Verordening Elektronisch Publiceren Gemeente Drechterland 2014

Ondertekening

Toelichting bij de Verordening Elektronisch Publiceren Gemeente Drechterland 2014

Elektronisch publiceren is het uitgangspunt

De gemeente Drechterland hanteert vanaf 2014 als uitgangspunt dat informatieverstrekking zoveel mogelijk op elektronische wijze gebeurt via het elektronisch gemeenteblad. Alleen wanneer dit op grond van wettelijke voorschriften noodzakelijk is, zal er nog een publicatie in een huis-aan-huis-blad worden geplaatst. Zo vanzelfsprekend als nu de gemeentepagina in De Middenstanders is, zo vanzelfsprekend zal informatieverstrekking via het elektronisch gemeenteblad zijn. Deze verordening heeft als doel het uitgangspunt van elektronisch publiceren wettelijk te verankeren en te waarborgen dat elektronische informatieverstrekking aan de huidige wettelijke eisen voldoet.

Verplichte  publicaties en niet verplichte publicaties

Informatieverstrekking is een verzamelbegrip, onder te verdelen  in verplichte publicaties en niet-verplichte publicaties. Deze onderverdeling is behulpzaam bij een juiste uitleg en begrip van deze verordening.

Verplichte publicaties zijn publicaties die een bekendmaking of kennisgeving inhouden die op grond van wettelijk voorschrift zijn vereist. Hierbij wordt opgemerkt dat de term bekendmaking uitsluitend ziet op het in werking laten treden van besluiten in de zin van de Algemene wet bestuursrecht. Verplichte kennisgevingen zijn alle overige berichten die omwille van het kenbaarheidsvereiste moeten worden gepubliceerd, zoals bijvoorbeeld de publicatie van een aanvraag omgevingsvergunning.

Niet verplichte publicaties zijn niet noodzakelijk op grond van een wettelijk voorschrift maar worden gedaan uit oogpunt van service en dienstverlening en/of transparantie. Dit kunnen mededelingen over genomen besluiten zijn, maar ook andere mededelingen en informatie. Het feit dat een publicatie niet verplicht is betekent overigens niet dat achterwege laten ervan geen gevolgen zou hebben. Behalve het logische aspect dat informatievoorziening een functie heeft en dus zorgvuldig moet gebeuren, kan in juridische zin het kenbaarheidsvereiste ook minder voor de hand liggende gevolgen in het leven roepen. Niet verplicht in deze toelichting ziet echter puur op de afwezigheid van een uitdrukkelijke wettelijke bepaling die publicatie noodzakelijk maakt.

Artikel 1 Bekendmaking

Lid 1

Dit artikel ziet op verplichte publicaties inhoudende bekendmaking van een groot aantal besluiten in de in van de Algemene Wet Bestuursrecht (Awb). Alle besluiten waarvan de rechtsgevolgen pas intreden na publicatie worden bekendgemaakt in het elektronisch gemeenteblad. De Gemeentewet regelt dit in artikel 139 voor de algemeen verbindende voorschriften. Voor overige besluiten wordt bekendmaking geregeld in artikel 3:42, tweede lid van de Awb. Deze verordening legt vast dat ook andere naar buiten werkende besluiten op via het elektronisch gemeenteblad worden bekendgemaakt en daarmee in werking kunnen treden. De algemene verbindende voorschriften zijn in het artikel voor de volledigheid ook opgenomen.

Lid 2

Wanneer een wettelijk voorschrift bepaalt dat een besluit op andere wijze bekendgemaakt moet worden, gaat dit voorschrift voor. Het besluit wordt daarnaast ook in het elektronisch gemeenteblad geplaatst, maar voor de inwerkingtreding is plaatsing in het elektronisch gemeenteblad dus niet toereikend.

Lid 3 en 4

Het uitgangspunt is dat een besluit in zijn geheel in het gemeenteblad wordt geplaatst. Alleen wanneer dit zeer onpraktische gevolgen heeft, kan volstaan worden met een korte weergave van het besluit en tegelijkertijd de terinzagelegging ervan. Dit vereist dus een aparte overweging van het college van burgemeester en wethouders die daarbij ook aangeven op welke wijze terinzagelegging wordt geregeld.

Artikel 2 Kennisgeving

Kennisgevingen zijn alle berichten die níet een bekendmaking in de zin van de Algemene wet bestuursrecht inhouden. Kennisgevingen kunnen worden verdeeld in verplichte en niet verplichte berichten.

Verplichte kennisgevingen zijn bijvoorbeeld de publicaties over besluiten zoals de omgevingsvergunning. Een beschikking wordt bekendgemaakt door toezending aan de aanvrager en daarnaast bepaalt een wettelijk voorschrift dat publicatie moet plaatsvinden. Dit is een kennisgeving als bedoeld in artikel 2:14, tweede lid Awb: een bericht niet aan een of meer geadresseerden gericht. Let op: de beschikking is uiteraard gericht aan de aanvrager, maar de kennisgeving per publicatie niet.

Volgens artikel 2:14 tweede lid van de Awb kan het verzenden van dit soort berichten uitsluitend elektronisch als dit bij wettelijk voorschrift zo is bepaald, vandaar dit artikel in deze verordening.

Alle kennisgevingen worden gedaan in het elektronisch gemeenteblad, tenzij een wettelijk voorschrift uitdrukkelijk bepaalt dat een publicatie in een huis-aan-huisblad ook noodzakelijk is. Er is nog een beperkt aantal wettelijke voorschriften dat dit zo regelt. De verwachting is dat op termijn ook deze bepalingen zullen worden aangepast.

Artikel 3 Bijzondere omstandigheden

In veel gevallen stellen wettelijke bepalingen dat een kennisgeving moet worden gedaan door plaatsing in een huis-aan-huis-blad of op andere geschikte wijze. Na vaststelling van deze verordening wordt er vanuit gegaan dat ‘op andere geschikte wijze’ inhoudt: plaatsing in het elektronisch gemeenteblad. Het op andere wijze betreft echter een doelverplichting. Het kan dan ook zo zijn dat in een bepaald geval nog aanvullende maatregelen nodig zijn om te voldoen aan ‘op andere geschikte wijze’, bijvoorbeeld door direct omwonenden schriftelijk in kennis te stellen. Hierbij moet steeds het kenbaarheidsvereiste in acht worden genomen om schade of langere rechtsbeschermingsprocedures te voorkomen. De rechter kan afzonderlijk beoordelen of op geschikte wijze kennis gegeven is, ongeacht of de verordening elektronische publicatie regelt.

Het kenbaarheidsvereiste kan ook een rol bij niet verplichte kennisgevingen. Als niet voldaan wordt aan het kenbaarheidsvereiste zou dit een rol kunnen spelen in onrechtmatige daad. Deze verordening regelt daarom datgene wat in ieder geval noodzakelijk is, maar laat uitdrukkelijk onverlet dat de omstandigheden van het geval extra kennisgeving kunnen vereisen.