Besluit maatschappelijke ondersteuning Hulst 2016

TOELICHTING

BESLUIT MAATSCHAPPELIJKE ONDERSTEUNING HULST 2016

Het Besluit maatschappelijke ondersteuning vormt tezamen met de Kadernota Samenleving Hulst “Eigen Kracht” 2013-2016, de Verordening maatschappelijke ondersteuning 2015 Zeeuws-Vlaanderen en de inkoopdocumenten de basis van waaruit de ondersteuning op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 vorm zal krijgen. In dit besluit geeft het college meer concreet aan hoe de feitelijke ondersteuning vorm kan krijgen.

De veranderingen in de Wmo gestart in 2015 maakten onderdeel uit van de grootste verschuiving in de sociale wetgeving sinds de invoering van de AOW in 1957 en de invoering van de Algemene bijstandswet in 1965. De veranderingen hadden voor de gemeenten vooral betrekking op de wijziging van de Wet maatschappelijke ondersteuning, de invoering van de Participatiewet en de Jeugdwet, in wat nu het Sociaal Domein wordt genoemd.

Daarnaast werd de Wet langdurige zorg ingevoerd als vervanger van de AWBZ en vonden er veranderingen in de ziektekostenverzekeringswet en de invoering van Passend onderwijs.

Het sterk veranderend landschap geeft enerzijds onzekerheid maar biedt ook kansen, zowel voor gemeenten, maatschappelijke organisaties als voor burgers. De burger kan zelf meer vorm en inhoud geven aan de ondersteuning die hij nodig heeft. Gemeenten moeten dit oppakken door een integrale benadering van de vragen om advies en informatie.

Met de Wmo 2015 die per 1 januari 2015 in werking trad, is de eigen verantwoordelijkheid voor de inwoners van onze gemeente sterker in beeld gekomen. De inwoners worden meer aangesproken op het zelf vinden van oplossingen voor de beperkingen die zij ondervinden in het deelnemen in de maatschappij(participeren). Oplossingen die gevonden moeten worden in de directe omgeving (Huishouden waarvan de persoon deel uitmaakt), bij familie, vrienden en het verdere netwerk.

Om de burgers te ondersteunen zal de gemeente in de toekomst inzetten op versterking van de zelfredzaamheid en versterken van de sociale cohesie. In belangrijke mate zal het aanbod van algemene voorzieningen hierin een rol spelen. Algemene voorzieningen zijn voorzieningen waarop iedere inwoner, dus ook iemand met beperkingen, een beroep kan doen. Een gemeente kan dit aanbod bevorderen door het verlenen van (start-) subsidies.

De gemeente Hulst heeft er voor gekozen om kennis van algemene voorzieningen en individuele ondersteuning bijeen te brengen in de Stichting Hulst voor Elkaar. Door de Toegang tot maatwerkvoorzieningen middenin het welzijnsveld positioneren wordt de benutting van eigen kracht en algemene voorzieningen geoptimaliseerd.

Artikelsgewijze toelichting Besluit maatschappelijke ondersteuning Hulst 2015

Enkel die bepalingen die nadere toelichting behoeven, worden hieronder behandeld.

Artikel 1. Protocollen, indicatiewijzer

In dit artikel is aangegeven dat onder andere gebruik wordt gemaakt van het gestelde in de CIZ Indicatiewijzer versie 7.1, met o.m. een definitie van “gebruikelijke zorg” en wat dient te worden verstaan onder “redelijkerwijs te vergen medewerking”. De definitie van gebruikelijke zorg blijft overigens in ontwikkeling; de definitie in de Wmo 2015 is leidend.

Zowel de CIZ Indicatiewijzer als de Richtlijn Indicatieadvisering Hulp bij het Huishouden jan 2011 MO Zaak zijn ondersteunend voor het bepalen van de noodzakelijkheid tot ondersteuning en het bepalen van de omvang van de ondersteuning. 

Indien er onverhoopt sprake mocht zijn van verschil in uitleg c.q. definiëring tussen het gestelde in de protocollen en dit besluit, is het gestelde in dit besluit bepalend. Hiermee is tevens bepaald dat de genoemde protocollen niet bindend zijn, maar dienen als kader om tot vaststelling van de benodigde voorzieningen te komen. Afwijking op grond van individuele omstandigheden is altijd mogelijk.

Lid 4 van dit artikel is nieuw en gaat over beschermd wonen. De gemeentebesturen van de 13 Zeeuwse gemeenten hebben voor dit onderdeel van de Wmo 2015 mandaat verleend aan de gemeente Vlissingen voor de uitvoering van de toekenning en verstrekking van voorzieningen (toegang) en de toekenning van uitvoeringsbudgetten aan uitvoerende instellingen. De gemeente Hulst heeft daarbij bepaald dat de uitvoering van het mandaat geschiedt binnen het budget voor maatschappelijke opvang en beschermd wonen dat de gemeente Vlissingen van het Rijk ontvangt.

Met de invoering van de Wmo 2015 ontstond onduidelijkheid over de financiering van de centrumgemeenten voor maatschappelijke opvang en -in Zeeland- ook over de praktische uitvoering van beschermd wonen. Door het verlenen van mandaat aan de gemeente Vlissingen werd deze onduidelijkheid voor 2015 opgeheven. Voor 2016 zal een nieuw mandaatbesluit genomen worden waarin de bevoegdheden en kaders beschreven worden. Het besluit Beschermd Wonen en het besluit Maatschappelijke Opvang worden geacht onlosmakelijk deel uit te maken van dit besluit. De besluiten zijn als bijlage bij dit besluit opgenomen.

Artikel 2. Hoogte en verantwoording persoonsgebonden budget (pgb)

De gemeente Hulst heeft het budget voor de zorgondersteuning (Begeleiding en Huishoudelijke hulp) -niet zijnde algemene voorziening-, overgedragen aan de zorgaanbieders. De zorgaanbieders dragen er zorg voor dat passende zorg wordt ingezet. Omdat de zorgaanbieders zelf de beschikking hebben over het budget is er geen sprake van een kostprijs maar van een rekenprijs. Dit bedrag wordt gehanteerd om de verleende zorg binnen het budget te verantwoorden, opgenomen in kolom ZIN-tarief.

De gemeente Sluis heeft er voor gekozen met de zorgaanbieders voor de zorgvoorzieningen voor de verschillende vormen van huishoudelijke ondersteuning, voor zover niet aangemerkt wordt als een algemene voorziening, door de zorgaanbieders te laten factureren en op basis hiervan de verschuldigde kosten te betalen. De zorgaanbieders hebben daartoe met de gemeente Sluis een kostprijs afgesproken. Binnen Zeeuws-Vlaanderen is afgesproken dat de facturatietarieven van de gemeente Sluis door de gemeenten Terneuzen en Hulst gehanteerd worden als verantwoordingstarief. Zo wordt de bureaucratie voor zorgaanbieders beperkt.

Indien de gemeente met een zorgaanbieder een budgetafspraak heeft voor levering van Zorg in Natura(ZIN), kan de aanvrager alleen met een bijzondere motivering in aanmerking komen voor een Pgb bij deze zorgaanbieder. De zorgaanbieder kan immers dezelfde zorg bieden in natura.

De aanvrager die kiest voor een pgb regelt alles zelf, zoals het zoeken van een hulp, afspraken maken en deze vastleggen in een contract, zorgen voor een andere hulp bij ziekte of vakantie, loondoorbetaling bij ziekte, werkgeversaansprakelijkheidsverzekering. De aanvrager maakt de keuze voor een pgb nadat hij/zij hierover duidelijk en begrijpelijk is voorgelicht. De Pgb-houders kunnen voor ondersteuning gebruik maken van de dienstverlening van de Sociale Verzekeringsbank (SVB).

In lid 2 van dit artikel is hoogte van de pgb-tarieven opgenomen. Voor de vaststelling van de hoogte van een Pgb wordt uitgegaan wordt van de in de betreffende situatie goedkoopst adequate door het college ingekochte maatwerkvoorziening in natura. Dit wordt nader uitgewerkt bij de afzonderlijke voorzieningen.

Het pgb-tarief voor HH is ongewijzigd, maar is nog steeds dusdanig dat het mogelijk moet zijn om daarmee hulp aan huis in te huren op de markt van (schoonmaak-)diensten. Voor begeleidingsdiensten is de hoogte van het pgb-tarief is in het besluit begrensd op 75% van het begeleidingstarief ZIN van het voorafgaande jaar.

Een Pgb-tarief kan lager zijn omdat over het algemeen minder overheadkosten meegerekend hoeven te worden. Aanvragers die kiezen voor een persoonsgebonden budget krijgen een bedrag uitgekeerd gebaseerd op het aantal uren per week, dagdelen, dagen dat ondersteuning nodig is.

Het college is verantwoordelijk voor de (zorg)inhoudelijke toetsing van de pgb-overeenkomsten tussen cliënt en zorg- c.q. dienstverlener, conform het gestelde artikel 2.3.6. van de Wet. De SVB is verantwoordelijk voor het betaalproces en de arbeidsrechtelijke toetsing van deze pgb-overeenkomsten. Nadat de overeenkomst en vervolgens de declaratie(s) zijn goedgekeurd door de SVB, zal deze namens de cliënt betalingen verrichten aan de zorg- c.q. dienstverlener. Met het trekkingsrecht worden dus alleen betalingen aan zorg- c.q. dienstverleners verricht waarover vooraf overeenstemming is tussen cliënt en het college.

De SVB verzorgt voor het college real-time inzicht in de bestedingen van de pgb's. Niet bestede pgb-bedragen worden teruggestort door de SVB naar het college. Het college zorgt voor maandelijkse bevoorschotting van de Sociale Verzekeringsbank (SVB) zodat die tijdig tot uitbetaling van de (periodieke) voorzieningen in de vorm van PGB kan overgaan, evenals indien van toepassing het hiermee verbonden budgetbeheer (trekkingsrecht).

Uit de pgb-vaststelling voor een zaak blijkt dat het ook mogelijk is om een tweedehands artikel aan te schaffen met een pgb, daartoe zijn immers steeds meer mogelijkheden zoals op Marktplaats, maar ook bij verstrekkers van hulpmiddelen. De kwaliteit van het artikel moet echter wel voldoende zijn.

In lid 4 is opgenomen dat het pgb bedoeld is voor betaling van feitelijke zorg en niet mag worden aangewend voor zaken als een eenmalige uitkering, een feestdagenuitkering, reiskosten zorgverlener, bemiddelingskosten, administratiekosten en andere werkgeverslasten. Om volledig te zijn is een verwezen naar: http://www.hetvenster.com/Content/DownloadDocs/2012/vergoedingenlijst%20PGB%202012.pdf

Lid 5 zegt iets over de mogelijke betalingsrelatie tussen cliënt en hulpverlener. Uitbetaling met een vast maandbedrag voor een loondienstverband wordt vooralsnog niet toegestaan.

Lid 6 vermeldt dat verantwoording gebeurt op verschillende wijzen: enerzijds verantwoording vooraf door controle van de zorgovereenkomst en controle van de ingezonden declaraties voordat tot feitelijke uitbetaling wordt overgegaan, anderzijds door verantwoording bij het college van de financiële tegemoetkoming, zoals bedoeld in artikel 3 van dit Besluit. Hiervoor draagt het college immers de verantwoordelijkheid om te toetsen of de pgb-middelen efficiënt en doelmatig werden besteed.

De keuzes, zoals weergegeven in de leden 5 en 6, zijn contractueel overeenkomen met de Sociale Verzekeringsbank.

Artikel 3. Financiële tegemoetkoming

Naast de maatwerkvoorziening blijft ook, conform artikel 2.1.7 van de Wet de mogelijkheid om financiële tegemoetkoming te verstrekken. Een financiële tegemoetkoming is een geldbedrag dat een cliënt krijgt als tegemoetkoming in de (meer-)kosten die gemaakt worden in verband met beperkingen. Het hoeft niet te gaan om een kostendekkend bedrag. Voor een financiële tegemoetkoming geldt geen eigen bijdrage.

Artikel 4. Bijdrage in de kosten van een algemene voorziening

De wet maakt een onderscheid tussen de bijdragen in de kosten van algemene voorzieningen en maatwerkvoorzieningen. De bijdragen in de kosten van algemene voorzieningen mag de gemeente bepalen en dit mag kostendekkend zijn. Bij het bieden van deze beleidsruimte gaat de regering ervan uit dat gemeenten hier verstandig mee omgaan en voorzieningen, zoals laagdrempelige informatievoorziening uit zal sluiten van eigen bijdragen. Gemeenten hebben er belang bij om een algemene voorziening (financieel) laagdrempelig te maken, zodat de druk op vaak duurdere maatwerkvoorzieningen wordt beperkt.

De bijdrage in kosten voor algemene voorzieningen mag het college zelf bepalen, voor de maatwerkvoorzieningen zijn landelijke regels gesteld.

De diverse algemene voorzieningen zoals die momenteel in onze gemeente beschikbaar zijn, of op korte termijn komen, worden in dit artikel opgesomd.

Algemene voorzieningen zijn per definitie voorliggende voorzieningen en hebben daarom het primaat boven de maatwerkvoorzieningen, als dit in de betreffende situatie een passende en toereikende oplossing biedt.

Vervoersvoorziening

Als vervoersvoorziening kennen we in onze gemeente het collectief vraagafhankelijk vervoer.

Het primaat ligt bij het collectief systeem van aanvullend vervoer (= Wmo-doelgroepen vervoer), eventueel in combinatie met andere vervoersvoorzieningen. De concrete invulling van dit systeem is in een afzonderlijk gemeentelijk besluit geregeld. In dit besluit dat het collectief systeem van aanvullend vervoer regelt, zijn onder andere bepalingen opgenomen over het vervoersgebied, de beschikbaarheid, de verschuldigde eigen bijdrage per rit en de voorwaarden voor het meereizen van een sociaal en/of medisch begeleider, kinderen en blindengeleide honden. Het samenwerkingsverband collectief vervoer Zeeuws-Vlaanderen, een gemeenschappelijke regeling van de gemeenten Hulst, Terneuzen en Sluis is uitvoerder van dit collectief vervoerssysteem. Het aantal zones per kalenderjaar, per ondersteuningsbehoevende te maximeren op 900. Dit geldt voor zowel al bestaande als nieuwe cliënten. Met deze maximering van het aantal zones wordt nog steeds ruim voldaan aan de ondergrens van de zorgplicht, zoals blijkt uit zoals blijkt uit jurisprudentie van Centrale Raad van Beroep (CRvB), o.a. CRvB 12-03-2002,nr. 00/5131 WVG). In verband met de een nieuwe aanbesteding van het vraagafhankelijk vervoer per 1 juli 2016 wordt niet langer gerekend in (vervoers-) zones, maar in kilometers. Artikel 4 sub a regelt dat met ingang van 1 juli 2016 een indicatie voor het collectief systeem van aanvullend vervoer is geregeld in kilometers. Over de wijze waarop de huidige indicaties -gebaseerd op zones- worden omgezet naar de kilometersystematiek zal afzonderlijke besluitvorming plaatsvinden, na afronding van de aanbesteding. Deze verandering is zodanig dat geen sprake is van verlies van vervoersomvang.

Dienstencheques

Burgers met een ondersteuningsbehoefte, maar ook mantelzorgers en tweeverdieners kunnen met dienstencheques voorzien in klussen, die worden uitgevoerd door ‘Hulst Werkt!’. Hulst Werkt!’ (www.hulstwerkt.nl) voorziet in het verrichten van klussen in en om het huis, huishoudelijke hulp verstel- en strijkservice. Bij de dienstverlening kan verder gedacht worden aan ramen zemen, verplaatsen van meubilair, eenvoudige klusjes in en om het huis, uitruimen van een woning, schuur of kelder, kleine tuinklusjes zoals: grasmaaien of heg bij knippen, het onderhouden van de woning of tuin die te koop staat.

De dienstencheques zijn inmiddels op veel plaatsen verkrijgbaar. Afhankelijk van de inzetbaarheid van de medewerkers, kunnen met één dienstencheque ter waarde van 15 euro 2 medewerkers voor 1 uur worden ingeleend (7,50 euro per man/per uur). Meer ervaren medewerkers/deskundigen kosten één dienstencheque per uur.

De Uitstap

‘De Uitstap’ is een ontmoetingsmogelijkheid voor ouderen in de gemeente Hulst, die behoefte hebben aan ontmoeting, maar dit om diverse redenen niet zelf kunnen realiseren. ‘De Uitstap’ vindt plaats op diverse locaties in de gemeente en start met een 3-gangen diner, gevolgd door een middagprogramma dat in overleg met de deelnemers wordt samengesteld.

De Instapper

‘De Instapper!’ is een busje van Hulst Voor Elkaar waar 8 personen in kunnen. Het busje wordt bestuurd door een vrijwilliger. Met ‘De Instapper’ wordt een ontmoetingsmogelijkheid geboden voor inwoners van de gemeente Hulst mensen die normaal gesproken niet veel weg gaan. De uitstapjes worden georganiseerd per kern, meestal is er een maandelijks een uitje.

Plus Hulp

Voor de Plus Hulp wordt een overeenkomst afgesloten tussen zorgvrager en zorgaanbieder voor het afnemen van huishoudelijke hulp (in loondienst). Vaak zal het gaan om het inkopen van aanvullende/extra hulp, met name door de klanten waarbij het aantal uren huishoudelijke hulp gedaald is of door nieuwe (geïndiceerde) klanten. Om het uurtarief voor ondersteuningsbehoevenden aantrekkelijk te maken wordt de landelijk beschikbare HHT (huishoudelijke hulp toeslag) ingezet en bedraagt de eigen bijdrage slechts € 5,00 per uur. De Plus Hulp is beperkt beschikbaar voor het jaar 2016.

Artikel 5. Bijdrage in de kosten van een maatwerkvoorziening

In dit artikel wordt de omvang van de, door de cliënt te betalen, bijdrage voor de Wmo maatwerkvoorzieningen (zorg in natura en pgb) geregeld voor het jaar 2015, met uitzondering van de cliënten in beschermd wonen c.q. maatschappelijke opvang. Bij de bepaling van de eigen bijdragen zijn de bedragen en percentages genoemd in artikel 3.8 van het landelijk Uitvoeringsbesluit Wmo 2015 (Algemene Maatregel van Bestuur) integraal overgenomen.

De eigen bijdragen worden vastgesteld en geïnd door het Centraal Administratie Kantoor Bijzondere Zorgkosten (CAK). De financiële positie van de gemeente Hulst staat het niet toe dan anders te besluiten dan gebruik te maken van de maximum variant, zoals bedoeld in het landelijk Uitvoeringsbesluit Wmo 2015. Hiermee wordt tevens voorkomen dat bij samenloop van voorzieningen (Wmo 2015 en Wlz) de niet door de gemeente benutte ruimte ten aanzien van de eigen bijdragen opgaat aan Wlz-eigen bijdragen.

Met bijdrageplichtig inkomen, zoals gebruikt in dit artikel wordt bedoeld het inkomen zoals bedoeld in artikel 3.9 van het landelijk Uitvoeringsbesluit Wmo 2015.

Voor de cliënten in beschermd wonen, geldt een ander eigen bijdrage regime. Hierin is geen sprake van keuzevrijheid aan de zijde van het college.

Een eigen bijdrage wordt overigens niet toegepast bij de verstrekking van rolstoelen en bij verstrekkingen aan jongeren beneden de 18 jaar, echter voor een woningaanpassing ten behoeve van jongeren wordt wel een eigen bijdrage gevraagd.

Artikel 6. Huishoudelijke voorzieningen

In dit artikel worden alle vormen van huishoudelijke voorzieningen opgesomd, zowel de algemene als de maatwerkvoorzieningen. Per onderdeel is de kostprijs of eigen bijdrage vermeld.

Indien de huishoudelijke voorziening wordt verstrekt in natura wil dit zeggen dat de huishoudelijke zorg wordt geleverd door een gekwalificeerde medewerker van een, door de gemeente gecontracteerde zorgaanbieder. Daarnaast is het mogelijk om huishoudelijke voorziening te verkrijgen in de vorm van een persoonsgebonden budget. Bij het bepalen van de omvang wordt rekening gehouden met de individuele omstandigheden en artikel 1 van dit besluit.

De omvang het PGB voor huishoudelijke voorzieningen is bepaald op € 16,10 per uur, een lager bedrag dan het rekentarief voor de zorgaanbieders voor Zorg in natura voor 2015. Een PGB is namelijk goedkoper dan zorg in natura omdat er minder overheadkosten hoeven te worden meegerekend. Daarnaast is er door het verplichte trekkingsrecht via de SVB ook sprake van een administratieve lastenverlichting voor de cliënt. Het een bedrag van € 16,10 per uur voor 2015 is een adequate passende en toereikende voorziening voor huishoudelijke voorzieningen in de vorm van een PGB. Een PGB kan worden verstrekt op basis van hele of halve uren per week.

Artikel 7. Vervoersvoorzieningen (natura of pgb)

De omvang van het persoonsgebonden budget voor vervoer per taxi of vervoer per rolstoeltaxi wordt als volgt vastgesteld:

In de uitzonderlijke individuele gevallen waarbij deze voorziening noodzakelijk is, er is immers sprake van een vervoersbehoefte waarin niet kan worden voorzien door de algemene voorziening, nl. het collectief systeem van aanvullend vervoer, wordt bij een leverancier die wel kan voorzien in deze voorziening (vervoer per taxi of vervoer per rolstoeltaxi), de prijs opgevraagd van de goedkoopst adequate voorziening. Het hiermee gemoeide bedrag wordt betaalbaar gesteld in de vorm van een persoonsgebonden budget. Met het verstrekte persoonsgebonden budget kan de cliënt conform de in het programma van eisen gestelde vereisten vervolgens zelf in deze vervoersbehoefte voorzien.

Een cliënt komt niet toe aan een maatwerkvoorziening voor vervoer als er een algemene voorziening is die passend en adequaat is. Het primaat ligt in dit geval bij het collectief systeem van aanvullend vervoer, eventueel in combinatie met andere vervoersvoorzieningen. De concrete invulling van dit systeem is in een afzonderlijk gemeentelijk besluit geregeld. In dit besluit dat het collectief systeem van aanvullend vervoer regelt, zijn onder andere bepalingen opgenomen over het vervoersgebied, de beschikbaarheid, de verschuldigde eigen bijdrage per rit en de voorwaarden voor het meereizen van een sociaal en/of medisch begeleider, kinderen en blindengeleide honden. Het samenwerkingsverband collectief vervoer Zeeuws-Vlaanderen, een gemeenschappelijke regeling van de gemeenten Hulst, Terneuzen en Sluis is uitvoerder van dit collectief vervoerssysteem.

De vaststelling van het persoonsgebonden budget voor de overige in artikel 7 genoemde voorzieningen geschiedt, met in achtneming van artikel 2 van dit Besluit, als volgt:

Bij de op grond van de Europese aanbesteding Wmo-hulpmiddelen gecontracteerde leverancier, Welzorg wordt op basis van een programma van eisen de catalogusprijs opgevraagd voor de goedkoopst adequate voorziening. Voor alle duidelijkheid, het gaat hier niet om de door de gemeente bedongen kortingsprijs maar om de catalogusprijs. Deze prijs, voor zover van toepassing verhoogd met een aanvullend bedrag voor onderhoud, gebruik, verzekeringen en reparatie wordt betaalbaar gesteld in de vorm van een persoonsgebonden budget. Tevens wordt bij genoemde leverancier, voor zover van toepassing, de gebruikelijke afschrijvingstermijn van een dergelijke vervoersvoorziening opgevraagd, want dit is immers de periode waarvoor, bij ongewijzigde (medische) omstandigheden van de cliënt, het persoonsgebonden budget wordt verstrekt. Met het verstrekte persoonsgebonden budget kan de cliënt conform de in het programma van eisen gestelde vereisten vervolgens zelf een vervoersvoorziening aanschaffen.

Artikel 8. Overige vervoersvoorzieningen

Er zijn vervoersvoorzieningen die in de vorm van een financiële tegemoetkoming worden verstrekt.

De verantwoording hiervoor geschiedt aan het college.

Artikel 9. Woonvoorzieningen (natura of pgb)

In dit artikel worden de verschillende mogelijkheden qua maatwerkvoorziening op het gebied van wonen genoemd. In deze toelichting wordt nader ingegaan op de wijze van vaststelling. Vanzelfsprekend worden alleen de noodzakelijke kosten conform het programma van eisen van de goedkoopst adequate voorziening vergoed. Ten aanzien van een aantal kosten is tevens de maximale vergoeding genoemd.

Bij een voorziening van bouwkundige of woontechnische aard in of aan de woning wordt bij het vaststellen van de hoogte van de woonvoorziening rekening gehouden met de volgende kostensoorten:

• 1.

  De aanneemsom (hierin begrepen de loon- en materiaalkosten) voor het treffen van de voorziening. Indien de voorziening in zelfwerkzaamheid wordt getroffen dan vervalt de post loonkosten en komen alleen de materiaalkosten voor een financiële tegemoetkoming in aanmerking. Daarnaast dient het UAV 2012 van toepassing te zijn op uitvoering van werken.

• 2.

  De risicoverrekening van loon- en materiaalkosten, met inachtneming van het bepaalde in de risicoregeling woning- en utiliteitsbouw 1991. Indien de voorziening in zelfwerkzaamheid wordt getroffen dan vervalt de post loonkosten en komen alleen de materiaalkosten voor een financiële tegemoetkoming in aanmerking

• 3.

  Het architectenhonorarium tot ten hoogste 10 procent van de aanneemsom met dien verstande dat dit niet hoger is dan het maximale honorarium als bepaald in DNR 2011. Alleen in die gevallen dat het noodzakelijk is dat een architect voor de woningaanpassing moet worden ingeschakeld worden deze kosten subsidiabel geacht. Het betreft dan veelal de ingrijpender woningaanpassingen.

• 4.

  De kosten voor het toezicht op de uitvoering, indien dit noodzakelijk is, tot een maximum van 2% van de aanneemsom.

• 5.

  De leges voor zover deze betrekking hebben op het treffen van

de voorziening.

• 6.

  De verschuldigde en niet verrekenbare of terugvorderbare omzetbelasting

• 7.

  Renteverlies en/of rentekosten, in verband met het verrichten van noodzakelijke betaling aan derden voordat de bijdrage is uitbetaald, voor zover deze betaling verband houdt met de bouw dan wel het treffen van voorzieningen.

• 8.

  De door het college (schriftelijk) goedgekeurde kostenverhogingen, die ten tijde van de raming van de kosten redelijkerwijs niet voorzien hadden kunnen zijn.

• 9.

  De kosten in verband met noodzakelijk technisch onderzoek en adviezen met betrekking tot het verrichten van de aanpassing.

• 10.

  De kosten van heraansluiting op de openbare nutsvoorziening.

• 11.

  De administratiekosten die verhuurder maakt ten behoeve van het treffen van een voorziening voor de cliënt, voor zover de kosten onder 1 t/m 11 meer dan € 907,-- bedragen, 10% van die kosten, met een maximum van € 340,--.

Bij een voorziening van niet-bouwkundige of niet-woontechnische aard moet gedacht worden aan voorzieningen die niet leiden tot een aanpassing of verbouwing van de woning. Voorbeelden van dergelijke voorzieningen zijn de douchestoel en de tillift.

Een voorziening voor de kosten van keuring, onderhoud en reparatie in de woning heeft betrekking op:

• a.

  stoelliften;

• b.

  rolstoel- of staplateauliften;

• c.

  woonhuisliften;

• d.

  hefplateauliften;

• e.

  balansliften;

• f.

  de mechanische inrichting voor het verstellen van een in hoogte verstelbaar keukenblok, bad of wastafel;

• g.

  elektromechanische openings- en sluitingsmechanismen van deuren;

• h.

  woonvoorzieningen van niet-bouwkundige of niet-woontechnische aard.

De vergoeding van de kosten van onderhoud, keuring en reparatie die betrekking hebben op het genoemde in lid 1 onder f tot en met h zijn gelijk aan de werkelijk gemaakte kosten.

De vergoeding van de kosten van onderhoud, keuring en reparatie die betrekking hebben op het genoemde in lid 1 onder a tot en met e zijn contractueel vastgelegd in zogenaamde raamovereenkomsten met de leveranciers. Voor de genoemde kosten betreffende liften, die niet zijn opgenomen in de raamovereenkomst geldt een vergoeding, overeenkomstig het maximum bedrag dat vermeld staat in de raamovereenkomsten. De afhandeling van de facturen vindt rechtstreeks plaats tussen de leveranciers en de gemeente.

De hoogte van een door het college te verstrekken woonvoorziening in de kosten van tijdelijke huisvesting is gelijk aan de werkelijk gemaakte noodzakelijke kosten met een maximum van het bedrag genoemd in artikel 13 lid 1 onderdeel a van de Wet op de huurtoeslag, voor een maximale periode van 26 werkbare weken.

Het college kan een woonvoorziening in het kader van bezoekbaar maken de woning verlenen indien het noodzakelijk is dat een cliënt, die woont en verblijft in een AWBZ/WLZ-instelling, de woonkamer en een toilet van de te bezoeken woning kan bereiken en gebruiken en indien de voorziening hiervoor noodzakelijk is. De hoogte van de te verstrekken woonvoorziening voor het bezoekbaar maken van de woning bedraagt de werkelijke kosten met een maximum van € 5.000,00 (art.10).

Het in lid 2 genoemde bedrag is bedoeld als richtlijn. Al onder de Wet voorzieningen gehandicapten gold de regel dat bij een aanvraag voor een woningaanpassing eerst werd bezien of verhuizing naar een andere woning een oplossing kon bieden. Dit is het zogenaamde primaat van de verhuizing. In feite gaat het om de uitwerking van de regel dat in beginsel wordt gekozen voor de goedkoopst adequate voorziening. De mogelijkheid tot het hanteren van het primaat verhuizing is onder de Wet voorzieningen gehandicapten in de jurisprudentie erkend, zij het wel dat enkele duidelijke voorwaarden zijn gesteld.

In de eerste plaats moeten de financiële gevolgen van de verhuizing voor de woonlasten aanvaardbaar zijn en dient de verhuizing te kunnen worden gerealiseerd binnen een uit het advies blijkende medisch verantwoorde termijn. Dat houdt dus in dat het college zicht moet hebben of aanvrager binnen de verantwoorde termijn kan verhuizen naar een geschikte aangepaste of goedkoper aan te passen woning.

Ook diverse andere relevante aspecten kunnen, afhankelijk van de situatie een rol spelen bij de afweging omtrent het toepassen van het primaat van de verhuizing in een concreet geval, zoals bijvoorbeeld het aanwezig zijn van een stevig netwerk en mantelzorgers in de bestaande woonsituatie van de aanvrager.

Het in lid 3 opgenomen bedrag geldt als een administratieve drempel om aanvragen voor relatief kleine voorzieningen te voorkomen. Het vermijdt bureaucratie, terwijl de aanvrager uiteindelijk later via de eigen bijdrage CAK toch de kosten zelf betaalt.

Artikel 10. Overige woonvoorzieningen

Het bedrag voor verhuiskosten is een maximum bedrag. De aanvrager dient voor de verhuizing het verzoek tot vergoeding in te dienen. Bij een toekenning kan na indiening van de nota’s tot uitbetaling van de vergoeding overgegaan worden. De uitbetaling is niet hoger dan het in dit artikel genoemde maximum.

Artikel 11. Rolstoelvoorzieningen (natura of pgb)

Het bedrag voor een sportrolstoel wordt uitsluitend als Pgb verstrekt. De aanvrager dient de rolstoel voor dit bedrag zelf aan te schaffen en gedurende drie jaar te onderhouden en indien nodig te repareren.

Artikel 12. Rolstoelvoorzieningen als pgb

De vaststelling van het persoonsgebonden budget voor rolstoelvoorzieningen geschiedt als volgt: Bij de op grond van de Europese aanbesteding Wmo-hulpmiddelen gecontracteerde leverancier, Welzorg wordt op basis van een programma van eisen de catalogusprijs opgevraagd voor de goedkoopst adequate voorziening. Voor alle duidelijkheid, het gaat hier niet om de door de gemeente bedongen kortingsprijs maar om de catalogusprijs. Deze laatst vermelde prijs verhoogd met een bedrag voor onderhoud, gebruik, verzekeringen en reparatie wordt betaalbaar gesteld in de vorm van een persoonsgebonden budget. Tevens wordt bij genoemde leverancier de gebruikelijke afschrijvingstermijn van een dergelijke rolstoelvoorziening opgevraagd, want dit is immers de periode waarvoor, bij ongewijzigde (medische) omstandigheden van de cliënt, het persoonsgebonden budget wordt verstrekt.

Met het verstrekte persoonsgebonden budget kan de cliënt conform de in het programma van eisen gestelde vereisten vervolgens zelf een rolstoelvoorziening aanschaffen.

Er is ook een rolstoelvoorziening die als financiële tegemoetkoming wordt versterkt. Dit betreft een sportrolstoel. Deze kan worden verstrekt aan een cliënt, die zonder deze voorziening niet in staat is tot sportbeoefening. Als het gaat om professionele sportbeoefening wordt geen sportrolstoel verleend.

Artikel 13. Begeleidingsvoorzieningen

De omvang het persoonsgebonden budget voor begeleidingsvoorzieningen is bepaald op een vast bedrag per soort van begeleiding. Dit bedrag is gebaseerd op 75% van de ZIN-prijzen voor 2015. Dit is een wijziging ten opzichte van het besluit 2015.

In dit artikel worden de mogelijke voorzieningen op het gebied van begeleiding weergegeven die als maatwerkvoorziening in natura (via een gecontracteerde zorgaanbieder) of in de vorm een persoonsgebonden budget kunnen worden ingezet. Naast de genoemde voorzieningen in de notitie is het college ook verantwoordelijk voor de (her)indicatie van beschermd wonen. Beschermd wonen is bedoeld voor cliënten die door omstandigheden (tijdelijk) niet zelfstandig kunnen wonen en waarbij een aanbieder voor beschermd wonen de cliënt (enige tijd) in een ‘gecontroleerde’ omgeving opvangt. Het gaat om cliënten met psychische of psychosociale problematiek. Om tot een goed oordeel te komen of een cliënt gebaat is bij beschermd wonen, is onderzoek nodig naar de mate van kwetsbaarheid en in hoeverre er sprake is van GGZ-problematiek. Het college zal hiervoor gebruikmaken van expertise ‘in het veld’, bijvoorbeeld via een (onafhankelijke) GGZ-instelling. De feitelijke uitvoering van het beschermd wonen, gebeurt via de aangewezen centrumgemeente, Vlissingen.

Artikel 14. Begeleidingsvoorzieningen in natura

In lid 1 worden de prijzen genoemd die voor de diverse begeleidingsvoorzieningen zijn overeengekomen met de gecontracteerde zorgaanbieders.

De kostprijs voor beschermd wonen wordt vastgesteld door de aangewezen centrumgemeente, vanzelfsprekend na overleg met de overige gemeenten (lid 2).

Artikel 15. Omvang van begeleidingsvoorzieningen in natura

In dit artikel is de maximale omvang van de geïndiceerde maatwerkvoorziening begeleiding per week bepaald. Voor de verschillende onderdelen zal dit gebeuren in (hele of halve) uren, dagdelen of dagen. Hiermee wordt in tegenstelling tot de AWBZ niet meer geïndiceerd in klassen, zodoende wordt meer flexibiliteit en maatwerk mogelijk gemaakt richting de cliënt en de zorgaanbieders.

Artikel 16. Begeleidingsvoorzieningen als persoonsgebonden budget

De omvang het persoonsgebonden budget voor begeleidingsvoorzieningen is bepaald op een percentage, namelijk 75% van de overeengekomen prijzen voor 2015 met de zorgaanbieders. Een pgb is namelijk goedkoper dan zorg in natura omdat er minder overheadkosten hoeven te worden meegerekend. Daarnaast is er door het verplichte trekkingsrecht via de SVB ook sprake van een administratieve lastenverlichting voor de cliënt. Voor 2015 is hiermee een adequate passende en toereikende voorziening voor begeleidingsvoorzieningen in de vorm van een pgb gerealiseerd. In het derde lid wordt de omrekening van dagdelen en dagen per week naar uren aangegeven. De reden hiervoor is dat de opgave aan de SVB uitsluitend kan geschieden in hele uren.

Artikel 17. Toezichthoudend ambtenaar

De toezichthoudende ambtenaar wordt genoemd in de Wet en in artikel 14 van Verordening. Het college had besloten de beleidsambtenaar belast met maatwerkvoorzieningen Wmo hiervoor aan te wijzen. Inmiddels wordt aan een nadere uitwerking van het toezicht gewerkt. Om pragmatische redenen en om de positie van iemand die een klacht indient, zo onafhankelijk en objectief te benaderen, wordt in Zeeuws verband een regeling voorbereid die voorziet in het beleggen van het reactieve onderdeel toezicht gezamenlijk te beleggen bij de GGD Zeeland.

De gemeenten in Zeeuws-Vlaanderen kiezen ervoor om het proactieve onderdeel van toezicht te beleggen binnen hun organisatie, bij voorkeur bij iemand met kennis van het beleidsveld, maar zonder directe betrokkenheid bij de beleidsontwikkeling en of uitvoering. Deze medewerker heeft een 'overall view' op dit gebied en heeft periodiek overleg met de gecontracteerde (zorg)aanbieders. Daarnaast overwegen de Zeeuws-Vlaamse colleges de "proactief" werkende ambtenaar ook afwisselend bij de buurgemeenten in te zetten ten einde de werkzaamheden, de procedures zo onafhankelijk mogelijk te benaderen. Het feit dat de Zeeuws-Vlaamse gemeenten te maken hebben met dezelfde zorgaanbieders ondersteunt deze keuze.

Aanbieders melden iedere calamiteit en ieder geweldsincident dat zich heeft voorgedaan bij de verstrekking van een voorziening onverwijld aan de (reactief) toezichthoudend ambtenaar. De toezichthoudende ambtenaar doet vervolgens onderzoek naar de calamiteiten en geweldsincidenten en adviseert het college over het voorkomen van verdere calamiteiten en het bestrijden van geweld. Er is geen specifieke procedure van toepassing voor het melden van calamiteiten en geweld bij de verstrekking van een voorziening.

Artikel 18. Jaarlijkse waardering mantelzorgers

Het college maakt waardering van mantelzorgers mogelijk middels subsidiëring aan de Stichting Hulst voor Elkaar. De Stichting kan hiervoor het Steunpunt Mantelzorg in werking houden. De waardering van mantelzorgers geschiedt momenteel o.a. door het geven van een kleine attentie op de Dag van de Mantelzorg, en een mantelzorgdiner en een financieel mantelzorgcompliment. In hoeverre aanpassing van de huidige waardering wenselijk is vormt onderwerp van gesprek tussen de gemeente, het Steunpunt Mantelzorg en cliëntenorganisaties als Wmo-raad.

Artikel 19. Bedragen terugvordering en invordering

Terugvordering komt regelmatig voor bij het verstrekken van pgb’s/financiële tegemoetkoming.

In de praktijk kan het voorkomen dat een relatief klein bedrag van het pgb/de tegemoetkoming niet (juist) werd besteed. Ter voorkoming van bureaucratie is in lid 1 een administratieve drempel opgenomen voor terugvordering. Indien het bedrag van terugvordering dus lager is, wordt niet tot terug- en invordering overgegaan, tenzij rechtstreekse verrekening met een lopende voorziening mogelijk is.

Als blijkt dat overheidsmiddelen niet of onjuist werden besteed, dienen deze zo snel mogelijk terugbetaald te worden. Alleen in schrijnende situaties en in situaties waarin bijvoorbeeld sprake is van schuldsanering kan een betalingsregeling worden aangeboden (lid 2).

Artikel 20. Beslissing college in gevallen waarin dit besluit niet voorziet

Ten behoeve van onvoorziene omstandigheden is dit artikel opgenomen.

Artikel 21. Citeertitel

Bij dit artikel is geen nadere toelichting noodzakelijk.

Artikel 22. Inwerkingtreding

Bij dit artikel is geen nadere toelichting noodzakelijk.

Bij dit besluit behoren de bijlagen 1 tot en met 8:

(De bijlagen 3 en 6 lenen zich niet voor elektronische bekendmaking en worden bekendgemaakt door deze voor een ieder ter inzage te leggen van 4 januari tot en met 28 maart 2016 in de gemeentewinkel gelegen aan de Grote Markt 24 te Hulst.)

Bijlage 1 Zelfredzaamheid-Matrix

Bijlage 2 Richtlijn indicatiestelling begeleiding

Bijlage 3 Richtlijn indicatieadvisering Hulst bij het Huishouden

Bijlage 4 Nadere uitvoeringsregels maatwerkvoorziening Beschermd Wonen 2016 gemeente Hulst

Bijlage 5 Tarieven ZZP-GGZ arrangementen

Bijlage 6 BESLISBOOM TOELATINGSPROCES BESCHERMD WONEN GGZ ZEELAND - gesubsidieerde zorgaanbieders -

Bijlage 7 TOEGANG BESCHERMD WONEN MET ZORG IN NATURA / BESCHERMD WONEN MET PGB IN ZEELAND - ROUTEKAART KLANTPROCES

Bijlage 8 TOEGANG BESCHERMD WONEN IN ZEELAND/TOELICHTING ROUTEKAART KLANTPROCES