Regels tegemoetkoming meerkosten als gevolg van een beperking Wmo

Ondertekening

Nota-toelichting

ALGEMENE TOELICHTING

In de op 3 juni 2013 aangenomen wet (wetsvoorstel 33 726) is de landelijke tegemoetkoming voor chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg), de compensatie voor het verplicht eigen risico (CER), de korting op de eigen bijdrage bij intramurale zorg en, vanaf 2015, de korting op de eigen bijdrage extramurale zorg afgeschaft.

De reden voor deze afschaffing was dat de tegemoetkoming niet of onvoldoende bij die burgers terecht is gekomen waarvoor de algemene tegemoetkoming bedoeld was. Als reden is hiervoor onder meer aangegeven dat een automatische toekenning, op basis van zorgdeclaraties, tot een ongerichte betaling leidt. De gedachte van de wetgever bij overdracht aan de gemeenten is hierbij dat een toekenning op aanvraag dit voorkomt en de gemeente in staat is om maatwerk te leveren aan hun burgers.

De inkomensondersteuning via een tegemoetkoming is overgedragen aan de lokale overheid met terugwerkende kracht over 2014. Gemeenten kunnen aanvullend beleid formuleren voor hoe zij de beschikbare middelen op maat willen inzetten: op aanvraag en passend bij de individuele behoeften en mogelijkheden van de cliënt, gericht op zelfredzaamheid en participatie, via Wmo-voorzieningen of via inkomenssteun (individuele bijzondere bijstand in de WWB).

De gemeente Renkum heeft ervoor gekozen om de inwoners met daadwerkelijke meerkosten en een inkomen tussen de 120% en 150% van de toepasselijke bijstandsnorm een tegemoetkoming op grond van de Wmo te verstrekken. De tegemoetkoming vult het inkomen van belanghebbende aan tot maximaal 150% van de bijstandsnorm en bedraagt niet meer dan € 220,00 per kalenderjaar.

ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING

Artikel 1 lid 1 Begripsomschrijving

Begrippen in deze regels sluiten zoveel mogelijk aan bij de bekende begrippen uit de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015), de Wmo Verordening maatschappelijke ondersteuning gemeente Renkum 2015 en de Algemene wet bestuursrecht. Voor een aantal specifieke begrippen die niet in de Wmo 2015 of een andere Wmo verordening of Wmo regeling zijn omschreven, is een eigen of aanvullende definitie gegeven.

 - beperking: een somatische, psychogeriatrische of psychiatrische of een andere chronische psychische aandoening of beperking, dan wel een verstandelijke, lichamelijke of zintuiglijke handicap. Het gaat hier in alle gevallen om kenmerken van een persoon. Voor de duidelijkheid wordt opgemerkt dat de doelgroep van deze regeling dezelfde doelgroep is als van Wmo.

-meerkosten: het gaat hierbij niet om alle kosten maar om de extra kosten die boven de gewone kosten uitkomen in relatie tot de beperking. Bovendien gaat het om kosten die niet door een andere instantie of op andere wijze worden vergoed of restkosten die niet worden vergoed. Het betreft niet alleen de directe ziekte- of zorgkosten, maar ook de indirecte extra kosten die een gevolg zijn en samenhangen met de beperking. Als uitgangspunt voor de gewone kosten kunnen de Nibud-normen (Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting) gelden. Tot de meerkosten behoren niet de eigen bijdragen die op grond van de Wmo en/of de Jeugdwet verschuldigd zijn.

-voorliggende voorziening: als er een volledige financiële tegemoetkoming bestaat in de meerkosten op basis van een andere wettelijke regeling dan kan niet nogmaals voor dezelfde kosten een tegemoetkoming worden toegekend. Bestaat in de meerkosten maar gedeeltelijk aanspraak om een financiële tegemoetkoming, dan kan voor het restant een tegemoetkoming worden toegekend, mits is voldaan aan de gestelde voorwaarden.

Om zoveel mogelijk eenheid te krijgen in de gebruikte begrippen, is aansluiting gezocht en gebruik gemaakt van de bekende begripsomschrijvingen in andere en verwante wet- en regelgeving.

Artikel 2 Aanvraag

In dit artikel zijn de regels opgenomen waaraan een aanvraag moet voldoen. De aanvraag kan op ieder moment in het jaar plaatsvinden, maar dient te worden ingediend voor het einde van het kalenderjaar dat volgt op het kalenderjaar waarin de kosten zijn gemaakt. Kosten die zijn gemaakt in januari 2015 kunnen dus nog voor een tegemoetkoming in aanmerking komen als de aanvraag in december 2016 wordt ingediend. Daarbij is wel van belang dat de noodzaak van de gemaakte kosten kan worden vastgesteld (artikel 4 lid 1 van deze regels).

Artikel 3 Tegemoetkoming meerkosten

Binnen de Wmo is het toegestaan om voor tegemoetkoming voor personen met een beperking een inkomensgrens te hanteren. Voor de hoogte van de inkomensgrens is aansluiting gezocht bij het minimabeleid. Inwoners met meerkosten als gevolg van een beperking en een inkomen onder de 120% van de bijstandsnorm hebben recht op bijzondere bijstand. Inwoners met een inkomen tussen de 120% en de 150% hebben recht op een tegemoetkoming van de meerkosten op grond van de Wmo.  De bijstandsnormen zijn vastgesteld in artikel 21 tot en met 24 van de Participatiewet. Voor jongeren van 18 tot en met 20 gelden lagere normen in verband met de onderhoudsplicht van de ouders. Deze lagere normen voor jongeren worden binnen deze regels niet toegepast, op een jongere van 18 tot en met 20 is de norm van 21 jaar tot de pensioengerechtigde leeftijd van toepassing . Bij het vaststellen van de hoogte van het inkomen worden de draagkrachtregels gehanteerd die zijn vastgesteld in de regels bijzondere bijstand. Conform hetgeen in de draagkrachtregels is gesteld, worden de aantoonbare en noodzakelijke kosten van een beperking in mindering op het inkomen gebracht, tenzij voor deze kosten recht bestaat op voorliggende voorziening. Dit kan een bijvoorbeeld een maatwerkvoorziening zijn of een algemene voorziening waardoor het maken van de kosten als niet noodzakelijk kan worden aangemerkt.

Artikel 4 Vaststelling meerkosten

Het gaat bij meerkosten niet om alle kosten maar om de extra kosten die boven de gewone kosten

uitkomen in relatie tot de beperking. Het betreft niet alleen de directe ziekte- of

zorgkosten, maar ook de indirecte extra kosten die een gevolg kunnen zijn en samenhangen met de

beperking. Als uitgangspunt voor gewone kosten kunnen de normen van het Nationaal

Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud) gelden.

Er is alleen sprake van meerkosten als de kosten niet worden gedekt door andere (voorliggende)

regelingen zoals de Zorgverzekeringswet (Zvw) en de Wmo of op een andere wijze worden

gecompenseerd, bijvoorbeeld via de werkgever. Aangezien de fiscale regeling voor aftrek van uitgaven voor specifieke zorgkosten bij de belastingdienst niet is afgeschaft, kan ook hier sprake zijn van een voorliggende voorziening. Als slechts voor een gedeelte van de meerkosten een financiële tegemoetkoming of vergoeding aanspraak bestaat dan staat deze financiële tegemoetkoming wel open voor de belanghebbende, maximaal voor zover nog meerkosten resteren. De 'Aftrek specifieke zorgkosten' is het totaal aan specifieke zorgkosten min de drempel.

Ouders met kinderen (3 tot 18 jaar) die een ziekte of handicap hebben en thuiswonend zijn kunnen

een beroep doen op tweemaal kinderbijslag.

Artikel 5 Hoogte Tegemoetkoming

De tegemoetkoming vult het inkomen aan tot maximaal 150% van de toepasselijke bijstandsnorm. Op deze wijze is vormgegeven  aan een zogenaamde glijdende schaal . Volgens het principe van de glijdende schaal wordt er een verband gelegd tussen de hoogte van de tegemoetkoming en de hoogte van het inkomen. Een Belanghebbende die € 200,00 aan daadwerkelijke noodzakelijke meerkosten heeft en een inkomen  dat € 100,00 lager ligt dan 150% van de  van toepassing zijnde norm, krijgt € 100,00 aan tegemoetkoming. Een belanghebbende die € 200,00 aan meerkosten heeft en een inkomen dat € 200,00 lager ligt dan 150%, krijgt een tegemoetkoming van € 200,00.

Artikel 6 Bevoegdheden college

Dit artikel behoeft geen toelichting

Artikel 7 Hardheidsclausule

Dit artikel behoeft geen toelichting

Artikel 8 Citeertitel, intrekking en inwerkingtreding

Dit artikel behoeft geen toelichting