Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Nunspeet 2012

Ondertekening

Toelichting 1 Toelichting op het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Nunspeet

InleidingNaast de Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning is er ook een Besluit maat-schappelijke ondersteuning. In dit besluit zijn bij elkaar gebracht alle bedragen die op basis van de verordening moeten worden vastgesteld. Daarnaast zijn alle regels waarvoor de verordening een delegatiebepaling voor het college bevat in het besluit ingevuld. Het voordeel van het opne-men van alle bedragen in een besluit is dat bij wijziging van de bedragen (bijvoorbeeld omdat er aan de hand van de prijsindex een bijstelling van bedragen plaatsvindt) niet de verordening moet worden gewijzigd en dus niet in de raad opnieuw moet worden besproken en vastgesteld.

Het eerste onderwerp dat in het besluit aan de orde komt, is het PGB. Van alle soorten voorzie-ningen waarvoor een PGB mogelijk is, wordt in het besluit uitgewerkt hoe het bedrag van het PGB wordt samengesteld. De invulling van de eigen bijdrageregeling biedt de mogelijkheid om van de algemene maatregel van bestuur (AMvB) afwijkende bedragen te hanteren, zij het binnen het kader van de mogelijkheden die de AMvB biedt. Per hoofdstuk worden vervolgens alle nog vast te stellen bedragen opgenomen, zodat die ingevuld kunnen worden en het besluit overeenkomt met de verordening. In hoofdstuk 7 wordt tot slot geregeld boven welk bedrag in bepaalde omstandig-heden advies moet worden gevraagd en hoe de samenhangende afstemming bij de toekenning, zoals genoemd in artikel 5 van de wet, wordt geregeld.HOOFDSTUK 1 – Bijzondere regels over het persoonsgebonden budget

AlgemeenDe systematiek van de verordening is dat steeds algemene voorzieningen, waaronder collectief vervoer, het primaat hebben. Bij algemene voorzieningen is geen PGB mogelijk, waar tegenover staat dat de algemene voorziening een snel te realiseren oplossing biedt en er bij algemene voor-zieningen een eenvoudige en lichte toelatingstoets geldt en er bij de verstrekking daarvan nooit een eigen bijdrage wordt gevraagd. Dit wordt verder uitgewerkt in artikel 1, lid 2. Voor alle andere voorzieningen geldt dat er een PGB kan worden gevraagd, waarbij dan de volgende bijzondere regels gelden (de leden 2, 3 en 4).

Artikel 1 – Regels rond verstrekking1.1.Verstrekking van een PGB vindt plaats op verzoek van de aanvrager. Dit kan bij voorkeur tegelijk met de aanvraag, als op dat moment al duidelijk is dat de aanvrager dit wenst.

1.2.Een aanvrager komt in eerste instantie in aanmerking voor een algemene voorziening. Is die niet passend, dan kan de aanvrager al dan niet een individuele voorziening ontvangen. Daarna kan op verzoek van de aanvrager verstrekking in de vorm van een PGB plaatsvinden. Niet in alle situa-ties is het mogelijk een PGB te ontvangen. Allereerst is het niet mogelijk een PGB te ontvangen als de algemene hulp bij het huishouden een goede en snelle oplossing biedt. Daarvan zal sprake zijn als het gaat om een beperkte omvang in tijd en/of duur. Daarnaast zullen ook situaties waarin tijdens onderzoek duidelijk wordt dat een aanvrager problemen zal krijgen met het omgaan met een PGB, als contra-indicatie worden opgevat. Hierbij valt onder andere te denken aan:- bij de aanvrager is al eerder op grond van de Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Nunspeet een PGB verstrekt en deze is op grond van artikel 35 en 36 van de verordening ingetrokken en/of teruggevorderd;- bij de aanvrager is sprake van een schuldsanering op grond van de Wet schuldsanering na-tuurlijke personen.Het betreft hier geen limitatieve opsomming. Het zijn voorbeelden die dienen ter verduidelijking. Een PGB wordt niet verstrekt als het om een hulpmiddel gaat en de aanvrager bekend is met een progressief ziektebeeld of wanneer het een kind in de groei betreft. Dit omdat dergelijke hulpmid-delen (en de aanpassingen daarvan) frequenter verstrekt worden waardoor een reguliere afschrij-vingstermijn van het hulpmiddel doorgaans niet haalbaar is.

1.3.Een woonvoorziening kan worden verstrekt als voorziening in natura. Dit geldt vooral voor kleine-re, losse en daarom vaak herbruikbare voorzieningen, zoals tilliften, toiletstoelen en dergelijke voorzieningen. Bouwkundige woonvoorzieningen kunnen naar hun aard over het algemeen niet als voorziening in natura aangeboden worden. Dit artikellid bepaalt dat bepaalde roerende woon-voorzieningen uitsluitend in natura worden aangeboden om te voorkomen dat er sprake is van kapitaalvernietiging. Deze verstrekking en het niet bieden van een keuze voor een PGB hangt samen met het vormen van een depot en de daarmee samenhangende herverstrekking. Ook bij trapliften is dit het geval. De gemeente heeft in de overeenkomst met de leverancier van trapliften geregeld dat de verstrekte trapliften door de leverancier ingenomen worden en vanuit een pool herverstrekt worden.  

1.4.De sportrolstoel is een bovenwettelijke voorziening die meegenomen wordt vanuit de Wet voor-zieningen gehandicapten (WVG) zonder dat deze sportrolstoel in de WVG of in de WMO wordt genoemd. De sportrolstoel is een bovenwettelijke voorziening, in de WVG opgenomen naar aan-leiding van een verzoek van de Tweede Kamer. Daarom wordt de verstrekkingswijze, zoals bij de WVG gewoon voortgezet, hetgeen betekent dat een sportrolstoel alleen verstrekt wordt als een PGB. Dit PGB is niet kostendekkend en moet beschouwd worden als tegemoetkoming in de kos-ten van aanschaf en onderhoud voor een periode van drie jaar. Na drie jaar kan opnieuw een PGB worden toegekend.

1.5.De keuze die gemaakt wordt voor de verantwoording van het PGB, wordt hier vastgelegd. HOOFDSTUK 2 – Eigen bijdragen, eigen aandeel en besparingsbijdrage

Artikel 2 – Omvang van de eigen bijdrage en het eigen aandeelHoofdstuk IV van het landelijke Besluit maatschappelijke ondersteuning handelt over eigen bij-dragen en het eigen aandeel bij financiële tegemoetkomingen. In artikel 4.1 wordt aangegeven welke bedragen de minister als maximum laat gelden voor welke groepen. De in dit artikel ge-noemde inkomensnormen, corresponderen met de inkomensnormen zoals deze in het landelijke Besluit Maatschappelijke Ondersteuning staan.

Artikel 3 – 39 Perioden van vier wekenArtikel 4.1, lid 3 van de AMvB bepaalt dat bij roerende zaken die in eigendom worden verschaft of bij bouwkundige of woontechnische aanpassingen de eigen bijdrage of het eigen aandeel over maximaal 39 perioden van vier weken gevraagd mag worden. Dit artikel geeft de invulling daar-van. De begrenzing van 39 perioden van vier weken geldt ook voor niet in huur verstrekte ver-voershulpmiddelen.

Artikel 4 – Eigen bijdrage scootmobielDe eigen bijdrage voor een scootmobiel, of een daarmee vergelijkbare vervoersvoorziening is gemaximeerd. Hierdoor wordt voorkomen dat tussen (gevoelsmatig) vergelijkbare voorzieningen extreme verschillen ontstaan. De maximering geldt alleen voor de vervoershulpmiddelen.HOOFDSTUK 3 – Hulp bij het huishouden

Artikel 5 – Vaststelling bedrag PGB voor hulp bij het huishoudenIn dit artikel wordt aangegeven hoe het PGB voor de hulp bij het huishouden wordt vastgesteld.

HOOFDSTUK 4 – Woonvoorzieningen

Artikel 6 In artikel 6, lid 1 is geregeld hoe de financiële tegemoetkoming minus het eigen aandeel of het PGB voor een woonvoorziening wordt vastgesteld. Het gaat daarbij om de kosten van de door het college goedgekeurde offerte. Daarin kan een aantal kosten teruggevonden worden. Te denken valt hierbij aan de kosten van bouw, maar ook aan eventuele kosten van de architect, kosten van vergunningen en kosten van toezicht. Door uit te gaan van de kosten van de goedgekeurde offer-te, is het mogelijk per offerte andere kosten mee te nemen. Zo zullen toezichtkosten bij een kleine verbouwing geen rol spelen. Om welke kosten het kan gaan, wordt verder uitgewerkt in de be-leidsregels, het Verstrekkingenboek.

Artikel 6, lid 2 geeft het afschrijvingsschema aan, volgens welk schema bij verkoop binnen tien jaar een eventueel bedrag, dat het gevolg is van de meerwaarde van de woning door de aanpas-sing, aan het college moet worden terugbetaald. Het moet dus gaan om een aantoonbare waar-devermeerdering van de woning. Omdat het in de regel gaat om aan- en verbouw van een woning dan wel een uitbreiding bij nieuwbouw, wordt dit artikel alleen toegepast in die situaties waarbij de aanpassingskosten meer dan € 10.000,-- bedroegen.

Artikel 6, lid 3 en 4 ten slotte leggen vast welke bedragen worden verstrekt als het gaat om een verhuiskostenvergoeding of bij het bezoekbaar maken. HOOFDSTUK 5 – Het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel

Artikel 7Artikel 7 regelt de wijze waarop een PGB voor een vervoersvoorziening wordt vastgesteld. Hierbij wordt uitgegaan, overeenkomstig de verordening, van de goedkoopst compenserende voorzie-ning. Het primaat wordt gelegd bij een PGB in de vorm van een huurbedrag inclusief onderhoud en reparatie. De basis van het maandelijks te betalen bedrag is de huurprijs zoals dat door het college aan de leverancier zou zijn betaald. Overeenkomstig artikel 6 van de WMO moeten voor-zieningen in natura en het PGB ‘vergelijkbaar’ zijn. Dat betekent dat aanvrager met het verstrekte PGB een ‘vergelijkbare’ voorziening aan moet kunnen schaffen. De aanvrager kan echter door-gaans niet dezelfde kwantumkorting bedingen als een gemeente. Met de gemeentelijk leverancier is een overeenkomst afgesloten dat de verhuurtarieven voor een PGB 10% hoger zijn dan de verhuurtarieven bij een voorziening in natura. Dit tarief wordt door de gemeente gehanteerd bij de vaststelling van de hoogte van het PGB.

Is huur niet mogelijk, dan wordt uitgegaan van de goedkoopst compenserende voorziening (zoals in de verordening bepaald) welk bedrag als dat nodig is wordt verhoogd met de gemiddelde kos-ten van onderhoud en reparatie aan vergelijkbare vervoersvoorzieningen.

Artikel 8Artikel 8 legt vast vanaf welke grens de auto en een vergelijkbare voorziening zoals een taxi al-gemeen gebruikelijk worden geacht. Deze grens werd in de WVG uitgedrukt in termen afgeleid van het norminkomen. De algemene maatregel van bestuur spreekt evenwel niet meer over het norminkomen. Voor de berekening van de inkomensgrenzen in dit artikel zijn de bruto-inkomensnormen gehanteerd van de Algemene ouderdomswet (AOW) voor de 65+ (maal ander-half) en de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werk-nemers (Ioaw) van de 65- (maal anderhalf).

Artikel 9Artikel 9 ten slotte legt een aantal bedragen vast voor vergoeding van autokosten, taxikosten en of de rolstoeltaxi. Onder welke voorwaarden deze bedragen worden toegekend, volgt uit de Ver-ordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning en wordden in de beleidsregels (Ver-strekkingenboek) verder uitgewerkt.HOOFDSTUK 6 – Verplaatsen in en rond de woning

Artikel 10Artikel 10 regelt de wijze waarop een PGB voor een rolstoel wordt vastgesteld.

Hierbij wordt uitgegaan, overeenkomstig de verordening, van de goedkoopst compenserende voorziening. Het primaat wordt gelegd bij een PGB in de vorm van een huurbedrag inclusief on-derhoud en reparatie. De basis van het maandelijks te betalen bedrag is de huurprijs zoals die door het college aan de leverancier betaald zou zijn. Overeenkomstig artikel 6 van de WMO moe-ten voorzieningen in natura en het PGB ‘vergelijkbaar’ zijn. Dat betekent dat de aanvrager met het verstrekte PGB een ‘vergelijkbare’ voorziening aan moet kunnen schaffen. De aanvrager kan echter doorgaans niet dezelfde kwantumkorting bedingen als een gemeente. Met de gemeentelijk leverancier is een overeenkomst afgesloten dat de verhuurtarieven voor een PGB 10% hoger zijn dan de verhuurtarieven bij een voorziening in natura. Dit tarief wordt door de gemeente gehan-teerd bij de vaststelling van de hoogte van het PGB.

Is huur niet mogelijk, dan wordt uitgegaan van de goedkoopst compenserende voorziening (zoals in de verordening bepaald) welk bedrag indien nodig wordt verhoogd met de gemiddelde kosten van onderhoud en reparatie aan vergelijkbare vervoersvoorzieningen.

Elke rolstoel die enige aanpassing behoeft, komt uit op een ander bedrag. Daarom vindt vaststel-ling van het PGB bij rolstoelen vaak per rolstoel plaats.HOOFDSTUK 7 – Advisering en samenhangende afstemming

Artikel 11 – Samenhangende afstemmingDe Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning bepaalt in artikel 33 dat in dit besluit moet worden bepaald op welke wijze de verkrijging van individuele voorzieningen samen-hangend wordt afgestemd op de situatie van de aanvrager. Bij deze eisen is aangesloten bij de eisen die het Zorgindicatiebesluit stelt ten aanzien van het onderzoek inzake de AWBZ. Hierdoor is enerzijds de samenhang met de AWBZ gewaarborgd, maar wordt anderzijds ook een ruime hoeveelheid informatie vergaard waarmee het college een zorgvuldig, op de individuele situatie af te stemmen besluit kan nemen.

Artikel 12 – InwerkingtredingDit artikel spreekt voor zich.

Artikel 13 – CiteertitelDit artikel spreekt voor zich.