Regeling kleine kansspelen

toelichting op het voorstel tot regeling van de bepalingen met betrekking tot kleine kansspelen

In zijn brief d.d. 4 oktober 1982 maakt de commissaris van politie melding van het feit dat het zich de laatste jaren een explosie heeft voorgedaan bij het wettelijk toegestane kleine kansspel "Bingo". Deze ontwikkeling doet/deed zich niet alleen voor in Gouda, maar ook in de rest van Nederland.

Hierbij is bingo van een onschuldig volksvermaak omgevormd in een keihard miljoenenbedrijf.

Daarbij is gebleken dat de huidige bepalingen in de Wet op de Kansspelen door de praktijk zijn achterhaald. Voor de politie is het thans onmogelijk om afdoend toezicht op bingobijeenkomsten uit te oefenen.

Naar aanleiding van een publikatie over dit onderwerp in het Algemeen Politieblad van 26 juni 1982 door de brigadier H. Wander van het bureau Bijzondere Wetten van de gemeentepolitie te Rotterdam, welke publikatie als bijlage aan deze toelichting is gevoegd, zijn hierover in de Tweede Kamer vragen gesteld. Als uitvloeisel hiervan wordt thans door justitie een landelijke inventarisatie gemaakt, betreffende aard en omvang van het bingospel. Mogelijkerwijs zal te zijner tijd een wetswijziging plaatsvinden, waarbij van het huidige systeem van aanmeldingen zal worden overgegaan op een vergunningstelsel.

Vooruitlopende op een eventuele wetswijziging lijkt het echter gewenst op korte termijn gemeentelijke voorschriften te dezer zake vast te stellen, om zodoende redelijkerwijs controle op de naleving van de bingobepalingen in de Wet op de Kansspelen te kunnen uitoefenen.

artikelsgewijze toelichting

artikel 1

Het aanmelden van een klein kansspel kan zowel geschieden door een bestuurslid van de organiserende vereniging als ook door een niet-bestuurslid, welke laatste daartoe gemachtigd moet zijn. Het laten aanmelden door een niet-bestuurslid komt tegemoet aan het probleem van vele besturen om een bestuurslid te vinden die in staat is om veelvuldig tijdens kantooruren deze aanmeldingen te verrichten. Het aanmelden door een bestuurslid zal in de praktijk vaak gescheiden door de bingomaster die daartoe voor de vorm in het bestuur is opgenomen.

artikel 2

Behoeft geen nadere toelichting.

artikel 3

Hierdoor wordt bereikt dat op de plaats van de bijeenkomst gecontroleerd kan worden of er sprake is van een aangemelde bingo.

artikelen 4 en 5

Behoeve geen nadere toelichting.

artikel 6

Gebruik moet worden gemaakt van het gedateerde en gewaarmerkte formulier. Hierdoor kan worden voorkomen dat, indien de bingobijeenkomst niet door de politie daadwerkelijk is gecontroleerd, men achteraf op een nieuw formulier gefingeerde nummers invult.

artikelen 7, 8 en 10

Deze bepalingen worden gesteld om enige grip te krijgen op de omzet. Thans is het vrijwel ondoenlijk om na te gaan, hoeveel boekjes er verkocht zijn. Bovendien wordt door de verkoop van de losse velletjes de inzet van de deelnemers tot onverantwoord hoge bedragen opgevoerd. De verkoop van deze losse velletjes wordt vrijwel nooit op de verantwoordingsstaat vermeld en uit de opbrengst van deze velletjes worden de hoge jackpot-prijzen gefinancierd. Bij invoering van deze bepalingen kan tevens bij een te houden controle onmiddellijk worden geconstateerd of er inkomsten worden "weggedrukt", hetgeen nu vrijwel onmogelijk is.

artikelen 9 en 11

Deze bepalingen worden voorgesteld om te bereiken, dat de deelnemers van te voren weten, wat de mogelijkheden zijn en bovendien dat als de bingomaster wil "rommelen" hij dit moet doen ten overstaan van al zijn klanten, hetgeen uiteindelijk toch tot onvrede zal gaan leiden.

artikel 12

Met deze bepaling kan worden bereikt, dat de organiserende verenigingen er meer aan over houden, dan thans het geval is. Momenteel staan zijn achter in de rij en krijgen zij pas wat, als er toevallig iets overblijft. Veelal is dit een van tevoren vastgesteld bedrag dat slechts een fractie is van het bedrag dat overblijft van de bijeenkomst.

Met de bepaling van artikel 12 wordt bereikt, dat men niet altijd koste wat kost het maximum-prijzenbedrag van ? 1.500,-- uit gaat keren, maar de prijzenhoogte afhankelijk is van de opbrengst.

artikel 13

Behoeft geen nadere toelichting.

artikel 14

Met deze bepaling wordt beoogd om die verenigingen, die slechts zeer incidenteel een openbare bingo beleggen (gedacht wordt aan hoogstens 4x per jaar) de mogelijkheid te geven om dat te doen, zonder te moeten voldoen aan de eisen, gesteld in de hierbij vermelde artikelen.

artikel 15

De huidige juridische constructie van artikel 7c van de Wet op de Kansspelen is niet erg duidelijk. Een strafbaarstelling in artikel 33 van de Wet op de Kansspelen is er slechts voor artikel 7c, tweede lid van de Wet.

In de nu voorgestelde tekst van artikel 15 wordt gesteld dat burgemeester en wethouders het kleine kansspel in de zin van het voornoemde wets-artikel hebben verboden.

Dit verbod geldt niet indien de gemeentelijke voorschriften in acht worden genomen.