Verordening investeren in jongeren

1. Het college biedt jongeren die recht hebben op een werkleeraanbod algemeen geaccepteerde arbeid, ondersteuning bij de arbeidsinschakeling of een voorziening gericht op arbeidsinschakeling aan.

2. Het college kan het werkleeraanbod ook invullen met een combinatie van algemeen geaccepteerde arbeid, ondersteuning bij de arbeidsinschakeling, dan wel één of meerdere voorzieningen.

3. In afwijking van het tweede lid kan een werkleeraanbod ook bestaan uit een voorbereidingsperiode op een zelfstandig beroep of bedrijf, als bedoeld in artikel 17, zesde lid van de wet.

4. Het college stemt het werkleeraanbod af op de omstandigheden, mogelijkheden en bekwaamheden van de jongere, wiens recht op een werkleeraanbod is vastgesteld. Bij de invulling van het werkleeraanbod onderzoekt het college de mogelijkheden en omstandigheden van de jongere. Het college beziet daarbij tevens in hoeverre de wensen van de jongere bij de invulling van het werkleeraanbod kunnen worden betrokken.

1. Jongeren die recht hebben op een werkleeraanbod komen in aanmerking voor ondersteuning bij de arbeidsinschakeling en op de naar het oordeel van het college noodzakelijk geachte en beschikbare voorzieningen gericht op arbeidsinschakeling.

2. Het college doet een werkleeraanbod dat past binnen de criteria die gesteld zijn in deze verordening.

1. Bij de inzet van voorzieningen kiest het college voor voorzieningen die beschikbaar, adequaat en toereikend zijn en de kortste weg vormen voor het doel dat wordt beoogd.

2. Het doel van de inzet van voorzieningen is het bevorderen van duurzame arbeidsparticipatie van jongeren door het opdoen van werkervaring, het aanleren van vaardigheden en kennis, het opdoen van werkritme, maatschappelijke participatie, dan wel het op andere wijze vergroten van de persoonlijke en maatschappelijke zelfredzaamheid.

3. Het college vult in beginsel de voorziening bedoeld in het eerste lid voor de jongere die niet beschikt over een startkwalificatie in met scholing of een opleiding die de toegang tot de arbeidsmarkt bevordert, tenzij naar het oordeel van het college een dergelijke scholing of opleiding de krachten of bekwaamheden van de jongere te boven gaat of onvoldoende bijdraagt aan vergroting van de kans op arbeidsinschakeling van de jongere.

1. Het college kan een of meer budgetplafonds vaststellen voor de verschillende voorzieningen.

2. Het college kan een plafond instellen voor het aantal personen dat in aanmerking komt voor een specifieke voorziening.

1. Het college kan subsidie verlenen aan werkgevers die met een jongere een arbeidsovereenkomst sluiten, als tegemoetkoming in de loonkosten en in de kosten van voorbereiding op een beoogd dienstverband met de jongere.

2. Het college kan nadere regels stellen over de duur van de subsidie, de hoogte en de verplichtingen die aan de subsidie worden verbonden.

3. Het college kan een subsidieplafond vaststellen.

1. Onverminderd artikel 42 van de wet, verlaagt het college, in overeenstemming met dit hoofdstuk, het bedrag van de aan de jongere toegekende inkomensvoorziening, indien de jongere naar het oordeel van het college de op hem rustende verplichtingen, bedoeld in hoofdstuk 5 van de wet, of de uit artikel 30c, tweede lid of derde lid, van de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen voortvloeiende verplichtingen, niet of onvoldoende nakomt, dan wel zich ten opzichte van het college zeer ernstig misdraagt, een en ander onverminderd de mogelijkheid tot terugvordering van de inkomensvoorziening en de kosten van het werkleeraanbod.

2. Een verlaging wordt afgestemd op de ernst van de gedraging, de mate van verwijtbaarheid en de omstandigheden van de jongere en kan daarom afwijken van de in deze verordening genormeerde maatregelen.

1. Voordat een besluit tot afstemming wordt genomen, wordt de jongere in de gelegenheid gesteld zijn zienswijze naar voren te brengen.

2. Het horen van de jongere kan achterwege worden gelaten indien:

• a.

  de vereiste spoed zich daartegen verzet;

• b.

  de jongere al eerder in de gelegenheid is gesteld zijn zienswijze naar voren te brengen en zich sindsdien geen nieuwe feiten of omstandigheden hebben voorgedaan;

• c.

  de jongere niet heeft voldaan aan een verzoek van het college of van een derde aan wie het college met toepassing van artikel 11, vierde lid, van de wet werkzaamheden in het kader van de wet heeft uitbesteed, om binnen een gestelde termijn inlichtingen te verstrekken als bedoeld in artikel 44 van de wet.

1. De afstemming wordt in beginsel toegepast met ingang van de kalendermaand volgend op de datum waarop het besluit tot het opleggen van de maatregel aan de jongere is bekendgemaakt.

2. In afwijking van het eerste lid kan de afstemming eerder worden opgelegd, voor zover de ingangsdatum daardoor niet voor de datum van de gesanctioneerde gedraging komt te liggen.

1. De duur van de afstemming wordt vastgesteld op een maand.

2. In afwijking van het eerste lid kan de duur van de afstemming worden gewijzigd in een kortere of langere duur als de ernst van de gedraging, de mate van verwijtbaarheid of de omstandigheden van de jongere daartoe aanleiding geven.

3. In afwijking van het eerste en tweede lid kan de duur van de maatregel worden verdubbeld, indien de jongere binnen twaalf maanden na bekendmaking van een besluit waarbij een besluit tot afstemming is genomen opnieuw één van de verplichtingen schendt waarvoor hetzelfde of een hoger standaard verlagingspercentage geldt. Met een besluit waarmee een afstemming is toegepast wordt gelijkgesteld het besluit om daarvan af te zien op grond van dringende redenen.

1. Onverminderd het bepaalde in artikel 41, tweede lid, van de wet, ziet het college af van een besluit tot afstemming, indien:

a. de gedraging meer dan één jaar vóór constatering van die gedraging door het college heeft plaatsgevonden, tenzij de gedraging een schending van de inlichtingenplicht inhoudt en als gevolg van die gedraging ten onrechte inkomensvoorziening is verleend;

b. het college dringende redenen aanwezig acht; als dit het geval is, wordt de jongere daarvan schriftelijk mededeling gedaan.

2. Van een besluit tot afstemming wegens een gedraging die leidde tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag verlenen van inkomensvoorziening wordt afgezien:

a. zodra ter zake van de gedraging strafvervolging is ingesteld en het onderzoek ter terechtzitting een aanvang heeft genomen;

b. zodra het recht tot strafvervolging is vervallen, doordat het Openbaar Ministerie een schikking met belanghebbende heeft getroffen.

3. Het college kan van een besluit tot afstemming afzien en volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing, tenzij:

a. het niet of niet behoorlijk nakomen van de verplichting plaatsvindt binnen een periode van twee jaar te rekenen vanaf de datum waarop eerder aan de jongere een schriftelijke waarschuwing is gegeven;

b. de onderliggende gedraging heeft geleid tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag verlenen van de inkomensvoorziening.

1. Indien het niet, niet tijdig of niet behoorlijk nakomen van de inlichtingenplicht, bedoeld in artikel 44, eerste lid, van de wet, niet heeft geleid tot het ten onrechte toekennen of uitvoeren van het werkleeraanbod of tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag verlenen van de inkomensvoorziening, wordt een verlaging toegepast van vijf procent van de Wij-norm.

2. Indien het niet of niet behoorlijk nakomen van de inlichtingenplicht, bedoeld in artikel 44, eerste lid, van de wet heeft geleid tot het ten onrechte toekennen of uitvoeren van het werkleeraanbod of tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag verlenen van de inkomensvoorziening, wordt de afstemming gerelateerd aan de hoogte van het benadelingsbedrag.

3. De afstemming bedoeld in het tweede lid wordt op de volgende wijze vastgesteld:

• a.

  bij een benadelingsbedrag tot € 1.000,-: tien procent van de Wij-norm;

• b.

  bij een benadelingsbedrag van € 1.000,- tot € 2.000,-: twintig procent van de Wij-norm;

• c.

  bij een benadelingsbedrag van € 2.000,- tot € 4.000,-: veertig procent van de Wij-norm;

• d.

  bij een benadelingsbedrag van € 4.000,- of meer: honderd procent van de Wij-norm.

4. Bij een gedraging, inhoudende schending van een verplichting als bedoeld in artikel 45 van de wet wordt de afstemming vastgesteld op twintig procent van de Wij-norm.

5. Indien de jongere zich tegenover het college of zijn ambtenaren zeer ernstig misdraagt als bedoeld in artikel 41, eerste lid van de wet, wordt een afstemming toegepast van honderd procent van de Wij-norm.

6. In afwijking van het bepaalde in de voorgaande leden kan het percentage van de verlaging worden gewijzigd in een hoger of lager percentage dan de in die leden genoemde als de ernst van de gedraging, de mate van verwijtbaarheid of de omstandigheden van de jongere daartoe aanleiding geven.

1. De toeslag bedoeld in artikel 30, eerste lid, van de wet bedraagt twintig procent van de gehuwdennorm voor de jongere in wiens woning geen ander zijn hoofdverblijf heeft.

2. De toeslag bedoeld in artikel 30, eerste lid, van de wet bedraagt tien procent van de gehuwdennorm voor de jongere die met één of meer anderen zijn hoofdverblijf in dezelfde woning heeft.

3. Voor de toepassing van dit artikel worden de volgende personen niet in aanmerking genomen als een ander die in dezelfde woning zijn hoofdverblijf heeft:

• a.

  de verzorgingsbehoevende en de verzorgende tussen wie een eerste- of tweedegraads bloedverwantschap bestaat;

• b.

  de asielzoeker met een vervangende verstrekking als bedoeld in artikel 3 van het ministeriele besluit met nr. 691161/98/DVB, dat is gebaseerd op de bevoegdheid in artikel 4 RVA 1997 om bepaalde categorieën van verstrekkingen als bedoeld in artikel 5 RVA 1997 uit te sluiten.

1. De verlaging als bedoeld in artikel 31 van de wet bedraagt tien procent van de gehuwdennorm voor gehuwden die met één of meer anderen hun hoofdverblijf in dezelfde woning hebben.

2. Het derde lid van artikel 29 is van overeenkomstige toepassing.

1. Voor een thuisinwonende schoolverlater stelt het college de norm, in overeenstemming met 33 van de wet, vast op het bedrag zoals is bedoeld in artikel 33, tweede lid, onder a van de Wet werk en bijstand.

2. Voor een uitwonende schoolverlater stelt het college de norm, in overeenstemming met artikel 33 van de wet, vast op het bedrag zoals bedoeld in artikel 33, tweede lid, onder b van de Wet werk en bijstand.

3. Het bepaalde in de voorgaande leden is niet van toepassing op alleenstaande ouders.

4. Bij toepasselijkheid van het eerste of het tweede lid is het bepaalde in de artikelen 29, 30, 31 en 33 is niet van toepassing.

1. De verlaging als bedoeld in artikel 34 van de wet bedraagt:

• a.

  twintig procent van de gehuwdennorm, indien het een jongere van 21 jaar betreft;

• b.

  tien procent van de gehuwdennorm, indien het een jongere van 22 jaar betreft.

2. In afwijking van het bepaalde in het eerste lid wordt de verlaging vastgesteld op de hoogte van de op grond van artikel 29 toegekende toeslag, indien deze toeslag minder bedraagt dan de verlaging waartoe toepassing van het eerste lid zou leiden.