Re-integratieverordening Wet werk en bijstand gemeente Tynaarlo

Artikel 1 Begripsomschrijvingen

In deze verordening wordt verstaan onder:

• a.

  WWB: de Wet werk en bijstand;

• b.

  IOAW: Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze Werknemers;

c. IOAZ: Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen Zelfstandigen;

• d.

  Uitkeringsgerechtigde: degene die een periodiek uitkering voor levensonderhoud ontvangt op grond van de wet, de IOAW of de IOAZ;

• e.

  Anw-ers: personen met een uitkering volgens de Algemene nabestaandenwet die ingeschreven zijn bij de Centrale organisatie werk en inkomen (UWV Werkbedrijf);

• f.

  Nugger: een persoon als bedoeld in artikel 6 onder a. van de wet, maar ouder dan 18 jaar;

• g.

  Awb: de Algemene wet bestuursrecht;

• h.

  Belanghebbende: een persoon die behoort tot de doelgroep en die aanspraak maakt op ondersteuning of aan wie de ondersteuning wordt geboden;

• i.

  Voorzieningen: voorzieningen bedoeld in artikel 7 eerste lid onder a van de wet, deze verordening en het beleidsplan als bedoeld in artikel 3, eerste lid van deze Verordening;

• j.

  Het college: het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Tynaarlo;

• k.

  De raad: de gemeenteraad van de gemeente Tynaarlo;

• l.

  Arbeidsinschakeling: het verkrijgen van algemeen geaccepteerde arbeid, waarbij geen gebruik wordt gemaakt van een voorziening als bedoeld in artikel 7, lid 1, onder a van de wet;

m. Algemeen geaccepteerde arbeid: alle arbeid, zonder beperkende voorwaarden qua aard en omvang van het werk en aansluiting op opleiding en ervaring, met uitzondering van illegale arbeid en arbeid tegen een lager loon dan het wettelijk minimum en rekening houdend met gewetensbezwaren zodanig dat deze strikt persoonlijke omstandigheden

zwaarwegend zijn en een onvermijdelijk conflict opleveren met het te verrichten werk;

• n.

  Gesubsidieerde arbeid: werk, waarbij de werknemer over het algemeen wel in staat is om productieve arbeid te verrichten, maar waarbij een verschil bestaat tussen de loonkosten van de werkgever en de mate waarin een gemiddelde werknemer deze productieve arbeid verricht;

• o.

  Werknemers in gesubsidieerde arbeid: werknemers als bedoeld in artikel 10, tweede lid van de wet.

Artikel 3 Beleidsplan

1.De gemeenteraad stelt ter nadere uitvoering van deze verordening een beleidsplan vast,

waarin beleidsprioriteiten worden aangegeven, alsmede de hoogte en wijze van financiering. Dit plan omvat in elk geval:

A Een omschrijving van het beleid ten aanzien van de verschillende doelgroepen en de prioritering binnen en tussen die groepen, waarbij een evenwichtige aanpak als uitgangspunt wordt genomen;

B De wijze waarop de aanbesteding wordt vorm gegeven;

C De criteria voor het ontheffingenbeleid ten aanzien van de arbeidsverplichting, waarbij in het bijzonder aandacht wordt besteed aan de combinatie van arbeid en zorg;

D Is vervallen.

2.Het college zendt éénmaal per jaar aan de gemeenteraad een verslag over de

doeltreffendheid en de effecten van het beleid. Dit verslag wordt vorm gegeven conform het verslag als bedoeld in artikel 77 van de wet.

3.Het beleidsplan als bedoeld in het eerste lid, alsmede het verslag als bedoeld in het tweede lid bevat het oordeel van de cliëntenraad.

Artikel 4 Subsidieverlening

De subsidieverlening op grond van deze verordening vindt plaats met inachtneming van afdeling 4.2.3 van de Awb en de Algemene subsidieverordening van de gemeente Tynaarlo.

Artikel 6 Verplichtingen van de belanghebbende

• 1.

  Een uitkeringsgerechtigde die door het college een voorziening wordt aangeboden is verplicht hiervan gebruik te maken.

• 2.

  De persoon die deelneemt aan een voorziening is gehouden aan de verplichtingen die voortvloeien uit de WWB, de Wet Structuur Uitvoering Werk en Inkomen (Wet SUWI), alsmede aan de verplichtingen die het college aan de aangeboden voorziening heeft verbonden.

• 3.

  Indien een belanghebbende die deelneemt aan een voorziening niet voldoet aan het gestelde in het tweede lid kan het college een maatregel opleggen conform hetgeen hierover is bepaald in de afstemmingsverordening van de relevante wetten, met uitzondering van de Nuggers.

• 4.

  Indien de persoon die gebruik maakt van een voorziening niet voldoet aan het gestelde in het tweede lid, kan het college de kosten van die voorziening dan wel de subsidie geheel of gedeeltelijk terugvorderen.

Artikel 15 Overige vergoedingen

• 1.

  Het college kan aan de belanghebbende die deelneemt aan een arbeidsmarktgerichte re-integratieactiviteit een bijdrage verstrekken in de directe kosten die hiervoor moeten worden gemaakt.

• 2.

  Het college stelt nadere regels vast over het toekennen van de in lid 1 bedoelde vergoedingen.

Artikel 17 Hardheidsclausule

Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de belanghebbende afwijken van de bepalingen in deze verordening, indien toepassing van de verordening tot onbillijkheden van overwegende aard leidt.

Artikel 18 Citeerwijze en inwerkingtreding

• 1.

  Deze verordening kan worden aangehaald als “Re-integratieverordening WWB, IOAW en IOAZ gemeente Tynaarlo”.

• 2.

  Deze gewijzigde verordening treedt in werking op 1 januari 2011.

Vries, 29 maart 2011

De raad voornoemd,

F.A. van Zuilen, voorzitter

J.L. de Jong, griffier

Artikel 1 Begripsbepalingen

Hierbij is zoveel mogelijk aangesloten bij de begripsbepalingen van de WWB.

Artikel 2 Opdracht college

In het eerste lid is de opdracht aan het college vormgegeven analoog aan artikel 7 van de WWB. Hoewel belanghebbende aanspraak kunnen maken op ondersteuning, is er geen afdwingbaar recht op ondersteuning op de manier zoals de belanghebbende dat het liefst zou zien.

Artikel 3 Beleidsplan

Het door de gemeente vorm te geven re-integratiebeleid is nieuw en in ontwikkeling. Dit betekent dat niet vaststaat op welke wijze voorzieningen en instrumenten het meest effectief ingezet kunnen worden. Zoals ook in de algemene toelichting is vermeld, is mede daarom gekozen voor de systematiek om niet alles in de verordening te regelen, maar ook gebruik te maken van beleidsplannen en uitvoeringsregels. Het beleidspan geeft het kader aan waarbinnen het college dient te handelen. Het plan wordt periodiek opnieuw vastgesteld en geldt voor een termijn van maximaal 4 jaar.

Omdat het re-integratiebeleid nog in ontwikkeling is, is ervoor gekozen om niet uitputtend vast te leggen welke onderwerpen in het re-integratieplan opgenomen moeten worden.

Het tweede lid biedt de basis voor de verantwoording van het beleid. Het college doet jaarlijks verslag over de uitvoering van het re-integratieplan en aan de hand van dit verslag kan het plan worden bijgesteld. Hierdoor kan worden ingespeeld op nieuwe ontwikkelingen.

In het derde lid wordt de participatie van de cliëntenraad betrokken bij het verslag.

Artikel 4 Subsidieverlening

Door de verwijzing in dit artikel naar de betreffende bepalingen uit de Algemene wet bestuursrecht en de Algemene subsidieverordening, hoeft in deze verordening niet uitvoerig in te gaan op de wijze van subsidieverlening en de algemene voorwaarden die er aan gesteld worden.

Artikel 5 Aanspraak op ondersteuning

De belanghebbende kan aanspraak maken op voorzieningen. Het college bepaalt echter of, en zo ja welke voorziening wordt aangeboden. Dit wordt aan de belanghebbende bij besluit meegedeeld.

Artikel 6 Verplichtingen van de belanghebbende

Indien is vastgesteld welke voorziening het meeste bijdraagt aan zijn arbeidsinschakeling c.q. re-integratie, is de belanghebbende verplicht deze te accepteren. In die zin wordt deelname aan een voorziening, gelijk gesteld met het aanvaarden van algemeen geaccepteerde arbeid.

Artikel 7 Subsidie- en budgetplafonds

De gemeente kan, om de financiële risico’s te beheersen, een verdeling maken van de middelen over de verschillende voorzieningen. Het uitgeput zijn van begrotingsposten kan echter nooit een reden zijn om aanvragen voor voorzieningen te weigeren. Om dat wel mogelijk te maken dient in de verordening te worden opgenomen dat het mogelijk is subsidie- en budgetplafonds in te stellen.

De WWB stelt dat het ontbreken van financiële middelen alleen geen reden kan zijn voor de afwijzing van een aanvraag. De gemeente dient dan na te gaan welke andere, goedkopere alternatieven er beschikbaar zijn. Dit houdt dus in dat er geen algemeen plafond ingesteld kan worden. Wat wel kan is dat per voorziening een plafond wordt ingebouwd; dit laat de mogelijkheid open dat er naar een ander instrument wordt uitgeweken. Het college heeft de bevoegdheid om plafonds in te stellen. De vastgestelde plafonds moeten binnen het in het re-integratieplan vastgestelde kader blijven.

Een budgetplafond geldt voor de overige uitgaven die het college doet in het kader van voorzieningen. Een subsidieplafond geldt voor voorzieningen die subsidies inhouden. Een subsidieplafond dient wel bekendgemaakt te worden vóór de periode waarvoor deze geldt (art. 4:27 lid 1 Awb).

Artikel 8 Algemene bepalingen over voorzieningen

In de lijn van het systeem van deze verordening strekt dit artikel ertoe enkele zaken te regelen die te maken hebben met alle voorzieningen, ook die voorzieningen die niet met name in de verordening zijn opgenomen. Het eerste lid geeft daarom aan dat de verordening geen uitputtende opsomming van voorzieningen bevat.

Het tweede lid geeft het college de bevoegdheid om aan een voorziening nadere verplichtingen te verbinden. Dit kunnen verplichtingen van diverse aard zijn. Zo kan bepaald worden dat met de belanghebbende gedurende het traject op gezette tijden de voortgang wordt besproken.

Het derde lid geeft aan dat het college een voorziening kan beëindigen en in welke gevallen zij dat kan doen. Onder beëindigen wordt hierbij ook verstaan het stopzetten van de subsidie aan een werkgever.

Het vierde lid geeft het college de algemene bevoegdheid om voor voorzieningen nadere regels te stellen. Dit heeft met name tot doel om bij subsidieverstrekking de uitvoering zo veel mogelijk aan het college over te laten. De bepaling over het vragen van een eigen bijdrage heeft betrekking op de doelgroep Nuggers. Immers van deze groep is het niet vanzelfsprekend dat zij op een laag inkomensniveau zitten. Het vragen van een eigen bijdrage, eventueel gerelateerd aan de hoogte van het inkomen, kan dan op zijn plaats zijn.

Artikel 9 Participatiebanen

Een participatiebaan wordt ingezet om de belanghebbende met een grote afstand tot de arbeidsmarkt actief en betrokken te houden bij de maatschappij. Het werk zal plaatsvinden op maatschappelijk van groot belang geachte functies. Aan participatiebanen kan worden deelgenomen met behoud van uitkering.

Artikel 10 Direct aan het Werk

Dit betreft een project waarbij belanghebbenden met een hoog frauderisicoprofiel en perspectief op werk geen mogelijkheden mogen krijgen om andere activiteiten te ontplooien dan legaal aan het werk te zijn. Het project voorziet in een werkplek voor 36 uur per week met behoud van uitkering.

Artikel 11a/b Premie additionele werkzaamheden (Wet STAP)

De Wet STAP regelt een aantal zaken met betrekking tot de participatieplaatsen en loonkostensubsidies. Artikel 8 van de WWB verlangt van de gemeenteraad dat zij regels stelt met betrekking tot de hoogte van de premie, alsmede de eventuele inzet van scholing of opleiding, als er sprake is van een persoon die algemene bijstand ontvangt en die in het kader van een door het college aangeboden voorziening onbeloonde additionele arbeid verricht. Daarbij vraagt artikel 8, tweede lid van de WWB specifiek om regels te stellen met betrekking tot de hoogte van de premie in relatie tot de armoedeval. Per 1 januari 2005 waren reeds regels opgenomen over scholing, participatieplaatsen en loonkostensubsidies. Met betrekking tot de hoogte van de participatiepremies is aansluiting gezocht bij de hoogte van de meedoenpremies die verstrekt worden bij de vaststelling van een plan van aanpak of in het kader van een traject gericht op arbeidsre-integratie.

Bijdrage van de inlenende organisatie

In artikel 11b van deze verordening is de mogelijkheid opgenomen om van de organisatie waar de betrokkene zijn werkzaamheden verricht een bijdrage te vragen in de uit te keren premie. In de praktijk komt het veelvuldig voor dat participatieplaatsen worden vormgegeven in organisaties die geheel of grotendeels afhankelijk zijn van gemeentelijke subsidie. In dat geval is het vragen van een bijdrage in de premie niet logisch.

Besluit

Het (niet) aanbieden van scholing door het college is géén besluit in de zin van de Awb. In de wet wordt namelijk gesproken over het aanbieden van scholing, en niet van vaststellen. Een aanbod sec is niet gericht op een rechtsgevolg. Verstrekking van de premie en verlenging van de participatieplaats vloeien rechtstreeks voort uit artikel 10a WWB en hebben daarmee wel een zelfstandig rechtsgevolg, en zijn dus wel een besluit in de zin van de Awb.

Huidige trajecten werken met behoud van uitkering

De Wet STAP kent geen overgangsrecht en heeft dus in beginsel onmiddellijke werking. Dit houdt in dat indien iemand op dit moment reeds langer dan 6 maanden additionele arbeid heeft verricht deze op grond van artikel 10a WWB een recht kan doen gelden op een premie en aanspraak kan maken op een scholingsaanbod.

Maximale termijn participatieplaatsen

De Wet STAP is een kaderwet die regels stelt ingeval een participatieplaats langer duurt dan zes maanden. De maximale termijn is – na de twee mogelijke verlengingen – 4 jaar. Het staat de gemeente dus vrij om te kiezen voor een kortere termijn, bijvoorbeeld van 2 jaar. In dat geval zijn de bepalingen van de Wet STAP alleen van toepassing voor zover deze betrekking hebben op die periode van 2 jaar.

Artikel 12 Scholing

Het aanbieden van scholing als een voorziening staat niet op zich. In beginsel wordt scholing altijd gecombineerd met een werkstage of een werkervaringbaan. Voorop staat dat de aansluiting met de wereld van werk niet verloren gaat. In individuele gevallen kan hiervan worden afgeweken, bijvoorbeeld bij alleenstaande ouders met kinderen. Zij kunnen wellicht de opleiding combineren met zorgtaken.

Artikel 13 Loonkostensubsidies

Voor het in dienst nemen van een werknemer op een werkervaringsbaan kan de werkgever een loonkostensubsidie verkrijgen. Een tijdelijke loonkostensubsidie maakt het voor werkgevers aantrekkelijk om een werkervaringsbaan aan te bieden aan personen die wat minder productief zijn of een grotere afstand tot de arbeidsmarkt hebben. Bij gesubsidieerde arbeid kan het gaan om een dienstbetrekking met een reguliere werkgever of met een re-integratiebedrijf.

Er wordt uitgegaan van een werkweek van 32 uur. Dit betekent niet dat er niet meer uren gewerkt mogen worden, alleen zal de subsidie niet toenemen. Deze blijft afgestemd op een werkweek van 32 uur. Het is ook mogelijk dat er minder dan 32 uur wordt gewerkt. In dat geval zal de subsidie evenredig afnemen. Bij een werkervaringbaan van 16 uur wordt de subsidie op maximaal 50% van de maximale subsidie vastgesteld.

De subsidie is aan een maximum gebonden. Al naar gelang de situatie kan een lager bedrag aan subsidie worden verleend, ook al gaat het om een werkweek van 32 uur.

Werkervaringsbanen zijn zowel in de collectieve sector als in de marktsector mogelijk. Er is geen limiet aan het aantal medewerkers dat in dienst wordt genomen. De subsidieverlening voor werkervaringsbanen mag echter niet tot concurrentievervalsing leiden. Ook moet verdringing van reguliere arbeid worden voorkomen.

Het is van belang dat de subsidie wordt aangevraagd voordat het dienstverband wordt aangegaan. Dit om goed te kunnen beoordelen in hoeverre het dienstverband voldoet aan de voorwaarden van een werkervaringsbaan.

Ter uitvoering van de subsidieverlening kan het college nadere beleidsregels vaststellen. In deze beleidsregels zal voornamelijk worden ingegaan op de uitvoering van de subsidieverlening.

Artikel 14 Weigeren subsidie

In dit artikel is een aantal specifieke weigeringsgronden opgenomen die gelden naast de weigeringsgronden die genoemd zijn in de Awb. Op grond van de Awb kan een subsidie worden geweigerd indien gegronde reden bestaat dat:

• ·

  de activiteiten niet of niet geheel zullen plaatsvinden;

• ·

  de aanvrager niet zal voldoen aan de subsidie verbonden verplichtingen;

• ·

  de aanvrager niet op een behoorlijke wijze rekening en verantwoording zal afleggen over de verrichte activiteiten en de daaraan verbonden uitgaven en inkomsten, voor zover deze voor de vaststelling van de subsidie van belang zijn.

Verder kan de subsidie worden geweigerd indien de aanvrager:

• ·

  in het kader van de aanvraag onjuiste of onvolledige gegevens heeft verstrekt en deze verstrekking tot een onjuiste beschikking op de aanvraag heeft geleid;

• ·

  failliet is verklaard of aan hem surseance van betaling is verleend, dan wel een verzoek daartoe bij de rechtbank is ingediend.

Wil de subsidieverlening niet tot concurrentievervalsing leiden, dan moet een cumulatie van subsidies worden voorkomen. Om dit te bereiken is in het derde bepaald dat alleen subsidie wordt verleend indien de werkgever geen andere subsidie ontvangt voor de arbeidskosten van de werknemer (lid 1).

Subsidieverlening mag de concurrentieverhouding niet verstoren. Ook mag het niet leiden tot verdringen van reguliere arbeid. Er wordt dan ook geen subsidie verleend indien in een periode van 6 maanden voor de aanvang de werkervaringsbaan een of meer arbeidsovereenkomsten of aanstellingen tot het verrichten van vergelijkbare arbeid zijn beëindigd op grond van bedrijfseconomische redenen.

Artikel 15 Overige vergoedingen

Dit artikel geeft het college de mogelijkheid om vergoedingen te verstrekken in de kosten van een arbeidsmarktgerichte re-integratieactiviteit. Naast de in deze verordening genoemde voorzieningen, kan het noodzakelijk zijn om kosten voor de belanghebbende te vergoeden om de laatste belemmeringen richting arbeidsinschakeling weg te nemen. Het kan bijvoorbeeld niet zo zijn dat het ontbreken van financiële middelen om reiskosten te betalen het voeren van een sollicitatiegesprek in de weg staat. De vergoeding c.q. subsidie dient ten dienste van de arbeidsinschakeling te staan.

Artikel 16 Terugvordering en verlaging

In dit artikel wordt het verband met de afstemmingsverordening gelegd. In het tweede en derde lid wordt bepaald dat verleende subsidie of gemaakte kosten in geval van het in onvoldoende mate deelnemen aan een voorziening of het verstrekken van onjuiste of onvolledige informatie, kunnen worden teruggevorderd. Bij uitkeringsgerechtigden geldt dat ook kan worden overgegaan tot verlaging van de uitkering op grond van de afstemmingsverordening.