Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp gemeente Rheden 2015

Ondertekening

Bijlage A Wet bescherming persoonsgegevens

Voor de informatie-uitwisseling, afstemming en samenwerking tussen personen die vanuit hun beroepsmatige achtergrond hulp aan jeugdigen verlenen bieden in algemene zin de artikelen 8, 9 en 21 van de Wbp de basis en rechtvaardiging voor de verwerking van (bijzondere) persoonsgegevens. De gemeente mag persoonsgegevens verwerken in het kader van haar publiekrechtelijke taak (artikel 8, onderdeel e, Wbp). De gegevens mogen uitsluitend worden verwerkt voor het doel waarvoor ze zijn verzameld of een daarmee verenigbaar doel (artikel 9, Wbp). Gezien de verschillende taken, moet ervoor worden gezorgd dat gegevens die in het kader van een bepaalde taak worden verzameld niet zonder meer worden gebruikt voor de uitoefening van een andere taak (doelbinding). Daarbij is immers een ander doel in het geding. De gemeente mag persoonsgegevens dus niet verder verwerken op een wijze die onverenigbaar is met de doeleinden waarvoor ze zijn verkregen (artikel 9 Wbp).

Artikel 21 Wbp bevat de uitzondering op het verbod in artikel 16 Wbp om persoonsgegevens in verband met de gezondheid te verwerken. Het verbod is onder meer niet van toepassing voor de verwerking van gegevens door hulpverleners, instellingen of voorzieningen voor gezondheidszorg of maatschappelijke dienstverlening, voor zover dat met het oog op een goede behandeling of verzorging van de betrokkene, dan wel het beheer van de betreffende instelling of beroepspraktijk noodzakelijk is.

Artikel 8

Persoonsgegevens mogen slechts worden verwerkt indien:

• a.

  de betrokkene voor de verwerking zijn ondubbelzinnige toestemming heeft verleend;

• b.

  de gegevensverwerking noodzakelijk is voor de uitvoering van een overeenkomst waarbij de betrokkene partij is, of voor het nemen van precontractuele maatregelen naar aanleiding van een verzoek van de betrokkene en die noodzakelijk zijn voor het sluiten van een overeenkomst;

• c.

  de gegevensverwerking noodzakelijk is om een wettelijke verplichting na te komen waaraan de verantwoordelijke onderworpen is;

• d.

  de gegevensverwerking noodzakelijk is ter vrijwaring van een vitaal belang van de betrokkene;

• e.

  de gegevensverwerking noodzakelijk is voor de goede vervulling van een publiekrechtelijke taak door het desbetreffende bestuursorgaan dan wel het bestuursorgaan waaraan de gegevens worden verstrekt; of

• f.

  de gegevensverwerking noodzakelijk is voor de behartiging van het gerechtvaardigde belang van de verantwoordelijke of van een derde aan wie de gegevens worden verstrekt, tenzij het belang of de fundamentele rechten en vrijheden van de betrokkene, in het bijzonder het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer, prevaleert.

Artikel 9

• 1.

  Persoonsgegevens worden niet verder verwerkt op een wijze die onverenigbaar is met de doeleinden waarvoor ze zijn verkregen. 

• 2.

  Bij de beoordeling of een verwerking onverenigbaar is als bedoeld in het eerste lid, houdt de verantwoordelijke in elk geval rekening met:

  • a.

    de verwantschap tussen het doel van de beoogde verwerking en het doel waarvoor de gegevens zijn verkregen;

  • b.

    de aard van de betreffende gegevens;

  • c.

    de gevolgen van de beoogde verwerking voor de betrokkene;

  • d.

    de wijze waarop de gegevens zijn verkregen; en

  • e.

    de mate waarin jegens de betrokkene wordt voorzien in passende waarborgen. 

• 3.

  Verdere verwerking van de gegevens voor historische, statistische of wetenschappelijke doeleinden, wordt niet als onverenigbaar beschouwd, indien de verantwoordelijke de nodige voorzieningen heeft getroffen ten einde te verzekeren dat de verdere verwerking uitsluitend geschiedt ten behoeve van deze specifieke doeleinden.

• 4.

  De verwerking van persoonsgegevens blijft achterwege voor zover een geheimhoudingsplicht uit hoofde van ambt, beroep of wettelijk voorschrift daaraan in de weg staat.

Artikel 16

De verwerking van persoonsgegevens betreffende iemands godsdienst of levensovertuiging, ras, politieke gezindheid, gezondheid, seksuele leven, alsmede persoonsgegevens betreffende het lidmaatschap van een vakvereniging is verboden behoudens het bepaalde in deze paragraaf. Hetzelfde geldt voor strafrechtelijke persoonsgegevens en persoonsgegevens over onrechtmatig of hinderlijk gedrag in verband met een opgelegd verbod naar aanleiding van dat gedrag.

Artikel 21

• 1.

  Het verbod om persoonsgegevens betreffende iemands gezondheid te verwerken als bedoeld in artikel 16, is niet van toepassing indien de verwerking geschiedt door:

  • a.

    hulpverleners, instellingen of voorzieningen voor gezondheidszorg of maatschappelijke dienstverlening voor zover dat met het oog op een goede behandeling of verzorging van de betrokkene, dan wel het beheer van de betreffende instelling of beroepspraktijk noodzakelijk is;

  • b.

    verzekeraars als bedoeld in artikel 1:1 van de Wet op het financieel toezicht en financiële dienstverleners die bemiddelen in verzekeringen als bedoeld in artikel 1:1 van die wet, voorzover dat noodzakelijk is voor:

    • 1.

      de beoordeling van het door de verzekeraar te verzekeren risico en de betrokkene geen bezwaar heeft gemaakt; of

    • 2.

      de uitvoering van de overeenkomst van verzekering;

  • c.

    scholen voor zover dat met het oog op de speciale begeleiding van leerlingen of het treffen van bijzondere voorzieningen in verband met hun gezondheidstoestand noodzakelijk is;

  • d.

    een reclasseringsinstelling, een bijzondere reclasseringsambtenaar, de raad voor de kinderbescherming of de stichting, bedoeld in artikel 1, eerste lid, van de Wet op de jeugdzorg en de rechtspersoon, bedoeld in artikel 254, tweede lid, of artikel 302, tweede lid, van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek, voor zover dat noodzakelijk is voor de uitvoering van de hun wettelijk opgedragen taken;

  • e.

    onze minister voor zover dat in verband met de tenuitvoerlegging van vrijheidsstraffen of vrijheidsbenemende maatregelen noodzakelijk is; of

  • f.

    bestuursorganen, pensioenfondsen, werkgevers of instellingen die te hunnen behoeve werkzaam zijn voor zover dat noodzakelijk is voor:

    • 1.

      een goede uitvoering van wettelijke voorschriften, pensioenregelingen of collectieve arbeidsovereenkomsten die voorzien in aanspraken die afhankelijk zijn van de gezondheidstoestand van de betrokkene; of

    • 2.

      de re-integratie of begeleiding van werknemers of uitkeringsgerechtigden in verband met ziekte of arbeidsongeschiktheid. 

• 2.

  In de gevallen als bedoeld in het eerste lid worden de gegevens alleen verwerkt door personen die uit hoofde van ambt, beroep of wettelijk voorschrift, dan wel krachtens een overeenkomst tot geheimhouding zijn verplicht. Indien de verantwoordelijke gegevens persoonlijk verwerkt en op hem niet reeds uit hoofde van ambt, beroep of wettelijk voorschrift een geheimhoudingsplicht rust, is hij verplicht tot geheimhouding van de gegevens, behoudens voor zover de wet hem tot mededeling verplicht of uit zijn taak de noodzaak voortvloeit dat de gegevens worden meegedeeld aan anderen die krachtens het eerste lid bevoegd zijn tot verwerking daarvan. 

• 3.

  Het verbod om andere persoonsgegevens als bedoeld in artikel 16 te verwerken, is niet van toepassing voor zover dit noodzakelijk is in aanvulling op de verwerking van persoonsgegevens betreffende iemands gezondheid als bedoeld in het eerste lid, onder a, met het oog op een goede behandeling of verzorging van de betrokkene. 

• 4.

  Persoonsgegevens betreffende erfelijke eigenschappen mogen slechts worden verwerkt voor zover deze verwerking plaatsvindt met betrekking tot de betrokkene bij wie de betreffende gegevens zijn verkregen, tenzij:

  • a.

    een zwaarwegend geneeskundig belang prevaleert; of

• • b.

    de verwerking noodzakelijk is ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek of statistiek.

  In het geval als bedoeld onder b, is artikel 23, eerste lid, onder a, en tweede lid, van overeenkomstige toepassing. 

• 5.

  Bij algemene maatregel van bestuur kunnen omtrent de toepassing van het eerste lid, onder b en f, nadere regels worden gesteld.

Artikel 33

• 1.

  Indien persoonsgegevens worden verkregen bij de betrokkene, deelt de verantwoordelijke vóór het moment van de verkrijging de betrokkene de informatie mede, bedoeld in het tweede en derde lid, tenzij de betrokkene daarvan reeds op de hoogte is. 

• 2.

  De verantwoordelijke deelt de betrokkene zijn identiteit en de doeleinden van de verwerking waarvoor de gegevens zijn bestemd, mede. 

• 3.

  De verantwoordelijke verstrekt nadere informatie voor zover dat gelet op de aard van de gegevens, de omstandigheden waaronder zij worden verkregen of het gebruik dat ervan wordt gemaakt, nodig is om tegenover de betrokkene een behoorlijke en zorgvuldige verwerking te waarborgen.

Artikel 34 

• 1.

  Indien persoonsgegevens worden verkregen op een andere wijze dan bedoeld in artikel 33, deelt de verantwoordelijke de betrokkene de informatie mede, bedoeld in het tweede en derde lid, tenzij deze reeds daarvan op de hoogte is:

  • a.

    op het moment van vastlegging van hem betreffende gegevens; of

  • b.

    wanneer de gegevens bestemd zijn om te worden verstrekt aan een derde, uiterlijk op het moment van de eerste verstrekking. 

• 2.

  De verantwoordelijke deelt de betrokkene zijn identiteit en de doeleinden van de verwerking mede. 

• 3.

  De verantwoordelijke verstrekt nadere informatie voor zover dat gelet op de aard van de gegevens, de omstandigheden waaronder zij worden verkregen of het gebruik dat ervan wordt gemaakt, nodig is om tegenover de betrokkene een behoorlijke en zorgvuldige verwerking te waarborgen. 

• 4.

  Het eerste lid is niet van toepassing indien mededeling van de informatie aan de betrokkene onmogelijk blijkt of een onevenredige inspanning kost. In dat geval legt de verantwoordelijke de herkomst van de gegevens vast. 

• 5.

  Het eerste lid is evenmin van toepassing indien de vastlegging of de verstrekking bij of krachtens de wet is voorgeschreven. In dat geval dient de verantwoordelijke de betrokkene op diens verzoek te informeren over het wettelijk voorschrift dat tot de vastlegging of verstrekking van de hem betreffende gegevens heeft geleid.

Algemene toelichting beleidsregels

Inleiding

In deze beleidsregels beschrijft de gemeente Rheden nadere regels voor de wijze waarop de gemeente Rheden uitvoering geeft aan de Wmo 2015 en jeugdhulp. De regels zijn onderverdeeld in de volgende hoofdstukken:

• 1.

  de begrippen en vormen van maatschappelijke ondersteuning;

• 2.

  de toegangsprocedure: de wijze hoe het college omgaat met de hulpvraag van inwoners;

• 3.

  de voorwaarden om aanspraak te kunnen maken op een maatwerkvoorziening;

• 4.

  regels voor de eigen bijdrage en de gebruikersbijdrage;

• 5.

  overige bepalingen.

Deze beleidsregels vormen, naast verordeningen en wetten, een belangrijke waarborg van het recht op een zorgvuldige procedure voor de hulpvrager, maar waaraan de hulpvrager tevens zelf een essentiële bijdrage in heeft.

Wat betreft de concrete mandatering van bevoegdheden van het college naar ondergeschikten wordt het gemeentelijke mandaatbesluit aangepast aan de hand van de nieuwe functies in het Sociale Domein.

Met ingang van 2015 worden gemeenten verantwoordelijk voor nieuwe taken op het terrein van Jeugd en Wmo.

Jeugdwet

Op het terrein van jeugd gaat het om jeugdzorg en gesloten jeugdzorg (nu onder regie van het ministerie van VWS), jeugd-GGZ en de zorg voor lichtverstandelijk gehandicapten jongeren (nu AWBZ) en jeugdbescherming en jeugdreclassering (nu onder regie van het ministerie van Veiligheid en Justitie). De taken zijn verankerd in de nieuwe Jeugdwet. Wettelijke (gemeentelijke) taken zijn: preventie, jeugdhulp, kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering.

Wmo 2015

De Wmo 2015 maakt onderdeel uit van de bestuurlijke en financiële decentralisatie naar gemeenten op het Sociaal Domein. Per 1 januari 2015 is de Wet maatschappelijke ondersteuning (hierna: Wmo 2015) gewijzigd. Specifiek voor wat betreft de maatschappelijke ondersteuning zijn een aantal taken vanuit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (hierna: AWBZ) overgeheveld naar de Wmo 2015. Deze taken worden toegevoegd aan het takenpakket dat al bij gemeenten lag onder de ‘oude’ Wmo. Parallel hieraan zijn per 1 januari 2015 de preventietaken voor jeugdigen, voorheen prestatieveld 2, overgeheveld van de ‘oude Wmo’ naar de Jeugdwet.

Beleidskader Wmo 2015 en jeugdhulp

De gemeenteraad heeft de beleidskaders voor maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp vastgelegd in de Keuzenota Decentralisaties Sociaal Domein (mei 2014), het meerjarenbeleidkader Wmo 2013-2016 gemeente Rheden (februari 2013), de Verordening maatschappelijke ondersteuning gemeente Rheden (oktober 2014), het beleidskader Jeugdhulp 2015-2016 ‘Anders willen, anders doen’ (september 2014) en de Verordening Jeugdhulp gemeente Rheden (oktober 2014). Doel van de verordeningen is de rechten en plichten van inwoners en de gemeente op het terrein van de maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp vastleggen. De gemeenteraad heeft twee verordeningen op hoofdlijnen vastgesteld, waarbij een aantal bevoegdheden naar het college zijn gedelegeerd. De uitwerking van die bevoegdheden vindt plaats via nadere regelgeving in de vorm van beleidsregels en het Financieel besluit maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp.

Overige (beleids)kaders

Naast deze specifieke kaders voor maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp, dient bij de uitvoering van de Wmo 2015 en Jeugdwet rekening gehouden te worden met algemene wetgeving inzake de verhouding overheid-burger, zoals de algemene wet bestuursrecht en met algemene wetgeving op het terrein van privacybescherming (wet bescherming persoonsgegevens), cliëntenparticipatie, medezeggenschap, inkomensbeleid en economische mededinging.

• -

  Voor wat betreft de kwaliteitseisen aan maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp zijn kwaliteitseisen te vinden in de beleidsregel 20. Tevens zijn er in de algemene inkoopvoorwaarden van de gemeente Rheden en Verwervingsdocument Sociaal Domein Regionaal gemeente Arnhem kwaliteitseisen gesteld.

• -

  Voor wat betreft de jaarlijkse blijk van waardering voor mantelzorgers (artikel 16 van de Verordening maatschappelijke ondersteuning 2015) bepaalt het college waaruit de blijk van waardering bestaat. Dit is niet vastgelegd in deze beleidsregels, hierover volgt een afzonderlijk besluit.

• -

  Met betrekking tot de vertrouwenspersoon wordt nog nader nagegaan hoe de vertrouwenspersoon voor het totale sociale domein kan worden opgepakt (zie ook keuze 4.4.01 van de Keuzenota Decentralisaties Sociaal Domein).

• -

  Voor wat betreft de burgerparticipatie bij de totstandkoming van het beleid (artikel 15 van de Verordening maatschappelijke ondersteuning 2015 en artikel 9 van de Verordening Jeugdhulp) is in de Keuzenota Decentralisaties Sociaal Domein gekozen voor integrale burgerparticipatie en -advisering en te komen tot één adviesraad voor het hele sociale domein. Dit wordt uitgewerkt, in overleg met de bestaande adviesraden, in een nieuwe Verordening Adviesraad Sociaal Domein van de gemeenten Rheden en Rozendaal. Deze wordt naar verwachting in december 2014 aan de gemeenteraad ter vaststelling voorgelegd.

• -

  In artikel 17 van de Verordening maatschappelijke ondersteuning is opgenomen dat het college nadere regels kan bepalen voor een tegemoetkoming in de meerkosten van personen met een beperking of chronische problemen. De Rhedense beleidslijn in deze is dat de gemeente Rheden inwoners op de eerste plaats tegemoetkomt door een collectieve (aanvullende) zorgverzekering toegesneden op deze doelgroep en op de Rhedense situatie. Daarnaast bestaat voor alle inwoners die geconfronteerd worden met bijzondere kosten in verband ziekte en/of een beperking de mogelijkheid om een beroep te doen op bijzondere bijstand. In oktober 2014 heeft de gemeenteraad de kaders hiervoor vastgesteld in de beleidsnota minimabeleid. Voor zowel de collectieve (aanvullende) zorgverzekering als voor wat betreft de bijzondere bijstand geeft het college uitvoering aan dit beleid op basis van deze beleidskaders.

• -

  Voor wat betreft de regeling voor meldingen van calamiteiten en geweldsincidenten maatschappelijke ondersteuning wordt aangesloten bij de Inspectie van de Volksgezondheid. In artikel 4.1.8 van de Jeugdwet is opgenomen dat een jeugdhulpaanbieder, de jeugdhulpverlener en de gecertificeerde instelling bij een calamiteit de met toezicht belaste ambtenaren informeren. Als toezichthoudend ambtenaar heeft het college aangewezen de ambtenaar met piketdienst.

De Wmo 2015 en Jeugdwet: niet alleen een verandering van taken en regels, maar ook van gedrag

De komst van de nieuwe Wmo 2015 en de Jeugdwet is niet alleen het overhevelen van extra taken naar de gemeente, het is ook een wezenlijke verandering van het gedachtegoed.

Zo komt de compensatieplicht van de oude Wmo te vervallen en wordt vervangen door ruimer geformuleerde doelen die als resultaatsverplichting zijn geformuleerd. De Wmo 2015 en de Jeugdwet verplicht de gemeente om de situatie van haar inwoners individueel te onderzoeken. Zo wordt het recht op compensatie vervangen door het recht op een zorgvuldige procedure. Het doorlopen van die zorgvuldige procedure stelt niet alleen eisen aan de gemeente (zoals beschreven in de verordening en deze zet van beleidsregels), maar evenzeer aan de inwoner. Onderdeel van het onderzoek (van het gesprek) is ook wat redelijkerwijs van de inwoner en zijn/haar sociaal netwerk verwacht mag worden. Dit veronderstelt ook aan de kant van de inwoner (soms) een grote verandering. Van de inwoner en zijn sociale omgeving wordt in toenemende mate verwacht dat men zelf ook de eigen verantwoordelijkheid oppakt om tot goede en werkbare oplossingsrichtingen te komen.

Dit is niet iets dat enkel afgedwongen kan worden met verordeningen of beleidsregels, dat is iets dat zich moet ontwikkelen en moet groeien en waarvoor het nodig is dat inwoner, mantelzorgers, vrijwilligers, hulpverleners en gemeente naar elkaar luisteren en in gesprek gaan met elkaar.

Dit vormt feitelijk de grote opgave voor de komende jaren.

Toelichting per beleidsregel

Hoofdstuk 1 Begrippen en vormen van maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp

In dit hoofdstuk worden de vormen van ondersteuning en de begrippen uit de toegangsprocedure bepaald.

Beleidsregel 1 Begripsbepalingen

Melding

De melding is het eerste contact van de inwoner met het college om aan te geven dat hij/zij behoefte heeft aan ondersteuning. De melding is iets anders dan de aanvraag om een maatwerkvoorziening.

Sociaal netwerk

Personen uit de huiselijke kring of andere personen met wie de cliënt een sociale relatie onderhoudt.

Het college heeft vanuit de Wmo 2015 de opdracht om eerst na te gaan of het probleem van de cliënt met inzet van eigen netwerk kan worden opgelost.

Algemene voorziening

Wanneer het niveau van algemene voorzieningen hoog is kunnen inwoners, ondanks eventuele beperkingen, langer blijven ‘meedoen’. Algemene voorzieningen kunnen op initiatief van de gemeentelijke overheid specifiek zijn ontwikkeld met het oog op maatschappelijke ondersteuning. Maar ook initiatieven van particulieren of vrijwilligers leveren een belangrijke bijdrage aan het aanbod van algemene voorzieningen. Met het verder ontwikkelen van sociale netwerken zal dit laatste aanbod naar verwachting verder toenemen. Voorbeelden van algemene voorzieningen die door de overheid (mede) gefinancierd zijn:

• -

  openbaar vervoer;

• -

  peuterspeelzalen, buitenschoolse opvang;

• -

  consultatiebureau;

• -

  buurthuizen, jeugdcentra;

• -

  scholen;

• -

  (school) maatschappelijk werk;

• -

  schuldhulpverlening en budgettering;

• -

  GGD;

• -

  welzijnswerk;

• -

  jongerenwerk;

• -

  opvoedondersteuning;

• -

  vrijwillige thuishulp;

• -

  informatie en advieswerk;

• -

  formulierenbrigade;

• -

  klussendienst;

• -

  was- en strijkservices;

• -

  sportvoorzieningen;

• -

  voorzieningen voor kunst, cultuur;

• -

  voorzieningen voor ontspanning;

• -

  maaltijdvoorziening;

• -

  sociale alarmering;

• -

  oppasdienst;

• -

  passantenverblijf voor dak- en thuislozen;

• -

  cliëntondersteuning (kosteloos).

Algemene voorzieningen zijn zonder uitgebreid vooronderzoek naar de behoefte en mogelijkheden van de gebruiker toegankelijk. ‘Zonder voorafgaand onderzoek toegankelijk’ betekent dat de gemeente voor deze voorziening geen beschikking afgeeft.

Sommige algemene voorzieningen zijn toch vooral bedoeld voor een specifieke groep mensen. De gemeente stelt richtlijnen op wie voor deze voorzieningen in aanmerking komt. Na een lichte toets kunnen inwoners van deze voorzieningen gebruikmaken. De voorziening in kwestie zal wel een toegangstoets doen of iemand tot de doelgroep van de voorziening behoort. Bijvoorbeeld: om gebruik te maken van een passantenverblijf zal de cliënt moeten aantonen dat hij dakloos is. Er is echter geen gemeentelijke beschikking nodig om gebruik te kunnen maken van de voorziening.

Algemeen gebruikelijke voorziening Volgens jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep is een voorziening algemeen gebruikelijk, als het gaat om een voorziening die niet speciaal bedoeld is voor mensen met een beperking, zodat de voorziening ook op grote schaal door niet-beperkten wordt gebruikt. Het betreft met name producten die in een normale winkel te koop zijn en niet speciaal in de revalidatievakhandel. De prijs is niet (aanzienlijk) duurder dan vergelijkbare producten/diensten. Voorbeelden van algemeen (gebruikelijke) voorzieningen in de markt zijn:

• -

  fiets met trapondersteuning, tandem;

• -

  verhoogd/hangend toilet, losse toiletverhoger, toiletstoel, tweede toilet;

• -

  alle vormen van kranen (éénhendel- mengkranen, thermostaatkranen en glijstangset);

• -

  wand- en vloerbeugels, wand- en vloergrepen, drempelhulpen;

• -

  douchezitjes, douchestoelen en badzitjes;

• -

  boodschappendiensten supermarkten;

• -

  glazenwasser;

• -

  tuinonderhoud;

• -

  commercieel sportaanbod;

• -

  gemaksdiensten van de zorgverzekeraar;

• -

  een scootmobiel of rolstoelpool;

• -

  het collectief vervoer (CVV);

• -

  dagopvangcentrum voor ouderen;

• -

  voor- en vroegschoolse voorzieningen;

• -

  ambulante jeugdhulp.

In geval van bijzondere omstandigheden (bijvoorbeeld een opeenstapeling van de aanschaf, of bijvoorbeeld een bovengemiddeld gebruik of slijtage van algemeen gebruikelijke voorzieningen) en een laag inkomen (op bijstandsniveau) kan een beroep worden gedaan op bijzondere bijstand of kan de Wmo-consulent in overleg met de medewerker van team Werk en Inkomen beoordelen wat een passende vergoeding (financiële tegemoetkoming) in de individuele situatie van de belanghebbende is.

Maatwerkvoorziening

Deze voorziening wordt speciaal voor de inwoner georganiseerd of gemaakt. Maatwerk is hierbij belangrijk. De voorziening wordt aangepast aan de persoonlijke omstandigheden. Een maatwerkvoorziening (ook individuele voorziening genoemd in de Verordening Jeugdhulp, niet vrij-toegankelijk) wordt bij beschikking toegekend en de inwoner heeft de mogelijkheid voor bezwaar en beroep.

Soms is er sprake van een ‘arrangement’, een samenhangend pakket van voorzieningen. Dan wordt het geheel van diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen en andere maatregelen afgestemd op de behoeften, persoonskenmerken en mogelijkheden van een persoon. Een onderdeel van dit geheel kan een maatwerkvoorziening zijn, eventueel in combinatie met andere voorzieningen.

Voorbeelden van maatwerkvoorzieningen:

• -

  huishoudelijke zorg;

• -

  een grote woningaanpassing;

• -

  een aangepaste rolstoel/protheses;

• -

  individuele begeleiding;

• -

  dagbesteding;

• -

  kortdurend verblijf;

• -

  residentieel verblijf voor jeugdigen;

• -

  pleegzorg;

• -

  overige maatwerk oplossingen.

Beleidsregel 2 Vormen van jeugdhulp

Op basis van de Jeugdwet is de gemeente verplicht om inzicht te geven in individuele (in termen van deze beleidsregels maatwerkvoorzieningen genoemd) en de overige voorzieningen voor de jeugdhulp te geven. Voor de Wmo bestaat deze verplichting niet. Maar omdat het zowel voor inwoners als consulenten en andere hulpverleners goed is om een actueel overzicht te hebben van de mogelijke voorzieningen, zetten wij in om een actueel overzicht te generen en dit via de digitale lokale sociale kaart van Rheden (www.socialevraagbaak.nl) beschikbaar te stellen. Dit is per definitie een dynamisch overzicht dat doorlopend verandert.

Gelet op de wettelijke verplichting wordt in lid 2 en 3 een overzicht gegeven van de thans beschikbare individuele en overige voorzieningen voor de jeugdhulp.

Omdat er zowel op het terrein van de jeugdzorg als dat van de Wmo meerdere functies zijn die regionaal georganiseerd zijn of kunnen worden, hebben de gemeenten Arnhem, Doesburg, Duiven, Lingewaard, Overbetuwe, Renkum, Rheden, Rozendaal, Rijnwaarden, Wageningen, Westervoort en Zevenaar zich in een regionaal verband verenigd. Binnen dit regionaal verband is afgesproken dat de basiszorg lokaal wordt georganiseerd en dat specialistische en maatwerkvoorzieningen regionaal worden opgepakt.

De onderstaande tabellen geven een overzicht van ingekochte functies en zorgvormen (bron: Verwervingsdocument Sociaal Domein Regionaal gemeente Arnhem d.d. 7 juli 2014). Lokaal en regionaal ingekochte functies en zorgvormen.

Bovenregionaal en landelijk ingekochte functies en zorgvormen (alleen jeugd)

Voor de Wmo geldt dat de ondersteuning voor zintuiglijk gehandicapten landelijk is ingekocht.

Hoofdstuk 2 Procedure toegang tot maatschappelijk ondersteuning en/of jeugdhulp

Het college draagt zorg voor een zorgvuldige behandeling van een hulpvraag van inwoners voor maatschappelijke ondersteuning en/of jeugdhulp. In de procedure voor de behandeling van een ondersteuningsvraag wordt onderscheid gemaakt tussen een melding van een hulpvraag en de aanvraag voor een maatwerkvoorziening. Na een melding doet het college onderzoek. Centraal in het onderzoek is het gesprek. Via de methode van het (keukentafel)gesprek vindt de vraagverheldering plaats, wordt de relevante informatie verzameld en wordt verkend wat de inwoner zelf als de beste oplossingsrichting ziet. Het onderzoek via het gesprek is uitgewerkt in beleidsregel 5 en 6.

Op grond van de wet moeten gemeenten onder meer regelen op welke wijze wordt vastgesteld of een inwoner voor een maatwerkvoorziening in aanmerking komt.

Beleidsregel 3 Melding hulpvraag via de gemeente

De toegangsprocedure tot de Wmo en/of jeugdhulp begint met een melding bij de gemeente (of bij een andere organisatie die daarvoor gemandateerd is, bijvoorbeeld het gebiedsteam). Die melding kan door de inwoner zelf of door iemand anders (mantelzorger, wettelijke vertegenwoordiger of een hulpverlener) worden gedaan. De melding is het eerste contact van de inwoner met het college om aan te geven dat hij/zij behoefte heeft aan ondersteuning. De melding (beleidsregels 3 en 4) is iets anders dan de aanvraag om een maatwerk voorziening. Dit laatste is geregeld in beleidsregel 8.

De melding kan schriftelijk, telefonisch, fysiek bij het loket of digitaal gedaan worden. Iedere melding wordt geregistreerd. Meldingen die direct afgehandeld kunnen worden, worden niet bevestigd. Bijvoorbeeld een persoon kan met een bepaalde inlichting voldoende zijn geholpen, of kan worden doorverwezen indien direct blijkt dat zijn hulpvraag niet onder de Wmo 2015 en/of Jeugdwet valt.

Zodra blijkt dat de melding wel onder de Wmo 2015 en/of Jeugdwet valt en niet direct kan worden afgehandeld met een eenvoudige verwijzing, wordt de melding bevestigd, dat gebeurt waar mogelijk digitaal. Indien dit niet kan of de hulpvrager dit niet wenst, gebeurt de bevestiging schriftelijk. Vanaf dat moment begint de termijn van zes weken onderzoek te lopen.

Beleidsregel 4 Melding hulpvraag anders dan via de gemeente

Toegang via de huisarts, de jeugdarts en de medisch specialist

De Jeugdwet regelt daarnaast dat de jeugdhulp toegankelijk is na een verwijzing door de huisarts, de jeugdarts en de medisch specialist. Na een dergelijke verwijzing staat echter nog niet vast welke specifieke behandelvorm van jeugdhulp (dus bijvoorbeeld welke therapie) een jeugdige of zijn ouder precies nodig heeft. Een jeugdige kan op dat moment terecht bij de jeugdhulpaanbieders die de gemeente heeft ingekocht. In de praktijk zal het de jeugdhulpaanbieder (bijvoorbeeld de jeugdpsychiater, de gezinswerker of orthopedagoog) zijn die na de verwijzing beoordeelt welke jeugdhulp precies nodig is. Deze bepaalt in overleg met de jeugdige of ouder daadwerkelijk de concrete inhoud, vorm, omvang en duur van de benodigde jeugdhulp. Deze aanbieder stelt dus feitelijk vast wat naar zijn oordeel de inhoud van de benodigde voorziening dient te zijn en hij zal zijn oordeel mede baseren op zijn professionele autonomie.

In principe doen de zorgaanbieders de melding namens de inwoner die doorverwezen is door een huisarts, jeugdarts of medisch specialiste. Deze melding wordt opgepakt als een melding die tot een aanvraag zal leiden. Na het gesprek wordt een integraal plan opgesteld waar het behandelplan van de zorgaanbieder integraal onderdeel van uitmaakt en wordt aan de hulpvrager of diens bevoegde vertegenwoordiger aangeboden ter ondertekening. Het ondertekend integraal plan dient als aanvraag.

Toegang via de gecertificeerde instelling, de kinderrechter, het openbaar ministerie en de directeur of de selectiefunctionaris van de justitiële jeugdinrichting

Een andere ingang tot de jeugdhulp is via de gecertificeerde instelling, de kinderrechter (via een kinderbeschermingsmaatregel of een maatregel tot jeugdreclassering), het openbaar ministerie en de directeur of de selectiefunctionaris van de justitiële jeugdinrichting. De gecertificeerde instelling is verplicht om bij de bepaling van de in te zetten jeugdhulp in het kader van een door de rechter opgelegde kinderbeschermingsmaatregel of jeugdreclassering te overleggen met de gemeente. Uiteraard kan bij dit overleg een kostenafweging plaatsvinden. De gemeente is op haar beurt vervolgens gehouden de jeugdhulp in te zetten die deze partijen nodig achten ter uitvoering van de kinderbeschermingsmaatregel of de jeugdreclassering. Deze leveringsplicht van de gemeente vloeit voort uit het feit dat uitspraken van rechters te allen tijde moeten worden uitgevoerd om rechtsgelijkheid en rechtszekerheid te kunnen garanderen. Ook hier geldt dat de gecertificeerde instelling in beginsel gebonden is aan de jeugdhulp die de gemeente heeft ingekocht. Als de kinderrechter een ondertoezichtstelling of gezagsbeëindiging uitspreekt, wijst hij gelijktijdig in de beschikking de gecertificeerde instelling aan die de maatregel gaat uitvoeren. Dit kan de rechter juist omdat de raad voor de kinderbescherming in zijn verzoekschrift een concreet advies geeft over welke gecertificeerde instelling de maatregel zou moeten uitvoeren. De raad voor de kinderbescherming neemt een gecertificeerde instelling in zijn verzoekschrift op die na overleg met de gemeente en gezien de concrete omstandigheden van het geval hiervoor het meest geschikt lijkt. De raad voor de kinderbescherming is verplicht om hierover met de gemeente te overleggen. Deze toegang wordt al in de Jeugdwet zelf geregeld.

Toegang via de advies- en meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling (AMHK)

Ten slotte vormt ook het AMHK een toegang tot onder andere jeugdhulp. Het AMHK geeft advies over vermoedens en gevallen van huiselijk geweld en kindermishandeling, onderzoekt indien nodig op basis van een melding of er sprake is van kindermishandeling, motiveert zo nodig ouders tot accepteren van jeugdhulp en legt daartoe contacten met de hulpverlening. Deze toegang wordt al in de Jeugdwet zelf geregeld.

Beleidsregel 5 Registratie en gespreksvoorbereiding

Voorafgaand aan het onderzoek wijst het college de cliënt op de mogelijkheid van gratis cliëntondersteuning (zie ook beleidsregel 10) en op de mogelijkheid een persoonlijk ondersteuningsplan op te stellen.

Voor het persoonlijk plan krijgt de hulpvrager 7 dagen de tijd die binnen de totale afhandelingstermijn (6 weken) voor het hele onderzoek valt.

De hulpvrager ontvangt ter voorbereiding op het gesprek een schriftelijke uitleg. De uitleg wordt digitaal opgestuurd tegelijk met de afspraakbevestiging. Als digitale verzending niet mogelijk of gewenst is, wordt de uitleg schriftelijk opgestuurd.

Beleidsregel 6 Gesprek

Het college maakt een afspraak voor een gesprek in het kader van het onderzoek. Dit gesprek vindt zo mogelijk plaats samen met de gemachtigde, mantelzorger en desgewenst familie en cliëntondersteuner, indien aanwezig. Het gesprek is tevens de start voor het onderzoek naar de ondersteuningsbehoefte en persoonskenmerken.

Het college betrekt het persoonlijk plan (zie beleidsregel 3.2) bij het gesprek.

Mantelzorgers worden waar mogelijk bij het onderzoek betrokken. Het college krijgt de opdracht om behalve de mogelijkheden ook de grenzen aan de belastbaarheid en zijn behoefte aan ondersteuning te bepalen (artikel 2.3.2, vierde lid onder d, van de Wmo 2015 (amendementen 60 en 87).

Het college onderzoekt in een gesprek tussen deskundigen en de degene door of namens wie de melding is gedaan, dan wel diens vertegenwoordiger en waar mogelijk met de mantelzorger of mantelzorgers en desgewenst familie en cliëntondersteuner, zo spoedig mogelijk en voor zover nodig.

Advisering

In de beleidsregel punt 4.4 is dezelfde formulering opgenomen als in de verordening.

‘Het college kan een door hem daartoe aangewezen adviesinstantie om advies vragen als het dit van belang acht voor de beoordeling van de aanvraag om een maatwerkvoorziening.’ Gaan wij dit in deze beleidsregel nog nader concretiseren? Bij de nieuwe groepen die onder de Wmo 2015 gaan vallen, is er naar verwachting vaker sprake van complexe situaties waarbij gespecialiseerde advisering nodig is. Deze kan geleverd worden door de door de gemeente gecontracteerde organisatie (Trivium). Hiermee worden op dit moment contractbesprekingen gevoerd over een uitbreiding van de overeenkomst. 

Bijdrage in de kosten

Voor zover nodig en van toepassing wordt in het gesprek ook aangegeven of er een bijdrage in de kosten van de hulpvrager verschuldigd is. Die bijdrage kan een zogenaamde deelnemersbijdrage zijn in het geval van een algemene voorziening, een eigen bijdrage in het geval van een maatwerkvoorziening maatschappelijke ontwikkeling of een ouderbijdrage in het geval van een maatwerkvoorziening jeugdhulp. Wat betreft de bijdragen in de kosten zal het college een indicatie van de kosten voor de hulpvrager aangeven als de hulpvrager hiertoe zelf geen inzicht of overzicht heeft.

Beleidsregel 7 Integraal plan

Het integraal plan is een resultaat van het onderzoek (het gesprek dat hulpvrager en college met elkaar hebben gehad). Het beschrijft de bijdragen die zowel het college, de hulpvrager respectievelijk het sociale netwerk gaan leveren om gezamenlijk een oplossing te bieden voor de hulpvraag.

In de Verordening Jeugdhulp wordt dit integraal plan ook wel het gezinsplan genoemd.

Een ondertekend integraal plan wordt door het college als aanvraag van een maatwerkvoorziening beschouwd. Het integraal plan is persoonlijk. Het betrekt, waar dit relevant is, de situatie van alle betrokkenen als er sprake is van een huishouden dat bestaat uit meerdere personen (één huishouden, één plan). Het plan behandelt meerdere leefgebieden: activiteiten in huis, activiteiten in de samenleving, onderwijs en leren, arbeid en dagbesteding, opvoeden en zorgen voor een kind, gedrag en veiligheid, belangenbehartiging, regelgeving en geldzaken. Het plan is de drager van het proces en is de samenvatting van het onderzoek (wat is er aan de hand, welke zorgen zijn er), beschrijft doelen, de in te zetten ondersteuning en zorg (wat gaan wij doen, wie doet wat en wanneer) en de te behalen resultaten. Het is richtinggevend voor ondersteunende en uitvoerende werkers en bindend voor alle betrokkenen en het is consistent, de doelen van het plan en de doelen in het plan houden verband met elkaar ener is samenhang De ondersteuning is er op gericht om het beperkte of afwezige regelvermogen van personen, daar waar mogelijk, te herstellen en actief te ontwikkelen.

Beleidsregel 8 Aanvraag maatwerkvoorziening

Indien een hulpvrager niet via een ondertekend persoonlijk plan of integraal plan een aanvraag wil indienen, kan hij gebruik maken van een aanvraagformulier. Daar waar mogelijk wordt gewerkt met een webformulier. Indien dit niet mogelijk of niet gewenst is door de hulpvrager, wordt gebruikgemaakt van een schriftelijk aanvraagformulier.

De afhandeltermijn voor een aanvraag is maximaal 2 weken. Artikel 2.3.5 tweede lid Wmo.

Het is niet mogelijk om de wettelijke termijn van twee weken voor het afhandelen van een aanvraag voor een maatwerkvoorziening Wmo te verlengen. De bepalingen uit de Algemene wet bestuursrecht (Awb) over de beslistermijn (afdeling 4.1.3) zijn ook op de Wmo 2015 van toepassing. In artikel 4:13, eerste lid, van de Awb is bepaald dat een beschikking dient te worden gegeven binnen de bij wettelijk voorschrift bepaalde termijn. En in artikel 4:14, eerste lid, van de Awb is bepaald dat indien een beschikking niet binnen deze wettelijke termijn kan worden gegeven, het bestuursorgaan dit aan de aanvrager mededeelt en daarbij een zo kort mogelijke termijn noemt waarbinnen de beschikking wel tegemoet kan worden gezien. De laatstgenoemde bepaling mag volgens de memorie van toelichting op de Awb niet gezien worden als een bevoegdheid de wettelijk bepaalde termijn te verlengen. De tekst van artikel 4:14, eerste lid, laat onverlet dat de aanvrager van het besluit c.q. de indiener van een bezwaarschrift bij overschrijding van de wettelijke termijn een ingebrekestelling sturen op grond van de Wet dwangsom zodra het orgaan in gebreke is tijdig een besluit te nemen.

Beleidsregel 9 Second opinion

Door het invoeren van een second opinion wil de gemeente Rheden de inwoner een laagdrempelige mogelijkheid aanbieden om een andere gesprekspartner in te schakelen, omdat de inwoner geen goed gevoel of klik heeft bij de huidige gesprekspartner of omdat de cliënt en gesprekvoerder niet tot overeenstemming kunnen komen. Een dergelijke second opinion kan binnen enkele dagen plaatsvinden.

Bij een second opinion wordt de gemeentelijke procedure opnieuw doorlopen met een andere gespreksvoerder als de cliënt dat wil, omdat de gang van zaken hem daar aanleiding toe geeft.

De second opinion heeft niet als doel de ‘first opinion’, het eerste gesprek te beoordelen. Ook staat de procedure sec niet ter discussie.

Beleidsregel 10 Cliëntondersteuning en vertrouwenspersoon

Artikel 2.2.4 eerste lid van de Wmo 2015 draagt gemeenten op gratis onafhankelijke cliëntondersteuning beschikbaar te stellen voor hun burgers. Per 1 januari 2015 zijn gemeenten verplicht om cliëntondersteuning als kosteloze algemene voorziening te organiseren voor alle burgers.

De Wmo 2015 schrijft niet voor hoe en door wie de cliëntondersteuning moet worden uitgevoerd.

De wet bepaalt wel dat cliëntondersteuning ‘onafhankelijk’ moet zijn. Dat wil zeggen dat de cliëntondersteuner moet handelen in het belang van de cliënten vanuit professionele autonomie, vergelijkbaar met sociaal raadslieden, maatschappelijk werkers en ouderenadviseurs. Het betekent ook dat degene die cliëntondersteuning biedt niet dezelfde persoon kan zijn als die beslist over de toewijzing van een maatwerkvoorziening.

Cliëntondersteuning houdt wettelijk in: onafhankelijke ondersteuning met informatie, advies en algemene ondersteuning die bijdraagt aan het versterken van de zelfredzaamheid en participatie en het verkrijgen van een zo integraal mogelijke dienstverlening op het gebied van maatschappelijke ondersteuning, preventieve zorg, zorg, jeugdhulp, onderwijs, welzijn, wonen, werk en inkomen.

Als iemand niet tevreden is over de onafhankelijke cliëntondersteuning zoals die standaard (tijdens het zorgproces) wordt aangeboden, verplicht de wet gemeente een andere onafhankelijke cliëntondersteuning ter beschikking te stellen.

Cliëntondersteuning kan geboden worden aan ouderen, mensen met een beperking, jeugdigen en hun ouders/verzorgers/gezinsleden. De cliëntondersteuning wordt in Rheden georganiseerd vanuit het sociaal meldpunt en de gebiedsteams.

Als jeugdigen en ouders/verzorgers hulp en ondersteuning krijgen bij het opgroeien en opvoeden is er -zeker in situaties waarbij er sprake is van drang en dwang- sprake van afhankelijkheid. In een afhankelijkheidssituatie wordt het lastiger om het te hebben over dingen die niet goed verlopen in de hulpverlening. In die situaties kunnen jeugdigen/ouders/verzorgers terugvallen op een vertrouwenspersoon.

De jeugdigen en hun ouders die met onze bemoeienis van doen krijgen, zijn daar niet altijd gelukkig mee, hoe goed de overheid en zorgverleners het ook bedoelen. Daarom is het goed dat er vertrouwenspersonen zijn, die luisteren naar waar cliënten ongelukkig mee zijn, waarom men zich tekortgedaan of onheus bejegend voelt of waarom men zich bedreigd en misbruikt voelt. Want helaas, dat komt voor en wij zullen het ook in de toekomst niet altijd kunnen voorkomen.

Iedere cliënt die vragen, klachten over en/of problemen heeft met zijn/haar (rechts)positie en over de (toeleiding naar) jeugdhulp, mag ondersteuning krijgen van een bij wet ingestelde onafhankelijk vertrouwenspersoon. De dienstverlening is voor de cliënten gratis.

• -

  Vertrouwenspersonen stimuleren cliënten altijd om eventuele knelpunten met professionals zelf op te lossen.

• -

  Vertrouwenspersonen kunnen, als de cliënt dat wil, aanwezig zijn bij dat soort gesprekken of helpen een eventuele klachtbrief op te stellen.

• -

  De vertrouwenspersonen ondersteunen cliënten bij het verwoorden, indienen en afhandelen van klachten over de jeugdzorg.

• -

  Een vertrouwenspersoon zal overigens nooit op eigen initiatief namens de cliënt optreden.

Naast de primaire taak van individuele advisering en ondersteuning hebben de vertrouwenspersonen ook andere functies:

• -

  voorlichting geven over de (rechts)positie van cliënten aan de doelgroep en professionals;

• -

  tekortkomingen in de structuur en de toeleiding naar en/of uitvoering van de zorg en/of (gezins)voogdij, voor zover deze afbreuk doen aan de rechten en/of de veiligheid van betrokkene(n), signaleren en waar nodig aan de Inspectie te melden; en

• -

  tenminste eenmaal per jaar een rapport uitbrengen ten behoeve van het kwaliteitsbeleid waarin de registratiegegevens en signalen staan vermeld.

De nieuwe Jeugdwet verplicht gemeenten (Jeugdwet, artikel 2.6, lid 2) een vertrouwenspersoon voor alle jongeren en hun relaties te organiseren. Reikwijdte: jeugdzorg (inclusief ‘wijkteams’ en AMHK (heet per 1 januari 2015 Veilig Thuis)), jeugd-GGZ ambulante zorg, jeugd (L)VB intramuraal en ambulante zorg. Dit wordt in 2015 en 2016 landelijk via de VNG geregeld. Zorgbelang zal de Vertrouwenspersoon Jeugd leveren in heel Gelderland als onderaannemer van het bureau AKJ, in opdracht van de VNG.

De vertrouwenspersoon is in het kader van de Wmo niet verplicht.

In de keuzenota is opgenomen dat wij een vertrouwenspersoon voor het gehele sociale domein willen, waarbij onderzocht wordt of dit regionaal kan worden opgepakt.

Als gemeente Rheden gaan wij eerst de komende twee jaar ervaring opdoen met de vertrouwenspersoon in het Jeugdwerk en de cliëntondersteuning in de Wmo. Na deze twee jaar willen wij op grond van eigen ervaring bekijken of de vertrouwenspersoon voor het sociale domein wel een toegevoegde waarde heeft.

Beleidsregel 11 Privacy

De Nederlandse privacywetgeving is een uitwerking van de Europese privacyrichtlijn. De Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) vormt het algemeen kader voor de verwerking van persoonsgegevens. Privacyvoorschriften zijn verder te vinden in onder meer de Wet algemene bepalingen burgerservicenummer (Wet BSN), Wet GBA, Wet politiegegevens en in sectorale wetgeving.

De komende decentralisaties maken het mogelijk de dienstverlening in het Sociaal Domein integraal te organiseren met als uitgangspunt ‘1 gezin - 1 plan - 1 regisseur’. Dit heeft tot gevolg dat de gemeente, meer dan voorheen, persoonsgegevens van burgers zal verwerken. Daarnaast zullen ook zorgaanbieders meer informatie over burgers met de gemeente en onder elkaar moeten uitwisselen. Daaronder vallen ook gevoelige documenten zoals medische en strafrechtelijke gegevens. Voor de verwerking van deze gegevens geldt de Wbp. In de Jeugdwet en de Wmo staat opgenomen dat de verwerking van persoonsgegevens en wat er mee samenhangt wordt beschouwd als hetgeen hierover is opgenomen in de Wbp. Dit betekent dat de Wbp ook van toepassing is op de zorgaanbieders.

De gemeente Rheden verwerkt de persoonsgegevens die noodzakelijk zijn om een product of dienst te kunnen leveren. De gemeente Rheden wil een slagvaardige en betrouwbare partner zijn. De Wbp, in combinatie met de sectorale regelgeving zijn bepalend voor welke gegevens verwerkt mogen worden. De gemeente Rheden heeft de uitwerking hiervan vastgelegd in een privacybeleid. Een privacyfunctionaris adviseert MT en directie gevraagd en ongevraagd met betrekking tot de bescherming van de persoonlijke levenssfeer van degenen over wie in de organisatie van de gemeente Rheden persoonsgegevens worden verwerkt.

Het takenpakket van een medewerker is bepalend voor de set aan gegevens waarover een medewerker mag beschikken evenals de wijze waarop deze gegevens ter beschikking worden gesteld. Medewerkers beschikken alleen over gegevens van burgers die noodzakelijk zijn voor de dienstverlening. Inwoners hebben het recht te weten welke informatie waar vastligt en met welke partijen wordt uitgewisseld (transparantiebeginsel, artikel 33 en 34 Wbp).

Gegevens worden slechts verwerkt en vastgelegd als hier een wettelijke grondslag voor aanwezig is conform artikel 8 van de Wbp. Toestemming van de burger wordt gevraagd tijdens de melding of tijdens Het Gesprek en wordt verleend door het tekenen van een toestemmingsverklaring. Indien er geen toestemming wordt verleend, vindt verwerking alleen plaats als daar een wettelijke mogelijkheid toe is in het kader van de bemoeizorg of indien de gezondheid van de betrokkene en diens omgeving in gevaar komt. De professional maakt de zorgvuldige afweging ten aanzien van noodzakelijkheid, proportionaliteit en subsidiariteit alvorens over te gaan tot gegevensdeling. De professional motiveert in een rapportage altijd de beslissing.

De organisaties die professionals inzetten in de Sociale Gebiedsteams tekenen, voor officieel toe te treden, een samenwerkingsconvenant. Zij gaan daarmee, ten behoeve van borging van de privacy van cliënten en ten behoeve van zorgvuldige en proportionele gegevensuitwisseling, akkoord met het bijbehorende privacyreglement.

Beleidsregel 12 Inhoud beschikking

Binnen twee weken na ontvangst van de aanvraag door het college, ontvangt de hulpvrager een beschikking. In dit artikel is opgenomen wat minimaal in de beschikking moet staan. In de beschikking staat het besluit met argumenten, van de gemeente Rheden over de verlening of weigering van de maatwerkvoorziening. In de beschikking tot verstrekking van een maatwerkvoorziening (in de verordening jeugdhulp individuele voorziening) staat of het een voorziening in natura betreft, al dan niet in de vorm van een persoonsvolgendbudget, een PGB, of een financiële tegemoetkoming. In de beschikking wordt de hulpvrager gewezen op de mogelijkheid van bezwaar en beroep tegen het besluit van het college.

Hoofdstuk 3 Voorwaarden maatwerkvoorziening

In de (oude) Wmo 2007 (artikel 4.1) en de AWBZ werden de te bereiken resultaten specifieker omschreven dan in de Wmo 2015. Op grond van de oude Wmo diende de gemeente de burger met een belemmering te compenseren om hem in staat te stellen om:

• a.

  een huishouden te voeren;

• b.

  zich te verplaatsen in en om de woning;

• c.

  zich lokaal te verplaatsen per vervoermiddel; en

• d.

  medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan.

In de Wmo 2015 worden de beperkingen die de gemeente dient te compenseren niet meer apart genoemd. Voor de nieuwe taken zijn geen nieuwe domeinen opgenomen. In plaats daarvan wordt in de Wmo 2015 gesproken over maatwerkvoorzieningen bieden ter ‘ondersteuning van zelfredzaamheid en participatie’, ‘beschermd wonen’ en ‘opvang’. Huishoudelijke hulp wordt bijvoorbeeld in de Wmo 2015 niet meer genoemd. Het niet meer noemen van de afzonderlijke voorzieningen betekent niet dat gemeenten deze hulp niet meer hoeven in te zetten als dit de meest passende oplossing in een individuele situatie is.

In de AWBZ werden als afzonderlijke ‘aanspraken’ genoemd:

• a.

  persoonlijke verzorging;

• b.

  begeleiding;

• c.

  verblijf in een instelling;

• d.

  kortdurend verblijf;

• e.

  vervoer; en

• f.

  doventolkzorg.

De huidige AWBZ-aanspraken worden in de Wmo 2015 niet genoemd. Wel is in artikel 1 van de Wmo 2015 een definitie opgenomen van begeleiding en van beschermd wonen.

Beleidsregel 13 Toekenning maatwerkvoorziening

Het college onderzoekt de eigen kracht van de hulpvrager, de mogelijkheden van gebruikelijke hulp, het netwerk rond de cliënt, de mogelijkheid een vrijwilliger in te zetten, de beschikbaarheid van voorliggende voorzieningen, de mogelijkheid om gebruik te maken van algemene voorzieningen, etc. zoals beschreven in hoofdstuk 2. Het college beslist over de toekenning van maatwerkvoorziening.

Het college kan een aanvraag voor een maatwerkvoorziening afwijzen als uit onderzoek blijkt dat de aanvrager in staat is zelf, met zijn netwerk of met een algemene voorziening, de oplossing te organiseren.

Het advies of voorstel van de jeugdhulpaanbieder over de benodigde hulp na doorverwijzing door huisarts, medisch specialist of jeugdarts wordt door het college meegenomen in het onderzoek (beleidsregel 5 en 6). In uitzonderlijke situaties kan het college afwijken van het advies, zij motiveert dit dan in de beschikking aan de cliënt.

De leden 2 t/m 5 zijn identiek aan de artikelen 4.3 t/m 4.6 in de Verordening maatschappelijke ondersteuning gemeente Rheden 2015. Omdat in de Verordening jeugdhulp, deze bepalingen niet zijn opgenomen en deze ook van toepassing zijn op de maatwerkvoorzieningen jeugdhulp zijn deze bepalingen integraal overgenomen in deze beleidsregels.

Het in lid 2 opgenomen criterium ‘voorzienbaarheid’ kan bijvoorbeeld van toepassing zijn op ouderen die een Wmo-voorziening aanvragen. Een oudere die een aantal jaren ingeschreven staat voor een appartement of serviceflat en op het moment van verhuizing een verhuiskostenvergoeding op grond van de Wmo aanvraagt, had deze verhuizing kunnen zien aankomen en daarvoor kunnen reserveren. Mogelijk geldt het criterium ook voor de aanvragen voor huishoudelijke hulp en bepaalde woningaanpassingen. Bij het ouder worden mag van mensen gevraagd worden dat zij anticiperen op beperkingen die te maken hebben met ouderdom en daarvoor reserveren.

Het in lid 3 opgenomen ingezetene criterium heeft geen betrekking op toekenning van een voorziening ten behoeve van een minderjarige jeugdige die buiten de gemeente Rheden woont. Bepalend is de woonplaats van de ouder/verzorger of wettelijke vertegenwoordiger.

Beleidsregel 14 Voorziening in natura

Onder de (oude) Wmo 2007 is door de gemeente Rheden een aanbod van voorzieningen in natura ontwikkeld om een huishouden te kunnen voeren, van hulpmiddelen en bouwkundige aanpassingen om zich te verplaatsen in en om de woning, van vervoersvoorzieningen en van voorzieningen voor ontmoeting en recreatie. Voor het aanbod van individuele voorzieningen in natura zijn onder de oude Wmo door de gemeente Rheden contracten gesloten met een beperkt aantal aanbieders.

Het betreft contracten met vijf thuiszorgorganisaties voor hulp bij het huishouden, contracten met vier leveranciers van hulpmiddelen en contracten met vervoerders, waaronder de stadsregiotaxi.

De gemeente Rheden wil in de komende jaren een omslag maken bij het ter beschikking stellen van voorzieningen in natura. Doel is de omslag te maken van een aanbod- en productgestuurde werkwijze naar vraag en resultaatgerichte werkwijze. Hierbij kunnen de voorzieningen in natura worden geleverd door elke leverancier die voldoet aan de kwaliteitseisen en de leveringsvoorwaarden van de gemeente Rheden. De burger kan kiezen uit meerdere leveranciers en bepaalt zelf de frequentie, intensiteit en inhoud, binnen de kaders van de beschikking.

Steeds meer voorzieningen in natura zullen de vorm krijgen van algemene voorzieningen, maar ook algemene voorzieningen kunnen deel uitmaken van het integraal plan dat op basis van onderzoek en gesprek wordt afgesproken.

Indien de zorg in natura, als algemene voorziening beschikbaar is en deel uit maakt van het integraal plan komt de burger, onder nog nader te bepalen voorwaarden, in aanmerking voor financiële steun. Daarvoor is in de verordening de mogelijkheid opgenomen om een maatwerkvoorziening te verstrekken in de vorm van een persoonsvolgend budget (beleidsregel 15) en is ook de mogelijkheid opgenomen van een financiële tegemoetkoming (beleidsregel 17).

Beleidsregel 15 Persoonsvolgend budget

Inwoners die een maatwerkvoorziening in natura ontvangen kunnen gebruikmaken van een persoonsvolgend budget. Het persoonsvolgend budget is een virtueel budget dat niet op rekening van cliënt wordt overgemaakt. Het virtueel budget kan worden uitgedrukt in euro’s, maar het kan ook worden bepaald in het aantal uren, hoeveelheid kilometers, het aantal ritten of het aantal bezoeken dat wordt toegekend als maatwerkvoorziening.

Het persoonsvolgend budget wordt voor één jaar vastgelegd (of voor een kortere periode bij kortdurende hulpvraag). Na dat jaar wordt weer een nieuw budget berekend. Een eventueel overschot (budget dat niet ingezet werd) vervalt. Hiermee wordt dezelfde systematiek gehanteerd als bij het PGB.

Bij een maatwerkvoorziening in de vorm van een persoonsvolgend budget kan de cliënt op basis van de beschikking rechtstreeks afspraken maken met de aanbieder(s) gericht op het bereiken van het in het integraal plan afgesproken resultaat. De cliënt, of degene die namens de cliënt de regie voert, heeft maximale keuze in leveranciers en maakt zelf afspraken met de leverancier over o.a. de frequentie en de intensiteit van de benodigde ondersteuning.

Het persoonsvolgend budget biedt ook kansen voor nieuwe aanbieders en kan bestaande aanbieders stimuleren tot innovaties en een grotere klanttevredenheid.

De gemeente draagt zorg voor de financiële afhandeling met leveranciers en voor de verwerving, respectievelijk de beschikbaarheid van een kwalitatief en kwantitatief voldoende aanbod van leveranciers.

Beleidsregel 16 Voorwaarden persoonsgebonden budget (PGB)

De PGB artikelen in de Wmo 2015 en de Jeugdwet zijn bij de definitieve wettelijke behandeling gelijk getrokken. Nieuw in de Wmo 2015 is het zogenaamde trekkingsrecht voor de PGB-houder en de verplichte winkelnering bij de SVB dat per 1 januari 2015 wordt ingevoerd voor alle PGB’s. Het trekkingsrecht is ook van toepassing in de Jeugdwet, de Wet langdurige zorg en de zorgverzekeringswet.

Het trekkingsrecht betekent dat de cliënt als budgethouder het PGB niet zelf op zijn rekening ontvangt en niet zelf de betalingen aan zijn zorgverlener(s) verricht, maar dat de gemeente het PGB ‘parkeert’ op de rekening van de SVB. In opdracht van de cliënt als budgethouder verricht het SVB de betalingen namens hem aan de zorgverleners. Betalingen kunnen alleen worden verricht door het SVB op basis van een zorgovereenkomst tussen cliënt en zorgverlener. Betaling contant of per week is niet meer mogelijk. Zorgverleners worden per periode van vier weken uitbetaald op basis van urenbriefjes, een vast maandloon of facturen.

De SVB beoordeelt de zorgovereenkomsten op arbeidsrechterlijk aspecten. Het college controleert de overeenkomsten zorginhoudelijk op basis van deze beleidsregel.

Beleidsregel 16.1

Cliënten die in aanmerking komen voor een maatwerkvoorziening kunnen onder bepaalde voorwaarden een PGB krijgen. De voorwaarden voor het verstrekken van een PGB staan in artikel 2.3.6 van de Wmo 2015 genoemd:

• -

  de cliënt moet gemotiveerd aangeven waarom hij de maatwerkvoorziening in een vorm van een PGB geleverd wil krijgen (amendement nr. 103);

• -

  de gemeente moet ervan overtuigd zijn dat de cliënt of diens wettelijke vertegenwoordiger met het PGB om kan gaan;

• -

  het college moet ervan overtuigd zijn dat de ondersteuning die met het PGB wordt ingekocht van goede kwaliteit is.

Beleidsregel 16.2

De hulp van een familielid of iemand uit het sociale netwerk valt in principe onder de eigen kracht van de cliënt tenzij de ondersteuning de gebruikelijke zorg te boven gaat. Indien dat het geval is kan in principe een PGB worden verleend aan een persoon uit het sociale netwerk van de cliënt. Het college dient te beoordelen of de persoon uit het sociale netwerk in staat is de kwaliteit te leveren die noodzakelijk is en of de persoon, resp. het sociale netwerk niet te zwaar wordt belast. Een indicatie voor deze laatste voorwaarde kan bijvoorbeeld zijn dat de betreffende persoon minder uren betaald gaat werken om de ondersteuning aan de cliënt te kunnen leveren.

Indien de persoon die de ondersteuning op basis van het PGB levert niet formeel beroepsgekwalificeerd is, dan wel indien een formele beroepskwalificatie niet van toepassing, is de bepaling van beleidsregel 16.4 van toepassing en is het uurtarief gelijk aan het wettelijk minimumloon.

Beleidsregel 16.3

De verantwoordelijkheid om de kwaliteit van de ondersteuning die met een PGB wordt ingekocht te beoordelen, is nieuw voor de gemeente.

Bij de kamerbehandeling (amendement nr. 104) van de Wmo 2015 is deze verantwoordelijkheid verduidelijkt: het college moet beoordelen of de ondersteuning die met een wordt geboden veilig, doeltreffend en cliëntgerichtheid is. Een tweede amendement (nr. 113) bij de kamerbehandeling stelt daarentegen dat de kwaliteitseisen die aan leveranciers van zorg in natura worden gesteld niet één op één ook aan de ondersteuning via het PGB kunnen worden gesteld.

Het college zal in eerste instantie deze beoordeling maken aan de hand van het plan dat de cliënt over hoe hij het PGB gaat besteden. Een tweede beoordeling kan plaatsvinden door een huisbezoek af te spreken tijdens de loopduur van het PGB. In het integraal plan kunnen afspraken hierover worden gemaakt.

Als de kosten van het PGB-arrangement hoger uitpakken dan de kosten van zorg in natura, moet de cliënt het meerdere zelf betalen. Als de hulpvrager de kosten, die uitstijgen boven de kostprijs van de naar het oordeel van het college adequate maatwerkvoorziening in natura, zelf wil bekostigen, verstrekt het college een PGB ter grootte van de kostprijs van de goedkoopst adequate voorziening.

Beleidsregel 16.4

Evenals onder de oude Wmo en AWBZ blijft het mogelijk dat de gemeente voor ondersteuning met een PGB verschillende tarieven hanteert, afhankelijk van de keuze van de PGB-houder voor een zorgverlener. Er kan van worden uitgegaan dat een PGB gemiddeld genomen goedkoper is dan zorg in natura omdat er minder overheadkosten hoeven te worden meegerekend. Wel moet het PGB uiteraard toereikend zijn om de noodzakelijke ondersteuning te kunnen inkopen.

In de Wmo wordt tot en met 2014 voor de voorziening hulp bij het huishouden een kortingspercentage van 25% gehanteerd voor een PGB. In de AWBZ voor enkele diensten generiek 85%. Daarnaast kende de AWBZ gedifferentieerde tarieven afhankelijk van de kwalificatie van de hulpverlener.

Het college heeft op basis van deze gegevens het tarief bepaald op 85% van het laagste tarief voor gecontracteerde dienstverlening in natura.

Sommige vormen van dienstverlening of ondersteuning vereisen, naar het oordeel van het college, niet per se een specifieke beroepskwalificatie (denk bijvoorbeeld aan hulp bij het huishouden, of ondersteuning bij het lezen in geval van dyslexie etc.). Als in deze gevallen de dienstverlening niet door een beroepsgekwalificeerde persoon verleend wordt op basis van een PGB dan wordt het PGB-uurtarief vastgesteld op 100% van het wettelijk minimum loon. Het college zal per hulpvraag beoordelen of een beroepskwalificatie vereist is (bijvoorbeeld in het geval van het inzetten van een hulp bij het huishouden bij een verslaafde kan een specifieke beroepskwalificatie nodig zijn).

Beleidsregel 16.5

Deze bepaling behoeft geen toelichting.

Beleidsregel 17 Financiële tegemoetkoming

Een financiële tegemoetkoming is een maatwerkvoorziening in de vorm van een geldbedrag en wordt bepaald op basis van het onderzoek en het integraal plan zoals beschreven in hoofdstuk 2 en wordt ook in een beschikking vastgelegd. Daarin wordt in elk geval beschreven wat de afspraak op basis van het gesprek, voor welk resultaat de financiële tegemoetkoming wordt verstrekt en de hoogte van het geldbedrag. Alleen de meerkosten ten opzichte van algemeen gebruikelijke kosten worden vergoed.

De mogelijkheid om een financiële tegemoetkoming als maatwerkvoorziening te verlenen bestond ook op basis van de verordening 2013, op grond van de oude Wmo. Het betrof toen eenmalige en periodieke tegemoetkomingen voor woonvoorzieningen, vervoersvoorzieningen en specifieke sporthulpmiddelen voor gehandicapten.

Met de invoering van de Wmo 2015 en de uitvoering van de PGB door de SVB is het uitgangspunt van de wetgever dat ook deze eenmalige financiële tegemoetkomingen voor hulpmiddelen en woningaanpassingen als PGB via het SVB dient te worden verstrekt. De wetgever verbiedt echter niet expliciet deze vorm van financiële tegemoetkoming.

De financiële tegemoetkoming is als specifieke maatwerkvoorziening gehandhaafd en gemaximeerd op € 500,00 om op een praktische wijze tegemoet te kunnen komen aan kleine frictie- en meerkosten die samenhangen met het gebruik van algemene en algemeen gebruikelijke voorzieningen. Het kan situaties betreffen waarbij formeel de verstrekking ook plaats zou kunnen vinden als PGB, of waarbij een beroep gedaan zou kunnen worden op bijzondere bijstand vanwege bijzondere (meer)kosten. Echter met deze vormen van verstrekkingen is meer tijd gemoeid en ze gaan gepaard met de nodige extra administratieve handelingen en kosten.

Wanneer een hoger bedrag is geïndiceerd en de tegemoetkoming kan niet worden verstrekt als eenmalige PGB, dan zal daarvoor een beroep noodzakelijk zijn op de hardheidsclausule. Artikel 18 van de Verordening maatschappelijke ondersteuning en artikel 2 van de Verordening Jeugdhulp.

Hoofdstuk 4 Regels voor bijdragen maatwerk- en algemene voorzieningen

De Wmo 2015 (artikel 2.1.4.) maakt een onderscheid tussen de bijdrage in de kosten van algemene voorzieningen en bijdrage in de kosten maatwerkvoorzieningen. De bepalingen in de Jeugdwet over de ouderbijdrage (artikel 8.2) komen overeen met de bepalingen in de Wmo betreffende een eigen bijdrage voor maatwerkvoorzieningen.

Beleidsregel 18 Bepaling hoogte eigen bijdrage voor maatwerkvoorzieningen

De eigen bijdrage voor een maatwerkvoorziening is gelijk aan de maximale eigen bijdrage die mogelijk is op grond van het Uitvoeringsbesluit Wmo 2015 van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. De bedragen per vier weken en de inkomensbedragen worden hierin jaarlijks bij ministeriële regeling vastgesteld. In het tweede lid van deze beleidsregel wordt verwezen naar dit uitvoeringsbesluit.

In 2014 bedroeg de laagst mogelijke maximale periodebijdrage voor een eenpersoonshuishouden € 19,00 per vier weken en € 27,20 voor een meerpersoonshuishouden.

In het derde lid van deze beleidsregel wordt verwezen naar het Financieel besluit maatschappelijke ondersteuning. Hierin kan door het college jaarlijks de hoogte van de geldelijke bedragen en de hoogte van relevante percentages vast- respectievelijk bijstellen. De bijdragen in de kosten van maatwerkvoorzieningen zijn gelimiteerd tot een bedrag gelijk aan de kostprijs van de voorziening.

Toelichting op procedure vaststelling hoogte en inning eigen bijdrage maatwerkvoorzieningen

Wettelijk is geregeld dat het CAK (Centraal Administratie Kantoor) de eigen bijdrage vaststelt, oplegt en int bij de gebruiker. Vervolgens vindt afdracht van de eigen bijdragen aan de gemeente plaats.

De hoogte van de eigen bijdrage is afhankelijk van:

• -

  de hoogte van het jaarinkomen (gebaseerd op twee jaar voorafgaand aan het jaar waarin de aanvraag is gedaan) van belanghebbende;

• -

  de samenstelling van het huishouden van belanghebbende;

• -

  de leeftijd van belanghebbende;

• -

  de kosten van het hulpmiddel of voorziening en PGB;

• -

  reeds betaalde eigen bijdrage (zowel Wmo als AWBZ);

• -

  de voorziening waarvoor de eigen bijdrage wordt opgelegd.

De procedure:

• -

  de gemeente stuurt de cliëntgegevens naar het CAK;

• -

  indien van toepassing verstrekt de zorgaanbieder gegevens over de daadwerkelijk geleverde diensten aan het CAK;

• -

  het CAK stelt de eigen bijdrage vast;

• -

  het CAK stuurt een definitieve beschikking naar de belanghebbende;

• -

  het CAK stuurt de factuur waarop de eigen bijdrage voor het PGB in rekening wordt gebracht, naar de belanghebbende;

• -

  het CAK stelt de middelen beschikbaar aan de gemeenten.

Beleidsregel 19 Gebruikersbijdrage voor algemene voorzieningen

Voor het gebruik van een algemene voorziening in de zin van artikel 2.2.3 van de Wmo zal de gebruiker in het algemeen een bijdrage in de kosten verschuldigd zijn. De (gebruikers)bijdragen in de kosten van algemene voorzieningen mag de gemeente bepalen en dit mag maximaal kostendekkend zijn. 

De hoogte van de gebruikersbijdrage voor een algemene voorziening kan per voorziening afzonderlijk worden bepaald (artikel 2.1.4, eerste en tweede lid, van de Wmo 2015). Dat kan in een (subsidie- en/of privaatrechterlijke) overeenkomst van het college met de aanbieder/leverancier van de algemene voorziening. Hierbij kan tevens worden bepaald dat op de gebruikersbijdrage een korting wordt gegeven voor personen die behoren tot daarbij aan te wijzen groepen en/of dat de gebruikersbijdrage afhankelijk is van het inkomen en het vermogen van de cliënt en zijn echtgenoot.

De hoogte van de gebruikersbijdrage wordt vastgesteld door de exploitant. Wanneer het college de algemene voorziening financieel ondersteunt, gebeurt dat in overleg met het college. In principe kan de exploitant in overleg met het college voor het gebruik van deze voorzieningen een kostendekkend tarief vragen.

Het college kan bepalen dat voor gebruikers die behoren tot specifieke doelgroepen van het gemeentelijk beleid, een korting op de gebruikersbijdrage van toepassing is. De kortingen op de bijdrage in de kosten voor specifieke doelgroepen maatschappelijke ondersteuning worden vastgelegd in het gemeentelijk Financieel besluit maatschappelijke ondersteuning.

Aan personen met een laag inkomen kunnen via de bijzondere bijstand hoger dan gebruikelijke kosten worden vergoed.

Voor cliënten kan het gebruikmaken van een algemene voorziening het nadeel hebben dat de kosten die ze daarvoor maken niet betrokken worden in het anti-cumulatiebeding voor de eigen bijdrage die wordt vastgesteld en geïnd door het CAK.

Hoofdstuk 5 Overige bepalingen

Beleidsregel 20 Kwaliteit

Naast de wettelijke kwaliteitseisen worden deze aanvullende kwaliteitseisen gesteld. Deze eisen zijn van toepassing op de hulp en ondersteuning die in natura (inclusief een PGB) wordt ingekocht, maar is ook van toepassing op de hulp en ondersteuning die met een PGB wordt ingekocht. Deze kwaliteitseisen zijn deels opgenomen in de inkoopvoorwaarden voor de regionale inkoop van maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp en worden voor het overige opgenomen in lokale aanvullende voorwaarden met aanbieders.

Beleidsregel 21 Financieel besluit maatschappelijke ondersteuning

Het college bepaalt jaarlijks door middel van het Financieel besluit maatschappelijke ondersteuning, de hoogte en/of de aanpassing per 1 januari van de bedragen die zijn opgenomen in de beleidsregels maatschappelijke ondersteuning en jeugdhulp van de gemeente Rheden.

De geldende bedragen worden aangepast aan de hand van het CBS-prijsindexcijfer voor de gezinsconsumptie.

Beleidsregel 22 Evaluatie

In de Wet maatschappelijke ondersteuning en in de Verordening maatschappelijke ondersteuning gemeente Rheden 2015 staat dat in ieder geval eenmaal per 4 jaar een evaluatie plaatsvindt.

In de raadsvoorstellen bij de Verordeningen voor Jeugdhulp en voor maatschappelijke ondersteuning staat dat de jaren 2015 en 2016 dienen als continue evaluatie van de gemaakte keuzes.

Omdat dit de uitvoering van de nieuwe Wmo en de Jeugdwet een nieuw een dynamisch proces is wil het college tijdig kunnen bijsturen en zal de eerste evaluatie in de zomer 2015 plaatsvinden.

Beleidsregel 23 Inwerkingtreding en citeertitel

Behoeft geen toelichting.