Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning Uithoorn 2015

Niveau 0: sociale infrastructuur

Het eerste niveau (vaak ook wel nuldelijn genoemd) vormt de basis van de sociale infrastructuur en is de eerste afweging die het sociaal loket maakt bij het beoordeling welke ondersteuning passend is bij de hulpvraag. Naast de eigen netwerken van mensen zijn er allerlei particuliere initiatieven en vrijwilligersorganisaties in Uithoorn die een belangrijke bijdrage leveren aan onderlinge hulp- en dienstverlening en het versterken van de sociale cohesie. Denk bijvoorbeeld aan de vrijwillige hulpdiensten, buurtteams en ouderenbonden.

Dit niveau heeft verder geen reikwijdte in deze beleidsregels, maar wij vinden het van belang om het te noemen omdat het aansluit bij de doelstellingen die genoemd zijn in het vorige hoofdstuk.

Niveau 1: ondersteuning nabij via algemene voorzieningen

Er is daarnaast een breed aanbod aan algemene voorzieningen beschikbaar. Denk hierbij aan voorzieningen binnen het onderwijs, de jeugdgezondheidszorg, welzijnsvoorzieningen, sport en cultuur. Iedere inwoner kan van deze voorzieningen gebruik maken. Deze voorzieningen zijn voor iedereen toegankelijk en flexibel van inzet. Belanghebbenden die een lichte, eenvoudige ondersteuningsvraag hebben kunnen hier altijd terecht zonder bureaucratische rompslomp. In hoofdstuk 4 worden de algemene voorzieningen verder uiteengezet.

Niveau 2: ondersteuning via maatwerkvoorzieningen

Niet alle problemen zijn in de buurt en via een arrangement van inzet vanuit het eigen netwerk, informele zorg of algemene voorzieningen op te lossen. Soms hebben inwoners specifieke, maatwerkgerichte ondersteuning nodig.

In situaties waar de basis niet voldoende ondersteuning biedt, moet snel en dichtbij ondersteuning vanuit maatwerkvoorzieningen worden ingezet. Deze hulp ‘moet in een keer goed zijn’. Dat wil zeggen zo licht als het kan en zo zwaar als nodig. Bij deze vorm van ondersteuning gaat het bijvoorbeeld om huishoudelijke hulp of begeleiding in de eigen woonomgeving. In hoofdstuk 5 worden de maatwerkvoorzieningen verder uiteengezet.

Tijdens de procedure bekijkt het sociaal loket, al dan niet aangevuld met de analyse van het sociaal team en overige professionals die al contact hebben gehad met het gezin, welke (combinatie) van zorg en ondersteuning passend is bij de hulpvraag van de belanghebbende. Het sociaal loket zorgt ook voor de uitvoering met het oog op de wet, zoals het opstellen van de beschikking en/of de afspraken over een persoonsgebonden budget.

3.1 Melding hulpvraag

Wanneer een inwoner behoefte heeft aan ondersteuning kan hij of zij, of een derde, bij het sociaal loket zijn hulpvraag persoonlijk, telefonisch of schriftelijk melden. Het college bevestigt de ontvangst van een melding schriftelijk. In deze ontvangstbevestiging wordt belanghebbende geïnformeerd over de gang van zaken na de melding, diens rechten en plichten en de vervolgprocedure.

Degene die zich met een ondersteuningsvraag meldt, wordt gewezen op de mogelijkheid om zich bij het onderzoek desgewenst bij te laten staan door iemand uit het eigen netwerk of een gratis onafhankelijke cliëntondersteuner van stichting MEE.

Soms blijkt na een korte vraagverkenning dat informatie en advies voldoende is voor belanghebbende om het ondervonden probleem op te lossen. Wanneer verdere vraagverheldering of verdieping nodig blijkt, wordt er een onderzoek uitgevoerd.

In spoedeisende gevallen als bedoeld in artikel 2.3.3 van de wet treft het college na de melding onverwijld een tijdelijke maatwerkvoorziening in afwachting van de uitkomst van het onderzoek.

3.2 Het onderzoek

Het college verzamelt alle voor het onderzoek van belang zijnde en toegankelijke gegevens over de belanghebbende en zijn situatie en heeft binnen vijf werkdagen contact met de belanghebbende over de melding. Voor het onderzoek verschaft de belanghebbende het college alle overige gegevens en bescheiden die naar het oordeel van het college nodig zijn en waarover hij redelijkerwijs de beschikking heeft. De belanghebbende verstrekt in ieder geval een identificatiedocument ter inzage.

Het college brengt de belanghebbende op de hoogte van de mogelijkheid om een persoonlijk plan op te stellen en stelt hem gedurende zeven dagen na de melding in de gelegenheid het plan te overhandigen. In dit plan staat gemotiveerd aangegeven welke ondersteuning volgens de belanghebbende nodig is[1]. Het opstellen van een persoonlijk plan is een vrijblijvende mogelijkheid voor de belanghebbende en geen verplichting.

Is er sprake van een maatwerkvoorziening dat via een PGB ingekocht wordt, dan is de belanghebbende wel verplicht een gemotiveerd PGB-plan[2] in te dienen.

Afhankelijk van de aard van de melding vindt een keukentafelgesprek plaats. Het keukentafelgesprek is het uitgangspunt tijdens het onderzoek naar de situatie van belanghebbende. Dit gesprek vindt plaats tussen een medewerker van het sociaal loket en de degene door of namens wie de melding is gedaan, dan wel diens vertegenwoordiger en waar mogelijk met de mantelzorger en desgewenst familie. Het college erkent de belangrijke rol van de mantelzorger(s) in de ondersteuning van de belanghebbende. Het college ziet de mantelzorger als een gelijkwaardige gesprekspartner, niet als een afgeleide van de belanghebbende.

Alle medewerkers van het sociaal loket zijn geschoold in het voeren van het keukentafelgesprek. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een gezamenlijke checklist zodat alle levensgebieden (inkomen, gezondheid, relatie/gezin, etc.) worden besproken.

Tijdens het onderzoek wordt ook rekening gehouden met de volgende factoren:

• -

  Als de belanghebbende een persoonlijk plan aan het college heeft overhandigd, betrekt het college dat plan bij het onderzoek.

• -

  Het college informeert de belanghebbende over de gang van zaken bij het gesprek, diens rechten en plichten en de vervolgprocedure en vraagt de belanghebbende toestemming om zijn persoonsgegevens te verwerken.

• -

  Het aanvragen van een onafhankelijk sociaal medisch advies kan onderdeel uitmaken van het onderzoek.

• -

  Het aanvragen van offertes moet binnen de onderzoeksfase geschieden.

• -

  Indien de belanghebbende of de ondersteuningsvraag genoegzaam bekend is bij de gemeente, kan in overleg met de belanghebbende worden afgezien van het onderzoek en wordt er direct een aanvraagformulier naar het sociaal loket verstuurd.

3.3 Verslag

Het onderzoek wordt door het sociaal loket uitgewerkt tot een schriftelijk verslag. In dit verslag komt een uitwerking van de hulpvraag, het brede keukentafelgesprek en het arrangement aan ondersteuning te staan. Binnen zes weken na de melding verstrekt het college een verslag van de uitkomsten van het onderzoek aan de belanghebbende. De belanghebbende tekent het verslag voor gezien of akkoord en zorgt ervoor dat een getekend exemplaar wordt geretourneerd aan de contactpersoon waarmee hij het gesprek heeft gevoerd.

Als de belanghebbende tekent voor gezien, kan hij daarbij tevens aangeven wat de reden is waarom hij niet akkoord is. Ook als de belanghebbende van mening is dat hij in aanmerking komt voor een maatwerkvoorziening, kan hij dit aangeven op het door hem ondertekende verslag.

3.4 Aanvraag maatwerkvoorziening

Als de belanghebbende het verslag ondertekent en het verslag is voorzien van zijn naam, burgerservicenummer (BSN), geboortedatum en een dagtekening, fungeert het verslag als aanvraagformulier voor een maatwerkvoorziening; als dat (mede) de uitkomst is van het keukentafelgesprek. De datum waarop de aanvraag juist en volledig is, geldt als aanvraagdatum.

Indien de gemeente een aanvraag ontvangt die door een ander bestuursorgaan behandeld moet worden, heeft de gemeente doorzendplicht (art. 2:3 Awb). In de praktijk wordt de volledige aanvraag met begeleidend schrijven (of telefoongesprek) geretourneerd aan de belanghebbende. Slechts op uitdrukkelijk verzoek van de belanghebbende kan de gemeente de aanvraag doorzenden naar het desbetreffende bestuursorgaan.

3.5 De beschikking

De belanghebbende ontvangt de beslissing op zijn aanvraag op grond van de Wmo 2015 binnen twee weken na de aanvraag schriftelijk in een beschikking. Indien deze termijn overschreden lijkt te worden, zal op grond van de Awb de belanghebbende schriftelijk geïnformeerd worden over een verlenging van deze termijn met maximaal acht weken. In de beschikking staat: de aanvraagdatum, de beslissing, de motivering van de beslissing en informatie over de effectuering van het besluit. Het sociaal loket zal de belanghebbende doorgaans vóór verzending van de beschikking telefonisch informeren over de aard van de beslissing.

3.6 Bezwaar en beroep

Indien de belanghebbende van mening is dat het college hem ten onrechte geen maatwerkvoorziening verstrekt of dat de maatwerkvoorziening onvoldoende bijdraagt aan de zelfredzaamheid of participatie, kan belanghebbende daartegen bezwaar maken en daarna eventueel in beroep gaan tegen de beslissing op zijn bezwaar. De rechter zal toetsen of de gemeente zich heeft gehouden aan de voorgeschreven procedures, het onderzoek naar de omstandigheden van de belanghebbende op adequate wijze heeft verricht en of de ondersteuning een passende bijdrage levert aan het realiseren van een situatie waarin de belanghebbende in staat wordt gesteld tot zelfredzaamheid of participatie en zo lang mogelijk in de eigen leefomgeving kan blijven.

In bijlage 4 is de procedure van een Wmo-aanvraag samengevat in een infographic.

4.1 Criteria om in aanmerking te komen voor algemene voorzieningen

In principe zijn alle algemene voorzieningen voor iedere inwoner van Uithoorn toegankelijk. Belanghebbenden die een lichte, eenvoudige ondersteuningsvraag hebben kunnen hier altijd terecht zonder beschikking of doorverwijzing.

4.2 Bijdrage voor algemene voorzieningen

De hoogte van de bijdrage voor een algemene voorziening wordt bepaald aan de hand van - en tot het maximum van - de kostprijs van deze voorziening. Aanbieders van de algemene voorzieningen zijn binnen deze kaders vrij om een bijdrage voor deze voorzieningen te vragen.

De gemeente Uithoorn acht de laagdrempeligheid van deze voorzieningen van groot belang en monitort of de bijdragen geen belemmering vormen voor de inwoners. Ook de stapeling van bijdragen voor inwoners wordt gemonitord. Waar nodig gaat de gemeente in gesprek met de aanbieder van de algemene voorziening over de aanpassing van de bijdrage voor de betreffende voorziening.

4.3 Algemene voorzieningen en het persoonsgebonden budget

Algemene voorzieningen kunnen alleen in natura door een belanghebbende ontvangen worden. Het is niet mogelijk om gebruik te maken van een algemene voorziening via een persoonsgebonden budget.

5.1 Criteria

5.1.1 Voorziening in natura en het persoonsgebonden budget

Het college biedt belanghebbenden die aanspraak hebben op een maatwerkvoorziening de keuze tussen het ontvangen van een voorziening in natura of het ontvangen van een hiermee vergelijkbaar en toereikend persoonsgebonden budget.

• -

  Wordt een voorziening in natura toegekend, dan zal de toekenning bij beschikking plaatsvinden. Bij beschikking maakt het college zijn besluit aan de belanghebbende bekend. In de beschikking worden de voorwaarden opgenomen waaronder toekenning plaats vindt en of er sprake is van een eigen bijdrage.

• -

  Een persoonsgebonden budget (PGB) is een bij beschikking toegekend geldbedrag, waarmee de belanghebbende zelf een maatwerkvoorziening kan (in)kopen. Het college bepaalt of een persoonsgebonden budget wordt toegekend.

• -

  De kostprijs van een maatwerkvoorziening en het PGB wordt bepaald:

  • o

    door een aanbesteding, of;

  • o

    na een consultatie in de markt, of

  • o

    in overleg met de aanbieder.

• -

  Het college kent een PGB alleen ten aanzien van maatwerkvoorzieningen toe.

In bijlage 1 is een uitwerking van de regels voor een persoonsgebonden budget bij een maatwerkvoorziening opgenomen.

5.1.2 Eigen bijdragen in de kosten en het Centraal Administratie Kantoor

Met uitzondering van rolstoelvoorzieningen en kindvoorzieningen wordt voor alle maatwerkvoorzieningen die vanuit de Wmo verstrekt zijn een eigen bijdrage in de kosten opgelegd. Wettelijk is geregeld dat het Centraal Administratie Kantoor (CAK) de eigen bijdrage vaststelt, oplegt en int. Vervolgens vindt afdracht aan de gemeente plaats.

• -

  Een eigen bijdrage mag nooit de grens die in het financieel besluit Wmo is vastgelegd te boven gaan. Ook mag een eigen bijdrage de kostprijs van de voorziening niet te boven gaan.

• -

  Bij een toegekende voorziening in natura die in eigendom van de aanvrager wordt gegeven, mag niet meer dan 39 perioden van vier weken een de eigen bijdrage in de kosten worden gevraagd.

• -

  Gaat het om een voorziening in natura die niet in eigendom wordt toegekend (bv. huurvoorziening), dan mag de eigen bijdrage worden gevraagd zo lang als de voorziening wordt gebruikt.

• -

  Voor voorzieningen voor personen onder de 18 jaar geldt ook geen eigen bijdrage, met één uitzondering: Eigen bijdrage maatwerkvoorziening ten behoeve van een woningaanpassing voor een minderjarige belanghebbende.

  • o

    Een woningaanpassing voor een minderjarige belanghebbende wordt altijd toegekend aan de onderhoudsplichtige ouders, of degene die het gezag uitoefent over de belanghebbende. Dit ten behoeve van de minderjarige belanghebbende. Als er sprake is van waardevermeerdering van de woning door de woningaanpassing, dan is men wel een bijdrage in de kosten verschuldigd.

5.1.3 Hoofdverblijf

Een voorwaarde om voor ondersteuning van een maatwerkvoorziening in aanmerking te komen is dat de belanghebbende zijn hoofdverblijf in Uithoorn heeft[3]. De belanghebbende moet ingeschreven staan in de gemeentelijke basisadministratie (GBA) van de gemeente Uithoorn. Hoofdverblijf betekent volgens jurisprudentie meer dan alleen ingeschreven staan in het GBA; de belanghebbende moet daadwerkelijk het grootste deel van de tijd in de gemeente verblijven. Als de belanghebbende kan aantonen dat hij op korte termijn in Uithoorn komt wonen, kan -als hij nog niet staat ingeschreven in het GBA- de aanvraag in behandeling worden genomen. Er wordt dan wel een termijn afgesproken waar binnen de inschrijving in het GBA geregeld moet zijn.

5.1.4 Langdurig noodzakelijk

De voorzieningen of diensten moeten langdurig noodzakelijk zijn ter passende ondersteuning van de beperkingen van de belanghebbende. Dat wil allereerst zeggen dat er een noodzaak voor ondersteuning moet zijn. Er moet worden vastgesteld dat er sprake is van beperkingen waardoor de belanghebbende niet kan deelnemen aan het leven van alle dag. Hierbij kan het onafhankelijk medisch advies een belangrijke rol spelen.

Onder ‘langdurig’ wordt over het algemeen verstaan langer dan zes maanden of dat het een blijvende situatie betreft. Onder een ‘blijvende situatie’ wordt ook de terminale levensfase verstaan. Voor sommige maatwerkvoorzieningen, bijvoorbeeld huishoudelijke hulp of begeleiding, kan het ook om een kortere periode gaan, bijvoorbeeld na ontslag uit het ziekenhuis. Waar precies de grens ligt tussen kortdurend en langdurig zal per situatie verschillen. Als de verwachting is dat de belanghebbende na enige tijd zonder de benodigde hulpmiddelen of aanpassingen zal kunnen functioneren, dan mag van kortdurende medische noodzaak worden uitgegaan. Bij een wisselend ziektebeeld, waarbij verbetering in de toestand opgevolgd wordt door periodes van terugval, kan uitgegaan worden van een langdurige medische noodzaak.

In alle gevallen blijft het leveren van maatwerk leidend. Er dient passende ondersteuning geboden te worden aan de specifieke hulpvraag van de belanghebbende.

5.1.5 Voorliggende aanspraken op grond van andere wet- of regelgeving

Voorliggend op de Wmo is een aanspraak op grond van een andere wettelijke regeling, zoals de Wet langdurige zorg (Wlz), ziektekostenverzekering of het Uitvoeringsinstituut Werknemers Verzekeringen (UWV). Indien dit het geval is, zal er op grond van de Wmo geen maatwerkvoorziening worden verstrekt.

Blijkt echter in het onderzoek van de gemeente dat de belanghebbende niet adequaat ondersteund wordt door (een van) deze voorliggende aanspraken, dan kan het college maatwerk leveren en een maatwerkvoorziening vanuit de Wmo inzetten.

Behandeling

Alvorens een maatwerkvoorziening te verstrekken is het van belang dat wordt onderzocht wat de mogelijkheden van behandeling (vanuit de Zorgverzekeringswet) zijn. De stelregel hierbij is dat als verbetering van functioneren of handelen (vaardigheden) nog mogelijk is, eerst behandeling wordt ingezet. Behandeling kan worden geboden door bijvoorbeeld: ergotherapeut, psycholoog, specialist ouderen geneeskunde of in een revalidatiecentrum of een centrum gespecialiseerd in bepaalde problematiek (zoals een reuma-centrum). Behandeling is gericht op: het verbeteren van de aandoening/stoornis/beperking, het aanleren van nieuwe vaardigheden of gedrag of nadere functionele diagnostiek.

(Wettelijk) voorliggende voorzieningen

Dit zijn (wettelijke) voorzieningen waar eerst een beroep op kan worden gedaan alvorens een maatwerkvoorziening wordt overwogen:

• •

  Onderwijs: begeleiding van kinderen met problemen is de verantwoordelijkheid van school. Tevens zijn er mogelijkheden vanuit de Wet passend onderwijs. Alleen in uitzonderlijke situaties; als toezicht en aansturen meer vraagt dan van school en ouders kan worden verwacht en de mogelijkheden vanuit de Wet passend onderwijs ontoereikend zijn kan begeleiding zijn geïndiceerd.

• •

  Kinderopvang: kinderopvang is verantwoordelijkheid van ouders, werkgever en overheid (kinderopvangtoeslag). Kinderopvang is ook voor kinderen met een beperking voorliggend en het leren omgaan van leidsters met kind met een beperking is gebruikelijke hulp van ouders. Alleen in uitzonderlijke situaties als een kind extra begeleiding nodig heeft die niet door leidsters kan worden geboden en niet van ouders kan worden verwachten, kan begeleiding worden geïndiceerd.

• •

  Jeugdwet: Opvoedingsondersteuning voor alle ouders en ouders van kinderen met een beperking medisch kinderdagverblijf, specialistische hulp thuis, tijdelijke opname worden op grond van de Jeugdwet geboden. Begeleiding kan is sommige gevallen ondersteunend op opvoedingsondersteuning thuis ter bevordering van de zelfredzaamheid van ouders worden geboden.

• •

  Arbeidsvoorzieningen: op grond van ziektewet, WIA[4] en participatiewet zijn er mogelijkheden voor arbeidsinschakeling (aangepast werk). Het uitgangspunt is dat als arbeidsinschakeling of speciaal onderwijs op grond van genoemde regelingen niet mogelijk is dat dan groepsbegeleiding (dagbesteding) kan worden overwogen.

5.1.6 Algemeen gebruikelijke voorzieningen

Een algemeen gebruikelijke voorziening is een voorziening die voldoet aan de volgende criteria:

• -

  Het is niet speciaal bedoeld voor personen met een beperking;

• -

  Het is verkrijgbaar in de reguliere handel;

• -

  Het kan voor een persoon zonder beperkingen in een financieel vergelijkbare positie worden gerekend tot het normale aanschaffingspatroon.

Deze criteria gelden tenzij de belanghebbende op basis van zijn beperking of inkomen niet kan aanschaffen. In dat geval blijft het voor het college mogelijk om de voorziening als maatwerkvoorziening te verstrekken.

Een fiets met lage instap of met elektrische trapondersteuning is een goed voorbeeld van een algemeen gebruikelijke voorziening. Een dergelijke fiets wordt ook gebruikt door mensen zonder beperkingen (bijvoorbeeld door mensen die een lange afstand naar hun werk of school moeten fietsen), is gewoon bij de fietsenwinkel te koop is, duurder dan een gewone fiets maar is wel betaalbaar voor de meeste mensen.

Het sociaal loket beschikt over een lijst van algemeen gebruikelijk voorzieningen. Deze lijst wordt continu aangepast op basis van ontwikkelingen in de praktijk.

5.1.7 Goedkoopst adequate maatwerkvoorziening

De verstrekking is altijd gebaseerd op de goedkoopst adequate maatwerkvoorziening. Er zijn vaak meerdere geschikte oplossingen, maar er wordt gekozen voor de oplossing die naar objectieve maatstaven de goedkoopste is. Indien de belanghebbende een duurdere voorziening wil (die eveneens adequaat is) komen de meerkosten voor rekening van belanghebbende. In dergelijke situaties zal de verstrekking plaatsvinden in de vorm van een PGB gebaseerd op de goedkoopst adequate voorziening.

5.1.8 Collectieve voorzieningen

Collectieve voorzieningen zijn voorzieningen die individueel worden verstrekt, maar die door meerdere personen tegelijk worden gebruikt. Tot nu toe is het collectief vervoer (de Regiotaxi) het meest duidelijke voorbeeld van een collectieve voorziening. Bij beperkingen op het gebied van vervoer ligt het primaat bij de Regiotaxi. Dat wil zeggen dat wanneer men geen gebruik kan maken van het reguliere openbaar vervoer, men in aanmerking komt voor een cliëntenpasje van de Regiotaxi. Alleen wanneer is aangetoond dat de Regiotaxi niet geschikt is voor belanghebbende, zal een maatwerk vervoersvoorziening worden verstrekt.

5.1.9 Gebruikelijke zorg

Voor de indicatiestelling voor een maatwerkvoorziening is niet alleen de situatie van de belanghebbende van belang, maar die van de leefeenheid waartoe hij behoort. Een leefeenheid is een (echt)paar met zijn inwonende meer- en de minderjarige kinderen die duurzaam samen een huishouden voeren. Mensen die samen een leefeenheid vormen, horen voor elkaar te zorgen, waar dat kan. Ze zijn dus ook gezamenlijk verantwoordelijk voor het huishouden. Het aandeel dat ieder lid van de leefeenheid geacht wordt bij te kunnen dragen aan het huishouden, wordt gebruikelijke zorg genoemd.

De indicatiestelling voor maatwerkvoorzieningen, met name bij huishoudelijke hulp, wordt sterk bepaald door de aan- of afwezigheid van huisgenoten.

Kinderen onder de 18 jaar worden geacht naar vermogen mee te helpen met het huishouden, bijvoorbeeld door hun eigen kamer op te ruimen of te helpen met de afwas. De bijdrage die zij kunnen leveren hangt met name af van hun leeftijd. Van huisgenoten tussen 18 en 23 jaar wordt verwacht dat zij een éénpersoonshuishouden kunnen onderhouden. Van huisgenoten van boven de 23 jaar wordt verwacht dat zij een meerpersoonshuishouden kunnen onderhouden.

Voor taken die tot de gebruikelijke zorg behoren wordt geen indicatie voor ondersteuning via een maatwerkvoorziening afgegeven. In situaties waarin de belanghebbende een beperkte levensverwachting heeft, wordt soepeler omgegaan met de criteria voor gebruikelijke zorg.

Als de belanghebbende alleen woont, is gebruikelijke zorg uiteraard niet aan de orde. Kamerbewoners in per kamer verhuurde panden en bewoners van gezamenlijke woonvormen (woongroepen, kloosters) vormen ook geen leefeenheid. Als bij hen een indicatie voor huishoudelijke hulp aan de orde is, wordt eventueel een indicatie afgegeven voor hun aandeel in het gezamenlijke (deel van het) huishouden, zoals het schoonhouden van gezamenlijke ruimtes e.d.

Gebruikelijke zorg kan dus aan de orde zijn bij zorg of hulp in verband met een beperking van iemand uit de leefeenheid, waarvoor geen specialistische kennis of vaardigheden nodig is, maar die iedere gezonde persoon vanaf een bepaalde leeftijd kan verlenen (huishoudelijk werk, zorgen voor kinderen).

5.1.10 Overbelasting van mantelzorger

Mantelzorg is zorg die langer dan drie maanden en intensief gegeven wordt vanuit de sociale relatie aan mensen die langdurig ziek zijn of chronisch beperkt. Tevens moet er sprake zijn van regie-overname. Mantelzorg overstijgt de gebruikelijke zorg die mensen aan elkaar verlenen. Boodschappen doen en post doornemen samen met je ouders is geen mantelzorg maar gebruikelijke zorg. Maar alle taken overnemen omdat de ouder er als gevolg van zijn aandoening langdurig niet meer toe in staat is boven gebruikelijke zorg, dus mantelzorg.

Een maatwerkvoorziening kan toegekend worden in situaties waarbij de mantelzorger problemen heeft bij de uitvoering van de mantelzorg. In situaties dat die problemen (deels) opgelost kunnen worden door het toekennen van bijvoorbeeld huishoudelijke hulp of begeleiding is dat een reden voor toekenning. Daarbij dient er van uitgegaan te worden dat de ondersteuning plaatsvindt bij de belanghebbende, die de mantelzorg ontvangt, en niet bij de mantelzorger thuis, indien die een ander woonadres heeft als de belanghebbende. In individuele gevallen kan het college besluiten om ondersteuning via een maatwerkvoorziening bij de mantelzorger zelf in te zetten om overbelasting en uitval te voorkomen.

Een probleem bij de uitvoering van de mantelzorg kan ook een dreigende overbelasting van de mantelzorger zijn. Zo kan in geval van dreigende overbelasting een maatwerkvoorziening aan de verzorgde worden toegekend. Deze voorziening kan dan niet – als het een persoonsgebonden budget betreft - door de mantelzorger worden ingevuld; het gaat immers om diens (dreigende) overbelasting. Hier gaat het om een afgeleid recht.

Respijtzorg is een voorliggende vorm van ondersteuning om de (dreigende) overbelasting van een mantelzorger te ondervangen.

5.1.11 Vervoer van en naar een maatwerkvoorziening

De belanghebbende is zelf verantwoordelijk voor vervoer van en naar een maatwerkvoorziening. Hij kan hiervoor gebruik maken van eigen vervoer of van hulp uit het eigen netwerk. Wanneer de belanghebbende beperkingen heeft op het gebied van vervoer zal hij doorgaans in het bezit zijn van een pasje voor de Regiotaxi of een taxikostenvergoeding krijgen, waarmee hij zich naar de voorziening kan vervoeren.

In de praktijk zal er worden gezocht naar de meest efficiënte manier van de inzet van vervoer, wat betekent dat ook de beschikbare inzet bij de Jeugdwet en het leerlingenvervoer hierbij wordt betrokken.

5.1.12 Plotseling en onvoorziene ondersteuningsvragen

Het college kent maatwerkvoorzieningen toe aan een belanghebbende waarbij de ondersteuningsvraag plotseling en onvoorzien optreedt. Bij ondersteuningsvragen die in de lijn der verwachting liggen en waar de belanghebbende zelf budget voor heeft kunnen reserveren, kan het college de maatwerkvoorziening afwijzen.

5.2 Vormen van maatwerkvoorzieningen

De Wmo 2015 gaat uit van maatwerk van de belanghebbende door te kijken naar de beperkingen die iemand ondervindt. Twee personen met dezelfde beperking kunnen voor andere voorzieningen in aanmerking komen, omdat zij op andere terreinen beperkingen ondervinden. Het is in deze beleidsregels dan ook niet de bedoeling om een lijst op te stellen waar iemand voor in aanmerking komt met een bepaalde beperking. Per persoon wordt eerst gekeken naar de mogelijkheden om zelf of in het netwerk oplossingen te vinden voor zijn beperking.

De volgende soorten maatwerkvoorzieningen worden onderscheiden:

• •

  Huishoudelijke hulp

• •

  Woonvoorzieningen en woningaanpassingen

• •

  Lokale vervoersvoorzieningen

• •

  Rolstoelvoorzieningen

• •

  Begeleiding

• •

  Kortdurend verblijf

• •

  Beschermd wonen en maatschappelijke opvang

5.2.1 Huishoudelijke hulp

Het kunnen voeren van een huishouden maakt langer zelfstandig wonen in de eigen leefomgeving mogelijk. Adequaat een huishouden voeren is een zeer subjectief begrip waarop eenieder eigen normen en waarden hanteert. Om dit te objectiveren en zo beter de noodzaak voor een maatwerkvoorziening te kunnen vaststellen -en met name ook het aantal uren/minuten dat nodig is om het huis schoon en leefbaar te houden te bepalen- is onder de Wmo beleid ontwikkeld.

De werkzaamheden die onder huishoudelijke hulp vallen, is in het Protocol huishoudelijke hulp beschreven en is genormeerd in tijd, afhankelijk van het aantal personen in het huishouden en de grootte van het huis. Ten aanzien van dat laatste wordt uitgegaan van het aantal gebruikte kamers dat gezien de omvang van het huishouden nodig is, niet met het werkelijke aantal kamers, als het huis groter is. Er wordt rekening gehouden met algemeen geldende standaarden ten aanzien van het voeren van een huishouden.

In bijlage 2 is het protocol huishoudelijke hulp opgenomen.

5.2.2 Woonvoorzieningen en woningaanpassingen

Om langer zelfstandig te kunnen blijven wonen in de eigen leefomgeving (dat kan de eigen woning zijn of een geschiktere woning in dezelfde omgeving) zijn er voorzieningen die dit mogelijk maken. In deze paragraaf een toelichting op verschillende soorten woonvoorzieningen en een aantal begrippen die bij de beoordeling van de noodzaak van een voorziening en in de jurisprudentie over dit onderwerp een rol spelen.

De vormen van woonvoorzieningen zijn:

• -

  de woonvoorziening in natura;

• -

  Een verhuisindicatie;

• -

  een persoonsgebonden budget te besteden aan een woonvoorziening.

Doel van de woonvoorzieningen en woningaanpassingen is het ondersteunen van iemand die beperkingen ondervindt bij het normale gebruik van de woning. Het gaat daarbij om belemmeringen die normale elementaire woonactiviteiten bemoeilijken of onmogelijk maken zoals het bereiden van eten, slapen, lichaamsreiniging, verzorgen van kinderen. De daarvoor bestemde ruimten moeten bruikbaar zijn voor de functies waarvoor ze bestemd zijn. Het gebruik van hobby-, werk- of recreatieruimte valt dan ook niet onder de ondersteuning vanuit de Wmo.

Onder belemmeringen wordt verstaan belemmeringen die rechtstreeks ondervonden worden als gevolg van de beperkingen van de belanghebbende in een woonruimte wat betreft bereikbaarheid, toegankelijkheid en bruikbaarheid. De beperkingen zijn het gevolg van de bouwkundige en woontechnische opzet van de woning.

Het gaat dus niet om het wegnemen of verminderen van de beperking, maar om het wegnemen of verminderen van belemmeringen die de aanvrager in de woonruimte ondervindt als gevolg van de beperking.

De ondersteuning vanuit de Wmo via woonvoorzieningen beperkt zich in beginsel tot personen die zelfstandig wonen. Personen die in een Wlz-instelling, een verzorgingshuis of een andere (naar aard) onzelfstandige woonvorm verblijven, kunnen geen aanspraak maken op woonvoorzieningen. In het beleid wordt een uitzondering gemaakt voor personen die hun hoofdverblijf hebben in een Wlz-instelling, maar regelmatig een bepaalde woonruimte bezoeken.

De kosten voor een verhuizing behoort tot een algemeen gebruikelijke voorziening. Van de belanghebbende mag verwacht worden dat zij een budget reserveren voor de periode dat zij vanwege het wijzigen van hun situatie of leeftijd moeten verhuizen naar een andere geschikte woning. In sommige situaties is het echter zo dat de belanghebbende daartoe niet in staat is, bijvoorbeeld vanwege de hoogte van het inkomen of omdat er sprake is van een plotselinge ontstane situatie. In specifieke situaties kan de belanghebbende in aanmerking komen voor een vergoeding van de meerkosten voor de verhuizing. Het leveren van maatwerk is hierbij leidend.

Enkele algemene bepalingen bij deze vorm van maatwerkvoorziening:

• -

  Naast woningen kunnen ook woonwagens met een vaste standplaats en woonschepen met een ligplaats worden aangepast.

• -

  Er is geen wettelijke limiet aan de hoogte van de kosten van te treffen woonvoorzieningen.

• -

  Per 2015 moeten woningaanpassingen waar mogelijk geheel afbetaald worden door de belanghebbende. Eerder was hier een wettelijke maximum termijn voor vastgelegd van drie jaar.

5.2.3 Lokale vervoersvoorzieningen

De Wmo heeft tot doel om inwoners te laten participeren in de samenleving. Vervoer speelt hierbij een belangrijke rol. Wanneer een belanghebbende problemen ervaart op het gebied van vervoer zal worden onderzocht of en welke beperkingen de belanghebbende heeft en wat de vervoersbehoefte is. Er wordt bekeken in hoeverre men zelf in de vervoersbehoefte kan voorzien (bijvoorbeeld: heeft de belanghebbende een auto of een brommer), hulp kan inschakelen van het eigen netwerk (bijvoorbeeld: kan de belanghebbende meerijden met de buurvouw of kan een familielid naar de belanghebbende toekomen in plaats van daar naar toe te reizen) of gebruik kan maken van een algemene voorziening of dat een maatwerkvoorziening noodzakelijk is.

De belangrijkste oorzaak van mobiliteitsproblemen van mensen met beperkingen is dat het huidige openbaar vervoer voor hen onvoldoende bereikbaar, toegankelijk en bruikbaar is.

In de gemeente kunnen mensen met een mobiliteitsbeperking op basis van de Wmo gebruik maken van de Regiotaxi. De Regiotaxi is een vorm van individueel taxivervoer die mensen van deur tot deur brengt tot ongeveer 15 kilometer vanaf de gemeentegrens. Om gebruik te kunnen maken van de Regiotaxi is een vervoerpas vereist.

Bij de toekenning daarvan wordt rekening gehouden met de individuele vervoersbehoefte.

Voor de verplaatsingen buiten de regio kan men reizen met Valys. Dit door de Rijksoverheid georganiseerde bovenregionale vervoer maakt geen deel uit van het vervoer in het kader van de Wmo.. Valys is een aanvullende vervoersvoorziening, die bestaat voor het vervoer voor mensen met een beperking.

Indien mensen op grond van hun medische beperkingen geen gebruik kunnen maken van de Regiotaxi en men daardoor afhankelijk is van een individuele vervoersvoorziening zoals een taxi of een rolstoeltaxi kan men in aanmerking komen voor een PGB voor de (meer)kosten van de verplaatsingen binnen de regio. Op declaratiebasis zullen de (meer)kosten aan belanghebbende worden uitbetaald. Het leveren van maatwerk is hierbij leidend.

Een auto behoort tot een algemeen gebruikelijke voorziening. Uit jurisprudentie komt naar voren dat indien de belanghebbende beschikt over een auto, ook aangenomen mag worden dat hij in staat is om de kosten voor het vervoer over de kortere en langere afstanden zelf op te brengen. Echter, indien de belanghebbende op grond van zijn beperkingen voor al zijn verplaatsingen afhankelijk is geworden van zijn eigen auto, dus ook voor die korte verplaatsingen die normaal gesproken lopend, per fiets of ander vervoermiddel afgelegd zouden worden, kan het aantal kilometers die hij/zij met de auto rijdt beduidend hoger zijn en is er sprake van meerkosten. Indien de belanghebbende daarbij een inkomen heeft lager dan 110% maal de bijstandsnorm, kan hij in aanmerking komen voor een vergoeding van de meerkosten voor zijn vervoer binnen de regio. Het leveren van maatwerk is hierbij leidend.

5.2.4 Rolstoelvoorzieningen

Een rolstoel kan worden gedefinieerd als: een verrijdbare stoel voor algemeen/individueel gebruik door personen met mobiliteitsbeperkingen, bedoeld om op een andere wijze dan lopend zich te verplaatsen dan wel verplaatst te worden met een snelheid en bereik als lopend gebruikelijk is. Onder een rolstoelvoorziening vallen ook de elektrische rolstoelen, buggy’s en duwwandelwagens.

Een belanghebbende komt voor een rolstoel in aanmerking wanneer geïndiceerde beperkingen dagelijks zittend verplaatsen in en om de woning noodzakelijk maken.

Bovendien moeten de hulpmiddelen, die kunnen worden verstrekt op grond van de Wlz een onvoldoende oplossing bieden.

Als een rolstoel wordt toegekend moet deze ook bij de gebruiker passen. Het selecteren van een rolstoel is dan aan de orde. Het selecteren van een rolstoel betekent maatwerk. De gebruiker moet er goed mee overweg kunnen en de rolstoel moet bruikbaar zijn in de omgeving waar de gebruiker woont en voor de activiteiten, die de gebruiker wil ondernemen.

Belanghebbenden die voor de beoefening van hun sport een sportrolstoel nodig hebben, kunnen alleen in aanmerking komen voor een PGB. Zij dienen hiervoor bij de aanvraag een PGB-plan zoals beschreven in bijlage 1 in te dienen. Het PGB is bedoeld voor de aanschaf en de kosten van reparatie en kan eens in de drie jaar worden verstrekt (gerekend vanaf datum nota). Bij de toekenning wordt uitgegaan van het niveau van recreatiesport. De meerkosten van speciale, duurdere voorzieningen komen voor rekening van de belanghebbende.

5.2.5 Begeleiding

De maatwerkvoorziening ‘begeleiding’ wordt per 2015 overgeheveld naar de Wmo. Begeleiding kan zowel individueel als in een groep worden geboden. Het betreft activiteiten gericht op het bevorderen of behoud van de zelfredzaamheid en tot voorkoming van opname of verwaarlozing van de belanghebbende.

Groepsbegeleiding

Groepsbegeleiding is veel al bekend onder de naam “dagbesteding” of “dagverzorging”. Groepsbegeleiding is:

• -

  programmatisch (met een vast dag en/of weekprogramma);

• -

  methodisch (een methode voor werken met de doelgroep als basis) met een welomschreven doel;

• -

  vraagt actieve betrokkenheid van de belanghebbende;

• -

  gericht op het structureren van de dag, oefenen met vaardigheden, die de zelfredzaamheid bevorderen.

Het is nadrukkelijk anders dan welzijnsactiviteiten; ook al bevatten welzijnsactiviteiten wel elementen die in groepsbegeleiding voorkomen. Voor veel belanghebbenden kan deelname aan welzijnsactiviteiten voldoende zijn om structuur te bieden aan de dag en medemensen te ontmoeten. Groepsbegeleiding ondersteunt belanghebbenden die door hun cognitieve beperkingen, ernstig fysieke beperkingen of gedragsproblematiek een dergelijke dagstructurering, gericht op het verbeteren of behouden van capaciteiten en/of het reguleren van gedragsproblemen nodig hebben. Zorgvuldig onderzoek moet uitwijzen welke vorm van ondersteuning het beste past bij de situatie van de belanghebbende.

Bij de beoordeling of iemand ondersteuning krijgt wordt gekeken naar wat iemand zelf kan met ondersteuning uit de eigen omgeving. Dat geldt ook voor vervoer naar groepsbegeleiding. Mocht dat niet lukken dan wordt bekeken of de Regiotaxi een optie is. Lukt dat niet dan wordt gekeken naar het vervoer dat bij de aanbieder van groepsbegeleiding is ingekocht.

Kortom ook voor vervoer bij groepsbegeleiding wordt gekanteld gekeken naar de ondersteuningsvraag van de belanghebbende en dus niet standaard zoals nu het geval is in de AWBZ vervoer toegekend op het moment dat er sprake is van groepsbegeleiding.

Individuele begeleiding

Individuele begeleiding kent vele vormen. Het kan zijn:

• -

  toezicht of aansturing bij activiteiten (zowel thuis als buitenshuis) op het gebied van praktische vaardigheden;

• -

  ondersteuning bij het aanbrengen van structuur c.q. het voeren van regie;

• -

  oefenen van in behandeling aangeleerde vaardigheden of gedrag;

• -

  ondersteuning bij het organiseren van het dagelijks leven (huishouden, agenda, administratie, geldzaken, regelzaken etc.); dan wordt het vaak “thuisbegeleiding“ genoemd.

Individuele begeleiding ligt in veel gevallen dicht bij huishoudelijke hulp en persoonlijke verzorging (die vanuit de AWBZ naar de ziektekostenverzekering gaat). Er zal dan ook gezocht worden naar combinaties van huishoudelijke hulp en begeleiding om de hulp zo efficiënt mogelijk in te zetten.

Individuele begeleiding kan in sommige situaties ook in een groep kunnen worden gegeven bijvoorbeeld bij activiteiten als thuisadministratie of geldbeheer. De begeleider kan dan een paar cliënten in een buurthuis ontvangen in plaats van iedere cliënt apart thuis te bezoeken.

Bij de maatwerkvoorziening begeleiding wordt de mate (“zwaarte”) van de beperkingen onderscheiden om te bepalen wat binnen het eigen netwerk of met voorliggende voorzieningen kan worden opgelost en waarvoor maatwerkvoorzieningen nodig zijn. Want: “zo zwaar als nodig, zo licht als mogelijk”.

• 1.

  Lichte beperkingen (stimuleren van het zelf uitvoeren van taken)

• 2.

  Matige beperkingen (helpen bij taken)

• 3.

  Zware beperkingen (taken en/of regie moeten worden overgenomen)

In de AWBZ werd begeleiding alleen geïndiceerd als sprake was van matige of zware beperkingen. In de Wmo is het uitgangspunt dat in alle gevallen eerst de mogelijkheden van eigen netwerk en voorliggende en algemene voorzieningen wordt onderzocht. De verwachting is dat met name bij matige en zware beperkingen maatwerkvoorzieningen zullen worden geïndiceerd. Zorgvuldig onderzoek moet uitwijzen welke vorm van ondersteuning het beste past bij de situatie van de belanghebbende.

In bijlage 3 is het normenkader van de maatwerkvoorziening begeleiding opgenomen.

5.2.6 Kortdurend verblijf

Bij kortdurend verblijf logeert iemand (maximaal 3 etmalen dus 72 uur per week) in een instelling[5]. Bijvoorbeeld in een gehandicapteninstelling, verpleeghuis of verzorgingshuis. Met een PGB is het ook mogelijk om dit bij een particulier te doen, mits het college beoordeelt dat dit een juiste besteding van het PGB is. Hierdoor wordt de mantelzorger ontlast, zodat deze de zorg langer kan volhouden en de belanghebbende thuis kan blijven wonen. Kortdurend verblijf is bedoeld voor mensen die permanent toezicht of constante zorg nodig hebben.

Alleen als er sprake is van de combinatie van voortdurende zorg en toezicht van de belanghebbende en dreigende overbelasting van de mantelzorger en als andere voorliggende voorzieningen niet voldoen kan kortdurend verblijf worden geïndiceerd. Een uitzondering hierop geldt wanneer het gaat om ouders die bovengebruikelijke zorg verlenen aan hun kinderen; hierbij hoeft geen sprake te zijn van dreigende overbelasting en kan alleen op grond van hun bovengebruikelijke taken kortdurend verblijf worden geïndiceerd. Hierbij onderzoekt het college ook altijd de mogelijkheden voor ondersteuning vanuit de Jeugdwet.

In de instelling waar de belanghebbende kortdurend verblijf ontvangt, wordt de dagelijkse zorg overgenomen. Wanneer verpleging en verzorging nodig is moet hiervoor apart een indicatie op grond van de Zorgverzekeringswet (Zvw) worden geïndiceerd. Behandeling behoort nadrukkelijk niet bij kortdurend verblijf.

5.2.7 Beschermd wonen

Belanghebbenden die door hun beperkingen behoefte hebben aan een beschermd woonklimaat dat gericht is op het bieden van structuur en ondersteuning van alle dagelijks activiteiten wonen vaak in een zogenaamde woonvorm voor beschermd wonen.

Belanghebbenden krijgen begeleiding bij het brengen van structuur in hun dagelijks leven, ondersteuning bij regelzaken en geldbeheer en bij het vinden van een passende daginvulling. Voor een deel van de belanghebbenden is beschermd wonen een opstapje naar zelfstandig wonen.

Voor beschermd wonen was een indicatie op grond van de AWBZ noodzakelijk maar deze taak wordt nu (zonder bezuinigingsdoelstelling) overgeheveld naar de Wmo. Het wordt voorlopig een taak voor de centrumgemeente Amsterdam, zij krijgen ook het budget voor deze taak. Er worden in regionaal verband indicatiecriteria voor beschermd wonen opgesteld en afspraken gemaakt over toewijzing. Ook over de uitstroom (als een belanghebbende vanuit de beschermde woonvorm naar een zelfstandige woning gaat) worden werkafspraken gemaakt met Amsterdam.

5.2.8 Maatschappelijke opvang

Maatschappelijke opvang is het tijdelijk bieden van onderdak, begeleiding, informatie en advies aan personen die, door één of meer problemen, al dan niet gedwongen de thuissituatie hebben verlaten en niet in staat zijn zich op eigen kracht te handhaven in de samenleving. Centrumgemeente Amsterdam is verantwoordelijk voor de uitvoering van een samenhangend aanbod van maatschappelijke opvang. Er wordt zowel op bestuurlijk als uitvoerend niveau samengewerkt met alle betrokken partijen (opvanginstellingen, zorgkantoren en woningcorporaties) en de gemeenten in de regio. De focus binnen de maatschappelijke opvang zal de komende jaren worden verlegd van opvang naar preventie en blijvend herstel na uitstroom. Mensen worden in hun eigen kracht ondersteund, zodat dakloosheid zoveel mogelijk wordt voorkomen. Doel is dat een opvangplek hooguit een korte tussenstop is, waarna weer participatie in de Nederlandse samenleving kan plaatsvinden.

Ook de ondersteuning van zwerfjongeren maakt onderdeel uit van het maatschappelijke opvangbeleid.

6.1 Jaarlijkse waardering mantelzorgers

Met de komst van de nieuwe Wmo is de gemeente verplicht om de mantelzorgers binnen de gemeente jaarlijks te waarderen. De gemeente Uithoorn kiest voor mantelzorgondersteuning in natura. Dit houdt in:

• -

  intensivering bereik en ondersteuning (met name vanuit mantelzorgsteunpunt Mantelzorg & Meer);

• -

  uitbreiding capaciteit ‘Vrijwillige inzet respijtzorg’ (uitvoering door mantelzorgsteunpunt Mantelzorg & Meer).

Door te kiezen voor mantelzorgondersteuning in natura kan de gemeente meer mantelzorgers bereiken (alle mantelzorgers om een belanghebbende in plaats van alleen de eerste mantelzorger, alsmede mantelzorgers die niet in de gemeente Uithoorn wonen maar wel mantelzorg verlener aan een inwoner van Uithoorn). Daarnaast heeft mantelzorgondersteuning in natura voordelen op het gebied van de kosten, controleerbaarheid en beheersbaarheid van deze vorm van ondersteuning. De keuze voor mantelzorgondersteuning in natura biedt de mogelijkheid tot (jaarlijkse) bijstelling en van prioriteiten en keuzes binnen deze ondersteuningsvorm.

Voor 2016 en verder maakt de gemeente Uithoorn gebruik van de nog uit te komen handreiking van het Rijk, de VNG en Mezzo op dit onderwerp.

6.2 Tegemoetkoming meerkosten personen met een beperking of chronische problemen

6.2.1 Vormen van meerkosten

Leven met een chronische ziekte en/of beperking brengt vaak extra kosten met zich mee, bijvoorbeeld voor zorg, vervoer, hulpmiddelen en aanpassingen. Hierdoor is het dagelijks leven voor mensen met een chronische ziekte en/of beperking duurder dan voor anderen. Deze extra kosten noemen we ‘meerkosten’.

Er kan sprake zijn van directe meerkosten dieetkosten, maaltijdvoorziening, voorgeschreven, medicijnen voor eigen rekening, eigen bijdrage, hulpmiddelen, geneeskundige hulp, bezorgkosten van boodschappen. Daarnaast kunnen er zogenaamde verborgen meerkosten zijn. Dit zijn noodzakelijke kosten, zoals stookkosten, reiskosten, waskosten of kosten door kledingslijtage die hoger zijn als gevolg van een chronische ziekte of beperking.

6.2.2 Wettelijke verplichting

De gemeente Uithoorn heeft de taak maatwerk te bieden aan mensen met een chronische ziekte en/of beperking door het compenseren van de kosten die samenhangen met de chronische ziekte of beperking. Er dient passende compensatie te worden geboden mede door het wegvallen van de onderstaande regelingen;

• •

  Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg)

• •

  Compensatie Eigen Risico (CER)

• •

  De Korting op de eigen bijdrage extramurale zorg

• •

  Regeling categoriale bijzondere bijstand ouderen (gemeentelijk minimabeleid)

• •

  Regeling chronisch zieken en gehandicapten (gemeentelijk minimabeleid)

Deze laatste twee worden van rechtswege afgeschaft omdat er geen categoriale bijstand verstrekt mag worden, de wettelijke grondslag wordt ingetrokken.

6.2.3 De maatwerkvoorziening dekking medische meerkosten

De invulling van deze nieuwe wettelijke verplichting wordt in Uithoorn uitgevoerd in de vorm van een ‘maatwerkvoorziening dekking medische meerkosten’. Via een collectieve aanvullende verzekering worden veelvoorkomende meerkosten van burgers met een laag inkomen en hoge zorgvraag als gevolg van chronische ziekte en/of aandoening gedekt, waarbij de keuze wordt geboden tussen;

• •

  AV- gemeente-Standaard

• •

  AV-gemeente-Top

De gemeente bepaalt in overleg met de zorgverzekeraar de invulling van de collectieve aanvullende verzekeringen. De AV-gemeente-Top biedt ten opzichte van de AV-gemeente-Standaard extra vergoedingen voor onder andere brillen, fysiotherapie, tandartskosten en eigen bijdragen voor thuiszorg.

6.2.4 De wijze waarop de compensatie meerkosten wordt geregeld

De collectieve aanvullende verzekering wordt beschikbaar gesteld aan belanghebbenden met ten hoogste een inkomen tot 130% van het sociaal minimum. Hiervoor overlegt belanghebbende zijn inkomens- en/of vermogensgegevens indien belanghebbende in aanmerking wenst te komen voor de maatwerkvoorziening dekking medische meerkosten.

Beide collectieve aanvullende verzekeringen bestaan uit een basisverzekering, een aanvullende verzekering en een gemeentepakket en kan alleen als totaalpakket worden afgesloten.

Op de premie voor de basisverzekering en de aanvullende verzekering wordt een collectiviteitskorting in mindering gebracht. De resterende netto premie komt voor rekening van de verzekerde en de premie voor het gemeentepakket komt voor rekening van de gemeente.

Het Eigen Risico wordt verplicht meeverzekerd. Hierbij wordt de nadruk gelegd op het preventieve karakter van deze maatregel. Inwoners die nu op grond van het lage inkomen wel zorg mijden in verband met het wettelijke eigen risico, zullen mogelijk in de toekomst een groter beroep doen op zorg en voorzieningen. Door het eigen risico mee te verzekeren wordt als het ware de drempel voor “preventieve zorg” voor deze groep weggenomen. Dit kan een grotere vraag op toekomstige zorg en voorzieningen voorkomen. De gemeente biedt een financiële compensatie die vergelijkbaar is met de weggevallen CER-regeling voor de afkoop van het Eigen Risico. Deze financiële compensatie wordt versleuteld in de gemeentelijke premiebijdrage.

Deelname aan de collectieve aanvullende verzekering is slechts mogelijk vanaf 1 januari van ieder kalenderjaar.

De zorgverzekeraar stelt geen nadere voorwaarden, ook niet ten aanzien van een mindere gezondheid om in aanmerking te komen voor de collectieve aanvullende verzekeringen. Het is aan een belanghebbende om zelf te bepalen wel/geen deelname aan een collectieve aanvullende verzekering.

Indien niet meer voldaan wordt aan de inkomenscriteria om in aanmerking te komen voor de collectieve aanvullende verzekering dan vervalt het gemeentepakket met ingang van het volgende kalenderjaar en wordt deze omgezet in een basisverzekering en aanvullende verzekering.

6.2.5 Verborgen meerkosten

Verborgen meerkosten voor mensen met een hoge zorgvraag zoals extra waskosten, extra slijtage beddengoed, extra gesprekskosten (telecommunicatie), reiskosten, kledingslijtage en extra energiekosten vallen niet binnen de dekking van de collectieve aanvullende verzekering. Voor dergelijke meerkosten bestaat de mogelijkheid om individueel maatwerk te leveren.

6.2.6 Onvoorziene situaties

Het is voorstelbaar dat een belanghebbende gedurende het jaar plotseling en onvoorzien voor hoge zorgkosten komt te staan als gevolg van een aandoening en/of beperking. Aangezien het niet mogelijk is om gedurende het kalenderjaar deel te gaan nemen aan de collectieve aanvullende verzekering, bestaat in een dergelijke situatie de mogelijkheid om individueel maatwerk te leveren.

6.3 Meldingsregeling calamiteiten en geweld

De gemeente draagt aanbieders met wie een contract is afgesloten voor Wmo-dienstverlening op een meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling vast te stellen. Iedere aanbieder dient hiervoor een protocol in acht te nemen en een aandachtfunctionaris binnen de organisatie aan te wijzen.

Overige calamiteiten en vormen van geweld die bij het verlenen van maatschappelijke ondersteuning plaatsvindt, dient bij een bij een toezichthoudend ambtenaar gemeld te worden. De gemeente Uithoorn onderzoekt nog met de gemeente Diemen en Ouder-Amstel op welke wijze dit eventueel in regionaal verband opgepakt kan worden.

6.4 Overgang financiële tegemoetkoming

In de nieuwe Wmo hebben de gemeenten geen mogelijkheid meer om de huidige vormen van financiële tegemoetkomingen te verstrekken. Dit geldt bij de (rolstoel)taxikostenvergoeding, de meerkosten bij het gebruik de eigen auto en de verhuiskostenvergoeding. Deze voorzieningen worden onder het PGB gebracht. Belanghebbenden die momenteel een financiële tegemoetkoming ontvangen worden hierover geïnformeerd. Afhankelijk van de individuele situatie wordt voor deze belanghebbenden gezocht naar een passend alternatief.

7.1 Indexering

De beslissingsbevoegdheid van deze beleidsregels is een taak van het college. Om deze reden is het voor de hand liggend alle bedragen in een financieel besluit op te nemen, zodat de bedragen snel en gemakkelijk aan te passen zijn.

7.2 Klachtenregeling

Indien een belanghebbende het gevoel heeft onjuist bejegend te zijn, kan men een klacht indienen.

Klachten kunnen betrekking hebben op de handelswijze van de gemeente, dan wel van (een medewerker van) de aanbieder van een maatwerkvoorziening. De gemeente legt de aanbieders van voorzieningen in de verordening op een klachtregeling te hebben en ziet toe op de naleving daarvan. Klachten met betrekking tot de handelswijze van de gemeentelijke organisatie worden in behandeling genomen door de interne klachtencoördinator, die met de belanghebbende afstemt wat de beste manier is om de klacht verder af te handelen.

Binnen de gemeente Uithoorn is de burgemeester als portefeuillehouder klachten van iedere ingediende klacht op de hoogte en neemt het college zelf een besluit inzake klachten die niet in onderling overleg naar tevredenheid kunnen worden opgelost.

Uithoorn is aangesloten bij de Nationale ombudsman als onafhankelijke externe klachtbehandelaar. Hier kan een belanghebbende terecht als hij van mening is dat zijn klacht niet naar behoren is afgehandeld, of als hij het met de uitkomst niet eens is.

Deze regelgeving is vastgelegd in de Klachtenregeling Uithoorn 2004.

7.3 Inwerkingtreding en citeertitel

Deze beleidsregels treden in werking op 1 januari 2015.

Deze beleidsregels kunnen worden aangehaald als: Beleidsregels maatschappelijke ondersteuning Uithoorn 2015.