Verplaatsingskostenregeling provincie Utrecht 2011

TOELICHTING

Algemene toelichting

Er zijn twee soorten verplaatsingskostenvergoedingen die zo nauw met elkaar samenhangen dat ze in één regeling zijn opgenomen:

Verhuiskostenvergoeding

Vergoeding woon-werkverkeer;

De noodzaak om voor een nieuwe Verplaatsingskostenregeling is onder andere gelegen in het feit dat in het verleden de rijksregelingen terzake integraal zijn overgenomen. Door de sectoralisatie van de overheid zijn de rijksregelingen niet meer synchroon komen te lopen met onze eigen uitvoeringspraktijk. Daarnaast is juist deze uitvoeringspraktijk toe aan een update, niet in de laatste plaats vanwege de recente, niet geringe, fiscale maatregelen. Tegelijkertijd beogen we een meer doelmatige inrichting van de administratie.

Belangrijk is dat de fiscale ontwikkelingen op de voet worden gevolgd. Als voorbeeld kan worden genoemd de 15-centregeling. Binnen een maand is dit bedrag veranderd via 17 cent in 18 cent.

Verhuiskostenvergoeding

De tegemoetkoming in de verhuiskosten bestaat uit drie onderdelen, te weten de volledige kosten van het transport van de boedel, eventuele dubbele woonlasten en vergoeding van overige direct aan de verhuizing gerelateerde kosten. De kosten van transport mogen fiscaal bezien volledig worden vergoed. Ter zake van het onderdeel overige kosten is de vergoeding gemaximeerd op € 5.445,= (bedrag geldend in 2003).

Voorgesteld wordt het bestaande verschil in de verhuiskostenvergoeding ten aanzien van werknemers die van een andere overheidswerkgever overkomen en werknemers die uit het bedrijfsleven komen op te heffen. De eerste categorie krijgt 100% verhuiskostenvergoeding bij verhuizing binnen twee jaar na indiensttreding, de tweede categorie krijgt slechts 50% van de kosten vergoed. Uit arbeidsmarkttechnisch oogpunt is dit verschil niet goed te handhaven.

Behalve de voorwaarde dat binnen twee jaar na indiensttreding de verhuizing moet hebben plaatsgevonden geldt ook nog de voorwaarde dat de oude woning verder dan 50 km van het Provinciehuis moet zijn gelegen en de nieuwe woning binnen een straal van 25 km van het Provinciehuis moet liggen. De grens van 50 kilometer is gelijk aan het maximum aantal kilometers dat wordt vergoed in het kader van het woon-werkverkeer.

Vergoeding woon-werkverkeer

In de regeling is het uitgangspunt vastgelegd dat de medewerker zelf verantwoordelijk is voor zijn woon-werkverkeer. De grootverbruikerscontracten met de Nederlandse Spoorwegen en met Connexxion worden dan ook opgezegd per 1 december 2004.

Het aantal soorten tegemoetkomingen is beperkt tot drie, namelijk een tegemoetkoming openbaar vervoer, een algemene tegemoetkoming en de 18-centregeling (was eerst 15 cent, toen 17 cent en nu 18 cent).

Afgeschaft zijn de fietsvergoeding en de carpoolvergoeding.

Tegelijkertijd wordt voorgesteld de vergoeding te maximeren tot een afstand van 50 km. Het wordt in overheidsland meer en meer gebruikelijk om de te vergoeden afstand woon-werkverkeer te beperken, met name om te stimuleren dat uit milieuoverwegingen men toch dichterbij de standplaats gaat wonen. Bovendien komt deze afstand ongeveer overeen met de provinciegrens. In dit verband wordt voorgesteld de tegemoetkoming voor woon-werkverkeer eenduidig vast te stellen aan de hand van de afstand woonplaats - standplaats, welke objectief is te bepalen aan de hand van de postcode.

Er is een fietsplan ingevoerd, waaraan door iedereen kan worden deelgenomen indien drie jaar lang de vergoeding woon-werkverkeer wordt ingeleverd. Per persoon wordt daarvoor per drie jaar een bedrag ter beschikking gesteld van € 749,-- aangevuld met € 250,-- voor fietsaccessoires en/of een fietsenstalling, uiteraard indien gewenst. Voor degenen die geen tegemoetkoming kunnen inleveren omdat die is ingetrokken, geldt per drie jaar een eenmalige bijtelling bij het loon van € 68,--. Ondertekenen van een fietsverklaring is een fiscale verplichting. Fiscale bepalingen zullen onverkort worden uitgevoerd. Onjuiste verklaringen komen ten laste van de betreffende medewerker.

Tot slot is er nog de algemene vergoeding op basis van de "oude regeling". Dit is een vergoeding die wordt berekend op basis van de kosten van openbaar vervoer onder aftrek van een eigen bijdrage met een maximum van respectievelijk € 100,91 minus € 49,93 (bedragen 2003).

Schematisch komt de tegemoetkoming woon-werkverkeer er als volgt uit te zien.

Woon-werkverkeer ≤ 50 km fietsplan openbaar vervoer algemene vergoeding 18 ct regeling

Voor het openbaar vervoer geldt:

OV-verklaring: onbelaste vergoeding

geen OV-verklaring: belaste vergoeding

Artikelsgewijze toelichting

WOON-WERKVERKEER

Artikel 1, eerste lid.

Het kan voorkomen dat een medewerker ook krachtens een andere regeling of wettelijke voorziening een bijdrage ontvangt in de kosten voor woon-werkverkeer. Te denken valt hierbij aan een vergoeding in het kader van de Wet REA of de Wajong. In voorkomend geval worden beide vergoedingen met elkaar verrekend.

Artikel 1, tweede, derde en vierde lid.

Ter zake van de hoogte van de vergoedingen in deze regeling geldt het heersende fiscale regime. Bedragen worden daaraan aangepast. Ook komt min of meer regelmatig de Belastingdienst de personeelsadministratie controleren. In het geval dat bij zo'n controle onvolkomenheden worden geconstateerd kan de Belastingdienst de provincie een naheffing alsmede een boete opleggen. De naheffing en boete zullen onverkort op de medewerker worden verhaald indien het blijkt dat de medewerker een foutieve opgave heeft gedaan.

Wordt geconstateerd dat er onjuiste gegevens zijn verstrekt dan kan een ten onrechte verstrekte vergoeding worden teruggevorderd.

Artikel 2

Dit artikel bepaald eenvoudig dat een medewerker recht heeft op een tegemoetkoming in de kosten ten behoeve van zijn woon-werkverkeer. Dit woon-werkverkeer kan plaatsvinden met openbaar vervoer of anderszins (fiets of auto).

Artikel 3

De maximale afstand woon-werkverkeer waarover een vergoeding wordt verleend bedraagt 50 kilometer. Deze afstand wordt bepaald door middel van het programma "Travelmanager". Uitgangspunt voor het bepalen van de hoogte van de vergoeding is het goedkoopste tarief van openbaar vervoer (dus voornamelijk jaarabonnementen). Het gebruik van het openbaar vervoer moet wel worden aangetoond middels het overleggen van originele reisbescheiden.

Als het openbaar vervoer niet wordt gebruikt dan is een vergoeding mogelijk van maximaal € 100,91 onder aftrek van een eigen bijdrage van € 49,93. Voor het berekenen van deze vergoeding is eveneens uitgangspunt de goedkoopste manier van reizen per openbaar vervoer. Uiteraard wordt deze vergoeding getoetst aan de regels van het reiskostenforfait voor de bepaling welk gedeelte van de vergoeding belasting- en premievrij is.

Bij een afstand woon-werkverkeer van 10 kilometer of minder wordt geen vergoeding verstrekt anders dan een vergoeding voor openbaar vervoer.

Het vijfde lid is opgenomen ervan uitgaande dat de betrokken ambtenaar zijn abonnement pas na twee maanden kan inleveren bij NS of Connexxion. Het hoeft geen betoog dat bij beëindiging van het dienstverband het abonnement vervalt en de kaart moet worden ingeleverd.

Artikel 4

In dit artikel is het fietsplan opgenomen. Het fietsplan behelst de vergoeding van € 749,- voor de aanschaf van een fiets die op meer dan de helft van de voor betrokkene geldende werkdagen voor zijn woon-werkverkeer wordt gebruikt. Daar staat tegenover dat betrokkene zijn vergoeding woon-werkverkeer inlevert. De vergoeding voor de aanschaf van een fiets kan slechts één keer in de drie jaar worden verstrekt. Binnen het fiscale regime is het ook nog mogelijk tot maximaal € 250,- per drie jaar te vergoeden voor fietsaccessoires (regenpak, extra fietsslot, fietsverzekering of fietsenstalling).

Opgemerkt zij dat de fietsvergoeding van € 9,08 (belast dan wel onbelast) is vervallen. Degenen die geen vergoeding woon-werkverkeer ontvangen kunnen ook deelnemen aan het fietsplan. Voor hen geldt dat eenmalig € 68 bij het loon moet worden opgeteld.

Artikel 5

De directeur kan functies aanwijzen die als zogenaamde uitrukfunctie worden aangemerkt. Dat houdt in dat de betrokken medewerkers altijd de beschikking moeten hebben over een auto. Zij ontvangen voor de kilometers van hun woon-werkverkeer € 0,18. Ditzelfde geldt ook voor hen die minimaal 10 dienstreizen per maand maken.

Overigens zal deze bepaling in steeds mindere mate toegepast hoeven te worden omdat inmiddels dienstauto's beschikbaar zijn via Mobility Mixx (een bedrijf gelieerd aan Connexxion).

VERHUISKOSTEN

Artikel 6

In drie gevallen komt een medewerker in aanmerking voor een vergoeding in de kosten van verhuizing. In de eerste plaats is dat wanneer de medewerker een functie vervult welke door de directeur is aangewezen als functie waarvoor de verhuisplicht geldt. In de tweede plaats zijn dat die medewerkers die binnen twee jaar vrijwillig verhuizen van een woonplaats verder dan 50 km naar een woonplaats die dichter is dan 25 km van de standplaats. In de derde plaats zijn het die medewerkers die een dienstwoning betrekken of moeten verlaten.

Artikel 7

De vergoeding bestaat uit 100% van de directe verhuiskosten zoals transportkosten en kosten van het inpakken van breekbare zaken alsmede extra woonkosten (deze gedurende maximaal 4 maanden tot ten hoogste € 275,- per maand). Daarnaast wordt voor de overige verhuiskosten vergoed 12% van 12 x het maandsalaris. Het minimum waarover dit wordt berekend is het maximum van taakgroep 6. Het maximumbedrag is € 5.445,-. Dit bedrag wordt vastgesteld door de Minister van financiën.

Artikel 8

De verhuizing dient plaats te vinden door een erkende verhuizer. De keuze voor een verhuizer gebeurt aan de hand van drie offertes. Uiteraard gaan we voor de laagste offerte. De verhuizing kan ook door de ambtenaar zelf worden uitgevoerd. Dan zijn de transportkosten (artikel 7 onder a) de kosten van de huurauto en eventuele brandstof voor ten hoogste 3 ritten.

Artikel 9

Het is mogelijk dat een ambtenaar met verhuisplicht ook wordt verplicht dichtbij de standplaats te wonen in de maximaal twee jaar die betrokkene heeft om definitief te verhuizen. De reden kan eenvoudig zijn omdat het woon-werkverkeer niet in het belang van de dienst is in verband met de afstand c.q. duur ervan. In dat geval is voor ten hoogste 6 maanden een vergoeding van eventuele pensionkosten mogelijk. De vergoeding bedraagt maximaal 90% van de verschuldigde pensionkosten. Uiteraard ontslaat dit de betrokken medewerker niet van zijn verhuisplicht.

Artikel 10

Bij ontslag binnen drie jaar nadat voor een vrijwillige verhuizing een vergoeding is ontvangen wordt deze terug gevorderd dan wel op het laatste netto salaris ingehouden. Overigens wordt de vergoeding alleen maar verstrekt als betrokkene een verklaring ondertekent dat hij bekend is met deze terugbetalingsverplichting.

De ontslaggronden zijn specifiek vermeld in artikel B.11, onder a, l, m en n:

op aanvraag, met inachtneming van het bepaalde in artikel B.12 (a);

wegens een onherroepelijk geworden veroordeling tot vrijheidsstraf wegens misdrijf of tot terbeschikkingstelling (l);

wegens het verstrekken van onjuiste of onvolledige gegevens bij of in verband met indiensttreding of keuring, zonder welke handelwijze niet tot aanstelling of goedkeuring zou zijn overgegaan, tenzij de ambtenaar aannemelijk maakt dat hij te goeder trouw heeft gehandeld (m);

als disciplinaire straf, met inachtneming van het bepaalde in artikel G.4 (n).

Artikel 11

Gedeputeerde staten kunnen in bijzondere gevallen een uitzondering maken. Te denken valt aan een bijzondere woon-werkverkeervergoeding voor gehandicapten.

Artikel 12

De overgangsbepaling is op 24 augustus 2004 als volgt aangepast:

Gedeputeerde Staten besluiten:

• 1.

  De Verplaatsingskostenregeling voor wat betreft de vergoeding woon-werkverkeer in die zin aan te passen dat de overgangsbepaling komt te luiden als volgt:

  • -

    drie jaar aanvulling van de vergoeding tot 100% van de kosten woon-werkverkeer (bedrag gefixeerd op het niveau van 1 januari 2004), waarbij de helft van de aanvulling voor rekening van de werkgever komt en de helft ten laste van het budget decentrale arbeidsvoorwaardenmiddelen komt.

  • -

    7 jaar aansluitend de aanvullende vergoeding welke wordt afgebouwd naar nul, met een jaarlijks gelijk percentage, geheel ten laste van het budget decentrale arbeidsvoorwaardenmiddelen.

• 2.

  hiertoe de Verplaatsingskostenregeling provincie utrecht 2004 aan te passen.

Op 1 januari 2004 is de nieuwe Verplaatsingskostenregeling m.b.t. de verhuiskostenvergoeding en de vergoeding woon-werkverkeer in werking getreden. Ter zake van deze regeling was overeenstemming bereikt in de commissie Georganiseerd Overleg. In de nieuwe regeling was rekening gehouden met een overgangsmaatregel van 100% vergoeding tot 1 december 2004 zijnde de datum waarop de contracten met NS en Connexxion voor het woon-werkverkeer aflopen. De Ondernemingsraad heeft uit de organisatie berichten ontvangen aangaande de negatieve uitwerking voor een aantal medewerkers. Dat heeft geleid tot het voornoemde verzoek van de Ondernemingsraad om een ruimere overgangsmaatregel. In de vergadering van het GO van 21 juni 2004 is hierover een onderhandelaarsakkoord overeengekomen. Concreet dient hiermee de Verplaatsingskostenregeling provincie Utrecht 2004 te worden aangepast.

Argumenten

De nieuwe regeling heeft de volgende consequentie ten aanzien van de vergoeding:

99 medewerkers hebben een woon-werkafstand groter dan 50 km; voor hen geldt dus een zekere achteruitgang in de vergoeding van hun woon-werkverkeer

17 van hen hebben een andere regeling ("oude" regeling)

4 betreffen een bijzondere situatie (o.a. langdurige ziekte)

26 gaan er niet op achteruit (waarschijnlijk vanwege de toevoeging in de vergoeding van 2 zones busverkeer aan de openbaarvervoervergoeding)

1 betreft een stagiair die verder buiten beschouwing wordt gelaten voor wat betreft de kosten.

51 gaan er financieel op achteruit wanneer vergoed wordt max. € 2.460,-.

Dit bedrag is berekend aan de hand van een dorp met een station op 50 km afstand + 2 zones aan- en afvoer met de bus.

2 van hen gaan er € 2.020,28 en € 1.723,68 op achteruit. Dit betreffen echter beiden zeer speciale afspraken die verder dan ook buiten beschouwing worden gelaten.

De overige 49 medewerkers gaan er op jaarbasis als volgt op achteruit:

Van € 50 tot € 100 : 6 (4 x € 51,20 en 2 x € 60,68)

Van € 100 tot € 200 : 10 (1 x € 105,20; 4 x € 112,62; 3 x € 158,20; 1 x € 181,24 en 1 x € 190,72)

Van € 200 tot € 300 : 2 (1 x € 251,48 en 1 x € 294,26)

Van € 300 tot € 400 : 7 (1 x € 318,26; 1 x € 333,10; 1 x € 358,24; 3 x € 380,20 en 1 x € 396,26)

Van € 400 tot € 500 : 20 (2 x € 404,20; 1 x € 425,32; 1 x € 451,82; 3 x € 456,06; 3 x € 462,28

1 x € 466,66; 1 x € 467,20 en 8 x € 472,24)

Meer dan € 500 : 4 ( € 527,86; € 542,82; € 548,40 en € 597,20)

-------

49 voor totaal € 16.959,48