Afstemmingsverordening Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers en Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen 2010

1. Alle begrippen die in deze verordening worden gebruikt en die niet nader zijn omschreven, hebben dezelfde betekenis als in de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers (IOAW), de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen (IOAZ) en de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

2. Deze verordening verstaat onder:

• a.

  de wet: de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers (IOAW) en/of de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen (IOAZ);

• b.

  uitkering: de uitkering als bedoeld in artikel 5, eerste lid, van de IOAW/IOAZ;

• c.

  uitkeringsnorm: de van toepassing zijnde grondslag als bedoeld in artikel 5, derde tot en met zesde lid, van de IOAW/IOAZ;

• d.

  maatregel: het verlagen of weigeren van de uitkering op grond van artikel 20 van de IOAW/IOAZ;

• e.

  inkomen: inkomen als bedoeld in artikel 8 van de IOAW/IOAZ;

• f.

  benadelingsbedrag: het bruto bedrag dat als gevolg van het niet of niet behoorlijk nakomen van de inlichtingenplicht ten onrechte is verleend als uitkering op grond van de IOAW/IOAZ;

1. Het college stelt de verlaging van de uitkering vast op:

• a.

  5% van de uitkeringsnorm gedurende één maand bij gedragingen van de eerste categorie;

• b.

  10% van de uitkeringsnorm gedurende één maand bij gedragingen van de tweede categorie;

• c.

  20% van de uitkeringsnorm gedurende één maand bij gedragingen van de derde categorie;

• d.

  100% van de uitkeringsnorm gedurende één maand bij gedragingen van de vierde categorie;

• e.

  blijvende weigering van uitkering bij gedragingen van de vijfde categorie zover het verloren of niet behouden inkomen meer bedraagt dan de uitkeringsnorm per maand;

• f.

  blijvende verlaging van het deel van de uitkering bij gedragingen van de vijfde categorie wat gelijk is aan het verloren of niet behouden inkomen zover dit minder bedraagt dan de uitkeringsnorm per maand.

2. Het college kan afzien van het verlagen van de uitkering en volstaan met een schriftelijke waarschuwing bij een verwijtbare gedraging als bedoeld in artikel 2 categorie 1 tot en met 3 indien in de voorafgaande twee jaar geen sprake is geweest van een andere verwijtbare gedraging en de verwijtbare gedraging niet heeft geleid tot een benadelingsbedrag.

3. Het college kan, in afwijking van het eerste lid, het percentage of de duur van de verlaging hoger of lager vaststellen, rekening houdend met de ernst van de gedraging, de mate van verwijtbaarheid en de individuele omstandigheden van de uitkeringsgerechtigde.

1. De verlaging wordt direct en volledig toegepast op de voor de uitkeringsgerechtigde van toepassing zijnde uitkering, met ingang van de kalendermaand volgend op de datum waarop het besluit tot het opleggen van de maatregel aan de uitkeringsgerechtigde is bekendgemaakt.

2. Indien de verlaging op deze wijze niet of niet volledig geëffectueerd kan worden, wordt de verlaging toegepast met ingang van de eerste dag van de gedraging of van de periode waarop de gedraging betrekking heeft.

3. In afwijking van het eerste lid wordt de verlaging of weigering toegepast vanaf de ingangsdatum van de uitkering indien de gedraging wordt geconstateerd bij de beoordeling van een aanvraag.

4. Het college ziet af van een verlaging of weigering indien de gedraging meer dan één jaar voor de constatering van die gedraging door het college plaatsgevonden heeft, tenzij de gedraging een schending van de inlichtingenplicht inhoudt en als gevolg van die gedraging sprake is van een benadelingsbedrag. Een afstemming wegens schending van de inlichtingenplicht wordt niet opgelegd na verloop van vijf jaren nadat de betreffende gedraging heeft plaatsgevonden.

1. Indien de uitkeringsgerechtigde zich binnen 12 maanden na een eerste verwijtbare gedraging opnieuw schuldig maakt aan een verwijtbare gedraging uit dezelfde of een hogere categorie, wordt de periode van afstemming verdubbeld.

2. In afwijking van het eerste lid kan het college in bijzondere gevallen, waaronder begrepen een derde of volgende verwijtbare gedraging, de uitkering verlagen voor een langere duur, als de ernst van de gedraging, de mate van verwijtbaarheid en de omstandigheden van de uitkeringsgerechtigde daartoe aanleiding geven.

3. Indien er sprake is van meerdere verwijtbare gedragingen, zoals bedoeld in artikel 3 van deze verordening, die zich tegelijk voordoen, wordt in beginsel alleen de verlaging uit de hoogste categorie toegepast.