Verordening Langdurigheidstoeslag Wijchen 2009

Ondertekening

Toelichting bij de Verordening Langdurigheidstoeslag Wijchen 2009

Deze verordening is tot stand gekomen als gevolg van een wetswijziging in de Wet werk en bijstand waarin van de langdurigheidstoeslag een bijzondere vorm van (categoriale) bijzondere bijstand is gemaakt. Hiermee staat de regeling open voor eigen beleidsregels van de gemeente.

Deze benadering sluit aan bij het uitgangspunt om, daar waar het kan, de gemeente de vrijheid en verantwoordelijkheid te geven zelf invulling te geven aan een regeling en op die manier optimaal maatwerk te kunnen leveren. Een aantal punten vult de wetgever zelf in, onder meer de wijziging van de minimale leeftijd van 23 jaar naar 21 jaar. De doelstelling van de langdurigheidstoeslag blijft onveranderd, te weten het op aanvraag bieden van financiële ondersteuning wanneer men langdurig op een laag inkomen is aangewezen en geen perspectief heeft op verbetering van dit inkomen door bijvoorbeeld werkaanvaarding of –uitbreiding.

De gemeente kan zelf de hoogte van de langdurigheidstoeslag vaststellen en de doelgroep bepalen. Een belanghebbende komt slechts eenmaal per 12 maanden voor de langdurigheidstoeslag in aanmerking. Om de doelgroep af te bakenen dient de gemeente een aantal criteria nader in te vullen, zoals het begrip ‘laag inkomen’, wanneer er sprake is van ‘geen arbeidsperspectief’ en welke termijn aan het begrip ‘langdurig’ verbonden wordt.

Op grond van artikel 8, in combinatie met artikel 36 van de Wet werk en bijstand, stelt de gemeenteraad van Wijchen de Verordening Langdurigheidstoeslag Wijchen 2009 vast.

Artikelsgewijs

In onderstaande toelichting wordt ingegaan op een aantal artikelen, dat toelichting behoeft.

Artikel 1 Begripsbepalingen

In dit artikel worden definities gegeven van begrippen die meer dan eens in de verordening voorkomen, en waarvan het van belang is dat er telkens hetzelfde onder wordt verstaan. In een aantal gevallen wordt verwezen naar definities in de wet om ervoor te zorgen dat er zoveel mogelijk aansluiting blijft bij de wetgeving die van toepassing is.

Gekozen is, de referteperiode vast te stellen op 5 jaar, ofwel 60 maanden voorafgaand aan de peildatum. Hiermee is meteen invulling gegeven aan het begrip ‘langdurig’. Dus over de duur van de referteperiode wordt bepaald of iemand langdurig een laag inkomen en een gebrek aan arbeidsmarktperspectief heeft.

Artikel 2 Doelgroep

De doelgroep is in feite iedereen die aan de criteria voldoet welke in deze verordening nader zijn ingevuld.

Lid 2. Bepaalde groepen zijn uitgesloten van het recht op de langdurigheidstoeslag. Het gaat hier om personen die in principe wel aan de voorwaarden zouden voldoen maar van wie gesteld kan worden dat een recht op de langdurigheidstoeslag niet overeen zou komen met de aard en doelstelling ervan.

• a.

  Van studenten wordt per definitie gesteld dat zij arbeidsmarktperspectief hebben. Om te voorkomen dat degene met een baan met een minimuminkomen, die zijn positie middelsavondstudie probeert te verbeteren, niet in aanmerking zou komen, is bepalend of destuderende in de referteperiode studiefinanciering heeft genoten. Studiefinanciering is immersalleen mogelijk bij een dagstudie en bij studenten beneden een bepaalde leeftijd. Als het gaatom gehuwden, of degenen die daarmee gelijk te stellen zijn, waarvan één van beide een uitkering opgrond van de Wet op de Studiefinanciering heeft genoten in een periode waarin beiden niet alsgehuwd zijn aan te merken, komt het recht de ander toe, voor zover aan de overige voorwaarden isvoldaan.

• b.

  We hebben het hier niet per definitie over een AWBZ instelling. De term AWBZ instelling kan namelijk verwarring veroorzaken. Dit omdat bijvoorbeeld zowel verpleeghuizen en verzorgingshuizen als instellingen voor begeleid kamerbewonen zogenoemde AWBZ instellingen zijn. De bedoeling van de regeling is echter alleen díe bewoners tot de doelgroep te rekenen die redelijkerwijs ook de kosten maken waarvoor de langdurigheidstoeslag is bedoeld. De bewoners van een verpleeghuis komen niet voor hoge kosten zoals vervangingsuitgaven te staan. Bewoners van verzorgingshuizen en instellingen van begeleid kamerbewonen hebben die kosten nadrukkelijk wel. Daarom worden zij niet van het recht op langdurigheidstoeslag uitgesloten.

Artikel 3 Laag inkomen

Onder laag inkomen wordt verstaan een netto inkomen ter hoogte van 100% van de toepasselijke bijstandsnorm.

Er is bewust niet voor gekozen om het recht op langdurigheidstoeslag ook toe kennen bij

een inkomen boven bijstandsniveau.

Van deze bevoegdheid wordt om een twee redenen geen gebruik gemaakt. Ten eerste omdat dit ongewenste armoedeval-effecten in zich heeft. Ten tweede omdat het in aanmerking laten komen van belanghebbenden met een inkomen van bijvoorbeeld 110% van de bijstand niet valt te rijmen met de wettelijke uitsluiting van belanghebbenden van 65 jaar of ouder. Zij zijn immers uitgesloten van het recht op langdurigheidstoeslag, omdat hun inkomen al voldoende hoger zou zijn dan de

bijstandsnorm voor belanghebbenden tot 65 jaar. Het verschil is echter maar ongeveer 5

tot 9 % (precieze percentage is afhankelijk van de vraag of iemand een alleenstaande,

alleenstaande ouder of gehuwde is). Het hanteren van een grens van 110% zou daarom

maken dat de uitsluiting van 65-plussers in dat geval strijdig is met het verbod op leeftijdsdiscriminatie zoals dat is vastgelegd in artikel 26 van Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten. De feitelijke ruimte is dus beperkt tot een grens van maximaal ongeveer 105 % van de bijstandsnorm.

Artikel 4 Gebrek aan arbeidsmarktperspectief

Er is een gebrek aan arbeidsmarktperspectief als gedurende de referteperiode sprake is van een laag inkomen als bedoeld in artikel 3 en belanghebbende geen perspectief heeft zijn inkomen door arbeidsinschakeling te vergroten of geen perspectief heeft op progressie op de arbeidsmarkt.

Dus burgers met inkomsten uit arbeid of in verband met arbeid kunnen ook in aanmerking komen voor langdurigheidstoeslag zolang zij aan de inkomenseis voldoen. Deze burgers hebben een gebrek aan perspectief om door middel van progressie op de arbeidsmarkt het inkomen te vergroten en de wetgever heeft deze groep niet willen uitsluiten van het recht op de langdurigheidstoeslag.

Artikel 5 Hoogte langdurigheidstoeslag

De hoogte van de langdurigheidstoeslag is gebaseerd op de huidige hoogte. Om niet

jaarlijks de verordening aan te hoeven passen is gekozen om de hoogte jaarlijks automatisch

mee te laten bewegen met de bijstandsnormen. Omdat de bijstandsnormen in beginsel

2 maal per jaar worden geïndexeerd en de langdurigheidstoeslag maar eenmaal,

wordt steeds vergelijking gemaakt met de bijstandsnormen van per 1 januari van het

voorafgaande jaar.

In het derde lid wordt een regeling overeenkomstig artikel 24 WWB gegeven voor situaties

waarin bij gehuwden één van beide partners is uitgesloten van het recht op langdurigheidstoeslag

ingevolge artikel 11 of artikel 13 lid 1 WWB. De WWB voorziet immers

niet in een afwijzingsgrond voor de rechthebbende echtgenoot, terwijl daarentegen het

toekennen van het bedrag voor gehuwden in dergelijke situaties ook niet opportuun is.

NB: Dit derde lid ziet enkel op de situatie dat er bij een echtgenoot sprake is van een

uitsluitingsgrond op grond van artikel 11 of artikel 13 lid 1 WWB. Indien één van beide

gehuwden niet in aanmerking komt voor het recht op langdurigheidstoeslag wegens het

niet voldoen aan de voorwaarden als genoemd in artikel 36 WWB of in deze verordening,

hebben beide echtgenoten geen recht op langdurigheidstoeslag. Het recht op langdurigheidstoeslag

komt gehuwden immers gezamenlijk toe. Zij moeten daarom ook allebei, zowel afzonderlijk als gezamenlijk aan de voorwaarden voldoen.

Artikel 8 Inwerkingtreding

Bij de inwerkingtreding is aangesloten bij de beoogde inwerkingtreding van het wetsontwerp, namelijk 1 januari 2009. In het wetsontwerp is een bepaling over overgangsrecht opgenomen, zodat dit niet in deze verordening geregeld hoeft te worden