Besluit voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Winterswijk 2009

Ondertekening

Hoofdstuk 1. Bijzondere regels over het persoonsgebonden budget.

Algemeen.

De systematiek van de Verordening is dat steeds algemene voorzieningen, waaronder bijvoorbeeld een rolstoelpool, een scootmobielpool of hulp bij huishouden verleend door een wijksteunpunt het primaat hebben. Bij algemene voorzieningen is geen persoonsgebonden budget mogelijk, waar tegenover staat dat de algemene voorziening een snel te realiseren oplossing biedt en er bij algemene voorzieningen een eenvoudige en lichte toelatingstoets geldt en er bij de verstrekking daarvan nooit een eigen bijdrage wordt gevraagd. Dit wordt verder uitgewerkt in artikel 1 lid 2.

Voor alle andere voorzieningen geldt dat er een persoonsgebonden budget kan worden gevraagd, waarbij dan de volgende bijzondere regels gelden (de leden 2, 3 en 4.).

Artikel 1. Regels rond verstrekking.

1.1.

Verstrekking van een persoonsgebonden budget vindt plaats op verzoek van de aanvrager. Dit kan bij voorkeur tegelijk met de aanvraag, indien op dat moment al duidelijk is dat de aanvrager dit wenst.

1.2.

Een aanvrager komt in eerste instantie in aanmerking voor een algemene voorziening. Is die niet passend, dan kan de aanvrager al dan niet een individuele voorziening ontvangen. Daarna kan op verzoek van de aanvrager verstrekking in de vorm van een persoonsgebonden budget plaatsvinden. Niet in alle situaties is het mogelijk een persoonsgebonden budget te ontvangen. Allereerst is het niet mogelijk een persoonsgebonden budget te ontvangen als een algemene voorzieningeen goede en snelle oplossing biedt. Daarvan zal sprake zijn indien het gaat om een beperkte omvang in tijd en/of duur.

Daarnaast zal ook in situaties dat tijdens onderzoek duidelijk wordt dat een aanvrager problemen zal krijgen met het omgaan met een persoonsgebonden budget, dit als contra-indicatie worden opgevat.

Een PGB is ook niet mogelijk als een collectieve voorziening een adequate oplossing biedt. Het is nl. niet de bedoeling dat het voortbestaan van een collectieve voorziening bedreigd kan worden door het verstrekken van PGB’s.

Indien er een kortdurende indicatie voor hulp bij huishouden wordt afgegeven, wordt de keuze voor een PGB ook niet geboden; net als bij een algemene voorziening is er sprake van een beperkte omvang in tijd/duur.

1.3.

Een woonvoorziening kan verstrekt worden als voorziening in natura. Dit zal vooral gelden voor kleinere, losse en daarom vaak herbruikbare voorzieningen, zoals tilliften, toiletstoelen en dergelijke voorzieningen. Dit artikellid bepaalt dat bepaalde roerende woonvoorzieningen uitsluitend in natura worden aangeboden, om te voorkomen dat er sprake zal zijn van kapitaalvernietiging.

Deze verstrekking en het niet bieden van een keuze voor een persoongebonden budget hangt samen met het vormen van een depot en de daarmee samenhangende herverstrekking.

1.4.

De sportrolstoel is een voorziening die meegenomen wordt vanuit de Wvg zonder dat deze sportrolstoel in de Wvg of in de Wmo wordt genoemd. De sportrolstoel is een bovenwettelijke voorziening en in de Wvg opgenomen naar aanleiding van een verzoek van de Tweede Kamer. Daarom wordt de verstrekkingswijze, zoals bij de Wvg gewoon voortgezet, hetgeen betekent dat een sportrolstoel alleen verstrekt wordt als een persoonsgebonden budget. Dit persoonsgebonden budget hoeft niet kostendekkend te zijn en dient beschouwd te worden als tegemoetkoming in de kosten van aanschaf en onderhoud voor een periode van drie jaar. Na drie jaar kan opnieuw een persoonsgebonden budget worden toegekend.

1.5.

De keuze die gemaakt wordt ten aanzien van de verantwoording van het persoonsgebonden budget wordt hier vastgelegd.

NB: Door de VNG wordt nog onderzocht of de accountant hier eisen aan stelt als het gaat om steekproefsgewijze controle. Dit artikel zal naar aanleiding van die uitkomsten nog aangepast kunnen worden. Bij interne controle is een steekproef van minimaal

10 % gebruikelijk.

Hoofdstuk 2. Eigen bijdragen, eigen aandeel en besparingsbijdrage.

Artikel 2. Omvang van de eigen bijdrage en het eigen aandeel.

Artikel 2a

In lid 1 wordt vastgelegd dat er een eigen bijdrage zal worden gevraagd voor bepaalde Wmo-voorzieningen. Dit is bij de vaststelling van de Wmo-verordening en het besluit 2007 een politieke keuze geweest. Deze politieke keuze werd in de verordening al wel verwoord en is nu voor de volledigheid ook in het besluit opgenomen.

In lid 2 wordt de uitzondering voor het vragen van een eigen bijdrage bij een (sport)rolstoel verwoord.

In lid 3 wordt vastgelegd dat er aan de ouder(s)/verzorger(s) van een aanvrager, jonger dan 18 jaar, geen eigen bijdrage wordt gevraagd. In het kader van de zorgplicht van een ouder/verzorger zou gesteld kunnen worden dat er wel een eigen bijdrage zou kunnen worden gevraagd. Er bestaat juridisch gezien echter nog onduidelijkheid over de (on)mogelijkheid van het vragen van een eigen bijdrage aan ouders/verzorgers. E.e.a zal door VWS worden uitgezocht (n.a.v. een vraag van Schülinck). Zodra er nieuws is omtrent dit onderwerp, zullen we dat van Schülinck horen.

Lid 4 geeft aan dat er voor het collectief vervoer geen eigen bijdrage via het Cak geïnd wordt. Geïndiceerden betalen per zone een gereduceerd tarief met een maximum van 5 zones. Hierboven betalen geïndiceerden een openbaar vervoer tarief.

Artikel 2b

Hoofdstuk IV van de Algemene Maatregel van Bestuur van het Rijk (AMvB) óók het Besluit maatschappelijke ondersteuning genoemd, handelt over eigen bijdragen en het eigen aandeel bij financiële tegemoetkomingen. In artikel 4.1 van de AMvB wordt onder a, b, c en d aangegeven welke bedragen de minister als maximum laat gelden voor welke groepen. Lid 2 van artikel 4.1. geeft aan dat de gemeenteraad kan bepalen dat de genoemde bedragen in gelijke mate gewijzigd worden. Wat onder “in gelijke mate” wordt begrepen, staat verwoord in de AMvB op pagina 21. Ook het percentage van 15% kan door de gemeenteraad naar beneden gewijzigd worden. In dit artikel worden de bedragen genoemd zoals die van toepassing zijn. Deze bedragen worden door een bepaling in de verordening door de Raad vastgesteld, maar worden hier voor de volledigheid vermeld.

Artikel 3. Negenendertig perioden van vier weken.

Lid 1.Artikel 4.1., lid 3 van het Besluit maatschappelijke ondersteuning (AMvB) bepaalt dat bij roerende zaken die in eigendom worden verschaft of bij bouwkundige of woontechnische aanpassingen de eigen bijdrage (alleen bij voorzieningen in natura en PGB) of het eigen aandeel (alleen bij een financiële tegemoetkoming) over maximaal 39 perioden van vier weken gevraagd mag worden. Dit artikel geeft de invulling daarvan.

Lid 2. Indien er een eigen bidjrage wordt gevraagd, mag deze de kostprijs van de voorziening niet te boven gaan. Dit geldt ook voor de voorzieningen die in bruikleen zijn verstrekt.

Artikel 4. Besparingsbijdrage.

Wanneer een voorziening wordt verstrekt waarmee een algemeen gebruikelijke voorziening wordt vervangen of kan worden vervangen, zoals gebeurt bij verstrekking van een driewielfiets of een scootermobiel, kan het alleen verstrekken van de meerkosten aan de orde zijn. Dat betekent dat het algemeen gebruikelijke deel niet vergoed zal worden. Het algemeen gebruikelijke deel zal door de aanvrager zelf betaald moeten worden in de vorm van een besparingsbijdrage.

Het bedrag wordt vooralsnog op € 0,- gesteld omdat het hanteren van een besparingsbijdrage naast het opleggen van een eigen bijdrage als “dubbelop” wordt gezien.

Hoofdstuk 3. Hulp bij het huishouden.

Artikel 5. Vaststelling bedrag persoonsgebonden budget voor hulp bij het huishouden.

Lid 1 In dit artikel wordt aangegeven hoe het persoonsgebonden budget voor de hulp bij het huishouden wordt vastgesteld.

Bij de vaststelling van een persoonsgebonden budget voor hulp bij het huishouden wordt uitgegaan van het systeem van klassen, zoals dat ook in de AWBZ gehanteerd wordt. Het PGB-bedrag wordt gebaseerd op het daadwerkelijk aantal (halve) uren binnen de klasse waarvoor iemand wordt geïndiceerd. In overleg met de cliënt bepaalt de Wmo consulent het aantal (halve) uren.

Binnen het Pgb wordt onderscheid gemaakt tussen Pgb-particuliere hulp en Pgb-opdrachtgever.

Onder Pgb particuliere hulp wordt verstaan het inkopen van hulp bij huishouden bij bijvoorbeeld een familielid, buurvrouw of vroegere alfahulp. Zij vallen onder de regeling dienstverlening aan huis.

Onder Pgb-opdrachtgever wordt verstaan het inkopen van professionele hulp bij huishouden bij een aanbieder die niet door de gemeente geselecteerd is. De klant sluit met de aanbieder een overeenkomst van opdracht en wordt dus geen werkgever. De werkgeversverplichtingen zijn de verantwoordelijkheid van de organisatie waarbij de hulp wordt ingekocht.

Voor het tarief Pgb- particuliere hulp HV1 is uitgegaan van het aanvaardbare uurloon van €12,20 (bruto) voor alfahulpen. Dit is niet het minimumloon, want dat ligt lager. Het tarief voor Pgb-particuliere hulp HV1 is vastgesteld op €13,75. Dit is het huidige Pgbtarief HV1 dat klanten met een Pgb ontvangen. Op deze manier voorkom je dat de huidige klanten benadeeld worden.

Voor het tarief Pgb- particuliere hulp HV2 is uitgegaan van het huidige Pgbtarief HV2 dat klanten met een Pgb ontvangen. Op deze manier voorkom je dat de huidige klanten benadeeld worden. Dit uurtarief ligt hoger als bij HH1 omdat hier ook meer deskundigheid van verwacht wordt.

Voor het uurtarief Pgb-opdrachtgever HV1 en HV2 is uitgegaan van het uurtarief van de goedkoopste aanbieder die vanaf 1 januari 2010 hulp gaat aanbieden in onze gemeente. Pgb-opdrachtgever wordt ingezet bij klanten die geen gebruik willen maken van ZIN geleverd door de gemeente geselecteerde aanbieders en die geen gebruik willen maken van het Pgb particuliere hulp. Vanwege werkgeverslasten, ziektekosten, opleidingskosten en overhead die een aanbieder heeft, is het tarief voor een Pgb –opdrachtgever altijd hoger dan het tarief voor Pgb-particuliere hulp. Dit tarief moet de klant in staat stellen hulp bij het huishouden bij een onafhankelijke aanbieder in te kopen

De gemeente Winterswijk heeft een contract met de Sociale VerzekeringsBank afgesloten om de PGB-houder te ondersteunen in zijn rol als werkgever.

Iedere PGB-houder kan contact opnemen met de SVB wanneer het gaat om informatie en advies. De gemeente betaalt de SVB voor deze dienstverlening.

Er is sprake van 2 soorten Hulp bij het huishouden: HV1 en HV2.

HV1: hulp bij huishoudelijke werkzaamheden zoals schoonmaken, (incidenteel)boodschappen doen, broodmaaltijd klaarmaken, licht en zwaar huishoudelijke werkzaamheden, wasgoed, huishoudelijke spullen in orde houden.

HV2: zoals hierboven beschreven en uitgebreid met verzorging van huisgenoten, begeleiding van de maaltijd, dagelijkse organisatie van het huishouden en instructie, voorlichting en advies op huishoudelijk gebied.

Hoofdstuk 4. Woonvoorzieningen

Artikel 6.

In artikel 6, lid 1 is geregeld hoe de financiële tegemoetkoming minus het eigen aandeel of het persoonsgebonden budget voor een woonvoorziening wordt vastgesteld.

Het gaat daarbij om de kosten van de door het college goedgekeurde offerte. Daarin kan een aantal kosten teruggevonden worden. Te denken valt hierbij aan de kosten van bouw, maar ook aan eventuele kosten architect, kosten van vergunningen en kosten van toezicht.

Door uit te gaan van de kosten van de goedgekeurde offerte is het mogelijk per offerte andere kosten mee te nemen. Zo zullen toezichtkosten bij een kleine verbouwing geen rol spelen. Om welke kosten het zal kunnen gaan zal verder worden uitgewerkt in de beleidsregels, het Verstrekkingenboek.

Artikel 6 lid 2. Woonvoorzieningen boven de € 50.000,- worden niet verleend. Ten tijde van de WVG, konden de kosten van grote woonvoorzieningen worden gedeclareerd bij het rijk. Dit is onder de Wmo niet meer mogelijk. Daarom wordt er een grens gesteld, ook op advies van de VNG.

Artikel 6 lid 3 Terugbetaling van het investeringsbedrag wordt alleen gevraagd bij een woningaanpassing van € 2500,00 of meer.

In artikel 6 lid 4 wordt het afschrijvingsschema genoemd, dat gehanteerd wordt indien een aangepaste woning binnen 10 jaar wordt verkocht. Het investeringsbedrag wordt als uitgangspunt genomen.

Artikel 6, lid 5 en lid 6 leggen vast welke bedragen verstrekt worden als het gaat om een verhuiskostenvergoeding of bij het bezoekbaar maken van een woning.

Hoofdstuk 5 Het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel

Artikel 7.

Lid 1 regelt de wijze waarop een persoonsgebonden budget voor een vervoersvoorziening wordt vastgesteld. Hierbij wordt uitgegaan, van de goedkoopst-adequate voorziening die voor 100 % wordt vergoed.

Lid 2 geeft aan voor welke minimale duur het PGB is afgegeven. Er wordt uitgegaan van de levensduur zoals deze in de raamovereenkomst met de aanbieder zijn omschreven. Dit kan alleen gehanteerd worden bij een niet gewijzigde medische situatie van een cliënt.

Lid 3 Jaarlijks wordt er een bedrag verstrekt voor onderhoud en reparatie. Dit bedrag is gebaseerd op het gemiddelde bedrag voor onderhoud en reparatie van het voorafgaande jaar. Het eerste jaar is sprake van garantie en vindt uitbetaling van dit bedrag niet plaats.

Artikel 8.

Artikel 8 legt vast vanaf welke grens de auto algemeen gebruikelijk wordt geacht. Er wordt uitgegaan van de officiële methode, waardoor er aangesloten wordt bij de bedragen van de Wet werk en bijstand (WWB).

In deze methode wordt het norminkomen gedefinieerd als: "de normen, genoemd in paragraaf 3.2 van de Wet werk en bijstand, omgerekend tot een bedrag per kalenderjaar, waarbij deze normen voor een belanghebbende van 21 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar die een alleenstaande of een alleenstaande ouder is, en die niet in een inrichting verblijft, eerst zijn verhoogd met de toeslag, genoemd in artikel 25 lid 2 WWB, en de normen van een alleenstaande of een alleenstaande ouder, of gehuwde, die in een inrichting verblijft, eerst zijn verhoogd met de bedragen, genoemd in artikel 23 lid 2 WWB".

In bijlage 4 staan de norminkomens genoemd.

Artikel 9.

Artikel 9 legt een aantal bedragen vast voor de autokostenvergoeding, de taxikostenvergoeding en de vergoeding van de rolstoeltaxi. Onder welke voorwaarden deze bedragen worden toegekend, zal in de beleidsregels (Verstrekkingenboek) verder worden uitgewerkt.

Voor de indexering wordt uitgegaan van de septembercirculaire van het gemeentefonds op basis van het voorafgaande jaar.

Hoofdstuk 6. Verplaatsen in en rond de woning.

Artikel 10.

Lid 1 regelt de wijze waarop een persoonsgebonden budget voor een rolstoel wordt vastgesteld. Hierbij wordt uitgegaan, van de goedkoopst-adequate voorziening die voor 100 % wordt vergoed.

Lid 2 geeft aan voor welke minimale duur het PGB is afgegeven. Er wordt uitgegaan van de levensduur zoals deze in de raamovereenkomst met de aanbieder zijn omschreven. Dit kan alleen gehanteerd worden bij een niet gewijzigde medische situatie van een cliënt.

Lid 3 Jaarlijks wordt er een bedrag verstrekt voor onderhoud en reparatie. Dit bedrag is gebaseerd op het gemiddelde bedrag voor onderhoud en reparatie van het voorafgaande jaar. Het eerste jaar is sprake van garantie en vindt uitbetaling van dit bedrag niet plaats.

Hoofdstuk 7. Advisering en samenhangende afstemming

Artikel 11. Verplicht advies.

De Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning, gemeente Winterswijk 2009 bepaalt in artikel 32 lid 2 dat in bepaalde situaties boven een bepaald bedrag verplicht (medisch en/of bouwkundig) advies gevraagd moet worden. In artikel 11 is het bedrag dat aansluit op het huidige beleid vermeld.

Artikel 12. Samenhangende afstemming.

Artikel 33 van de Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning, gemeente Winterswijk 2009 schrijft voor dat in dit Besluit bepaald moet worden op welke wijze de verkrijging van individuele voorzieningen samenhangend wordt afgestemd op de situatie van de aanvrager. Er is aangesloten bij de eisen die het Zorgindicatiebesluit stelt ten aanzien van het onderzoek inzake de AWBZ.. Hierdoor is enerzijds de samenhang met de AWBZ gewaarborgd, maar wordt anderzijds ook een ruime hoeveelheid informatie vergaard waarmee het college een zorgvuldig, op de individuele situatie af te stemmen, besluit kan nemen.