Verordening langdurigheidstoeslag (4.14a)

Artikel 1

• 1.

  Alle begrippen die in deze verordening worden gebruikt en die niet nader worden omschreven hebben dezelfde betekenis als in de Wet werk en bijstand (WWB) en de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

• 2.

  In deze verordening wordt verstaan onder:

  • a.

    wet: de Wet werk en bijstand

  • b.

    WTOS: Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten

  • c.

    WSF 2000: Wet Studiefinanciering 2000

  • d.

    bijstandsnorm: de normen als bedoeld in artikel 20, lid 1b en lid 2en artikel 21 lid 1 van de wet, vermeerderd met de maximale toeslag als bedoeld in artikel 25 lid 2 van de wet;

  • e.

    referteperiode: een onafgebroken periode van 36 maanden voorafgaand aan de peildatum;

  • f.

    peildatum: de datum waarop in enig jaar het recht op langdurigheidstoeslag ontstaat;

  • g.

    inkomen: het inkomen als bedoeld in artikel 32 van de wet, met dien verstande dat voor de zinsnede ‘een periode waarover een beroep op bijstand wordt gedaan’ moet worden gelezen ‘de referteperiode’. Een bijstandsuitkering wordt, in afwijking van artikel 32 van de wet voor de beoordeling van het recht op langdurigheidstoeslag als inkomen gezien.

Rechthebbenden

Artikel 2

• 1.

  Voor een langdurigheidstoeslag komt in aanmerking de, die 21 jaar of ouder maar jonger dan 65 jaar is en die gedurende de referteperiode aangewezen is geweest op een inkomen per maand, dat niet hoger is dan de bijstandsnorm (100%) en geen in aanmerking te nemen vermogen heeft als bedoeld in artikel 34 van de wet

• 2.

  Geen recht op langdurigheidstoeslag heeft de persoon, die op de peildatum een opleiding volgt als bedoeld in de WTOS, dan wel een studie volgt als genoemd in de WSF 2000.

• 3.

  Indien er gedurende de laatste 12 maanden van de referteperiode sprake is van fraude of het verwijtbaar niet nakomen van arbeids- en/of re-integratieverplichtingen, bestaat er geen recht op de langdurigheidstoeslag.

• 4.

  Geen recht op een langdurigheidstoeslag heeft de persoon die zicht heeft op inkomensverbetering als bedoeld in artikel 36, eerste lid, van de wet. Zicht op inkomensverbetering bestaat in ieder geval indien de aanvrager of diens gezinsleden inkomsten uit of in verband met arbeid hebben, die gedurende de referteperiode in enig jaar zijn ontvangen en niet meer bedragen dan de van toepassing zijnde langdurigheidstoeslag.

Hoogte van de toeslag

Artikel 3

• 1.

  De langdurigheidstoeslag bedraagt 40% van de van toepassing zijnde norm, inclusief de toeslag of verlaging voor een gezin, een alleenstaande ouder of een alleenstaande als bedoeld in hoofdstuk 3 van de wet, geldende op 1 januari van het betreffende jaar naar boven afgerond op hele euro’s.

• 2.

  Voor de toepassing van het eerste lid is de gezinssituatie op de peildatum bepalend.

Hardheidsclausule

Artikel 4

Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de afwijken van de bepalingen in deze verordening, indien toepassing van de verordening tot onbillijkheden van overwegende aard leidt.

Nadere regels

Artikel 5

Het college kan voor de uitvoering van deze verordening nadere regels vaststellen.

Onvoorziene gevallen

Artikel 6

In gevallen, de uitvoering van deze verordening betreffende, waarin deze verordening niet voorziet, beslist het college.

Inwerkingtreding

Artikel 7

• 1.

  Deze verordening treedt in werking op 1 maart 2012.

• 2.

  Op het moment dat deze verordening in werking treedt, wordt de op 25 februari 2009 vastgestelde Verordening langdurigheidstoeslag 2009 ingetrokken.

Citeertitel

Artikel 8

Deze verordening wordt aangehaald als: Verordening langdurigheidstoeslag.

Aldus besloten in de openbare raadsvergadering van 22 februari 2012

mr. G. Raaben                             dr. H. Gerritsen

griffier                                                     voorzitter

Toelichting

Algemeen

Vanaf de invoering van de Wet werk en bijstand in 2004 kennen we de langdurigheidstoeslag. Deze vindt zijn grondslag in artikel 36 van die wet. Daarin is nauw omschreven in welke gevallen en onder welke voorwaarden mensen met een laag inkomen in aanmerking komen voor de toeslag. De gedachte achter deze toeslag is, dat mensen die langdurig een inkomen op het sociaal minimum hebben, geen financiële ruimte hebben om te reserveren voor onverwachte uitgaven.

De wetgever heeft echter de regelgeving overgeheveld naar de gemeente. De gemeenteraad moet hiervoor bij verordening vaststellen wie vanaf 1 januari 2009 recht hebben op een langdurigheidstoeslag en hoe hoog deze toeslag is.

De wetgever heeft echter zelf ook enige voorwaarden gesteld voor het recht op een langdurigheidstoeslag. Deze zijn:

• 1.

  Personen jonger dan 21 jaar of personen van 65 jaar en ouder hebben geen recht op een langdurigheidstoeslag

• 2.

  Bij de vaststelling van het inkomen wordt een eerder verstrekte langdurigheidstoeslag buiten beschouwing gelaten.

• 3.

  Een persoon kan slechts eenmaal binnen een periode van 12 maanden in aanmerking komen voor een langdurigheidstoeslag.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1 Begrippen

Begrippen die in de WWB voorkomen hebben in deze verordening dezelfde betekenis als in de WWB. Ten aanzien van een aantal begrippen, die niet in de WWB staan is een definitie gegeven in deze verordening.

Met de bijstandsnorm wordt altijd bedoeld de norm, vermeerderd met de maximale toeslag. Voor een alleenstaande is dat 70%, voor een alleenstaande ouder 90% en een gezin 100% van het netto minimumloon. Er wordt geen rekening gehouden met kostendeling of wel of geen woonkosten.  

Referteperiode: dit is een periode van drie jaar gedurende welke men aan de voorwaarden voor het recht op een langdurigheidstoeslag moet hebben voldaan om hiervoor in aanmerking te kunnen komen. In de oorspronkelijke wettelijke regeling was deze periode nog vijf jaar. Deze periode wordt echter als te lang ervaren. Nadat iemand 3 jaar op een minimum inkomen is aangewezen, is er over het algemeen niet veel reserveringsruimte meer aanwezig. Daarom wordt hier een termijn van drie jaar aangehouden. Ook sluit de termijn van drie jaar aan bij de impliciet door de wetgever gegeven termijn. De minimumleeftijd voor het recht op een langdurigheidstoeslag is immers door de wetgever teruggebracht van 23 naar 21 jaar. Iemand is immers vanaf een leeftijd van 18 jaar voor de WWB een zelfstandig rechtssubject.

Peildatum: de datum waarop men de referteperiode heeft doorlopen en het recht op langdurigheidstoeslag ontstaat.

Artikel 2 Rechthebbenden

Iemand heeft recht op een langdurigheidstoeslag als hij gedurende een periode van drie jaar een inkomen heeft gehad, dat niet hoger is dan 100% van de voor hem geldende bijstandsnorm.

Dit inkomen hoeft niet te zijn een inkomen uit een bijstandsuitkering. Ook mensen, die een inkomen hebben uit of in verband met arbeid, dat gelijk of lager is dan de bijstandsnorm, komen voor de toeslag in aanmerking.

Het recht op langdurigheidstoeslag komt gezinsleden gezamenlijk toe. Zij moeten allemaal, zowel afzonderlijk als gezamenlijk aan de voorwaarden voldoen. Als één van de gezinsleden niet in aanmerking komt voor het recht op langdurigheidstoeslag wegens het niet voldoen aan de voorwaarden als genoemd in artikel 36 WWB of in deze verordening, hebben alle gezinsleden geen recht op langdurigheidstoeslag.

Artikel 3 Hoogte van de toeslag

De gezinssituatie op de peildatum is bepalend voor welke toeslag men krijgt.

Opgemerkt wordt, dat een meerderjarig kind als bedoeld in artikel 4, lid 2, van de wet (student met WSF of WTOS en een bepaald maximum inkomen) niet valt onder het begrip van ‘gezin’. Ook een bloedverwant in de eerste graad waarbij toepassing wordt gegeven aan artikel 4, lid 5, van de wet (mantelzorg) valt buiten het uitgebreide begrip van ’gezin’.

Hoewel de arbeidsongeschiktheidsuitkering niet tot de middelen wordt gerekend, valt een Wajonger, voor zover hij tot een gezin behoort dat niet enkel uit gehuwden of uit gehuwden met hun ten laste komende kinderen bestaat, wel onder het begrip van ‘gezin’. Eventueel vermogen van dit gezinslid dient dan ook in aanmerking te worden genomen.

Artikel 5

De uitvoering van deze verordening berust bij burgemeester en wethouders. Om een goede uitvoering van deze verordening te waarborgen kunnen zij nadere regels vaststellen.