kan tevens worden gebruikt bij het analyseren en vaststellen van constructieve gebreken. Direct na ontvangst van een aanvraag om vergunning dient in het kader van de ontvankelijkheidtoets te worden vastgesteld of voor de behandeling van de aanvraag een bouwhistorisch onderzoek noodzakelijk is en met welke diepgang.

Artikel 2

Dit artikel is van belang als een motiveringsplicht bij de aanwijzing van monumenten en bij de vergunningverlening. Ingevolge artikel 2 van deze verordening wordt dus altijd rekening gehouden met het gebruik van het monument. Dat betekent dat van geval tot geval beoordeeld dient te worden of, en in hoeverre, aan de wensen van de gebruiker kan worden tegemoet gekomen. Er is geen standaardlijst waarin staat aangegeven wat wel of niet mag. Elk pand heeft immers zijn eigen monumentale waarde en per geval zal de afweging tussen monumentale waarde en andere belangen moeten plaatsvinden. Zo zal bij een aanvraag voor grotere staldeuren in verband met grotere tractoren het belang van het boerenbedrijf nadrukkelijk in beeld zijn, terwijl dat bij een boerderij die geen agrarische functie meer heeft anders zal liggen.

Een belangrijk uitgangspunt binnen de huidige monumentenzorg is ‘behoud door ontwikkeling’. Deze toekomstgerichte manier van omgaan met monumenten wordt gezien als een kans om cultureel erfgoed te behouden, omdat het erfgoed daardoor een nieuwe functie of betekenis kan krijgen en daarmee zijn bestaansrecht versterkt. Binnen de provincie Noord-Brabant heeft dat onder meer een vertaling gekregen in de provinciale notitie ‘Buitengebied in ontwikkeling. Nieuwe kansen voor de revitalisering van het landelijk gebied van Brabant’. Daarin: ”Cultuurhistorisch waardevolle en beeldbepalende gebouwen zijn belangrijke elementen in de ruimtelijke kwaliteit en identiteit van het buitengebied. Om het behoud en onderhoud van deze gebouwen te stimuleren wil de provincie ruim baan maken voor zinvolle vormen vanhergebruik van vrijkomende (bedrijfs)gebouwen met cultuurhistorische waarde." Het is dus zeker niet zo dat monumenten onder een stolp terechtkomen en dat er dan niets meer kan en mag.

Artikel 3

Lid 1

De gemeente is vrij om al dan niet gemeentelijke monumenten aan te wijzen. De bevoegdheid daartoe is gelegen bij het college van burgemeester en wethouders.

In navolging op de VNG-modelverordening zijn de aanwijzing tot beschermd gemeentelijk monument en het registreren op de monumentenlijst uit elkaar getrokken. De aanwijzing heeft rechtsgevolg; het daarna registreren op de gemeentelijke monumentenlijst is slechts een administratieve handeling. Het is derhalve inzichtelijker om de aanwijzing én de registratie op de lijst uit elkaar te trekken.

Het besluit tot aanwijzing is een decretionaire bevoegdheid van het college van burgemeester en wethouders. Na afweging van alle betrokken belangen kan tot aanwijzing worden besloten. De afweging van de belangen van de rechthebbende ten opzichte van de te beschermen cultuurhistorische waarden moet uitdrukkelijk gemotiveerd in het besluit naar voren komen (de redengeving).

Voor plaatsing van een object op de gemeentelijke monumentenlijst is de zogeheten redengevende monumentbeschrijving de basis voor het verdere aanwijzingstraject. De redengevende monumentbeschrijving wordt als volgt opgebouwd:

• 1.

  Inleiding: hierin zijn vermeld de situering, de historische achtergrond en eventuele aan het object aangebrachte wijzigingen.

• 2.

  Omschrijving: deze omvat de architectuur- en kunsthistorische beschrijving. hierin worden de aspecten benoemd die voor het specifieke object van belang zijn teneinde de monumentwaardigheid ervan te bepalen.

• Hiervoor gelden de volgende beoordelingscriteria: architectuurhistorische criteria; landschappelijke en/of historisch ruimtelijke (stedenbouwkundige) criteria; cultuurhistorische criteria; zeldzaamheidswaarde.

  a. Architectuurhistorische criteria:

• - het object is een goed voorbeeld van een bepaalde stijl of bouwtrant, of van het werk van een bekend architect/plaatselijk bouwkundige;

  - het object vertegenwoordigt een unieke bouwtechniek, bouwtype of is typerend voor de ambachtelijke ontwikkeling;

  - het object is gaaf qua bouwmassa en detaillering (gaaf in de zin van oorspronkelijk en niet aangetast; nota bene: bij boerderijen dient in dit verband ook de bouwhistorische ontwikkeling van het pand betrokken te worden).

  b. Landschappelijke en/of historisch ruimtelijke (stedenbouwkundige) criteria:

• - het object vormt samen met bijgebouwen en erfbeplanting een karakteristiek geheel, dan wel maakt het tezamen met de groenaanplant deel uit van een groter geheel;

  - het object maakt deel uit van een groter historisch geheel, historisch complex, of een historisch geheel;

  - het object sluit, met name in historisch opzicht, aan bij het landschap.

  c. Cultuurhistorische criteria:

• - aan het object zijn historische herinneringen verbonden;

  - het object vertegenwoordigt een aspect van de sociale of economische geschiedenis.

  d. Zeldzaamheidswaarde:

• - het object kenmerkt zich wegens architectuurhistorische - en/of bouwtechnische - en/of typologische - en/of functionele zeldzaamheid;

• - eventueel verbonden met een bijzondere ouderdom van het object.

• 3.

  Waardering: hierbij worden de voornoemde beoordelingscriteria betrokken; de waardering geschiedt aan de hand van een door het college van burgemeester en wethouders vast te stellen systematiek, waarbij de gevels die zichtbaar zijn vanaf de weg zwaarder worden gewaardeerd dan de niet van de weg af zichtbare gevels.

De potentiële gemeentelijke monumenten, die op grond van de waardering het meest monument- en beschermingswaardig zijn, komen het eerst voor aanwijzing als gemeentelijk monument in aanmerking. Het is aan het college van burgemeester en wethouders om dit te bepalen. De monumenten worden hierbij in categorieën verdeeld, te weten: woningen, boerderijen, religieuze gebouwen, bedrijfsgebouwen, publieksgebouwen, kleine / diverse objecten.

Lid 2

Vanwege het bijzondere belang van de eigenaar c.q. gebruiker van een monument, worden deze zo vroeg mogelijk bij het proces betrokken. Hun mening wordt vervolgens bij de belangenafweging bij de aanwijzing als gemeentelijk monument betrokken.

Lid 3

Het college van burgemeester en wethouders dient advies in te winnen bij de monumentencommissie. De verordening bindt het advies niet aan bepaalde voorschriften over vorm en inhoud. Het advies dient te worden gebaseerd op de criteria, die in artikel 1 onder a) staan vermeld.De spoedprocedure kan in situaties, die ernstige gevolgen hebben voor het (in de toekomst) aan te wijzen monumen, bewerkstelligen dat op korte termijn de verbodsbepalingen van deze verordening van toepassing zijn. Om de spoedprocedure te kunnen volgen dienen er gegronde redenen aanwezig te zijn.

Lid 4

De gemeentelijke monumentenverordening regelt ook de ‘voorbescherming’ van het monument gedurende de tijd dat het voornemen tot het aanwijzen aan de eigenaar schriftelijk kenbaar is gemaakt. Hierbij is de methodiek van de Monumentenwet 1988 gevolgd.

Lid 5

Monumenten die al op een rijkslijst staan, komen niet voor aanwijzing als gemeentelijk monument in aanmerking.

Artikel 4

In dit artikel worden de termijnen genoemd waarbinnen de Monumentencommissie moet adviseren (lid 1) en het college van burgemeester en wethouders een beslissing moet nemen (lid 2). Het artikel bevat geen bepalingen over bekendmaking van het besluit, omdat de Awb dat afdoende regelt (afdeling 3.6).

Artikel 5

De mededeling van het college van burgemeester en wethouders is voor de eigenaar en de anderszins zakelijk gerechtigden van essentieel belang. Het is dan ook zaak dat de mededeling door de geadresseerde wordt ontvangen. In de regel zal de mededeling bij aangetekend schrijven uitgaan. In latere instantie kan hij zich er dan niet op beroepen van niets te weten.

Dit artikel regelt niet dat de aanwijzing wordt bekendgemaakt aan de eigenaar en de aanvrager, omdat de AWB dat bepaalt (afdeling 3.6). Is artikel 4:8 toegepast (het horen van geadresseerde en van derde belanghebbenden) en is van de daar geboden mogelijkheid gebruik gemaakt, dan dienen de betrokkenen op grond van het bepaalde in artikel 3:43 Awb een mededeling te ontvangen.

Artikel 6

Door aanwijzing als gemeentelijk monument zijn het exterieur en de constructieve onderdelen van het object onder de werking van de verordening geplaatst. Andere zaken die zich op het (kadastraal) perceel van het beschermde monument bevinden, zoals bijgebouwen, erfinrichting, tuininrichting en bomen moeten expliciet worden beschreven, willen zij onder de werking van de verordening vallen.

Voor elke wijziging van het beschermde monument is dus een vergunning nodig. Voor de duidelijkheid, bijvoorbeeld in verband met kadastrale vernummering, kan ook een plattegrond worden aangehecht.

Is slechts een onderdeel van een onroerend goed beschermenswaardig, dan kan een ‘bescherming vanwege’ plaatshebben. In de omschrijving (het registerblad) dient dat onderdeel beschreven te zijn. Bij een onderdeel ‘vanwege’ kan gedacht worden aan een winkelpui, een deel van een gebouw, bijvoorbeeld een woonhuis van een boerderij zonder de stal.

Artikel 7

Via dit artikel is het mogelijk om de aanwijzing van gemeentelijke beschermde monumenten te wijzigen (lid l). Hiervoor geldt dezelfde voorbereidingsprocedure (o.a. advies van monumentencommissie) als voor de aanwijzing, tenzij de wijziging van ondergeschikte betekenis is (lid 3). Wijzigingen van de aanwijzing worden aangetekend op de gemeentelijke monumentenlijst (lid 4).

Artikel 8

Via dit artikel is het mogelijk om de aanwijzing van gemeentelijke beschermde monumenten in te trekken (lid l). Ook hiervoor geldt dat het advies van de monumentencommissie nodig is. Monumenten op de gemeentelijke monumentenlijst waarvan de aanwijzing is ingetrokken (omdat ze zijn gesloopt of anderszins volledig teloor zijn gegaan), worden door het college van burgemeester en wethouders van de monumentenlijst gehaald. Lid 3 regelt dat gemeentelijke monumenten, die ná aanwijzing worden geregistreerd als beschermd rijksmonument, vanaf dat tijdstip worden geacht niet meer te zijn aangewezen. Het kan zinvol zijn om voor een gebouw, waarvoor een aanvraag tot intrekking van de aanwijzing loopt, een (uitvoerige) documentatie te eisen. Enerzijds kan deze voor een goede afweging van de aanvraag dienen, anderzijds wordt het gebouw voorafgaand aan de sloop voor de lokale geschiedenis gedocumenteerd.

Artikel 9

De opbouw en inhoud van dit artikel vertoont gelijkenis met artikel 11 van de Monumentenwet 1988. De verordening legt de vergunningverlening ten aanzien van rijksmonumenten op basis van de Monumentenwet 1988 in handen van het college van burgemeester en wethouders. De Monumentenwet 1988 regelt de vergunningverlening voor de wijziging van rijksmonumenten door het college van burgemeester en wethouders in de artikelen 11 tot en met 21 van de Monumentenwet 1988 juncto artikel 14 van de Monumen­tenverordening Bladel 2008. In dit artikel gaat het daarom alleen over beschermde gemeentelijke monumenten. Indien tijdens een archeologisch onderzoek, een opgraving of ingeval van grondverzet vondsten worden gedaan, waarvan mag worden aangenomen dat deze cultuurhistorische waarde hebben en waarvan de waarde nog niet is vastgesteld, mogen deze niet zonder vergunning worden vervreemd.

Artikel 10

Het artikel betreffende vergunningaanvraag voor gemeentelijke monumenten is kort gehouden omdat het verlangen van ontbrekende gegevens is geregeld in de Awb (artikel 4:2 respectievelijk 4:5 en 4:15).

De tekst van artikel 4 lid 2 van de Awb luidt:

lid 1) De aanvraag wordt ondertekend en bevat tenminste:

a. de naam en het adres van de aanvrager;

b. de dagtekening;

c. een aanduiding van de beschikking die wordt gevraagd.

lid 2) De aanvrager verschaft voorts de gegevens en bescheiden die voor de beslissing op de aanvraag nodig zijn en waarover hij redelijkerwijs de beschikking kan krijgen.

Gemeente en monumenteigenaar hebben een gezamenlijke verantwoordelijkheid en belang om te beschikken over de juiste én complete informatie teneinde de aanvraag voor monumentenvergunning goed te kunnen beoordelen en te kunnen afhandelen. In dat kader hanteert de gemeente een aanvraagformulier en indieningslijst met daarop aangegeven welke gegevens vereist zijn.

Artikel 11

Als het college van burgemeester en wethouders de aanvraag in behandeling neemt, wordt door hem op grond van de verordening advies gevraagd aan de Monumentencommissie. Nadat dit advies aan het college is uitgebracht moet hij ermee rekening houden dat artikel 4:7 of artikel 4:8 Awb van toepassing kan zijn. Over het voornemen de beschikking af te geven, dan wel geheel of gedeeltelijk af te wijzen moeten de aanvrager en de belanghebbenden worden gehoord. Deze kunnen naar keuze hun zienswijzen schriftelijk of mondeling naar voren brengen op grond van artikel 4:9 Awb. De monumentencommissie adviseert het college binnen acht weken na de adviesaanvraag (lid 2). Vervolgens, dus na ontvangst van het advies, beslist het college binnen vier weken (lid 3). De redactie van lid 3 heeft tot gevolg dat, wanneer de commissie niet tijdig adviseert, het college van burgemeester en wethouders de volgende keuze kan maken: zonder advies een beslissing nemen of besluiten om het (te laat uitgebrachte advies) toch in zijn overwegingen te betrekken. De totale termijn van twaalf weken spoort met de termijn van de reguliere bouwvergunning (zonder verlenging); hierdoor kan worden voorkomen dat een aanvraag op een bouwvergunning moet worden geweigerd, omdat de monumentenvergunning nog niet is verleend.

De totale termijn kan met maximaal veertien weken worden verlengd, mits de aanvrager tijdig van het uitstel op de hoogte wordt gesteld (lid 4). Deze termijn van 26 weken komt dan overeen met de termijn voor de aanvraag van een monumentenvergunning voor een rijksmonument, maar spoort niet meer met die voor de bouwvergunning. In artikel 46 Woningwet wordt voor licht vergunningplichtige bouwwerken een termijn van maximaal zes weken voorgeschreven. Voor een reguliere bouwvergunning wordt een termijn van maximaal achttien weken voorgeschreven en als een reguliere bouwvergunning gefaseerd wordt verleend dan geldt er een termijn van maximaal 24 weken. Om niet gedurende de lopende monumentenprocedure de bouwvergunning te moeten weigeren (conform de weigeringsgrond van artikel 44 sub e Woningwet) wordt geadviseerd – in overleg met de aanvrager van de monumenten- en bouwvergunning – de aanvraag bouwvergunning pas later in te dienen of in procedure te nemen. In de Woningwet is namelijk alleen een aanhoudingsregeling voor vergunningen van rijksmonumenten opgenomen (artikel 54 Woningwet).

Als het college van burgemeester en wethouders niet tijdig beslist, wordt de monumentenvergunning geacht te zijn verleend (lid 5). Hierbij is niet aangesloten bij de Awb (die kent immers de fictieve weigering), maar bij de bouwvergunning en de rijksmonumentenvergunning. Deze kennen namelijk ook een fictieve vergunningverlening bij overschrijding van de fatale termijnen.

De bepaling van lid 6 komt overeen met die in de Monumentenwet 1988, maar niet met hetgeen geregeld is voor de bouwvergunning en de Awb.

Artikel 12

Zijn er geen wezenlijke belangen van de godsdienstuitoefening in het geding, dan is overeenstemming niet vereist. Zie de toelichting op artikel 1 sub e.

Artikel 13

Lid 1

Dit lid bevat de mogelijke intrekkingsgronden.

Lid 2

Gelet op de taak van de Monumentencommissie ligt het voor de hand dat een afschrift van de intrekking aan die commissie wordt gezonden. De in kennisstelling van de vergunninghouder en het met redenen omkleed moeten zijn van het besluit zijn weggelaten, omdat artikel 3:41 Awb dit regelt.

Artikel 14

Lid 1

Dit artikel vloeit voort uit artikel 15 lid 1 van de Monumentenwet 1988. De procedure voor de afgifte door het college van burgemeester en wethouders van de vergunning voor beschermde rijksmonumenten staat in artikel 11 tot en met 21 van de Monumentenwet 1988.

Leden 2 en 3

De Monumentenwet 1988 schrijft voor dat de gemeenteraad een verordening vaststelt waarin tenminste de inschakeling wordt geregeld van een commissie die adviseert bij de aanvragen om vergunning voor beschermde rijksmonumenten. Om te voorkomen dat dit wettelijke vereiste door het ontbreken van het advies van deze commissie tot moeilijkheden leidt bij de afgifte van de vergunning, is in lid 3 bepaald dat de commissie geacht wordt te hebben geadviseerd na het verstrijken van de in lid 2 gestelde adviestermijn.

Artikel 15

De afdeling rechtspraak van de Raad van State heeft uitgemaakt dat de Monumentenverordening zonder een schadevergoedingsregeling rechtsgeldig is (BR 86.604). Dit artikel is dus niet verplicht. Alternatief voor een schadevergoedingsregeling is de civielrechtelijke jurisprudentie over schadevergoeding bij rechtmatige overheidsdaad (Boek 6, artikel 126 BW). Het aanwijzen, wijzigen of intrekken van de aanwijzing als gemeentelijk monument is uit het schadevergoedingsartikel weggelaten. Dit heeft als reden dat eventuele schade pas optreedt als voor bepaalde activiteiten geen of niet de gewenste vergunning is verleend.

Artikel 16

Artikel 154, lid 1, van de Gemeentewet laat aan de gemeentelijke wetgever de keuze om op overtreding van verordeningen een geldboete te stellen van de tweede of de eerste categorie. In artikel 23 van het Wetboek van Strafrecht zijn de geldboetecategorieën opgenomen. De op te leggen boete voor strafbare feiten in de eerste categorie is maximaal € 225,- en in de tweede categorie maximaal € 2.250,-. Het is de gemeente niet toegestaan om een hogere geldboete op te nemen dan in genoemde categorieën. In de Monumentenwet 1988 is handelen in strijd met artikel 11 van die wet (het verbod om een beschermd rijksmonument zonder vergunning te wijzigen of af te breken) gekoppeld aan een geldboete van de vijfde categorie, te weten € 45.000,-.

Op gemeentelijk niveau is, gelet op de ernst van dit vergrijp, de hoogte van de strafmaat voor beschermde rijksmonumenten en de wens om enige preventieve werking te bereiken, de keuze voor de geldboete van de tweede categorie voor de hand liggend.

Artikel 17

In hoofdstuk 5 van de AWB is in afdeling 5.2 een aparte regeling opgenomen over het toezicht op de naleving. De bevoegdheden die de toezichthouders hebben in het kader van de uitoefening van hun taken (inzage van gegevens en bescheiden, vorderen van inlichtingen, betreden van plaatsen anders dan woningen) zijn in die afdeling opgenomen.

Het ligt voor de hand dat de handhaving van de verordening in hoofdzaak op publiekrechtelijke wijze (bestuursdwang, dwangsom) plaatsvindt en de strafrechtelijke vervolging als ‘ultimum remedium’ geldt.

Artikel 18

Lid 1 is gebaseerd op artikel 139 van de Gemeentewet. Hierin wordt de bekendmaking van verordeningen geregeld. Voorafgaand aan de bekendmaking van de (gewijzigde) verordening worden de monumenthouders over de wijziging geïnformeerd. De datum van inwerkingtreding van de “Monumentenverordening Bladel 2008” en het vervallen van de hiervoor geldende verordeningen is allereerst geregeld voor gemeentelijke monumenten (lid 1, 2) en daarna voor beschermde rijksmonumenten (lid 3, 4). Vervolgens wordt bepaald dat de op grond van de oude verordening op de gemeentelijke monumentenlijst voorkomende monumenten geacht worden te zijn aangewezen en geregistreerd in overeenstemming met deze nieuwe verordening (lid 5). Tenslotte is in lid 6 geregeld dat aanvragen om vergunning voor gemeentelijke monumenten, die zijn ingediend vóór het van kracht worden van de ‘Monumentenverordening Bladel 2008”, worden afgehandeld op grond van deze nieuwe verordening.

Artikel 19

Dit artikel noemt de naam van de verordening.

Aldus besloten door de Raad van de gemeente Bladel in zijn openbare vergadering van 3 juli 2008.

de griffier, de voorzitter,