Verordening op de warenmarkten voor de gemeente Tiel 2005

Algemene toelichting van de Verordening op de warenmarkten voor de gemeente Tiel 2005.

Grondslag en belang verordening

In artikel 147, eerste lid, van de Gemeentewet is bepaald dat gemeentelijke verordeningen door de raad worden vastgesteld voorzover de bevoegdheid daartoe niet bij de wet of door de raad krachtens de wet aan het college of de burgemeester is toegekend. Ingevolge artikel 149 van de Gemeentewet maakt de raad de verordeningen die hij in het belang van de gemeente nodig acht. Sinds de inwerkingtreding van de Wet dualisering gemeentebestuur op 7 maart 2002 zijn in de gemeente de bevoegdheden van de raad en het college ontvlecht. In het kader van de ontvlechting van raad en college zijn de bestuursbevoegdheden van de Gemeentewet geconcentreerd bij het college en zijn de kaderstellende en controlerende bevoegdheden van de raad versterkt.

Artikel 160 van de Gemeentewet regelt de overheveling van de gemeentewettelijke bestuursbevoegdheden aan het college. Hieronder valt de bevoegdheid om jaarmarkten of gewone marktdagen in te stellen, af te schaffen of te veranderen (artikel 160, eerste lid, aanhef en onder h, van de Gemeentewet).

De marktverordening beoogt de gemeentelijke belangen te beschermen. Het gaat hier om belangen van openbare orde, zedelijkheid en gezondheid, beperking van overlast, regulering van het woon- en leefklimaat en de veiligheid binnen de gemeente.

Belangrijkste wijziging ten opzichte van de Marktverordening gemeente Tiel 1997.

In de onderhavige marktverordening is het bepalen van de dag, tijd en plaats van de markt uit de marktverordening verdwenen, aangezien het instellen van de markt sinds de dualisering van het gemeentebestuur thans aan het college is voorbehouden. Uiteraard blijven bij eventuele verzette marktdagen de regels van de marktverordening onverkort van kracht. Ook het instellen van een marktcommissie is een collegebevoegdheid geworden.

De wegsleepregeling voor voertuigen op het marktterrein is uit de marktverordening geschrapt. De Wegsleepverordening gemeente Tiel 2004 is van toepassing. In de Verordening op de warenmarkten voor de gemeente Tiel 2005 is aandacht besteed aan enquêteren. Voor een ordelijk verloop van de markt wordt dit wenselijk geacht.

Voorts zijn in het kader van de bescherming van het milieu eisen gesteld aan afval, en de geur afkomstig van kook- en bakinstallaties.

Tot slot is de strafbepaling vervallen. Gelet op het bestuursrechtelijke middel van handhaving, wordt het niet noodzakelijk geacht overtreding van de marktverordening daarnaast punitief te sanctioneren.

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1 Begripsomschrijvingen

In dit artikel wordt een aantal begrippen dat in de verordening wordt gehanteerd, gedefinieerd.

Artikel 2 Inrichting van de markt; branche-indeling

Op grond van het eerste lid, onder a, stelt het college het aantal standplaatsen op de markt vast met onder meer als doel het aantrekkelijk maken van de markt voor de consumenten. Bij de opstelling en indeling van de markt als bedoeld in het eerste lid, onder c, wordt rekening gehouden met de verschillende branches. Voor de orde op de markt is het van belang te bepalen welke materialen (kraam of ook andere verkoopmaterialen) worden toegelaten en waar deze kunnen worden opgesteld. De onder b genoemde afmetingen van de standplaatsen kunnen overigens ook een beperking geven voor bepaalde materialen. Zo dient de klep van een verkoopwagen of markavan aan te sluiten op de hoogte van de naastgelegen kramen en dient het verkoopblad van een verkoopwagen of markavan niet verder uit te steken dan het verkoopblad van de kramen.

Het tweede lid schept de mogelijkheid een beperkt aantal marktondernemers per branche toe te laten. Hierdoor wordt bereikt dat op de markt een zo groot mogelijke verscheiden-heid aan branches aanwezig is en wordt voorkomen dat te veel marktondernemers van één branche op de markt optreden. Hierdoor wordt de markt aantrekkelijker voor de consument.

Teneinde de orde op de markt te waarborgen, kan de mogelijkheid worden gecreëerd voor het handeldrijven met verkoopwagens afzonderlijke gedeelten van het marktterrein aan te wijzen.

Het besluit tot vaststelling van het aantal standplaatsen op de markt, de opstelling, de indeling en de afmetingen, zijn als algemeen verbindend voorschrift niet vatbaar voor bezwaar en beroep. Het betreft hier niet besluiten waarin nader naar tijd, plaats of object de toepasselijkheid van in de verordening reeds besloten liggende normen worden bepaald, maar de vaststelling van zelfstandige normen. De regels ten behoeve van een branche-verdeling lenen zich voor herhaalde toepassing. De brancheverdeling is daarmee aan te merken als een algemeen verbindend voorschrift. Op grond van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) is bezwaar en beroep hiertegen uitgesloten.

Artikel 3 Nadere regels

In deze marktverordening is gekozen voor een vrij uitgebreide regeling van de markt. Het college is op grond van dit artikel bevoegd nadere regels te stellen. Het college kan er ook voor kiezen beleidsregels vast te stellen. De raad is door de dualisering van het gemeentebestuur sinds 7 maart 2002 niet meer bevoegd om beleidsregels vast te stellen ten aanzien van collegebevoegdheden.

Het college kan beleidsregels opstellen ten aanzien van de gekregen bevoegdheden. Verder kan het college nadere regels stellen op grond van artikel 3 van de Marktverordening. Voor alle duidelijkheid: beleidsregels zijn algemene regels omtrent de toepassing van bevoegdheden (zie de definitie in artikel 1:3, vierde lid, van de Awb). Nadere regels zijn algemene regels die te karakteriseren zijn als algemeen verbindende voorschriften. Beleidsregels kennen een inherente afwijkingsbevoegdheid in tegenstelling tot nadere regels. Op grond van artikel 4:84 van de Awb dient een bestuursorgaan een uitzondering op een beleidsregel te maken indien bijzondere omstandigheden daartoe nopen. Dit wordt de inherente afwijkingsbevoegdheid van de beleidsregel genoemd.

Hierdoor zijn beleidsregels flexibeler dan nadere regels (algemeen verbindende voorschriften). Immers, van nadere regels is geen afwijking mogelijk.

Artikel 4 Voorschriften en beperkingen

Door aan een vergunning of ontheffing voorschriften en beperkingen te verbinden, kan een verfijning in de gewenste rechtstoestand worden aangebracht. De genoemde belangen in verband waarmee de vergunning of ontheffing is vereist, zijn de gemeentelijke belangen van openbare orde, zedelijkheid en gezondheid, beperking van overlast, regulering van het woon- en leefklimaat en de veiligheid binnen de gemeente. Niet nakoming van voorschriften die aan een vergunning/ontheffing verbonden zijn, kan grond opleveren voor intrekking van de vergunning/onthef-fing of voor toepassing van andere bestuursrechtelijke sancties.

Artikel 5 Standplaatsvergunning

De vergunning geeft het recht om een standplaats op de markt in te nemen. De vergunninghouder moet voldoen aan de voorschriften en beperkingen die aan de vergunning zijn verbonden (artikel 4). De vergunning is persoonlijk en niet overdraagbaar. De verkoop van waren op een markt dient uitsluitend te geschieden door degenen aan wie door het college een standplaatsvergunning daarvoor is verleend. Iedere andere wijze van verkopen op markten, anders dan met een vergunning, is verboden. Een uitzondering op deze regel kan worden gemaakt voor degenen die de marktondernemers van koffie, soepen en dergelijke voorzien.

Artikel 6 Vereisten

De genoemde publiekrechtelijke verplichtingen zijn de vestigingsvergunning op grond van de Vestigingswet (alleen voor bepaalde branches van toepassing, bijvoorbeeld vis en poeliersproducten), eventuele inschrijving in het handelsregister en de CRK-kaart (registratiekaart van het Centraal Registratiekantoor (CRK) bij het Hoofdbedrijfschap Detailhandel (HBD)). Indien de aanvrager niet voldoet aan de genoemde eisen, kan dit reden zijn de vergunning te weigeren (of in te trekken op grond van artikel 30, want ook gedurende het uitoefenen van de markthandel, nadat de vergunning eenmaal is verleend, moet aan de verplichtingen worden blijven voldaan). Het is dwingend vastgelegd dat alleen natuurlijke personen tot de markt worden toegelaten. Hiermee wordt voorkomen dat rechtspersonen een overheersende positie op de markt kunnen innemen. Door de koppeling van de vergunning aan een natuurlijk persoon wordt een zo eerlijk mogelijke verdeling van alle marktstandplaatsen in Nederland bereikt. Uiteraard kan het wel zo zijn dat de natuurlijke persoon een onderneming drijft in de vorm van een rechtspersoon. Ook dan wordt de natuurlijke persoon (de bedrijfsleider) aangemerkt als vergunninghouder. Het is echter niet mogelijk de vergunning op naam van de rechtspersoon te stellen.

Op grond van de Vreemdelingenwet 2000 is een verificatieplicht voor bestuursorganen opgenomen met betrekking tot verblijfsdocumenten van vreemdelingen. Aanvragers die niet in het bezit zijn van een geldig verblijfsdocument komen niet in aanmerking voor een standplaatsvergunning. Desgevraagd dient bij aanvraag van een vergunning een document te worden overgelegd waaruit rechtmatig verblijf blijkt.

Artikel 7 Inhoud vaste standplaatsvergunning

Eerste lid

In onderdeel a is expliciet opgenomen dat de vergunning naam én voornamen van de vergunninghouder in de vergunning worden opgenomen. Dit vergemakkelijkt de identificatie van de vergunninghouder. Onder een duidelijke omschrijving, bedoeld in het eerste lid, onder b, wordt bij voorkeur gedacht aan een (verwijzing naar een) tekening of plattegrond waarop de afmetingen van de standplaatsen en de nummering daarvan zijn aangegeven.

Ingevolge het vermelde onder c worden in de vergunning de verkoopmaterialen (kramen, verkoopwagens, markavans) genoemd die de vergunninghouder bij het innemen van de standplaats mag gebruiken. De vergunning wordt in principe voor onbepaalde tijd verleend.

Tweede lid

Artikel 7, tweede lid, bepaalt dat er een middel ter identificatie aan de vergunning wordt gehecht. In verband hiermee kan de vergunninghouder worden verzocht twee pasfoto’s te overleggen die dienen ter identificatie; een op de vergunning en de ander voor het archief.

Artikel 8 Inschrijving op de anciënniteitlijst

De lijst is van belang in verband met de in artikel 11 opgenomen mogelijkheid om te zijner tijd in aanmerking te komen voor een alternatieve c.q. betere plaats op de markt.

Artikel 9 Inschrijving op de wachtlijst

Voor het goed functioneren van de markt is een goede registratie van de marktondernemers noodzakelijk. De wachtlijst is bedoeld voor die personen die graag een vaste standplaats op de markt willen verwerven, maar aan wie op het moment dat zij de aanvraag doen geen standplaats kan worden toegewezen. In de marktverordening is niet gekozen voor een zogenaamd meeloopsysteem. Dit systeem heeft als nadeel dat een gegadigde zich iedere keer moet melden zonder dat hij de zekerheid heeft dat hij op de markt kan staan. Dit kan problemen opleveren bij verse, bederfelijke waren. Om rechtszekerheid aan de aanvrager te verschaffen, is het gewenst dat hij van zijn inschrijving als gegadigde voor een vaste standplaats een schriftelijk bewijs krijgt.

Ingevolge het vierde lid dient de aanvrager op eigen initiatief zijn inschrijving te verlengen. Het verzoek dient voor 1 februari van elk jaar schriftelijk te zijn gedaan.

Om verlenging te vergemakkelijken kan het college voorzien in een standaardverlengings-formulier. Voor elke inschrijving op de wachtlijst en elke verlenging daarvan worden leges geheven. Zodoende worden de kosten van het instandhouden van de wachtlijst niet door de standplaatshouders gedragen.

Artikel 10 Doorhalen van inschrijving op wachtlijst

In dit artikel worden de dwingende redenen genoemd waarom een gegadigde voor een vaste standplaats van de wachtlijst dient te worden gehaald. Als bijzondere omstandigheid als genoemd onder d, wordt in ieder geval aangemerkt het vijfde lid van artikel 9.

Artikel 11 Volgorde toewijzing vaste standplaatsen

In dit artikel is de volgorde van toewijzing van vaste standplaatsen op de markt geregeld. Aangezien niet alle standplaatsen dezelfde mogelijkheden bieden, is het redelijk dat in eerste aanleg aan vergunninghouders van een vaste standplaats de gelegenheid wordt geboden een naar hun oordeel betere standplaats te verkrijgen. Na hen kunnen de ingeschrevenen op de wachtlijst in de gelegenheid worden gesteld een keuze te doen uit de dan nog beschikbare standplaatsen. De volgorde van inschrijving op de wachtlijst van deze personen is hierbij bepalend. Indien het college een branche-indeling heeft vastgesteld, zal hiermee bij de toewijzing van vaste standplaatsen rekening kunnen worden gehouden. Dreigt een branche op de markt te verdwijnen, dan wordt de desbetreffende branche eerst opgevuld voordat een nieuwe branche op de markt wordt toegelaten. Deze opvulling vindt uiteraard slechts plaats indien een gegadigde zich met die verdwenen branche zich op de wachtlijst heeft geplaatst.

Voor de vergunninghouders aan wie vergunning is verleend om op de standplaats eet- of drinkwaren voor consumptie gereed te maken en te verkopen, kan worden bepaald dat deze vergunninghouders worden geconcentreerd op een bepaalde plaats op het marktterrein wanneer dit in het belang van het schoonhouden van het marktterrein of in het belang van het milieu (bijvoorbeeld vermindering van geurhinder op een open terrein) noodzakelijk wordt geacht.

Artikel 12 Toewijzing dagplaats

De in het eerste lid vereiste vergunning met de eventueel daaraan gekoppelde voorwaar-den, wordt veelal mondeling verleend. De kwitantie van het marktgeld wordt aangemerkt als de te verstrekken vergunning. Ook kan de marktmeester krachtens mandaat een standaard-voorbedrukte) schriftelijke vergunning afgeven waarop hij het nummer van de standplaats invult.

Het in het tweede lid vermelde uiterste tijdstip van melding bij de marktmeester dient te worden gekoppeld aan het in artikel 20, vierde lid, genoemde uiterste tijdstip voor het innemen van een vaste standplaats.

De dagplaatsen worden slechts uitgegeven voor branches die niet zijn vertegenwoordigd op de markt. Hiervoor is gekozen om de kwaliteit van de markt te waarborgen in geval concurrenten uit dezelfde branche elkaar zouden gaan vervangen.

Artikel 13 Toewijzing standwerkersplaats

Wanneer standwerkersplaatsen worden toegewezen, is het gewenst dat dit zo objectief mogelijk gebeurt om de bekende en de minder bekende standwerkers een gelijke kans te geven. Daarom is in het eerste lid bepaald dat de toewijzing geschiedt door loting. De uitwerking van dit artikel wordt verder geregeld in het Standwerkersreglement. Deze groep marktondernemers heeft een eigen wijze van werken. Bij de benadering van het publiek treden zij geheel anders op dan de zogenaamde stille kramers. Zij verhogen de levendigheid van de markt en maken deze daardoor aantrekkelijker voor het publiek. Teneinde verstarring tegen te gaan en om te voorkomen dat de standwerker, die jaar in jaar uit dezelfde plaats bezet, langzamerhand een stille kramer zou worden, wordt het in het algemeen ongewenst geacht aan deze categorie marktondernemers vaste standplaatsen toe te wijzen. Dit standpunt wordt door de officiële landelijke organisatie van standwerkers (Stibesta) steeds met klem naar voren gebracht. Vooral ook omdat het werkterrein van de standwerkers zich over het gehele land uitstrekt, is het voorts gewenst dat de regels voor de toewijzing van de standplaatsen aan deze bijzondere categorie marktondernemers op alle markten in Nederland zo veel mogelijk gelijkluidend zijn. Belangrijk is voorts de in het derde lid opgenomen mogelijkheid om als koppel of duo een standwerkersplaats te kunnen betrekken. Uitdrukkelijk is hierbij echter de voorwaarde gesteld dat een duo zich tevoren als zodanig bij de marktmeester moet melden en dat een duo als één loteling wordt aangemerkt.

Artikel 14 Overschrijving vaste standplaatsvergunning

Komt een vergunninghouder te overlijden, wordt hij blijvend arbeidsongeschikt of beëindigt hij zijn bedrijf, dan moet het op sociale overwegingen gerechtvaardigd worden geacht dat zijn vergunning voor een vaste standplaats op de achterblijvende echtgenoot, de geregistreerde partner (als bedoeld in artikel 1:80a van het Burgerlijk Wetboek) of een andere achterblijvende persoon met wie hij duurzaam samenwoonde, kan worden overgeschreven. In het eerste lid is vastgelegd dat de echtgenoot en de daarmee gelijkgestelde partners recht hebben op de vaste standplaats van de vergunninghouder. Een kind van de vergunning-houder dat voldoet aan de in het tweede lid gestelde eisen heeft recht op de vaste standplaats op de markt. Een kind van de vergunninghouder dat voldoet aan de in het derde lid gestelde eisen heeft recht op een vaste standplaats op de markt hetgeen niet de oorspronkelijke vaste standplaats van de vergunninghouder hoeft te zijn. Het kind is immers, in vergelijking met de echtgenoot of de daarmee gelijkgestelde partner, minder direct in zijn inkomensvoorziening geschaad door het overlijden van de vergunninghouder. Zijn er geen opvolgende kinderen die aan de voorwaarden voldoen, dan bestaat de mogelijkheid dat de werknemer die aan de in het vierde lid gestelde eisen voldoet een vaste standplaats op de markt toekomt.

Bij notariële akte te dient te worden aangetoond dat de onderneming in eigendom van de medewerker is overgegaan en dat de marktplaats geen economische factor in de overname is. Tot slot dient de werknemer of de mede-eigenaar ingeschreven te zijn op de wachtlijst.

In het zesde lid is een hardheidsclausule opgenomen.

Artikel 15 Persoonlijk innemen standplaats; bijstand

In artikel 15 is bepaald dat de vergunninghouder in principe verplicht is zelf op zijn standplaats aanwezig te zijn. Aangezien in artikel 6 is bepaald dat de vergunninghouder een natuurlijk persoon moet zijn, betekent dit dat de standplaats niet door bijvoorbeeld een medevennoot van de vergunninghouder kan worden ingenomen.

De vergunninghouder kan zich doen bijstaan op grond van het tweede lid. De artikelen 17 (‘bijzondere omstandigheden’) en 20 geven aan de vergunninghouder de mogelijkheid om zaken te regelen, bijvoorbeeld om naar de veiling te gaan.

Artikel 16 Aantal keren innemen vaste standplaats

De plicht om de standplaats het minimumaantal vastgestelde keren in te nemen, geldt uiteraard alleen voor de vaste standplaatshouder en niet voor de dagplaatshouder of standwerker. Dit is noodzakelijk om de continuïteit in de bezetting te waarborgen.

Artikel 17 Afwezigheid wegens ziekte, vakantie of bijzondere omstandigheden

In dit artikel worden de uitzonderingen gegeven op het uitgangspunt dat de vergunninghouder zelf op de standplaats aanwezig dient te zijn. Het is wel noodzakelijk dat het college of de marktmeester van elke verhindering tot marktbezoek zo tijdig mogelijk op de hoogte wordt gesteld. Een verplichting van de vergunninghouder om een geneeskundige verklaring te overleggen is niet meer in de marktverordening opgenomen omdat KNMG-artsenfederatie (beroepsorganisatie voor artsen) haar leden ontraadt die informatievoorziening over hun patiënten te verstrekken. De artsenfederatie hanteert het standpunt dat van de behandelende arts (die een bijzondere vertrouwensrelatie heeft met zijn patiënt) niet verwacht mag worden dat deze een onbevooroordeeld advies uitbrengt. Voorts is de VNG van mening dat met steeds vernieuwde regelgeving (zoals o.a. de wijziging van de sociale wetgeving, de Wet bescherming persoonsgegevens) het middel hiertoe in het neutrale moet blijven. Overigens is er geen wettelijke basis op grond waarvan het college de vergunninghouder zou kunnen verplichten een geneeskundige keuring te ondergaan. Het college kan de vergunninghouder uiteraard wel aanbieden zich bijvoorbeeld door de GGD of Arbodienst te laten onderzoeken om zijn ziekte aan te tonen.

Artikel 18 Ontheffing en vervanging

Eerste lid: Door de Nederlandse Vereniging van Marktbeheerders wordt aanbevolen de ontheffing aan een maximum van twee jaar te binden voor wat betreft ziekte. Indien de ziekte langer dan twee jaar duurt, is veelal sprake van blijvende arbeidsongeschiktheid.

Tweede lid: In geval van ziekte, vakantie of bijzondere omstandigheden kan het college de vergunninghouder van een vaste standplaats toestaan zich op zijn standplaats te laten vervangen. Een maximumtermijn van zes weken is voor vakantie gebruikelijk. Het college kan (bij langdurige vervanging) als voorwaarde stellen dat de vervanger aan de vereisten van artikel 6 voldoet.

Artikel 19 Legitimatie en identiteit vergunninghouder

Bij herhaling is gebleken dat de kopers op de markt er behoefte aan hebben te weten bij wie zij hun inkopen hebben gedaan. In de praktijk wordt hier echter weinig de hand aan gehouden. Het moet ook door iedere bonafide marktondernemer van belang worden geacht. Het vormen van een vaste klantenkring kan hierdoor tevens worden bevorderd. Vermelding van adres en woonplaats wordt in verband met gevaar van inbraak bij de marktondernemer, die tijdens de markt immers van huis is, niet wenselijk geacht.

Artikel 20 Tijdstip innemen standplaats/aan- en afvoer goederen

Het eerste lid spreekt voor zich en is voor een ordelijk verloop van de markt onmisbaar. Ten onrechte geparkeerde auto’s kunnen op basis van de wegsleepverordening worden weggesleept.

Het tweede lid maakt duidelijk dat het in het algemeen in het belang van de orde op de markt, de vergunninghouder niet kan worden toegestaan de markt op willekeurige, vóór de sluitingstijd gelegen, momenten te verlaten. Het college dient invulling te geven aan de bijzondere omstandigheden die ontheffing mogelijk maken.

Op grond van het derde lid is het mogelijk dat over een vaste standplaats beschikt kan worden ten gunste van een andere marktondernemer, indien de vergunninghouder de markt op een bepaalde dag niet bezoekt. Daartoe is bepaald dat de vaste standplaats vóór een bepaald uur ingenomen moet zijn. Indien bekend is dat de rechthebbende later op de markt verschijnt, zal de standplaats uiteraard open moeten blijven.

Artikel 21 Verboden

Dit artikel is noodzakelijk voor een ordelijk verloop van de markt.

Artikel 22 Verzorging standplaats

Ten behoeve van de aantrekkelijkheid van de markt is het gewenst dat de markt een nette en overzichtelijke aanblik heeft. De kraam dient daarom aan de voorzijde onder het verkoopblad te zijn afgesloten, zodat waren of goederen die mogelijk onder het verkoopblad of achter de kraam zijn opgeslagen, niet voor het publiek zichtbaar zijn. Daarnaast wordt deze eis vanuit hygiënisch oogpunt gesteld. Door de afgesloten voorzijde wordt voorkomen dat afval onder de kramen terechtkomt, waar vaak waren liggen opgeslagen. Het gebruik van doorzichtige zijzeilen geldt voor alle kramen, dus ook voor de kramen die in rijen zijn opgesteld. Het gebruik van doorzichtige zij- en achterzeilen is slechts bij kop- en hoekkramen aan de orde. Op deze wijze blijven de kramen die achter of naast deze kramen gelegen zijn, zichtbaar voor het winkelende publiek.

Voorts dient in het kader van de uniformiteit gebruik te worden gemaakt van bovenzeilen die voldoen aan de normen zoals die door de gemeente worden voorgeschreven. Dit punt is ondervangen in artikel 7, lid 1 onder c.

Artikel 23 Verlichting en elektrische energie

Uit veiligheidsoverwegingen en omdat de gemeente speciaal stroomvoorzieningen ten behoeve van de markt heeft aangebracht is hiervoor gekozen. Om dezelfde reden is de keuze gemaakt voor de aangewezen leverancier van deze elektriciteit.

Artikel 24 Afval

Voorkomen dient te worden dat afval op straat wordt gegooid. Na afloop van de markt blijft de verantwoordelijkheid voor het afval bij de vergunninghouder. Van belang is dat het door de vergunninghouder verzamelde afval ook daadwerkelijk legaal wordt afgevoerd en bijvoorbeeld niet in de gemeentelijke containers in de binnenstad verdwijnt, waarvoor de inwoners van de binnenstad afvalstoffenheffing betalen.

Artikel 25 Geluidsapparatuur

Het artikel is opgenomen ter voorkoming en beperking van geluidsoverlast.

Artikel 26 Koken, bakken en verwarmen

Voor de veiligheid en voor het voorkomen en beperken van overlast, zijn in beginsel geen toestellen voor koken, bakken en verwarmen geoorloofd.

Artikel 27 Geur

Ter voorkoming en beperking van geuroverlast zijn de eisen in samenwerking met de afdeling bouwen en milieu tot stand gekomen.

Artikel 28 Enquêteren

De markt is een plaats bij uitstek voor het houden van enquêtes. Ten behoeve van de orde op de markt is het wenselijk een vergunningensysteem te introduceren om het enquêteren te reguleren. Overigens is het reguleren of beperken van soortgelijke zaken zoals het uitdelen van produkten of reclamefolders, collecteren of venten, eveneens wenselijk, maar hiervoor zijn bepalingen opgenomen in de APV. Het is overbodig deze artikelen in de marktverordening te herhalen. Ook het reguleren of beperken van hinder van muzikanten, straatartiesten en dergelijke, is in de APV geregeld. Afhankelijk van de toepasselijke bepaling uit de APV kunnen vergunningen worden verleend of kunnen bepaalde verbodsgebieden worden aangewezen. Het marktterrein is in bepaalde gevallen aangewezen als een dergelijk verboden gebied.

Artikel 29 Overlast (brom-)fietsen

Op grond van het RVV 1990 kunnen bepaalde categorieën weggebruikers van bepaalde wegen worden geweerd. De achtergrond daarvan is het verkeersbelang, hetzij de verkeersveiligheid of de vrijheid van het (andere) verkeer. Dat moet op de in het reglement voorgeschreven wijze ter kennis van de weggebruiker worden gebracht.

Er kunnen echter andere motieven zijn om bepaalde categorieën weggebruikers te weren. Hier is een verbod opgenomen om de fiets of de bromfiets mee te voeren op het marktterrein. In de mensenmenigte kan een (brom-)fiets hinderlijk zijn. Regenjassen worden besmeurd, nylonkousen 'sneuvelen'. Het verbod moet wel aan de bezoekers van het marktterrein kenbaar worden gemaakt.

Artikel 30 Intrekking vaste standplaatsvergunning

Tot intrekking van de vaste standplaatsvergunning wordt altijd op de in het eerste lid genoemde gronden overgegaan. In het tweede lid worden intrekkingsbevoegdheden (‘kan’ dat wil zeggen niet verplicht) genoemd ten aanzien van de vergunning. Bij dagplaatsen en standwerkersplaatsen ligt intrekking van de vergunning minder voor de hand. Daarom is deze bepaling beperkt tot de vaste standplaatsvergunning.

Ten aanzien van dagplaatsen en standwerkersplaatsen zal eerder worden overgegaan tot bestuursdwang of onmiddellijke verwijdering op grond van artikel 33. Het derde lid vormt het sluitstuk van artikel 14.

Artikel 31 Intrekking en schorsing vaste standplaatsvergunning

In artikel 31 worden de gronden genoemd waarop een vergunning voor een vaste standplaats kan worden ingetrokken of geschorst. De zinsnede ‘onverminderd artikel 29’ is toegevoegd om aan te geven dat ook de intrekking op grond van artikel 29 een punitieve sanctie is. Het artikel heeft een facultatief karakter. Het hangt van de omstandigheden af of tot intrekking of schorsing wordt overgegaan. Het verdient aanbeveling een sanctiebeleid vast te stellen waarin wordt aangegeven in welke gevallen de vergunning wordt geschorst dan wel ingetrokken.

Onderdeel c gaat ervan uit dat het niet-betalen van marktgeld een grond kan zijn voor intrekking of schorsing van een standplaatsvergunning voor de markt, zo blijkt uit een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Deze intrekkings- of schorsingsgrond mag echter niet lichtvaardig worden gebruikt. Het kan wel een oplossing bieden voor (notoire) ‘wanbetalers’. De uitspraak strekt zich echter slechts uit tot betalingsverplichtingen op basis van publiekrechtelijke regelingen. De vraag of intrekking of schorsing ook mogelijk is bij het niet nakomen van privaatrechtelijke betalingsverplichtingen (huur of pacht) blijft in deze uitspraak onbeantwoord.

Overigens kan het niet betalen van het marktgeld door de persoon die de vergunninghouder bijstaat, geen grond voor intrekking of schorsing zijn, aangezien deze persoon niet de belastingplichtige is.

Onderdeel d heeft bijvoorbeeld betrekking op het verbod om artikelen aan te prijzen in strijd met alle toepasselijke regelgeving met betrekking tot Warenwet, IJkwet, Wet op de Geneesmiddelenvoorziening, de Brandweer en dergelijke. Alvorens tot intrekking of schorsing kan worden overgegaan dient voldoende vast te staan dat minstens twee maal een overtreding is begaan.

Artikel 32 Uitsluiting dagplaatshouder of standwerker

In artikel 31 is de intrekking of schorsing van een vergunning voor een vaste standplaats geregeld. Intrekking of schorsing ligt uiteraard minder voor de hand bij niet-vaste standplaatsen, maar in de praktijk is het van belang gebleken om naast de bevoegdheid tot onmiddellijke verwijdering (artikel 33) ook een vergunninghouder van een dagplaats of standwerkersplaats langduriger van de markt te kunnen verwijderen. Dit kan zich bijvoorbeeld voordoen indien een dagplaatshouder of standwerker op de vuist gaat met een een vergunninghouder voor een vaste standplaats. In dit artikel 31 is dan ook de mogelijkheid opgenomen om in de daarin genoemde gevallen de vergunninghouder voor maximaal vier marktdagen uit te sluiten van de toewijzing van een dagplaats of een standwerkersplaats. In tegenstelling tot de vorige verordening is niet meer de beperking van een periode van twee jaar opgenomen, omdat deze beperking niet zo zinvol is. In de beschikking tot uitsluiting moet immers worden aangegeven om hoeveel dagen het gaat (maximaal vier) en om welke concrete dagen. Het in onderdeel d genoemde kan worden opgenomen ter bestraffing van niet-betalende dagplaatshouders of standwerkers. Zie verder de toelichting onder artikel 30, onderdeel c.

Artikel 33 Onmiddellijke verwijdering

In artikel 125 van de Gemeentewet is bepaald dat ter uitvoering van wetten, algemene maatregelen van bestuur en provinciale en gemeentelijke verordeningen het gemeentebestuur de bevoegdheid heeft om bestuursdwang toe te passen. Dit artikel bevat voor het college de bevoegdheidsgrondslag om bestuursdwang toe te passen bij overtreding van de marktverordening en de daarop gebaseerde voorschriften. In de artikelen 5:21 tot en met 5:36 van de Awb worden regels over de besluitvorming omtrent en de toepassing van bestuursdwang (en dwangsom) gegeven. De in artikel 33 geregelde onmiddellijke verwijdering is een vorm van bestuursdwang, waarbij de spoedeisendheid als bedoeld in artikel 5:24, zesde lid, van de Awb wordt verondersteld. Achteraf dient dan het besluit tot het toepassen van bestuursdwang op papier te worden gesteld. Van deze bevoegdheid dient uiteraard alleen in zeer spoedeisende gevallen gebruik te worden gemaakt. Overigens is in artikel 5:23 van de Awb geregeld dat de bepalingen over bestuursdwang niet van toepassing zijn indien wordt opgetreden ter onmiddellijke handhaving van de openbare orde. Op grond van artikel 4:8 van de Awb dienen belanghebbenden bij toepassing van artikel 32 in beginsel in de gelegenheid te worden gesteld hun zienswijze (mondeling dan wel schriftelijk) kenbaar te maken. Artikel 4:11 Awb bepaalt dat dit horen niet nodig is in spoedeisende situaties. Onderdeel c is gewijd aan de niet-actieve standwerker. Vanuit het Centraal Overleg Marktaangelegenheden kwam de wens naar voren om dergelijke ‘verkapte stille kramers’ aan te kunnen pakken.

Artikel 34 Toezichthouders

In artikel 5:11 van de Awb wordt aangegeven dat onder toezichthouder wordt verstaan: een natuurlijk persoon, die bij of krachtens een wettelijk voorschrift is belast met het houden van toezicht op de naleving van het bepaalde bij of krachtens enig wettelijk voorschrift. Een persoon die aangewezen is als toezichthouder beschikt in beginsel over alle in afdeling 5.2 van de Awb opgenomen bevoegdheden. Op grond van artikel 5:14 van de Awb kunnen deze bevoegdheden bij verordening of bij besluit van het college worden beperkt.

Het ligt voor de hand de marktmeester als toezichthouder aan te wijzen. Door toevoeging van de marktmeester is verzekerd dat deze na beëdiging als opsporingsambtenaar kan fungeren. Een bepaling over buitengewone opsporingsambtenaren is overbodig en in strijd met aanwijzing 92 van de Aanwijzingen voor de decentrale regelgeving. Immers, in artikel 142, eerste lid, aanhef en onder c, van het Wetboek van Strafvordering, is onder meer bepaald dat met de opsporing van strafbare feiten als buitengewoon opsporingsambtenaar zijn belast de personen die bij verordeningen zijn belast met het toezicht op de naleving daarvan, een en ander voorzover het die feiten betreft en de personen zijn beëdigd. Aangezien buitengewone opsporingsambtenaren hun aanwijzing aan het Wetboek van Strafvordering ontlenen, is een nadere regeling niet nodig. De opsporingsbevoegdheid van de buitengewone opsporingsambtenaren beperkt zich tot die zaken waarvoor zij toezichthouder zijn. Zij dienen op grond van het Besluit buitengewoon opsporingsambtenaar aan eisen van vakbekwaamheid en betrouwbaarheid te voldoen en te zijn beëdigd door de procureur-generaal.

Artikel 35 Strafbepaling

Op grond van artikel 154 van de Gemeentewet kan de gemeenteraad op overtreding van zijn verordeningen straf bepalen. Deze straf mag niet zwaarder zijn dan hechtenis van ten hoogste drie maanden of een geldboete van de tweede categorie, al dan niet met openbaarmaking van de rechtelijke uitspraak. In artikel 23 van het Wetboek van Strafrecht (WvSr) zijn de maxima van de zes boetecategorieën opgenomen. Het maximum van een boete van de eerste categorie bedraagt € 225,-- en van de tweede categorie € 2.250,--.

Het is overigens uiteindelijk de strafrechter die de soort en de maat van de straf in een concreet geval bepaalt, tot de grens van de door de gemeenteraad gekozen boetecategorie.

Hierbij dient de rechter op grond van artikel 24 WvSr rekening te houden met de draagkracht van de verdachte. Het algemeen geldende minimum van de geldboete bedraagt € 2,-- (artikel 23, tweede lid, WvSr).

Artikel 36 Overgangsbepalingen

Een overgangsregeling als hier opgenomen, wordt noodzakelijk geacht voor de rechtszekerheid van de betrokkenen. Het is van belang oude rechten te eerbiedigen. Onder de ruime formulering ‘besluiten’ van het eerste lid vallen vergunningen, ontheffingen, voorschriften en beperkingen. In het tweede lid is overgangsrecht opgenomen voor bestaande wachtlijsten en anciënniteitlijsten. In het derde lid is bepaald dat aanvragen om vergunning die nog niet definitief zijn afgehandeld direct onder de nieuwe verordening komen te vallen. Hiermee wordt voorkomen dat nog lange tijd met de oude verordening moet worden gewerkt. Voor lopende aanvragen en in behandeling zijnde bezwaarschriften geldt dus de nieuwe verordening.

Artikel 37 Intrekking oude regeling

De datum waarop de oude regeling vervalt, is de datum waarop de verordening in werking treedt.

Artikel 38 Inwerkingtreding

De inwerkingtreding van deze verordening is bepaald in overeenstemming met de mogelijkheden die artikel 142 van de Gemeentewet biedt.

Artikel 39 Citeertitel

In de citeertitel wordt een jaartal opgenomen om de betrokken regeling te onderscheiden van de voorgaande regeling.